«Φιλόδοξο αλλά εφικτό» χαρακτηρίζει ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Εσπαν Μπαρθ Αϊντε, το ενδεχόμενο να λυθεί το Κυπριακό ακόμα και τους πρώτους μήνες του 2017. Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», ο Αϊντε εξηγεί ότι «πιθανώς να μη βρεθούμε σε καλύτερη φάση. Οι εσωτερικές εξελίξεις δεν πρόκειται να φέρουν ένα καλύτερο σκηνικό, ενώ και οι σχέσεις με τα γειτονικά κράτη δεν πρόκειται να είναι σε καλύτερο σημείο». Γενικότερα, τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν εκτιμήσεις ότι μια «λύση» του Κυπριακού θα «σπρώξει» εξελίξεις σε πολλά πεδία, γεωπολιτικά και οικονομικά, ειδικά σχετικά με τον κλάδο της Ενέργειας.

Βέβαια, οι λαοί πρέπει να κρατούν μικρό καλάθι. Οι «εσωτερικές εξελίξεις» δεν αφορούν παρά διαθέσεις ενδοαστικών συμβιβασμών, όπως και «οι σχέσεις με τα γειτονικά κράτη» που είναι στο «καλύτερο σημείο» δεν αφορούν παρά το ισχυρό ενδιαφέρον ιμπεριαλιστών και μονοπωλίων για την Ανατολική Μεσόγειο και τις «ισορροπίες» σε αυτή. Ισορροπίες που προσδοκούν να ευνοήσουν τα σχέδιά τους για μια σειρά μπίζνες, στο φόντο και ευρύτερων αναμετρήσεων (π.χ. για τον εφοδιασμό Ευρώπης). Σε αυτήν ακριβώς τη βάση είναι που εκφράζεται η αισιοδοξία κεντρικών συντελεστών στο Κυπριακό, εντοπίζονται προοπτικές που μπορεί να ανοίξουν σύντομα. Γι' αυτό και ο Αϊντε δεν παρέλειψε να τονίσει: «Μια λύση στην Κύπρο θα βελτιώσει τις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας και θα δημιουργήσει ακόμη καλύτερες προοπτικές αξιοποίησης των κοιτασμάτων αερίου που βρίσκονται στην Ανατ. Μεσόγειο».

Αύριο, 21 Σεπτέμβρη (ίσως και λίγο αργότερα, σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα στον Τύπο) αναμένεται να αποφανθεί το δικαστήριο για το «σχέδιο διάσωσης» της «Μαρινόπουλος», που διαφημίζουν από κοινού εργοδοσία, συνδικαλιστική πλειοψηφία και κυβέρνηση. Ωστόσο, στο παρασκήνιο μαίνεται ένας αδυσώπητος επιχειρηματικός πόλεμος, για την κυριαρχία στον τομέα του λιανεμπορίου. Ενδεικτική είναι η δήλωση του διευθύνοντος σύμβουλου της METRO AEBE («My Market» - «Βερόπουλος»), ο οποίος μιλάει για «ανισορροπία» στην αγορά που πρέπει να αποκατασταθεί. Ερωτηθείς για τη συμφωνία Μαρινόπουλου - Σκλαβενίτη, σημειώνει: «Σε ό,τι αφορά τον τρόπο, με τον οποίο επιδοτείται η εξαγορά, εκεί έχουμε πολύ σοβαρές ενστάσεις (...) Εμείς δεν πήραμε καμία επιδότηση, αποπληρώσαμε αμέσως όλα τα χρέη της "Βερόπουλος" σε προμηθευτές και Δημόσιο και δεχθήκαμε μια ρύθμιση δανείων σε επίπεδα ικανοποιητικά για τις τράπεζες. Στην περίπτωση της "Μαρινόπουλος" συζητιέται ένα σχέδιο επιδοτούμενων επιτοκίων (κάτω από το κόστος δανεισμού των τραπεζών) και "κουρέματος" των υποχρεώσεων προς προμηθευτές και οργανισμούς του Δημοσίου κατά 50%. Δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι από μια τόσο διαφορετική αντιμετώπιση και σκοπεύουμε να εργαστούμε μαζί με τους προμηθευτές μας και τις τράπεζες για την αποκατάσταση αυτής της ανισορροπίας». Φανταζόμαστε ότι αυτά που λέει δημόσια η εργοδοσία, τα λέει και «κατ' ιδίαν» στους εργαζόμενους, για να τους φέρει σε αντιπαράθεση με τους συναδέλφους τους στις ανταγωνίστριες εταιρείες και να τους στοιχίσει στα δικά της επιχειρηματικά σχέδια. Ο,τι κάνουν δηλαδή και οι Σκλαβενίτης - Μαρινόπουλος στους δικούς τους εργαζόμενους. Που σημαίνει ότι όσο οι εργαζόμενοι δεν διαχωρίζονται από τους στόχους της εργοδοσίας για να υπερασπιστούν τα πραγματικά ταξικά τους συμφέροντα, τόσο το κεφάλαιο θα τρίβει τα χέρια του, τόσο τα δικαιώματά τους θα είναι παράπλευρες απώλειες στον πόλεμο των επιχειρηματικών ανταγωνισμών.