Παρασκευή 27 Γενάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Για τη δουλειά των Τομεακών Οργάνων

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο.

Η κάθε ΚΟΒ είναι το κύτταρο του Κόμματος, το ΚΚΕ στο χώρο ευθύνης της. Το επίπεδο λειτουργίας και δράσης της προσδιορίζει, σε μεγάλο βαθμό, την επιρροή του ΚΚΕ στο χώρο που δρα. Το κομματικό μέλος αναγνωρίζεται από τον περίγυρό του, στο χώρο που ζει και δουλεύει, σαν ο εκπρόσωπος του Κόμματος, έχει να αναμετρηθεί με μια σειρά σύνθετων ιδεολογημάτων που βάζει η άρχουσα τάξη σε συνθήκες ιδεολογικής κυριαρχίας της.

Εκ των πραγμάτων, και μπροστά στη σύνθετη ιδεολογική και πολιτική διαπάλη που διεξάγεται, αποκτά επιτακτικό χαρακτήρα το ανέβασμα του ιδεολογικού επιπέδου των κομματικών μελών, επικεντρώνοντας στους άξονες που μπαίνουν από τις Θέσεις. Καλύτερη αφομοίωση του Προγράμματος, των συμπερασμάτων από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, καθώς και εκείνων που προκύπτουν από τη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος.

Πέρα από την καθημερινή μελέτη του «Ριζοσπάστη», των κομματικών ντοκουμέντων και του πολιτικού βιβλίου, τα ιδεολογικά μαθήματα, χρειάζεται να ενισχυθεί το επίπεδο συζήτησης στην ίδια τη ΓΣ της ΚΟΒ. Αποφασιστικό ρόλο εδώ καλείται να παίξει το Τομεακό Οργανο, που όπως μπαίνει από τις Θέσεις είναι ο κρίκος ανάμεσα στην ΚΟΒ και στα παραπάνω όργανα που πρέπει να ενισχυθεί. Χρειάζεται η πείρα και τα συμπεράσματα που προκύπτουν να κατεβαίνουν καλύτερα στην ΚΟΒ, να βοηθιέται περισσότερο το γραφείο της ΚΟΒ να εξειδικεύει και να εμπλουτίζει τη συζήτηση με βάση τις συνθήκες και τις εξελίξεις στο χώρο ευθύνης της ΚΟΒ.

Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλλει η καλύτερη λειτουργία των επιτροπών του Τ.Ο., όπου αρκετές φορές περιορίζεται σε τυπικό επίπεδο. Π.χ. η εργατική επιτροπή σε μια εδαφική Τομεακή Οργάνωση μπροστά στις αρχαιρεσίες ενός σωματείου κάποιες φορές εξαντλεί τη δουλειά σε έναν καταμερισμό του υλικού στις ΚΟΒ, προκειμένου να βγουν εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς της περιοχής. Δύσκολα θα προχωρήσει ο έλεγχος, σπάνια θα γίνει μια πιο ουσιαστική συζήτηση για τη συγκεκριμένη μάχη. Οι δυσκολίες αυτές έχουν να κάνουν και με την πολυχρέωση στελεχών, δηλαδή ένα οργανωτικό στέλεχος μπορεί να καθοδηγεί ΚΟΒ και ταυτόχρονα να είναι επιφορτισμένο με την καθοδήγηση μιας σειράς κομματικών ομάδων, από την Παιδεία μέχρι το παράρτημα ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ της περιοχής. Ιδιαίτερα σε μια εδαφική Τ.Ο. με μεγάλη ανομοιομορφία στην κοινωνική και ηλικιακή σύνθεση των ΚΟΒ και συνθετότητα καθηκόντων, οι αδυναμίες αυτές είναι πιο εμφανείς. Στο ξεπέρασμα και τέτοιων αδυναμιών των τέτοιων Τ.Ο. οφείλουν να συμβάλουν αποφασιστικά τα παραπάνω όργανα.

Στις Θέσεις εκτιμάται ότι η οργανωτική αναδιάταξη έδωσε σημαντική ώθηση στον προσανατολισμό της δουλειάς του Κόμματος στην εργατική τάξη. Σε μια εδαφική Τ.Ο. η παραπάνω εκτίμηση μεταφράζεται στο ότι έχουν γίνει σοβαρά βήματα καταρχάς στο πώς το αντιλαμβάνονται τα ίδια τα γραφεία των ΚΟΒ και τα κομματικά μέλη. Η εδαφική ΚΟΒ «έμαθε» να ιεραρχεί τον περίγυρό της με βάση κοινωνικοταξικά κριτήρια και όχι μένοντας στην ψήφο. Το κομματικό μέλος ελέγχεται για τη δουλειά του με βάση την παρέμβασή του σε τέτοιο κόσμο. Σταθερά απασχολεί το γραφείο της ΚΟΒ και τη ΓΣ η πορεία της παρέμβασης της ΚΟΒ στους χώρους δουλειάς που ιεραρχεί, παρέμβαση η οποία πραγματοποιείται από σταθερές ομάδες κομματικών μελών και όχι απλά από όποιους είναι εύκαιροι. Εχει βελτιωθεί η συνεργασία εδαφικών - κλαδικών Οργανώσεων, όχι μόνο στο επίπεδο των κοινών περιοδειών, αλλά και με κοινά αχτίφ για την παρέμβαση σε έναν κλάδο ή ακόμα και σε μια συγκεκριμένη επιχείρηση, υπάρχει τακτικότερη επικοινωνία μεταξύ των υπευθύνων των Οργανώσεων, πιο συχνά ανταλλάσσεται πείρα. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα των βημάτων που έχουν γίνει είναι ότι για μια εδαφική ΚΟΒ, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εξόρμηση στο σούπερ μάρκετ σήμαινε στήσιμο απέξω και διανομή του υλικού στους πελάτες, ενώ τώρα σημαίνει ότι στο σούπερ μάρκετ θα πάνε τα 2 - 3 χρεωμένα το χώρο κομματικά μέλη και είτε μπαίνοντας μέσα, είτε περιμένοντας απέξω στο σχόλασμα, θα επιδιώξουν να έρθουν σε επαφή με τους εργαζόμενους, να δημιουργήσουν δεσμούς, να μετρήσουν συγκεκριμένα βήματα.

Τα παραπάνω δεν είναι παντού και ενιαία κατακτημένα, υπάρχουν ελλείψεις και αδυναμίες που πρέπει να ξεπεραστούν, βήματα που πρέπει να γίνουν. Από τη συζήτηση μπροστά στο 20ό Συνέδριο και τις αποφάσεις που θα παρθούν, το Κόμμα θα βγει πιο δυνατό για να επιτελέσει τον ιστορικό ρόλο που του αναλογεί, αυτόν της οργανωμένης πρωτοπορίας της εργατικής τάξης για τη σοσιαλιστική επανάσταση.


Γιώργος Γκολιανόπουλος
Γραμματέας ΚΟΒ Ανω Ιλίου

Για την αφομοίωση του Προγράμματος

Η συμφωνία με τις Θέσεις καθώς και η αφομοίωση πρέπει να εκφράζονται στην πράξη, στην καθημερινή προσπάθεια να υλοποιηθούν οι αποφάσεις, η στρατηγική μας.

Οι Θέσεις όπως και το Πρόγραμμα αποδεικνύουν πολιτική ωριμότητα για το Κόμμα μας, που δεν ήταν δεδομένη. Κατακτήθηκε και κατακτάται μέσα από μια δύσκολη και επίπονη προσπάθεια, σε περίοδο επικράτησης της αντεπανάστασης και ιδεολογικής οπισθοχώρησης του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.

Βασικό ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι η αφομοίωση του Προγράμματος, της στρατηγικής μας, παίρνοντας υπόψη ότι δεν αφομοιώνονται ενιαία μέσα στις γραμμές μας. Η καθοδηγητική δουλειά πρέπει να εξειδικεύει και να επικεντρώνει, όχι απλά στην ΚΟΒ αλλά και στον κάθε σύντροφο.

Η ίδια η λειτουργία των ΚΟΒ και των οργάνων μπορούν να συμβάλουν στο να κλείνει αυτή η ψαλίδα. Δεν έχει να κάνει μόνο με τις σχολές, τα μαθήματα στις ΚΟΒ και στα όργανα, αλλά κύρια πώς η συνεδρίασή τους, το περιεχόμενο συζήτησης, ο σχεδιασμός της καθημερινής δράσης, θα συμβάλλει ώστε να αφομοιώνονται καλύτερα πλευρές της στρατηγικής μας. Να μας απασχολήσει καλύτερα όχι μόνο αν υλοποιείται ο σχεδιασμός της ΚΟΒ, αλλά και τι περιεχόμενο έχει. Οπως βάζουν και οι Θέσεις, να επιμείνουμε όχι μόνο στο πόσο δουλεύουμε αλλά και στο πώς.

Να βοηθήσουμε να γίνεται κατανοητό ότι οι υλικές προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι ώριμες. Αλλωστε, δείκτης της ωρίμανσης είναι και η εμφάνιση του Κομμουνιστικού Κόμματος, ως η οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Και από 'δω πηγάζει η ανάγκη της ύπαρξης Κόμματος έτοιμου, ικανού να ανταπεξέλθει σε κάθε καμπή της ταξικής πάλης, Κόμμα παντός καιρού, που οργανώνει και καθοδηγεί την πάλη της τάξης του μέχρι την τελική νίκη. Να έχουμε ξεκάθαρο ότι τέτοιο Κόμμα χτίζεται στις σημερινές συνθήκες που είναι μη επαναστατικές, όπως χαρακτηριστικά έλεγε και ο Λένιν, «στις στιγμές των εκρήξεων και των επαναστάσεων είναι πια αργά να δημιουργηθεί οργάνωση, τότε η οργάνωση πρέπει να είναι έτοιμη να αναπτύξει αμέσως τη δράση της». Η δουλειά μας χρειάζεται να αντιστοιχηθεί πρώτα και κύρια στο παραπάνω καθήκον.

Ορισμένες πλευρές και σκέψεις γύρω από την αφομοίωση του Προγράμματος.

Για παράδειγμα, στον Τομέα των Τηλεπικοινωνιών χρειάζεται η καθοδηγητική μας δουλειά να συμβάλει στο να κατανοείται ότι το βασικό καθήκον που είναι η δημιουργία Κόμματος παντός καιρού, για τη συγκέντρωση δυνάμεων για την επανάσταση και το σοσιαλισμό, σημαίνει ότι μέσα από την καθημερινή μας δουλειά δημιουργούμε τις προϋποθέσεις ώστε τη στιγμή της επαναστατικής κατάστασης θα είμαστε ικανοί να θέσουμε τον κλάδο, ή κομμάτι αυτού, στην υπηρεσία της επανάστασης και της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, του Σοσιαλισμού - Κομμουνισμού.

Γι' αυτό το σκοπό, λοιπόν, χρειάζονται γερές και μαζικές ΚΟΒ σε χώρους στρατηγικής σημασίας. Με βάση αυτό ιεραρχούμε χώρους, παίρνοντας υπόψη ότι με την καθημερινή μας δράση πρέπει να απευθυνόμαστε σε μάζες εργαζομένων, να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να μας εμπιστεύονται και να κινητοποιούνται μαζί μας, να συμβάλουμε στην οργάνωσή τους, για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Αρα η ουσία της δουλειάς μας δεν είναι το ένα βιογραφικό, η μία σύσκεψη, οι 10 εγγραφές στο σωματείο. Αλλά το πώς όλα αυτά εντάσσονται σε ένα οργανωμένο σχέδιο παρέμβασης, με σκοπό να δημιουργεί τις παραπάνω προϋποθέσεις. Αν δεν κατακτήσουμε αυτόν τον τρόπο δουλειάς, η δουλειά μας θα είναι μεροδούλι, μεροφάι.

Αλλο παράδειγμα είναι το πώς δουλεύουμε με την πολιτική μας στις μάζες, στο κίνημα της εργατικής τάξης. Να μας απασχολήσει ότι η καθημερινή μας δράση - η οποία δεν εξαρτάται πάντα από εμάς, αλλά και από τις ίδιες τις εξελίξεις - για να υπηρετεί το στρατηγικό μας στόχο πρέπει να είναι ενταγμένη από τα πριν σε οργανωμένο σχέδιο, που θα παίρνει υπόψη του και θα εντάσσει τις καθημερινές εξελίξεις, χωρίς να τρέχουμε πίσω από αυτές. Δηλαδή πως η ΚΟΒ, το Κόμμα όλο έχουν ξεκάθαρο τι θέλουμε και ποια πρέπει να είναι η δουλειά μας, προς ποια κατεύθυνση.

Για παράδειγμα, η ύπαρξη κινήματος ικανού να αντιπαρατεθεί με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα στην ενιαία και επεξεργασμένη στρατηγική της αστικής τάξης - που είναι η ουσία της ανασύνταξης - σημαίνει πρώτα απ' όλα άνοδο της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης. Πράγμα που δεν μπορεί να επιτευχθεί απλά και μόνο με μια καλή εισήγηση στο σωματείο, με μαζικές εγγραφές και είσοδο νέων δυνάμεων στη δράση. Ολα αυτά είναι αναγκαία και απαραίτητα.

Ομως βασική προϋπόθεση για την άνοδο της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης είναι η αυτοτελής κομματική παρέμβαση, στην εργατική τάξη, τους συμμάχους της, σε όλες τις μορφές οργάνωσης αυτών. Από 'δω προκύπτει ότι προϋπόθεση για την ανασύνταξη του κινήματος είναι η ισχυροποίηση του Κόμματος σε χώρους στρατηγικής σημασίας. Είναι η δουλειά του κομμουνιστή στους εργασιακούς χώρους, στα σωματεία, στον τόπο κατοικίας.

Για το ζήτημα των στελεχών συμφωνώ όπως μπαίνει. Πολλές φορές και λόγω της απειρίας, κατανοείται λάθος το ζήτημα της επιτελικότητας. Να αποφύγουμε φαινόμενα απόσπασης από την ΚΟΒ και τα μέλη της, να μη μελετάμε από απόσταση το χώρο ευθύνης και την ΚΟΒ και έτσι να βγάζουμε συμπεράσματα, να μοιράζουμε ευθύνες και στο τέλος να συμπεραίνουμε αν ανταποκρίθηκαν. Δεν είναι σωστό να κατεβάζουμε τη γενική κατεύθυνση στην ΚΟΒ χωρίς καμία επεξεργασία.

Κατά τη γνώμη μου, επιτελικότητα σημαίνει να έχεις πλήρη εικόνα για την ΚΟΒ που καθοδηγείς, τα μέλη της κάθε ΚΟΒ, να ξέρεις τον καθένα προσωπικά. Να μπορείς να καθοδηγείς με βάση τις δυνάμεις που έχουμε, τις ιδιαιτερότητες. Να έχεις πλήρη εικόνα του χώρου ευθύνης, όχι ξερά αριθμητικά, αλλά και από προσωπική πείρα. Να γνωρίζεις προσωπικά όλους τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος, τον περίγυρο της ΚΟΒ, να είσαι αναγνωρίσιμος σε ευρύτερες μάζες που συσπειρώνουμε. Να συμβάλουμε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, να δουλεύουμε με βάση τις αποφάσεις μας, να αφομοιώνονται από μέλη και οπαδούς.

Τα νέα μέλη και στελέχη του Κόμματος χρειάζεται να διαπαιδαγωγούμαστε και να καθοδηγούμαστε με τρόπο που να βοηθάει να γινόμαστε μαζικοί, να συσπειρώνουμε εργαζόμενους γύρω μας. Να είμαστε μπροστάρηδες στη δράση της ΚΟΒ, να ανοίγουμε δρόμους στη δουλειά της. Για παράδειγμα, να είμαστε οι πρώτοι που θα στηθούμε έξω από χώρους που δεν έχουμε δυνάμεις, που θέλουμε να πιάσουμε επαφή. Και με τη στάση και το παράδειγμά μας να εμπνέουμε τις ΚΟΒ.

Με δύο λόγια, χρειάζεται εκτός από καθοδηγητές να είμαστε κύρια ο «πολιτικός ηγέτης» στο χώρο ευθύνης μας, στο χώρο που καθοδηγούμε.


Τσιαντής Σπύρος
ΤΕ Τηλεπικοινωνιών

Γύρω από την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση και την Ιστορία

Σύντροφοι. Επιτρέψτε μου αρχικά να σταθώ σε ορισμένες πτυχές που αφορούν στο ζήτημα της κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης.

Ο κομμουνιστής δεν πρέπει να είναι μόνο πρότυπο αγωνιστή, αλλά και πρότυπο ανθρώπου.

Ο κομμουνιστής δεν μπορεί να διακατέχεται από αλαζονεία ή έπαρση, που καμιά φορά απορρέει από μια διαστρεβλωμένη αντίληψη της πρωτοπορίας στη θεωρία και τη δράση, ή από τη χρέωση ευθύνης ενός στελέχους («παραγοντισμός» - η χρέωση ευθύνης μέσα στο Κόμμα δεν είναι αξίωμα). Η σεμνότητα, η ευπρέπεια και η ευγένεια του αγωνιστή (όχι με την τυπική, μικροαστική τους έννοια - με την οποία καμιά φορά συγχέονται - αλλά με την ουσιαστική) πρέπει να πηγαίνουν χέρι - χέρι με την πρωτοπορία του στην πάλη.

Ούτε, βεβαίως, νοείται κομμουνιστής που π.χ. έξω από το σπίτι του υπερασπίζεται με σθένος τις θέσεις του Κόμματος για την ισοτιμία των γυναικών, αλλά μέσα στο σπίτι του ή στις διαπροσωπικές του σχέσεις, δεν επιδεικνύει την ανάλογη θέρμη στην εφαρμογή τους.

Η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση διαμορφώνεται και σφυρηλατείται σαφώς μέσα από την ίδια τη συλλογική - οργανωμένη κομματική ζωή και πάλη, αποτελεί όμως ταυτόχρονα και αντικείμενο ειδικής ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς.

Η διάθεση για προσφορά, η αυτοθυσία, η αντοχή στις δυσκολίες, κ.λπ. θεμελιώνονται στην ακράδαντη πίστη στην υπόθεση του αγώνα για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Πρόκειται για μια πίστη, που πρέπει συνεχώς να εμφυσείται, να καλλιεργείται, να ανανεώνεται και να ενδυναμώνεται. Ειδικά σε περιόδους όπου δεν υπάρχει ανάταση (ακόμα περισσότερο αν υπάρχει υποχώρηση) στην κίνηση λαϊκών μαζών, σε περιόδους μακράς καπιταλιστικής σταθερότητας, όπου η καθημερινότητα της πάλης μπορεί να παρουσιάζει σημάδια κόπωσης, «ρουτινιάσματος», κ.ο.κ. Πρόκειται για μια σύνθετη υπόθεση, που πρέπει να διαπερνά και επιτελικά όλο το Κόμμα, αλλά την ίδια στιγμή να αποτελεί διαρκές μέλημα και της ίδιας της ΚΟΒ. Ιδιαίτερα χρήσιμα εργαλεία ως προς την εργασία αυτή αποτελούν η ιδεολογικοπολιτική δουλειά, η δουλειά στις συνειδήσεις μέσα από την Τέχνη, αλλά και η Ιστορία (τομείς που το Κόμμα μας έχει κάνει σημαντικά ποιοτικά και ποσοτικά βήματα τα τελευταία χρόνια).

Η συντροφικότητα, τέλος, είναι επίσης ένα στοιχείο που πρέπει συνεχώς να εμφυσείται, να καλλιεργείται, να ανανεώνεται και να ενδυναμώνεται: Η έννοια της αλληλεγγύης, της συλλογικής και αγωνιστικής αντιμετώπισης των προβλημάτων, κ.ο.κ. Ο σύντροφος, δεν είναι απλά ένας άνθρωπος με τον οποίο μοιραζόμαστε μια στείρα οργανωτική σχέση. Είναι ο συναγωνιστής που δίνει καθημερινά δίπλα μας την ίδια μάχη. Ούτε βέβαια είναι απλά το «φιλαράκι» μας (πέρα και έξω από το Κόμμα - και σε αυτό χρειάζεται μια προσοχή). Η συντροφικότητα είναι ένας ιδιαίτερος δεσμός, ένας συνειδητός πολιτικός δεσμός, που διαπνέεται από την κοινή πίστη στην υπόθεση του αγώνα και στη συλλογική οργανωμένη δράση για την επίτευξή του. Ο «σύντροφος» είναι τίτλος τιμής, σφυρηλατημένος με τους αγώνες και το αίμα εκατομμυρίων κομμουνιστών στο διηνεκές του χρόνου.

Λίγα λόγια, τέλος, όσον αφορά ειδικά την Ιστορία. Η Ιστορία αποτελεί ένα ιδιαίτερο εργαλείο στη διαμόρφωση συνειδήσεων, είτε από τη μεριά των εκμεταλλευτών, είτε από τη μεριά των εκμεταλλευομένων. Η γνώση της μπορεί να συνδράμει καταλυτικά την εργατιά στο να συνειδητοποιηθεί ως τάξη: Να συνειδητοποιήσει την τεράστια δύναμή της (μέσα από την πλούσια εμπειρία του λαϊκού κινήματος), τα ιδιαίτερα συμφέροντα και καθήκοντά της (π.χ. ενόψει ιμπεριαλιστικού πολέμου) και βεβαίως την ιστορική αποστολή της (την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, το σοσιαλισμό). Η γνώση της Ιστορίας αποτελεί βασική προϋπόθεση για να κάνει το εργατικό - λαϊκό κίνημα κτήμα του την ίδια του την ιστορική εμπειρία, να αντλήσει δύναμη - έμπνευση από αυτή και να «χτίσει» πάνω της, αξιοποιώντας τα θετικά και αποφεύγοντας - διδασκόμενο - τα αρνητικά.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, βεβαίως, ειδικό ενδιαφέρον - συμφέρον για την Ιστορία έχει και η αντίπαλη, εκμεταλλεύτρια τάξη, η αστική: Παρουσιάζοντας την εργατική τάξη ως «κομπάρσο» της Ιστορίας («πρωταγωνιστές είναι οι ηγέτες, όχι οι λαοί»). Διαστρεβλώνοντας, απαξιώνοντας, αμαυρώνοντας ή και αποσιωπώντας τελείως την πάλη του λαϊκού κινήματος. Ρίχνοντας τόνους λάσπης, στιγματίζοντας και κατασυκοφαντώντας τη δυνατότητα - και κυρίως την προοπτική - της εργατικής τάξης στην ανάπτυξη αυτοτελούς πάλης για την προώθηση των δικών της συμφερόντων, διεκδικώντας τον πλούτο που η ίδια παράγει (και εκείνοι λυμαίνονται) με κάθε τρόπο και μέσο - έως τον ένοπλο αγώνα. Ιδιαίτερο πεδίο της αστικής πολεμικής αποτελεί, για ευνόητους λόγους, ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε (πρώτα και κύρια η ΕΣΣΔ).

Η Ιστορία του Κόμματος, του εργατικού - λαϊκού κινήματος ανήκει στο Κόμμα και στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Οχι στους διαφόρους «περιώνυμους» καθηγητάδες (που είτε από διανοουμενίστικη τύφλωση - βλακεία, είτε από συνειδητή επιλογή, κάνουν καριέρα στη διαστρέβλωση της Ιστορίας και τον αντικομμουνισμό). Ούτε στις διάφορες αστοφυλλάδες (όργανα των αφεντικών τους, που - διόλου τυχαία - ασχολούνται τελευταία όλο και περισσότερο με κρίσιμες περιόδους της ταξικής πάλης, όπως π.χ. ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ). Ούτε, βεβαίως, στους διάφορους λαθρεπιβάτες - ξεβρασμένους του κινήματος (από τους «πρώην» που κατέληξαν ξεπέφτοντες στον ευρωκομμουνισμό, τη σοσιαλδημοκρατία και κάθε λογής οπορτουνιστικά απο-κόμματα, έως εκείνους του «Εργατικού Αγώνα», της «Νέας Σποράς» και λοιπών, που μπορεί μεν συχνά να αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας, ωστόσο δεν παύουν να δουλεύουν υπερωρίες εναντίον του Κόμματος και της Ιστορίας του).

Η Ιστορία του Κόμματος και του εργατικού - λαϊκού κινήματος ανήκει στο ίδιο. Και σε αυτό εναπόκειται η υπεράσπισή του (από κάθε μετερίζι), τόσο απέναντι στους εμφανείς εχθρούς, όσο και απέναντι στους, περισσότερο ύπουλους, άσπονδους «φίλους».

Σύντροφοι. Οι Θέσεις αποτελούν όχι μόνο δείκτη της κατεκτημένης πολιτικής ωρίμανσης του Κόμματός μας, αλλά και αποτέλεσμα της διαλεκτικής - επιστημονικής συμπύκνωσης της σχεδόν 100χρονης πείρας του στην πρωτοπορία των αγώνων του λαού μας. Από την άποψη αυτή, ποτέ το Κόμμα μας δεν βρισκόταν σε καλύτερη θέση, απ' ό,τι βρίσκεται σήμερα. Και το γεγονός αυτό δεν μπορεί παρά να μας εμπνέει δύναμη και αισιοδοξία για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Εμπρός, λοιπόν, για να γίνει το 20ό Συνέδριο εφαλτήριο της «τελικής εξόρμησης προς τον ουρανό»! Μέχρι την τελική νίκη!


Αναστάσης Γκίκας
ΚΟΒ Α’ Διαμερίσματος Πειραιά, μέλος της ΤΕ Πειραιά και του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Για την παρέμβασή μας στην κατάρτιση και τη μαθητεία

Στις Θέσεις για το Συνέδριο ξεχωρίζουμε την παρέμβασή μας στη μαθητεία - κατάρτιση. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι παιδιά από λαϊκές οικογένειες που ψάχνουν διέξοδο από την ανεργία μαθαίνοντας μια τέχνη. Επίσης, υπάρχει μεγάλο κομμάτι που θέλουν να συνεχίσουν την τέχνη των γονιών (υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κ.λπ.) και να κρατήσουν την οικογενειακή επιχείρηση. Εντάσσονται άμεσα στην παραγωγή, πολλοί σε βασικούς κλάδους, με τους χειρότερους όρους μέσω της μαθητείας.

Η μαθητεία - κατάρτιση αποδείχθηκε πολύτιμο εργαλείο για το σμπαράλιασμα των όρων ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας.

Η ΕΕ, παλιές και νέες κυβερνήσεις, επιχειρηματικοί όμιλοι ψάχνουν νέους τρόπους για να εντείνουν την εκμετάλλευση των σπουδαστών και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Γι' αυτούς η σύνδεση της Παιδείας με την αγορά εργασίας σημαίνει ελευθερία να κάνουν το εμπόρευμα εργατική δύναμη ό,τι θέλουν. Προετοιμάζουν τους σπουδαστές μέσω της μαθητείας για να αποδεχτούν την εργασιακή ζούγκλα. Οι απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς δεν τελειώνουν με το πτυχίο. Γενικεύονται για όλους τους εργαζόμενους.

Καθορίζουν, δηλαδή, τους όρους με τους οποίους οι νέοι εργαζόμενοι θα μπαίνουν στη δουλειά, τους μισθούς, τα εργασιακά δικαιώματα, τις ειδικότητες. Εχουν αγωνία ο νέος εργαζόμενος να είναι ακόμα πιο ευέλικτος. Η μαθητεία άλλωστε «αχρηστεύει» τον εργαζόμενο γιατί τον μαθαίνει να δουλεύει μόνο σε πολύ συγκεκριμένα εργαλεία τα οποία αλλάζουν γρήγορα ή χρησιμοποιούνται μόνο από κάποιες επιχειρήσεις.

Θέλουν και αύξηση της εκμετάλλευσης, αλλά και ιδεολογική χειραγώγηση. Σαν τα μανιτάρια ξεπετάγονται στους χώρους τα σεμινάρια περί επιχειρηματικότητας, περί αναβάθμισης αυτού «που προσφέρεις στον εργοδότη». Θέλει προσοχή, αρχικά μπορεί να φαίνεται οξύμωρο, από τη μια καλλιεργούν το «ποτέ δεν είναι αρκετό αυτό που γνωρίζεις, άρα δεν μπορείς να διεκδικείς», από την άλλη κόντρα σεμινάριο για το «πώς να φτιάξεις επιχείρηση, πώς γίνεσαι παραγωγικός κ.λπ.». Φτιάχνουν νέους εργάτες ποτισμένους με τη συνείδηση της επιχειρηματικότητας, πεισμένους ότι ζωή στην κοινωνία δίνουν οι καπιταλιστές. Αρα, η συναλλαγή με βάση τις απαιτήσεις του, όποιες και αν είναι αυτές, μπορεί πολλές φορές να είναι επώδυνη, αλλά είναι «ηθική» και έτσι πρέπει να γίνεται.

Η οικοδόμηση νέων ΟΒ της ΚΝΕ στις επαγγελματικές σχολές, η ανάπτυξη αγωνιστικών, πολιτικών δεσμών των μελών της ΚΝΕ και του Κόμματος με τους σπουδαστές είναι βασικό καθήκον. Αυτό πρέπει να είναι πρώτα από όλα στόχος των Κομματικών Οργανώσεων, εδαφικών και κλαδικών, που αντικειμενικά πρέπει να ηγηθούν, καταμερίζοντας τα πιο ικανά μέλη και στελέχη σε αυτήν τη δουλειά.

Η ολόπλευρη δουλειά με τη θέση μας είναι όπλο. Η πρόταση του ΚΚΕ, που στο κέντρο της έχει την αρχή ότι η εργατική τάξη πρέπει να είναι μορφωμένη για να μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικά τη δική της εξουσία, είναι πραγματική αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.

Οταν, λοιπόν, το ΚΚΕ θέτει το αίτημα για κατάργηση της ψευτοκατάρτισης, δεν εννοεί ότι μπορεί να σταματήσει η Εκπαίδευση να συνδέεται με την παραγωγή. Γι' αυτό μάλιστα κάνει λόγο για πρακτική άσκηση μέσα στις σπουδές, με κατοχυρωμένα δικαιώματα.

Η σημερινή ανάπτυξη των μέσων παραγωγής απαιτεί ο σύγχρονος τεχνικός να έχει υψηλότερο επίπεδο γνώσεων και μόρφωσης, να γνωρίζει καλά τη γλώσσα του, να έχει καλές βάσεις σε Μαθηματικά, Φυσική και, βέβαια, πρέπει να διδαχθεί και μαθήματα που αναπτύσσουν ολόπλευρα την προσωπικότητά του για να είναι δημιουργικός και να παίρνει μέρος στις κοινωνικές εξελίξεις.

Αυτές οι δυνατότητες γεννιούνται στον καπιταλισμό, πραγματώνονται μόνο στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου. Είναι άρρηκτα δεμένες με την πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, το σοσιαλισμό και η νέα βάρδια της εργατικής τάξης θα παίξει τον αποφασιστικό ρόλο γι' αυτό.

Δεν συμβιβαζόμαστε με την κατάσταση στις σχολές, παλεύουμε να μπουν εμπόδια στα μέτρα που τσακίζουν τη ζωή των νέων, στην απαράδεκτη κατάσταση στις σχολές και την πρακτική. Πρωτοστατούμε για να δυναμώσει η συλλογική διεκδίκηση στις σχολές με στόχους πάλης που μπορούν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και γι' αυτό έρχονται σε ρήξη με την πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Η πάλη αυτή δεν γίνεται να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, αν το Κόμμα και η ΚΝΕ δεν πρωτοστατήσουν να δεθεί αυτός ο κόσμος με τα ταξικά Σωματεία, αν τα Σωματεία δεν δουλεύουν για να ανέβει η οργάνωση και η διεκδίκηση των νέων τόσο μέσα στη σχολή όσο και στους χώρους δουλειάς, με καλύτερο συντονισμό των κλαδικών Σωματείων με τις αντίστοιχες ειδικότητες στις σχολές. Εχουμε ξεχωρίσει τους μεγαλύτερους και τους πιο σημαντικούς χώρους με βάση τις ειδικότητες. Δίνουμε βάρος να περνά μέσα στους χώρους η διαπάλη του κλάδου, να μαθαίνουν τα παιδιά τι γίνεται στους χώρους δουλειάς.

Είναι ανάγκη να δυναμώσει το ρεύμα ενάντια στις χαμηλές απαιτήσεις, το μέτωπο σε εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν τους σπουδαστές έρμαιο ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων, που τους θέλουν υποταγμένους στα ναρκωτικά. Είναι παράγοντες συμβιβασμού της νεολαίας, απομάκρυνσής της από την ταξική πάλη.

Δίνουμε τη μάχη με τις αντιδραστικές αντιλήψεις πως τα παιδιά του λαού «δεν παίρνουν τα γράμματα». Για την εκπαιδευτική υστέρηση ευθύνονται η κοινωνική ανισότητα, η πολιτική και τα κόμματα της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία και διαφεντεύει τον πλούτο και τη γνώση που παράγουν τα χέρια και το μυαλό του εργάτη.

Πρέπει να καλλιεργήσουμε αυτοπεποίθηση που πατάει στη γνώση του νέου εργάτη, ποιοι του στερούν το δικαίωμα στη ζωή και τη μόρφωση.

Δεν κρύβουμε τη διέξοδο, ξεκάθαρα λέμε στους σπουδαστές ότι η προοπτική βρίσκεται στη ρήξη με την πολιτική των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των μονοπωλίων.

Δεν παραπέμπουμε τη λύση των προβλημάτων στην «δευτέρα παρουσία». Παλεύουμε σήμερα ώστε να υπάρχουν κατακτήσεις, αξιοποιώντας όλες τις μορφές δράσης, πρωτοβουλίες ανάδειξης προβλημάτων.

Πρέπει να ενισχυθεί το εργατικό κίνημα με νέες δυνάμεις ώστε να μπορεί να βάζει εμπόδια στη λαίλαπα, να επιβάλλει παραχωρήσεις και αυτό απαιτεί ενίσχυση του ΚΚΕ παντού.

Δεν μας επιτρέπεται όμως να τα παραπέμψουμε όλα στον καπιταλισμό, να του δώσουμε ικανότητες που δεν έχει. Πράγμα που κάνουν διάφοροι επίδοξοι υπερασπιστές του μέσα και έξω από τις σχολές.

Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, δηλαδή, να κρύψουμε την αλήθεια από το λαό και τη νεολαία ότι δήθεν μπορεί να απαλλαχτεί από τις συνέπειες της κρίσης και συνολικότερα της αντιλαϊκής πολιτικής χωρίς να στοχεύσει στα αίτιά της, την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και χωρίς να χτυπήσει τα θεμέλια της σάπιας κοινωνίας, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την εξουσία μιας χούφτας εκμεταλλευτών.


Δημήτρης Βιτάλης
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου

Η Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ υπενθυμίζει σε συντρόφους και φίλους που θέλουν να πάρουν μέρος στη δημόσια συζήτηση για τις Θέσεις της ΚΕ με γραπτό κείμενο στον «Ριζοσπάστη» ή στην ΚΟΜΕΠ πως θα παραλαμβάνει κείμενα για δημοσίευση μέχρι την Κυριακή 5 Φλεβάρη 2017.

Ακόμη, υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με τους όρους του διαλόγου που δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη» της 21ης Δεκέμβρη 2016, καθένας και καθεμιά, που θέλει να συμβάλει στο διάλογο, μπορεί να στείλει ένα σημείωμα για τις Θέσεις με ανώτατο όριο έκτασης του κειμένου τις 1.000 λέξεις.

Σημειώματα που τυχόν έρθουν στην Επιτροπή είτε εκπρόθεσμα είτε ξεπερνούν την έκταση που έχει προσδιοριστεί, δεν θα δημοσιευτούν, θα τεθούν όμως υπόψη των αντιπροσώπων του 20ού Συνεδρίου.

Κάθε κείμενο πρέπει να έχει απαραίτητα όλα τα παρακάτω στοιχεία του συγγραφέα: Ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, Κομματική ή ΚΝίτικη Οργάνωση που ανήκει ή που έχει επαφές, αν πρόκειται για φίλο του ΚΚΕ. Τα στοιχεία αυτά είναι προϋπόθεση για τη δημοσίευση του κειμένου. Αποκλείονται από τη δημοσίευση κείμενα που είναι εκτός των θεμάτων των Θέσεων για το 20ό Συνέδριο. Αποκλείονται κείμενα με αναφορές σε πρόσωπα ή σε ζητήματα που αφορούν συγκεκριμένη Κομματική Οργάνωση, που περιλαμβάνουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς, θέσεις εχθρικές προς την ιδεολογία και το χαρακτήρα του ΚΚΕ.

Τα κείμενα μπορούν να στέλνονται:

α) Ηλεκτρονικά στη διεύθυνση: dialogos20@kke.gr, με ένδειξη «Για την Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου».

β) Ταχυδρομικώς στη διεύθυνση: Κεντρική Επιτροπή ΚΚΕ, Λεωφόρος Ηρακλείου 145, ΤΚ 14231, με ένδειξη: «Για την Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου».

γ) Μέσω των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ.

Στις περιπτώσεις αποστολής ταχυδρομικώς ή μέσω Οργανώσεων, παρακαλούμε τους συμμετέχοντες στο διάλογο, όσους έχουν τη δυνατότητα, να διευκολύνουν τη δουλειά της Επιτροπής στέλνοντας το κείμενο και σε ηλεκτρονική μορφή.

Οι συμμετέχοντες στο διάλογο μπορούν να απευθύνονται στην Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου στο τηλέφωνο επικοινωνίας: Ιωάννα Καψάσκη 210.2592.402.

Η Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου της ΚΕ του ΚΚΕ

Αθήνα, 26/1/2017

Για τη δουλειά μας στις Λαϊκές Επιτροπές

Ο προσανατολισμός της δράσης μας στις εργοστασιακές μονάδες, εργασιακούς χώρους και αναπτυσσόμενους στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας, με την οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική παρέμβασή μας, είναι ουσιαστικά μονόδρομος για την, όσο το δυνατό, κατανόηση της πολιτικής και στρατηγικής του Κόμματος και από την ανώριμη αλλά με διάθεση να αγωνιστεί εργατική τάξη, αλλά και τους εργάτες που είναι στο κίνημα αλλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη να έρθουν στην εξουσία.

Πέρα από τη δράση μας αυτή, παραμένει ως ζητούμενο η δράση σε επίπεδο δήμου ή πόλης και η παρέμβαση του Κόμματος όσο και του οργανωμένου ταξικού κινήματος.

Στη συνοικία ζει το σύνολο των ανέργων, ζει και διασκεδάζει ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας, υπάρχουν οι γυναίκες άνεργες και μη, συνταξιούχοι που δεν είναι στο σωματείο τους, μικροί έμποροι που τη συμμετοχή τους στο οργανωμένο κίνημα τη βλέπουν κατά κύριο λόγο, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ως εξυπηρέτηση συντεχνιακών αιτημάτων.

Ολοι αυτοί που αποτελούν τη συνοικία, έξω από τους χώρους δουλειάς που υπάρχουν σε αυτή, με τι ασχολούνται στην καθημερινότητά τους;

Η αναζήτηση δουλειάς, με όποιο τρόπο και με όποιο μεροκάματο, είναι στις προτεραιότητες, μέσα κύρια από προγράμματα μερικής απασχόλησης ή μαύρης εργασίας. Τώρα θα προστεθεί και η κοινωνική εργασία. Η νεολαία, πέρα από την αναζήτηση δουλειάς, ξοδεύει το χρόνο της στο Facebook και σε κατώτερης ποιότητας διασκέδαση. Oι συνταξιούχοι είναι εγκλωβισμένοι κάποιοι στα ΚΑΠΗ, κάποιοι στα καφενεία, κάποιοι στα σπίτια τους καταναλωτές της ταξικής προπαγάνδας μέσα από την τηλεόραση.

Αν αθροίσουμε αυτούς που συμμετέχουν στον ένα ή στον άλλο βαθμό στις εκδηλώσεις των φορέων του ταξικού κινήματος, θα καταλήξουμε με στοιχεία, από το γεωγραφικό χώρο που γνωρίζω, ότι η απλή έστω συμμετοχή δεν ξεπερνάει ούτε το 0,5%.

Η συγκρότηση των Λαϊκών Επιτροπών ως έκφραση της συμμαχίας στη συνοικία είναι στη σωστή κατεύθυνση με βάση τις αποφάσεις του Κόμματος.

Η δράση όμως των Λαϊκών Επιτροπών, χωρίς αυτό να είναι γενικό φυσικά, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο συντονισμό, στο περιεχόμενο και στη στελέχωση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι θετική. Ταυτόχρονα, η όποια δράση, πέρα από τα λαϊκά διδασκαλεία, εξαντλείται στις κεντρικές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ στις οποίες συμμετέχουν οι Λαϊκές Επιτροπές, σε οργάνωση εκδηλώσεων για φτωχές οικογένειες, για παιδιά ανέργων, για ανέργους, για πρόσφυγες και για προσφυγόπουλα. Οι πρωτοβουλίες αυτές σε τοπικό επίπεδο ουσιαστικά υλοποιούνται από το Σύλλογο Γυναικών, που έχει και τη μεγαλύτερη δράση στο πλαίσιο της Λαϊκής Επιτροπής. Η συμμετοχή σε αυτές τις εκδηλώσεις που είναι και το ζητούμενο, είναι πραγματικά πολύ μικρή και πολλές φορές απογοητευτική. Αυτό είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι φορείς και τα σωματεία που συμμετέχουν στη Λαϊκή Επιτροπή κινητοποιούνται και κινητοποιούν στην ουσία τα μέλη των προεδρείων τους και τα κομματικά μέλη με εξαίρεση κάποιους οπαδούς του Κόμματος.

Ενα πρόβλημα, λοιπόν, είναι τόσο οι δεσμοί των φορέων με τα μέλη τους, όσο και η γνώση και το δέσιμο με τη συνοικία και με τη γειτονιά.

Η διαπίστωση ότι με την υποχώρηση του κινήματος και στην κατάσταση που είναι αυτό σήμερα, είναι ανάλογη και η δράση της Λαϊκής Επιτροπής, είναι σίγουρα σωστή.

Η διαπίστωση αυτή, όμως, δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη σε σχέση με το αποτέλεσμα, που είναι η δράση.

Προκύπτουν, λοιπόν, τα ερωτήματα: Θα πορευτούμε στη Λαϊκή Επιτροπή με τη δράση που έχει σήμερα; Θα περιμένουμε την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος με τα ταξικά συνδικάτα βοηθώντας τα;

Τα παραπάνω ερωτήματα πρέπει να προσπαθήσουμε να τα απαντήσουμε χωρίς να μηδενίζουμε τη δράση μας, αλλά ούτε αφορίζοντάς τα.

Υπάρχει ο κίνδυνος να έχουμε τη Λαϊκή Επιτροπή ως την έκφραση της συμμαχίας στη συνοικία σε μια κατάσταση ύπνωσης. Να είναι μπερδεμένη μεταξύ καθηκόντων του Κόμματος, με τους συντρόφους που δρουν στα συνδικάτα και τους φορείς, όπως συμβαίνει σήμερα, και ο ρόλος της, όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε, να είναι καθαρά συντονιστικός σε κομματικά μέλη και στενές επιρροές. Πολλές φορές δημιουργούνται συγχύσεις σε σχέση με το αν η ΛΕ «καθοδηγεί» τα σωματεία και τους φορείς της συνοικίας, ακόμα και τα κομματικά μέλη, και αν καθορίζει το περιεχόμενο δράσης των φορέων.

Η Λαϊκή Επιτροπή πρέπει να είναι αυτό που είναι, σε σχέση με την έκφραση της κοινωνικής συμμαχίας στη συνοικία, αλλά πρέπει ταυτόχρονα και να απλωθεί χωρίς να αλλάξει ο χαρακτήρας της. Να εντάξουμε σε αυτή εργαζόμενους που έχουν τη διάθεση να προσφέρουν ανεξάρτητα αν είναι εκπρόσωποι σωματείων ή όχι. Η ένταξη μπορεί να γίνει μέσα από Επιτροπές Αγώνα που πρέπει να δημιουργηθούν σε κάθε γειτονιά της πόλης με βάση τα γενικότερα λαϊκά προβλήματα, συνδέοντάς τα με τα τοπικά, καταδεικνύοντας την ταξική επιλογή του καπιταλισμού ακόμα και στα πιο μικρά ζητήματα που αφορούν τη γειτονιά. Ακόμα θα πρέπει να βάλουμε στόχο τη συμμετοχή στις ΛΕ εργαζομένων που δουλεύουν σε δήμους, super market, βιοτεχνίες, με στόχο την πιο οργανωμένη και από μέσα παρέμβασή μας σε αυτούς τους χώρους. Να οργανώνουμε συσκέψεις σε αυτούς τους χώρους σαν ΛΕ της περιοχής. Χρειάζονται πιο θαρραλέες αναδείξεις από πιο νέους συντρόφους ή οπαδούς που δεν θα έχουν πολλές «χρεώσεις», και η ενασχόλησή τους με τη ΛΕ δεν θα είναι απλά άλλη μια «χρέωση» που πρέπει να βγει.

Ακόμα, χρειάζονται επεξεργασίες και τοπικά, αλλά και κεντρικά για τις επιτροπές ανέργων, π.χ. ποιο θα είναι το περιεχόμενό τους; Φτάνει να βρίσκει ανέργους και να τους εντάσσει στην επιτροπή ή να κάνουν εξορμήσεις στον ΟΑΕΔ; Ξέρουμε ότι η ελπίδα του άνεργου που δεν είναι προσανατολισμένος ταξικά, είναι να βρει δουλειά και αυτή είναι η κρυφή ελπίδα της ένταξής του στην επιτροπή ανέργων.

Η πείρα που έχουμε κατακτήσει με τα θετικά και τα αρνητικά, με τις καθυστερήσεις και με τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων λόγω της υποχώρησης του κινήματος, είναι αρκετή για να προχωρήσουμε κάποια βήματα.

Μπορεί να λέμε ότι υπάρχει υποχώρηση του κινήματος, αλλά από την άλλη δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι τα ταξικά χαρακτηριστικά που έχει το κίνημα σήμερα είναι ποιοτικότερα και οι συμμετέχοντες σε αυτό έχουν πιο ξεκάθαρους τους στόχους, με τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό να είναι πιο συνειδητός από ποτέ.


Γιώργος Σταματόπουλος
ΚΟΒ ΕΒΕ Ιλίου

Για την καθοδηγητική δουλειά

Οι Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Αποτυπώνουν τα βήματα που έχουμε πραγματοποιήσει από το προηγούμενο Συνέδριο και ταυτόχρονα φωτίζουν επαρκώς τις αδυναμίες μας και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να βελτιωθούμε. Οσον αφορά στις εξελίξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις συνέπειές τους, πρόκειται για ζητήματα με τα οποία το Κόμμα μας το τελευταίο διάστημα έχει ασχοληθεί σε μεγάλο βαθμό. Εχουμε βελτιωθεί στις Οργανώσεις στο πώς μελετάμε τις αναλύσεις του Κόμματος, τις επεξεργασίες, τις θέσεις και στο πώς προσπαθούμε να τις μεταδώσουμε στους φίλους και οπαδούς. Ομως η συνθετότητά τους, αλλά και η προπαγάνδα του αντιπάλου συσκοτίζουν τις πραγματικές αιτίες. Σε αυτό χρειαζόμαστε βελτίωση, δηλαδή καλύτερη μελέτη και κατανόηση των εξελίξεων, αλλά και τέτοια δουλειά ατομική και συλλογική που να εξασφαλίζει ότι θα διαφωτίζουμε καλύτερα τον κόσμο που βρίσκεται στο πλάι μας, που ακολουθεί το Κόμμα. Το σύνολο του κομματικού δυναμικού πρέπει να δουλέψει, ώστε να κατανοηθεί επαρκώς αυτό που λέμε ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι αιτίες, αλλά και οι συνέπειες. Οι συνέπειες για τους λαούς της περιοχής μας, για το λαό μας. Ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτές οι εξελίξεις, και τα μέτρα που παίρνουμε να κοιτάνε στο πιθανό ενδεχόμενο να βρεθούμε στο κέντρο αυτών των διεργασιών το επόμενο διάστημα ίσως και σύντομα.

Χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, να σταθούμε με προσοχή, ιδιαίτερα πάνω στα ζητήματα της καθοδηγητικής δουλειάς, που αποτελούν συνάρτηση τόσων των θετικών όσο και των αρνητικών αποτελεσμάτων της δουλειάς. Αναδεικνύουμε στις Θέσεις ως «κρίσιμη την αντιστοίχιση της καθοδηγητικής δουλειάς με τις σημερινές ανάγκες, και ως κρίκο τα Τομεακά Οργανα». Με βάση την πείρα του δικού μας Τομέα, επιβεβαιώνεται η παραπάνω θέση, σε σχέση και με τον στόχο που βάζαμε στο 19ο Συνέδριο. Μολονότι έχουμε βελτιώσει τη δουλειά μας σε πολλούς τομείς, δεν μπορούμε να πούμε ότι εκπληρώνουμε το στόχο για όργανα «επιτελεία μάχης». Ξεχωρίζω το ζήτημα της εξειδίκευσης της δουλειάς των οργάνων. Οι Θέσεις επεξηγούν, τι ορίζουμε ως εξειδίκευση. Εξειδίκευση είναι η ικανότητα να προσαρμόζουν τα όργανα τις γενικές κατευθύνσεις στα δεδομένα του χώρου. Πρέπει να αποφύγουμε την παγίδα να πούμε ότι εξειδικεύουμε επειδή πιθανά αποκτούμε γνώση του χώρου ή γιατί με κάποια αφορμή το «ψάχνουμε» καλύτερα. Κι αυτό χρειάζεται και δεν το κάνουμε πάντα σωστά, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι βαθύτερη καθημερινή δουλειά.

Πρόκειται για ζήτημα που για να καλλιεργηθεί και να κατακτηθεί χρειάζεται δουλειά τόσο από την Τομεακή Επιτροπή όσο και από το Τομεακό Γραφείο, πρώτα να αφομοιωθεί από τα στελέχη το περιεχόμενό του, και έπειτα βελτίωση - βήματα μέρα με τη μέρα. Συνδέεται με την ατομική βελτίωση του κάθε στελέχους, την αναβάθμιση του περιεχομένου της συζήτησης στα όργανα. Την πλήρη απαλλαγή της συζήτησης στα όργανα από ζητήματα απλού ελέγχου και το βάθεμα στα θέματα πολιτικής, την εξειδίκευση στο χώρο όπως περιγράφουν οι Θέσεις, λαμβάνοντας υπόψη κοινωνική σύνθεση, πραγματικό βιοτικό επίπεδο και αντιλήψεις που κυριαρχούν.

Η βελτίωση της δουλειάς του Τομεακού Οργάνου, ο καλύτερος καταμερισμός των καθηκόντων, η λύση του ζητήματος της πολυχρέωσης, θα βοηθήσει στην επιτελικότητά του το Τομεακό Γραφείο και αντίστροφα. Επιπλέον, χρειάζεται να κατανοήσουμε την εξειδίκευση στις γενικές κατευθύνσεις ως τρόπο δουλειάς, με στόχο να κατακτηθεί από τα Τομεακά Οργανα αλλά και παρακάτω στα γραφεία των ΚΟΒ και στα κομματικά μέλη. Διαφορετικά δεν θα προχωράει. Προφανώς χρειάζεται βοήθεια από τα παραπάνω όργανα, αλλά αντίστοιχα αυτή η δουλειά να τροφοδοτείται και παρακάτω προς τα γραφεία των ΚΟΒ, διαφορετικά θα είναι πεπερασμένη και στην ουσία ρηχή.

Η εξειδίκευση στο χώρο ευθύνης ως καθήκον των στελεχών δεν μπορεί να νοηθεί μακριά και έξω από τη δράση στο χώρο δουλειάς. Η δράση γεννάει την ανάγκη γνώσης του χώρου, σε βάθος, απαιτητικά ώστε να βελτιώνονται τα αποτελέσματα αυτής της δράσης. Κι σε αυτό το σημείο χρειαζόμαστε βελτίωση, όσον αφορά στα στελέχη. Δηλαδή στο κατά πόσο είμαστε πρωτοπόροι στη δράση και κατ' επέκταση στην εξειδίκευση στο χώρο. Χρειαζόμαστε σοβαρή βελτίωση σε αυτό που αναδεικνύουν παρακάτω οι Θέσεις για την «καθημερινή πρωτοπόρα πάλη και η απόκτηση πιο στέρεων δεσμών στους τόπους δουλειάς μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στην πολιτική συνειδητοποίηση μόνο αν αναπτύσσονται ταυτόχρονα με την ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση του Κόμματος». Τα στελέχη μακριά από το χώρο δράσης των Οργανώσεων, μακριά από το πρόβλημα, από το ζήτημα προς επίλυση δεν μπορούμε να εξειδικεύσουμε τις βασικές κατευθύνσεις του Κόμματος, θα είμαστε αποκομμένοι και θα κάνουμε ασκήσεις επί χάρτου.

Οι Θέσεις θίγουν και το ζήτημα της ποιότητας στη δουλειά μας. Είναι ανάγκη, ούτως ή άλλως, όλοι μας να αυξήσουμε την ποσότητα της προσφοράς μας στο Κόμμα. Οσο και αν είναι αυξημένος ο χρόνος που διαθέτουμε δεν σημαίνει ότι είναι όσο χρειάζεται, δεν εξαντλούμε τα περιθώρια με βάση τις ανάγκες της καθοδήγησης. Ομως το πώς αυξάνουμε την ποιότητα πρόκειται για ζήτημα που στο τετράχρονο που εξετάζουμε μας απασχόλησε αρκετά στα όργανα. Συχνά - πυκνά διαπιστώσαμε ότι ο κόπος, το ξόδεμα χρόνου και δυνάμεων των στελεχών ήταν σημαντικό, χωρίς όμως να εξασφαλίζει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Θέλει να δούμε πιο συγκεκριμένα το ιδεολογικό - πολιτικό επίπεδο των στελεχών και των οργάνων. Επιπλέον, να βελτιώσουμε την προετοιμασία μας πριν από τις δουλειές, την οργάνωση ακόμα και μιας σειράς λεπτομερειών.

Οι Θέσεις διαπιστώνουν ότι έχουμε κάνει βήματα και στις Οργανώσεις της ΚΝΕ σε όλα τα επίπεδα, ισχύει αντανακλάται και στις δικές μας Οργανώσεις. Στη θέση 40 εκτιμάμε ότι έχει διαρραγεί η σχέση του κομμουνιστή με το διάβασμα και η γνώση υποκαθίσταται με την πληροφορία. Αυτό το πρόβλημα οξύνεται πολύ περισσότερο στις δυνάμεις της ΚΝΕ καθώς και σε στελέχη που «περνούν» αποκλειστικά στη δουλειά του Κόμματος. Σε πρώτο χρόνο αποτυπώνονται με δυσκολία στη μελέτη του «Ριζοσπάστη» και σε δεύτερο χρόνο με τη λειψή ή μηδαμινή επαφή με το μαρξιστικό βιβλίο. Είναι σοβαρό πρόβλημα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με εκκλήσεις γενικού περιεχομένου ή με πιθανά ευκαιριακά μέτρα από πλευράς των οργάνων. Χρειάζεται δουλειά που να εμπνέει συνολικά τα κομματικά μέλη και ειδικά τους νεότερους συντρόφους και τα μέλη της ΚΝΕ, στο να μελετούν την εφημερίδα κι όχι μόνο.


Γιαννόπουλος Κωνσταντίνος
Μέλος του Γραφείου της Τομεακής Επιτροπής Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής

Συμφωνώντας με τις Θέσεις της ΚΕ

Σύντροφοι συνεχίζουμε τους ταξικούς αγώνες, κουβαλώντας από το προηγούμενο διάστημα σημαντικά ιδεολογικά όπλα και εμπλουτίζοντας με αυτά παραπέρα το ιδεολογικό οπλοστάσιό μας, συμπληρώνοντας έτσι και τις Θέσεις.

Με πρώτα και καλύτερα το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος, αλλά και τα συμπεράσματα και τις εκτιμήσεις για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού στην πρώην ΕΣΣΔ, όπως και τα συμπεράσματα για τον 2ο τόμο Ιστορίας του ΚΚΕ, και ορισμένες αποφάσεις από Συνδιασκέψεις.

Χαιρετίζω το 20ό Συνέδριό μας. Συμφωνώ με όλες τις Θέσεις της ΚΕ που αποτελούν ένα καλά μελετημένο σχέδιο, που θα μετουσιωθεί σε Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου, και με αυτήν θα πορευτούμε το επόμενο διάστημα στο ιδεολογικό, πολιτικό, και οργανωτικό επίπεδο. Με κύριο στόχο την παραπέρα ισχυροποίηση του ΚΚΕ που είναι απαραίτητη προϋπόθεση και για την ανασύνταξη του Εργατικού Κινήματος και το δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας αλλά και, όταν αντικειμενικοί παράγοντες των εξελίξεων δημιουργήσουν επαναστατικές συνθήκες, να είναι το Κόμμα μας ικανό να υλοποιήσει τον στρατηγικό μας στόχο, την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ γιατί κυρίως βοηθούν να βγει από τις συνειδήσεις, κάτω από το φως των συμπερασμάτων της ανάλυσης των οικονομικοπολιτικών εξελίξεων (σελίδες 25 μέχρι και 31), η πλέον παράλογη αλλά ταυτόχρονα και η πλέον διαδεδομένη αυταπάτη, που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ούτε στη «δευτέρα παρουσία», ότι δηλαδή μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού από οποιουδήποτε πολιτικού προσανατολισμού κυβέρνηση.

Να αυξάνει δηλαδή η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου όπως εννοούν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλα τα αστικά κόμματα την καπιταλιστική ανάπτυξη και ταυτόχρονα αυτή η ανάπτυξη να συμβαδίζει και με την ευημερία των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ, γιατί ενώ τα άλλα αστικά κόμματα καταδικάζουν με τα λόγια αόριστα την «τρομοκρατία», ανάβοντας κεριά σε πρεσβείες και άλλους χώρους, χωρίς παραπέρα αναφορά σε καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα που τουλάχιστον αξιοποιούν την «τρομοκρατία», το ΚΚΕ αναλύει το διαχρονικό αυτό φαινόμενο.

Χαρακτηρίζει τις «ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις» συστατικό στοιχείο των ιμπεριαλιστικών πολέμων του 21ου αιώνα και έτσι είναι, αποκαλύπτει, μεταξύ των άλλων, πώς οι διάφορες «τρομοκρατικές οργανώσεις» διαμορφώνονται κάτω από τη στήριξη ή την ανοχή ιμπεριαλιστικών κέντρων (Θέση 11 σελ. 14), πώς γίνεται αξιοποίησή τους από καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα, όχι μόνο στους πολέμους τους (για παράδειγμα σαν πρόσχημα για στρατιωτικές επεμβάσεις) αλλά και στη «δημοκρατία» τους, για την ενίσχυση των κατασταλτικών της μηχανισμών (για παράδειγμα σήμερα έχουμε τη Γαλλία, το Βέλγιο, διάφορα κρατίδια της Γερμανίας σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», με το στρατό και ένοπλους αστυνομικούς να περιφέρονται επιδεικτικά μέσα στις πόλεις).

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ, γιατί αποδεικνύουν και ενημερώνουν ότι ο καπιταλισμός όσο θα εξελίσσεται θα γίνεται ακόμα χειρότερος. Αυτό το ζουν και το νιώθουν στο πετσί τους οι εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Εμείς χρειάζεται να το λέμε κυρίως προς τους πολιτικούς αντιπάλους μας, να απαντάμε στην προπαγάνδα τους, στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που κατά κανόνα προβάλλουν.

Ο καπιταλισμός εξελίσσεται με βασική τάση τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Ο Μαρξ πριν από 150 χρόνια μας το είχε αποκαλύψει αυτό. Το αποτέλεσμα είναι ο πλούτος να συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερους ενώ η φτώχεια να εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Αυτό επιβεβαιώνεται συνεχώς από την ίδια την πραγματικότητα, σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα κράτη ξεχωριστά και βέβαια στη δική μας χώρα. Για τη χώρα μας στη Θέση 21 (σελ. 26) αναφέρονται ενδεικτικά παραδείγματα συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και στη Θέση 24 (σελ. 28) αναφέρονται στοιχεία που επιβεβαιώνουν την τάση ενίσχυσης της απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης της χώρας μας.

Στη Θέση 7 (σελ. 10) διαβάζουμε ότι το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει περίπου το 10% του πλούτου... δεν υπάρχει πρόσβαση σε καθαρό νερό για 780 εκατομμύρια ανθρώπους... 3,5 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα, κ.ά. απίστευτα νούμερα. Φρίκη!

Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αν προσθέσουμε και τους πολέμους του «...να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ..» που εξαπέλυσε στην ανθρωπότητα με εκατομμύρια μέχρι τώρα νεκρούς, αν προσθέσουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους της ατομικής βόμβας των Αμερικανών σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, αν προσθέσουμε και πόσους το κεφάλαιο έχει σκοτώσει «...στα χρόνια της ειρήνης με την πείνα...». Αυτό το οικονομικοπολιτικό σύστημα υποστηρίζουν τα αστικά κόμματα υποσχόμενα να το βελτιώσουν!!!

Δεν βρίσκει εύκολα κανείς με τι άλλο να πρωτοσυμφωνήσει και τι άλλο να πρωτοεπαινέσει από την περιγραφή των δράσεων του ΚΚΕ όπως αποτυπώνονται στις Θέσεις.

Θα ξεχωρίσω το κεφάλαιο για το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, [Θέσεις 77, 78, 79 (σελ. 95, 96, 97, 98, 99)], τομέας που το ΚΚΕ ακούραστα παλεύει για να κάνει πράξη το διαχρονικό και αθάνατο κάλεσμα των Μαρξ - Ενγκελς «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε».

Προχωράμε αποφασιστικά... Ο κομμουνισμός είναι το μέλλον του κόσμου.


Βασίλης Σγουραμάνης
ΚΟΒ Μεταξουργείου - Τομέας Α’ Αθήνας - Γαλατσίου



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ