Στο σημερινό 4σέλιδο για τη ΝΕΟΛΑΙΑ μπορούμε να βρούμε:

-- Εκατοντάδες ομάδες μαθητών ετοιμάζουν με μεράκι, φαντασία και δημιουργικότητα τις εργασίες τους για τη συμμετοχή τους στο 2ο Πανελλαδικό Διαγωνισμό Συλλογικής Ερευνητικής Εργασίας της ΚΝΕ και του «Οδηγητή».

-- Αφιέρωμα: «ΕΠΟΝ και Αθλητισμός» μέσα από τις σελίδες του περιοδικού «Νέα Γενιά».

-- Πολλές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η φυλάκιση ενός ακόμη απεξαρτημένου ατόμου.

-- Στις 7 και 8 Μάρτη οι εκλογές για το Σύλλογο Σπουδαστών Χορού - Θεάτρου - Κινηματογράφου.

-- Προτάσεις για κινηματογράφο, έκθεση ζωγραφικής και μουσική παράσταση. Εκπτωτικά κουπόνια για θεατρικές παραστάσεις.

... ή ένας ιστορικός περίπατος της ΚΝΕ στον οποίο συμμετείχαν, γίνεται έμπνευση για τις μαθητικές εργασίες

Οι μαθητές επιδεικνύουν μεράκι, φαντασία και δημιουργικότητα στις εργασίες τους και όπως φαίνεται, η επιλογή των καλύτερων εργασιών δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Ηδη, από τις περιλήψεις των εργασιών που έστειλαν οι μαθητικές ομάδες μέχρι τα μέσα Φλεβάρη, φαίνεται ότι φέτος ο διαγωνισμός, πέρα από τη μεγάλη μαζικότητα στη συμμετοχή (που σημειώνει σε σχέση με πέρσι), έχει κάνει και ποιοτικά βήματα. Πολλές δεκάδες ομάδες μαθητών συμμετέχουν με εργασίες τους σε κάθε ένα από τα τέσσερα θέματα του διαγωνισμού και από τον τρόπο που περιγράφουν στις περιλήψεις τους τι έχουν σκοπό να κάνουν, φαίνεται ότι... «το έχουν πάρει πολύ ζεστά» και στόχος τους δεν είναι απαραίτητα η νίκη, αλλά το «ταξίδι», η διερεύνηση, όλα όσα θα ανακαλύψουν ετοιμάζοντας την εργασία τους, αυτά που θα διδαχθούν και θα μοιραστούν με τους συμμαθητές τους. Μάλιστα, υπάρχουν μαθητικές ομάδες που έχουν απευθυνθεί και σε εκπαιδευτικούς για να μπορούν να έχουν μεγαλύτερη βοήθεια στην αναζήτησή τους και έχουν προοδευτικούς καθηγητές αρωγούς στο πλευρό τους.

Ενα μνημείο που υπάρχει στην περιοχή τους...

Η αγάπη για τον τόπο τους παρακίνησε κάποιες ομάδες μαθητών να επιλέξουν το τρίτο θέμα και να μιλήσουν για το χωριό, την πόλη, τη γειτονιά τους. Μια από τις ομάδες, μιλάει για το χωριό της, δίνει γεωφυσικά στοιχεία, μιλάει για τη χλωρίδα του, δίνει ιστορικά στοιχεία από αιώνες πριν και καταλήγει χαρακτηριστικά: «Είναι ένα φανταστικό μέρος με πλούσιο φυσικό πλούτο για μια υγιή ζωή. Παρόλα αυτά όμως οι δυσκολίες είναι αρκετές. Δεν υπάρχει η δυνατότητα στους κατοίκους για εργασία αλλά ούτε και η εύκολη πρόσβαση εντός και εκτός του χωριού λόγω περιορισμένων δρομολογίων από τα ΚΤΕΛ. Επίσης το σχολείο αν και συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό μαθητών έχει τεράστιες ελλείψεις και το χειμώνα σε περιόδους κακοκαιρίας κλείνει. Παρόλα αυτά, όμως, είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζήσει κανείς και να χαλαρώσει». Επίσης, μια άλλη ομάδα μιλάει για τη γειτονιά της, σημειώνοντας ότι «έχεις πολλά να αναφέρεις και δυστυχώς δεν ξέρεις από πού να πρωτοξεκινήσεις... Γι' αυτό αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα βιβλίο και να αναφέρουμε κάποια βασικά στοιχεία από την ιστορία αυτού του τόπου, αυτής της εργατογειτονιάς».

Από τη συγγραφή βιβλίου, περιοδικού, μελέτης, θεατρικού έργου, έως τα ντοκιμαντέρ, τα animation και τις ηλεκτρονικές παρουσιάσεις (power point), οι μορφές που επιλέγουν οι μαθητικές ομάδες για τις εργασίες τους παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία. Πολλές είναι οι ομάδες που θα πάρουν συνεντεύξεις, θα φτιάξουν και θα διακινήσουν ερωτηματολόγια, θα γράψουν τα δικά τους τραγούδια, στίχους και μουσική για τις εργασίες τους, θα τραβήξουν φωτογραφίες, θα φτιάξουν κολάζ, σκίτσα κ.ά. μέχρι και αναμνηστικά μπλουζάκια (T-shirt) δηλώνει μια ομάδα ότι θα φτιάξει για τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό και την παρουσίαση της εργασίας της!

«Επιλέξαμε αυτό το θέμα για να μάθουμε την ιστορία γνωστών σημείων της πόλης μας, που περνάμε εμείς και οι συμμαθητές μας καθημερινά από εκεί αλλά δεν ξέρουμε την πραγματική τους ιστορία μέσα στα χρόνια που πέρασαν», λέει χαρακτηριστικά μία από τις ομάδες. Το να γνωρίσουν καλύτερα την ιστορία του τόπου τους είναι για τους μαθητές κίνητρο και ένα μνημείο, π.χ. μια πλάκα πεσόντων στην πλατεία ενός χωριού, ένας αρχαιολογικός χώρος κ.ά. γίνονται στοιχεία έμπνευσης και εκκίνησης για τις εργασίες. Για άλλες ομάδες η έμπνευση ήρθε από ιστορικές επετείους που γιορτάζονται στον τόπο τους ή ακόμα και από... «έναν ιστορικό περίπατο που είχε διοργανώσει η ΚΝΕ και (...) συνειδητοποιήσαμε εκεί ότι είναι πολλά μέρη (...) που δεν ξέρουμε ούτε πώς ήταν παλιότερα, αλλά ούτε και διάφορα γεγονότα που συνέβησαν εκεί». Συμβαίνει όμως και το αντίστροφο: Μια ομάδα που ετοιμάζει ένα θεατρικό σκετς για ένα ιστορικό γεγονός του τόπου της, σχεδιάζει μαζί με τις πρόβες να οργανώσει δύο ιστορικούς περιπάτους στα σημεία που αναφέρονται στο σκετς.

Κάποιες ομάδες επέλεξαν να διατρέξουν την ιστορία του τόπου τους από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα έως σήμερα, ενώ άλλες παρουσίασαν ακόμα πιο φιλόδοξα σχέδια να μιλήσουν για τον τόπο τους από τα βυζαντινά ή ακόμα και από τα αρχαία χρόνια. Υπάρχουν ομάδες που θα μιλήσουν για τον τόπο τους, ξεχωρίζοντας κάποιες προσωπικότητες ή ηρωικές μορφές που κατάγονταν ή έδρασαν εκεί.

Οι αγώνες του λαού μας στην Κατοχή αποτελούν πηγή έμπνευσης για πολλές ομάδες που ψάχνουν την Ιστορία του τόπου τους εκείνα τα χρόνια, για να τη γνωρίσουν και την κάνουν γνωστή στους συμμαθητές τους.

Λένε χαρακτηριστικά κάποιες από τις ομάδες:

«Πρόκειται για μια περιοχή με έντονη την παρουσία των ιστορικών γεγονότων, τα οποία την στιγμάτισαν και αποτελούν πηγή γνώσεων και έμπνευσης για τη σημερινή γενιά και τις επόμενες, ωθώντας μας να ακολουθήσουμε τα ηρωικά παραδείγματα των τότε αγωνιστών, που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία του τόπου»...

«Διαλέξαμε αυτό το θέμα γιατί μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να μάθουμε για τους αγώνες που έδωσε ο λαός μας στην περιοχή μας και να διδαχθούμε από αυτούς»...

«Το θέμα αυτό το διαλέξαμε καθώς θεωρήσαμε πως η μελέτη της Ιστορίας στο σχολείο πραγματοποιείται ελλειμματικά και χωρίς να παρουσιάζεται όπως πραγματικά είναι. Πόσο μάλλον η σχετικά πρόσφατη Ιστορία του τόπου όπου έγιναν αγώνες από συντρόφους που θυσίασαν τη ζωή τους και που το αστικό σχολείο μέσα από τα βιβλία του το έχει "ξεχάσει"»...

«Επιλέξαμε να εργαστούμε πάνω σε αυτό το θέμα καθώς θέλουμε να αναδείξουμε τους αγώνες και τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στην περιοχή μας και άφησαν παρακαταθήκη. Κάποια από αυτά αφορούν τον αγώνα του λαού μας ενάντια στη ναζιστική κατοχή και για το λόγο αυτό θα επιχειρήσουμε να το συνδέσουμε και με την πάλη ενάντια στο φασισμό. Η Ιστορία του τόπου μας γενικά δεν είναι ευρέως γνωστή και γι' αυτό πιστεύουμε ότι είναι μια καλή ευκαιρία να διδαχθούμε και εμείς από αυτή τη διαδικασία και να συνδέσουμε τα ευρήματά μας με το σήμερα»...

Πέρα από την περίοδο της Κατοχής, άλλες ομάδες επιλέγουν να δουν την Ιστορία του τόπου τους κατά τη διάρκεια της κορυφαίας σελίδας της ταξικής πάλης στη χώρα μας και διαλέγουν θέματα για τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στις περιοχές τους.

Είναι αξιόλογη πραγματικά η προσπάθεια που κάνουν κάποιες μαθητικές ομάδες να επιλέξουν με ταξικό κριτήριο το θέμα της εργασίας για τον τόπο τους. Ενα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο που άλλοτε έδινε ζωή σε μια περιοχή, ο λόγος που έκλεισε και οι μαρτυρίες ανθρώπων που εργάστηκαν σε αυτό είναι αντικείμενο εργασίας για μια από τις ομάδες. Αντίστοιχα, άλλοι μαθητές επιλέγουν να σκύψουν πάνω από επαγγέλματα που κυριαρχούσαν παλιότερα στον τόπο τους και να φωτίσουν τις σχέσεις παραγωγής.

«Η εργασία που αναλάβαμε είναι ουσιαστικά μία προσπάθεια εξιστόρησης γεγονότων της ταξικής πάλης στο νομό μας από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα μέσω της δημιουργίας ενός ντοκιμαντέρ το οποίο περιλαμβάνει συνεντεύξεις από τρεις ανθρώπους που διηγούνται γεγονότα που έζησαν οι ίδιοι από διαφορετικές ιστορικές περιόδους», λέει μια άλλη ομάδα που θα ξεκινήσει με μαρτυρία ενός μαχητή του ΔΣΕ και θα καταλήξει με τη μαρτυρία μιας σύγχρονης εργάτριας.

Κι όλα αυτά, όπως λέει μια άλλη ομάδα, τα ερευνούν με το βλέμμα στραμμένο στο «σήμερα», στη ζωή που διεκδικούν, στη ζωή που τους αξίζει: «Σκεφτόμαστε να ρωτήσουμε μαθητές για το πώς πιστεύουν ότι μπορεί σήμερα να αγωνιστεί ένας νέος ώστε να κερδίσει αυτά που του στερούν, αυτά που του αξίζουν. Με αυτό τον τρόπο θέλουμε να δείξουμε στους μαθητές και μέσα από κάποια συζήτηση, ότι μπορούν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα εάν αγωνιστούν όλοι μαζί κάτω από μία κοινή σημαία, άξια των απαιτήσεων και των πραγματικών τους αναγκών».

Αντίθετα, υπάρχουν αρκετά γεγονότα που μαρτυρούν ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες η ΕΠΟΝ τόσο κατά την περίοδο της Κατοχής όσο και στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση, στην ενασχόληση με όλα τα προβλήματα που απασχολούσαν τη νεολαία και τους εργαζόμενους έδινε βάρος στα θέματα άθλησης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τεύχη της «Νέας Γενιάς» που αφορούν την περίοδο Σεπτέμβρη 1945 - Μάρτη 946 σημαντική θέση κατέχουν θέματα και ζητήματα που αφορούν την άθληση.

Παρουσίαση της αθλητικής επικαιρότητας από αγώνες τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, παρουσιάσεις αθλημάτων, συζητήσεις με ανθρώπους του χώρου (παίκτες, προπονητές, γυμναστές), σημαντικές παρεμβάσεις αλλά και αρθρογραφία που αφορούσε γενικότερα και ιδιαίτερα ευαίσθητα ζητήματα για την οργάνωση του Αθλητισμού και της Φυσικής Αγωγής είναι μερικά από τα θέματα που υπήρχαν στις σελίδες του Αθλητισμού.

Ενα από τα πρώτα ζητήματα που μπήκαν στο προσκήνιο μέσω της «Νέας Γενιάς» από την ΕΠΟΝ ήταν αυτό της Φυσικής Αγωγής στα σχολεία και της κατάστασης που επικρατούσε. Σε σχετικό άρθρο του τεύχους 1 - 13 Μάρτη του 1946 επισημαίνονται η απαξίωση της Σωματικής Αγωγής στα σχολεία, οι ευθύνες που υπάρχουν από μέρους της πολιτείας, που μέσω σχετικών αποφάσεων του υπουργείου Παιδείας συμβάλλει στη μεγαλύτερη απαξίωση. Παράλληλα, γίνεται λόγος για τα οφέλη της σωματικής άσκησης στη νεολαία και στο λαό, ενώ προβάλλονται και προτάσεις για την καλύτερη ένταξη της άθλησης στο σχολικό πρόγραμμα.

Η ομάδα ποδοσφαίρου της ΕΠΟΝ - Αθήνας

«Στον καιρό της Κατοχής που τίποτα δεν έμεινε όρθιο ήτανε φυσικό να παραμεληθεί τελείως η Σωματική Αγωγή γιατί οι κατακτητές είχαν κάθε συμφέρον να βλέπανε τη νεολαία μας εξαθλιωμένη, χωρίς μόρφωση, και με τσακισμένη την υγεία της, μα τώρα ύστερα από την απελευθέρωση δε σημειώθηκε σοβαρή μεταβολή στον τομέα αυτόν. Τα σχολεία λειτουργούν ακόμα ελαττωματικά και σωματική αγωγή πάλι δεν γίνεται. Η νεολαία μας μένει σχεδόν ανάσκητη. Η δικαιολογία είναι εύκολη, ότι τα παιδιά μας δεν είναι ανάγκη να γυμνάζονται γιατί δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες κάτω απ' τις οποίες ζουν. Τις τάσεις αυτές ευνοεί έμμεσα και το κράτος, που όχι μόνο δεν έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για τη γυμναστική αλλά αντίθετα και τυπικά την πολέμησε. Ετσι μόνο μπορούν να δικαιολογηθούν οι τελευταίες διαταγές του υπουργείου Παιδείας σύμφωνα με τις οποίες η γυμναστική "δεν βαθμολογείται και οι απουσίες σε αυτή δεν υπολογίζονται"».

Στο κομμάτι του άρθρου για τα οφέλη της σωματικής αγωγής επισημαίνονται: «Η σωματική αγωγή πρέπει να γίνει καθολική λαϊκή προσπάθεια και σε αυτό πρέπει να βοηθήσει το σχολειό καλλιεργώντας το αληθινό πνεύμα της αγωγής. Τα σχολεία δεν πρέπει να είναι μόνο κέντρα μάθησης αλλά να γίνουν πηγές χαράς και δημιουργικής δουλειάς». Ιδιαίτερο σημείο του άρθρου μάλιστα είναι αυτό στο οποίο ορίζεται ότι «μέσω του σχολείου θα πρέπει να καλλιεργηθεί το αληθινό γυμναστικό και αθλητικό πνεύμα προκειμένου να χτυπηθεί η μανία των επιδόσεων (ρεκόρ)».

Στο άρθρο αναλύονται και οι προϋποθέσεις που πρέπει να υπάρξουν για την καλύτερη πραγματοποίηση του μαθήματος της σωματικής αγωγής, όπως η χορηγία από πλευράς πολιτείας αθλητικού υλικού στα σχολεία, η ανεύρεση ελεύθερων χώρων, η διοργάνωση σχολικών αγώνων κ.τ.λ.

Σε ένα άλλο εξίσου ενδιαφέρον άρθρο παρουσιάζεται το ζήτημα του αθλητισμού στην επαρχία. Σε αυτό γίνεται λόγος μάλιστα για την αντίθεση που επικρατεί καθώς ενώ πολλοί από τους πρωταθλητές των αθλημάτων που συγκροτούν και τις Εθνικές ομάδες προέρχονται από την επαρχία, εντούτοις η περιφέρεια στερείται υποδομές σε σχέση με τις μεγάλες πόλεις και κυρίως την Αθήνα. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «απ' όλα βγαίνει το συμπέρασμα πως αιτία του κακού στάθηκε το γεγονός ότι οι αρμόδιοι συγκέντρωσαν ως τα σήμερα την φροντίδα στο κέντρο και είδαν τον αθλητισμό σαν μια απασχόληση ενός ελάχιστου αριθμού και όχι σαν άσκηση ολόκληρης της Ελλάδας».

Ενα ακόμη άρθρο, που μάλιστα προκαλεί και ιδιαίτερη αίσθηση και παραπέμπει σε σημερινές αντίστοιχες καταστάσεις, είναι αυτό για την επιβολή χαρατσιών (φόρων) στους αθλητικούς αγώνες. Σε σχόλιο με τον τίτλο «Ετσι ενισχύουμε τον Αθλητισμό;» διαβάζουμε τα εξής: «Τον τελευταίο καιρό όλος ο αθλητικός κόσμος είναι ανάστατος απ' την καταθλιπτική φορολογία που επέβαλε το υπουργείο Οικονομικών στους αθλητικούς αγώνες. Ολες οι αθλητικές διοικήσεις Αθήνας, Μακεδονίας, Πάτρας και ο αθλητικός Τύπος διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την αντιαθλητική αυτή ενέργεια του κράτους. Η παράξενη νοοτροπία των υπευθύνων να φορολογούν τον αθλητισμό αντί να το ενισχύουν δεν παρατηρείται σε κανένα τόπο. Ο αθλητικός κόσμος περιμένει απ' τους υπευθύνους να αναθεωρήσουν την απόφαση γιατί αλλιώς κινδυνεύει να νεκρώσει κάθε αθλητική κίνηση».

Πέντε γυναίκες εικαστικοί (Ουρανία Βολονάκη, Εύα Μελά, Μαργαρίτα Σπηλιωτάκη, Ματίνα Σταυροπούλου, Κατερίνα Χατζή) εκθέτουν έργα τους στην αίθουσα τέχνης ΑΕΝΑΟΝ (Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι).

Επιμελήτρια της έκθεσης είναι η Ντόρα Ηλιοπούλου - Ρογκάν.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 17 Μάρτη. Το ωράριο λειτουργίας έχει ως εξής: Τρίτη - Πέμπτη - Παρασκευή: 11.00 - 15.00 και 18.00 - 21.00, Τετάρτη και Σάββατο: 11.00 - 16.00, Κυριακή: 11.00 - 15.00.

Μια απρόβλεπτη περιπλάνηση στις μουσικές του κόσμου, με στάσεις στα κοντινά μας Βαλκάνια, στη γειτονική Μεσόγειο, στην αφροκουβανέζικη και τζαζ μουσική σκηνή αλλά και στο ελληνικό παραδοσιακό και έντεχνο τραγούδι, όπως αυτό φιλτράρεται μέσα από το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της μπάντας.

Τις Ιστορίες για Κρουστά «αφηγούνται» οι: Βασίλης Βασιλάτος (κρουστά), Ελλη Βασιλάτου (κλαρινέτο - φωνή), Δημήτρης Κούστας (ακορντεόν), Σταύρος Ράπτης (μπάσο), Σωτήρης Χούτος (κιθάρα), Χαρίτωνας Χαριτωνίδης (γκάιντα - φλογέρες). Συμπράττει το σύνολο percussion system: Στράτος Κρυσταλλίδης, Χάρης Νείλας, Νικολέττα Ρουσογιάννη, Αντρέας Τριανταφυλλόπουλος και Ξένια Κατσικοκέρη.

Οπως μας είπε η Αλεξάνδρα Χριστοδουλέα, πρόεδρος του ΔΣ, «στη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς ο Σύλλογος με δυναμικό τρόπο διεκδίκησε καλύτερους όρους σπουδών για τους σπουδαστές των καλλιτεχνικών σχολών (μείωση διδάκτρων, κατάργηση εγγραφής, πάσο, υλικοτεχνικές υποδομές, κ.τ.λ.). Προσπάθησε αρκετές φορές να ενώσει τη φωνή του με άλλους σπουδαστές. Σημαντική πρωτοβουλία ήταν και η διοργάνωση του 2ου Φεστιβάλ του Συλλόγου, που αγκαλιάστηκε από πολλούς σπουδαστές και αρκετοί μάλιστα παρουσίασαν δημιουργίες τους. Σε τέτοιο δρόμο οφείλει να συνεχίσει. Πρόκειται, όμως, για έναν αχανή χώρο με πάνω από 22 καλλιτεχνικές σχολές, με περισσότερους από 800 εισακτέους το χρόνο. Είναι επιτακτική ανάγκη οι σπουδαστές να συσπειρωθούν και να μαζικοποιήσουν το Σύλλογο, να παλέψουν συλλογικά από τις γραμμές του για καλύτερες συνθήκες σπουδών αλλά και καλύτερους όρους ζωής μέσα και έξω από τις σχολές».

Στην εκλογική διακήρυξη του Συλλόγου, που διακινείται πλατιά στις σχολές, ανάμεσα στα άλλα σημειώνονται τα εξής:

«Η πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου δεν αφήνει ανέγγιχτη την εκπαίδευση στις καλλιτεχνικές σχολές. Η κρατική μέριμνα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αρκετοί είναι αυτοί που εγκαταλείπουν χωρίς να ολοκληρώσουν τις σπουδές γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Εκτός των υπέρογκων ποσών για δίδακτρα, οι σπουδαστές καλούνται να πληρώνουν τη μεταφορά τους (δεν δικαιούμαστε πάσο), τα αναλώσιμα, τα έξοδα παράστασης, κ.ά. Ενώ και οι υλικοτεχνικές υποδομές των σχολών τις περισσότερες φορές δεν καλύπτουν τις ανάγκες των μαθημάτων (μικρές αίθουσες, ανυπαρξία βιβλιοθηκών, θεατρικής σκηνής, αποδυτηρίων κ.ά.).

Μέσα από το Σύλλογο Σπουδαστών Σχολών Χορού - Θεάτρου - Κινηματογράφου συζητάμε, οργανώνουμε την πάλη μας, δημιουργούμε απέναντι σε όσα μας βάζουν φρένο στις σπουδές και στη ζωή μας, βάζοντας μπροστά τις δικές μας, πραγματικές ανάγκες».

Ο Σύλλογος παλεύει για δημόσιες, δωρεάν και υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικές σχολές με κατάργηση παράλληλα της ιδιωτικής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Στη βάση αυτή απαιτεί:

• Ακύρωση κάθε μέτρου ακόμη μεγαλύτερης εμπορευματοποίησης.
• Σπουδές που θα παρέχουν υψηλού επιπέδου καλλιτεχνική μόρφωση για όλους τους σπουδαστές, εξασφαλίζοντας πλήρη επάρκεια και επαγγελματική ικανότητα ώστε να έχουν όλα τα εφόδια για να επιτελέσουν κοινωνικό έργο.
• Ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών για όλες τις σχολές, που θα βασίζεται στις επιστημονικές και καλλιτεχνικές απαιτήσεις.
• Εξασφάλιση υψηλά ειδικευμένου μόνιμου διδακτικού προσωπικού με παιδαγωγική κατάρτιση, καθώς και του λοιπού αναγκαίου βοηθητικού και ιατρικού προσωπικού για την ασφαλή διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
• Εξασφάλιση των απαιτούμενων προϋποθέσεων σε υλικοτεχνική υποδομή.
• Ούτε ένα ευρώ για αναλώσιμα και εξοπλισμό, έξοδα παράστασης κ.ά.
• Κατάργηση των διδάκτρων στις δημοτικές δραματικές σχολές, δωρεάν χορήγηση πάσο και ατέλεια για όλους τους σπουδαστές των καλλιτεχνικών σχολών.
• Οι σχολάρχες να μην οδηγούν τους σπουδαστές σε ατομική διαπραγμάτευση αλλά να παρθεί ενιαίο μέτρο μείωσης διδάκτρων τουλάχιστον στο 25%.
• Κατάργηση των εξετάσεων εισαγωγής του υπουργείου Πολιτισμού για τις δραματικές σχολές καθώς νομιμοποιείται ένα καθεστώς κερδοσκοπίας, μέσω μαθημάτων προετοιμασίας στον κάθε λογής ιδιώτη ή προγυμναστή, αύξηση του κόστους σπουδών.
• Σταθερή εργασία με δικαιώματα για όλους τους αποφοίτους. Να αποτραπεί κάθε ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Τέχνης. Γενναία αύξηση του κρατικού προϋπολογισμού για τον Πολιτισμό.

Σ' αυτή την κατεύθυνση διεκδικεί:

• Εργασιακή και οικονομική αναβάθμιση όλων των καλλιτεχνών. Υπογραφή ουσιαστικών ΣΣΕ και υποχρεωτική εφαρμογή τους σε κάθε χώρο. Επίδομα ανεργίας στο 80% του μισθού, υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου. Επιδότηση των ανέργων χωρίς καμία προϋπόθεση.
• Ενιαίο καθολικό και αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Βιβλιάριο Υγείας για όλους. Κατάργηση του ορίου των 50 ενσήμων για την έκδοσή του.

Γιατί όμως επέλεξε να ασχοληθεί ο σκηνοθέτης με τις μαζικές μετακινήσεις παιδιών κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου; Σημειώνει ο Δ. Γρηγοράτος:

«Θέλω να πάρει τις πραγματικές του διαστάσεις ένα γεγονός ιστορικό, που συσκοτίστηκε από την προπαγάνδα κι έχει γίνει μύθος. Να υπάρξει ιστορική αποκατάσταση. Ενα άλλο ζήτημα είναι, πώς εισπράττεται αυτό το ιστορικό γεγονός σήμερα. Θα υπάρξουν άνθρωποι που θα προβληματιστούν, θα υπάρξουν όμως και κάποιοι που θα θυμώσουν, γιατί θα κατανοήσουν ότι δε γνώριζαν μια στιγμή της Ιστορίας μας. Στόχος μου είναι να γίνει μια πρώτη γνώση της Ιστορίας. Να υπάρξουν ερεθίσματα. Η ταινία εξελίσσεται από το παρελθόν μέχρι σήμερα, αλλά παρακολουθείται από το σήμερα μέχρι πίσω. Στο πλάι της ηρωίδας θα μπουν στην Ιστορία ακόμα και οι θεατές που δε γνωρίζουν το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός. Θα μάθουν μαζί της.

Η ταινία είναι δομημένη με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορεί να την παρακολουθήσει ένα κοινό που δεν έχει απαραίτητα γνώσεις ιστορικές ή αντίστοιχες εμπειρίες. Αξονας της ταινίας είναι μια πολιτική πρόσφυγας τρίτης γενιάς. Είναι η εγγονή ενός παιδιού του Εμφυλίου, που θέλει να μάθει την ιστορία της γιαγιάς της και ταυτόχρονα έχει ως επάγγελμά της τον εντοπισμό αρχειακού υλικού και την αποκατάστασή του».

Μαζικές επισκέψεις διοργανώνουν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ στα ΑΕΙ Αττικής, με αφορμή την έναρξη των προβολών της ταινίας. Ηδη από την πρεμιέρα, θα την παρακολουθήσουν εκατοντάδες φοιτητές. Συγκεκριμένα, μέχρι στιγμής έχουν ανακοινωθεί τα εξής για τις 12 Μάρτη:

Στο «Τριανόν» φοιτητές από ΑΣΟΕΕ και ΝΟΠΕ.

Στο Ρέντη φοιτητές από ΠΑΠΕΙ και ΠΑΝΤΕΙΟ.

Στην Ιερά Οδό φοιτητές από Γεωπονικό και ΕΜΠ.

Στο Παγκράτι φοιτητές από τις σχολές της Υγείας, της Φυσικομαθηματικής και της Φιλοσοφικής.

Η ταινία θα προβάλλεται στους κινηματογράφους: «Τριανόν» (Κοδριγκτώνος 21, Αθήνα), «Village Cinemas» σε Μαρούσι, Ρέντη και Παγκράτι, «Λαΐς - Ταινιοθήκη της Ελλάδος» (Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου), «Λάμπρος Κωνσταντάρας» (Κουντουριώτου 40 - Μυριοφύτου 55, Αιγάλεω) και «Βακούρα» (Ι. Μιχαήλ 8, Θεσσαλονίκη).

Η απόφαση απαξιώνει και ακυρώνει τη μεγάλη και επιτυχή προσπάθεια του Γιώργου και της οικογένειάς του και παράλληλα υπονομεύει το έργο των «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων. Να θυμίσουμε ότι πριν από δύο χρόνια είχε ψηφιστεί νόμος στη Βουλή, ο 4139/2013, ο οποίος παρουσίαζε στην προμετωπίδα ότι ο χρήστης όταν θα απεξαρτηθεί δεν θα έχει ποινικές κυρώσεις για αδικήματα που έκανε όσο ήταν εξαρτημένος. Βέβαια, πίσω από αυτό ο νόμος προέβλεπε την παραχώρηση κάθε κρίκου που αφορά την τοξικοεξάρτηση (πρόληψη - απεξάρτηση - επανένταξη) στους ιδιώτες, άνοιγε «παράθυρο» στη νομιμοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών και γενίκευε τη συντήρηση και την υποκατάσταση αντί της απεξάρτησης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα παιδί το οποίο έχει δώσει με επιτυχία τη μάχη για την ελευθερία, μακριά από τις ουσίες, οδηγείται στη φυλακή για αδικήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια της εξάρτησής του. Ωστόσο, αξίζει να σταθούμε στο σκεπτικό του δικαστή που έλαβε την απόφαση στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως αυτό παρουσιάστηκε από ΜΜΕ. Από τη στιγμή που ο Γιώργος έκανε χρήση μόνο χασίς, άρα δεν είναι εξαρτημένος, δεν διέπραξε αδικήματα ως εξαρτημένος. Θυμίζουμε την προπαγάνδα των τελευταίων δεκαετιών που ασκούν όλα τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ κ.ά.) και τα ιδεολογήματά της, σύμφωνα με τα οποία «η κάνναβη είναι αθώα», «δεν προκαλεί εξάρτηση». Είναι το ιδεολόγημα που ο Γιώργος, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά, «πληρώνει» από τα 15 του που ξεκίνησε τη χρήση κάνναβης μέχρι σήμερα που καταδικάζεται ακριβώς σύμφωνα με το ίδιο αντιεπιστημονικό και αντιδραστικό ιδεολόγημα.

Απ' την άλλη επιβεβαιώνει την έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης στο χώρο της Δικαιοσύνης, επαναφέροντας στο προσκήνιο μία από τις πάγιες θέσεις του ΚΚΕ στο ζήτημα των ναρκωτικών, η οποία αφορά στη δημιουργία ειδικευμένου σώματος δικαστών για τα ναρκωτικά και εισαγωγή μαθημάτων σχετικών με την αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης στις σχολές κοινωνικών επιστημών, ιατρικές, νομικές και παιδαγωγικές.

Η άδικη φυλάκιση ενός ακόμη απεξαρτημένου έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις, με φορείς να απαιτούν την ανάκληση αυτής της απαράδεκτης απόφασης.

«Ο νόμος προβλέπει ρητά ότι η ολοκλήρωση θεραπευτικού προγράμματος απεξάρτησης, μεταξύ άλλων, αποτελεί υποχρεωτικό λόγο αναστολής της εκτέλεσης των ποινών. Με άλλα λόγια, ο νόμος αναγνωρίζει το θετικό αποτέλεσμα της θεραπείας και για το άτομο και για την κοινωνία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις, ώστε οι απεξαρτημένοι να επανεκκινήσουν τη ζωή τους», αναφέρει, μεταξύ άλλων, το ΚΕΘΕΑ σε ανακοίνωσή του και ζητάει την άμεση ενημέρωση και εκπαίδευση των δικαστικών στα θέματα του νόμου αλλά και όσον αφορά το έργο των θεραπευτικών οργανισμών.

Για το ίδιο θέμα ο δήμαρχος Πατρέων, Κ. Πελετίδης, ο οποίος ενημερώθηκε από το Σύλλογο Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «Οξυγόνο», εκφράζει την αγανάκτησή του για τη δικαστική κρίση και υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του: «Σε μια περίοδο της ζωής του Γιώργου, που θα έπρεπε το κράτος να τον βοηθήσει να κρατήσει τη δουλειά του, να τον ενθαρρύνει να σταθεί στα πόδια του και να επανενταχθεί στην κοινωνία, του δίνει μια σπρωξιά και ουσιαστικά τον ξαναστέλνει στον σκοτεινό κόσμο των ναρκωτικών». Καλεί δε τη Δικαιοσύνη να ανακαλέσει την απόφασή της και να εφαρμόσει τις ευεργετικές διατάξεις των νόμων, που δίνουν τη δυνατότητα στον άνθρωπο που έχει απεξαρτηθεί να επανενταχθεί στη ζωή.

«Η διαδικασία της απεξάρτησης, όπως το ΚΕΘΕΑ την παρέχει, είναι μια διαδικασία στεγνή, μακρόχρονη, δύσκολη και αφορά άτομα που έχουν ή είχαν πρόβλημα με τη χρήση. Στην πορεία αυτή ο καθένας μας ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό. Το κοινό σημείο όλων όσοι τα καταφέραμε, συμπεριλαμβανομένου και του Γιώργου, είναι πως σε αυτήν την επίπονη διαδικασία οραματιστήκαμε τον εαυτό μας καθαρό και ισότιμο μέλος του κοινωνικού συνόλου. Γι' αυτό και στη θέση που είχαν κάποτε στη ζωή μας η παραβατικότητα, η εξαθλίωση, η απομόνωση και το περιθώριο τώρα βρίσκονται αξίες, ιδανικά και συνήθειες που χαρακτηρίζουν όλους εσάς. Κάναμε τρόπο ζωής μας την προσπάθεια για αλλαγή», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι απόφοιτοι του ΚΕΘΕΑ «Οξυγόνο» σε ανακοίνωσή τους.

«Η αντίσταση όλων μας στους όρους αυτής της ισορροπίας δύναμης είναι δείκτης μιας ζητούμενης νέας πορείας του τόπου και των ανθρώπων του. Η δικαστική απόφαση στρέφεται ενάντια στον Γιώργο και τους δικούς του ανθρώπους, μα και ενάντια σ' όλες και όλους που τούτη την ώρα δίνουν αγώνα να ζουν - οι ίδιοι ή τα παιδιά τους - "καθαροί" σ' έναν κόσμο χαλασμένο. Στρέφεται ενάντια στους συναδέλφους του ΚΕΘΕΑ, που πασχίζουν να φροντίσουν ανθρώπους σε συνθήκες δύσκολες, με υποστελεχωμένες δομές και περικομμένη χρηματοδότηση. Στρέφεται ενάντια σε κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο στις δομές Πρόληψης, Θεραπείας και Επανένταξης, που με χιλιάδες συνανθρώπους μας πασχίζουμε να χτίσουμε σχέσεις και να τις κάνουμε πυξίδα στην αναζήτηση νοήματος», υπογραμμίζει το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης.

«Με την απόφαση αυτή αμφισβητείται και "ακυρώνεται" όχι μόνο η επίπονη προσπάθεια του Γιώργου, αλλά και η προσπάθεια όλων όσοι απεξαρτήθηκαν ή βρίσκονται σε θεραπεία απεξάρτησης, ουσιαστικά τα ίδια τα Προγράμματα Θεραπείας Απεξάρτησης», τονίζει η Μονάδα Απεξάρτησης «18 ΑΝΩ».