Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

-- Συζήτηση με στελέχη του Τομέα Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για την οργάνωση της εκλογικής δουλειάς.

-- Αρθρο: Οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση έχουν την υπογραφή και του ΣΥΡΙΖΑ 2.

-- Εργαζόμενοι στα «Πεντάμηνα»: Κριτήριο ψήφου η αθλιότητα που ζουν.

-- Ιστορικό: Η απεργία στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας το 1980. Η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών για την οργάνωσή της.

Πίσω από τις «διαψεύσεις» έρχονται νέα επώδυνα μέτρα

Πριν ακόμα οι συνταξιούχοι συνέλθουν από το νέο χτύπημα στις συντάξεις, με τις πρόσθετες μειώσεις που επιβλήθηκαν μέσω της παρακράτησης για τον κλάδο Υγείας και μάλιστα αναδρομικά, η κυβέρνηση επιχειρεί να θολώσει τα νερά, την ώρα που ήδη έχει δρομολογήσει την εφαρμογή των δεσμεύσεων που ανέλαβε με το 3ο μνημόνιο.

Αφορμή στάθηκε αυτή τη φορά δημοσίευμα στον Τύπο που έκανε λόγο για πρόταση του πρώην υπουργού Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλου, η οποία οδηγεί «σε ανώτατες συντάξεις έως 600 ευρώ». Απαντώντας στο δημοσίευμα, η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ολ. Γεροβασίλη και ο πρώην υπουργός μίλησαν για δημοσίευμα που αγγίζει τα όρια της προβοκάτσιας. Πρόσθεσαν ακόμα πως αν και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, βασίζεται σε κάποιες εισαγωγικές τους σκέψεις.

Σημειώνεται πως ο Γ. Κατρούγκαλος, μιλώντας λίγες μέρες πριν την παραίτηση της κυβέρνησης με δημοσιογράφους, έκανε γνωστό ότι έχει ήδη καταθέσει πρόταση για το Ασφαλιστικό στον πρωθυπουργό, την οποία δε δημοσιοποίησε, ενώ στη συνέχεια προχώρησε στη σύσταση 12μελούς «Επιτροπής ειδικών» για την επεξεργασία υποτίθεται του νέου Ασφαλιστικού.

Θολώνουν τα νερά

Οι σχετικές διαψεύσεις και διαβεβαιώσεις δεν έχουν την παραμικρή αξία. Γίνονται και ανακυκλώνονται κάθε μέρα, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν την προπαγανδιστική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις εκλογές, σύμφωνα με την οποία, ναι μεν έχει υπογράψει μνημόνιο και έχει αναλάβει δεσμεύσεις για το Ασφαλιστικό, σκοπεύει όμως να επεξεργαστεί ένα «εθνικό σχέδιο μεταρρύθμισης» για την Κοινωνική Ασφάλιση, το οποίο θα μειώνει τις αρνητικές συνέπειες.

Στην πραγματικότητα, αυτό που ετοιμάζεται στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι το τελειωτικό της χτύπημα. Τόσο το 3ο μνημόνιο όσο και το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις συντάξεις, που ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες, φέρνουν νέες επώδυνες ανατροπές, ολοκληρώνουν το έγκλημα σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων ασφαλισμένων και συνταξιούχων.

Σε αυτά τα πλαίσια, η λεγόμενη 12μελής Επιτροπή που υποτίθεται ότι θα καταθέσει τις προτάσεις της μέχρι τις 15 Σεπτέμβρη (!), δεν είναι παρά το φύλο συκής, που με τη δήθεν ανεξαρτησία της θα καλύψει τις ήδη δρομολογημένες και ψηφισμένες από τη Βουλή αντιδραστικές αποφάσεις.

Τα γράφουν στο πρόγραμμά τους

Αλλωστε, το ίδιο το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει και επιβεβαιώνει τις ανατροπές. Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θα επιφέρει μειώσεις στις σημερινές συντάξεις ύψους 2,250 δισ. ευρώ για την τρέχουσα διετία (0,25% του ΑΕΠ φέτος και 1% του ΑΕΠ για το 2016). Μειώσεις που μέχρι το τέλος του προγράμματος (2018) θα αφαιρέσουν συνολικά από την τσέπη των συνταξιούχων πάνω από 7,5 δισ. ευρώ.

Ταυτόχρονα με το κυβερνητικό του πρόγραμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει την υποχρέωση να προχωρήσει στην «ενοποίηση όλων των Ταμείων σε ένα ταμείο κύριας και σε ένα ταμείο επικουρικής ασφάλισης», που θα φέρει νέα συρρίκνωση των παροχών προς τα κάτω, καθώς όλες οι ενοποιήσεις απέβησαν σε βάρος των ασφαλισμένων.

Γι' αυτό η «δέσμευση» ότι δε θα γίνουν νέες μειώσεις στις συντάξεις εξαιτίας των ενοποιήσεων, είναι ακόμα ένα συνειδητό ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού την ίδια στιγμή δεσμεύεται για την κατάργηση του ΕΚΑΣ σε όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους, τη μείωση ακόμα και των εξευτελιστικών συντάξεων του ΟΓΑ των 360 ευρώ, όπως και για την εφαρμογή εισοδηματικών κριτηρίων στις εισφορές των αυτοαπασχολούμενων (ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ, ΟΓΑ) και άρα στην αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Οι νέες ανατροπές έχουν την υπογραφή και του ΣΥΡΙΖΑ 2

Κροκοδείλια δάκρυα και παιχνίδια εντυπώσεων από τη Λαϊκή Ενότητα με αφορμή τη μείωση στις συντάξεις

Το απόσπασμα είναι από την «Αυγή», στις 24/6/2015, όπου παρουσιάστηκε ολόκληρο το κείμενο της ελληνικής πρότασης για μια συμφωνία με τους «θεσμούς». Οι αντιασφαλιστικές ανατροπές που περιγράφονται στο σχετικό κεφάλαιο, φέρουν την υπογραφή και των υπουργών που σήμερα πολιτεύονται με τη Λαϊκή Ενότητα, δηλαδή με τον ΣΥΡΙΖΑ 2
Το απόσπασμα είναι από την «Αυγή», στις 24/6/2015, όπου παρουσιάστηκε ολόκληρο το κείμενο της ελληνικής πρότασης για μια συμφωνία με τους «θεσμούς». Οι αντιασφαλιστικές ανατροπές που περιγράφονται στο σχετικό κεφάλαιο, φέρουν την υπογραφή και των υπουργών που σήμερα πολιτεύονται με τη Λαϊκή Ενότητα, δηλαδή με τον ΣΥΡΙΖΑ 2
Προεκλογικό παιχνίδι στις πλάτες των συνταξιούχων παίζουν τα στελέχη του παλιού και «νέου» ΣΥΡΙΖΑ, είτε αυτά παρέμειναν στο κυβερνητικό κόμμα, είτε αποκολλήθηκαν συγκροτώντας τη Λαϊκή Ενότητα.

Ετσι, αφού μαζί εξαπάτησαν τους συνταξιούχους, υποσχόμενοι από το 2014 ότι όταν έλθουν στην κυβέρνηση θα ανακόψουν τη μείωση των συντάξεων και θα επαναφέρουν μάλιστα την 13η σύνταξη για τους χαμηλοσυνταξιούχους, όπως έλεγαν στο περιβόητο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», τώρα, μπροστά στις νέες εκλογές, συνεχίζουν ξεδιάντροπα να τους εξαπατούν.

Οι πρώτοι, οι του ΣΥΡΙΖΑ 1, φόρα - παρτίδα δεν διστάζουν να πούνε απροκάλυπτα ψέματα, ισχυριζόμενοι πως δεν έγινε μείωση στις συντάξεις και πως απλά αυξήθηκαν οι κρατήσεις στις εισφορές Υγείας (!) Οι δεύτεροι, οι του ΣΥΡΙΖΑ 2, με δήλωση μάλιστα του ίδιου του Π. Λαφαζάνη, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον «πρόωρο θάνατο του συνταξιουχικού κόσμου»! Και οι δύο προκαλούν και υποκρίνονται.

Οι μειώσεις των συντάξεων, μέσω της αύξησης των κρατήσεων στις εισφορές Υγείας, δεν είναι μόνο υπαρκτές, αλλά βίαια θα αφαιρέσουν περίπου 850 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από τους απόμαχους της δουλειάς, πέραν των αιματηρών μειώσεων του 1ου και 2ου μνημονίου. Το ψεύδος των κυβερνητικών βγάζει μάτι.

Αποκαλυπτικό το ...υπουργικό τους παρελθόν

Εξίσου προκλητικό είναι όμως και το γεγονός να εμφανίζεται όψιμα ο Π. Λαφαζάνης ως υπέρμαχος των συνταξιούχων. Διότι στην αρχική πρόταση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ («Αυγή» 24 Ιούνη 2015), προβλέπονταν όλα τα μέτρα του 3ου μνημονίου για το Ασφαλιστικό. Θυμίζουμε ότι τότε όλα τα σημερινά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας και ο Π. Λαφαζάνης ήταν γερά δεμένοι στις υπουργικές καρέκλες του ενός και μοναδικού ΣΥΡΙΖΑ.

Συγκεκριμένα, από κοινού, όλοι τους, ζητούσαν από τους θεσμούς να συμφωνήσουν σε αύξηση των κρατήσεων Υγείας στο 5% για τις κύριες και επιβολή 5% στις επικουρικές. Ταυτόχρονα, πρότειναν και την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Συνολικά, βάσει εκείνης της πρότασης, η μείωση των συντάξεων για φέτος έφτανε τα 650 εκατομμύρια ευρώ και για το 2016 ξεπερνούσε το 1,8 δισ. ευρώ (1,05% του ΑΕΠ).

Το ίδιο κοινή είναι η πρότασή τους και για τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, η ουσία της οποίας δεν αλλάζει επειδή αυτοί ζητούσαν να ξεκινήσει η κατάργηση το 2018 και να ολοκληρωθεί το 2020, αντί του 2017 και με κατάληξη το 2019, όπως τελικά ψηφίστηκε με το 3ο μνημόνιο.

Συνολικά, η πρόταση - καρμανιόλα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υπό τον τίτλο «Η μεταρρύθμιση των συντάξεων», έχει την υπογραφή και του Τσίπρα και του Λαφαζάνη και αποτελεί ελαφρά παραλλαγή της πρότασης Γιούνκερ, για την οποία έκαναν το κάλπικο δημοψήφισμα. Σ' αυτό, μάλιστα, και οι δύο καλούσαν το λαό να ψηφίσει «Οχι». Και αυτό δεν αλλάζει επειδή ένα μήνα μετά βρέθηκαν σε διαφορετικούς σχηματισμούς.

Ο ένας κόβει ο άλλος ράβει

Ας σταματήσουν, λοιπόν, να υποκρίνονται και να ψεύδονται νυν και πρώην ΣΥΡΙΖΑίοι. Οι συνταξιούχοι και οι εν ενεργεία ασφαλισμένοι έχουν ράμματα για τη γούνα και των δύο. Οπως βέβαια έχουν και για τους προηγούμενους (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ). Και πάει πολύ να εμφανίζεται σήμερα η ΝΔ σαν υπερασπιστής τάχα των συνταξιούχων και να δηλώνει με θράσος: «Ο κ. Τσίπρας δεν έδωσε καμία επιπλέον σύνταξη, αλλά τις πετσόκοψε όλες»!

Ελπίζει, άραγε, ο πρόεδρος της ΝΔ ότι ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι ξέχασαν τόσο γρήγορα τη συνεισφορά της σαν κυβέρνηση και σαν αντιπολίτευση στο ξερίζωμα των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων; 'Η μήπως ξέχασαν κιόλας ότι το τελευταίο κόψιμο των συντάξεων φέρει και τη δική τους υπογραφή, καθώς επιβλήθηκε και με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ στο τρίτο μνημόνιο;

Γι' αυτό, μπροστά στην κάλπη οι συνταξιούχοι, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να τους τιμωρήσουν όλους, ενισχύοντας το μοναδικό κόμμα που στάθηκε στο πλευρό τους, με έργα και όχι με λόγια. Να ρίξουν «δαγκωτό» στην κάλπη ΚΚΕ, ενισχύοντας εκείνη την πολιτική δύναμη που μπορεί να δώσει ώθηση στους αγώνες τους, για να αποτραπούν τα νέα επώδυνα μέτρα, για να έχουν οι συνταξιούχοι ένα ισχυρό αποκούμπι μέσα και πολύ περισσότερο έξω από τη Βουλή.

Για να δυναμώσει η πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, η μόνη που μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα και να ανοίξει το δρόμο σε μια πραγματική λύση για το λαό.

Ο Δήμος Περάματος «κυνηγάει» τις καθαρίστριες των σχολείων

Πρωτεργάτης στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, η δημοτική αρχή Περάματος (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) με δήμαρχο τον Γιάννη Λαγουδάκη - ο οποίος εμφανίζεται να συμπορεύεται με τη Λαϊκή Ενότητα του Π. Λαφαζάνη - όχι μόνο αποφάσισε την απόλυση των 20 καθαριστριών των σχολικών μονάδων, αλλά εξέδωσε και φιρμάνι προς τους διευθυντές των σχολείων, με το οποίο τους καλεί να πετάξουν έξω από τα σχολεία τις καθαρίστριες που διεκδικούν αγωνιστικά το δικαίωμα στη δουλειά.

Στο έγγραφο αυτό, η δημοτική αρχή εμφανίζει τις καθαρίστριες ως «επικίνδυνα στοιχεία», ικανά να προκαλέσουν από «κλοπές, φθορές» και «βανδαλισμούς» μέχρι «ατυχήματα εντός του σχολικού χώρου»! Το έγγραφο αυτό, το οποίο υπογράφεται από τον πρόεδρο των Σχολικών Επιτροπών, ήταν η «απάντηση» της δημοτικής αρχής στο δίκαιο αίτημα των καθαριστριών να ανανεωθεί η σύμβασή τους κανονικά και να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε μόνιμης, σταθερής εργασίας, με πλήρη δικαιώματα.

Οι καθαρίστριες κατέθεσαν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που απέσπασε ο κλάδος τους με αγώνες το προηγούμενο διάστημα και προβλέπει το ελάχιστο, δηλαδή την ανανέωση της σύμβασής τους για φέτος, ενώ επικαλέστηκαν και τη δέσμευση που τους έδωσε προχτές, μετά από δυναμική παρέμβαση, η υπηρεσιακή υπουργός Παιδείας, Ε. Κιάου, ότι θα βγει διευκρινιστική εγκύκλιος και πως από χτες θα έπρεπε οι καθαρίστριες να είναι κανονικά στα πόστα τους.

Ωστόσο, στο έγγραφό της προς τους διευθυντές, η δημοτική αρχή αναφέρει: «Παρατηρήθηκε το φαινόμενο να έχουν εισέλθει εντός των σχολικών κτιρίων άτομα που είχαν σύμβαση με τις Σχολικές Επιτροπές, των οποίων η σύμβαση έχει λήξει. Προς ενημέρωσή σας και μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία νέας σύμβασης, μοναδικοί υπεύθυνοι για τυχόν φθορές, κλοπές, βανδαλισμό, ατυχήματα εντός σχολικού χώρου, έλεγχο παρουσίας από το ΙΚΑ, οποιοδήποτε άλλο θέμα που έχει σχέση με την παρουσία τους, είναι οι διευθυντές/τριες των σχολικών μονάδων»!

Υπενθυμίζεται ότι η δημοτική αρχή, επιδιώκοντας με τη σειρά της την ανακύκλωση της ανεργίας, βάζοντας τους εργαζόμενους να σκοτώνονται για μια θέση εργασίας των 300 ευρώ, από τις 27 Αυγούστου έχει αναρτήσει προκήρυξη για την πρόσληψη καθαριστριών, στη θέση αυτών που θέλει να πετάξει στο δρόμο, μετά από 10 και 18 χρόνια σκληρής δουλειάς. Οι καθαρίστριες προγραμματίζουν για σήμερα νέα αγωνιστική παρέμβαση.

ΤΟΜΕΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Η προεκλογική δουλειά υπηρετεί την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με στελέχη της Τομεακής Επιτροπής για το σχεδιασμό της παρέμβασης στους κλάδους

Από παλιότερη περιοδεία του Κόμματος σε βιομηχανία υποδημάτων στο Μενίδι
Από παλιότερη περιοδεία του Κόμματος σε βιομηχανία υποδημάτων στο Μενίδι
Για την οργάνωση της μάχης των εκλογών στους κλάδους της Βιομηχανίας, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Γιώργο Δαφνή, τον Θανάση Κοτρώνη και την Αθηνά Τσάμη, στελέχη του Τομέα Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.

Περιγράφοντας το κλίμα που συναντάνε οι κομμουνιστές αυτές τις πρώτες μέρες της προεκλογικής περιόδου, ο Γ. Δαφνής σημειώνει: «Παρά τις δυσκολίες, υπάρχουν σήμερα καλύτερες προϋποθέσεις για να κουβεντιάσουμε με περισσότερους εργάτες την πρόταση του Κόμματος, το πρόγραμμά μας».

Ο Θ. Κοτρώνης προσθέτει: «Παλιότερα πηγαίναμε σε εξορμήσεις, βάζαμε το ζήτημα της διεξόδου, όμως πολλοί εργαζόμενοι το "προσπέρναγαν". Σήμερα, υπάρχουν πολύ περισσότεροι που βάζουν ερωτήματα: "Τι εννοείτε όταν λέτε έξοδο από την ΕΕ, πώς θα γίνει αυτό, τι εννοείτε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής; Πώς θα γίνει αυτός ο άλλος δρόμος ανάπτυξης;".

Επιβεβαιώνεται και προεκλογικά ότι έχει ανέβει το ενδιαφέρον του κόσμου για την πρόταση του ΚΚΕ. Αυτό οφείλεται και στη δουλειά που έχουμε κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια. "Μέτρησε" πολύ το γεγονός ότι και σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις δεν υποκύψαμε στα διλήμματα που έμπαιναν, όπως "γιατί δε συνεργάζεστε σε μια κυβέρνηση της αριστεράς" κ.λπ.

Τώρα, με βάση τις εξελίξεις, περισσότεροι εργάτες αναγνωρίζουν ότι το ΚΚΕ είχε δίκιο με τη στάση που κράτησε και προβληματίζονται περισσότερο για την πρόταση διεξόδου του Κόμματος».

«Αντικειμενικά, η εργατική τάξη έχει τώρα πρακτική πείρα και άρα μεγαλύτερες δυνατότητες να καταλάβει τι σημαίνει "αριστερή" κυβέρνηση και "διαπραγμάτευση". Υπάρχουν επομένως βιομηχανικοί εργάτες που έχουν μεγαλύτερο προβληματισμό και διάθεση για να ακούσουν την πρόταση του Κόμματος», συμπληρώνει η Αθηνά Τσάμη.

Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατότερο κίνημα

«Η μάχη για να βγει πιο ισχυρό το Κόμμα μας, είναι μάχη που δεν αφορά μόνο την κάλπη», συνεχίζει η ίδια, και εξηγεί: «Είναι μάχη για να δυναμώσει το κίνημα σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, να συγκροτηθούν ισχυρές αντιστάσεις στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως εκφράζεται και με το τρίτο μνημόνιο, περισσότερες εργατικές συνειδήσεις να στρατευθούν στο δρόμο της ανατροπής, της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.

Από αυτήν την άποψη, για εμάς η ισχυροποίηση του Κόμματος και στις εκλογές είναι δεμένη με την προσπάθεια να οργανώνεται ο αγώνας κατά χώρο δουλειάς, κατά κλάδο, για την απόκρουση της επίθεσης που μεγαλώνει, την απόσπαση κατακτήσεων, την αναπλήρωση όσων έχασε η εργατική τάξη τα προηγούμενα χρόνια.

Ολο αυτό το διάστημα, οι κομμουνιστές που δρουν μέσα από τα συνδικάτα πρωτοστατούν αμείωτα σε μια σειρά από παρεμβάσεις ενάντια σε απολύσεις, πολλές από τις οποίες αφορούν συνδικαλιστές και πρωτοπόρους αγωνιστές, μέλη ή οπαδούς του Κόμματος. Ανάλογες κινητοποιήσεις γίνονται ενάντια σε καθυστερήσεις πληρωμών και άλλα ζητήματα».

«Τα μέλη του Κόμματος στη Βιομηχανία συνδυασμένα δίνουν τη μάχη για να οργανώσουν την πάλη στους χώρους δουλειάς και μέσα από αυτήν την πάλη οι εργάτες να βγάλουν συμπεράσματα για το ποιον έχουν δίπλα τους και ποιον απέναντί τους», συμπληρώνει ο Γ. Δαφνής, και καταλήγει: «Σε κάθε ΚΟΒ πάμε στοχευμένα. Εχει γίνει ένας σχεδιασμός και μιλάμε με έναν κόσμο που μας ακούει, ενδιαφέρεται για τις θέσεις μας, παρόλο που δεν μας ψήφισε».

Η σύσκεψη βασική μορφή της δουλειάς μας

Για τον προεκλογικό σχεδιασμό στον Τομέα Βιομηχανίας, ο ίδιος λέει στον «Ριζοσπάστη»: «Κάθε ΚΟΒ έχει σχεδιάσει και υλοποιεί ένα πρόγραμμα παρέμβασης με όλες τις μορφές, ακόμα και εκεί που η εργοδοσία μάς βάζει σοβαρά εμπόδια. Κάνουμε συγκεντρώσεις, περιοδείες και όχι μόνο. Οργανώνουμε εξορμήσεις στα στέκια. Εκεί, δηλαδή, που δίνουν ραντεβού οι εργάτες να τους πάρουν τα πούλμαν για να πάνε στη δουλειά. Μικροσυσκέψεις στο σχόλασμα σε στέκια εργατών, όπως στο Κορωπί και αλλού».

«Είναι τεράστια τα εμπόδια που βάζει η εργοδοσία», συνεχίζει η Αθηνά Τσάμη. «Σε πολύ περισσότερα εργοστάσια σήμερα αρνούνται να μπει το Κόμμα, ακόμα και εξορμήσεις έξω από τις πύλες του εργοστασίου προσπαθούν - ανεπιτυχώς - να εμποδίσουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ η εργοδοσία δεν μας επιτρέπει την είσοδο με το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπει γενικά την παρουσία κομμάτων, την ίδια ώρα τα στελέχη της ασκούν πολιτική, είναι και τα ίδια στελέχη κομμάτων.

Εμείς προσπαθούμε να μπούμε στους χώρους δουλειάς, να φθάσουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερους χώρους, σε όλους τους κλάδους, με όποια μορφή είναι πιο πρόσφορη. Φυσικά, αξιοποιούμε και τη μορφή των συσκέψεων. Προσπαθούμε να απευθυνθούμε στους εργάτες, ιδίως σε αυτούς που συμμετέχουν πιο ενεργά και προσπαθούμε να κάνουμε και επισκέψεις στα σπίτια τους. Για παράδειγμα, προχθές με τον "Ριζοσπάστη", που είχε το Κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εκλογές, πήγαμε σε εκατοντάδες σπίτια εργατών».

«Δουλεύουμε με επίκεντρο το χώρο δουλειάς, αλλά προσπαθούμε να μιλήσουμε με αυτόν τον κόσμο και στον τόπο κατοικίας», καταλήγει ο Γ. Δαφνής. «Για παράδειγμα, υπάρχουν βιομηχανίες που δεν μπορούμε να μπούμε μέσα, αλλά εργάτες από αυτές οργανώνουν οι ίδιοι συσκέψεις στα σπίτια τους μπροστά στις εκλογές».

Αξιοποιούμε τον μαχητικό περίγυρο

Για την προσπάθεια να αξιοποιηθούν οι οπαδοί και φίλοι του Κόμματος στην προεκλογική δουλειά, ο Θ. Κοτρώνης μάς λέει: «Υπάρχουν εργάτες, κυρίως φίλοι του Κόμματος, που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες μέσα στους χώρους δουλειάς, μοιράζουν υλικό, βάζουν αφίσα, προωθούν τις θέσεις του.

Το κέντρο της δουλειάς μας είναι η άμεση επαφή με τον κόσμο, η σύσκεψη. Εχουμε οργανώσει εκατοντάδες συσκέψεις. Πολλές από αυτές τις οργανώνουν φίλοι και οπαδοί του Κόμματος. Για παράδειγμα, στους μεταλλεργάτες έχουν οργανώσει συσκέψεις κατά περιοχή: Στο Κερατσίνι, στη Νίκαια, στη Δραπετσώνα, στο Πέραμα, στο κέντρο του Πειραιά, κυρίως με μεταλλεργάτες της Ζώνης, αλλά και εργοστάσια στον Πειραιά.

Σε αρκετές από αυτές δραστηριοποιούνται φίλοι και οπαδοί του Κόμματος. Να βρουν κόσμο, να τον ειδοποιήσουν, να τον φέρουν στη σύσκεψη. Κάποιες τις οργανώνουν αποκλειστικά φίλοι και οπαδοί. Δηλαδή, μέσα από αυτή τη διαδικασία υπάρχει δραστηριοποίηση κόσμου γύρω από το Κόμμα που δεν ανήκει στις οργανωμένες δυνάμεις του».

Ειδικό σχέδιο χρειάζεται για τους εποχικούς εργαζόμενους και για εκείνους που απασχολούνται με ευέλικτες μορφές. «Εχει μεγαλώσει ο αριθμός των εργαζομένων που δουλεύουν με τις νέες συνθήκες», αναφέρει η Αθηνά Τσάμη, και προσθέτει: «Οι ΚΟΒ κάνουν μεγάλη προσπάθεια να διατηρήσουν ή να πιάσουν επαφή μαζί τους, εκεί που δεν έχουν. Σε περιόδους που δεν είναι στη δουλειά - γιατί πολλοί από αυτούς είναι μονίμως εποχικοί - προσπαθούμε να τους βρούμε στα σπίτια τους. Πολλοί από αυτούς έχουν κάνει βήματα»...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Απαράδεκτο να καθυστερούν ακόμα και αυτοί οι μισθοί πείνας

Δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Σε δήλωσή του για τους εργαζόμενους στο πεντάμηνο πρόγραμμα της «κοινωφελούς εργασίας», ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σημείωσε τα εξής: «Το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά για κάθε άνθρωπο είναι αδιαπραγμάτευτο. Χιλιάδες εργαζόμενοι, που το προηγούμενο διάστημα ήταν μακροχρόνια άνεργοι, αυτήν την περίοδο εργάζονται για 5 μήνες στους δήμους και σε άλλες υπηρεσίες στα αποκαλούμενα προγράμματα "κοινωφελούς εργασίας" του ΟΑΕΔ. Αυτοί οι εργαζόμενοι σήμερα βρίσκονται σε απόγνωση γιατί παραμένουν απλήρωτοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η κατάσταση είναι δραματική. Οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης καθώς δεν έχουν χρήματα ούτε για τα στοιχειώδη. Είναι απαράδεκτο να καθυστερεί η πληρωμή ακόμη και αυτών των μισθών πείνας. Αποδεικνύεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως αυτά τα προγράμματα της κακοπληρωμένης ελαστικής εργασίας το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ανακυκλώνουν την ανεργία και να προσφέρουν στο μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο φτηνό εργατικό δυναμικό, και μάλιστα χωρίς δικαιώματα. Το ΚΚΕ απαιτεί να πληρωθούν εδώ και τώρα όλοι οι εργαζόμενοι στα "πεντάμηνα" και να καταβάλλονται στο εξής κανονικά και έγκαιρα οι μισθοί τους».

Στάση εργασίας και συγκέντρωση αύριο

Αμεση καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα» απαιτούν το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής και η Επιτροπή Εργαζομένων των προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας που δουλεύουν στους δήμους της Αττικής, με την κινητοποίηση που οργανώνουν αύριο, Παρασκευή, στη 1 μ.μ. στο υπουργείο Εργασίας. Το Συνδικάτο έχει προκηρύξει στάση εργασίας, από τις 12 το μεσημέρι έως τη λήξη του ωραρίου, για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας με την οποία δουλεύουν και καλεί σε μαζική συμμετοχή στην παρέμβαση στο υπουργείο. Επίσης, το Συνδικάτο ΟΤΑ Νομού Αχαΐας καλεί τους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα» σε συγκέντρωση - σύσκεψη αύριο, Παρασκευή, στις 11 π.μ., στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης (πλατεία Γεωργίου), για το ζήτημα της καθυστέρησης των αποδοχών τους και άλλα εργασιακά προβλήματα.

Κριτήριο ψήφου η πείρα των εργαζομένων στα «πεντάμηνα»

Τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας είναι συνταγή όλων των αστικών κομμάτων και δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο στην αγωνία των χιλιάδων ανέργων

Από παλιότερη κινητοποίηση εργαζομένων στα «πεντάμηνα»
Από παλιότερη κινητοποίηση εργαζομένων στα «πεντάμηνα»
Απλήρωτοι, εκτεθειμένοι σε επαγγελματικούς κινδύνους, χωρίς μέτρα για την ασφάλεια και την προστασία της υγείας τους, χωρίς δικαίωμα σε άδειες και επιδόματα, δουλεύουν την περίοδο αυτή περισσότεροι από 32.000 απασχολούμενοι στους δήμους, μέσα από τα «πεντάμηνα» της «κοινωφελούς εργασίας».

Τα ζητήματα αυτά δεν είναι καινούργια, καθώς τέτοια προγράμματα υλοποιούνται ανά διαστήματα την τελευταία τετραετία. Ωστόσο, με το νέο γύρο του προγράμματος τα προβλήματα οξύνθηκαν, πυροδοτώντας μια σειρά κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας σε δήμους και ΟΑΕΔ.

Η καθυστέρηση στην πληρωμή ακόμα και αυτών των πενιχρών μισθών, η τοποθέτηση σε εργασίες που απαιτούν ειδίκευση ή τουλάχιστον σοβαρή εκπαίδευση και βέβαια η έλλειψη μέτρων για την προστασία της υγείας στη δουλειά, είναι ανάμεσα στα ζητήματα αιχμής που απασχολούν τους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα».

Από την ίδια την πείρα τους προκύπτει πως ο στόχος αυτών και άλλων προγραμμάτων όπως η «κοινωφελής εργασία», είναι να ανακυκλώνουν και να μοιράζουν την ανεργία και παράλληλα να λειτουργούν ως πολιορκητικός κριός για τα δικαιώματα των εργαζομένων, συμπιέζοντας προς τα κάτω μισθούς και μεροκάματα, ξηλώνοντας κατακτήσεις, γενικεύοντας τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Η κατάσταση που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και οι ψευτοδιέξοδοι που παρέχει το σύστημα σε μερικούς από αυτούς, προκειμένου να πάρουν ένα μεροκάματο και μάλιστα καθυστερημένα, πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου μπροστά στις εκλογές.

Για δεκαετίες τώρα, αυτά τα προγράμματα, άλλοτε με τη μορφή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, άλλοτε σαν stages και τώρα σαν «κοινωφελής εργασία», αποτέλεσαν τη σημαία των αστικών κομμάτων στη διαχείριση της ανεργίας, χωρίς βέβαια να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, αφού μόνοι πραγματικά ωφελημένοι ήταν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, που με την επιδότηση του κράτους και της ΕΕ έβρισκαν ακόμα φτηνότερους εργαζόμενους. Χώρια που τα κόμματα και οι κυβερνήσεις εξασφάλιζαν καραβιές «ομήρων», πατώντας στην αγωνία τους για το μεροκάματο.

Κοπιάρουν τις ίδιες συνταγές

Αλλα και ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβάνει με περηφάνια την υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων στα ...έργα και τις ημέρες της «πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς», αλλά και στις προεκλογικές του διακηρύξεις.

«Δείγματα της πολιτικής που επιδιώκουμε να ασκούμε, έγιναν ήδη φανερά το προηγούμενο διάστημα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρει χαρακτηριστικά και συνεχίζει: «Μεταξύ άλλων πετύχαμε: Την ένταξη μέχρι και τον Αύγουστο 2015 106.693 ανέργων σε επιδοτούμενα προγράμματα. Τους επόμενους δύο μήνες, ο αριθμός αυτός θα ανέλθει σε 123.000 ανέργους, ενώ μέχρι το Φλεβάρη του 2016 οι θέσεις αυτές θα ανέλθουν σε 210.000 χιλιάδες».

Μεταξύ των επιδοτούμενων προγραμμάτων συγκαταλέγεται ασφαλώς και η «κοινωφελής εργασία»: «Βελτιώσαμε και προκηρύξαμε το Πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας στους δήμους, υπουργεία και περιφέρειες για 52.626 θέσεις εργασίας», διατυμπανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ζητά γι' αυτό το ...κατόρθωμα την ψήφο των ανέργων.

Υπόσχεται κι αυτός, όπως και όλα τα άλλα αστικά κόμματα, προσωρινή, κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα δουλειά, «απασχόληση» με ημερομηνία λήξης που οδηγεί ξανά στην ανεργία, προκειμένου να πάρουν σειρά οι επόμενοι που περιμένουν στις ουρές της ανεργίας. Σε τέτοια προγράμματα κατευθύνεται μεγάλο μέρος των κοινοτικών κονδυλίων, των πολυδιαφημισμένων πακέτων του ΕΣΠΑ.

Σε τέτοια προγράμματα μεταφράζονται οι υποσχέσεις για μέτρα «ανάσχεσης» τάχα της ανεργίας, αλλά και τα «αντισταθμιστικά μέτρα» που τώρα υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Με τέτοιες διακηρύξεις ζητούν την ψήφο των χιλιάδων ανέργων: Των νέων, που μετρούν τα χρόνια να περνούν χωρίς να μπορούν να «κολλήσουν» το πρώτο τους ένσημο, πόσο μάλλον να βγάλουν βιβλιάριο υγείας. Των γυναικών, που «επιβραβεύονται» για τη μητρότητα με απολύσεις και μακροχρόνια ανεργία. Των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζόμενων, που μετά από μια ζωή στο μεροκάματο, σήμερα ψάχνουν «με το τουφέκι» δουλειά και ένσημο για να καταφέρουν να βγουν στη σύνταξη.

Τους βαφτίζουν «ωφελούμενους»!

Κάθε ένας και κάθε μία από τους σημερινούς «πενταμηνίτες» έχει πίσω του μια μακρά θητεία στην ανεργία. «Μπήκα στο πρόγραμμα με 36 μήνες ανεργία», «είμαι πατέρας τριών παιδιών», «μεγαλώνω μόνη μου τα δύο παιδιά μου»: Με τα παραπάνω και άλλα παρόμοια περιγράφουν ποιο ήταν το «διαβατήριο» που τους εξασφάλισε μια θέση στο «πεντάμηνο». Μακροχρόνια άνεργοι, οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο, τρίτεκνοι, μονογονεϊκές οικογένειες. Αυτούς αφήνουν μέχρι και σήμερα απλήρωτους κυβέρνηση, δήμοι και ΟΑΕΔ.

Οσο για το μισθό που περιμένουν να πληρωθούν, αυτός μόλις που φτάνει τα 495 ευρώ για τους μεγαλύτερους των 25 ετών και τα 431 ευρώ για τους νέους κάτω των 25 ετών. Μάλιστα, τα παραπάνω ποσά είναι το «ταβάνι» των μηνιαίων αποδοχών τους, το οποίο θα φτάσουν μόνο αν συμπληρώσουν τα 25 μεροκάματα το μήνα. Αν εργαστούν λιγότερες μέρες, ο μισθός τους θα μειωθεί ανάλογα.

Για παράδειγμα, απώλειες κινδυνεύει να έχει ένας εργαζόμενος στο «πεντάμηνο» ακόμα και αν λόγοι υγείας τον αναγκάσουν να απουσιάσει από τη δουλειά. Η προκήρυξη του προγράμματος αναφέρει ότι ο ΟΑΕΔ και οι δήμοι «δεν υποχρεούνται να καταβάλουν οποιαδήποτε άλλη παροχή ή ενίσχυση στους ωφελούμενους (άδεια, επίδομα αδείας, ειδικές άδειες κ.ά.) και γενικώς δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας». Με τον τρόπο αυτό, βαφτίζουν «ωφελούμενους» τους ανέργους και τους στερούν ακόμα και στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.

Με αγανάκτηση και οργή μιλούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα «πεντάμηνα», για τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν: «Στην πραγματικότητα, αυτό το πρόγραμμα δε λύνει τίποτα, κανένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Είναι ένα μπάλωμα κι αυτό της κακιάς ώρας» λένε χαρακτηριστικά. Ιδιαίτερα τους απασχολεί η έλλειψη μέτρων προστασίας της υγείας τους και οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθενται. Το πρόβλημα είναι οξυμένο για όσους εργάζονται στην καθαριότητα, καλύπτοντας τα μεγάλα κενά σε προσωπικό που υπάρχουν στον τομέα αυτό στους δήμους.

Με την έναρξη του προγράμματος μέσα στο καλοκαίρι, σημειώθηκαν και τα πρώτα εργατικά «ατυχήματα», με ελαφρύτερους και βαρύτερους τραυματισμούς «πενταμηνίτων», από κοψίματα μέχρι και κατάγματα.

Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι και τα σωματεία, στις περισσότερες περιπτώσεις δε χορηγούνται Μέσα Ατομικής Προστασίας, ούτε γίνονται οι απαραίτητοι εμβολιασμοί. Επιπλέον, μέχρι να συμπληρωθούν οι δύο πρώτοι μήνες και να «κολλήσουν» τα 50 ένσημα που προϋποθέτει το ΙΚΑ, αρκετοί «πενταμηνίτες» βρίσκονται χωρίς Ασφάλιση και βιβλιάριο υγείας.

Κριτήριο ψήφου η πείρα των εργαζομένων

Μπροστά στην κάλπη, οι εργαζόμενοι στα «πεντάμηνα» πρέπει να αξιοποιήσουν ως κριτήριο ψήφου την πείρα τους. Ξέρουν από πρώτο χέρι πως τα κάθε λογής προγράμματα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την ανεργία, ότι αναγκάζονται να περιφέρονται από «πεντάμηνο» σε «πεντάμηνο». Ζουν στο πετσί τους το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο.

Με την ψήφο τους στο ΚΚΕ, παράλληλα με τη συμμετοχή τους στον καθημερινό αγώνα μέσα από τα σωματεία και τις επιτροπές τους, μπορούν να στείλουν ξεκάθαρο μήνυμα πως η ανακύκλωση της φτώχειας δεν είναι το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους. Πως η ανεργία δεν είναι η μοίρα του λαού, αλλά η αγιάτρευτη αρρώστια του καπιταλισμού. Πως δε συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση, αλλά βάζουν πλώρη για να την ανατρέψουν.

Γιατί η στήριξη στο ΚΚΕ σημαίνει δυνάμωμα της φωνής που καλεί το λαό να παλέψει για την προοπτική ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων και σχεδιασμένη παραγωγή, στον οποίο η δουλειά θα είναι εξασφαλισμένο δικαίωμα για όλους και το φαινόμενο της ανεργίας θα αποτελέσει οριστικά παρελθόν.

ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
Οι κομμουνιστές στην πρωτοπορία για την οργάνωση της απεργίας του 1980

Με το β' μέρος ολοκληρώνεται σήμερα η παρουσίαση του απεργιακού αγώνα που κράτησε σχεδόν 30 μέρες

Την περασμένη Πέμπτη, ο «Ριζοσπάστης» παρουσίασε ένα σύντομο ιστορικό της απεργίας που έγινε το 1980 στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας, με αίτημα καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αυξήσεις στα μεροκάματα και ανάκληση των απολύσεων. Η απεργία κράτησε σχεδόν 30 μέρες και έληξε με την ικανοποίηση ενός μεγάλου μέρος των αιτημάτων των εργατών. Σήμερα, παρουσιάζουμε τη ζωντανή μαρτυρία ενός από τους κομμουνιστές εργάτες του ναυπηγείου, που πρωτοστάτησαν τότε στην οργάνωση της απεργίας, όπως δημοσιεύτηκε το 2003, με αφορμή τα 85χρονα του Κόμματος.

***

Η δουλειά δουλειά, η κόλαση κόλαση και η αγανάκτηση να περισσεύει. Το μεροκάματο του τρόμου φτηνό, πού να φτάσει να θρέψει οικογένεια... Μ' όποιον εργάτη μιλούσες, σου 'λεγε: Δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνει. Και τι μπορούσε να γίνει; Αγώνας, αλλά πώς;

Ετσι άρχισε να ζυμώνεται η ιδέα της απεργίας. Ηταν και η δική μας δουλειά με τους εργάτες, που πάσχιζε να φουντώσει τη δύναμή τους, που είναι καταλαγιασμένη, σα να την έχουν υπνωτίσει. «Κρυφή» δουλειά, γιατί με τη φανερή σ' έτρωγε ο απόστρατος...

Οι δυνάμεις μας λίγες, στα δάχτυλα των δυο χεριών. Είχαμε και μερικές εφεδρείες. Η δουλειά γινόταν μ' όλες τις προφυλάξεις. Καθένας στο πόστο του. Σε ποιον θα μιλήσεις ανοιχτά, σε ποιον θα δοκιμάσεις με τρόπο να μιλήσεις, για να δεις «τι καπνό φουμάρει», να μετρήσεις αγωνιστικές διαθέσεις, να δημιουργήσεις εκεί που δεν υπάρχουν... Δουλειά και μέσα στο χώρο, μα και εκτός δουλειάς... Μαζί και η απέξω βοήθεια των συντρόφων.

Ετσι αρχίσαμε να μιλάμε για την απεργία. Το ρίξαμε στον κόσμο, για να δούμε, αν το κάνει δικό του ζήτημα. Δεν ήταν και εύκολο. Γιατί, θα μου πείτε, ποιος δεν το 'θελε; Μα, το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Καθένας ρωτούσε στην κουβέντα: Συμφωνούν όλοι; Θα έρθουν όλοι; Και μεις έπρεπε να το εξασφαλίσουμε, πείθοντάς τους γι' αυτό που καθένας χωριστά είχε αμφιβολία. Επρεπε να γίνει δική τους υπόθεση. Να πειστούν καθένας από τον συνάδελφό του για τη συμμετοχή τους στη μάχη που θα δίναμε. Δεν τους έφτανε η εμπιστοσύνη σ' αυτά που τους λέγαμε. Επρεπε να σπάσει η αμφιβολία. Η πείρα τους δεν έφτανε να δώσει τη δύναμη της κοινής συνείδησης του αγώνα σ' όλους τους εργάτες. Συνείδηση, που για καθέναν χωριστά ήταν στα σπάργανα.

Συγκέντρωση των απεργών στην πύλη του ναυπηγείου
Συγκέντρωση των απεργών στην πύλη του ναυπηγείου
Σωματείο στο χώρο δεν υπήρχε. Τα κλαδικά της Ζώνης (τότε δεν υπήρχε ακόμη το σημερινό συνδικάτο), όσο και αν ήταν το αποκούμπι, δούλευαν χωριστά. Ηταν και ο συσχετισμός δύναμης όχι σ' όλα ευνοϊκός. Και δεν είχε να κάνει μόνο με τα εκλεγμένα στελέχη της ΝΔ. Μα και μ' αυτά του ΠΑΣΟΚ και κάποιες περίεργες συμπράξεις τους με τους εργατοπατέρες «Διάκους»1. Ητανε, βλέπεις, ο καιρός που προαλειφόταν το ΠΑΣΟΚ για την εξουσία και έδινε εξετάσεις στους κυρίαρχους. Και σ' αυτό που έδινε εξετάσεις, ήταν ένα: «Μπορεί να κάνει ζάφτι το κίνημα;».

Ξέραμε πως μόνο αν καταφέρναμε την εξασφάλιση ενότητας δράσης των εργατών του ναυπηγείου μπορούσε να έχει επιτυχία μια απεργία, αν την αποφασίζαμε.

Βγήκαν ορισμένοι, δυο ή τρεις από τις δυνάμεις μας πιο μπροστά. Και μετρήσαμε μια σειρά λόγους για το ποιοι θα 'ναι αυτοί. Από το προσωπικό κύρος καθενός, μέχρι την ικανότητα να συσπειρώνει, να εκλαϊκεύει, αλλά και, στο ενδεχόμενο απόλυσης, ποιος θα έχει τα λιγότερα προβλήματα από την άποψη των υποχρεώσεων της ζωής (οικογένεια, παιδιά κ.λπ.).

Κύρος είχαμε όλοι. Ηταν καθήκον να το έχουμε. Οχι μόνο με την κουβέντα. Ο εργάτης σε μέτραγε και με τη δουλειά σου. Ησουν καλός στη δουλειά; Σε σεβόταν. Και ήμαστε πρώτοι στη δουλειά. Το 'χαμε κριτήριο και φιλοδοξία μαζί. Να μην μπορεί ο εργοδηγός σου να σου βρει κουσούρια. Αυτό μας έσωσε μετά και από την απόλυση.

Να χτίσουμε γερό Κόμμα

Ενα ξεχωριστό και ανεξάρτητα από την απεργία καθήκον ήταν η ιδιαίτερη δράση για την ανάπτυξη της Οργάνωσης. Από την κουβέντα για την πολιτική του Κόμματος, έως την οικονομική ενίσχυση και πάνω απ' όλα τη διάδοση του «Ριζοσπάστη». Να ξεχωρίσουμε οπαδούς δραστήριους, να ενισχύσουμε την πολιτική επιρροή με συσπείρωση εργατών στο Κόμμα, να οργανώσουμε εργάτες στο Κόμμα, να στρατολογήσουμε.

Και η διάδοση του «Ριζοσπάστη» δεν ήταν εύκολη δουλειά. Να μπει μέσα στο ναυπηγείο, αλλά και να δοθεί σε ανθρώπους μέσα στο χώρο δουλειάς ήταν δύσκολο. Μα, έπρεπε να γίνει. Ηταν συστατικό στοιχείο της δουλειάς για την ανάπτυξη της ΚΟΒ, για τη στρατολογία. Ηταν δοκιμασία και για μας και για τους μέλλοντες συντρόφους μας. Και έπρεπε να γίνει με τρόπο, που να μην το πάρουν χαμπάρι και μας «καρφώσουν». Γιατί δεν έλειπαν οι ρουφιάνοι...

Πώς θα έμπαινε μέσα στο χώρο; Και, όμως, ήταν εύκολο. Ο «Ρίζος» έμπαινε στον κόρφο μας, κάτω από το πουκάμισο και με τρόπο, που να μη δίνει στόχο. Και μέσα στο χώρο είχαμε συμφωνήσει τον τρόπο που θα τον δίναμε στους οπαδούς, έτσι που να μη γίνουμε αντιληπτοί.

Είχε μπει Ιούλης μήνας. Τα σινιάλα από τους εργάτες για την απεργία καλά. Μόνο που χρειαζόταν και μια γενική δοκιμή. Αφορμή ψάχναμε να βρούμε. Γενική δοκιμή για να μετρήσουμε στην πράξη διαθέσεις. Αφορμή μεγάλη ήταν η έλλειψη νερού στο κατακαλόκαιρο, κάποτε και για τρεις μέρες. Αλλά στις 28 Ιούλη του '80, η εργοδοσία της ΕΤΜΑ δολοφονούσε την Σωτηρία Βασιλακοπούλου έξω από το εργοστάσιο. Τώρα δε θέλαμε αφορμή. Υπήρχε αιτία απάντησης στην εργοδοσία όχι μόνο της ΕΤΜΑ.

Στις 29 Ιούλη το πρωί, οι συνήθειές μας άλλαξαν πηγαίνοντας στη δουλειά. Επρεπε τώρα να συνδυάσουμε την απάντηση στη δολοφονία με τη γενική δοκιμή. Μοιράσαμε τους χώρους για να κάνουμε δουλειά, καλώντας σε στάση εργασίας. Οι δυο που βγαίνανε πιο ανοιχτά και δυο παλιοί εργάτες, οπαδοί του Κόμματος, που το πρότειναν οι ίδιοι. Είχαμε τρία τέταρτα καιρό για να οργανώσουμε στάση εργασίας. Αν υπήρχαν δυσκολίες, έπρεπε οι τέσσερις να ανταλλάξουν γνώμη μετά την κουβέντα στους χώρους, για το αν θα προχωρήσουμε.

Δε χρειάστηκε πολύ. Σε μία ώρα μετά το ξεκίνημα της δουλειάς, το ναυπηγείο «νέκρωσε». Φαινόταν αυθόρμητο, αλλά ήταν οργανωμένο. Εγινε συγκέντρωση και μιλήσαμε για το λόγο της στάσης, που ήταν συμβολική για μια ώρα. Οταν το πήρε χαμπάρι η διεύθυνση έστειλε τον απόστρατο με απειλές και εκβιασμούς. Μα, τα γεγονότα πήραν το δρόμο που επέβαλε η θέληση των εργατών. Ηταν ένα βήμα ωριμότητας.

Εγινε μάχη με επιτυχία

Μετά τις άδειες του καλοκαιριού, αρχές Σεπτέμβρη, έγινε Γενική Συνέλευση, αποφασίστηκαν τα αιτήματα και ο χρόνος της απεργίας. Αλλά δεν ήταν «αναίμακτη». Μόλις κοινοποιήθηκε στην εργοδοσία, η ίδια προχώρησε σε απολύσεις. Τέσσερις συνολικά, αυτοί που φαίνονταν σαν επικεφαλής της κίνησης στη στάση εργασίας του Ιούλη.

Η συμμετοχή στην απεργία καθολική. Πρώτο αίτημα, πλέον, η ανάκληση των απολύσεων. Τότε γίνεται δεύτερο βήμα επίθεσης από την εργοδοσία. Κάποιον από τους απολυμένους τον θεώρησαν αδύνατο κρίκο. Του κάνουν πρόταση να πάρει αυτός και οι άλλοι τρεις απολυμένοι 350.000 δραχμές πάνω από την αποζημίωση, προκειμένου να φύγουν από τη δουλειά. Αν πετύχαινε, έσπαγε το ηθικό των εργατών, έσπαγε η απεργία. Και πού να ξανασηκώσει κεφάλι το κίνημα...

Το ποσό μεγάλο για την εποχή. Μα, δεν είχε κανείς σκοπό να λερώσει το κούτελο στο βούρκο του κλεμμένου από τ' αφεντικά πλούτου, «πουλώντας» τους συναδέλφους του και τον αγώνα. «Η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει». Και δεν την παζάρεψαν. Για να κοιτούν ίσια στα μάτια το συνάδελφο και να δένονται στην αξία της ταξικής αλληλεγγύης. Αυτή τους η περηφάνια δε χωρά να ζυγιαστεί ούτε μ' όλο τον πλούτο του κόσμου. Βγήκαν και οι τέσσερις μπροστά στους εργάτες με το κεφάλι ψηλά και το καταγγείλανε.

Μα και οι εργοδηγοί δεν υπόγραφαν. Γιατί να υπογράψουν απόλυση για τους καλύτερους εργάτες και μαστόρους; Που δεν κάνουν κοπάνες από τη δουλειά; Που είναι συνεπείς σε όλα; Αυτά είπαν και υπογραφή δεν έβαλαν.

Η απεργία κράτησε είκοσι εννιά μέρες. Μπήκαμε στο ναυπηγείο νικητές ως προς την ικανοποίηση των αιτημάτων της απεργίας.

Μα η δική μας δράση δε σταματούσε εκεί που έφταναν τα καθήκοντα για την απεργία. Η διάδοση του «Ριζοσπάστη» συνεχίστηκε ακόμη πιο εντατικά. Αυξήθηκαν τα φύλλα. Το ίδιο και η ιδιαίτερη δουλειά με τους οπαδούς, που ήταν μπροστάρηδες στον αγώνα. Αλλωστε, για μας, η υπόθεση της απεργίας ήταν ένα το κρατούμενο. Το μέτρημα, όμως, της δικής μας δουλειάς ήταν διαφορετικό. Πόσο δυνάμωσε το Κόμμα;

Βοήθησε και η καθημερινή παρουσία του συντάκτη από το Εργατικό Τμήμα της εφημερίδας, αλλά και το γεγονός ότι ο «Ριζοσπάστης», με το ρεπορτάζ από την απεργία, ήταν ο καθημερινός σύντροφος των εργατών. Οι πιο πολλοί, καθημερινά, μας ζητούσαν να τον διαβάσουν. Βεβαίως, λιγότεροι αγόραζαν. Ο φόβος συνέχιζε να υπάρχει, παρά το γεγονός ότι είχαν σπάσει τα «στεγανά» με το Κόμμα και την εφημερίδα.

Μα, δε μας έφτανε ούτε αυτό. Οργανώσαμε εργάτες στην ΚΟΒ; Εναν από τους τρεις «Ριζοσπάστες» τον αγόραζε καθημερινά ο Γιώργος. Καλός εργάτης, συνεπής στη δουλειά του, χαιρόσουν να τον έχεις βοηθό, και μάλλον χαμηλών τόνων. Μα έκανε καλή δουλειά, όπως και εμείς μαζί του. Ηταν μια από τις στρατολογίες, που έγιναν στη διάρκεια της απεργίας. Τη δουλεύαμε ένα χρόνο πριν. Καθημερινά, ασίγαστα, τραβώντας την κουβέντα έξω από τα στενά όρια της κατάστασης στο χώρο δουλειάς.

'Η, πιο σωστά, δέναμε την πραγματικότητα της ζωής στο ναυπηγείο με την πολιτική και την εξουσία της πλουτοκρατίας. Φτάναμε με απλό τρόπο να τον κάνουμε να συνειδητοποιήσει όχι μόνο την ανάγκη διεκδίκησης των δικαιωμάτων, αλλά το γιατί δεν ικανοποιούνται αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η εργοδοσία πλουτίζει από τη δουλειά μας. Και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε.

Μα, δε φτάνουν οι αγώνες των συνδικάτων για μια τέτοια ριζική αλλαγή. Χρειάζεται να αλλάξει η κοινωνία. Γι' αυτό θέλει ισχυρό ΚΚΕ. Οχι μόνο με την ψήφο. Μα, και με τη συμμετοχή στις γραμμές του ολοένα και περισσότερων εργατών. Γιατί η κοινωνική απελευθέρωση θέλει σκληρούς αγώνες, αντίστασης και ανατροπής της εξουσίας των εργοδοτών. Και ο Γιώργος άκουγε και συμφωνούσε.

Ωσπου ήρθε η ώρα της μεγάλης απόφασης. Βοήθησε και η απεργία, ο αγώνας. Μα, χωρίς την προηγούμενη κρυφή, δραστήρια, στοχοπροσηλωμένη δουλειά, με το «Ρίζο», με την κουβέντα, με την οικονομική δουλειά, με τη χρέωση να κάνει δουλειά ο ίδιος σε άλλους εργάτες, δε θα γινόταν το ποιοτικό βήμα της ένταξης στις γραμμές του Κόμματος. Και δεν ήταν η μοναδική στρατολογία. Η ΚΟΒ δυνάμωσε. Ηταν το πιο μεγάλο όφελος που έδωσαν οι εργάτες στο Κόμμα.

Σημείωση

1. Διάκος: Εργατοπατέρας συνδικαλιστής στους ελασματουργούς του Πειραιά.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ