Παρασκευή 11 Νοέμβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πολύτιμη εμπειρία η προετοιμασία του Λευκώματος

«Διδακτική είναι επίσης η δουλειά των Οργανώσεων του Κόμματος με τον "Ριζοσπάστη"», συμπληρώνει η Αθανασία, προσθέτοντας ότι από την έρευνα που προηγήθηκε της έκδοσης, αλλά και από όσα περιέχονται σε αυτήν προκύπτει η καθοριστική σημασία της εφημερίδας του Κόμματος στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης. Είναι χαρακτηριστικά τα αποσπάσματα από τις προσπάθειες να αυξηθεί η διακίνηση με όλους τους τρόπους, ξεχωρίζοντας την άμιλλα των Οργανώσεων, η οποία δεν αφορούσε μόνο τη διακίνηση, αλλά και τον αριθμό των εργατικών ανταποκριτών από τα εργοστάσια της περιοχής. «Το ίδιο το αρχείο του "Ριζοσπάστη" αποδείχθηκε η πολυτιμότερη πηγή για την έρευνά μας. Αποδείχθηκε ότι μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος χωρίς μελέτη της Ιστορίας του "Ριζοσπάστη" είναι αδύνατη...». Ακόμα, αξιοποιήθηκαν το Αρχείο του Κόμματος, το Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης», προσωπικές συλλογές και άλλες πηγές, όπως βιβλιοθήκες, προσθέτοντας χαρακτηριστικά πρωτογενούς έρευνας στην όλη προσπάθεια.

Για τον τρόπο που δούλεψε η Οργάνωση, ο Θοδωρής επισημαίνει ως θετική πείρα το γεγονός ότι η προετοιμασία του λευκώματος, που διήρκεσε μήνες, αποτέλεσε μια συλλογική προσπάθεια αρκετών συντρόφων και φίλων του Κόμματος. «Το συζητήσαμε στις Οργανώσεις, φτιάξαμε ομάδα ευθύνης και συντάξαμε επιστολή που απευθυνόταν ειδικά σε αγωνιστές ή απογόνους τους από την περιοχή, ενημερώνοντάς τους για την προσπάθειά μας», αναφέρει η Αθανασία και συμπληρώνει: «Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει ενδιαφέρον και βοήθεια και από φίλους του Κόμματος. Για παράδειγμα, οι απόγονοι ενός εξορίστου μας έφεραν προσωπικά του αντικείμενα: Φωτογραφίες, κάρτες, γράμματα κ.λπ. Ακόμα και ένα βιβλίο λογιστικής, ενδεικτικό της μορφωτικής προσπάθειας που έκαναν οι σύντροφοί μας στην εξορία και τις φυλακές...».

Διαβάστε σήμερα στο 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση»:

-- «ΑΓΩΝΕΣ - ΜΑΧΕΣ - ΗΡΩΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος στη Δυτική Αθήνα»: Παρουσίαση του λευκώματος που επιμελήθηκε η ΠΟ Δυτικής Αθήνας στο πλαίσιο των 100 χρόνων από την ίδρυση του Κόμματος.

-- Ρεπορτάζ από εκδηλώσεις των Οργανώσεων Βιομηχανίας και Αγίου Δημητρίου της ΚΟ Αττικής, με θέμα τον «Ριζοσπάστη».

-- Η εκδήλωση της ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ για τα 72 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ.

ΛΕΥΚΩΜΑ ΠΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Σελίδες γεμάτες με ηρωικές στιγμές του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος

Το εξώφυλλο της έκδοσης
Το εξώφυλλο της έκδοσης
Αλλη μια καλαίσθητη έκδοση, δουλεμένη με μεράκι από Οργάνωση του Κόμματος, ενταγμένη στην επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ, κυκλοφορεί από σήμερα στην Αττική. Τη σκυτάλη παίρνει η ΠΟ Δυτικής Αθήνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, που μετά από μια πολύμηνη προσπάθεια ξεκινά να διαθέτει ένα πολύτιμο και πλούσιο υλικό, το λεύκωμά της με τίτλο «ΑΓΩΝΕΣ - ΜΑΧΕΣ - ΗΡΩΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος στη Δυτική Αθήνα».

Στις 145 σελίδες του, με φωτογραφικά και άλλα αρχειακά ντοκουμέντα, ξεδιπλώνονται δεκάδες γνωστές και άγνωστες πτυχές της πρωτοπόρας δράσης του Κόμματος και του εργατικού κινήματος στη Δυτική Αθήνα, από το 1918 μέχρι και τις πρόσφατες δεκαετίες.

Το λεύκωμα θα παρουσιαστεί σε εκδήλωση της Περιφερειακής Οργάνωσης την Τετάρτη 23 Νοέμβρη, στις 7 μ.μ., στο κλειστό Γυμναστήριο «Σ. Βενέτης» (Ν. Πλαστήρα 39), στο Αιγάλεω. Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και θα ακολουθήσει συναυλία αφιερωμένη στα 100 χρόνια του Κόμματος από το συγκρότημα των ΤΟ Νοτιοδυτικών Συνοικιών και Περιστερίου.

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε για το περιεχόμενο του λευκώματος, για τη δουλειά που προηγήθηκε, αλλά και για την αξιοποίησή του, με την Αθανασία Ζαρκαδούλα και τον Θοδωρή Σκολαρίκο, μέλη του Γραφείου της ΠΕ Δυτικής Αθήνας του ΚΚΕ, και με τον Γιώργο Τάτση, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέα του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Αθήνας της Οργάνωσης.

«Το πρωινό του Φλεβάρη του 1942, 3.500 αδούλωτες ψυχές κατέβηκαν με ψηλά το κεφάλι στο προαύλιο του εργοστασίου...». Από την αναφορά του λευκώματος στην απεργία στο εργοστάσιο του «Λαναρά» μέσα στην Κατοχή
«Το πρωινό του Φλεβάρη του 1942, 3.500 αδούλωτες ψυχές κατέβηκαν με ψηλά το κεφάλι στο προαύλιο του εργοστασίου...». Από την αναφορά του λευκώματος στην απεργία στο εργοστάσιο του «Λαναρά» μέσα στην Κατοχή
Οπως ξεκαθαρίζεται στον πρόλογο της έκδοσης, η ΠΟ δεν φιλοδοξεί να εξαντλήσει μονομιάς το θέμα με το οποίο καταπιάνεται. Η Αθανασία σημειώνει, άλλωστε, πως «όσα ντοκουμέντα μέχρι στιγμής έχουμε μαζέψει σχετικά με το θέμα, θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν κι άλλες εκδόσεις, αφού είναι μεγάλος ο όγκος τους. Ομως η προσπάθειά μας αυτή, για συγκέντρωση στοιχείων, γεγονότων και ντοκουμέντων, συνεχίζεται. Η ίδια η διακίνηση του λευκώματος θέλουμε να συμβάλει παρακινώντας κι άλλους να μας φέρουν παρόμοιο υλικό».

Η έκδοση διαρθρώνεται σε επτά ενότητες: Τα πρώτα χρόνια, η περίοδος της Κατοχής (1940 - '44), ο Δεκέμβρης του 1944, η περίοδος μέχρι το 1949, η μεταπολεμική περίοδος, η αντιδικτατορική πάλη και στην τελευταία ενότητα η πάλη μετά το 1974.

Βαθιές οι ρίζες του Κόμματος στην εργατική τάξη της περιοχής

Το νήμα που διαπερνά όλα αυτά τα χρόνια, είναι οι βαθιές ρίζες που έχει το ΚΚΕ στην πολυάριθμη εργατική τάξη που δουλεύει και ζει στην περιοχή. Ο Θ. Σκολαρίκος επισημαίνει ότι αυτό δεν είναι τυχαίο: «Εδώ στη Δ. Αθήνα διαχρονικά συγκεντρώνεται η εργατική τάξη, λόγω και της ανάπτυξης βιομηχανικών μονάδων και άλλων επιχειρήσεων. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταυτότητας της περιοχής. Στο λεύκωμα αποτυπώνονται οι ισχυροί δεσμοί που έχει διαχρονικά το Κόμμα με τον κόσμο αυτό, αλλά και η σταθερή προσπάθειά του να αναπτύσσει την πολιτική του παρέμβαση μέσα στους τόπους δουλειάς. Εχει ιδιαίτερη σημασία να σταθεί κανείς στο ότι πάντα η εργοδοσία και τα κόμματά της είχαν στόχο να αποκόψουν το ΚΚΕ από τους εργάτες, αλλά δεν το κατάφεραν... Ταυτόχρονα, στο λεύκωμα καταγράφεται η συμβολή του Κόμματος στην ταξική πάλη συνολικά. Ξεχωρίζουν για παράδειγμα οι απεργιακοί αγώνες κατά τη διάρκεια της Κατοχής σε εργοστάσια της περιοχής, όπως στον "Λαναρά" και το Λιγνιτωρυχείο Περιστερίου, που διδάσκουν για την προσπάθεια οργάνωσης της πάλης κάτω απ' όλες τις συνθήκες και ακόμα και με τους πιο δυσμενείς συσχετισμούς».

Οπως είναι λογικό, μεγάλο κομμάτι του λευκώματος αναφέρεται στη δεκαετία του 1940, που το ΚΚΕ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα έγραψε λαμπρές σελίδες με την πάλη και τις θυσίες του, τόσο με την ΕΑΜική Αντίσταση όσο και με την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ. Στις σελίδες της έκδοσης, ο αναγνώστης θα δει γνωστές και άγνωστες πτυχές από τη δράση αυτή στις Δυτικές Συνοικίες. «Πολλοί νομίζουν ότι τον Δεκέμβρη του '44 δόθηκαν μάχες κυρίως στο κέντρο της Αθήνας. Εχει ενδιαφέρον και πώς εξελίχθηκαν αυτές οι 33 μέρες στις εργατογειτονιές μας, κάτι που καταγράφεται στο λεύκωμα», αναφέρει η Αθανασία. Στο λεύκωμα περιλαμβάνονται ανατυπωμένες διαταγές του ΕΛΑΣ που αφορούν τις Δυτικές Συνοικίες και άλλα στοιχεία που αφορούν επιχειρήσεις, το πώς οργανώθηκε η λαϊκή αλληλεγγύη κ.λπ.

Στην έκδοση αφιερώνονται, επίσης, έξι σελίδες που πληροφορούν τον αναγνώστη για ακόμα μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας της περιοχής: Το «ελληνικό Κατίν», όπως έμεινε γνωστή η προβοκάτσια της αστικής εξουσίας, που στο όργιο τρομοκρατίας που εξαπέλυσε, δεν δίστασε να ξεθάψει πτώματα δεκάδων δολοφονημένων από τους βομβαρδισμούς, να τα κατακρεουργήσει και να τα εμφανίσει στις αρχές του 1945 ως θύματα του ΕΛΑΣ, αφού πρώτα τα μετέφερε στο Περιστέρι, στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το νεκροταφείο του Αγίου Βασιλείου. Για την αποκάλυψη αυτής της προβοκάτσιας, μάλιστα, είχε διακινηθεί ειδική μπροσούρα από το ΕΑΜ και απόσπασμά της αναπαράγεται στο λεύκωμα που κυκλοφορεί σήμερα.

«Θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, για να φτάσει χέρι με χέρι παντού το λεύκωμα», αναφέρουν τα στελέχη του Κόμματος κλείνοντας τη συζήτηση, ενώ ο Γ. Τάτσης συμπληρώνει ότι και η Οργάνωση της ΚΝΕ είναι έτοιμη να το υποδεχθεί και να συμβάλει με υψηλούς στόχους στη διακίνησή του στη νέα γενιά. Οπως λέει, «τέτοιες πρωτοβουλίες που αφορούν την ιστορική πείρα και τα σύγχρονα διδάγματα από αυτή, βοηθούν ιδιαίτερα τη νεολαία, ειδικά σήμερα που έχει ενταθεί η προσπάθεια παραχάραξης και διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας στα σχολεία, τα πανεπιστήμια και αλλού. Ιδιαίτερα επιδιώκουμε να απευθυνθούμε και να συζητήσουμε με νέους και νέες που το προηγούμενο διάστημα δώσαμε μαζί μάχες και σήμερα τους καλούμε να κάνουν το βήμα, να παλέψουν οργανωμένα ως μέλη της ΚΝΕ».

ΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Αναντικατάστατος ο ρόλος του «Ριζοσπάστη»

Στο ΚΕΠ Ν. Ιωνίας φιλοξενήθηκε η εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας
Στο ΚΕΠ Ν. Ιωνίας φιλοξενήθηκε η εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας
«Με τον "Ριζοσπάστη" στο χέρι δίνουμε καθημερινά τη μάχη ενάντια στην αστική τάξη, στα κόμματά της και τον οπορτουνισμό. Για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό». Αυτός ήταν ο κεντρικός τίτλος της εκδήλωσης που διοργάνωσε η ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του Κόμματος, το Σάββατο 5/11.

Μια εκδήλωση που ανέδειξε την άβυσσο που χωρίζει την εφημερίδα της εργατικής τάξης από εκείνες της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Στην έκθεση που ετοίμασε η Οργάνωση και στήθηκε στο χώρο, μέσα από δεκάδες πρωτοσέλιδα και τίτλους των αστικών εφημερίδων, σε αντιδιαστολή με τις αναλύσεις του «Ριζοσπάστη» γύρω από σημαντικές εξελίξεις των τελευταίων 25 ετών, αποτυπώθηκε ότι η αλήθεια για την εργατική τάξη και την οργάνωση της πάλης της καταγράφεται και διαδίδεται μόνο μέσα από την εφημερίδα του ΚΚΕ.

Η εκδήλωση άνοιξε με αναφορά στην έκδοση και διακίνηση του «Ριζοσπάστη» όταν βγήκε στην παρανομία, τον Οκτώβρη του 1947. Εναν περίπου μήνα μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας του διακινήθηκε το πρώτο παράνομο φύλλο, μια διαδικασία που συνεχίστηκε για έξι χρόνια, μέχρι να καταφέρει η Ασφάλεια να αποκαλύψει το παράνομο τυπογραφείο. Στη συνέχεια προβλήθηκε βίντεο, αφιερωμένο σε όλη την ιστορική διαδρομή του «Ριζοσπάστη», που από τότε που έγινε επίσημο όργανο του ΚΚΕ συνδέθηκε με όλη την ηρωική, σχεδόν 100χρονη, Ιστορία του Κόμματος.

Κρίσιμος ο ρόλος του «Ριζοσπάστη» σε σημαντικές στιγμές της ταξικής πάλης

Ο Γ. Μερεντίτης
Ο Γ. Μερεντίτης
Στην ομιλία του, ο Γιάννης Μερεντίτης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Βιομηχανίας, ανέλυσε διεξοδικά το χαρακτήρα του «Ριζοσπάστη». Στάθηκε ιδιαίτερα στο ότι είναι η εφημερίδα που φωτίζει την πραγματικότητα από τη σκοπιά των εκμεταλλευόμενων και της πάλης τους για την ανατροπή του καπιταλισμού, στον αντίποδα των αστικών και οπορτουνιστικών εφημερίδων, που παλεύουν για τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Είπε, μεταξύ άλλων, αξιοποιώντας πλήθος παραδειγμάτων:

«Την περίοδο της αντεπανάστασης 1989 - '91, όλος ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος πληροφορούσε για τις εξελίξεις με βαρύγδουπους τίτλους, όπως "ο κομμουνισμός απέθανε, ζήτω η Αγία Ρωσία" ("Ελεύθερος Τύπος"), "άγια νύχτα με υποστολή του σφυροδρέπανου στη Ρωσία", με μπαράζ άρθρων "γιατί πέθανε ο κομμουνισμός" κ.λπ. Ολη η ενημέρωση που έκαναν, σε γενικές γραμμές κατέληγε στο εξής: "Ο σοσιαλισμός απέτυχε, ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος", "ο σοσιαλισμός ήταν ένα ανελεύθερο, καταπιεστικό καθεστώς σε σχέση με τον καπιταλισμό, όπου έχεις ελευθερία και δικαίωμα επιλογής", "τώρα γκρεμίζονται τα τείχη και μπαίνουμε σε νέα φάση της Ιστορίας, όπου δεν θα υπάρχει ψυχρός πόλεμος, αντιπαράθεση, αλλά δημοκρατία και ευημερία". Ολοι τους έκαναν επίθεση στο Κόμμα γράφοντας: "Αφού ο σοσιαλισμός πέθανε, δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης Κομμουνιστικού Κόμματος, θα πρέπει και αυτό να διαλυθεί γιατί πλέον είναι άχρηστο". Αυτήν την επίθεση τη συνόδευαν με τόνους λάσπης και ψευτιάς για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, με εκατοντάδες δήθεν αποκαλύψεις για τα λεγόμενα "σταλινικά εγκλήματα" και άλλα.

Πρόβαλλαν, δηλαδή, τις εξελίξεις από τη σκοπιά της υπεράσπισης της παλινόρθωσης του καπιταλισμού, του αντικομμουνισμού, των συμφερόντων του κεφαλαίου. Από εκεί που προηγουμένως κανένας εργαζόμενος δεν μάθαινε από αυτά τα μέσα για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, εκείνη την περίοδο πρόσφεραν μπόλικη ενημέρωση, τους πληροφορούσαν με την παραμικρή λεπτομέρεια γύρω από προβλήματα που υπήρχαν, για την αντεπαναστατική δράση που αναπτυσσόταν.

Απέναντι σε όλους αυτούς στεκόταν ο "Ριζοσπάστης", όταν στο Κόμμα, μετά από σκληρή εσωκομματική ιδεολογική διαπάλη, επικράτησε η επαναστατική αντίληψη και ο "Ριζοσπάστης" δεν παρουσίαζε την άποψη των οπορτουνιστών που μετακόμισαν στον ΣΥΝ, οι οποίοι χαρακτήριζαν την αντεπανάσταση "λαϊκή εξέγερση", "βήμα προς την ανανέωση του σοσιαλισμού και τη δημοκρατία". Ο ρόλος του στην αναμέτρηση με τους υποστηρικτές της αντεπανάστασης, τους λιπόψυχους και αποστάτες ήταν καθοριστικός. Μέσα από αυτόν χιλιάδες κομμουνιστές, μέλη και φίλοι του Κόμματος, προβληματισμένοι και απογοητευμένοι, χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που βρίσκονταν σε σύγχυση και ήθελαν να πληροφορηθούν τι ακριβώς γίνεται, αμέσως πήραν το μήνυμα. Στις 30/8/91, όταν το Ανώτατο Σοβιέτ ψήφισε με 283 ψήφους υπέρ για να βγει εκτός νόμου το ΚΚΣΕ, ο "Ριζοσπάστης" κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο "283 καρφιά στην Ιστορία" και ταυτόχρονα ενημέρωνε ότι "πάμε ολοταχώς προς την καπιταλιστική παλινόρθωση". Στις 28/12/91, που ξεκρέμασαν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο από το Κρεμλίνο, και οι αντίπαλοι πανηγύριζαν, στην πρώτη του σελίδα είχε τη σημαία με το σφυροδρέπανο γράφοντας: "Ψηλά τη σημαία, μπορεί να χάθηκε μια μεγάλη μάχη αλλά θα κερδηθεί ο μεγάλος πόλεμος", "Ελπίδα η πάλη των λαών". Την ίδια μέρα, η "Αυγή" στην πρώτη σελίδα έγραφε ανάμεσα στα άλλα ότι "ο ΣΥΝ εξαίρει το ρόλο και τη συμβολή του Μ. Γκορμπατσόφ στη διεθνή ειρήνη, στην αποκλιμάκωση των εξοπλισμών, στην υπέρβαση του ψυχρού πολέμου, καθώς και στη διάδοση καινούργιων ιδεών που σχετίζονται με μια νέα σκέψη για την πορεία της Ευρώπης και της ανθρωπότητας".

Αργότερα, όλος ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος, πανηγύριζαν για την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Μόνο μέσω του "Ριζοσπάστη" οι εργαζόμενοι πληροφορήθηκαν για το πραγματικό ταξικό περιεχόμενο και στόχο αυτής της Συνθήκης, για το τι δεινά θα έφερνε στην πορεία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αυτό έπαιξε σοβαρό ρόλο για να μάθουν τμήματα εργαζομένων, να προβληματιστούν, να μην κάνουν τη Συνθήκη του καπιταλισμού δική τους Συνθήκη, να οργανωθούν και να αντισταθούν. Να μην πέσουν στην παγίδα του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, των αυταπατών για "αριστερό Μάαστριχτ".

Ο «Ριζοσπάστης» συμβάλλει να κατανοούνται η αιτία των εξελίξεων και η διέξοδος για τους εργαζόμενους

Αργότερα, όλοι πανηγύριζαν για τους ρυθμούς ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας. Ελεγαν ότι μπήκαμε σε μια φάση συνεχούς ευημερίας, ότι ξεπεράστηκε η περίοδος των κρίσεων, ότι μέσα στην ΕΕ η πορεία όλων μας θα είναι συνεχώς προς τα μπροστά και προς τα πάνω. Οτι πλέον η Ελλάδα ανήκει στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και θα ωφεληθούμε όλοι. Διαμόρφωναν την αντίληψη ότι η καλυτέρευση της ζωής μας εξαρτάται από την ανάπτυξη της κερδοφορίας και όχι από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, αφοπλίζοντας και ενσωματώνοντας το εργατικό κίνημα.

Οι εργάτες μόνο μέσα από τον "Ριζοσπάστη" διάβαζαν και μάθαιναν ότι η ανάπτυξη έχει ταξικό χαρακτήρα, δεν ωφελεί όλους μας. Πρόβαλλε το μέγεθος της εκμετάλλευσης και ότι η ανάπτυξη προετοιμάζει την κρίση που θα έρθει, ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις κρίσεις του. Αυτό βοήθησε μέλη και φίλους του Κόμματος να προετοιμάσουν ένα πρωτοπόρο τμήμα εργαζομένων για να μην αιφνιδιαστεί από την κρίση που θα ακολουθήσει, αλλά ούτε και να παγιδευτεί στο πώς ο αστικός Τύπος εξηγούσε τις αιτίες της κρίσης, με τις ψευτοθεωρίες της "κακοδιαχείρισης", του νεοφιλελευθερισμού, του "καζινοκαπιταλισμού" κ.λπ. Να μην αποδέχονται το "όλοι φταίμε", "όλοι θα πρέπει να κάνουμε θυσίες", την απάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλεργατική διέξοδος από την κρίση. Εχει συμβάλει ώστε ένα τμήμα εργατών να είναι χειραφετημένο, να μην πέφτει θύμα της σημερινής προσπάθειας του αστικού και οπορτουνιστικού Τύπου, που θεωρεί ως διέξοδο τη νέα καπιταλιστική ανάπτυξη. Βοήθησε σημαντικά ώστε αυτοί που τον διαβάζουν να γνωρίζουν ότι η κερδοφορία δεν είναι η διέξοδος από την κρίση αλλά ότι η κρίση είναι το αποτέλεσμα της κερδοφορίας.

Ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος, ηλεκτρονικός και έντυπος, ορισμένες φορές προβάλλουν τους αγώνες των εργαζομένων. Τους προβάλλουν όμως από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, άλλοτε διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενό τους, άλλοτε για να τους συκοφαντήσουν, άλλοτε για να τους οικειοποιηθούν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών τους, άλλοτε για να τους εντάξουν στους ενδοκαπιταλιστικούς, δηλαδή τους οικογενειακούς, καβγάδες τους.

Ο "Ριζοσπάστης" δεν στέκεται μόνο στην αναγκαιότητα και στην περιγραφή των αγώνων που γίνονται καθημερινά. Προχωράει παραπέρα, προβάλλει τη γραμμή του Κόμματος, δείχνει προς τα πού πρέπει να τραβήξουν τα πράγματα, για ποιο πράγμα θα πρέπει να συγκεντρώνονται δυνάμεις μέσα από τους αγώνες, δηλαδή για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αναδείχνει το τι εργατικό κίνημα χρειάζεται σήμερα, με ποιο περιεχόμενο και προσανατολισμό, με ποια οργάνωση και ποιες συμμαχίες, ώστε να μπορέσει να δώσει με επιτυχία την αναπόφευκτη σύγκρουση με την αστική τάξη και να την ανατρέψει.

Μόνο μέσα από τον "Ριζοσπάστη" θα μπορέσει ο εργάτης να καταλάβει την αιτία όλων των εξελίξεων, αλλά και το πώς μπορεί να εξαλείψει αυτή την αιτία, μέσα από ποιο δρόμο, το τι καθήκοντα αναλογούν γι' αυτό στον καθένα μας. Θα γνωρίσει ότι η ανεργία, η φτώχεια, ο πόλεμος, η προσφυγιά, η ανάπτυξη, η κρίση, η διαφθορά, η διαπλοκή δεν οφείλονται στο ότι κάτι πήγε στραβά στον καπιταλισμό, ότι κάποια κυβέρνηση δεν τα έκανε καλά, αλλά ότι αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτά είναι τα συστατικά του, με αυτά ζει και αναπτύσσεται και ότι αυτά θα εξαλειφθούν μόνο με την ανατροπή του. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι να πληροφορούμε ότι υπάρχουν άνεργοι, ότι γίνεται πόλεμος και ότι σκοτώνονται άμαχοι, αλλά να μάθουν και την αλήθεια και το τι πρέπει να κάνουν».

Δύο γραμμές συγκρούονται και στον Τύπο

Οι τίτλοι είναι χαρακτηριστικοί: Δεκάδες πρωτοσέλιδα και αναλύσεις πλήθους εφημερίδων της αστικής τάξης και των οπορτουνιστικών δυνάμεων από τη μία και ο «Ριζοσπάστης» από την άλλη. Στα ταμπλό της έκθεσης που ετοίμασε η ΤΟ Βιομηχανίας, αποτυπώθηκε ότι η «πολυφωνία» που υποτίθεται ότι εξασφαλίζεται από την κυκλοφορία των διαφόρων εφημερίδων της αστικής τάξης δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πολύμορφο κάλεσμα στην εργατική τάξη να υποταχθεί στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Από τη μία, λοιπόν, η γραμμή της υποταγής της εργατικής τάξης, που αναπαράγεται πολλαπλά και πολύμορφα, και από την άλλη το κάλεσμα για αναμέτρηση με την κυρίαρχη πολιτική, με στόχο την ανατροπή της, που απευθύνει καθημερινά ο «Ριζοσπάστης».

Για παράδειγμα, από τη μία η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική, ο κοσμοπολιτισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός που αναπαράγονται στις αστικές εφημερίδες και από την άλλη το κάλεσμα για «καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις», για «έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ» με άξονα τον προλεταριακό διεθνισμό: «Πολιορκία από κύματα λαθρομεταναστών», «Ντόμινο εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο» και «Αίγυπτος: το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», είναι μερικές χαρακτηριστικές προσεγγίσεις του αστικού και οπορτουνιστικού τύπου για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα αποτελέσματά τους. Στον αντίποδα ο «Ριζοσπάστης»: «Να δυναμώσει η ταξική ενότητα Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων», «Μαύρα σύννεφα ιμπεριαλιστικών σχεδίων πάνω από τους λαούς», «ΕΕ και ΝΑΤΟ πολέμων συνδικάτο»...

Παρόμοιο και το περιεχόμενο γύρω από τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Από τη μία η συκοφάντηση των εργατικών αγώνων, οι σειρήνες στους εργαζόμενους να μη διεκδικούν, να θυσιαστούν για την «εθνική υπόθεση», για το «καλό της αγοράς». Και από την άλλη το κάλεσμα για ταξική οργάνωση, για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. «Χάος σε όλη τη χώρα - Αρχίζει εβδομάδα εξαντλητικών απεργιών», «Οσο πιο πολλές απεργίες, τόσο πιο πολλά θα πληρώσουμε», «Κατελήθη ο νόμος στον Πειραιά», «Η αγορά στη δίνη των απεργιών», είναι μερικοί από τους τίτλους των αστικών εφημερίδων. Βέβαια, υπάρχουν και οι δήθεν «αυθόρμητες» και «ακομμάτιστες» - «άχρωμες» κινητοποιήσεις, που γοητεύουν τον αστικό - οπορτουνιστικό τύπο, αφού είναι ακίνδυνες για την εξουσία που υπηρετούν. Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι για τα κινήματα των «πλατειών», των «αγανακτισμένων» κ.λπ.: «Εθνική αγανάκτηση», «Μεγάλη γιορτή διαμαρτυρίας», «Φυσήξτε τους να φύγουν»... Και ακόμα πιο χαρακτηριστικά τα σχόλια αστών δημοσιογράφων, όπως του Γ. Πρετεντέρη, που προδίδουν τις αγωνίες τους, όπως ότι η αξία αυτών των κινημάτων «είναι κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ...».

Στοιχείο ταξικής αναμέτρησης το καθημερινό διάβασμά του «Ριζοσπάστη»

Σε εκδήλωση στο Μπραχάμι, με τίτλο «"Ριζοσπάστης": 95 χρόνια όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ», μίλησε ο Κύριλλος Παπασταύρου

Στιγμιότυπο από την ξενάγηση που γινόταν στην έκθεση
Στιγμιότυπο από την ξενάγηση που γινόταν στην έκθεση
Στο Μπραχάμι, σε εκδήλωση για τον «Ριζοσπάστη» που στήθηκε με μεράκι από τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τιμήθηκαν ιδιαίτερα όλοι εκείνοι, που, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, συνέβαλαν στο να γράφεται, να τυπώνεται και να διαδίδεται η εφημερίδα μας. Σε όσους με φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια και εκτελέσεις την κράτησαν όρθια, για να διαδίδεται στην εργατική τάξη η πολιτική του Κόμματος.

Οι Οργανώσεις, προετοιμάζοντας την εκδήλωση διακινούσαν ερωτηματολόγιο, το οποίο βοήθησε να «ανοίξει» η συζήτηση για τη σχέση των εργαζομένων με τον «Ριζοσπάστη», για να καταγραφούν γνώμες και παρατηρήσεις για την καλύτερη αξιοποίηση της εφημερίδας. «Ηξερες ότι ο "Ριζοσπάστης" είναι η μόνη εφημερίδα που έχει τμήμα εργατικού ρεπορτάζ;», αναφερόταν, ανάμεσα σε άλλα, στο ερωτηματολόγιο, ενώ άλλες πληροφορίες που κατέγραφε από τον αναγνώστη ήταν από πού αντλεί συστηματικά ενημέρωση, ποια είναι η γνώμη του για τα τετρασέλιδα του «Ριζοσπάστη», κάθε πότε τον διαβάζει κ.λπ.

Στην είσοδο της αίθουσας της εκδήλωσης σε βίντεο παρουσιάζονταν επιλεγμένα πρωτοσέλιδα που αποτύπωναν σημαντικές ιστορικές στιγμές, όπως η απελευθέρωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη το 1945, ή ο τίτλος με το κάλεσμα του Κόμματος για να κρατηθεί «Ψηλά η σημαία», όταν ανατράπηκε ο Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ. Το συγκεκριμένο μάλιστα πρωτοσέλιδο ανατυπώθηκε σε αναμνηστική κάρτα και μοιράστηκε στους παρευρισκόμενους.

Στην αίθουσα του Δημαρχείου Αγ. Δημητρίου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση
Στην αίθουσα του Δημαρχείου Αγ. Δημητρίου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση
Στο χώρο λειτούργησε, επίσης, έκθεση με τίτλο «Ριζοσπάστης: 95 χρόνια όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ 1921 - 2016», για την οποία στελέχη του Κόμματος φρόντιζαν να γίνεται οργανωμένη ξενάγηση με ενημέρωση για το περιεχόμενό της. Η έκθεση «φιλοτεχνημένη» με πρωτοσέλιδα, αποσπάσματα δημοσιευμάτων του «Ριζοσπάστη» κ.ά. από όλη την ιστορική του διαδρομή ανέδειξε τον αναντικατάστατο ρόλο του στη διαφώτιση των εργαζομένων, αλλά και στην οργάνωση της πάλης τους.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με προβολή βίντεο, αφιερωμένο στην ιστορική διαδρομή του «Ριζοσπάστη», ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Γιώργος Τσίρος, εκ μέρους του «Σπιτιού του Αγωνιστή».

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που, αναφερόμενος στο χαρακτήρα του «Ριζοσπάστη», σημείωσε ότι αυτός δεν ήταν ποτέ η εφημερίδα του περιπτέρου, αφού δεν ήταν η εφημερίδα με την οποία ο αναγνώστης της είχε μια «παθητική» σχέση. «Ηταν εφημερίδα της δράσης, διακινούταν με κύρια ευθύνη των Κομματικών Οργανώσεων, των μελών, των στελεχών και των φίλων του Κόμματος. Ζούσε και ζει μέσα στους αγώνες, εκεί που οξύνεται η ταξική πάλη...», πρόσθεσε.

Το στέλεχος του Κόμματος υπενθύμισε ότι η διακίνηση του «Ριζοσπάστη» «χέρι - χέρι», με οργανωμένα συνεργεία του Κόμματος και της ΚΝΕ επιβλήθηκε από τη δράση μας τις δεκαετίες του 1970 και 1980, ενώ και το 1990 επιχειρήθηκε ξανά να μπουν εμπόδια μετά την αντεπανάσταση, αφού, σύμφωνα με τον αστικό νόμο «απαγορεύεται η διακίνηση της εφημερίδας εκτός πρακτορείου».


Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, τόνισε πως όχι τυχαία, διακοπή στην έκδοση και την κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη» υπήρχε μόνο σε περιόδους που το Κόμμα είχε σοβαρό ιδεολογικό - πολιτικό και οργανωτικό πρόβλημα, που αμφισβητούνταν η επαναστατική φυσιογνωμία του, κάτι που αφορά κυρίως την περίοδο 1955 - 1968. Δηλαδή, όταν στο Κόμμα σημειώθηκε δεξιά οπορτουνιστική στροφή, όταν διαλύθηκαν οι παράνομες Κομματικές Οργανώσεις. Η ύπαρξη του «Ριζοσπάστη» ως οργάνου της ΚΕ του Κόμματος ξανααμφισβητήθηκε την περίοδο 1989 - 1991, όταν στο πλαίσιο του «ενιαίου ΣΥΝ» εκδίδονταν και άλλες γενικά «αριστερές» εφημερίδες, π.χ. η «Πρώτη» και ο «Ριζοσπάστης» έπαψε να λειτουργεί με βάση τις κομματικές αρχές.

Αλλο ένα σημαντικό στοιχείο και «κατάκτηση που πρέπει να περιφρουρηθεί με κάθε τρόπο» που ανέδειξε ο Κ. Παπασταύρου είναι αυτό της καθημερινής κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη». Το ότι εξασφαλίζεται η δυνατότητα να φτάνει καθημερινά η άποψη, η γνώμη, η κατεύθυνση του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα είναι κάτι που δεν ισχύει για ένα μεγάλο μέρος ΚΚ άλλων χωρών.

Η άνοδος της διακίνησης του «Ριζοσπάστη» απαραίτητος όρος για να ανέβει η πολιτική επιρροή του ΚΚΕ

Στην ομιλία του, ο Κ. Παπασταύρου απάντησε και στο σκεπτικό ότι το διάβασμα της εφημερίδας «περισσεύει» λόγω της εύκολης πρόσβασης στο διαδίκτυο και στο portal του «902», άποψη που πιο έντονα υπάρχει σε νεότερες ηλικίες. Οπως είπε «πρέπει να σπάσει ο μύθος ότι το διαδίκτυο αποτελεί παράγοντα που "σπάει" τους φραγμούς της ενημέρωσης, την εξάρτησή της, επειδή μπορεί υποτίθεται να κυκλοφορήσουν ειδήσεις πέρα από τον έλεγχο μονοπωλιακών ομίλων και αστικού κράτους. Ολο το διαδίκτυο βρίσκεται υπό τον έλεγχο του κεφαλαίου και του κράτους του. Υπάρχουν νόμοι, κανόνες και μηχανισμοί που εξασφαλίζουν ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί έξω από τα επιτρεπτά για το κεφάλαιο όρια. Βεβαίως το διαδίκτυο ως σύγχρονη εφαρμογή είναι αξιοποιήσιμη και από το εργατικό - λαϊκό κίνημα και γι' αυτό το Κόμμα έχει προχωρήσει στη διαμόρφωση του πόρταλ, ενώ κάνει προσπάθεια βελτίωσης της διαδικτυακής του παρουσίας. Το πόρταλ 902.gr, αποτελεί και αυτό ένα πολύτιμο εργαλείο, σημαντικό ΜΜΕ του Κόμματος, που όμως αντικειμενικά περιορίζεται στην ειδησεογραφική πλευρά, στη γρήγορη ενημέρωση, στο να δοθεί ένα άμεσο στίγμα στην είδηση που τρέχει. Δεν μπορεί να γίνει εργαλείο ζύμωσης. Το διαδικτυακό πόρταλ και η εφημερίδα αποτελούν δύο διαφορετικά μέσα που επιτελούν διαφορετικές λειτουργίες, δεν μπορεί το ένα να συγχέεται με το άλλο.

Για τους κομμουνιστές, τους πρωτοπόρους αγωνιστές, το ζήτημα δεν είναι απλώς να πληροφορούνται για τις εξελίξεις, αλλά να μπορούν να τις κατανοούν, να τις ερμηνεύουν για να μπορούν να παρεμβαίνουν σε αυτές. Η διαδικασία λοιπόν της μελέτης και του διαβάσματος, και όχι απλώς της πληροφόρησης ή ενημέρωσης μέσα από μια απλή «ροή» ειδήσεων, είναι μια ιδιαίτερη γνωστική - νοητική διαδικασία, αναντικατάστατη, που δεν μπορεί να αναπληρώσει όλο τον πλούτο και τη ροή των αποσπασματικών πληροφοριών, που φεύγουν όπως έρχονται».

Αναφερόμενος στην αξιοποίηση και τη διακίνηση του «Ριζοσπάστη» υπογράμμισε ότι αυτή είναι πολύ πίσω όχι μόνο από τις ανάγκες, αλλά και από τις δυνατότητες που έχουν το Κόμμα και η ΚΝΕ: «Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης είναι απαραίτητος όρος για να ανέβει η πολιτική επιρροή του ΚΚΕ, να συνδεθούν πολύ περισσότεροι εργάτες με την επαναστατική πολιτική του. Πρέπει να αλλάξει η σχέση τους με το διάβασμα, τη μελέτη, γεγονός που η ίδια η κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα το επιβάλλει. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη, πολύ πιο μπερδεμένη, οι εξελίξεις πολύ πιο απαιτητικές και απαιτείται καθημερινή επαφή με την παρέμβαση του Κόμματος που είναι αδύνατον να περάσει μέσα από την παρουσία εκπροσώπων του Κόμματος στα αστικά ΜΜΕ.

Η καθημερινή αγορά και το διάβασμα του "Ριζοσπάστη" είναι στοιχείο αναμέτρησης με τον ταξικό αντίπαλο, όσο κι αν ακούγεται βαρύγδουπο. Γιατί όπου δεν μπαίνει ο "Ριζοσπάστης", σε όποιο σπίτι, χώρο δουλειάς δεν φτάνει, όποιος εργάτης, ακόμα και ο πιο πρωτοπόρος δεν τον μελετά, σημαίνει ότι μπαίνει μόνο η αστική άποψη για τα πράγματα, ότι διαμορφώνεται "κολοβή" αντίληψη για τις εξελίξεις και την πραγματικότητα και χάνεται ο οδηγός δράσης. Είναι στοίχημα ζωτικής σημασίας να αξιοποιήσουμε τον "Ριζοσπάστη", για να φτιάξουμε τη δική μας γραμμή άμυνας απέναντι στην ιδεολογική επικοινωνιακή επίθεση του αντιπάλου».

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»

Ο «Ριζοσπάστης» ξεκινάει από σήμερα μια προσπάθεια προβολής εκδηλώσεων και άλλων πρωτοβουλιών του Κόμματος, σχετικών με τον κομματικό Τύπο και τον αναντικατάστατο ρόλο του. Δραστηριότητες, που, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ θα πολλαπλασιαστούν και πρέπει να συμβάλουν στη βελτίωση της σχέσης της εργατικής τάξης με τον «Ριζοσπάστη», τη μόνη εφημερίδα που την ενημερώνει, τη διαφωτίζει και οργανώνει την πάλη της. Στόχος μας είναι, μέσα από άρθρα, ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ και άλλο υλικό να μεταδίδεται ζωντανή πείρα από την προσπάθεια των Κομματικών Οργανώσεων για άνοδο της διακίνησης και αξιοποίησης του «Ριζοσπάστη». Φιλοξενούμε σήμερα ρεπορτάζ από δύο εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αττική, με θέμα την εφημερίδα του Κόμματος: Από την ΤΟ Βιομηχανίας του ΚΚΕ και από τις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ στο Μπραχάμι.

ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Τίμησε την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ

Τα «72 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ», στις 30 Οκτώβρη του 1944, τίμησε η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, με μεγάλη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, με ομιλητή τον Γιώργο Μαργαρίτη, καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με πορεία προς το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στην παραλία της πόλης, όπου πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφανιών.

Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσε η γενιά της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, και πλάι τους οι νέες γενιές αγωνιστών, απόγονοι των αντιστασιακών, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η εκδήλωση στο Πολυτεχνείο ξεκίνησε με προβολή βίντεο, με αρχειακό υλικό που επιμελήθηκε η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, το οποίο παρουσίαζε ντοκουμέντα από την εισβολή των Γερμανών κατακτητών, από τις μέρες της κατοχής, από τις μέρες της αντίστασης και από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Στο χώρο της εκδήλωσης λειτούργησαν εκθέσεις φωτογραφίας και βιβλίου.

Αμέσως μετά, πραγματοποιήθηκε μαχητική πορεία προς το μνημείο Εθνικής Αντίστασης, στην παραλία Θεσσαλονίκης, όπου πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφανιών, από εκπροσώπους της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Στην ομιλία του, ο Γιώργος Μαργαρίτης σημείωσε ότι «η απελευθέρωση - της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου, της Θεσσαλονίκης στις 30 Οκτωβρίου - ήταν νίκη του λαού μας, δικαίωση των αγώνων του. Πιστοποιεί ότι οι λαοί μπορούν να νικήσουν, οργανωμένοι, αποφασισμένοι, μαχητικοί. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας οργάνωσε και οργανώνει, ενέπνευσε και εμπνέει τους εργάτες, τους εργαζόμενους, τους λαούς και τους οδηγεί σε αυτόν τον αγώνα, σε αυτήν την προοπτική. Ετσι έγινε τότε, έτσι θα ξαναγίνει αύριο, όσες φορές χρειαστεί, μέχρι να χαθεί στο βάθος του ιστορικού χρόνου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι πόλεμοι και όλα τα εγκλήματα που εκπορεύονται από τη συνθήκη αυτή».

Αντιεπιστημονική και ταξική η «αντικειμενικότητα» της αστικής ιστοριογραφίας


Ο Γ. Μαργαρίτης αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο ρόλο της αστικής τάξης τότε και τώρα, στην αντιεπιστημονική έννοια της «αντικειμενικότητας», που στηρίζει τη θέση των «ίσων αποστάσεων» στην Ιστορία, στην έννοια της «ενότητας» που χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Οπως είπε, «στην "αντικειμενική Ιστορία" των αστών - όπως και των προγενέστερών τους εκμεταλλευτών - οι μόνοι αγώνες των λαών οι οποίοι αξίζει να μνημονεύονται είναι εκείνοι που έγιναν στο όνομα του συμφέροντος των αφεντικών και δυναστών τους. Για τούτο και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι έχουν την τιμητική τους σε όσα πρέπει να θυμούνται επιλεκτικά οι λαοί. Για τούτο και οι μόνοι "ηρωικοί νεκροί" που αξίζουν να μνημονευθούν και να τιμηθούν στα σχολικά βιβλία είναι εκείνοι που σκοτώθηκαν όχι για τα δικά τους συμφέροντα ή τα αντίστοιχα της τάξης τους, αλλά εκείνοι που σκοτώθηκαν για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους.

Από αυτήν την άποψη θεωρώντας - πάντοτε "αντικειμενικά", μην το ξεχνούμε αυτό - την Ιστορία, οι νεκροί στις γραμμές του ΕΛΑΣ δεν μετρούν. Αντίθετα, μετρούν και τιμώνται, λόγου χάρη, οι νεκροί της πραιτοριανής 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας που - με προσωπική εντολή του Τσόρτσιλ - "ματώθηκαν", το Σεπτέμβριο του 1944, με σκηνοθετημένο μέτρο ("φθάνει τόσοι ή να σκοτωθούν λίγοι παραπάνω;", βρίσκουμε στην αλληλογραφία των στρατηγών με τον Τσόρτσιλ) στο Ρίμινι της Ιταλίας, έτσι ώστε να αποκτήσουν ηρωική βιτρίνα και κύρος για να μπορέσουν από καλύτερες "ηθικά" θέσεις να ματοκυλίσουν το λαό της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944.


"Αντικειμενικά" όλα αυτά, μας λένε. Ταξικά όλα αυτά, θα απαντούσαμε».

Αναφερόμενος στον επίσημο γιορτασμό της απελευθέρωσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της «δεύτερη φορά Αριστεράς», όπου τιμήθηκαν εξίσου θύτες και θύματα, ο Γ. Μαργαρίτης σημείωσε: «Στη Θεσσαλονίκη μνημονεύτηκε ο ΕΔΕΣ - στο όνομα της "αντικειμενικότητας" πάντα και των "ίσων αποστάσεων". Ποιος ήταν και τι γύρευε ο ΕΔΕΣ εδώ στην Κεντρική Μακεδονία; Μα τα Τάγματα Ασφαλείας ήτανε και οι αντικομμουνιστικές συμμορίες που έστησαν οι Γερμανοί και οι Ελληνες ναζί. Με βάση βρετανικό σχέδιο και "ερμηνεύοντας" κατά τα δικά τους συμφέροντα τη Συμφωνία της Καζέρτας, όλες ετούτες οι αγέλες δολοφόνων "προσχώρησαν" - κατά τη βρετανική συνταγή - στο συμμαχικό στρατόπεδο (αφού βεβαίως βεβαιώθηκαν ότι οι Γερμανοί είχαν φύγει - έτσι για να μην υπάρξουν δυσάρεστες παρεξηγήσεις) και έθεσαν τα γερμανικά όπλα τους στην υπηρεσία του συμμαχικού αγώνα (του αγώνα εναντίον του ΕΛΑΣ εννοούσαν και αυτοί και οι Βρετανοί). Απελευθερωτές, λοιπόν, και αυτοί αν θέλουμε να είμαστε "αντικειμενικοί" έτσι ώστε στο τέλος να χάσει κάθε νόημα η έννοια "απελευθέρωση".

Στο τελευταίο αυτό υπήρξαν όμως και πιο προχωρημένες θέσεις. Ετσι ξαφνικά - εν αιθρία - εμφανίστηκαν μαζικά σε εφημερίδες, έντυπα, κανάλια αλλά και σε πολύ αξιοσέβαστους χώρους - όπως είναι ο ηλεκτρονικός "διάλογος" των πανεπιστημιακών του ΑΠΘ - σε σχετικά ή σε άσχετα με την υπόθεση σημεία, όροι του τύπου "αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα", για να μνημονεύσουν και ερμηνεύσουν την επέτειο. "Αποχώρηση" απαντούσαν στα σχετικά ερωτήματα καθότι ο όρος "απελευθέρωση" προϋποθέτει πολέμους και συγκρούσεις, κάτι σαν κι αυτό που συμβαίνει στη Μοσούλη του Ιράκ. Εδώ, μας λένε, οι Γερμανοί "αποχώρησαν" όταν έκριναν ότι το σωτήριο έργο τους ολοκληρώθηκε ως προς την Ελλάδα.

Το γεγονός ότι οι κατακτητές έφυγαν σε συνθήκες πολέμου και σκληρών συγκρούσεων, ότι χρησιμοποίησαν ως οπισθοφυλακές όλες τις συμμορίες του ελληνικού ναζισμού και δοσιλογισμού - μέχρι την τελευταία στιγμή στην υπηρεσία των αφεντικών τους οι τελευταίες - αυτό δεν μπορεί να μετρήσει. Τους πολεμούσε τους κατακτητές μόνος ο ΕΛΑΣ, βλέπετε, και ο ΕΛΑΣ δεν ανήκε σε εκείνους τους στρατούς που χύνουν το αίμα των πολεμιστών τους για τα συμφέροντα των λίγων, για τη διαιώνιση του καθεστώτος της κοινωνικής δουλείας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της δικτατορίας της αστικής τάξης και του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Ο ΕΛΑΣ πολεμούσε για τα συμφέροντα των πολλών, των εργατών, των αγροτών, του λαού της χώρας, για το δίκιο, τη λευτεριά, την ανεξαρτησία της χώρας και, ως εκ τούτου, ήταν "παράτυπος" - δεν είχε δικαίωμα να πολεμά, δεν είχε δικαίωμα να αγωνίζεται. Παρατυπία ήταν ο λαϊκός πόλεμος ως προς την τάξη και τον κόσμο των αστών, είτε αυτοί ήταν θαυμαστές του ναζισμού είτε αντίστοιχοι της αγγλικής ιμπεριαλιστικής και αποικιοκρατικής λογικής είτε ήταν απλά αστοί, οπαδοί της "ελευθερίας" εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Για όλους αυτούς ο πόλεμος του ΕΛΑΣ, η νίκη του ΕΛΑΣ κάθε άλλο παρά "απελευθέρωση'' ήταν».

Στον ταξικό αγώνα δεν υπάρχει ενότητα με τους απέναντι

Εξάλλου, ο Γ. Μαργαρίτης αναφέρθηκε και στην άλλη έννοια, που «υποφέρει» στους θεσμικούς και επίσημους γιορτασμούς, την «ενότητα».

Είπε χαρακτηριστικά: «Ολοι, λέει, χαίρονταν τις μέρες που οι Γερμανοί υποχωρούσαν κυνηγημένοι και ηττημένοι από την Ελλάδα. Ολοι γιόρταζαν στους δρόμους και όλοι υποδέχονταν τη λευτεριά με τον ίδιο και αυτό τρόπο, χτίζοντας πάνω σε αυτήν τις ίδιες προσδοκίες, τις ίδιες ελπίδες, τις ίδιες επιδιώξεις. Ολοι μαζί εκείνη τη μέρα, όλοι μαζί στις 12 Οκτωβρίου στην Αθήνα, όλοι μαζί στις 30 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη.

(...) Και περιγράφουν τα όσα συνέβησαν ως μία κοινή γιορτή, θυτών και θυμάτων, αφεντικών και δούλων, πλούσιων και φτωχών, πατριωτών και δοσίλογων. Ποτέ δεν έρχονται έτσι τα πράγματα στην Ιστορία. Ούτε τον Οκτώβριο του 1944 έγιναν έτσι.

Τι ήτανε ετούτη η ενότητα τις μέρες της Απελευθέρωσης;

Ενότητα απατηλή και "εργαλειακή". Ενα είδος ανακωχής που θα επέτρεπε στην αντίδραση να αναδιοργανώσει τις δυνάμεις της, να στηρίξει το κράτος και την εξουσία της πάνω στα όπλα του νέου ισχυρού της προστάτη: Του Βρετανού στη θέση του ηττημένου Γερμανού δυνάστη. Οι "ενωτικές" διαταγές του Βρετανού στρατηγού Σκόμπι υποδείκνυαν με ευκρίνεια τον σταθερό εχθρό. Ολες τους αποσκοπούσαν στο να κρατήσουν τις δυνάμεις του λαϊκού στρατού όσο το δυνατό πιο μακριά από τις μεγάλες πόλεις: Την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ιδιαίτερα.

(...) Την ίδια ώρα που εξυμνούσαν την εθνική ενότητα και που κατηγορούσαν το λαϊκό, το αντιστασιακό κίνημα ότι δήθεν διασπούσε την ενότητα αυτή, οι ίδιοι προετοίμαζαν τη βίαιη επιβολή του δικού τους κράτους και του δικού τους νόμου διά πυρός και σιδήρου. Τις μέρες που υπογραφόταν η Συμφωνία της Καζέρτας, στις ακτές γύρω από την Αθήνα, στο Πόρτο Ράφτη και στο Αυλάκι, οι Βρετανοί ξεφόρτωναν - κάτω από τη γεμάτη κατανόηση γερμανική επιτήρηση - τόνους όπλων και πυρομαχικών, για να εξοπλίσουν την "Χ", την Αστυνομία, τη Χωροφυλακή, το Μηχανοκίνητο του Μπουραντά, τις δοσίλογες εθνικές οργανώσεις, αλλά και τους διασωθέντες ταγματασφαλίτες της Πελοποννήσου, που μεταφέρονταν κρυφά από τις Σπέτσες, όπου τάχα θα τους περιόριζαν οι Βρετανοί, στην Αθήνα, στο Γουδί, όπου θα περίμεναν την Ορεινή Ταξιαρχία για να συμπολεμήσουν μαζί της.

(...) Ηξεραν τον εχθρό τους, ήξεραν ότι όσα κέρδισε ο λαός μας πολεμώντας τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους έπρεπε να του αφαιρεθούν με το καλό ή με το άγριο. Οι παλλαϊκές οργανώσεις έπρεπε να σταματήσουν, ο ΕΛΑΣ, ο ένοπλος λαός να αφοπλιστεί, το ΚΚΕ, ο οργανωτής, ο οδηγός, ο αιμοδότης των λαϊκών αγώνων, έπρεπε να συντριβεί, να απομονωθεί, να διαλυθεί με κάθε τρόπο και μέσο.

Δεν έκαναν εκπτώσεις, δεν έκαναν παραχωρήσεις, δεν έκαναν συμβιβασμούς στα επιτελεία της αντίδρασης. Γι' αυτούς ήταν ζήτημα ζωής να γυρίσει ο λαός υποταγμένος, τρομαγμένος, παραδομένος κάτω από τα σκήπτρα της εκμεταλλευτικής τους εξουσίας. Τα περί ενότητας ήταν στάχτη στα μάτια, λόγια κίβδηλα για να κοιμίσουν το λαό και να τον νικήσουν πιο εύκολα. Στον ταξικό αγώνα δεν υπάρχουν ενότητες με τους απέναντι.

(...) Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Ο λαός έχει.

Και σήμερα, στις επίσημες τελετουργίες, ποια ενότητα γιορτάζουν; Εκείνη την ψεύτικη που η μόνη της χρησιμότητα είναι να στρεβλώνει την Ιστορία, να κρύβει κάτω από το χαλί τα εγκλήματα της άρχουσας τάξης, τα εγκλήματα του καπιταλισμού και να εξωραΐζει το πρόσωπό του; Μια "ενότητα" που σήμερα, όπως και χτες, έχει τον ίδιο ορατό στόχο: Την προφύλαξη του αστικού συστήματος από τα βάρη των εγκλημάτων του, από τη συλλήβδην προδοσία πατρίδας, λαού, έθνους, από τη συμπόρευσή του με κατακτητές ναζί, εγκληματίες, ιμπεριαλιστές, αποικιοκράτες και όλους όσους η αγία οικογένεια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής τοποθετεί στην κορυφή της πολιτικής εξουσίας.

Μια "ενότητα" που έχει στόχο τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος, της αδικίας, και τη θωράκισή τους από την απειλή που προέρχεται από την ιστορική μνήμη, από την εμπειρία των λαών.

Οχι, δεν θα γιορτάσουμε εμείς ετούτη την κίβδηλη δήθεν "απελευθέρωση" των σοσιαλδημοκρατών. Δεν θα εξυβρίσουμε, δεν θα ειρωνευτούμε μαζί τους το λαό μας και τους αγώνες του».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ