Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

• Ενα αποκαλυπτικό άρθρο για το ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, μέσα από το παράδειγμα της πλειοψηφίας στην ΟΜΕ - ΟΤΕ.
• Σωματεία και φορείς της Αττικής συντονίζουν τη δράση τους στο μέτωπο της Υγείας.
• Συνέντευξη για τη δράση της Επιτροπής Αγώνα των συμβασιούχων εργαζόμενων στο Δήμο Θεσσαλονίκης.
• Ιστορικό: Οι συνθήκες δουλειάς των λιθογράφων πριν από την απεργία του 1977.

Από την πρόσφατη διαδήλωση που οργάνωσαν στην Αθήνα τα σωματεία των εργαζομένων και οι Επιτροπές Αγώνα των συμβασιούχων στους ΟΤΑ

Εναν αγώνα με τελευταίο κορυφαίο σταθμό την απεργιακή κινητοποίηση στις 11 Οκτώβρη και τη συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην Αθήνα, όπου οι εργαζόμενοι από τη Θεσσαλονίκη συμμετείχαν μαζικά, έχοντας την ενεργητική υποστήριξη των κλαδικών ταξικών σωματείων των ΟΤΑ στη Θεσσαλονίκη και στην Αττική. Στην καθαριότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης εργάζονται σήμερα περίπου 750 συμβασιούχοι που προσλαμβάνονται με 8μηνες συμβάσεις μέσω ΑΣΕΠ.

-- Κάτω από ποια ανάγκη συγκροτήθηκε η Επιτροπή Αγώνα Συμβασιούχων Εργαζομένων στο Δήμο Θεσσαλονίκης και τι διεκδικήσεις προβάλλατε;

-- Αυτό που κυριάρχησε για χρόνια στην προσπάθεια των συμβασιούχων να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη δουλειά, ήταν η προσφυγή στα δικαστήρια, με την ενθάρρυνση συνδικαλιστικών πλειοψηφιών και παρατάξεων που έχουν παίξει ρόλο στη γενίκευση της ευελιξίας, της μερικής και προσωρινής εργασίας, με τη γενικότερη γραμμή τους στο κίνημα. Ολόκληρα δικηγορικά γραφεία στηρίζουν τη δουλειά τους εμπορευόμενα τις ελπίδες των συμβασιούχων και εισπράττουν υπέρογκα ποσά.

Εχοντας αυτήν την αρνητική πείρα, το Φλεβάρη του 2015 πήραμε την πρωτοβουλία να αναδείξουμε στους συναδέλφους μας ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, ο δρόμος του αγώνα, της διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων μας. Αρχικά υπήρχαν επιφυλάξεις, αντιρρήσεις, ενστάσεις. Τα 2 - 3 άτομα που ξεκινήσαμε, σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται περισσότερα. Από κάθε χώρο δουλειάς μπήκε κάποιος εκπρόσωπος και έτσι δημιουργήθηκε η Επιτροπή Αγώνα.

Από την αρχή θέσαμε ως βασικό αίτημα τη σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, με πλήρη δικαιώματα, και σταδιακά εξειδικεύσαμε και εμπλουτίσαμε το πλαίσιο πάλης. Οταν ζητήσαμε στήριξη από το Σωματείο του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου την πλειοψηφία έχει ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, μας είπαν ότι θα μας γράψουν μέλη, χωρίς όμως το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Στον αντίποδα, ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Νομού Θεσσαλονίκης, όπου στην πλειοψηφία βρίσκονται οι ταξικές δυνάμεις, στάθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό μας και μας άνοιξε τις πόρτες του για να γραφτούμε μέλη με πλήρη δικαιώματα. Η απόφασή μας να οργανωθούμε στο σύλλογο του νομού πάρθηκε μέσα από μαζική Γενική Συνέλευση.

-- Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε και πώς δουλέψατε για να ξεπεραστούν;

-- Το εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο, γιατί αρχικά υπήρχε καχυποψία ανάμεσα στους συναδέλφους, ή και διαφωνίες ως προς το πλαίσιο των αιτημάτων, το ρόλο της Επιτροπής Αγώνα και τη λειτουργία της, ενώ δεν έλειψαν ούτε οι προσπάθειες διάσπασης. Το μεγάλο μας όπλο ήταν και είναι οι Γενικές Συνελεύσεις, όπου συζητάμε όλα τα ζητήματα, αποφασίζουμε συλλογικά και καθορίζουμε τη δράση μας.

Μέσα από την ίδια τους την πείρα και μαθαίνοντας για τη δράση της Επιτροπής Αγώνα, περισσότεροι εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν σε μια πορεία. Προχωρήσαμε στη συγκρότηση Συντονιστικού Συμβασιούχων, με παρέμβαση σε άλλους εννιά δήμους της Θεσσαλονίκης, ενώ δημιουργήθηκαν Επιτροπές Αγώνα και σε Βόλο, Αγία Παρασκευή, Ηλιούπολη, κ.α.

Η προσπάθεια που έκαναν κάποιοι να δημιουργήσουν εντυπώσεις, μιλώντας για «κατευθυνόμενο αγώνα», για «κομματικοποίηση» και άλλα παρόμοια, έπεσε στο κενό, γιατί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους απομόνωσαν. Οι συνάδελφοι κατάλαβαν ότι όλοι έχουμε τον ίδιο στόχο και ότι αποκούμπι σ' αυτόν τον αγώνα μας έχουμε το κλαδικό σωματείο του νομού και γενικότερα τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα.

-- Πώς λειτουργούν και πώς συντονίζονται οι Επιτροπές Αγώνα; Πώς γίνεται ο σχεδιασμός της δουλειάς;

-- Πλέον, η Επιτροπή Αγώνα στο Δήμο Θεσσαλονίκης λειτουργεί ως Εργασιακή Επιτροπή Συμβασιούχων του Σωματείου ΟΤΑ Νομού Θεσσαλονίκης και, αντίστοιχα, το Συντονιστικό των συμβασιούχων λειτουργεί στο πλαίσιο του κλαδικού Σωματείου. Σε πολύ τακτά διαστήματα μαζευόμαστε, καθορίζουμε το σχεδιασμό δράσης μας, καλούμε Γενική Συνέλευση. Εκεί γίνεται ενημέρωση στους συναδέλφους και αποφασίζουμε από κοινού για τα επόμενα βήματά μας. Γενική Συνέλευση μπορεί να κάνουμε και δύο φορές το μήνα, όταν κρίνουμε ότι χρειάζεται, πάντα με πολύ μεγάλη συμμετοχή.

Πιστεύουμε ότι ο σχεδιασμός, το πλαίσιο πάλης, οι κινητοποιήσεις, οι συγκεντρώσεις μας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η καλή λειτουργία των Επιτροπών είναι αυτά που κερδίζουν την εμπιστοσύνη του κόσμου, ώστε να δυναμώνει η συσπείρωση σ' αυτές. Είναι σημαντικό το στοιχείο ότι στην τελευταία απεργία η συμμετοχή των συμβασιούχων άγγιξε το 90% στο Δήμο Θεσσαλονίκης, ενώ οι περισσότεροι συμβασιούχοι στην καθαριότητα των ΟΤΑ είμαστε μέλη του κλαδικού Σωματείου.

Στην πρώτη κινητοποίηση που κάναμε στην Αθήνα, ήμασταν 20 άτομα. Μέσα σε έναν χρόνο, τον επόμενο Δεκέμβρη, κατεβήκαμε 400. Το γεγονός αυτό δεν περνάει απαρατήρητο ούτε από τη διοίκηση του δήμου ούτε από τις πλειοψηφίες στο σωματείο και στην ΠΟΕ ΟΤΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι παρά την πλούσια δράση μας, ποτέ και σε καμία κινητοποίηση δεν ήρθαν να μας συμπαρασταθούν, δεν έβγαλαν ούτε ένα ψήφισμα αλληλεγγύης στον αγώνα μας, ενώ επιμένουν να καταθέτουν διασπαστικές προτάσεις και να χωρίζουν τους εργαζόμενους σε παλιούς και νέους.

Μάλιστα, στην τελευταία κινητοποίηση, είχαμε απέναντί μας, φανερά πλέον, όχι μόνο την Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας, αλλά και εργολάβους που παραμονεύουν να διεισδύσουν στους δήμους, και απέτρεπαν τον κόσμο από το να συμμετέχει στην απεργία. Την ίδια στάση κράτησε και η πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΑ.

-- Κάτω από την πίεση και του δικού σας αγώνα, η κυβέρνηση ψήφισε τροπολογία με την οποία παρατείνει τις 8μηνες συμβάσεις για ένα χρόνο, εξαιρώντας όμως τους εργαζόμενους με δίμηνες συμβάσεις που υπογράφτηκαν μέσα στο 2016. Πώς κρίνετε αυτήν την εξέλιξη;

-- Η αναδίπλωση αυτή της κυβέρνησης από τα αρχικά της σχέδια είναι οξυγόνο για τη συνέχιση του αγώνα μας. Ενας κόσμος που ήταν στο σπίτι του απογοητευμένος και έκλαιγε τη μοίρα του, συμμετείχε στον αγώνα, διεκδίκησε. Δουλέψαμε με σχέδιο και καλή προετοιμασία και πετύχαμε να είναι μεγάλη η συμμετοχή του κόσμου στην τελευταία απεργία και στη διαδήλωση στην Αθήνα.

Οι εργαζόμενοι βγάζουν συμπεράσματα από τις μάχες που δίνουμε για το ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος, δηλαδή η κυβέρνηση, ο κρατικός μηχανισμός και οι μεγαλοεργολάβοι. Καταλαβαίνουν καλύτερα το ρόλο του κλαδικού σωματείου και την υπονομευτική στάση που κρατάει απέναντι στην Επιτροπή Αγώνα ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Αυτό αποτελεί μεγάλη παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες.

-- Πώς σχεδιάζετε να συνεχίσετε από εδώ και πέρα;

-- Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί, θα κλιμακωθεί και θα ενταθεί, γιατί παλεύουμε για το αυτονόητο: Τη δουλειά μας και για δουλειά για όλους. Να σταματήσουν όλες αυτές οι ελαστικές μορφές εργασίας, αυτό το καθεστώς της σύγχρονης σκλαβιάς, που μας θέλει εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, με ημερομηνία λήξης, χωρίς διεκδικήσεις, έρμαια των κυβερνήσεων και των δημοτικών αρχών. Να μετατραπούν οι συμβάσεις των εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων σε συμβάσεις μόνιμου προσωπικού. Σε όλους αυτούς τους αγώνες έχουμε μπροστάρη το σωματείο μας και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Αυτό είναι που πολλαπλασιάζει τη δύναμη και το κουράγιο μας.

Κινητοποιήσεις στο μέτωπο της Υγείας προετοιμάζουν και στη Δυτική Αθήνα οι Λαϊκές Επιτροπές Αιγάλεω, Χαϊδαρίου καθώς και μαζικοί φορείς από την Αγία Βαρβάρα. Τη Δευτέρα 7/11, στις 7 μ.μ, θα πραγματοποιήσουν πορεία και συγκέντρωση έξω από το Γενικό Νοσοκομείο Δυτικής Αττικής (πρώην «Λοιμωδών») στην Αγ. Βαρβάρα, το οποίο ουσιαστικά πλέον δεν λειτουργεί, παρά τις υποσχέσεις που έδινε η σημερινή κυβέρνηση όταν ήταν ακόμα αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ σε μια προσπάθεια να κοροϊδέψει τους κατοίκους, μεταφέρει στους χώρους του νοσοκομείου μια σειρά από δομές Υγείας των γύρω δήμων. Στην ουσία, ξηλώνει πρωτοβάθμιες υπηρεσίες από τις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας και τις στριμώχνει στο «Λοιμωδών», στέλνοντας το μήνυμα στους εργαζόμενους να το ξεχάσουν πλέον σαν γενικό νοσοκομείο. Αίτημα των Λαϊκών Επιτροπών είναι να επαναλειτουργήσει πλήρως εξοπλισμένο και στελεχωμένο, με το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό. Επιπλέον, η Λαϊκή Επιτροπή Αιγάλεω καλεί σωματεία, συλλόγους και φορείς από όλη τη Δυτική Αθήνα σε σύσκεψη για το συντονισμό της δράσης τους στο μέτωπο της Υγείας την Παρασκευή 11/11, στις 7 μ.μ., στο παράρτημα του συνδικάτου Οικοδόμων (Ελλης και Ανδριανουπόλεως 5, Αιγάλεω).

Ανάμεσά τους οι Σύλλογοι Εργαζομένων των Δήμων Βύρωνα, Καισαριανής και Ηλιούπολης, των Νοσοκομείων «Αλεξάνδρα», «Αιγινήτειο», «Συγγρός» καθώς και συνδικαλιστές από το «Λαϊκό» και το «Αρεταίειο». Το «παρών» έδωσαν επίσης Επιτροπές Ανέργων, Σύλλογοι Φοιτητών, Συνταξιούχων, Γυναικών, Ενώσεις ΕΒΕ, φορείς γονέων καθώς και το Παράρτημα Βύρωνα - Καισαριανής του ΕΣΥΝ.

Η σύσκεψη, που έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Καισαριανής μετά από κάλεσμα του Παραρτήματος Ανατολικών Συνοικιών του Συνδικάτου Οικοδόμων, διαπίστωσε τις τραγικές ελλείψεις στις δημόσιες μονάδες Υγείας - Πρόνοιας και κατέληξε σε διεκδικητικό πλαίσιο και πρόγραμμα δράσης για το επόμενο διάστημα. Στόχος είναι να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία της περιοχής για την υπεράσπιση της Υγείας του λαού, διεκδικώντας αποκλειστικά δημόσιο - δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, που να καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες και να εξασφαλίζει μόνιμη σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα για τους υγειονομικούς.

Στιγμιότυπο από τη σύσκεψη. Στο βήμα ο Γ. Αναγνώστου

Οπως είπε, «αυτή η πολιτική ευθύνεται για την υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων Υγείας και Πρόνοιας, τις περικοπές στους μισθούς των υγειονομικών, τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, μονάδων ΠΕΔΥ και κλινικών. Για την αύξηση των πληρωμών για εξετάσεις, νοσηλεία, φάρμακα...».

Ο Γ. Αναγνώστου, από τη σύσκεψη, απηύθυνε κάλεσμα αγώνα για να είναι οι υπηρεσίες Υγείας κατοχυρωμένο λαϊκό δικαίωμα και όχι εμπόρευμα ή φιλανθρωπία. Οπως είπε, «αυτός ο αγώνας δεν πρέπει να στρέφεται μόνο ενάντια σε κάθε κυβερνητικό σχέδιο, πρέπει να διεκδικεί την αξιοποίηση των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, της τεράστιας προόδου της Επιστήμης και της Τεχνολογίας για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών μας. Για να είναι όμως αποτελεσματικός, χρειάζεται να στραφούμε ενάντια στον πραγματικό εχθρό, τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κράτος τους και την Ευρωπαϊκή Ενωση - ΔΝΤ που τους στηρίζουν...».

Την πρωτοβουλία αυτή των σωματείων χαιρέτισε, επίσης, ο δήμαρχος Καισαριανής, Ηλίας Σταμέλος, μεταφέροντας στους συγκεντρωμένους την απόφαση της δημοτικής αρχής να στηρίξει τον αγώνα τους με όσα μέσα διαθέτει.

Τα παραδείγματα που μεταφέρθηκαν στη σύσκεψη από τις τοποθετήσεις των συμμετεχόντων ήταν πολλά και αποτύπωσαν την κατάντια του δημόσιου συστήματος Υγείας και Πρόνοιας: Πολύμηνες αναμονές για εξετάσεις όλων των ειδών, τεράστια κενά σε υγειονομικό προσωπικό, απίστευτες ουρές και ταλαιπωρία για τους συνταξιούχους, στροφή μεγάλου μέρους των ασθενών προς την ιδιωτική Υγεία, όσων αντέχουν τις αιματηρές πληρωμές, είναι μερικά από όσα ακούστηκαν στη σύσκεψη. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση ασθενούς που χρειάστηκε να νοσηλευθεί στον «Ευαγγελισμό» και οι οικείοι του μετέφεραν τα απαραίτητα για τη νοσηλεία του σεντόνια, κουβέρτες και μαξιλάρια από το σπίτι του!

Οι συνδικαλιστές από τα νοσοκομεία μετέφεραν ακόμα πιο γλαφυρά τις ελλείψεις σε προσωπικό. Η Μαρίνα Χαλβατζή, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στο «Αρεταίειο», σημείωσε ότι τέτοιες πρωτοβουλίες δίνουν κουράγιο και στους εργαζόμενους του νοσοκομείου. Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά: Ενώ λείπουν 35 νοσηλευτές και 19 ακόμα θα αφυπηρετήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα, η διοίκηση, με τη συμφωνία της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, ζητά μόνο 14 προσλήψεις. Την ίδια στιγμή, τα χρωστούμενα ρεπό για το προσωπικό είναι εκατοντάδες.

Αναφέρθηκε επίσης στις πολυήμερες καθυστερήσεις για τις αξονικές και μαγνητικές απεικονίσεις, ενώ ψηφιακή αγγειογραφία δεν γίνεται λόγω βλάβης εδώ και μήνες. «Ολες αυτές οι απαραίτητες υποδομές Υγείας που λείπουν από τις δημόσιες μονάδες οδηγούν τους ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα», πρόσθεσε η Μ. Χαλβατζή.

Η Ντίνα Γεωργάκη, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο, όπου οι κενές οργανικές θέσεις αγγίζουν το 37%, επισήμανε ότι τον ασθενή που μπαίνει στο νοσοκομείο τον υποδέχεται το γηρασμένο και στην πλειοψηφία του κουρασμένο προσωπικό, που αγωνιά μέρα με τη μέρα για το αν θα καταφέρει να αντεπεξέλθει στις ανάγκες των ασθενών. Κι αυτό τόσο λόγω των αντοχών του όσο και εξαιτίας των ελλείψεων σε φάρμακα, αναλώσιμα κ.λπ. Οπως είπε, κάπως έτσι φτιάχνονται τα «πλεονάσματα» για τα οποία η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση πανηγύριζαν.

Χαρακτηριστική ήταν και η τοποθέτηση της Αννας Χάλαρη, εκ μέρους της Επιτροπής Ανέργων Ηλιούπολης: «Η πείρα μας λέει ότι πολύς κόσμος έχει απογοητευτεί και ψάχνει λύσεις μέσω γνωστών, φίλων του κ.λπ. Μερικές φορές νιώθουν άσχημα γιατί δεν έχουν χρήματα. Η υγεία μας όμως δεν πρέπει να κοστολογείται, "έτσι μου έλαχε, έτσι θα πορευτώ"...».

Μετέφερε μάλιστα την περίπτωση άνεργης μητέρας, με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, που μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί και η οποία πρόσφατα διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Οπως είπε, στην περίπτωση αυτή φαίνεται όλη η γύμνια της Πρόνοιας, αφού οι όποιες παροχές για να αντιμετωπίσει το σοβαρό και απαιτητικό πρόβλημα υγείας της είναι πετσοκομμένες. Οι παρεμβάσεις της Επιτροπής Ανέργων ήταν άμεσες για τη στήριξη του αγώνα αυτής της οικογένειας και περιλάμβαναν παραστάσεις διαμαρτυρίας στους αρμόδιους για να σβηστούν όλα τα χρέη που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Σε σχέση με τον περιορισμό της «σπατάλης» και το «νοικοκύρεμα» που επικαλείται αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι χαρακτηριστικές οι ελλείψεις στα ΠΕΔΥ των Ανατολικών Συνοικιών, μιας περιοχής που συγκεντρώνει πληθυσμό άνω των 300.000 ατόμων: Τα απογευματινά ιατρεία, που είναι απαραίτητα για την εξυπηρέτηση των εργαζομένων και των παιδιών, δεν λειτουργούν για αρκετές ειδικότητες και για ορισμένες άλλες λειτουργούν μια - δυο φορές τη βδομάδα. Για παράδειγμα, στο Κέντρο Υγείας Βύρωνα ο παιδίατρος είναι μόνο μια φορά απόγευμα, ενώ στου Ζωγράφου καθόλου. Τα κενά σε γιατρούς έχουν αποτέλεσμα τα ραντεβού να καθυστερούν πάνω από μήνα.

Με την ολοκλήρωση της σύσκεψης, συγκροτήθηκε Συντονιστική Επιτροπή. Ως πρώτα βήματα αποφασίστηκαν, ανάμεσα σε άλλα, να συνεδριάσουν τα Διοικητικά Συμβούλια όλων των φορέων της περιοχής και να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις και πλατιές συσκέψεις, όπου θα συζητηθεί το πλαίσιο πάλης.

Επιπλέον, να πραγματοποιηθούν κινητοποιήσεις μέσα στο Νοέμβρη, όπως παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Υγείας και μεγάλη κινητοποίηση σε νοσοκομεία της περιοχής. Παράλληλα, σε κάθε συνοικία να οργανωθούν δράσεις ενημέρωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων γύρω από τα οξυμένα προβλήματα και τις ελλείψεις στις υγειονομικές μονάδες.

Το πλαίσιο πάλης, στο οποίο κατέληξε η σύσκεψη, περιλαμβάνει σειρά διεκδικήσεων για μέτρα άμεσης προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Ειδικά για την υγειονομική περίθαλψη, οι φορείς διεκδικούν, μεταξύ άλλων, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης όλων των ειδικοτήτων στις δημόσιες μονάδες Υγείας και Πρόνοιας και μονιμοποίηση όλων των επικουρικών, των εργαζομένων με μπλοκάκια, των συμβασιούχων και των εργολαβικών εργαζομένων. Να λειτουργήσουν, πλήρως στελεχωμένες και εξοπλισμένες, οι δημόσιες μονάδες Υγείας που έκλεισαν ή συγχωνεύθηκαν και να αναπτυχθούν δημόσια Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία. Να αποκατασταθούν οι απώλειες των υγειονομικών σε μισθούς και δικαιώματα ως αφετηρία για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών. Κεντρική διεκδίκηση των φορέων είναι το ενιαίο, σύγχρονο, αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, με κατάργηση κάθε είδους πληρωμής. Με πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στους τομείς Υγείας και Πρόνοιας.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να στοιχηθούν στα επενδυτικά σχέδια της εργοδοσίας όπως τους καλεί να κάνουν η πλειοψηφία στην ΟΜΕ - ΟΤΕ

Η επιστολή αυτή της εργοδοσίας είναι ενδεικτική για τη σκληρή διαπάλη ανάμεσα στους ισχυρούς ομίλους του κλάδου και τιτλοφορείται: «Προσπάθειες των ανταγωνιστών για ματαίωση επενδύσεων του ΟΤΕ σε δίκτυα Νέας Γενιάς σταθερής αξίας 700 εκατ. ευρώ». Ο διευθύνοντας σύμβουλος αποκαλεί τους εργαζόμενους «Αγαπητοί συνεργάτες» και τους ενημερώνει ότι επικοινωνεί μαζί τους «για ένα θέμα στρατηγικής σημασίας που είναι σημαντικό να γνωρίζει κάθε εργαζόμενος του ΟΤΕ».

Γράφει, ανάμεσα σε άλλα, η επιστολή: «Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η διαβούλευση της ΕΕΤΤ για το πλαίσιο ανάπτυξης δικτύων Νέας Γενιάς σταθερής με την τεχνολογία Vectoring για ταχύτητες 100Mbps. Από τον Κανονισμό αυτό, κρίνεται η δυνατότητά μας να συνεχίσουμε την υλοποίηση του επενδυτικού μας πλάνου σε δίκτυα σταθερής, αξίας 700 εκατ. ευρώ την επόμενη τετραετία (...) Η στρατηγική μας είναι ξεκάθαρη, με τελικό στόχο στο δίκτυο σταθερής η οπτική ίνα να φθάσει μέχρι το σπίτι (...) Οι ανταγωνιστές μας προσπαθούν να ανατρέψουν την παραπάνω στρατηγική και προτείνουν η υλοποίηση του Vectoring να πραγματοποιηθεί με άλλους όρους για τον ΟΤΕ και άλλους όρους για τους παρόχους (...)

Πίσω από αυτά κρύβεται το γεγονός ότι δεν είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν τα ποσά που απαιτούνται για την υλοποίηση νέων δικτύων και ως εκ τούτου προτιμούν να σταματήσουν και τον ΟΤΕ, αδιαφορώντας για την ανάπτυξη της χώρας (...) Μέχρι σήμερα, ο ΟΤΕ έχει βρεθεί σε αρκετές περιπτώσεις να ανταγωνίζεται με άνισους όρους ή να υποχρεώνεται να σταματήσει ή να καθυστερήσει επενδύσεις (π.χ. η απαγόρευση διάθεσης VDSL έως το 2012). Η ιστορία δεν πρέπει να επαναληφθεί».

Αν είναι μια φορά ενδιαφέρουσα η προσπάθεια της εργοδοσίας να στοιχίσει τους εργαζόμενους πίσω από τους στόχους της για να κυριαρχήσει στην αγορά, είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση της πλειοψηφίας στη διοίκηση της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΕ, που ουσιαστικά λειτουργεί σαν γραφείο Τύπου της εργοδοσίας.

Διαβάζουμε χαρακτηριστικά (και υπογραμμίζουμε): «Ο ΟΤΕ σε πείσμα των όρων αθέμιτου ανταγωνισμού (...) κατάφερε μέσα από ένα ισχυρό επενδυτικό πρόγραμμα και με αρωγό τη δική μας βοήθεια που προέκυψε από τη μείωση του κόστους εργασίας (...) όχι μόνο να κερδίσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών, αλλά και να επανακτήσει μερίδια αγοράς...». Ούτε λίγο ούτε πολύ, η πλειοψηφία του συνδικαλιστικού οργάνου των εργαζομένων (;) δηλώνει περήφανη που συνέβαλε με τη μείωση του «κόστους εργασίας» (δηλαδή με το ρήμαγμα των μισθών, των ασφαλιστικών και άλλων δικαιωμάτων των εργαζομένων) στην αύξηση των κερδών της εργοδοσίας!

Σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, η Ομοσπονδία απευθύνεται στην εργοδοσία και την προτρέπει «να χαράξει, ως οφείλει, επιθετική στρατηγική νίκης και όχι συμβιβαστικής άμυνας και να δώσει βιώσιμες λύσεις προοπτικής...»! Ούτε κουβέντα για τις απώλειες που είχαν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια, για τη νέα επίθεση που βρίσκεται προ των πυλών στα Εργασιακά. Το «άγχος» της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας είναι να σταθεί με αξιώσεις η εργοδοσία στη μάχη του ανταγωνισμού και να χαράξει επιθετική και νικηφόρα στρατηγική!

Δίνοντας μαθήματα εργοδοτικού συνδικαλισμού, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΟΜΕ - ΟΤΕ πρωτοστατεί για να έχουν οι εργαζόμενοι τους ίδιους στόχους με τα αφεντικά. Για να μειώνουν τις απαιτήσεις τους, προκειμένου ο «δικός τους» εργοδότης να είναι πιο μπροστά από τους άλλους του κλάδου στην κούρσα του ανταγωνισμού, για το «καλό της επιχείρησης», της ανάπτυξης, της οικονομίας. Βεβαίως, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά ότι την «επιθετική στρατηγική» ενός ομίλου τη δοκιμάζουν πρώτα οι ίδιοι στην πλάτη τους, με το παραπέρα ξήλωμα των δικαιωμάτων τους.

Αυτή είναι η θέση της εργοδοτικής πλειοψηφίας στην ΟΜΕ - ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ). Οσο για τις άλλες δυνάμεις, όπως αυτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που στον ΟΤΕ εκφράζονται μέσω της παράταξης ΑΣΕ ΟΤΕ, κάτω από τα αδιέξοδα της πολιτικής και συνδικαλιστικής τους γραμμής, έφτασαν στο σημείο να προτείνουν στο ΔΣ της Ομοσπονδίας, ενόψει της μεταβίβασης του 5% των μετοχών του οργανισμού στο ΤΑΙΠΕΔ, να δώσουν τα σωματεία των εργαζομένων και των συνταξιούχων ΟΤΕ τα αποθεματικά τους, για να αγοράσουν μετοχές, ώστε «να διατηρήσουν τον Δημόσιο χαρακτήρα του ΟΤΕ»!

Την ίδια τακτική με τον ΟΤΕ ακολουθούν και οι άλλοι εργοδότες, ζητώντας θυσίες από τους εργαζόμενους και κάνοντας παντού τους εργατοπατέρες - συνδικαλιστές τους (όπως στην ΟΜΕ - ΟΤΕ) να βάζουν εμπόδια στην οργάνωση των εργαζομένων, στην ανάπτυξη διεκδικητικών αγώνων, σε σύγκρουση με την εργοδοσία και τα συμφέροντά της. Το αποτέλεσμα είναι να βγαίνουν πάντα χαμένοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το αν ο εργοδότης θα κερδίσει περισσότερα, ή λιγότερα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο καβγάς ανάμεσα στις επιχειρήσεις των Τηλεπικοινωνιών μαίνεται αυτήν τη στιγμή γύρω από την επέκταση των δικτύων νέας γενιάς που επιτρέπει μεγαλύτερες διαδικτυακές ταχύτητες, ανώτερη ποιότητα και περισσότερες προσφερόμενες υπηρεσίες, για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Πρόκειται για τεχνολογικές καινοτομίες, που οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να απολαύσουν και για να το αντιληφθεί κανείς αυτό αρκεί να δει πόσο κοστίζουν οι νέες συνδέσεις VDSL.

Την ίδια στιγμή που στην επιστολή της η εργοδοσία του ΟΤΕ ενημερώνει τους εργαζόμενους ότι έχει εγκαταστήσει περισσότερα από 52.000 χλμ. οπτικών ινών, ότι έχει επενδύσει 2 δισ. ευρώ για ανάπτυξη υποδομών και ότι σκοπεύει να επενδύσει επιπλέον 1,3 τρισ., δηλαδή ποσά που προκαλούν ίλιγγο, οι εργαζόμενοι του ομίλου γυρνούν δεκαετίες πίσω σε ό,τι αφορά τα δικαιώματά τους. Αν προσθέσουμε στα παραπάνω τη συνολική κερδοφορία των επιχειρήσεων του κλάδου, που ουσιαστικά δεν γνωρίζει κρίση, αντιλαμβάνεται κανείς τον απίστευτο πλούτο που έχει παραχθεί από τη δουλειά των χιλιάδων εργαζομένων.

Βεβαίως, οι «καινοτομίες» που οι ίδιοι δοκιμάζουν είναι η ανασφάλεια και η εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς, οι υπενοικιάσεις προσωπικού, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι απολύσεις κ.λπ. Και, παρά τον πόλεμο ανάμεσα στους εργοδότες του κλάδου, για το ποιος θα κυριαρχήσει στην αγορά, όλοι σαν μια γροθιά αξιοποιούν το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που τους έφτιαξαν οι κυβερνήσεις, για τον κατώτατο μισθό, για τις απολύσεις, για τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα.

Με βάση τα παραπάνω, προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα: Γιατί η πρωτοφανής εξέλιξη και εξάπλωση της τεχνολογίας που διαφημίζεται από τις τηλεπικοινωνιακές επιχειρήσεις δεν οδηγεί σε βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και του λαού, αλλά αντίθετα στο όνομα του ανταγωνισμού τούς ζητάνε να κάνουν ολοένα και περισσότερες θυσίες; Γιατί, αντί να οδηγεί σε μείωση του εργάσιμου χρόνου και σε καλύτερες συνθήκες δουλειάς, συνδυάζεται με νέες εργασιακές σχέσεις - λάστιχο; Γιατί την ίδια ώρα που η τεχνολογία, το αγαθό της τηλεπικοινωνίας εξελίσσεται, αυτό το καρπώνονται κυρίως οι επιχειρηματικοί όμιλοι;

Η απάντηση βρίσκεται στις σχέσεις ιδιοκτησίας. Οσο ο κλάδος των Τηλεπικοινωνιών (όπως και όλοι οι βιομηχανικοί και άλλοι κλάδοι της οικονομίας) είναι στα χέρια των καπιταλιστών, τόσο η ζωή των εργαζομένων θα χειροτερεύει, σχετικά και απόλυτα, είτε με ανάπτυξη, είτε με κρίση. Τόσο θα μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα που ζουν και τις σύγχρονες ανάγκες τους, για την ικανοποίηση των οποίων υπάρχουν σήμερα όλες οι υλικές προϋποθέσεις.

Γιατί τα κέρδη των καπιταλιστών και στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών είναι αποτέλεσμα των τσακισμένων εργατικών δικαιωμάτων, του «χαμηλού εργασιακού κόστους» που λέει και η ΟΜΕ - ΟΤΕ, της απελευθέρωσης της αγοράς, των προνομίων και των επιδοτήσεων που απολαμβάνουν από το κράτος οι επιχειρηματικοί όμιλοι για να κάνουν επενδύσεις.

Ο μόνος δρόμος που συμφέρει πραγματικά τους εργαζόμενους, είναι αυτός της σύγκρουσης με την εργοδοσία και όχι η συμμαχία μαζί της. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός δικαιολογημένα ανησυχεί για τα «επενδυτικά σχέδια» των αφεντικών, αλλά αυτός δεν μπορεί να είναι ο καημός και των εργαζομένων.

Το αντίθετο πρέπει να γίνει: Να καταστρώνουν το δικό τους σχέδιο δράσης για την ανασύνταξη του κινήματος στον κλάδο και σε κάθε επιχείρηση χωριστά. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να πετάξουν από το σβέρκο τους την εργοδοτική - κυβερνητική συνδικαλιστική πλειοψηφία, να συντριβεί η γραμμή στήριξης της εργοδοσίας, την οποία υπηρετεί.

Να συστρατευθούν με τους κομμουνιστές στην πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που στα μέσα παραγωγής, όπως στις τηλεπικοινωνίες, κουμάντο θα κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η παραγωγή θα αναπτύσσεται προς όφελος του λαού, όχι για τα κέρδη των λίγων.

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από φύλλα της εφημερίδας «Εργάτης Τύπου και Χάρτου»

Ενα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ήταν η προετοιμασία που είχε γίνει για την επιτυχία της. Σχεδόν τρεις μήνες πριν την κήρυξή της, από το Φλεβάρη του 1977, ο Σύνδεσμος Λιθογράφων Εργατών πρόβαλλε το πλαίσιο αιτημάτων και καλούσε τις εργοστασιακές επιτροπές να ξεκινήσουν την προετοιμασία και «να γίνει εξόρμηση για την οικονομική τακτοποίηση όλων των συναδέλφων και για έκτακτη οικονομική ενίσχυση του ταμείου μας για την αντιμετώπιση των αναγκών του αγώνα».

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι στο φύλλο 7 (Οκτώβρης 1977) της εφημερίδας «Εργάτης Τύπου και Χάρτου», μεταξύ άλλων παρουσιάζονται «τα οικονομικά της απεργίας μας», που προήλθαν από συνδρομές και ενισχύσεις μέσα από τον ίδιο τον κλάδο, αλλά και από την αλληλεγγύη σωματείων και παρατάξεων από άλλους κλάδους και μαζικούς φορείς. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι τα έσοδα το μήνα Μάρτη ήταν 183.977 δραχμές και τα έξοδα 24.198. Το Μάη και τον Ιούνη, δηλαδή τους δύο μήνες που η απεργία ήταν στην κορύφωσή της, τα έσοδα ήταν αντίστοιχα 620.907 και 827.921 δραχμές και τα έξοδα 370.811 και 989.957 δραχμές.

Ομως, εκτός από την προετοιμασία (συσκέψεις, οικονομική ενίσχυση, στήσιμο επιτροπών κ.ά.) αυτής καθ' αυτής της απεργίας, σημασία είχαν και οι μικρές μάχες που δίνονταν στα εργοστάσια από τους εργαζόμενους ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Μάχες που δίδασκαν στους εργάτες τη σημασία του συλλογικού αγώνα, της οργανωμένης αντιπαράθεσης με την εργοδοσία. Σήμερα, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει δύο χαρακτηριστικές καταγραφές από την κλαδική εφημερίδα «Εργάτης Τύπου και Χάρτου», οι οποίες δείχνουν τόσο την άθλια κατάσταση που επικρατούσε στους χώρους δουλειάς, όσο και τις προσπάθειες των εργατών να οργανωθούν και να απαντήσουν.

«Οταν πρωτομπαίνεις στο εργοστάσιο αυτό, βλέπεις αμέσως ότι οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης είναι θεοσεβούμενοι άνθρωποι. Στους τοίχους είναι κρεμασμένα καλλιτεχνικά καδράκια με τις χριστιανικές εντολές (...) Αν όμως είσαι από τους δύσπιστους και θελήσεις να μάθεις τι πραγματικά βρίσκεται πίσω από τη χριστιανική βιτρίνα (...), θα μάθεις ότι οι θεοσεβούμενοι επιχειρηματίες βρήκαν τον τρόπο να πληρώσουν μέχρι σήμερα τα μικρότερα μεροκάματα που υπάρχουν στον κλάδο μας. Με την ταμπέλα "Ζητούνται ανειδίκευτοι εργάται" που κρέμεται μόνιμα στην είσοδο. Με την αδιάκοπη και βλοσυρή περιπολία στους χώρους δουλειάς. Και με τις χριστιανικότατες απειλές που εκτοξεύουν με το παραμικρό, κατάφεραν να σκορπίσουν το φόβο στους εργαζόμενους και να τους κρατήσουν ανοργάνωτους.

Θα μάθεις ότι οι εργάτες εκεί μέσα δουλεύουν εξαντλητικά δέκα και έντεκα ώρα (2-3 ώρες υπερωρία κάθε μέρα) δίπλα σε ντανιασμένες μπάλες χαρτί ενός τόνου περίπου, με κίνδυνο να σωριαστούν κάποια στιγμή επάνω τους. Κι' αυτό γιατί η επιχείρηση δεν διαθέτει τους αναγκαίους αποθηκευτικούς χώρους. Και για τον ίδιο λόγο, οι εργάτες υποχρεώνονται να σηκώνουν και να μετακινούν αδιάκοπα, από το ένα μέρος στο άλλο, μεγάλες ποσότητες τυπωμένου και ατύπωτου χαρτιού.

Θα μάθεις ότι τα Σάββατα οι εργάτες πρέπει να περιμένουν κοντά μισή ώρα στη γραμμή να πάρουν τα μεροκάματά τους. Κι ύστερα από την ταπείνωση της ουράς έξω από την αποθήκη που γίνεται η πληρωμή, καταλήγουν να βάζουν την υπογραφή τους σε μια κατάσταση που "πρέπει να ξέρεις άλγεβρα για να μπορέσεις να βρεις άκρη τι σου πληρώνουν", όπως λένε χαρακτηριστικά οι ίδιοι.

Θα μάθεις επίσης ότι οι θεοσεβούμενοι αυτοί επιχειρηματίες, δεκαετίες ολόκληρες πλήρωναν τις υπερωρίες κατά 25% λιγότερο από όσο προβλέπει ο νόμος (...) Κάποιος ανακάλυψε το κλέψιμο που γινόταν στις υπερωρίες. Το είπε και σε μερικούς άλλους. Κι αποφάσισαν να το καταγγείλουν στη Διοίκηση του Σωματείου τους (...) Σε λίγο όλοι συμφώνησαν ότι πρέπει να οργανωθούν και να διεκδικήσουν αναδρομικά τις κλεμμένες υπερωρίες. Ετσι κι έγινε.

(...) Ο έλεγχος αποκάλυψε ότι η χριστιανική γραμμή εκμετάλλευσης εφαρμοζόταν πολλά χρόνια στην επιχείρηση αυτή (...) Ο λογαριασμός που έγινε φανέρωσε ότι, μόνο για τα τελευταία πέντε χρόνια, ο κάθε εργαζόμενος δικαιούνταν να πάρει πίσω από 20-40.000 δρχ., και τα πήραν δίχως να χρειαστεί να κάνουν και μιας ώρας στάση εργασίας. Η νίκη αυτή έπεισε και τους πιο δισταχτικούς για την ανάγκη της οργάνωσης στο εργοστάσιο και το Σωματείο μας. Ετσι, η σύσκεψη που έκαναν στα γραφεία του Σωματείου κατέληξε στην εκλογή 8μελούς Εργοστασιακής Επιτροπής και στην απόφαση να απαιτήσουν αύξηση όλων των μεροκαμάτων και βελτίωση των συνθηκών δουλειάς».

Στο φύλλο 4β (Φλεβάρης-Μάρτης 1977), η εφημερίδα «Εργάτης Τύπου και Χάρτου» παρουσιάζει τις «Μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς» στην επιχείρηση «Αγκυρα - Παπαδημητρίου» «στην λεωφόρου Κηφισού, στον αριθμό 85 (...) που απασχολεί 50 περίπου εργατοτεχνίτες» και η οποία «διευθύνεται (...) με τον πιο στυγνό και αδίσταχτο τρόπο».

Σύμφωνα με την εφημερίδα, στο κέντρο του αχανή χώρου του εργοστασίου η διευθύντρια έστησε «έναν κανονικό πύργο ελέγχου, με τζαμαρία και με την αναγκαία μικροφωνική εγκατάσταση, τοποθέτησε μεγάφωνα στους τοίχους του εργοστασίου και μια άνετη πολυθρόνα πίσω από το μικρόφωνο, κι από εκεί παρακολουθεί όλη την κίνηση και εκπέμπει τις δικτατορικές της εντολές και παρατηρήσεις.

Αν λοιπόν κάποιος είχε σωματική ανάγκη και πήγαινε για δεύτερη φορά στην τουαλέτα, το εξασκημένο μάτι της κ. Παπαδημητρίου τον εντόπιζε αμέσως και τα μεγάφωνα ούρλιαζαν "έχεις ξαναπάει στην τουαλέτα, τελείωνε γρήγορα διότι η παραγωγή μένει πίσω". Αν κάποια από τις εργάτριες γύριζε το κεφάλι της για να ρωτήσει ή να πει κάτι στη διπλανή της, η οργισμένη φωνή της κ. Διευθύντριας πρόσταζε από τα μεγάφωνα "μπροστά σου κοπέλα μου, γιατί καθυστερείς την παραγωγή".

Το ίδιο γινόταν όταν ένας εργάτης ζητούσε να του φέρουν ένα αναψυκτικό ή έναν καφέ (στα περισσότερα εργοστάσια οι εργάτες έχουν αυτό το δικαίωμα και όταν δεν υπάρχει εσωτερική καντίνα παραγγέλλουν στο κοντινό καφενείο). Αλλά η κ. Παπαδημητρίου δεν αναγνωρίζει τέτοια δικαιώματα στους σκλάβους της. Για αυτή δεν υπάρχει παρά μόνο η παραγωγή και το κέρδος».

Στις συνθήκες αυτές, η εργοδοσία αποφάσισε να καταργήσει τη 45ωρη δουλειά των πέντε ημερών και να επαναφέρει το 47ωρο των έξι ημερών. Τότε ήταν που οι εργάτες αποφάσισαν να σηκώνουν κεφάλι, απευθυνόμενοι στα σωματεία τους, «κι αφού έγιναν οι αναγκαίες συνεννοήσεις, η κ. Παπαδημητρίου είδε να φτάνει στο γραφείο της ένα έγγραφο που της έκανε γνωστά τα δικαιώματα των εργατών. Ασυνήθιστη καθώς ήταν η κ. Διευθύντρια, πρασινοκιτρίνισε από το κακό της και άρχισε να φωνάζει ότι δεν αναγνωρίζει Εργοστασιακές Επιτροπές, ούτε συνδικάτα και δεν δέχεται καμιά συζήτηση. "Είναι αχάριστο το προσωπικό μου, που ήρθε να σας ζητήσει προστασία", ξεφώνιζε».

Στην άρνησή της να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους, οι εργάτες απάντησαν με στάσεις εργασίας. Τη δεύτερη μέρα, η εργοδοσία δέχτηκε την επαναφορά του 45ωρου, καθώς και 90 δραχμές αύξηση τη μέρα για τους άντρες και 80 για τις γυναίκες...