Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- ΣΕΤΗΠ: Ρεπορτάζ από τη μαζική εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Σωματείου την περασμένη Κυριακή

-- Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων - Σπουδαστικός Σύλλογος ΣΓΤΚΣ: Ημερίδα για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων στον κλάδο του Τύπου

-- ΙΓΜΕ: Συνέντευξη με εκπροσώπους της διοίκησης του Συνδικάτου Εργαζομένων ΙΓΜΕ για τις εξελίξεις στο Ινστιτούτο, τις επιδράσεις στους εργαζόμενους και τις αγωνιστικές τους πρωτοβουλίες

-- «Περιβαλλοντικό» χαράτσι στο νερό: Νέο βαρύ πλήγμα στους μικρομεσαίους αγρότες και τα λαϊκά νοικοκυριά

Από τη μαζική εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου την περασμένη Κυριακή

Οι αρχαιρεσίες του σωματείου θα γίνουν από τις 7 έως τις 16 Ιούνη, με βάση πρόγραμμα που θα ανακοινώσει η εφορευτική επιτροπή.

Το Συνδικάτο, που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, ανέπτυξε δράση μέσα σε συνθήκες κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης, μιας επίθεσης για τη διασφάλιση και την αύξηση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων, για την υπηρέτηση της «ανάπτυξης», δηλαδή της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, υπογράμμισε στην εισήγηση ο πρόεδρος του απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου, Αλέκος Περράκης.

Ειδικότερα όσον αφορά τον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής (ΤΠΕ), σημείωσε πως πρόκειται για έναν από τους κλάδους «που δεν γνώρισαν μέσα στην κρίση μείωση της κερδοφορίας τους, αντίθετα τα μεγάλα μονοπώλια διασφάλισαν και αύξησαν αυτήν την κερδοφορία, παρά το γεγονός ότι υπήρχε σημαντικότατη μείωση του τζίρου». Ωστόσο, όπως τόνισε, «παρά την τεράστια πρόοδο στις τεχνολογικές δυνατότητες και τις επιστημονικές εξελίξεις, οι εργαζόμενοι του κλάδου ζουν και εργάζονται συνολικά σε χειρότερες συνθήκες χρόνο με το χρόνο».

«Τεράστιοι μονοπωλιακοί όμιλοι αλλά και εγχώρια μονοπώλια φαίνεται ότι επιλέγουν την Ελλάδα για επενδύσεις, γιατί ακριβώς έχουν βρει ένα υψηλά εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό με μισθολογικά και άλλα δικαιώματα πολύ χαμηλότερα από αυτά που επικρατούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής», σημείωσε ο Αλ. Περράκης και πρόσθεσε: «Οταν λοιπόν κυβέρνηση και αστικά κόμματα μιλάνε για χτύπημα της ανεργίας και πέρασμα στην ανάπτυξη, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, εννοούν ακριβώς αυτό, δηλαδή την προσέλκυση επενδυτών, μεγάλων μονοπωλίων που θα βρίσκουν εργαζόμενους να δουλεύουν νύχτα με νύχτα, ακόμα και όταν αυτή η δουλειά μπορεί να μην τους εξασφαλίζει ούτε τις βασικές ανάγκες, πόσο μάλλον τις σύγχρονες διευρυμένες με βάση την τεράστια αύξηση της παραγωγικότητας».

Τόσο η εισήγηση στη συνέλευση όσο και οι τοποθετήσεις που ακολούθησαν, ανέδειξαν πλευρές της δράσης του Συνδικάτου: Τις κινητοποιήσεις ενάντια σε απολύσεις και μειώσεις μισθών, την αντιπαράθεση με την εργοδοσία που προσπαθεί να παρεμβαίνει τόσο με το «καρότο» όσο και με το «μαστίγιο» στη συνείδηση των εργαζομένων, τη διεκδίκηση επιχειρησιακών Συμβάσεων και κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης, με κριτήριο την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Την πρακτική της «ενοικίασης» εργαζομένων, που ξεκινώντας από τα τηλεφωνικά κέντρα επεκτείνεται σε όλα τα τμήματα, κατήγγειλαν εργαζόμενοι που πήραν το λόγο. «Οι μορφές αυτές εργασίας αποδείχθηκαν χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των εργοδοτών, γιατί όχι μόνο δημιούργησαν εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων σπέρνοντας το διαχωρισμό μεταξύ μας, αλλά επιπλέον χτύπησαν τις επιχειρησιακές Συμβάσεις», τονίστηκε.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ομίλου ΟΤΕ, στον οποίο εργάζονται πάνω από 4.500 εργαζόμενοι, είτε ως «ενοικιαζόμενοι» είτε με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Ολοι τους βρίσκονται έξω από τις Συλλογικές Συμβάσεις.

Το κλαδικό Συνδικάτο, από την ίδρυσή του, το 2007, παίρνει πρωτοβουλίες για την οργάνωση στις γραμμές του και των «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων, ενώ διεκδικεί κλαδική Σύμβαση που να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους.

Απέναντι στην προσπάθεια αυτή βρίσκονται οι εργοδότες. Πρόσφατο «κρούσμα» η αγωγή από την εργοδοσία της «Forthnet» ενάντια στο επιχειρησιακό σωματείο, το οποίο συμπορεύεται με το ΣΕΤΗΠ. Με την αγωγή αυτή ζητούσε να καθαιρεθούν εκλεγμένοι στο ΔΣ του σωματείου, με την αιτιολογία ότι ήταν «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι από τρίτες επιχειρήσεις. Επιχείρησε, δηλαδή, να παρέμβει στην εσωτερική λειτουργία του Συνδικάτου, να υποδείξει ποιοι εργαζόμενοι μπορούν να γίνονται μέλη του και ποιοι όχι.

Εμπόδιο στην οργάνωση των «ενοικιαζόμενων» στέκονται και οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού. «Παριστάνουν ότι δεν υπάρχουμε», ήταν η φράση με την οποία συνοψίστηκε η στάση των δυνάμεων που πλειοψηφούν στη διοίκηση της ΟΜΕ ΟΤΕ. Οχι μόνο αποδέχονται την αθλιότητα της «ενοικιαζόμενης» εργασίας, αλλά δεν δέχονται στα σωματεία τούς εργαζόμενους που δουλεύουν κάτω από αυτό το καθεστώς.

Οι ίδιες πλειοψηφίες συνυπέγραψαν ΣΣΕ για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ με μισθολόγια 40% κάτω από αυτά που έπαιρναν οι παλιότεροι εργαζόμενοι. «Οι νέοι συνάδελφοι θα κάνουν 35 χρόνια να φτάσουν τα κατώτερα μισθολόγια, αν οι μισθολογικές ωριμάνσεις ξεπαγώσουν», υπογραμμίστηκε εισηγητικά.

Το Συνδικάτο αναμετριέται με την παρέμβαση της εργοδοσίας, που ξεδιπλώνεται μέσα από μια σειρά διαφορετικά κανάλια. Μάνατζερ, διευθύνοντες σύμβουλοι, στελέχη επιχειρηματικών ομίλων, καλούν συστηματικά τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη ώστε το «δικό τους» μονοπώλιο να βρεθεί πιο ενισχυμένο στο μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Οι εργαζόμενοι περιέγραψαν μέσα από την πείρα τους τι συνθήκες δουλειάς και αμοιβής επιδιώκουν οι εργοδότες να φορτώσουν στην πλάτη τους.

Η εντατικοποίηση πάνω στην οποία «χτίζεται» το «οικονομικό θαύμα» του ΟΤΕ, για παράδειγμα, περιλαμβάνει μονοπρόσωπα τεχνικά συνεργεία, ακόμα και στην περίπτωση που πρέπει να γίνουν εργασίες σε στύλο, πρακτική που πολλαπλασιάζει τους κινδύνους και τα «ατυχήματα» για τους εργαζόμενους.

Κύμα απολύσεων αντιμετώπισαν οι εργαζόμενοι στη «Cyta» τον περασμένο Νοέμβρη, με την επίθεση να συνεχίζεται, αφού «για να πωληθεί η "Cyta" και κάθε "Cyta" πρέπει να μειωθούν οι μισθοί, να απολυθούν οι παλιότεροι εργαζόμενοι, πρέπει να φιμωθεί κάθε φωνή που μπορεί να βάλει εμπόδιο στα σχέδιά τους».

Δουλειά με 10ωρα και 12ωρα, απλήρωτες υπερωρίες, καθεστώς on call, χωρίς να πληρώνονται βραδινά ή Σαββατοκύριακα, είναι η πραγματικότητα στις εταιρείες Πληροφορικής. Σε αυτά προστίθεται η προσπάθεια χειραγώγησης, που θέλει τους εργαζόμενους να λένε «ευχαριστώ» επειδή η εταιρεία τούς παραχωρεί χώρο για να... παίζουν ποδοσφαιράκι στο γραφείο.

Η Γενική Συνέλευση έδωσε επίσης την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί η αντιπαράθεση και με τις δυνάμεις εκείνες που δρουν στον κλάδο φορώντας «αριστερό» προσωπείο, μέσα από «συντονιστικά» που έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό την κατεύθυνσή τους ενάντια στο ΣΕΤΗΠ και το ΠΑΜΕ. Ενα μέρος των δυνάμεων αυτών εκφράζεται στο Συνδικάτο μέσα από την παράταξη «Radical IT» (στηρίζεται από δυνάμεις ΛΑΕ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

Η αντιπαράθεση κινήθηκε γύρω από τη γραμμή του εργατικού κινήματος. Η «Ταξική Ενότητα» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ) τόνισε τα εξής: «Εχουμε σήμερα ανάγκη για ένα κίνημα που θα κινείται μακριά από τις αυταπάτες των κυβερνητικών αλλαγών που θα δώσουν τη λύση (...) Κόντρα στη λογική των σωματείων - εκλογικών μηχανισμών χωρίς Γενικές Συνελεύσεις, όπως σε αυτά του ΟΤΕ. Μακριά από τη λογική των συνεργασιών από τα πάνω με τα "συντονιστικά" για τα οποία δεν έχουν καμία γνώμη οι εργαζόμενοι, απέναντι στη λογική του συντεχνιασμού και της "ενότητας στο πρόβλημα" που αποπροσανατολίζει και κρύβει τις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα. Ενα τέτοιο κίνημα, που θα δυναμώνει σε κάθε χώρο δουλειάς σε όλη την Ελλάδα με αυτή την κατεύθυνση μπορεί και φέρνει αποτελέσματα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι ικανό να υπερασπιστεί και να διευρύνει τα δικαιώματα των εργαζομένων και ταυτόχρονα να προετοιμάζει την εργατική τάξη για τη συνολική ανατροπή».

Με βάση τα παραπάνω, το ΣΕΤΗΠ δίνει τη μάχη της οργάνωσης του αγώνα των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς, ακόμα και εκεί που οι δυνάμεις του αποτελούν μειοψηφία. Ορισμένα πρόσφατα παραδείγματα είναι τα παρακάτω: Στη «Cyta» η Γενική Συνέλευση πριν την απεργία στις 17/5 υπερψήφισε το πλαίσιο της «Ταξικής Ενότητας» και το σωματείο συμμετείχε με το πανό του στην απεργιακή συγκέντρωση μαζί με τις δυνάμεις του ΣΕΤΗΠ. Στις κινητοποιήσεις που ξέσπασαν με αφορμή τη μείωση του διαλείμματος στη «Vodafone», το ΣΕΤΗΠ και το επιχειρησιακό σωματείο της «360 connect» οργάνωσαν την αντίδραση των εργαζομένων, προκήρυξαν στάσεις εργασίας, ενώ η πλειοψηφία του ΠΑΣΕ «Vodafone» κάλεσε τους εργαζόμενους να μη συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, αλλά να μπουν για δουλειά, ένα κάλεσμα στο οποίο οι εργαζόμενοι γύρισαν την πλάτη. Στη «ΝΟΚΙΑ» οι ταξικές δυνάμεις διαμόρφωσαν σχέδιο ΣΣΕ λαμβάνοντας ως βάση τους όρους που ίσχυαν πριν την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. «Αυτά που ζητάτε είναι μαξιμαλιστικά» ήταν η απάντηση της πλειοψηφίας της διοίκησης του σωματείου, η οποία πήγε να διαπραγματευτεί την υπογραφή Σύμβασης με επιχείρημα την κερδοφορία της εταιρείας, που της επιτρέπει να δώσει λίγα ψίχουλα στους εργαζόμενους. Το αποτέλεσμα ήταν η ΣΣΕ να μπει για τα καλά στο συρτάρι και η πάλη για την ανάκτηση των απωλειών να υπονομευτεί από το ίδιο το σωματείο...

Eurokinissi

Από κινητοποίηση των εργαζομένων στο Ινστιτούτο

-- Πείτε μας δυο λόγια για το ρόλο του ΙΓΜΕ, τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων σχετικά με το Ινστιτούτο, αλλά και τις επιδράσεις που αυτές έχουν στους εργαζόμενους.

Δημήτρης Μπάτης: Το ΙΓΜΕ, που είναι συνέχεια του ΙΓΕΥ, μετέπειτα ΕΘΙΓΜΕ, κλείνει φέτος 65 χρόνια λειτουργίας ως Ερευνητικό Ινστιτούτο, με σημαντική συμβολή στην έρευνα του ορυκτού πλούτου.

Ολα αυτά τα χρόνια, οι εργαζόμενοι επιστήμονες, αλλά και το τεχνικό με το διοικητικό προσωπικό, με την εργασία τους συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της μεταλλευτικής βιομηχανίας με την ανακάλυψη ορυκτών πόρων, πρώτων υλών, στην ενεργειακή επάρκεια με τον εντοπισμό των μεγαλύτερων λιγνιτικών κοιτασμάτων της χώρας και τον εντοπισμό γεωθερμικών πεδίων, συνέβαλλαν στην υδροδότηση μεγάλων πόλεων της χώρας, περιλαμβανομένης της αντιμετώπισης της λειψυδρίας της Αθήνας. Μελέτησαν και αντιμετώπισαν μεγάλες και μικρότερες γεωλογικές καταστροφές, συνέβαλλαν στην αντιμετώπιση περιβαλλοντικών προβλημάτων και, το κυριότερο, χαρτογράφησαν γεωλογικά όλη τη χώρα, βάζοντας τη βάση για όλες τις εφαρμοσμένες γεωεπιστημονικές μελέτες.

Το έργο αυτό, που έγινε βέβαια στη βάση της εξυπηρέτησης κύρια των μεγάλων μεταλλευτικών και λατομικών επιχειρήσεων, αλλά και οι μελέτες που έγιναν στα πλαίσια κάλυψης αναγκών της Τοπικής Διοίκησης, αποτελεί μια τεράστια επιστημονική προσφορά. Το έργο αυτό θα έπρεπε να συνεχίζεται, αλλά δυστυχώς σήμερα για μια ακόμη φορά, η έρευνα στο Ινστιτούτο κινδυνεύει να διακοπεί λόγω της συστηματικής και μεθοδευμένης υποβάθμισης του ΙΓΜΕ, προκειμένου να υπηρετηθούν αποτελεσματικότερα οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, με ιδιωτικοποίηση και της σχετικής Ερευνας.

Βασικό στοιχείο στην άσκηση αυτής της πολιτικής είναι η συνεχής συρρίκνωση του προσωπικού του ΙΓΜΕ: Από 1.284 άτομα που ήμαστε το 1992, έχουν απομείνει 199 μόνιμοι εργαζόμενοι με μέσο όρο ηλικίας τα 61 έτη, με φθίνουσα πορεία λόγω συνταξιοδοτήσεων.

Η τελευταία μεγάλη επίθεση που δέχτηκε το ΙΓΜΕ, έγινε με την ΚΥΑ 25200/8-11-2011, που το μετέτρεψε σε «Εθνικό Κέντρο Βιώσιμης και Αειφόρου Ανάπτυξης» (ΕΚΒΑΑ), με σκοπό να γίνουν 130 «εφεδρείες», δηλαδή απολύσεις, οι οποίες τελικά αποτράπηκαν με τον αγώνα των εργαζομένων. Αν και τον Ιούλη του 2015 κάτω από την πίεση των αγώνων των εργαζομένων, πάρθηκε απόφαση για την επανασύσταση του ΙΓΜΕ, εντούτοις, σήμερα οδεύει στη διάλυση και την απαξίωση, αφού ήδη έχει δύο μήνες σε διοικητική και οικονομική παραλυσία, με απλήρωτο όλο το προσωπικό και τα έργα σταματημένα. Παράλληλα, οξύνονται όλα τα εργασιακά προβλήματα, αφού όλοι έχουμε υποστεί μεγάλες μειώσεις μισθών που αγγίζουν το 65% σε σχέση με τους μισθούς του 2009, που μέρος αυτών το επαναδιεκδικούμε αγωνιστικά και με κάθε τρόπο που διαθέτουμε.

-- Η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα προβάλλουν το σύνθημα της «παραγωγικής ανασυγκρότησης». Πώς σχετίζεται αυτός ο σχεδιασμός του κεφαλαίου με τις εξελίξεις στο ΙΓΜΕ;

Χάρης Σμυρνιώτης: Ολα τα κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν το ΙΓΜΕ σαν ένα φορέα έρευνας με στόχο τη διευκόλυνση των επενδυτών στον τομέα του ορυκτού πλούτου, αλλά και την προσφορά μεγάλων ερευνητικών έργων υποδομής, κατά κύριο λόγο στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών προτεραιοτήτων, όσο και αν ορισμένα αφορούν συνολικότερα λαϊκές ανάγκες.

Στο πλαίσιο αυτό και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θέλει να χρησιμοποιήσει το ΙΓΜΕ σε έναν ρόλο συμβούλου, που θα διαχειρίζεται δεδομένα, μελέτες και κονδύλια για την εξυπηρέτηση στόχων κύρια επιχειρηματικών ομίλων. Επόμενα, ο σχεδιασμός αφορά ένα «ευέλικτο» ΙΓΜΕ, στην υπηρεσία του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), αλλά και άλλων επιχειρηματικών κύκλων.

Ετσι, η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου θα συνεχίσει να γίνεται προς όφελος των μεγάλων μεταλλευτικών και λατομικών επιχειρήσεων και στους μεν εργαζόμενους θα απομένει η κακοπληρωμένη εργασία με συνθήκες γαλέρας, στο δε περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν μια επιβάρυνση που θα κληροδοτείται στις επόμενες γενιές.

-- Μιλήσατε για λειτουργική και διοικητική παραλυσία. Πώς το ΙΓΜΕ οδηγήθηκε σε αυτήν την κατάσταση;

Γιάννης Μαυρογιάννης: Οπως σημειώθηκε, ήδη βρισκόμαστε στον τρίτο μήνα που το ΙΓΜΕ βρίσκεται σε λειτουργική παραλυσία και χωρίς διοίκηση, μετά την παραίτηση της προηγούμενης το Μάρτη, χωρίς να έχει ακολουθήσει διορισμός νέας. Ολα τα έργα του ΙΓΜΕ έχουν πλέον σταματήσει (π.χ. γεωθερμία στην Ηράκλεια Ν. Σερρών, ερευνητικές μελέτες για οδικά δίκτυα στην Ηπειρο, κατολισθήσεις στην Πελοπόννησο, ΧΥΤΥ Γραμματικού, υδροδότηση Αγ. Θεοδώρων, Ευρωπαϊκά Προγράμματα κ.λπ.). Το Ινστιτούτο οδηγείται στην απαξίωση και οι εργαζόμενοι μένουν χωρίς το μισθό τους.

Η Διοίκηση εξωθήθηκε σε παραίτηση λόγω της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών του ΙΓΜΕ για την υλοποίηση τελεσίδικων δικαστικών εφετειακών αποφάσεων, βάσει προηγούμενης αμετάκλητης απόφασης Αρείου Πάγου, που καταδίκασε το ΙΓΜΕ σε καταβολή αποζημίωσης σε πρώην εργαζόμενους του Ινστιτούτου, ως αποκλειστικό υπεύθυνο για την ανώμαλη εξέλιξη ενός ασφαλιστήριου συμβολαίου που συνάφθηκε, έναντι αυξήσεων προς τους εργαζόμενους, μεταξύ του ΙΓΜΕ και της Εθνικής Ασφαλιστικής με βάση όρο της Ειδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του 1989, για την καταβολή εφάπαξ μισθολογικής παροχής κατά την αποχώρηση κάθε εργαζόμενου από το ΙΓΜΕ.

Οι Διοικήσεις του ΙΓΜΕ προ δεκαετίας άρχισαν την αμφισβήτηση των συμβατικών τους δεσμεύσεων για καταβολή των προβλεπόμενων ασφάλιστρων, σε αντίθεση με τους εργαζόμενους, που συνέχισαν την καταβολή του δικού τους μεριδίου μέχρι την καταγγελία του συμβολαίου τον Απρίλη του 2013. Ενώ έχουν ήδη λάβει τη δικαιούμενη παροχή πάνω από 600 εργαζόμενοι, οι νεότεροι συνταξιούχοι και εργαζόμενοι δικαιούνται θεμελιωμένο δικαίωμα, που φτάνει πλέον τα 30 περίπου εκατ. ευρώ, αυξανόμενο κατ' έτος με τόκους υπερημερίας, το οποίο αρνείται να καταβάλει το ΙΓΜΕ, εξωθώντας όλους τους ενδιαφερόμενους να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.

Το Συνδικάτο και η Ενωση Συνταξιούχων του ΙΓΜΕ έχουν προτείνει εξωδικαστική διευθέτηση της υποχρέωσης, με διαπραγμάτευση για το συνολικό ποσό και τη χρονική κλιμάκωση της καταβολής του. Η πρόταση αυτή, ωστόσο, αγνοείται συστηματικά από το εποπτεύον υπουργείο Περιβάλλοντος.

Μάλιστα, στην τελευταία συνάντηση που είχαν οι εργαζόμενοι με τον υπουργό, Γ. Σταθάκη, τους δήλωσε ότι το ΙΓΜΕ δεν πρόκειται να καταβάλει ούτε ένα ευρώ. Για να πετύχει αυτόν το στόχο, δεν θα διστάσει να επιχειρήσει θεσμικές παρεμβάσεις στη μορφή του ΙΓΜΕ, με άλλοθι τη διασφάλιση καταβολής της μισθοδοσίας των εργαζομένων.

Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω, με το πάγωμα προσλήψεων, με τις αναφορές του κ. Σταθάκη περί πιο «ευέλικτου» ΙΓΜΕ και με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, έγιναν φανεροί οι στόχοι της. Θέλει να αξιοποιήσει την κρίση που οι κυβερνήσεις δημιούργησαν στο Ινστιτούτο, για να προωθήσει την απαξίωση του ΙΓΜΕ που γνώρισε ο τόπος και τη δημιουργία ενός κάποιου άλλου σταθερά μικρού ΙΓΜΕ, διαμεσολαβητή αναθέσεων της έρευνας στην αγορά, με εργαζόμενους υποταγμένους στα κελεύσματα αυτής της πολιτικής, με στέρηση κάθε συμβατικού δικαιώματός τους, με πρώτη την κλοπή αυτής της μισθολογικής παροχής.

-- Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ βρίσκεστε εδώ και πάνω από δύο μήνες σε συνεχείς κινητοποιήσεις. Τι διεκδικείτε και ποια είναι η στάση της κυβέρνησης;

Γιάννης Μαυρογιάννης: Οι εργαζόμενοι με τις επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις διεκδικούμε:

Τη ματαίωση κάθε σκέψης της κυβέρνησης και του υπουργείου για αλλαγές στο νομικό πλαίσιο του ΙΓΜΕ που δεν θα λάβουν υπόψη τη γνώμη των εργαζομένων και της κοινωνίας.

Την άμεση επαναλειτουργία του ΙΓΜΕ με το διορισμό διοίκησης, καταβολή μισθών, συνέχιση των έργων που έχουν παγώσει και έναρξη των έργων του ΕΣΠΑ.

Την πραγματοποίηση διαλόγου για την εξωδικαστική διευθέτηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, νυν και πρώην.

Την υλοποίηση μέσα στο χρόνο των πρώτων 45 προσλήψεων μόνιμου προσωπικού από τις 137 που ζητάει η Διοίκηση του ΙΓΜΕ.

-- Πώς σχεδιάζει το Συνδικάτο να αντιδράσει μπροστά στις νέες εξελίξεις, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας;

Χάρης Σμυρνιώτης: Απαντάμε με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, που θα περιλαμβάνει 24ωρη απεργία και αγωνιστική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στου Μαξίμου, συναντήσεις με κόμματα και φορείς επιστημονικούς και τοπικοδιοικητικούς. Στόχος μας είναι με τους αγώνες να δοθεί απάντηση όχι μόνο στη σημερινή συγκυρία της επίθεσης ενάντια στο Ινστιτούτο, αλλά να διαμορφώνεται και μια πρόταση άλλου ερευνητικού προγραμματισμού, ενταγμένου σε ένα σχέδιο ανάπτυξης προς όφελος του λαού και όχι των επιχειρηματικών συμφερόντων.

-- Πρόσφατα η ναζιστική Χρυσή Αυγή, με πρόσχημα την κατάθεση Ερώτησης στη Βουλή για το ΙΓΜΕ, επιτέθηκε στο Συνδικάτο και τους εργαζόμενους. Πόσο «τυχαία» ήταν η επίθεση και η στιγμή της;

Δημήτρης Μπάτης: Το Συνδικάτο μας εδώ και δυο μήνες είναι σε πλήρη αγωνιστική δράση, προκειμένου να λειτουργήσει το ΙΓΜΕ που είναι σε πλήρη παραλυσία, να πληρωθούν οι εργαζόμενοι που μπήκαμε ήδη στον τρίτο μήνα απλήρωτοι. Την «κατάλληλη στιγμή» η ναζιστική Χρυσή Αυγή επιτέθηκε ενάντια στο Συνδικάτο με Ερώτηση βουλευτή της, ζητώντας από τον υπουργό να «απαλλάξει από τα ευτελή μικροπολιτικά συνδικαλιστικά μικροσυμφέροντα το ΙΓΜΕ» και βγάζοντας «λάδι» το υπουργείο και την κυβέρνηση που αφήνουν τους εργαζόμενους απλήρωτους.

Για μια ακόμη φορά, αποκάλυψε το δήθεν αντισυστημικό πρόσωπό της, προτρέποντας τον υπουργό ΠΕΝ να απαλλαγεί από τους συνδικαλιστές για να μπορέσει να κάνει ευκολότερα τη δουλειά του.

Δεν μας εκπλήσσει το μίσος που έχει ενάντια στα συνδικάτα και τους εργαζόμενους, αυτός είναι ο ρόλος της και το έχει ξανακάνει, είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και χτυπάει αυτούς που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Καλούμε τους εργαζόμενους να την απομονώσουν αποφασιστικά.

Από την ημερίδα που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή

Παράλληλα, υπογραμμίστηκε ότι όσο τα «κλειδιά» της οικονομίας τα έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ζωή των εργατών θα θυσιάζεται στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου, γι' αυτό και το συγκεκριμένο ζήτημα δεν μπορεί παρά να είναι κομμάτι της πάλης για να φύγει από τη μέση ο εγκληματικός παράγοντας «κέρδος». Στην ημερίδα εισηγήσεις έκαναν ο Λ. Σακκάς, πρόεδρος της Πανελλαδικής Ενωσης Λιθογράφων, η Εύη Γεωργιάδου, μηχανικός ασφάλειας και ο Χρήστος Παπάζογλου, γιατρός εργασίας.

Ο Λ. Σακκάς υπογράμμισε ότι η πρωτοβουλία του Σωματείου για τη διοργάνωση της ημερίδας στόχο έχει να αναδείξει το σοβαρό καθήκον οργάνωσης του αγώνα για «να βάλουμε φρένο στους εργοδότες, να τους εμποδίσουμε, εκτός από κακοπληρωμένους ή απλήρωτους, να μας στέλνουν στα σπίτια μας σακατεμένους ή νεκρούς».

Ο κλάδος της εκτύπωσης και της βιβλιοδεσίας, συνέχισε, «ήτανε πάντα συνδεδεμένος με τα εργατικά "ατυχήματα"». Παρά τον εκσυγχρονισμό των μηχανών και τη δυνατότητα χρήσης σύγχρονων μέσων για την πρόληψή τους, τα «ατυχήματα» συνεχίζουν να συμβαίνουν και η αιτία «βρίσκεται στο εργοδοτικό κέρδος. Στη διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη της εργοδοσίας που κατέχει τα μέσα παραγωγής, τις μηχανές που δουλεύουμε, να διασφαλίσει και αν γίνεται να αυξήσει τα κέρδη της. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, παρ' όλο τον εκσυγχρονισμό των μηχανών, τώρα που με λιγότερη εργασία βγαίνει περισσότερη παραγωγή, αντί να ζούμε καλύτερα, να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και πιο δύσκολα».

Στον κλάδο, σημείωσε, το ποσοστό εργατικών «ατυχημάτων» που δηλώνεται είναι ένα μικρό μέρος όσων γίνονται, ενώ υπογράμμισε πως το πρόβλημα με τις επαγγελματικές ασθένειες είναι τεράστιο. «Οι εργαζόμενοι στον κλάδο εκτίθενται σε βλαπτικούς παράγοντες με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία μπορεί τελικά να τους οδηγούν ακόμα και στο θάνατο. (...) Συνάδελφοι που εργάζονται σε βιβλιοδετεία και εφημεριδάδικα αναπνέουν καθημερινά σκόνη. Δύσκολα συναντάς κάπου επαρκή εξαερισμό. Πρόκειται για ακήρυχτο πόλεμο κατά των εργατών».

Μιλώντας για τις αιτίες, επισήμανε πως «τα εργατικά "ατυχήματα" και οι επαγγελματικές ασθένειες δεν είναι αναπόφευκτα γεγονότα, ούτε είναι ατομική ευθύνη των εργαζομένων. (...) Η προστασία της υγείας και ασφάλειας στην εργασία είναι εργοδοτική ευθύνη. (...) Ο στόχος του κεφαλαίου να αυξήσει το ποσοστό κέρδους οδηγεί σε ελλειπή μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων. Οδηγεί σε ελλιπή προληπτική συντήρηση, μειώσεις προσωπικού και εντατικοποίηση εργασίας, που αυξάνουν την επικινδυνότητα».

Παράλληλα, ανέδειξε το ρόλο του καπιταλιστικού κράτους, που στηρίζει και συγκαλύπτει τα εργοδοτικά εγκλήματα. «Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις», τόνισε, «που προωθούν η ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες, πριν ακόμα από τα μνημόνια και την κρίση, με στόχο να γίνουν πιο φτηνοί και "ευέλικτοι" οι εργαζόμενοι για τους επιχειρηματίες, έρχονται να πολλαπλασιάσουν τις κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων».

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην «ατεκμηρίωτη κατάργηση του θεσμού των ΒΑΕ στον κλάδο του Τύπου», που «έχει αυξήσει ακόμα περισσότερο τις κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων», στην εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας, την απουσία δημόσιων υποδομών υποστήριξης των διαδικασιών για την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου και την παράδοσή τους σε ιδιώτες κ.ά. Πρόσθεσε πως στην όλο και μεγαλύτερη σκόπιμη υποβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών «πρέπει να προστεθεί και ο προσανατολισμός των ελέγχων, που προωθεί την ταξική συνεργασία, ενώ υπάρχει προσπάθεια να μετατοπιστεί η εργοδοτική ευθύνη στις πλάτες των εργαζομένων ή των τεχνικών ασφάλειας».

Ο Λ. Σακκάς τόνισε ότι «δεν πρέπει να συμβιβαστούμε ότι θα είναι για πάντα έτσι. Μπορούμε και πρέπει να το αλλάξουμε. Πρέπει οργανωμένα σε κάθε χώρο δουλειάς και συνολικά σαν κλάδος να αναπτύξουμε αγώνες που θα προλαμβάνουν εργατικά "ατυχήματα", αλλά και θα δίνουν προοπτική για την οριστική εξάλειψή τους. (...) Αλλά να έχουμε συνάδελφοι καθαρό ένα πράγμα, πως ό,τι παρεμβάσεις και να κάνει το Σωματείο απ' έξω, αν αυτές δεν αγκαλιαστούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, δεν πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα. (...) Η ίδια η πείρα μάς λέει ότι η κατάκτηση μέτρων υγείας και ασφάλειας πάει χέρι - χέρι με την ισχυροποίηση του Σωματείου μέσα στα εργοστάσια. Με συνελεύσεις, δημιουργία Σωματειακών Επιτροπών, Επιτροπών Υγείας και Ασφάλειας, που διεκδικούν αγωνιστικά απέναντι στους εργοδότες και έτσι καταφέρνουν να αποσπούν τέτοιου είδους κατακτήσεις.

(...) Είναι ξεκάθαρο για μας ότι και η διεκδίκηση της προστασίας της υγείας και της ζωής των εργατών μέσα στους χώρους δουλειάς εντάσσεται στο συνολικό πλαίσιο πάλης και διεκδικήσεων του ταξικού εργατικού κινήματος, δεν μπορεί να το δει κανείς ξεκομμένα. (...) Περνά μέσα από την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος (...) μέσα από την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο εργατικό κίνημα υπέρ των ταξικών δυνάμεων, μέσα από την ενίσχυση του ΠΑΜΕ».

Η Εύη Γεωργιάδου αναφέρθηκε στους κινδύνους για την ασφάλεια των εργαζομένων, τονίζοντας ότι «τα τελευταία χρόνια κάθε 2 μέρες κατά μέσο όρο συνέβαινε ένα εργατικό "ατύχημα" στον κλάδο εκδόσεων - εκτυπώσεων», με βάση δημοσιευμένα στοιχεία του ΙΚΑ, που και αυτά δεν αποτυπώνουν την πραγματική κατάσταση, λόγω της ελλιπούς καταγραφής των εργατικών «ατυχημάτων».

Επισήμανε ότι η επιστήμη και η τεχνολογία δίνουν δυνατότητες πρόληψης των εργατικών «ατυχημάτων», ωστόσο στον καπιταλισμό δεν λαμβάνονται όλα τα αναγκαία μέτρα, γιατί κοστίζουν στο κεφάλαιο. Κάθε εργοδότης αποφασίζει με κριτήριο την κερδοφορία του το αν και ποια μέτρα θα λάβει, και όχι με κριτήριο την προστασία των εργαζομένων.

Τα «ατυχήματα» στον κλάδο οφείλονται για παράδειγμα στο ότι οι μηχανές δεν διαθέτουν διατάξεις ασφαλείας (π.χ. προφυλακτήρες και φωτοκύτταρα που αποτρέπουν την επαφή με κινούμενα μέρη, διακόπτες επείγουσας διακοπής), ή ότι οι διατάξεις αυτές ακυρώνονται για να αυξηθεί η παραγωγικότητα. Στο ότι σε επικίνδυνες θέσεις εργασίας μπορεί να δουλεύουν ανειδίκευτοι ή ελλιπώς εκπαιδευμένοι εργαζόμενοι. Στην εντατικοποίηση της εργασίας και την έλλειψη προσωπικού, στη μη εφαρμογή διαδικασιών ασφαλούς εργασίας (π.χ. επέμβαση σε κινούμενα μέρη, χειρωνακτική διακίνηση φορτίων μεγάλου βάρους, υπέρβαση ορίων ταχύτητας, παρουσία εργαζόμενου σε χώρους όπου κινούνται οχήματα ή υπάρχει κίνδυνος καταπλάκωσης από φορτία κ.ά.). Στην έλλειψη των αναγκαίων συστημάτων εξαερισμού και πυροπροστασίας, στις ακατάλληλες υποδομές (π.χ. κίνδυνοι ολίσθησης και πτώσης από ύψος, ανεπάρκεια οδεύσεων διαφυγής, εξόδων κινδύνου και αντισεισμικής προστασίας), την ελλιπή συντήρηση κ.ά.

Η Εύη Γεωργιάδου αναφέρθηκε στην πολιτική της κυβέρνησης και των προκατόχων της για τη διασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που αναδεικνύεται με τους ελλιπείς ελέγχους από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, την προσπάθεια να μετατοπιστεί η εργοδοτική ευθύνη στις πλάτες των εργαζομένων ή των τεχνικών ασφάλειας, την εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας και των υπηρεσιών υγείας και ασφάλειας στην εργασία, την υποβάθμιση της αναγκαίας Ερευνας και την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εργασία και το Ασφαλιστικό.

Ο Χρ. Παπάζογλου αναφέρθηκε στην επιβάρυνση της υγείας των εργαζομένων από τον επαγγελματικό κίνδυνο, στους χημικούς παράγοντες κινδύνου όπως μελάνια, διαλύτες κ.ά., και σε επαγγελματικές ασθένειες όπως το επαγγελματικό άσθμα, που είναι συχνές στον κλάδο. Εστίασε στους καρκινογόνους παράγοντες κινδύνου, όπως το βενζόλιο, αλλά και άλλους διαλύτες, βαρέα μέταλλα κ.ά., για να υπογραμμίσει ότι σήμερα υπάρχουν δυνατότητες να ληφθούν μια σειρά από μέτρα για την πρόληψη της επαγγελματικής έκθεσης των εργαζομένων με την αντικατάσταση επικίνδυνων ουσιών, την αξιοποίηση κλειστών συστημάτων, μέχρι και τη διασφάλιση κατάλληλων συστημάτων εξαερισμού. Μέτρα που δεν λαμβάνονται γιατί «κοστίζουν», ή λαμβάνονται μόνο όσα και όταν εκτιμηθούν ως μέτρα που μπορούν να διασφαλίσουν ή και να βελτιώσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης.

Αντίστοιχα, αναφέρθηκε στις επιπτώσεις του θορύβου, της υπεριώδους ακτινοβολίας, του ακατάλληλου φωτισμού, την επιβάρυνση του μυοσκελετικού από τη χειρωνακτική μετακίνηση φορτίων, την άρση μεγάλου βάρους, τις μη εργονομικές θέσεις εργασίας που συναντάμε όταν δεν λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα, αλλά και στις συνδυαστικές επιπτώσεις των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην υγεία των εργαζομένων (π.χ. ελαστικές εργασιακές σχέσεις, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης).

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στη μηδενική καταγραφή επαγγελματικών ασθενειών στην Ελλάδα, την απουσία κρατικών υπηρεσιών για τη μελέτη, διάγνωση, πρόληψη και αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου, μέχρι και την απουσία ειδικευμένων γιατρών εργασίας, την άσκηση της ειδικότητας από μη εξειδικευμένους επιστήμονες ή από επιχειρήσεις, ιδιωτικές ΕΞΥΠΠ που έχουν ξεκάθαρο προσανατολισμό την ψευδεπίγραφη και εικονική κάλυψη των νομοθετικών υποχρεώσεων του εργοδότη.

Υπογράμμισε, επίσης, ότι η διεκδίκηση ασφαλέστερων όρων εργασίας και λήψης όλων των μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειας στην εργασία είναι συνυφασμένη με την αταλάντευτη ταξική αντιπαράθεση με την εργοδοσία.

Αναδεικνύεται, τόνισε, ότι η πλήρης αξιοποίηση όλων των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων για την πρόληψη και αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου και την προστασία της υγείας του εργαζόμενου συνδέεται με την αναγκαιότητα και δυνατότητα οργάνωσης της παραγωγής με προσανατολισμό τη συνδυασμένη κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, και όχι το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Ακολούθησαν ερωτήσεις για τον τρόπο που μπορούν οι εργάτες να οργανωθούν και να απαιτήσουν τη λήψη μέτρων. Ακόμα έγιναν τοποθετήσεις που μεταξύ άλλων ανέδειξαν την έλλειψη μέτρων στους χώρους δουλειάς, αλλά και ότι ο τρόπος αντιμετώπισης ενός εργατικού «ατυχήματος», συνολικότερα οι συνθήκες, καλλιεργούν την κάλπικη και επικίνδυνη αντίληψη ότι «υπεύθυνος» για αυτό είναι ο ίδιος ο εργάτης...

ICON

Η κυβέρνηση προωθεί την παραπέρα εμπορευματοποίηση και την «απελευθέρωση» της διαχείρισης των υδάτινων πόρων

Στις πλάτες τους θέλει να φορτώσει η κυβέρνηση και το λογαριασμό των έργων για το νερό, που είτε έχουν γίνει στο παρελθόν, είτε είναι σε φάση κατασκευής ή πρόκειται να κατασκευαστούν στο μέλλον, καθώς στα νέα τιμολόγια ύδρευσης και άρδευσης θα συνυπολογίζεται και το κόστος απόσβεσης αυτών των έργων.

Διπλά πλήττονται οι μικρομεσαίοι αγρότες, καθώς θα πληρώσουν το χαράτσι τόσο για το πόσιμο, όσο και για το νερό άρδευσης. Μάλιστα, θα πρέπει μέσα σε μια τριετία να τοποθετήσουν υδρομετρητές στις γεωτρήσεις και στην περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, τότε θα κατατίθεται ένα σχέδιο δράσης από τον πάροχο νερού, το οποίο, σε κάθε περίπτωση, δεν θα ξεπερνά τα επτά χρόνια. Το σχετικό κόστος μπορούν να το αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι πάροχοι ύδατος και να ανακτάται μέσω της αποπληρωμής των τιμολογίων από τους αγρότες.

Ο τρόπος τιμολόγησης του νερού για αγροτική χρήση θα γίνεται βάσει ενός μεικτού συστήματος χρέωσης, που θα αποτελείται από ένα σταθερό τέλος ανά στρέμμα καλλιέργειας και από μεταβλητά τέλη ανά κυβικό μέτρο νερού, ανάλογα με την ποσότητα του ύδατος για αγροτική χρήση που καταναλώθηκε. Στα μεταβλητά τέλη που θα αυξάνονται με την αύξηση της κατανάλωσης, περιλαμβάνεται και το λεγόμενο «περιβαλλοντικό» τέλος, το οποίο θα εισπράττει ο δήμος και θα το αποδίδει στο Πράσινο Ταμείο της ΕΕ, παρακρατώντας ως προμήθεια ποσοστό 2,5%.

Για το διάστημα που δεν θα υπάρχουν υδρομετρητές, ώστε να γίνεται χρέωση ανά κυβικό μέτρο, αυτή θα γίνεται βάσει εκτιμήσεων για την ποσότητα που καταναλώθηκε ανά έκταση γης και καλλιέργεια.

Προκειμένου να προλάβει τις μεγάλες αντιδράσεις που αναμένεται να προκαλέσει το νέο χαράτσι ιδιαίτερα στους μικρομεσαίους αγρότες, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι όσοι αγρότες εφαρμόζουν «καλές πρακτικές άρδευσης», δεν θα επιβαρύνονται με το «περιβαλλοντικό» τέλος, ενώ από την καταβολή του θα εξαιρούνται και οι πιο αδύναμοι οικονομικά αγρότες. Ομως, δεν εξηγεί τι ακριβώς εννοεί «καλές πρακτικές άρδευσης», ούτε ποιοι θα είναι οι «πιο αδύναμοι αγρότες».

Ταυτόχρονα, για να δικαιολογήσουν το χαράτσι, οι κυβερνώντες αναφέρουν ότι η διαμόρφωση κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης του νερού άρδευσης αποτελούσε αιρεσιμότητα (προαπαιτούμενο) προκειμένου να ξεκλειδώσουν χρηματοδοτικά εργαλεία για έργα αξιοποίησης υδάτων (π.χ. εγγειοβελτιωτικά, αρδευτικά κ.λπ.). Σημειώνουν ότι η έκδοση της συγκεκριμένης ΚΥΑ εκκρεμούσε από το 2010 και πως αν δεν γινόταν τώρα θα χάνονταν σημαντικοί πόροι.

Φυσικά, πρόκειται για φτηνές κυβερνητικές δικαιολογίες και για επιχείρηση αποπροσανατολισμού των αγροτών και του λαού. Η αλήθεια είναι ότι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως οι προηγούμενες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ακολουθεί και εφαρμόζει την πολιτική της ΕΕ για το νερό, που προωθεί την παραπέρα εμπορευματοποίηση και την «απελευθέρωση» της διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Η αναγγελία της απόφασης της κυβέρνησης προκάλεσε την άμεση αντίδραση των μικρομεσαίων αγροτών.

Σε ανακοίνωσή της, η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, αφού επισημαίνει ότι «η επιβάρυνση από το νέο "περιβαλλοντικό" χαράτσι για το νερό θα είναι πολύ μεγάλη για τους παραγωγούς αγρότες, καθώς υπολογίζεται ότι θα φτάνει σε εκατοντάδες ευρώ κι έρχεται να προστεθεί στα άλλα πολλά και δυσβάστακτα βάρη με τα οποία μας έχει φορτώσει η πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων», τονίζει:

«Ως οργανωμένο αγροτικό κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, που εκφράζεται από τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, θα πολεμήσουμε κι αυτό το μέτρο της κυβέρνησης και της ΕΕ, όπως πολεμάμε τη γενικότερη πολιτική τους, η οποία, με όλα τα μέτρα που παίρνει για τον αγροτικό τομέα, στοχεύει στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης της γης, της παραγωγής και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών και μονοπωλιακών ομίλων, με αποτέλεσμα το παραπέρα ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων.

Μαζί με τους συμμάχους μας, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, θα στήσουμε αγωνιστικά μπλόκα παντού ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και θα περάσουμε στην αντεπίθεση, με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που μας οδηγεί μαζικά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση και το άνοιγμα του δρόμου για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, κατά των συμφερόντων των μονοπωλίων και προς όφελος του ελληνικού λαού».

Στη σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, αναφερόμενη στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί «προστασίας του περιβάλλοντος», σημειώνει: «Στις σημερινές συνθήκες ανάπτυξης της τεχνολογίας και της επιστήμης, υπάρχει πλήθος από τεχνολογικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού και διασφαλίζουν την καλή κατάσταση των υδατικών σωμάτων και τη σημαντική αύξηση του διαθέσιμου νερού, χωρίς επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων. Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό - δώρο της φύσης και όχι ιδιοκτησία κανενός και η οποιαδήποτε συσχέτιση με κόστος είναι αντανάκλαση της λογικής της εμπορευματοποίησης».

Και συνεχίζει: «Στις σημερινές συνθήκες χρειάζεται γενικότερος επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός. Οι υπηρεσίες ύδρευσης - αποχέτευσης - άρδευσης πρέπει να έχουν αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα και να μη λειτουργούν ως επιχειρήσεις με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Η λειτουργία τους πρέπει να εντάσσεται στο γενικότερο σχεδιασμό, που θα παίρνει υπόψη τα επίγεια και υπόγεια αποθέματα, την περιβαλλοντική - κλιματική αλλαγή, την προστασία του περιβάλλοντος, τις σύγχρονες ανάγκες στην ύδρευση και αποχέτευση, την εξοικονόμηση και εξασφάλιση υδάτινων πόρων, την ποιότητά τους, την αποκατάσταση των υδάτινων αποθεμάτων, τις ανάγκες άρδευσης με βάση το σχεδιασμό της αγροτικής ανάπτυξης για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών με εγχώρια, ποιοτικά και φθηνά αγροτικά προϊόντα.

Διαχρονικά η πολιτική υδάτων της ΕΕ, που έχει συνδιαμορφωθεί με όλες τις κυβερνήσεις, προωθεί την παραπέρα εμπορευματοποίηση και την "απελευθέρωση" της διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Η ΕΕ αξιοποιεί την κατάσταση και την ανάγκη προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος ως εργαλεία για να προωθήσει την αντιλαϊκή πολιτική, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις.

Η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ έχει αρνητικό αποτέλεσμα στο κόστος ύδρευσης για τα λαϊκά στρώματα και στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, αφού με την ανταποδοτικότητα, την έλλειψη χρηματοδότησης, μεταφέρουν στις πλάτες των λαϊκών καταναλωτών το σύνολο των βαρών.

Πίσω απ' όλες αυτές τις εξελίξεις, πραγματικός ένοχος είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η εξουσία του κεφαλαίου που υπηρετούν κυβέρνηση και ΕΕ, για τους οποίους το νερό, όπως άλλωστε και τα τρόφιμα, η γη, τα δασικά οικοσυστήματα, οι φυσικοί πόροι, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα την κερδοφορία των μονοπωλίων».

Καταλήγοντας η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ υπογραμμίζει: «Το ΚΚΕ επιμένει πως διαχείριση του νερού, προς όφελος των λαϊκών αναγκών, σημαίνει αντιμετώπισή του ως κοινωνικό αγαθό. Προϋποθέτει ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, της εργατικής εξουσίας, κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, εργατικό έλεγχο. Σ' αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού.

Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, σήμερα καλούμε όλους τους εργαζόμενους να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια σε κάθε αύξηση, κάθε μορφή εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης του νερού, για φθηνό ποιοτικό νερό, για πλήρη σταθερή εργασία των εργαζομένων στον κλάδο, με διασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Να συμπορευθούν με το ΚΚΕ, στον αγώνα απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τους μονοπωλιακούς ομίλους και την κρατική εξουσία τους».