Στο σημερινό τετρασέλιδο «ΝΕΟΛΑΙΑ» μπορούμε να βρούμε:

-- Η έλλειψη μέτρων ενάντια στο τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα των ναρκωτικών αφήνει τους νέους απροστάτευτους απέναντι στο εμπόριο θανάτου. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει στοιχεία από τις εργασίες των μαθητικών ομάδων που συμμετέχουν στο 2ο Πανελλαδικό Διαγωνισμό της ΚΝΕ και έχουν επιλέξει το θέμα των ναρκωτικών.

-- Με αφορμή τα 60 χρόνια από το θάνατο του Αλμπερτ Αϊνστάιν, βρήκαμε και δημοσιεύουμε τις επιστολές διαμαρτυρίας του για την αποβολή πέντε φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Αθήνας το 1929 λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων.

-- Αρθρο με αφορμή τη στρατηγική συμφωνία του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθήνας με τον ΟΤΕ και την COSMOTE.

-- Νέους δρόμους στην πολιτιστική παρέμβαση της ΚΝΕ φιλοδοξεί να ανοίξει το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της Οργάνωσης, που εγκαινιάζεται στις 25 Απρίλη.

-- Προτάσεις για θεατρική παράσταση και συναυλία. Εκπτωτικά κουπόνια για θεατρικές παραστάσεις.

Οπως έδειξαν οι συμμετοχές μαθητικών ομάδων στο διαγωνισμό και οι περιλήψεις των εργασιών τους που έχουν στείλει στην ΚΝΕ, το θέμα των ναρκωτικών ήταν το πιο δημοφιλές από όλα τα άλλα θέματα του διαγωνισμού και το επέλεξε σχεδόν διπλάσιος αριθμός μαθητικών ομάδων απ' ό,τι τα άλλα θέματα. Και αυτό από μόνο του κάτι λέει για την ανάγκη των μαθητών να μελετήσουν, να μάθουν, να θωρακιστούν απέναντι στο πρόβλημα.

Ο «Ριζοσπάστης» σήμερα ολοκληρώνει αυτό το πρώτο αφιέρωμα στον Πανελλαδικό Διαγωνισμό, ξεφυλλίζοντας τις περιλήψεις των εργασιών των μαθητικών ομάδων που επέλεξαν το θέμα των ναρκωτικών.

Η εξάπλωση του φαινομένου σε σχολεία και γειτονιές ανησυχεί τους μαθητές. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια των ίδιων των μαθητικών ομάδων που εξηγούν γιατί επέλεξαν αυτό το θέμα:

«Είναι πολύ άσχημο να βλέπουμε νέους ανθρώπους να ζητιανεύουν και να αργοπεθαίνουν στους δρόμους. Δεν είναι αυτή η λύση».

«Είναι το θέμα που μας προκαλεί πιο πολύ να το ψάξουμε και να μάθουμε από την εργασία».

«Δεν υπάρχουν μέτρα προφύλαξης των νέων από τα ναρκωτικά και αν υπάρχουν σίγουρα δεν τηρούνται».

«Συνέχεια, πλέον, με τις παρέες μας αλλά και στο σχολείο, γίνονται κουβέντες για τα ναρκωτικά, όπως, για παράδειγμα, αν υπάρχουν "σκληρά" ή "μαλακά" ή η άποψη που ακούμε ότι η χρήση τους μια στο τόσο δεν κάνει κακό και δεν είναι εξάρτηση».

«Διαλέξαμε αυτό το θέμα, γιατί είναι ένα βασικό πρόβλημα των νέων σήμερα και ειδικά στα ΕΠΑΛ η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Αρκετοί συμμαθητές μας, είτε παίρνουν ναρκωτικά, είτε έχουν δοκιμάσει έστω μία φορά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι μαγκιά ή ότι το κάνουν για να μη σκέφτονται τα προβλήματά τους και άλλοι λένε ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει με τον εαυτό του και την υγεία του».

«Ειδικά στα ΕΠΑΛ η χρήση τους πλέον είναι μια καθημερινή συνήθεια», λέει μια ομάδα, και μια άλλη συμπληρώνει: «Στο σχολείο μας τα περισσότερα παιδιά κάνουν χρήση ενώ πάρα πολλά παιδιά δείχνουν ανοχή».

«Θέλουμε να μη μείνουμε αδρανείς. Θέλουμε να μην εγκλωβιστούμε στην εγκληματική λογική της συνήθειας και της απάθειας, η οποία λέει, ναρκομανείς υπάρχουνε, τι μπορούμε να κάνουμε;».

Οι περισσότερες ομάδες εντοπίζουν τα ναρκωτικά ως μέσο φυγής από την πραγματικότητα και σημειώνουν τις συνέπειες στους χρήστες, που καταλήγουν να ζουν μόνο για την ουσία: «Θέλουμε να δείξουμε πώς χρησιμοποιούνται και πλασάρονται ως μέσο φυγής από την πραγματικότητα. Επίσης, σκοπός μας είναι να προβάλουμε την αδρανοποίηση των χρηστών μπροστά στα κοινωνικά προβλήματα που αφορούν άμεσα την ίδια τους τη ζωή», λέει μια ομάδα, και συμπυκνώνει τον κοινό προβληματισμό των περισσότερων ομάδων.

Πολλοί μαθητές στις εργασίες τους ψάχνουν ιστορικά στοιχεία για την εμφάνιση του φαινομένου, όπως και στοιχεία για την εξάπλωσή του. Ιδιαίτερα φαίνεται να προβληματίζει τις ομάδες το θέμα του διαχωρισμού δήθεν «μαλακών» και «σκληρών» ναρκωτικών, ενώ κάποιες ομάδες ψάχνουν παραπάνω κάποιες πλευρές, όπως η πολιτική της ΕΕ (που όπως λέει μια ομάδα «αντιμετωπίζει τους εξαρτημένους με κροκοδείλια δάκρυα αφού μιλάει για αποποινικοποίηση. Δεν θέλουν να βοηθήσουν όσους έχουν εξαρτηθεί, αντίθετα προσπαθούν να αποχαυνώσουν ώστε να μην υπάρχει νέος ή νέα να αντισταθεί») ή το θέμα των προτύπων που προβάλλονται και πώς αυτά επιδρούν (λέει μια ομάδα ότι στην εργασία της «θα αναφέρονται μεγάλα και σημαντικά ονόματα στο χώρο της μουσικής, του θεάτρου, της τηλεόρασης και του αθλητισμού, τα οποία βρήκαν τραγικό και άδικο θάνατο, μην μπορώντας να ξεφύγουν από τα κοφτερά δόντια των εξαρτησιογόνων αυτών ουσιών»).

Κάποιες άλλες ομάδες επικεντρώνονται στα αναβολικά, που είναι μια ειδική κατηγορία ουσιών που πλασάρεται επικίνδυνα σε νέους που ασχολούνται συστηματικά με τον αθλητισμό. Λένε χαρακτηριστικά ορισμένες ομάδες:

«Σήμερα η δυνατότητά μας να αθληθούμε εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από την τσέπη μας, ο ελεύθερος χρόνος συνεχώς μειώνεται, ενώ οι δημόσιες αθλητικές υποδομές και ελεύθεροι χώροι απαξιώνονται και χαρίζονται σε ομάδες - επιχειρήσεις (...) Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι το φαινόμενο της χρήσης αναβολικών έχει πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, με δεκάδες κυκλώματα να δρουν και να εμπορεύονται τέτοιες ουσίες κάνοντας μπίζνες και βγάζοντας τεράστια κέρδη, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων νέων και πουλώντας αυταπάτες».

«Διαλέξαμε αυτό το θέμα γιατί 2 παιδιά από την ομάδα παίζουν σε ομάδα βόλεϊ και το θέμα αυτό έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Προβάλλεται πολλές φορές ως απαραίτητο για το νέο αθλητή να χρησιμοποιεί τέτοιες ουσίες για να συνεχίσει στον πρωταθλητισμό, κάτι που έχει τεράστιες επιπτώσεις στην υγεία και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του νέου αθλητή».

Η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων δηλώνει ότι θα αξιοποιήσει στην εργασία της τη μορφή του ερωτηματολογίου, με το οποίο θα απευθυνθούν στους συμμαθητές τους, συγκεντρώνοντας τις απόψεις τους και τα ιδεολογήματα που κυκλοφορούν. Πάρα πολλές είναι οι ομάδες που παίρνουν συνεντεύξεις από εργαζόμενους και μέλη θεραπευτικών προγραμμάτων του ΚΕΘΕΑ, από εκπροσώπους του ΕΣΥΝ, από ανθρώπους που έχουν ζήσει το πρόβλημα στην οικογένειά τους κ.ο.κ.

Παράλληλα, όμως, προκειμένου να μιλήσουν για το πρόβλημα φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους μαθητές η μορφή της ταινίας μικρού μήκους ή του θεάτρου και πολλές ομάδες έγιναν για τις ανάγκες του διαγωνισμού σεναριογράφοι:

«Ο μαθητής κάθεται και καπνίζει χόρτο. Τα παιδιά στο σχολείο τον αποφεύγουν ενώ η κοπέλα που του αρέσει δεν του μιλάει. Ενας συμμαθητής του τον ρωτάει γιατί. Αφηγείται την άθλια κατάσταση που ζει καθημερινά σπίτι του και θεωρεί πως τα ναρκωτικά είναι τρόπος διαφυγής. Ο συμμαθητής εξηγεί πως ζει μια παρόμοια κατάσταση, αλλά γι' αυτόν διαφυγή είναι να μην καταστρέψει τη ζωή του αλλά να παλέψει για να την αλλάξει»!

«Μία μητέρα μόνη της προσπαθεί να αναθρέψει το παιδί της με τον καλύτερο τρόπο καθώς ο άντρας της έχει "φύγει" από τη ζωή. Ομως, το παιδί αγανακτισμένο από όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί διαφεύγει στα ναρκωτικά, επηρεασμένος από τους φίλους του, που τα παρουσιάζουν ως "απλά τσιγαράκια". Στην ιστορία όμως εμφανίζεται μια κοπέλα που μαθαίνει ότι ο φίλος της έχει μπλέξει στα ναρκωτικά και προσπαθεί να τον οδηγήσει σε διάφορες διεξόδους. Θα τα καταφέρει άραγε;».

«Μία παρέα μαθητών μαθαίνει ότι ένας φίλος τους καπνίζει μπάφο και θέλουν να το εξακριβώσουν ρωτώντας τον. Οταν ο φίλος τους απαντάει πως οι φήμες ισχύουν και τους συμπεριφέρεται άσχημα, η παρέα απομακρύνεται από τον φίλο μέχρι που...».

Ακόμα, δεν είναι λίγες οι ομάδες που εμπνέονται να γράψουν τα δικά τους ποιήματα, αλλά και τραγούδια για το θέμα, «γιατί πιστεύουμε ότι η μουσική είναι ένας πολύ δημιουργικός τρόπος να περάσουμε και στους υπόλοιπους μαθητές τα δικά μας μηνύματα και να καταδικάσουμε όλα τα ναρκωτικά», ενώ άλλες ομάδες συνδυάζοντας την εικόνα με τη μουσική ετοιμάζουν βίντεο κλιπ: «Ενα παιδί απ' την ομάδα μας θα γράψει το τραγούδι, άλλος το σενάριο, άλλος θα πρωταγωνιστήσει και άλλος θα αναλάβει το μοντάζ».

Βέβαια, δε λείπουν οι ιδέες για σκίτσα, γκράφιτι, παρουσιάσεις power point, αλλά και μια ιδέα για «μια δισέλιδη εφημερίδα (να μπορεί να γίνει και εφημερίδα τοίχου) με αυτό το θέμα γιατί θέλουμε να φτάσει πλατιά σ' όλα τα παιδιά στο σχολείο μας».

Εχουν ξεκάθαρο εξάλλου στο μυαλό τους ότι τις εργασίες δεν τις κάνουν μόνο για να διεκδικήσουν ένα έπαθλο στο διαγωνισμό, αλλά για να εξοπλιστούν και να παρέμβουν με αυτές στους συμμαθητές τους, αλλά και σε φορείς «με τη συνεργασία αθλητικών σωματείων και σωματείων εργαζομένων π.χ. δήμου, οικοδόμων, νοσοκομείου, ΕΛΜΕ», όπως λέει μια ομάδα, και μια άλλη σημειώνει: «Πιστεύουμε πως θα ήταν καλό να συνεργαστούμε με το 15μελές του σχολείου μας ώστε να γίνει κάποια ενημέρωση από κάποιον ειδικό στους μαθητές του σχολείου μας, π.χ. να κάνουμε εκδήλωση με καλεσμένο το ΕΣΥΝ».

Σε κάθε περίπτωση, οι μαθητές που συμμετέχουν στο διαγωνισμό είναι αποφασισμένοι να μη συμβιβαστούν με το πρόβλημα αλλά να φωτίσουν τη διέξοδο:

«Θυμώσαμε με αυτό το φαινόμενο και με πείσμα αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα γιατί αποφασίσαμε πως στο χώρο δράσης μας θέλουμε καθαρά μυαλά».

«Ελπίζουμε με αυτή την εργασία να βοηθήσουμε κι εμείς κάθε εργατόπαιδο να προβληματιστεί πάνω στα ναρκωτικά και να διαλέξει να πει όχι στο θάνατο και ναι στη ζωή και στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον - αυτό που μας αξίζει».

Το όφελος σύμφωνα με τη διαδικτυακή εφημερίδα του Πανεπιστημίου θα είναι «η στήριξη της ανάπτυξης της χώρας, άμεση σχέση των ανθρώπων του ΟΠΑ με την έρευνα, προοπτικές ανοίγματος της συνεργασίας αυτής σε μεγάλους ευρωπαϊκούς εταίρους, καθώς και αξιοποίηση των φοιτητών και απορρόφησή τους από την αγορά εργασίας».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ανακοινώνεται ανοικτή συνεργασία μεταξύ πανεπιστημίων και επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Αρκετές τηλεοπτικές διαφημίσεις μιλούν για αναλύσεις καυσίμων της ΕΚΟ από τη σχολή Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ ή για το δίκτυο της Vodafone από τη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ.

Επιπλέον, ο νόμος 4009/2011 έχει, ήδη, ανοίξει το δρόμο για «επώνυμες έδρες», οι οποίες θα λειτουργούν πολύμορφα μέσα στο ίδρυμα για τα συμφέροντα της επιχείρησης και θα χρηματοδοτούνται από την επιχείρηση για το σκοπό αυτό. Τέτοιες, μεταξύ άλλων, έχει δημιουργήσει η ΔΕΗ στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η έρευνα δεν πραγματοποιείται για την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών λαϊκών αναγκών, π.χ., για σύγχρονη, ασφαλή και φτηνή ηλεκτρονική επικοινωνία. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι έρευνα που δεν έχει - ακόμα και έμμεσο - όφελος για το κεφάλαιο δε χρηματοδοτείται και μειώνεται σε μεγάλο βαθμό.

Αποκαλυπτικό για τα παραπάνω είναι πως κανένα από τα τρία πρώτα project που ήδη έχουν ανακοινωθεί προς υλοποίηση (για την ταυτοποίηση ενός πελάτη που μπαίνει σε ένα κατάστημα του ΟΤΕ, την υλοποίηση ενός φωνητικού οδηγού και λύσης που θα επιτρέπει την προβολή περιεχομένου επαυξημένης πραγματικότητας για την παρουσίαση των εκθεμάτων του Μουσείου Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ) δεν καλύπτει κάποια στοιχειώδη ανάγκη.

Η έκταση της προβολής που έτυχε η συγκεκριμένη συμφωνία, με επευφημίες τύπου «τέρμα στη δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας στην παιδεία», δεν είναι τυχαία.

Πρόκειται για οργανωμένη προσπάθεια, ώστε οι περισσότεροι φοιτητές - που ούτε καπιταλιστές θα γίνουν, ούτε στελέχη επιχειρήσεων - να υποστηρίζουν την άμεση σύνδεση των πανεπιστημίων και ΤΕΙ με τις επιχειρήσεις.

Η σύνδεση των επιχειρήσεων με τις σχολές, με την παρέμβασή τους στο πρόγραμμα σπουδών, στην αξιοποίηση των ερευνητικών αποτελεσμάτων άμεσα από τους μονοπωλιακούς ομίλους, και άρα και στη διαμόρφωση του επιστημονικού και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, διαμορφώνει όρους μαζικής αποδοχής της επιχειρηματικότητας.

Η προσπάθεια ενσωμάτωσης των φοιτητών δεν έχει μόνο ιδεολογικό περιεχόμενο, αλλά και οικονομικό (μισθός, επαγγελματική αποκατάσταση, ειδικά προνόμια κλπ.). Πρώτο, μέσω της συμφωνίας ΟΠΑ - ΟΤΕ διαφημίζεται η πιθανότητα για επαγγελματική αποκατάσταση του αποφοίτου. Προφανώς πατάει πάνω σε ένα υπαρκτό τεράστιο πρόβλημα, μια και η ανεργία των νέων είναι πλέον περίπου 60%. Στη βάση αυτή, είναι φυσιολογικό έστω και η πιθανότητα εύρεσης δουλειάς, ακόμα και με πολύ δυσμενείς όρους, να φαίνεται στον τελειόφοιτο ή απόφοιτο σαν «μάννα εξ ουρανού». Ωστόσο είναι δεδομένο ότι η ανεργία όχι μόνο δε λύνεται με τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, αλλά αντίθετα η επιχειρηματικότητα, η υπαγωγή δηλαδή των πάντων στο βωμό του κέρδους, είναι ο δρόμος που γεννά και αναπαράγει την ανεργία, τη μισή δουλειά χωρίς δικαιώματα. Αρα το δικαίωμα στην εργασία είναι στον αέρα, γιατί ο ανταγωνισμός μεταξύ των διαφόρων επιχειρήσεων, το κριτήριο του μέγιστου δυνατού κέρδους είναι που καθορίζει τις επενδύσεις και άρα και τις θέσεις εργασίας. Αποτέλεσμα αυτού είναι ο εργαζόμενος να είναι μονίμως εκτεθειμένος, για παράδειγμα σε περίπτωση περικοπών από την επιχείρηση που εργάζεται, λ.χ., τον ΟΤΕ.

Οι φοιτητές επιπλέον δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στις μεγαλόστομες υποσχέσεις της συμφωνίας ΟΠΑ - ΟΤΕ, ότι θα γίνουν όλοι διευθυντικά στελέχη... Παρόλο που οι σχετικά υψηλότερες αμοιβές της ερευνητικής ή άλλης εργασίας, είτε στο ΟΠΑ είτε στον ΟΤΕ, αντικειμενικά μπορεί να δυσκολεύουν το φοιτητή να κατανοήσει την ουσία των παραπάνω, είναι δεδομένο ότι η πλειοψηφία των φοιτητών θα εργαστούν ως μισθωτοί που καμιά σχέση δε θα έχουν με τα διευθυντικά στελέχη του Ομίλου.

Κάθε φοιτητής και εργαζόμενος να βγάλει συμπέρασμα από τη δουλειά - λάστιχο, τα διευρυμένα ωράρια, τους μικρούς μισθούς σε σχέση με τον κύκλο εργασιών του Ομίλου. Να επισημάνουμε ότι ο Ομιλος ΟΤΕ, που είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση στον τομέα των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα, είχε καθαρά κέρδη για το 2014 317,3 εκατ. ευρώ, δηλαδή αύξηση 30%, ενώ αντίστοιχα παρουσίαζε κέρδη και τα προηγούμενα χρόνια μέσα στην κρίση. Ομως αυτό συνέβη και λόγω των μειώσεων συνολικά στις αποδοχές του προσωπικού κατά 27,2% από το 2010, ενώ η μείωση του προσωπικού στη μητρική εταιρεία του ΟΤΕ από το 2010 μέχρι σήμερα έφτασε το 35,64%.

Κάθε φοιτητής, ερευνητής, προοδευτικός πανεπιστημιακός και εργαζόμενος να παλέψει με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του, που πηγάζουν από τις σύγχρονες παραγωγικές δυνατότητες της κοινωνίας. Σήμερα πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις ώστε να οργανωθεί η οικονομία σε άλλη βάση με κοινωνική ιδιοκτησία και κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό κι εργατικό έλεγχο. Με αυτήν την οικονομία να συνδεθεί το πανεπιστήμιο, με δημόσια και δωρεάν Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση θα παρέχει υψηλή επιστημονική επάρκεια και θα μπαίνει στην υπηρεσία της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας και θα λειτουργεί προς όφελος των πολλών, συμβάλλοντας στην άνοδο της λαϊκής ευημερίας.

Kostis.z.Kapelonis

Συντελεστές: Σύνδεση κειμένων - σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης, κοστούμια: Μίκα Πανάγου, Μουσική επιμέλεια: Κέλλυ Σαρατσοπούλου, Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Στρατηγοπούλου.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Τζένη Κόλλια, Ηρώ Κωστή, Φώτης Μακρής, Γιάννα Μαλακατέ, Ευθύμης Ξυπολιτάς, Κέλλυ Σαρατσοπούλου, Αλέξανδρος Σωτηρίου.

Πρόγραμμα παραστάσεων: Σάββατο 6.30 μ.μ. και 9.30 μ.μ. και Κυριακή 8.30 μ.μ.

Συντελεστές: Γιώργος Μονεμβασίτης (μουσικολογική και ιστορική έρευνα), Παντελής Βούλγαρης (σκηνοθετική επιμέλεια), Μανόλης Ανδρουλιδάκης (κιθάρα, ενορχήστρωση, διεύθυνση ορχήστρας), Δημήτρης Μαργιολάς, Ηρακλής Ζάκας (μπουζούκι), Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Πολυμέρης Δήμος (ακορντεόν), Χάρης Μέρμηγκας (κοντραμπάσο), Τάσος Μυσιρλής (βιολοντσέλο), Θύμιος Παπαδόπουλος (πνευστά), Γιάννης Σαρίκος (ντραμς, κρουστά).

Εθελοντική δουλειά από μέλη της ΚΝΕ για να είναι όλα έτοιμα

Στα εγκαίνια θα παραβρεθεί και θα απευθύνει σύντομο χαιρετισμό ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Το Στέκι πολιτισμού και νεανικής δημιουργίας βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Τροίας 36, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας. Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ με την τέχνη, το μεράκι, την εθελοντική δουλειά και τον ενθουσιασμό τους δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να είναι όλα έτοιμα και να γίνουν όπως πρέπει!

Η ανάγκη δημιουργίας του συγκεκριμένου στεκιού, αλλά και γενικότερα, προκύπτει από την πείρα που έχει αποκτήσει η ΚΝΕ μέσα από τα 40 χρόνια του Φεστιβάλ της, από τις πολύμορφες πολιτιστικές δραστηριότητες που αναπτύσσει, αλλά και από την ανάγκη που αναγκαστικά προκύπτει για αναβάθμιση τόσο του ίδιου του Φεστιβάλ, αλλά και γενικά των μορφών, των τρόπων και των μέσων που αξιοποιεί στην παρέμβασή της.

Σε μία κοινωνία, σαν αυτή που ζούμε σήμερα, που το μοναδικό κίνητρο για ανάπτυξη είναι ό,τι φέρνει κέρδος, είναι φυσικό επακόλουθο ο πολιτισμός και οι τέχνες να αντιμετωπίζονται χυδαία ως εμπόρευμα. Επιδιώκουν και με αισθητικούς τρόπους να κάνουν ευχάριστη την πραγματικότητα που βιώνουν οι νέοι άνθρωποι, να κάνουν ελκυστικό έναν κόσμο που σαπίζει. Ο πολιτισμός στα χέρια της αστικής τάξης χρησιμοποιείται για να «φέρει τζίρο και χρήμα» στα μονοπώλια. Για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ ο πολιτισμός, η σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή δεν μπορούν και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται χυδαία ως εμπόρευμα. Αυτός είναι θεμελιακός όρος για να μπορέσει η καλλιτεχνική δημιουργία να αναπνεύσει ελεύθερα, απαλλαγμένη από τις απαιτήσεις και τη λογοκρισία κάθε είδους εμπόρων, παραγωγών και μεσαζόντων.

Οι χώροι έχουν διαμορφωθεί για να φιλοξενήσουν τις δραστηριότητες της ΚΝΕ

Στο Στέκι θα υπάρχει βιβλιοθήκη με βιβλία ποίησης, λογοτεχνίας, καθώς και μαρξιστικό βιβλίο. Υπάρχει η σκέψη, πέρα από τα βιβλία, να διαμορφωθεί προοπτικά αρχείο μουσικής, ταινιών, φωτογραφιών, προπαγανδιστικών υλικών και άλλων ντοκουμέντων της Οργάνωσης για μορφωτικούς σκοπούς, αλλά και για ανάγκες της έρευνας. Εχουν ετοιμαστεί οι κατάλληλοι χώροι, ώστε να μπορούν να φιλοξενούν τις πολιτιστικές ομάδες της ΚΝΕ. Για τις ομάδες μουσικής έχουν διαμορφωθεί δυο κατάλληλες αίθουσες με σύγχρονο εξοπλισμό για πρόβα και ηχογράφηση. Οι ηθοποιοί και οι ομάδες χορού θα έχουν επίσης το χώρο τους, όπου θα κάνουν τις πρόβες τους, θα συζητάνε το έργο που θα ανεβάσουν. Θα διαμορφωθεί επίσης ένας ξεχωριστός, ειδικά διαμορφωμένος χώρος για τη φύλαξη σκηνικών, ρούχων κ.λπ.

Οι μικρότερες ηλικίες θα έχουν τη δική τους αίθουσα για να συζητούν και να προετοιμάζουν τις δραστηριότητές τους. Εχει διαμορφωθεί χώρος σεμιναρίων και έρευνας. Υπάρχουν, επίσης, δυο μεγαλύτερες αίθουσες που θα αξιοποιούνται για παρουσίαση του έργου των πολιτιστικών ομάδων της ΚΝΕ, όπου θα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, συζητήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών, θεατρικές παραστάσεις και εκθέσεις.

Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν

Με αφορμή αυτές τις επετείους, ο «Ριζοσπάστης» σκύβει σήμερα σε πλευρές της κοινωνικής δράσης του Α. Αϊνστάιν και ξεχωρίζει ανάμεσά τους τη διαμαρτυρία του για τις αποβολές πέντε φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Αθήνας, το 1929, λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων.

Η περίοδος εκείνη ήταν για τους κομμουνιστές και τους κοινωνικούς αγωνιστές στη χώρα μας μια περίοδος διαρκών διώξεων, με το «ιδιώνυμο» του Βενιζέλου σε ισχύ, με το Σπουδαστικό της Ασφάλειας σε δράση συνεπικουρούμενο από λογής λογής χαφιέδες, με δράση ακόμα και ομάδων φασιστοειδών μέσα στις σχολές και με τη διοίκηση του πανεπιστημίου πλήρως εναρμονισμένη με όλα τα παραπάνω.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, στις 12 Μάρτη του 1929 τοιχοκολλήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ανακοίνωση της Συγκλήτου σύμφωνα με την οποία μία φοιτήτρια (Ελένη Σακελλαρίου) και τέσσερις φοιτητές του ιδρύματος (Τσαγκαράκης, Μαρκοβίτης, Ματθαίου και Κοβατζίδης) αποβάλλονταν διά παντός από το ίδρυμα «δια την εν γένει κομμουνιστικήν δράσιν των»!

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η απόφαση της Συγκλήτου πάρθηκε την 1η Μάρτη αλλά δημοσιοποιήθηκε 11 μέρες αργότερα, ημέρα που θα έκλεινε το πανεπιστήμιο, προκειμένου να αποφευχθούν αντιδράσεις από την πλευρά των φοιτητών. «Δεν το πέτυχαν όμως», όπως έγραφε το σχετικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» την επόμενη μέρα: «Αμέσως το απόγευμα το Φοιτητικό Τμήμα της Εργατικής Βοήθειας κυκλοφόρησε κατά χιλιάδες προκήρυξη προς τους φοιτητές, διαμαρτυρόμενο εντονότατα για τις αποβολές και καλώντας τους να κινηθούν κατά της τρομοκρατίας στο Πανεπιστήμιο. Σύγχρονα απέστειλε τηλεγράφημα διαμαρτυρίας προς το Αντιφασιστικό Συνέδριο στο Βερολίνο και την Επιτροπή Αμύνης των θυμάτων της λευκής τρομοκρατίας στα Βαλκάνια. Επίσης έστειλαν έγγραφο στον Εκπαιδευτικό Ομιλο και τη Φοιτητική Συντροφιά, καλώντας τους να κινηθούν ενάντια στην τρομοκρατία».

Το Πανεπιστήμιο της Αθήνας εκείνη την περίοδο

Σύμφωνα με άλλα σχετικά δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη», υπήρχε παλιότερη απόφαση της Συγκλήτου με βάση την οποία, ακόμα και η απλή παρουσία ενός φοιτητή στις «κομμουνιστικές» συγκεντρώσεις αποτελεί έγκλημα συνεπαγόμενο την άμεση αποβολή του.

Στην προκειμένη περίπτωση, ανάμεσα στους πέντε φοιτητές, η Ελένη Σακελλαρίου κλήθηκε σε απολογία και αποβλήθηκε με τη δικαιολογία ότι εργάστηκε «επί μισθώ εις τα γραφεία του "Ριζοσπάστη"», κάτι που όμως ήταν ψέμα! Ο «Ριζοσπάστης» καταγγέλλει ότι οι αποβολές γίνονται στη βάση πληροφοριών που δίνουν στη Σύγκλητο οι κοινοί χαφιέδες, «άνθρωποι δηλαδή ηθικά διεφθαρμένοι που μη μπορώντας να ζήσουν αλλοιώς κατέφυγαν στην τέχνη του σπιούνου αντί 1.500 δραχμές μηνιαίως»!

Αυτά όμως δεν έκαμπταν το φρόνημα και τους αγώνες των φοιτητών. Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες μέρες μετά, στις αρχές Απρίλη, άρχισε μια μεγάλη απεργία των φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθήνας, προτάσσοντας αιτήματα για δωρεάν εγγραφές και συγγράμματα, για διευκολύνσεις των φοιτητών στις εξετάσεις τους κ.ά. Αν και η φοιτητική απεργία και οι διαδηλώσεις επιχειρήθηκε να χτυπηθούν από την πρώτη στιγμή από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, ο φοιτητικός σύλλογος και η απεργία κράτησε για περίπου είκοσι μέρες.

Το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» με τις επιστολές του Α. Αϊνστάιν

Ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ είναι: «Ο μέγας καθηγητής των μαθηματικών Αλμπερτ Αϊνστάιν διαμαρτυρήθηκε έντονα στο Βενιζέλο και στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου για τις τελευταίες αποβολές των φοιτητών».

Και το κείμενο της εφημερίδας μας σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Νέος μπάτσος στα μούτρα του διχτάτορα και των ιεροεξεταστών του "Αθήνησι Πανεπιστημίου". Οι αποβολές των φοιτητών για τα πολιτικά τους φρονήματα, βρήκαν βαθειά απήχηση και κίνησαν την αγανάχτηση της Δύσης.

Ο μέγας καθηγητής Αλμπερτ Αϊνστάιν, ο γνωστότατος παγκοσμίου φήμης μαθηματικός που ακόμα χτες ο αστικός Τύπος αφιέρωσε τις στήλες του για να τον υμνήσει με την ευκαιρία της 50ετηρίδος του, μαζί με άλλους Γερμανούς επιστήμονες έστειλε το παρακάτω τηλεγράφημα διαμαρτυρίας από το Βερολίνο:

Πρωθυπουργόν Βενιζέλον

Αθήνας

Διαμαρτυρόμαστε εντόνως ενάντια στην αποβολή φοιτητών από το Πανεπιστήμιο. Απαιτούμε την ελευθερία στην εκδήλωση των σκέψεων ανάμεσα στους φοιτητές.

καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν

Επίσης στους κρονόληρους του Πανεπιστημίου έστειλε το παρακάτω τηλεγράφημα, δίνοντας έτσι ένα δυνατό μπάτσο στις άτιμες και αντιδραστικές πράξεις τους.

Σύγκλητον Πανεπιστημίου Αθήνας

Διαμαρτυρόμαστε εντόνως ενάντια στην αποβολή των φοιτητών που αγωνίστηκαν για τα πολιτικά τους φρονήματα. Απαιτούμε την άμεσο επαναγραφή τους.

Καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν

Καθηγητής Ερρίκος Αίβε

Καθηγητής Φριτς

Το όνομα του Αϊνστάιν είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο από την περίφημη θεωρία του της Σχετικότητας, που επέφερε μια επανάσταση στη Φυσική.

Η αντίδραση επίμονα του αρνήθηκε κάθε αξία, με επικεφαλής τους Εγγλέζους καταπιεστές, τέλος όμως αναγκάστηκε να παραδεχτεί την αξία του (...)

Σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου έχει επιβληθεί σαν μια εξέχουσα μαθηματική προσωπικότητα. Ο μεγάλος μαθηματικός είναι και βιολίστας περίφημος, ασχολείται δε πολύ και με την καλλιτεχνία. Κείνο που 'ναι χαραχτηριστικό για το μεγάλο σοφό είναι ότι δεν ξέχασε την καταγωγή του και στέκει πάντα θαρραλέος υποστηριχτής των καταπιεζομένων.

Γεννημένος στο Ουλμ, από Εβραίο πατέρα, δοκίμασε πολλές φορές τον τρόμο των πογκρόμ και αναγκάστηκε επανειλημμένως να αλλάξει διαμονή για να γλιτώσει από την αντισημιτική λύσσα, που η αστική τάξη εξαπολύει κατά της εβραϊκής μειονότητας.

Είναι μέλος της Επιτροπής Αμύνης των Θυμάτων της Λευκής Τρομοκρατίας στα Βαλκάνια και συχνά γράφει στο δελτίο της επιτροπής αυτής που εκδίδεται στη Βιέννη. Μετέχει στο αντιφασιστικό Συνέδριο που από τις 9 του Μάρτη άρχισε στο Βερολίνο μαζί με πολλούς άλλους διεθνούς φήμης επιστήμονες και λογοτέχνες (...)».

Αυτή δεν ήταν η μοναδική κίνηση αλληλεγγύης του μεγάλου διανοούμενου επιστήμονα. Ο Αϊνστάιν ήταν, επίσης, ένας από τους εκατοντάδες ριζοσπάστες διανοούμενους από όλο τον κόσμο που απηύθυναν έκκληση για να μην εκτελεστούν ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του το 1952.

Ηταν την ίδια περίοδο που στις ΗΠΑ του μακαρθισμού είχε ξεκινήσει η δίκη του ζεύγους Ρόζενμπεργκ, Αμερικανών κομμουνιστών που καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν στις 19 Ιούνη του 1953 με την κατηγορία «συνωμοσίας σε περίοδο πολέμου με στόχο την κατασκοπεία», όπως δηλαδή και ο Μπελογιάννης και εκατοντάδες άλλα στελέχη, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ. Ο Αϊνστάιν ήταν παρών και σε αυτό τον αγώνα, για να εμποδιστεί η εκτέλεση των Ρόζενμπεργκ.

Το πνεύμα της διεθνιστικής του αλληλεγγύης ήταν διαρκώς παρόν. Στον Ισπανικό Εμφύλιο υποστήριξε δημόσια και με θέρμη τις δυνάμεις κατά του Φράνκο. Η ναζιστική Λουφτβάφε βομβάρδιζε τα ισπανικά χωριά, οι ΗΠΑ μαζί με τη Βρετανία και τη Γαλλία έθεσαν σε ισχύ ένα ψευδο-εμπάργκο «ουδετερότητας», αρνούμενες να παράσχουν τα απαραίτητα πυρομαχικά στα δημοκρατικά στρατεύματα και στηρίζοντας έτσι ουσιαστικά τον Φράκνο. Ο Αϊνστάιν συμμετείχε και στήριζε τις διαδηλώσεις και τις εκκλήσεις για βοήθεια στις αντιφασιστικές δυνάμεις και υποστήριξε ένθερμα τους περίπου 3.000 Αμερικανούς εθελοντές της Tαξιαρχίας «Αβραάμ Λίνκολν» που αψήφησαν την κυβέρνησή τους και πήγαν στην Ισπανία για να πολεμήσουν στο πλευρό του ένοπλου λαού.