Σάββατο 1 Οχτώβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή & Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής θέματα:

  • Δεύτερη «αξιολόγηση» του μνημονίου: Βγαλμένες από τα «κιτάπια» του κεφαλαίου οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που περιλαμβάνει.
  • Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ: Επιδιώκουν στενότερη συνεργασία και στην Ενέργεια για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, στο φόντο εντεινόμενων ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή.
  • Δανία - Σουηδία: Ο μύθος της αστικής στατιστικής και προπαγάνδας των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Πίσω από τη μείωση της ανεργίας ή τα περί 6ωρης εργασίας, υπάρχουν η επέκταση της ελαστικής απασχόλησης και η επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων.
  • 15ο Διεθνές Ενεργειακό Φόρουμ: Στο Αλγέρι μεταφέρθηκαν τα παζάρια καπιταλιστικών πετρελαιοπαραγωγών χωρών για μείωση της πετρελαϊκής παραγωγής προκειμένου να ανέβουν οι τιμές.
ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΔΕΥΤΕΡΗ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»
Σαρωτικές αντιλαϊκές παρεμβάσεις βγαλμένες από τα «κιτάπια» του κεφαλαίου

Πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου που θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο τη θέση του λαού περιλαμβάνει η δεύτερη «αξιολόγηση», που βιάζεται να ολοκληρώσει η κυβέρνηση

Eurokinissi

Πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου που θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο τη θέση του λαού περιλαμβάνει η δεύτερη «αξιολόγηση», που βιάζεται να ολοκληρώσει η κυβέρνηση
Βγαλμένες από τα «κιτάπια» του κεφαλαίου είναι οι δεκάδες νέες αντιλαϊκές παρεμβάσεις που περιλαμβάνονται στο δεύτερο κύκλο «αξιολόγησης» του μνημονίου, σε συνέχεια αυτού που αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 10 Οκτώβρη στο πλαίσιο της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ.

Τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου επανέρχονται στην Αθήνα στις 18/10, ενώ όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές, συμπεριλαμβανομένης της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προσδίδουν στο αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα το χαρακτήρα του «κατεπείγοντος», καθώς σε αυτό συμπεριλαμβάνονται πάγιες αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και ενόψει των διεργασιών για τη διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους.

Σε αυτό το πλαίσιο, πέρα από το ζήτημα των νέων χτυπημάτων στα Εργασιακά, τα οποία βρίσκονται στο επίκεντρο της δεύτερης «αξιολόγησης», η «επόμενη μέρα» του κεφαλαίου, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει το νέο νόμο για την «εφοδιαστική αλυσίδα» (logistics), τις «απελευθερώσεις» στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τις διαδικασίες για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, τον νέο κανονισμό για παροχή υπηρεσιών ύδρευσης (συνδέεται με τις ιδιωτικοποιήσεις στον κλάδο), τον «οδικό χάρτη» για την πλήρη «απελευθέρωση» επαγγελμάτων (μηχανικοί), νέα νομοθεσία για την «κινητικότητα» στο δημόσιο τομέα, αναμόρφωση της νομοθεσίας για την «Επιτροπή Ανταγωνισμού».

Επιπλέον, σύμφωνα με έγγραφα που έχουν «διαρρεύσει», προβλέπονται επίσης η διαμόρφωση τριετούς προγράμματος για την Εκπαίδευση, η τροποποίηση της νομοθεσίας για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων κ.ά.

Σμπαράλια τα κονδύλια για τις λαϊκές ανάγκες

Παράλληλα, η εφαρμογή των προγραμμάτων για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» συνδέεται με την «αξιολόγηση των κοινωνικών παροχών», για τις οποίες σχεδιάζεται και νέο σφαγείο.

Σε κάθε περίπτωση, τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, είτε με το πρόσχημα της καθολικής εφαρμογής του λεγόμενου «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» είτε και χωρίς αυτό, αναζητούν το μείγμα των νέων αντιλαϊκών παρεμβάσεων, προκειμένου να επιτευχθούν πρόσθετες «εξοικονομήσεις», που φτάνουν στο 0,5% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση και αντιστοιχούν σε αντιλαϊκά μέτρα ύψους άνω των 900 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Στο στόχαστρο βρίσκεται μέχρι και το επίδομα θέρμανσης της λαϊκής οικογένειας, το οποίο ήδη έχει μειωθεί κατά 50% ή κατά 105 εκατ. ευρώ από τη σημερινή κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, δρομολογείται η καρατόμηση επιδομάτων, για τα οποία έχουν καταβληθεί εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία.

Σε νέα ύψη η αντιλαϊκή φοροληστεία

Προ των πυλών βρίσκονται και οι παρεμβάσεις για την παραπέρα ενίσχυση της φοροληστείας, απέναντι στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Σε αυτό το επίπεδο, τόσο το ΔΝΤ - σε ρόλο «λαγού» - μέσω της πρόσφατης έκθεσης για την ελληνική οικονομία, όσο και ο ΣΕΒ έχουν υποδείξει την παραπέρα σύνθλιψη του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους.

Κατεύθυνση, δηλαδή, είναι η επιβολή άμεσων φόρων στα λαϊκά νοικοκυριά, ακόμη και για εισοδήματα χαμηλότερα από τα όρια της επίσημης φτώχειας, σε συνέχεια, βέβαια, της φοροληστείας που συντελείται μέσω των έμμεσων φόρων στη λαϊκή κατανάλωση. Η πρόκληση έχει και συνέχεια, καθώς οι βιομήχανοι συνδέουν τη μείωση του αφορολόγητου ορίου (και τους πρόσθετους φόρους που θα περιέλθουν στο κρατικό ταμείο) με τις ελαφρύνσεις στο «μη μισθολογικό κόστος», δηλαδή με τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών...

Επιπλέον, δρομολογείται η διόγκωση των «τεκμαρτών κριτηρίων» διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας, καθώς και η κατάργηση των τελευταίων «ελαφρύνσεων», όπως για τις ιατρικές δαπάνες. Τα παραπάνω περιέχονται και σε έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε πλήρη ταύτιση με ανάλογη έκθεση που είχε εκπονήσει ο ΟΟΣΑ προ διετίας.

Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) του υπουργείου Οικονομικών, όπως αναφέρεται στο «επιχειρησιακό σχέδιο για το 2016», πρόκειται να επανεξετάσει τις φοροαπαλλαγές που ισχύουν ακόμη για «φυσικά πρόσωπα». Παράλληλα, μέχρι τις 30/11, θα υποβάλει εισήγηση για την αναμόρφωση της φορολογίας ακινήτων.

Στρατηγικοί στόχοι του σχεδίου είναι η μεγιστοποίηση των δημοσίων εσόδων, η ενίσχυση της φορολογικής συμμόρφωσης, η «καταπολέμηση της φοροδιαφυγής».

Κρατική στήριξη για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου

Την ίδια ώρα, οι νέες νομοθετικές παρεμβάσεις από το υπουργείο Οικονομίας είναι κομμένες και ραμμένες στις προδιαγραφές του εγχώριου κεφαλαίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, χαρακτηριστικά είναι τα όσα δρομολογούνται για το επόμενο διάστημα από την πλευρά του υπουργείου:

  • Νέο Κανονιστικό Πλαίσιο για την «ταχεία και αποτελεσματική» εξωδικαστική ρύθμιση του συνολικού χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού) των βιώσιμων επιχειρήσεων. Το συγκεκριμένο ζήτημα συνδέεται, βέβαια, με τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων και μάλιστα σε συνδυασμό και με ρυθμίσεις χρεών στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία από «βιώσιμες» επιχειρήσεις.

Ετσι, δρομολογούνται δραστικές αλλαγές στον πτωχευτικό κώδικα. Το σύνολο σχεδόν της διαδικασίας θα γίνεται εξωδικαστικά, στη βάση συμφωνιών μεταξύ των πιστωτών και των υπό πτώχευση επιχειρήσεων, ενώ τα δικαστήρια θα είναι αρμόδια για την επικύρωση των συμφωνιών.

Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, και μετά από τα παζάρια με τους «εταίρους», στο σχέδιο που εισάγεται η «ολιστική διευθέτηση των χρεών» των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων (χρέη προς ασφαλιστικά ταμεία, εργαζόμενους, πιστωτικά ιδρύματα, εφορία, προμηθευτές, κ.ά.) δεν προβλέπει την άμεση «διαγραφή οφειλών», όπως προέβλεπε ο ν. 4307/2014 (ο λεγόμενος «νόμος Δένδια»), που παρέμεινε ανενεργός.

Η νέα νομοθετική ρύθμιση αναμένεται να βασίζεται στο πάγωμα τμήματος των οφειλών, στη μεταφορά τους στο μέλλον (10 - 20 χρόνια και ανάλογα με τις δυνατότητες της επιχείρησης) και στη μελλοντική, αλλά με αυστηρές προϋποθέσεις και κατά περίπτωση, διαγραφή χρεών.

Ουσιαστικά, με το εν λόγω σχέδιο, επιδιώκεται, σε πρώτη φάση, το γρήγορο «ξεσκαρτάρισμα» του τεράστιου όγκου των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, δίνοντας ελπίδες επιβίωσης μόνο σε εκείνες τις «προβληματικές» επιχειρήσεις που κρίνεται ότι μπορεί να αντεπεξέλθουν στην κούρσα της ανταγωνιστικότητας, με βάση τις «μελέτες βιωσιμότητας» και σε συνδυασμό με τις προοπτικές και την ανταγωνιστικότητα συνολικότερα του κλάδου στον οποίο εντάσσεται η κάθε επιχείρηση.

  • Νόμος για τις δημόσιες συμβάσεις έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, καθώς και για τις συμβάσεις παραχώρησης, δηλαδή για την εκχώρηση των κρατικών υποδομών για εκμετάλλευση στους επιχειρηματικούς ομίλους.
  • Θα ακολουθήσουν η «αναθεώρηση» του νόμου για τις συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) και η θεσμική και οργανωτική αναβάθμιση της Ειδικής Γραμματείας ΣΔΙΤ του υπουργείου Οικονομίας.
  • Αναθεώρηση των νομοθετικών ρυθμίσεων για τις στρατηγικές επενδύσεις, ώστε «να ανταποκριθούν στις σύγχρονες προκλήσεις για την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων». Το εν λόγω μέτρο έρχεται να «κουμπώσει» με τον νέο «αναπτυξιακό νόμο», ενώ παράλληλα θα εμπλουτίσει τις προκλητικές διατάξεις για την ταχεία αδειοδότηση (fast track) των μεγάλων «στρατηγικού χαρακτήρα» επενδύσεων.
  • Αναθεώρηση του Ν. 4262/2014 για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων και υλοποίηση των ρυθμίσεών του για τους τρεις πρώτους κλάδους (τουρισμός, επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος και μεταποιητικές επιχειρήσεις στα τρόφιμα - ποτά), όπως προβλέπεται στις λεγόμενες «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ.

Το εν λόγω νομοσχέδιο και αυτό για την «απλοποίηση διαδικασιών σύστασης επιχειρήσεων» έχουν δοθεί σε διαδικασία «δημόσιας διαβούλευσης» και αναμένεται να κατατεθούν στη Βουλή το προσεχές διάστημα. Πρόκειται για νομοθετικές ρυθμίσεις «απλοποίησης» και σύντμησης στο ελάχιστο δυνατό των διαδικασιών για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων, στη ρότα που έχουν υποδείξει ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου. «Συντμήσεις», βέβαια, που αποβαίνουν σε βάρος της υγείας των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν και δουλεύουν...

Μάλιστα, πρόκειται για τους πρώτους τομείς, καθώς στη συνέχεια με νέα νομοθετήματα θα προχωρήσουν αντίστοιχες παρεμβάσεις σε τομείς όπως η εφοδιαστική αλυσίδα, οι εξορύξεις, το σύνολο της μεταποιητικής δραστηριότητας, τα «έξυπνα» επιχειρηματικά πάρκα, οι λοιπές τουριστικές δραστηριότητες (μαρίνες, γήπεδα γκολφ) κ.ά.

Στόχος είναι «η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και η δημιουργία φιλικού κλίματος για τις επιχειρήσεις», καθώς και η «δημιουργία υψηλής ασφάλειας δικαίου για τους δυνητικούς επενδυτές,κάτι το οποίο είναι απαραίτητο ιδιαίτερα στις περιπτώσεις των άμεσων ξένων επενδύσεων».

  • Αναθεώρηση της επιμελητηριακής νομοθεσίας και θεσμοθέτηση υπηρεσιών μιας στάσης για την ίδρυση επιχειρήσεων, προκειμένου να συντμηθούν το κόστος και ο χρόνος για την ίδρυση επιχειρήσεων.

Στην κυριολεξία, μία προς μία και όλες μαζί οι επόμενες αντιλαϊκές παρεμβάσεις υποτάσσονται στη στρατηγική του εγχώριου κεφαλαίου, στη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών του, μέσα σε ένα περιβάλλον εντεινόμενων «αβεβαιοτήτων» γι' αυτήν την ανάκαμψη.

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, ανεξάρτητα από τις όποιες οικονομικές συνθήκες και τα εκάστοτε δεδομένα, τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχίσουν να «στοιχειώνουν» την καθημερινότητα των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών της χώρας.


Α. Σ.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΚΥΠΡΟΥ - ΙΣΡΑΗΛ
Επιδιώκουν ενίσχυση της ενεργειακής συνεργασίας για τα κέρδη του κεφαλαίου...

...στο φόντο εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή

Από τη συνάντηση των υπουργών Ενέργειας των τριών χωρών που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην Αθήνα

Eurokinissi

Από τη συνάντηση των υπουργών Ενέργειας των τριών χωρών που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην Αθήνα
Με γοργούς ρυθμούς και στοχοπροσήλωση, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει την υλοποίηση της στρατηγικής επιλογής της ελληνικής αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε «ενεργειακό κόμβο» στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, σε μια προσπάθεια αναβάθμισης της θέσης του εγχώριου κεφαλαίου. Πρόκειται για πολιτική την οποία υπηρετούν σταθερά όλα τα αστικά κόμματα της χώρας, βάζοντας το καθένα το δικό του λιθαράκι στη σταδιακή εφαρμογή της και, φυσικά, στη βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας στους εντεινόμενους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην Ανατολική Μεσόγειο, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και διαύλων.

Στο πλαίσιο αυτής της επικίνδυνης στρατηγικής περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η πολυεπίπεδη ενίσχυση της «στρατηγικής σχέσης» με το κράτος του Ισραήλ, η οποία έχει στο επίκεντρό της και τα θέματα της Ενέργειας, την εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, αλλά και τη μεταφορά τους προς την Ευρώπη.

Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα τριμερής συνάντηση στην Αθήνα μεταξύ του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτη, με τους ομολόγους του από το Ισραήλ και την Κύπρο, Yuval Steinitz και Γ. Λακκοτρύπη αντίστοιχα, κατά τη διάρκεια της οποίας τέθηκε επί τάπητος η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των τριών χωρών γενικά και ειδικότερα η προώθηση συγκεκριμένων ενεργειακών έργων.

Πρόκειται πιο συγκεκριμένα για τον αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου «East Med», αλλά και την ηλεκτρική διασύνδεση μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας, δύο έργα στα οποία και οι τρεις ενδιαφερόμενες χώρες επενδύουν πολλά, και σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, και τα οποία προωθούν συστηματικά τα τελευταία χρόνια.

«Ενεργειακοί εξαγωγείς», «πύλες εισόδου»... και η απάτη περί «σταθερότητας»

Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις των τριών υπουργών αμέσως μετά το τέλος της συνάντησής τους, με τον Π. Σκουρλέτη να ισχυρίζεται πως «η συνεργασία ανάμεσα στο Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα δημιουργεί όρους σταθερότητας για την ευρύτερη περιοχή», προσθέτοντας ότι «αυτό που αναδείχθηκε ως ένα πολύ σημαντικό ζήτημα είναι η δυνατότητα της Ελλάδας να γίνει η πύλη εισόδου για το φυσικό αέριο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, η πείρα σε όλη την ευρύτερη περιοχή αποδεικνύει ότι οι «ενεργειακές πύλες», στο φόντο των επικίνδυνων ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, μόνο «σταθερότητα» δεν φέρνουν στους λαούς...

«Καλύτερη από ποτέ» χαρακτήρισε ο Ισραηλινός υπουργός τις σχέσεις μεταξύ των τριών χωρών σε διάφορους τομείς, όπως «...η ασφάλεια, ο τουρισμός, η οικονομία και φυσικά ο πολύ σημαντικός τομέας της Ενέργειας...».

Ως «στρατηγικής σημασίας» έργο χαρακτήρισε την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Κύπρο και την Ελλάδα και ύστερα μέσω της Ελλάδας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Υπογράμμισε ότι πλέον το Ισραήλ για πρώτη φορά στην ιστορία είναι «ενεργειακός εξαγωγέας», καθώς έως τώρα έχει ανακαλύψει 900 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και, σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες και εκτιμήσεις, προσδοκά ότι σύντομα θα ξεπεράσει τα 3 τρισ. κ.μ. επιβεβαιωμένες ποσότητες.

Πρόσθεσε ότι και στην Κύπρο αναμένονται σύντομα «σπουδαίες ανακαλύψεις και ίσως ακολουθήσει και η Αίγυπτος. Ετσι, αν λάβουμε υπόψη την οικονομική ζώνη του τριγώνου Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου, όλοι μαζί, φαίνεται ότι η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να μετατραπεί στην επόμενη σημαντική πηγή φυσικού αερίου, όχι μόνο για τις γείτονες χώρες, αλλά για την Ευρώπη».

Χαρακτήρισε τον «East Med» ως «ένα από τα πιο ελπιδοφόρα έργα» και στην επικείμενη τριμερή συνάντηση κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που θα λάβει χώρα στην Ιερουσαλήμ, με τη συμμετοχή και της ΕΕ, θα γίνουν περαιτέρω επεξεργασίες.

Αντίστοιχα, ο Γ. Λακκοτρύπης τόνισε πως το σημαντικό στοιχείο στις επαφές των τριών χωρών «δεν είναι μόνο το τι έχουμε ανακαλύψει σήμερα, που ήδη ξεπερνά σε ποσότητες τις ετήσιες ανάγκες της Ευρώπης, αλλά είναι και οι προοπτικές για τη συνέχεια»...

Για την «ενεργειακή ασφάλεια» των ευρωενωσιακών μονοπωλίων

Τα σχέδια κατασκευής του αγωγού «East Med» έχουν ξεκινήσει από το 2011 και σκοπός της κατασκευής του είναι η μεταφορά του ισραηλινού και κυπριακού φυσικού αερίου, από τα κοιτάσματα της λεγόμενης «λεκάνης της Λεβαντίνης» - από τα κοιτάσματα «Αφροδίτη» με απόθεμα 7 τρισ. κυβικά πόδια, «Leviathan» με απόθεμα 17 τρισ. κυβικά πόδια και όποια αργότερα ανακαλυφτούν - προς την Ευρώπη. Το μεγαλύτερο μέρος του αγωγού θα είναι υποθαλάσσιο, θα ξεκινά από τα ισραηλινά κοιτάσματα στην περιοχή, θα περνά από το Βασιλικό της Κύπρου και η πορεία του θα συνεχίζεται μέχρι την Κρήτη κι από εκεί μέσω Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας στην Ιταλία.

Ο αγωγός έχει ενταχθεί στα «έργα κοινού ενδιαφέροντος» της ΕΕ - αφορά έργα σε μια σειρά τομείς που θεωρούνται στρατηγικής σημασίας για το σύνολο της λυκοσυμμαχίας - καθώς εκτιμάται ότι ενισχύει την «ενεργειακή ασφάλεια» της ΕΕ, ενισχύοντας και την πολιτική της «διαφοροποίησης» πηγών, προμηθευτών και όδευσης ενεργειακών αγαθών που προωθεί, ώστε να μην είναι απόλυτα εξαρτημένη, στο φυσικό αέριο τουλάχιστον, από ένα μόνο προμηθευτή.

Η δυναμικότητα του αγωγού εκτιμάται στα 10 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου και το κόστος του περίπου στα 6,2 δισ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με όσα είπε πρόσφατα στη Βουλή ο Π. Σκουρλέτης, από την έναρξη κατασκευής του απαιτούνται περίπου 7 χρόνια για να τεθεί σε εμπορική λειτουργία.

Οπως έχει ανακοινωθεί, στις αρχές Οκτώβρη θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα των τεχνικών και οικονομικών μελετών του έργου και αναμένεται ο καθορισμός των επόμενων βημάτων από τα εμπλεκόμενα μέρη.

Ο Π. Σκουρλέτης, σε σχετική ενημέρωση της Βουλής, είχε επισημάνει τον περασμένο Ιούνη ότι η κατασκευή του αγωγού από τεχνικής σκοπιάς είναι «απολύτως εφικτή», ενώ και η σχετική μελέτη εμπορικών, οικονομικών και γεωστρατηγικών επιπτώσεων επιβεβαιώνει την «οικονομική ανταγωνιστικότητα» του έργου, το οποίο αναφέρεται ότι παρουσιάζει περισσότερα ποιοτικά και γεωπολιτικά πλεονεκτήματα έναντι των υπολοίπων εναλλακτικών εξαγωγής του φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ...

Παράλληλα, πολύ σημαντική θεωρείται η ηλεκτρική διασύνδεση των Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου, γνωστό με την ονομασία «EuroAsia InterConnector».

Ηδη έχουν ανατεθεί και εκτελούνται οι σχετικές μελέτες προετοιμασίας του έργου, για να εισέλθει στη φάση της υλοποίησής του, και εκτιμάται πως θα είναι έτοιμες μέχρι το τέλος του έτους.

Το καλώδιο θα έχει συνολικό μήκος 1.518 χιλιομέτρων και θα συνδέει τα ηλεκτρικά δίκτυα των τριών χωρών με την ηπειρωτική Ευρώπη. Η συνολική μεταφορική του ικανότητα ανέρχεται στα 2.000 MW προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και ως σκοπός του αναφέρεται το να μπει τέλος «στην ενεργειακή απομόνωση του Ισραήλ και της Κύπρου». Και αυτό το έργο έχει ενταχθεί στα «έργα κοινού ενδιαφέροντος» της ΕΕ.

Το καλώδιο αναμένεται να τοποθετηθεί σε βάθος μέχρι 2.000 μέτρων στο βυθό της θάλασσας και οι εταίροι μελετούν την επέκτασή του μετά την αποπεράτωσή του, προκειμένου να διπλασιαστεί η μεταφορική του ικανότητα. Μέσα στο 2017 αναμένεται να ξεκινήσουν τα έργα για το αρχικό καλώδιο διασύνδεσης Ισραήλ - Κύπρου, μήκους 329 χιλιομέτρων, και να ολοκληρωθούν το 2019. Η ηλεκτρική διασύνδεση της Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα, η οποία υπολογίζεται να έχει ολοκληρωθεί το 2020, εντάσσεται στο «EuroAsia InterConnector», ενώ η τρίτη και τελική φάση που θα συνδέσει το καλώδιο από την Κύπρο στην Κρήτη υπολογίζεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2022. Το κόστος για τις δύο πρώτες φάσεις υπολογίζεται στα 1,5 δισ. ευρώ.

Ρευστό σκηνικό...

Τα παραπάνω έργα, βέβαια, όπως και συνολικότερα οι «στρατηγικές συνεργασίες» που προωθεί το κεφάλαιο, συνδέονται άμεσα με τους άξονες και τους αντι-άξονες που στήνονται για λογαριασμό των μονοπωλίων, ενώ η «ευόδωσή» τους ή μη εξαρτάται άμεσα από την εξέλιξη των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα εν λόγω ενεργειακά σχέδια Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ προσκρούουν σε αντίστοιχες επιδιώξεις της αστικής τάξης της Τουρκίας, η οποία δεν είναι σε καμιά περίπτωση διατεθειμένη να μείνει έξω από τη μοιρασιά. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η ώθηση σε αυτήν την τριμερή συνεργασία δόθηκε μετά τη σοβαρή όξυνση των σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ. Την ίδια ώρα, ωστόσο, επιβεβαιώνεται όλο και πιο καθαρά ότι και μέσα στη φάση της όξυνσης παρέμεναν και παραμένουν δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των δύο χωρών, γεγονός που αποδεικνύει τη ρευστότητα όλων αυτών των σχεδιασμών, σε μια περιοχή και ένα πεδίο μάλιστα (έλεγχος ενεργειακών πηγών και διαύλων) που εμπλέκονται πολλοί «παίκτες»...

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι σαφές ότι η ενίσχυση της μιας ή της άλλης συμμαχίας και συνεργασίας των αστικών τάξεων δεν εξασφαλίζει καμιά «σταθερότητα» και καμιά «ασφάλεια» στους λαούς της περιοχής.


Φ. Κ.

ΔΑΝΙΑ - ΣΟΥΗΔΙΑ
Η αστική στατιστική κρύβει την επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων

Από περσινή κινητοποίηση στην Κοπεγχάγη ενάντια στις περικοπές στην Παιδεία
Από περσινή κινητοποίηση στην Κοπεγχάγη ενάντια στις περικοπές στην Παιδεία
Με συγκεκριμένη στόχευση, το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται στον εγχώριο και το διεθνή αστικό Τύπο δημοσιεύματα που εκθειάζουν το λεγόμενο «σκανδιναβικό μοντέλο» (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και ενίοτε και Φινλανδία), του οποίου η αίγλη, όσο υπήρχε το αντίπαλο δέος του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, ήταν υψηλή. Μετά την αντεπανάσταση και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες, η κατάσταση έχει αλλάξει κατά πολύ, με τις διάφορες κυβερνήσεις, νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές, να παίρνουν πίσω ό,τι δικαιώματα έχουν απομείνει. Ωστόσο, αυτό που παρουσιάζουν η αστική στατιστική και η προπαγάνδα του κεφαλαίου ως «ατού» είναι η ...μικρή ανεργία και υποτίθεται οι καλύτερες εργασιακές σχέσεις και συνθήκες ζωής. Και στον ελληνικό Τύπο εμφανίστηκαν ρεπορτάζ, όπως αυτό για τη Δανία που «έχει μηδενίσει την ανεργία της» στο 4,5% ή για τη Σουηδία που προχωράει σε μερική εφαρμογή της 6ωρης εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών, ζήτημα που εφαρμόζεται πιλοτικά. Οπως θα δείξουμε με συγκεκριμένα στοιχεία, πρόκειται για μύθο που «χτίζεται» με παραπλανητικά στοιχεία και κρύβει την πραγματικότητα της γενίκευσης της μερικής απασχόλησης χωρίς δικαιώματα και της επιδείνωσης των όρων ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Το παράδειγμα του «μαγειρέματος» στοιχείων στη Δανία

Στη Δανία, συμβαίνει ακριβώς αυτό που ορίζει και η ευρωενωσιακή στατιστική σχετικά με το ποιος θεωρείται άνεργος, ώστε να συγκαλύπτεται η ραγδαία εξάπλωση της ελαστικής απασχόλησης, των συμβολαίων - «σκουπιδιών» που συναντάμε και σε άλλες χώρες, όπως τα «zero contracts» (μηδενικά συμβόλαια), δηλαδή: όταν χρειάζεται τον εργαζόμενο ο εργοδότης, με ελάχιστα ή και καθόλου δικαιώματα, αφού συνήθως το διαμεσολαβητή κάνουν τα λεγόμενα «γραφεία επινοικίασης εργασίας», δηλαδή τα δουλεμπορικά γραφεία που διευρύνονται.

Στη Δανία, άνεργοι θεωρούνται μόνο όσοι δικαιούνται επίδομα ανεργίας, για το οποίο οι όροι έχουν γίνει πολύ αυστηροί. Το 2011 αναθεωρήθηκε ριζικά το σύστημα επιδότησης της ανεργίας, με συμφωνία όλων των κομμάτων, πλην τυπικά των σοσιαλδημοκρατών της «κοκκινοπράσινης συμμαχίας», οι οποίοι όμως στήριζαν την κυβέρνηση, που το πέρασε. Η διάρκεια δικαιώματος στο επίδομα μειώθηκε κατά 50% (από 4 σε 2 χρόνια), με αποτέλεσμα μέχρι την 24η Φλεβάρη του 2016 να έχουν πεταχθεί 70.000 άτομα εκτός επιδόματος και αυτοί να μη θεωρούνται άνεργοι. Υπολογίζεται, δε, ότι το λιγότερο 10.000 το χρόνο θα έχουν από 'δω και πέρα την ίδια κατάληξη.

Υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη ζωή των ανέργων. Την πρώτη μέρα που δηλώνεται κανείς άνεργος, αντιμετωπίζει ένα κυνηγητό από τις αρχές: πρέπει να δηλώνει τακτικά παρών, να υποβάλει κάθε βδομάδα το λιγότερο δύο αιτήσεις για δουλειά, να παρακολουθεί κάποια συχνά ανούσια σεμινάρια που πολλοί τα εγκαταλείπουν ως προσβολή στην αξιοπρέπειά τους. Χιλιάδες νέοι που ψάχνουν εργασία και δεν έχουν ακόμα συμπληρώσει τις ώρες δουλειάς που χρειάζεται το δικαίωμα στο επίδομα, δεν θεωρούνται άνεργοι.

Τα δουλεμπορικά οργιάζουν

Από τους επίσημα καταγεγραμμένους 2.762.000 εργαζόμενους στη Δανία (σε συνολικό πληθυσμό 5,7 εκατομμύρια), μόνο οι 2.025.000 εργάζονται με πλήρες ωράριο. Οι υπόλοιποι από κάποιες ώρες τη βδομάδα.

Τα δουλεμπορικά γραφεία οργιάζουν, όπου θύματα πέφτουν και πολλοί Ελληνες μετανάστες, και τα συμβόλαια που υπογράφονται προβλέπουν ότι είσαι στη διάθεσή τους όποτε σε χρειάζονται. Μπορεί για μια ώρα δουλειά τη μέρα, μπορεί και για 10, ή για 3 μέρες τη βδομάδα ή και λιγότερο. Οι εργοδότες όπου επινοικιάζονται οι εργάτες, ουσιαστικά δεν έχουν καμία δέσμευση και μπορούν με νοικιασμένους εργάτες να διεκπεραιώνουν ένα τμήμα της παραγωγής τους. Ολο και πιο συχνό είναι το φαινόμενο να απολύονται εργαζόμενοι με συγκροτημένα δικαιώματα και στο δημόσιο τομέα και στη θέση τους να προσλαμβάνουν προσωρινούς, χωρίς πολλές φορές τα απαραίτητα προσόντα και με πολύ χαμηλότερο μισθό (όπως συμβαίνει σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς, έργα συντήρησης). Ειδικά σε τμήματα στο Δημόσιο, εργασίες συντήρησης και καθαριότητας, απολύουν τους εργαζόμενους και οι δουλειές δίνονται με πλειστηριασμό σε ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες προσλαμβάνουν τους απολυμένους ή επινοικιαζόμενους, φυσικά με πολύ χαμηλότερους μισθούς και λιγότερα δικαιώματα.

Οι απολύσεις εργαζομένων πολλαπλασιάζονται

Μόνο την τρέχουσα έως τώρα χρονιά, έχουν γίνει οι εξής απολύσεις:

Η μεγάλη φαρμακοβιομηχανία «NovoNordisk», με συνολικό τζίρο 54,7 δισ. κορόνες (7,3 δισ. ευρώ) το πρώτο εξάμηνο του 2016 και καθαρό κέρδος 19,4 δισ. κορόνες (2,6 δισ. ευρώ), με δικαιολογητικό ότι τα κέρδη δεν ήταν τα αναμενόμενα, ανακοίνωσε στις 29/9 ότι θα απολυθούν 1.000 εργαζόμενοι σε πρώτη φάση, εκ των οποίων οι 500 στη Δανία.

Την προηγούμενη βδομάδα, το Δανέζικο Ταχυδρομείο ανακοίνωσε ότι θα απολυθούν 770 εργαζόμενοι. Στη μεγαλύτερη τράπεζα, DanskeBank, απολύθηκαν 47 εργαζόμενοι από το τμήμα προγραμματισμού.

Στα νοσοκομεία της περιφέρειας της πρωτεύουσας, με βάση τον προϋπολογισμό που υπογράφηκε πρόσφατα, αναμένονται πάνω από 900 απολύσεις.

Στα πανεπιστήμια απολύθηκαν πάνω από 1.000 εργαζόμενοι (καθηγητές και διοικητικό προσωπικό) και πριν δυο βδομάδες το Πανεπιστήμιο Κοπεγχάγης ανακοίνωσε άλλες 100 απολύσεις.

Η εταιρεία παραγωγής ακουστικών βαρηκοΐας «Oticon» προέβη σε 210 απολύσεις, η «Maersk Supply Service» σε 400. Η αμερικανική «Ιντελ» έκλεισε και άφησε στο δρόμο 250 εργαζόμενους, η «Τelenor» 79, η κρεατοβιομηχανία «Tican» 80 εργαζόμενους.

Η δικαιολογία για τις περισσότερες απολύσεις είναι ότι οι μέτοχοι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από το επίπεδο των κερδών που παρουσίασε η εταιρεία και η τιμή των μετοχών.

Επίσης, ιδιαίτερα προβάλλεται στη Δανία και άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης το λεγόμενο ...ισχυρό κοινωνικό κράτος. Ανεξάρτητα από τις διαφορές που υπάρχουν με την Ελλάδα, λόγω της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, το γεγονός είναι ένα, ότι τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως κυβέρνησης διαχείρισης, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα έχουν υποστεί πολλαπλά πλήγματα. Τώρα η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, πατώντας στα μέτρα που πήραν οι προηγούμενες σοσιαλδημοκρατικές, ετοιμάζει πρόταση για αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67,5 και 68 χρόνια.

Στοιχείο, επίσης, που δεν πολυπροβάλλει η αστική στατιστική είναι η αύξηση της κοινωνικής ανισότητας και της φτώχειας, που παρατηρείται και στη Δανία. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και τα συμβιβασμένα συνδικάτα, κάτω από την πίεση και την αγανάκτηση των εργαζομένων και τη δράση ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων, έχουν εξαγγείλει διαδήλωση ενάντια στη φτώχεια για τις 4 Οκτώβρη, έξω από τη Βουλή, με την επανέναρξη των εργασιών της.

Σχετικά με την προπαγάνδα για το 6ωρο στη Σουηδία

Παρά την προπαγάνδα που σηκώνεται παγκόσμια, και στη χώρα μας, ότι το 6ωρο έχει εφαρμοστεί στη Σουηδία, το ζήτημα του 6ωρου/30ωρου χωρίς μειωμένες αποδοχές εφαρμόζεται κύρια πιλοτικά, σε 10 μόλις εργασιακούς χώρους. Συγκεκριμένα:

Στην εταιρεία συμβούλων «Brath» στην κωμόπολη της βόρειας Σουηδίας Οrnskοldsvik από το 2012. 18 άτομα στην επιχείρηση με 4 απ' αυτούς στη διοίκηση. 3 ώρες δουλειά, 1 ώρα γεύμα και 3 ώρες δουλειά.

Διαφημιστικό γραφείο «Oss» στο Visby του νησιού Γκόντλαντ από το Μάρτη του 2016. Αφορά 5 άτομα και κάθε δύο μήνες κάνουν αξιολόγηση της κατάστασης.

Ενα από τα συνεργεία της «Toyota center» στο Molndal (στην περιοχή του Γκέτεμποργκ) από το 2002. Το εφάρμοσε η εταιρεία όταν είχαν μειωμένες παραγγελίες, αλλά το 6ωρο εφαρμόζεται στο τμήμα τεχνικών (μηχανικοί αυτοκινήτων) με περίπου 35 άτομα.

Εταιρεία κατασκευής παιδικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών «Filimundus» από το 2015, για 7 εργαζόμενους (το 2013 ήταν 9 εργαζόμενοι, δηλαδή έγινε μείωση προσωπικού).

Διαφημιστική εταιρεία «Background» στη μικρή πόλη της βόρειας Σουηδίας Falun. Από το 2015 με αξιολόγηση κάθε τρεις μήνες και αφορά 8 εργαζόμενους.

Εταιρεία τηλεπικοινωνιών «Qall Telecom» με 70 εργαζόμενους. Εφαρμόζεται στο τμήμα πωλήσεων από το Φλεβάρη του 2016 δοκιμαστικά και δηλώνεται ότι θα εκτιμηθεί αν θα το μονιμοποιήσει.

Δημοτικό γηροκομείο Aldreboendet Sjojungfrun. Δοκιμή μέχρι τέλος του 2016.

Δημοτικό γηροκομείο Svartedalens Aldrecentrum. Εφαρμόζεται πειραματικά μέχρι τέλος του 2016 για 50 εργαζόμενους, μόνο το βοηθητικό προσωπικό (όχι νοσοκόμες, φυσιοθεραπευτές κ.λπ.).

Ορθοπεδική κλινική στο νοσοκομείο του Molndal (στην περιοχή του Γκέτεμποργκ). Γύρω στους 100 νοσηλευτές (όχι ιατρικό προσωπικό). 32 ώρες/βδομάδα, εφαρμόζεται δοκιμαστικά 2015 - 2017.

Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της βόρειας Σουηδίας σε δύο πτέρυγες, εφαρμόζεται πειραματικά για νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.

Το ωράριο στη Σουηδία βασικά είναι 5θήμερο, 8ωρο, 40ωρο. Υπάρχουν, βέβαια, συλλογικές συμβάσεις με μικρότερο ωράριο του 40ωρου σε μερικούς κλάδους. Οι εργαζόμενοι, όμως, εκτός εξαιρέσεων ή κάτι άλλο που ορίζει η συλλογική σύμβαση, δουλεύουν 8 ώρες τη μέρα, συν μία ώρα το γεύμα.

Ουσιαστικά, πίσω από τα «πειράματα» αυτά στο δημόσιο τομέα, σε κάποια τμήματα νοσοκομείων και τον ιδιωτικό τομέα, σε εταιρείες νέων τεχνολογιών και διαφημιστικών εταιρειών, που στηρίζουν και διάφοροι σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί, υπάρχει η προσπάθεια εξωραϊσμού της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η δημιουργία αυταπατών για κοινά συμφέροντα των εργατών και καπιταλιστών. Στο δημόσιο τομέα χρησιμοποιείται το επιχείρημα της ...βελτίωσης του εργασιακού περιβάλλοντος, ενώ στον ιδιωτικό τομέα η δήθεν φροντίδα για τους εργαζόμενους για να μην έχουν εξοντωτικά ωράρια και η αύξηση της παραγωγικότητας και των κερδών.

Ολα αυτά τα πειράματα την ώρα που και στη Σουηδία διευρύνεται η ελαστική απασχόληση, τα συμβόλαια με την ώρα, που κάνουν τον εργαζόμενο «λάστιχο» για να βγάλει ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Ταυτόχρονα, στη βόρεια Σουηδία, οι ανθρακωρύχοι σε τρία ορυχεία, στην κρατική εταιρεία LKAB, βρίσκονται αντιμέτωποι με την αύξηση των ωρών εργασίας, με μείωση των ημερών άδειας, με τη συναίνεση και των σοσιαλδημοκρατικών ηγεσιών των συνδικάτων, που συμφώνησαν να αλλάξουν οι όροι της σύμβασης προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία της εταιρείας.

Μονόδρομος η εργατική - λαϊκή εξουσία

Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι η μείωση των ωρών δουλειάς, αλλά αν αυτή η μείωση είναι σε όφελος των εργαζομένων και συνολικά της εργατικής τάξης ή του κεφαλαίου. Στον καπιταλισμό, παρά τα διάφορα «πειράματα», στόχος είναι η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι εργαζόμενοι, μέσα από την πείρα τους και την παρέμβαση των ταξικών, αγωνιστικών δυνάμεων, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι η ανεργία, δηλαδή η καταστροφή της πρώτης παραγωγικής δύναμης, της εργατικής τάξης - κάτι που οξύνεται την περίοδο της κρίσης - είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό τρόπο παραγωγής. Επίσης, μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι η υπαρκτή δυνατότητα της μείωσης του εργάσιμου χρόνου, λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, για να αποβεί ουσιαστικά υπέρ των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, απαιτείται ριζική αλλαγή στις σχέσεις παραγωγής, ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και σχεδιοποιημένη επιστημονική παραγωγή με εργατικό έλεγχο, δηλαδή εργατική - λαϊκή εξουσία.


Π. Α - Δ. Κ

15ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΦΟΡΟΥΜ
Παζάρια και κόντρες με φόντο την όξυνση των ανταγωνισμών

Στιγμιότυπο από τις πρόσφατες εργασίες του Διεθνούς Ενεργειακού Φόρουμ στο Αλγέρι
Στιγμιότυπο από τις πρόσφατες εργασίες του Διεθνούς Ενεργειακού Φόρουμ στο Αλγέρι
Στο Αλγέρι μεταφέρθηκαν από τις 26 έως τις 28 Σεπτέμβρη τα παζάρια καπιταλιστικών πετρελαιοπαραγωγών χωρών για μείωση της πετρελαϊκής παραγωγής προκειμένου να ανέβουν οι τιμές, που έχουν πέσει κάτω από το 50% από τον Ιούνη του 2014, προκαλώντας μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα ακόμη και σε πλούσιες χώρες του Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα...

Ετσι, το Διεθνές Ενεργειακό Φόρουμ, που γίνεται κάθε δύο χρόνια εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες, δεν άργησε να εξελιχθεί, για μία ακόμη φορά, σε αρένα ανταγωνισμών, παζαριών και διαβουλεύσεων για μία σειρά από ζητήματα, με κυρίαρχο εκείνο των προσπαθειών συνεννόησης ανάμεσα σε ενεργειακά μονοπώλια (μέλη και μη μέλη του ΟΠΕΚ) για μείωση της πετρελαϊκής παραγωγής με ανισοκατανομή βάρους σε ιδιαίτερες περιπτώσεις χωρών (όπως το Ιράν και η Νιγηρία).

Η Αλγερία, που ήταν ο φετινός οικοδεσπότης της διοργάνωσης, πέτυχε και μία καταρχήν συμφωνία για «μείωση» της διεθνούς πετρελαϊκής παραγωγής περίπου στα 33.000.000 βαρέλια τη μέρα (μείωση μεταξύ 240.000 και 740.000 βαρελιών σε σχέση με τη σημερινή ημερήσια παραγωγή). Σύμφωνα με δηλώσεις του Νιγηριανού υπουργού Πετρελαίου, Ιμανουέλ Ιμπε Κατσίκγου, στην ίδια συμφωνία αναφέρεται η συγκρότηση μίας επιτροπής από τον Οργανισμό Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών (ΟΠΕΚ) προκειμένου να εξετάσει και να προτείνει τρόπους για το μοίρασμα της μείωσης της πετρελαϊκής παραγωγής ανάμεσα σε μέλη και μη μέλη του οργανισμού, τους οποίους θα υποβάλει στην επόμενη υπουργική σύνοδο του Οργανισμού στις 30 Νοέμβρη στη Βιέννη.

Συγκρατημένα χαμόγελα μετά την καταρχήν συμφωνία στο Αλγέρι για τη «μείωση» της διεθνούς πετρελαϊκής παραγωγής
Συγκρατημένα χαμόγελα μετά την καταρχήν συμφωνία στο Αλγέρι για τη «μείωση» της διεθνούς πετρελαϊκής παραγωγής
Η εξέλιξη αυτή θεωρήθηκε επιτυχία της αλγερινής προεδρίας του Φόρουμ, που ήρθε ύστερα από αλλεπάλληλες, πυρετώδεις διαβουλεύσεις ανάμεσα σε ανταγωνιστικά μονοπώλια, όπως εκείνα από το Ιράν (που επιδιώκει να ξανακερδίσει κομμάτια της αγοράς Ενέργειας που έχασε λόγω των προηγούμενων διεθνών κυρώσεων) και τη Σαουδική Αραβία (που αυτή τη φορά καλοέβλεπε ένα ενδεχόμενο «πάγωμα» ή μείωση της διεθνούς παραγωγής πετρελαίου, λόγω της μεγάλης πίεσης που ασκούν στα περιορισμένα, πλέον, δημοσιονομικά της έσοδα οι χαμηλές τιμές του «μαύρου χρυσού»).

Από τις συζητήσεις στο 15ο Διεθνές Ενεργειακό Φόρουμ δεν έλειψε η καταγραφή των δυσμενών επιπτώσεων που επέφερε η διεθνής μείωση των τιμών πετρελαίου όχι μόνο στα δημοσιονομικά έσοδα πετρελαιο-εξαγωγικών χωρών αλλά και στη σημαντική υποβάθμιση των επενδύσεων, του εκσυγχρονισμού των υποδομών και εφαρμογής νέων τεχνολογιών στο χώρο της Ενέργειας, κ.λπ.

Ζωηρές συζητήσεις έγιναν και για άλλα ζητήματα, όπως η λεγόμενη ομαλοποίηση της διαδικασίας μετάβασης από την διεθνή παραγωγή Ενέργειας μέσω υδρογονανθράκων στη λεγόμενη «καθαρή» παραγωγή Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές (γνωστή και ως διαδικασία της λεγόμενης «ενεργειακής μετάβασης»).

Τα συμπεράσματα του Φόρουμ

Κεντρικό θέμα του Φόρουμ ήταν «Η Παγκόσμια Μετάβαση Ενέργειας: Ενας ενισχυμένος ρόλος για διάλογο», όπου κυβερνητικοί αξιωματούχοι και εκπρόσωποι ενεργειακών μονοπωλίων επιβεβαίωσαν την «αφοσίωσή» τους (όπως υποστήριξαν αργότερα στο κοινό ανακοινωθέν) στο διάλογο παραγωγών - καταναλωτών Ενέργειας και υποστήριξαν την ενίσχυση της «ουδέτερης πλατφόρμας» για διάλογο που προσφέρει το Φόρουμ, καθώς διευκολύνει μία διεθνώς ομαλή μετάβαση από μορφές Ενέργειας όπως οι υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο, φυσικό αέριο) προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (αιολική, ηλιακή κ.ά.). Η υιοθέτηση της περσινής συμφωνίας για τις Κλιματικές Αλλαγές στο Παρίσι από δεκάδες χώρες - μέλη του ΟΗΕ συζητήθηκε και στο Φόρουμ στο Αλγέρι αναδεικνύοντας, σύμφωνα με τους συμμετέχοντες, την «ανάγκη για περισσότερη συζήτηση πάνω σε ζητήματα της λεγόμενης "Βιώσιμης Ανάπτυξης"».

Οι αντιπροσωπείες των δεκάδων αξιωματούχων που συμμετείχαν στις εργασίες του Φόρουμ παρατήρησαν ακόμη ότι από την έναρξη της διεθνούς μείωσης στις τιμές του πετρελαίου (Ιούνης 2014) οι αγορές αυτή τη φορά εξισορρόπησαν πιο σταδιακά από προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, εξαιτίας, όπως υποστήριξαν, «αλλαγών στην πολιτική και την οικονομία» τόσο σε χώρες που παράγουν ή εισάγουν πετρέλαιο, όσο και στη χρήση νέων τεχνολογιών παραγωγής. Εκτίμησαν ακόμη ότι «η σημαντική μείωση στα δημοσιονομικά έσοδα πετρελαιο-εξαγωγικών χωρών προκαλεί δομικές αλλαγές και σε χώρες που εξάγουν και σε χώρες που εισάγουν πετρέλαιο αφού οδηγεί σε αλυσιδωτή μείωση των άμεσων επενδύσεων στο χώρο της Ενέργειας και σε μείωση των θέσεων εργασίας στη βιομηχανία πετρελαίου».

Παρ' όλα αυτά και παρά τις «αβεβαιότητες» που εκτιμάται πως υπάρχουν στον μελλοντικό ανεφοδιασμό των αγορών με πετρέλαιο, οι συμμετέχοντες στο Διεθνές Ενεργειακό Φόρουμ αναγνώρισαν ότι ο «μαύρος χρυσός» θα εξακολουθήσει να καλύπτει «μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σημαντικό μέρος των διεθνών αναγκών Ενέργειας».

Περί φυσικού αερίου

Οι τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της διεθνούς παραγωγής φυσικού αερίου, οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες που αντιμετωπίζει αυτός ο τομέας των μονοπωλίων συζητήθηκαν εκτενώς αυτή τη βδομάδα στο Αλγέρι. Σημείωσαν ότι το φυσικό αέριο παίζει σημαντικό ρόλο στην κάλυψη μεγάλου μέρους των διεθνών ενεργειακών αναγκών αλλά και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής ιδιαίτερα σε μεγάλα αστικά κέντρα λόγω μείωσης των εκπομπών ρύπων στην ατμόσφαιρα.

Δεδομένων των διεθνών εξελίξεων στις αγορές φυσικού αερίου, δεκάδες κυβερνητικοί αξιωματούχοι παρατήρησαν ότι με πιο ευρύ και ποικιλόμορφο δίκτυο αγωγών φυσικού αερίου (υγροποιημένου και μη) μπορεί μακροπρόθεσμα να κατακτήσει ακόμη μεγαλύτερο μέρος της αγοράς. Αναγνώρισαν ακόμη ότι οι τάσεις τιμών του φυσικού αερίου είναι πιθανό να συνεχίσουν να καθορίζονται από τις συνθήκες που επικρατούν σε περιφερειακές αγορές γι' αυτό (υπουργοί και εκπρόσωποι πολυεθνικών ενεργειακών μονοπωλίων) σημείωσαν την «ανάγκη για περισσότερο διάλογο» με στόχο την «εξασφάλιση μακροπρόθεσμων επενδύσεων για μεγάλα ενεργειακά έργα».

Σε άλλο σημείο παρατήρησαν ότι έχει επιβραδυνθεί η αύξηση της ζήτησης για φυσικό αέριο στις ευρωπαϊκές και ασιατικές αγορές και ότι οι πιο σημαντικές προκλήσεις «παραμένουν ο ανταγωνισμός από άλλες ενεργειακές πηγές και οι περιορισμοί σε υποδομές που υπάρχουν κατά μήκος των συνόρων μεταξύ χωρών». Ενθάρρυναν έτσι την ενίσχυση της συνεργασίας ανάμεσα στο Διεθνές Ενεργειακό Φόρουμ με διεθνείς οργανισμούς, όπως το Φόρουμ Χωρών Εξαγωγής Φυσικού Αερίου (GECF), με τις βιομηχανίες Ενέργειας και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Εκτιμήσεις για «σταδιακή» άνοδο στην τιμή του πετρελαίου

Η καταρχήν συμφωνία για περιορισμό της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου γύρω στα 33.000.000 βαρέλια τη μέρα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από πολυεθνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Η UBS, για παράδειγμα, προεξοφλεί ως σχεδόν απίθανη μία «κατακόρυφη» αύξηση των διεθνών τιμών του πετρελαίου αφενός λόγω των μεγάλων πετρελαϊκών αποθεμάτων που υπάρχουν διεθνώς και αφετέρου εξαιτίας της αβεβαιότητας που υπάρχει γύρω από το εάν η συμφωνία στο Αλγέρι θα έχει ισχύ και συνέχεια. Εκτιμά, έτσι, ότι η τιμή του βρετανικού πετρελαίου Brent θα κυμανθεί, τους επόμενους μήνες, στα 52 δολάρια το βαρέλι, από 46 δολάρια που ήταν πριν από το Διεθνές Ενεργειακό Φόρουμ στην Αλγερία.

Από την άλλη, ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης «Fitch» θεωρεί πως η καταρχήν συμφωνία στο Αλγέρι για μείωση της παραγωγής πετρελαίου σηματοδοτεί τη δυνατότητα «μεγαλύτερης συνεργασίας» μεταξύ των μελών του ΟΠΕΚ και εκτιμά ότι οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου θα αρχίσουν να ανακάμπτουν, δίχως ξαφνική «έκρηξη».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ