Πέμπτη 25 Ιούνη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

-- Αναλυτικό ρεπορτάζ από την εκδήλωση των Συνδικάτων της βιομηχανίας στην Αθήνα για την Υγεία και την Ασφάλεια στους τόπους δουλειάς.

-- Παρουσίαση των αποτελεσμάτων σε σωματεία εργαζομένων μιας σειράς νοσοκομείων της Αττικής, που καταγράφουν άνοδο των ταξικών δυνάμεων σε ψήφους και έδρες.

-- Ιστορικό: Η μεγάλη απεργία στη ΛΑΡΚΟ το 1977.

-- Ο διαγωνισμός αφίσας για τα 70χρονα της ΠΣΟ.

Ενισχυμένες οι ταξικές δυνάμεις στα σωματεία μεγάλων νοσοκομείων της Αττικής

Καταγράφουν άνοδο σε ψήφους και έδρες, παρά τη συνολική μείωση των ψηφισάντων, εξαιτίας κυρίως των συνταξιοδοτήσεων

Από τη συμμετοχή των δυνάμεων του ΠΑΜΕ σε παλιότερη κινητοποίηση των υγειονομικών
Από τη συμμετοχή των δυνάμεων του ΠΑΜΕ σε παλιότερη κινητοποίηση των υγειονομικών
Ανοδο σε ψήφους (παρά τη μείωση των ψηφισάντων λόγω συνταξιοδοτήσεων) και έδρες καταγράφουν συνολικά τα ψηφοδέλτια που στήριξε το ΠΑΜΕ στις πρόσφατες εκλογές για ανάδειξη Διοικητικών Συμβουλίων σε σωματεία εργαζομένων μεγάλων νοσοκομείων της Αττικής (ΚΑΤ, «Αγ. Ολγα», «Ασκληπιείο», ΕΛΠΙΣ, «Σισμανόγλειο», «Λαϊκό», «Μεταξά»).

Συνολικά, τα ψηφοδέλτια που στηρίχθηκαν από το ΠΑΜΕ συγκέντρωσαν 749 ψήφους και 15 έδρες (ποσοστό 20,5%) από 687 ψήφους (ποσοστό 15,4%) και 11 έδρες, αν και οι ψηφίσαντες μειώθηκαν κατά 797. Ας δούμε πιο αναλυτικά ορισμένα από τα αποτελέσματα:

Στο ΚΑΤ, το ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων αναδείχθηκε πρώτο και πήρε 279 ψήφους (ποσοστό 46%) και 5 έδρες από 251 ψήφους (30,3%) και 3 έδρες. Αντίστοιχα, η ΔΑΚΕ πήρε 169 ψήφους (27,8%) και 3 έδρες από 128 ψήφους (15,4%) και 2 έδρες και το ψηφοδέλτιο που στήριξαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πήρε 158 ψήφους (26%) και 3 έδρες, από 227 ψήφους (27,4%) και 3 έδρες. Την προηγούμενη φορά, η ΠΑΣΚΕ είχε πάρει 221 ψήφους και 3 έδρες

Στο «Αγία Ολγα», το ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων πήρε 101 ψήφους (ποσοστό 19%) και 2 έδρες από 64 ψήφους (12,4%) και 1 έδρα. Αντίστοιχα, η ΠΑΣΚΕ πήρε 192 ψήφους (36,1%) και 3 έδρες από 214 ψήφους (41,5%) και 4 έδρες, η ΔΑΚΕ πήρε 116 ψήφους (21,8%) και 2 έδρες από 118 ψήφους (22,9%) και 2 έδρες, το ψηφοδέλτιο που στήριξαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε 92 ψήφους (17,3%) και 2 έδρες, από 120 ψήφους (23,3%) και 2 έδρες και η «Ταξική πορεία» πήρε 30 ψήφους (5,6%) και καμία έδρα.


Στο «Ασκληπιείο», το ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων πήρε 99 ψήφους (ποσοστό 20%) και 2 έδρες από 66 ψήφους (11,2%) και 1 έδρα. Αντίστοιχα, το ψηφοδέλτιο που στήριξαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε 345 ψήφους (69,8%) και 8 έδρες από 231 ψήφους (39,4%) και 4 έδρες και η «Κίνηση Γιατρών» (ΚΙΔΗΣΟ) πήρε 50 ψήφους (10,1%) και 1 έδρα. Την προηγούμενη φορά, η ΠΑΣΚΕ είχε πάρει 92 ψήφους και 2 έδρες, η ΔΑΚΕ είχε πάρει 96 ψήφους και 2 έδρες και τρία «ανεξάρτητα» ψηφοδέλτια είχαν πάρει συνολικά 101 ψήφους και 2 έδρες.

Στο ΕΛΠΙΣ, το ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων πήρε 42 ψήφους (ποσοστό 16,2%) και 2 έδρες από 36 ψήφους (10,1%) και 1 έδρα. Αντίστοιχα, το ψηφοδέλτιο που στήριξαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο συμμετείχε και τμήμα της ΠΑΣΚΕ, πήρε 152 ψήφους (58,9%) και 5 έδρες από 129 ψήφους (36,2%) και 4 έδρες, που αθροιστικά είχαν την προηγούμενη φορά, και η ΔΑΚΕ πήρε 64 ψήφους (24,8%) και 2 έδρες από 158 ψήφους (44,3%) και 3 έδρες. Την προηγούμενη φορά υπήρχε και δεύτερο ψηφοδέλτιο της ΔΑΚΕ που είχε πάρει 33 ψήφους και καμία έδρα.

Στο «Σισμανόγλειο», το ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων πήρε 89 ψήφους (ποσοστό 13,2%) και 1 έδρα από 101 ψήφους (ποσοστό 10,3%) και 1 έδρα. Αντίστοιχα, το ψηφοδέλτιο που στήριξαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πήρε 333 ψήφους (49,7%) και 5 έδρες από 412 ψήφους (42,2%) και 3 έδρες, η ΔΑΚΕ πήρε 190 (28,3%) και 3 έδρες από 214 ψήφους (21,9%) και 2 έδρες και η ΠΑΣΚΕ πήρε 58 ψήφους (8,6%) και καμία έδρα από 247 ψήφους (25,3%) και 2 έδρες. Οι ψηφίσαντες μειώθηκαν κατά 279.

Στο «Λαϊκό», το ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων πήρε 44 ψήφους (ποσοστό 6,8%) και 1 έδρα από 49 ψήφους (6,7%) και 1 έδρα. Αντίστοιχα, το ψηφοδέλτιο Αγώνας - Αντίσταση - Ανατροπή (πρώην ΠΑΣΚΕ) πήρε 330 ψήφους (51,6%) και 5 έδρες από 406 ψήφους (55,6%) και 5 έδρες, το ψηφοδέλτιο που στήριξαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πήρε 222 ψήφους (34,7%) και 3 έδρες από 172 ψήφους (23,5%) και 2 έδρες και η ΔΑΚΕ πήρε 43 ψήφους (6,7%) και καμία έδρα από 103 ψήφους (14,1%) και 1 έδρα.

Στο «Μεταξά», το ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων πήρε 95 ψήφους (ποσοστό 21,4%) και 2 έδρες από 120 ψήφους (26,6%) και 3 έδρες. Αντίστοιχα το ψηφοδέλτιο που στήριξαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και κατέβηκε για πρώτη φορά, πήρε 162 ψήφους (36,5%) και 4 έδρες, ένα «ανεξάρτητο» ψηφοδέλτιο, όπου συμμετέχει και η ΠΑΣΚΕ, πήρε 137 ψήφους (30,9%) και 4 έδρες από 184 ψήφους (40,8%) και 5 έδρες, η ΔΑΚΕ πήρε 49 ψήφους (11%) και 1 έδρα από 46 ψήφους (10,2%) και 1 έδρα. Την προηγούμενη φορά, η «επίσημη» ΠΑΣΚΕ είχε πάρει 78 ψήφους (17,3%) και 2 έδρες και ένα ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο τραυματιοφορέων είχε πάρει 22 ψήφους και καμία έδρα.

Συμβολή στο στόχο της ανασύνταξης

Το γεγονός ότι η ενίσχυση των ψηφοδελτίων που στήριξε το ΠΑΜΕ πραγματοποιείται σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες (υποχώρηση του κινήματος, άνοδος του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, καλλιέργεια μειωμένων απαιτήσεων στους εργαζόμενους από τις άλλες δυνάμεις) αναδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν για παραπέρα βελτίωση του συσχετισμού υπέρ των ταξικών δυνάμεων.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, χρειάζεται να συνεχισθεί η προσπάθεια για ανασυγκρότηση του κινήματος, με ενίσχυση των επιτροπών αγώνα του ΠΑΜΕ στους χώρους της Υγείας και Πρόνοιας, καθώς και η συγκρότηση νέων επιτροπών εκεί που δεν υπάρχουν.

Για να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που προετοιμάζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και για την αναπλήρωση των απωλειών σε εισόδημα και δικαιώματα της τελευταίας περιόδου. Αγώνας που, για να είναι αποτελεσματικός, πρέπει να στρέφεται ενάντια στον πραγματικό εχθρό, τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κράτος τους και την ΕΕ που τους στηρίζει. Να συμβάλλει στη συγκέντρωση δυνάμεων για την αποφασιστική αντεπίθεση, που θα ανοίξει το δρόμο για να περάσει ο πλούτος στα χέρια του λαού, με αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Οι διεκδικήσεις των Συνδικάτων
  • Ιδρυση κρατικού Σώματος Τεχνικών Ασφαλείας και Γιατρών Εργασίας, ενταγμένου αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα Υγείας, κατάργηση των ΕΞΥΠΠ.
  • Υπεράσπιση και διεύρυνση του θεσμού των ΒΑΕ, άμεση επανένταξη στο θεσμό των κλάδων που εξαιρέθηκαν με την Υπουργική Απόφαση του 2011. 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο για τα ΒΑΕ.
  • Κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου από τον επαγγελματικό κίνδυνο.
  • Ουσιαστική ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής του ΣΕΠΕ. Συνδυασμένη, με σαφή διακριτά καθήκοντα, δράση των Επιθεωρήσεων Ασφαλείας και Υγείας με τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία, εργασία ανηλίκων κ.λπ.).
  • Υπογραφή και τήρηση των ΣΣΕ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά.
  • Κατάργηση των αντεργατικών νόμων. Κάλυψη των απωλειών που είχαμε στα χρόνια της κρίσης.
  • Σύνταξη στα 60 για τους άνδρες, στα 55 για τις γυναίκες, 5 χρόνια νωρίτερα για τα ΒΑΕ.
  • Ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων.
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Μια σειρά από πλευρές που σχετίζονται με την Υγεία και την Ασφάλεια στην εργασία αναδείχτηκαν στην εκδήλωση που διοργάνωσαν την περασμένη Δευτέρα συνδικάτα της Αττικής από κλάδους της βιομηχανίας και συγκεκριμένα τα Συνδικάτα Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Ελαιουργοσαπωνοποιών, Ενέργειας, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Λιθογράφων, Μετάλλου και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, Πρακτορείων Εφημερίδων, Φαρμάκου - Καλλυντικού, Χαρτεργατών και Χημικής Βιομηχανίας.

Τίτλος της εκδήλωσης, που έγινε στον κινηματογράφο «Αλκυονίς», ήταν «Τα εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες στους κλάδους της βιομηχανίας. Ο αγώνας για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων». Στην έναρξη, προβλήθηκε ένα ολιγόλεπτο βίντεο που ετοίμασαν τα Συνδικάτα, με συνεντεύξεις συνδικαλιστών σχετικά με το θέμα της εκδήλωσης.

Την κεντρική ομιλία έκανε η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο και στη συνέχεια πήραν το λόγο: Ο Λεωνίδας Σακκάς από το Σωματείο Λιθογράφων, ο Οσμάν Σοπχάν, από το Σωματείο Ιματισμού, η Εφη Πετροπούλου, από το Σωματείο Φαρμάκου, ο Δημήτρης Καραγιάννης, εργολαβικός εργαζόμενο στα Δίκτυα της ΔΕΗ, ο Γιάννης Σχοινάς από το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, ο Γιάννης Δεληγιάννης από το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής, ο Χρήστος Ματαράγκας από τα ΕΛΠΕ και την Ενέργεια, ο Στράτος Μαυρομάτης από τη Χημική Βιομηχανία και ο Παναγιώτης Κατάρας από την Ομοσπονδία Τύπου - Χάρτου.

Την 1η Ιούλη, τα Συνδικάτα θα πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας στις 6 μ.μ. στο υπουργείο Εργασίας για τα θέματα και τα αιτήματα που συζήτησαν στην εκδήλωση. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την κεντρική εισήγηση και ορισμένες άλλες πλευρές που αναδείχτηκαν από τις τοποθετήσεις.

Μεροκάματο σε υπόγεια μπουντρούμια...

Αποκαλυπτική για τις συνθήκες εργασίας των μεταναστών ήταν η παρέμβαση, στην εκδήλωση, του Οσμάν Σοπχάν, εργαζόμενου και συνδικαλιστή στον Ιματισμό:

«Θέλω να μεταφέρω τις συνθήκες ζωής και δουλειάς στα φασονατζίδικα του ιματισμού. Οι συνθήκες είναι πολύ άσχημες. Πολλοί από εμάς δουλεύουν σε υπόγεια, πολλά μέτρα κάτω από τη γη. Δεν υπάρχει ούτε ένα παράθυρο σ' αυτά τα υπόγεια, ούτε εξαερισμός, με αποτέλεσμα να μην έχουμε καθόλου αέρα. Επίσης, δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής για ό,τι κι αν συμβεί, σε περίπτωση φωτιάς ή σεισμού. Ακόμα και οι συνάδελφοι που δουλεύουν σε ορόφους, είναι κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Οι σκάλες και τα ασανσέρ είναι συνήθως κλειδωμένα. Ο,τι κι αν συμβεί, δεν μπορούν να φύγουν. Ακόμα και τα παράθυρα είναι βαμμένα, για να μη βλέπουμε έξω.

Δουλεύουμε 12 με 14 ώρες την ημέρα και Σάββατα και Κυριακές. Οταν έχει πολλή δουλειά, χωρίς να σηκώνουμε κεφάλι. Οι τουαλέτες είναι άθλιες, χωρίς τη βασική καθαριότητα. Μπορεί να είναι μόνο μία για 30-40 άτομα. Τα μεροκάματα είναι πολύ χαμηλά, 2,5-3,5 ευρώ την ώρα. Οι περισσότεροι είναι ανασφάλιστοι και όσοι είναι ασφαλισμένοι, είναι για λίγες μέρες το μήνα.

Συνήθως δεν πληρωνόμαστε κανονικά. Μας χρωστάνε 2-3 μήνες ή και περισσότερο, με αποτέλεσμα, όταν σταματάει η παραγωγή και φεύγουμε από το φασονατζίδικο, οι εργοδότες δε μας δίνουν αυτά που έχουμε δουλέψει. Οταν "κόψει" η δουλειά, μάς φωνάζουν όταν και όποτε θέλουν. Δύο ώρες σήμερα, πέντε αύριο. Οι πολλές ώρες δουλειάς έχουν σαν αποτέλεσμα να καταστρέφεται γρήγορα η υγεία μας ή να συμβαίνουν ατυχήματα.

Οι περισσότεροι δεν έχουμε βιβλιάριο, δεν μπορούμε να πάμε στο γιατρό, ούτε να πάρουμε φάρμακα, αν αρρωστήσουμε. Πριν μερικά χρόνια, ένας συνάδελφός μας, μετά από 14 ώρες δουλειάς, έπεσε από τη σκάλα και σκοτώθηκε. Από τις πλάτες μας και τον ιδρώτα μας θησαυρίζουν οι επώνυμες εταιρείες του ιματισμού. Είμαστε οι σκλάβοι του 21ου αιώνα. Ολοι οι εργαζόμενοι, Ελληνες και μετανάστες, πρέπει μαζί να παλέψουμε μέσα από τα σωματεία μας, για μεροκάματα που να καλύπτουν τις ανάγκες μας και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς».

Οταν η εκμετάλλευση «χτυπάει κόκκινο»

Μιλώντας στην εκδήλωση ο Γιάννης Σχοινάς, από το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Στον κλάδο των τροφίμων, ποτών γάλακτος, έναν κλάδο τεράστιο σε όγκο επιχειρήσεων, αλλά και έναν κλάδο με τεράστια κερδοφορία, τα εργασιακά ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια με ταχύτατους ρυθμούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των επαγγελματικών ασθενειών είναι στο κομμάτι των οδηγών, ιδιωτών, αντιπροσώπων που δραστηριοποιούνται ιδιαίτερα στις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες όπως π.χ. ΔΕΛΤΑ - VIVARTIA, "Ολυμπος", ΜΕΒΓΑΛ, και γενικότερα στο κομμάτι αυτό καθεαυτό της διακίνησης και με τους ίδιους τους εταιρικούς οδηγούς.

Η αύξηση των δρομολογίων καθημερινά με όλο και περισσότερους σταθμούς εφοδιασμού, όπως super market, mini market, φούρνους έχει σαν αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η υγεία των συναδέλφων μιας και με το χρόνο αντιμετωπίζουν προβλήματα μυοσκελετικά, οστεοαρθρίτιδες από το βάρος των κιβωτίων, προβλήματα με προστάτη, από την ακινησία, κολικούς, χρόνια προβλήματα με τη μέση και τις αρθρώσεις. Η απαίτηση των εταιρειών και βιομηχάνων για να πουλάνε γρήγορα και σε όλο και πιο πολλά σημεία, δημιουργεί αυτές τις καταστάσεις.

Ιδιαίτερα επίπονη είναι και η εργασία μέσα στα εργοστάσια, στα τμήματα της παραγωγής και των αποθηκών. Στη διαδικασία της παραγωγής οι εργάτες έρχονται σε επαφή με χημικές και φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούνται και στην καθαριότητα για τις πλύσεις των μηχανημάτων. Επιβαρύνονται από το θόρυβο των μηχανημάτων, στην ακοή. Η εναλλαγή των θερμοκρασιών από τα ψυγεία στους φούρνους, επιφέρουν αναπνευστικά προβλήματα.

Ιδιαίτερη είναι η επιβάρυνση των γυναικών, στα τμήματα της συσκευασίας. Η καθημερινή και επαναλαμβανόμενη κίνηση των προϊόντων στα κουτιά συσκευασίας δημιουργεί μυικά προβλήματα και αρθρίτιδες, αφού σ' ένα μεγάλο ποσοστό οι γυναίκες είναι και κάποιας ηλικίας και με βεβαρυμένο ιστορικό.

Σε πολλά εργοστάσια, τα μέσα ατομικής προστασίας δίνονται με το σταγονόμετρο ή είναι μιας χρήσεως. Ειδικότερα, το πρόβλημα γιγαντώνεται σε χώρους όπου δεν υπάρχουν σωματεία και η εργοδοτική αυθαιρεσία οργιάζει.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα εταιρείας με σφολιατοειδή στα Μεσόγεια, όπου στην πλειοψηφία τους οι συνάδελφοι ήταν μετανάστες. Ο εργοδότης για να γλιτώνει χρόνο και για να τους χρησιμοποιεί ό,τι ώρα θέλει και όσες ώρες θέλει, τους είχε φτιάξει λυόμενα παραπήγματα, ακριβώς δίπλα από το χώρο δουλειάς, με απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή από μολυσματικές ασθένειες».

Η Υγεία και Ασφάλεια στη δουλειά δεν είναι ατομική ευθύνη των εργαζομένων

Αποσπάσματα από την κεντρική εισήγηση που έκανε η Γιώτα Ταβουλάρη

Η Γιώτα Ταβουλάρη
Η Γιώτα Ταβουλάρη
Το τελευταίο εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ, στις 8 Μάη, που κόστισε τη ζωή σε 4 συναδέλφους μας και σακάτεψε άλλους 2, ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το καπιταλιστικό κέρδος όχι μόνο δε συμβιβάζεται, αλλά καταπίνει κυριολεκτικά τη ζωή των εργατών.

Ηταν το χρονικό ενός «προαναγγελθέντος θανάτου», που μας θυμίζει ότι πρώτα από όλα κινδυνεύουν οι εργάτες στα εργοστάσια, επειδή οι εργοδότες δεν παίρνουν μέτρα ασφάλειας, και κατ' επέκταση υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για ολόκληρη την περιοχή, για το σύνολο των εργαζομένων και των κατοίκων, αυτός του βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης (ΒΑΜΕ).

Οταν μιλάμε, ωστόσο, για προστασία της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, δεν εννοούμε μόνο την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων, που είναι σχεδόν ο μοναδικός δείκτης που μετράται στα θέματα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (ΥΑΕ), αλλά και την πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών, την πρόληψη της πρόωρης φθοράς της υγείας και την πρόωρη γήρανση του οργανισμού που προκαλούνται από τις συνθήκες και τους όρους δουλειάς.

Μιλώντας για την υγεία, ως εργάτες, δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα με τους εργοδότες. Για τους εργοδότες και το κεφάλαιο «υγιής» είναι ο εργαζόμενος που μπορεί να εργαστεί, που δεν έχει κάποια αναπηρία ή ασθένεια που να τον εμποδίζει στην εργασία του.

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση
Στιγμιότυπο από την εκδήλωση
Υγεία, όμως, δεν είναι απλώς η έλλειψη αρρώστιας, αλλά η κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας του ανθρώπου, η συνολική κατάσταση ισορροπίας του ανθρώπου με τη φύση και την κοινωνία, που να του επιτρέπει όχι μόνο να εργάζεται, αλλά να συμμετέχει δημιουργικά στην οικογενειακή του ζωή, στην κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Να αναπτύσσει τις ικανότητές του. Πίσω από αυτή τη γραμμή υπάρχει η απλή διατήρηση στη ζωή, η επιβίωση.

Η κατάσταση στους χώρους δουλειάς

Με τις επαγγελματικές ασθένειες το πρόβλημα είναι τεράστιο. Οι εργαζόμενοι στη Βιομηχανία εκτίθενται σε βλαπτικούς παράγοντες, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία μπορεί τελικά να τους οδηγούν ακόμα και στο θάνατο (π.χ. διάφορα είδη καρκίνου, μυοσκελετικές παθήσεις, προβλήματα στο δέρμα, παθήσεις πνευμόνων κ.λπ.).

Πρόκειται για ακήρυχτο πόλεμο κατά των εργατών.

Στην παραγωγή οι εργάτες έρχονται σε επαφή με φαρμακευτικές και χημικές ουσίες, εκτίθενται σε βιολογικούς παράγοντες που προκαλούν λοιμώδεις νόσους, χωρίς τα κατάλληλα μέσα προστασίας. Σηκώνουν βάρη, δουλεύουν σε συνθήκες μεγάλης και συνεχούς εναλλαγής θερμοκρασίας, από τους φούρνους στα ψυγεία (-20 - 30 βαθμοί Κελσίου). Εισπνέουν σκόνες, εκτίθενται σε εκκωφαντικούς θορύβους. Εργάτες ακρωτηριάζονται, επειδή οι μηχανές δεν έχουν προστατευτικά.

Η αφίσα της εκδήλωσης εικονογραφήθηκε με φωτογραφίες από το πρόσφατο «ατύχημα» στα ΕΛΠΕ
Η αφίσα της εκδήλωσης εικονογραφήθηκε με φωτογραφίες από το πρόσφατο «ατύχημα» στα ΕΛΠΕ
Γυναίκες δουλεύουν σε πόστα που απαιτούν μεγάλη μυική δύναμη, σηκώνουν τεράστια βάρη, αναγκάζονται σε ορθοστασία, δουλεύουν και νύχτα. Το αποτέλεσμα είναι η καταπόνηση του γυναικείου οργανισμού, τα προβλήματα αναπαραγωγής, αλλά και να μην μπορεί η εργάτρια να φροντίσει την οικογένεια, τα παιδιά της.

Εργάτες δουλεύουν σε βάρδιες μέχρι να βγουν στη σύνταξη, με αποτέλεσμα τη συχνή εμφάνιση καρδιοπαθειών και εμφραγμάτων.

Χαρακτηριστικές για το πώς μετρά η μεγαλοεργοδοσία την υγεία και τη ζωή των εργατών είναι δύο περιπτώσεις που αντιμετωπίσαμε πρόσφατα στο Φάρμακο: Εργάτρια σε μεγάλη φαρμακοβιομηχανία κρατήθηκε μετά από λιποθυμικό επεισόδιο για τρεις ώρες στο ιατρείο της επιχείρησης χωρίς γιατρό και όταν πια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, είχε υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη στην υγεία της.

Μεγάλος όμιλος καλλυντικών αρνείται να βγάλει από τη γραμμή παραγωγής εργάτη με σοβαρό πρόβλημα καρδιάς. Την περασμένη βδομάδα σε επιχείρηση του Μετάλλου εργαζόμενη απολύθηκε μόλις η εργοδοσία αντιλήφτηκε ότι είναι έγκυος. Την ίδια μέρα της απόλυσής της, η εργαζόμενη απέβαλε. Ομως, τυπικά, από το «γράμμα του νόμου», δεν θεωρείται γι' αυτό, αυτομάτως, υπεύθυνη η εργοδοσία.

Και αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι μοναδικές.

Οι επαγγελματικές ασθένειες δεν καταγράφονται στην ουσία ως τέτοιες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στη χώρα μας έχουμε περίπου 400 - 450 θανάτους από επαγγελματικές ασθένειες που χαρακτηρίζονται «κοινή νόσος». Αυτό σημαίνει ότι από τη μια οι εργαζόμενοι δεν αποζημιώνονται με ευθύνη του εργοδότη και του κράτους για θεραπεία, αποκατάσταση, σύνταξη κ.λπ. και καλούνται να πληρώνουν από την τσέπη τους, και από την άλλη, δεν υπάρχουν διαδικασίες εκτίμησης, πρόληψης και αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου.

Ετσι, ο εργαζόμενος χάνει τη δυνατότητα ακόμα και των ελάχιστων παροχών, ενώ ο εργοδότης αποφεύγει το κόστος της διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης της επαγγελματικής ασθένειας που αυτός προκάλεσε.

Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει σε διάφορες χώρες στην ΕΕ και αλλού, το προληπτικό και ασφαλιστικό κόστος για τις επαγγελματικές ασθένειες είναι 7 φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των εργατικών ατυχημάτων.

Οι πραγματικές αιτίες και η ευθύνη της εργοδοσίας

Τα εργατικά ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες δεν είναι αναπόφευκτα γεγονότα, ούτε είναι ατομική ευθύνη των εργαζομένων. Το εύκολο θα ήταν να πούμε ότι φταίει κάποιος μηχανικός ή κάποιο στέλεχος της εταιρείας, ότι φταίνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, γιατί δεν προσέχουν. Να αποδεχτούμε την επικινδυνότητα λόγω της φύσης της παραγωγικής δραστηριότητας ενός διυλιστηρίου ή κάποιας άλλης βιομηχανίας, να αποδεχτούμε κατά συνέπεια και την επικινδυνότητα για κάθε περιοχή που περιλαμβάνει τέτοιες βιομηχανίες.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η προστασία της Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (ΥΑΕ) είναι εργοδοτική ευθύνη. Τα μέτρα προστασίας οι εργοδότες τα θεωρούν περιττά έξοδα, εμπόδιο στην κερδοφορία τους. Η μη λήψη μέτρων ΥΑΕ αποτελεί άλλον έναν τρόπο μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, ή, όπως το λένε, μείωση του «μη μισθολογικού» κόστους εργασίας.

Ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος μετρά από τη μια το «κόστος της ζωής και της υγείας» των εργαζομένων, κόστος που «μετριέται» σε πρόστιμα και αποζημιώσεις, καθώς και κόστος χαμένων εργατοωρών λόγω ατυχήματος ή ασθένειας. Από την άλλη βάζει το κόστος των μέτρων προστασίας, το κόστος δηλαδή των τεχνικών μέτρων (π.χ. κατάλληλου εξοπλισμού, προληπτικής συντήρησης), το κόστος εκπαίδευσης, το κόστος από την καθυστέρηση των εργασιών για να γίνουν οι διαδικασίες με ασφάλεια και να υπάρχει κατάλληλο σχέδιο έκτακτης ανάγκης, το κόστος απασχόλησης επαρκούς προσωπικού.

Τελικά, το κόστος των μέτρων προστασίας είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος που μπορεί να έχει ο εργοδότης αν δεν πάρει τα μέτρα.

Επομένως, ο στόχος του κεφαλαίου να αυξήσει το ποσοστό κέρδους οδηγεί σε ελλιπή μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων (π.χ. ελλιπής έλεγχος για ύπαρξη εύφλεκτων αερίων κατά τη διάρκεια θερμών εργασιών, πίεση λόγω φόρτου εργασίας για «ακύρωση» των ασφαλιστικών διατάξεων των μηχανών κ.ά.).

Οδηγεί σε ελλιπή προληπτική συντήρηση, μειώσεις προσωπικού και εντατικοποίηση εργασίας που αυξάνουν την επικινδυνότητα, σε απουσία μέτρων προστασίας από την έκθεση σε βλαπτικούς παράγοντες (π.χ. επικίνδυνες χημικές ουσίες, ακτινοβολίες, θόρυβο), υποτυπώδη εκπαίδευση εργαζομένων κ.λπ.

Ο ρόλος του καπιταλιστικού κράτους

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν η ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες, πριν ακόμα από τα μνημόνια και την κρίση, με στόχο να γίνουν πιο φθηνοί και ευέλικτοι οι εργαζόμενοι για τους επιχειρηματίες, έρχονται να πολλαπλασιάσουν τους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ελαστικές σχέσεις και ωράρια εργασίας, η τάση προώθησης εργασιών σε εργολάβους, οι ενοικιαζόμενοι, η μαθητεία.

Επιπλέον, με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης καταδικάζουν ηλικιωμένους εργάτες σε ακόμη περισσότερα χρόνια έκθεσης σε επαγγελματικούς κινδύνους.

Η ατεκμηρίωτη κατάργηση του θεσμού των ΒΑΕ σε πολλούς κλάδους (π.χ. παρασκευή και συσκευασία φαρμάκου, καλλυντικού, γεωργικών φαρμάκων, χημικών, λιθογράφοι, μέταλλο) έχει αυξήσει ακόμα περισσότερο τους κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων σε αυτούς. Προτάχθηκε και σε αυτή την περίπτωση η εξυπηρέτηση πάγιων στοχεύσεων και επιδιώξεων της αστικής τάξης για φθηνότερη εργατική δύναμη και για περιορισμό του «μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους εργασίας», όπως οι ίδιοι το λένε.

Παρά τα αρκετά νομοθετήματα που σχετίζονται, άμεσα ή έμμεσα, με την εργασιακή υγεία και ασφάλεια και την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου, αυτό που πρακτικά ισχύει σήμερα είναι ένα ελάχιστο ασφάλιστρο, χωρίς διακύμανση ανάλογα με την επικινδυνότητα και τις συνέπειες του επαγγελματικού κινδύνου, που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει το κόστος διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης των επαγγελματικών ασθενειών και των εργατικών ατυχημάτων. Επίσης, το ασφάλιστρο αυτό δεν εφαρμόζεται τυπικά σε όλες τις επιχειρήσεις.

Το ίδιο το νομοθετικό πλαίσιο βοηθά στη μη αποτελεσματική πρόληψη των κινδύνων στην εργασία. Για παράδειγμα, ο Τεχνικός Ασφάλειας και ο Γιατρός Εργασίας είναι σύμβουλοι του εργοδότη, με εξαρτημένη σχέση εργασίας, ο χρόνος που προβλέπεται σε σχέση με το να ασκήσουν ουσιαστικό έργο είναι ελάχιστος, σε κάποιες επιχειρήσεις ο ίδιος ο εργοδότης μπορεί να είναι Τεχνικός Ασφάλειας κ.λπ.

Οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν έχουν καν Γιατρούς Εργασίας. Συχνά, αντί για ειδικούς γιατρούς εργασίας συναντάμε ανειδίκευτους ή γιατρούς άλλης ειδικότητας, ακόμη και γυναικολόγους. Πολλές επιχειρήσεις «νοικιάζουν» από ΕΞΥΠΠ γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, ως γιατρούς εργασίας. Οι Ειδικευμένοι Γιατροί Εργασίας που υπάρχουν σήμερα δεν επαρκούν για την κάλυψη του τεράστιου αριθμού των χώρων δουλειάς, ακόμη και με τα δεδομένα του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου, που δεν αντιστοιχούν στις πραγματικές ανάγκες.

Το κάδρο της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των εγκληματικών αποτελεσμάτων της σε βάρος των εργατών συμπληρώνεται με την όλο και μεγαλύτερη υποβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών, των ΣΕΠΕ.

Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός

Μπορεί να συμφωνούν και αυτές οι δυνάμεις στις διαπιστώσεις για την κατάσταση στους χώρους δουλειάς όσον αφορά τον επαγγελματικό κίνδυνο, όπως συμφωνούν οι περισσότεροι. Το ζήτημα είναι πού εστιάζει ο καθένας για τις αιτίες αυτής της κατάστασης και για την κατεύθυνση στην οποία πρέπει να δράσει το εργατικό κίνημα, για να την αντιμετωπίσει.

Οι δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας και προσπαθούν από το πρωί έως το βράδυ να πείσουν τους εργάτες ότι έχουν κοινά συμφέροντα με τα αφεντικά, είναι φύσει και θέσει αδύνατο να υπερασπιστούν την ασφάλεια και την υγεία, τη ζωή των εργατών μέσα στους χώρους δουλειάς.

Επιπλέον, κάνουν και ζημιά στην οργάνωση και στον προσανατολισμό των εργατικών αγώνων. Είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί, όπως και αν αυτοχαρακτηρίζονται, γιατί εξ αντικειμένου παίρνουν θέση απέναντι στα συμφέροντα των εργατών. Λειτουργούν σε εξάρτηση με την εργοδοσία, με τη λογική της εξαγοράς, της συναίνεσης, του «διαλόγου μεταξύ των εταίρων», της «εργασιακής ειρήνης».

Ο νέος εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την κυβέρνησή του καθιστούν τους μεγαλοεργοδότες ως συνομιλητές, για να συμβάλουν τάχα στην «από κοινού» αντιμετώπιση της δικής τους αυθαιρεσίας. Κοροϊδεύουν τους εργάτες!

Η σκληρή πραγματικότητα, όμως, που βιώνουν οι εργάτες καθημερινά στους χώρους δουλειάς δείχνει ότι το ζήτημα της ασφάλειας και της υγείας τους δεν αποτελεί πεδίο διαλόγου και συναλλαγής με τους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος, τους εργοδότες.

Αντίθετα, αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης και με την εργοδοσία και με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, πεδίο πάλης και διεκδίκησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, ενταγμένης στην πάλη για την αναχαίτιση τις αντιλαϊκής επίθεσης, για την ανάκτηση των απωλειών της κρίσης και για την ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών της εργατικής τάξης.

Η μεγάλη απεργία στη ΛΑΡΚΟ το 1977 (α' μέρος)

Με τη συνοδεία αστυνομικών, ο επί χούντας πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, που λιθοβόλησε το γραμματέα του σωματείου των εργαζομένων
Με τη συνοδεία αστυνομικών, ο επί χούντας πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, που λιθοβόλησε το γραμματέα του σωματείου των εργαζομένων
Στις 27 Γενάρη 1977 σχεδόν 900 εργατοτεχνίτες της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα ξεκίνησαν μια απεργία που κράτησε 110 μέρες. Τα αιτήματά τους ήταν η αύξηση των μισθών κατά σχεδόν 20% και η βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Απέναντί τους είχαν όχι μόνο τον Μποδοσάκη, ιδιοκτήτη της επιχείρησης αλλά και ολόκληρη την κρατική μηχανή που, με κυβέρνηση τότε τη Νέα Δημοκρατία, στάθηκε αρωγός σε κάθε κεφαλαιοκράτη που είχε να αντιμετωπίσει απεργούς.

Χωρίς κανένα δισταγμό έστελνε πάνοπλες δυνάμεις καταστολής χτυπώντας άγρια κάθε αγώνα. Οπως φαίνεται και στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, εργοδότες και κράτος με συνδυασμένες προσπάθειες δημιουργούσαν προβοκάτσιες, για να δικαιολογήσουν τις άγριες επιθέσεις των αστυνομικών δυνάμεων.

Στις 2 Φλεβάρη 1977 ο «Ριζοσπάστης» σημείωνε ότι «η ΛΑΡΚΟ είναι ιδιοκτησία του μεγαλοβιομήχανου Μποδοσάκη και θεωρείται από τις πρώτες εταιρείες εξόρυξης σιδηρονικελίου στην καπιταλιστική Ευρώπη». Στα αιτήματα των απεργών για αυξήσεις, η εργοδοσία αντιπρότεινε αυξήσεις που, όπως σχολίασε ο τότε πρόεδρος του Σωματείου, «είναι χαμηλότερα και από τα ποσοστά πείνας των 10% και 5% που συμφώνησαν οι εργοδότες με τη ΓΣΕΕ».

«Μας στέλνουν στο θάνατο»

Από τις πρώτες μέρες της απεργίας η συμμετοχή ήταν μεγάλη. Στις σελίδες του «Ριζοσπάστη» βρίσκουμε συζητήσεις με εργάτες που περιγράφουν τις συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν στο εργοστάσιο.

«Πανταχού παρούσες» οι αστυνομικές δυνάμεις στην περιοχή γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, σχεδόν από την αρχή της απεργίας...
«Πανταχού παρούσες» οι αστυνομικές δυνάμεις στην περιοχή γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, σχεδόν από την αρχή της απεργίας...
«Δουλεύουμε σε διακόπτες κοβαλτίου μια ώρα την ημέρα στα υπόγεια, χωρίς κονκάρδα και ειδική στολή. Κινδυνεύουμε από ραδιενέργεια. Πολλές φορές είμαστε κάτω 4 ώρες. Βγαίνουμε έξω και ξερνοβολάμε (...) Τα δέντρα μαύρισαν. Τα διπλανά χωριά το ίδιο. Η σκουριά, η μουτζούρα, το αρσενικό κ.λπ. μας δηλητηριάζουν.

(...) Με λένε Βασιλάκη Νικόλαο, γράψε ότι καταγγέλλω τη "ΛΑΡΚΟ", γιατί μας στέλνει πρόωρα στο θάνατο. Δεν παίρνει κανένα μέτρο, όλοι είμαστε καμένοι σε χίλιες μεριές (...) Στην απομετάλλωση και στην αποσκουρίαση κινδυνεύουμε από το λιωμένο μέταλλο και τους όγκους της σκουριάς (...) Αυτοί που τοποθετούν το πυρόλ κινδυνεύουν να γίνουν κάρβουνο... Πριν λίγο καιρό που έσπασε ένα πυρόλ δημιουργήθηκε φλόγα 30 μέτρων.

(...) Η επιθεώρηση εργασίας όποτε έρχεται πάει στο γραφείο του διευθυντή. Ο κ. Κονοφάγος μας είπε ότι πρώτα φοράγαμε τσαρούχια και η ΛΑΡΚΟ μας έκανε ανθρώπους.Υπάρχουν 50 μαθητές του ΟΑΕΔ που δουλεύουν εδώ και παίρνουν από 64-256 δρχ. Παρόλο που κάνουν την ίδια δουλειά με εμάς και κινδυνεύουν το ίδιο με μας.Τη δεύτερη μέρα της απεργίας εξανάγκασαν με τη βία τους μικρούς μαθητές του ΟΑΕΔ να δουλέψουν».

Ενώ οι εργατοτεχνίτες βρίσκονταν στη 13η μέρα της απεργίας, ξεκίνησαν απεργία και οι 300 μεταλλωρύχοι της ΛΑΡΚΟ στο Νέο Κόκκινο της Θήβας. Συνολικά οι απεργοί έφθασαν τους 1.200.

Στήνουν απεργοσπαστική μηχανή

Περίπου 20 μέρες μετά την έναρξη της απεργίας, η εργοδοσία ξεκίνησε τις προσπάθειες να στήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό με την αμέριστη στήριξη του κράτους.

Στα μέσα Φλεβάρη προσέλαβε απεργοσπάστες που έρχονταν καθημερινά από την Αθήνα με πούλμαν και με συνοδεία περιπολικών της Αστυνομίας. Παράλληλα, οι αστυνομικές δυνάμεις στην περιοχή γίνονται όλο και περισσότερες, με στόχο να καλλιεργηθεί κλίμα εκφοβισμού στους απεργούς.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης η καταγγελία απεργών ότι το παράρτημα της Εθνικής Τράπεζας στη Λάρυμνα αρνήθηκε να δώσει χρήματα στους απεργούς από τις καταθέσεις τους. Οι απεργοί πήγαν στην τράπεζα «για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους και να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από το Υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας» με τον διευθυντή του υποκαταστήματος να τους απαντά «Κάνετε απεργία, ζητάτε και λεφτά»!

Οι τρομοκρατικές ενέργειες της εργοδοσίας συνεχίστηκαν με διάφορες μορφές. Στις αρχές Μάρτη απέλυσε τρεις εργαζόμενους και με πληρωμένη ανακοίνωση στις αστικές εφημερίδες προσπάθησε να συκοφαντήσει τον αγώνα των εργαζομένων.

Ενας άλλος τρόπος που χρησιμοποίησε για να σπάσει την απεργία ήταν να στρέψει τη μια ειδικότητα εργαζομένων ενάντια στην άλλη. Ετσι, στα τέλη Μάρτη απέλυσε δέκα διοικητικούς υπαλλήλους, που ήταν κάτοικοι των χωριών της περιοχής, με το αιτιολογικό ότι δεν υπάρχει δουλειά λόγω της απεργίας. Δηλαδή, τους είπε ότι έφταιγαν οι απεργοί που απολύθηκαν.

Προνόμια για το κεφάλαιο

Το σωματείο απάντησε με ανακοίνωση, όπου αποκαλύπτονταν ότι σε αντίθεση με τους άθλιους όρους εργασίας που ίσχυαν για τους ίδιους, η εργοδοσία απολάμβανε μια σειρά προνόμια. Στις 11 Μάρτη ο «Ριζοσπάστης» δημοσιοποίησε την ανακοίνωση του σωματείου «Ενωση Εργαζομένων Εταιρείας ΛΑΡΚΟ».

Μεταξύ άλλων, σημειώνεται ότι η εργοδοσία: «1) Απολαμβάνει φορολογικής απαλλαγής, 2) επιδοτείται στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, 3) τυγχάνει προνομιακών εξαγωγών και διευκολύνσεων, 4) παίρνει τα μεγαλύτερα και περισσότερα χρήματα από το κράτος. Επίσης, είναι γνωστό πλέον σε όλους ότι: 1) Τα μεταλλεία τα έχει πάρει άλλα χαριστικά και άλλα σε εξευτελιστικές τιμές,...».

Λίγο πριν η απεργία συμπληρώσει 50 μέρες, το κράτος εξαπέλυσε την πρώτη του επίθεση. Ο «Ριζοσπάστης» ανέφερε στις 17 Μάρτη: «...η χωροφυλακή συνέλαβε 15 απεργούς και κατοίκους του χωριού Μαρτίνο. Μεταξύ των συλληφθέντων είναι ο πρόεδρος και ο γραμματέας του σωματείου των εργατών. Η ασφάλεια πήρε από τα σπίτια τους στις 3 το πρωί τον πρόεδρο Χ. Οικονόμου και τον Γραμματέα Γ. Καρόπουλο και τους μετέφερε στην ασφάλεια Λαμίας».

Πριν από τις συλλήψεις έγινε το εξής επεισόδιο: «Μια ομάδα απεργών και άλλων κατοίκων του Μαρτίνου που ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία του χωριού δέχθηκαν επίθεση από έναν απεργοσπάστη μαζί με το γαμπρό του.

(...) Οργανα της χωροφυλακής που παρακολούθησαν το επεισόδιο, όχι μόνο δε συνέλαβαν τους δύο υπεύθυνους, αλλά αρκετή ώρα μετά τη λήξη του επεισοδίου στις 11 το βράδυ ισχυρή αστυνομική δύναμη και 50 περίπου κρανοφόροι κατέκλυσαν το κέντρο του χωριού. Λίγες ώρες μετά έγιναν οι συλλήψεις με την κατηγορία για "εξύβριση", "απειλές", "διατάραξη κοινής ησυχίας"».

Τα δύο γεγονότα είναι ενδεικτικά ότι στήνονταν προβοκάτσιες. Μερικές μέρες μετά ο γενικός γραμματέας του σωματείου λιθοβολήθηκε από τον πρόεδρο επί χούντας της κοινότητας Λάρυμνας, παρουσία αστυνομικών, που όμως δεν συνέλαβαν το δράστη...

  • Στο τετρασέλιδο της άλλης Πέμπτης: Το δεύτερο και τελευταίο μέρος του ιστορικού για την απεργία στη ΛΑΡΚΟ.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
Ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός αφίσας για τα 70χρονα

Η νικήτρια αφίσα του διαγωνισμού
Η νικήτρια αφίσα του διαγωνισμού
Τον περασμένο Γενάρη, η ΠΣΟ κήρυξε την έναρξη ενός παγκόσμιου διαγωνισμού αφίσας, προς τιμήν της 70ής επετείου από την ίδρυσή της. Το κάλεσμα για συμμετοχή στο διαγωνισμό απευθυνόταν σε όλα τα συνδικάτα - μέλη της ΠΣΟ, σε όλα τα μέλη των συνδικάτων, αλλά και σε συνδικάτα που συνδέονται με την ΠΣΟ, χωρίς να είναι μέλη, σε ερασιτέχνες και επαγγελματίες γραφίστες.

Ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε στις 30 Απρίλη και συμμετείχαν 84 αφίσες απ' όλες τις ηπείρους. Νικήτρια αναδείχτηκε η αφίσα που σχεδίασε ο Κουβανός Walter Diaz Moreno. Δεύτερη, η αφίσα του Paloma Oliveira από τη Βραζιλία και τρίτη η αφίσα του Νοτιοαφρικανού Austin Mutsaa.

Εκτός από αυτούς του τρεις νικητές, η ΠΣΟ ανέδειξε επίσης την 1η και 2η νικήτρια αφίσα ανά ήπειρο, ενώ θέσπισε και δύο θεματικά βραβεία για τα δικαιώματα των γυναικών και για τα δικαιώματα της νεολαίας. Ολοι οι συμμετέχοντας θα λάβουν αναμνηστικό έπαινο, υλικά και ενθύμια της ΠΣΟ (καπελάκια μπλουζάκια κ.τ.λ.), ενώ οι τρεις πρώτοι θα τιμηθούν σε επίσημη εκδήλωση της ΠΣΟ που θα γίνει προσεχώς στην Ελλάδα.

Ταυτόχρονα, προετοιμάζεται ειδική έκδοση με όλες τις αφίσες, ενώ θα υπάρξουν εκθέσεις σε διάφορες χώρες παράλληλα με τις εκδηλώσεις για τα 70χρονα της ΠΣΟ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ