Τετάρτη 20 Ιούνη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σοβιετικός... εφιάλτης

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Ανδρεάδης, του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, ζει στο δικό του καπιταλιστικό κόσμο. Ενας κόσμος που μαζί με το καθημερινό κυνήγι του κέρδους, μαζί με το άγχος τού όλο και μεγαλύτερου πλουτισμού που εξασφαλίζεται με την άκρατη εκμετάλλευση των εργαζομένων, κυριαρχείται από ένα ιδιότυπο σκότος που δεν αντιμετωπίζεται με τίποτα. Ενας σκοτεινός κόσμος γεμάτος εφιάλτες, που δεν λένε να καταλαγιάσουν είκοσι τόσα χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.

Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν, κάθε φορά που αποφασίζει να μοιράσει ανακοινώσεις στον Τύπο, με την ιδιότητα του προέδρου του συγκεκριμένου Συνδέσμου, αναπτύσσει τη θεωρία της ανάγκης να απαλλαγεί η χώρα από την... σοβιετικού τύπου οικονομία. Αυτό έλεγε πριν από τις εκλογές, τα ίδια αναμάσησε και χτες, όταν εξηγώντας ότι γουστάρει μια κυβέρνηση που να έχει και τεχνοκράτες, επειδή αυτοί καταλαβαίνουν καλύτερα τον νταλκά των επιχειρηματιών, εκτίμησε ότι «υπάρχει καθαρή λαϊκή εντολή» να γίνουν «αποφασιστικά βήματα στον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας από "σοβιετικού τύπου" σε σύγχρονη ευρωπαϊκή».

Το βέβαιο πάντως είναι ότι, όπως δείχνουν τα πράγματα, ακόμα οι μεγαλοεπιχειρηματίες, όταν μιλάνε για απαλλαγή από το «σοβιετικού τύπου» μοντέλο, εννοούν ότι χρειάζεται να παρθούν και νέα άγρια μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. Με δυο λόγια, όπως και να το διαβάσει κανείς αυτό το... «σοβιετικού τύπου», αδελφέ μου δεν φαίνεται να 'ναι κακό...

Ασε που στην ΕΣΣΔ, οι διακοπές και ο τουρισμός αποτελούσαν νόμιμο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου και το κράτος ήταν υποχρεωμένο να εξασφαλίζει -και εξασφάλιζε- για όλους τους εργαζόμενους «πακέτα» για εντελώς δωρεάν διακοπές σε εκατοντάδες τουριστικά θέρετρα για καλοκαιρινό ή χειμερινό τουρισμό...

Ετοιμες οι απαιτήσεις του κεφαλαίου

Πριν ακόμη κατασταλάξουν τα ονόματα και καθίσουν οι νέοι υπουργοί στις καρέκλες τους, τα κείμενα με τις αποφάσεις υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου περιμένουν τις υπογραφές τους.

Στην Ενέργεια έχει στηθεί σκηνικό «κρίσης», που «απαιτεί» άμεσα μέτρα οριστικής αντιμετώπισης του θέματος. Η αγορά έχει «στεγνώσει», λένε οι επιχειρηματικοί φορείς, «απειλείται η απασχόληση» φωνάζουν, λες και νοιάζονται, για να τους κανονίσουν τις νέες χρηματοδοτήσεις. Το κεφάλαιο στον τομέα του Τουρισμού έχει εδώ και μήνες καταλήξει - σε συνεργασία με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη συγκυβέρνηση που την ακολούθησε στη συνέχεια - σε έναν μακρύ κατάλογο αξιώσεων, τάχα για να «σώσουν» την ...οικονομία!

Αυτοί και πολλοί ακόμη, ένα πράγμα λένε: «Μία είναι η σωτηρία. Να πεινάσουν οι εργαζόμενοι, να χορτάσουμε εμείς». Σωτηρία για το λαό δεν υπάρχει με αυτά τα αρπακτικά, τα διαρκώς πεινασμένα. Και όποια διαπραγμάτευση γίνει, θα γίνει με την ατζέντα των πλουτοκρατών, ενάντια στους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, τους «ανταγωνιστές» τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, τους φτωχούς αγρότες, τα θύματά τους...

Υποκρισία

«Διδάσκοντας το ολοκαύτωμα στην Ελλάδα» ονομάζεται η εκπαιδευτική δράση που διοργανώνει η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων και το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος. Πρόκειται για σειρά σεμιναρίων για εκπαιδευτικούς που, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, έχουν ιδιαίτερη σημασία, επειδή τάσεις ρατσισμού και μισαλλοδοξίας φαίνεται να ενισχύονται στη χώρα μας...

Πρόκειται πραγματικά για υποκρισία όταν στα σχολεία τα παιδιά δε μαθαίνουν τίποτα για τα εγκλήματα του ναζισμού, όταν η επίσημη διδασκαλία της Ιστορίας αναπαράγει την εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού και αποσιωπάται η ανεκτίμητη συμβολή της ΕΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη. Τι είδους ευαισθησία είναι αυτή που με σεμινάρια θα «καλύψει» την απουσία διδασκαλίας του μεγαλειώδους αντιφασιστικού αγώνα του λαού; Είναι ένα μεγάλο ζήτημα ότι οι νέοι που ψήφισαν τη «Χρυσή Αυγή» δε γνώριζαν πώς γεννήθηκε κι έδρασε ο φασισμός. Και είναι υποκρισία του κράτους να ανακαλύπτει με έκπληξη την ενίσχυση του ρατσισμού, όταν την έχει υποθάλψει από το τσάκισμα των νεανικών συνειδήσεων μέσα στα σχολειά.

Η Συρία στο «μάτι του κυκλώνα»

Το γεγονός ότι κλιμακώνεται ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου επιβεβαιώνεται καθημερινά από την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία και τις συγκρούσεις ενόπλων, τους οποίους εξοπλίζουν ανοιχτά ή κρυφά οι διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών χωρών εκδηλώνονται σε μια περιοχή με τεράστια γεωστρατηγική σημασία, ως χώρος με πλούσια ενεργειακά και υδάτινα αποθέματα και πέρασμα των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ιδιαίτερη σημασία έχει, και δεν πρέπει να αποκοβόμαστε από αυτό, ότι αυτή η αντιπαράθεση εκδηλώνεται εν μέσω μιας βαθιάς και συγχρονισμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, πράγμα που κάνει ακόμα πιο επιθετικό το κεφάλαιο.

Αυτό δείχνουν και οι πρόσφατες πληροφορίες για αποστολή ρωσικών πολεμικών πλοίων στη Συρία (όπου η Ρωσία διαθέτει στρατιωτική βάση) όπως και για την προετοιμασία κοινής άσκησης Ιράν, Ρωσίας, Κίνας και Συρίας, που διαψεύστηκαν από επίσημους φορείς, ωστόσο η διαρροή τους φαίνεται ότι εντάσσεται στη «σκακιέρα» των παζαριών και των πιέσεων. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση προωθείται στη Συρία με το ίδιο πρόσχημα περί «δημοκρατίας» και «ελευθερίας του λαού» όπως έγινε και με τη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη. Αν δει κανείς ποιοι είναι αυτοί που επικαλούνται την «ελευθερία» και τη «δημοκρατία», καταλαβαίνει και την υποκρισία. Είναι οι αντιλαϊκές μοναρχίες του Κόλπου, η Τουρκία, που κατέχει τη μισή Κύπρο, η ΕΕ, οι ΗΠΑ, που πρωτοστατούν στο αιματοκύλισμα λαών και στην ανατροπή καθεστώτων που δεν τους βολεύουν, προκειμένου τα μονοπώλιά τους να κερδίσουν καλύτερες θέσεις.

Εγνοια όλων αυτών των δυνάμεων δεν είναι τα δικαιώματα του συριακού λαού, αλλά ο έλεγχος των πρώτων υλών της περιοχής, των δρόμων μεταφοράς τους, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών των ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας κ.λπ. Οι ηγεσίες Ρωσίας και Κίνας και άλλων χωρών λειτουργούν για τα συμφέροντα των μονοπωλίων των χωρών τους και σε αυτό το πλαίσιο διαφοροποιούνται διεκδικώντας καλύτερες θέσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Στο «κουβάρι» των ανταγωνισμών μπλέκεται η ελληνική αστική τάξη, όντας ενταγμένη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά και με τη στρατηγική συμμαχία της Ελλάδας με το Ισραήλ. Ολ' αυτά με τα οποία έχουν «δέσει» το λαό μας οι αστικές κυβερνήσεις μόνο κινδύνους εγκυμονούν, όπως και πιθανή εμπλοκή σε νέους πολέμους. Το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει κάθε άνθρωπος του μόχθου από αυτή τη σύνθετη κατάσταση, από τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες είναι ότι δεν μπορούν οι λαοί να ζήσουν ειρηνικά, να απολαύσουν τον πλούτο που παράγουν, αν δεν ξεμπερδέψουν με τα μονοπωλιακά συμφέροντα.

Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα εκφράσει την αλληλεγγύη του στο λαό της Συρίας και σε κάθε λαό, αναγνωρίζοντάς τους το δικαίωμα να καθορίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους, χωρίς ξένες υποδείξεις κι επεμβάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο καλεί το λαό μας να είναι σε επαγρύπνηση για να αποτρέψει την ελληνική συμμετοχή σε πόλεμο κατά της Συρίας ή του Ιράν, να απαιτήσει εδώ και τώρα να σταματήσει κάθε στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, να μη δοθούν το έδαφος, τα λιμάνια και ο εναέριος χώρος της Ελλάδας για μια ιμπεριαλιστική επίθεση.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αδιέξοδα της καπιταλιστικής διαχείρισης...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ... «σφαίρας» προς νέες συμφωνίες «διάσωσης», άρα και μέτρα σκληρής λιτότητας, βαδίζε - όπως όλοι πλέον λένε - η Ισπανία, μετά τη νέα αύξηση του δανεισμού της.

Είναι που... «πνέει νέος αέρας» στην Ευρωπαϊκή Ενωση και όλα θα πάνε καλύτερα μετά την εκλογική νίκη του Ολάντ, τις υποχωρήσεις της Γερμανίας και όλο το σχετικό «μπλα - μπλα».

Η κρίση πάει από το κακό στο χειρότερο και αυτοί επιμένουν... να μας δουλεύουν. Καταλαβαίνουμε την ανάγκη τους να «κοιμίσουν» το λαό.

ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΕΙ στο ΠΑΣΟΚ ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Να τελειώνει σιγά με την κυβέρνηση που στήνεται και αμέσως θα κάνει ριζικές ανατροπές. Το υποσχέθηκε.

Μέχρι και το όνομα, λέει, δεν είναι πια κατάλληλο, οπότε μεταξύ άλλων θα έχουμε και... «βαφτίσια».

Φυσικά ένα πράγμα δεν θα αλλάξει σε αυτό το κόμμα: Η πολιτική του. Θα παραμείνει πιστό στις ανάγκες και τα ζητούμενα της πλουτοκρατίας. Ισως, απλά, από... άλλη θέση.

ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ αυτή η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας! Οπως λένε οι ειδικοί, το καλοκαίρι μάλλον η μισή χώρα θα πέσει στο σκοτάδι...

Βλέπετε, το αν θα έχουμε ρεύμα εξαρτάται από τις... διακυμάνσεις της αγοράς, η οποία ως γνωστό δοκιμάζεται καθότι έχουμε κρίση.

Κατά τα άλλα η ακόμη μεγαλύτερη προσαρμογή της χώρας στις ανάγκες των διεθνών αγορών θεωρείται πρόοδος, εκσυγχρονισμός και όλοι «πίνουν νερό στο όνομά της».

Ας πάνε να το εξηγήσουν όλο αυτό στους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου. Που κινδυνεύουν και από τα «μπλακ άουτ» και από τις επερχόμενες περικοπές των δρομολογίων των πλοίων.

Γιατί δεν δοκιμάζουν να τους πουν ότι η χώρα διατηρεί τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της και βαδίζει προς την ευημερία και την ανάπτυξη;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ανασύνταξη της σοσιαλδημοκρατίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αν ο κ. Τσίπρας θέλει να μεταλλαχθεί σε πειστικό και υπεύθυνο πολιτικό ηγέτη, θα πρέπει να ξεκινήσει από την απομάκρυνση και τη χαλιναγώγηση των ακραίων και γραφικών, των οποίων οι εμπρηστικές δηλώσεις και πράξεις κινούνται εκτός των ορίων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ή ακόμη και της πιο προωθημένης ευρωπαϊκής Αριστεράς». Περιττές μάλλον οι υποδείξεις και οι προτροπές του αστικού Τύπου, όπως η παραπάνω από το χτεσινό κύριο άρθρο της «Καθημερινής», προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε ορισμένες, μάλλον συμβολικού χαρακτήρα, κινήσεις, που να πείθουν για την μετεξέλιξή του σε «υπεύθυνο» κόμμα, δηλαδή απόλυτα ενσωματωμένο στο αστικό πολιτικό σύστημα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έγκαιρα έχει προσφέρει διαπιστευτήρια στην πλουτοκρατία στην κατεύθυνση αυτή, πρώτα και κύρια με το ίδιο το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε πριν τις εκλογές, που αποτελεί ένα πλήρες πρόγραμμα αστικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Δεν όρθωσαν το παραμικρό «εμπόδιο» στην κατεύθυνση αυτή, όπως άλλωστε είχε συμβεί στο παρελθόν με τους κατά καιρούς «διαφωνούντες» του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε είναι υπέρμαχοι του ευρωμονόδρομου και των επιχειρηματιών, ενώ ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε προχτές μετά τη συνάντησή του με τον Α. Σαμαρά ότι του είπε να αξιοποιήσει την ετυμηγορία του λαού με την ψήφο του για την επαναδιαπραγμάτευση που και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έλεγαν προεκλογικά, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πραγματικό ζητούμενο είναι άλλο και αφορά την αλλοίωση της ριζοσπαστικής συνείδησης υπέρ του ευρωμονόδρομου και το χτύπημα και ο έλεγχος του εργατικού κινήματος. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος της ανασύνταξης της σοσιαλδημοκρατίας με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυταπάτες περί αυτού δεν επιτρέπονται.

Να γελά κάθε πικραμένος...

«Ολα μπαίνουν στη θέση τους, είμαστε σε πορεία ν' αποκτήσουμε κυβέρνηση και ήδη φαίνεται η κίνηση να αποκαθίσταται στα γκισέ των τραπεζών...», σχολίαζε όλος ανακούφιση, χτες, παρουσιαστής καθημερινής εκπομπής του ραδιοφωνικού ΣΚΑΪ. Κι αναρωτιέται κανείς: Μήπως είδε πουθενά μισθωτούς και συνταξιούχους να βιάζονται να πάνε στα γκισέ των τραπεζών (εκτός αν εννοεί όσους πάνε να πληρώσουν λογαριασμούς ή να επιδιώξουν διακανονισμούς για χρέη); Αυτοί δεν ξέρουν τι τρύπα να πρωτοκαλύψουν με τα ψίχουλα που παίρνουν κάθε μήνα... Μήπως ξαφνικά η συγκρότηση κυβέρνησης θα χτυπήσει την ακρίβεια, τη σφαγή μισθών και συντάξεων και θα μένουν στις λαϊκές οικογένειες ώστε να τα βάζουν και σε σεντούκια; Ελεος! Τι άλλο θ' ακούσουμε;... Θέλουν σώνει και καλά να φυτέψουν και στον κοσμάκη τη δική τους αγωνία για το πώς θα περάσει η κρίση με τη μικρότερη δυνατή ζημιά για το κεφάλαιο... Τουλάχιστον, με τέτοια σχόλια μπορεί να γελά και κάθε πικραμένος...

Λαϊκή αντίσταση ή βαρβαρότητα

Η παρατεταμένη περίοδος των διπλών εκλογών αποφόρτισε κατά κάποιο τρόπο τις αφόρητες πιέσεις που ασκούνταν σε βάρος της πολύ μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού τα δύο τελευταία χρόνια, από τις αντιλαϊκές πολιτικές και τα εξοντωτικά μέτρα που εφαρμόστηκαν.

Τώρα, όμως, έρχεται η πραγματικότητα. Μας το υπενθύμισε χτεσινό δημοσίευμα για την περιβόητη έκθεση του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), στην οποία περιγράφονται οι πηγές όπου και θα αναζητηθούν οι περικοπές δαπανών ύψους 11,5 δισ. ευρώ για την περίοδο 2012 - 2014. Ποιες είναι οι πηγές; Συντάξεις, κοινωνικές επιχορηγήσεις, ιατροφαρμακευτική δαπάνη βρίσκονται στο στόχαστρο. Οπότε, επιστρέφουμε εκεί που είχαμε σταματήσει με τα ίδια εκβιαστικά διλήμματα στο λαό για να δεχτεί να φορτωθεί το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης. Ο κίνδυνος οπισθοδρόμησης του λαϊκού παράγοντα, για τον οποίο είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ, είναι υπαρκτός. Στις πιο δύσκολες και περισσότερο σύνθετες, γεμάτες αυταπάτες και φοβίες συνθήκες δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης. Η άλλη επιλογή είναι η υποταγή και η επιστροφή στην κοινωνική βαρβαρότητα. Ετσι τίθεται το δίλημμα στις μέρες μας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Εκλογές και διεθνείς παρεμβάσεις

Με αφορμή τις εκλογές της 17ης Ιούνη στην Ελλάδα, κλιμακώθηκαν χωρίς προηγούμενο οι παρεμβάσεις από την πλευρά της ΕΕ (κύρια από Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία), των ΗΠΑ και των διεθνών Μέσων Ενημέρωσης. Πρόκειται για δυνάμεις με αντικρουόμενα μεταξύ τους συμφέροντα, αλλά με κοινή συνισταμένη την προσπάθεια να εκφοβιστεί ο ελληνικός λαός, να παραιτηθεί ακόμα και από το αίτημα για κατάργηση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης, που ήταν στο επίκεντρο της εκλογικής μάχης της 6 του Μάη. Εκτός απο τις δηλώσεις, τις «συστάσεις» και τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα, οι παρεμβάσεις τους εκδηλώθηκαν ακόμα και με επί τόπου επισκέψεις στην Ελλάδα, όπως αυτή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή αξιωματούχων του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών.

Επιδίωξη όλων, όπως και της ντόπιας αστικής τάξης και των κομμάτων της, ήταν να καμφθεί το όποιο σκίρτημα ριζοσπαστισμού κατέγραψε το εργατικό λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα την περίοδο της κρίσης, παρά το γεγονός ότι οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες δεν είχαν ούτε τον προσανατολισμό, ούτε τη μαζικότητα - οργανωτικότητα, ώστε άμεσα να απειλούν την αστική εξουσία του κεφαλαίου. Προκάλεσαν όμως την ανησυχία κύρια της ΕΕ, εξαιτίας της απήχησης που είχαν σε άλλους λαούς της Ευρώπης, αλλά και εξαιτίας των προϋποθέσεων για ριζοσπαστικοποίηση που δημιουργούσε η βαθιά κρίση από τη μια και η απαξίωση του παραδοσιακού αστικού πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην οργάνωση και κλιμάκωση της πάλης του λαού, γι' αυτό και βρέθηκε στο επίκεντρο της πολεμικής από τα ντόπια αστικά επιτελεία και τους ξένους συμμάχους τους.

Με δεδομένη τη φθορά της δικομματικής εναλλαγής, που επί δεκαετίες ήταν στην Ελλάδα το δοκιμασμένο εργαλείο για αστική διαχείριση και ενσωμάτωση της λαϊκής αγανάκτησης, εκδηλώθηκε με όχημα και τις εκλογές η συστηματική προσπάθεια να συγκροτηθεί ένα νέο δίπολο, με βάση τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιήθηκαν οι ελληνικές εκλογές του Ιούνη ως ένα πείραμα και εργαλείο στην υπηρεσία των ανταγωνισμών ανάμεσα σε Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, στο φόντο της νέας όξυνσης της κρίσης, αλλά και ενόψει της Συνόδου της ΕΕ στις 28-29 Ιούνη και της Συνόδου του G20 18-19 Ιούνη. Η αντι-Μέρκελ ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιήθηκε από ένα μέρος των Ευρωπαίων ανταγωνιστών προς τη Γερμανία, όπως και από την πλευρά των ΗΠΑ, σε αντίθεση με το άλλο μέρος που υποστήριζε ότι η κατάργηση του Μνημονίου θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, θα προκαλέσει ενδεχομένως και τη διάλυσή της.

Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι τα ευνοϊκά για το ΣΥΡΙΖΑ δημοσιεύματα του αμερικανικού και του βρετανικού Τύπου, αλλά και η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ για τις αμερικανικές παρεμβάσεις στις ελληνικές εκλογές, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές και κυρίως της Γερμανίας. Ανάλογα στρατόπεδα εκφράστηκαν και στο εσωτερικό της αστικής τάξης της Ελλάδας, όπως έδειξε η εξόφθαλμη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από μια υπολογίσιμη μερίδα των αστικών ΜΜΕ που εκφράζουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ολα τα παραπάνω συνέβαλαν στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος στην Ελλάδα και στην επιτάχυνση της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, η σκοπιμότητα της οποίας πρέπει να προβληματίσει κάθε καλοπροαίρετο και ριζοσπάστη άνθρωπο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ