Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

-- 29ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας: Αποσπάσματα από τη διακήρυξη της ΔΑΣ και αποκαλυπτικά παραδείγματα για την προσπάθεια αλλοίωσης του συσχετισμού από τις δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

-- ΟΑΕΔ: Εκκαθαρίζει το μητρώο του από τους σπουδαστές των ΙΕΚ και ζητάει από ανέργους να επιστρέψουν εκατοντάδες ευρώ!

-- Αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα: Από το κακό στο χειρότερο για εργαζόμενους και επιβάτες.

Eurokinissi

Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια θέλουν να πετύχουν κυβέρνηση και ΟΑΕΔ: Κρύβουν κάτω από το χαλί την πραγματική ανεργία και ταυτόχρονα κόβουν και τα ελάχιστα από τους ανέργους

Οσοι στο μεταξύ κατάφεραν να βρουν μια θέση εργασίας, αξιοποιώντας τα μόρια της ανεργίας που είχαν συγκεντρώσει, απειλούνται με απόλυση, καθώς ακυρώνονται ή μειώνονται τα μόρια αυτά. Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο, αλλά η «εκκαθάριση» των σπουδαστών από τον ΟΑΕΔ έχει γίνει πιο συστηματική εδώ και δύο περίπου χρόνια. Νέα κρούσματα καταγγέλλουν στον «Ριζοσπάστη» άνεργοι, οι οποίοι, στην προσπάθειά τους να βρουν μια δουλειά, βρέθηκαν να φοιτούν σε δημόσια ΙΕΚ της Αττικής.

Ο τρόπος με τον οποίο ορίζει ο ΟΑΕΔ την ιδιότητα του ανέργου αποκλείει φοιτητές και σπουδαστές, αλλά και νέους που ψάχνουν πρώτη φορά για δουλειά, ενώ παράλληλα συγκαλύπτει την ανεργία πίσω από την ιδιότητα του σπουδαστή. Σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, άνεργος θεωρείται «εκείνος που μετά τη λύση ή τη λήξη της εργασιακής σχέσης αναζητεί εργασία, αποδέχεται να απασχοληθεί σε εργασία που του προσφέρεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΑΕΔ στον ευρύτερο επαγγελματικό του κλάδο ή δέχεται να παρακολουθήσει προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης ή μετεκπαίδευσης και γενικά επωφελείται από κάθε δυνατότητα για απασχόληση».

Οι πιο πρόσφατες καταγγελίες που έφτασαν στην εφημερίδα μας προέρχονται από σπουδαστές στην ειδικότητα των φυλάκων μουσείων και αρχαιολογικών χώρων των δημοσίων ΙΕΚ της Αττικής. Οι περιπτώσεις τους αποδεικνύουν πως πίσω από τους νόμους και τις διατάξεις που επικαλούνται το υπουργείο Εργασίας και ο ΟΑΕΔ ως άλλοθι για να μην τους καταγράφουν ως ανέργους, ο στόχος είναι άλλος: Να περικόψουν ακόμα και τις κουτσουρεμένες παροχές που δικαιούνται οι άνεργοι και παράλληλα να μειώσουν πλασματικά τον αριθμό των εγγεγραμμένων στα μητρώα του ΟΑΕΔ ανέργων.

«Ο μέσος όρος ηλικίας των σπουδαστών στο δικό μου τμήμα, είναι γύρω στα 40 έτη», λέει χαρακτηριστικά ένας από αυτούς τους ανέργους. Ο ίδιος ήταν εγγεγραμμένος στον ΟΑΕΔ εδώ και 1,5 χρόνο. Συνολικά, πρόκειται για «τάξεις» στις οποίες η πλειοψηφία των «μαθητών» είναι μακροχρόνια άνεργοι, πολλοί από αυτούς με παιδιά και οικογένειες.

Η φοίτηση στο ΙΕΚ δεν είναι παρά μια επιπλέον προσπάθεια στη μάχη που δίνουν να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο. Οπως καταγγέλλουν, όμως, ο ΟΑΕΔ ζητά από όσους λάμβαναν επίδομα ανεργίας να επιστρέψουν το ποσό που αντιστοιχεί στους μήνες κατά τους οποίους φοιτούσαν παράλληλα στο ΙΕΚ. Ετσι, άνεργοι που δυσκολεύονται να επιβιώσουν με το μηνιαίο επίδομα των 360 ευρώ, πρέπει τώρα να επιστρέψουν τα επιδόματα δύο, τριών ή και τεσσάρων μηνών, όσο καιρό δηλαδή φοιτούσαν στο ΙΕΚ και ταυτόχρονα διέπρατταν το ...«έγκλημα» να είναι γραμμένοι και στα μητρώα του ΟΑΕΔ!

Για παράδειγμα, το «κοστούμι» που έραψε ο ΟΑΕΔ σε άνεργο σπουδαστή, φτάνει τα 1.756 ευρώ! Διαγράφοντάς τον από το μητρώο των ανέργων, του ζητά να επιστρέψει το επίδομα ανεργίας και το Δώρο Πάσχα που του χορήγησε, επειδή «ο χρόνος της επαγγελματικής κατάρτισης δεν υπολογίζεται ως χρόνος ανεργίας».

Επιπλέον, δεκάδες άνεργοι, που προσλήφθηκαν τον περασμένο Απρίλη με επτάμηνες συμβάσεις στις Εφορείες Αρχαιοτήτων, βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με την απόλυση. Η εγγραφή τους στο ΙΕΚ τον περασμένο Οκτώβρη, τους στερεί την ιδιότητα του ανέργου και επομένως τα μόρια της ανεργίας για τους τελευταίους μήνες, με βάση τα οποία προσλήφθηκαν.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μόνο στην Α' Εφορεία Αθηνών ο αριθμός των εργαζομένων αυτών ξεπερνά τους 30, ενώ η υπηρεσία τούς έχει ενημερώσει πως οι συμβάσεις τους θα καταγγελθούν μέχρι αύριο, Παρασκευή. Οπως εξηγούν, στις κατά τόπους Εφορείες, στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, υπάρχουν δεκάδες ανάλογες περιπτώσεις.

Χαρακτηριστική ήταν η περσινή περίπτωση επτά φυλάκων αρχαιοτήτων στη Ρόδο. Οι άνεργοι σπουδαστές του ΙΕΚ είχαν προσληφθεί από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου τον Απρίλη του 2015, απολύθηκαν όμως στη συνέχεια, όταν ο ΟΑΕΔ τούς διέγραψε από το μητρώο του, λόγω της φοίτησής τους στο ΙΕΚ, με αποτέλεσμα να στερηθούν τα μόρια της ανεργίας και να βρεθούν εκτός του πίνακα επιτυχόντων. Οι εργαζόμενοι είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη και είχαν επιστρέψει στην εργασία τους με προσωρινή διαταγή που εξέδωσε το δικαστήριο.

Με αφορμή την περίπτωση της Ρόδου, το θέμα είχε ανακινηθεί τότε και στη Βουλή. Στην έγγραφη απάντηση που έδωσε τότε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ρ. Αντωνοπούλου, ήταν αποκαλυπτική του τρόπου που η κυβέρνηση υπερασπίζεται την υπάρχουσα νομοθεσία, που στερεί ακόμα και τα ελάχιστα από τους ανέργους.

Συγκεκριμένα, στο απαντητικό της έγγραφό, η αναπληρώτρια υπουργός υπερασπίστηκε την πολιτική που δεν θεωρεί ανέργους τους σπουδαστές των ΙΕΚ. Σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, στο μητρώο του ΟΑΕΔ μπορούν να εγγράφονται κατ' εξαίρεση φοιτητές, αλλά σε καμία περίπτωση σπουδαστές των ΙΕΚ!

«Οι εξαιρέσεις που εφαρμόζονται για την εγγραφή φοιτητών στο μητρώο ανέργων αφορούν αυτούς που συγκεντρώνουν κάποιες προϋποθέσεις (...), δηλαδή έχουν δώσει προβάδισμα στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας έναντι των σπουδών τους (...) Αυτές δεν τυγχάνουν εφαρμογής για τους φοιτητές των ΙΕΚ, οι οποίοι (...) δεν θεωρούνται άνεργοι ως μαθητευόμενοι επαγγελματικών σχολών», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Πέρα από το γεγονός ότι ο διαχωρισμός τον οποίο κάνει η αναπληρώτρια υπουργός είναι απαράδεκτος, η ισχύουσα νομοθεσία αποτελεί το υπόβαθρο για να αναπτυχθεί και «ανθρωποφαγία» μεταξύ των ανέργων, στρέφοντας εκείνους τους σπουδαστές που δεν έχουν δελτίο του ΟΑΕΔ ενάντια στους συναδέλφους τους που ακόμα δεν έχουν εκκαθαριστεί από τα μητρώα του Οργανισμού και διαθέτουν έτσι περισσότερα μόρια για την πρόσληψή τους σε έναν ενδεχόμενο διαγωνισμό.

Τις μέρες που γραφόταν το σημερινό ρεπορτάζ, μιλήσαμε με εργαζόμενους και επιβάτες σε διάφορες γραμμές, από τους οποίους αντλήσαμε μαρτυρίες ενδεικτικές για τον «Γολγοθά» που βιώνουν καθημερινά για να βγάλουν οι μεν το μεροκάματο πίσω από το τιμόνι και οι δε να μετακινηθούν από και προς τη δουλειά τους. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω αφήγηση ενός επιβάτη: «Τοπική γραμμή στο Βόρειο Μενίδι - Θρακομακεδόνες - Νέα Ιωνία: 724, κυκλική διαδρομή. Βγαίνεις στη στάση και δεν ξέρεις τι ώρα και αν θα περάσει λεωφορείο. Ούτε λόγος για τις πληροφορίες και το ωράριο που δίνεται στην ιστοσελίδα του ΟΑΣΑ, στο ίντερνετ. Απλά, καμία, μα καμία σχέση. Η απάντηση του τοπικού σταθμαρχείου στις οχλήσεις των συχνά ταλαιπωρημένων επιβατών: Κατανόηση, έχετε δίκιο, αλλά και εμείς παλεύουμε κάθε μέρα. Κάθε μέρα είναι μια άλλη μέρα. "Δεν ξέρουμε αν θα έχουμε τους απαραίτητους οδηγούς (αν λείψει έστω και ένας αλλάζει το πρόγραμμα), δεν ξέρουμε αν θα έχουμε λεωφορεία ή και καύσιμο. Γίνεται προσπάθεια όταν υπάρχουν ελλείψεις να μειωθεί όσο είναι δυνατόν ο χρόνος αναμονής". Τις μέρες που μπορεί να υπάρξει κάποια έλλειψη και να αλλάξει και αυτό το μειωμένο πρόγραμμα, η αναμονή στη στάση μπορεί να ξεπεράσει τα 45 λεπτά - 1 ώρα. Ειδικά το βράδυ, που αραιώνουν τα δρομολόγια, ο χρόνος αναμονής αν κοπεί ένα δρομολόγιο είναι στάνταρ 1 ώρα».

Αναμονές χωρίς τέλος σε στάση λεωφορείων και τρόλεϊ στην Αθήνα

Αυτά συνθέτουν σε λίγες γραμμές την κατάσταση που επικρατεί στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας (μπλε λεωφορεία, τρόλεϊ, ηλεκτρικός, μετρό και τραμ), οι οποίες λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και όχι βέβαια για την εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων και του λαού.

Χαρακτηριστικός είναι ο νόμος 3920/2011, με τον οποίο δημιουργήθηκαν οι ανώνυμες εταιρείες «Οδικές Συγκοινωνίες» (ΟΣΥ) και «Σταθερές Συγκοινωνίες» (ΣΤΑΣΥ), που ανήκουν στο Ομιλο ΟΑΣΑ (Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών). Η ΟΣΥ αποτελεί προϊόν της συγχώνευσης ΕΘΕΛ (μπλε λεωφορεία) και ΗΛΠΑΠ (τρόλεϊ) και η ΣΤΑΣΥ της συγχώνευσης ΑΜΕΛ (Μετρό), ΗΣΑΠ (Ηλεκτρικός) και ΤΡΑΜ.

Σύμφωνα με το νόμο, οι νέες εταιρείες, που «συντονίζονται και ελέγχονται από τον ΟΑΣΑ», «αποτελούν νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που υπηρετούν σκοπούς κοινής ωφέλειας, λειτουργούν με βάση τους κανόνες ιδιωτικής οικονομίας» (άρθρο 4). Με άλλα λόγια, λειτουργούν με βάση το κέρδος, στη λογική του κόστους - οφέλους για τον ιδιοκτήτη, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση είναι το κράτος.

Επίσης, ξεκαθαρίζεται ότι:

• Τα επιχειρησιακά σχέδια των εταιρειών θα διαμορφώνονται «με βάση δείκτες έργου, κόστους» (άρθρο 5).
• Αν οι απολογισμοί των εταιρειών και το επιχειρησιακό τους σχέδιο εμφανίσουν απόκλιση μεγαλύτερη του 10%, επιβάλλεται η αναμόρφωσή τους.
• Η κρατική επιδότηση, που δεν μπορεί να ξεπερνά το 40% του λειτουργικού κόστους των ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ, θα δίνεται μόνο όσο υπάρχει έλλειμμα και θα διακόπτεται όταν υπάρχουν κέρδη.

Παράλληλα, με την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των εταιρειών, ακολουθείται και μια άλλη διαδικασία, αυτή της παράδοσης τμημάτων τους σε άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Στο νόμο αναφέρεται ότι: «Οι εταιρείες του Ομίλου ΟΑΣΑ μπορούν με απόφασή τους (...) (α) Να αναθέτουν σε τρίτους κάθε είδους προμήθειες, υπηρεσίες και έργα που εκτελούνται από τις εταιρείες αυτές (...) (β) Να αξιοποιούν με κάθε τρόπο την κινητή και ακίνητη περιουσία τους και ιδίως να εκμισθώνουν εγκαταστάσεις σε τρίτους για την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας και να πωλούν ακίνητα και τροχαίο υλικό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν επηρεάζεται αρνητικά η εξυπηρέτηση των αναγκών των εταιρειών αυτών» (άρθρο 7).

Οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής και στον τομέα των αστικών συγκοινωνιών αφορούν εξίσου τους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και τα εκατομμύρια των ανθρώπων από τα λαϊκά στρώματα που τα χρησιμοποιούν καθημερινά για τις μετακινήσεις τους.

Για τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες, ο στόχος της μείωσης του λεγόμενου «λειτουργικού κόστους» μεταφράζεται σε μείωση προσωπικού, μέσω συνταξιοδοτήσεων και μετακινήσεων, και σε μείωση των μισθών, που φθάνει στο 45% μετά το 2009. Αν και η μετακίνηση επιβλήθηκε τυπικά μόνο στα Μέσα σταθερής τροχιάς, οι συνταξιοδοτήσεις και οι μετακινήσεις προχώρησαν στο σύνολο των Μέσων, εξαιτίας της επερχόμενης αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, της μείωσης των συντάξεων, αλλά και μπροστά στις αντιδραστικές αλλαγές των εργασιακών σχέσεων.

Η μείωση του προσωπικού, σε συνδυασμό με την έλλειψη ανταλλακτικών των οχημάτων, συμβάλλει καθοριστικά στην άθλια κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις συγκοινωνίες. Με βάση τα στοιχεία του ΟΑΣΑ (πίνακας 1), το προσωπικό στο σύνολο του Οργανισμού (λεωφορεία, τρόλεϊ, ηλεκτρικός, μετρό και τραμ) το 2009 ήταν 11.857 εργαζόμενοι και το 2014 μόλις που έφθανε τους 7.949 εργαζόμενους. Δηλαδή, την περίοδο 2009 - 2014, μέσα σε πέντε χρόνια, το προσωπικό μειώθηκε κατά 33%!

Η μείωση του προσωπικού οδήγησε και στη μείωση του έργου. Στην Εκθεση Πεπραγμένων 2012 του ΟΑΣΑ, σημειώνεται: «Η μείωση του αριθμού των οδηγών κατέστησε αναγκαία τη μείωση του αριθμού των προγραμματισμένων δρομολογίων στις υφιστάμενες γραμμές λεωφορείων και τρόλεϊ. Η διαδικασία αυτή είχε ως συνέπεια την επιλεκτική μείωση της συχνότητας εξυπηρέτησης των επιβατών...».

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι στην ΟΣΥ υπάρχει μείωση του αριθμού των οχημάτων που χρησιμοποιούνται και του αριθμού των βαρδιών, του αριθμού των δρομολογίων και του δικτύου που καλύπτεται. Ολα τα παραπάνω οδηγούν σε μείωση του έργου και κατ' επέκταση αυξάνουν τις δυσκολίες στη μετακίνηση των λαϊκών στρωμάτων μέσα στον αστικό ιστό. Συγκεκριμένα, κατά την περίοδο 2009 - 2014:

• Τα λεωφορεία που κυκλοφορούν και οι βάρδιες που γίνονται καθημερινά μειώθηκαν κατά 33% και 29%, αντίστοιχα. Δηλαδή, κυκλοφορούν λιγότερα λεωφορεία σε λιγότερο χρόνο.
• Τα τρόλεϊ που κυκλοφορούν και οι βάρδιες που γίνονται καθημερινά, μειώθηκαν κατά 33% και 40%, αντίστοιχα.
• Το δίκτυο στα λεωφορεία μειώθηκε κατά 8% (500 χιλιόμετρα) και στα τρόλεϊ κατά 9% (36 χιλιόμετρα).
• Στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ αθροιστικά το παραγόμενο έργο (οχηματοχιλιόμετρα) μειώθηκε κατά 25% και ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε κατά 28%.

Την ίδια χρονική περίοδο, μείωση σημειώθηκε και στη ΣΤΑΣΥ:

• Στον ηλεκτρικό, οι συρμοί που κυκλοφορούν και οι βάρδιες που γίνονται καθημερινά μειώθηκαν κατά 27% και 42%, αντίστοιχα.
• Τα οχηματοχιλιόμετρα (δείκτης μέτρησης του συγκοινωνιακού έργου) έμειναν περίπου στα ίδια επίπεδα (εκτός από τα έτη 2010 και 2011, όπου σημειώθηκε μια μεγάλη μείωση). Ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε κατά 33%.
• Το μετρό αύξησε ελαφρώς τον αριθμό των συρμών και των βαρδιών που πραγματοποιούνται καθημερινά, κατά συνέπεια αυξήθηκε και το παραγόμενο έργο. Το τραμ έμεινε στα ίδια επίπεδα. Ωστόσο, και στα δύο μέσα σημειώθηκε μείωση του αριθμού των επιβατών, κατά 5% στο μετρό και κατά 23% στο τραμ.

Ενα ακόμα στοιχείο, που πρέπει να επισημανθεί, είναι ότι σύμφωνα με την ΟΣΥ «το 2011 για κάθε κυκλοφορούν λεωφορείο, αντιστοιχούν 0,27 τεχνίτες (...) Αντίστοιχα μειωμένη αναλογία σε σχέση με το 2010 παρουσιάζεται και για τα τρόλεϊ, όπου για κάθε κυκλοφορούν τρόλεϊ αναλογούν 0,61 τεχνίτες το 2011 (έναντι 0,70 το 2010)». Οπως σημειώνει η Γραμματεία Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ, σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρ, θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 1,2 τεχνικοί ανά όχημα, για να διασφαλίζονται οι ελάχιστοι όροι ασφαλούς συντήρησης και επισκευής των οχημάτων!

Σύμφωνα με τη Γραμματεία Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ, ο χρόνος αναμονής στα τρόλεϊ φθάνει τα 15 λεπτά και στις κεντρικές γραμμές των λεωφορείων 8 - 15 λεπτά. Τα Σαββατοκύριακα, ο χρόνος αναμονής είναι ακόμα μεγαλύτερος.

Η λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών με γνώμονα το κέρδος ευθύνεται και για την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων. Ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία στον Πίνακα 2: Το 2008 καθιερώθηκε το ενιαίο εισιτήριο, το οποίο κόστιζε 0,80 ευρώ. Το 2016 το εισιτήριο έχει ανέλθει στα 1,4 ευρώ, αύξηση 75%! Αντίθετη πορεία παρουσίασαν οι μισθοί των εργαζομένων. Το 2011 ο κατώτατος μισθός ήταν 751 ευρώ και σήμερα είναι 586 ευρώ για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών (μείωση 22%) και 510 ευρώ για τους εργαζόμενους έως 25 ετών (μείωση 32%)!

Στόχος του κράτους είναι οι αστικές συγκοινωνίες να χρηματοδοτούνται εξολοκλήρου από δικά τους έσοδα και αυτό εκφράζεται στην τιμολογιακή πολιτική του ΟΑΣΑ. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια, ο Οργανισμός έχει καθιερώσει το λεγόμενο «συντελεστή ανάκτησης» του κόστους λειτουργίας των συγκοινωνιών, με τον οποίο καταγράφει πόσα από τα έξοδα καλύπτονται από τα έσοδα των εισιτηρίων (Πίνακας 3).

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, οι διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών επιδίδονται σε κυνήγι της λαθρεπιβίβασης και καλλιεργούν την αντίληψη ότι η αντιμετώπισή της θα οδηγήσει στην αύξηση των εσόδων, σε όφελος δήθεν των συγκοινωνιών και επομένως των επιβατών και των εργαζομένων σε αυτές. Είναι μια αντίληψη που συγκαλύπτει τις κοινωνικές αιτίες της λαθρεπιβίβασης, τις πολιτικές που γεννούν την ανεργία, δίνουν ψίχουλα αντί για μισθούς και συντάξεις, φορολεηλατούν ό,τι απομένει από το εργατικό και λαϊκό εισόδημα.

Οι αστικές συγκοινωνίες έχουν καθοριστική συμβολή στη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, καθώς ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού μεταφέρεται καθημερινά από και προς την εργασία του. Στην Εκθεση του ΟΑΣΑ του 2012 επισημαίνεται χαρακτηριστικά:

«Οι καταλυτικές επιπτώσεις αναφέρονται στο βαθμό με τον οποίο η επιβατική κίνηση των αστικών συγκοινωνιών (732 εκατομμύρια το 2011) επηρεάζει και ενισχύει τη μακροχρόνια απόδοση άλλων κλάδων της οικονομίας (...) Η ετήσια προστιθέμενη αξία από τη λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών μέσω των καταλυτικών επιπτώσεων, υπολογίζεται σε 6 - 7 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 3 - 3,5% του ΑΕΠ της χώρας».

Τα «ρέστα» τους δίνουν οι δυνάμεις παλιού και νέου εργοδοτικού συνδικαλισμού, μπροστά στο Συνέδριο του ΕΚΑ, προσπαθώντας να αλλοιώσουν τους συσχετισμούς. Πρωταγωνιστές αυτών των διαδικασιών, είναι οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΛΑΕ.

Πρόκειται για δυνάμεις της εργατικής αριστοκρατίας, πλήρως ξεκομμένες από την εργατική τάξη, τα προβλήματα και τις αγωνίες της. Δυνάμεις που παραμονές του συνεδρίου ασχολούνται μόνο με τα εκλογομαγειρέματα, για να τους βγουν τα «κουκιά», ενώ όλο τον υπόλοιπο καιρό, είτε δεν εμφανίζονται στους χώρους δουλειάς, είτε πρωτοστατούν στην υποταγή των εργαζομένων στην εργοδοσία, στην απεργοσπασία και στην καλλιέργεια κλίματος ηττοπάθειας και μιζέριας.

Ορισμένες τέτοιες περιπτώσεις σωματείων, με τα οποία επιχειρείται η αλλοίωση του πραγματικού συσχετισμού στο συνέδριο του ΕΚΑ, αναδεικνύει ο «Ριζοσπάστης».

-- Οι ηγεσίες σωματείων από τον κλάδο των τραπεζών, που είναι πανελλαδικά, επέμεναν να εκπροσωπηθούν στο ΕΚΑ με ψηφίσαντες από όλη την Ελλάδα και όχι μόνο από την Αθήνα, με προφανή σκοπό να ελέγξουν τους συσχετισμούς. Οχι τυχαία, βέβαια, αφού περίπου το 1/3 των αντιπροσώπων στο συνέδριο προέρχονται από το χώρο των τραπεζών.

-- Υπάρχουν σωματεία - φαντάσματα, που δεν έκαναν ποτέ εκλογές ή αυτές έγιναν εν κρυπτώ και μακριά από τους εργαζόμενους. Οπως για παράδειγμα το σωματείο - φαντομάς των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ.

-- Αλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή σωματείου της ΕΡΤ, που υποστήριξε ότι οι εκλογές του φέρουν την έγκριση του Πρωτοδικείου Αγίας Παρασκευής... Ομως, στην Αγία Παρασκευή δεν υπάρχει Πρωτοδικείο.

-- Στο Πανελλαδικό Σωματείο Βαριάς Βιομηχανίας «Η Συσπείρωση» (οι αντιπρόσωποί του απορρίφθηκαν, με επιμονή της ΔΑΣ), αποκαλύφθηκε ότι ανάμεσα στους ψηφίσαντες υπήρχαν εργαζόμενοι που όχι μόνο αγνοούσαν ότι ψήφισαν, αλλά δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη του σωματείου! Μάλιστα, στο πρακτικό των αρχαιρεσιών του αναφέρεται ότι στις 2/8/2015, στις 10 π.μ., πραγματοποίησε εκλογοαπολογιστική συνέλευση με τη συμμετοχή 400 εργαζομένων, εξέλεξε εφορευτική επιτροπή, ενέκρινε τον απολογισμό και έκανε εκλογές. Η λεπτομέρεια της υπόθεσης είναι ότι η αίθουσα που αναφέρει ότι συγκεντρώθηκαν οι εργαζόμενοι είναι ένα δωμάτιο μόλις 10 τετραγωνικών μέτρων!

-- Αλλο παράδειγμα νόθευσης του συσχετισμού είναι η προσπάθεια συνδικαλιστών να κάνουν δεκτά σωματεία, που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την Αθήνα, αλλά είναι εγγεγραμμένα στο ΕΚ Θήβας και Ελευσίνας.

-- Σε πολλά ακόμα σωματεία εντοπίστηκαν παρατυπίες στις διαδικασίες ανάδειξης αντιπροσώπων, με πιο συχνή τη διπλοψηφία. Είναι τέτοιο το θράσος των παραγόντων του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που ακόμα και γνωστά συνδικαλιστικά στελέχη δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Για παράδειγμα, στο πανελλαδικό σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων εμφανίστηκε να ψηφίζει ο πρόεδρος της ΟΣΝΙΕ, που ταυτόχρονα είχε ψηφίσει και στο σωματείο εργαζομένων «Ωνασείου»...

-- Αλλο παράδειγμα, όπου οι δυνάμεις της ΔΑΣ πρωτοστάτησαν για την αντιμετώπισή του, είναι η μέθοδος της «επιστολικής ψήφου», με την οποία υλοποιούνται γνωστές επιδιώξεις της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, που θέλουν τους εργαζόμενους μακριά από τις συλλογικές διαδικασίες, να εκφράζουν τη θέλησή τους «επιστολικά».

Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Αγωνιστική Ταξική Ενότητα», που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επέμενε να νομιμοποιηθεί η παρουσία σωματείου που στο καταστατικό του προβλέπεται αυτή η απαράδεκτη ρύθμιση. Παρόμοιο παράδειγμα είναι ο Σύλλογος Πτυχιούχων Εργοδηγών ΔΕΗ, όπου πάνω από το 90% των ψηφισάντων ψήφισε «επιστολικά», με αποτέλεσμα να απορριφθεί η εκπροσώπησή του στο συνέδριο του ΕΚΑ.

Τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, πρωτοστάτησαν το προηγούμενο διάστημα στη μάχη ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και την πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου

«Απευθυνόμαστε σε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη της Αθήνας, σε κάθε άνεργο, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή και αντιπρόσωπο στο συνέδριο του ΕΚΑ που κατανοεί την άσχημη κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος και συμφωνεί ότι τα εργατικά σωματεία και το ΕΚΑ πρέπει να ξεφύγουν από το θανάσιμο εναγκαλισμό κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Να μην αποδεχτούμε συνέδρια μηχανισμών, εκβιασμών και διαμόρφωσης συσχετισμών με νόθους αντιπροσώπους από σωματεία - σφραγίδες, ανύπαρκτα στους χώρους δουλειάς, αλλά υπαρκτά στα γραφεία διεύθυνσης προσωπικού της μεγαλοεργοδοσίας. Να μην αποδεχτούμε διαδικασίες χωρίς συζήτηση, συμμετοχή, εκφυλισμένες, στεγανοποιημένες, μακριά ακόμα και από τη φυσική παρουσία των εργαζομένων, όπως το πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Παλεύουμε ώστε να διαμορφωθεί μια ισχυρή ταξική δύναμη στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Προϋπόθεση για την άνοδο των ταξικών αγώνων είναι να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη, να δυναμώσουν τα συνδικάτα, να γίνουν οι κλάδοι και οι χώροι δουλειάς επίκεντρο της οργάνωσης και του αγώνα. Απαιτείται κίνημα με σχέδιο και προετοιμασία, με Γενικές Συνελεύσεις και μαζικές διαδικασίες, που θα συμβάλουν στην οργάνωση και στη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στη δράση. Απαιτείται ουσιαστική αλλαγή των συσχετισμών και ενίσχυση του ΠΑΜΕ. Η ελπίδα και η προοπτική βρίσκονται στους ταξικούς αγώνες.

Οι κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν έδειξαν ότι υπάρχουν δυνάμεις ισχυρές με θέληση κι απόφαση, που μπορούν να ηγηθούν στη δύσκολη προσπάθεια για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και των αγώνων. Για τη βελτίωση του βαθμού οργάνωσης της εργατικής τάξης, την αλλαγή των συσχετισμών, την ανατροπή της άσχημης εικόνας των συνδικάτων. Για να φτιάξουμε συνδικάτα μαζικά, δημοκρατικά, με συμμετοχή των εργαζομένων σε μαζικές συλλογικές διαδικασίες. Είναι οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα, οι Επιτροπές Αγώνα, οι αγωνιστές συνδικαλιστές και οι χιλιάδες εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ».

Για το ρόλο της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, που οδηγεί το ΕΚΑ στον εκφυλισμό και στο συμβιβασμό με την εργοδοσία και την κυβέρνηση, σημειώνεται, μεταξύ άλλων, στη διακήρυξη:

«Η πλειοψηφία των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Νέα Πορεία - ΜΕΤΑ στο ΕΚΑ συνέχισαν την πορεία εκφυλισμού και χειραγώγησης των εργαζομένων. Στήριξαν τη γραμμή του συμβιβασμού με την εργοδοσία. Οι εργαζόμενοι της Αθήνας έχουν συγκεντρώσει πια σημαντική πείρα, δεν τους ξεγελούν οι αντιμνημονιακές και αντικυβερνητικές κορόνες της πλειοψηφίας.

Συνεπείς υποστηρικτές της ΓΣΕΕ, οι ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Νέα Πορεία στήριξαν τη στρατηγική του κεφαλαίου περί ανταγωνιστικότητας και καπιταλιστικής ανάπτυξης, τη λογική των θυσιών ώστε να ενισχυθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, δήθεν με "δίκαιο" τρόπο και μετά από "διάλογο" με τους "εταίρους"!

Συνεπείς σε αυτήν τη στρατηγική, όλη την προηγούμενη τριετία στο ΕΚΑ και επιδιώκοντας οι εργαζόμενοι να είναι στο περιθώριο, αρκέστηκαν μόνο σε ορισμένες ανακοινώσεις. Δεν οργάνωσαν μια πρωτοβουλία, δεν βρέθηκαν έξω από κάποιο χώρο δουλειάς, δε στήριξαν στην πράξη καμιά από τις μεγάλες απεργιακές ή άλλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων της Αθήνας. Σε τρία χρόνια δεν οργάνωσαν παρά μόνο 4 - 5 συσκέψεις σωματείων, πάντα με πρόταση της ΔΑΣ. Αποκορύφωμα ήταν ο τριήμερος απεργιακός αγώνας στις 6, 7, 8 Μάη, όπου οι εργαζόμενοι τους γύρισαν την πλάτη. Ετσι χρειάζεται να αποδυναμωθούν ακόμα παραπέρα από τους αντιπροσώπους των σωματείων και στο συνέδριο.

Οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλη πείρα πια και από τη στάση των συνδικαλιστών της κυβέρνησης και της ΛΑΕ, που μέχρι πριν από λίγες μέρες συστεγάζονταν στην παράταξη του ΜΕΤΑ. Καλλιέργησαν συνειδητά ψεύτικες ελπίδες ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα ήταν μια φιλολαϊκή εξέλιξη και επιδίωξαν το ΕΚΑ να στηρίξει τα σχέδια της κυβερνητικής εναλλαγής. Επειτα επιδίωξαν το ΕΚΑ να στηρίξει τις δήθεν κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που υπέγραφε επέκταση των μνημονίων και διατηρούσε όλους τους αντεργατικούς νόμους. Τώρα προσπαθούν πάλι να παγιδέψουν τους εργαζόμενους. Είναι αφερέγγυοι και τυχοδιώκτες.

Τεράστιες ευθύνες έχουν και οι συνδικαλιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΕΜΕΙΣ, που με τη στάση τους στη διοίκηση του ΕΚΑ στήριξαν την επιδίωξη του ΜΕΤΑ να μετατραπεί σε στήριγμα της κυβερνητικής εναλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ και της δήθεν υπερήφανης διαπραγμάτευσης. Ιδιαίτερα οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σκόρπισαν τεράστιες αυταπάτες και ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την απογοήτευση που υπάρχει σε τμήματα εργαζομένων».

Η διακήρυξη της ΔΑΣ καταλήγει: «Καλούμε τους αντιπροσώπους του ΕΚΑ να αξιολογήσουν την πείρα που έχουν συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρουμε ότι με αρκετούς δεν συμφωνούμε σε όλα. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν επιφυλάξεις, παρατηρήσεις. Και εμείς δεν διεκδικούμε το αλάθητο. Κανένας όμως δεν μπορεί να κατηγορήσει τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ότι δεν είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ότι δεν πρωτοστατούμε στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων χωρίς να λογαριάζουμε κόπους και θυσίες.

Σας καλούμε να στηρίξετε την προσπάθεια για την ανατροπή της άσχημης κατάστασης στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Θα είναι ένα μεγάλο βήμα στην υπόθεση της αλλαγής της κατάστασης συνολικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της πατρίδας μας. Η ΔΑΣ θα αξιοποιήσει κάθε παραπάνω δυνατότητα, κάθε έδρα στη διοίκηση του ΕΚΑ για να δυναμώσει η οργάνωση των εργατών στους χώρους δουλειάς, η συμμετοχή νεολαίας, γυναικών, μεταναστών. Για να είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων μέσα από μαζικές διαδικασίες και Γενικές Συνελεύσεις, ώστε να φτάσει ακόμα πιο πλατιά η γραμμή της ανυπακοής στην κυβέρνηση και στη μεγαλοεργοδοσία.

Για να δυναμώσει η προσπάθεια για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων της Αθήνας ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - εργοδοσίας. Κόντρα στα νέα μέτρα που είναι στην ημερήσια διάταξη, για τις εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Για να αποτελέσει ουσιαστικό στήριγμα για κάθε σωματείο, κάθε εργάτη και εργαζόμενους οποιασδήποτε επιχείρησης που θα έρθουν αντιμέτωποι με την απόλυση, την απλήρωτη δουλειά, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς.

Για να μην περάσει η προσπάθεια εργοδοσίας και κυβέρνησης να βάλει στο γύψο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με το νέο νόμο που ετοιμάζει. Να μην καθιερώσει σωματεία - φαντάσματα που οι εργαζόμενοι θα ψηφίζουν μέσω internet και επιστολικών ψήφων αλλά μπροστά στον εργοδότη θα είναι μόνοι. Για να διεκδικήσουμε όσα μας έχουν κλέψει, όσα μας έχουν στερήσει, για να διεκδικήσουμε την κάλυψη των απωλειών μας. Για να δυναμώσουμε την πάλη για όσα έχουμε ανάγκη εμείς και οι οικογένειές μας, την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας».