Συμφωνώ με τις Θέσεις. Ωστόσο, κάποια ζητήματα νομίζω χρειάζεται να διευκρινιστούν, ώστε να γίνουν περισσότερο κατανοητά.

1. Στο ζήτημα της εξουσίας στον πρόλογο, σελίδα 1, αποτυπώνεται η στρατηγική από το 19ο Συνέδριο (και στις Θέσεις για το 20ό Συνέδριο) για την εργατική εξουσία. Ενώ στην καθημερινότητα μιλάμε για εργατική - λαϊκή εξουσία. Προφανώς η δεύτερη αποτύπωση συσπειρώνει και καλύπτει πληρέστερα τα σύμμαχα με την εργατική τάξη τμήματα των εργαζομένων. Πόσο όμως βοηθάει η απολυτότητα (όπως διατυπώνεται στη θέση 46 σελίδα 51) στην επιδιωκόμενη συσπείρωση γύρω από την εργατική τάξη των άλλων λαϊκών δυνάμεων; Το λαϊκό κίνημα έχει αναδείξει πλήθος συνειδητών αγωνιστών με χιλιάδες θύματα στην πάλη για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ζητούμενο επομένως η ταξική συνείδηση.

2. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί νέοι δυναμικοί κλάδοι, όπως η πληροφορική, η ρομποτική, η τηλεϊατρική, η νανοτεχνολογία και άλλες εξειδικευμένες τεχνολογικές τεχνικές υπηρεσίες, μεταφορές - logistics. Η είσοδος στην παραγωγή αυτών των κλάδων έχει ως αποτέλεσμα την εκτόπιση από την παραγωγή και την οικοδομή εργατικών μαζών, μεγάλου τμήματος της υπαλληλίας καθώς και από τον αγροτικό τομέα, όπως διαπιστώνουν και οι Θέσεις.

3. Οι δυνάμεις αυτές μέσα από τη συμμαχία και τους κοινούς αγώνες με την εργατική τάξη θα μπολιαστούν με το περιεχόμενο των Θέσεων, τη στρατηγική του Κόμματος και θα πειστούν ότι είναι προς το συμφέρον τους η αναγκαιότητα της ανατροπής της εξουσίας της αστικής τάξης. Πέραν τούτου θα βοηθηθεί και η εργατική τάξη να κατανοήσει πληρέστερα την αντίληψη και τη νοοτροπία αυτών των δυνάμεων που κατά τεκμήριο διαθέτουν ανώτερο επίπεδο μόρφωσης και υψηλή ειδίκευση. Είναι βέβαιο ότι στο πολύ κοντινό μέλλον με την εξέλιξη της τεχνολογίας μεγάλο μέρος της παραγωγής και των υπηρεσιών θα εκτελούνται από ομάδα ειδικών μέσω της ρομποτικής και των υπολογιστών. Τα σημαντικά αυτά τμήματα των εργαζομένων θα αποτελούν μεγάλο μέρος της αυριανής σύγχρονης εργατικής τάξης.

4. Επομένως, μπαίνει επιτακτικά το ζήτημα της χαρτογράφησης - σύνθεσης της δομής της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Για να έχουμε καθαρό το διακριτό, αρχικά, ρόλο και ουσιαστικό στη συνέχεια των συμμάχων της εργατικής τάξης στη διαδικασία της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας (θέσεις 20 - 23).

5. Εχουμε να κάνουμε με σύνθετο - δύσκολο ζήτημα, αλλά είναι ζήτημα εκ των ων ουκ άνευ για την ανασύνταξη του εργατικού και του λαϊκού κινήματος στην οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία με τελικό στόχο την εργατική εξουσία.

6. Το έργο αυτό μπορεί να το φέρει σε πέρας επιτροπή ή σώμα που θα συγκροτήσει η ΚΕ. Πέρα από συνδικαλιστικά στελέχη των κλάδων του ιδιωτικού και του κρατικού τομέα, των αγροτών, των ελεύθερων επαγγελματιών, επιστημονικών φορέων και άλλων που θα συμμετέχουν θα συνεπικουρείται από νομικούς - εργατολόγους, κοινωνιολόγους και άλλους ειδικούς επιστήμονες. Οι διαπιστώσεις των θέσεων 18, 19 σελίδα 22 - 24 και η τελευταία παράγραφος της θέσης 36 σελίδα 39 δεν αφήνουν περιθώρια καθυστέρησης της χαρτογράφησης της δομής της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Το πόρισμα της επιτροπής θα είναι το βοήθημα (μπούσουλας) για τους κομμουνιστές που δρουν στο εργατικό - λαϊκό κίνημα για το σχεδιασμό (όπου χρειάζεται) συνδικαλιστικών οργανώσεων και κινημάτων. Ποιος με Ποιον.

7. Σε συνάρτηση με τα προηγούμενα τόσο στις Θέσεις όσο και στην αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη» όταν αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι γίνεται αναφορά στην εργατική οικογένεια και τη λαϊκή οικογένεια. Στην πραγματικότητα η εργατολαϊκή οικογένεια αποτελεί το 90% του ελληνικού λαού [(εργατοϋπάλληλοι 65,1%, αυτοαπασχολούμενοι 23,7%, συμβοηθούντα μέλη 4,4%. Σύνολο 93,2% μείον 3,2%, διευθυντικά στελέχη και εργοδότες 6,8%) τα στοιχεία από τις Θέσεις]. Οι επιπτώσεις από την αντιλαϊκή πολιτική πλήττουν το 90% εξίσου, χωρίς διάκριση.

8. Η κατανόηση και υιοθέτηση του περιεχομένου των Θέσεων από ευρύτερα στρώματα εργαζομένων σκοντάφτει πάνω στον κατακερματισμό των εργαζομένων γενικά. Ενώ οι ανάγκες είναι οι ίδιες και μπορούν να αντιμετωπιστούν από κοινού (ένας για όλους και όλοι για έναν).

9. Το 20ό Συνέδριο πρέπει να αναδείξει τις αιτίες αυτής της πολυδιάσπασης και να βρει τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος. Ο εχθρός όλων είναι ο ίδιος και λέγεται ιμπεριαλισμός. Ο μικροεπιχειρηματίας στην ουσία είναι άνεργος, όπως και ο εργάτης και ο κάθε εργαζόμενος γιατρός, μηχανικός, δικηγόρος. Δεκάδες χιλιάδες πτυχιούχοι όλων των σχολών φεύγουν στην ξένη για να βρουν δουλειά.

10. Στις προτάσεις της ΚΕ για δραστηριότητες έως το επόμενο Συνέδριο, θέση 82, αναφέρεται και στην ολοκλήρωση της μελέτης για την ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας προφανώς και σε συνδυασμό με τη θέση 46.

11. Στη σελίδα 49 θέση 44 αναφέρεται. «Σε περίπτωση εμπλοκής της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί στην οργάνωση της πάλης για να βγει η Ελλάδα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». Και παρακάτω: «Αυτό προϋποθέτει όχι μόνο να ηττηθεί ο όποιος πιθανώς εισβολέας (...) αλλά να ηττηθεί ολοκληρωτικά και η ίδια η εγχώρια αστική τάξη». Επειδή δεν είναι δυνατόν να συμβεί, και η Ελλάδα να βγει από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ο εισβολέας να ηττηθεί, χρειάζεται διευκρίνιση.

H κρίση αναδεικνύει ακόμη πιο έντονα τα ιστορικά όρια της καπιταλιστικής οικονομίας και την ακόμη πιο οξυμένη δυσκολία που έχει να ανακάμψει. Μέσα απ' τις Θέσεις, φωτίζονται ζητήματα του Προγράμματος του Κόμματος, όπως για τη στάση των κομμουνιστών στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στοιχείο που μπαίνει και στους βασικούς άξονες για την ιδεολογική παρέμβαση τα επόμενα χρόνια.

Οι διεθνείς κι εσωτερικές εξελίξεις που περιγράφονται είναι σύνθετες. Είναι συνθήκες ανατροπών, στις οποίες κυριαρχεί η απογοήτευση, ο φόβος για το μέλλον, η ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι στην περιοχή. Αλλά υπάρχει κόσμος που ταυτόχρονα με την απογοήτευση, ψάχνει τις αιτίες, τη διέξοδο στα προβλήματά του, τείνει να αμφισβητεί. Σε αυτόν τον κόσμο, η παρέμβαση των κομμουνιστών μπορεί να ανοίξει ένα παράθυρο στη σκέψη και τη δράση του.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το προηγούμενο Συνέδριο, ήρθαμε σε επαφή με πλήθος κόσμου, που ασχέτως τι ψηφίζει ή τι δράση έχει, άκουσε τη θέση των κομμουνιστών. Ηταν πολύτιμη η μάχη που έδωσε το Κόμμα να γίνει αντιληπτή η θέση του για μη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις, η προσπάθεια που έγινε να ανοιχτεί ιδεολογική δουλειά δημόσια με τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες.

Για παράδειγμα, ανάμεσα στα νέα ζητήματα που έφεραν στην επιφάνεια οι εξελίξεις, ήταν η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιαστεί ως «κομμουνιστική δύναμη» υπέρ των αγώνων του λαού, να καπηλευτεί τον αγώνα του ΕΑΜ, περιεχόμενο που περνούσε και με αφορμή σχολικές γιορτές. Ταυτόχρονα, έκανε προσπάθεια να κολακεύσει τη νεολαία, προπαγανδίζοντας τη βελτίωση της παιδείας γιατί «τίθεται στο επίκεντρο ο μαθητής», αλλά και να συνεχίσει να εγκλωβίζει έναν κόσμο που αισθάνεται αριστερός. Η Οργάνωση έδωσε τη μάχη να τα αντιπαλέψει.

Η θέση μας έγινε κατανοητή από περισσότερους και στον περίγυρο των ΟΒ της ΚΝΕ. Το γεγονός ότι το Κόμμα άντεξε στις πιέσεις και υπήρχε κόσμος που το επαναπροσέγγισε σε σχέση με το 2012, είναι παρακαταθήκη. Ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι επικρατεί η λογική ότι «όλα εξαρτώνται και καθορίζονται από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό», ότι «ο λαός δεν μπορεί να προκαλέσει αλλαγές ούτε να πάρει τη λύση στα χέρια του».

Μέσα απ' το άνοιγμα εξακολουθεί να έρχεται το επιχείρημα ότι όσα προτείνει το ΚΚΕ είναι μη εφαρμόσιμα. Οι δυσκολίες που συναντάμε να πείσουμε, έχουν να κάνουν και με τη συκοφάντηση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα απ' το αστικό σχολείο και από πολλές μεριές.

Στο κεφάλαιο για τον απολογισμό της δράσης και τα νέα καθήκοντα θίγονται ζητήματα που αφορούν την παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ και σε κάθε τμήμα νεολαίας, για μια σειρά τομείς στη δράση μας. Ορισμένα ζητήματα:

Μέσα απ' τα χαρακτηριστικά που χτίζει η ΚΟΒ και η ΟΒ, θα μετρώνται βήματα στο στόχο για οργάνωση δυνατή σε όλες τις συνθήκες. Ολόπλευρη καθοδήγηση είναι να καλλιεργείται η σημαντική αξία τού να μην τα βάζεις κάτω ούτε στη ζωή ούτε στον οργανωμένο αγώνα, ειδικά στις δύσκολες σημερινές συνθήκες.

Δεν αναδεικνύουμε όλο τον πλούτο των θέσεών μας στο σύνολο του δυναμικού, ενώ μπορεί να απελευθερώσει δυνατότητες, να ανοίξει ορίζοντες στη συνείδηση. Η πρωτοπόρα τέχνη έχει τη δύναμη να εμπνεύσει, να συγκινήσει, να καλλιεργήσει αξίες. Είναι όπλο στην παρέμβαση των κομμουνιστών, στον αντίποδα των ιδανικών του συστήματος που μέσα κι απ' αυτό το κανάλι θέλει η άρχουσα τάξη να περνά στους νέους. Βεβαίως, πρέπει να σκύψουμε πάνω από σχολές με αντικείμενα αντίστοιχα, ή συντρόφους καλλιτέχνες, αλλά και να ενταχθούν ταυτόχρονα τέτοιες πλευρές και στην καθημερινή δουλειά, να υπάρχει παρακίνηση απ' την καθοδήγηση, για ένα λογοτεχνικό βιβλίο κ.λπ. Αντίστοιχα, θα είναι ανάσα οξυγόνου για την παρέμβαση στα μουσικά σχολεία, τα μουσικά τμήματα, τις σχολές Καλών Τεχνών, το να γίνει βήμα στην αφομοίωση των θέσεών μας για τον πολιτισμό από τους συντρόφους και στην καλύτερη ένταξή τέτοιων πλευρών στο πολιτικό άνοιγμα.

Μπορούν αυτές οι πλευρές να εξελίξουν τη λειτουργία, τη γνώση, την ικανότητα να επικοινωνούμε με τις ιδέες μας. Είναι στοιχεία απ' τα οποία μπορεί να αντληθεί δύναμη.

Η πείρα της Οργάνωσης επιβεβαιώνει ότι η μονομέρεια στην καθοδηγητική δουλειά οδηγεί στο να μην εντοπίζουμε ποια είναι τα εμπόδια κάθε φορά.

Σωστά επισημαίνουμε τις διαφορές και τις ιδιαίτερες πλευρές από χώρο σε χώρο, αλλά φανερώνονται δυσκολίες στην πράξη. Για παράδειγμα, η ανοχή στη χρήση ναρκωτικών ιδιαίτερα στη νεολαία. Είναι πρόβλημα που το βρίσκουμε μπροστά και στη στρατολογία και στην παρέμβαση στο κίνημα. Επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και διαμορφώνει στάση και σε κόσμο που δεν κάνει χρήση. Τον απομακρύνει απ' την αξία του αγώνα, της συλλογικότητας, αλλά κατά την καθημερινή παρέμβαση σε ένα σχολείο συχνά μας διαφεύγει. Οι δυνάμεις μας συχνά έχουν θολή εικόνα για τη θέση μας. Δεν αρκεί μόνο να διαβάσουν την μπροσούρα με αφορμή μια παρουσίαση, αλλά να χρειαστεί εκ των πραγμάτων να προσανατολιστούν να το συζητάνε και με κόσμο που δεν κάνει χρήση. Για παράδειγμα, σε μια σειρά σχολεία μέσα απ' το «κόντρα» πρότυπα που προβάλλαμε, τη μαχητική στάση ζωής, καταφέραμε να πάρουν μέρος μαθητές σε τουρνουά που οργανώθηκαν, ανοίχτηκαν δρόμοι για στρατολογία στην ΚΝΕ.

Για τη Θέση 62 και τη δράση στα σχολεία: Η πείρα απ' τις μαθητικές κινητοποιήσεις δείχνει ότι όργανα ανά πόλη και ανά συνοικία σε μεγάλες πόλεις είναι μια βάση για πανελλαδικό συντονισμό. Ακόμη και το πώς παίρνονται οι αποφάσεις απ' τα συμβούλια και τις συνελεύσεις σχολείων, δείχνει ότι ενός είδους συνεννόηση - επαφή με πιο πρωτοπόρους μαθητές γίνεται στις γειτονιές. Για παράδειγμα, ξεκίνησε το ΕΠΑΛ Καλαμαριάς κατάληψη για τα οξυμένα προβλήματα και μετά από ένα μήνα στην Καλαμαριά υπήρχαν πολλές ακόμα αποφάσεις. Μάλιστα, τα πιο πολλά λύκεια γράψαν στα κείμενά τους «αλληλεγγύη στον αγώνα του ΕΠΑΛ Καλαμαριάς». Σε αυτήν τη βάση και κόντρα στον εκφυλισμό στο μαθητικό κίνημα, υπάρχει κόσμος που παίρνει μέρος στον αγώνα, θέλει να συντονιστεί με άλλα σχολεία, το οποίο φαίνεται και απ' την απεύθυνση πολλών μαθητών στο site mathites.gr τα τελευταία χρόνια.

Τέλος, έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα 'ρθουν τα πάνω κάτω και σε όσες συνειδήσεις φαίνεται σήμερα να μη γίνονται πιο ριζοσπαστικές, παρά την παρέμβαση, ακόμη και σε χώρους που σήμερα όλα δείχνουν βραδυκίνητα. Εχουμε τα όπλα να κερδίσουμε περισσότερους που έχουν πραγματικό συμφέρον απ' την πρόταση του ΚΚΕ, τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο σήμερα. Μελετάμε τις αδυναμίες για να ισχυροποιηθεί η ΚΝΕ στο πλευρό του Κόμματος.