Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης διαμήνυσε ότι δε γίνεται να δοθούν στους κτηνοτρόφους ενισχύσεις ανά ζώο για την αγορά ζωοτροφών και προσπάθησε να θολώσει τα νερά με γενικόλογες δηλώσεις περί στήριξης της κτηνοτροφίας. Παράλληλα, η πρασινογάλαζη διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ, μέσω του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας (ΣΕΚ) που ίδρυσε καθ' εικόνα και ομοίωσή της, συνεχίζει την πολιτική δημιουργίας φτηνών εντυπώσεων. Από την άλλη, όλοι οι κτηνοτρόφοι της χώρας ανησυχούν και αναζητούν λύσεις, αφού πλέον κρίνεται η ίδια η ύπαρξή τους, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα. Ομως το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην κτηνοτροφία δε θα λυθεί με μερικά μπαλώματα και μόνο με την καταβολή κάποιων ενισχύσεων. Το όλο πρόβλημα δημιουργήθηκε από τη συγκεκριμένη πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης και από τους νόμους του κέρδους και της ελεύθερης αγοράς. Οι κτηνοτρόφοι καλούνται να παλέψουν ενωμένοι και συντονισμένοι ενάντια στην πολιτική, που τους οδηγεί στη φτώχεια και τον αφανισμό και να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι την ανατροπή της. Αλλιώς, θα πάνε χαμένοι, αργά ή γρήγορα.

Ως τραγελαφική μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάσταση που επικρατεί στο Γραφείο Τύπου της Πυροσβεστικής. Οι υπεύθυνοι ενημέρωσης των δημοσιογράφων και κατά συνέπεια του κοινού, έχουν καταφέρει να μπλεχτούν με τους δικούς τους όρους και έτσι να μη βγαίνει καμία άκρη σε ό,τι αφορά τις πυρκαγιές που υπάρχουν καθημερινά στην επικράτεια.

Σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα, πολλά θα μπορούσαμε να βρούμε. Το πιο πρόσφατο, είναι αυτό των πυρκαγιών σε Αργολίδα και Εύβοια, οι οποίες χτες το μεσημέρι, χαρακτηρίζονταν «σε ύφεση». Από την άλλη, ο εκπρόσωπος Τύπου της Πυροσβεστικής, ήταν κατηγορηματικός πως έχουν σβήσει από την περασμένη Κυριακή. Οπως παλαιότερα, που ανακοινώθηκε πυρκαγιά λίγο πριν τα μεσάνυχτα, η οποία όμως είχε εκδηλωθεί στις 8 το πρωί! Στην Αργολίδα πάντως, ενώ η Πυροσβεστική έδινε ότι η πυρκαγιά ήταν σε ύφεση, η φωτιά είχε αναζωπυρωθεί και έκαιγε για δύο μέρες.

Η πιο συχνή δικαιολογία για τα προβλήματα στην ενημέρωση, είχε να κάνει με πρόβλημα στις τηλεπικοινωνίες (σ.σ. για τις φωτιές οι δημοσιογράφοι ενημερώνονται με γραπτό μήνυμα) με ευθύνη ιδιωτικής εταιρείας που συνεργάζεται με την Πυροσβεστική.

Πάντως, δε βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά αν πρόκειται ακριβώς για μπλέξιμο με την εταιρεία τηλεπικοινωνιών που συνεργάζεται η Πυροσβεστική ή προσπάθεια να μη δημοσιοποιούνται ακριβώς οι διαστάσεις που παίρνει μια φωτιά...

Ως... μεγάλη στροφή στη διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας παρουσιάζουν, σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι ιθύνοντες της Αρχιεπισκοπής, τις σκέψεις του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, να διανείμει τα χρήματα από τα παγκάρια κάποιων παρεκκλησιών, σε δύο ιδρύματα της Αρχιεπισκοπής που στεγάζουν παιδιά με νοητική στέρηση.

«Φθηνή» διαφήμιση για την προώθηση του φιλανθρωπικού της έργου κάνει όπως φαίνεται η Εκκλησία, προσπαθώντας να μας πείσει ότι τα κατ' εκτίμηση 300.000 ευρώ των παρεκκλησιών, είναι η εκκλησιαστική περιουσία που μοιράζεται στο λαό, όπως ανέφερε και σχετικό δημοσίευμα! Αρκεί να θυμηθεί κανείς, ότι μόνο, τα έσοδα της, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, θα φτάσουν τα 25 εκατ. ευρώ. Τα μισά περίπου, 12 εκατ. ευρώ προέρχονται από ενοίκια κατοικιών, κτιρίων, ακόμα και χώρων στάθμευσης. Αν σε αυτά υπολογίσουμε και τις εκτάσεις γης και τις μπίζνες στις οποίες κατά καιρούς επιδίδεται, το ιερό θησαυροφυλάκιο είναι τόσο γεμάτο που δεν «ξεπλένεται» με μερικές μικρές δόσεις φιλανθρωπίας...

«Πώς έγινε αυτό;», «συμβαίνουν τέτοια πράγματα;», «πού βρέθηκαν οι ουσίες», «ποιος τις έδωσε στους αθλητές» κλπ.

Προφανώς δουλευόμαστε και μάλιστα ομαδικώς. Ολοι γνωρίζουν τα αυτονόητα. Και τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει. Μόνο που δε θέλουν να το ...πολυκουβεντιάζουν.

Τι άλλο θα μπορούσε να συμβαίνει όταν οι αθλητές από άνθρωποι μετατρέπονται σε προϊόντα;

Μήπως περιμένει κανείς να υπάρξει «υγιής ανταγωνισμός» ανάμεσα στους σπόνσορες, τις εταιρείες και τα όποια συμφέροντα θέλουν να εκφραστούν μέσω του αθλητισμού;

Αυτός ο μύθος δεν ισχύει για κανένα «εμπόρευμα». Κι όπως έχει αποδειχθεί ψέμα ολκής για την ...κάθε αγορά έτσι συμβαίνει και στην αθλητική αγορά.

Τώρα το πώς γίνεται και συλλαμβάνονται οι αθλητές της μιας χώρας και όχι της άλλης, λίγο ενδιαφέρει όσους ψάχνουν την ουσία του πράγματος.

Ολες οι σχετικές ...θεωρίες και συνωμοσιολογίες που διαβάζουμε και ακούμε, μόνο να κρύψουν το πραγματικό πρόβλημα θέλουν να πετύχουν.

Απλά πράγματα: Οταν ο λεγόμενος «πρωταθλητισμός» δεν καθρεφτίζει μια υγιή κοινωνία, με μαζικό αθλητισμό και την ανάλογη παιδεία, τότε όσα συμβαίνουν είναι φυσικά επακόλουθα.

Ομως αυτό καμιά κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν το επιδίωξε, ούτε πριν ούτε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Αντίθετα ο ερασιτεχνικός αθλητισμός παραμένει στη ...μοίρα του και οι περίφημες ολυμπιακές υποδομές σαπίζουν όταν δε χαρίζονται σε ιδιώτες.

Η ...μόνη ενίσχυση του «αθλητισμού» που έχουμε δει, είναι όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν να χαρίσουν χρέη στις μεγάλες ΠΑΕ και ΚΑΕ ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

`Η ενίοτε τους χαρίζουν χώρους πράσινου και άλλα προνόμια για να χτίσουν γήπεδα.

Η ευαισθητοποίηση ολοένα και περισσότερων συνανθρώπων μας είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με την αναγκαία μέριμνα από την πλευρά του κράτους, η ανυπαρξία της οποίας ευθύνεται κατά πολύ για την καθήλωση των μεταμοσχεύσεων στα χαμηλά σημερινά επίπεδα. Αυτό επιβεβαιώνουν οι μεγάλες ελλείψεις υγειονομικού προσωπικού στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, η απουσία κρίσιμων επιστημονικών ειδικοτήτων (ψυχολόγων κλπ.) και ειδικών κέντρων στήριξης μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, όπως και η τεράστια έλλειψη σε οργανωμένες εκστρατείες ενημέρωσης για να ξεπεραστούν τα όποια εμπόδια στη δωρεά οργάνων (φόβοι, προλήψεις, καθυστερημένες απόψεις, θρησκευτικές αγκυλώσεις).

Η αντιμετώπιση όλων των παραπάνω θα μπορούσε πραγματικά να σώσει ζωές, αν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού δεν αντιμετώπιζαν την Υγεία σαν εμπόρευμα, αφήνοντας στην «καλή προαίρεση» των οικογενειών και στην υπερπροσπάθεια των γιατρών το σύνθετο και πραγματικά κρίσιμο από κάθε άποψη ζήτημα της δωρεάς οργάνων και των μεταμοσχεύσεων.

Βρισκόμαστε μια ανάσα σχεδόν πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και, παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας, είναι βέβαιο ότι μαζί με τα σχολεία θα ξεκινήσουν και τα μεγάλα προβλήματα για μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, που εκπορεύονται από τη χρόνια εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή - αντιεκπαιδευτική πολιτική.

Παρ' όλα αυτά, το ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας, που συνεδρίασε χτες με θέμα το πρόγραμμα δράσης της Ομοσπονδίας, δεν κατέληξε σε συγκεκριμένο διεκδικητικό πλαίσιο (παρόλο που συζητάει από τις αρχές του καλοκαιριού το πρόγραμμα δράσης), απλά επανέλαβε τα περί συνάντησης με την ΟΛΜΕ την πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη και κατέληξε να ζητήσει συνάντηση από τον υπουργό Παιδείας και τα πολιτικά κόμματα, χωρίς όμως να έχει καθορίσει το περιεχόμενο των συναντήσεων και τις διεκδικήσεις που θα θέσει. Η πλειοψηφία στο ΔΣ έδωσε παράταση μέχρι την επόμενη συνεδρίαση (1η Σεπτέμβρη) προκειμένου να καθοριστεί το διεκδικητικό πλαίσιο, ενώ προτείνει περιφερειακές συσκέψεις των δασκάλων από 11 έως 20 Σεπτέμβρη και νέα συνεδρίαση του ΔΣ για διαμόρφωση πρότασης προς τις τακτικές γενικές συνελεύσεις που καλεί να γίνουν μέσα στον Οκτώβρη...

Απέναντι σ' αυτό το πρόγραμμα των ...μεταθέσεων και της αοριστίας, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ για άλλη μια φορά κατέθεσαν τη θέση τους για ταξικά προσανατολισμένους, μαζικούς και συνεχείς αγώνες, αντίστοιχους με τις ανάγκες για μια Παιδεία που θα υπηρετεί το λαό.

Οργιάζουν τις τελευταίες μέρες κυβερνώντες, αθλητικοί παράγοντες και όσοι άλλοι ασπάζονται τις δικές τους απόψεις περί ανάπτυξης της κοινωνίας. Πασχίζουν να δικαιολογήσουν την τωρινή πενιχρή - όπως τους φαίνεται - συγκομιδή μεταλλίων βασίζοντάς τη στο μέγεθος της χώρας. Οτι δέκα εκατομμύρια είμαστε, δεν μπορούμε περισσότερα. Την ίδια στιγμή και ωσότου γράφονταν αυτές οι γραμμές, η σοσιαλιστική Κούβα - με ανάλογο πληθυσμό και το φονικό εμπάργκο σε βάρος του λαού της να της στερεί τα βασικά επί δεκαετίες - είχε ήδη κερδίσει έντεκα μετάλλια, πολύ μπροστά από άλλες σαφώς μεγαλύτερες και αναπτυγμένες χώρες, όπως η Ισπανία ή ο Καναδάς.

Βέβαια, η σοσιαλιστική Κούβα έχει ολόπλευρα ανεπτυγμένες αθλητικές υποδομές, προγράμματα μαζικού λαϊκού αθλητισμού, σε κάθε γειτονιά και κάθε σχολείο για όλους τους Κουβανούς και τις Κουβανές, φυτώρια ερασιτεχνών όπου γεννιούνται και καλλιεργούνται συνεχώς σπουδαίοι αθλητές, χωρίς να βάζουν δεκάρα από την τσέπη τους, αλλά με το σοσιαλιστικό κράτος να αναλαμβάνει όλες τις δαπάνες. Για όλα αυτά λέξη δε θα ακούσετε από τους κρατούντες. Και πως αλλιώς; αφού διαφορετικά θα έπρεπε να εξηγήσουν και γιατί μας θέλουν όλους εμάς «μικρούς», «ταπεινούς» και δίχως πολλές «αξιώσεις».