Πέμπτη 24 Δεκέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Η επίθεση στο Ασφαλιστικό είναι αιτία πολέμου!

Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στο μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης και την προετοιμασία για νέα πανεργατική πανελλαδική απεργία

Από κινητοποίηση των ταξικών δυνάμεων τον περασμένο Οκτώβρη
Από κινητοποίηση των ταξικών δυνάμεων τον περασμένο Οκτώβρη
Η επίθεση στο Ασφαλιστικό είναι αιτία πολέμου!

Προετοιμαζόμαστε για σκληρή αναμέτρηση!

Να μην περάσει το νέο έγκλημα!

Να μη μας πιάσουν στον ύπνο!

Προετοιμαζόμαστε άμεσα για μεγάλη απεργία, στον αντιασφαλιστικό όλεθρο!

Από τη στάση μας και τη συμμετοχή μας στους αγώνες θα εξαρτηθεί η έκβαση της μάχης!

Η κλιμάκωση της δράσης για την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων απαιτεί τη συμμετοχή μας στους αγώνες, την οργάνωσή μας στα σωματεία, στους συλλόγους. Να ακουστεί δυνατά η φωνή μας. Ο λαϊκός ξεσηκωμός είναι το μόνο όπλο που μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Να βουλιάξουν από οργή και αγανάκτηση όλες οι πόλεις, να νεκρώσουν τα εργοστάσια, όλοι οι χώροι δουλειάς και λαϊκές - εργατικές γειτονιές.

Ετοιμάζονται να φέρουν γρήγορο θάνατο για το Ασφαλιστικό!

Πρέπει να τους σταματήσουμε, είναι στο χέρι μας!

Η σφοδρότητα της επίθεσης που ετοιμάζουν στην Κοινωνική Ασφάλιση, μας φέρνει αντιμέτωπους με καταστάσεις που αντιμετώπιζαν οι εργαζόμενοι το 19ο αιώνα. Η επίθεση που δεχόμαστε, δε φέρνει απλώς κάποια νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, αλλά συνολικά την ταφόπλακα των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, τη διάλυση του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης είχε απομείνει.

Κυβέρνηση, ΕΕ, επιχειρηματικοί όμιλοι μας θέλουν με το κεφάλι σκυμμένο, να παραμιλάμε και να ψιθυρίζουμε «πως υπάρχουν και χειρότερα»! Γι' αυτό μαζί με την ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, με τις συνεχείς απολύσεις, με τις καθυστερήσεις δεδουλευμένων, μέχρι και «λοκ άουτ», πολλαπλασιάζουν τους εκβιασμούς, τις απειλές, τις ψεύτικες υποσχέσεις, επαναφέρουν και δημιουργούν νέα διλήμματα, επεξεργάζονται σχέδια για να μας ξεγελάσουν, να μας βάλουν στη γωνιά!

Το Ασφαλιστικό για τα αφεντικά είναι κόστος!

Για εμάς είναι η ζωή μας!

Το Ασφαλιστικό δεν είναι μόνο η σύνταξη, όπως πολλοί θεωρούν. Οι συντάξεις είναι η μια πλευρά προστασίας και αξιοπρεπούς ζωής, μετά τον εργάσιμο βίο! Το Ασφαλιστικό περιέχει όλο το πλαίσιο προστασίας κάθε εργάτη, κάθε εργαζόμενης, κάθε νέου! Είναι η Ασφάλιση του μικρού παιδιού, τα εμβόλιά του. Είναι το φάρμακό μας όταν αρρωστήσουμε. Είναι το επίδομα ασθένειας, οι ιατρικές εξετάσεις, οι παροχές Υγείας και Πρόνοιας συνολικά. Είναι η προστασία της μητρότητας, με τα επιδόματα κυοφορίας και λοχείας. Είναι η προστασία μας στον επαγγελματικό κίνδυνο, στις επαγγελματικές ασθένειες, για να μη γινόμαστε θύματα εργοδοτικών εγκλημάτων.

Δε θα παραιτηθούμε από τη ζωή μας!

Μας λένε να ξεχάσουμε πως θα υπάρχει ένα δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης που θα καλύπτει τον εργαζόμενο και την οικογένειά του, αλλά η Ασφάλιση να γίνει προσωπική υπόθεση ανάλογα με τις εισφορές και παροχές στον καθένα αναλόγως την τσέπη του. Να είμαστε εκτεθειμένοι στις ασθένειες, στον επαγγελματικό κίνδυνο και η εργοδοσία και το κράτος να σου κλέβουν τον κόπο και τον ιδρώτα σου, δίνοντας πενιχρές υπηρεσίες επιπέδου πτωχοκομείου.

Στην αρχή, προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο προτείνοντας τάχα «ισοδύναμα» μέτρα! Τώρα, κάθε μέρα λένε κάτι διαφορετικό, με στόχο να σκορπίσουν σύγχυση, να δυναμώσουν τη λογική «διαίρει και βασίλευε», να αποκρύψουν τη σφαγή που θα γίνει στο Ασφαλιστικό, με νέες μειώσεις στις συντάξεις, αύξηση των ορίων ηλικίας μέχρι τα βαθιά γεράματα, με μείωση των κοινωνικών παροχών στην Υγεία και την Πρόνοια!

Δε θα παραδώσουμε την Ασφάλισή μας στα νύχια των αρπακτικών!

Η ιδιωτική Υγεία και Ασφάλιση τροφοδοτούνται από την κυβερνητική πολιτική της συνειδητής απαξίωσης της Κοινωνικής Ασφάλισης, των συντάξεων και των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας.

Ο διαρκής πόθος των μεγάλων επιχειρηματιών της Υγείας, για αποχώρηση του κράτους και της εργοδοσίας από τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος, αποτελεί την έναρξη χρυσών δουλειών με ζεστό χρήμα για τα αρπακτικά των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και των μεγαλεμπόρων της Υγείας.

ΕΡΓΑΤΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ, ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται να κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Πιστή στο άρμα της ΕΕ, ακολουθεί κατά γράμμα μία - μία τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Το κύμα των αντιλαϊκών μέτρων δε λέει να κοπάσει! Το νέο έτος πρέπει να μας βρει ετοιμοπόλεμους! Οι δύο απεργιακές μάχες Νοέμβρη και Δεκέμβρη έδειξαν ότι η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες μας, στην οργάνωσή μας. Με ισχυρό ταξικό μέτωπο, μπορούμε να καθυστερούμε, να ματαιώνουμε σχεδιασμούς και μέτρα, αλλά αυτό δε φτάνει. Πρέπει να βάλουμε μπρος για να πάρουμε πίσω αυτά που χάσαμε, για νέες κατακτήσεις!

Για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, θα πρέπει να χάσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι!

Σήμερα δεν αρκεί οργή, η αγανάκτηση από τη διάψευση των όποιων ελπίδων! Απαιτούνται αγώνες επιθετικοί, σκληρές αναμετρήσεις, που θα στρέφονται ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αγώνες με σταθερό το μέτωπο σε κυβέρνηση - ΕΕ - κεφάλαιο και στο νέο και παλιό κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που προσπαθεί να ξεγελάσει τους εργαζόμενους προσπαθώντας να συμβιβάσει τα αντίθετα, τα συμφέροντα του εργοδότη με του εργαζόμενου, να συμφιλιώσει τις ανάγκες μας με τα κέρδη της εργοδοσίας.

Η φροντίδα για την Υγεία, την Πρόνοια, τις συντάξεις είναι δικαίωμα του λαού, βασικό συστατικό της ανάπτυξης και της κοινωνικής προόδου. Καλούμε τους εργαζόμενους, τα σωματεία, τη νεολαία σε διαρκή επαγρύπνηση. Η ανακοίνωση των νέων μέτρων από την κυβέρνηση να απαντηθεί αγωνιστικά, την πρώτη ώρα και μέρα, σε κάθε πόλη.

Η Ασφάλιση είναι δικαίωμα!

Οι δεκάδες Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, καλούν τους εργαζόμενους, τον εργαζόμενο λαό, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε το νέο έγκλημα, να αγωνιστούμε για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που θα περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας.

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

-- Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για τις εξελίξεις στο μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης και την προετοιμασία της νέας πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας το Γενάρη.

-- Πείρα από τη δράση των ταξικών δυνάμεων στα σούπερ μάρκετ του νομού Καβάλας.

-- Ρεπορτάζ για τους ρητινοπαραγωγούς της Εύβοιας.

-- Στιγμές από τον αγώνα των βυρσοδεψεργατών στη Σάμο, μέσα από το αρχείο του σωματείου τους, που παραδόθηκε στο Εργατικό Κέντρο.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Ορισμένα στοιχεία για τη ρητίνη και την παραγωγή της

Τα βασικά παράγωγα της ρητίνης είναι το νέφτι και το κολοφώνιο, ενώ σε 70 ανέρχονται τα υποπροϊόντα της
Τα βασικά παράγωγα της ρητίνης είναι το νέφτι και το κολοφώνιο, ενώ σε 70 ανέρχονται τα υποπροϊόντα της
Στην αρχαιότητα, η νύμφη Πίττυς μεταμφιέστηκε σε πεύκη, για να αποφύγει το θεό του δάσους Πάνα. Η μεταμφίεσή της έμελλε, χιλιάδες χρόνια αργότερα, να αποβεί σωτήρια για εκατοντάδες οικογένειες ορεινών περιοχών που ζουν από το «αίμα που ρέει στις φλέβες της», τη ρητίνη.

Η ρητινοκαλλιέργεια είναι γνωστή στην Ελλάδα τουλάχιστον από το 300 π.Χ., οπότε και συναντάμε την πρώτη αναφορά στο έργο του μαθητή του Αριστοτέλη, Θεόφραστου, «Περί Φυτών». Στο ίδιο έργο γίνεται αναφορά και στη διαδικασία παραγωγής μιας κολοφώνιας πίσσας, που χρησιμοποιούνταν για φωτισμό, για τη στεγανοποίηση των ξύλινων ενώσεων των πλωτών μέσων της εποχής κ.ά. Αργότερα, στην εποχή του Βυζαντίου στη ρητίνη βασίστηκε το υγρό πυρ και στην επανάσταση του '21 το προϊόν πυρπόλησης του τουρκικού στόλου.

Σήμερα, τα βασικά παράγωγα της ρητίνης - προϊόν ανανεώσιμο, εξαγώγιμο, φιλικό προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον - είναι το νέφτι και το κολοφώνιο, ενώ σε 70 ανέρχονται τα υποπροϊόντα της, μεταξύ αυτών: Καλλυντικά χρώματα, βερνίκια, συνθετικό καουτσούκ, κόλλες, αδιάβροχα εξώφυλλα, μελάνι τυπογραφείου, πρώτες ύλες αρωματοποιίας, στερεωτικά μαλλιών, αποτριχωτικό κερί.

Η ρητίνη χρησιμοποιείται και στην ιατρική φαρμακευτική, οι φαρμακευτικές της ιδιότητες είναι εμπειρικά γνωστές στα ρητινοπαραγωγά χωριά, όπου πολλοί τη χρησιμοποιούν σε ρευστή μορφή για την επούλωση τραυμάτων.

Φθίνουσα πορεία

Στην Ελλάδα, η ρητινοπαραγωγή για τελευταία φορά το 1962 άγγιξε τους 42.000 τόνους, έκτοτε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Το 1975 η ρητινοπαραγωγή στην Ελλάδα πέφτει στους 18.500 τόνους και ο αριθμός των ρητινοκαλλιεργητών στους 5.900. Το 1978, ο αριθμός των ρητινοκαλλιεργητών πέφτει στους 3.900, η ρητινευόμενη έκταση στα 820.000 στρέμματα και η παραγωγή στους 11.000 τόνους.

Η φθίνουσα πορεία συνεχίζεται τις δεκαετίες του '80 και του '90. Το 1996 ο αριθμός των ρητινοκαλλιεργητών έχει μειωθεί στους 1.883, η ρητινευόμενη έκταση στα 394.406 στρέμματα, η ρητινοπαραγωγή στους 5.955 τόνους, οι αριθμοί αυτοί σήμερα καταγράφουν αυξητική τάση.

Η ρητινοκαλλιέργεια διαρκεί 9 περίπου μήνες. Αρχίζει το Φλεβάρη - Μάρτη, με τον καθαρισμό του υπορόφου των δέντρων, τη διάνοιξη των μονοπατιών και το πρώτο πελέκημα των πεύκων, μία μικρή τομή ή δύο, ανάλογα με τη διάμετρο του πεύκου, που περιχύνεται με ερεθιστική καυστική ουσία, απ' όπου εκλύεται η ρητίνη και καταλήγει σε πλαστικές σακούλες, καρφωμένες κάτω ακριβώς απ' την τομή, που αντικαθίστανται όταν γεμίσουν.

Θα ακολουθήσουν όλη τη σεζόν 8 - 9 «σκεπάρνια» και στα τέλη του Οκτώβρη, ανάλογα και με τις καιρικές συνθήκες (αν βρέξει ο πεύκος ψύχεται και η ροή σταματά ή επιβραδύνεται), αρχίζει η συγκομιδή, η συγκέντρωση της παραγωγής σε δεξαμενές και η πώλησή της.

Φροντιστές και φύλακες του δάσους

Η συνεισφορά των ρητινοκαλλιεργητών ήταν και παραμένει τεράστια. Αποψίλωση του δάσους από χαμηλούς θάμνους, ξερά κλαδιά κ.λπ. Ανοιγμα ή καθαριότητα δρόμων για να προσεγγίζουν τα δέντρα τους. Φροντίδα να μένουν ανοιχτές οι ζώνες πυροπροστασίας. Με υποδειγματική οργάνωση μεριμνούν για την προστασία των δέντρων. Σ' αυτούς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι τα ρητινεύσιμα πευκοδάση υπάρχουν ανέπαφα έως σήμερα.

Στα λημέρια τους δύσκολα πατάει πόδι εμπρηστής ή λαθροϋλοτόμος. Πολλές πυρκαγιές έσβησαν στο ξεκίνημά τους χάρη στη δική τους άμεση επέμβαση κι άλλες τόσες η Πυροσβεστική τούς έχει συμβουλευτεί για να προσεγγίσει στον τόπο πυρκαγιάς, αφού γνωρίζουν το δάσος καλύτερα από τον καθένα. «Δάση που ρητινεύονται, δύσκολα καίγονται» συνηθίζουν να λένε στην Εύβοια.

Σήμα κινδύνου απ' τους ρητινοπαραγωγούς

Ο «Ριζοσπάστης» τούς συνάντησε στη Βόρεια Εύβοια και συζήτησε μαζί τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν

Ρητινοπαραγωγός επί το έργον...
Ρητινοπαραγωγός επί το έργον...
Καλοκαίρι ακόμα, στον Κρυονερίτη της Βόρειας Εύβοιας, ένα κατάφυτο χωριό «γαντζωμένο» σε μια πλαγιά, συζητάμε με ρητινοκαλλιεργητές για τα πολλά, συσσωρευμένα, προβλήματά τους. Το ρεπορτάζ, λόγω των εκλογών και των εξελίξεων που ακολούθησαν, δημοσιεύεται μόλις τώρα, δίχως όμως στο διάστημα που μεσολάβησε να έχει υπάρξει καμία θετική εξέλιξη σε κανένα ζήτημα απ' όσα απασχολούν τους χιλιάδες εργάτες στα δάση της Βορειοκεντρικής Εύβοιας και όχι μόνο.

Στην παρέα μας ο πρόεδρος του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών Εύβοιας, Κ. Χατζής και τα μέλη του ΔΣ, Γ. Γερογιάννης, Γ. Γεραντώνης, Γ. Φεγγερός και Θ. Ευσταθίου. Μαζί μας και ο Γ. Παπασταμούλης, πρόεδρος του Δασικού Συνεταιρισμού του Κρυονερίτη.

Πάνω από 1.000 οικογένειες ζουν από τη ρητίνη

Στη Βορειοκεντρική Εύβοια παράγεται το 80% της συνολικής παραγωγής ρητίνης στην Ελλάδα. Περισσότερες από 1.000 οικογένειες ζουν απ' την καλλιέργεια του πεύκου, δουλειά κοπιαστική, σε αντίξοες συνθήκες, με πενιχρές ωστόσο απολαβές. Την περίοδο της καλλιέργειας και της συγκομιδής της ρητίνης, οι παραγωγοί διανύουν καθημερινά τεράστιες αποστάσεις μέσα στο δάσος, φορτωμένοι με τα σύνεργά τους, ακόμα κι όταν οι καιρικές συνθήκες είναι ανυπόφορες για όλους τους υπόλοιπους.

Τα τελευταία χρόνια, η καπιταλιστική κρίση και η συνακόλουθη αλματώδης αύξηση της ανεργίας ανάγκασαν πολλούς εσωτερικούς μετανάστες να επιστρέψουν στην Εύβοια, αναζητώντας «τροφή» στο δάσος που έθρεψε τους προγόνους τους. Εδώ και πέντε χρόνια, η παραγωγή έχει διπλασιαστεί και ανέρχεται πια στους 5.500 τόνους ετησίως, με αυξητική τάση.

Την παραγωγή απορροφά στο σύνολό της μια βιομηχανία - μονοπώλιο. Πληρώνει στους ρητινοπαραγωγούς το ...συγκλονιστικό ποσό των 0,25 ευρώ το κιλό κι αυτά με καθυστερήσεις. Οι εύλογες διαμαρτυρίες τους αντιμετωπίζονται με εκβιασμούς: ή αποδέχονται αυτά που δίνει ο βιομήχανος ή δεν παίρνουν τη βεβαίωση ότι την πούλησαν, που πρέπει μετά να προσκομίσουν στις δημόσιες υπηρεσίες για να τους δοθεί η οικονομική ενίσχυση απ' το κράτος.

Η ενίσχυση αυτή δίνεται στους ρητινοκαλλιεργητές σαν ανταμοιβή της δουλειάς που κάνουν μέσα στο δάσος και της προστασίας που του παρέχουν από εμπρηστές και λαθροϋλοτόμους, υποκαθιστώντας ουσιαστικά το κράτος. Δίνεται, όμως, ολοένα και πιο μειωμένη και με ολοένα και μεγαλύτερες καθυστερήσεις.

Απ' το 2010, η οικονομική ενίσχυση - που τα παλιότερα χρόνια υπολογιζόταν βάση ενός μαθηματικού τύπου που προσμετρούσε το μέσο όρο της απόδοσης ενός δέντρου, τα δέντρα ανά στρέμμα δάσους κ.λπ. - συνδέθηκε με τον κατώτατο μισθό και καταβαραθρώθηκε μαζί του. Πρακτικά, τα τελευταία χρόνια, στους ρητινοκαλλιεργητές οι κυβερνήσεις μοιράζουν όσα λένε ότι έχουν να τους διαθέσουν, κάθε χρόνο και λιγότερα, που κι αυτά αργούν απελπιστικά πολύ να φτάσουν στους δικαιούχους τους. Ετσι, ακόμα περιμένουν την ενίσχυση του 2014 και ούτε λόγος γι' αυτή του 2015...

Χτυπήματα από παντού

Μαζί με αυτά, οι ρητινεργάτες που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ με ένσημα ανάλογα της παραγωγής τους, είδαν να μειώνεται το ποσό και η διάρκεια του ταμείου ανεργίας που παίρνουν τους χειμερινούς μήνες, οπότε και τα πεύκα «ξεκουράζονται».

Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης - εντάσσονται στα Βαρέα - ανέβηκε στα 62 και είναι θέμα χρόνου να φτάσει στα 67 χρόνια, ηλικία απαγορευτική για να συνεχίσει κάποιος να κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά. Σαν μην έφταναν τα παραπάνω, ενώ είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, ενδέχεται να φορολογηθούν σαν αγρότες, επειδή το ίδιο το κράτος φαίνεται να προσανατολίζεται στο να προσμετρά την οικονομική ενίσχυση που τους δίνει σαν στρεμματική!

Η τιμή του προϊόντος που κατρακυλά, η οικονομική ενίσχυση που δε δίνεται, το ύψος και η διάρκεια της επιδότησης της ανεργίας που μειώνονται, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης που αυξάνονται μαζί με τη φορολογία, συνθέτουν ένα πλέγμα προβλημάτων που καθιστούν ασύμφορη την ενασχόληση με τη ρητινοκαλλιέργεια και που αν συνεχιστούν, θα στερήσουν απ' το δάσος τους φυσικούς του φρουρούς κι απ' αυτούς τη δυνατότητα να ζουν τις οικογένειές τους δουλεύοντας στο δάσος.

Παλιά, εισέπρατταν λόγια συμπάθειας και αναγνώρισης της προσφοράς τους, τώρα εισπράττουν απλά αδιαφορία. Παρά τις προσπάθειές τους μήνες τώρα, δε στάθηκε ακόμα δυνατό να επικοινωνήσουν με τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Β. Αποστόλου, ο οποίος, ως συντοπίτης τους που είναι, επισκεπτόταν τακτικά τα χωριά, όταν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούσε τη διακυβέρνηση, μοιράζοντας «θα» με τη σέσουλα στους ρητινοκαλλιεργητές...

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ
Πείρα από την παρέμβαση στους εργαζόμενους των σούπερ μάρκετ

Από τις παρεμβάσεις του σωματείου στο σούπερ μάρκετ «Carrefour - Μαρινόπουλος» στην Καβάλα
Από τις παρεμβάσεις του σωματείου στο σούπερ μάρκετ «Carrefour - Μαρινόπουλος» στην Καβάλα
Το Σωματείο Εποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Καβάλας ιδρύθηκε το 2003, με στόχο να συσπειρώσει τους χιλιάδες εργαζόμενους στον κλάδο του Εμπορίου, αλλά και σε άλλους δυναμικούς κλάδους, όπως ο Τουρισμός - Επισιτισμός.

Υιοθέτησε πλαίσιο πάλης που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, στην ανάγκη να παραμεριστεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, που εκφράζεται εδώ και δεκαετίες από την πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Καβάλας, με σωματεία - «σφραγίδες», συσχετισμούς που διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό με την απευθείας παρέμβαση της εργοδοσίας, με εκτεταμένα φαινόμενα νοθείας.

Στο σχεδιασμό της δράσης, το σωματείο έριξε βάρος στην παρακολούθηση των εξελίξεων στους αντίστοιχους κλάδους. Τέτοιες είναι οι απολύσεις και τα κλεισίματα μικροκαταστημάτων με λίγους υπαλλήλους, η εντατικοποίηση της δουλειάς στα πολυκαταστήματα, η μεταβολή των ΣΣΕ προς το χειρότερο, αλλά και το άνοιγμα δεκάδων νέων καταστημάτων εστίασης - αρκετά ανήκουν σε αλυσίδες πανελλαδικής εμβέλειας - καθώς και η πρόβλεψη για τη δημιουργία νέων μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, αφού η αύξηση της τουριστικής κίνησης συνεχίζεται χρόνο με το χρόνο.

Σταθερά, βελτιωνόταν η λειτουργία του ΔΣ, η στοχευμένη παρουσία συνδικαλιστών σε χώρους με υψηλή για τα δεδομένα της περιοχής συγκέντρωση εργαζομένων, ενώ συγκροτήθηκε και σωματειακή επιτροπή στον Τουρισμό, που αποτελεί προπομπό για τη δημιουργία αντίστοιχου κλαδικού σωματείου. Ολα αυτά συνέβαλαν στο να ανεβαίνει το κύρος του σωματείου στους εργαζόμενους.

Σημείο καμπής οι πρόσφατες αρχαιρεσίες

Σημείο καμπής, όμως, ήταν οι πρόσφατες αρχαιρεσίες του σωματείου, όπου αναδείχτηκαν οι πραγματικές δυνατότητες. Από 103 ψηφίσαντες πριν από τρία χρόνια και την εκλογή δύο αντιπροσώπων για το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου και ενός για την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν 335 εργαζόμενοι, εκλέχτηκαν έξι αντιπρόσωποι για το συνέδριο του ΕΥΚ και τρεις για την Ομοσπονδία.

Παράλληλα, αναδείχθηκαν στο ΔΣ νέοι εργαζόμενοι, πρωτοπόροι στο χώρο τους, διευρύνθηκε το ψηφοδέλτιο και επομένως ο αριθμός των μελών του σωματείου που μπορούν και θέλουν να συμβάλουν στη δράση του. Στο σχεδιασμό της μάχης των εκλογών, το σωματείο έδωσε προτεραιότητα στα μεγάλα Σούπερ Μάρκετ της περιοχής, προσπάθησε και πέτυχε να έχει υποψηφίους που εργάζονται σ' αυτά.

Για παράδειγμα, στο νομό Καβάλας υπάρχουν τρία καταστήματα της αλυσίδας «Αρβανιτίδης», δυο στη Θάσο με 18 εργαζόμενους και ένα στην Τούζλα με 9 εργαζόμενους. Με αφορμή τις αρχαιρεσίες και «πατώντας» στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, έγινε σχεδιασμένο άνοιγμα, με στόχο να γραφτούν στο κλαδικό σωματείο και παράλληλα να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις που αποφάσιζε το πανελλαδικό σωματείο.

Οργανώθηκαν συσκέψεις, ατομικές συζητήσεις, με στόχο να σπάσει η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, το «τίποτα δεν γίνεται», που σε μεγάλο βαθμό κυριαρχούσε στους εργαζόμενους. Παράλληλα, το ΔΣ οργάνωσε παρεμβάσεις σε εργοδοσία, ΣΕΠΕ και περιφέρεια, για να αναδείξει τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι εργαζόμενοι.

Συμμετοχή των εργαζομένων στο σχεδιασμό

Οι παρεμβάσεις και τα «μικρά» αποτελέσματα που έφεραν, επέδρασαν στη συνείδηση των εργαζομένων και κατανοήθηκε καλύτερα πως το σωματείο δεν είναι μόνο λόγια, αλλά πριν απ' όλα κρίνεται από τις πράξεις του. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εργαζόμενοι στη Θάσο, κατά τη θερινή περίοδο (αρχές Ιούνη - τέλος Σεπτέμβρη) δούλευαν 30 μέρες το μήνα, χωρίς ρεπό, άδειες, Κυριακές και με διευρυμένο ωράριο έως 11 το βράδυ.

Μετά τις παρεμβάσεις του σωματείου, δεν πέρασε η διεύρυνση του ωραρίου, δεν εργάζονται Κυριακές, παίρνουν κανονικά ρεπό και άδειες. Η δουλειά με αυτούς τους εργαζόμενους οδήγησε, ώστε στις 12 Νοέμβρη να συμμετάσχουν καθολικά στην πανεργατική πανελλαδική απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο νησί, με δικό τους μπλοκ.

Σημαντική παράμετρος της δουλειάς ήταν η προσπάθεια του σωματείου να συμμετέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στη λήψη των αποφάσεων και στην υλοποίησή τους, να συζητιούνται οι δυσκολίες. Στο συγκεκριμένο χώρο χρεώθηκε από το Σωματείο συγκεκριμένο μέλος του ΔΣ, με σταθερή - καθημερινή σχεδόν επαφή με τους εργαζόμενους. Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε η καλή συνεργασία κλαδικού - επιχειρησιακού σωματείου, στο οποίο εκλέχτηκαν εργαζόμενοι από τα παραπάνω καταστήματα.

Η παρέμβαση στα «Carrefour - Μαρινόπουλος»

Αντίστοιχη ήταν η παρέμβαση του σωματείου και στους εργαζόμενους της «Μαρινόπουλος». Εδώ, βέβαια, οι δυσκολίες ήταν μεγαλύτερες, καθώς πρόκειται για μονοπωλιακό όμιλο με εκατοντάδες σημεία πώλησης και χιλιάδες εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα. Με υπαλλήλους πολλών ταχυτήτων (8ωρους, 6ωρους, 4ωρους, με αμοιβές με βάση την κλαδική σύμβαση, αλλά και με την ΕΓΣΣΕ στους νεότερους).

Εμπόδιο στη δράση του κλαδικού σωματείου ήταν και η στάση της πλειοψηφίας του επιχειρησιακού, που τα προηγούμενα χρόνια «αποκοίμισε» τους εργαζόμενους, δεν πήρε καμία πρωτοβουλία αγωνιστικής απάντησης στα αντεργατικά σχέδια της εργοδοσίας. Αποκορύφωμα ήταν οι τελευταίες εξελίξεις, με την απόφαση της πλειοψηφίας για πανελλαδική απεργία μόνο σε πόλεις που υπήρχαν παραρτήματα του σωματείου, αφήνοντας έτσι ακάλυπτους τους εργαζόμενους στη μισή σχεδόν Ελλάδα.

Στο νομό υπάρχουν τρία καταστήματα της «Carrefour - Μαρινόπουλος» (δύο μέσα στην Καβάλα και ένα στη Χρυσούπολη) που απασχολούν περίπου 130 εργαζόμενους. Τα προηγούμενα χρόνια, το κλαδικό Σωματείο είχε σταθερή παρέμβαση, με συχνές περιοδείες, προσπάθειες για συσκέψεις, που το βοήθησαν να αποκτήσει κύρος. Ομως δεν κατάφερε να έχει εργαζόμενους του χώρου που να συμμετέχουν σταθερά στη δράση του.

Σ' αυτό επέδρασε και η απογοήτευση που προκάλεσε πριν από χρόνια η προσπάθεια να φτιαχτεί παράρτημα του επιχειρησιακού σωματείου, που όμως γρήγορα διαλύθηκε κάτω από τη στάση της πλειοψηφίας της κεντρικής διοίκησης, αλλά και η απόλυση πρωτοπόρας εργαζόμενης.

Ανασταλτικός παράγοντας ο φόβος

Αρνητικά επέδρασαν επίσης ο φόβος και η ανασφάλεια από τις τελευταίες εξελίξεις, όπου ο «Μαρινόπουλος» προχώρησε σε αναδιαρθρώσεις με δεκάδες κλεισίματα καταστημάτων, με απολύσεις και «οικειοθελείς» αποχωρήσεις, με ατομικές συμβάσεις, με απλήρωτους προμηθευτές και άδεια ράφια σε πολλά καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του και να διατηρήσει τη θέση του στον κλάδο.

Επιβεβαιώθηκε και σε αυτήν την περίπτωση ότι η όξυνση των προβλημάτων από μόνη της δεν ανεβάζει αυτόματα τις αγωνιστικές διαθέσεις, ούτε συνειδητοποιείται με μιας η ανάγκη της συλλογικής δράσης και μάλιστα σε ταξική κατεύθυνση. Υπάρχει ο φόβος ότι μπορεί να κλείσει το κατάστημα, να γίνουν απολύσεις, που μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση, να κυριαρχήσει η λογική του «να κάτσω φρόνιμα, να δεχτώ τις μειώσεις, για να μη χάσω τη δουλειά μου», δηλαδή η λογική του μικρότερου κακού.

Αυτές οι εξελίξεις αποτέλεσαν σημαντικό πεδίο παρέμβασης των ταξικών δυνάμεων για να ανοίξει καλύτερα η κουβέντα στο γιατί γίνονται όλα αυτά, ποιον ωφελούν, τι σημαίνει «καπιταλιστική ανάπτυξη» και ποιος θα είναι ο κερδισμένος και ο χαμένος της υπόθεσης. Ενα μέρος των εργαζομένων καλύτερα αντιλαμβάνεται πλέον ότι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας που θέλει η εργοδοσία συμβαδίζει με τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, φτήνεμα της εργατικής δύναμης.

Παρέμβαση για τις ατομικές συμβάσεις

Ωστόσο, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το αίτημα της επιχείρησης να υπογραφούν ατομικές συμβάσεις με μειώσεις μισθών 8% από παλιούς 8ωρους εργαζόμενους των καταστημάτων «Carrefour - Μαρινόπουλος».

Το Σωματείο, υλοποιώντας το σχεδιασμό της πανελλαδικής Γραμματείας Εμπορίου και Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ, παρενέβη άμεσα. Οργάνωσε καθημερινές περιοδείες στα καταστήματα και ατομικές συσκέψεις, κάλεσε τους εργαζόμενους να μην υποκύψουν στην επίθεση της εργοδοσίας, να μην υπογράψουν ατομικές συμβάσεις. Εδώ ξεχωρίζει η δυναμική - μαζική παράσταση στη διεύθυνση του καταστήματος «Carrefour» και το συμβολικό σκίσιμο όσων ατομικών συμβάσεων είχαν υπογραφεί, που αναπτέρωσε το ηθικό των εργαζομένων. Ενιωσαν στην πράξη πως δεν είναι μόνοι τους, εμπιστεύτηκαν το σωματείο.

Παράλληλα, οργανώθηκαν δυο μαζικές συσκέψεις με εργαζόμενους, στις οποίες έγινε συζήτηση για τις εξελίξεις, για τα ιδεολογήματα και τα επιχειρήματα που καλλιεργεί η εργοδοσία και τα τσιράκια της. Εγινε προσπάθεια να αναδειχθεί η ανάγκη της συλλογικής - οργανωμένης απάντησης στην επίθεση που δέχονταν, της σημασίας της οργανωμένης πάλης και συμμετοχής στη ζωή του σωματείου.

Αν και στην πρώτη σύσκεψη ο φόβος ήταν κυρίαρχος και υπήρξε αρνητική στάση για την απεργιακή κινητοποίηση, ωστόσο θεωρείται ενθαρρυντικό το γεγονός ότι δεν υπέγραψαν ατομική σύμβαση 14 στους 26 εργαζόμενους, ενώ αποφάσισαν και τη συμμετοχή τους στην 24ωρη πανελλαδική απεργία την 1/12.

Η απεργία άνοιξε νέες δυνατότητες

Η απεργία ήταν επιτυχημένη, σχεδόν καθολική. Εγινε υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, που μπήκαν μπροστά. Από τα ξημερώματα της μέρας της απεργίας, πάνω από 25 εργαζόμενοι, μαζί με δυνάμεις του σωματείου, συμμετείχαν στην περιφρούρηση. Οι ίδιοι, με συζητήσεις, έπεισαν και όσους συναδέλφους τους είχαν αναστολές, φοβίες να συμμετέχουν.

Παράλληλα, η αποφασιστικότητα των ίδιων των εργαζομένων και των δυνάμεων του σωματείου, ακύρωσαν στην πράξη τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που προσπάθησε να στήσει η διεύθυνση του καταστήματος, με απειλές στην αρχή, με προσωπικά τηλεφωνήματα και «ταξίματα» για καλύτερη μεταχείριση σε όσους έσπαγαν την απεργία, αλλά και με την προσπάθεια να φέρει εργαζόμενους από άλλον νομό.

Το σωματείο ανέβασε το κύρος του, οι δυνάμεις του αναθάρρησαν από τη στάση των εργαζομένων, έγιναν δεκάδες εγγραφές στο σωματείο. Η οργάνωση της απεργιακής κινητοποίησης έδωσε σημαντικά συμπεράσματα για την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων. Οταν απευθύνονται με επιμονή και σχέδιο, όταν δείχνουν εμπιστοσύνη και μοιράζονται ευθύνες, όταν μια κινητοποίηση γίνεται υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, τότε εξασφαλίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό η συμμετοχή και η αποτελεσματικότητα του αγώνα.

Με επίγνωση των δυσκολιών, αλλά χωρίς η δουλειά να υποτάσσεται σ' αυτές, παίρνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες που επιδρούν στη συνείδηση των εργαζομένων, υπάρχουν οι δυνατότητες το επόμενο διάστημα να γίνουν θαρρετά βήματα στη συσπείρωση περισσότερων εργαζομένων στο κλαδικό σωματείο.

Οι βυρσοδεψεργάτες της Σάμου και οι αγώνες τους

Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση από το Εργατικό Κέντρο, που κατέχει το αρχείο του ιστορικού σωματείου τους

Εργάτες σε βυρσοδεψείο της Σάμου
Εργάτες σε βυρσοδεψείο της Σάμου
Το εργατικό κίνημα των βυρσοδεψεργατών του νησιού και την εκατόχρονη σχεδόν δράση του σωματείου τους τίμησε το Εργατικό Κέντρο Σάμου, σε εκδήλωση που οργάνωσε στις αρχές του Νοέμβρη. Το σωματείο των βυρσοδεψεργατών έδρασε από το 1889 έως το 1996 και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας των εργαζομένων και συνολικά του λαού της Σάμου.

Πλευρές και συμπεράσματα αυτής της ιστορίας επιχείρησε να φωτίσει το Εργατικό Κέντρο, αξιοποιώντας το αρχείο του σωματείου, οργανώνοντας την έρευνα και τη μελέτη των πλούσιων υλικών του. Το αρχείο του σωματείου είχε παραδοθεί από το τελευταίο Διοικητικό του Συμβούλιο στο Εργατικό Κέντρο και έκτοτε φυλάσσεται από αυτό.

Από το πλούσιο ιστορικό και αρχειακό υλικό που παρουσιάστηκε στην εκδήλωση, δημοσιεύουμε αποσπάσματα που αφορούν δύο απεργιακές μάχες: Τα πρώτα βήματα στην οργάνωση των εργατών μέχρι την πρώτη απεργία τους το 1911 και την απεργιακή μάχη που οργάνωσαν το 1934, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Τα πρώτα βήματα

Το 1899 ιδρύθηκε το πρώτο σωματείο βυρσοδεψών, με την επωνυμία Αδελφότης Βυρσοδεψών «Ο Προφήτης Ηλίας». Στόχος του ήταν η αμοιβαία υποστήριξη, η ηθική και υλική ανάπτυξη των απόρων εργατών βυρσοδεψών. Το σωματείο περιελάμβανε εργοδότες και εργάτες μαζί. Οι πρώτοι ήταν μέλη τακτικά και οι δεύτεροι «αρωγά». Φυσικά, τα συμφέροντά τους συγκρούονταν. Στο βιβλίο του Σταύρου Χατζηγεωργίου (Γαλάνη) «Συνδικάτα - Το εργατικό κίνημα των βυρσοδεψεργατών Καρλοβάσου Σάμου 1899-1947» αναφέρονται τα εξής:

«Μια φορά σε μια τέτοια συνέλευση (σ.σ. εργοδοτών - εργατών), ο εισηγητής εργοδότης τα 'λεγε όπως πάντα ...μαστρανάποδα για τους εργάτες. Ενας εργάτης, ο μαστρο-Δημήτρης Πτίνης, θέλησε να μιλήσει κι αυτός στη συνέλευση σε κείνα που ξεφούρνιζε ο εισηγητής εργοδότης. Από τις πρώτες κιόλας κουβέντες του Πτίνη, τ' αφεντικά καταλάβανε πως ο μαστρο-Δημήτρης ανακατεύει τη φάβα επικίνδυνα για τα συμφέροντά τους. Ο Πτίνης δεν πρόλαβε να πει πολλά, αλλά δεν πρόλαβε να μετρήσει ούτε τα σκαλιά της σκάλας. Κλωτσιές και γροθιές και κυνηγητό ως 300 μέτρα μέχρι το εργοστάσιο του Γιάννη Κομνηνού...».

Η κατάσταση των εργατών στα βυρσοδεψεία ήταν άθλια. Δεν τους προστάτευε καμιά νομοθεσία. Εκτός από αυτή καθαυτή την εργασία που ήταν βαριά και ανθυγιεινή και δουλεύανε ήλιο με ήλιο, οι εργοδότες τούς εκμεταλλεύονταν ακόμα πιο άγρια. Δεν τους πλήρωναν με χρήματα, αλλά σε είδος.

Οι βυρσοδέψες, δηλαδή, προχωρούσαν σε κατασχέσεις προϊόντων (τρόφιμα, πανιά, ψιλικά κ.ά.) από μικρούς μαγαζάτορες που αδυνατούσαν να τους αποπληρώσουν. Αυτά έδιναν στους εργάτες αντί για την πληρωμή τους. Οι εργάτες έπρεπε να βρούνε αγοραστή να τα πουλήσουν για να πάρουν μερικά χρήματα. Αλλος ένας τρόπος εκμετάλλευσης των εργατών στα βυρσοδεψεία ήτανε η «μάγκα». Επρεπε κάθε Κυριακή να δουλέψουνε οι εργάτες έως τη μία το μεσημέρι χωρίς αμοιβή.

Το 1908, οι βυρσοδεψεργάτες ίδρυσαν το δικό τους καθαρά εργατικό σωματείο, την Αδελφότητα Εργατών Βυρσοδεψών «Ο Αγιος Παντελεήμων». Σκοπό είχαν την περίθαλψη των εργατών και ανακούφιση των μελών της αδελφότητας. Το σωματείο είχε και φιλανθρωπικό, αλλά και συνδικαλιστικό χαρακτήρα. Αγωνιζόταν για τα συμφέροντα των εργαζομένων, ήρθε σε σύγκρουση με τους εργοδότες και έκανε την πρώτη απεργία στις 7 Μάρτη του 1911, με κύριο αίτημα τον καθορισμό του ωραρίου και την αυστηρή τήρησή του.

Οσο γι' αυτά που κέρδισαν με τον αγώνα τους, το πρακτικό της Αδελφότητας τα συνοψίζει ως εξής: «1. Εναρξη εργασίας "ημισείαν ώραν μετά την ανατολήν του ηλίου" 2. Διακοπή από της 9-9/1/2 ώρας προ μεσημβρίας 3. Γεύμα από 12-1 ώραν μ.μ. 4. Διακοπή από τις 4-4 1/2 μ.μ. 5. Παύση εργασίας προ της δύσεως του ηλίου 6. "Δύο σιγάρα προ μεσημβρίας και δύο μετά μεσημβρίαν" 7. Αν κάποιος εργοδότης χρειαστεί εργάτες να δουλέψουν υπερωρίες, να δίνει και την ανάλογη αμοιβή».

Συζήτηση για τις μηχανές...

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης των χρόνων 1929-1932, οι άνεργοι βυρσοδεψεργάτες στο Καρλόβασι φτάνουν τους 250. Γίνεται προσπάθεια να ανασυσταθεί το σωματείο, που είχε μείνει ανενεργό για περίπου επτά χρόνια. Συγκαλείται Γενική Συνέλευση το 1931, όπου παίρνουν μέρος 57 εργάτες, αριθμός που αντιστοιχούσε στο 10% των εργαζομένων και των ανέργων και αποφασίζουν το ζωντάνεμα του σωματείου. Μετά από 15 μέρες καλούν σε δεύτερη Γενική Συνέλευση, στην οποία συμμετέχουν 170 εργάτες.

Στις διεκδικήσεις τους συμπεριλαμβάνουν τα αιτήματα για δουλειά με παρέμβαση του κράτους ή της κοινότητας και δωρεάν φάρμακα για όλους τους εργάτες από το κοινοτικό φαρμακείο. Στην τρίτη Γενική Συνέλευση προσήλθαν 250 εργάτες, κατακλύζοντας την αίθουσα του Πανσαμιακού. Εκεί συζητήθηκε το σταμάτημα κάθε υπερωρίας ή εργασίας με εργολαβικό τρόπο, για να δουλέψουν άλλοι 25 εργάτες το 8ωρό τους. Επίσης, η ίδρυση επικουρικού ταμείου προς την εξασφάλιση γερόντων και ανίκανων προς εργασία.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η συζήτηση που προκλήθηκε γύρω από τη χρήση των μηχανών. Στη συζήτηση κατατέθηκε η πρόταση οι εργάτες να μη χρησιμοποιούν ένα εργαλείο, το «φλες» (αποσαρκωτική μηχανή) για να μειωθεί κι άλλο η ανεργία, αφού θα χρειάζονταν περισσότερα χέρια για να φέρουν σε πέρας τη δουλειά της μηχανής. Το θέμα προκάλεσε πολλές συζητήσεις και απασχόλησε και τη Γενική Συνέλευση του σωματείου, με πρωτοπόρους συνδικαλιστές να επιχειρηματολογούν πως η λύση δεν είναι να καταργούνται εξελιγμένα μηχανήματα που ανεβάζουν την παραγωγικότητα.

Οι κομμουνιστές Νίκος Χρυσάφης (ήταν ένας από τους 200 εκτελεσμένους της Καισαριανής το 1944) και Σταύρος Χατζηγεωργίου, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του σωματείου, καταδικάστηκαν το 1932 σε επτά μήνες φυλακή για παράβαση του «Ιδιώνυμου» και ο Σύλλογος Εργατών Βυρσοδεψών «Ο Αγιος Παντελεήμων» διαλύθηκε. Ωστόσο, το φθινόπωρο του 1932, με την αποφυλάκισή τους, πρωτοστάτησαν στην ίδρυση νέου σωματείου με την επωνυμία «Αναγέννηση».

Η απεργία του 1934

Την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται εκείνα τα χρόνια οι βυρσοδεψεργάτες της Σάμου, περιγράφει ο «Ριζοσπάστης» με ανταπόκριση που υπογράφει «ένας εργάτης» στις 26/3/1934: «Οι βυρσοδεψεργάτες της Σάμου δουλεύουμε ξυπόλητοι μέσα στα νερά και τη βρώμα, τα χέρια και τα πόδια μας έχουν αποκτήσει πληγές. Αρβυλα μόνο σε ωρισμένα εργοστάσια δίνουν. Το 8ωρο καταπατείται από τους περισσότερους εργοδότες. Οι μικροί δουλεύουν 9-10 ώρες την ημέρα. Το μεροκάματο των τεχνιτών φτάνει στις 50 δραχμές και οι βοηθοί παίρνουν 20-35 δραχμές.

Οσοι αρρωστούν δεν έχουν ούτε γιατρό ούτε φάρμακα. Το σωματείο μας είχε καταχτήσει γιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, μα ύστερα από μια αντίδραση που σημειώθηκε εκ μέρους των τσιρακιών των εργοδοτών μας τόκοψαν. Οσοι πρωτοστατούν στην κίνηση του σωματείου μας, σέρνονται καθημερινά στην ασφάλεια και στα δικαστήρια. Μέσα σ' αυτό το μήνα δικάζονται 7 κι έχουν καταδικαστεί δύο από 7 μέρες φυλακή».

Τον Οκτώβρη του 1934 διοργανώνεται γενική απεργία από το σωματείο «Αναγέννηση», η οποία προετοιμάζεται με ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα. Γίνονται εργοστασιακές συσκέψεις. Οι εργάτες είναι προσεκτικοί, περιφρουρούν τον αγώνα τους και δε φανερώνουν τίποτα σχετικό με την οργάνωσή του που θα μπορούσε να φτάσει στα αυτιά της εργοδοσίας.

Παράλληλα, ζητούν από το λαό του Καρλοβάσου να βοηθήσει για να μην πεινάσουν οι απεργοί. Το σωματείο ζητά να διατηρηθεί πίστωση των απεργών στα μαγαζιά. Εκτός από την πίστωση στους απεργούς, να προσφέρουν και προϊόντα τους. Μανάβηδες, φουρνάρηδες, μπακάληδες, κρεοπώλες, ζαχαροπλάστες, ράφτες, οι πάντες βοηθούν όπως μπορούν τους απεργούς. Ως και ένας παππούς που είχε όλη κι όλη μια γίδα, την πήγε στο σωματείο για να έχουν γάλα οι απεργοί. Φυσικά, οι εργάτες προσπάθησαν να τον αποτρέψουν για να έχουν γάλα τα εγγόνια του κι εκείνος πείστηκε με βαριά καρδιά. Η συμμετοχή στην απεργία φτάνει το 100%.

Την 8η μέρα της απεργίας, οι εργοδότες υποχωρούν και δίνουν 10% αύξηση. Γίνεται συνέλευση στις 20 Οκτώβρη του 1934 και σύμφωνα με τα πρακτικά από τα αρχεία του σωματείου, οι εργάτες αποφασίζουν ότι το 10% είναι εξευτελιστικό γι' αυτόν τον αγώνα και αποφασίζουν σε σύνολο 224 μελών τη συνέχιση της απεργίας. Τελικά, η απεργία έληξε με αύξηση στο μεροκάματο κατά 12%.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ