Αθήνα, 6.30 μ.μ., Ομόνοια

Θεσσαλονίκη, 7 μ.μ., Αγαλμα Βενιζέλου

Πειραιάς, 6.30 μ.μ., πλατεία Καραϊσκάκη

Πάτρα, 7 μ.μ., πλατεία Γεωργίου

Αλεξανδρούπολη, 6.30 μ.μ., Δημαρχείο

Αργος, 7 μ.μ., πλατεία Αγίου Πέτρου

Bόλος, 7 μ.μ., πλατεία Πανεπιστημίου

Γιαννιτσά, 7 μ.μ., πλατεία ΕΠΟΝ

Δράμα, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία

Εδεσσα, 7 μ.μ., πλατεία Μικρών Καταρρακτών

Ελευσίνα, 6.30 μ.μ., πλατεία Ηρώων

Ηράκλειο, 7 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας

Καβάλα, 6.30 μ.μ., πλατεία Καπνεργάτη

Καρδίτσα, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία

Καστοριά, 7 μ.μ., απέναντι από την παλιά Νομαρχία

Κατερίνη, 6.30 μ.μ., κεντρική πλατεία

Κέρκυρα, 7.30 μ.μ., Σαρόκο

Κιλκίς, 6.30 μ.μ., πλατεία Ειρήνης

Κοζάνη, 8 μ.μ., κεντρική πλατεία

Κομοτηνή, 6 μ.μ., κεντρική πλατεία

Κως, 6.30 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας

Λαμία, 7 μ.μ., πλατεία Πάρκου

Λάρισα, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Λαύριο, 7 μ.μ., Αγαλμα Μεταλλωρύχων

Μυτιλήνη, 7 μ.μ., πλατεία Σαπφούς

Νάουσα, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Ξάνθη, 7 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας

Πτολεμαΐδα, 7 μ.μ., παλιό πάρκο

Σέρρες, 6.30 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας

Τρίκαλα, 7 μ.μ., πλατεία Ρήγα Φεραίου

Φλώρινα, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Χαλκίδα, 7 μ.μ., πλατεία Αγοράς

Χίος, 6.30 μ.μ., Απλωταριά

• Το Σάββατο 8 Απρίλη:

Αρτα, στις 11 π.μ., στην πλατεία Κιλκίς

Από τη χτεσινή εξόρμηση στο εργοστάσιο της ΕΒΓΑ

Την ίδια μέρα, που είναι προγραμματισμένη η επόμενη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, με την οποία όπως φαίνεται θα μπει στην τελική ευθεία ο νέος γύρος της αντεργατικής επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, καλούν τους εργαζόμενους να βροντοφωνάξουν «φτάνει πια» σε παλιά και νέα μέτρα, να διεκδικήσουν την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους.

Στην Αθήνα, το συλλαλητήριο στις 7/4 θα γίνει στις 6.30 μ.μ. στην Ομόνοια και στη Θεσσαλονίκη, στις 7 μ.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου. Συλλαλητήριο θα γίνει και στον Πειραιά, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Καραϊσκάκη, ενώ δεκάδες είναι οι πόλεις σε όλη τη χώρα στις οποίες ήδη έχουν οριστεί τα συλλαλητήρια που θα πραγματοποιηθούν την ίδια μέρα.

Στη δραστηριότητα που ξεδιπλώνουν Σωματεία και Εργατικά Κέντρα μπροστά στα συλλαλητήρια στις 7/4, αλλά και συνολικότερα για τη δημιουργία προϋποθέσεων κλιμάκωσης του αγώνα με πανεργατική απεργία, βασικές αιχμές είναι, μεταξύ άλλων, οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες για τα ζητήματα των ανέργων και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας πραγματοποίησε χτες παράσταση διαμαρτυρίας στην περιφερειακή διεύθυνση Θεσσαλίας του ΟΑΕΔ, ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να μετατρέψει το ισχνό επίδομα ανεργίας σε επιδότηση του εργοδότη. Μιλώντας με την περιφερειακή διευθύντρια του ΟΑΕΔ, ο πρόεδρος του ΕΚΛ, Τ. Τσιαπλές, σημείωσε ότι με το πρόγραμμα αυτό οι άνεργοι μετατρέπονται σε πάμφθηνη εργατική δύναμη για τις επιχειρήσεις, δίνοντας ουσιαστικά από την τσέπη τους τα 360 ευρώ του μηνιαίου επιδόματός τους στους εργοδότες, ενώ, παράλληλα, η μετατροπή του επιδόματος σε «επιταγή εργασίας» θα επιφέρει νέο χτύπημα στους κλαδικούς μισθούς. Το ΕΚΛ, τόνισε, καλεί τους εργαζόμενους και τους ανέργους να δυναμώσουν οι αγώνες που βάζουν σε πρώτο πλάνο το αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία, για ουσιαστική προστασία των ανέργων.

Αντίστοιχη παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία του ΟΑΕΔ οργάνωσε χτες και το Συνδικάτο Μετάλλου ν. Μαγνησίας «Μήτσος Παπαρήγας», διεκδικώντας άμεση καταβολή οικονομικής ενίσχυσης στους άνεργους μεταλλεργάτες μπροστά στο Πάσχα. Στο υπόμνημα που κατατέθηκε στην τοπική διοίκηση του ΟΑΕΔ επισημαίνεται ότι πολλές μεταλλοβιομηχανίες της περιοχής έχουν κλείσει μετά το 2009 (ΚΟΝΤΙ, Λεβεντέρης, Κιολεΐδης, ΜΕΚ-ΒΕΚ, Κανάκης κ.ά.). Εκατοντάδες εργαζόμενοι, που πετάχτηκαν στο δρόμο, παίρνουν το ισχνό επίδομα του ΟΑΕΔ των 360 ευρώ, ενώ δεκάδες άλλοι μακροχρόνια άνεργοι δεν επιδοτούνται από τον ΟΑΕΔ. Πολλοί είναι ανασφάλιστοι, αρκετοί χωρίς φως, νερό, θέρμανση, άλλοι δεν μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να πληρώσουν τους φόρους, κινδυνεύουν από πλειστηριασμούς και εξώσεις. Παράλληλα, το Συνδικάτο διεκδικεί άμεση κάλυψη και επιδότηση όλων των ανέργων για όσο διαρκεί η ανεργία, επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ για όσο διαρκεί η ανεργία, πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανέργων και των οικογενειών τους, δωρεάν μετακίνηση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, καμία διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου σε άνεργους και απλήρωτους εργαζόμενους.

Παράλληλα, τα Συνδικάτα Μετάλλου, Τύπου - Χάρτου και Τροφίμων - Ποτών της Μαγνησίας πραγματοποίησαν χτες παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία του Συνδέσμου Βιομηχάνων Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδας.

Χτες, εξάλλου, το Σωματείο Εργαζομένων στην ΕΒΓΑ μοίρασε στους εργαζόμενους στο εργοστάσιο το σχέδιο της επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων. Το σχέδιο της Σύμβασης έχει κατατεθεί στην εργοδοσία, προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία συζήτησής του. Το Σωματείο καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για Σύμβαση που να υπηρετεί την ενότητά τους, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, ειδικότητα, φύλο και εθνικότητα. Μέσα και από τη χτεσινή εξόρμηση, το Σωματείο ανέδειξε πως η πάλη για την υπογραφή ΣΣΕ είναι μέρος του συνολικότερου αγώνα ενάντια στην αντεργατική πολιτική, ενώ ανέδειξε την αξία των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων, που σήμερα έχουν καταργηθεί από τις κυβερνήσεις και τους βιομηχάνους.

Την ίδια ώρα, οι ταξικές δυνάμεις εντείνουν την αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Σχολιάζοντας τις εκφυλιστικές διαδικασίες που χαρακτήρισαν την ετήσια απολογιστική συνέλευση των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, η Γραμματεία Εύβοιας του ΠΑΜΕ αναφέρει: «Οι περισσότεροι αντιπρόσωποι έλειπαν ή ήρθαν μόνο για να ψηφίσουν. Η εισήγηση ήταν ένα ημερολόγιο παρουσίας σε επιθεώρηση και δικαστήρια, από την οποία απουσίαζε οποιαδήποτε εμπειρία από προσπάθεια οργάνωσης στους χώρους δουλειάς, μαζικοποίησης των σωματείων, ένταξης κι άλλων εργαζομένων στην πάλη. Από τη μεριά της πλειοψηφίας δεν πραγματοποιήθηκε ούτε μία ομιλία αντιπροσώπου, επάνω στον απολογισμό δράσης, για να μεταφέρει την πείρα από τη δράση στο χώρο ευθύνης του».

Στον αντίποδα της γραμμής που αποδίδει τα προβλήματα σε «κακές» και «προδοτικές» κυβερνήσεις, που υπερασπίζεται τις αξιώσεις της εργοδοσίας στο όνομα της «ανάπτυξης στην Εύβοια», οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κάλεσαν τους συνέδρους και τα σωματεία να μπουν στη μάχη για την ανάκτηση όλων των απωλειών, να βάλουν κριτήριο των διεκδικήσεών τους τις σύγχρονες ανάγκες τους, σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των εργοδοτών και των εκπροσώπων τους.

-- Οι Λαϊκές Επιτροπές και Επιτροπές Αγώνα των Νοτίων Συνοικιών Αττικής οργανώνουν συσκέψεις για σχεδιασμό της δράσης, με κλιμάκωση το συλλαλητήριο στις 7 Απρίλη. Αύριο Παρασκευή, σε σύσκεψη καλεί η Λαϊκή Επιτροπή Αγίου Δημητρίου (7 μ.μ., Πηλέως 56) και το Σάββατο 1/4 οι Επιτροπές Αγώνα Ελληνικού - Αργυρούπολης (6.30 μ.μ., Β' ΚΑΠΗ Αργυρούπολης).

-- Οι Σωματειακές Επιτροπές του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) στον Ομιλο ΟΤΕ οργανώνουν κοινή σύσκεψη την Κυριακή 2/4, στις 12 μ., στο ΕΚΑ.

-- Η Γραμματεία Ξάνθης του ΠΑΜΕ διοργανώνει σύσκεψη σωματείων και εργαζομένων, τη Δευτέρα 3/4, στις 7 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο.

-- Η Γραμματεία Δράμας του ΠΑΜΕ οργανώνει σύσκεψη σωματείων και εργαζομένων τη Δευτέρα 3/4, στις 8.30 μ.μ., στο ξενοδοχείο «Εμπορικό».

-- Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας οργανώνει σύσκεψη των μελών των ΔΣ και των αντιπροσώπων των σωματείων της δύναμής του με θέματα τον προγραμματισμό δράσης για την Εργατική Πρωτομαγιά και την προετοιμασία της πανεργατικής συγκέντρωσης στις 7 Απρίλη, την Τρίτη 4/4, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα συνελεύσεων.

-- Σε οργανωτική σύσκεψη την Τετάρτη 5/4, στις 10.30 π.μ., στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ (Μπουμπουλίνας 21) καλούν τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ και ΠΕΣ/ΝΑΤ.

Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Σωματεία - Ομοσπονδίες - Εργατικά Κέντρα: Με καθημερινές πρωτοβουλίες προετοιμάζουν τα συλλαλητήρια της 7ης Απρίλη

-- Δημόσιο: Το πραγματικό περιεχόμενο της προωθούμενης «αξιολόγησης» των δημοσίων υπαλλήλων

-- «Κώδικας δεοντολογίας» ομίλου ΟΤΕ: Εργαλείο της εργοδοσίας για την επιβολή εμποδίων στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση

-- ΝΠΙΔ Ειδικής Αγωγής: Εκρηκτική η κατάσταση για τους εργαζόμενους, τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους.

Κομμάτι της «αξιολόγησης» είναι η στοχοθεσία. Πρόκειται για μετρήσιμους στόχους, για νόρμες που στην πραγματικότητα θα επιβάλλουν οι προϊστάμενοι, οι διευθυντές στους εργαζόμενους ενός τμήματος, μιας υπηρεσίας. Ο βαθμός επίτευξης των στόχων θα αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης για τους εργαζόμενους. Το ΠΑΜΕ αναφέρει μια σειρά παραδειγμάτων που αναδεικνύουν το αντιδραστικό περιεχόμενο της στοχοθεσίας.

«Παράδειγμα 1ο: Οι εργαζόμενοι της Διεύθυνσης Οικονομικών Ελέγχων και επιθεώρησης του υπουργείου Γεωργίας κάνουν περίπου 50 βασικούς ελέγχους το χρόνο και άλλους 200 συμπληρωματικούς. Σήμερα, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι από 11 έμειναν 2, πρέπει να κάνουν τους ίδιους ή και περισσότερους ελέγχους. Μιλάμε για ξεζούμισμα, υπερεντατικοποίηση και υπερεκμετάλλευση. Αυτή είναι η στοχοθεσία.

Παράδειγμα 2: Δέκα εργαζόμενοι καθαριότητας ενός Δήμου καθάριζαν μια συνοικία. Σήμερα σε συνθήκες υποστελέχωσης των υπηρεσιών και μνημονιακών δεσμεύσεων στη συγκεκριμένη υπηρεσία του δήμου έμειναν 3 εργαζόμενοι για την ίδια δουλειά. Εχουμε λοιπόν 3 εργαζόμενους που θα βγάλουν τη δουλειά των 10 και θα αξιολογούνται κι από πάνω ως ανεπαρκείς; Είναι ή δεν είναι εξοργιστικό;

Παράδειγμα 3ο: Το προσωπικό ενός νοσοκομείου θα αξιολογηθεί με το κατά πόσο θα αυξηθούν τα έσοδα του νοσοκομείου από τα νοσήλια και από τους ασθενείς (πελάτες) των ιδιωτικών απογευματινών ιατρείων, από το πόσα γενόσημα φάρμακα θα συνταγογραφούν, ενώ οι τεχνολόγοι από το πόσες μαστογραφίες, ακτινογραφίες κ.ά. θα κάνουν τη μέρα. Να πώς η στοχοθεσία θα υπηρετεί την επιχειρηματική λειτουργία των νοσοκομείων και τη μετατροπή της Υγείας σε ακριβό εμπόρευμα. Εχουν ή δεν έχουν λοιπόν αντιλαϊκό χαρακτήρα η αξιολόγηση και η στοχοθεσία;».

Το παραπάνω κάλεσμα απευθύνει η Εκτελεστική Γραμματεία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου στους εργαζόμενους στο Δημόσιο, με τετρασέλιδη ανακοίνωση για το ζήτημα της «αξιολόγησης» των δημοσίων υπαλλήλων, η οποία ρυθμίζεται από έναν ακόμα αντιδραστικό νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τον 4369/2016.

Κυβέρνηση, φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού ισχυρίζονται ότι ο νόμος αυτός διαφέρει από τους προηγούμενους γιατί αυτό που κάνει είναι μια «καλή» αξιολόγηση, σε αντίθεση με τις «κακές» αξιολογήσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ισχυρίζονται ότι η «αξιολόγηση» αυτή έχει τάχα να κάνει με τη «γνώση του αντικειμένου, το ενδιαφέρον και τη δημιουργικότητα, τις υπηρεσιακές σχέσεις, την αποτελεσματικότητα της εργασίας».

Ομως, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Ο νόμος για την «αξιολόγηση» είναι κομμάτι του γενικότερου αντιλαϊκού παζλ. Μεταξύ άλλων, η «αξιολόγηση» που ετοιμάζουν για τους δημόσιους υπαλλήλους έχει να κάνει: Με την «αποτελεσματικότητα στην εργασία», αλλά με βάση τη λεγόμενη «στοχοθεσία», που υπηρετεί αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και στόχους. Με τις υπηρεσιακές σχέσεις, δηλαδή τη συμπεριφορά των υπαλλήλων «εντός και εκτός υπηρεσίας». Με την «πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους», που έχουν βαθιά ταξικό χαρακτήρα και σκοπούς.

Οπως αναφέρεται και στην ανακοίνωση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, απολύσεις θα προκύψουν από τον καθορισμό νέων οργανογραμμάτων (είναι σε εξέλιξη και θα φέρουν συγχωνεύσεις, καταργήσεις υπηρεσιών) και από τις προωθούμενες αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο (εκχώρηση υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων στον ιδιωτικό τομέα, ιδιωτικοποιήσεις, είσοδος και επέκταση των εργολάβων στις δημόσιες υπηρεσίες κ.ά.).

Επιπλέον, οι απολύσεις στο Δημόσιο είναι κατεύθυνση της ΕΕ και απαίτηση του ΣΕΒ, ο οποίος ζητά (με δελτίο του ήδη από το Μάη του 2016) να απολυθούν οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι.

Αυτό εννοούν όταν λένε «μικρότερο κράτος» και ακριβώς αυτό φωτογραφίζουν ο νέος κρατικός προϋπολογισμός αλλά και οι προβλέψεις των κρατικών προϋπολογισμών μέχρι το 2019, όπου οι μισθολογικές δαπάνες είναι μειωμένες κατά 2,5 δισ. ευρώ.

Στη συνέχεια παρατίθενται βασικά σημεία από την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ.

«Η λεγόμενη "αξιολόγηση" συνδέεται με το χαρακτήρα του κράτους, αποτελεί εργαλείο θωράκισής του. Με το "βούρδουλα" και τη βία της "αξιολόγησης", συνολικά με τις αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο, ενισχύουν την ταξική επιθετικότητα του κράτους απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους, στο λαϊκό κίνημα. Αναπροσαρμόζουν κάποιες κρατικές λειτουργίες ώστε να υπηρετεί πιο αποτελεσματικά τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Επιδιώκουν να δυναμώσει η τάση υποχώρησης, συμβιβασμού και χειραγώγησης των δημοσίων υπαλλήλων.

Στοχεύουν στην ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, γενικότερα επιδιώκουν να συρρικνωθούν οι υπάρχουσες κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες. Με τη λεγόμενη "αξιολόγηση" στοχεύουν στην προώθηση σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων, στην παράδοση ολόκληρων τομέων και υπηρεσιών σε ιδιώτες, προκειμένου να ενισχύσουν την κερδοφορία τους.

Οι οργανισμοί και η δομή τους, το μητρώο επιτελικών στελεχών, η "αξιολόγηση", η στοχοθεσία και η κινητικότητα αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια των αναδιαρθρώσεων στο Δημόσιο, του νέου "Καλλικράτη", των αναμορφωμένων λειτουργιών του.

Η λεγόμενη "αξιολόγηση" δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη επιστημονικής, τεχνικής, επαγγελματικής στήριξης των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε οι ίδιοι και οι κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες να γίνουν καλύτερες, σύγχρονες, πιο ποιοτικές στην παροχή αναβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών για τα λαϊκά στρώματα. Δεν έχει ως σκοπό την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών ή την εξάλειψη των αιτιών που οδηγούν στην υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών».

«Η αντιδραστική "αξιολόγηση" με βάση τη στοχοθεσία είναι μια κατάπτυστη πρόταση της ΑΔΕΔΥ και της ΠΟΕ - ΟΤΑ προς την προηγούμενη κυβέρνηση (Μάης 2014). (...) Καλλιεργούν αυταπάτες πως στο πλαίσιο της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής του σημερινού αστικού κράτους μπορεί να υπάρξει "φιλεργατική αξιολόγηση".

ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΑΡΚΙ/ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της "αξιολόγησης". Σε πρόσφατη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ η ΠΑΣΚΕ/ΔΗΣΥ έφτασε στο σημείο να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση γιατί καθυστερεί να εφαρμόσει το νόμο της "αξιολόγησης", το ίδιο και η ΔΑΚΕ, ενώ η ΑΡΚΙ/ΣΥΡΙΖΑ στήριξε το νόμο Βερναρδάκη για την αξιολόγηση (...)! Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει κάτω και από την πίεση που δέχονται από Σωματεία και Ομοσπονδίες, φραστικά τουλάχιστον και στο επίπεδο των διακηρύξεων να διατυπώνουν θέση για "μπλοκάρισμα της αξιολόγησης". Ετσι, η ΕΕ της ΑΔΕΔΥ έκανε την ανάγκη φιλότιμο και αποφάσισε "απεργία - αποχή όλων των δημοσίων υπαλλήλων από κάθε διαδικασία αξιολόγησης και σε όλα τα επίπεδα".

Ετσι εξηγείται γιατί αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στην πράξη βάζουν τρικλοποδιές στην οργάνωση των αγώνων ενάντια στην αντιδραστική "αξιολόγηση". Εφτασαν στο σημείο σε κάποιες Γενικές Συνελεύσεις να ζητάνε να παρθεί απόφαση από το σωματείο, να "αξιολογηθούν" οι εργαζόμενοι! (...) Αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι εχθρικές προς τα συμφέροντα των δημοσίων υπαλλήλων.

Η επιχειρηματολογία των ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ ότι "οι δοτοί - αρεστοί προϊστάμενοι που με ανάθεση έχουν τοποθετηθεί, θα είναι οι αξιολογητές των δημοσίων υπαλλήλων και άρα κατανοούμε τι αξιολόγηση θα κάνουν..." είναι αστεία και αποπροσανατολιστική. Το πρόβλημα δεν είναι εάν κάνει την "αξιολόγηση" ένας αρεστός στην κυβέρνηση, αλλά ποιο θα είναι το περιεχόμενο της "αξιολόγησης", με ποια κριτήρια αυτή θα γίνει. Αυτό είναι το πρόβλημα».

«Η θέση και η στάση μας απέναντι στην αξιολόγηση έχει να κάνει με το περιεχόμενο και τους σκοπούς που αυτή υπηρετεί. Δεν είμαστε γενικά ενάντια στην αξιολόγηση, αλλά ενάντια στο συγκεκριμένο περιεχόμενο, στους σκοπούς και τις επιδιώξεις που προωθεί το ταξικό κράτος μέσω της "αξιολόγησης".

Ως ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δε συμβιβαστήκαμε και, πολύ περισσότερο, δεν επιβραβεύσαμε την τεμπελιά, τη ρεμούλα και την κοπάνα. Ποτέ δε διαμορφώσαμε θέση που να λέει ότι είμαστε ενάντια σε κάθε έλεγχο στα εργασιακά καθήκοντα κάθε υπαλλήλου.

Δεν παραγνωρίζουμε ότι υπάρχουν προβλήματα απόδοσης στην εργασία κάποιων δημοσίων υπαλλήλων, όμως γι' αυτά υπάρχει το αντίστοιχο θεσμικό - νομικό πλαίσιο, με το οποίο μπορούν ν' αντιμετωπιστούν.

Εμείς θεωρούμε ότι ο δημόσιος υπάλληλος πρέπει να είναι σωστός και αποδοτικός στη δουλειά του. Ομως, άλλο πράγμα είναι αυτό και άλλο η απόδοση αυτή να συνδέεται με την αξιολόγηση, με την περικοπή μισθού και τις απολύσεις. Πρώτοι απ' όλους εμείς επιβραβεύουμε όλους εκείνους τους συναδέλφους, π.χ. τους νοσηλευτές και τους γιατρούς που κόντρα σε κάθε δυσκολία είναι δίπλα στους ασθενείς τους, το δάσκαλο, τον παιδαγωγό που δίνει τη μάχη, κόντρα στις μεγάλες ταξικές ανισότητες, να μορφωθούν όλα τα παιδιά».

«Μέρος της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής είναι και η "αξιολόγηση" στο Δημόσιο. Συνεπώς, η απάντηση των εργαζομένων πρέπει να είναι ενιαία και να αντιπαλεύει το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στη βάση αυτή προτείνουμε προς τα Σωματεία και τις Ομοσπονδίες:

• Να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις σε όλα τα σωματεία του Δημοσίου με κεντρικό θέμα το νέο πακέτο των αντιλαϊκών μέτρων (...) Να επιδιώξουμε να γίνει συζήτηση και να παρθούν αποφάσεις για το γεγονός ότι η "αξιολόγηση" είναι μέρος της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής και στη βάση αυτή απαιτείται ενιαίος αγώνας, προετοιμασία για άμεση πανεργατική απεργιακή απάντηση. Να παρθούν αποφάσεις "αποχής από κάθε διαδικασία αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα" (...).
• Εφόσον πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων για να αξιολογήσουν τους προϊσταμένους, να μην προχωρήσουν οι εργαζόμενοι στη διαδικασία της "αξιολόγησης", να μη συμπληρώσουν τα ανώνυμα ερωτηματολόγια, αφού έτσι πρακτικά θα ανοίγουν το δρόμο για τη δική τους "αξιολόγηση".
• Με βάση τη συλλογική απόφαση για "αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης", καλούμε τους εργαζόμενους να μη συμμετέχουν στη διαδικασία της συνέντευξης που θα παίρνουν οι προϊστάμενοι και οι διευθυντές.
• Καλούμε τους δημάρχους να στηρίξουν τη θέση των σωματείων και του συνδικαλιστικού κινήματος και να μην προβούν σε καμιά διαδικασία "αξιολόγησης".
• Καλούμε τους βουλευτές να μην προχωρήσουν στην "αξιολόγηση" των δημοσίων υπαλλήλων που είναι αποσπασμένοι στα γραφεία τους.
• Να εκφραστεί η αντίθεσή μας στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για τους οργανισμούς, τα νέα οργανογράμματα. Είναι εργαλεία εξειδίκευσης της κυβερνητικής πολιτικής, φέρνουν νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις δημόσιων υπηρεσιών και ως προς τον προσανατολισμό τους ενισχύουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της κρατικής διοίκησης».

Συστατικό στοιχείο της στρατηγικής αυτής είναι η ενσωμάτωση των εργαζομένων, η εμπέδωση της αντίληψης «είμαστε μια οικογένεια», «όλοι μαζί για το καλό της εταιρείας και των εργαζομένων» κ.λπ. Για να γίνει - ει δυνατόν - συνείδηση η αντίληψη αυτή αξιοποιείται κάθε μέσο σε όλα τα επίπεδα του ομίλου: Το όλο σύστημα της επαγγελματικής κατάρτισης των εργαζομένων (σεμινάρια κ.λπ.), η «εταιρική κουλτούρα», τα διάφορα ερωτηματολόγια («έρευνα στιγμής» κ.λπ.), το «αξιολόγιο», οι συναντήσεις των στελεχών με τους εργαζόμενους από πάνω μέχρι κάτω, υπηρετούν αυτόν το στόχο. Το κάλεσμα συνεχές: «Βάλτε πλάτη, να νικήσουμε στον ανταγωνισμό, να πάει καλά η εταιρεία, να μη χάσουμε τις δουλειές μας».

Αρωγός και συνεργός της εργοδοσίας η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην ΟΜΕ - ΟΤΕ και στα σωματεία των εργαζομένων στον όμιλο. Η γραμμή της «εργασιακής ειρήνης» κυριαρχεί με αρνητικά αποτελέσματα, δηλαδή την αποδυνάμωση της θέσης των εργαζομένων, παρά τον πλούτο που παράγουν.

Οσο κι αν πασχίζει ο όμιλος ΟΤΕ, βέβαια, με καλά επεξεργασμένη διαφημιστική εκστρατεία να πείσει για το «όλοι είμαστε ένα», η αλήθεια τόσο για τον όμιλο αυτόν όσο και τα άλλα μονοπώλια του κλάδου είναι μία: Η όλη δραστηριότητα των μονοπωλίων και των άλλων εταιρειών στοχεύει στο κέρδος. Αυτός είναι ο σκοπός, ο λόγος ύπαρξης της όποιας επιχειρηματικής δραστηριότητας στον καπιταλισμό.

Από τη συμμετοχή εργαζομένων του ομίλου ΟΤΕ στα συλλαλητήρια στις 21/2

Οπως αναφέρεται, «η συμμόρφωση με τον Κώδικα Δεοντολογίας είναι μια προσωπική δέσμευση που θέτουμε στον εαυτό μας ως εργαζόμενοι, καθώς και μια υπόσχεση που δίνουμε σε όλους τους εκτός Ομίλου ΟΤΕ».

Αυτά σημειώνονται στο «Προοίμιο». Αν προχωρήσουμε και φτάσουμε στο διά ταύτα, βλέπουμε στην ενότητα «4. Συμμόρφωση με πρότυπα συμπεριφοράς», μεταξύ άλλων, το παρακάτω εδάφιο:

«4.2.1.3) Σύγκρουση συμφερόντων που προέρχονται από πολιτική θέση ή θέσεις σε συμβούλια φορέων.

Ο όμιλος OTE σέβεται την επιθυμία των εργαζομένων του να συμμετέχουν στα κοινά, μέσω κατοχής θέσης ή / και συμμετοχής σε δραστηριότητες που ασκούνται στα πλαίσια κοινωνικής και πολιτικής δράσης. Ωστόσο ο εργαζόμενος που συμμετέχει σε τέτοιες δραστηριότητες, οφείλει αφενός να το κάνει εκτός ωραρίου εργασίας του και αφετέρου να μην συνδέει, ούτε να αφήνει να συνδεθεί, το όνομα της εταιρείας στην οποία απασχολείται με οποιαδήποτε παρόμοια δραστηριότητα, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεσή της. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις συμμετοχής σε επίσημους συνδικαλιστικούς φορείς σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας και των πολιτικών της εταιρείας».

Επισημαίνουμε κατά σειρά τα παρακάτω:

Ο όμιλος, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, αναφέρει ότι «σέβεται την επιθυμία των εργαζομένων του να συμμετέχουν στα κοινά». Ο σεβασμός του όμως έχει σύνορα - όρια που θέτει ο ίδιος: «Οφείλει αφενός να το κάνει εκτός ωραρίου εργασίας του και αφετέρου να μην συνδέει, ούτε να αφήνει να συνδεθεί, το όνομα της εταιρείας».

«Νομοθετεί», μάλιστα, και για τις «περιπτώσεις συμμετοχής σε επίσημους συνδικαλιστικούς φορείς», λέγοντας «σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας» (πάνω από όλα ο σεβασμός στους νόμους του αστικού κράτους και ενώ επίκεινται νέες αντεργατικές ανατροπές στο συνδικαλιστικό νόμο) και «των πολιτικών της εταιρείας».

Ας πούμε όμως τα πράγματα με το όνομά τους:

Το δικαίωμα (και όχι απλά η «επιθυμία») του κάθε εργαζόμενου να αναπτύσσει πολιτική και συνδικαλιστική δράση δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια κανενός εργοδότη, ούτε του κεφαλαίου γενικά, του αστικού κράτους και των νόμων του. Κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες της εργατικής τάξης, ενάντια στο κεφάλαιο, στα κόμματα που το στηρίζουν, στο ίδιο το κράτος - φρουρό των συλλογικών συμφερόντων των καπιταλιστών. Ακόμα πιο απλά, δεν ρωτάμε ποτέ κανέναν εργοδότη για τη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, για τη συμμετοχή σε συνδικάτα, άλλους φορείς του λαϊκού κινήματος και πολιτικά κόμματα.

Ο όμιλος εταιρειών ΟΤΕ δεν πρωτοτυπεί με την προτροπή - απειλή για συμμετοχή σε τέτοιες δραστηριότητες μόνο «εκτός ωραρίου εργασίας». Στην προ της «Deutsche Telekom» εποχή, τόσο επί των κυβερνήσεων ΝΔ όσο και επί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, οι πολιτικές διώξεις για δράση μέσα στους τόπους δουλειάς ήταν στην ημερήσια διάταξη. Η ανυποχώρητη στάση των κομμουνιστών, των μελών και φίλων του ΚΚΕ, έσπασε τις απαγορεύσεις και νομιμοποίησε στην πράξη μια σειρά από δικαιώματα: Πολιτική και συνδικαλιστική δράση, συγκεντρώσεις και συζητήσεις στους τόπους δουλειάς, κυκλοφορία πολιτικών εντύπων, πίνακες ανακοινώσεων για πολιτικά και συνδικαλιστικά έντυπα και άλλα πολλά.

Οποιαδήποτε υποχώρηση στις αξιώσεις του εργοδότη θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω, θα ενισχύσει τη θέση του σε βάρος των εργαζομένων και θα αποτελέσει την απαρχή ενός καθεστώτος πλήρους εργοδοτικής ασυδοσίας.

Η θέση - απειλή «να μην συνδέει, ούτε να αφήνει να συνδεθεί, το όνομα της εταιρείας στην οποία ασχολείται», για τους εργαζόμενους που συμμετέχουν «στα κοινά», βάζει στο στόχαστρο οποιαδήποτε συνδικαλιστική - πολιτική δράση μπορεί να θεωρηθεί ότι «εκθέτει» το «όνομα της εταιρείας», δείχνει ταυτόχρονα τον καλοδεχούμενο από αυτούς συνδικαλισμό, που ξεκάθαρα συντάσσεται με το συμφέρον της εταιρείας και την υπεράσπισή της απέναντι στον ανταγωνισμό, απέναντι ουσιαστικά στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Οσο για τις «πολιτικές της εταιρείας», αυτές προφανώς υπηρετούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας και μόνο αυτά. Καμία σχέση δεν έχουν με τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Μέσα στο ευνοϊκό για το κεφάλαιο νομοθετικό καθεστώς, τόσο των προηγούμενων κυβερνήσεων όσο και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της ενιαίας στρατηγικής του κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ, επιχειρείται ένα καίριο πλήγμα στα συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων με έμφαση στον περιορισμό σήμερα και απαγόρευση αύριο της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης στους τόπους δουλειάς του ομίλου.

Φυσικά, εννοούμε την πολιτική και συνδικαλιστική δράση που είναι έξω από τα επιθυμητά για την εργοδοσία όρια της «εργασιακής ειρήνης», της «ενίσχυσης της θέσης του ομίλου στον ανταγωνισμό» κ.ο.κ. Θέλουν τους εργαζόμενους υποταγμένους «ψυχή τε και σώματι» στις «αξίες της εταιρείας», για να τους ξεζουμίζουν και να τους πετάνε τα ψίχουλα από τον πλούτο που παράγουν καθημερινά με την εργασία τους.

Είναι γελασμένοι όμως όσοι πιστεύουν πως θα βάλουν στο γύψο τα εργατικά δικαιώματα, ό,τι κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες. Δεν υπάρχουν άβατα στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων γενικά και ειδικότερα στην παρουσία και αγωνιστική δράση των κομμουνιστών μέσα στους τόπους δουλειάς.

Το Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες - Ιδρύματα - Σχολεία Ειδικής Αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ) καλεί τους εργαζόμενους στα ΝΠΙΔ και στα ιδιωτικά κέντρα Ειδικής Αγωγής, στη Γενική Συνέλευση που οργανώνει την Κυριακή 2/4, στις 5.30 μ.μ., στα γραφεία του Σωματείου (Χαλκοκονδύλη 37, 2ος όροφος).

Από πρόσφατη κινητοποίηση του κλαδικού Σωματείου των εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή

Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από την πολιτική που ακολουθείται στην Ειδική Αγωγή σε όλα τα επίπεδα. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η επιδείνωση αυτή αποτυπώνεται και στις εξελίξεις στα ιδιωτικά κέντρα, αλλά και στο υποτυπώδες πλέγμα των μεμονωμένων Κέντρων και Εργαστηρίων Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) Ειδικής Αγωγής, τα οποία λειτουργούν εδώ και δεκαετίες και τα τελευταία χρόνια απευθύνονται σε ηλικίες από 14 ετών και πάνω.

Οι αστικές κυβερνήσεις σκόπιμα διατηρούν το νομικό καθεστώς του ιδιωτικού δικαίου στα συγκεκριμένα Κέντρα. Με αυτόν τον τρόπο το κράτος απαλλάσσεται βήμα βήμα από την υποχρέωσή του να εξασφαλίζει δημόσια και δωρεάν Ειδική Αγωγή για όσα παιδιά το έχουν ανάγκη, προωθείται η εμπορευματοποίησή της, δίνεται χώρος για να αναπτύσσεται ο αμιγώς ιδιωτικός τομέας, ενώ οι όποιες δημόσιες δομές Ειδικής Αγωγής έχουν απομείνει διαρκώς υποβαθμίζονται και συρρικνώνονται.

Το αποτέλεσμα είναι 200.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες να αποκλείονται από οποιαδήποτε εκπαιδευτική διαδικασία και να μένουν σπίτια τους. Παράλληλα, πρέπει να σημειωθεί η σοβαρή έλλειψη δομών που να απευθύνονται σε ανθρώπους με βαριές αναπηρίες (βαριά νοητική υστέρηση, πολυαναπηρία κ.ά.).

Διαχρονικός στόχος αυτής της πολιτικής είναι να υλοποιηθεί η απάνθρωπη στρατηγική της ΕΕ, που θέλει ανταγωνιστική και κερδοφόρα «αγορά» και στην Ειδική Αγωγή.

Το μάρμαρο θα το πληρώσουν και σ' αυτήν την περίπτωση: Οι εργαζόμενοι που ήδη δουλεύουν με σχέσεις εργασίας - λάστιχο, σε σύνθετες και ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και αμείβονται με ψίχουλα, τα ΑμεΑ και οι οικογένειές τους, οι οποίες βάζουν το χέρι όλο και πιο βαθιά στις ολοένα και πιο άδειες τσέπες τους, για να πληρώσουν όσα θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους.

Το 2009 η κρατική χρηματοδότηση του συνόλου των ΝΠΙΔ Ειδικής Αγωγής και Πρόνοιας (π.χ. γηροκομεία) της χώρας ήταν 25 εκατομμύρια ευρώ. Χρόνο με το χρόνο, η χρηματοδότησή τους μειώνεται, με αποκορύφωμα το 2016 οπότε έπεσε στα 6 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, από το 2009 έχουν περικοπεί σχεδόν τα 4/5 της κρατικής χρηματοδότησης προς τα ΝΠΙΔ.

Για το 2017 η κρατική χρηματοδότηση προς τα ΝΠΙΔ είναι «στον αέρα», καθώς κανείς δε γνωρίζει το ύψος της (το 2016 το υπουργείο Εργασίας γνωστοποίησε το ποσό της χρηματοδότησης το... καλοκαίρι, κάτω από την πίεση αλλεπάλληλων κινητοποιήσεων).

Στην Αττική, τα ΝΠΙΔ Ειδικής Αγωγής είναι περίπου 40 και το 2016 επιχορηγήθηκαν με μόλις 3,68 εκατ. ευρώ, ποσό που δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα λειτουργικά έξοδά τους.

Αλλη πηγή χρηματοδότησης για τα ΝΠΙΔ είναι τα έμμεσα και άμεσα τροφεία. Στα έμμεσα τροφεία αντιστοιχούν τα διαφορετικού τύπου νοσήλια που δικαιολογεί ο ΕΟΠΥΥ (κλειστό νοσήλιο περίπου 50 ευρώ τη μέρα, ολιγόωρης απασχόλησης περίπου 10 ευρώ τη μέρα, 8ωρης παραμονής στο Κέντρο γύρω στα 40 ευρώ τη μέρα). Χρήματα που τα προπληρώνουν οι γονείς και τα παίρνουν από τον ΕΟΠΥΥ μετά από μήνες ή και χρόνια...

Ο ΕΟΠΥΥ προωθεί για το επόμενο διάστημα τη σύναψη συμβάσεων και με τα ΝΠΙΔ (από την ίδρυσή του, το 2012, δεν είχε συνάψει), προκειμένου να εφαρμοστεί «κόφτης» και στα νοσήλια.

Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια έχει οξυνθεί η οικονομική ασφυξία για τις οικογένειες των ΑμεΑ καθώς πολλά από τα ΝΠΙΔ επιβάλλουν στους γονείς πρόσθετα τροφεία, που κυμαίνονται από 200 μέχρι και 2.000 ευρώ το μήνα (ποσό που αφορά κυρίως οικοτροφεία).

Η παραπάνω κατάσταση αξιοποιείται από τις διοικήσεις των ΝΠΙΔ Ειδικής Αγωγής για να απολύουν, να ξεζουμίζουν εργαζόμενους και οικογένειες. Σε κάποια ΝΠΙΔ οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι μέχρι και 20 μήνες. Πρόκειται για εργαζόμενους (λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς, καθαρίστριες, φύλακες, επαγγελματικές ειδικότητες κ.ά.) που δουλεύουν με παντός τύπου σχέσεις εργασίας στα ΝΠΙΔ και υπολογίζονται πανελλαδικά γύρω στους 2.500.

Μέχρι το 2010, οι περισσότεροι εργαζόμενοι αμείβονταν - με βάση ΚΥΑ του υπουργείου Εργασίας (2008) κι ανάλογα με την ειδικότητα - με κατώτερο μισθό 615 ευρώ. Σήμερα, οι περισσότεροι εργοδότες, όταν και αν, πληρώνουν με βάση την ΕΓΣΣΕ, δηλαδή 586 ευρώ μεικτά, το επίδομα Ειδικής Αγωγής τα τελευταία χρόνια έχει καταργηθεί, ενώ πρόσφατα προσλαμβάνονται και εργαζόμενοι με μπλοκάκι.

Η εργοδοτική ασυδοσία στο χώρο είναι διαχρονικό φαινόμενο, καθώς είναι στην ευχέρεια του εργοδότη να επιλέξει πόσο και πότε θα πληρώνεται ο εργαζόμενος, αν θα παίρνει το επίδομα, κ.λπ.

Οι εργαζόμενοι στα ΝΠΙΔ δουλεύουν από 35 μέχρι 40 ώρες τη βδομάδα, ανάλογα με το Κέντρο. Καθημερινά είναι αντιμέτωποι με δύσκολες συνθήκες λόγω του αντικειμένου της εργασίας τους. Σε πολλές περιπτώσεις έρχονται αντιμέτωποι με παιδιά που έχουν επιθετική συμπεριφορά, δεν εξυπηρετούνται μόνα τους κ.λπ.

Ενα από τα προβλήματα που υπάρχουν σε μια σειρά τέτοιες δομές είναι ότι προκειμένου να καλυφθούν οι θέσεις και άρα να εισπράξουν οι διοικήσεις τα νοσήλια και τα τροφεία δεν βάζουν αυστηρά διαγνωστικά κριτήρια. Ετσι, σε μια ομάδα μπορεί να υπάρχουν συγχρόνως ΑμεΑ που έχουν νοητική υστέρηση, αυτισμό, κινητικά προβλήματα. Τέτοιες ομάδες μπορεί να έχουν από 6 μέχρι και 12 παιδιά με έναν μόνο εκπαιδευτή.

Αυτό έχει ως συνέπεια την πλήρη εντατικοποίηση της δουλειάς των εκπαιδευτών, να επωμίζονται τεράστια ευθύνη, ενώ η συγκεκριμένη κατάσταση έχει αντίκτυπο και στην εξέλιξη των ΑμεΑ, καθώς η παρέμβαση δεν μπορεί να είναι εξατομικευμένη κι άρα αποτελεσματική, δεν μπορούν να εφαρμοστούν εξειδικευμένες και σύγχρονες γνώσεις και τεχνικές. Βέβαια, στους χώρους που οι γονείς πληρώνουν αδρά η κατάσταση είναι διαφορετική...

Υπενθυμίζεται ότι είναι παντελής η έλλειψη δομών για την πρώιμη διάγνωση και την έγκαιρη παρέμβαση, οι οποίες είναι καθοριστικής σημασίας, οι γονείς δεν έχουν υποστήριξη στις επιλογές τους και πάνε με ατομική τους ευθύνη να βοηθήσουν το παιδί και τον εαυτό τους. Ενώ μόλις τελειώσει το παιδί την υποχρεωτική του εκπαίδευση δεν υπάρχει καμία κρατική δομή, ειδικά στις ηλικίες 25 ετών και πάνω.

Απέναντι σε αυτήν την εκρηκτική κατάσταση που αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι και γονείς, ενδεικτική είναι η στάση της διοίκησης της ΠΟΜΕΕΑ (Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή), η οποία κωφεύει στα αιτήματα των ταξικών δυνάμεων για σύγκληση διευρυμένου Διοικητικού Συμβουλίου. Αξίζει να αναφερθεί ότι από το Συνέδριο της Ομοσπονδίας έχει πραγματοποιηθεί μόνο το Διοικητικό Συμβούλιο σύστασης σε σώμα, τη στιγμή που η Ειδική Αγωγή κλονίζεται από τον «κόφτη», τις μειώσεις μισθών, τις απειλές για απολύσεις με αφορμή τη σύμβαση του ΕΟΠΥΥ με τα ιδιωτικά κέντρα Ειδικής Αγωγής, ενώ οι εργαζόμενοι στα ΝΠΙΔ, όπως προαναφέραμε, έχουν έως και δύο χρόνια να πληρωθούν. Παρ' όλα αυτά, έχει βγάλει μόνο δύο ανακοινώσεις χωρίς να συνεδριάσει, ενώ για τη διεκδίκηση της επαναπρόσληψης των απολυμένων του Σικιαρίδειου Ιδρύματος, για την οποία δεσμευόταν με απόφαση του συνεδρίου, δεν έχει βγάλει κιχ...

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, το κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες - Ιδρύματα - Σχολεία Ειδικής Αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ) αναπτύσσει δραστηριότητα, συμβάλλει στο ξεδίπλωμα αγωνιστικών πρωτοβουλιών από τους εργαζόμενους στην Ειδική Αγωγή.

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» η Γεωργία Κουρή, γραμματέας του ΣΕΜΙΣΕΑ και εργαζόμενη στο Εργαστήρι Ειδικής Αγωγής «Μαργαρίτα», σημειώνει: «Την περασμένη Τρίτη είχαμε απεργία στο Εργαστήρι "Μαργαρίτα", όπου οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε για 14 μήνες απλήρωτοι. Το ζήτημα είναι αυτή η απεργία να μην είναι μια τουφεκιά στον αέρα. Χρειάζεται όχι μόνο να δώσουμε συνέχεια στον αγώνα μας για την καταβολή των δεδουλευμένων, αλλά ενιαία σε όλο τον κλάδο να βάλουμε τις βάσεις για τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, για την κατάργηση των τροφείων. Να απαιτήσουμε την αύξηση της χρηματοδότησης ώστε να καλύπτεται πλήρως η λειτουργία των ΝΠΙΔ στην προοπτική δημοσιοποίησής τους γιατί μόνο ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, Ειδικής Αγωγής είναι προς όφελος και των εργαζομένων και των ΑμεΑ και των οικογενειών τους. Ενα σύστημα που θα μπορεί να λειτουργεί με την ευθύνη του κράτους, εφαρμόζοντας όλα τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να μαζικοποιήσουμε το κλαδικό μας σωματείο και τα επιχειρησιακά σωματεία όπου έχουμε, να οργανώσουμε τη δράση σε κάθε τόπο δουλειάς. Να ενώσουμε την πάλη μας και με τους άλλους κλάδους να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός κινήματος ανατροπής. Σ' αυτήν την κατεύθυνση καλούμε τους συναδέλφους να συμμετάσχουν στα συλλαλητήρια στις 7 Απρίλη».