Σάββατο 3 Σεπτέμβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία», μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Κυβέρνηση - ΣΥΡΙΖΑ: Η καλλιέργεια κάλπικων ελπίδων και η λαϊκή απάντηση

-- ΚΥΑ για το νερό: Χαρατσώνει εργαζόμενους, μικρομεσαίους αγρότες - Απαλλάσσει τα μονοπώλια

-- ΗΠΑ - ΙΝΔΙΑ: Διευρύνεται η στρατηγική συνεργασία των δύο χωρών ώστε να διευκολυνθεί η δράση των μονοπωλιακών ομίλων, όπως έδειξε η διήμερη επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ και της υπουργού Εμπορίου των ΗΠΑ

-- ΓΑΛΛΙΑ: «Κινήσεις» ενόψει προεδρικών εκλογών, που συνδέονται με την ανησυχία του γαλλικού κεφαλαίου για τη θέση του

Η καλλιέργεια κάλπικων ελπίδων και η λαϊκή απάντηση

Για οικονομική ανάκαμψη μιλά η κυβέρνηση αλλά είναι αβέβαιη ενώ, όπως και την κρίση, την πληρώνει ο λαός

Γ. Σταθάκης, υπουργός Ανάπτυξης, Γ. Δραγασάκης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Αλ. Τσίπρας. Λέτε να «οραματίζονται» ανάκαμψη;

Eurokinissi

Γ. Σταθάκης, υπουργός Ανάπτυξης, Γ. Δραγασάκης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Αλ. Τσίπρας. Λέτε να «οραματίζονται» ανάκαμψη;
Η αύξηση του δείκτη οικονομικού κλίματος που σημείωσε η Κομισιόν (κατέγραψε την υψηλότερη τιμή του τελευταίου δωδεκαμήνου), σε συνδυασμό με την αισιοδοξία που καταγράφει η έκθεση της Bank of America / Merrill Lynch για την ελληνική οικονομία και την πρόβλεψη της Alpha Bank και της Τράπεζας Πειραιώς για άμεση ανάκαμψη το δεύτερο εξάμηνο του έτους και ισχυρή ανάκαμψη το 2017, επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του Γ. Δραγασάκη ότι μετά από μακρά περίοδο βαθιάς ύφεσης και αβεβαιότητας, «η οικονομία βρίσκεται σε φάση σταθεροποίησης και για πρώτη φορά συντρέχουν οι προϋποθέσεις πραγματικής ανάκαμψης», αναφέρει η «Αυγή» στις 31/8/2016 στην πρώτη σελίδα της, ενώ στο ρεπορτάζ στις μέσα σελίδες γράφει ότι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μηνιαίας έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο δείκτης οικονομικού κλίματος (economic sentiment indicator, ESI) αυξήθηκε στις 92,5 μονάδες από 90,9 τον Ιούλη και 89,7 τον Ιούνη, καταγράφοντας την υψηλότερη τιμή του τελευταίου 12μήνου.

Ο δείκτης οικονομικού κλίματος αποτυπώνει την άποψη οικονομικών παραγόντων, επιχειρηματιών κ.λπ., αλλά και καταναλωτών, για το μέλλον της οικονομίας της χώρας μέσα από το πώς καθένας προσεγγίζει την ατομική του οικονομική κατάσταση. Γι' αυτό μιλούν για έρευνα. Το αποτέλεσμά της είναι κάτι σαν αποτέλεσμα δημοσκόπησης. Είναι επομένως ένα ερώτημα η αξιοπιστία του.

Τα παραδείγματά της δεν την επιβεβαιώνουν

Βεβαίως, η «Αυγή» αναφέρεται και σε άλλες εκτιμήσεις, όπως της Bank of America / Merrill Lynch, που κάνει λόγο για «αναταράξεις της ελληνικής οικονομίας», αλλά και τη διαπίστωση της ΕΛΣΤΑΤ για άνοδο του ΑΕΠ κατά 0,2% το δεύτερο τρίμηνο του 2016 σε σχέση με το πρώτο. Μόνο που ούτε αυτός ο δείκτης είναι ασφαλής και η πονηρή εφημερίδα μιλά για «προσεκτικά αισιόδοξη εκτίμηση». Αλλά αυτή η τοποθέτηση δεν εννοεί ανάκαμψη. Οσο για τις τράπεζες, το ρεπορτάζ λέει ότι η Πειραιώς εκτιμά 1% ανάκαμψη το 2016 και 2% το 2017. Η Alpha Bank δε δίνει εκτίμηση για το 2016, αλλά δίνει, σύμφωνα με την «Αυγή», 2,5% για το 2017. Με προϋποθέσεις, λέει η εφημερίδα.

Επειδή όμως η «Αυγή» περνά συνοπτικά τις εκτιμήσεις της Alpha Bank, ας τις δούμε μέσα από το τελευταίο εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο.

«Η ενεργός ζήτηση στην ελληνική οικονομία διαμορφώνεται από την υποτονική εγχώρια ιδιωτική κατανάλωση ως αποτέλεσμα της μακροχρόνιας υφέσεως και των αυξημένων φορολογικών επιβαρύνσεων στην προσπάθεια δημοσιονομικής πειθαρχίας, καθώς και από την ανθεκτικότητα του ελληνικού τουρισμού. Δεδομένου ότι οι βασικοί παράγοντες που διαμορφώνουν αυτό το σκηνικό, δεν αναμένεται να μεταβληθούν στο επόμενο έτος, καθίσταται σαφές ότι η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δύναται να προέλθει κυρίως μέσω της εκκινήσεως νέων επενδυτικών σχεδίων και της προσελκύσεως κεφαλαίων από την αλλοδαπή έτσι ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Σε δεύτερο χρόνο, η αυξημένη απασχόληση θα οδηγήσει σε αύξηση της ιδιωτικής καταναλώσεως ενεργοποιώντας εκ νέου την εγχώρια ζήτηση.

Η ταχύτητα συνεπώς της αναμενόμενης εξόδου από την ύφεση στο δεύτερο εξάμηνο του 2016, θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητα της χώρας να κινητοποιήσει εθνικούς πόρους και διεθνή κεφάλαια προς τις επενδύσεις».

Αλλά οι προϋποθέσεις που βάζει δε φαίνονται για την ώρα.

Ορισμένα πραγματικά στοιχεία για την οικονομία

Εγραψε επίσης η «Αυγή» στις 28/8/2016 ότι «η οικονομία αποκτά θετικό αναπτυξιακό πρόσημο». Αλλά ήρθε η ΕΛΣΤΑΤ με τα πραγματικά στοιχεία καταγράφοντας ότι το ΑΕΠ παρουσίασε αύξηση 0,2% σε σχέση με το α' τρίμηνο του 2016, αλλά μείωση 0,9% σε σχέση με το ΑΕΠ του β' τριμήνου 2015, δηλαδή μεγάλη ετήσια μείωση. Επίσης, αναθεώρησε προς τα κάτω την πορεία του ΑΕΠ για το α' τρίμηνο του 2016, σε -1% σε ετήσια βάση.

Εδωσε και άλλα στοιχεία η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφοντας μείωση 7,3% στο γενικό δείκτη τιμών παραγωγού στη βιομηχανία (σύνολο εγχώριας και εξωτερικής αγοράς) τον Ιούλη 2016 σε σύγκριση με τον Ιούλη 2015, έναντι μείωσης 6,7% που σημειώθηκε κατά την ίδια σύγκριση των δεικτών το 2015 προς το 2014. Κατέγραψε επίσης μείωση της πτώσης του κύκλου εργασιών της βιομηχανίας συγκριτικά με το 2015, πτώση όμως 9,4%, που δε συνάδει με την κυβερνητική προπαγάνδα για ανάκαμψη. Κατέγραψε τον δείκτη όγκου των λιανικών πωλήσεων τον Ιούνη 2016 που είχε πτώση κατά 3,6% συγκριτικά με τον Ιούνη 2015. Επίσης, ο τζίρος στο λιανικό εμπόριο είχε πτώση 5,2% τον Ιούνη 2016 σε σχέση με τον περσινό Ιούνη.

Αλλο ένα στοιχείο που συνάδει με αβεβαιότητα είναι η πτώση 9,7% στον τζίρο των θερινών εκπτώσεων του 2016 σε σχέση με το 2015, σύμφωνα με την ΕΣΕΕ.

Αλλά και τα στοιχεία των εξαγωγών είναι αρνητικά. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το πρώτο εξάμηνο του 2016 καταγράφηκαν οι χαμηλότερες εξαγωγικές επιδόσεις από το 2012. Συγκεκριμένα, σε επίπεδο περιόδου Γενάρη - Ιούνη η συνολική αξία των εξαγωγών υποχώρησε κατά 8,1% και κάτω από το όριο των 12 δισ. ευρώ (11,8 δισ. ευρώ φέτος, έναντι 12,8 δισ. ευρώ το πρώτο 6μηνο του 2015).

«Η ύφεση συνεχίστηκε για 4ο συνεχές τρίμηνο, λόγω της συρρίκνωσης των εξαγωγών και της ιδιωτικής κατανάλωσης», τονίζει η Eurobank στο τελευταίο δελτίο της ανάλυσης «7 Ημέρες Οικονομία».

Οταν μιλάμε επομένως για οικονομία, καλές είναι οι προσδοκίες, καλές και οι έρευνες για το οικονομικό κλίμα, αλλά η ανάπτυξή της μετριέται με πραγματικά στοιχεία, οι προβλέψεις για ανάπτυξη θέτουν προϋποθέσεις αλλά για την ώρα δεν φαίνονται.

Η επίδραση της οικονομίας της ΕΕ

Ενας ακόμη παράγοντας, από τους πιο άμεσους, που επιδρά στην εξέλιξη της οικονομίας της Ελλάδας, είναι η πορεία της οικονομίας των Ευρωζώνης - ΕΕ, αφού υπάρχει αλληλεξάρτηση. Αλλά το ΔΝΤ στην τελευταία του έκθεση (Ιούλης 2016) κάνει λόγο για επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης στην Ευρωζώνη στο 1,4% το 2017, από το 1,6% το 2016. Εκτιμά επιβράδυνση στις επενδύσεις και ότι οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές για την Ευρωζώνη είναι «μέτριες» και περιορίζονται από τα προβλήματα στην καπιταλιστική οικονομία που έχει προκαλέσει έτσι κι αλλιώς η κρίση, όπως η υψηλή ανεργία, το αυξημένο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, κ.λπ.

Στην Ιταλία και η ανάκαμψη είναι αδύναμη, και το τραπεζικό της σύστημα σε κίνδυνο λόγω μεγάλων «κόκκινων» δανείων. Γαλλία - Ιταλία έχουν μεγάλα ελλείμματα και χρέη, πάνω από 2,3 τρισ. ευρώ η καθεμία.

Σύμφωνα με τη γαλλική στατιστική υπηρεσία Insee, η οικονομική ανάπτυξη ανακόπηκε στο β΄ τρίμηνο του 2016. Η αύξηση των καταναλωτικών δαπανών μειώθηκε στο μηδέν και οι επενδύσεις υποχώρησαν. Η ανάπτυξη το 2016 θα είναι στάσιμη, θα κυμανθεί στο επίπεδο του 2015.

Αλλά επιβράδυνση εμφάνισε ο ρυθμός ανάπτυξης και της Γερμανίας στο β' τρίμηνο του 2016, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία. Το γερμανικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,4% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2016, που είχε αυξηθεί κατά 0,7%. Οι κατασκευαστικές επενδύσεις υποχώρησαν κατά 1,6% ενώ οι επενδύσεις σε μηχανήματα και εξοπλισμό έπεσαν κατά 2,4%.

Η Κομισιόν, επίσης, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ιούλη 2016, αναθεωρεί προς τα κάτω την αρχική πρόβλεψη για το ΑΕΠ της Ευρωζώνης λόγω Brexit, με πτώση μεταξύ 0,25% και 0,5% για το 2017, από 1,8% ανάπτυξη στις εαρινές προβλέψεις της, φτάνοντας στο 1,3%. Για την ΕΕ η αύξηση του ΑΕΠ εκτιμά ότι θα υποχωρήσει από 2,0% το 2015 σε 1,8% το 2016, ενώ το 2017 θα ανέβει στο 1,9% (χειμερινές προβλέψεις: 1,9% το 2016 και 2,0% το 2017).

Η προοπτική για το λαό

Ολα τα στοιχεία επομένως δείχνουν αβεβαιότητες. Ολα δείχνουν ότι η προσπάθεια καπιταλιστικής ανάκαμψης συναντά μεγάλες δυσκολίες και είναι σίγουρο ότι θα ζητηθούν νέες θυσίες απ' το λαό, τόσο για την επίτευξή της όσο και για τη διατήρησή της, εφόσον αυτή έρθει. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι ανάκαμψη μπορεί να υπάρξει. Αλλά πληρώνεται με «αίμα» από τους εργαζόμενους, αφού τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα όλων των μνημονίων εφαρμόζονται από την κυβέρνηση, που θα συνεχίζει και με νέα για να μην πισωγυρίσει η οικονομία.

Ετσι, κρατούν τον κατώτατο μισθό στα 586 ευρώ μεικτά και για τους νέους στα 511, ενώ χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι παλεύουν να ζήσουν με μισθούς που φτάνουν μόλις και μετά βίας τα 400 ευρώ. Αύξησαν τους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ, ειδικούς φόρους κατανάλωσης σε καύσιμα κ.λπ.), σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, μείωσαν το αφορολόγητο, έκοψαν φοροαπαλλαγές των λαϊκών νοικοκυριών. Και ετοιμάζονται να αυξήσουν κι άλλους έμμεσους φόρους (π.χ. στα καύσιμα κίνησης). Εκοψαν το ΕΚΑΣ από πολλούς συνταξιούχους, μείωσαν τις επικουρικές συντάξεις, αλλά και άλλες συντάξεις σε κάποιες κατηγορίες, μείωσαν κρατικά κονδύλια για κάλυψη κάποιων στοιχειωδών αναγκών σε Υγεία - Πρόνοια ή χρωστούν και δεν πληρώνουν κρατικούς οργανισμούς που παρέχουν ανάλογες υπηρεσίες κ.λπ. Ηρθε ο αυξημένος ΕΝΦΙΑ. Μιλάνε για την αύξηση των θέσεων εργασίας αλλά πάνω από το 50% είναι θέσεις με ευέλικτες μορφές, προσωρινές, ορισμένου χρόνου, με κάκιστους μισθούς. Πανηγυρίζουν για τα πλεονάσματα γιατί θα εξοικονομήσουν κρατικό χρήμα για επενδύσεις, αλλά είναι αποτέλεσμα της «νόμιμης» κλοπής του μόχθου του λαού. Εβαλαν νέο χαράτσι στο νερό, φτωχοί αγρότες θα πληρώνουν «φουσκωμένο» λογαριασμό για να ποτίζουν τα χωράφια τους. Χιλιάδες νέα ζευγάρια βρίσκονται σε απόγνωση, αφού το παιδί τους δεν μπορεί να πάει σε παιδικό σταθμό γιατί τα κονδύλια δεν φτάνουν. Και ακολουθούν ακόμα χειρότερα. Αλλωστε, μπροστά είναι και η δεύτερη «αξιολόγηση» με πρώτο και βασικό προαπαιτούμενο τα Εργασιακά, δηλαδή να φτάσουν οι κλαδικοί μισθοί στον κατώτατο, να απελευθερωθούν οι απολύσεις, να αλλάξει σε αντιδραστική ρότα ο συνδικαλιστικός νόμος για να παρεμποδίζεται η διεκδικητική πάλη, ιδιαίτερα οι απεργίες. Το κεφάλαιο θέλει συνθήκες για διευρυμένη κερδοφορία και χωρίς απαιτήσεις από τους εργαζόμενους.

Η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν λοιπόν τίποτα να περιμένουν από την όποια ανάκαμψη. Δεν έχουν συμφέρον να συμβάλουν με τη στάση τους, την αναμονή και την ανοχή να ξεπεράσει η καπιταλιστική οικονομία τις αβεβαιότητές της και το πολιτικό σύστημα τις δυσκολίες του, όπως τους ζητάει η κυβέρνηση. Ολοι αυτοί που πληρώνουν την κρίση και την ανάκαμψη του κεφαλαίου πρέπει να εγκαταλείψουν τις κάλπικες προσδοκίες για οφέλη από μια αβέβαιη καπιταλιστική ανάπτυξη που υπόσχεται η κυβέρνηση, να μην ανεχτούν τα βάρβαρα μέτρα, που δεν θα τελειώσουν. Εχουν συμφέρον να οργανώσουν τη δική τους Λαϊκή Συμμαχία, για την αντεπίθεση. Που θα βάζει εμπόδια στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική, παλεύοντας για ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την πολιτική που το υπηρετεί, την ΕΕ, την εξουσία τους, αγώνας που θα φτάνει μέχρι την ανατροπή τους.


Ι.

ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Νέο χαράτσι και στο νερό

ICON

Την ώρα που η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ απευθύνει τελεσίγραφο σε όσους χρωστούν στην Επιχείριση, να προχωρήσουν άμεσα σε ρύθμιση των οφειλών τους, ειδάλλως θα διακόψει την παροχή νερού στα σπίτια τους, η κυβέρνηση μέσω Κοινής Υπουργικής Απόφασης αρμόδιων υπουργών που έθεσε σε δημόσια διαβούλευση τις προηγούμενες μέρες, ετοιμάζεται για νέες χρεώσεις στο νερό που θα πλήξουν επιπλέον το λαϊκό εισόδημα.

Η ΕΥΔΑΠ καλεί τους οφειλέτες να ρυθμίσουν τα χρέη τους μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη, μέσω προγράμματος δόσεων που μπορεί να φτάσει και τις 36, κατά το δρόμο που χάραξε η ΔΕΗ, και η προειδοποίηση έρχεται με την απειλή «σας κόβω το νερό». Η σκληρή επίθεση που δέχονται τα λαϊκά νοικοκυριά όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, με αποτέλεσμα το εισόδημά τους να το έχει εξανεμίσει η κυβερνητική πολιτική διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, είχαν ως αποτέλεσμα να μην μπορούν αρκετά εξ αυτών να ανταποκριθούν ακόμη και στα σχετικά χαμηλά μέχρι σήμερα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ, έτσι αυξάνονται χρόνο με το χρόνο οι οφειλές τους προς την Επιχείριση.

Σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα στα τέλη Ιούνη, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές είχαν φτάσει συνολικά στα 217 εκατ. ευρώ στα τέλη Ιούνη, με τα χρέη των νοικοκυριών αλλά και των ΟΤΑ να αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα του παραπάνω ποσού. Η προειδοποίηση του διευθύνοντα συμβούλου της ΕΥΔΑΠ είναι σαφής, αφού όπως ρητά έχει δηλώσει, εάν δεν περάσουν από τα ταμεία της Επιχείρισης για ρύθμιση, τότε «θα τους κόψουμε το νερό».

Ερχεται και η «δίκαιη κοστολόγηση»...

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να επιβαρύνει με επιπλέον κόστος τις χρεώσεις του νερού μέσω των αλλαγών που προωθεί το υπουργείο Περιβάλλοντος στον υπολογισμό του κόστους των υδάτων άρδευσης και ύδρευσης, ανάλογα με τη χρήση τους. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση που δόθηκε προς δημόσια διαβούλευση, εξειδικεύεται και προσαρμόζεται η πολιτική υδάτων της Ελλάδας, με την οδηγία 2000/60/ΕΚ, δηλαδή την ευρωενωσιακή νομοθεσία της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού, που εξασφαλίζει κέρδη για το κεφάλαιο. Με αυτήν επιβάλλει υποχρεωτικά νέο χαράτσι, το λεγόμενο «περιβαλλοντικό τέλος», με τη θέσπιση περιβαλλοντικού κόστους και κόστους πόρου για την ύδρευση των λαϊκών νοικοκυριών και την άρδευση της αγροτικής παραγωγής, στο όνομα της «προστασίας» των υδάτων, της «ανάκτησης του κόστους των υπηρεσιών ύδατος» και δήθεν «εξοικονόμησης της κατανάλωσης ύδατος».

Οπως ισχυρίζεται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, σκοπός της σχετικής ΚΥΑ είναι η δημιουργία μιας «πιο δίκαιης και ορθολογικής τιμολογιακής πολιτικής». Σύμφωνα με τις αλλαγές που προωθούνται, κατά την τιμολόγηση του νερού θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη το χρηματοοικονομικό κόστος, δηλαδή η οικονομική αποτίμηση όλων των έργων κατασκευής, λειτουργίας και συντήρησης των υποδομών που είναι απαραίτητες για τις υπηρεσίες παροχής νερού (δίκτυα, υδραγωγεία κ.λπ.).

Σε μια προκλητική προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα αλλά και να βγάλουν «λάδι» την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ αλλά και τη δική τους, σε ένα ακόμη ζήτημα επιβάρυνσης των λαϊκών νοικοκυριών, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ υποστηρίζει πως «η κοινοτική οδηγία δεν ζητεί την τιμολόγηση του νερού, αλλά τη σωστή τιμολόγηση των υπηρεσιών που χρειάζονται για να έχουμε πρόσβαση στο αγαθό»...

Το χαράτσι θα χτυπήσει πρώτα την ύπαιθρο

Το χαράτσι θα επιβαρύνει όλα τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Φαίνεται, όμως, ότι θα επιβαρυνθούν περισσότερο, λόγω άρδευσης (μεγάλες καταναλώσεις), οι μικρομεσαίοι αγρότες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Β. Αποστόλου, προσπάθησε ευθύς εξαρχής να δημιουργήσει κλίμα εφησυχασμού, υποστηρίζοντας κι αυτός, κατά την επίσημη κυβερνητική «γραμμή», ότι σκοπός της ΚΥΑ είναι η «κοστολόγηση» και όχι η «τιμολόγηση» του νερού άρδευσης, λες δηλαδή και δε θα πληρώνουν το χαράτσι. Ειδικότερα, μιλώντας σχετικά με το «περιβαλλοντικό τέλος», υποστήριξε ότι θα μπορούσε να επιδοτηθεί από κοινοτικά κονδύλια, καθώς ήδη «η αγροτική παραγωγή στη χώρα μας έχει υψηλό κόστος και δεν πρόκειται να επιβαρυνθεί περαιτέρω». Φαίνεται όμως ότι προβάλλει τέτοια επιχειρήματα, επειδή δε θέλει να επιβαρύνει τους μεγαλοαγρότες, τους καπιταλιστές της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής.

Ομολόγησε, ουσιαστικά, ότι πράγματι θα επέλθει αύξηση της τιμής του αρδευτικού νερού. Είπε, δε, ότι μέχρι τέλος του έτους, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος θα έχει τα στοιχεία για την κοστολόγηση του νερού άρδευσης και τότε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θα ξεκινήσει τις διαδικασίας για ενσωμάτωση του κόστους στα κονδύλια του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης. Αυτό βέβαια που δεν λέει ο υπουργός είναι ότι η αύξηση του νερού είναι ένας ακόμη πρόσθετος παράγοντας συμβολής στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.

Ενα ακόμη σημείο της ΚΥΑ που βγάζει μάτι ως προς τον ταξικό της χαρακτήρα, είναι η εξαίρεση από την «κοστολόγηση» για τις «υπηρεσίες ύδατος για ενεργειακή χρήση», δηλαδή τη χρήση του νερού από τους μονοπωλιακούς ομίλους για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (για την παροχή της οποίας η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα ήδη επιβαρύνονται με το «πράσινο τέλος» για τις Ανανεώσιμες Πηγές που ενισχύει τους επιχειρηματίες), εξασφαλίζοντάς τους έτσι για τη χρήση του νερού μηδενικό κόστος, ενώ «είναι δυνατόν να εξαιρούνται από τα περιβαλλοντικά τέλη: χρήστες οι οποίοι, με την εφαρμογή κατάλληλων πρακτικών ορθής διαχείρισης, συμβάλλουν στη διατήρηση ή/και βελτίωση της καλής κατάστασης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων (δηλαδή βιομήχανοι και μεγαλοξενοδόχοι που έχουν πάρει επιδοτήσεις για αμφίβολης αποτελεσματικότητας βιολογικούς καθαρισμούς), ενώ ασαφής παραμένει η πιθανή εξαίρεση σε αυτή τη φάση κάποιων «πηγαδιών /φρεατίων».

Ομολογούν την επερχόμενη αύξηση

Η κυβέρνηση, θέλοντας να περάσει «στα μαλακά» η επιβολή του χαρατσιού και η νέα λαϊκή επιβάρυνση, προβλέπει (άρθρα 8 και 10) τη σταδιακή υλοποίησή του για άρδευση - ύδρευση, αγροτική χρήση: «...τα προβλεπόμενα περιβαλλοντικά τέλη επιβάλλονται στους τελικούς χρήστες, για πρώτη φορά από την πρώτη αναθεώρηση των Σχεδίων Διαχείρισης και, σε αρχικό στάδιο, κλιμακωτά μέχρι τη δεύτερη αναθεώρηση των Σχεδίων Διαχείρισης, με βασικό κριτήριο την αποτροπή της απότομης και υπερβολικής επιβάρυνσης των χρηστών, ώστε να μην επέρχεται αδυναμία κάλυψης των βασικών τους αναγκών». Το νέο χαράτσι θα εισπράττουν οι εταιρείες ύδρευσης - αποχέτευσης, το 97,5% του οποίου θα πηγαίνει στο «πράσινο ταμείο», γνωστό για τη χρηματοδότηση ΜΚΟ και επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στο περιβάλλον.

Μέχρι σήμερα, μόνο η δημοτική αρχή της Πάτρας έχει αντιδράσει στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, εκδίδοντας σχετικό καταδικαστικό ψήφισμα την περασμένη βδομάδα, ενώ και ο κομμουνιστής δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, κατά την ομιλία του στο Δημοτικό Συμβούλιο, κατήγγειλε την προσπάθεια επιβολής νέου χαρατσιού στο νερό. Δήλωσε, ακόμη, πως το Δημοτικό Συμβούλιο στηρίζει «τον αγώνα για φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό. Για πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο. Για κατάργηση του αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ, για το νερό και του περιβαλλοντικού τέλους. Το παρόν ψήφισμα να κοινοποιηθεί στην ΚΕΔΕ, την ΕΔΕΥΑ, την Περιφερειακή Ενωση Δήμων Δυτικής Ελλάδος και στα αρμόδια υπουργεία».

Είναι προφανές ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προκάτοχοί της, αντιμετωπίζουν το νερό και η χρήση του ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της Ελλάδας και της διαχείρισης των υδατικών πόρων σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Η διαχείριση του νερού ως κοινωνικού αγαθού, προς όφελος του λαού, προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τη γη, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο, πλαίσιο στο οποίο και οι υδάτινοι πόροι, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και στο συγκεκριμένο τομέα.


Φ. Κ.

ΗΠΑ - ΙΝΔΙΑ
Διεύρυνση στρατηγικής συνεργασίας στο φόντο ανταγωνισμών

Από το 2ο Στρατηγικό και Εμπορικό Διάλογο Ινδίας - ΗΠΑ, που πραγματοποιήθηκε στις 30 Αυγούστου στο Νέο Δελχί

Copyright 2016 The Associated

Από το 2ο Στρατηγικό και Εμπορικό Διάλογο Ινδίας - ΗΠΑ, που πραγματοποιήθηκε στις 30 Αυγούστου στο Νέο Δελχί
Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, και της υπουργού Εμπορίου, Πένι Πρίτζκερ, στην Ινδία αυτή τη βδομάδα, όπως και η επίσκεψη του υπουργού Αμυνας της Ινδίας, Μανοχάρ Παρικάρ, στην Ουάσιγκτον, επιβεβαιώνουν το τεράστιο ενδιαφέρον που έχουν οι ΗΠΑ γι' αυτή τη μεγάλη χώρα, στο πλαίσιο φυσικά της ευρύτερης προσπάθειας που κάνουν στην Ασία και τον Ειρηνικό, προκειμένου να ανταγωνιστούν άλλους μεγάλους παίκτες όπως η Κίνα και η Ρωσία.

Η Ινδία δεν επιλέγεται τυχαία. Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, με 1,2 δισεκατομμύρια πληθυσμό, πυρηνική δύναμη, μια ραγδαία αναπτυσσόμενη καπιταλιστική οικονομία που «τρέχει» εν μέσω κρίσης που πλήττει πολλές καπιταλιστικές χώρες, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 7% του ΑΕΠ, είναι μέλος των G-20, των 20 πιο αναπτυγμένων χωρών, μέλος περιφερειακών και διεθνών διακρατικών ενώσεων, με πιο ενδεικτικές την Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης, που αναπτύσσει μαζί με την Κίνα και τη Ρωσία, ή τις BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική). Ειδικά μετά την ανάδειξη του νέου πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι, οι φιλοδοξίες του κυρίαρχου τμήματος της αστικής τάξης, για να αναβαθμίσει τη θέση της στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, έχουν κλιμακωθεί. Ο συγκεκριμένος αστός πολιτικός με το κόμμα του (ινδουιστικό συντηρητικό) «Μπαρατίγια Τζανάτα» κατάφερε την άνοιξη του 2014 να νικήσει το Κογκρέσο μετά από περίπου 30 χρόνια κυριαρχίας, με την ταμπέλα του προωθητή του αστικού εκσυγχρονισμού στην Ινδία. Πέρα από τις υποσχέσεις που έδωσε - χειραγωγώντας πλατιά λαϊκά στρώματα - για την αντιμετώπιση των τεράστιων ελλείψεων σε υποδομές, στις μεταφορές, την Παιδεία, την Υγεία, αυτό που πρωτίστως επιχειρεί είναι κυρίως να προβάλει την Ινδία ως χώρα φιλική στις επενδύσεις, με την καμπάνια «Make in India» (Δημιουργώντας στην Ινδία). Δηλαδή, για την προώθηση άμεσων ξένων επενδύσεων στη χώρα και την ίδια ώρα για τη διευκόλυνση της δράσης των ινδικών μονοπωλιακών ομίλων στον κόσμο, κάτι που τα τελευταία χρόνια διευρύνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Σε αυτές τις επιδιώξεις συναντιέται το κυρίαρχο τμήμα της αστικής τάξης με τα σχέδια των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή. Ενα χαρακτηριστικό σημείο όπου φαίνεται αυτό, είναι στην εκτεταμένη στρατιωτική και αμυντική συνεργασία των δύο χωρών που συνεχώς διευρύνεται, προκαλώντας και την ανησυχία Κίνας και Ρωσίας, που όπως ήδη είπαμε αναπτύσσουν και αυτές συνεργασία, και στρατιωτική, με την Ινδία.

Πάντως, η λεγόμενη στρατηγική αμυντική συνεργασία ΗΠΑ - Ινδίας χρονολογείται από το 1995. Το 2005 υπογράφτηκε μεγάλη συμφωνία, που βρήκε όμως αντιδράσεις από αρκετές πολιτικές δυνάμεις όπως και μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις, για να ανανεωθεί επί Μόντι το 2015.

Στρατηγική αμυντική συνεργασία και συνεργασία για την ασφάλεια

Στην κοινή ανακοίνωση κατά τη διάρκεια του λεγόμενου 2ου Στρατηγικού και Εμπορικού Διαλόγου Ινδίας - ΗΠΑ, που έγινε στις 30 Αυγούστου στο Νέο Δελχί με συμπροέδρους τους ΥΠΕΞ, την Σούσμα Σουράι και τον Τζον Κέρι, και τον υπουργό Εμπορίου και Βιομηχανίας της Ινδίας, Νιρμάλα Σιταράμ, και την υπουργό Εμπορίου των ΗΠΑ, Πένι Πρίτζκερ, σημειώνεται σχετικά με το ζήτημα της ασφάλειας: «Οι δύο πλευρές, επαναλαμβάνοντας ότι οι αμυντικοί δεσμοί αποτελούν το θεμέλιο της διμερούς στρατηγικής εταιρικής σχέσης, αναγνώρισαν τη σημασία της ανακοίνωσης σχετικά με το ότι η Ινδία είναι ο μεγαλύτερος εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή και αποφασίζουν να λάβουν περαιτέρω μέτρα ώστε με ταχύτητα να καταστεί δυνατή η μεγαλύτερη συνεργασία στον τομέα και στη συνεργασία παραγωγής και συμπαραγωγής». Και προστίθεται: «Για το σκοπό αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύονται να ανυψώσουν το εμπόριο και αμυντικής τεχνολογίας που μοιράζονται με την Ινδία σε επίπεδο ανάλογο με τους στενότερους συμμάχους και τους εταίρους τους».

Επίσης, στη συνάντηση των υπουργών Αμυνας, Α. Κάρτερ και Μ. Παρικάρ, που έγινε στις 29 Αυγούστου στην Ουάσιγκτον, υπογραμμίστηκε η στήριξη των ΗΠΑ στο λεγόμενο Μηχανισμό Ελέγχου Πυραυλικής Τεχνολογίας, όπως και η θετική τους γνώμη η Ινδία να γίνει μέλος της λεγόμενης Ομάδας Πυρηνικών Προμηθευτών (Nuclear Suppliers Group) καθώς και των αντίστοιχων οργανισμών για τον έλεγχο των συμβατικών όπλων, όπως η Ομάδα της Αυστραλίας ή αυτή του Wassenaar. Οι δύο υπουργοί συζήτησαν, επίσης, τους σχεδιασμούς για ανάπτυξη αμυντικών συστημάτων και την πρόσφατη δημιουργία 5 ομάδων εργασίας και από τις δύο χώρες, που συγκροτήθηκαν για να εξετάσουν συστήματα ναυτικά, αεράμυνας, ανταλλαγής πληροφοριών και νέας τεχνολογίας, προστασίας από χημικά και βιολογικά όπλα. Γίνεται λόγος και για βιομηχανική συνεργασία στον τομέα, στο πλαίσιο του φιλόδοξου προγράμματος «Δημιουργώντας στην Ινδία». Ιδιαίτερα, επίσης, απασχολεί η ναυσιπλοΐα στην ευρύτερη περιοχή - Ινδικό, Νότια Κινεζική Θάλασσα, Ειρηνικό - και οι επιδιώξεις και άλλων δυνάμεων (βλέπε πρωτίστως Κίνα). Ακόμα, με θετικό τρόπο εκτιμήθηκαν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και με την Ιαπωνία, η συμμετοχή ινδικών δυνάμεων στην άσκηση στον Ειρηνικό RIMPAC που γίνεται στη Χαβάη, όπως και η λεγόμενη Red Flag Air Force Exercise στην Αλάσκα.

Και στη συνάντηση των υπουργών και στην κοινή ανακοίνωση του 2ου Διαλόγου, αξιοποιείται επίσης η λεγόμενη «καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας», όπως και οι απειλές στον κυβερνοχώρο.

Ταυτόχρονα, ρητά δηλώνεται ότι οι δύο πλευρές στηρίζουν τη λεγόμενη μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και ότι οι ΗΠΑ θα υποστηρίξουν την υποψηφιότητα της Ινδίας για να καταστεί μόνιμο μέλος του Συμβουλίου, ζήτημα που η ινδική αστική τάξη διεκδικεί πολλά χρόνια, όπως και άλλες χώρες που θεωρούν ότι το δικαιούνται λόγω του «βάρους» που έχουν στην παγκόσμια σκηνή. Στην ουσία, πρόκειται για τη δύναμη των καπιταλιστικών κρατών, στρατιωτική, οικονομική, πολιτική, ώστε να επηρεάζουν τους διεθνείς συσχετισμούς στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Οσον αφορά το ρόλο της Ινδίας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (αυτές που οι ιμπεριαλιστές βαφτίζουν ειρηνευτικές αποστολές) όπου Γης, έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην τριμερή συνεργασία ΗΠΑ - Ινδίας - Αφγανιστάν και την προγραμματισμένη για φέτος συνάντησή τους στη Νέα Υόρκη.

Μπίζνες στην Ενέργεια

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στη συνεργασία μονοπωλιακών ομίλων και κρατικών οργανισμών σε διάφορα πρότζεκτς για τη λεγόμενη «προωθημένη καθαρή ενέργεια για την αειφόρο ανάπτυξη» και τη δήθεν πρόσβαση όλων σε αυτή. Οι πλευρές χαιρέτισαν τις συλλογικές προσπάθειες της λεγόμενης πρωτοβουλίας ΗΠΑ - Ινδίας Clean Energy Finance (USICEF) για τη χρηματοδότηση του σχεδίου, όπως και το πρόγραμμα για την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας και τις λεγόμενες «έξυπνες πράσινες τεχνολογίες και αποθήκευσης Ενέργειας».

Ξεχωριστής σημασίας κεφάλαιο είναι η λεγόμενη πυρηνική συνεργασία. Οι δύο πλευρές σημείωσαν την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, αναφέροντας ότι η αμερικανική εταιρεία κατασκευής πυρηνικών αντιδραστήρων «Westinghouse» και η Πυρηνική Εταιρεία Ενέργειας της Ινδίας βρίσκονται στα τελευταία στάδια των διακανονισμών για να αρχίσει τον Ιούνη του 2017 η κατασκευή 6 αντιδραστήρων. Επίσης, εξετάστηκαν τα μνημόνια συνεργασίας για τα ορυκτά καύσιμα, θέτοντας, όπως δηλώνεται, κοινούς όρους ώστε να τηρούνται οι περιβαλλοντολογικές νόρμες που έχουν συμφωνηθεί στις λεγόμενες Συμφωνίες του Παρισιού για το Κλίμα, που βεβαίως το όλο ζήτημα είναι ένα πεδίο σφοδρότατου ανταγωνισμού, καθώς η κάθε αστική τάξη θέλει να είναι ...τόσο ευαίσθητη στην προστασία του περιβάλλοντος όσο τη συμφέρει.

Διευκόλυνση της δράσης των μονοπωλίων

Σε ό,τι αφορά τις διμερείς εμπορικές συναλλαγές, σημειώνεται, παρά το γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομία κινείται σε υποτονικούς ρυθμούς, ότι αυτές έχουν αυξηθεί ιδιαίτερα κατά τα δύο τελευταία χρόνια. Εχουν πυκνώσει τα επιχειρηματικά Φόρουμ, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία, ενώ σε δέκα μέρες σχεδιάζεται οι δύο χώρες και τα κοινά προγράμματά τους να παρουσιαστούν στο Παγκόσμιο Συνέδριο Connect, ενώ προετοιμάζεται και Παγκόσμια Διάσκεψη Επιχειρηματικότητας το 2017, που θα φιλοξενηθεί στην Ινδία.

Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι είναι χρήσιμη η «ανταλλαγή πληροφοριών και βέλτιστων πρακτικών για την ευκολία του επιχειρείν», δηλαδή το πώς θα διευκολυνθεί ακόμα περισσότερο η δράση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Γίνεται λόγος για προώθηση μεταρρυθμίσεων που αφορούν το φορολογικό σύστημα, τα τελωνεία, το ηλεκτρονικό εμπόριο, των διαδικασιών για τη σύσταση επιχειρήσεων, τις δημόσιες συμβάσεις. Βεβαίως, όπου ακούμε «βέλτιστες πρακτικές», από την εμπειρία στην ΕΕ, αυτές μπορεί να λειτουργούν για τους καπιταλιστές για την αύξηση της κερδοφορίας, αλλά φέρνουν όλο και νέα αντιλαϊκά μέτρα, κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, χτύπημα κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Περιθώρια για δράση των επιχειρηματιών διαβλέπονται και σε άλλους τομείς όπως ο Τουρισμός, όπου γίνεται χαρακτηριστικά αναφορά σε 1,3 εκατομμύρια Ινδούς τουρίστες (φυσικά πλούσιους, γιατί η πλειοψηφία των εργαζομένων δυσκολεύεται να ταξιδέψει και μέσα στη χώρα) που επισκέφτηκαν τις ΗΠΑ, όπως και 1,2 εκατομμυρίων Αμερικανών που επισκέφτηκαν την Ινδία. Επίσης, «ευκαιρίες» θεωρείται ότι υπάρχουν και σε τομείς όπως η Υγεία, η Εκπαίδευση, οι πολιτιστικές ανταλλαγές. Μόνο που όλα αυτά αποσκοπούν στο πώς θα ανοίξουν και άλλα πεδία για το κεφάλαιο και δεν έχουν καμία σχέση με την ...ευημερία των δύο λαών, όπως ισχυρίζονται οι εκπρόσωποι των καπιταλιστών.


Δ. Κ.

ΓΑΛΛΙΑ
Διεργασίες στο φόντο της ανησυχίας για τη θέση του ντόπιου κεφαλαίου

Η παραίτηση Μακρόν και η υποψηφιότητα Μοντεμπούργκ

Στιγμιότυπο από εκδήλωση του «Μπροστά!», του νέου κόμματος του Εμ. Μακρόν, που παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Ολάντ - Βαλς

Copyright 2016 The Associated

Στιγμιότυπο από εκδήλωση του «Μπροστά!», του νέου κόμματος του Εμ. Μακρόν, που παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Ολάντ - Βαλς
«

Σύμπτωμα ενός "παλιού κόσμου που πεθαίνει"» χαρακτήριζε την Τετάρτη η «Λε Μοντ» την αποχώρηση του Εμανουέλ Μακρόν από την κυβέρνηση Ολάντ - Βαλς, την οποία ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας ανακοίνωσε σε μια περίοδο που επανέρχεται αυξημένη η ανησυχία για το μέλλον της γαλλικής αλλά και γενικά της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Σε κεντρικό της άρθρο στο οποίο αφιέρωσε την παραίτηση Μακρόν, ως μια από τις «ναυαρχίδες» των γαλλικών αστικών ΜΜΕ, η «Λε Μοντ» εξέφραζε την ανησυχία της για την «αχρηστία των πολιτικών κομμάτων, αρχής γενομένης από το Σοσιαλιστικό Κόμμα» που υπήρξε «ανίκανο να γίνει φορέας νέων ιδεών και να κινητοποιήσει συλλογικές ενέργειες», όπως και για το «απαρχαιωμένο μας πολιτικό σύστημα, αποκομμένο από την πραγματικότητα, υπονομευμένο από "συμβιβασμούς της τελευταίας στιγμής", ανίκανο να οργανώσει "έναν ιδεολογικό συμβιβασμό σε βάθος" πάνω στον οποίο θα οικοδομηθεί το μέλλον». Μάλιστα, συνεχίζοντας να διατυπώνει τον προβληματισμό (τουλάχιστον τμημάτων) του γαλλικού κεφαλαίου για τη δυσκολία πολιτικής συνεννόησης στη χώρα, η εφημερίδα συνέχιζε: «Από την άλλη μεριά, ο πολιτικός χώρος στον οποίο τοποθετείται ο Εμανουέλ Μακρόν και τον οποίο προσπαθεί να ενσαρκώσει, αποτελεί για τη Γαλλία μια φαντασίωση: η μεγάλη συμμαχία των "προοδευτικών" ενάντια στους συντηρητικούς όλων των αποχρώσεων. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι, πέρα από τις ρίζες της στην ιστορία της χώρας, αυτή η διάσπαση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς δομείται στις προεδρικές εκλογές και τα εκλογικά μας συστήματα που επιβάλλουν αυτό το διπολισμό».

«Μπροστά!» για το κεφάλαιο

Η ανακοίνωση της παραίτησης Μακρόν προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις. Ως πρωτεργάτης στην προώθηση πολλών μεταρρυθμίσεων (π.χ. νέα απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και περαιτέρω χτύπημα της κυριακάτικης αργίας), ο Μακρόν προκαλούσε εδώ και καιρό τον προβληματισμό του «αριστερού» τμήματος του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), που εξέφρασε την «ανακούφισή» του, εκτιμώντας ότι ίσως διευρυνθούν τα περιθώρια για να «ανανεώσει» το PS την «προοδευτική» του εικόνα. Από την άλλη μεριά, υπήρξαν αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες ο Μακρόν ίσως μπορέσει να συσπειρώσει το «κεντρώο» τμήμα του PS και γενικά τον «κεντρώο» χώρο.

Πάντως, οι επόμενες κινήσεις του Μακρόν ίσως προσθέτουν νέα «εργαλεία» στη φαρέτρα των Γάλλων αστών να επιδιώξουν την ανάκτηση χαμένης δύναμης έναντι των ανταγωνιστών τους. Για τα λαϊκά στρώματα τίποτα προς το συμφέρον τους δεν σηματοδοτούν. Η ίδρυση (από την περασμένη άνοιξη) της πολιτικής κίνησης «En Marche!» («Μπροστά!») του Μακρόν, της οποίας τις θέσεις θα παρουσιάσει τις επόμενες βδομάδες, συνδέεται με ευρύτερες διεργασίες εντός Γαλλίας αλλά και γενικά εντός Ευρώπης, για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης και προσπάθειας «αντιμετώπισης» της οικονομικής στασιμότητας που υπάρχει, για την έκταση και τις προτεραιότητες που θα χαρακτηρίζουν τη συνεργασία μεταξύ κρατών και μονοπωλιακών ομίλων.

Εχει σημασία, πάντως, ότι ο Μακρόν εμφανιζόταν από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε το υπουργείο Οικονομίας υποστηρικτής μιας πιο χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής ως ένας μοχλός για επενδύσεις και μιας μορφής διακυβέρνησης με την οποία η Γερμανία έχει αντιρρήσεις. «Η Ευρώπη δε θα ανακάμψει αν δεν υπάρξει μεγαλύτερη γαλλο-γερμανική σύγκλιση. Αυτή η σύγκλιση περνάει από μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία και από την επανεξέταση στη Γερμανία της δημοσιονομικής και επενδυτικής πολιτικής της», έλεγε σε δηλώσεις του, εκφράζοντας ανοιχτά και τον προβληματισμό της γαλλικής πλουτοκρατίας για την πολιτική της ΕΕ. Για παράδειγμα, σε παλιότερη συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung», είχε επισημάνει ότι αποτελεί κίνδυνο «μια νέα μορφή συντηρητισμού, την οποία αποτελεί ο φετιχισμός του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, η γοητεία που ασκεί η μείωση του χρέους, που αποτελεί επίσης σύμπτωμα μιας γηράσκουσας χώρας». Τότε, επέμεινε στην πρόταση που συχνά το Παρίσι επαναφέρει για δημιουργία μιας «οικονομικής κυβέρνησης στην Ευρωζώνη», με έναν αρμόδιο Επίτροπο που δε θα είναι απλά αρμόδιος «για τα δημοσιονομικά στο εσωτερικό της Ευρωζώνης», αλλά «θα προσφέρει πόρους για επενδύσεις ή θα έχει λόγο στην εργασιακή πολιτική». Ζητούσε «μεγαλύτερο (κοινό) προϋπολογισμό» (στην ΕΕ), με το σκεπτικό ότι «τα περισσότερα χρήματα είναι απαραίτητα ώστε να προστατευθούν τα κράτη - μέλη από τις οικονομικές αναταράξεις» και καλούσε τη Γερμανία «να σπάσει κάποια ταμπού, καθώς μέχρι τώρα το Βερολίνο απορρίπτει κατηγορηματικά τα σχέδια για μια ένωση μεταφοράς χρημάτων. Αν τα κράτη - μέλη, όπως πριν, δεν είναι έτοιμα να δεχτούν ένα είδος μεταφοράς χρημάτων στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, μπορούμε να ξεχάσουμε το ευρώ και την Ευρωζώνη! Δεν μπορεί να υπάρξει νομισματική ένωση χωρίς την εξίσωση των δημοσιονομικών (των χωρών - μελών)! Οι ισχυροί πρέπει να βοηθήσουν».

Αν και παρόμοια πολιτική εκφράζεται από τη γαλλική κυβέρνηση, υπάρχουν διαφορές στα σημεία και ίσως στην τακτική αντιπαράθεσης με τη Γερμανία.

Η υποψηφιότητα Μοντεμπούργκ

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ενδιαφέρον έχουν και άλλες διεργασίες που επιταχύνονται, ενόψει των προεδρικών εκλογών που θα γίνουν την ερχόμενη άνοιξη. Στις 21 Αυγούστου, ο προκάτοχος του Μακρόν στο υπουργείο Οικονομίας, Αρνό Μοντεμπούργκ, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία της χώρας, παρουσιάζοντας «ένα μεγάλο Εναλλακτικό Σχέδιο για τη Γαλλία», εννοώντας φυσικά για τη διέξοδο που αναζητούν τα γαλλικά μονοπώλια πιεσμένα από την όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και την ένταση της ανισομετρίας, εντός και εκτός Ευρώπης, με την απόσταση που τα χωρίζει από τους ανταγωνιστές τους (και πρώτα τους Γερμανούς) να έχει μεγαλώσει, σε αρκετές περιπτώσεις.

Η υποψηφιότητα Μοντεμπούργκ παρουσιάστηκε από ορισμένους ως «προοδευτική», με την έννοια ότι θα μπορούσε να βάλει φρένο στη συστράτευση του Παρισιού με το («κακό») Βερολίνο.

Ομως, οι προτάσεις που παρουσίασε φανέρωσαν με σαφήνεια ποια τάξη εξυπηρετεί και η δική του υποψηφιότητα.

Ετσι, σε κεφάλαιο για την «επανεκκίνηση της γαλλικής οικονομίας», όπου εκφράζεται ανησυχία για τη (δήθεν) «αποβιομηχάνιση» της Γαλλίας, αναφέρεται: «Επιχειρήσεις διεθνούς εμβέλειας πίσω από τις οποίες κρύβονται έθνη κατακτητές, έρχονται να εμφανιστούν στους τομείς δικών μας μεγάλων ομίλων και βιομηχανικών "διαμαντιών" χωρίς καμία αμυντική παρέμβαση από την πλευρά του κράτους και της κυβέρνησης». Δηλαδή, ανοιχτά διατυπώνεται ο προβληματισμός του γαλλικού κεφαλαίου επειδή μεγάλα «μαγαζιά» στα οποία κυρίαρχες είναι οι δικές του μετοχές χάνουν μερίδια από την αγορά (ντόπια και όχι μόνο), χωρίς κάποια «αμυντική παρέμβαση» της κυβέρνησης. Και για να μην υπάρξουν αμφιβολίες για τις επιχειρήσεις για τις οποίες αγωνιά (και) ο κατά πολλούς «αριστερός» Μοντεμπούργκ, η «εναλλακτική» επισημαίνει ότι «η εκατόμβη μεγαλώνει κάθε χρόνο: TECHNIP, CLUB MED, ALSTOM, ALCATEL, LAFARGE, ALTIS», παραθέτοντας γαλλικά μονοπώλια που περιόρισαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις δραστηριότητές τους, στερώντας προφανώς από τους μεγαλοκαπιταλιστές ιδιοκτήτες τους τη δυνατότητα περαιτέρω ανέλιξης στην «πίτα» ενός ή περισσότερων κλάδου, μιας στενότερης ή ευρύτερης αγοράς.

Γενικά, ο Μοντεμπούργκ λανσάρει την ανάγκη να δοθεί βάρος στη φόρμουλα «Μέιντ ιν Φρανς» (σ.σ. Παραγωγή στη Γαλλία), αποτυπώνοντας τη δυσαρέσκεια για μειωμένα πλεονεκτήματα που παρουσιάζουν οι γαλλικές εταιρείες απέναντι σε ανταγωνιστές τους, ειδικά σε διάφορους στρατηγικούς τομείς της βιομηχανικής παραγωγής.

Με αφετηρία την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου, που συνδέονται και με τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, ο Μοντεμπούργκ προτάσσει και τη δημιουργία «μιας συμμαχίας ιστορικής φύσης», ώστε «όλες οι παραγωγικές δυνάμεις (να στρατευτούν πίσω) από τις ΜΜΕ (σ.σ. Μικρο-Μεσαίες Επιχειρήσεις) που παράγουν στη Γαλλία».

Βέβαια, στη Γαλλία όταν μιλάμε για ΜΜΕ αναφερόμαστε σε εταιρείες με πάνω από 200 εργαζόμενους. Η πορεία τέτοιων εταιρειών (ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού τους, η διεύρυνση των επενδύσεών τους, η στήριξή τους με επιδοτήσεις ή φοροαπαλλαγές κ.τ.λ.) επιδρά σημαντικά στη νομοτελειακή για τον καπιταλισμό διαδικασία της συγκέντρωσης της παραγωγής σε λιγότερα χέρια.

Από αυτή τη σκοπιά, ο Μοντεμπούργκ ζητά «όλος ο κόσμος πρέπει να επιδείξει αυτή τη συλλογική προτίμηση (στις ΜΜΕ και τη στήριξη του "Μέιντ ιν Φρανς")» και δηλώνει ότι «το "Μέιντ ιν Φρανς"... πρέπει να γίνει μια από τις μέγιστες και θεμελιακές πολιτικές προτεραιότητες γύρω από τις οποίες προσπαθώ να συσπειρώσω τους Γάλλους». Επιδιώκει, μάλιστα, να καλλιεργήσει αυταπάτες πως «πρώτα παράγουμε πλούτο πριν τον διανείμουμε», λες και ωφελήθηκαν ποτέ οι εργάτες από την ισχυροποίηση της εργοδοσίας. Τολμά, μάλιστα, να ισχυρίζεται ανερυθρίαστα και ότι «οι εργαζόμενοι είναι συμμέτοχοι στα κέρδη και μπορούν επίσης να είναι συμμέτοχοι στις αποφάσεις και στην ανάπτυξη της εταιρείας τους», συμπληρώνοντας μάλιστα: «Το "Μέιντ ιν Φρανς" αποτελεί μια νέα συμμαχία ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις, ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία». Εκφράζει, δηλαδή, κι αυτός την αγωνία και της γαλλικής πλουτοκρατίας να εγκλωβίσει τις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις πίσω από τις δικές της στρατηγικές επιδιώξεις. Να κερδίσει ανοχή αλλά και στήριξη στην κόντρα της με τους ανταγωνιστές της, κόντρα που για τους λαούς είναι πολλαπλά επικίνδυνη.

Ολοι οι παραπάνω προβληματισμοί έχουν άμεση σχέση με τη διεύρυνση της ανισομετρίας ανάμεσα σε Γερμανία - Γαλλία (ισχυροποιήθηκε η Γερμανία σχετικά με τη Γαλλία), με βασικό παράγοντα επίδρασης σ' αυτό την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Γεγονός που εκφράζει έντονες ανησυχίες των γαλλικών μονοπωλιακών ομίλων τόσο στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ, όσο και στην παγκόσμια οικονομία. Σε συνδυασμό δε με τμήματα του κεφαλαίου που αντιδρούν σε Ευρωζώνη - ΕΕ εκφράζοντας φυγόκεντρες τάσεις, αναζητείται διέξοδος εντός ευρώ και ΕΕ, αλλά κόντρα στη σημερινή αυστηρή δημοσιονομική πολιτική και την εναρμόνιση των οικονομιών με βάση τους δείκτες του Συμφώνου Σταθερότητας για τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος, αυστηρότητα που τη χρεώνουν στη Γερμανία.


Α. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ