Πέμπτη 10 Δεκέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυκλοφόρησε το Ημερολόγιο του ΠΑΜΕ για το 2016

Κάθε σελίδα του είναι αφιερωμένη σε μεγάλες απεργιακές συγκρούσεις σε όλον τον κόσμο

Το εξώφυλλο του Ημερολογίου
Το εξώφυλλο του Ημερολογίου
Σε μεγάλες απεργιακές συγκρούσεις σε όλον τον κόσμο, που ξετυλίχτηκαν από τα πρώτα βήματα της εργατικής τάξης στο προσκήνιο της Ιστορίας, είναι αφιερωμένο το Ημερολόγιο του ΠΑΜΕ για το 2016.

«Απεργίες αιματηρές, μαζικές, πολυήμερες! Απεργίες που πίεσαν και έφεραν άμεσα αποτελέσματα και κατακτήσεις, αλλά και απεργίες που καταπνίγηκαν, όμως ενίσχυσαν τα συμπεράσματα του νεαρού εργατικού κινήματος, προσέφεραν πλούσια πείρα για τις μελλοντικές νικηφόρες μάχες», σημειώνει το ΠΑΜΕ περιγράφοντας το περιεχόμενο του ημερολογίου.

Από το 1842 και τη γενική απεργία των Βρετανών εργατών, μέχρι την απεργία των «τριατατικών» και των δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδας το 1942, κάθε μήνας περιέχει και μια σύντομη αναφορά σε μερικές από αυτές τις απεργιακές μάχες. Αμερική, Βέλγιο, Ισπανία, Σουηδία είναι μερικοί από τους «σταθμούς» των σελίδων του ημερολογίου, το οποίο διατίθεται στα γραφεία των συνδικάτων και των τοπικών Γραμματειών του ΠΑΜΕ.

«Το ημερολόγιο αντικειμενικά δεν μπορεί να προβάλει πλήρως το μέγεθος των θυσιών και του ηρωισμού αυτών των απεργιακών συγκρούσεων. Μπορεί, όμως, να αποτελέσει πηγή επαφής με την Ιστορία, τις αξίες, τα ιδανικά και τις ηρωικές μορφές και στιγμές του εργατικού κινήματος για κάθε εργαζόμενο», υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ.

Η μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων της Αμερικής καταγράφεται στη σελίδα του μήνα Μάη
Η μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων της Αμερικής καταγράφεται στη σελίδα του μήνα Μάη
Καλεί κάθε συνδικαλιστική οργάνωση, ομοσπονδία, συνδικάτο και σωματειακή επιτροπή, κάθε εργαζόμενο, να συμβάλει στη διακίνηση του ημερολογίου στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Προσθέτει ακόμα πως η διακίνηση του ημερολογίου θα συμβάλει και στην οικονομική ενίσχυση του ΠΑΜΕ, «στην ενδυνάμωση της προπαγάνδας, της δράσης των ταξικών συνδικάτων. Θα αποτελέσει βοήθεια στην προετοιμασία των μεγάλων εργατικών αγώνων που έρχονται».

Κάθε μήνας και μια απεργία

Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στο εξώφυλλο του ημερολογίου στην απεργία των μεταλλωρύχων στη Σέριφο, καθώς το 2016 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από το ξέσπασμά της, τον Αύγουστο του 1916. «Η εξέγερση των εργατών της Σερίφου, το 1916, ήταν αναμφίβολα μια μεγαλειώδης εκδήλωση ταξικού φρονήματος, που εξελίχθηκε σε ανοιχτή ταξική σύγκρουση και έληξε με μερική ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών. Αναντίρρητα, έδωσε στην ελληνική εργατική τάξη τους πρώτους νεκρούς ήρωές της μέσα στον 20ό αιώνα», σημειώνει το ΠΑΜΕ.

Στην πολύμηνη απεργία των ανθρακωρύχων στην Αμερική, για αυξήσεις στους μισθούς, στην αυγή του 20ού αιώνα, είναι αφιερωμένος ο Μάης: «Ηταν η απεργιακή κινητοποίηση των 147.000 εργατών της United Mine Workers of America που όχι μόνο παρέλυσε, αλλά προκάλεσε παράλληλα και ενεργειακή κρίση. Από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη του 1902, το σωματείο των ανθρακωρύχων παρέλυσε την ανατολική Πενσυλβάνια, τον κύριο προμηθευτή κάρβουνου του έθνους. Οσο ο χειμώνας κοντοζύγωνε, όλο και έσφιγγε ο κλοιός γύρω από την κυβέρνηση, αναγκάζοντας τον Πρόεδρο Ρούσβελτ να παρέμβει για να βρεθεί συμβιβαστική λύση και να μην ξεπαγιάσει το αμερικανικό έθνος».

Ο μήνας Νοέμβρης είναι αφιερωμένος στην απεργία των «τριατατικών»
Ο μήνας Νοέμβρης είναι αφιερωμένος στην απεργία των «τριατατικών»
Στη μεγάλη δημοσιοϋπαλληλική απεργία, που ξεκίνησε στις 12 του Απρίλη 1942 από το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας και επεκτάθηκε σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, αναφέρεται η σελίδα του Νοέμβρη. Η απεργία στο αποκορύφωμά της αγκάλιασε πάνω από 50.000 δημόσιους υπαλλήλους και υποχρέωσε την κατοχική κυβέρνηση να δεχτεί τα αιτήματα των απεργών, στις 21 του Απρίλη.

Το ΠΑΜΕ υπενθυμίζει την αφορμή που πυροδότησε την έναρξη της απεργίας: «Οι "τριατατικοί", όπως ονομάζονταν οι εργαζόμενοι σε αυτές τις Υπηρεσίες, ξεκίνησαν την απεργία όταν ένας συνάδελφός τους λιποθύμησε από την πείνα στο Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας, στο Μέγαρο Μελά στην πλατεία Κοτζιά (...) Η απεργία επεκτάθηκε σε ολόκληρο τον Δημόσιο Τομέα και κράτησε μέχρι τις 22 Απρίλη».

Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

-- Συζήτηση για την πείρα από την οργάνωση της απεργίας στις Αστικές Συγκοινωνίες της Αττικής.

-- Στο 30% εκτινάχθηκε η μέση συμμετοχή στα φάρμακα. Η κρατική δαπάνη μειώνεται και αυξάνεται η συμμετοχή των αρρώστων.

-- Παρουσίαση του Ημερολογίου του ΠΑΜΕ για το 2016.

-- Εξελίξεις και τάσεις στην αγροτική οικονομία: Ενισχύονται οι καπιταλιστές αγρότες, χάνονται οι μικρομεσαίοι.

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους

Το 2015 οι ασθενείς υπολογίζεται ότι θα δώσουν από την τσέπη τους για φάρμακα πάνω από 1,7 δισ. ευρώ (στοιχεία Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας), πληρώνοντας: Συμμετοχές για φάρμακα που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, εξολοκλήρου τα φάρμακα της αρνητικής λίστας (σ.σ. συνταγογραφούνται από γιατρούς, αλλά δεν αποζημιώνονται), τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ) και το 1 ευρώ ανά συνταγή.

Τα έτη 2016 - 2018, ο ΕΟΠΥΥ θα δώσει για φάρμακα 1,94 δισ. ευρώ. Δηλαδή, 52 εκατ. ευρώ λιγότερα από το 2015. Επομένως, οι επιβαρύνσεις των ασθενών θα είναι ακόμη μεγαλύτερες.

Οι συνεχείς, δραστικές μειώσεις στη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη (από 5,2 δισ. ευρώ το 2009, στα 2 δισ. ευρώ το 2015) οδήγησαν στην εκτόξευση της μεσοσταθμικής συμμετοχής των ασφαλισμένων από το 9% (2009) στο 30% (2015). Δηλαδή, κράτος και ασφαλιστικά ταμεία πλήρωσαν κατά 57,7% λιγότερα, ενώ οι ασφαλισμένοι πλήρωσαν ως συμμετοχή 43,1% περισσότερα, χωρίς να υπολογίζονται τα φάρμακα που δεν αποζημιώνονται και πληρώνονται εξολοκλήρου από τους ασθενείς.

Ετσι, αυξάνεται ο αριθμός αυτών που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα και στερούνται τα απαραίτητα για την υγεία και τη ζωή τους φάρμακα. Για παράδειγμα, οι καρδιοπαθείς που αναγκάστηκαν να κόψουν τα φάρμακά τους αυξήθηκαν από 13% το 2014, σε 16,5% το 2015 (Συνέδριο Κλινικής Καρδιολογίας).

Στο 30% εκτινάχθηκε η μέση συμμετοχή στα φάρμακα

Κόβονται επιδόματα και συντάξεις αναπηρίας, χαρατσώνονται με φορολογία και εισφορές εργαζόμενοι - συνταξιούχοι και επιπλέον πληρώνουν αδρά για τη γιατρειά τους

Ολο και μεγαλύτερες «εκπτώσεις» κάνουν οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, οι χρόνιοι πάσχοντες στα φάρμακά τους

Icon

Ολο και μεγαλύτερες «εκπτώσεις» κάνουν οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, οι χρόνιοι πάσχοντες στα φάρμακά τους
Η εκτίναξη των πληρωμών από τους ασθενείς για φάρμακα και ο δραστικός περιορισμός της κρατικής και της ασφαλιστικής δαπάνης, επιβεβαιώθηκε στο 6ο συνέδριο Pharma & Health που έγινε πρόσφατα, με τη συμμετοχή φαρμακευτικών επιχειρήσεων, τεχνοκρατών και κυβερνητικών παραγόντων. Ας δούμε ορισμένα σημεία από την αποκαλυπτική συζήτηση.

Οπως σημείωσε ο Ν. Πολύζος, πρώην γγ του υπουργείου Υγείας (2009 - 2012) και καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, «τα αποτελέσματα από μέτρα που εφαρμόστηκαν για τον περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης (μείωση θετικής λίστας, αύξηση αρνητικής λίστας, μηνιαία όρια ανά γιατρό, συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία, θεραπευτικά πρωτόκολλα) είναι εντυπωσιακά».

Από στοιχεία μελέτης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου που παρουσίασε, προκύπτουν τα εξής: Το 2009 η εξωνοσοκομειακή μαζί με τη νοσοκομειακή δαπάνη για φάρμακα ήταν πάνω από 6 δισ. ευρώ (6,3 δισ.) και το 2014 κάτω από 3 δισ. (2,8 δισ.) ευρώ. Κι αυτό φαίνεται πιο έντονα στην κατά κεφαλήν δαπάνη φαρμάκου από κράτος και ΕΟΠΥΥ: Από 455 ευρώ το 2009, κατέβηκε στα 200 ευρώ το 2014 (-60%), ενώ στις άλλες χώρες της ΕΕ που είχαν ήδη πάρει αντίστοιχα μέτρα περικοπών πριν τις ελληνικές κυβερνήσεις, από τα 340 ευρώ το 2009, πήγε στα 285 ευρώ το 2014 (-20%)!

Οσο μειώνεται η κρατική και ασφαλιστική δαπάνη, τόσο αυξάνουν οι πληρωμές των ασθενών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σχέση με το 2013, το 2014 καταναλώθηκαν από τα ιδιωτικά φαρμακεία και τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ λιγότερα φάρμακα (-7,3%) με μικρότερη αξία (-12%) για κράτος και ασφαλιστικά Ταμεία. Η μεγαλύτερη μείωση στην αξία και στην ποσότητα των φαρμάκων που καταναλώθηκαν παρουσιάζεται στην Αττική. Μάλιστα, όπως καταγράφεται στη μελέτη, «πρέπει να εξεταστεί πόσο η μείωση της πρόσβασης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μείωσε και τις συνταγές και την αξία στην κατανάλωση φαρμάκων».

Κι όμως, η μέση συμμετοχή των ασθενών αυξήθηκε από 23% (2014) στο 30% (2015)! Δηλαδή, ανήλθε πάνω και από την ανώτατη συμμετοχή του ασθενούς που είναι 25%. Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο υπουργός Υγείας, Ανδρ. Ξανθός (30/10/2015), «το 2011 ο μέσος όρος επιβάρυνσης του ασθενούς ανά συνταγή ήταν 6,5 ευρώ (11,3% της συνολικής τιμής), ενώ το 2014 είναι 10,9 ευρώ (το 30% περίπου της τιμής)».

Εργαλεία και «κόφτες» συνταγογράφησης

Αυτή είναι η κατάσταση για τους ασθενείς που ολοένα και περισσότερο δυσκολεύονται να αγοράσουν τα φάρμακά τους, όλο και μεγαλύτερες «εκπτώσεις» και περικοπές αναγκάζονται να κάνουν στη θεραπεία τους. Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Υγείας αναζητά και αξιοποιεί εργαλεία για τη μείωση της συνταγογράφησης. Εκτός από τα μέτρα που ήδη είναι σε εφαρμογή και διατηρούνται, ανάμεσα στις προτεραιότητες του υπουργείου είναι:

  • Η «ενσωμάτωση νέων θεραπευτικών οδηγιών και πρωτοκόλλων για όσο το δυνατόν περισσότερες θεραπευτικές κατηγορίες, αλλά και την αξιοποίησή τους. Γιατί τα θεραπευτικά πρωτόκολλα κάνουν τη δουλειά τους μόνο όταν έχουν τη δυνατότητα να αποτρέπουν τη συνταγογράφηση», σημείωσε ο γενικός γραμματέας Δημόσιας Υγείας του υπουργείου Υγείας, Γ. Μπασκόζος.
  • Ενα ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση που να μπορεί να κάνει real time (σ.σ. σε πραγματικό χρόνο) έλεγχο της ζήτησης συνταγών. «Αυτό είναι η απάντηση στην προκλητή ζήτηση και στην υπερσυνταγογράφηση που σε μεγάλο βαθμό παραμένει ακόμα».

Ο Γ. Μπασκόζος ανέφερε σαν στόχους της κυβέρνησης τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής «ορθολογικής συνταγογράφησης» και «ελέγχου των δαπανών», αλλά και ...«πρόσβαση όλων στο φάρμακο» (σ.σ. φυσικά όχι δωρεάν). «Ξέρω πολύ καλά ότι η φαρμακευτική βιομηχανία είναι μια τεράστια βιομηχανία και είναι επιχείρηση. Δεν έχω καμία αμφισβήτηση σε αυτό, το έχετε καταλάβει όσοι με γνωρίζετε. Πρέπει να δούμε πώς θα τα συνδυάσουμε αυτά», είπε χαρακτηριστικά.

«Συναντίληψη» με τη φαρμακοβιομηχανία

Αλήθεια, όμως, πώς μπορούν να «συνδυαστούν» αυτά; Οι φαρμακοβιομήχανοι, μαζί με όλους τους επιχειρηματικούς ομίλους, απαιτούν μείωση των κρατικών δαπανών για κοινωνικές παροχές (Υγεία, Πρόνοια, Φάρμακο, Κοινωνική Ασφάλιση), μείωση του μη μισθολογικού «κόστους». Είναι προϋποθέσεις, για να εξασφαλίζουν ευνοϊκό περιβάλλον για επενδύσεις και άλλες διευκολύνσεις.

«Η Ελλάδα είναι ένας θαυμάσιος τόπος για να γίνουν επενδύσεις!», αναφώνησε ο εκπρόσωπος της φαρμακευτικής εταιρείας «Boehringer», ζητώντας νέα προνόμια όπως φορολογικά κίνητρα, λιγότερα rebates, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εταιρειών που παράγουν στην Ελλάδα.

Ετσι, στο πλαίσιο της «ελάφρυνσης» του κρατικού προϋπολογισμού από δαπάνες για κοινωνικές παροχές, η φαρμακευτική δαπάνη του κράτους και των ασφαλιστικών Ταμείων για τα επόμενα 3 χρόνια θα είναι 1,945 δισ. ευρώ. Θα είναι ένας κλειστός προϋπολογισμός, δηλαδή όσα φάρμακα κι αν καταναλωθούν, ο ΕΟΠΥΥ δεν θα δώσει παραπάνω χρήματα, αλλά θα επιβαρυνθούν οι ασθενείς.

Η «είσοδος των καινοτόμων φαρμάκων» (σ.σ. για την οποία πιέζουν οι φαρμακευτικές εταιρείες), ανέφερε ο Γ. Μπασκόζος, θα γίνει «με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να αντέχει η οικονομία της χώρας». Εφόσον δεν προβλέπεται επιπλέον κονδύλι για τα καινοτόμα φάρμακα, από κάπου αλλού θα κόψουν η κυβέρνηση και ο ΕΟΠΥΥ για να «χωρέσουν» στον κλειστό προϋπολογισμό.

Για όλα τα παραπάνω, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας διαπίστωσε «συναντίληψη» με τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζονται οι μεταξύ τους αντιθέσεις και ανταγωνισμοί για το μοίρασμα της πίτας από την κρατική δαπάνη. «Τώρα πια, εφόσον όλοι συμφωνούμε σε αυτά που πρέπει να γίνουν, καλείστε να με κρίνετε από το αν αυτά θα εφαρμοστούν. Σας προκαλώ, βοηθήστε μας αυτά να τα εφαρμόσουμε...», είπε ο Γ. Μπασκόζος, απευθυνόμενος στην ντόπια και πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία.

Πάλι οι ίδιοι θα πληρώσουν το «μάρμαρο»

Επιπλέον, ο γγ Δημόσιας Υγείας μίλησε για «πρόσβαση όλων στο αναγκαίο φάρμακο με τη χαμηλότερη δυνατή συμμετοχή», διευκρινίζοντας πως «το θέμα της συμμετοχής θα αναγκαστούμε να το δούμε με προτεραιότητα στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και τα χαμηλά εισοδήματα».

Με απλά λόγια, θα γίνει μια «αναδιανομή» των συμμετοχών με εισοδηματικά και άλλα κριτήρια, χωρίς να μειώνονται οι πληρωμές στην πραγματικότητα. Είναι η πάγια τακτική και της σημερινής κυβέρνησης, όπου «ο φτωχός θα δίνει στον εξαθλιωμένο». «Βούλησή μας είναι να υπάρξει μια όσο είναι δυνατόν μικρή, αλλά αισθητή βελτίωση στην επιβάρυνση των ασθενών», σύμφωνα με τα λόγια του υπουργού Υγείας...

Το «μάρμαρο» πάλι οι ίδιοι θα το πληρώσουν. Ο χαμηλοσυνταξιούχος που μειώνεται κι άλλο η σύνταξή του, ο χαμηλόμισθος που «χαρατσώνεται» άγρια μέσω της φορολογίας και των εισφορών, ο χρόνιος πάσχων και ο ανάπηρος που πετσοκόβεται η σύνταξη και τα επιδόματα της αναπηρίας του, ο άνεργος που πασχίζει να ζήσει με ή χωρίς το πενιχρό επίδομα ανεργίας.

Για ποιες ευάλωτες ομάδες κάνει λόγο η κυβέρνηση; Από τη μια, μειώνει τις δαπάνες για την Πρόνοια κατά 50% το 2016, δηλαδή συρρικνώνει τα επιδόματα Πρόνοιας, τα οικογενειακά επιδόματα, τις υπηρεσίες και τα προνοιακά ιδρύματα και, από την άλλη, λέει στον ανάπηρο και τον χρόνιο πάσχοντα ότι θα μειωθούν λίγο οι συμμετοχές στα φάρμακα! Η υποκρισία και ο εμπαιγμός δεν έχουν όρια...

Ασυντήρητος στόλος και εντατικοποίηση «στο φουλ»

Ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ εξηγεί στο «Ριζοσπάστη» ότι σήμερα, από το στόλο των 2.150 λεωφορείων, βγαίνουν για δρομολόγια περίπου τα 1.200. Το ίδιο ισχύει και για τα τρόλεϊ, όπου ουσιαστικά δουλεύουν λιγότερα από τα μισά. Η διαλυτική αυτή κατάσταση προκύπτει από την έλλειψη ανταλλακτικών, που εμποδίζει τη συντήρηση και την επισκευή.

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι τεχνικοί, λόγω της έλλειψης υλικών, χρησιμοποιούν ανταλλακτικά από τα «αποσυρμένα» λεωφορεία, προκειμένου να επιδιορθώσουν αυτά που ακόμα λειτουργούν. Προκύπτουν έτσι ακόμα και ζητήματα ασφαλούς λειτουργίας των συγκοινωνιών για τους εργαζόμενους και το επιβατικό κοινό, δηλαδή το λαό, που έρχεται και αυτός αντιμέτωπος με τα προβλήματα που υπάρχουν στις συγκοινωνίες.

Εκτός από το μειωμένο στόλο, μεγάλες είναι οι ελλείψεις και σε προσωπικό. Ο Γ. Κιούσης μάς εξηγεί ότι σήμερα απαιτούνται τουλάχιστον 1.000 επιπλέον οδηγοί και 400 τεχνικοί προκειμένου να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες του συγκοινωνιακού έργου.

Η μείωση του στόλου και το λιγοστό προσωπικό οδηγούν με τη σειρά τους σε εντατικοποίηση της εργασίας. «Αν μέχρι πριν από λίγα χρόνια γίνονταν, για παράδειγμα, 100 δρομολόγια καθημερινά, σήμερα τα λεωφορεία φθάνουν για να γίνουν τα 60. Για να καλυφθεί μέρος αυτού του κενού, οι διορισμένες από τις κυβερνήσεις διοικήσεις των συγκοινωνιών, βάζουν τους οδηγούς να κάνουν περισσότερα δρομολόγια από ό,τι πριν», λέει στο «Ριζοσπάστη» ο συνδικαλιστής.

Οι εργαζόμενοι «δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα» συνεχίζει. Σε πολλές διαδρομές τα δρομολόγια έχουν αυξηθεί για τον κάθε οδηγό από 4 σε 4,5 και 5 καθημερινά. Αυτό σημαίνει ότι οι ολιγόλεπτες ανάσες από δρομολόγιο σε δρομολόγιο και το 20λεπτο υποχρεωτικό διάλειμμα στο πλαίσιο του ωραρίου (σ.σ. τυπικά είναι 7 ώρες και 45 λεπτά, στην πράξη είναι 8ωρο) έχουν πρακτικά καταργηθεί.

Παράλληλα, με τη μέθοδο των «μεταφερόμενων ρεπό» υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν σχεδόν κάθε μέρα. Με το σύστημα αυτό, η διοίκηση καλεί τους εργαζόμενους να δουλέψουν «τώρα που υπάρχει ανάγκη και αργότερα θα τους δοθούν τα ρεπό και οι άδειες που δικαιούνται». Το αποτέλεσμα είναι σε αμαξοστάσιο των μπλε λεωφορείων να κλείσει το 2013 με τη διοίκηση να χρωστά στους εργαζόμενους 1.000 μέρες ανάπαυσης και ένα χρόνο μετά, το 2014, χρωστούσε στο ίδιο αμαξοστάσιο 8.000 μέρες ανάπαυσης!

Η οργάνωση της απεργίας στις Αστικές Συγκοινωνίες

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Γιάννη Κιούση, μέλος της Γραμματείας Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ

Η δραματική κατάσταση στις Αστικές Συγκοινωνίες επιβαρύνει εξίσου τους εργαζόμενους σ' αυτές και το λαό που κάνει χρήση των Μέσων στην Αττική
Η δραματική κατάσταση στις Αστικές Συγκοινωνίες επιβαρύνει εξίσου τους εργαζόμενους σ' αυτές και το λαό που κάνει χρήση των Μέσων στην Αττική
Στις πρόσφατες πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες, στις 12 Νοέμβρη και στις 3 Δεκέμβρη, καταγράφηκε ιδιαίτερα αυξημένη συμμετοχή των οδηγών στα μπλε λεωφορεία και στα τρόλεϊ. Εκτιμάται ότι σε κάθε μία από τις δύο απεργίες συμμετείχαν περίπου 1.200 εργαζόμενοι, όταν στις προηγούμενες δεν ξεπερνούσαν τους 400.

Η συμμετοχή αυτή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, καθώς η πλειοψηφία στο ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ (μέλη του είναι οι οδηγοί στα μπλε λεωφορεία) και η πλειοψηφία στο ΔΣ της Ενωσης Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ (οδηγοί στα τρόλεϊ) έδρασαν υπονομευτικά απέναντι και στις δύο πανελλαδικές απεργίες.

Πρώτον, καθυστέρησαν να πάρουν απόφαση για το αν θα συμμετέχουν ή όχι, ώστε να μην υπάρχει χρόνος για να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι και την τελευταία στιγμή αποφάσισαν να κάνουν στάση εργασίας αντί για απεργία και να δουλέψουν από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ!

Στον αντίποδα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στους χώρους αυτούς καλούσαν σε οργανωμένη και μαζική συμμετοχή στην απεργία, κόντρα στην απόφαση για στάση εργασίας και τον υπονομευτικό ρόλο της πλειοψηφίας. Το κάλεσμα αυτό, όπως αποδείχτηκε, βρήκε μεγάλη ανταπόκριση ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Ποιος απαξιώνει το Σωματείο;

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία στο ΔΣ του Συνδικάτου ΟΑΣΑ, παίρνοντας το «μάθημά» της από τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία στις 12 Νοέμβρη, προσπάθησε να εμποδίσει να επαναληφθεί το ίδιο στις 3 Δεκέμβρη, σπέρνοντας τη συκοφαντία ότι οι εργαζόμενοι που απεργούν ενώ το ΔΣ έχει αποφασίσει στάση εργασίας, απαξιώνουν το Σωματείο και λειτουργούν διασπαστικά!

Το Σωματείο, όμως, δεν το απαξιώνουν οι αγωνιστές εργαζόμενοι που αποφασίζουν να συγκρουστούν και μαζί με τους συναδέλφους τους σε άλλους κλάδους αγωνίζονται με απεργία, για να εμποδίσουν τα βάρβαρα μέτρα, αλλά η συνδικαλιστική πλειοψηφία, που υπονομεύει ανοιχτά την πανεργατική κινητοποίηση και τις αγωνιστικές διαθέσεις στον κλάδο, αποφασίζοντας στάση εργασίας αντί για απεργία...

Ομως, όπως έδειξαν τα γεγονότα, παρά τη συγκαλυμμένη απεργοσπαστική μεθόδευση, απέτυχαν στο σκοπό τους, αφού και τη δεύτερη φορά η συμμετοχή στην απεργία ήταν το ίδιο υψηλή.

Για την ιστορία, η πλειοψηφία που πήρε την απόφαση για στάση εργασίας στα μπλε λεωφορεία είναι οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ) και «Ανεξάρτητη Παρέμβαση» (στηρίζεται από το Ξεκίνημα). Η αντίστοιχη πλειοψηφία στα τρόλεϊ αποτελείται από τη ΔΑΚΕ, την ΠΑΣΚΕ και δύο ακόμα συνδυασμούς που εμφανίζονται ως «ανεξάρτητοι», αλλά ο ένας από αυτούς σχετίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Γιάννη Κιούση, μέλος της Γραμματείας Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ, για τους λόγους που έσπρωξαν εκατοντάδες εργαζόμενους να δηλώσουν απεργοί, ξεπερνώντας την απόφαση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας για στάση εργασίας.

Οπως μας είπε, στη δημιουργία κλίματος συμμετοχής στην απεργία συνέβαλαν καθοριστικά η άθλια κατάσταση στη συγκοινωνία, οι συνθήκες δουλειάς που διαρκώς χειροτερεύουν, αλλά και η παρέμβαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, που εξελίσσεται και βελτιώνεται χρόνο με το χρόνο, βοηθώντας τους εργαζόμενους καλύτερα να αξιοποιήσουν τη συσσωρευμένη πείρα τους, να βγάλουν συμπεράσματα και να βρουν διέξοδο οι αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράζονται, παρά την προσπάθεια της πλειοψηφίας να τις χειραγωγήσει.

Αντιφατικές αντιλήψεις και η παρέμβαση του ΠΑΜΕ

Ωστόσο, την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της δουλειάς τους, δεν τη συνειδητοποιούν στον ίδιο βαθμό και με τον ίδιο τρόπο οι εργαζόμενοι στις Συγκοινωνίες. Υπάρχουν ψευδαισθήσεις, όπως ότι η ενίσχυση του ανταγωνισμού και η καπιταλιστική ανάκαμψη θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα λυθούν προβλήματα.

Ταυτόχρονα, όμως, από τις συζητήσεις που γίνονται στα αμαξοστάσια, επιβεβαιώνεται η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των εργαζομένων για τα μέτρα που υλοποιούνται στο όνομα αυτής της ανάκαμψης, ενώ η συσσωρευμένη εμπειρία των τελευταίων έξι χρόνων δείχνει ότι οι υποσχέσεις που τους δόθηκαν (π.χ. «τα μέτρα είναι επώδυνα, αλλά έτσι θα βρούμε διέξοδο») είναι κίβδηλες και ανεδαφικές.

Σε όλη αυτή την περίοδο, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αναπτύσσουν δράση και βελτιώνουν την παρέμβασή τους. Από τα τέλη του 2009 ξεκίνησαν να δημιουργούν Επιτροπές Αγώνα στα αμαξοστάσια. Μάλιστα, η πρώτη επιτροπή στήθηκε στην απεργία που κήρυξαν το Δεκέμβρη του 2009 Ομοσπονδίες και Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και στην οποία συμμετείχαν κι άλλοι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων.

Στην περιφρούρηση αυτής της απεργίας σε ένα από τα αμαξοστάσια, έγινε συζήτηση για την ανάγκη να οργανωθεί παραπέρα ο αγώνας, κόντρα στην υπονομευτική στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας και έτσι προέκυψε η πρώτη Επιτροπή Αγώνα. Σήμερα έχουν στηθεί έξι Επιτροπές στα μπλε λεωφορεία και μία στα τρόλεϊ.

Η λειτουργία τους δεν είναι εύκολη. Οταν εμφανίστηκε η πρώτη Επιτροπή στο χώρο δουλειάς, υπήρχε καχυποψία και δυσκολία να απευθυνθεί πλατιά στους εργαζόμενους. Σήμερα, οι εργαζόμενοι στα αμαξοστάσια απευθύνονται σ' αυτές τις Επιτροπές για τα προβλήματα που συναντούν καθημερινά, οι ίδιες πρωτοστατούν και κάνουν παρεμβάσεις για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, έχουν πλέον διακριτή παρουσία και δράση.

Παρά τις όποιες αδυναμίες, οι Επιτροπές αυτές είναι μια καλή βάση στην προσπάθεια ανασύνταξης του κινήματος και στο χώρο των Αστικών Συγκοινωνιών. Από αυτή την άποψη, πρέπει να στηριχτούν και να βελτιωθούν οι υπάρχουσες, αλλά και να δημιουργηθούν και νέες.

Συζητούν την πείρα της μάχης που δόθηκε

Χαρακτηριστικό είναι, επίσης, το γεγονός ότι στις δύο τελευταίες απεργίες, εκεί που δρουν οι Επιτροπές, η συμμετοχή ήταν μεγαλύτερη από ό,τι σε χώρους που δεν υπάρχει παρέμβαση. Ενα ακόμα στοιχείο είναι ότι στις δύο τελευταίες απεργίες, οι Επιτροπές οργάνωσαν καλύτερα την παρέμβασή τους για την προετοιμασία των κινητοποιήσεων, καθώς οι περιοδείες που έκαναν δεν έμεναν μόνο σε μοίρασμα ανακοινώσεων, αλλά έγιναν συζητήσεις για το περιεχόμενο και το βάθος των αντιλαϊκών μέτρων, για τη σημασία συμμετοχής στην απεργία και την κλιμάκωση του αγώνα.

Τη μέρα της απεργίας, τόσο στις 12 Νοέμβρη όσο και στις 3 Δεκέμβρη, το κλίμα που επικράτησε στα αμαξοστάσια, η ενθάρρυνση του ενός στον άλλο, οδήγησε ώστε ακόμα περισσότεροι, ακόμα και την τελευταία ώρα, να δηλώσουν απεργοί και να βγουν για δρομολόγια από το αμαξοστάσιο μετά τη λήξη της στάσης εργασίας που είχε κηρύξει το σωματείο.

Τώρα, με ευθύνη του ΠΑΜΕ στο χώρο, η πείρα από αυτή τη μάχη συζητιέται με τους εργαζόμενους που πήραν μέρος στην απεργία, αλλά και με εκείνους που δε συμμετείχαν. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η σύσκεψη που οργανώνουν οι Γραμματείες Σιδηροδρομικών και Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ την Πέμπτη 17 Δεκέμβρη για τις εξελίξεις στο Ασφαλιστικό, προκειμένου να ενημερώσουν τους εργαζόμενους για τα μέτρα που έρχονται και να συζητηθεί η παραπέρα κλιμάκωση της πάλης.

Παλλεσβιακό αγροτικό συλλαλητήριο

Από παλιότερη συγκέντρωση αγροτών και κτηνοτρόφων στη Λέσβο
Από παλιότερη συγκέντρωση αγροτών και κτηνοτρόφων στη Λέσβο
Παλλεσβιακό παναγροτικό συλλαλητήριο οργανώνει η νεοσύστατη Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου, την Τετάρτη 16 Δεκέμβρη, στις 11 το πρωί, στον κόμβο της Λάρσου. Στην ανακοίνωση - κάλεσμα, η Ομοσπονδία σημειώνει ανάμεσα σε άλλα: «Αγρότη, αγρότισσα, η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου σε καλεί να πάρεις μέρος στο παναγροτικό παλλεσβιακό συλλαλητήριο, ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης, που έχουν στόχο να μας ξεκληρίσουν και να συγκεντρώσουν τη γη και την παραγωγή σε λίγα χέρια. Για να οργανώσουμε την αγωνιστική μας αντίδραση στη νέα σφοδρή επίθεση που εξαπολύουν εναντίον μας, μέσω του 3ου μνημονίου και της νέας ΚΑΠ. Για να στήσουμε ισχυρό μπλόκο στη φοροεπιδρομή που ετοιμάζουν σε βάρος μας με μέτρα, όπως, τη φορολόγηση με 26% απ' το πρώτο ευρώ και με προκαταβολή 100% του φόρου για την επόμενη χρονιά, την αύξηση του ΦΠΑ στο 23% στα αγροτικά μέσα και εφόδια, τον τριπλασιασμό των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΓΑ κ.ά. Για να συγκρουστούμε με τη νέα ΚΑΠ της ΕΕ που φέρνει νέα αντιαγροτικά μέτρα, όπως, η δραματική μείωση των επιδοτήσεων κατά 50% μέχρι το 2019, οι περιορισμοί στην αγροτική παραγωγή κ.ά.».

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ενισχύονται οι καπιταλιστές αγρότες, χάνονται οι μικρομεσαίοι

Ορισμένα αποκαλυπτικά στοιχεία από μελέτη της Eurostat για την αγροτική οικονομία

Στην Ελλάδα, τη δεκαετία 2003-2013, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν κατά 14% και έφτασαν τις 709.500. Ομως, η χρησιμοποιούμενη αγροτική γη έφτασε τα 48,5 εκατ. στρέμματα, παρουσιάζοντας αύξηση 22,4% σε σχέση με το 2003
Στην Ελλάδα, τη δεκαετία 2003-2013, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν κατά 14% και έφτασαν τις 709.500. Ομως, η χρησιμοποιούμενη αγροτική γη έφτασε τα 48,5 εκατ. στρέμματα, παρουσιάζοντας αύξηση 22,4% σε σχέση με το 2003
Σε πρόσφατη μελέτη της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) για την αγροτική οικονομία, καταγράφονται στοιχεία που δείχνουν τάσεις συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής. Η μελέτη καταγράφει τις εξελίξεις μεταξύ 2003-2013.

Τα στοιχεία δείχνουν για την Ελλάδα μείωση κατά 14% των αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Την ίδια ώρα, όμως, σε αντίθεση με αυτή τη μείωση, η χρησιμοποιούμενη αγροτική γη αυξήθηκε πάνω από 10 εκατ. στρέμματα, με την έκταση γης ανά ελληνική αγροτική εκμετάλλευση να αυξάνεται κατά μέσο όρο από 48 σε 68 στρέμματα.

Ετσι, ενώ τη δεκαετία 2003-2013 οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν σε ποσοστό 14% και έφτασαν τις 709.500, η χρησιμοποιούμενη αγροτική γη έφτασε τα 48,5 εκατ. στρέμματα, παρουσιάζοντας αύξηση 22,4% σε σχέση με το 2003. Στην Ελλάδα, το 5,2% των αγροτών είναι ηλικίας κάτω των 35 ετών, το 14,7% είναι από 35 μέχρι 44 χρόνων, το 23,9% από 45 μέχρι 54 ετών, το 24,9% από 55 μέχρι 64 χρόνων και το 31,3% άνω των 65 ετών (τα στοιχεία από το «Εθνος», 30/11/2015).

Συγκέντρωση και καπιταλιστικοποίηση

Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά. Οι μέσοι όροι καλλιεργήσιμης γης δεν αποτυπώνουν ολόπλευρα την αντικειμενική πραγματικότητα της συγκέντρωσης γης και παραγωγής, εντούτοις είναι εντυπωσιακοί επειδή καταγράφουν μείωση αγροτικών εκμεταλλεύσεων ή μονάδων (το ίδιο εννοούμε), που σημαίνει ξεκλήρισμα μικρομεσαίων αγροτών. Αυτό τεκμηριώνεται και από το γεγονός ότι ενώ μειώθηκαν οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις, την ίδια ώρα αυξήθηκε η καλλιεργήσιμη γη και κατά μονάδα και στο σύνολό της.

Η καταγραφή αυτή που κάνει η μελέτη, δείχνει τη στρατηγική του κεφαλαίου στην αγροτική οικονομία και ισχύει για όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μελετώντας τις εξελίξεις από το 2003 μέχρι το 2013, διαπιστώνει κανείς ότι περισσότερα από τέσσερα εκατ. αγροτικές εκμεταλλεύσεις στην Ευρώπη χάθηκαν (η αντιστοιχία είναι μία στις τέσσερις, μείωση κατά 27%). Την ίδια ώρα, η συνολική έκταση γης που χρησιμοποιείται για καλλιέργειες στην ΕΕ, δε μειώθηκε, αλλά παρέμεινε σταθερή στα 1,74 δισ. στρέμματα.

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική που την συνεπεξεργάζονται τα κράτη - μέλη και οι κυβερνήσεις τους στα θεσμικά όργανα της ΕΕ και βεβαίως την εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις στις οικονομίες των κρατών - μελών, συμβάλλει στη συγκέντρωση γης και παραγωγής σε λιγότερα χέρια, επομένως και στην ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στον τομέα αγροτικής οικονομίας, σε βάρος της μικρομεσαίας μονάδας. Το ίδιο ισχύει στην Ελλάδα και δε θα μπορούσε βέβαια να γίνει διαφορετικά.

Αυτή είναι η τάση στον καπιταλισμό και πραγματοποιείται με τη συμβολή και της πολιτικής των κυβερνήσεων και των διακρατικών καπιταλιστικών οργανισμών και ενώσεων, όπως η ΕΕ, με την τάση μείωσης των επιδοτήσεων και με διαφορετικό μοίρασμα υπέρ των καπιταλιστικών μονάδων. Αυτές ενισχύσει η κρατική πολιτική και η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.

Αυτή η πολιτική επιδρά αρνητικά στα μικρά νοικοκυριά, αφού στις μικρές καλλιέργειες τα έξοδα (καλλιεργητικά μέσα, μηχανήματα κ.λπ.) είναι συγκριτικά μεγαλύτερα σε σχέση με τις καπιταλιστικές μονάδες στην αγροτική οικονομία, η παραγωγικότητα μικρότερη, άρα και οι παραγωγοί δυσκολεύονται να διαθέσουν το εμπόρευμά τους στην αγορά, είναι έρμαια των εμπόρων, επομένως και τα έσοδα και τα κέρδη μηδαμινά. Μπορεί ακόμα και να μην υπάρχουν κέρδη, αλλά ζημιές. Ακόμη και να θέλουν να διαθέσουν οι ίδιοι στην αγορά το εμπόρευμά τους, η μεταφορά του έχει κόστος που δεν μπορούν να το αντέξουν.

Ενώ στις μεγάλες, στις καπιταλιστικές μονάδες, η παραγωγικότητα είναι συγκριτικά πολύ μεγαλύτερη, έχουν τη δυνατότητα λόγω μεγαλύτερης παραγωγής να αγοράζουν φτηνότερα τα καλλιεργητικά μέσα, παίρνουν τη μερίδα του λέοντος στις επιδοτήσεις. Εχουν, επίσης, δυνατότητα να δημιουργούν αγροτοβιομηχανικά συμπλέγματα ή να κάνουν συμφωνίες με βιομηχανίες τροφίμων που να απορροφούν άμεσα χωρίς εμπόρους - μεσάζοντες την παραγωγή τους, το ίδιο και σε μεγάλα εμπορικά κέντρα - αγορές ή αλυσίδες σούπερ μάρκετ κ.λπ., άρα να βγάζουν μεγάλα κέρδη.

Επομένως, οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό με την καπιταλιστική αγροτική παραγωγή και με τη συμβολή του κράτους.

Η κυβερνητική πολιτική και η διέξοδος

Η κυβέρνηση έδωσε αρχές Νοέμβρη στην Κομισιόν για έγκριση το νέο επταετές Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης. Το βασικό της κριτήριο, μαζί με το ποσό των 4,7 δισ. ευρώ κοινοτικούς πόρους που θα δοθούν σ' αυτό το πρόγραμμα, είναι το εξής, σύμφωνα με την κυβέρνηση:

«Η μικρή σε έκταση γεωργική εκμετάλλευση είναι οικονομικά ασύμφορη, διότι απαγορεύει τις οικονομίες κλίμακας, τόσο στις καλλιεργητικές πρακτικές, όσο και στις επενδύσεις. Το μέγεθος των εκμεταλλεύσεων έχει σαφή επίπτωση στην οικονομική αποτελεσματικότητα και γενικά στις επιδόσεις και τις επιχειρηματικές ευκαιρίες των εκμεταλλεύσεων. Εμφαση δίνεται και στον τομέα μεταποίησης».

Αυτή η πολιτική σημαίνει ότι η μικρομεσαία αγροτική εκμετάλλευση είναι εκτός προγράμματος και εκτός ενισχύσεων. Αυτές θα δοθούν για μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις και για βιομηχανικές επιχειρήσεις μεταποίησης αγροτικών προϊόντων. Δηλαδή, ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην αγροτική οικονομία.

Επίσης, τα ίδια τα μέτρα για τους αγρότες, όπως η πλήρης κατάργηση του «μειωμένου» ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο με την αύξησή του από 66 στα 200 ευρώ ανά χιλιόλιτρο από την 1η Οκτώβρη 2015 και στα 330 ευρώ από την 1η Οκτώβρη 2016, η αύξηση του φόρου εισοδήματος από το 13% στο 20% για τα εισοδήματα του 2016 και στο 26% γι' αυτά του 2017, από το πρώτο ευρώ εισοδήματος, η φορολόγηση για πρώτη φορά και των κοινοτικών επιδοτήσεων, ο ΕΝΦΙΑ στο χωράφι, τα χρέη στις τράπεζες, οι τεράστιες ασφαλιστικές εισφορές, είναι μέτρα που ωθούν στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και στην ενίσχυση της καπιταλιστικής αγροτικής παραγωγής, η οποία παράγει με κίνητρο το κέρδος και όχι τις διατροφικές ανάγκες του λαού.

Το γεγονός ότι ενισχύεται η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής με το ξεκλήρισμα των φτωχομεσαίων αγροτών και με κινδύνους για το διατροφικό πρόβλημα του λαού, αποτελεί βάση για τη συμμαχία εργατικής τάξης, φτωχομεσαίων αγροτών και αυτοαπασχολουμένων στις πόλεις, στην πάλη τους ενάντια στο κεφάλαιο, στην ΕΕ και την εξουσία τους, για την εργατική - λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Εκεί, δίπλα στην κοινωνική αγροτική παραγωγή, θα υπάρχει ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός και όλοι θα παράγουν ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, λύνοντας οριστικά το διατροφικό πρόβλημα για το λαό και εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες, καλύπτοντας ταυτόχρονα όλες τις ανάγκες τους, με τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο.


Ι.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ