Την αναβάθμιση της «στρατιωτικής συνεργασίας» με τις ΗΠΑ επιβεβαιώνουν δημοσιεύματα στον Τύπο, στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζεται τον Οκτώβρη από την κυβέρνηση της ΝΔ. Βέβαια, οι πληροφορίες που βγαίνουν στη δημοσιότητα είναι λίγο - πολύ γνωστές, καθώς ανεξάρτητα από την τελική συμφωνία, τα σχέδια αναβάθμισης της ελληνικής εμπλοκής στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό προχωράνε στην πράξη. Για παράδειγμα, ο «εκσυγχρονισμός» της βάσης της Σούδας προδίδει ενίσχυση του ρόλου της στην περιοχή, η επιλογή της Λάρισας, του Βόλου και της Αλεξανδρούπολης για τη στάθμευση και την ανάπτυξη αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων είναι επίσης γνωστή, όπως και η κλιμάκωση των «συνεκπαιδεύσεων», με ασκήσεις στη συνοριογραμμή Ευρώπης - Ρωσίας, για τις οποίες έγραψε αναλυτικά ο «Ριζοσπάστης του Σαββατοκύριακου». Γνωστό είναι όμως και το παζάρι για τα «ανταλλάγματα», με τα οποία η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση προσπαθούν να «πουλήσουν» στο λαό τη βαθύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή ως εγγύηση τάχα για την ασφάλεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η συμφωνία με τις ΗΠΑ για τη συμμετοχή ελληνικής φρεγάτας στη ναυτική δύναμη που περιπολεί στον Περσικό, «φωνάζει» από μακριά για τους κινδύνους από την αναβάθμιση της ελληνικής συμμετοχής στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και τους ανταγωνισμούς με τη Ρωσία, την Κίνα και άλλες δυνάμεις. Γι' αυτό πρέπει να πέσει στο κενό ο εφησυχασμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση, πόσο μάλλον η προσπάθειά της να κάνει το λαό συνένοχο σε βρώμικους σχεδιασμούς που καμιά σχέση δεν έχουν με τα πραγματικά του συμφέροντα.

Με την κεντρική Εύβοια να «καπνίζει» ακόμα, θυμηθήκαμε εκείνη την περίφημη συνάντηση που είχε πέρυσι τον Αύγουστο, αμέσως μετά την καταστροφή στο Μάτι, ο τότε πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας με ακαδημαϊκούς ειδικούς για τα θέματα των πυρκαγιών, από τους οποίους ζήτησε προτάσεις για την αποτελεσματικότερη προστασία του περιβάλλοντος και των ανθρώπων από τις φωτιές. Στο πόρισμα που παρέλαβε ο πρωθυπουργός λίγες μέρες μετά, καταγραφόταν μεταξύ άλλων η ανάγκη να επικαιροποιηθούν τα μέτρα που προτείνονταν σε προηγούμενο πόρισμα του 2011! Δηλαδή, από πορίσματα και προτάσεις ειδικών έχει «βρωμίσει» ο τόπος, αλλά η καταστροφή είναι επαναλαμβανόμενη. Κι ενώ αποδεδειγμένα υπάρχουν η επιστημονική γνώση και τα τεχνολογικά μέσα για να αναβαθμιστεί ουσιαστικά η πρόληψη, με δεδομένη και την κλιματική αλλαγή, ο λαός παραμένει εκτεθειμένος σε μεγάλο κίνδυνο, επειδή όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν τον κανόνα του «κόστους - οφέλους» για σχέδια και υποδομές που αφορούν λαϊκές ανάγκες (αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά, αντισεισμικά), δεν έχουν όμως ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο. Επομένως, όση αξία είχαν οι διαβεβαιώσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, άλλη τόση έχουν οι δεσμεύσεις της σημερινής, αν ο λαός δεν βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα στήριξης, αποκατάστασης και πρόληψης από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές, βάζοντας στο στόχαστρο το αντιλαϊκό κράτος και την πολιτική που συνθλίβει τις ανάγκες του.

Για χιλιάδες οικογένειες, που τα παιδιά τους «πέρασαν» σε κάποια σχολή μακριά από τον τόπο κατοικίας, οι μέρες αυτές είναι ένας πραγματικός εφιάλτης, στην προσπάθεια να βρουν κάποιο σπίτι να νοικιάσουν. Τα απλησίαστα ενοίκια προκαλούν ακόμα και δεύτερες σκέψεις σε πολλούς φοιτητές, να εγκαταλείψουν την ιδέα των σπουδών μακριά από το σπίτι. Στην «καλύτερη» περίπτωση, μια λαϊκή οικογένεια θα χρειαστεί να ξηλωθεί για να τα καταφέρει, κόβοντας από άλλες επείγουσες ανάγκες. Παρ' όλα αυτά, όταν πριν από λίγες μέρες συζητιούνταν στη Βουλή ο νόμος για το άσυλο, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονταν για το ποιος είναι ο καλύτερος θεματοφύλακας της «δημόσιας και δωρεάν» Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, χωρίς βέβαια να λένε κουβέντα για την απουσία στοιχειώδους φοιτητικής μέριμνας, είτε μιλάμε για τη στέγαση, είτε για τη σίτιση, είτε για άλλες ανάγκες που απογειώνουν το κόστος των σπουδών για τα λαϊκά νοικοκυριά. Αντίθετα, ακόμα και αυτές οι λίγες εστίες που υπάρχουν (σε άθλια κατάσταση οι περισσότερες) ή οι φοιτητικές λέσχες είτε ιδιωτικοποιούνται, είτε προσφέρουν στέγη και σίτιση με απαγορευτικά κριτήρια και επί πληρωμή. Ακόμα όμως και αυτή η συζήτηση για τη φοιτητική στέγη εγκλωβίζεται σκόπιμα στο «πόσο επηρέασε τα νοίκια το Airbnb», από όλους όσοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το κόστος των σπουδών, αλλά θεωρούν δεδομένο ότι για να σπουδάσεις μακριά από το σπίτι θα πρέπει η οικογένειά σου να «ματώσει», αφού έτσι είναι οι «νόμοι της αγοράς». Κάνουν δηλαδή ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρυφτούν οι ευθύνες του κράτους και προπάντων η ανάγκη να δυναμώσει η πάλη εργαζομένων και φοιτητών για δημόσιες και δωρεάν υποδομές σίτισης και στέγασης, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.