Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

• Μια αποκαλυπτική εικόνα του 36ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, που ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή στη Ρόδο.
• Αρθρο, με αφορμή μια συζήτηση για την ανεργία στο Δήμο της Πάτρας.
• Ρεπορτάζ για την προετοιμασία της αγωνιστικής πορείας ενάντια στην ανεργία που οργανώνει ο Δήμος Πατρέων.
• Ανάλυση για δύο αποφάσεις - βόμβα του Αρείου Πάγου, που βαφτίζουν θύτες τα θύματα των εργατικών ατυχημάτων.

Αυτή ήταν η εικόνα που παρουσίαζε η αίθουσα του συνεδρίου, σε όλη σχεδόν τη διάρκεια των τετραήμερων εργασιών

Η επιδεικτική αδιαφορία της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνέδρων - πλην των δυνάμεων του ΠΑΜΕ - να συμμετάσχουν στις εργασίες, οι κρυφές συναλλαγές και κολεγιές για το μοίρασμα των «κουκιών» και τη διαμόρφωση πλασματικών συσχετισμών, ακόμα και μέσω της νοθείας, πριν και κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, η απεγνωσμένη προσπάθεια ακόμα και μέσω δικαστικών παρεμβάσεων να επιτευχθούν τέτοιοι ή άλλοι συσχετισμοί, ήταν αυτά που κυριάρχησαν και σε αυτό το συνέδριο. «Ομορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος...», που θα έλεγε και ο ποιητής!

«Η συμμετοχή μας, η δύναμή μας», ήταν ένα από τα δύο κεντρικά συνθήματα που αναγράφονταν στο ταμπλό, πίσω από την πλάτη του προεδρείου. Ωστόσο, με εξαίρεση τους συνέδρους της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), η συμμετοχή αυτή δεν υπήρξε σε καμιά σχεδόν στιγμή των εργασιών του συνεδρίου, για να μην υπάρξει η παραμικρή αντιπαράθεση πάνω στα μεγάλα ζητήματα που καίνε τους εργαζόμενους, για να μην αποκαλυφθεί ο ρόλο της πλειοψηφίας και των παρατάξεων που υπηρετούν την ίδια γραμμή.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι, όταν οι εκπρόσωποι των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, τη μέρα που υποτίθεται το λόγο θα είχαν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, κατήγγειλαν την απουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνέδρων από την αίθουσα των εργασιών και απαίτησαν την παρουσία τους, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, απευθυνόμενος στους επικεφαλής των άλλων παρατάξεων, είπε το εξής αμίμητο: «Στείλτε ένα sms σε όλους τους συνέδρους να έρθουν στην αίθουσα...».

Η επιλογή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, να κάνει τα συνέδρια σε απομακρυσμένα μέρη, έχει κατά καιρούς επιχειρηθεί να δικαιολογηθεί με τον ισχυρισμό ότι και σε αυτές τις περιοχές υπάρχουν εργαζόμενοι. Μόνο που, όπως και στα προηγούμενα συνέδρια, έτσι και στην περίπτωση της Ρόδου, οι εργαζόμενοι του νησιού δεν πήραν ούτε μυρωδιά για το συνέδριο.

Με εξαίρεση τις περιοδείες που οργάνωσε το ΠΑΜΕ σε εργασιακούς χώρους και την επαφή που είχαν τα στελέχη του με εργαζόμενους του νησιού, το συνέδριο περιορίστηκε στο ειδυλλιακό περιβάλλον του ξενοδοχείου «Ρόδος Πάλας», το οποίο θύμιζε έρημη χώρα, καθώς βρίσκονταν σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από την πόλη, με όλα τα υπόλοιπα ξενοδοχεία και τα καταστήματα κλειστά, αφού η τουριστική σεζόν δεν έχει ακόμα αρχίσει.

Ο τόπος του συνεδρίου, όμως, βρισκόταν σε πλήρη εναρμόνιση με αυτό που συνέβη στις εργασίες, δηλαδή με την απουσία ουσιαστικής συμμετοχής και συζήτησης για τα προβλήματα και τις αγωνίες της εργατικής τάξης.

Σε κάθε περίπτωση, η Ρόδος των 25.000 ξενοδοχοϋπαλλήλων και εργαζομένων στον Επισιτισμό του νησιού δεν ήταν εκεί. Δεν είχαν θέση στις εργασίες του συνεδρίου ούτε τα προβλήματά τους: Οι 4ωρες κακοπληρωμένες συμβάσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η υποαπασχόληση, η εντατικοποίηση που τσακίζουν κόκαλα. Οι εργαζόμενοι των 280 ευρώ μισθό, της απλήρωτης δουλειάς, της φτώχειας και της αγωνίας για το αύριο, δεν βρήκαν θέση στον προβληματισμό των συνέδρων.

Το αντίθετο έγινε: Το «πνεύμα» της «κοσμικής Ρόδου», της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης, των δύο εκατομμυρίων τουριστών και του 1,5 δισ. ευρώ τζίρου το χρόνο, που καταλήγει κατά το μεγαλύτερο μέρος στους ισχυρούς ομίλους του κλάδου, είχε την τιμητική του, αφού αυτό πραγματικά εκπροσωπεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις θέσεις και τη στρατηγική της.

Τους συμβολισμούς του είχε και το ξενοδοχείο που επιλέχτηκε να γίνουν οι εργασίες. Στο «Ρόδος Πάλας», ιδιοκτησίας του προέδρου της Ενωσης Ξενοδόχων του νησιού, οι εργαζόμενοι απασχολούνται αυτό το διάστημα με επιχειρησιακή σύμβαση, με την οποία καταργήθηκε η κλαδική και ουσιαστικά ρίχνει τις αμοιβές τους στο επίπεδο της ΕΓΣΣΕ. Δηλαδή, στα 586 ευρώ μεικτά (!) της εθνικής σύμβασης, που επιβλήθηκε με την επαίσχυντη ΠΥΣ του 2012, για την οποία υποτίθεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «σχίζει τα ιμάτιά της».

Με αυτήν τη σύμβαση που υπογράφτηκε για τους εργαζόμενους του ξενοδοχείου, εκτός των άλλων καταργείται το 5ήμερο και το 8ωρο «κατά την απόλυτη κρίση του εργοδότη» και το σωματείο δεσμεύεται για την περιβόητη «εργασιακή ειρήνη»! Αυτή τη σύμβαση με την ιδιοκτησία του ξενοδοχείου υπέγραψε ο πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων του νησιού, ο οποίος -ω του θαύματος!- συμμετείχε ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος στο συνέδριο της ΓΣΕΕ...

Ενα από τα ζητήματα που αναδείχτηκαν στο συνέδριο, ήταν το Προσφυγικό. Δεν θα σταθούμε εδώ στο περιεχόμενο και στις θέσεις της πλειοψηφίας γύρω απ' αυτό το θέμα. Αλλωστε, το ΠΑΜΕ οργάνωσε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου δική του εκδήλωση και διατύπωσε τις απόψεις, κάνοντας κριτική στη στάση και στις απόψεις της ΓΣΕΕ.

Θα αναφερθούμε, όμως, σε κάποιο γεγονός εξίσου συμβολικό: Επίσημος προσκεκλημένος της πλειοψηφίας, ήταν ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) Ρούντι ντε Λέου, ο οποίος, μιλώντας στο συνέδριο αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο ζήτημα και έχυσε τόνους δάκρυα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Την προηγούμενη μέρα, όμως, πριν ανέβει στο αεροπλάνο για να πάει στη Ρόδο, η ΣΕΣ την οποία εκπροσωπεί και στην οποία ανήκει η ΓΣΕΕ, μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις στην ΕΕ, είχε συνυπογράψει μια ανακοίνωση για την «προσφυγική κρίση», όπως την ονομάζουν. Η κοινή αυτή δήλωση, αποτέλεσμα της Τριμερούς Κοινωνικής Συνόδου Κορυφής, έλεγε μεταξύ άλλων:

«Η ενσωμάτωση των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων στην αγορά εργασίας είναι βασικής σημασίας. Ο πληθυσμός της Ευρώπης γηράσκει. Σε αρκετά κράτη - μέλη, το εργατικό δυναμικό αρχίζει να συρρικνώνεται. Ο μεγάλος αριθμός θέσεων εργασίας που παραμένουν κενές σε καθήκοντα που απαιτούν τόσο εξειδικευμένο όσο και ανειδίκευτο δυναμικό συνυπάρχει με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό είναι κάτι που υπονομεύει τις γενικότερες προοπτικές για τη μελλοντική μας ανάπτυξη.

Πέρα από τη λήψη των απαραίτητων μέτρων για την καλύτερη αξιοποίηση των αγορών εργασίας μας και τη βελτίωση της κινητικότητας εντός Ευρώπης, η νόμιμη μετανάστευση από τρίτες χώρες αποτελεί εν μέρει την απάντηση για τη διασφάλιση της μελλοντικής ευημερίας μας και την αντιμετώπιση των προκλήσεων που ενέχουν οι δημογραφικές μεταβολές.

Είναι συμφέρον μας να διασφαλίσουμε ότι άτομα από ολόκληρο τον κόσμο τα οποία διαθέτουν τα προσόντα που χρειάζονται στις αγορές εργασίας μας θεωρούν την Ευρώπη ελκυστικό προορισμό για να σπουδάσουν, να ζήσουν και να εργαστούν νόμιμα... Συμφωνούμε ότι οι εργοδότες πρέπει να βασίζονται σε ένα σταθερό και εφοδιασμένο με προσόντα εργατικό δυναμικό που θα προσαρμόζεται στις ανάγκες τους».

Ιδού, λοιπόν, πώς βλέπουν η ΣΕΣ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ το ζήτημα του Προσφυγικού. Δεν τους έπιασε ο πόνος για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Φθηνό εργατικό δυναμικό αναζητούν οι άνθρωποι, για λογαριασμό των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και δεν το κρύβουν. Ολα τα υπόλοιπα είναι πέρα για πέρα υποκριτικά.

Γι' αυτό μιλάμε για εκφυλισμό, ο οποίος εκφράζεται στις διαδικασίες, αλλά αντανακλά συνολικά τη λειτουργία της ΓΣΕΕ και τη γραμμή που υπηρετεί στο κίνημα. Ο εκφυλισμός αυτός, που τόσο απροκάλυπτα εκδηλώθηκε και στο 36ο συνέδριο, ξεχειλίζει απ' όλες τις πλευρές της δραστηριότητας της ΓΣΕΕ, με ευθύνη των παρατάξεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, νέου και παλιού.

Δεν πρόκειται για «άστοχες» επιλογές. Το αντίθετο, είναι το απαύγασμα και το επιστέγασμα της γραμμής της πλειοψηφίας, που εχθρεύεται τις δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες στα συνδικάτα, τη συμμετοχή των απλών εργαζομένων στη λειτουργία τους. Είναι συνέπεια του έργου μιας εργατικής αριστοκρατίας που έχει για αποστολή της να ποδηγετεί τα συνδικάτα και την εργατική τάξη στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, στηρίζοντας τις βασικές και μεγάλες επιλογές τους, κρατώντας στα χέρια της την παραγωγή και αναπαραγωγή ενός μηχανισμού, που μετέρχεται όλων των μεθόδων, ακόμα και της νοθείας, προκειμένου αυτός να παίζει απρόσκοπτα το ρόλο του.

Ως εκ τούτου, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τη ΓΣΕΕ, αλλά η υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, το μέλλον του κινήματος, έχει ως αναντικατάστατη προϋπόθεση την ανασύνταξη του κινήματος, την ήττα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των διαφορετικών παρατάξεων που τον συναποτελούν και τη γραμμή που αυτός υπηρετεί στο κίνημα.

Ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας, εργατικά συνδικάτα της Αττικής δηλώνουν με κοινή ανακοίνωση ότι θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της πορείας αγώνα ενάντια στην ανεργία. Μεταξύ άλλων, σημειώνουν:

«Συμμετέχουμε στην πορεία ενάντια στην ανεργία και στη μεγάλη διαδήλωση - συναυλία εργαζομένων, ανέργων και νεολαίας την Κυριακή 10 Απρίλη, στο Σύνταγμα, στις 6 μ.μ. Καλούμε όλα τα σωματεία, τα Εργατικά Κέντρα στην Αττική, να συμμετάσχουν σε αυτήν την πρωτοβουλία, να συμβάλουν ώστε να γίνει γνωστό στους χώρους δουλειάς τους, στον κλάδο τους, να οργανώσουν τη μαζική συμμετοχή εργαζομένων και ανέργων.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και άνεργους στην Αττική, τους μαζικούς φορείς των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών και των συνταξιούχων, να στηρίξουν αυτήν την πρωτοβουλία με τη συμμετοχή τους, αλλά και με κάθε τρόπο που μπορεί να εξασφαλίσει την επιτυχία της.

Κάθε συνδικάτο, κάθε σωματειακή επιτροπή και επιτροπή ανέργων να οργανώσει αυτήν την προσπάθεια. Να ενταχθεί αυτή η συζήτηση στις συνεδριάσεις των ΔΣ και Γενικών Συνελεύσεων. Να γίνει πλατιά συζήτηση στους χώρους δουλειάς και στις εργατογειτονιές για το πλαίσιο πάλης και τις διεκδικήσεις των ταξικών συνδικάτων. Να παρθούν αποφάσεις συμμετοχής.

Να οργανωθεί με πρακτικά μέτρα το κάλεσμα και η οργάνωση των ανέργων, η πολύμορφη δραστηριότητα, η στήριξη και η συμμετοχή στην πορεία ενάντια στην ανεργία. Κλείνουμε συμμετοχή για την πορεία στα συνδικάτα και στους φορείς. Στα τηλέφωνα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, ώρες 9 π.μ. - 2μ.μ. τηλ: 210.5225.234».

Το κάλεσμα υπογράφουν τα Συνδικάτα Τροφίμων - Ποτών, Φαρμάκου, Μετάλλου, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Λιθογράφων, Εργαζομένων στα Πρακτορεία Τύπου, Χαρτεργατών, Οικοδόμων, Ηλεκτροτεχνιτών, Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και Πειραιά, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Καθαριστριών Πειραιά, Λογιστών, Τουρισμού - Επισιτισμού - Ξενοδοχείων, Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών, Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής, ΟΤΑ Α' και Β' Βαθμού, Χρηματοπιστωτικού, ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, Ιδιωτικής Υγείας Αθήνας και Πειραιά.

Στη συνάντηση συμμετείχαν οι εξής: Ενωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αχαΐας (ΕΠΣΑ), Ενωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αχαΐας (ΕΣΚΑ-Η), Ενωση Αθλητικών Σωματείων ΣΕΓΑΣ Β. Πελοποννήσου (ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ), Ενωση Σωματείων Πετοσφαίρισης Πελοποννήσου (ΕΣΠΕΤ), Σύνδεσμος Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου (Παράρτημα Αχαΐας), Ποδηλατικός Ομιλος Πατρών (ΠΟΠ), «ΗΦΑΙΣΤΟΣ» Πατρών ΑμεΑ, Αυτοκινητιστικός Ομιλος Πατρών (ΑΟΠ), Αθλητικός Σύλλογος «ΦΙΛΜΠΑ» (Φίλοι Μηχανοκίνητου Αθλητισμού Πάτρας), Αθλητικός Σύλλογος «Αίας» Πάτρας, Αθλητικός Σύλλογος «Αίας» Αραχωβιτίκων, ΑΣ Ακαδημία Πέλοπος Πατρών, Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Ζαβλάνι, Ιστιοπλοϊκός Ομιλος Πατρών (ΙΟΠ), «ΣΕΙΡΙΟΣ» Ομιλος Αθλητισμού Παραλίας, Ικαρος Πετρώτου, ΑΣ FIGHT CLUB Πάτρας, Αθλητική Ενωση Αγυιάς, Αθλητικός Ομιλος Πάτρας «ΚΟΥΡΟΣ», ΑΣ Κένταυρος Πατρών, Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Αχαιός Σαραβαλίου, Αθλητικός Ομιλος Ποδοσφαίρου Αετός Ρίου, Ποδοσφαιρικός Σύλλογος «ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ», Σύλλογος Καταστημάτων Εστίασης και Αναψυχής (ΣΚΕΑΝΑ), Σπουδαστικός Σύλλογος ΤΕΙ Πάτρας (ΣΤΕΦ), Πολιτιστικός Σύλλογος Μπάλα και Αθλητικός Ομιλος «ΠΕΛΩΨ».

Εκτός των φορέων και σωματείων που ήδη έχουν δηλώσει τη στήριξή τους και τη συμμετοχή τους στην κινητοποίηση που διοργανώνει η δημοτική αρχή, δηλώσεις εξέδωσαν επίσης η Α' ΕΛΜΕ Αχαΐας, το Κλαδικό Συνδικάτο Εργαζομένων Ποτών - Τροφίμων Αχαΐας, ο Σύλλογος Εργαζομένων στους ΟΤΑ Ελευσίνας, Ασπροπύργου, Μάνδρας - Ειδυλλίας, το Σωματείο Νέων Τεχνολογιών και Τηλεπικοινωνιών Αχαΐας, η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (WFTU) και ο Ορειβατικός Φυσιολατρικός Ομιλος Νίκαιας.

Από τη σύσκεψη με τους αθλητικούς φορείς

Η συμμετοχή μπορεί να είναι για 1 ώρα, 1 μέρα ή 1 βδομάδα. Στους συμμετέχοντες στην πορεία θα παρέχονται φαγητό, νερό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εάν χρειαστεί. Η διανυκτέρευση θα γίνεται σε δημοτικά αθλητικά κέντρα, με ντουζιέρες, νιπτήρες, θέρμανση.

Απαραίτητος εξοπλισμός για τους συμμετέχοντες: Υπνόσακος (sleeping bag). Αθλητικά παπούτσια. 3 - 4 ζευγάρια κάλτσες βαμβακερές (ημερησίως). Μπλούζες βαμβακερές. Πετσέτες.

Στο πίσω μέρος της πορείας θα ακολουθούν βαν του Δήμου Πατρέων για την ξεκούραση των συμμετεχόντων και την αποθήκευση των αποσκευών. Κάθε μέρα το πρωί, τις μέρες που διεξάγεται η διαδήλωση, θα δίνεται η δυνατότητα σε όποιον θέλει να συμμετάσχει να μεταφερθεί με λεωφορείο στο σημείο που βρίσκεται η διαδήλωση. Κάθε βράδυ θα ξεκινούν λεωφορεία από το χώρο διαμονής για την Πάτρα, για όποιον θέλει να επιστρέψει.

Η έναρξη θα γίνει στις 2/4 στην πλατεία Γεωργίου, στις 19.30, με συναυλία και ομιλία του δημάρχου. Η εκκίνηση θα γίνει την Κυριακή 3/4, στις 9 π.μ., από την πλατεία Γεωργίου. Η λήξη στην πλατεία Συντάγματος στις 10/4, στις 6 μ.μ., με ομιλία του δημάρχου και συναυλία.

Η δημοτική αρχή της Πάτρας στηρίζει τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος για την ουσιαστική προστασία των ανέργων

Στη συζήτηση παραβρέθηκαν και πήραν το λόγο εκπρόσωποι σωματείων και φορέων της περιοχής. Μεταξύ άλλων, εκπρόσωποι του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Πάτρας, της Ομοσπονδίας Επαγγελματικών Βιοτεχνικών Εμπορικών Σωματείων Νομού Αχαΐας, του ΤΕΕ, του Επιμελητηρίου Αχαΐας, του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, του Συλλόγου Υπαλλήλων Δήμου Πατρέων, της Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Αχαΐας και άλλοι.

Η δημοτική αρχή παρουσίασε τις θέσεις της για το ζήτημα της ανεργίας, που «καίει» χιλιάδες οικογένειες και στην περιοχή της Αχαΐας. Σημειώνουμε ότι στο Δήμο Πατρέων, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για το 2015, εγγράφονται συνολικά 29.230 άνεργοι, από τους οποίους οι 15.638 είναι μακροχρόνιοι. Χιλιάδες ακόμα δεν καταγράφονται ως άνεργοι (αν και στην πραγματικότητα είναι), επειδή δουλεύουν λίγες ώρες τη βδομάδα ή συγκεκριμένους μόνο μήνες το χρόνο.

Τα ποσοστά της ανεργίας είναι της τάξης του 28% στη Δυτική Ελλάδα και του 38 - 39% στην Αχαΐα. Χιλιάδες είναι, επίσης, οι επαγγελματίες, οι επιστήμονες, οι αγρότες, αυτοί που δουλεύουν «με το κομμάτι», οι αγρότες που ξεκληρίζονται, οι μικρομεσαίοι που καταστρέφονται, αυτοί που απασχολούνται σε θέσεις μερικής απασχόλησης.

Στην ίδια συζήτηση παρουσιάστηκε και εγκρίθηκε με ευρεία πλειοψηφία η πρόταση της δημοτικής αρχής για τη διοργάνωση της μεγάλης πορείας αγώνα ενάντια στην ανεργία, που θα γίνει από τις 3 έως τις 10 Απρίλη, καλύπτοντας μια απόσταση 220 χιλιομέτρων από την Πάτρα έως την πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα.

Στόχος αυτής της πρωτοβουλίας είναι να αναδειχτεί το θέμα της ανεργίας και να στηριχθεί το διεκδικητικό πλαίσιο του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για μέτρα άμεσης ανακούφισης και ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, αλλά και για ορισμένα μέτρα σχετικά με την κάλυψη θέσεων εργασίας σε υποδομές και υπηρεσίες που αφορούν τη ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που θα συμβάλουν και σε ορισμένη ανάσχεση της ανεργίας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η δημοτική αρχή ζητάει να καλυφθούν άμεσα τα μεγάλα κενά στις υπηρεσίες της, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, με θέσεις εργασίας μόνιμου προσωπικού, με πλήρη δικαιώματα και αμοιβές. Οπως και να γίνουν έργα υποδομής στην περιοχή που να καλύπτουν τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας για αντισεισμική - αντιπλημμυρική προστασία.

Οπως αναφέρθηκε εισηγητικά από το δήμαρχο, Κώστα Πελετίδη, για να μπορέσει ο Δήμος με τα Νομικά του Πρόσωπα να ανταποκριθεί στις οξυμένες ανάγκες, χρειάζεται τουλάχιστον 700 θέσεις μόνιμων εργαζομένων, τις οποίες διεκδικεί η δημοτική αρχή, απαιτώντας αυτοί να πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι με δεύτερη φορολόγηση των ανέργων και εργαζομένων της πόλης, μέσω ανταποδοτικών τελών.

Ανάλογα μεγάλες είναι οι ανάγκες σε προσωπικό για τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τις άλλες κρατικές υπηρεσίες της περιοχής. Ταυτόχρονα, στο πλευρό του εργατικού κινήματος, η δημοτική αρχή διεκδικεί να ληφθούν μέτρα για την ουσιαστική στήριξη και προστασία των ανέργων, έχοντας η ίδια πάρει αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Συγκεκριμένα, η δημοτική αρχή έχει αποφασίσει οι μακροχρόνια άνεργοι να πληρώνουν το 50% των ανταποδοτικών τελών και του τιμολογίου του νερού, να μην πληρώνουν τροφεία στους Δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και στο Δημοτικό Βρεφοκομείο. Επίσης, τους εξασφαλίζεται 50% μείωση στην τιμή του εισιτηρίου στο θέατρο ή σε άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις και έχει διευρυνθεί το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΥΑΠ.

Από τη συζήτηση ξεχωρίζουν ορισμένες παρεμβάσεις εκπροσώπων της αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο, ανεξάρτητα από το πώς τοποθετήθηκαν με την ψήφο τους στην εισήγηση της δημοτικής αρχής, αλλά και φορέων της περιοχής που συμμετείχαν στη συνεδρίαση. Για παράδειγμα, ο εκπρόσωπος της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε ότι πολλά από τα μέτρα που προτείνει η δημοτική αρχή, τα έκανε πράξη η κυβέρνηση με το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα».

Είπε, ακόμα, ότι το πρόβλημα της ανεργίας δεν λύνεται με προσλήψεις στο δημόσιο τομέα και ότι χρειάζεται παραγωγική ανασυγκρότηση. Γι' αυτό, σε ό,τι αφορά το Δήμο, είπε ότι πρέπει να εκμεταλλευτεί το ΕΣΠΑ και το «νέο ΕΣΠΑ» (ΣΕΣ) και σ' αυτή την κατεύθυνση να διαμορφώσει τοπικό αναπτυξιακό σχέδιο δράσης, σε συνεργασία με τους τοπικούς, κοινωνικούς, επαγγελματικούς, επιχειρηματικούς φορείς, τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της πόλης.

Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι τοποθετήσεις των άλλων παρατάξεων. Ο εκπρόσωπος της ΝΔ είπε ότι η Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση οφείλει να αξιοποιήσει το δυναμικό, τους πόρους και τις υποδομές σε αναπτυξιακή κατεύθυνση, ότι δουλειές δεν θα έρθουν χωρίς την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων, τη δημιουργία περιβάλλοντος φιλικού στις επιχειρήσεις, τη διεκδίκηση ολοκλήρωσης και επέκτασης των υποδομών.

Τέλος, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ζήτησε γενικό πολεοδομικό σχέδιο για να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη στη νότια Πάτρα.

Ιδιαίτερη αναφορά χρειάζεται να γίνει στις θέσεις που διατύπωσαν στη συζήτηση η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Πάτρας και το Επιμελητήριο. Η εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου είπε ότι θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης μπορούν να προκύψουν μακροπρόθεσμα μόνο μέσα από επενδύσεις, οι οποίες όμως έχουν προϋποθέσεις.

Απαριθμώντας ορισμένες από αυτές, στάθηκε στη σταθερή φορολογική πολιτική, τουλάχιστον για μια δεκαετία, στην απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών, στην παροχή κινήτρων για την προσέλκυση επενδύσεων στην περιοχή (φυσικό αέριο, σύνδεση λιμανιού με σιδηρόδρομο, σύνδεση ΒΙΠΕ με σιδηρόδρομο).

Ζήτησε, επίσης, βραχυπρόθεσμα να θεσμοθετηθούν τα προγράμματα εγγυημένης απασχόλησης και οι κοινωνικοί εταίροι της περιοχής να διεκδικήσουν από κοινού εθνικούς και κοινοτικούς πόρους, για τη δημιουργία υποδομών που θα καθιστούν την περιοχή ευνοϊκή για επενδύσεις και θα διευκολύνουν την επιχειρηματικότητα (π.χ. μειωμένα δημοτικά τέλη για συνεπείς επιχειρηματίες).

Ο εκπρόσωπος του Επιμελητηρίου είπε κι αυτός ότι νέες θέσεις εργασίας θα προκύψουν μέσω της ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν δημιουργηθούν προϋποθέσεις για επενδύσεις, με σταθερό φορολογικό περιβάλλον, καμία αύξηση τελών από το Δήμο για τις επιχειρήσεις, τη μετατροπή του εμπορικού λιμανιού σε διαμετακομιστικό κέντρο, τη δημιουργία φιλικού και ελκυστικού περιβάλλοντος για την προσέλκυση μεταποιητικών - βιομηχανικών επιχειρήσεων στην περιοχή.

Ποιο είναι το νήμα που διαπερνάει τις θέσεις και τις απόψεις που διατυπώθηκαν απ' όλους τους παραπάνω φορείς; Οτι για την ανεργία φταίει η κακή ή ελλιπής διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων, η νομοθεσία που εμποδίζει την επιχειρηματικότητα, η έλλειψη σχεδιασμού από την κεντρική και την τοπική διοίκηση, που συντελούν στο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και αποθαρρύνουν τις επενδύσεις.

Κατ' επέκταση, λένε οι ίδιοι, η μείωση της ανεργίας και μάλιστα με τη δημιουργία θέσεων πλήρους απασχόλησης (!) θα έρθει με την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Επομένως, κεντρική και τοπική διοίκηση θα πρέπει να προσαρμόσουν καλύτερα την πολιτική τους στην προσέλκυση κεφαλαίων για επενδύσεις.

Συστατικά στοιχεία αυτής της πολιτικής, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων με ευρωπαϊκό και κρατικό χρήμα, μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ, η προσφορά φορολογικών και άλλων προνομίων, η επέκταση των κρατικών υποδομών (λιμάνι, σιδηρόδρομος κ.ά.) προκειμένου να αξιοποιηθούν από τους επιχειρηματικούς ομίλους, ακόμα και ευνοϊκότερη μεταχείριση από τον Δήμο σε ό,τι αφορά τα τέλη που καταβάλλουν οι επιχειρήσεις.

Ομως, όλα αυτά τα μέτρα, στον πυρήνα τους και σε διάφορες εκδοχές, εφαρμόστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και μάλιστα σε περιόδους που στην Πάτρα και στην Αχαΐα ανθούσε η «επιχειρηματικότητα», καθώς στην περιοχή δραστηριοποιούνταν ορισμένες από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες στην Ελλάδα. Αυτό δεν απέτρεψε τη σημερινή κατάσταση με τους χιλιάδες ανέργους, ούτε βέβαια στην Αχαΐα καταγράφηκε ποτέ μηδενική ανεργία.

Η σημερινή υψηλή ανεργία στην Πάτρα και παντού είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τον οποίο υπηρετούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, μαζί και η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Στον καπιταλισμό, η ανεργία εκτοξεύεται σε συνθήκες κρίσης. Αλλά και ανάκαμψη της οικονομίας να υπάρξει, οι ρυθμοί αύξησης της απασχόλησης θα είναι αναιμικοί και αυτή θα γίνει κατά βάση με τη δημιουργία θέσεων κακοπληρωμένης και περιστασιακής εργασίας. Ακόμα και σήμερα, περισσότερες από τις μισές θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε μήνα είναι μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης.

Θυμίζουμε, ακόμα, ότι σε έκθεση της Eurobank για την ελληνική οικονομία, σημειωνόταν πως για να φτάσει η ανεργία στην Ελλάδα στα επίπεδα της Ευρωζώνης (περίπου 11%), θα πρέπει η απασχόληση να αυξάνεται από 25.000 έως 31.000 άτομα κάθε τρίμηνο για την επόμενη οκταετία! Με κριτήριο τη σημερινή δυναμική της ελληνικής οικονομίας, η τράπεζα υπολογίζει ότι για να φτάσει σε αυτό το ποσοστό η ανεργία, θα χρειαστούν 11 χρόνια και 3 μήνες.

Επομένως, η ανεργία θα συνεχίζει να βασανίζει χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, μαζί με τους μισθούς πείνας και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων για όσους βγάζουν ένα μεροκάματο. Γι' αυτούς τους ανέργους χρειάζεται να υπάρξει ουσιαστική προστασία, η οποία βέβαια καμιά σχέση δεν έχει με τα ψίχουλα του «παράλληλου προγράμματος» του ΣΥΡΙΖΑ, που διαφημίζουν τα στελέχη του και στο Δήμο της Πάτρας.

Οπως επίσης χρειάζεται ο αγώνας ενάντια στην ανεργία να παίρνει υπόψη τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι βέβαια την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και των επιχειρηματικών ομίλων, που ευθύνονται για το πρόβλημα της ανεργίας.

Το αίτημα, η διεκδίκηση φορέων του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την οποία υπερασπίζει και προβάλλει η δημοτική αρχή Πάτρας και με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία της, να καλυφθούν με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλες οι υπηρεσίες της κεντρικής και τοπικής διοίκησης που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση οξυμένων λαϊκών αναγκών ή να φτιαχτούν έργα υποδομής για αντιπλημμυρική - αντισεισμική προστασία, που μπορούν να συμβάλουν ταυτόχρονα σε ορισμένη ανάσχεση της ανεργίας, δεν ικανοποιούνται επειδή προσκρούουν στη γενική πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Για παράδειγμα, οι προσλήψεις απαγορεύονται «διά ροπάλου», στο πλαίσιο των νόμων για τη δημοσιονομική προσαρμογή, που γίνεται για να χρηματοδοτηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη, ενώ έργα χρήσιμα και αναγκαία για το λαό δεν είναι επιλέξιμα για χρηματοδότηση από τα ΕΣΠΑ, επειδή δεν είναι ανταποδοτικά για το κεφάλαιο...

Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι ακόμα και για τα ελάχιστα απαιτείται η ένταση των ταξικών αγώνων, η αναμέτρηση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, η ενδυνάμωση της πάλης. Σ' αυτήν την κατεύθυνση θέλει να συμβάλει και η πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής Πάτρας, που αγκαλιάζεται από συνδικάτα, οργανώσεις του λαϊκού κινήματος, όπως και από άλλους, αθλητικούς και πολιτιστικούς φορείς.

Eurokinissi

«Σκοτώθηκες; Ας πρόσεχες!», λέει η απόφαση του Αρείου Πάγου στους εργαζόμενους που εμπλέκονται σε εργατικά ατυχήματα

Πρόκειται για δύο αποφάσεις που ήρθαν πρόσφατα στη δημοσιότητα και κρίνουν θετικά το αίτημα της εργοδοσίας να αναγνωριστεί συνυπαιτιότητα (και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό) σε βάρος εργαζομένων που ενεπλάκησαν σε εργατικό ατύχημα. Ο ένας, μάλιστα, έχασε και τη ζωή του. Είχαν προηγηθεί ανάλογες αποφάσεις του Εφετείου, το σκεπτικό των οποίων υιοθέτησε εξ ολοκλήρου ή μερικώς ο Αρειος Πάγος.

Στην πρώτη περίπτωση, ένας οδηγός ψυγείου - νταλίκας, φορτωμένης με γαλακτοκομικά, έχασε τον έλεγχο του οχήματος σε δρόμο της Ιταλίας, με αποτέλεσμα να εκτραπεί και να προσκρούσει στο στηθαίο του αυτοκινητοδρόμου, στις 23/7/2011.

Σύμφωνα με τη δικογραφία, η νταλίκα κινούνταν με 90 χιλιόμετρα στο εθνικό δίκτυο Μπολόνια - Αγκόνα. Από τη σύγκρουση το μεγαλύτερο μέρος της νταλίκας καταστράφηκε, όπως και το φορτίο της, ενώ την τελευταία στιγμή ο οδηγός της κατάφερε να βγει από το όχημα που τυλίχτηκε στις φλόγες.

Η υπόθεση έφτασε στα αστικά δικαστήρια και κατόπιν στον Αρειο Πάγο, ο οποίος, υιοθέτησε πλήρως την απόφαση του Εφετείου και έκρινε ότι ο οδηγός της νταλίκας δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια.

Επομένως, σύμφωνα με την απόφαση, έχει ευθύνη για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του, δηλαδή για την καταστροφή της νταλίκας και του εμπορεύματος που μετέφερε. Μάλιστα, το ποσοστό της συνυπαιτιότητας του εργαζόμενου στο «ατύχημα» ορίστηκε στο 99% και τώρα ο εργοδότης - πρόκειται για ελληνική εταιρεία - μπορεί να ζητήσει αποζημίωση από τον οδηγό της νταλίκας!

Το σκεπτικό της απόφασης είναι αποκαλυπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός, παρότι έμπειρος και ικανός, ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπον ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες...».

Δηλαδή, ο οδηγός της νταλίκας έχει συνυπαιτιότητα (στην πραγματικότητα την αποκλειστική ευθύνη για το «ατύχημα»...) επειδή σε έναν ελιγμό που έκανε, του ξέφυγε το όχημα και βγήκε από το δρόμο. Ο ίδιος κατέθεσε στο δικαστήριο ότι αντιμετώπισε πρόβλημα με τα λάστιχα του οχήματος.

Η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι απαράδεκτη και προκλητική. Μετατρέπει το θύμα σε θύτη και πάει να βγάλει «από πάνω» όχι μόνο τη συγκεκριμένη εργοδότρια εταιρεία, αλλά συνολικά την εργοδοσία και το κράτος της (υπηρεσίες και μηχανισμοί ελέγχου, αντεργατικοί νόμοι κ.ά.) που έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τα εργατικά ατυχήματα, ανεξάρτητα από τους ιδιαίτερους παράγοντες που συντρέχουν σε καθένα από αυτά.

Η Δικαιοσύνη αποδίδει την ευθύνη του ατυχήματος στον εργαζόμενο, ο οποίος θα μπορούσε να είχε χάσει τη ζωή του, αγνοώντας τις πραγματικές συνθήκες στις οποίες εργάζονται αυτοί οι άνθρωποι, την ασυδοσία και την πίεση από την πλευρά της εργοδοσίας, που κυριαρχούν και στον κλάδο των Μεταφορών.

Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες (συνήθως μετά από ένα σοβαρό ατύχημα) για τις άθλιες συνθήκες στις οποίες δουλεύουν οι επαγγελματίες οδηγοί (ανεξέλεγκτα ωράρια, κακοσυντηρημένα οχήματα, οδήγηση σε όλες τις καιρικές συνθήκες, πίεση για γρήγορη παραλαβή - παράδοση κ.ά.).

Ετσι, ο Αρειος Πάγος φτάνει να αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο εργατικό ατύχημα σαν ένα συνηθισμένο τροχαίο, εξετάζοντας τις τυπικές συνθήκες στις οποίες έγινε. Με τέτοια κριτήρια και με πλήρη συναίσθηση ότι έτσι κάνει πλάτες στην εργοδοσία, ανοίγοντας επικίνδυνους δρόμους για τους εργαζόμενους - θύματα των εργατικών ατυχημάτων, αποδίδει την ευθύνη στον εργαζόμενο, καταλογίζοντάς του «αμέλεια» την ώρα της οδήγησης.

Η νομολογία, που δημιουργεί η συγκεκριμένη απόφαση, μπορεί να αξιοποιηθεί σε κάθε περίπτωση εργατικού ατυχήματος που φτάνει στα δικαστήρια για να «βγει λάδι» η εργοδοσία και να φορτωθεί η ευθύνη στον εργαζόμενο.

Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο. Η συζήτηση, που έγινε στον Αρειο Πάγο, φανερώνει την πρόθεση της Δικαιοσύνης να απαλλάξει γενικά την εργοδοσία από την υποχρέωση να διασφαλίζει στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας για τους εργαζόμενους, θεωρώντας ότι αυτά είναι δική τους ευθύνη και περιλαμβάνονται στο μισθό!

Είναι αποκαλυπτική η γνώμη ενός μέλους του δικαστηρίου που μειοψήφησε στη συγκεκριμένη απόφαση, ισχυριζόμενος ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη συνυπαιτιότητα του εργαζόμενου σε εργατικό ατύχημα, με το σκεπτικό ότι «ο εργοδότης με την αντιπαροχή του αμείβει την εργασία και όχι την ανάληψη κινδύνου».

Επομένως, συνεχίζει το σκεπτικό, «ο μισθός που λαμβάνει ο εργαζόμενος δεν αντισταθμίζει τους κινδύνους ζημιών στους οποίους αυτός εκτίθεται κατά την εκτέλεση της εργασίας του, μέσα σε συνθήκες ή καταστάσεις πίεσης τις οποίες αποκλειστικά διαμορφώνει και επηρεάζει ο εργοδότης. Ακόμη και για τον πιο επιμελή και ευσυνείδητο εργαζόμενο ενδέχεται να καταστεί αναπόφευκτη μια στιγμιαία χαλάρωση της προσοχής με εντελώς δυσανάλογες συνέπειες».

Η τοποθέτηση αυτή προδίδει τη συζήτηση που έγινε στην εξέταση της υπόθεσης από τον Αρειο Πάγο και η οποία συνοψίζεται στα εξής: Ακόμα κι αν τα μέτρα ασφάλειας από την πλευρά της εργοδοσίας είναι ελλιπή, η αποτελεσματική διαχείριση των όποιων ελλείψεων εμπίπτει στην ατομική ευθύνη του εργαζόμενου και εμπεριέχεται στο μισθό.

Με άλλα λόγια, η Δικαιοσύνη μιλάει με το στόμα του εργοδότη και λέει στον εργαζόμενο: «Μπορεί να οδηγάς ατελείωτες ώρες και να είσαι κουρασμένος, μπορεί να συντρέχουν πολλοί άλλοι λόγοι σε ένα "ατύχημα", αλλά εγώ σε πληρώνω για να αντεπεξέρχεσαι σε όλα αυτά, παίζοντας κάθε φορά τη ζωή σου κορόνα - γράμματα»!

Αυτό προκύπτει, άλλωστε, και από την ίδια την απόφαση, όπου ο οδηγός χρεώνεται την ευθύνη, επειδή ενεπλάκη στο «ατύχημα», αν και ήταν «ικανός» και «έμπειρος». Δηλαδή, σύμφωνα με την αστική Δικαιοσύνη, η ικανότητα και η εμπειρία ενός εργαζόμενου είναι προσόντα ικανά να εξουδετερώσουν κάθε έλλειψη σε μέτρα ασφάλειας που υποχρεούται να παίρνει η εργοδοσία!

Ο Αρειος Πάγος δίκασε μια ακόμα σοβαρή υπόθεση. Σ' αυτήν, ένας 41χρονος οδηγός έχασε τη ζωή του το Δεκέμβρη του 2006, ενώ εκτελούσε δρομολόγιο από το Ζάκρο Καρδίτσας στον Ταύρο Αττικής, μεταφέροντας γάλα. Το όχημα εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε γκρεμό, με αποτέλεσμα ο οδηγός, που μόλις είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη εταιρεία, να βρει ακαριαίο θάνατο.

Οι συγγενείς του σκοτωμένου εργαζόμενου προσέφυγαν στα δικαστήρια, διεκδικώντας αποζημίωση από την εργοδοσία. Οπως καταγγέλλουν, η εταιρεία ανάγκαζε τον οδηγό να εκτελεί συνεχή δρομολόγια, καθ' υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου, επί οκτώ ώρες κάθε μέρα και χωρίς ξεκούραση. Μάλιστα, όπως υποστήριξαν οι συγγενείς του, ο 41χρονος, φοβούμενος μη χάσει τη δουλειά του, εργαζόταν νυχθημερόν αδιαμαρτύρητα.

Από την πλευρά της εργοδοσίας, προβλήθηκε το επιχείρημα ότι την ώρα του «ατυχήματος» ο 41χρονος οδηγός δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας. Η παράλειψη αυτή, σύμφωνα με την εταιρεία, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θύματος κατά 40% στην πρόκληση του δυστυχήματος και ανάλογα θα πρέπει να διαμορφωθεί η αποζημίωση στους συγγενείς.

Το Εφετείο που εξέτασε την υπόθεση έκανε εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό της οικογένειας, κρίνοντας ότι η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται μόνο κατά ποσοστό 60% για το «ατύχημα» (συνυπαιτιότητα), επειδή ανάγκαζε τον υπάλληλό της να εργάζεται κατά παράβαση του ωραρίου. Αποφάνθηκε επίσης ότι υπάρχει ευθύνη του οδηγού κατά 40%, επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, με αποτέλεσμα να συμβάλει στο δυστύχημα και στο θάνατό του!

Η υπόθεση έφτασε στον Αρειο Πάγο, ο οποίος ανέπεμψε την υπόθεση για νέα κρίση στο Εφετείο, όχι για να «συμμαζέψει» τα προκλητικά επιχειρήματα της εργοδοσίας, αλλά για να βάλει στη θέση του τον νεκρό οδηγό και τους συγγενείς του! Συγκεκριμένα, ο Αρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι το Εφετείο δεν παρέθεσε στην απόφασή του «τα πραγματικά περιστατικά που να δικαιολογούν την κόπωση του θανόντος και την εξασθένηση των δυνάμεων των αντανακλαστικών του».

Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, ο 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ' υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου, αλλά μόνο 3,5 ώρες παραπάνω τη μέρα που έγινε το «ατύχημα»! Αυτό, όμως, σύμφωνα με την απόφαση, «δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο προηγούμενες ημέρες του δυστυχήματος, αλλά και της μη απασχόλησής του τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατό του, τέτοιο αποτέλεσμα», δηλαδή την πρόκληση του δυστυχήματος όπου σκοτώθηκε ο ίδιος!

Ας δούμε όμως το πρόγραμμα του οδηγού, την τελευταία βδομάδα πριν το «ατύχημα», όπως προκύπτει από τα στοιχεία που εξέτασε το δικαστήριο: Στις 28/11/2006 διένυσε αυθημερόν 960 χιλιόμετρα και οδήγησε συνολικά 16 ώρες. Στις 29/11 διένυσε 600 χιλιόμετρα, οδηγώντας επί 10 ώρες περίπου. Στις 30/11 διένυσε 1.030 χιλιόμετρα, οδηγώντας επί 17 - κατά προσέγγιση - ώρες. Την 1/12 δεν εργάστηκε, στις 2 και 3/12 διένυσε μια μικρή μόνο απόσταση και στις 4/12 ξεκίνησε από την Αθήνα για το μοιραίο ταξίδι, προς τον Ζάρκο Καρδίτσας, απ' όπου επέστρεφε όταν συνέβη το ατύχημα, το ξημέρωμα (1 π.μ.) της 5ης/12.

Επομένως, με την απόφαση της Δικαιοσύνης, η εργοδοσία «βγαίνει λάδι», μαζί της και η «λογική» που λέει ότι στο πλαίσιο της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, κανείς εργαζόμενος δεν ...δικαιούται να φθείρεται η υγεία του, ούτε βέβαια να πεθαίνει από τυχόν εμπλοκή του σε εργατικό «ατύχημα», ακόμα κι αν δουλεύει 16 και 17 ώρες συνέχεια, αν την προηγούμενη μέρα δούλεψε κανονικά το ωράριό του, και αν πριν από λίγες μέρες είχε ρεπό...