ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αμφίβολες υποσχέσεις με ημερομηνία λήξης

Γρηγοριάδης Κώστας

Επιδότηση των διδάκτρων για όλους τους σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ, από το Σεπτέμβρη του 2013 και έως το 2020, εξήγγειλε από τη Βουλή ο υπουργός Παιδείας στην ομιλία του για το πολυνομοσχέδιο.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Εφόσον η επιδότηση (όπως δίνεται σήμερα) καλύπτει όλο το ύψος των διδάκτρων για τους σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ, γιατί δεν καταργεί τα δίδακτρα; Γιατί θα πρέπει οι σπουδαστές να πληρώνουν πρώτα τα 367 ευρώ στην αρχή του εξαμήνου, να προσκομίζουν το αποδεικτικό πληρωμής, να αντιμετωπίζουν απειλές για διακοπή των σπουδών τους αν δεν προσκομίσουν το αποδεικτικό... για να πάρουν πίσω το ίδιο ποσό ως επιδότηση μετά το τέλος του εξαμήνου;

Η απάντηση είναι μάλλον απλή: Γιατί το πρόγραμμα της επιδότησης έχει ημερομηνία λήξης. Το πρόγραμμα που ήδη τρέχει λήγει το 2015 και ο υπουργός στα λόγια, υπόσχεται ότι θα το πάει μέχρι το 2020.

Βέβαια, από τα λόγια του υπουργού έχουν χορτάσει και οι μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αφού με αντίστοιχο τρόπο είχε υποσχεθεί από τη Βουλή πριν κάποιους μήνες ότι θα εξασφάλιζε τη σίτιση 250.000 μαθητών στα σχολεία, αλλά το μόνο που έφαγαν οι μαθητές στα σχολεία ήταν η υπόσχεση... από σίτιση τίποτα!

Ζητάνε απεμπλοκή του ΔΝΤ...

Την απεμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη και την ανάληψη του έργου αποκλειστικά από ευρωπαϊκούς φορείς, με επίκεντρο την Κομισιόν, ζήτησε η επίτροπος Δικαιοσύνης Βίβιαν Ρέντινγκ, σε συνέντευξή της στην «Stuttgarter Zeitung», καλώντας σε «κατάργηση της τρόικας». Οπως είπε, η συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα δανειοδότησης των κρατών - μελών σε κρίση ήταν αναγκαία στην αρχική κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», αλλά η ΕΕ έχει πλέον τα εργαλεία και την εμπειρία να διαχειριστεί την κρίση. Ομολογεί, δηλαδή, και αυτή ότι το ΔΝΤ ήρθε στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες με τη συναίνεση της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους. Τώρα, η ίδια λέει πως «είναι παράλογο να πρέπει να πληρώνει η Βραζιλία και η Ινδία για την Ελλάδα, η οποία έχει υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ», δείχνοντας ότι οι ανταγωνισμοί δίνουν και παίρνουν στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο για τον επιμερισμό της ζημιάς από την κρίση, αλλά και των ευκαιριών που αυτή δημιουργεί για τα μονοπώλια. Προσπαθεί μάλιστα να σπείρει αυταπάτες ότι η απεμπλοκή του ΔΝΤ από την τρόικα, θα σημάνει και στροφή σε πιο φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης από την ΕΕ. Οπως ισχυρίζεται, τα μέλη της Κομισιόν περνούν από την ακρόαση και την έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και, βάσει των ευρωπαϊκών συνθηκών, οφείλουν να ακολουθούν «πολιτική κοινωνικής οικονομίας», την οποία η ΕΕ «είναι σε καλύτερη θέση να την επιτύχει από ό,τι το ΔΝΤ» και γι' αυτό «η τρόικα πρέπει να καταργηθεί». Λέει, δηλαδή, ότι αν φύγει το ΔΝΤ και το Ευρωκοινοβούλιο εμπλακεί περισσότερο στα μέτρα για την κρίση, η διαχείρισή της θα γίνει περισσότερο φιλολαϊκή!

... και κοροϊδεύουν ασύστολα το λαό

Η επίτροπος της Κομισιόν ανασύρει την κοροϊδία με την «καλή» και «κοινωνική» ΕΕ, σε αντίθεση με το «κακό» και «απάνθρωπο» ΔΝΤ, για να κρύψει ότι οι δύο ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί μαζί έπαιρναν και παίρνουν τις αποφάσεις για τα αντιλαϊκά μέτρα, διατηρώντας τις μεταξύ τους κόντρες και τους ανταγωνισμούς. Κρύβει ακόμα ότι η συζήτηση για την αποχώρηση του ΔΝΤ από τα δανειακά προγράμματα στην ΕΕ έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό από το ίδιο το Ταμείο, που δέχεται πιέσεις από χώρες - μέλη του να σταματήσει να ρισκάρει δικά τους κεφάλαια για τη διαχείριση της βαθιάς κρίσης στην Ευρωζώνη. Η πραγματικότητα για τους λαούς λέει ότι με ή χωρίς ΔΝΤ, με ή χωρίς τρόικα, η διαχείριση της κρίσης θα παραμείνει αντιλαϊκή, επειδή είναι υπέρ των μονοπωλίων. Λύση για το λαό δεν είναι να στοιχίζεται πίσω από τον έναν ιμπεριαλιστή ενάντια στον άλλο, αλλά να σαρώσει τον καπιταλισμό και την αστική εξουσία. Με τη δική του εξουσία, να αποδεσμευτεί από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τα χρέη που του φόρτωσαν οι κεφαλαιοκράτες.

Δικαίωμα η αναψυχή και ο τουρισμός

Προκαλεί από τον τίτλο του, «Διακοπές για όλους». Ετσι επέλεξε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Τουρισμού να «βαφτίσει» το πρόγραμμα «παροχής» διακοπών σε 37.000 εργαζόμενους για φέτος το καλοκαίρι επιτυγχάνοντας έτσι μία ειρωνεία σε δύο επίπεδα: Πρώτα, ως προς το «για όλους» καθώς πρόκειται για ελάχιστους και, δεύτερον, ως προς το «παροχή», διότι είναι μεν «παροχή», αλλά όχι προς τους έστω αυτούς του λίγους «τυχερούς» που θα προλάβουν να πάρουν κάποιο δελτίο στις ουρές των ΚΕΠ, αλλά προς τους επιχειρηματίες του τουρισμού που «μπήκαν» στο πρόγραμμα. Για κάθε άτομο που θα φιλοξενήσουν θα λάβουν 14 ευρώ αν πρόκειται για ξενοδοχεία, 12 ευρώ για ενοικιαζόμενα δωμάτια και 6 ευρώ για κάμπινγκ. Από εκεί κι έπειτα, η σχετική εγκύκλιος αναφέρει ρητά ότι οι επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο πρόγραμμα διαμορφώνουν ελεύθερα τις τιμές τους, ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρουν, αρκεί να εισπράττουν από τον κάθε δικαιούχο που θα φιλοξενήσουν έστω και ένα ευρώ.

Στο σχετικό κατάλογο ξενοδοχείων ο οποίος έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΕΟΤ μετρημένα στα δάχτυλα είναι εκείνα που οι τιμές τους ξεκινούν από 12 ευρώ το άτομο για την χαμηλή σεζόν και στις τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχαμε μαζί τους «δυστυχώς ήταν "κλεισμένοι"» μέχρι την 1η Αυγούστου, ημερομηνία έναρξης της υψηλής περιόδου. Οι τιμές βέβαια για την περίοδο αυτή εκτοξεύονται και φτάνουν ακόμη και τα 30 ευρώ το άτομο, που σημαίνει ότι μόνο για τη διαμονή της μία τετραμελής οικογένεια, ακόμη και αν βρει δωμάτιο με μία «χαμηλή» τιμή των 12 ευρώ το άτομο, θα επιβαρυνθεί με 336 ευρώ για τις 7 ημέρες, δίχως να υπολογίζουμε διατροφή και μεταφορικά έξοδα. Φυσικά ο ξενοδόχος εκτός από αυτά τα χρήματα θα λάβει και την ανάλογη επιδότηση που προβλέπει το πρόγραμμα... Βεβαίως, θα πει κάποιος, κάτι είναι και αυτό το πρόγραμμα, έστω και για τους ελάχιστους δικαιούχους, κάτι γλιτώνουν από έξοδα. Ναι, αλλά διακοπές έχουν δικαίωμα όλοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, να κάνουν. Μόνο που τους το στερεί η πολιτική που έχει τσακίσει το λαϊκό εισόδημα.

Γιατί όλα τα παραπάνω συντελούνται το φετινό καλοκαίρι, το οποίο σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ΙΝΚΑ οι 73 στους 100 Ελληνες δε θα κάνουν καθόλου διακοπές, ενώ από το υπόλοιπο 27%, το 80% θα κάνει διακοπές το πολύ 5 ημερών. Ακριβώς αυτή η ραγδαία πτώση στα μεγέθη του εσωτερικού τουρισμού -ως ένα ακόμη άμεσο αποτέλεσμα της συστηματικής λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος- επιφέρει σημαντικό πλήγμα και στις μικρές επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους του τουριστικού κλάδου, που μένουν εκτός και από τα μεγάλα «πακέτα» ξένων τουριστών που προωθούνται στα λεγόμενα «all inclusive» ξενοδοχεία, αλλά και από τα προγράμματα του δήθεν κοινωνικού τουρισμού, που έτσι κι αλλιώς αποτελούν «σταγόνα στον ωκεανό» για τον τζίρο των μικρών επιχειρήσεων. Πολύ περισσότερο όμως, στην ουσία τους αυτά τα προγράμματα αποτελούν ομολογία της οριστικής κατάργησης του δικαιώματος στον τουρισμό και την αναψυχή όλων των εργαζόμενων, των ανέργων, των λαϊκών οικογενειών, της νεολαίας. Βεβαίως, θα πει κάποιος, κάτι είναι και αυτό το πρόγραμμα έστω και για τους ελάχιστους δικαιούχους, κάτι γλιτώνουν από έξοδα. Ναι, αλλά είναι «ελεημοσύνη» μπροστά στο δικαίωμα όλων για διακοπές, το οποίο στερεί η πολιτική που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα.

Φώτης ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η δωρεάν ασφαλής μεταφορά είναι δικαίωμα

Για χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα κυριολεκτικά η πρόσβαση στο σχολείο εξαρτάται από την εξασφάλιση της μεταφοράς τους από την πολιτεία. Δεν είναι λίγες οι φορές που η εξασφάλιση της μεταφοράς των μαθητών έγινε πραγματικότητα μέσα από κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις γονιών και μαθητών. Φέτος, νέα Υπουργική Απόφαση έρχεται να ρυθμίσει και να... βάλει νέους περιορισμούς στη μεταφορά αντί να ληφθούν όλα τα μέτρα, ώστε να μην αποτελεί πρόβλημα η μετακίνηση για κανέναν μαθητή σε όλες τις περιοχές της χώρας. Χιλιομετρικά όρια, κατάργηση των αμιγώς μαθητικών δρομολογίων, με αποτέλεσμα παιδιά δημοτικού να καλούνται να πηγαινοέρχονται με τη γραμμή του ΚΤΕΛ μόνα τους, να περιμένουν μόνα σε άλλη πόλη να έρθει το λεωφορείο, μειωμένη χρηματοδότηση, μειωμένα δρομολόγια είναι μερικά από τα όσα αναμένεται να συμβούν αν εφαρμοστεί η Υπουργική Απόφαση. Μάλιστα, με νέες συγχωνεύσεις περισσότεροι μαθητές θα αναγκάζονται να μετακινηθούν. Το δρόμο τον γνωρίζουν οι γονείς και οι μαθητές και δεν περνά βέβαια από το να αναλάβουν οι γονείς τη μεταφορά των παιδιών τους αλλά είναι ο δρόμος της διεκδίκησης για δωρεάν ασφαλείς μεταφορές για όλα τα παιδιά που τη χρειάζονται.

Προεόρτια επικίνδυνης απορρύθμισης

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη μεταφορά της Αιμοδοσίας της Πολυκλινικής -μιας απ' τις μεγαλύτερες στη χώρα- στον «Ευαγγελισμό» αποφάσισε η συγκυβέρνηση «λόγω επανεκτίμησης του τρόπου διαχείρισης των διαθέσιμων πόρων για την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού της περιοχής ευθύνης μας σε υπηρεσίες Υγείας», όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Δηλαδή, η μεταφορά έγινε πρωτίστως με λογιστικά κριτήρια και απ' την ερχόμενη Δευτέρα θα πρέπει να εγκατασταθεί στον «Ευαγγελισμό» όλο το προσωπικό της Αιμοδοσίας. Ηδη, όμως, απ' την Πέμπτη το μεσημέρι άρχισε η «προσομοίωση» της Πολυκλινικής στη νέα κατάσταση: Παράγγειλε στον «Ευαγγελισμό» αίμα στις 2 μμ και έφτασε στις 7 μμ, ενώ με τη δική της αιμοδοσία το είχε -ακόμα και τα μεσάνυχτα- σε πέντε λεπτά. Μάλιστα, ειδοποιήθηκε ότι ο εφοδιασμός της Πολυκλινικής με αίμα θα σταματά μετά τις 10 το βράδυ, λόγω περιορισμένου αριθμού οδηγών. Αλλά και ο «Ευαγγελισμός» δεν είναι έτοιμος να προσφέρει τις μέχρι τώρα υπηρεσίες στους μεταγγιζόμενους, που θα πάνε εκεί, γιατί κυρίως είναι παιδιά.

Πρόκειται για επικίνδυνη εκδήλωση των παρενεργειών των συγχωνεύσεων που διέπονται απ' τη λογική των άγριων περικοπών. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι το εγχείρημα της κυβέρνησης, όπως το εκφράζει ο υπουργός Υγείας, για «λιγότερους πόρους» στην Υγεία έχει τόση σχέση με τις «καλύτερες υπηρεσίες» που υπόσχεται, όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο...

Γερμανία - ΗΠΑ και Ελλάδα

H προχτεσινή επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και οι συναντήσεις με τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ πραγματοποιήθηκε για να σταλεί μήνυμα πολιτικής στήριξης στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί για να ανακάμψει η πλουτοκρατία από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση. Ο Γερμανός αξιωματούχος επαίνεσε την αυστηρή τήρηση και υλοποίηση των διαρθρωτικών ανατροπών που τσακίζουν τους εργαζόμενους και σημείωσε ότι το ενδεχόμενο νέου «κουρέματος του χρέους» δεν υπάρχει, αλλά εφόσον υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα το 2014 θα τεθεί υπό συζήτηση ενδεχόμενο νέας δανειακής σύμβασης, που βέβαια σημαίνει και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Ομως αυτό που κυρίως έκανε ο Γερμανός υπουργός, που συνοδευόταν από επιχειρηματικά στελέχη, ήταν μέσω της γερμανικής κρατικής τράπεζας επενδύσεων «KfW», που θα μπει με 100 εκατομμύρια ευρώ στο λεγόμενο Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο, να προωθήσει την παραπέρα διείσδυση των γερμανικών μονοπωλιακών ομίλων στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή. Το ότι η κυβέρνηση προβάλλει την επίσκεψη και το «συμβολικό ποσό» ως δήθεν στοιχείο της επανάκαμψης της «ελληνικής οικονομίας» και της «μικρομεσαίας επιχείρησης», δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Οι αυτοαπασχολούμενοι συνθλίβονται από τα μονοπώλια και αυτή η διαδικασία επιταχύνεται, ενώ ο πραγματικός κερδισμένος θα είναι το μεγάλο κεφάλαιο ελληνικό και γερμανικό.

Την επίσκεψη Σόιμπλε ακολουθεί η αυριανή επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου, που επίσης θα αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση ως δείγμα στήριξης από τις ΗΠΑ, όπως και το ταξίδι του πρωθυπουργού και η συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπ. Ομπάμα στις 8 Αυγούστου. Ωστόσο αυτό που δείχνουν αυτές οι εξελίξεις είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί πεδίο ισχυρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Φυσικά και ο Αμερικανός αξιωματούχος πριν ακόμα φτάσει στην Αθήνα επίσης επαινεί τα αντιλαϊκά μέτρα και μεταρρυθμίσεις. Ο ανταγωνισμός επομένως των ΗΠΑ με τη Γερμανία έχει σχέση με τον επιμερισμό της ζημιάς από την αναγκαία καταστροφή κεφαλαίου λόγω της κρίσης, κάτι που βέβαια απασχολεί τα επιτελεία του κεφαλαίου, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στις διακρατικές ενώσεις και οργανισμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά και την κρίση που σοβεί σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και εδώ ανταγωνίζονται για το ποια μονοπώλια ποιας χώρας θα υποστούν λιγότερες απώλειες ή θα κερδίσουν μεγαλύτερα μερίδια στη διεθνή αγορά.

Ταυτόχρονα στο στόχαστρο ΗΠΑ, Γερμανίας, αλλά και άλλων βρίσκονται οι ενεργειακοί πόροι και οι δρόμοι μεταφοράς τους στην Ανατολική Μεσόγειο και εδώ η Ελλάδα αποτελεί κρίσιμο κομμάτι του παζλ. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Βόρεια Αφρική και τη ευρύτερη Μέση Ανατολή και ο ρόλος που διαδραματίζει η Ελλάδα και στρατιωτικά με τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις δίνουν πόντους στην αστική τάξη της χώρας. Γι' αυτά γίνεται ο καυγάς και είναι άλλη μια απόδειξη, γιατί ο λαός δεν πρέπει να θαμπώνεται από τη δήθεν ανάκαμψη που έρχεται (ακόμα και αν έρθει θα είναι αναιμική και όχι προς το συμφέρον του), αλλά και να μην τρέφει αυταπάτες για άλλη αστική διαχείριση που δήθεν θα είναι φιλολαϊκή. Μόνο η πρόταση του ΚΚΕ αποτελεί λύση για τα λαϊκά στρώματα: οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους για να γίνουν οι εργαζόμενοι αφέντες του πλούτου που παράγουν.

Οι κορόνες περί «πολιτικής ηθικής»...

Πολύ μέλανι καταναλώνεται αυτές τις μέρες στον αστικό Τύπο, για τον τρόπο που διεξάγεται η κοινοβουλευτική διαδικασία, με αφορμή τις συζητήσεις στην Ολομέλεια της Βουλής τόσο για την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ» ή για το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο. Πράγματι, στη Βουλή περίσσεψαν εκφράσεις περί «εγκληματιών», «προδοτών», «χούντας» και οι δημοσιολόγοι του αστικού Τύπου λένε ότι διάφοροι βουλευτές «ανασκαλεύουν πάθη του παρελθόντος εμφυλιοπολεμικού κλίματος». Προβάλλουν, λοιπόν, την ανάγκη να υπάρχει «πολιτική ηθική» και από κοινού προσπάθεια «για το καλό της πατρίδας». Χαρακτηριστικό είναι άρθρο στην «Καθημερινή», προχτές από την πρώτη σελίδα, με τίτλο «Η ρητορική της βίας» που σημειώνει:

«Οταν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξομοιώνει τους υπουργούς με γκάνγκστερ τύπου Αλ Καπόνε και χαρακτηρίζει την κυβέρνηση "συμμορία του Μνημονίου", μιλώντας στο κομματικό κοινό του, η συνέχεια δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική στη Βουλή. Και μάλιστα σε μια Βουλή που από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι το επίπεδό της θα ήταν το χειρότερο των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Aρα, δεν αποτελούν έκπληξη όσα ξεστόμισαν προχτές με περισσή ευκολία (αναμεμειγμένη με άφθονη βλακεία) διάφοροι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές για συναντήσεις στα... γουναράδικα, για χούντες και για κρεμάλες στη συνεδρίαση της ολομέλειας. Για να μην αναφερθούμε βέβαια και στη γνωστή παράσταση που δίνει με κάθε ευκαιρία ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, από τον οποίο όμως δεν αναμενόταν κάτι καλύτερο. Aγνωστο αν ο Αλέξης Τσίπρας το αντιλαμβάνεται, αλλά η ρητορική του υποθάλπει την άσκηση πολιτικής βίας, που επί χρόνια ταλανίζει την Ελλάδα, και ρίχνει νερό στον μύλο των νεοναζί»...

... και η ουσία της αντιπαράθεσης

Τι ακριβώς κρύβουν όμως αυτές οι παραινέσεις που επαναλαμβάνονται και από τη Βουλή; Οτι όσοι προσκυνάνε τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και της «υγιούς επιχειρηματικότητας», επειδή ακριβώς δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν σε ζητήματα στρατηγικής σημασίας, επιδίδονται σε κοκορομαχίες που έχουν στόχο να αποπροσανατολίσουν και να στρέψουν τη σκέψη των λαϊκών στρωμάτων μακριά από το κύριο. Ετσι, δηλαδή, όσους χαρακτηρισμούς και εάν εξαπολύουν δεν απαντάνε στο βασικό. Ποιος έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής, τα κλειδιά της οικονομίας, προς τα συμφέροντα ποιανού αυτή λειτουργεί. Οταν δε θίγεις αυτό, που μόνο το ΚΚΕ ξεκάθαρα κάνει και λέει ότι παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, όλα τα άλλα είναι φληναφήματα. Τα λαϊκά στρώματα επομένως δεν πρέπει να επηρεάζονται από τις βαρύγδουπες κορόνες, αλλά να ψάχνουν για την ταξική ουσία των πραγμάτων. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η πολιτική αυτών των κομμάτων έχει μεν επιμέρους διαφορές, μπορεί να εκφράζει και ιδιαίτερα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου, αλλά στο στρατηγικό ζήτημα υπηρετεί τον καπιταλισμό, τους ωθεί σ' αυτού του είδους την αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα, ο δικομματισμός, ο διπολισμός για να λειτουργήσουν χρειάζονται και την ολοένα και μεγαλύτερη οξύτητα στην αντιπαράθεση, αφ' ενός για να κρύβουν το κύριο, την ταξική ουσία της πολιτικής τους, αφ' ετέρου γιατί μόνον έτσι μπορούν να χειραγωγούν λαϊκές δυνάμεις. Τέτοια οξύτητα υπήρχε και ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, «το φως και το σκότος», η ίδια και τώρα ανάμεσα στη ΝΔ από τη μια και τον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Οι εργαζόμενοι έχουν πια εμπειρία απ' αυτήν την τακτική. Ξέρουν, επίσης, ότι οι κομμουνιστές δεν κάνουν εντυπωσιοθηρία, αλλά αναλύουν ταξικά την πραγματικότητα και καλούν την εργατική τάξη, τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν. Αυτό δε γίνεται χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Το ΚΚΕ δε λέει λόγια αλλά οργανώνει την πάλη γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό.