• ΕΕ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΓΧΩΡΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: «Εμβληματικά» έργα και αντιλαϊκές παρεμβάσεις για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων
• «ΨΗΦΙΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»: Για την εξυπηρέτηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε πολλαπλά επίπεδα
• ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Οι ενδοαστικές κόντρες για τη δυναμική καπιταλιστική ανάκαμψη μέσα από την προεκλογική αντιπαράθεση χριστιανοδημοκρατών - σοσιαλδημοκρατών, ενώ η κατάσταση των εργαζομένων διαρκώς επιδεινώνεται
• «ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ» ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ: Η 8η Συνάντηση έφερε στο προσκήνιο τον σφοδρό ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, με κομβικό ζήτημα την Ενέργεια

Οι καλύτερες επιδόσεις παρατηρούνται στις οικονομίες με πιο «φιλόδοξες» αντιλαϊκές παρεμβάσεις, λέει ο Π. Ντομπρόβσκις

«Οι ελληνικές αρχές θα συμφωνήσουν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2017, κατάλογο 15 έως 20 μεγάλων, εμβληματικών σχεδίων» για την περίοδο μέχρι το 2020, αναφέρεται χαρακτηριστικά στο «επικαιροποιημένο» μνημόνιο με την πλευρά της Ευρωζώνης.

Οπως χαρακτηριστικά συμφωνήθηκε, οι ελληνικές αρχές θα ολοκληρώσουν τη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία μεταξύ άλλων «θα πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία, μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σε αυτό το πλαίσιο, οι προτεραιότητες αφορούν τομείς όπως ο τουρισμός, οι τεχνολογίες πληροφορικής, οι μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, η γεωργία και η μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, η εφοδιαστική αλυσίδα.

Ειδική αναφορά γίνεται για νέο κανονισμό σε ό,τι αφορά τα τιμολόγια στις εταιρείες ύδρευσης - αποχέτευσης και, όπως προβλέπεται, οι ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ θα προετοιμάσουν τα επιχειρηματικά σχέδια και τις επενδύσεις για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Τα παραπάνω έρχονται να «κουμπώσουν» με την πρόταση του ΣΕΒ, που με την ίδια ορολογία για τα «εμβληματικά έργα» και με τη διοχέτευση φρέσκου πακτωλού διακρατικών και κρατικών κεφαλαίων, σε συμπράξεις με ιδιώτες και ξένους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, «μυρίζεται» τα κέρδη της «επόμενης μέρας».

Σε αυτό το πλαίσιο και με επόμενο βήμα το κλείσιμο της «αξιολόγησης», οι εγχώριοι βιομήχανοι προσβλέπουν στις επερχόμενες παρεμβάσεις και τις αναδιαρθρώσεις μέσω και της λεγόμενης «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής», που με τη σειρά της επίσης αποτελεί ένα τμήμα του «επικαιροποιημένου» μνημονίου με την Ευρωζώνη: «Σε ρόλο καταλύτη, απαιτούνται και επενδύσεις σε μεγάλα έργα υποδομών, με τη σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα, έργα που να έχουν εμπορική αξία ώστε να αναζητηθούν επενδυτές και χρηματοδότηση στις διεθνείς αγορές», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο ΣΕΒ.

Παράλληλα, η λίστα του ΣΕΒ με τα «εμβληματικά έργα», μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει:

-- Λιμάνια, μαρίνες, αεροδρόμια, υδατοδρόμια

-- Διασύνδεση δικτύων ηλεκτρισμού Ελλάδας - Ιταλίας και ηπειρωτικής Ελλάδας - Κρήτης

-- Πάρκα εφοδιαστικής αλυσίδας

-- Υδρευση - αποχέτευση - άρδευση - διαχείριση αποβλήτων - επεξεργασία λυμάτων

-- Ψηφιακές υπηρεσίες παντού (εφοδιαστική αλυσίδα, επιχειρηματικές συναλλαγές, Δικαιοσύνη, λιμάνια, τελωνεία, πολεοδομία, κτηματολόγιο, δασικοί χάρτες, τράπεζα γης, δασολόγιο, σύστημα διαχείρισης δασών)

-- Αξιοποίηση ορυκτού πλούτου (αλλαγή πλαισίου αδειοδότησης και χωροταξικού σχεδιασμού)

-- Δημιουργία Τεχνόπολης για την εγκατάσταση εταιρειών υψηλής τεχνολογίας και ερευνητικών ιδρυμάτων μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών ιατρικής τεχνολογίας και φαρμακευτικών εταιρειών για την ανάπτυξη «συνεργειών» μεταξύ των πανεπιστημίων, νοσοκομείων και εταιρειών ιατρικής τεχνολογίας και φαρμακευτικών εταιρειών

-- Ανάπλαση αστικών οικιστικών και εμπορικών περιοχών, χορήγηση φορολογικών κινήτρων, αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου (από Πειραιά μέχρι Σούνιο) για οικιστική και ξενοδοχειακή εκμετάλλευση.

Από την πλευρά του, ο Επίτροπος Οικονομικών, Π. Μοσκοβισί, στο πλαίσιο της παρουσίασης της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις «Εαρινές Προβλέψεις» και αναφερόμενος στην ελληνική οικονομία, δήλωσε ότι «υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ του τρόπου που εκτελείται το πρόγραμμα και της εμπιστοσύνης των οικονομικών παραγόντων και επομένως των επενδύσεων».

Στην ίδια έκθεση της Κομισιόν, επισημαίνεται ότι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και των καταναλωτών αναμένεται να καθυστερήσει, καθώς η δεύτερη «αξιολόγηση» δεν ολοκληρώθηκε το πρώτο τρίμηνο του 2017. Αυτός, άλλωστε, είναι και λόγος για τον οποίο προχώρησαν σε υποβάθμιση των προβλέψεων για την ανάκαμψη του ελληνικού ΑΕΠ για το 2017 στο 2,1%, από 2,7% στην προηγούμενη έκθεση του φετινού Φλεβάρη.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάκαμψη των επενδύσεων για το 2017 σύμφωνα με την Κομισιόν προβλέπεται με ρυθμό 6,3% (από 12% στις «Χειμερινές Προβλέψεις») και για το 2018 με 10,8% το 2018 (από 14,2%). Η σημαντική υποβάθμιση, ειδικά για φέτος, επίσης συνδέεται με τις «καθυστερήσεις» στην «αξιολόγηση» για την αποκατάσταση κλίματος «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης».

Σε ό,τι αφορά τις γενικότερες εξελίξεις στις οικονομίες της Ευρωζώνης και της ΕΕ, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, B. Ντομπρόβσκις, παρουσιάζοντας τις «Εαρινές Προβλέψεις», υπογράμμισε πως «η εικόνα διαφέρει πολύ από το ένα κράτος - μέλος στο άλλο και οι καλύτερες επιδόσεις παρατηρούνται στις οικονομίες που έθεσαν σε εφαρμογή πιο φιλόδοξες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, η «αποκατάσταση της ισορροπίας» προϋποθέτει «αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις σε όλη την Ευρώπη από το άνοιγμα των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών μέχρι τον εκσυγχρονισμό της αγοράς εργασίας και των συστημάτων Υγείας».

Βέβαια, τα παραπάνω έρχονται και δένουν με τα αντιλαϊκά μέτρα που κλιμακώνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, συμφωνήθηκαν οι ρυθμίσεις σχετικά με τη διαμόρφωση «δευτερογενούς αγοράς», συμπεριλαμβανομένου και του συνόλου των στεγαστικών δανείων, η ταχύτερη αδειοδότηση των επιχειρήσεων που θα εμπλακούν σε αυτή μέσω της αγοράς δανείων από τις τράπεζες, η έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, οι φοροελαφρύνσεις προς τις εμπλεκόμενες επιχειρήσεις διαχείρισης, η νομική προστασία για τραπεζικά και κρατικά στελέχη που εμπλέκονται σε αναδιαρθρώσεις δανείων και επιχειρήσεων κ.ά.

Την ίδια ώρα, το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων αποτελεί μοχλό των επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων με φόντο το «ξεσκαρτάρισμα» του επιχειρηματικού πεδίου, που προωθείται και μέσω των νέων διατάξεων του πολυνομοσχεδίου που κατατίθεται σήμερα στη Βουλή. Επιπλέον, η απομείωση των «κόκκινων» δανείων κρίνεται ως νευραλγικό ζήτημα στην προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης και μέσα από το άνοιγμα της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις ισχυρές επιχειρήσεις και τους ομίλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρας, μιλώντας προχτές σε εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας, υποστήριξε ότι «από τις μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται στη συμφωνία με τους θεσμούς, είναι επείγον να αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων», το οποίο αποτελεί πολύ σημαντικό εμπόδιο στην ανάκαμψη της οικονομίας, λέγοντας ότι «αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα όχι μόνο το τραπεζικό σύστημα, αλλά και η ελληνική οικονομία».

Να σημειωθεί ότι οι τράπεζες και νέοι «επενδυτές» που θα εξαγοράσουν επιχειρηματικά δάνεια θα μπορούν να συμμετάσχουν και στα μετοχικά κεφάλαια «προβληματικών» επιχειρήσεων που κρίνονται «βιώσιμες». Και, βέβαια, θα έχουν αποφασιστικό λόγο στη διαμόρφωση των επιχειρηματικών πλάνων, στον αριθμό των εργαζομένων και σε οτιδήποτε σχετίζεται με τις ανάγκες των επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων.

Ηδη και ενόψει της ψήφισης και των συγκεκριμένων διατάξεων του πολυνομοσχεδίου, εκδηλώνεται έντονη κινητικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, τις προάλλες η Τράπεζα της Ελλάδας προχώρησε στην αδειοδότηση της «Pillarstone», που με τη σειρά της αποτελεί επιχειρηματική σύμπραξη ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD), την αμερικανική KKR, τη Eurobank και την Alpha Bank.

Οπως ανακοινώθηκε, η «Pillarstone» θα ξεκινήσει επαφές με μια σειρά ελληνικών επιχειρήσεων, και μέσω μακροπρόθεσμης δανειοδότησης σε «σημαντικές» και βέβαια βιώσιμες επιχειρήσεις. Μάλιστα, σύμφωνα με την EBRD, «η "Pillarstone" θα παρέχει στις ελληνικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες την απαραίτητη επιχειρησιακή τεχνογνωσία που θα τους επιτρέψει να ανακάμψουν, γεγονός που είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας».

Eurokinissi

Ταυτόχρονα, υπήρξε και η ανακοίνωση του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής για την οριστική έγκριση του σχεδιασμού ανάπτυξης των δικτύων νέας γενιάς (NGA) μέχρι το 2020, συνολικού προϋπολογισμού 400 εκατ. ευρώ, αλλά και η επίσκεψη του αρμόδιου υπουργού Ν. Παππά στο Ισραήλ, έπειτα από επίσημη πρόσκληση του Ισραηλινού ομολόγου του, για την ενίσχυση της συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ σε θέματα τηλεπικοινωνιών και νέων τεχνολογιών.

Γενικότερα, όλο αυτό το διάστημα υπάρχει έντονη κινητικότητα σε πολιτικό και επιχειρηματικό επίπεδο, καθώς έχει ξεκινήσει η ροή κοινοτικών και κρατικών κονδυλίων για την ενίσχυση του συγκεκριμένου τομέα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που θέτει η «ψηφιακή ατζέντα» της ΕΕ και με στόχο την ενίσχυση της θέσης των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, καθώς οι νέες τεχνολογίες θεωρούνται κρίσιμης και ζωτικής σημασίας για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Αγωνία για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι «ουραγός» στην εποχή της «4ης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία είναι ψηφιακή» εξέφρασε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Φέσσας, από το βήμα του συνεδρίου που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος χτες και προχτές στο Μέγαρο Μουσικής. Οπως είπε, «αν δεν κάνουμε κάτι δραστικό, σύντομα θα βρεθούμε εκτός των ανεπτυγμένων χωρών» και χαρακτήρισε απογοητευτικό το γεγονός ότι με βάση τους σχετικούς ευρωπαϊκούς δείκτες, η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στην 26η θέση στο σύνολο των 28 κρατών.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ στάθηκε ιδιαίτερα στις ελλιπείς εγχώριες ψηφιακές υποδομές, αφού παραθέτοντας τα σχετικά επίσημα στοιχεία, είπε ότι σήμερα η γεωγραφική κάλυψη από νέας γενιάς δίκτυα περιορίζεται στο 36%, που είναι το μισό από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ενώ την ίδια στιγμή το κόστος πρόσβασης σε αυτά τα δίκτυα είναι κατά 46% υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Επίσης, σημείωσε τη μικρή συνεισφορά στην οικονομία που έχει σήμερα ο κλάδος των ΤΠΕ, που αντιστοιχεί στο 16,3% του ΑΕΠ, από το οποίο σχεδόν το μισό προέρχεται από τις τηλεπικοινωνίες, όταν ο μέσος όρος για την Ευρώπη είναι 25%, και πρόσθεσε ακόμη ότι πολύ σύντομα το 90% των θέσεων εργασίας στη χώρα θα απαιτούν ψηφιακές δεξιότητες.

Αιτιολογώντας το γιατί «η μετάβαση στην ψηφιακή οικονομία είναι αδήριτη και πιεστική ανάγκη» για τις ανάγκες του κεφαλαίου, ο Δ. Φέσσας τόνισε πως η ανάπτυξη των ΤΠΕ μπορεί να μειώσει το κόστος Ενέργειας, το κόστος παραγωγής των επιχειρήσεων, να ενισχύσει το τουριστικό προϊόν, να περιορίσει το κόστος των logistics, να λειτουργήσει δηλαδή ως «υπόβαθρο» συνολικά για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου σε μια σειρά από κλάδους που ιεραρχεί το κεφάλαιο.

Από αυτήν τη σκοπιά υπογράμμισε την ανάγκη να εξασφαλιστεί μία συναίνεση επάνω σε αυτήν την πολιτική, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά πως «η ψηφιακή στρατηγική θα πρέπει να υπερβαίνει τον στενό κύκλο ζωής μιας κυβέρνησης. Καλείται να αποτελεί ένα εθνικό σχέδιο με ευρύτερες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συναινέσεις»...

Παράλληλα, ζήτησε την άμεση ενοποίηση των διοικητικών δομών του κράτους, κάτι που θα μπορούσε να επιφέρει, όπως είπε, πολλαπλά οφέλη από την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας μέχρι τη μείωση του διοικητικού κόστους των επιχειρήσεων, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τα «οφέλη» που είχε περιγράψει μια μέρα πριν στη Βουλή, κατά τη δική του ομιλία, και ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Αντ. Ανσιπ.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρόεδρος του ΣΕΒ ζήτησε «σταθερή, ακομμάτιστη και αποτελεσματική δομή διακυβέρνησης που θα αναλάβει την υλοποίηση ενός φιλόδοξου σχεδίου ψηφιακού μετασχηματισμού της χώρας», ενώ δεν παρέλειψε να δώσει τα συχαρίκια του στην κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας ιδιαίτερα «ευνοϊκή συγκυρία» το γεγονός ότι για πρώτη φορά σήμερα η Ελλάδα διαθέτει υπουργείο και Γενική Γραμματεία Ψηφιακής Πολιτικής, που έχουν εκπονήσει την «Εθνική Ψηφιακή Στρατηγική» με χρονικό ορίζοντα την επόμενη πενταετία. Πρόσθεσε ότι και «μόνο η ύπαρξη της στρατηγικής που εκπορεύεται και θα υλοποιηθεί από το αρμόδιο υπουργείο είναι εξαιρετικά σημαντική και τη χαιρετίζουμε».

Στο ίδιο συνέδριο μίλησε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης και ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής, ο οποίος επίσης χαιρέτισε το κυβερνητικό σχέδιο «Εθνικής Ψηφιακής Στρατηγικής», ενώ μίλησε με ιδιαίτερη ικανοποίηση για τις μέχρι τώρα προσπάθειες της κυβέρνησης για την ενίσχυση των εγχώριων ψηφιακών υπηρεσιών.

Δεν θα πρέπει να προκαλεί την παραμικρή εντύπωση ότι οι παραπάνω επισημάνσεις και παραινέσεις του ΣΕΒ ταυτίζονται πλήρως με τους κεντρικούς άξονες και κατευθύνσεις πολιτικής που χαράσσονται στο κείμενο της «Εθνικής Ψηφιακής Στρατηγικής 2016-2021» του αρμόδιου υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, η τελική μορφή του οποίου δημοσιεύτηκε τον περασμένο Δεκέμβρη.

Αυτό περιλαμβάνει ενίσχυση των ταχυτήτων σύνδεσης σε όλους του κύριους χώρους συγκέντρωσης κοινωνικο-οικονομικής δραστηριότητας, όπως τα σχολεία και πανεπιστήμια, οι διαμετακομιστικοί κόμβοι, οι κύριοι πάροχοι δημοσίων υπηρεσιών, οι επιχειρήσεις κ.λπ., με ταχύτητα λήψης δεδομένων τουλάχιστον 100 Mbps και με δυνατότητα αναβάθμισης σε επόμενη φάση σε Gigabit, αλλά και σταθερή κάλυψη 5G για όλες τις αστικές περιοχές και τις κύριες οδικές αρτηρίες.

Μεταξύ, των άμεσων στόχων που θέτει η κυβερνητική «Εθνική Ψηφιακή Στρατηγική», πρώτη θέση λαμβάνει η ανάπτυξη των δικτύων πρόσβασης νέας γενιάς σε πανεθνικό επίπεδο. Ηδη έχει εκπονηθεί από τη Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΓΓΤΤ) το αντίστοιχο σχέδιο που φέρει τον τίτλο «Εθνικό Σχέδιο Ευρυζωνικής Πρόσβασης Επόμενης Γενιάς» (NGA Plan), το οποίο έχει εγκριθεί από την ΕΕ.

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, που έχουν ορίζοντα εφαρμογής το 2025, έχουν τεθεί ενδιάμεσοι χρονικοί στόχοι. Οι κλάδοι στους οποίους εστιάζονται οι παρεμβάσεις για την ενίσχυση της ψηφιακής οικονομίας, είναι αυτοί που έχουν χαρακτηριστεί ως «πυλώνες της οικονομίας» και ιεραρχούνται στο πλαίσιο της επιχείρησης καπιταλιστικής ανάκαμψης: Οι αγροδιατροφής - βιομηχανίας τροφίμων, Ενέργειας, εφοδιαστικής αλυσίδας - μεταφορών, πολιτιστικών και δημιουργικών βιομηχανιών, περιβάλλοντος (περιλαμβάνει και τη διαχείριση απορριμάτων), τουρισμού, Υγείας - φαρμάκων και υλικών - κατασκευών.

Ο καθαυτός δε κλάδος των ΤΠΕ αποτελεί ξεχωριστό τομέα παρέμβασης και, σύμφωνα με τα όσα είπε την Πέμπτη ο υπουργός ΨΗΤΠΕ, Ν. Παππάς, αποτελεί τον «τομέα των τομέων», αφού όπως επισημαίνει και ο ΣΕΒ, πέρα από την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, λειτουργεί ως βάση και στοιχείο της κερδοφορίας και για τους υπόλοιπους.

Το στοιχείο αυτό, εξάλλου, βρίσκεται και στην «καρδιά» της «Ενιαίας Ψηφιακής Αγοράς» που διαμορφώνει η ΕΕ, στην προσπάθειά της να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στον ανταγωνισμό τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι για την επίτευξη των παραπάνω η ΕΕ έχει θεσπίσει εξαιρέσεις στην παροχή κρατικών επιδοτήσεων, οι οποίες υποτίθεται ότι βάσει της κοινοτικής νομοθεσίας δεν επιτρέπονται γενικά, αποδεικνύοντας έτσι για μια ακόμη φορά ότι το αστικό κράτος, όπως και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις, λειτουργεί και σε αυτόν τον τομέα ως «παγοθραυστικό» των μονοπωλίων, διαμορφώνοντας υποδομές και συνολικά όρους κερδοφορίας σε τομείς και κλάδους που ενέχουν «υψηλό ρίσκο» για τα ιδιωτικά κεφάλαια, ή απλά είναι ασύμφορη ή και αδύνατη σε αυτή τη φάση η τέτοια συγκέντρωση ιδιωτικών κεφαλαίων.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι, παρά τα όσα ισχυρίζονται η κυβέρνηση και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα των ΤΠΕ και η περαιτέρω ανάπτυξή τους και διείσδυσή τους στην παραγωγική διαδικασία, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, όχι μόνο δεν θα βελτιώσουν τους όρους διαβίωσης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, αλλά αντίθετα θα ενισχύσουν τους όρους εκμετάλλευσής τους.

Ενδεικτικά, εξάλλου, είναι και τα όσα ανέφερε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Αντ. Ανσιπ, την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή: «Βεβαίως, υπάρχουν ανησυχίες, και είναι λογικές αυτές οι ανησυχίες, διότι πολλοί άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους. Τι να κάνουμε; Αυτό πρόκειται να συμβεί και θα συμβεί», προτείνοντας φυσικά ως «λύση» - για τις ανάγκες και πάλι των καπιταλιστών - τη «διά βίου μάθηση».

Οι πολύ μεγάλες δυνατότητες των νέων τεχνολογιών, ψηφιακών και άλλων, για να αξιοποιηθούν προς όφελος του λαού, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, για μείωση του εργάσιμου χρόνου κ.ά., απαιτούν τις νέες - κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής, κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, εργατική - λαϊκή εξουσία.

Η φτώχεια διευρύνεται στην «ατμομηχανή» της ΕΕ

Οικονομολόγοι προβληματίζονται για το πόση διάρκεια μπορεί να έχει αυτή η ανάπτυξη και ζητούν δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Στην «ατμομηχανή» της Ευρώπης, αντεργατικά μέτρα, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και άλλες «μεταρρυθμίσεις» για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες. Θυμίζουμε την «Ατζέντα 2010» που προώθησε το 2005 ο Σοσιαλδημοκράτης τότε καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ, και «εκτόξευσε» τη γερμανική οικονομία και ανταγωνιστικότητα, με μέτρα όπως μείωση των παροχών ανεργίας, πιο ευέλικτες σχέσεις εργασίας, «απελευθέρωση» της ημιαπασχόλησης και της προσωρινής δουλειάς.

Ετσι:

• Η φτώχεια το 2015 έφτασε στο 15,7% του πληθυσμού της χώρας, πλήττοντας 12,9 εκατ. άτομα, σύμφωνα με σχετική έκθεση που συνέταξε ο Σύνδεσμος Φορέων Κοινωνικής Πρόνοιας (Paritatischer Wohlfahrtsverband).
• Η φτώχεια στις μονογονεϊκές οικογένειες είναι στο 43,8% και στους συνταξιούχους στο 15,9%.
• Το 9,7% των Γερμανών εργαζομένων απειλούνται από τη φτώχεια (το εισόδημά τους είναι κάτω από το 60% του μέσου εθνικού μισθού), σύμφωνα με στοιχεία της Γιούροστατ (2015).
• Μπορεί ο αριθμός των απασχολούμενων στη Γερμανία να αυξάνεται (η ανεργία δεν ξεπερνά το 6%), όμως έχουν μειωθεί ραγδαία οι θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης.
• Συγκεκριμένα, ο αριθμός των εργαζομένων με μερική απασχόληση έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια και 4 στους 10 είναι ημιαπασχολούμενοι. Πέρυσι απασχολούνταν μερικώς 15,3 εκατ., ενώ πριν από 20 χρόνια 8,3 εκατ. (στοιχεία Ινστιτούτου Αγοράς Εργασίας και Ερευνών Απασχόλησης της Νυρεμβέργης).
• Ενα 20% των θέσεων εργασίας είναι με μισθούς της τάξης των 450 ευρώ («mini jobs» κ.λπ.).

Μπροστά στις εθνικές εκλογές στη Γερμανία, στις 24 Σεπτέμβρη, η συζήτηση περιστρέφεται υποκριτικά και προσχηματικά γύρω από τις «κοινωνικές ανισότητες» και την «υπερβολική επιβάρυνση των χαμηλών εισοδημάτων». Οι δυο βασικοί εκφραστές του γερμανικού κεφαλαίου, οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU/CSU) υπό την Αγκελα Μέρκελ και οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) υπό τον Μάρτιν Σουλτς, που σήμερα συγκυβερνούν στον «μεγάλο συνασπισμό», πατάνε πάνω στα υπαρκτά προβλήματα και προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε πολιτικές επιλογές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνεχίζουν την αντιλαϊκή πολιτική.

Εξάλλου, ο «καβγάς» τους έγκειται στο μείγμα διαχείρισης που θα επιφέρει μια δυναμική καπιταλιστική ανάκαμψη και θα εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία στα γερμανικά μονοπώλια και μια ισχυρή ΕΕ. Φυσικά, καπιταλιστική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα χωρίς αποκλεισμούς και κοινωνικές ανισότητες δεν μπορεί να υπάρξει, αφού αυτή προϋποθέτει το καπιταλιστικό κράτος να ενισχύει ποικιλοτρόπως τους επιχειρηματικούς ομίλους, άρα να συρρικνώνει δαπάνες για κοινωνική πολιτική, δικαιώματα, παροχές κ.λπ., αλλά και μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης (π.χ. εντατικοποίηση της εργασίας, ενίσχυση των ελαστικών μορφών).

Ετσι, οι προτάσεις των δυο κομμάτων δεν περιλαμβάνουν φιλολαϊκά μέτρα, αλλά μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας, από την οποία υποτίθεται ότι θα ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι και τα «χαμηλά εισοδήματα».

Ενδεικτικά, η Αγκ. Μέρκελ, περιοδεύοντας στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία ενόψει των αυριανών τοπικών εκλογών, σημείωσε: «Χάρη σε μια έξυπνη πολιτική και υγιή δημοσιονομικά, καταφέραμε σε εθνικό επίπεδο να μειώσουμε στο μισό την ανεργία από το 2005». «Η κοινωνική δικαιοσύνη περνά από τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας και έναν σταθερό προϋπολογισμό». Βέβαια, η ανεργία μειώθηκε και μέσω της εκτόξευσης της ημιαπασχόλησης, ενώ λόγω της ανισομετρίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης και στο εσωτερικό της χώρας, υπάρχουν περιοχές στη Γερμανία, όπως π.χ. στη Βρέμη, όπου 1 στους 4 ζει σε σχετική φτώχεια, ενώ σε ορισμένες εργατογειτονιές της η ανεργία ξεπερνά το 27%. Η παιδική φτώχεια στο Βερολίνο ανέρχεται στο 32,2% και στη Βρέμη στο 31,6% του συνόλου των παιδιών (έρευνα του Ιδρύματος Bertelsmann, 2015).

Από την πλευρά του, ο Μ. Σουλτς «ψελλίζει» διάφορα για «λάθη» στην «Ατζέντα 2010» του Σρέντερ - χωρίς συγκεκριμένες «διορθώσεις» - για «κοινωνικές παροχές στους πιο αδύναμους» και «αύξηση μισθών». Στο διά ταύτα, οι εξαγγελίες του είναι μέτρα που αποτελούν θέσεις του γερμανικού κεφαλαίου, όπως η επέκταση του επιδόματος ανεργίας σε όσους παρακολουθούν προγράμματα κατάρτισης και επενδύσεις στην εκπαίδευση, απαντώντας στην ανάγκη για πιο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.

Για πιο δυναμική καπιταλιστική ανάκαμψη, η σοσιαλδημοκρατική συνταγή προβλέπει πιο «λογική» δημοσιονομική πολιτική, όχι για παροχές στο λαό, αλλά για κρατικές επενδύσεις δισεκατομμυρίων σε έργα υποδομής που θα διευκολύνουν το μεγάλο κεφάλαιο, για κρατικές επιχορηγήσεις ως κίνητρο σε επιχειρήσεις να προχωρήσουν στην «ψηφιακή εποχή» και φοροελαφρύνσεις σε επιχειρήσεις που επενδύουν στην Ερευνα. Γι' αυτά δεσμεύτηκε ο Μ. Σουλτς, μιλώντας αυτή τη βδομάδα σε εκπροσώπους του Εμπορικού Επιμελητηρίου και των επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να δώσει ανεκπλήρωτες υποσχέσεις «για κοινωνική πολιτική» και «μείωση της φορολογίας», προσπερνώντας τη φορολεηλασία των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.

Αναφέρθηκε σε ένα έλλειμμα κρατικών επενδύσεων ύψους 140 δισ. ευρώ στους δήμους και πως η κρατική περιουσία «έχει χάσει την αξία της κατά 500 δισ. ευρώ από το 2000». «Είμαστε μία βιομηχανική χώρα με τα χαμηλότερα ποσοστά δημοσίων επενδύσεων», παρατήρησε, καθώς εκπρόσωποι της Δημόσιας Διοίκησης, της Ερευνας και της οικονομίας διαμαρτύρονται ότι πολύ λίγα επενδύονται σε υποδομές, εκπαίδευση, ανάπτυξη ευρυζωνικών δικτύων, ψηφιοποίηση.

Την ίδια στιγμή, στο φόντο των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ετοιμάζεται να δημοσιεύσει έκθεση για τη γερμανική οικονομία, λέγοντας πως η «άρση των ανισοτήτων στη Γερμανία» θα γίνει με αύξηση των επενδύσεων. Οπως ήταν αναμενόμενο, οι παρατηρήσεις «χαιρετίστηκαν» από το SPD, αλλά και από το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα «Αριστερά», ως ...φιλολαϊκές.

Ενα άλλο θέμα τριβής μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων της Γερμανίας και των άλλων κρατών της Ευρωζώνης και της ΕΕ είναι τα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας, με τις γερμανικές εξαγωγές να σημειώνουν το Μάρτη ένα ακόμη ιστορικό ρεκόρ, φτάνοντας στα 118,2 δισ. ευρώ. Να σημειωθεί ότι το 59% των περσινών εξαγωγικών προϊόντων «made in Germany» κατέληξαν σε χώρες - μέλη της ΕΕ (στοιχεία της γερμανικής κρατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας KfW, 2016).

Ο Σουλτς τονίζει ότι η αύξηση των επενδύσεων θα αυξήσει τις εισαγωγές κι έτσι θα «βοηθηθούν» άλλες καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ και θα «καταλαγιάσει» η έντονη κριτική που ασκείται π.χ. από ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία. Ολο και πιο έντονα τίθεται το ζήτημα και στο εσωτερικό της Γερμανίας, με οικονομολόγους να προειδοποιούν για δυσμενείς επιπτώσεις, και συγκεκριμένα ότι άλλες χώρες ωθούνται να καταγράφουν ελλείμματα στις εξαγωγές τους ή τυπώνουν νόμισμα ή ωθούνται σε νέα χρέη.

Η ενίσχυση της ΕΕ και της Ευρωζώνης απασχολεί ιδιαίτερα το γερμανικό κεφάλαιο - σε αυτή τη φάση τουλάχιστον - καθώς, σύμφωνα με οικονομολόγους, η γερμανική οικονομία δεν έχει άλλη επιλογή για να σταθεί στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Η όλη «διαπραγμάτευση» και «φαγωμάρα» μεταξύ των αστικών κυβερνήσεων έγκειται στο ποια χώρα (βλ. ποιοι μονοπωλιακοί όμιλοι) θα έχει τη λιγότερη χασούρα, ενώ οι λαοί θα ματώνουν από τα αντιλαϊκά μέτρα, τη φτώχεια, τους πολέμους.

Είπε χαρακτηριστικά ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, αυτή τη βδομάδα στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica»: «Ο κ. Μακρόν και εγώ συμφωνούμε απολύτως: Να ενισχύσουμε την Ευρωζώνη - διαφορετικά η Ευρώπη θα διαλυθεί - με ρεαλιστικό τρόπο μεταξύ των κρατών. Αλλαγές στις συνθήκες δεν είναι επί του παρόντος ρεαλιστικές. Η δεύτερη καλύτερη λύση είναι να δημιουργήσουμε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, μετεξελίσσοντας το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας (ESM)». Ο Σόιμπλε επιθυμεί την ενίσχυση του ESM, ώστε να τηρούνται οι κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρωζώνη.

Ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμ. Μακρόν, τάσσεται υπέρ ενός υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης, ενός κοινού προϋπολογισμού, των ευρωομολόγων και της δημιουργίας κοινοβουλίου των χωρών της Ευρωζώνης. «Μπορεί να δημιουργηθεί από ευρωβουλευτές ένα κοινοβούλιο της Ευρωζώνης και να έχει δικαίωμα πληροφόρησης από το ESM», ανέφερε ο Σόιμπλε.

«Εφόσον τα κράτη της Ευρωζώνης έχουν κοινά καθήκοντα να αντιμετωπίσουν, ένας κοινός προϋπολογισμός έχει νόημα», είπε αυτή τη βδομάδα ο Μ. Σουλτς στην εφημερίδα «Die Zeit», «κοιτάζοντας» προς τον Εμ. Μακρόν. Χρειάζεται «βάθεμα της Ευρωζώνης» ενάντια στην «πολιτική απομονωτισμού των ΗΠΑ» και «για να μη νικήσει το Brexit».

Copyright 2017 The Associated

Από την παρέμβαση Ερντογάν στη Συνάντηση του Ατλαντικού Συμβουλίου

Αυτό, λοιπόν, το «ευαγές» ίδρυμα του κεφαλαίου έχει 10 περιφερειακά γραφεία σε όλο τον κόσμο και πραγματοποιεί δεκάδες εκδηλώσεις κάθε χρόνο διεθνώς. Στην Κωνσταντινούπολη, η φετινή διοργάνωση είχε συμμετοχή εκπροσώπων από 45 χώρες, ενώ στο τραπέζι τέθηκαν τα ζητήματα της οικονομίας και των δυσκολιών στην καπιταλιστική ανάκαμψη, της Ενέργειας και του σφοδρού ανταγωνισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της «ασφάλειας» (βλέπε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, Κυπριακό, προκλητικές ασκήσεις της Τουρκίας με δεσμεύσεις περιοχών στην Ελληνική και την Κυπριακή ΑΟΖ κ.λπ.).

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Πρόεδρος της χώρας, Ρ. Τ. Ερντογάν, στην ομιλία του πρόβαλε τις κεντρικές επιδιώξεις της αστικής τάξης, αλλά και τη σημασία της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Αξιοποίησε ιδιαίτερα την κατάσταση στη Συρία, την προσφυγική κρίση και την αντιπαράθεση με την ΕΕ και κάλεσε για διεθνή συνεργασία για την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», έναν όρο που η τουρκική αστική τάξη ερμηνεύει ποικιλόμορφα, από το ζήτημα του ΡΚΚ, του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν, έως τους Κούρδους της Συρίας, τις «Μονάδες Λαϊκής Αυτοάμυνας» YPG, του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας, που η Τουρκία θεωρεί «τρομοκράτες» και παρακλάδι του PKK. Το ζήτημα αυτό ιδιαίτερα εγείρεται και ενόψει της επίσκεψης του Ερντογάν στις ΗΠΑ και της συνάντησης με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, στις 16 Μάη και την έντονη αντίδραση της Τουρκίας μετά την απόφαση Τραμπ να ενισχύσει τις δυνάμεις αυτές περαιτέρω, με βαρύ οπλισμό. Στο ζήτημα της «τρομοκρατίας» ενέταξε και τη διαμάχη για τον επιχειρηματία ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν (πρώην σύμμαχό του) που βρίσκεται προστατευόμενος στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ και η Τουρκία ζητεί την έκδοσή του ως βασικού υπευθύνου για την απόπειρα πραξικοπήματος του περασμένου καλοκαιριού. Ιδιαίτερα τόνισε ότι δεν μπορεί η χώρα του, μέλος του ΝΑΤΟ, να μην έχει υποστήριξη στην αντιμετώπιση κινδύνων για την εθνική της ασφάλεια από τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, που επανέλαβε ότι «θεωρεί απαράδεκτο να ενισχύουν τρομοκράτες».

Για το Προσφυγικό, ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία φιλοξενεί πάνω από 3 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες και ότι η ΕΕ δεν έχει τηρήσει τις υποσχέσεις της με βάση τη σχετική συμφωνία του Ιούλη του 2015, ενώ παραπονέθηκε ότι από τα συμφωνηθέντα 3 δισεκατομμύρια ευρώ έχει εισπράξει 725 εκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα, υπερασπίστηκε την επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία, τη λεγόμενη επιχείρηση «ασπίδα του Ευφράτη» τον Αύγουστο του 2016 και είπε ότι ήδη έχουν σκοτώσει πάνω από 3.000 μέλη του «Ισλαμικού Κράτους».

Ο Ερντογάν κάλεσε στη Σύνοδο του G20, στη Γερμανία τον ερχόμενο Ιούλη, να υπάρξει μεγαλύτερος συντονισμός για να αντιμετωπιστεί η «διεθνής τρομοκρατία» και η συριακή κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Ασαντ που, όπως είπε, «σφαγιάζει τον λαό του».

Οπως ήταν φυσικό, ο Τούρκος Πρόεδρος τόνισε τους πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, λέγοντας ότι αυτές κατέχουν τη δεύτερη θέση σε άμεσες ξένες επενδύσεις στη χώρα του, με τον συνολικό όγκο του εμπορίου να φτάνει στο 2016 στα 17,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Μίλησε για σημαντικά κίνητρα που υπάρχουν για την προσέλκυση και άλλων επενδύσεων, και είπε ότι «το 2023 στα εκατό χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας, υπάρχει ο στόχος να είναι στις 10 πιο αναπτυγμένες οικονομίες στον κόσμο και το εξωτερικό εμπόριο να φτάσει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια».

Χαρακτήρισε, επίσης, την Ενέργεια «ως ένα εξαιρετικό μέσο για την επίτευξη της ειρήνης και της αμοιβαίας συνεργασίας», προβάλλοντας το ρόλο της Τουρκίας ως ενεργειακού κόμβου.

Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων Μπεράτ Αλμπαϊράκ (και γαμπρός του Ερντογάν) πιο αναλυτικά στην παρέμβασή του ανέλαβε να «πουλήσει» τη γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας, λέγοντας ότι συνεχίζει να εργάζεται πάνω σε σχέδια που θα συμβάλουν «στην περιφερειακή και παγκόσμια ειρήνη». Αυτά λέγονται όταν η Τουρκία μαζί με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου συνέβαλαν καθοριστικά στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, γιγάντωσαν τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» - που τώρα υποτίθεται πολεμούν - όταν τουρκικά μονοπώλια για πάνω από 4 χρόνια επωφελούνταν από το λαθραίο πετρέλαιο που εκμεταλλεύονταν οι τζιχαντιστές στις κατειλημμένες πετρελαιοφόρες περιοχές.

Και ο εν λόγω υπουργός πρόβαλε το ρόλο της Τουρκίας ως σημαντικού «ενεργειακού κόμβου» για λογαριασμό της τουρκικής αστικής τάξης (κάτι αντίστοιχο βλέπουμε και από τις ελληνικές αστικές κυβερνήσεις και την σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ). Ετσι ανέφερε πως η Τουρκία έχει την πολιτική βούληση να συνδράμει όλα τα σχέδια για αγωγούς και είναι υπέρ της ενεργειακής ποικιλίας.

Επίσης, τόνισε ότι υπάρχουν ήδη στη χώρα του 8 αγωγοί και ο λεγόμενος «Τransanatolic Natural Gas Pipeline» («Διανατολικός Αγωγός Φυσικού Αερίου» - TANAP) που θα φέρνει φυσικό αέριο από το μεγάλο κοίτασμα του «Σαχ Ντενίζ 2» του Αζερμπαϊτζάν, θα είναι έτοιμος του χρόνου. Η διαδρομή του αγωγού είναι μέσω του Νότιου Καυκάσου, της Γεωργίας, της Τουρκίας και στη συνέχεια ενώνεται με τον αγωγό «Transadriatic Pipeline» - ΤΑΡ, που θα διασχίζει την Ελλάδα και την Αλβανία, την Αδριατική και θα καταλήγει στην Ιταλία και από εκεί στις ευρωπαϊκές αγορές. Βεβαίως, η Τουρκία προχωράει και τη συνεργασία με τη Ρωσία για το λεγόμενο «Τurkish Stream» («Τουρκικός διάδρομος») που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο. Επίσης, μέσα από την Τουρκία και τα Βαλκάνια είχε αρχικά - ήδη από το 2002 - σχεδιαστεί να περνάει ο επίσης αζέρικου φυσικού αερίου αγωγός NABUCO, σχέδιο που στηρίζεται από ευρωπαϊκά και αμερικανικά μονοπώλια, ωστόσο το 2013 το Αζερμπαϊτζάν έδωσε προτεραιότητα στη σύνδεση με τη διαδρομή που έχει ο ΤAP και έτσι έως σήμερα το μέλλον του NABUCO (τουλάχιστον στον αρχικό του σχεδιασμό μέσω Βαλκανίων) είναι αβέβαιο. Σχεδιασμοί, επίσης, υπάρχουν για τη μεταφορά ισραηλινού και μελλοντικά κυπριακού φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, είτε μέσω Τουρκίας (φυσικά η «εκκρεμότητα» του Κυπριακού καθυστερεί τις μπίζνες) είτε μέσω του Αγωγού EastMed, μέσω Κρήτης και Ιταλίας.

Αν και η τουρκική αστική τάξη θέλει να παίξει ρόλο, σε αυτό που ονομάζεται σταδιακή απεξάρτηση της ΕΕ από τη Ρωσία (η οποία εξακολουθεί να καλύπτει το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της ΕΕ) στην ουσία «παίζει» σε πολλά ταμπλό με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την όξυνση των ανταγωνισμών. Και, βέβαια, αν τα μονοπώλια επιδιώκουν το μέγιστο κέρδος οι πάντα χαμένοι είναι οι λαοί, που μπορεί να μπλέξουν σε νέες περιπέτειες και σίγουρα δεν εξασφαλίζουν τις ανάγκες τους.

Ταυτόχρονα, ο υπουργός ανακοίνωσε ότι για πρώτη φορά στην Τουρκία το μερίδιο των εγχώριων πόρων στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ανέβηκε στο 50%, ενώ το μερίδιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας διαμορφώθηκε κατά το ένα τρίτο. Σημείωσε πως γίνονται σημαντικά βήματα, ώστε να προσελκύσουν ξένους επενδυτές και ανέφερε το φιλόδοξο σχέδιο του λεγόμενου Πεδίου Ανανεώσιμης Ενέργειας Καράπιναρ (YEKA), που θα ιδρυθεί ο μεγαλύτερος σταθμός ηλιακής ενέργειας του κόσμου σε ένα ενιαίο πεδίο. Την ίδια ώρα, προχωράνε τα σχέδια για την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας σε συνεργασία με τη Ρωσία και το εργοστάσιο του Οκουγιού. Επίσης, η Τουρκία θα διοργανώσει το 22ο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Συνέδριο στις 9 - 13 Ιούλη στην Κωνσταντινούπολη.

Χαρακτηριστικές ήταν και δύο ακόμα τοποθετήσεις στη συνάντηση που καταγράφουμε. Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Τουρκία, Τζον Μπας, σημείωσε με νόημα: «Είναι ολοφάνερα προς το εθνικό συμφέρον μας να δούμε μια Τουρκία ισχυρή, ειρηνική, ευημερούσα και δημοκρατική» και πρόσθεσε «προφανώς, η βοήθεια σε όλες τις συνιστώσες μιας τέτοιας κοινωνίας, προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θέτει ορισμένες προκλήσεις (...) και έχουμε επίσης ορισμένες διαφορές. Για να υπερβούν αυτές τις διαφωνίες οι δύο χώρες πρέπει να εργαστούν στενά από κοινού τείνοντας προς την ίδια κατεύθυνση».

Ο Σαούλ Μεριντόρ, γενικός διευθυντής του υπουργείου Υποδομών, Ενέργειας και Υδάτινων Πόρων του Ισραήλ, εμφάνισε ως μη ανταγωνιστικά τα σχέδια για αγωγούς εξαγωγής του φυσικού αερίου είτε μέσω της Τουρκίας, είτε με μονάδες LNG σε Αίγυπτο, ενώ «ευχήθηκε» να λυθεί και το ζήτημα της Κύπρου, κάτι όμως που αποσύνδεσε από τα σχέδια για αγωγό με την Τουρκία. Ολη αυτή η διαπάλη καταγράφει την οξύτητα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, των ρευστών συμμαχιών και των κινδύνων για τους λαούς όσο η Ενέργεια είναι στα χέρια των καπιταλιστών. Για να υπάρξουν οφέλη για τους λαούς, βασική προϋπόθεση είναι η ανατροπή της αστικής εξουσίας σε κάθε χώρα, ώστε και σε αυτόν τον τομέα να μπορεί να υπάρξει αμοιβαία επωφελής συνεργασία.