Πέμπτη 14 Απρίλη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δυνατός εργάτης είναι ο οργανωμένος εργάτης

Με αφορμή τη νίκη των εργαζομένων στην «Ανακύκλωση» Ηρακλείου, μετά από 165 μέρες αγώνα

Από κινητοποίηση στην πύλη της «Ανακύκλωσης»
Από κινητοποίηση στην πύλη της «Ανακύκλωσης»
Οι εργαζόμενοι της «Ανακύκλωσης» στο Ηράκλειο Κρήτης, έπειτα από 165 μέρες σκληρού ταξικού αγώνα με την εργοδοσία και τα στηρίγματά της, επιστρέφουν στη δουλειά νικητές, έχοντας πετύχει την ικανοποίηση βασικών αιτημάτων τους.

Θυμίζουμε ότι δεν διεκδικούσαν μόνο την επαναπρόσληψή τους, αλλά και να συνεχίσουν να δουλεύουν με τους όρους που ίσχυαν πριν την αλλαγή του εργολάβου που τους απέλυσε πριν από πέντε περίπου μήνες, για να προσλάβει άλλους, με μισθό 586 ευρώ μεικτά.

Η εργοδοσία αναγκάστηκε τελικά να τους επαναπροσλάβει με το μισθό που έπαιρναν (751 ευρώ), ενώ όσοι δουλεύουν πάνω από 10 χρόνια στην επιχείρηση ή πλησιάζουν στη συνταξιοδότηση, θα δικαιούνται και ένσημο ΒΑΕ. Σε ό,τι αφορά το ωράριο, συμφωνήθηκε 6ήμερη απασχόληση, με ημερήσιο χρόνο 7 ώρες και 40 λεπτά, ενώ προστέθηκε ένα μπόνους, το οποίο θα δίνεται σε μηνιαία βάση ανάλογα με τον όγκο της δουλειάς στο εργοστάσιο.

Ο αγώνας των εργαζομένων στην «Ανακύκλωση» αφήνει παρακαταθήκη. Είναι αγώνας υποδομής για τους αγώνες που θα 'ρθουν. Είναι αγώνας που ήρθε να γκρεμίσει συθέμελα λογικές τού «τίποτα δεν γίνεται», τού «είναι νόμος, αφού ψηφίστηκε, τελείωσε», τού «κρίση έχουμε, δουλειά να 'ναι και ό,τι να 'ναι».

Το παράδειγμά του φανερώνει τις δυνατότητες που ανοίγονται στην πάλη των εργαζομένων, όταν οργανώνονται στο σωματείο τους και συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Στην προκειμένη περίπτωση, ο ταξικός προσανατολισμός της Ενωσης ιδιωτικών υπάλληλων Νομού Ηρακλείου και της σωματειακής επιτροπής που δρα στο εργοστάσιο, αλλά και η πείρα που αποκόμισαν οι εργαζόμενοι από το μεγάλο απεργιακό αγώνα του 2012, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση και στο αποτέλεσμα της μάχης που έδωσαν τώρα.

Οι δυνατότητες αυτές δεν περνούν απαρατήρητες από το κεφάλαιο. Τα χρόνια που πέρασαν, δύο εταιρείες ανέλαβαν διαδοχικά τη διαχείριση του εργοστασίου της «Ανακύκλωσης», χωρίς να ανοίξουν μέτωπο στο σωματείο και στη σωματειακή του επιτροπή. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι το κεφάλαιο συμβιβάστηκε με την ιδέα ότι θα έχει «μέσα στα πόδια» του ένα ταξικό σωματείο της Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων, με καλά οργανωμένες δυνάμεις στο χώρο δουλειάς.

Ετσι, ο καινούργιος εργολάβος που ανέλαβε το έργο της «Ανακύκλωσης», εκτιμώντας ότι υπάρχει έδαφος να κλιμακώσει την επίθεση, προχώρησε στην απόλυση όλων των παλιών εργαζομένων, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να ξεμπερδέψει μια κι έξω με το σωματείο και τη σωματειακή επιτροπή, που είναι κατάκτηση των εργατών στο χώρο. Οπως αποδείχτηκε, όμως, λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, παρά το γεγονός ότι βρήκε πρόθυμους συμπαραστάτες στα σχέδιά του.

Ο ρόλος κυβέρνησης και Τοπικής Διοίκησης

Ο πολυήμερος αγώνας των εργαζομένων ανέδειξε ταυτόχρονα το ρόλο της κυβέρνησης και της Τοπικής Διοίκησης, που έπαιζαν «μπαλάκι» τους εργαζόμενους, βοηθώντας επί της ουσίας την εργοδοσία να κερδίσει χρόνο, να οργανώσει καλύτερα την επίθεση, να εξουδετερώσει τη δυναμική της αλληλεγγύης που διευρυνόταν καθημερινά.

Για παράδειγμα, οι εκπρόσωποι της Τοπικής Διοίκησης έλεγαν ότι «δεν έχουν αρμοδιότητα να πιέσουν την εταιρεία», ενώ τα υπουργεία Εργασίας, Εσωτερικών και Περιβάλλοντος ισχυρίζονταν ότι «δεν βρίσκουν νομοθεσία να αξιοποιήσουν κατά της εργολαβικής εταιρείας». Είναι χαρακτηριστική η απάντηση του υπουργού Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλου, ότι το μόνο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι ...«συμφιλιωτικές συναντήσεις» στο υπουργείο!

Βέβαια, η εργοδοσία από την πλευρά της δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να βρει νομοθεσία που να «κουμπώνει» στα σχέδιά της, να απολύσει δηλαδή όλο το παλιό προσωπικό, που είχε κατακτημένα δικαιώματα, και να προσλάβει νέους, φθηνότερους εργαζόμενους, με τους όρους που αυτή ήθελε και με μισθό 586 ευρώ.

Οξύνοντας την επίθεση, η εργοδοσία περίμενε ότι οι εργάτες της ανακύκλωσης θα παραδίνονταν και πως αργά ή γρήγορα θα εγκατέλειπαν τον αγώνα. Οτι θα έσκυβαν το κεφάλι, αφού δεν ήταν πλέον εργαζόμενοι της νέας εταιρείας. Γελάστηκε όμως και οι εξελίξεις διέψευσαν τις προσδοκίες της. Ακόμα και όταν έκανε πρόταση να προσλάβει κάποιους από τους απολυμένους, με τους όρους που αυτή ήθελε, η απάντηση που πήρε ήταν: «'Η όλοι με τους όρους που ίσχυαν πριν την απόλυση, ή κανένας».

Εχοντας πείρα από παλιότερους αγώνες, οι εργάτες γνώριζαν τη σημασία που έχει η οργάνωση στο ταξικό σωματείο και η κινητοποίηση με βάση τη γενική τους συνέλευση. Εκπαιδεύτηκαν στην περιφρούρηση του αγώνα, στην αλληλεγγύη, στην εναλλαγή των μορφών πάλης (συλλαλητήρια, παραστάσεις διαμαρτυρίας, εξορμήσεις - ενημερώσεις σε άλλους χώρους δουλειάς κ.τ.λ.), στοιχεία που αποτελούν όπλα της εργατικής τάξης.

Η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από σωματεία, φορείς και εργαζόμενους του Ηρακλείου και όλης της χώρας, με ψηφίσματα, αλλά και με υλική, οικονομική βοήθεια στους εργάτες, αποδείχτηκε καθοριστική για την αντοχή του αγώνα και την έκβασή του. Ταυτόχρονα, οι εργάτες της ανακύκλωσης, μαζί με το σωματείο τους, έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στην απεργία των εργαζομένων στα «Καρφούρ», βοηθώντας ακόμα και στην περιφρούρησή της.

Επίμονη και σχεδιασμένη δουλειά

Για να οικοδομηθεί οργάνωση μέσα στο χώρο δουλειάς, η παρέμβαση του σωματείου ήταν σχεδιασμένη και προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει αποφασιστικά την αντίδραση της εργοδοσίας, παρά τις όποιες αδυναμίες και τις παραλείψεις. Στο εργοστάσιο δούλευαν και νέοι εργαζόμενοι, που δεν είχαν πάρει μέρος στο μεγάλο αγώνα του 2012, αλλά στη δύσκολη αυτή μάχη συσπειρώθηκαν στο σωματείο και στη σωματειακή επιτροπή. Πολλοί από αυτούς αναδείχτηκαν και σε πρωτοπόρα στοιχεία.

Χαρακτηριστικά είναι επίσης η αποφασιστικότητα και το πείσμα με τα οποία οι εργαζόμενοι μπήκαν στον αγώνα. Από την αρχή ξεκαθάρισαν ότι ο αγώνας τους για δουλειά με δικαιώματα, ούτε παζαρεύεται, ούτε πετσοκόβεται. Οτι δεν υπάρχει κούραση και πείνα που να μπορεί να τους καταβάλει, γιατί έχουν το δίκιο με το μέρος τους και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης.

Η νέα εργοδοσία επιστράτευσε όλα τα μέσα, για να τους κάμψει. Προσπάθησε με μηνύσεις και την παρουσία της αστυνομίας να αναλάβει τη διαχείριση του εργοστασίου, χωρίς να το καταφέρει. Επιχείρησε να χρησιμοποιήσει σαν «πολιορκητικό κριό» τους νεοπροσληφθέντες εργαζόμενους, για να τους φέρει σε αντιπαράθεση με το παλιό προσωπικό και να σπάσει την κινητοποίηση.

Η προσπάθεια αυτή γύρισε μπούμερανγκ στην εργοδοσία. Οι λίγοι που πήγαν για να πιάσουν δουλειά, συνοδεία αστυνομικών, έφυγαν όταν ενημερώθηκαν για την κινητοποίηση των εργαζομένων. Μάλιστα, ορισμένοι από αυτούς παρέμειναν στο χώρο για συμπαράσταση, κάνοντας σμπαράλια την προσπάθεια του εργοδότη να δημιουργήσει σκηνικό έντασης και προπηλακισμών. Εδώ μέτρησε το γεγονός ότι οι προηγούμενοι αγώνες των εργαζομένων στην «Ανακύκλωση» είχαν γίνει ευρύτερα γνωστοί στο νομό και ότι συνολικά η δράση του ΠΑΜΕ αφήνει παρακαταθήκη.

Πείρα για το στόχο της ανασύνταξης

Ο αγώνας στην «Ανακύκλωση» προσθέτει πείρα στην προσπάθεια ανασύνταξης του κινήματος. Κρίκος και προϋπόθεση είναι σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, σε κάθε εργοστάσιο, να δυναμώσουν οι ταξικοί αγώνες και η οργάνωση των εργαζομένων, να ξεκοπούν οι εργάτριες και οι εργάτες από την επιρροή και τις θέσεις της εργοδοσίας, να αντιπαλέψουν αντιλήψεις που τους βάζουν στην άκρη, πως άλλοι θα νοιαστούν για αυτούς, ότι τίποτα δεν γίνεται. Τέτοιες αντιλήψεις σπέρνουν η εργοδοσία, τα κόμματά της, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Οι εργαζόμενοι της «Ανακύκλωσης» μπαίνουν τώρα μπροστά για την οργάνωση της 48ωρης γενικής απεργίας. Το παράδειγμά τους επιβεβαιώνει ότι ο αντίπαλος είναι ισχυρός, αλλά όχι ανίκητος και επαληθεύει το σύνθημα - στόχο, «Εργάτη, μπορείς και αν το καταλάβεις, θα γίνεις ο κυρίαρχος του πλούτου που παράγεις»!


Γιάννης ΓΩΝΙΑΝΑΚΗΣ
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας και της Γραμματείας Ηρακλείου του ΠΑΜΕ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

  • Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία που έκανε ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, την Κυριακή στο Σύνταγμα, στο συλλαλητήριο υποδοχής της πορείας αγώνα κατά της ανεργίας από την Πάτρα στην Αθήνα. Επίσης, ένα συνοπτικό φωτογραφικό ρεπορτάζ από τη μεγάλη πορεία.
  • Αρθρο, με αφορμή τον αγώνα των εργαζομένων στην «Ανακύκλωση» στο Ηράκλειο, που γύρισαν νικητές στη δουλειά μετά από 165 μέρες κινητοποιήσεων.
  • Αναλυτική παρουσίαση και σχολιασμός της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για την ιατροφαρμακευτική «κάλυψη» των ανασφάλιστων.
Αψογη η οργάνωση σε όλα τα επίπεδα για το δύσκολο αυτό εγχείρημα
Αψογη η οργάνωση σε όλα τα επίπεδα για το δύσκολο αυτό εγχείρημα
Ο δήμαρχος Πάτρας απευθύνεται στους εργαζόμενους της «Motor Oil»
Ο δήμαρχος Πάτρας απευθύνεται στους εργαζόμενους της «Motor Oil»
Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα ήταν πλούσιο σε κάθε στάση. Εδώ από την υποδοχή του Πολιτιστικού Συλλόγου στη Νέα Πέραμο
Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα ήταν πλούσιο σε κάθε στάση. Εδώ από την υποδοχή του Πολιτιστικού Συλλόγου στη Νέα Πέραμο

Με μια μεγάλη διαδήλωση - πέρα από κάθε προσδοκία - «ξεπροβόδισε» ο λαός της Πάτρας την πορεία έως το Αίγιο...
Με μια μεγάλη διαδήλωση - πέρα από κάθε προσδοκία - «ξεπροβόδισε» ο λαός της Πάτρας την πορεία έως το Αίγιο...
Μετά από 224 χιλιόμετρα, 8 μερόνυχτα και 11 ενδιάμεσες στάσεις, με αφετηρία την Πάτρα και τερματισμό την πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, η πορεία αγώνα κατά της ανεργίας, που διοργάνωσε ο Δήμος Πάτρας, ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή. Παρακολουθώντας από κοντά την πορεία, το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» κατέγραψε τις προηγούμενες μέρες αμέτρητες εικόνες αυτού του μεγάλου εγχειρήματος και της υποδοχής που συνάντησαν οι οδοιπόροι, στις πλατείες χωριών και πόλεων, στις πύλες εργοστασίων, σε όλο το μήκος της διαδρομής. Σήμερα, παρουσιάζουμε ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα σ' αυτήν τη μεγάλη πορεία.


Απ' όπου περνούσε η πορεία, τη σκυτάλη έπαιρναν νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι και νεολαίοι
Απ' όπου περνούσε η πορεία, τη σκυτάλη έπαιρναν νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι και νεολαίοι

Οι εργάτες, στην πύλη του εργοστασίου ξυλείας «Μουρίκης» υποδέχονται την πορεία
Οι εργάτες, στην πύλη του εργοστασίου ξυλείας «Μουρίκης» υποδέχονται την πορεία

Ενα ανθρώπινο ποτάμι κατευθύνεται από το Χαϊδάρι προς το Σύνταγμα
Ενα ανθρώπινο ποτάμι κατευθύνεται από το Χαϊδάρι προς το Σύνταγμα
Το σύνθημα της πορείας «Πάτρα - Αθήνα είναι η αρχή. Εμπρός λαέ στην πρώτη τη γραμμή» συμπυκνώνει τον προσανατολισμό μας για το αύριο

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του δημάρχου Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, στο συλλαλητήριο υποδοχής της πορείας, στο Σύνταγμα

Μια μεγάλη λαϊκή διαδήλωση υποδοχής στο Σύνταγμα, ήταν το επιστέγασμα της πορείας αγώνα από την Πάτρα
Μια μεγάλη λαϊκή διαδήλωση υποδοχής στο Σύνταγμα, ήταν το επιστέγασμα της πορείας αγώνα από την Πάτρα
Μετά από οκτώ μέρες της πορείας αγώνα 220 χιλιομέτρων Πάτρα - Αθήνα, με σύνθημά μας «δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα», φτάσαμε εδώ στην Αθήνα, στο Σύνταγμα. Είμαστε μπροστά στο Κοινοβούλιο, εκεί που λένε ότι παίρνονται οι αποφάσεις. Αποφάσεις αντιλαϊκές που θωρακίζουν αυτούς που κατέχουν τον πλούτο, τα μονοπώλια, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τσακίζουν αυτούς που τον δημιουργούν.

Φυσικά, δεν κάναμε όλη αυτή τη διαδρομή για να παραδώσουμε τις θέσεις μας στα πολιτικά κόμματα. Αυτό μπορούσαμε να το κάνουμε με πολλούς άλλους τρόπους. Πορευτήκαμε για να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή των ανέργων, της νεολαίας, η φωνή των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας, των εργαζομένων με μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας, με τρίμηνα, ωρομίσθιοι. Να ακουστεί η φωνή των επαγγελματιών που καταστρέφονται, των αγροτών που ξεκληρίζονται.

Σήμερα, δεν υπάρχει λαϊκή οικογένεια που να μην έχει τουλάχιστον έναν άνεργο. Στο Δήμο μας είναι, με βάση τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για το 2015, συνολικά 29.230 άνεργοι. Ετσι αποτυπώνεται το πρόβλημα της ανεργίας στην πόλη μας, και ήταν ο λόγος και η αιτία που πήραμε αυτήν την πρωτοβουλία.

Οταν πήραμε αυτήν την απόφαση, ορισμένοι πρώιμοι και όψιμοι τιμητές του συστήματος, βιάστηκαν να μας λοιδορήσουν. Μόλις δυο μέρες πριν ξεκινήσει αυτό το ζωντανό λαϊκό ποτάμι από την Πάτρα στην Αθήνα, έκαναν και πρόβλεψη ότι θα κάνουμε πορεία χωρίς ανέργους και εργαζόμενους. Διαψεύστηκαν οικτρά, γιατί αυτή η κινητοποίηση αγκαλιάστηκε από τον πατραϊκό λαό, από τους ίδιους τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό τους κίνημα στο διάβα της.

Ο Κώστας Πελετίδης στο βήμα της διαδήλωσης
Ο Κώστας Πελετίδης στο βήμα της διαδήλωσης
Φτάσαμε στη σημερινή κορύφωση της κινητοποίησης μέσα από συνελεύσεις σε λαϊκές γειτονιές που οργανώσαμε σαν δήμος, συναντήσεις με φορείς και νιώθουμε ικανοποιημένοι που ο Δήμος Πατρέων με αυτή του την απόφαση έχει συμβολή στο να αναδειχτεί το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας. Είναι δεκάδες τα σωματεία, οι ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα που συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα και είχαν το δικό τους μερίδιο θετικής συμβολής στην πορεία διαδήλωσης των 220 χιλιομέτρων Πάτρα - Αθήνα.

Σε εργασιακούς χώρους που συναντούσε η πορεία αγώνα κατά της ανεργίας, οι εργαζόμενοι με κάθε τρόπο εκδήλωναν τη στήριξή τους. Σε αρκετά εργοστάσια βγήκαν έξω και συναντήθηκαν με την πορεία. Επίσης, εργαζόμενοι στους χώρους του εμπορίου τροφίμων. Η μεγάλη ανταπόκριση σε αυτόν τον αγώνα μάς οπλίζει με δύναμη και αισιοδοξία. Ταυτόχρονα, μας δεσμεύει για νέες πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα των ανέργων και των οικογενειών τους.

Δεν είναι λύση η ανακύκλωση των ανέργων

Δεν θεωρούμε λύση του προβλήματος της ανεργίας τα προγράμματα της «κοινωφελούς εργασίας». Αυτά που η σημερινή κυβέρνηση, αντί να τα καταργήσει, όπως έλεγε προεκλογικά χαρακτηρίζοντάς τα μαύρη εργασία, τα μετατρέπει από 5μηνα σε 8μηνα.

Ούτε, επίσης, συνιστούν λύση τα νέα προγράμματα του ΟΑΕΔ που δίνουν ζεστό χρήμα στους εργοδότες. Πρόσφατο παράδειγμα, το νέο πρόγραμμα με τίτλο «Ευκαιρίες κατάρτισης και πιστοποίησης για ανέργους νέους ηλικίας 18 - 25 ετών, σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα σε κλάδους αιχμής της ελληνικής οικονομίας» του ΟΑΕΔ, το οποίο προβλέπει αμοιβή 293,5 ευρώ το μήνα.

Ολα τα παραπάνω, που υλοποιούν το σύνολο των κυβερνήσεων στην ΕΕ (αριστερές, φιλελεύθερες, νεοφιλελεύθερες, δεξιές, ακροδεξιές) είναι κοροϊδία και τελικά οδηγούν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Αντί για δουλειά με δικαιώματα προσφέρουν ένα ξεροκόμματο και μάλιστα με ημερομηνία λήξης. Αντί για μέτρα προστασίας των ανέργων, τελικά επιδοτούν τα μονοπώλια.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλα τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ, των μνημονίων, οφείλουν να τοποθετηθούν επάνω στα αιτήματά μας που είναι και οι θέσεις των εργαζομένων, των ανέργων της πόλης των Πατρών αλλά και του συνόλου της χώρας μας.

Είναι αιτήματα που διασφαλίζουν στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης στους ανέργους και τις οικογένειές τους για όσο χρονικό διάστημα οι κουμανταδόροι της χώρας μας, το κεφάλαιο και οι αστικές κυβερνήσεις, τους έχουν στο περιθώριο παρά τη θέλησή τους.

  • Απαιτούμε από την κυβέρνηση τώρα άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους. Κανένας άνεργος χωρίς επίδομα ανεργίας. Κανένας πλειστηριασμός σε σπίτι ανέργου. Κανένα σπίτι χωρίς φως, νερό, σταθερό τηλέφωνο.
  • Διεκδικούμε άμεσα προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα και αμοιβές για την κάλυψη των τεράστιων κενών στις υπηρεσίες του δήμου μας, στα σχολεία, στα νοσοκομεία της πόλης μας. Για να μπορέσει ο δήμος μας με τα νομικά του πρόσωπα να λύσει τις τεράστιες ανάγκες του χρειάζεται τουλάχιστον 700 θέσεις μόνιμων εργαζομένων τις οποίες διεκδικούμε. Οι μνημονιακοί νόμοι της ΕΕ, που εφαρμόζει πιστά και η σημερινή κυβέρνηση, απαγορεύουν τις προσλήψεις, με αποτέλεσμα την υπολειτουργία δομών και υπηρεσιών, με διακηρυγμένο στόχο την ιδιωτικοποίηση. Αντίστοιχα, το νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας» έχει ανάγκη 470 εργαζόμενους, το νοσοκομείο του Ρίου 800! Η κατάσταση είναι εκρηκτική. Μόνο τα κενά σε δασκάλους στα σχολεία του δήμου μας είναι 96!
  • Διεκδικούμε έργα που τα έχει ανάγκη ο λαός μας, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, έργα υποδομών, για να μην είναι η πόλη μας μια ανοχύρωτη πόλη, ύδρευσης, αποχέτευσης, μαζικών μεταφορών (προαστιακός σιδηρόδρομος, τραμ), έργα αναβάθμισης της ποιότητας ζωής με αθλητικές εγκαταστάσεις, ανάπλαση του παραλιακού μετώπου. Η κρίση με την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση έχει οξύνει όλα τα προβλήματα στις ήδη ελάχιστες υποδομές που υπήρχαν.
  • Διεκδικούμε να χτιστούν κρατικοί παιδικοί σταθμοί που δεν έχουμε, σχολεία και νηπιαγωγεία για να μην στοιβάζονται τα παιδιά της πόλης μας.
Καμιά προσδοκία να μην έχει ο λαός από την «ανάπτυξη»

Οι άνεργοι δεν χρειάζονται αισθήματα συμπάθειας, χρειάζονται έργα, μέτρα και φυσικά δεν ισχύει, και είναι μεγάλο ψέμα, ότι δεν μπορούν ή ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Η αλήθεια είναι ότι τα χρήματα υπάρχουν και δίνονται απλόχερα για το κεφάλαιο, όπως π.χ. η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, 5,7 δισ. που έδωσαν πρόσφατα.

Τι εμποδίζει τους κυβερνώντες να προχωρήσουν σε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στους δήμους; Ο δήμος μας και τα νομικά του πρόσωπα έχουν απόλυτη ανάγκη για τουλάχιστον 700 εργαζόμενους και να πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι με επιπλέον χαράτσωμα των δημοτών. Αυτό θα βοηθήσει να λυθούν πλήθος λαϊκών προβλημάτων.

Το ίδιο μπορεί να γίνει στα νοσοκομεία για να μην κάνουν οι συγγενείς την αποκλειστική νοσοκόμα, στα σχολεία για να μη χρειάζονται κοινωνικά φροντιστήρια και ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.

Μας λένε ότι προέχει τώρα η ανάπτυξη για να μεγαλώσει η πίτα και να ξαναμοιραστεί για όλους δίκαια! Μέγα ψέμα, λέμε εμείς! Η τροφοδότηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης με ακόμη μεγαλύτερη ληστεία και το τσάκισμα του λαού, με τη νεολαία σε ρόλο δούλου στον 21ο αιώνα, το μόνο που φέρνει είναι η ανάπτυξη των κερδών, όχι ανάπτυξη για το λαό και τα παιδιά του, όχι δικαιώματα και επάνοδο των κατακτήσεων.

Ανάπτυξη για το λαό με τους αστούς στο τιμόνι της οικονομίας και της εξουσίας δεν υπάρχει! Αυτό το παραμύθι έχει δράκο. Το δράκο του ανταγωνισμού για το μεγαλύτερο καπιταλιστικό κέρδος που συντρίβει δικαιώματα, κατακτήσεις, λαϊκές ανάγκες.

Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την 1η του Μάη, που καθιερώθηκε ως μέρα τιμής της εργατικής τάξης, στους νεκρούς της στο Σικάγο το 1886, που αγωνιζόντουσαν για την καθιέρωση του 8ωρου.

Σήμερα, 130 χρόνια μετά, παρά την απογείωση της επιστήμης και της τεχνικής, οι εργαζόμενοι γεύονται ανεργία, εργασία με συνεχή μείωση δικαιωμάτων, φτώχεια. Μοιράζουμε συσσίτια τη στιγμή που ο πλανήτης μπορεί να θρέψει οκτώ φορές τον πληθυσμό του. Χαρακτηριστικά στην πόλη μας, 1.600 οικογένειες παίρνουν τρόφιμα από το κοινωνικό παντοπωλείο του κοινωνικού οργανισμού. 6.000 είναι οι αιτήσεις στο Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους (ΤΕΒΑ), στο τμήμα κοινωνικής πρόνοιας 321 οικογένειες έχουν ζητήσει να ενταχθούν στο επίδομα ένδειας.

Αντί η τεχνολογία να μπει στην υπηρεσία των εργαζομένων και να βελτιώσει τη ζωή τους, χρησιμοποιείται σε βάρος τους. Η ανάπτυξη των μέσων παραγωγής δεν οδηγεί στη μείωση του εργάσιμου χρόνου. Ετσι, αντί να έχουμε 35 ώρες δουλειά τη βδομάδα με μισθούς που θα ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες, έχουμε δουλειά με ελαστικές σχέσεις.

Το κεφάλαιο, η ΕΕ και η κυβέρνηση προωθούν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό, προσαρμόζουν τα όρια ηλικίας για σύνταξη με βάση το προσδόκιμο επιβίωσης. Αντί να έχουμε σύνταξη στα 55 στις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες τα πάνε στα 67 με προοπτική στα 71. Ετσι οι νέοι θα παραμένουν στο περιθώριο άνεργοι.

Βλέπετε, για τα κέρδη των ολίγων μονοπωλιακών ομίλων καταργείται η δυνατότητα να υπάρχει εργασία για όλους. Οι κρατούντες προωθούν την καινοτομία όχι για την πρόοδο, αλλά για την οπισθοδρόμηση του λαού. Γυρίζουν το επίπεδο της ζωής στη δεκαετία του '60, μόνο που τότε οργώναμε με το μουλάρι και θερίζαμε με το δρεπάνι.

Να ορθώσει το ανάστημά του ο λαός

Αυτά τα κατορθώματα τα επιτυγχάνει η τάξη των κυρίαρχων της χώρας μας και διεθνώς. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, αυτοί που δημιουργούν και προσφέρουν στην κοινωνία τα πάντα, ήρθε η ώρα να ορθώσουν το ανάστημά τους, να βάλουν τέρμα στη σήψη και την παρακμή που προσφέρουν οι κάτοχοι της ντόπιας και διεθνούς αστικής τάξης.

Εργάτης του χεριού και του πνεύματος σημαίνει δημιουργός, δηλαδή μεγαλείο, χωρίς αυτόν γρανάζι δεν γυρνά. Μαζέψτε όλους τους εφοπλιστές του κόσμου και βάλτε τους να μετακινήσουν ένα πλοίο. Ούτε πόντο δεν θα πάει. Αυτή η αντίφαση, άλλος να δουλεύει και άλλος να τρώει, είναι χρέος μας να την ανατρέψουμε. Στα χέρια μας είναι να υπάρχει δουλειά για όλους, οργάνωση χρειάζεται και να μην τους αφήσουμε να διαιρούν και να βασιλεύουν.

Το σύνθημα «Πάτρα - Αθήνα είναι η αρχή - Εμπρός λαέ στην πρώτη τη γραμμή», συμπυκνώνει τον προσανατολισμό μας για το αύριο. Κανένας συμβιβασμός, είναι ώρα αυτοί που κάνουν τη ζωή του λαού κόλαση να νιώσουν την ανάσα του λαϊκού κινήματος. Οργάνωση και πάλη παντού, συγκρουστείτε με την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ, αστικών κυβερνήσεων, μονοπωλίων. Είναι φορείς της παρακμής, της οπισθοδρόμησης. Η κυριαρχία τους μπλοκάρει την κοινωνική πρόοδο.

Με εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις που έχει το λαϊκό κίνημα στην πόλη μας και στη χώρα μας, είμαστε σίγουροι ότι στο τέλος θα ανθίσει το χαμόγελο στο πρόσωπο της νεολαίας, των εργαζομένων, του λαού μας. Το δίκιο είναι με το μέρος μας, προχωράμε.

ΚΥΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ»
Ούτε δωρεάν ούτε καθολική Περίθαλψη για τους ανασφάλιστους

Από κινητοποίηση των ΕΒΕ για την ουσιαστική προστασία όλων των ανασφάλιστων και αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια
Από κινητοποίηση των ΕΒΕ για την ουσιαστική προστασία όλων των ανασφάλιστων και αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια
Στις 4 Απρίλη υπογράφτηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) με θέμα «Ρυθμίσεις για τη διασφάλιση της πρόσβασης των ανασφάλιστων στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας», του νόμου 4368/201 για την ιατροφαρμακευτική κάλυψη των ανασφάλιστων.

Σ' αυτή περιγράφονται τα μέτρα - «ασπιρίνες» που αποφάσισε για τους ανασφάλιστους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με το «παράλληλο πρόγραμμα», τα οποία αποτελούν συνέχεια των αντίστοιχων μέτρων της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και είναι πλήρως εναρμονισμένα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ για δραστική μείωση των παροχών στο λαό.

Από αυτή τη σκοπιά, η πολυδιαφημισμένη δήθεν «καθολική υγειονομική κάλυψη» των ανασφάλιστων αποδεικνύεται «άνθρακες ο θησαυρός» για τα εκατομμύρια αυτών που τους αφαίρεσαν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα λόγω ανεργίας ή χρεοκοπίας των μικροεπιχειρήσεων των αυτοαπασχολούμενων και σήμερα βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας.

Παραμένουν τα χαράτσια σε φάρμακα - υπηρεσίες - υλικά

Η ΚΥΑ καλύπτει για παροχές Υγείας γενικά τους ανασφάλιστους που δεν είχαν ή έχασαν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Η κάλυψη αυτή παρέχεται μέσω των Δημόσιων Μονάδων Υγείας, με τους όρους του Κανονισμού Παροχών ΕΟΠΥΥ.

Αυτό σημαίνει ότι οι ανασφάλιστοι θα πληρώνουν κανονικά τις συμμετοχές τους, αλλά και εξ ολοκλήρου τα ποσά για φάρμακα, θεραπείες και υλικά, που δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ, όπως ακριβώς και οι ασφαλισμένοι. Μάλιστα, η επιβάρυνση στα φάρμακα μεγαλώνει, λόγω της μείωσης της ασφαλιστικής αποζημίωσης.

Σημειώνουμε και εδώ ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός των φαρμάκων, αλλά και των εξετάσεων - θεραπειών που πληρώνουν εξ ολοκλήρου οι ασθενείς (για παράδειγμα, 2.500 εξετάσεις δεν καλύπτονται από τον Οργανισμό). Επομένως, τα δύο εκατομμύρια ανασφάλιστοι (σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας) που θα ενταχθούν στο μέτρο αυτό και οι οποίοι δεν έχουν καθόλου εισόδημα ή έχουν ένα πολύ μικρό (200 ευρώ μηνιαίως ορίζει ο νόμος), θα πρέπει να πληρώνουν συμμετοχή στις δαπάνες Υγείας.

Ακόμα μεγαλύτερη θα είναι η επιβάρυνση στους χρόνιους πάσχοντες, που χρειάζονται συστηματικά μηνιαία φαρμακευτική αγωγή, συχνές εξετάσεις, θεραπείες, φάρμακα, υγειονομικά υλικά και όσοι δεν θα μπορούν να πληρώνουν τη δαπάνη αυτή, θα εξαναγκάζονται να μην εφαρμόζουν ολοκληρωμένα ή και καθόλου τη θεραπεία τους ή προκειμένου να τη συνεχίσουν, να καταφεύγουν στις υποτυπώδεις υπηρεσίες των «κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων». Ολα αυτά διαμορφώνουν συνθήκες που επιδρούν αρνητικά στην υγεία αυτών των ασθενών.

Ο λογαριασμός επιστρέφει ξανά στο λαό

Οπως περιγράφεται και στην ΚΥΑ, η δαπάνη για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων θα καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή από τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι από το κράτος, ενώ δεν προβλέπεται επιπλέον κρατική οικονομική ενίσχυση των Δημόσιων Μονάδων Υγείας.

Το γεγονός ότι οι δημόσιες μονάδες δεν επιχορηγούνται για την κάλυψη των ανασφάλιστων, θα φουσκώσει τα χρέη τους σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ενδεχομένως οι διοικήσεις, προκειμένου να περιορίσουν τη χασούρα, να αυστηροποιήσουν τα κριτήρια παροχής υπηρεσιών Υγείας στους ανασφάλιστους, όπως συνέβαινε με τους κατόχους προνοιακών βιβλιαρίων στα πανεπιστημιακά - και όχι μόνο - νοσοκομεία.

Δηλαδή, στην πράξη θα γίνονται εισαγωγές για νοσηλεία με πιο αυστηρά κριτήρια, όταν για παράδειγμα ένα πρόβλημα υγείας θα έχει εξελιχτεί σε σοβαρό, ενώ θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί έγκαιρα σε εξωνοσοκομειακό πρωτοβάθμιο επίπεδο.

Οσο για τα 100 εκατομμύρια ευρώ που έχει πει σε προηγούμενη φάση η κυβέρνηση ότι θα διατεθούν για τους ανασφάλιστους, αυτά δεν αναφέρονται καν στην ΚΥΑ, αλλά ακόμα και αν τελικά δοθούν, δε φτάνουν ούτε για «ζήτω». Ας δούμε ένα παράδειγμα σχετικό με τα φάρμακα: Ενας χρόνιος ασθενής, που κάθε μήνα χρειάζεται φάρμακα αξίας 100 ευρώ, πληρώνει από την τσέπη του 25 ευρώ και ο ΕΟΠΥΥ 75 ευρώ. Για ένα χρόνο και μόνο γι' αυτόν τον ασθενή, ο ΕΟΠΥΥ θα καταβάλει συνολικά 900 ευρώ (12 μήνες x 75 ευρώ = 900 ευρώ).

Επομένως, το ποσό των 100 εκατ. ευρώ θα καλύψει στην καλύτερη περίπτωση τα συγκεκριμένα φάρμακα για περίπου 112.000 άτομα το χρόνο (100 εκατ. ευρώ/900 ευρώ = 112.000). Για όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό των ανασφάλιστων και τις άλλες παροχές που έχουν ανάγκη (φάρμακα, νοσήλια, φυσικοθεραπείες, υγειονομικό υλικό κ.λπ.) ποιος θα πληρώσει;

Για να δικαιολογήσει τη μηδενική κρατική χρηματοδότηση για την ιατροφαρμακευτική «κάλυψη» των ανασφάλιστων, ο υπουργός Υγείας, Α. Ξανθός, ισχυρίστηκε ότι «ο πληθυσμός των ανασφάλιστων πολιτών είναι κατά βάση ένας πληθυσμός σχετικά νεότερος, δηλαδή είναι άνθρωποι παραγωγικής ηλικίας και άρα κατά τεκμήριο σχετικά πιο υγιείς».

Ομως, σε αντίθεση με αυτά που λέει ο υπουργός, οι δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι αυτοαπασχολούμενοι είναι στην πλειοψηφία τους 40, 50 και 60 χρόνων, πολλοί απ' αυτούς με χρόνια και σοβαρά προβλήματα. Ακόμα, στα νοσοκομεία Παίδων είναι μεγάλος ο αριθμός των παιδιών στα οποία αναφέρεται ο υπουργός, επίσης με σοβαρά προβλήματα υγείας. Δεκάδες χιλιάδες είναι και τα παιδιά ΑμεΑ ανασφάλιστων οικογενειών.

Τέλος, απ' αυτά που λέει ο υπουργός, φαίνεται καθαρά πως η κυβέρνηση έχει ξεγράψει την Πρωτογενή Πρόληψη, που αφορά πάνω απ' όλα τους υγιείς ανθρώπους, πριν αρρωστήσουν.

«Φιλτράρουν» με αυστηρά κριτήρια τους ανασφάλιστους

Με την ίδια ΚΥΑ εξαιρούνται από τη συμμετοχή στις πληρωμές για φάρμακα όσοι εντάσσονται στις ρυθμίσεις της με κριτήρια εισοδηματικά, οικογενειακά, περιουσιακά. Επίσης, όσοι έχουν αναπηρία πάνω από 67% και ορισμένες κατηγορίες χρονίως πασχόντων, πάλι με τα ίδια κριτήρια, αλλά με πιο αυξημένο το εισοδηματικό όριο.

Με τα κριτήρια αυτά, η μηδενική συμμετοχή θα έχει εφαρμογή σε ένα πολύ μικρό αριθμό ανασφάλιστων με ή χωρίς αναπηρία (170.000 οικογένειες ή 400.000 άτομα, από τους 2 εκατ. ανασφάλιστους, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, με εκτιμώμενο κόστος 100 εκατ. ευρώ). Διότι είναι πολύ λίγοι αυτοί που συνδυαστικά μπορούν να πληρούν και τους τρεις όρους που τίθενται ώστε να «φιλτράρονται» οι εξαθλιωμένες περιπτώσεις:

Πρώτος όρος είναι το ετήσιο εισόδημα να μην υπερβαίνει για ένα άτομο τα 2.400 ευρώ, για τετραμελή οικογένεια τα 4.800 ευρώ, για μεμονωμένο άτομο ΑμεΑ τα 6.000 ευρώ, για τετραμελή οικογένεια με ΑμεΑ τα 9.600 ευρώ. Δηλαδή, 200 - 400 - 500 και 800 ευρώ το μήνα εισόδημα για καθεμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν κάποιος μεμονωμένος ανασφάλιστος νοικιάζει απλά ένα σπίτι πάνω από 200 ευρώ, χωρίς να έχει άλλο εισόδημα, αποκλείεται από τη μηδενική συμμετοχή. Επίσης, μία τετραμελής οικογένεια με ΑμεΑ, υπολογίζοντας και τις πρόσθετες ανάγκες της, θα εξαναγκάζεται σε πληρωμές, επειδή προφανώς ξεπερνάει τα 800 ευρώ εισόδημα.

Δεύτερος όρος είναι η φορολογητέα αξία της ακίνητης περιουσίας στο μεμονωμένο άτομο να μην ξεπερνά τα 150.000 ευρώ, συν 15.000 ευρώ για κάθε πρόσθετο μέλος. Σ' αυτή την περίπτωση, ο ανασφάλιστος θα αποκλείεται, αν για παράδειγμα έχει μηδενικό εισόδημα αλλά είναι ιδιοκτήτης μιας κύριας κατοικίας ή μιας εξοχικής ή του «πατρικού» στο χωριό, πράγμα πολύ συνηθισμένο.

Τρίτος όρος είναι το συνολικό ύψος των καταθέσεων στις τράπεζες να μην υπερβαίνει το τριπλάσιο του ετήσιου εισοδήματος (π.χ. για μεμονωμένο άτομο τα 7.200 ευρώ).

Από τις πληρωμές για φάρμακα εξαιρούνται και ορισμένες κατηγορίες, όπως ανήλικοι έως 18 ετών, που φιλοξενούνται σε δομές Κοινωνικής Πρόνοιας, σε θεραπευτικές δομές, κρατούμενοι, πρόσφυγες, παιδιά σε αναδοχή κ.λπ.

Σημειώνουμε, επίσης, ότι σύμφωνα με την ΚΥΑ, οι ανασφάλιστοι δεν καλύπτονται για παροχές από τον ιδιωτικό τομέα, όπου θα πρέπει να πληρώνουν εξ ολοκλήρου τα χρηματικά ποσά. Μόνο «κατά περίπτωση», όταν πιστοποιημένα ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να τις καλύψει και μόνο με απόφαση του υπουργού θα καλύπτονται παροχές από τον ιδιωτικό τομέα.

Αυτό σημαίνει ότι αν ο ανασφάλιστος εξαναγκαστεί να καταφύγει στον ιδιωτικό τομέα, επειδή αντιμετωπίζει μια επείγουσα ανάγκη και η αναμονή στο κρατικό σύστημα είναι μεγάλη, τότε θα πρέπει να πληρώσει όλο το ποσό από την τσέπη του.

Τέλος, για όσους ανασφάλιστους έχουν μόνο ιδιωτική ασφάλιση, προβλέπεται η χρήση των Δημόσιων Μονάδων Υγείας - με τους όρους της ΚΥΑ - μόνο στις περιπτώσεις εκτάκτων προβλημάτων υγείας. Είναι γνωστό, όμως, ότι ένας αριθμός ανασφάλιστων, προκειμένου να έχουν κάποιες στοιχειώδεις υπηρεσίες, έκαναν «φτηνά» συμβόλαια με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Αυτοί αποκλείονται από τις ρυθμίσεις της ΚΥΑ για όλες τις υπηρεσίες που δε θεωρούνται «επείγουσες».

Επιβεβαιώνεται η θέση του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ είχε ασκήσει κριτική για το περιεχόμενο της ΚΥΑ κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή. Ολοι οι ανασφάλιστοι και οι οικογένειές τους πρέπει να έχουν πλήρεις, δωρεάν και σύγχρονες παροχές στην πρόληψη και στην αποκατάσταση της υγείας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των αναγκών τους και όχι το «κόστος».

Η πλήρης χρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών και παροχών Υγείας πρέπει να γίνεται από το κράτος, με αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου, χωρίς καμία πληρωμή από τους ανασφάλιστους και τις οικογένειές τους. Χωρίς κρατική χρηματοδότηση, η κυβέρνηση επιχειρεί δήθεν να καλύψει τις διευρυμένες ανάγκες των δύο εκατομμυρίων ανασφάλιστων, μεταφέροντας το κόστος στον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή στα ασφαλιστικά ταμεία, που και αυτά υποχρηματοδοτούνται από το κράτος και το κεφάλαιο.

Αλλά και στους ίδιους τους ανασφάλιστους, που για να έχουν δικαίωμα σε υπηρεσίες Υγείας, πρέπει να πληρώνουν - οι περισσότεροι - συμμετοχές. Μόνο σ' ένα μικρό τμήμα τους, σ' αυτούς που κατατάσσονται στο φάσμα της «ακραίας φτώχειας», τους κάνει τη χάρη να μην πληρώνουν, όταν βέβαια θα βρίσκουν «άκρη» στις δημόσιες μονάδες.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αναδεικνύεται είναι η αντίφαση του ίδιου του συστήματος, που επιδιώκει να διαχειριστεί τα προβλήματα υγείας του λαού, αλλά η λογική του «κόστους», που χαρακτηρίζει την κυρίαρχη πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων και το οποίο πρέπει να μειωθεί, οδηγεί σε αδιέξοδο. Από αυτή τη σκοπιά, η θέση του ΚΚΕ για πλήρη κρατική χρηματοδότηση για όλα όσα σχετίζονται για την Υγεία, χωρίς πληρωμές, εισφορές κ.λπ., για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις, προβάλλει ως η μόνη ρεαλιστική και προπάντων αναγκαία.


Τ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ