Πέμπτη 18 Φλεβάρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

-- Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ μπροστά σε νέο γύρο επίθεσης.

-- Αρθρο: Η πραγματική διαχωριστική γραμμή στους αγώνες των αγροτών, μέσα από τα διαφορετικά πλαίσια αιτημάτων.

-- Ρεπορτάζ από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς.

-- Συνέντευξη για το επικείμενο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Αντιμέτωποι με νέο γύρο επίθεσης οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ

Το «επιχειρησιακό σχέδιο» της νέας διοίκησης, το πρόστιμο της ΕΕ και τα σχέδια για παραπέρα ιδιωτικοποίηση

Οι εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα
Οι εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα
Στα τέλη Γενάρη, η ΛΑΡΚΟ ήρθε ξανά στην επικαιρότητα, όταν στις 26 του μήνα, κατ' εντολήν της κυβέρνησης, η διοίκηση κάλεσε τους προέδρους των σωματείων και τους ενημέρωσε ότι η ρευστότητα της επιχείρησης επαρκεί για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της μέχρι τον Απρίλη και γι' αυτό θα πρέπει να δεχτούν την αναστολή του «επιδόματος παραγωγής» (μέχρι και 20% του εισοδήματός τους) για έξι έως οκτώ μήνες και απολύσεις εργαζομένων.

Σε διαφορετική περίπτωση, απείλησε να μειώσει δραστικά την παραγωγή και το προσωπικό, είτε με απολύσεις είτε με διαθεσιμότητες. Επικαλείται γι' αυτό τις υποχρεώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ προς τρίτους και τις ζημιές που καταγράφει στους ισολογισμούς της, εξαιτίας του υψηλού κόστους παραγωγής, σε αντιπαράθεση με τη χαμηλή τιμή του νικελίου στη σημερινή συγκυρία.

Οπως όλα δείχνουν, αυτό είναι το «επιχειρησιακό σχέδιο» για τη βιωσιμότητα της επιχείρησης, που δεσμεύτηκε να παρουσιάσει η νέα διοίκηση, εκβιάζοντας τους εργάτες να διαλέξουν μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Θυμίζουμε ότι η ΛΑΡΚΟ είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και ένας από τους πέντε μεγαλύτερους παραγωγούς παγκοσμίως. Το σύνολο της παραγωγής της εταιρείας αντιστοιχεί περίπου στο 2% της παγκόσμιας παραγωγής και εξάγεται με τη μορφή κράματος σιδηρονικελίου στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες ανοξείδωτου χάλυβα. Η μονάδα μεταλλουργίας βρίσκεται στη Λάρυμνα της Φθιώτιδος, ενώ διαθέτει ακόμα ένα λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και τρία μεταλλεία στην Καστοριά, τη Βοιωτία και την Εύβοια.


Με αφορμή αυτές τις εξελίξεις, ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει σήμερα ορισμένους βασικούς σταθμούς από την ιστορία της ΛΑΡΚΟ, που δείχνουν ότι η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι διαχρονική, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης, το αστικό κράτος ή κάποιος καπιταλιστής ιδιοκτήτης.

Φανερώνονται, επίσης, η συστηματική παρέμβαση του κράτους για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας σε όλες τις φάσεις ανάπτυξης της επιχείρησης, όπως και οι συνέπειες από την παράδοση του ορυκτού πλούτου για εκμετάλλευση στους ιδιώτες, με σκοπό το κέρδος και όχι βέβαια την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, οι οποίες συνεχώς διευρύνονται.

«Προίκα» στον Μποδοσάκη τα κοιτάσματα νικελίου

Η ΛΑΡΚΟ άνηκε αρχικά στον Ομιλο Μποδοσάκη. Το 1952, το κράτος παραχώρησε στον Ομιλο το δικαίωμα εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων νικελίου στην περιοχή κοντά στη Λάρυμνα. Σημειώνουμε ότι στην Ελλάδα συγκεντρώνεται το 90% των κοιτασμάτων νικελίου στην ΕΕ και ποιοτικά είναι τα καλύτερα παγκοσμίως. Ετσι εξηγείται απόλυτα το διαχρονικό ενδιαφέρον των επιχειρηματικών ομίλων να «βάλουν χέρι» στον ορυκτό πλούτο της χώρας και να αποκομίσουν τεράστια κέρδη από την εξόρυξη και εκμετάλλευσή του.

Η ΛΑΡΚΟ συστήθηκε τυπικά το 1963 και ξεκίνησε να λειτουργεί πλήρως το 1966. Μέτοχοι ήταν ο Μποδοσάκης κατά 78% και η γαλλική εταιρεία «Societe Le Nickel» κατά 22%. Λίγα χρόνια αργότερα, η ΛΑΡΚΟ πέρασε εξ ολοκλήρου στον Ομιλο Μποδοσάκη.

Η σύμβαση παραχώρησης των κοιτασμάτων το 1952 προέβλεπε μια σειρά προνόμια για τους ιδιοκτήτες, που με τη βοήθεια του κράτους ξεκινούσαν ...με τους καλύτερους οιωνούς και με μεγάλα περιθώρια κέρδους την επένδυσή τους. Ενδεικτικά, στον «Ριζοσπάστη» στις 25 Φλεβάρη 1979 αναφέρονται τα εξής:

α) Παραχώρηση των κοιτασμάτων με ασήμαντο νοίκι. Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσίευμα της εφημερίδας «Μακεδονία» το 1976, η αρχική σύμβαση είχε διάρκεια 36 ετών και το νοίκι ήταν 1% (!) πάνω στο πραγματοποιούμενο τίμημα πώλησης των προϊόντων.

β) Παροχή ηλεκτρικής ενέργειας με τιμές κάτω του κόστους. Σε άλλο δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», αναφέρεται ότι το 1978, σε συνέδριο του ΤΕΕ, η ίδια η εταιρεία παραδέχτηκε ότι ωφελήθηκε από τη διαφορά στην τιμή του ρεύματος περίπου 600 εκατ. δραχμές το 1977!

Η σύμβαση παραχώρησης προέβλεπε και έναν ακόμη όρο που δεν τηρήθηκε ποτέ: Την υποχρέωση της ΛΑΡΚΟ να παράγει και σίδηρο. Σύμφωνα με τη σύμβαση, αν δεν τηρούνταν αυτός ο όρος, την εταιρεία θα την έπαιρνε το κράτος.

Αντιδράσεις για τις συνθήκες δουλειάς

Οι συνθήκες δουλειάς στη ΛΑΡΚΟ, από την πρώτη ώρα της λειτουργίας της, ήταν ιδιαίτερα σκληρές και επικίνδυνες. Από τα πολλά εργατικά «ατυχήματα» την πρώτη περίοδο λειτουργίας του εργοστασίου, ξεχωρίζει η μεγάλη έκρηξη που σημειώθηκε το Νοέμβρη του 1979, στέλνοντας στο θάνατο πέντε εργάτες και τραυματίζοντας ακόμα 16.

Λίγους μήνες πριν απ' αυτό το «ατύχημα», ο «Ριζοσπάστης» φιλοξενούσε άρθρο ειδικού συνεργάτη, ο οποίος έγραφε για τις συνθήκες δουλειάς: «Στα 15 χρόνια που λειτουργεί, "τραυμάτισε" περίπου 800 εργάτες και σκότωσε άλλους 10!». Στο ίδιο άρθρο, επισήμαινε ότι σε κάθε 626 δραχμές που αξίζει η ορισμένη παραγωγή κάθε εργάτη, ο εργοδότης καρπώνεται τις 526 δραχμές.

Δηλωτική των συνθηκών δουλειάς εκείνα τα χρόνια ήταν και η μεγάλη απεργία στη ΛΑΡΚΟ, που ξεκίνησε στις 27 Γενάρη 1977 και κράτησε 110 μέρες. Τα αιτήματα των 900 εργατών της επιχείρησης, που ήρθαν αντιμέτωποι με τον Μποδοσάκη, αλλά και με τη λύσσα του κράτους να καταστείλει τον αγώνα τους, ήταν η αύξηση των μισθών κατά σχεδόν 20% και η βελτίωση των συνθηκών δουλειάς.

Στην απεργία μπήκαν και οι 300 μεταλλωρύχοι της ΛΑΡΚΟ στο Νέο Κόκκινο της Θήβας. Η απήχηση του αγώνα τους ξεπέρασε τα όρια του νομού Φθιώτιδας και η απεργία έληξε νικηφόρα: Στις 14 Μάη 1977, η εργοδοσία δέχτηκε να δώσει 17% αύξηση, 15 χιλιάδες οικονομική ενίσχυση και ανάκληση των απολύσεων που έγιναν στη διάρκεια της απεργίας.

Ο «από μηχανής θεός» που λέγεται κράτος

Τα συσσωρευμένα χρέη της ΛΑΡΚΟ και τα τραπεζικά δάνεια, που έφτασαν το 1981 στα 9 δισ. δραχμές, οδήγησαν το 1982 την εταιρεία στον έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ) και άλλων τραπεζών. Επί της ουσίας, η εταιρεία πέρασε στον έλεγχο του κράτους, όπως και άλλες προβληματικές επιχειρήσεις που μπήκαν σε διαδικασία «εξυγίανσης» με λεφτά του λαού, την ίδια ώρα που οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους απαλλάσσονταν από τα τεράστια χρέη.

Θυμίζουμε ότι με το νόμο 1386/1983 του ΠΑΣΟΚ, μεγάλες και υπερχρεωμένες επιχειρήσεις πέρασαν κάτω από τον έλεγχο του κρατικού Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ), στο όνομα τού να συνεχιστεί η λειτουργία τους και να μη χαθούν θέσεις εργασίας. Η διαδικασία αυτή παρουσιάστηκε τότε από το ΠΑΣΟΚ ως «κοινωνικοποίηση»!

Στην πραγματικότητα, το μόνο που «κοινωνικοποιήθηκε» ήταν τα δάνεια και τα χρέη των παλιών ιδιοκτητών, οι οποίοι σε μια πορεία απαλλάχθηκαν και από οποιαδήποτε ποινική ευθύνη για δάνεια και άλλες επιδοτήσεις που πήραν τα προηγούμενα χρόνια. Μόνο το 1981, τα χρέη από 103 προβληματικές επιχειρήσεις έφταναν περίπου τα 100 δισ. δραχμές, φυσικά με τάση αύξησης.

Το 1989 ολοκληρώθηκε η διαδικασία εκκαθάρισης της εταιρείας και δημιουργήθηκε η νέα ΛΑΡΚΟ, στην οποία συμμετείχαν ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων κατά 36% (το 1995 οι μετοχές αυτές πέρασαν στο κράτος), η ΕΤΕ κατά 35% και η ΔΕΗ κατά 29%.

Η κρατική παρέμβαση δεν ανέστειλε βέβαια την επίθεση στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων, ούτε βέβαια ανέστρεψε τη λειτουργία της εταιρείας με όρους αγοράς και ανταγωνιστικότητας, στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Αντίθετα, τα χρόνια που η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται στην τυπική δικαιοδοσία του κράτους, οι εργολαβίες και οι εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων έγιναν το κυρίαρχο «μοντέλο» απασχόλησης στην εταιρεία.

Ετσι, από τους περίπου 1.200 σημερινούς εργαζόμενους, οι 500 απασχολούνται μέσω εργολάβων. Επίσης, περίπου 1.000 εργαζόμενοι αμείβονται με συμβάσεις που προβλέπουν χαμηλότερους μισθούς από ό,τι παλαιότερα. Με κατοχυρωμένο αυτό το έδαφος, η εργοδοσία και το κράτος εξαπολύουν σήμερα το νέο γύρο επίθεσης, προκειμένου να ρίξουν ακόμα πιο κάτω το κόστος παραγωγής.

Το σχέδιο της παραπέρα ιδιωτικοποίησης

Οι τωρινές εξελίξεις δεν είναι βέβαια άσχετες με τη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, μετά το πέρασμα στο ΤΑΙΠΕΔ των μετοχών που κατείχε το κράτος. Σε προηγούμενο στάδιο, το 2014, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού είχε ζητήσει από τη ΛΑΡΚΟ την ανάκτηση κρατικών ενισχύσεων ύψους 136 εκατ. ευρώ, με την αιτιολογία ότι αυτές δόθηκαν από το κράτος κατά παράβαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί «ανταγωνισμού».

Μάλιστα, πριν από λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 10 Φλεβάρη, ο αρμόδιος για θέματα κρατικών ενισχύσεων από την πλευρά της ΕΕ επισκέφτηκε την Ελλάδα και σύμφωνα με δημοσιεύματα, παρέδωσε «τελεσίγραφο» στην κυβέρνηση για επιστροφή των κρατικών ενισχύσεων μέσα σε διάστημα τριών εβδομάδων. Σε διαφορετική περίπτωση, η υπόθεση θα παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την επιβολή προστίμου.

Με δεδομένα τα παραπάνω, η Κομισιόν εκπόνησε σχέδιο για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ. Το σχέδιο αυτό προβλέπει «σπάσιμο» της επιχείρησης σε τρία «κομμάτια»: Το ένα είναι το εργοστάσιο της Λάρυμνας, το άλλο τα μεταλλεία της και το τρίτο είναι το λιγνιτωρυχείο που λειτουργεί στα Σέρβια. Εκεί θα «μεταφερθούν» όλοι οι εργαζόμενοι, οι υποχρεώσεις που θα προκύψουν προς αυτούς (π.χ. αποζημιώσεις), τα ληξιπρόθεσμα χρέη, μαζί και το πρόστιμο που επέβαλε η ΕΕ. Αυτό το κομμάτι της εταιρείας θα τεθεί τελικά σε εκκαθάριση.

Το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης προβλέπει ακόμα πως οι επιχειρηματικοί όμιλοι που θα αγοράσουν το καθένα από τα τρία κομμάτια, δεν είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν καμία δέσμευση, ούτε απέναντι στους εργαζόμενους, ούτε για τον παραγωγικό χαρακτήρα του κομματιού που θα πάρουν. Τους δίνεται, δηλαδή, η δυνατότητα να τα αξιοποιήσουν όπως θέλουν, με αποκλειστικό κριτήριο την κερδοφορία τους, ακόμη και για νέες δραστηριότητες, εντελώς διαφορετικές από τις σημερινές.

Το σχέδιο αυτό οδηγεί πρακτικά στο κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ και ταυτόχρονα παραδίδει τα «φιλέτα», όπως είναι τα μεταλλεία, σε επιχειρηματικούς ομίλους. Από εκεί και πέρα, το εργοστάσιο της Λάρυμνας δεν είναι απίθανο να αξιοποιηθεί από επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται σε κερδοφόρους τομείς για το κεφάλαιο, όπως η Ενέργεια και οι Μεταφορές.

Ιδιο αποτέλεσμα από άλλο δρόμο

Στο σχέδιο αυτό, το προηγούμενο ΔΣ της ΛΑΡΚΟ έχει αντιπροτείνει το «σπάσιμο» της επιχείρησης σε δύο κομμάτια και την ιδιωτικοποίησή της. Ενα κομμάτι, το εργοστάσιο με ένα μέρος των μεταλλείων, προτείνεται να ιδιωτικοποιηθεί άμεσα, «καθαρό» από υποχρεώσεις, ληξιπρόθεσμα χρέη, αποζημιώσεις, κεκτημένα των εργαζομένων και με προνόμια όπως η φτηνή Ενέργεια. Το άλλο κομμάτι προβλέπεται να φορτωθεί όλες τις υποχρεώσεις, να μπει σε εκκαθάριση εν λειτουργία και όταν «καθαρίσει», να δοθεί και αυτό σε ιδιώτες.

Και τα δύο σχέδια θεωρούν δεδομένο ότι ο ορυκτός πλούτος της χώρας θα παραμείνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από επιχειρηματικούς ομίλους. Δεύτερον, μιλάνε για εκκαθάριση, που σημαίνει αναπροσαρμογές σε βάρος των εργαζομένων, των θέσεων εργασίας, ακόμα και σε βάρος των παραγωγικών δυνατοτήτων που έχει η εταιρεία.

Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο γύρο επίθεσης. Η αποτελεσματικότητα του αγώνα τους θα κριθεί από την αποφασιστικότητα με την οποία θα απαντήσουν στα ψευτοδιλήμματα κράτους και εργοδοσίας, από το πλαίσιο πάλης και τη γραμμή που θα κυριαρχήσει στην πάλη τους, αξιοποιώντας και την πείρα από την παλιότερη και νεότερη ιστορία της ΛΑΡΚΟ.

Απτόητοι στα μπλόκα συνεχίζουν οι μικρομεσαίοι αγρότες

Παρεμβάσεις, χτες, στις Εφορίες των νομών της Θεσσαλίας και άλλων περιοχών

Από τη διαμαρτυρία στη ΔΟΥ Καρδίτσας
Από τη διαμαρτυρία στη ΔΟΥ Καρδίτσας
Απτόητοι συνεχίζουν τον αγώνα οι μικρομεσαίοι αγρότες, παλεύοντας για την επιβίωσή τους. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, το μπλόκο της Νίκαιας έχει ζητήσει να πραγματοποιηθεί νέα πανελλαδική σύσκεψη των μπλόκων και σύντομα αναμένεται να ανακοινωθούν η μέρα, η ώρα και ο τόπος, μετά από τις συνεννοήσεις ανάμεσα στα μπλόκα που πήραν μέρος στην προηγούμενη πανελλαδική σύσκεψη, στις 7 Φλεβάρη, στη Νίκαια της Λάρισας.

Στο μεταξύ, με ορμητήρια τα μπλόκα που παραμένουν παντού ισχυρά και ενισχύονται, οι αγρότες προχωρούν σε αποκλεισμούς εθνικών οδών και άλλων δρόμων. Ταυτόχρονα, οργανώνουν αγωνιστικές δράσεις μέσα στις πόλεις. Χτες, το μπλόκο της Νίκαιας οργάνωσε δυναμικές αγωνιστικές παρεμβάσεις στις Εφορίες των Νομών Καρδίτσας, Λάρισας και Τρικάλων, όπου προχώρησαν σε συμβολικές καταλήψεις.

Μιλώντας στη συγκέντρωση αγροτών έξω από τη Εφορία της Καρδίτσας, ο Β. Μπούτας τόνισε, ανάμεσα στα άλλα: «Συνεχίζουμε όσο συνεχίζεται ο κυβερνητικός εμπαιγμός σε βάρος μας. Η κυβέρνηση αποκρύπτει το γεγονός ότι 500.000 μικρομεσαίοι πετάγονται έξω από την αγροτική παραγωγή, με τη θέσπιση του "κατά κύριο επάγγελμα αγρότης". Κάποιοι το θεωρούν ως θετική εξέλιξη και πάνε να κουβεντιάσουν. Κουράστηκαν; Αν κουράστηκαν να τους ξεκουράσουμε.

Από το συμβολικό αποκλεισμό της Εφορίας στα Τρίκαλα
Από το συμβολικό αποκλεισμό της Εφορίας στα Τρίκαλα
Διάλογο με την κυβέρνηση χωρίς να απαντάει στα αιτήματά μας δεν μπορούμε να κάνουμε. Διάλογο για τη σφαγή μας δεν θα κάνουμε. Κάποιοι από τους "πρόθυμους", από τη μια μεριά πάνε να συνομιλήσουν με την κυβέρνηση κι από την άλλη, για να θολώσουν τα νερά, προχωρούν σε πολύωρους αποκλεισμούς, κατακρίνοντας το συλλαλητήριο στην Αθήνα. Εμείς εδώ, είμαστε με τους μικρομεσαίους αγρότες και το λαό».

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Κ. Τζέλλας, υπογραμμίζοντας: «Δεν πάμε για καφέ στο Μαξίμου. Περιμένουμε από την κυβέρνηση να μας δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις επί των αιτημάτων μας, ενώ, ταυτόχρονα, κλιμακώνουμε την πάλη μας. Κι όταν κορυφώνεται ο αγώνας είναι απαράδεκτο κάποιοι να παίζουν το "παιχνίδι" της κυβέρνησης. Ολοι είδαμε πόσο περιχαρής είναι η κυβέρνηση που βρήκε αυτούς τους "πρόθυμους" - οι οποίοι, βέβαια, εκπροσωπούν πολύ λίγο κόσμο - για να διασπάσει τον αγώνα. Δεν θα το πετύχει αυτό, είμαστε ενωμένοι. Σε διάλογο χωρίς απτά δείγματα της κυβέρνησης δεν πάμε».

Σε άλλες πόλεις

«Εχουμε δίκιο - Θα νικήσουμε», έγραφε το πανό που ανάρτησε χτες η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ν. Πρέβεζας στο κτίριο της Εφορίας. Οι αγρότες παραμένουν στο μπλόκο του Λούρου, συζητούν και αποφασίζουν για τις επόμενες κινήσεις τους, με αποκλεισμούς του δρόμου στην περιοχή Σκάλα και άλλες πρωτοβουλίες.

Σε κινητοποίηση στο κτίριο της Εφορίας στην Ορεστιάδα προχώρησαν χτες οι αγρότες από το μπλόκο Καστανεών στον Εβρο, ενώ σήμερα θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στο εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, διαμαρτυρόμενοι για το γεγονός ότι οι τευτλοπαραγωγοί παραμένουν απλήρωτοι.

Τα επόμενα βήματά τους αποφάσισαν σε Γενική Συνέλευση οι αγρότες και κτηνοτρόφοι στο μπλόκο της Δαλαμανάρας στην Αργολίδα. Χτες το απόγευμα, προχώρησαν σε αποκλεισμό της Εθνικής Οδού Αργους - Ναυπλίου, ενώ για σήμερα έχουν σχεδιάσει περιοδείες στα χωριά με μηχανοκίνητη πορεία. Παράλληλα, ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στην πανελλαδική σύσκεψη των μπλόκων.

Με τα τρακτέρ τους έφτασαν χτες, νωρίς το πρωί, μπροστά στην Εφορία του Πύργου αγρότες της περιοχής. Απέκλεισαν συμβολικά την είσοδο του κτιρίου για να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα εξόντωσής τους. Σε αποκλεισμό του δρόμου προχώρησαν χτες το μεσημέρι οι αγρότες στο μπλόκο του Αγίου Νικολάου, στο Δήμο Ακτίου Βόνιτσας.

Στον αποκλεισμό της ΔΟΥ στη Ρόδο προχώρησαν το πρωί της Τρίτης αγρότες του νησιού. Οι αγρότες κυρίως από το νότιο τμήμα του νησιού, που έχουν δημιουργήσει και μπλόκο στην Κάλαθο, πλησίον της Λίνδου, κατέβηκαν στο κέντρο της πόλης με τρακτέρ και αγροτικά μηχανήματα, ενώ και αγρότες από το δυτικό τμήμα συμμετείχαν στην κινητοποίηση.

Δύο γραμμές συγκρούονται και στους αγώνες των αγροτών

Αντιπαραβολή του πλαισίου αιτημάτων που υπηρετεί τη μικρομεσαία αγροτιά και εκείνου που απαντάει στα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών

Αγρότες στο Μπλόκο της Νίκαιας συζητούν και αποφασίζουν για την πορεία του αγώνα τους
Αγρότες στο Μπλόκο της Νίκαιας συζητούν και αποφασίζουν για την πορεία του αγώνα τους
Πριν ακόμα ξεκινήσουν οι αγροτικές κινητοποιήσεις, είχαν εκφραστεί και εκδηλωθεί οι «δύο γραμμές» που υπάρχουν και δρουν επί χρόνια στο αγροτικό κίνημα. Κι είναι εύλογο να υπάρχουν, αφού στους αγρότες υπάρχει διαστρωμάτωση και χωρίζονται αναλόγως με την ιδιοκτησία, την παραγωγή και το εισόδημα σε μικρούς, μεσαίους και μεγάλους.

Στη χώρα μας, ο αριθμός των μικρομεσαίων αγροτών και ετεροαπασχολούμενων εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλος, καθώς το ποσοστό τους ξεπερνάει το 80%. Ακριβώς εξαιτίας αυτής της διαστρωμάτωσης, οι αγρότες δεν έχουν όλοι τα ίδια συμφέροντα. Σήμερα μάλιστα, τα συμφέροντα των μεγάλων έρχονται σε αντίθεση, είναι αντικρουόμενα, μ' εκείνα των μικρομεσαίων.

Αυτά τα διαφορετικά συμφέροντα εκφράζουν και υπηρετούν οι «δύο γραμμές» που συγκρούονται και μέσα στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Από τη μια είναι η «γραμμή» του οργανωμένου αγροτικού κινήματος, όπως εκφράζεται από τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, τις Επιτροπές Αγώνα και τις Επιτροπές των Μπλόκων, που υπηρετεί τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών, παλεύοντας ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της εκάστοτε κυβέρνησης, που τους ξεκληρίζει.

Από την άλλη, είναι η «γραμμή» στήριξης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών και εκφράζεται τα τελευταία χρόνια από κάποια «αγροτοσυνδικαλιστικά σχήματα», τα οποία συγκροτούνται ευκαιριακά, κυρίως όταν εκδηλώνονται μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις, με στόχο να τις στρέψουν προς την κατεύθυνση εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγαλοαγροτών.

Τα «σχήματα» αυτά λειτουργούν σαν «Δούρειος Ιππος» μέσα στο αγροτικό κίνημα, παίζοντας το ρόλο που έπαιζαν και παλιότερα οι αλήστου μνήμης τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές αγροτικές οργανώσεις ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ, καθώς και η ΠΑΣΕΓΕΣ, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά «κάθεται στην άκρη», δίνοντάς τους το «πεδίο δράσης». Αλλωστε, πολλοί από τους ηγέτες αυτών των «σχημάτων», που είτε βγαίνουν οι ίδιοι μπροστά, είτε καθοδηγούν «από πίσω» κάποιους από τους νέους που προβάλλονται, είχαν μεγάλη θητεία και δράση σ' αυτές τις τριτοβάθμιες αγροτικές οργανώσεις...

Συνεργοί στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων

Τώρα, λοιπόν, την ώρα που η μεγάλη αγροτική κινητοποίηση, με πάνω από 100 μπλόκα απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, βρίσκεται στην κορύφωσή της και μετά το μεγαλειώδες παναγροτικό - παλλαϊκό συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος, που ενίσχυσε τις αγωνιστικές διαθέσεις, αυτά τα «σχήματα» επιχειρούν να σύρουν τους αγωνιζόμενους αγρότες σε διάλογο με την κυβέρνηση.

Διάλογο, όμως, όχι για τα αιτήματα επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς, όπως καθορίστηκαν μετά από διεξοδική συζήτηση στη σύσκεψη 68 μπλόκων απ' όλη την Ελλάδα, αλλά για τα αιτήματα των μεγαλοαγροτών, τα οποία από μέρες έχουν στείλει «πεσκέσι» στην κυβέρνηση.

Στην ουσία, το αίτημα που θέτουν στην κυβέρνηση είναι ένα και μοναδικό: Να φύγουν από τη μέση οι μικρομεσαίοι αγρότες και να μείνουν στην αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή μόνο οι μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις. Μάλιστα, έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους και αποφάνθηκαν ότι οι αγρότες που χωράνε στην Ελλάδα δεν πρέπει να ξεπερνούν τους 150.000 - 200.000, που σημαίνει ότι θα ξωπεταχθούν εκατοντάδες χιλιάδες ετεροαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι αγρότες.

Πρόκειται για ένα αίτημα, που ανταποκρίνεται πλήρως στις κατευθύνσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, μέσω της οποίας προωθείται το μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και η παραπέρα συγκέντρωση της γης, της παραγωγής και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων σε λίγες μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις.

Αυτό το μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, οι «πρόθυμοι συζητητές» της κυβέρνησης ζητούν να γίνει κυρίως μέσω του μέτρου του διαχωρισμού των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα» και μη. Συγκεκριμένα, προτείνουν ν' αυξηθεί από 35% που είναι σήμερα στο 61% (κατ' άλλους στο 71%) το ποσοστό επί του συνολικού εισοδήματος που θα πρέπει να έχει κάποιος από την απασχόλησή του στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, προκειμένου να χαρακτηριστεί «επαγγελματίας» αγρότης.

Ολα τα άλλα αιτήματα που θέτουν - για το Φορολογικό, το Ασφαλιστικό, το κόστος παραγωγής, τις επιδοτήσεις/ ενισχύσεις, τα ευρωπαϊκά προγράμματα κ.λπ. - αφορούν αποκλειστικά τους λεγόμενους «επαγγελματίες» αγρότες, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι, για όλους τους άλλους, θέτουν ως αίτημα να ισχύσουν εξολοκλήρου τα εξοντωτικά μέτρα που περιλαμβάνονται στα σχέδια της κυβέρνησης.

Αντιπαράθεση στη βάση των αιτημάτων

Για το Ασφαλιστικό, ζητούν να διατηρηθεί ως αυτόνομο Ταμείο ο ΟΓΑ και να χωριστεί, διοικητικά και οικονομικά, σε δύο τμήματα: Σε Ταμείο Ασφάλισης Αγροτών (ΤΑΑ), στο οποίο θα ενταχθούν μόνο οι «επαγγελματίες» αγρότες και οι συνταξιούχοι που προέκυψαν μετά την καθιέρωση της πρόσθετης Ασφάλισης το 1997 και σε Ταμείο Προνοιακής Ασφάλισης (ΤΠΑ), όπου θα ενταχθούν όλες οι υπόλοιπες κατηγορίες ασφαλισμένων σήμερα στον ΟΓΑ. Επίσης, ζητούν να παραμείνουν οι κατηγορίες Ασφάλισης μόνο για τους «επαγγελματίες» αγρότες.

Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες, που δεν θα χαρακτηριστούν «επαγγελματίες», θα μείνουν εκτός του Ταμείου Ασφάλισης Αγροτών και θα μετατεθούν στο Προνοιακό Τμήμα, όπου θα πεταχτούν και οι υπέργηροι συνταξιούχοι αγρότες που δεν έχουν πληρώσει εισφορές στον ΟΓΑ, αλλά είναι οι παππούδες και οι γιαγιάδες της υπαίθρου, που με το μόχθο τους έθρεψαν τη μεταπολεμική Ελλάδα.

Η κυβέρνηση, όπως είναι λογικό κι αναμενόμενο, σπεύδει να κάνει δεκτό με διαρροές στον Τύπο αυτό το αίτημα για αυτόνομο ΟΓΑ για «επαγγελματίες» αγρότες, με τρεις ασφαλιστικές κατηγορίες και με συντελεστή ασφαλιστικών εισφορών 12%, 14% και 20% αντιστοίχως, ενώ οι ασφαλισμένοι θα πληρώνουν και το 6,95% για την Υγεία και το 0,50% για την Αγροτική Εστία. Αλλωστε, επιδιώκει την απαλλαγή του προϋπολογισμού από τη χρηματοδότηση των συντάξεων, που αποτελεί υποχρέωση του 3ου μνημονίου, το οποίο ψήφισαν οι 222 βουλευτές των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Στον αντίποδα, το αίτημα που προβάλλει το οργανωμένο αγροτικό κίνημα για το Ασφαλιστικό είναι σε άλλη κατεύθυνση, αφού στοχεύει στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων όλων των μικρομεσαίων αγροτών και όχι των μεγαλοαγροτών.

Διεκδικεί: Ν' αποσύρει η κυβέρνηση το ασφαλιστικό σχέδιο εξόντωσης των μικρομεσαίων αγροτών. Καμιά αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες. Συντάξεις αξιοπρέπειας. Να ανακληθεί άμεσα η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια που ισχύει σήμερα. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία - Πρόνοια. Να σφραγιστούν όλα τα βιβλιάρια Υγείας του ΟΓΑ χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Για το Φορολογικό, οι «επαγγελματίες» αγρότες ζητούν να φορολογούνται με συντελεστή 13% και 27,5% προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος, αποδεχόμενοι τα πρώτα φορολογικά μέτρα σε βάρος των αγροτών που πήρε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Τελευταία, πρόσθεσαν και το αφορολόγητο ατομικό εισόδημα 12.000 και κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης, κάτω από την πίεση της μικρομεσαίας αγροτιάς, ενώ ουσιαστικά διαπραγματεύονται με την κυβέρνηση να μείνουν αφορολόγητες οι παχυλές ενισχύσεις που εισπράττουν.

Σε άλλη κατεύθυνση κινείται το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, διεκδικώντας: Συνολικό αφορολόγητο καθαρό εισόδημα που είναι αναγκαίο για αξιοπρεπή διαβίωση και εξασφαλίζει τη δυνατότητα καλλιέργειας την επόμενη χρονιά - εισόδημα το οποίο έτσι κι αλλιώς υπόκειται σε εξοντωτική έμμεση φορολογία - και κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης.

Για το κόστος παραγωγής, αποδέχονται τον ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια κι απλώς ζητούν να επανέλθει από το 23%, που το ανέβασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο 13% που το είχε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Θέτουν, επίσης, ως αίτημα φθηνότερο αγροτικό πετρέλαιο και αγροτικό ρεύμα, αλλά μόνο για τους «επαγγελματίες» αγρότες.

Η ποιοτική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σ' αυτό το αίτημα και τη διεκδίκηση του οργανωμένου αγροτικού κινήματος είναι εμφανής και σχετίζεται με τα συμφέροντα ποιων τάσσεται η κάθε πλευρά. Το οργανωμένο κίνημα διεκδικεί για τους μικρομεσαίους αγρότες: Κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια, στις ζωοτροφές, στα τρόφιμα, σε είδη λαϊκής κατανάλωσης και υπηρεσίες, αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως στους εφοπλιστές - άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50%.

Και, βεβαίως, στα αιτήματα των «σχημάτων» δεν συμπεριλαμβάνονται οι διεκδικήσεις του οργανωμένου αγροτικού κινήματος που στρέφονται άμεσα κατά της ΚΑΠ της ΕΕ, όπως:

  • Κατάργηση όλων των άμεσων και έμμεσων περιορισμών της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής που επιβάλλει η νέα ΚΑΠ 2014 - 2020 της ΕΕ, να μην ισχύσουν οι περικοπές στις επιδοτήσεις - ενισχύσεις, σύνδεση των ενισχύσεων με την παραγωγή, το ζωικό κεφάλαιο.
  • Κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν εισόδημα για επιβίωση και συνέχιση της αγροτικής δραστηριότητας. Φθηνά προϊόντα για τις λαϊκές ανάγκες ενάντια στην κερδοσκοπία εμπόρων και βιομηχανιών.
Να απομονωθούν!

Από όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι στη μάχη επιβίωσης που δίνει επί 28 μερόνυχτα στα μπλόκα η μικρομεσαία αγροτιά, αντίπαλός της δεν είναι μόνο η ΕΕ, το ΔΝΤ, η κυβέρνηση, τα άλλα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και στηρίζουν την πολιτική της ΚΑΠ της ΕΕ, αλλά και το «κίνημα των μεγαλοαγροτών», που επιχειρεί εκ των ένδον να υπονομεύσει και να διασπάσει τον αγώνα της, να εκμεταλλευτεί και τις κινητοποιήσεις της, χωρίς να εγκαταλείπει το στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να φύγουν από τη μέση οι μικρομεσαίοι και να μείνουν μόνο οι μεγάλοι.

Ομως, «έχουν γνώσιν οι φύλακες». Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες που μετέχουν στα μπλόκα, όπου δυνάμεις αυτών των «σχημάτων» έχουν το «πάνω χέρι», πρέπει να διαφοροποιηθούν, να τις απομονώσουν και να συνταχθούν με τα αιτήματα που προβάλλει το μπλόκο της Νίκαιας και τα άλλα μπλόκα σ' όλη την Ελλάδα που συμπαρατάσσονται μαζί του.


Π. Ρ.

Δίνουμε με συνέπεια μάχη υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων

Συζήτηση με τον Νίκο Ξουράφη, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, το 34ο Συνέδριο του οποίου ξεκινάει αύριο

Αύριο Παρασκευή ξεκινάει το 34ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Με αφορμή το Συνέδριο και τις αρχαιρεσίες που θα γίνουν την ερχόμενη βδομάδα, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Νίκο Ξουράφη, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου, εκλεγμένο με την παράταξη της «Δημοκρατικής Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ) και πρόεδρο της Πανελλαδικής Ενωσης Ελαιουργοσαπουνοποιών.

***

-- Μέσα σε ποιες συνθήκες γίνεται το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και πώς σχεδιάζουν να παρέμβουν οι ταξικές δυνάμεις;

-- Το εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο του ΕΚΠ γίνεται σε μια περίοδο κλιμάκωσης της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού από πλευράς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της ΕΕ, του κεφαλαίου. Συγχρόνως, όμως, είναι και περίοδος που έχουμε κλιμάκωση της πάλης από πλευράς των εργαζομένων για να μην περάσει ο νόμος - λαιμητόμος για το Ασφαλιστικό.

Στο χώρο του Πειραιά είναι συγκεντρωμένη πολυάριθμη εργατική τάξη, συγκεντρωμένη σε κλάδους όπως το Μέταλλο, οι Μεταφορές, το Εμπόριο και άλλες υπηρεσίες, ενώ κατοικεί και ένα σημαντικό κομμάτι βιομηχανικών εργατών. Η μισθωτή εργασία συγκεντρώνει το 75% των απασχολούμενων, ενώ η ανεργία είναι σε πολύ υψηλά ποσοστά. Παραμένει η βασική επιδίωξη του κεφαλαίου να μετατραπεί ο Πειραιάς σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη».

Η ταξική διοίκηση του Εργατικού Κέντρου βρέθηκε στο πλευρό των εργαζομένων του Πειραιά σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη (φωτ. από απεργία των ναυτεργατών)
Η ταξική διοίκηση του Εργατικού Κέντρου βρέθηκε στο πλευρό των εργαζομένων του Πειραιά σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη (φωτ. από απεργία των ναυτεργατών)
Οι λαϊκές γειτονιές του Πειραιά, κυρίως στα χρόνια της κρίσης, έχουν χτυπηθεί ιδιαίτερα. Δεν είναι μόνο η φτώχεια, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η υπονόμευση και κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, το ξήλωμα δικαιωμάτων στην Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, αλλά και η συρρίκνωση της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, η απαξίωση των ναυπηγείων, το χτύπημα των δικαιωμάτων στους ναυτεργάτες, το κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων και ειδικά μικρομάγαζων.

Στο Συνέδριο του ΕΚΠ, η προσπάθεια που θα κάνουν οι ταξικές δυνάμεις είναι πρώτα απ' όλα να αναδειχθούν:

  • Οι πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, η πραγματική αφετηρία της επίθεσης που γεννούν τα προβλήματα και οι υπεύθυνοι.
  • Η ανάγκη εναντίωσης στις πολιτικές δυνάμεις που είναι φορείς και εκτελεστές των αντιλαϊκών πολιτικών.
  • Η προβολή και διεκδίκηση πλαισίου αιτημάτων που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες.
  • Οι ευθύνες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού των δυνάμεων του ΜΕΤΑ, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, οι οποίοι με τη στάση τους και τις θέσεις τους, έβαλαν εμπόδια στη δράση των εργαζομένων, υπονόμευαν τους αγώνες, στήριζαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις επιλογές των κυβερνήσεων (αγανακτισμένοι, πλατείες, μνημόνια - αντιμνημόνια, κυβερνητικές λύσεις, απεργοσπασία κ.λπ.).
  • Η ανάγκη να μαζικοποιηθούν τα σωματεία, με όλο και περισσότερους να μπαίνουν στην οργάνωση της πάλης.
  • Η διέξοδος που έχει ανάγκη ο λαός.

Ο Νίκος Ξουράφης
Ο Νίκος Ξουράφης
Ταυτόχρονα, παλεύουμε να γίνει ένα σημαντικό βήμα στην ανατροπή της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα του Πειραιά, με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενίσχυση της ΔΕΣΚ και του ΠΑΜΕ.

-- Κι από αυτό το Συνέδριο δεν έλειψαν τα κρούσματα νοθείας. Μπορείτε να μας αναφέρετε ορισμένα παραδείγματα για το πώς διαμορφώνονται οι συσχετισμοί;

-- Είναι γεγονός ότι οι δυνάμεις της εργοδοσίας θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να εμποδίσουν να εκφραστεί στο Συνέδριο του ΕΚΠ ο πραγματικός συσχετισμός δύναμης, η δυνατότητα το εργατικό κίνημα να παλέψει από καλύτερες θέσεις για τα δικαιώματά του.

Βεβαίως, αυτό το κάνει με σωματεία ανύπαρκτα, τα οποία δεν βγάζουν ούτε μια ανακοίνωση, αλλά εμφανίζουν δεκάδες και εκατοντάδες ψηφίσαντα μέλη. Σωματεία που ψηφίζουν με καταστάσεις από τα γραφεία προσωπικού εταιρειών. Εχουμε σωματεία που κάνουν ακόμα εκλογές με το πλειοψηφικό σύστημα!

Αυτός, αν θέλετε, είναι ακόμα ένας λόγος για να προβληματιστούν, να σκεφτούν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων που θα πάρουν μέρος στο Συνέδριο. Τους καλούμε, κρατώντας τις όποιες διαφορές τους, να στηρίξουν την παράταξη της ΔΕΣΚ, τη μόνη συνεπή δύναμη απέναντι στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

-- Κάνοντας έναν απολογισμό της θητείας που οι ταξικές δυνάμεις είχαν την προεδρία στο Εργατικό Κέντρο αλλά όχι την πλειοψηφία, ποιες δυνατότητες εκτιμάτε ότι ανοίγονται και ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες;

-- Παρά τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης στο ΕΚΠ, οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για να οργανωθεί η πάλη της εργατικής τάξης στον Πειραιά, αξιοποιώντας και τη θέση του προέδρου του ΔΣ, για να γίνουν βήματα μπροστά στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Εγιναν προσπάθειες να υπάρξουν εστίες αντίστασης στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική. Με τις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, τις κινητοποιήσεις των μεταλλεργατών, των εμποροϋπαλλήλων, των καθαριστριών, των εργατών στα ελαιουργοσαπουνοποιεία.

Με τις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, την πάλη ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στους πλειστηριασμούς, για το δικαίωμα του λαού στην Υγεία, για τα προβλήματα στην Παιδεία, ενάντια στη φοροληστεία, στις αυξήσεις στα εισιτήρια. Πήραμε πρωτοβουλίες για ανέργους, συμμετέχοντας και στις Λαϊκές Επιτροπές.

Δίνουμε τη μάχη απέναντι στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού», που αποτελεί την πέμπτη φάλαγγα μες την εργατική τάξη. Δίνουμε τη μάχη απέναντι σε αυτούς που θέλουν την εργατική τάξη ουρά του κεφαλαίου και τους απασχολεί η ανταγωνιστικότητα, όπως συμβαίνει άλλωστε και με τις άλλες δυνάμεις στο ΕΚΠ.

Πατώντας ακριβώς στη δράση μας, που ασφαλώς δεν μας ικανοποιεί, θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα αν η πλειοψηφία άνηκε στη ΔΕΣΚ. Στηριζόμενοι στους δεσμούς που έχουμε αναπτύξει με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, πιστεύουμε ότι το Συνέδριο μπορεί να πάει ένα βήμα μπροστά, να είναι πραγματικά ένα συνέδριο αλλαγής συσχετισμού προς όφελος της εργατικής τάξης.

Να δώσουμε τη δυνατότητα στις δυνάμεις που πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης, που έχουν αταλάντευτο μέτωπο απέναντι σε κυβέρνηση - ΕΕ - εργοδοσία, να δώσουν προοπτική στον αγώνα της εργατικής τάξης.

-- Ποια είναι η θέση των ταξικών δυνάμεων στο ΕΚ σε ό,τι αφορά την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του λιμανιού; Πώς βλέπετε τις κινήσεις άλλων δυνάμεων (Δήμος, σωματεία, Εμπορικό Επιμελητήριο, Εμπορικός Σύλλογος κ.ά.), που έχουν σαν σύνθημα «όχι στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού»;

-- Η κυβέρνηση ολοκλήρωσε το διαγωνισμό πώλησης του 67% του ΟΛΠ. Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ έρχεται να προστεθεί στα νέα αντιλαϊκά μέτρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και εργοδοσίας, που ξεθεμελιώνουν την Κοινωνική Ασφάλιση, λεηλατούν το εισόδημά μας με τη φοροληστεία, συνεχίζουν την επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στις εργασιακές σχέσεις.

Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων μαζί με τους ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, προωθεί συνολικά τις ιδιωτικοποιήσεις μιας σειράς υποδομών, ενώ φαίνεται καθαρά η σύγκρουση για τη μοιρασιά μεταξύ μονοπωλίων.

Γι' αυτό έχουν φτιαχτεί συμμαχίες συμφερόντων, που η κάθε μία διεκδικεί να προχωρήσει το δικό της σχέδιο. Εδώ μπλέκονται ξένα μονοπώλια και ντόπιοι επιχειρηματίες, πολιτικές δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, δήμοι του ευρύτερου Πειραιά, δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Και αυτό γιατί το λιμάνι του Πειραιά είναι ζωτικής σημασίας για το κεφάλαιο. Περιμένουν διάφοροι επιχειρηματίες να βγουν κερδισμένοι, δυναμώνοντας παράλληλα την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αλλωστε, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι η κάλυψη των αναγκών του λαού.

Εδώ να σημειώσουμε ότι οι πλειοψηφίες της ΟΜΥΛΕ και των σωματείων στον ΟΛΠ έχουν τεράστιες ευθύνες. Στήριξαν πλήρως τη στρατηγική του κεφαλαίου όλα αυτά τα χρόνια, βάζουν πλάτη να περνάει αυτή η πολιτική.

Ακόμα και σήμερα, στη φάση έντασης της επιθετικότητας του κεφαλαίου και του πολιτικού της προσωπικού, δίνουν χρόνο στα μονοπώλια, καλλιεργούν αυταπάτες, τη λογική του μικρότερου κακού, του «κοινωνικού εταιρισμού», οδηγούν στη δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος των εργατοϋπαλλήλων του κλάδου.

Σπέρνουν την απογοήτευση και σπρώχνουν τους εργαζόμενους στον ΟΛΠ να ψάχνουν και να διεκδικούν μεταβατικές ή ατομικές λύσεις.

Η άποψή μας είναι ότι το λιμάνι μπορεί να λειτουργήσει σε όφελος του λαού, μόνο στο πλαίσιο ενός δρόμου ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα έχει την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας και όχι την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, με τους εργαζόμενους να κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν, έτσι ώστε το λιμάνι και άλλες υποδομές να είναι ενταγμένες σε αποκλειστικά ενιαίους κρατικούς φορείς μεταφορών και ναυπηγικής βιομηχανίας, που ως λαϊκή περιουσία να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ