Τρίτη 14 Φλεβάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Για τις Θέσεις

Συμφωνώ με τις Θέσεις. Είναι θεμελιώδης η προοπτική που εκφράζεται στον πρόλογο, οι Θέσεις, η εσωκομματική συζήτηση και οι αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου να αποτελέσουν «το ολόπλευρο, ιδεολογικό-πολιτικό-οργανωτικό ατσάλωμα του Κόμματος και της Νεολαίας του», ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας με στόχο την εργατική εξουσία.

Η θέση 75 (σ. 93) σωστά προβάλλει την ανάγκη όλα τα στελέχη, ανεξάρτητα από τον καταμερισμό τους σε τομείς, να αποκτήσουν εμπειρία από τη δουλειά με εργαζόμενους μέσα στο κίνημα και να αποκτούν άμεση αντίληψη για τις απαιτήσεις που απορρέουν από τα ζητήματα, που είτε υπάρχουν πάγια είτε προκύπτουν, τόσο τα γενικά όσο και τα επιμέρους. Συνδέεται επίσης με τη θέση 52 (σ. 59) σχετικά με το καθήκον για την ανασύνταξη του κινήματος, που απαιτεί ανεβασμένη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική δουλειά στο Κόμμα και στο κίνημα. Με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, να εντάσσονται οι επιμέρους διεκδικήσεις στην πάλη με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο. Απαιτεί παράλληλα και εκπαίδευση ώστε να προβάλλεται το περιεχόμενο των σύγχρονων αναγκών, με βάση τις σημερινές δυνατότητες, αλλά και οι αιτίες που αυτές δεν ικανοποιούνται. Για παράδειγμα, η πολύ μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας κάνει αναγκαία και ρεαλιστική τη συνολική μείωση του εργάσιμου χρόνου, εξασφαλίζοντας σε όλες και όλους μόνιμη και σταθερή δουλειά με ταυτόχρονη άνοδο του βιοτικού επιπέδου, μέσω της αύξησης των μισθών, της βελτίωσης των συνθηκών εργασίας και ζωής. Σήμερα, η επιστημονική, τεχνολογική πρόοδος δίνει τη δυνατότητα να καλύπτονται οι ιδιαίτερες βιολογικές ανάγκες της γυναίκας, συνολικά οι ανάγκες της οικογένειας, με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι στρατηγικές κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών - διακρατικών συμμαχιών, των αστικών κυβερνήσεων επιδιώκουν να «λύσουν» το θέμα με μείωση του χρόνου εργασίας και με ταυτόχρονη μείωση των μισθών και αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων, επιδείνωση των όρων ζωής.

Δηλαδή, να γίνει κατανοητό αυτό που εκφράζεται και στη θέση 53 (σ. 62) ότι η διαφορά μας από τα αστικά κόμματα σε ό,τι αφορά το πλαίσιο πάλης για τις λαϊκές ανάγκες βρίσκεται τόσο στην ποσότητα και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών όσο και στη βάση τους. Δηλαδή, εκεί που βρίσκεται η ενιαία αντίληψη ότι η πλήρης ικανοποίησή τους είναι ασύμβατη με το καπιταλιστικό σύστημα καθώς προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την ένταξή τους στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό.

Σε σχέση με την Κοινωνική Συμμαχία, η βαρύνουσα σημασία της επιβεβαιώνεται καθημερινά, με πολλαπλή δράση, με πρωτοστάτες τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες. Είναι καθολική η διαπίστωση ότι το κίνημα βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες και αυτό καθιστά επιτακτικό το καθήκον όλων των κομματικών μελών, με την ιδιότητα της πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, να εντείνουν τις προσπάθειες για ιδεολογικοπολιτική αναβάθμιση, για συσπείρωση κόσμου στο κίνημα και για δράση που να αντιστοιχεί στις σημερινές ανάγκες.

Σε ό,τι αφορά ιδιαίτερα τις γυναίκες, χρειάζεται πρόσθετη προσπάθεια με βάση τα αντικειμενικά εμπόδια που συναντούν στην ανάπτυξη της ταξικής, πολιτικής τους συνείδησης. Εμπόδια που προκύπτουν από τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο για μελέτη και συμμετοχή στη δράση, λόγω της επιβάρυνσής τους με τη φροντίδα των παιδιών, του νοικοκυριού. Η θέση 59 αναδεικνύει την «ανάγκη εξειδικευμένης δράσης του Κόμματος στις γυναίκες της εργατικής, λαϊκής ένταξης και καταγωγής», που χρειάζεται να ενισχυθεί ως προσανατολισμός, όχι μόνο εσωκομματικά, αλλά και μέσα στο κίνημα. Να εκφραστεί στην αντίστοιχη προσπάθεια κάθε κομματικού μέλους στον τομέα δράσης του. Η προώθηση αυτού του στόχου σημαίνει πρώτα προσανατολισμό της καθοδηγητικής δουλειάς σε αυτήν την κατεύθυνση και με τη μορφή της ιδεολογικοπολιτικής θωράκισης μέσα από μαθήματα στις ΚΟΒ, ώστε να αφομοιώνεται η μαρξιστική - λενινιστική αντίληψη για το γυναικείο ζήτημα από το σύνολο του κομματικού και ΚΝίτικου δυναμικού. Να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του σχεδιασμού της ιδεολογικής, πολιτικής, οργανωτικής και μαζικής δράσης της ΚΟΒ, ως απόρροια του περιεχομένου της συζήτησης και του καταμερισμού δουλειάς στο επίπεδο των Τομεακών Οργάνων. Στα πλαίσια της αυτοτελούς παρέμβασης του Κόμματος, μπορούν να αξιοποιηθούν μορφές που διευκολύνουν τη συμμετοχή των γυναικών από τον κομματικό περίγυρο, όπως κομματικές συσκέψεις με γυναίκες, βιβλιοπαρουσιάσεις με βάση και τις πρόσφατες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Για παράδειγμα, η έκδοση «Το γυναικείο ζήτημα: Από την πρωτόγονη κοινωνία στη σύγχρονη εποχή», της Α. Κολοντάι, ενισχύει το θεωρητικό υπόβαθρο για την κατανόηση του σύνθετου ιστορικού, κοινωνικού φαινομένου της γυναικείας ανισοτιμίας. Με εκλαϊκευτικό τρόπο δίνει την ιστορική εξέλιξη της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία σε συνδυασμό με τη θέση της στην κοινωνική παραγωγή.

Οι επεξεργασίες του Κόμματος μπορούν να στηρίξουν το περιεχόμενο της καθοδήγησης αυτής της εξειδικευμένης δουλειάς, εντάσσοντάς την πάντα στους γενικότερους στόχους πάλης του Κόμματος και του κινήματος. Ειδικότερα οι επεξεργασίες που αφορούν στο γυναικείο ζήτημα και τη δουλειά στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα αποτελούν σημαντικό προσανατολισμό στη δράση μας. Προσφέρουν το πλαίσιο σκέψης και δράσης σε αυτό τον τομέα όχι μόνο σε προσωπικό, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο.

Μια τελευταία παρατήρηση αφορά την κατανόηση της σχέσης Κόμματος και κινήματος. Συγκεκριμένα, χρειάζεται περισσότερη βοήθεια στα μέλη του Κόμματος για καλύτερη κατανόηση τι σημαίνει πολιτικοποίηση της πάλης στο κίνημα. Η επεξεργασία της γραμμής συσπείρωσης στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση δε σημαίνει αυτούσια αντιγραφή των θέσεων του Κόμματος για τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές προϋποθέσεις για τη λύση του γυναικείου ζητήματος στο μαζικό φορέα. Υπάρχουν λεπτές διαφορές, είναι ένας τομέας που χρειάζεται να εκπαιδευτούμε, είναι στόχος προς κατάκτηση.

Τέλος, πιστεύω στις δυνατότητες του Κόμματος και των κομμουνιστών και θεωρώ ότι μέσα από τη συζήτηση και τη διαμόρφωση των αποφάσεων του 20ού Συνεδρίου θα επέλθει ένα ποιοτικό άλμα στη σκέψη και στη δράση του Κόμματος, του εργατικού, λαϊκού κινήματος.


Αθηνά Λαζαρίδου
ΚΟΒ Π. Φαλήρου

Με σιγουριά και αισιοδοξία

Με σιγουριά και αισιοδοξία το ΚΚΕ πηγαίνει προς το 20ό Συνέδριό του. Το Κόμμα, η ΚΝΕ και η πρόταση εξουσίας προς τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα θα βγουν σίγουρα ενισχυμένοι, όπως και η ιδεολογικοπολιτική θωράκιση των μελών και φίλων του Κόμματος, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για τη λαϊκή συμμαχία και εξουσία.

Το Συνέδριό μας διεξάγεται με την καπιταλιστική κρίση να ταλανίζει τη χώρα μας και την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία.

Καπιταλιστική κρίση... Τις αιτίες κρύβουν και συσκοτίζουν οι εκμεταλλευτές, με κάθε τρόπο και παραπλάνηση.

Καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, που λιμνάζει παρκαρισμένο, χωρίς να επενδύεται γιατί δεν είναι εξασφαλισμένη, διευρυμένη η αναπαραγωγή του, με επιθυμητή, σίγουρη και γρήγορη κερδοφορία.

Κρύβουν επίσης με λύσσα ότι για το ξεπέρασμά της μόνο ένας τρόπος υπάρχει ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ. Καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και τμήματα κεφαλαίου, με πρώτη όμως την εργατική δύναμη, με απαξίωσή της σε απόλυτη και σχετική φτώχεια, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας για φτηνή εργατική δύναμη.

Ανισομετρία και παγκοσμιοποίηση οξύνουν τις αντιφάσεις και αντιθέσεις (νομοτέλειες) της εκμεταλλευτικής βάρβαρης καπιταλιστικής οργάνωσης της οικονομίας. Η ανισομετρία οξύνει την αναρχία παραγωγής του καπιταλισμού, κάνοντας ανεξέλεγκτη τη διέξοδο και το κόστος της κρίσης για τους καπιταλιστές.

Η παγκοσμιοποίηση (ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ) από παράδεισος διακίνησης των τεσσάρων ελευθεριών μετατρέπεται σε κόλαση στο πεδίο μάχης της ανταγωνιστικότητας των ιμπεριαλιστών.

Στο λαό επιτρέπουν την τύχη του χειροκροτητή ή ψηφοφόρου χωρίς καμία πίστη στη δύναμή του, όταν μέρα - νύχτα τον διαπαιδαγωγούν, εκπαιδεύουν στο συμβιβασμό, υποταγή, μοιρολατρία. Εκπαιδεύεται από την κοιλιά της μάνας του από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του συστήματος (σχολείο - εκκλησία - ΜΜΕ κ.ά.) στην ρηχότητα της σκέψης, με τον ανορθολογισμό και τον κατακερματισμό της να κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα. Η αποθέωση του ΤΙΠΟΤΑ και η αποχαύνωση γίνονται κριτήριο αξιολόγησης και υπέρτατη αξία.

Δυστυχώς, για το Κόμμα και το κίνημα, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα και σύνθετα, οι λαοί δεν κοιμούνται ούτε είναι αφελείς, είναι διαπαιδαγωγημένοι, στη λογική του Ηγέτη σωτήρα, στη λογική του μικρότερου κακού, του συμβιβασμού κι αυτό κάνει πιο δύσκολη την προσπάθεια ταξικής συνειδητοποίησής του.

Η δε αστική και οπορτουνιστική διανόηση υπερασπίζεται την τάξη της με ταξικό μίσος, σε κάθε έκφραση του οργανωμένου εργατικού κινήματος και κυρίως την πρωτοπορία του ΚΚΕ.

Δεν του συγχωρούν οι εχθροί του, ότι στην 99χρονη Ιστορία του, ποτέ δεν πρόδωσε τον αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την μισθωτή σκλαβιά και δεν δείλιασε ποτέ μπροστά στον όποιο αρνητικό συσχετισμό δύναμης, των εχθρών του.

Προσπαθούν να ξαναγράψουν την παγκόσμια και ντόπια Ιστορία με αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό, ξεπλένοντας το δημιούργημά της, τον ΦΑΣΙΣΜΟ - ΝΑΖΙΣΜΟ, που δεν είναι μια παθογένεια ή στρέβλωση της αστικής ιδεολογίας, αλλά το πραγματικό της πρόσωπο χωρίς φτιασιδώματα.

Για τη στιγμή της σύγκρουσης, για την επιλογή με το κεφάλαιο ή την εργασία; Με τους παραγωγούς και τους δικαιούχους του πλούτου που παράγεται από τους πολλούς ή με τους κηφήνες εκμεταλλευτές;

Τη στιγμή που η εξουσία τους θα βρεθεί στο θανάσιμο γι' αυτούς δίλημμα, πλην ΚΚΕ, η απάντηση είναι χωρίς δισταγμό, για όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, του ιμπεριαλιστικού ΝΑΤΟ, με το κεφάλαιο και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε για την ανθρωπότητα και τους εργαζόμενους, προσπαθούν να παραγράψουν με κάθε τρόπο και μέσο. Την οικοδόμηση του πρώτου εργατικού κράτους, με δουλειά για όλους, Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό, άπιαστα όνειρα για τα λαϊκά στρώματα στον καπιταλισμό.

Το Κόμμα μας έχει σίγουρα μπροστά σε όλα αυτά έναν τιτάνιο αγώνα.

Το Συνέδριό μας, ανάμεσα στα πολλά και σημαντικά που θα εξετάσει, πρέπει να ρίξει όλο του το βάρος στην κατεύθυνση ισχυροποίησης των κομματικών ομάδων σε νευραλγικούς εργατικούς χώρους στρατηγικής σημασίας και για εμάς και για το κεφάλαιο. Με στόχο ισχυρό ΚΚΕ παντού, αλλαγή συσχετισμών στο κίνημα σε βάρος των οπορτουνιστικών και εργοδοτικών δυνάμεων υπέρ των ταξικών συνεπών αγωνιστών.

Με σιγουριά και αισιοδοξία, το Συνέδριό μας θα πετύχει όλους του τους στόχους.

Ζήτω τα 99 χρόνια του ΚΚΕ

Ζήτω τα 100 χρόνια της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης


Βασίλης Τσιρτσώνης
ΚΟΒ Επ/τιών Αυτ/τών ΚΟ Αττικής

Από σύμμαχο... για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι όρος για την ικανοποίηση του στρατηγικού του στόχου. Μέσα σ' αυτή τη διαδικασία περιλαμβάνεται όχι μόνον η υπεράσπιση της πολιτικής του αλλά και η προφύλαξή του από λάθη και παραλείψεις. Τέτοιες ενέργειες υπήρξαν στο παρελθόν. Η ιστορία του διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος έχει αρκετό υλικό από τέτοιες. Εξάλλου, η αρχή της διαδικασίας της γνωσιοθεωρίας διδάσκει «...δοκιμή... λάθος...δοκιμή - σωστό». Μέσω αυτής της διαδικασίας προχωράει η απόκτηση της γνώσης. Ομως ταυτόχρονα θα πρέπει να λαβαίνουμε υπ' όψιν μας μια συμβουλή που έρχεται απ' την αρχαία Ελλάδα: «Το δις εξαμαρτείν επί τ' αυτόν ουκ ανδρός σοφού». Επειδή, λοιπόν, τέτοιες ενέργειες έπληξαν με μεγάλο κόστος τους Λαούς (όλους τους εκμεταλλευόμενους) ωριμάσαμε τόσο ώστε η μέριμνα - φροντίδα διαφύλαξης της γραμμής του Κόμματος να αποτελεί πρώτο καθήκον.

Στα πλαίσια αυτά, μελετώντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20όΣυνέδριο διαπίστωσα μια παράλειψη, που αφορά τη Θεωρία μας. Η δε επιστήμη μας υποδεικνύει το μέγεθος της ζημιάς, σε αναφορά προς την Ισχυροποίηση. Ας πάμε παρακάτω στα συγκεκριμένα.

-- Λένιν σε αναφορά από τον Ι. Β. Στάλιν στα Απαντα τ. 9 σ. 139 (Η περικοπή λέει καθαρά ότι «το νικηφόρο προλεταριάτο αυτής της χώρας, αφού απαλλοτριώσει τους καπιταλιστές και οργανώσει τη σοσιαλιστική παραγωγή στη χώρα του, θα ορθωθεί ενάντια στον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο». Εδώ λέει «αφού οργανώσει» και όχι «οργανώνοντας»). Ο ίδιος στον ίδιο τόμο σ. 194 αναφέρει: «Ο σ. Ζίροφ, φαίνεται, ότι οι νόμοι ανάπτυξης του καπιταλισμού, σε διάκριση από τους νόμους της κοινωνιολογίας που αφορούν όλες τις φάσεις της κοινωνικής εξέλιξης, μπορούν και πρέπει να μεταβάλλονται... Το ζήτημα πώς μεταβάλλονται οι νόμοι του καπιταλισμού στα διάφορα στάδια της κεφαλαιοκρατικής εξέλιξης, πώς περιορίζεται ή δυναμώνει η δράση τους σε εξάρτηση απ' τις μεταβαλλόμενες συνθήκες, το ζήτημα αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερο θεωρητικό ενδιαφέρον...».

-- Από τους νεότερους νόμους που μας αποκάλυψε η κοινωνιολογία μετά από μακρά παρατήρηση και βαθιά επεξεργασία είναι ο νόμος της διάχυσης της καινοτομίας, ο οποίος διδάσκει: Το 2.5% των ατόμων μιας κοινότητας είναι καινοτόμο. Το 14.5% την αποδέχεται άμεσα, το 34.5% την αποδέχεται από οικονομικό συμφέρον, ένα 34.5% παρασύρεται από την πλειοψηφία και το υπόλοιπο 14% όχι μόνον δεν την αποδέχεται αλλά την πολεμάει με όλα τα μέσα να μην γίνει αποδεκτή.

-- Το Κόμμα μας, στην απόφαση του 18ουΣυνέδριου (θ. 27 σ. 231, 232. Εκδ. ΚΕ του ΚΚΕ, Αθήνα 2009) αναφέρει: «...Τα ΚΚ οφείλουν να διαμορφώνουν τη στρατηγική τους ανεξάρτητα από το συσχετισμό δύναμης. ....Η θέση αυτή ισχύει ανεξάρτητα από το συσχετισμό δυνάμεων, ανεξάρτητα από το πρόβλημα που μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την επιτάχυνση των εξελίξεων, π.χ. όξυνση ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, αλλαγές στη μορφή της αστικής εξουσίας που μπορεί να προκληθούν».

-- Πολύ σωστά το ΚΚΕ συμπέρανε και έχει επισημάνει στο Λαό: «Ενας Λαός έγραψε τις πιο ηρωικές σελίδες στην ιστορία Του, όταν δεν έψαχνε για σωτήρες».

Τελειώνοντας αυτό το σημείωμα μένω με τη βεβαιότητα ότι το Συνέδριό μας, παρ' όλη την αδράνεια των Λαϊκών δυνάμεων μπροστά σ' αυτή την πρωτόφαντη επίθεση του κεφαλαίου, με τις γόνιμες αποφάσεις του θα προσφέρει εκείνο το υλικό που είναι αναγκαίο και επίκαιρο ώστε να ξεκινήσει ο Λαός με τον αγώνα του να κατακτήσει αυτό που του ανήκει. Την ευτυχία Του.

Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος.


Νίκος Γ. Βαδιβούλης
Οδοντίατρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ