Στιγμιότυπο από την εκδήλωση

Η εκδήλωση, που έγινε την περασμένη Κυριακή, ξεκίνησε με την προβολή βίντεο της ΚΝΕ για το Προσφυγικό.

Με αφετηρία αποσπάσματα από σχολικά βιβλία, οι μαθητές κουβέντιασαν για τον πόλεμο, τις αιτίες του, το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, την αλληλεγγύη που εκφράζεται σήμερα στους πρόσφυγες, αλλά και τη διέξοδο που προτείνει η ΚΝΕ: Τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία που θα έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, ανεργία και πολέμους.

Η εκδήλωση έγινε μπροστά στο Φεστιβάλ των Μαθητικών ΟΒ Ν. Ιωνίας - Ηρακλείου που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 24 Απρίλη στο Θεατράκι του ΗΣΑΠ Ν. Ηρακλείου.

Συνεχίζονται σε διάφορες πόλεις οι εκδηλώσεις των Οργανώσεων της ΚΝΕ σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, που συνδέονται με το περιεχόμενο των σπουδών σε κάθε σχολή.

Σε αυτό το πλαίσιο, αυτή τη βδομάδα γίνονται οι παρακάτω εκδηλώσεις:

Σήμερα Τετάρτη, στο Ιστορικό - Αρχαιολογικό Ιωαννίνων, στη 1 μ.μ. (αίθουσα Ι10 στο ισόγειο), με θέμα «"Είναι αυτοί που νίκησαν το θάνατο, είναι αυτοί που έδειξαν το δρόμο για τη ζωή". 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ. Διδάγματα για το σήμερα». Ομιλήτρια: Φωτεινή Τσώλου, στέλεχος του ΚΚΕ.

Σήμερα Τετάρτη, στη ΣΤΕΦ του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, στις 12 το μεσημέρι (200άρες αίθουσες - κεντρικός διάδρομος), με θέμα «Μεγάλα έργα και ανάπτυξη στον κλάδο των Κατασκευών. Ποιον ωφελούν: τους μεγαλοεργολάβους ή τους μηχανικούς και τους εργαζόμενους;». Ομιλητής: Νίκος Ζώκας, στέλεχος του ΚΚΕ.

Αύριο Πέμπτη, στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, στις 6 μ.μ., με θέμα «ΕΕ και κινητικότητα των νέων. Είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό;». Ομιλητής: Σ. Μπουντόλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

Την Παρασκευή 8 Απρίλη, στο Χημικό Ιωαννίνων, στις 3.30 μ.μ. (αίθουσα Χ3132Α), με θέμα «Οι εξελίξεις στους κλάδους των Τροφίμων και του Φαρμάκου. Τι συνεπάγεται αυτό για τους χημικούς και την Ερευνα; Οι θέσεις του ΚΚΕ». Ομιλητές: Ιωάννα Τσίκαρη, στέλεχος του ΚΚΕ, χημικός και Γιώργος Παναγιωτίδης, στέλεχος του ΚΚΕ, διαιτολόγος - διατροφολόγος.

-- Εμπειρία από την προετοιμασία των Μαθητικών Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Κεντρική Μακεδονία.

-- Τα πρώτα πορίσματα του κυβερνητικού διαλόγου για την Παιδεία, που αφορούν στην ανώτατη εκπαίδευση.

-- Η διευρυμένη λειτουργία του Ενιαίου Δωδεκάχρονου Σχολείου Σύγχρονης Γενικής Παιδείας.

-- Στοιχεία για τη χρήση ουσιών στους μαθητές στην Ελλάδα και διεθνώς, που βασίζονται σε συγκριτικές μελέτες από το 1984 έως το 2015.

Μέσα στα σχολεία, σε γειτονιές, έχει ανοίξει πλούσια συζήτηση για τις αιτίες που γεννούν όλα όσα βιώνουμε σήμερα στη ζωή μας συνολικά, στο σχολείο και για το τι προτείνει, σε τι καλεί να παλέψουμε η ΚΝΕ.

Μάλιστα, αρκετές Οργανώσεις, ειδικά σε περιοχές που λειτουργούν κέντρα κράτησης προσφύγων, όπως τα Διαβατά και το Κιλκίς, αξιοποιούν και μοιράζουν στους μαθητές ερωτηματολόγια που περιλαμβάνουν ερωτήσεις, όπως, «Γιατί οι πρόσφυγες, κατά τη γνώμη σου, έρχονται στην Ελλάδα;», «Γιατί πιστεύεις ότι γίνονται όλοι αυτοί οι πόλεμοι; Και αυτός που γίνεται σήμερα στη Συρία και οι παλαιότεροι σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία και αλλού;». Με αφορμή τις απαντήσεις που δίνονται ανοίγει πλούσια συζήτηση. Προβάλλεται ότι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτό που γεννάει κρίσεις, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, κάνει το Αιγαίο θάλασσα νεκρών, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των λίγων. Πρόκειται για το ίδιο σύστημα που μοιράζει στους πολλούς φτώχεια, ανεργία, λειψή και ακριβοπληρωμένη μόρφωση, αβεβαιότητα, ανασφάλεια, ενώ την ίδια στιγμή εξασφαλίζει χλιδάτη ζωή με αμύθητα κέρδη στα αφεντικά.

Δεν είναι λίγες οι περιοχές στις οποίες θα πραγματοποιηθούν αθλητικά τουρνουά ποδοσφαίρου και βόλεϊ. Επίσης, γίνονται συναντήσεις με μουσικές και θεατρικές ομάδες, προκειμένου να δώσουν και εκείνες το «παρών» στα Φεστιβάλ και να παρουσιάσουν τη δική τους δημιουργία, τραγούδια ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο και πολλά άλλα. Οργανώνονται ακόμη απ' τις Μαθητικές Οργανώσεις της ΚΝΕ εξορμήσεις σε καλλιτεχνικά, μουσικά σχολεία, όπου συγκεντρώνονται δηλώσεις συμμετοχής από μαθητές που ασχολούνται με το θέατρο, παίζουν σε μουσικά συγκροτήματα, σκιτσάρουν, χορεύουν και γενικά καταπιάνονται με ποικίλα και πρωτότυπα ενδιαφέροντα. Μέσα απ' τη συζήτηση που ανοίγει οι μαθητές εκφράζουν τη δυσφορία τους για τους όρους που υπάρχουν σήμερα να εκφραστούν και να δημιουργήσουν και βλέπουν θετικά την πρωτοβουλία της ΚΝΕ γιατί δίνει βήμα σε αυτές τις ομάδες.

Το πρόγραμμα στα Φεστιβάλ της Δυτικής Θεσσαλονίκης σε Εύοσμο και Νεάπολη θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, διαγωνισμούς γκράφιτι, μαθήματα σκακιού και θεατρικό με τίτλο «Το σχολείο σήμερα δεν μας κάνει γιατί...», το οποίο έχουν αναλάβει και σκηνοθετούν μαθητές των ΕΠΑΛ Σταυρούπολης και Αμπελοκήπων. Οι μαθητές μέσω του θεατρικού αναδεικνύουν ότι το σημερινό σχολείο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του συστήματος μέσα στο οποίο λειτουργεί, δηλαδή του καπιταλισμού, δίνοντας στους μαθητές σκόρπιες και αποσπασματικές γνώσεις, κάνοντας τη γνώση εμπόρευμα για λίγους. Ιδιαίτερη ανταπόκριση σε μαθητές έχει το κάλεσμα για κατάθεση έργων ζωγραφικής, κολάζ και φωτογραφιών που θα εκτεθούν στο Φεστιβάλ στην πλατεία Ευόσμου με θέμα «Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες».

Με μεράκι προετοιμάζονται, επίσης, οι πρόβες για τα αφιερώματα που θα παρουσιαστούν στα Φεστιβάλ στην Ανατολική Θεσσαλονίκη ενώ μαθητές από γυμνάσια της Τούμπας έχουν αναλάβει να παρουσιάσουν θεατρικό βασισμένο στο έργο του Μπ. Μπρεχτ «Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι». Θα υπάρχουν παράλληλα αθλητικές επιδείξεις, ξιφασκία, judo, Tάε Kβον Ντο και χορευτικά σχήματα.

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία! Δεν αφήνουμε ούτε λεπτό χαμένο για την προετοιμασία και επιτυχία των Μαθητικών Φεστιβάλ στην Κεντρική Μακεδονία. Στόχος μας είναι να γνωρίσουν οι μαθητές από πρώτο χέρι την ΚΝΕ, που είναι σταθερά στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το νέο κόσμο που μας ανήκει. Γιατί αυτόν τον κόσμο πρέπει και μπορούμε να τον αλλάξουμε!

Τα ενδιαφέροντα, τα χόμπι και διάφορες συλλογικές δραστηριότητες των μαθητών βρίσκουν τη θέση τους στη διευρυμένη λειτουργία του σχολείου

«Το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο έχει διευρυμένη ημερήσια λειτουργία, η οποία διασφαλίζει την ολοκλήρωση της μορφωτικής, διαπαιδαγωγητικής εργασίας του (π.χ. μελέτη στο σχολείο, επίλυση ασκήσεων, κ.ά.) ενώ εντός του δημιουργούνται δομές αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου».

Τις υποσχέσεις του τύπου η «τσάντα θα μένει στο σχολείο», «ο μαθητής θα ξαλαφρωθεί από το φόρτο εργασίας στο σπίτι» κ.ο.κ. είναι αλήθεια ότι τις έχουμε ακούσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας, όμως στην πράξη παραμένουν εξαγγελίες που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν. Το λεγόμενο ολοήμερο σχολείο λειτουργεί εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια με διάφορες μορφές, έχοντας όμως, απλώς και μόνο το χαρακτήρα φύλαξης των παιδιών, με εξαίρεση ίσως κάποιες χρονιές παλιότερα που σε κάποιες περιπτώσεις επαρκούσαν δάσκαλοι, ώστε να προετοιμάζουν τα παιδιά για τα μαθήματα της επόμενης μέρας, αλλά και πάλι μέχρι εκεί. Από πλευράς υποδομών ποτέ δεν πάρθηκαν μέτρα για την ουσιαστική ενίσχυση του θεσμού, ενώ συχνά οι γονείς καλούνταν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώνουν τραπεζοκόμους. Οπως είναι επόμενο, μέσα από μια τέτοια λειτουργία του ολοήμερου, τα παιδιά γυρνούν εξουθενωμένα και βαριεστημένα στο σπίτι, αντιμετωπίζοντας τη διευρυμένη λειτουργία απλά ως... επιπλέον ώρες στο σχολείο. Στην πράξη, η διεύρυνση της λειτουργίας του σχολείου ήρθε απλά ως ένα προνοιακό μέτρο να διευκολύνει τους εργαζόμενους γονείς και ελάχιστα, συμπληρωματικά μόνο εξετάστηκε ο διαπαιδαγωγητικός της ρόλος.

Το εργατικό κράτος παίρνει όλα τα μέτρα ώστε η αναγκαία παραμονή να γίνεται σε σύγχρονους χώρους και υποδομές, για όλες τις δραστηριότητες, που βέβαια δεν μπορεί να είναι η αίθουσα διδασκαλίας για όλες τις λειτουργίες.

Το σχολείο ως κοινωνικός φορέας βελτιώνει και την ποιότητα ζωής των γονέων. Η λειτουργία του εντάσσεται στην αλλαγή του ρόλου της οικογένειας, στην ανάληψη ουσιαστικής ευθύνης από την κοινωνία για την ανατροφή των παιδιών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, παίρνονται άμεσα όλα τα αναγκαία μέτρα για τη διαμόρφωση ανάλογων σχολικών μονάδων, σε μια άλλη λογική, με εργαστήρια, χώρους άθλησης, θεάτρου, μουσικής, αλλά και υποδομές σίτισης αλλά και - στο βαθμό που είναι αναγκαίο - στέγασης.

Θεωρούμε ότι η σχολική υποδομή, το μέγεθος του σχολείου, η αρχιτεκτονική του, δεν είναι μόνο τεχνικό ζήτημα. Αφορά, τις συνθήκες μέσα στις οποίες γίνεται η μαθησιακή, διαπαιδαγωγητική διαδικασία. Αξιοποιώντας, καταργώντας ακατάλληλες και εκσυγχρονίζοντας υπάρχουσες σχολικές υποδομές, γίνεται καταρχήν προσπάθεια ώστε να λύνεται το πρόβλημα της έλλειψης προαύλιων χώρων, χώρων άθλησης, πράσινου, κ.τ.λ. Η εργατική εξουσία σχεδιασμένα οικοδομεί νέα σχολεία τα οποία ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών, προσαρμόζονται στις ιδιαιτερότητες κάθε ηλικιακής βαθμίδας, διαθέτουν υποστηρικτικές δομές για τη λειτουργία του σχολείου για μαθητές και εργαζόμενους (π.χ. βιβλιοθήκη)».

Βέβαια, μια τέτοια λειτουργία του σχολείου έχει και ουσιαστικό διαπαιδαγωγητικό ρόλο. Στη Σοβιετική Ενωση θεωρούνταν ιδιαίτερα σημαντικές για την ανατροφή των παιδιών και οι ώρες μετά το σχολείο. Ετσι εκείνες τις ώρες, στο πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου, τα παιδιά συναντιούνται και περνούν δημιουργικές ώρες με τους φίλους τους, μαθαίνουν να οργανώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους, αναπτύσσουν τα ενδιαφέροντά τους και καλλιεργούν τα ταλέντα τους με βάση τα ερεθίσματα που παίρνουν από το σχολείο. Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα οργανωμένο πλαίσιο, με πλήρη εξασφάλιση των απαραίτητων υποδομών και μέσων. Πρόκειται δε για μια διαδικασία αμφίπλευρη, αφού μέσα από αυτή και το ίδιο το σχολείο καταλαβαίνει καλύτερα τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες των μαθητών και τους καθοδηγεί κατάλληλα. Παράλληλα, μέσα από αυτήν τη διαδικασία, το μεγαλύτερο συγχρωτισμό και την καλύτερη γνώση και κατανόηση των μαθητών από το σχολείο τους, δίνεται και ενισχύεται η δυνατότητα να αμβλύνονται ανισότητες μεταξύ των μαθητών που θα οφείλονται στις διαφορετικές αφετηρίες που έχουν από τις οικογένειές τους και που θα συνεχίζουν να υπάρχουν για ένα μεγάλο διάστημα στην αρχή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Και βέβαια, μια τέτοια λειτουργία του σχολείου ανταποκρίνεται και συνδέεται άμεσα και με τον κοινωνικό του ρόλο. Στην πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο, εκτιμάμε ότι: «Ζωντανεύει και ουσιαστικοποιείται επίσης η εκπαιδευτική διαδικασία, όταν το κάθε σχολείο στηρίζεται στη συνεργασία με τους νέους θεσμούς του εργατικού κράτους (επιστημόνων, καλλιτεχνών, πολιτιστικής δημιουργίας, της νεολαίας, κ.λπ.) που θα συμβάλουν στη σχολική εργασία, με την πείρα τους, τις γνώσεις τους και το κύρος τους. Το ίδιο το σχολείο θα αποτελέσει πόλο δημιουργίας για όλη την κοινότητα».

Με το γνωστό πρόσχημα την «αναβάθμιση του έργου που παράγεται στα ΑΕΙ και τα ΕΚ» η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η «δεύτερη φορά Αριστερά» έρχεται να εφαρμόσει αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της αγοράς, που δεν πρόλαβαν να περάσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και οι όποιοι συνδυασμοί τους. Την ίδια ώρα Πανεπιστήμια, ΤΕΙ και ΕΚ από την εφαρμογή ακριβώς αυτών των πολιτικών έχουν οδηγηθεί σε οικονομική και λειτουργική ασφυξία λόγω της συνεχούς υποχρηματοδότησης, η οποία έχει ξεπεράσει σε περικοπή το 75% των προϋπολογισμών του 2010.

Οι ίδιοι που υπηρετούν τις πολιτικές των μνημονίων, οι ίδιοι που υπηρετούν μέχρι κεραίας τα συμφέροντα των λίγων και έχουν φέρει τα Ιδρύματα και ΕΚ σε δεινή κατάσταση, που έχουν γιγαντώσει την ανεργία και την ανασφάλεια, οι ίδιοι επικαλούνται, για μια ακόμα φορά, την «αναβάθμιση του παραγόμενου έργου», τη δεινή κατάσταση των Ιδρυμάτων και την κρίση για να περάσουν και να επιταχύνουν περαιτέρω αντιδραστικές αλλαγές. Αλλωστε, το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης και του εξορθολογισμού του Δημόσιου Τομέα, αποτελεί πάντα το όχημα για την επιτάχυνση και το πέρασμα σκληρών - αντιλαϊκών μέτρων, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόταση είναι «διανθισμένη» με «διαπιστώσεις» του τύπου «Υπό συνθήκες κρίσης εμφανίζονται τεράστια ελλείμματα διδακτικού προσωπικού στα ΑΕΙ» και με τσιτάτα του τύπου «προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας» και «εξασφάλιση υψηλής ποιότητας διδασκαλίας» για να θολώσει τα νερά και να παραπλανήσει το λαό για τους πραγματικούς στόχους της πολιτικής αυτής. Συγκεκριμένα, η πρόταση αναδεικνύει πέντε βασικούς άξονες αναδιαρθρώσεων που είναι οι εξής:

Ο κύριος στόχος εδώ για τα Ιδρύματα και ΕΚ όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται είναι «η διασύνδεσή τους με την υγιή, καινοτόμο επιχειρηματικότητα...»

Δηλαδή η υποχρηματοδότηση παγιώνεται και γίνεται όχημα, για να ενταθούν οι μπίζνες των Ιδρυμάτων και ΕΚ με τις επιχειρήσεις. Τα Ιδρύματα παραδίδονται και πλέον με τη «βούλα» στην επιχειρηματικότητα και η επιβίωσή τους θα συνδέεται με την ικανότητά τους να κλείνουν συμφωνίες με τις επιχειρήσεις, λειτουργώντας ως εργολάβοι των επιχειρήσεων και ουσιαστικά θα εκτελούν έρευνα «κατά παραγγελία». Αυτό σημαίνει ουσιαστικά υποταγή στις απαιτήσεις και τα συμφέροντα των χρηματοδοτών. Τα παραπάνω αποτελούν και επιταγές της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ και των λεγόμενων «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ για τη βαθύτερη προσαρμογή της δομής και του περιεχομένου της εκπαίδευσης και έρευνας ώστε να ανταποκρίνονται αποδοτικότερα στις ανάγκες της επιχειρηματικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας.

Αυτή η πρόταση εντάσσεται στη διακηρυγμένη από την Ευρωπαϊκή Ενωση προώθηση της κινητικότητας καθηγητών, ερευνητών και διοικητικού προσωπικού με στόχο τη μείωση του επιστημονικού δυναμικού, την επέκταση του μοντέλου των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την αντικατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας του με ένα «ευέλικτο» και φτηνό εργατικό δυναμικό. Η διά βίου μονιμότητα (tenure) όπως υπήρχε για τους καθηγητές και γενικά το ακαδημαϊκό και ερευνητικό προσωπικό εγκαταλείπεται δίνοντας τη θέση του σε ελαστικές σχέσεις εργασίας με τη λεγόμενη «οργανική συνεργασία», η οποία αναφέρεται ρητώς στην πρόταση της επιτροπής μορφωτικών υποθέσεων.

Δηλαδή, οι τρομερές ελλείψεις και τα κενά σε διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό θα καλυφθούν με «all around» προσωπικό, το οποίο θα είναι «ευέλικτα» προσαρμοσμένο στις αναγγελθείσες επιχειρηματικού τύπου ερευνητικές και εκπαιδευτικές λειτουργίες. Σε αυτήν την κατεύθυνση «κουμπώνουν» και οι λεγόμενοι «Πανεπιστημιακοί Υπότροφοι» και οι δράσεις «απόκτησης ακαδημαϊκής διδακτικής εμπειρίας από κατόχους διδακτορικού διπλώματος». Αντί για διεκδίκηση και αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, για προσλήψεις διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, τα Ιδρύματα και ΕΚ θα κυνηγούν «μεταγραφές», για να καλύπτουν βασικές λειτουργικές τους ανάγκες ανάλογα με την «επιχειρηματική σεζόν».

H συγκρότηση εικονικών ινστιτούτων (virtual institutes) αποτελεί μια παλιά ιστορία - οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Να τι αναφέρει η ευρωπαϊκή επιτροπή (European Commission) για τους λόγους που πρέπει να δημιουργηθούν τα εικονικά ινστιτούτα και για τον χαρακτήρα τους¹: «Στην πραγματικότητα ο σκοπός είναι τα εικονικά ινστιτούτα να γίνουν ανεξάρτητα και αυτοχρηματοδοτούμενα που θα παρέχουν υπηρεσίες σε Ευρωπαίους πελάτες στη βάση της εμπορευσιμότητας...». Στην ίδια οδηγία ένα εικονικό ινστιτούτο θεωρείται ως επιτυχημένο όταν έχει μεταξύ άλλων:

«(α) ένα λογικά καλά αναπτυγμένο επιχειρηματικό σχέδιο, (β) μια πειστική δομή διοίκησης που θα είναι αρκετά δυνατή για να εφαρμόσει το επιχειρηματικό σχέδιο επιτυχώς, (γ) νομική δομή, (δ) ένα πειστικό μηχανισμό αγοράς (προσέγγισης πελατών)».

Είναι προφανές ότι η πρόταση για συγκρότηση εικονικών εργαστηρίων ανοίγει διάπλατα ακόμα μία πόρτα μέσα στα Ιδρύματα για (πολύ) πραγματικές (και όχι virtual) μπίζνες.

Εδώ η πρόταση εστιάζει στη στρατηγική σημασία ενός «Οδικού Χάρτη Ερευνητικών Υποδομών» για «μακροπρόθεσμες επενδύσεις σημαντικής δημόσιας χρηματοδότησης και μόχλευση αυξημένων ιδιωτικών πόρων».

Το κείμενο της πρότασης (όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα σημεία) είναι σχεδόν «ξεπατικωτούρα» κειμένων της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και του ΟΟΣΑ που δείχνουν τις αναγκαίες αλλαγές στις ερευνητικές υποδομές (European Strategy for Rsearch Infrastructures - ESFRI)² για την «...αύξηση της αλληλεπίδρασης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα και στη χρηματοδότηση κοινών ερευνητικών δραστηριοτήτων» καθώς και «την κινητικότητα ερευνητών μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων δομών». Ο ΟΟΣΑ δείχνει την κατεύθυνση δράσης, αναφέροντας ότι «το χαμηλό επίπεδο ιδιωτικής δαπάνης οφείλεται στους ασθενείς δεσμούς των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, κυρίως όσον αφορά κοινά ερευνητικά έργα».

Την ίδια ώρα που τα ΕΚ «ψυχορραγούν» από τη συνεχόμενη κρατική υποχρηματοδότηση υποχρεώνονται να συμμορφωθούν στους κανόνες της αγοράς και για την επιβίωσή τους να αναπτύσσουν εμπορικές δραστηριότητες. Επιπλέον στόχος είναι και η καθιέρωση ενός νέου συστήματος αξιολόγησης των ερευνητικών υποδομών «σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα» όπως ρητά αναφέρεται στην πρόταση που δεν είναι άλλα από την άμεση παρέμβαση των επιχειρήσεων στη διαμόρφωση των ερευνητικών δραστηριοτήτων.

Οι επιπτώσεις όμως τέτοιων αλλαγών είναι ήδη γνωστές στους εργαζόμενους ερευνητές, τις έχουν νιώσει στο πετσί τους και εδώ και στο εξωτερικό. Είναι οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις ΕΚ, οι απολύσεις, η καθιέρωση των ελαστικών σχέσεων απασχόλησης, οι περικοπές μισθών, οι ραγδαίες περικοπές σε χρηματοδότηση, η υποταγή γενικά της ερευνητικής διαδικασίας στις ορέξεις των επιχειρήσεων.

Εδώ η «δεύτερη φορά Αριστερά» έρχεται να συνεχίσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, το σχέδιο ΑΘΗΝΑ, χρησιμοποιώντας τα ίδια «επιχειρήματα» και την ίδια φρασεολογία. Οι ίδιοι και οι πολιτικές που υπηρετούν, που ίδρυσαν Σχολές και Τμήματα στα πλαίσια των επιχειρησιακών ευρωπαϊκών προγραμμάτων ΕΠΕΑΕΚ, πολλές φορές χωρίς επιστημονικό αντικείμενο, χωρίς τις απαραίτητες υποδομές και προσωπικό, έρχονται να εφαρμόσουν ένα νέο σχέδιο ΑΘΗΝΑ ΙΙ, που όπως και το προηγούμενο δεν έρχεται σε καμιά περίπτωση να διορθώσει με «ακαδημαϊκά κριτήρια» τους «όχι - σοβαρούς σχεδιασμούς» των «πολιτικών διεύρυνσης». Αυτό άλλωστε σήμερα, τρία χρόνια μετά την εφαρμογή του ΑΘΗΝΑ Ι είναι πασιφανές. Ο βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι ο περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης, από τη μια μεριά, και η προσαρμογή Πανεπιστημίων, ΤΕΙ και ΕΚ στις τρέχουσες ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, από την άλλη.

Ιδιαίτερη αναφορά στον άξονα των «Οργανωτικών αναδιατάξεων» γίνεται στην πρόταση σχετικά με τη φυσιογνωμία των ΤΕΙ. Και πάλι, η κατεύθυνση της μετατροπής των ΤΕΙ σε «Πανεπιστήμια Εφαρμοσμένων Επιστημών» συνάδει με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπως αποτυπώνεται καθαρά από τις θέσεις και ανακοινώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο πλαίσιο του Horizon 2020³ σύμφωνα με τις οποίες επιδιώκεται η μεγαλύτερη και βαθύτερη διασύνδεση των ΤΕΙ με τις επιχειρήσεις, διαπερνώντας τόσο τη λειτουργία όσο και το περιεχόμενο σπουδών τους.

Εν κατακλείδι γίνεται φανερό ότι βασική επιδίωξη του εγχειρήματος είναι η περαιτέρω σύνδεση των Ιδρυμάτων και ΕΚ με την αγορά, σε τέτοιο βαθμό ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να έχουν άμεσα λόγο για τα προγράμματα σπουδών, αλλά και για την έρευνα. Και αυτό για να εξυπηρετήσει η Ανώτατη Εκπαίδευση και Ερευνα τον καπιταλισμό σ' αυτό το στάδιο ανάπτυξής του, πρέπει να παράγει γρήγορα και με μικρό κόστος μια μεγάλη μάζα αποφοίτων ευέλικτων και ημιμαθών (άρα χαμηλών απαιτήσεων) και μόνο μια μικρή ελίτ επιστημόνων.

Οι φιλοκυβερνητικές συνδικαλιστικές παρατάξεις αποδέχονται πλήρως την ουσία της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη διεύρυνση της επιχειρηματικότητας και εμπορευματοποίησης. Συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (βλέπε σύμπραξή τους μέσω των «Πανεπιστημιακών Δασκάλων») που πριν από λίγο μόνο καιρό «φώναζαν» για τα σχέδια ΑΘΗΝΑ και τον νόμο «Διαμαντοπούλου» και έδιναν τον «υπέρ πάντων» αγώνα για την κυβερνητική «αριστερή» αλλαγή απέναντι στις «νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων» όχι μόνο «καταπίνουν την κάμηλον» αλλά πιάνουν επάξια τη σκυτάλη από τους προηγούμενους συμμετέχοντας ενεργά στο σχεδιασμό, στην προπαγάνδιση της αναγκαιότητας των αλλαγών μέσω του λεγόμενου «Εθνικού Διαλόγου», αλλά και την εφαρμογή των αντιδραστικών νέων αναδιαρθρώσεων στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας.

Από την άλλη, οι πρυτάνεις ενώ συμφωνούν και επαυξάνουν στην ουσία των μέτρων, δηλαδή την ολοκλήρωση της πρόσδεσης των Ιδρυμάτων στο άρμα της επιχειρηματικότητας, προτείνουν επιμέρους αλλαγές για τη συμμετοχή στη μοιρασιά της πίτας, στηριζόμενοι στο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας διεξάγεται στα ΑΕΙ. Παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις τους, στην ουσία είναι στυλοβάτες των αντιδραστικών αλλαγών και της πρόσδεσης των πανεπιστημίων με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η απάντηση στις αντιδραστικές αυτές κατευθύνσεις πρέπει να είναι μία. Να δημιουργηθεί ένα συντονισμένο μέτωπο φοιτητών, πανεπιστημιακών και εργαζομένων, που θα απομονώσει τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό και όσους σπέρνουν αυταπάτες, και που θα διεκδικήσει ενιαία αποκλειστικά και πραγματικά Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία και Ερευνα που θα εξασφαλίζει την πρόοδο και την ευημερία του λαού και όχι τα συμφέροντα των αγορών. Οπου η επιστήμη θα αξιοποιείται για την ανύψωση του υλικού και πνευματικού επιπέδου του λαού με στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Και αυτή η προοπτική δεν μπορεί να γίνει χωρίς σύγκρουση με τους μηχανισμούς της ΕΕ, του ΔΝΤ του ΟΟΣΑ. Οι πανεπιστημιακοί και ερευνητές που δεν έχουν υποκύψει στη λογική του «Πανεπιστήμιου και Ερευνητικού Κέντρου ΑΕ» οφείλουν να αγωνιστούν για μια Παιδεία και Ερευνα που θα υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού και όχι του κεφαλαίου. Για μια κοινωνία που θα έχει ως κινητήρια δύναμη την ανθρώπινη ευημερία και όχι το επιχειρηματικό κέρδος.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

1. https://cordis.europa.eu/pub/growth/docs/c_guidance_notes_vi_200001.pdf

2. http://ec.europa.eu/research/infrastructures/index_en.cfm?pg=esfri

3. https://ec.europa.eu/programmes/horizon2020/en/news/horizon-2020-means-opportunities-universities-applied-sciences

«Τελείωσέ το πριν σε τελειώσει αυτό!» (σκίτσο μαθητή ενάντια στα ναρκωτικά, που εκτέθηκε σε προφεστιβαλική εκδήλωση της ΚΝΕ)

Βλέποντας ότι τα πάσης φύσης ιδεολογήματα για «σκληρά» και «μαλακά» ναρκωτικά δεν κατάφεραν να κάμψουν τις υγιείς αντιστάσεις του λαού μας απέναντι στο ζήτημα των ναρκωτικών, να καθησυχάσουν και να πείσουν χιλιάδες ελληνικές οικογένειες να επιτρέψουν στα παιδιά τους τη χρήση της «ακίνδυνης» και «αθώας» κάνναβης, τώρα επιστρατεύουν το διαχωρισμό της ίδιας της κάνναβης και της χρήσης της για «ψυχαγωγικούς», «ιατρικούς» και βιομηχανικούς σκοπούς, με απώτερο στόχο να περάσουν από την πίσω πόρτα τη νομιμοποίησή της. Το νομοθετικό πλαίσιο για τη ιατρική χρήση της κάνναβης ήδη υπάρχει, ήδη αξιοποιείται από την επιστημονική κοινότητα όταν και όπου υπάρχει ανάγκη. Η πρόσφατη ΚΥΑ για την κλωστική κάνναβη είναι διάτρητη κι αφήνει αναπάντητα πολλά ερωτήματα, σχετικά με τη διασφάλιση και τον έλεγχο της τετραϋδροκανναβινόλης στο επίπεδο 0,2%.

Με όποιον τρόπο κι αν επιχειρείται να περάσει η αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης είναι επικίνδυνη. Γιατί η κάνναβη και όλα τα ναρκωτικά είναι επικίνδυνα και γι' αυτό εξάλλου είναι παράνομα. Η απαγόρευσή τους σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί ως μοχλός πίεσης κι ευκαιρία για απεξάρτηση, όπως για παράδειγμα η παραπομπή χρηστών από εισαγγελικές αρχές - όταν αυτές είναι ενημερωμένες - σε θεραπευτικά προγράμματα. Κάτι που είναι και πάγια θέση του ΚΚΕ ο χρήστης να μην φυλακίζεται, αλλά να εντάσσεται σε προγράμματα απεξάρτησης.

Οι συνέπειες της επίμονης και επικίνδυνης προπαγάνδας των τελευταίων δεκαετιών για την «ακίνδυνη» κάνναβη ήδη έχουν αποτυπωθεί στα σχολεία της χώρας. Οι εμπνευστές και όσοι στηρίζουν αυτήν την προπαγάνδα οφείλουν τουλάχιστον να αναλογιστούν το μερίδιο ευθύνης τους. Σήμερα, παραθέτουμε στοιχεία για τη χρήση ουσιών στους μαθητές της χώρας μας, τα οποία βασίζονται σε συγκριτικές μελέτες που έχει κάνει το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) από το 1984 μέχρι το 2015 στις εκθέσεις του ΕΚΤΕΠΝ, του ΕΠΙΨΥ, του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τα Ναρκωτικά, του Παγκόσμιου Οργανισμού του ΟΗΕ για την παρακολούθηση των ναρκωτικών καθώς και σε εκθέσεις, μελέτες και απολογιστικά στοιχεία του ΚΕΘΕΑ, του «18 ΑΝΩ» και του ΟΚΑΝΑ. Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν πριν από λίγες μέρες από τον γραμματέα του ΕΣΥΝ, Παναγιώτη Κατηφέ σε σχετική ημερίδα που συνδιοργάνωσαν το ΕΣΥΝ και η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής.

• Το 16% των μαθητών έχει κάνει χρήση κάποιας ναρκωτικής ουσίας.
• Το 9,8% των μαθητών κάνει περιστασιακή χρήση ναρκωτικών.
• Το 2,5% όσων κάνουν περιστασιακή χρήση ναρκωτικών είναι μαθητές της Α' και Β' τάξης του Γυμνασίου.
• Τα αγόρια είναι 2,5 φορές περισσότερα από τα κορίτσια στην περιστασιακή χρήση.
• Το 13,5% των Ελλήνων μαθητών έχει κάνει χρήση κάνναβης - το 7% κάνει συστηματική χρήση - και το 1,8% των μαθητών που κάνουν συστηματική χρήση είναι μαθητές της Α' και Β' Γυμνασίου.
• Το 14,1% των Ελλήνων μαθητών έχει κάνει χρήση κάποιας εισπνεόμενης ουσίας με το 5,8% να είναι μαθητές της Α' και Β' Γυμνασίου.
• Το 9,3% των Ελλήνων μαθητών έχει κάνει χρήση ηρεμιστικών - υπνωτικών - διεγερτικών χαπιών χωρίς τη συνταγή γιατρού, για να αλλάξουν τη διάθεσή τους, με τη χρήση χαπιών να εξισώνει τα 2 φύλα, δηλαδή η σχέση αγοριών κοριτσιών είναι 50%-50%.

Πρώτη ουσία δοκιμής και πειραματισμού είναι η κάνναβη και για τα δύο φύλα. Ακολουθούν τα αναβολικά χάπια και μετά οι εισπνεόμενες ουσίες. Ως προς την ουσία πειραματισμού ανά φύλο έχουμε για τα αγόρια: πρώτη η κάνναβη, δεύτερη οι εισπνεόμενες ουσίες, τρίτη τα χάπια. Για τα κορίτσια πρώτη η κάνναβη, δεύτερη τα χάπια, τρίτη οι εισπνεόμενες.

Η κάνναβη φαίνεται ότι είναι η πρώτη ουσία δοκιμής και πειραματισμού από το 1998 μέχρι σήμερα για τα αγόρια και από το 2004 μέχρι σήμερα για τα κορίτσια. Μέχρι τότε πρώτη ουσία πειραματισμού και για τα δύο φύλα ήταν τα χάπια. Η αλλαγή στα πρότυπα πειραματισμού και στα δύο φύλα με κάνναβη φανερώνει τη συνολική άνοδο της κατάχρησης κάνναβης, την άνοδο της χρήσης λόγω της ανόδου της διαθεσιμότητάς της, αλλά και την ανοχή που δείχνουν οι Ελληνες μαθητές λόγω της κοινωνικής ανοχής προς την κάνναβη, με τις διαρκείς προσπάθειες για νομιμοποίηση της χρήσης της.

Η διαφοροποίηση της προτίμησης των κοριτσιών προς τα χάπια φαίνεται ότι είναι ένα χαρακτηριστικό που συνοδεύει τις χρήστριες σε όλες τις ηλικίες αφού η κατάχρηση χαπιών είναι χαρακτηριστικό του γυναικείου φύλου στη χρήση. Μάλιστα από το 2007 μέχρι το 2014 παρατηρείται επταπλασιασμός των μαθητριών που πειραματίζονται με πρώτη ουσία τα χάπια. Αυτό οφείλεται και στη διάδοση των συνθετικών χαπιών από το διαδίκτυο αφού σήμερα περισσότερα από 600 διαδικτυακά καταστήματα με έδρα την ΕΕ, τα smart shops, πουλούν συνθετικά χάπια, ως χάπια των πάρτι, ευεξίας, αδυνατίσματος, πωλούνται νόμιμα ως συμπληρώματα ακόμα και διατροφής και κάνουν θραύση στις νεαρές κυρίως χρήστριες. Ενώ για το 2015, 605 νέες ουσίες κυρίως συνθετικά χάπια μέσω διαδικτύου έπεσαν στην αγορά.

Επίσης, φαίνεται διπλασιασμός της ηρωίνης και της κοκαΐνης ως πρώτη ουσία πειραματισμού στις μαθητικές ηλικίες, με το 1,3% των μαθητών να δηλώνει πρώτη ουσία δοκιμής ναρκωτικών την ηρωίνη και 2,5% την κοκαΐνη.

Σήμερα στη χώρα μας παρατηρούνται τα εξής:

• Υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των μαθητών που δοκιμάζουν κάνναβη.
• Τριπλασιάστηκε η περιστασιακή χρήση.
• Εξαπλασιάστηκε η συστηματική χρήση.
• Ανοδος κατά 25% όσων από τη δοκιμή περνούν στην περιστασιακή χρήση. Σήμερα το 80% των μαθητών που δοκιμάζουν κάνναβη περνούν στην περιστασιακή χρήση.
• Ανοδος κατά 123% όσων από τη δοκιμή περνούν στη συστηματική χρήση. Σήμερα το 62% των μαθητών που δοκιμάζουν κάνναβη περνούν στη συστηματική χρήση.
• Ανοδος κατά 83% όσων από την περιστασιακή χρήση περνούν στη συστηματική χρήση. Σήμερα των 78% των μαθητών που κάνουν περιστασιακή χρήση κάνναβης περνούν στη συστηματική.

Φαίνεται λοιπόν ότι από τη μία αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών που δοκιμάζουν κάνναβη και παράλληλα αυξάνεται με πολύ πιο γοργούς ρυθμούς ο αριθμός των μαθητών που συστηματοποιούν τη χρήση. Ενώ μόνο στη δοκιμή 1-2 φορές μένει μόνο το 20% των μαθητών που δοκιμάζουν κάνναβη.

Παράλληλα, όσο από το δοκιμή περνάμε στη συστηματοποίηση της χρήσης κάνναβης έχουμε και μείωση της διαφοράς στα δύο φύλα αφού η σχέση διαμορφώνεται σταδιακά από 70% αγόρια - 30% κορίτσια σε 60% με 40% αντίστοιχα. Ενώ στη συστηματική χρήση κάνναβης με την πάροδο των χρόνων έχουμε από 90% αγόρια - 10% κορίτσια να διαμορφώνεται η σχέση σε 60% - 40%.