Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

• Επεσαν στις επάλξεις του αγώνα: Τα βιογραφικά στοιχεία των μελών της ΚΕ του ΚΚΕ που εκτελέστηκαν, δολοφονήθηκαν ή έπεσαν στο πεδίο της μάχης με το όπλο στο χέρι, όπως παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση της ΚΕ την Τετάρτη 30/3.
• «Για τις διεθνείς εξελίξεις, τον πόλεμο και το Προσφυγικό». Αποσπάσματα από την ομιλία του Ελ. Βαγενά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της ΤΕ Σάμου.
• Νίκαια: Ανταπόκριση από την εκδήλωση των ΚΟ Νίκαιας - Ρέντη του ΚΚΕ προς τιμήν του Ν. Μπελογιάννη.
• Βόλος: Ρεπορτάζ από εκδήλωση της ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ για τις πολιτικές εξελίξεις και τις θέσεις του Κόμματος.

Μια μέρα μετά την εκδήλωση, την Τρίτη 29/3, αντιπροσωπεία της ΤΟ Σάμου του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Ελ. Βαγενά, επισκέφθηκε το χώρο του Κέντρου Κράτησης Προσφύγων και Μεταναστών, ώστε να ενημερωθεί για τις εξελίξεις, μετά τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό.

Διαπιστώθηκαν, για άλλη μια φορά, οι τεράστιες ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού. Ελλείψεις που «καλύπτονται» από ΜΚΟ, όπως, για παράδειγμα, η καθαριότητα του Κέντρου και άλλες υπηρεσίες.

Το Κέντρο βρίσκεται σε μεταβατική φάση, αφού από ανοιχτό κέντρο υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών, μετά τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας μετατρέπεται σε ένα ενιαίο Κέντρο Κράτησης, μαζί με το χώρο που ετοιμαζόταν για «hot spot», ο οποίος θα λειτουργήσει τις επόμενες μέρες.

Επιβεβαιώθηκε, και με την περιοδεία στο χώρο, ότι η πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης εντείνει τον εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα. Με τους διαχωρισμούς προσφύγων και μη, τα κλειστά σύνορα και τον εγκλεισμό σε κέντρα - φυλακές προκαλούνται εντάσεις, επιτείνονται η απελπισία και η αβεβαιότητα προσφύγων και μεταναστών για το μέλλον τους. Μόνο για το άσυλο, η εξέταση κάθε περίπτωσης μπορεί να πάρει έως και 3 μήνες...

Στο βήμα ο Ελ. Βαγενάς

Την εκδήλωση άνοιξε η Γραμματέας της ΤΕ Σάμου, Δήμητρα Παντάπαση, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Ο Ελ. Βαγενάς, αναφερόμενος αρχικά στην εγκληματική βομβιστική επίθεση στις Βρυξέλλες, υπογράμμισε πως τέτοιες ενέργειες «σε μια περίοδο στην οποία πολλές περιοχές του πλανήτη φλέγονται, καλλιεργούν φόβο, μίσος, δημιουργώντας την "ικανή συνθήκη" για να ανεχτούν ή να στηρίξουν οι λαοί ιμπεριαλιστικούς πολέμους». Πόλεμοι που «έχουν ως αιτία τους τον επικίνδυνο για τους λαούς ανταγωνισμό των καπιταλιστικών χωρών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους για το μοίρασμα αγορών, πηγών Ενέργειας, δρόμων μεταφοράς τους και γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής».

«Το φαινόμενο της μετανάστευσης και προσφυγιάς οξύνεται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους», ανέφερε ο ομιλητής και παρέθεσε σχετικά στοιχεία, τονίζοντας πως το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της όξυνσης του προσφυγικού - μεταναστευτικού προβλήματος, ανέδειξε στον ελληνικό λαό τις αιτίες που το δημιουργούν, που δεν είναι άλλες από τις επεμβάσεις και πολέμους που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου, της Βόρειας Αφρικής, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλες δυνάμεις όπως η Ρωσία και πρόσθεσε: «Είναι αυτονόητο το δικαίωμα ανθρώπων - θυμάτων πολέμων, επεμβάσεων και αντιδραστικών καθεστώτων, να αναζητήσουν μια ασφαλέστερη ζωή σε άλλες χώρες, παρά το γεγονός ότι οριστική λύση στο πρόβλημα μπορεί να δοθεί μονάχα όταν ο κάθε λαός στη χώρα του οργανωθεί και παλέψει για την ανατροπή του συστήματος που γεννά πόλεμο, φτώχεια, προσφυγιά».

Από την εκδήλωση της ΤΕ Σάμου του ΚΚΕ

«Στα χέρια της αστικής τάξης εναλλάσσονται διάφορα "εργαλεία". Πότε χρησιμοποιεί το "δηλητήριο" του εθνικισμού, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, εκτρέφει το φασισμό, όπως έκανε με την ΧΑ, με στόχο τη διχόνοια, τη διαίρεση των εργαζομένων ανάλογα με την καταγωγή, τη γλώσσα, τη θρησκεία κ.ο.κ., με στόχο το κεφάλαιο να καταφέρει πλήγματα στην εργατική τάξη και να αυξήσει τα κέρδη του.

Πότε χρησιμοποιείται το "καρότο" του κοσμοπολιτισμού, με στόχο να εξυπηρετηθούν και πάλι σχέδια της αστικής τάξης, η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με την ενσωμάτωση προσφύγων, μεταναστών στην καπιταλιστική οικονομία. Αυτό συμβαίνει στις ΗΠΑ για δεκαετίες ή στη Ρωσία τα τελευταία 20 χρόνια. Στις χώρες της ΕΕ, η μαζική εισροή μεταναστών επιδιώκεται να αξιοποιηθεί από τους καπιταλιστές για να ανανεώσουν ηλικιακά τον ενεργά οικονομικό πληθυσμό, να βρουν νέο φτηνό εργατικό δυναμικό, να χτυπήσουν εναπομείνασες κατακτήσεις των εργαζομένων... Είναι γνωστές οι δηλώσεις των Γερμανών βιομηχάνων, που ζήτησαν από την Μέρκελ "ανοιχτά σύνορα" κι εδώ ας μην μας διαφεύγει πως ο μέσος ηλικιακός όρος στη Γερμανία είναι τα 45,6 χρόνια κι είναι ο γηραιότερος πληθυσμός στην Ευρώπη».

Και πρόσθεσε: «Θέλουν πρόσφυγες, όχι όλους όμως κι όχι ταυτόχρονα όλους μαζί. Στόχος τους είναι η δημιουργία πολλών "νήσων Ελις", όπως ήταν δηλαδή για πολλά χρόνια το νησάκι έξω από το Μανχάταν, όπου οι μετανάστες προς τις ΗΠΑ περίμεναν να μάθουν αν μπορούν τελικά να εγκατασταθούν στη χώρα».

Ο Ελ. Βαγενάς αναφέρθηκε στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, σημειώνοντας πως αυτή αξιοποιεί ως πρόσχημα το Προσφυγικό, αλλά ουσιαστικά σχετίζεται με τους ανταγωνισμούς και την κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία, ενώ προετοιμάζει νέες πιθανές επεμβάσεις σε άλλες χώρες της περιοχής, εξέλιξη που θα οξύνει το πρόβλημα των προσφυγικών κυμάτων.

Την ίδια στιγμή, εξαιτίας του, αποθρασύνεται η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, που αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, αξιοποιώντας τη γνωστή θέση του ΝΑΤΟ ότι το Αιγαίο αποτελεί ενιαίο επιχειρησιακό χώρο και την παρουσία της ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο.

Ο ομιλητής, καυτηριάζοντας τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και τη στάση όλων των άλλων ευρωΝΑΤΟικών κομμάτων, αναφέρθηκε στις απαράδεκτες αποφάσεις της ΕΕ, που παγιώνουν τα κλειστά σύνορα, τον εγκλωβισμό χιλιάδων απελπισμένων προσφύγων παρά τη θέλησή τους στη χώρα μας, ενώ επιχειρούν να ανατρέψουν στην πράξη το δίκαιο των προσφύγων και παίζουν ένα προκλητικό κι ανούσιο «πινγκ πονγκ» τους πρόσφυγες με την Τουρκία, εντείνοντας και την καταστολή. Οι αποφάσεις αυτές είναι ένας «φαύλος κύκλος» για το λαό μας και τους πρόσφυγες και καμία λύση δεν συνιστούν για το πρόβλημα.

Ο Ελ. Βαγενάς ανέπτυξε τις προτάσεις του ΚΚΕ για:

-- Απευθείας, ασφαλή μεταφορά των προσφύγων - μεταναστών από τις χώρες πρώτης υποδοχής σε χώρες τελικού προορισμού τους.

-- Αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.

-- Πλήρη σεβασμό της Συνθήκης της Γενεύης και του Διεθνούς Δικαίου για τους πρόσφυγες.

-- Γενναία ενίσχυση των υποδομών υποδοχής, περίθαλψης, καταγραφής των προσφύγων, με ευθύνη αποκλειστικά του κράτους, χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ.

-- Κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου, της Σένγκεν, του Frontex και όλων των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ.

Ωστόσο, υπογράμμισε πως «δεν μπορεί να υπάρχει λύση ή έστω ανακούφιση του προβλήματος, όσο συνεχίζονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι στην περιοχή και παραμένουν σε ισχύ οι συγκεκριμένες αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ». Το ΚΚΕ προτείνει συγκεκριμένες θέσεις για ανακούφιση των συνεπειών του προβλήματος, οι οποίες όμως απαιτούν αναίρεση των αποφάσεων των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και συμμαχιών. «Το ΚΚΕ», τόνισε, «καλεί το λαό να δυναμώσει την πάλη του ενάντια στη συμμετοχή κι εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, που, ανάμεσα στα πολλά δεινά για τους λαούς, ευθύνονται για τους χιλιάδες πρόσφυγες και ξεριζωμένους. Καμία διάθεση των Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων! Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις».

Παράλληλα, το ΚΚΕ λαμβάνει πρωτοβουλίες για να δυναμώσει η διεθνιστική αλληλεγγύη, όπως η Κοινή Ανακοίνωση πάνω από 50 Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, όπου τονίζεται πως χρειάζεται «να οργανωθούμε και να συγκρουστούμε με το εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά πολέμους, προσφυγιά, μετανάστευση και φτώχεια. Για να διαμορφωθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν την επιστροφή των προσφύγων και των μεταναστών στις πατρίδες τους, με νοικοκύρηδες τους λαούς τους».

Ο ομιλητής συνέδεσε αυτή την προσπάθεια με την πάλη ενάντια στην αντεργατική κι αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και την επικαιρότητα της πολιτικής πρότασης εξουσίας που έχει καταθέσει στο λαό το ΚΚΕ.

Ακολούθησε συζήτηση με τους συγκεντρωμένους σχετικά με την προοπτική των εξελίξεων στη Συρία και στην Ανατολική Μεσόγειο, τα συμφέροντα και τη διαπάλη των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τις δυσκολίες και τα καθήκοντα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος κ.ά.

Προς τιμήν τους, στο αίθριο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ αναρτήθηκε επιγραφή με τα ονόματά τους, καθώς και την ημερομηνία και τον τόπο που έδωσαν τη ζωή τους για την υπόθεση του Κόμματος και του λαού.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα τα βιογραφικά στοιχεία αυτών των μελών της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση, στο πλαίσιο της ομιλίας του Δημήτρη Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ.

Δημοσθένης Λιγδόπουλος. Γεννήθηκε το 1898 και από φοιτητής εντάχθηκε στην τότε σοσιαλιστική νεολαία. Ο φλογερός αυτός μαρξιστής και πρωτομάρτυρας του νεαρού τότε ΚΚΕ (ΣΕΚΕ) δολοφονήθηκε στη Μαύρη Θάλασσα το 1920, καθώς επέστρεφε από το Β' Συνέδριο της Γ' Διεθνούς, όπου είχε σταλεί να ανακοινώσει την απόφαση προσχώρησης του Κόμματος στη Γ' Διεθνή.

Ηταν από τους πιο φλογερούς υποστηρικτές των λενινιστικών αρχών και από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας Κόμματος Νέου Τύπου στην Ελλάδα.

Αναστασιάδης Στέργιος. Γεννήθηκε το 1906, από φτωχή εργατική οικογένεια. Ο ίδιος μπήκε στη βιοπάλη στα καπνομάγαζα από 8 χρόνων. Το 1921, σε ηλικία 15 χρόνων, έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Από τότε αρχίζει η συνεπής πολιτική του ζωή και δράση και δεν τη διέκοψε παρά μόνο η εκτέλεσή του, το Μάρτη του 1948 στο Γουδή. Ωριμάζει μαζί με την τάξη του και το Κόμμα της, αναδείχνεται σε αληθινό επαναστάτη. Εδρασε ως στέλεχος της ΟΚΝΕ στην Καβάλα, Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης, της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά και της Αθήνας στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά. Οι συνεχείς διώξεις, τα βασανιστήρια, οι φυλακίσεις, οι εξορίες δεν τον πτοούν. Δραπετεύει από την εξορία και βρίσκεται στην Κρήτη, με το όπλο στο χέρι, ενάντια στην εισβολή των Γερμανών. Στην Κατοχή, ως μέλος του ΠΓ, αναλαμβάνει στην Κομματική Οργάνωση Αθήνας ειδικές στρατιωτικές ευθύνες.

Παρουσία πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση προς τιμήν του Ν. Μπελογιάννη και των άλλων μελών της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ που έπεσαν στις επάλξεις του αγώνα

Αραμπατζής Νίκος. Καπνεργάτης από την Καβάλα. Από το 1924 στην ΟΚΝΕ και γρήγορα αναδείχνεται σε ανώτερο συνδικαλιστικό στέλεχος, εκτελεστικός στην Καπνεργατική Ομοσπονδία και στη ΓΣΕΕ. Ακούραστος κι αλύγιστος μαχητής όπου κι αν βρέθηκε. Πέρασε αρκετά χρόνια σε φυλακές κι εξορίες. Το 1948 σκοτώθηκε στο Βόρειο Ολυμπο στις γραμμές του ΔΣΕ.

Οπως έλεγαν οι σύντροφοί του, ήταν ένας γνήσιος προλετάριος στην ψυχική συγκρότηση και νοοτροπία, στο χαρακτήρα, στη συμπεριφορά, «Κέρβερος» για τα συμφέροντα των εργαζομένων, πρότυπο αγωνιστή επαναστάτη. Ενα αληθινό διαμάντι του Κόμματος.

Βασιλειάδης Αρίστος. «Δεν αναγνωρίζω κανένα νόμο σας. Ούτε το κράτος σας. Γιατί όλα αυτά είναι παράνομα». Με αυτά τα θαρραλέα λόγια αντιμετώπισε τους στρατοδίκες στο έκτακτο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης, που τον καταδίκασε σε θάνατο το 1949.

Γεννημένος το 1910, ρίχνεται από τα 14 του χρόνια στη βιοπάλη ως οικοδόμος. Το 1925, 15 χρονών, γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Γραμματέας της ΟΚΝΕ στην Αθήνα και σε άλλες Οργανώσεις του Πειραιά, της Καβάλας, του Βόλου. Γνώρισε και πολέμησε τη δικτατορία του Πάγκαλου και αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος της εργατικής τάξης στην Αθήνα. Αντιμετώπισε παλικαρίσια τις διώξεις και δεν ήταν λίγες. Στην Κατοχή ήταν Γραμματέας της Ρούμελης. Κράτησε ως το τέλος ψηλά τη σημαία του Κόμματος.

Η επιγραφή που τοποθετήθηκε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ

Γαμβέτας Κώστας. Ο Μπουρλοτιέρης της Μοραΐτικης Ψυχής ντουφεκίστηκε με άλλους 39 ΕΑΜίτες από τους Γερμανούς στην Πάτρα το '44.

Γεννήθηκε στη Λίμνη Ευβοίας από εύπορη μικροαστική οικογένεια. Γίνεται δραστήριο μέλος της ΟΚΝΕ. Πέρασε από τον «πειθαρχικό ουλαμό» στο Καλπάκι για τη διαφωτιστική του δράση στο στρατό το 1929.

Καταδικάζεται σε θάνατο, αλλά χάριν των αντιδράσεων μετατρέπεται η θανατική καταδίκη σε 4 χρόνια φυλακή, που τα πέρασε στις φυλακές της Αίγινας. Βγήκε από την Αίγινα φυματικός, αλλά μπήκε πιο ορμητικά στη δράση, για να βρεθεί και πάλι στις φυλακές και εξορίες, Αίγινα, Κέρκυρα, Αη Στράτη, Ακροναυπλία.

Από την Πύλο απέδρασε και πήρε αποστολή, ως αντιπρόσωπος της ΚΕ το 1943, για την αναδιοργάνωση της αντίστασης και του Κόμματος στο Μοριά, που είχαν δεχτεί ισχυρά πλήγματα από τον εχθρό. Με την καθοδήγησή του, η Πάτρα και όλος ο Μοριάς παίρνουν αντάξια τη θέση τους στους αγώνες της σκλαβωμένης Ελλάδας.

Δημητρίου Γιώργος. Γεννήθηκε στη Μακρινίτσα του Βόλου το 1903 και από μικρό παιδί ρίχτηκε στη βιοπάλη. Το 1926 γίνεται μέλος του Κόμματος κι ανέπτυξε πλούσια δράση σε διάφορες κομματικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Για την επαναστατική του δράση φυλακίστηκε κι εξορίστηκε πολλές φορές.

Στην Κατοχή δούλεψε στην Κομματική Οργάνωση Πειραιά και το 1945 εκλέχτηκε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και στη Διοίκηση της ΓΣΕΕ. Ενα ακόμη ηγετικό στέλεχος της εργατικής τάξης οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα το 1949.

Ερυθριάδης Γιώργης - Πετρής. Μια ακόμα ηρωική μορφή του Κόμματος και του εργατικού μας κινήματος, που πέθανε κρατούμενος στις φυλακές Ιτζεδίν το 1963. Γεννήθηκε το 1910. Από παιδί ακόμη έζησε και ανδρώθηκε στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες στη Νάουσα, όπου ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική και κομματική δράση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Πήρε πολλές φορές το δρόμο της φυλακής και της εξορίας, γνώρισε διωγμούς. Ανέπτυξε πλούσια δράση στην Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης ως μέλος και Γραμματέας του Μακεδονικού Γραφείου του Κόμματος στη διάρκεια της Κατοχής έως την Απελευθέρωση. Πολέμαρχος του ΔΣΕ, συμμετείχε στο ένδοξο αυτό έπος μέχρι την υποχώρησή του, ως μέλος του Πολεμικού Συμβουλίου.

Ξαναβρέθηκε στην Ελλάδα παράνομα, με αποστολή την καθοδήγηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων. Συνελήφθηκε και καταδικάστηκε με το νόμο 375.

Ζαγουρτζής Νίκος. Πέθανε με τραγικό τρόπο σε ηλικία 39 χρόνων. Πνίγηκε αλυσοδεμένος μαζί με άλλους πολιτικούς κρατούμενους, όταν το πλοίο «Χιμάρα» που τον μετέφερε στην εξορία το 1947, βυθίστηκε έξω από την Εύβοια. Μαχητικό στέλεχος του καπνεργατικού κινήματος και από τα δραστήρια στελέχη της Κομμουνιστικής Νεολαίας και του Κόμματος. Τραυματίστηκε βαριά το 1946, σε μπλόκο της αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη. Σώθηκε εκ θαύματος και τραυματισμένος και σιδηροδέσμιος οδηγήθηκε στο θάνατο.

Ζέβγος Γιάννης. Το Μάρτη του 1947 έπεφτε δολοφονημένος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ενας ακόμα πρωτοπόρος λαϊκός αγωνιστικής, επιφανής ηγέτης του ΚΚΕ και της Εθνικής Αντίστασης, έδωσε όλη του τη ζωή για να «ανθρωπεύσει ο άνθρωπος». Μια ζωή γεμάτη προσφορά. Μέσα από τις γραμμές του Κόμματος, αναδείχθηκε σε ένα φωτισμένο διανοούμενο και καθοδηγητή της ιδεολογικής δουλειάς του Κόμματος. Από φτωχή εργατοαγροτική οικογένεια, γεννήθηκε το 1897 και από το 1922 εντάσσεται στο ΚΚΕ και έζησε άμεσα, μέσα από διάφορα πόστα, την πολυκύμαντη πορεία του Κόμματος.

Καββαδίας Βαγγέλης. Φοιτητής της Γεωπονικής. Μια ακόμα ηρωική μορφή που εκτελέστηκε το 1949. Πριν ακόμα τον ντουφεκίσουν, ο βασιλικός επίτροπος, διαβάζοντας την απόφαση, είπε: «Καββαδία, σε σένα απευθύνομαι. Με πιέζουν πολύ οι δικοί σου για να σε σώσω. Μετανόησε την τελευταία στιγμή. Εσύ ξέρεις πολλά». Ο Καββαδίας απάντησε: «Δεν προδίδω εγώ τους συντρόφους μου στα αφεντικά σας, τους μοναρχοφασίστες. Εγώ είμαι στέλεχος του Κόμματος και πεθαίνω φωνάζοντας "Ζήτω το ΚΚΕ"».

Καλοδίκης Σπύρος. Το 1947, όντας Γραμματέας της Περιοχής Θεσσαλίας, δολοφονήθηκε από τους χαφιέδες της Ασφάλειας. Ο θάνατός του έκλεισε μια ζωή αφιερωμένη στο Κόμμα, την εργατική τάξη, το λαό.

Από τα 18 του χρόνια στο ΚΚΕ. Μεροκαματιάρης, ανέλαβε υπεύθυνη κομματική δουλειά αρχικά στην ΚΟΑ, όπου ανέπτυξε πλούσια δράση. Ηταν από τους οργανωτές της μεγαλειώδους εκδήλωσης της εργαζόμενης και φοιτητικής νεολαίας στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας και της πρώτης αντικατοχικής διαδήλωσης στην Ομόνοια το 1941. Στην Κατοχή, ήταν από τα στελέχη που αποτελούσαν τον καθοδηγητικό πυρήνα της πάλης του λαού της Αθήνας.

Ηταν μια επιβλητική μορφή του κινήματος. Ευθύς στο κορμί, στην ψυχή, ευθύς στο χαρακτήρα, αδιάλλακτος στην εφαρμογή των κομματικών αποφάσεων.

Κιαπές Ηλίας. Φορτοεκφορτωτής στον ΟΛΠ, στέλεχος της ΚΟ Πειραιά και του συνδικαλιστικού κινήματος. Γνώρισε τις διώξεις της δικτατορίας του Μεταξά. Με την πείρα του και τα ιδιαίτερα χαρίσματά του, με εντολή του Κόμματος, εντάχθηκε στον ΔΣΕ Πελοποννήσου ως επικεφαλής της Πολιτοφυλακής.

Επεσε σε μάχη με το όπλο στο χέρι.

Κτιστάκης Βαγγέλης. Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς τον Ιούνη του '44. Ηταν Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Κρήτης. Γεννήθηκε το 1908 στα Χανιά από εύπορη οικογένεια. Σπούδασε πολιτικές κι οικονομικές επιστήμες στην προπολεμική Γερμανία, όπου ζυμώθηκε στον αντιφασιστικό αγώνα της γερμανικής εργατικής τάξης και του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Εγινε μέλος του Κόμματος σε μια κρίσιμη στιγμή για το Κόμμα, που προσπαθούσε να ανοίξει το δρόμο προς μια μαζική δράση και δημιουργία.

Στρατιώτης στο μεγάλο στρατό των αγωνιστών, χωρίς καμία επιφύλαξη και δινόταν ολόκληρος χωρίς δισταγμό στον αγώνα του Κόμματος, με πίστη.

Λαζαρίδης Κώστας. Γεννημένος το 1901, καπνεργάτης, οργανώθηκε το 1920 στο Κόμμα, σε ηλικία 20 χρονών. Μέσα από μια έντονη συνδικαλιστική και κομματική δράση στη Θεσσαλονίκη και με αντίστοιχο πάντα τίμημα τους συνεχείς διωγμούς, βρέθηκε στην Αθήνα οργανωτής και καθοδηγητής του Εργατικού ΕΑΜ. Με την οργανωτική του πείρα από τη δράση του ως Γραμματέας της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας και στη Γραμματεία της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας και τη φλογερή αγωνιστική του πίστη, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη συγκρότηση εργατικών ΕΑΜικών οργανώσεων και στην οργάνωση απεργιακών αγώνων.

Κατά την προετοιμασία των εργαζομένων της Ηλεκτρικής και των Τροχιοδρομικών για απεργία, πιάστηκε από τους Γερμανούς και εκτελέστηκε το 1943. Στο γερμανικό στρατοδικείο πέταξε κατάμουτρα στους Γερμανούς τα 200 εκατομμύρια για συνθηκολόγηση και είπε παλικαρίσια: «Είμαι ο Κώστας Λαζαρίδης, Γενικός Γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ και εκπληρώνω το καθήκον μου προς την πατρίδα ως κομμουνιστής εργάτης κι Ελληνας».

Μάγγος Θεόδωρος. Ο γερο-Μάγγος πέθανε κρατούμενος στην Ακροναυπλία σε ηλικία 70 χρόνων, το Μάη του 1942. Εδωσε όλη του τη ζωή για την υπόθεση του λαού. Από τους πρώτους κομμουνιστές. Εγινε μέλος του ΚΚΕ το 1919. Στάθηκε στις πρώτες γραμμές του αγώνα ασυμβίβαστος και αναδείχθηκε σε ανώτερο συνδικαλιστικό στέλεχος στη θέση του Γραμματέα της Ομοσπονδίας Ηλεκτρισμού - Ηλεκτροκίνησης και της Ενωσης Σιδηροδρομικών Ηλεκτρικού Αθήνας - Πειραιά. Πήρε μέρος στο Διεθνές Συνδικαλιστικό Συνέδριο στη Μόσχα το 1924. Στη δικτατορία του Μεταξά, εξορίζεται αρχικά στην Ανάφη και μετά κλείστηκε στην Ακροναυπλία. Πέθανε αλύγιστος.

Μαρκεζίνης Βασίλης. Εκτελέστηκε το 1949. Από νέος, ο χημικός Β. Μαρκεζίνης πήρε μέρος στους λαϊκούς αγώνες. Εξορίστηκε για χρόνια από τη δικτατορία του Μεταξά. Αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή της αντίστασης στη σκλαβωμένη Αθήνα, ως επικεφαλής του ΕΑΜ της Αθήνας. Ηταν από τους πρωτεργάτες στη δημιουργία του θαύματος της αθηναϊκής αντίστασης. Πέθανε ως ήρωας, ως αληθινός κομμουνιστής και άξιο παιδί του λαού.

Μουζενίδης Αδάμ. Δραστήριο συνδικαλιστικό στέλεχος των εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης και της ΟΚΝΕ και του Κόμματος στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στην Αθήνα και αλλού. Ακροναυπλιώτης, μαχητής του ΔΣΕ, σκοτώθηκε το 1948 από αεροπορική επιδρομή, καθώς επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη με αποστολή.

Παπαρήγας Μήτσος. Επιφανής παράγοντας του συνδικαλιστικού κινήματος και του Κόμματος. Μέλος του ΚΚΕ από το 1921. Μεταλλεργάτης ο ίδιος, πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ομοσπονδίας Εργατών Μετάλλου και στην καθοδήγηση πολλών απεργιακών αγώνων, όπως τη μεγάλη απεργία των μεταλλωρύχων του Λαυρίου το 1928.

Επάξια αναδείχθηκε ΓΓ της ΕΕ της ΓΣΕΕ το 1946. Δικαιολογημένα συγκέντρωνε την αγάπη και την εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης και το θανάσιμο μίσος των εκμεταλλευτών της.

Οι πολύχρονοι διωγμοί, φυλακές κι εξορίες δεν τον λύγισαν, όπως και τα βασανιστήρια στη Γενική Ασφάλεια της Αθήνας. Εκεί άφησε την τελευταία πνοή της ζωής του, δολοφονημένος.

Πλουμπίδης Νίκος. Αναγνωρισμένος ηγέτης του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος και ηγετικό στέλεχος του Κόμματος με πλούσια δράση και από διάφορες θέσεις. Σε πολύ δύσκολες συνθήκες για τον ίδιο και το Κόμμα, έδειξε την ηθική ανωτερότητα των κομμουνιστών. Μας άφησε ως παρακαταθήκη τι σημαίνει ακλόνητη πίστη στο Κόμμα και μας δίδαξε με τη στάση του το μοναδικό δρόμο δικαίωσης για κάθε μέλος και στέλεχος του Κόμματος. Πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα το Κόμμα.

Οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα με τα λόγια: «Τιμή μου είναι η τιμή του Κόμματος».

Σαντής Παναγιώτης. Συνδικαλιστικό στέλεχος από τη Μυτιλήνη, εξόριστος για χρόνια στον Αη Στράτη και την Ακροναυπλία, εκτελέστηκε στην Κοκκινιά το 1943.

Σκλάβαινας Στέλιος. Μια ιδιαίτερη περίπτωση. Τυπογράφος, από τα παλιά μέλη της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ, βουλευτής του Ενιαίου Μετώπου, γνωστός και από το Σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα, βρέθηκε στις φυλακές της Κέρκυρας επί Μεταξά. Εκεί υπέγραψε δήλωση και βρέθηκε έξω από τις γραμμές του Κόμματος. Στην Κατοχή συμμετείχε στο ΕΑΜ, συνελήφθηκε ξανά και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία και στο Χαϊδάρι.

Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1944 στην Καισαριανή. Πέθανε ως αγωνιστής.

Τσιτήλος Γιώργος. Γεννήθηκε στα Χανιά το 1907, από φτωχή εργατοαγροτική οικογένεια. Από το 1927 μέλος της ΟΚΝΕ και αμέσως μετά γίνεται μέλος του Κόμματος. Το 1929 πήρε το «πρώτο βάπτισμα του πυρός» στη φοιτητική απεργία του '29 - '30, ως μέλος της απεργιακής επιτροπής. Αποβλήθηκε για πάντα από το πανεπιστήμιο. Από το 1930 έως το 1933 ήταν Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Χανίων και αργότερα δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη». Πριν ακόμα από τη δικτατορία του Μεταξά, βρέθηκε αντιμέτωπος με την κρατική βία, για να καταλήξει στις φυλακές Ακροναυπλίας και αργότερα στο Χαϊδάρι, απ' όπου δραπέτευσε το Μάρτη του '44. Οι φυλακές κι οι εξορίες για τον Τσιτήλο, όπως και για όλους τους κρατούμενους, ήταν πέρα από αγωνιστικό σχολείο και πανεπιστήμιο μαρξιστικής μόρφωσης. Το 1948, ως καθοδηγητής της Κρήτης, σκοτώθηκε και περιέφεραν το κομμένο κεφάλι του οι χωροφύλακες σε κοινή θέα ως «τρόπαιο».

Τσουρτσούλης Αριστοτέλης. Γεννήθηκε το 1902 στον Πλάτανο Αλμυρού. Δούλεψε ως δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη». Η δικτατορία του Μεταξά τον έκλεισε στην Ακροναυπλία. Εκτελέστηκε στο Χαϊδάρι το 1943. Ενάμιση χρόνο αργότερα, οι Γερμανοί εκτέλεσαν και τη γυναίκα του, Κούλα.

Φαρμάκης Κώστας. Ενας ακόμα καπνεργάτης μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Γεννήθηκε στη Θάσο, «σπούδασε» στο «πανεπιστήμιο της Ακροναυπλίας» και στην Κατοχή, μαζί με τον Στέργιο Αναστασιάδη, αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος του παράνομου μηχανισμού της ΚΟ Αθήνας. Πιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, καθώς πήγαινε να καταταχθεί στον ΔΣΕ. Τα φρικτά βασανιστήρια δεν τον λύγισαν.

Χατζήμαλης Κώστας. Από προσφυγική οικογένεια, γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1908. Από μαθητής μπήκε στο επαναστατικό κίνημα και ως φοιτητής του Μαθηματικού αναδείχθηκε σε στέλεχος της ΟΚΝΕ. Το 1934 βρίσκεται στις επάλξεις του «Ριζοσπάστη». Εκτελέστηκε το 1943 στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς». Ηταν Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης, όπου βρέθηκε με εντολή του Κόμματος. Οι εξορίες κι οι φυλακές δεν τον λύγισαν, ούτε ο θάνατος.

Μαζική η συμμετοχή στην εκδήλωση της ΤΕ Βόλου

Στη συγκέντρωση προβλήθηκε βίντεο με τίτλο «Να ποιος κλείνει τα εργοστάσια» και με αφορμή το κλείσιμο του «ΙΜΑΝΤΑ».

Στην ομιλία του, ο Γ. Χαρίτος, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Είμαστε αντιμέτωποι απ' τη μια με την προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί τη συνεχιζόμενη κρίση στην καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας, με βάση το τρίτο μνημόνιο και τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, δηλαδή στραγγίζοντας κι άλλο τους εργαζόμενους και το λαό, στηρίζοντας το κεφάλαιο ώστε να ανακάμψουν τα κέρδη του. Και απ' την άλλη, με την επιδίωξη της κυβέρνησης να διαχειριστεί το λεγόμενο Προσφυγικό, δηλαδή τις συνέπειες απ' τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που δεν γίνεται κάπου αλλού, μακριά μας, τις συνέπειές του τις ζούμε τώρα στο έδαφός μας, δίπλα μας, στο εξελισσόμενο δράμα των προσφύγων - μεταναστών.

Οικονομική καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστικός πόλεμος πάνε μαζί. Η ελληνική κυβέρνηση και στα δύο αυτά βασικά μέτωπα εκπροσωπεί επάξια τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, εντός και εκτός χώρας. Η διεκδίκηση να γίνει η Ελλάδα "ενεργειακός κόμβος της Ευρώπης" απαιτεί τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπου Γης. Απαιτεί την υλοποίηση των συμφωνιών της ΕΕ που εγκλωβίζουν στη χώρα μας χιλιάδες πρόσφυγες με άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης για το κεφάλαιο απαιτεί το τσάκισμα όποιων ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, να απαλλαγεί τελικά το κράτος και η εργοδοσία απ' τα "ασφαλιστικά" βάρη που καθηλώνουν τα κέρδη τους. Απαιτεί νέους φόρους στο λαό, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για τη στήριξη της όποιας καπιταλιστικής ανάπτυξης. Φτώχεια, ανεργία, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, προσφυγιά, αναγκαστική μετανάστευση είναι το μέλλον που ετοιμάζουν για τον ελληνικό, όπως και για όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Η απάντηση απ' τη μεριά των λαών μπορεί να είναι μόνο μία: Να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη για την ανατροπή του σάπιου συστήματος. Μόνο σε αυτήν την πορεία του αγώνα για ριζική λύση, για πραγματική διέξοδο, μπορούν οι λαϊκές δυνάμεις που υποφέρουν να παρεμποδίζουν μέτρα, να αμβλύνουν συνέπειες, να αποσπούν και κάποιες κατακτήσεις.

Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για την οργάνωση της οικονομίας, της κοινωνίας, της εξουσίας, που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, κοινωνικοποιώντας τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, εντάσσοντάς τα στον κεντρικό σχεδιασμό και στον εργατικό έλεγχο, που έχει στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι των κερδών των μονοπωλίων.

Το άνοιγμα αυτού του δρόμου κρίνεται στις καθημερινές μάχες που έχουμε μπροστά μας, όπως στη 48ωρη απεργία που έχει προκηρυχθεί, στην οργάνωση της λαϊκής πάλης και της αλληλεγγύης σε όσους την έχουν ανάγκη.

Προϋποθέτει απόφαση και επιλογή για τέτοιο αγώνα απ' τον οργανωμένο λαό και το κίνημά του. Ξεκαθαρίζουμε ότι το κίνημα δεν μπορεί να έχει άλλη έκβαση, άλλο έπαθλο από τη λαϊκή εξουσία. Είναι μια σκληρή καθημερινή πάλη, που περνάει μέσα από μικρές επιμέρους μάχες που πρέπει να ενοποιούνται απέναντι στην αντιπαράθεση με την εξουσία και την πολιτική των μονοπωλίων και του κεφαλαίου, την πολιτική της ΕΕ. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος πάνω στον οποίο πρέπει να στρέψουμε τις διεκδικήσεις και τα αιτήματά μας.

Θα είναι έργο της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που δεν μπορεί να ανατεθεί σε κανένα επίδοξο κυβερνήτη, σε καμιά αριστερή ή άλλη κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και που βασικές της προϋποθέσεις είναι: Η ταξική ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να κυριαρχήσει η ταξική γραμμή πάλης απέναντι στους κάθε λογής διαλόγους, στο συμβιβασμό. Η οικοδόμηση και ισχυροποίηση της Συμμαχίας του Λαού απέναντι στα μονοπώλια και το κράτος τους, που σήμερα αντιστέκεται, εμποδίζει αντιλαϊκά μέτρα, κυρίως όμως διεκδικεί να τους πάρει την εξουσία. Η ολόπλευρη ιδεολογική - πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ, πριν απ' όλα στους χώρους δουλειάς, εκεί που παράγεται ο πλούτος».

Το ρεπορτάζ από την ιστορική εκδήλωση στη Λέρο που είχε αναγγελθεί για το σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση», θα δημοσιευτεί σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη».

Από την εκδήλωση των ΚΟ Νίκαιας - Ρέντη

Μια μικρή έκθεση με ιστορικό αρχειακό υλικό καλωσόριζε όσους συμμετείχαν στην εκδήλωση. Μερικές φωτογραφίες του Νίκου Μπελογιάννη, χειρόγραφα έργα του από τις φυλακές, φωτογραφικό υλικό από τη διεθνή κινητοποίηση για την αποτροπή της εκτέλεσής του, ήταν αρκετά για να ανοίξει η συζήτηση για τη ζωή και τη δράση του ήρωα κομμουνιστή. Οι νεότεροι είχαν την ευκαιρία να μάθουν ότι το δολοφονημένο από το αστικό κράτος στέλεχος του Κόμματος, μεταξύ άλλων, έδωσε το όνομά του σε εργοστάσιο στη Βουδαπέστη, σε χωριό στην Ουγγαρία και ενέπνευσε τον Πικάσο να ζωγραφίσει το ιστορικό πορτρέτο με το γαρίφαλο από τη δίκη του. Κυρίως όμως το ότι με τη θυσία του απαντάει εδώ και δεκαετίες στο ερώτημα «τι είναι αυτό που έδωσε τόση δύναμη στον Μπελογιάννη, που γέννησε στην Ελλάδα και διεθνώς εκατομμύρια Μπελογιάννηδες;».

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, που «άνοιξε» την εκδήλωση αναδείκνυε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτελέστηκε ο Ν. Μπελογιάννης, δίνοντας την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα: «Ηταν δίχως αμφιβολία το όραμα για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μια κοινωνία αληθινής ελευθερίας. Ηταν η πίστη ότι αυτά θα γίνουν πραγματικότητα». Οπως και ο ίδιος είχε γράψει στο ημερολόγιό του στις 9/8/1949: «Αντλείς απέραντες και ανεξάντλητες δυνάμεις από την πίστη σου στο Κόμμα και στη νίκη».

Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος που πλαισίωσαν καλλιτεχνικά την εκδήλωση, με αφήγηση που περιλάμβανε λόγια του ίδιου του Μπελογιάννη, του τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, αλλά και της μητέρας του δολοφονημένου κομμουνιστή, προκάλεσαν τη συγκίνηση του πλήθους των συγκεντρωμένων. Ξεχωριστό στιγμιότυπο του προγράμματος ήταν η ανάγνωση της ιστορικής Απόφασης του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μετά την εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη. Μεταξύ άλλων, καλούσε να ξεκινήσει προς τιμήν του στρατολογία νέων μελών στο Κόμμα, να φτιαχτούν Οργανώσεις στο όνομά του σε «κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας, στα σχολεία, στους στρατώνες, στο καράβι, στην αεροπορική βάση. Αυτές τις Ομάδες, Κομματικές Οργανώσεις και τα νέα μέλη του ΚΚΕ πρέπει να τα χαρακτηρίζει πίστη, αποφασιστικότητα, ηρωισμός, πρωτοβουλία, δραστηριότητα, συνωμοτικότητα, επαγρύπνηση, δημιουργική μελέτη και αφομοίωση του Μαρξισμού - Λενινισμού. Η νέα στρατιά των ΚΚΕδων πρέπει σε όλα να είναι άξια του Μπελογιάννη, που θα φέρει και το όνομά του».

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα ακολούθησε προβολή βίντεο για τη ζωή και τη δράση του Ν. Μπελογιάννη.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Βαγγέλης Μαρούπας, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στις συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτελέστηκαν στις 30/3/1952, από το αστικό κράτος, με πρωθυπουργό τον κεντρώο Ν. Πλαστήρα, ο Ν. Μπελογιάννης μαζί με τους συντρόφους του Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.

Στο πρόσωπο του Ν. Μπελογιάννη, τόνισε, τιμάμε συμβολικά όλους τους ήρωες του Κόμματος και της τάξης μας, όλους τους λαϊκούς ανθρώπους που πάλεψαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, προσθέτοντας ότι «τιμή είναι η συνέχιση της πάλης αταλάντευτα, κόντρα στο ρεύμα, παρά τις δυσκολίες, με πείσμα και πίστη στην τελική νίκη». Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, υπογράμμισε ότι «η ηρωική στάση των συντρόφων μας απέναντι στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στις εξορίες και τις φυλακές, απέναντι στις καμπές και τις δυσκολίες που σε κάθε φάση μπορεί να έχει η ταξική πάλη, είναι οδηγός μας. Φιλοδοξούμε, ειδικά η νέα γενιά των κομμουνιστών, να μπορέσει να φέρει σε πέρας επάξια το βαρύ φορτίο που έχει ο τίτλος του μέλους του ηρωικού ΚΚΕ. Φορτίο που έχει μέσα τις ελπίδες και το όραμα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την προσδοκία για ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, την προοπτική για τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία».

Ο Β. Μαρούπας, μεταξύ άλλων, έκανε αναφορά στα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις συνθήκες που έδρασε, συνελήφθη και εκτελέστηκε ο Ν. Μπελογιάννης, συνθήκες βαριάς παρανομίας και διώξεων για το ΚΚΕ. Οπως είπε, «το συμπέρασμα είναι ότι κάτω οπό οποιεσδήποτε συνθήκες το ΚΚΕ πρέπει να διατηρεί την αυτοτέλειά του και να δρα. Και σήμερα σε συνθήκες νομιμότητας, αλλά και στις συνθήκες της παρανομίας. Τη δράση του, την παρουσία του πρέπει να την επιβάλει ντε φάκτο, έχοντας ως όπλο και αποκούμπι το λαό και την εργατική τάξη».