Σάββατο 20 Μάη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ 4ΣΕΛΙΔΟ «ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»:

«ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 2021»: Σχεδιάζοντας την «επόμενη μέρα» του εγχώριου κεφαλαίου.

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ: «Καταπολέμηση» της πείνας με ληγμένα τρόφιμα!

ΓΑΛΛΙΑ: Η νέα «πολυσυλλεκτική» κυβέρνηση Μακρόν - Φιλίπ συγκροτήθηκε για τις ανάγκες του κεφαλαίου και προετοιμάζει τη νέα αντιλαϊκή επίθεση.

ΣΟΥΗΔΙΑ: Η Υγεία ως «κόστος» για το αστικό κράτος. Το παράδειγμα κατάργησης μαιευτικών κλινικών και εκκλήσεις στους εργαζόμενους για ...εκπαίδευση σε τοκετό εκτός νοσοκομείου.

«ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 2021»
Σχέδιο προσέλκυσης κερδοφόρων επενδύσεων με «κράχτη» την αντιλαϊκή πολιτική

Ειδικό βάρος στη στρατηγική κυβέρνησης - κεφαλαίου, για την προσέλκυση επενδύσεων κατέχει η γεωστρατηγική θέση της χώρας ως «προθάλαμος εισόδου» στις ευρωπαϊκές αγορές
Ειδικό βάρος στη στρατηγική κυβέρνησης - κεφαλαίου, για την προσέλκυση επενδύσεων κατέχει η γεωστρατηγική θέση της χώρας ως «προθάλαμος εισόδου» στις ευρωπαϊκές αγορές
Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021» έρχεται να λειτουργήσει συμπληρωματικά με το 3ο μνημόνιο της περιόδου 2015 - 2018 που έχει ως βασικούς άξονες: την αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας, τη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων για την ανάπτυξη και την απασχόληση και, τέλος, τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα.

Αυτό αναφέρεται χαρακτηριστικά σε προσχέδιο της λεγόμενης «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής» 2021 που καταρτίζεται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε συνεργασία με το κουαρτέτο και βέβαια σε ανοιχτό διάλογο με τον ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου και αφορά την «επόμενη μέρα» για το κεφάλαιο, μετά και τη συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών. Μάλιστα, η διαμόρφωση του εν λόγω σχεδίου αποτελεί ένα από τα προαπαιτούμενα του «συμπληρωματικού» μνημονίου με την Ευρωζώνη, ενώ ως βασικοί πυλώνες χρηματοδότησης των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων αναφέρονται τα κονδύλια του ΕΣΠΑ και επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ, σε «μόχλευση» βέβαια με τις κρατικές ενισχύσεις μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, από τους κρατικούς προϋπολογισμούς της επόμενης περιόδου.

Αξονες του λεγόμενου και «νέου παραγωγικού προτύπου» σύμφωνα με το κυβερνητικό προσχέδιο είναι ο «προσανατολισμός σε ένα παραγωγικό μοντέλο προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας», η «ενδυνάμωση της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων» σε συνδυασμό με διακρατικές οικονομικές συνεργασίες και με χώρες εκτός ΕΕ, η τόνωση των επιχειρηματικών συμπράξεων, της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης δηλαδή του κεφαλαίου, προκειμένου, όπως αναφέρεται, να δημιουργηθεί μία κρίσιμη μάζα που θα επιτρέψει την είσοδό τους στις διεθνείς αγορές κ.ά.

Επιπλέον, ειδικό βάρος στη στρατηγική κυβέρνησης - κεφαλαίου, κατέχει η γεωστρατηγική θέση της χώρας, στην «περιφέρεια» της ΕΕ, με πλεονεκτήματα όπως η «άρση των εμποδίων στην κινητικότητα εμπορευμάτων και ανθρώπων» και ως «προθάλαμος εισόδου» στις ευρωπαϊκές αγορές.

Αναφέρεται, επίσης, και η «ανάδειξη της Ελλάδας σε παράγοντα σταθερότητας, που γειτνιάζει με σχετικά ταραγμένες περιοχές», χαρακτηριστικό, που, όπως λένε, ενδέχεται να συμβάλει στην αναβάθμιση της χώρας ως πόλου έλξης Ξένων Αμεσων Επενδύσεων.

Κρατικό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» προβλέπει ρυθμούς σχετικής ανάκαμψης του ΑΕΠ μεταξύ 2,6% και 2,2% ανάλογα με τη χρονιά (2018: 2,4%, 2019: 2,6%, 2020: 2,3%, 2021: 2,2%), ενώ χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στον τομέα των επενδύσεων αναμένονται σχετικά μεγάλοι ρυθμοί ανάκαμψης, που βέβαια είναι και το κυρίαρχο ζήτημα που βάζουν ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου. Εν προκειμένω, προβλέπονται ρυθμοί μέχρι 12,1% για το 2019.

Σε αυτό το πλαίσιο, η τόνωση των νέων κερδοφόρων επενδύσεων φαίνεται να αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα για την όποια ανάκαμψη του ΑΕΠ.

Ετσι, και σε κάθε περίπτωση, η προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων στηρίζεται στην κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων, στη διοχέτευση πακτωλού «ζεστού» κρατικού χρήματος στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, μέσω διακρατικών και κρατικών ενισχύσεων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι για το 2019, όταν θα ξεκινήσει ο νέος κύκλος κατακρεούργησης των συντάξεων, θα απογειωθούν και τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), κατά 500 εκατ. ευρώ, χώρια βέβαια τις ενισχύσεις από τα επενδυτικά προγράμματα της ΕΕ.

Την ίδια ώρα, η συγκυβέρνηση υπολογίζει ένα «επενδυτικό κενό» της τάξης των 80 δισ. ευρώ (έναντι 100 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την πλευρά του ΣΕΒ), με τους δύο να ευθυγραμμίζονται σε ό,τι αφορά τις πηγές προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων. Οπως αναφέρεται στο κυβερνητικό προσχέδιο «το απαιτούμενο αυτό κεφάλαιο των 80 δισ. είναι πολλαπλάσιο των διαθέσιμων πόρων του Δημοσίου (ΕΣΠΑ, ΠΔΕ, πόροι του Αναπτυξιακού Νόμου ή άλλων εναλλακτικών χρηματοδοτικών εργαλείων). Είναι επομένως απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι τα επόμενα χρόνια θα πραγματοποιηθεί πολύ σημαντικός αριθμός ιδιωτικών επενδύσεων στη χώρα, ώστε να καταστεί εφικτή η αντιστροφή της τάσης αποεπένδυσης και να βρεθεί η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης».

Το συμπληρωματικό μνημόνιο με την Ευρωζώνη

Στην ανάγκη αυτή, προσέλκυσης κεφαλαίων, χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρονται στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο, για το ότι οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να ολοκληρώσουν τη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία, μεταξύ άλλων, «θα πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία, μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σε αυτό το πλαίσιο, οι προτεραιότητες αφορούν τομείς όπως ο τουρισμός, οι τεχνολογίες πληροφορικής, οι μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, η γεωργία και η μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, η εφοδιαστική αλυσίδα.

Παράλληλα, σε επόμενη φάση θα προωθηθεί ο νόμος για την «εφοδιαστική αλυσίδα», καθώς και το γενικό σχέδιο για τις μεταφορές (οδικές, σιδηροδρομικές, θαλάσσιες, εναέριες), ενώ η πλήρης εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» για την επιτάχυνση των αδειοδοτήσεων για νέες επενδύσεις προβλέπεται για τον Ιούνη του 2018, σύμφωνα με τα «ορόσημα» των επικαιροποιημένων μνημονίων.

Ο «εποικοδομητικός διάλογος» με τον ΣΕΒ

«Με τη διαμόρφωση της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021, το κράτος αναμένεται να συμβάλει στην κινητοποίηση όλων των υγιών παραγωγικών δυνάμεων του έθνους προς τους αναπτυξιακούς στόχους που τίθενται».

Αυτό επισημαίνει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του, τονίζοντας πως «ο ρόλος του κράτους στην προώθηση των ιδιωτικών επενδύσεων είναι καθοριστικός. Πρέπει να κατευθύνει διαθέσιμους πόρους σε οικονομικές και κοινωνικές υποδομές και να υιοθετεί πολιτικές διαμόρφωσης ενός φιλικού προς την επιχειρηματικότητα περιβάλλοντος», ενώ ο λεγόμενος «εθνικός στόχος», όπως οι ίδιοι τον προσδιορίζουν, «πρέπει να είναι η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, που τους επιτρέπει να συνεχίσουν να επενδύουν, να δημιουργούν απασχόληση και να παράγουν αξία για την κοινωνία».

Μάλιστα, σε ό,τι αφορά την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων και για την προσέλκυση νέων επενδύσεων, τονίζουν πως βασικό «πέραν των δράσεων του κράτους που πρέπει να καταγραφούν αναλυτικά και να τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι υλοποίησης σε αρμονία με τα διαθέσιμα μέσα επίτευξης των στόχων, είναι να πεισθεί ο ιδιώτης επενδυτής να κάνει τηνεπένδυση που θα του αποφέρει κέρδος, ανταγωνιστικό μάλιστα με το κέρδος που θα του αποφέρει η ίδια η επένδυση στο εξωτερικό».

Τα παραπάνω, βέβαια, έρχονται να «κουμπώσουν» με το κλείσιμο της «αξιολόγησης», καθώς τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που μαζί με όλα τα προηγούμενα που παραμένουν σε ισχύ διαμορφώνουν το πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης, αποτελούν τον «κράχτη» για την προσέλκυση των επενδυτών. Τα μέτρα βέβαια στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, κατά τον ΣΕΒ, δεν μπορούν να σταματούν εκεί. Οπως χαρακτηριστικά τονίζει:

-- «Το κόστος εργασίας από τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας εξανεμίζεται από το υψηλό και μη ανταποδοτικό μη μισθολογικό κόστος», αξιώνοντας δηλαδή και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλει η εργοδοσία.

-- «Εχουμε την φορολογία κρατών όπου οι επιχειρήσεις είναι πολύ πιο ανταγωνιστικές από τις ελληνικές και μπορούν και αντέχουν», ενώ «οι ελληνικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν και το ανταγωνιστικό μειονέκτημα του υψηλού κόστους, αλλά και της ανεπάρκειας της τραπεζικής χρηματοδότησης». Σε αυτό το πλαίσιο, λέει ο ΣΕΒ, «δεν είναι δυσεξήγητο γιατί οι ελληνικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να κάνουν προσλήψεις, και μάλιστα μόνιμου χαρακτήρα».

-- «Το υψηλό κόστος Ενέργειας για τη βιομηχανία ή τραπεζικού δανεισμού για την πλειονότητα των επιχειρήσεων εξανεμίζει τα όποια οφέλη φέρνουν μαζί τους άλλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο επιχειρηματικό περιβάλλον».

Σε αυτό το πλαίσιο, προαναγγέλλοντας την περαιτέρω «εποικοδομητική» συνεργασία τους με την κυβέρνηση, οι εγχώριοι βιομήχανοι καταλήγουν λέγοντας ότι «αναμένουμε το ολοκληρωμένο κείμενο της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021, ώστε να επανέλθουμε με πρόσθετα σχόλια, πάντα σε μια προσπάθεια εποικοδομητικής κριτικής. Ολους μάς ενώνει η αγωνία για την προκοπή της χώρας»...

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
«Καταπολέμηση» της πείνας με ληγμένα τρόφιμα!

Φοροαπαλλαγές και άλλα κίνητρα στις αλυσίδες τροφίμων ώστε να ταΐζουν με ληγμένα τρόφιμα τους εξαθλιωμένους προτείνει, ανάμεσα σε άλλα, ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ όχι μόνο δεν θα έχουν κόστος από τα αδιάθετα τρόφιμα, αλλά επιπλέον θα βγάζουν και κέρδος

Eurokinissi

Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ όχι μόνο δεν θα έχουν κόστος από τα αδιάθετα τρόφιμα, αλλά επιπλέον θα βγάζουν και κέρδος
Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τη σπατάλη τροφίμων και την πείνα που «θερίζει» κυριολεκτικά μεγάλα τμήματα των λαών, ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, του κυνηγιού του κέρδους και της αναρχίας στην παραγωγή, η ΕΕ προωθεί την περαιτέρω ενίσχυση των μονοπωλίων του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο στη διάθεση ληγμένων τροφίμων, ώστε οι καπιταλιστές και να απαλλάσσονται από περιττά κόστη για την καταστροφή των ληγμένων αλλά και να εισπράττουν ως αντάλλαγμα φοροαπαλλαγές και άλλα μέτρα ενίσχυσης!

Πρόκειται για άλλη μια τρανταχτή απόδειξη της σήψης του καπιταλιστικού συστήματος, που αξιοποιεί ακόμα και τη φτώχεια και την πείνα που προκαλεί στους λαούς ως «πάτημα» για να θησαυρίζουν περαιτέρω οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Ολα αυτά την ίδια ώρα που η «σπατάλη» τροφίμων δείχνει ότι υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να λυθούν οι διατροφικές ανάγκες των λαών, αλλά εμπόδιο αποτελεί ακριβώς το καπιταλιστικό σύστημα που οργανώνει την παραγωγή με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλιακών ομίλων.

Λόγος γίνεται για το ψήφισμα που ενέκρινε κατά πλειοψηφία, την περασμένη Τετάρτη, το Ευρωκοινοβούλιο σχετικά με την «καταπολέμηση της σπατάλης τροφίμων», με το οποίο προτείνει τη διάθεση προς ανθρώπινη κατανάλωση τροφίμων των οποίων έχει παρέλθει η ημερομηνία λήξης, από «φιλανθρωπικές» οργανώσεις κάθε είδους, όπως διάφορες ΜΚΟ και «τράπεζες τροφίμων» ή την προώθησή τους σε προγράμματα επισιτιστικής βοήθειας κ.λπ.

«Κόστος» για τα μονοπώλια...

Το ζήτημα της «σπατάλης» τροφίμων απασχολεί σταθερά την ΕΕ τα τελευταία χρόνια αφού θεωρείται απλά ένας ακόμα παράγοντας «κόστους» για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια, που αναγκάζονται να καταστρέφουν τα τρόφιμα αυτά.

Χαρακτηριστικά, στο ψήφισμα καταγράφονται μια σειρά ποσοτικών οικονομικών στοιχείων, τα οποία κατά την αιτιολόγηση του ψηφίσματος συνηγορούν στην υιοθέτηση των μέτρων που προτείνει. Αναφέρει πως κάθε χρόνο σπαταλιούνται περίπου 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων, αξίας 1,7 τρισ. δολαρίων ΗΠΑ, που σημαίνει, σύμφωνα με το ψήφισμα, ότι απαιτείται «μια κατάλληλη νομοθεσία σχετικά με τα πλεονάσματα τροφίμων που θα μπορούσε να μετατρέψει τη σπατάλη τροφίμων σε πόρο».

Η «χασούρα» αυτή των μονοπωλίων βρίσκεται στο επίκεντρο, και όχι τα όσα υποκριτικά αναφέρονται στην έκθεση, η οποία, επικαλούμενη στοιχεία του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος του ΟΗΕ, σύμφωνα με τα οποία σήμερα 795 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο υποσιτίζονται ενώ η κακή διατροφή προκαλεί περίπου το 45% - περίπου 3,1 εκατομμύρια - των θανάτων παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών, υπογραμμίζει ότι «η μείωση της σπατάλης τροφίμων δεν είναι μόνο οικονομική και περιβαλλοντική, αλλά και ηθική υποχρέωση».

...και «βέλτιστες πρακτικές» διάθεσης των ληγμένων!

Αλλωστε, τα όσα προτείνει το Ευρωκοινοβούλιο, τα οποία φυσικά διανθίζει με την απαιτούμενη για την περίσταση υποκριτική «σάλτσα» περί φτώχειας και πείνας που μαστίζει τον πληθυσμό, δεν ακούγονται για πρώτη φορά στην ΕΕ.

Σε ειδική για το θέμα έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, που εκδόθηκε πέρσι, τονίζεται ότι σήμερα η ΕΕ «δεν καταπολεμά αποτελεσματικά τη σπατάλη τροφίμων» και συνιστά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εκπονήσει ειδικό «πρόγραμμα δράσης» για τα επόμενα χρόνια, για τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων αλλά και την «καλύτερη εναρμόνιση των διαφόρων πολιτικών της ΕΕ».

Ηδη, εξάλλου, σε μια σειρά από χώρες της Ευρωένωσης λειτουργούν καταστήματα υπό την αιγίδα ΜΚΟ, οι οποίες πωλούν τρόφιμα στη μισή τιμή, που βέβαια υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ως ζωοτροφές, ως «κόμποστ» ή ακόμη και να πεταχτούν ως τελείως επικίνδυνα για την υγεία των εργαζομένων, ακόμα και για τέτοιες χρήσεις.

Τέτοιου τύπου καταστήματα λειτουργούν ήδη στη Δανία και στην Αγγλία, χώρες όπως η Γαλλία και η Φινλανδία προωθούν ανάλογες δράσεις, ενώ η Ιταλία, πιο... προωθημένη, έχει εφαρμόσει από το περασμένο καλοκαίρι ειδική νομοθεσία, βάσει της οποίας οι επιχειρήσεις που χαρίζουν ληγμένα τρόφιμα, ή λίγο πριν λήξουν, σε «φιλανθρωπικές» οργανώσεις και ιδρύματα, λαμβάνουν και γενναίες φοροαπαλλαγές. Ειδικά αυτές τις πρακτικές φοροαπαλλαγών που εφαρμόζει η Ιταλία, το Ευρωκοινοβούλιο ζητά από την Επιτροπή να τις εξετάσει για να διευκολυνθεί, όπως λέει, η δωρεά ληγμένων ή πολύ κοντά στην ημερομηνία λήξης τροφίμων, από τις επιχειρήσεις.

Υπενθυμίζουμε ότι και στην Ελλάδα έχει υιοθετηθεί από το 2012 αγορανομική διάταξη του υπουργείου Ανάπτυξης, με την οποία επιτρέπεται στα σούπερ μάρκετ η πώληση προϊόντων με περασμένη ημερομηνία λήξης, υπό κάποιες προϋποθέσεις, σήμανσης και τοποθέτησης σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, η οποία ωστόσο έμεινε σχετικά ανενεργή λόγω των έντονων αντιδράσεων που είχε προκαλέσει.

«Οικονομικά κίνητρα» για το κεφάλαιο και άρση κάθε ευθύνης των «δωρητών»

Αυτές ακριβώς τις πρακτικές έρχεται να υιοθετήσει και να επεκτείνει τώρα το Ευρωκοινοβούλιο, υιοθετώντας προτάσεις όπως την επέκταση των εξαιρέσεων αναγραφής στα τρόφιμα της ένδειξης για την ημερομηνία λήξης τους, αλλά και την εξέταση «μοντέλων» για την «ανάκτηση» ληγμένων τροφίμων και επαναχρησιμοποίησή τους, τη διαφοροποίηση των τιμών ανάλογα με την ημερομηνία λήξης των τροφίμων, με τις «εκπτώσεις» σε όσα προϊόντα λήγουν και τη διάθεση από τα εστιατόρια των απούλητων μερίδων σε φτηνότερες τιμές να στρώνουν το έδαφος για να τρέφονται οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες που έχουν τσακιστεί από τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα ΕΕ και κυβερνήσεων, με ληγμένα, αλλοιωμένα κι ακατάλληλα τρόφιμα.

Ανοίγει παράλληλα το δρόμο ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να είναι πολλαπλά κερδισμένοι αφού θα τα διαθέτουν θησαυρίζοντας, ενώ διαφορετικά θα ήταν υποχρεωμένοι να τα πετάξουν. Μάλιστα, η έκθεση προτείνει τη διάθεση από τις βιομηχανίες των ληγμένων τροφίμων για «φιλανθρωπικούς σκοπούς» και παροχή φοροαπαλλαγών και «οικονομικών κινήτρων» στις επιχειρήσεις για δωρεές τροφίμων σε «φιλανθρωπικές οργανώσεις», ώστε οι καπιταλιστές να κερδίζουν κι από τα «σάπια» που θα «δωρίζουν» και να πλασάρονται κι από πάνω ως «φιλάνθρωποι».

Χαρακτηριστικό είναι επίσης πως ανάμεσα στα άλλα στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου σημειώνεται ότι με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο που επικρατεί στην πλειοψηφία των κρατών - μελών και στο οποίο διατηρούνται κάποιες στοιχειώδεις ευθύνες σε όσους δωρίζουν τρόφιμα, καθώς δεσμεύονται για την ποιότητα αυτών των τροφίμων, εμποδίζονται οι μεγάλες αλυσίδες λιανικής πώλησης να διαθέτουν πλεονάζοντα τρόφιμα, ζητώντας να υιοθετηθεί η σχετική ιταλική νομοθεσία. Γιατί στην Ιταλία, εκτός απ' όλα όσα προαναφέραμε, ο δωρητής τροφίμων έχει περιορισμένη ευθύνη για τα τρόφιμα που χορηγεί, αρκεί να τα δώρισε «καλόπιστα» και επίσης κατά τον χρόνο της δωρεάς να ήταν κατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση.

«Απόδειξη της σήψης και της βαρβαρότητας του καπιταλισμού»

«Υπέρ» του κατάπτυστου αυτού ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου ψήφισαν μάλιστα οι Ελληνες ευρωβουλευτές όλων των κομμάτων, πλην ΚΚΕ: Του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ (πλην του Θ. Ζαγοράκη που ήταν απών), της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, της ΛΑΕ, της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, όπως και οι «ανεξάρτητοι» Ν. Μαριάς και Σ. Σακοράφα.

Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψήφισαν, αναδεικνύοντας ότι η λεγόμενη «σπατάλη τροφίμων», που αφορά κυρίως τις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, το γεγονός δηλαδή ότι σαπίζουν και πετιούνται τρόφιμα την ώρα που πεινούν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, αποτελεί προκλητική αντίφαση και απότοκο του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, στο οποίο κυριαρχεί η αναρχία της παραγωγής, αφού μοναδικός σκοπός της είναι το κέρδος των καπιταλιστών και όχι η ικανοποίηση των διαρκώς διευρυνόμενων, σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Στην τοποθέτησή της, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ ανέδειξε ότι τα διάφορα ευχολόγια και μέτρα που προτείνει η σχετική έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, ακριβώς επειδή στηρίζονται στο έδαφος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, όχι μόνο δεν προσφέρουν και την πιο ελάχιστη ανακούφιση στη φτώχεια και την πείνα, αλλά αντίθετα ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους για επέκταση της εξαθλίωσης, όπως δείχνουν και τα συγκεκριμένα μέτρα που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Τόνισε, τέλος, ότι η έκθεση αναδεικνύει την αναγκαιότητα της πάλης του εργαζόμενου λαού για την ανατροπή του καπιταλισμού, την αντικατάστασή του από το σοσιαλισμό, όπου η εργατική - λαϊκή εξουσία και οικονομία με κεντρικό, επιστημονικό σχεδιασμό θα μπορούν να ικανοποιούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και να υπηρετούν τη λαϊκή ευημερία.

ΓΑΛΛΙΑ - ΝΕΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Κατ' εικόνα και ομοίωση των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου

Το 22μελές επιτελείο του Μακρόν αναζωπύρωσε διεργασίες με ζητούμενο την απρόσκοπτη προώθηση αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων

Από την πρώτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας υπό τον Μακρόν.
Από την πρώτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας υπό τον Μακρόν.
Η ανακοίνωση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου στη Γαλλία ήρθε να «κουμπώσει» με μια συζήτηση που διεξάγεται εδώ και καιρό στα αστικά επιτελεία, όχι μόνο στη συγκεκριμένη χώρα, για τη σημασία που έχει να «ακούμε τις ανάγκες των καιρών», να διασφαλίζονται οι «κατάλληλοι κάθε φορά άνθρωποι» και να προχωρούν οι απαραίτητες αλλαγές και «μεταρρυθμίσεις» για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτή είναι η κατακλείδα διαφόρων αναλύσεων και προβληματισμών που δυναμώνουν, στο φόντο σφοδρών ενδοαστικών διεργασιών που πυροδοτούν η αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη και ο προβληματισμός για τους χαμηλούς ρυθμούς με τους οποίους ενισχύεται η «ανταγωνιστικότητα» έναντι αντίπαλων δυνάμεων.

Το 22μελές σχήμα που στο εξής θα συνεδριάζει στο μέγαρο Ματινιόν (το αντίστοιχο Μέγαρο Μαξίμου) λανσάρεται ως απόδειξη του «εναλλακτικού» που δήθεν ενσαρκώνει γενικά ο Πρόεδρος Μακρόν και το νεοσύστατο κόμμα του, REM («Republique en Marche!» - «Η Δημοκρατία προχωράει εμπρός»). Ομως, όσο κι αν η σύνθεσή του προβάλλεται ως «εναλλακτική», επειδή αποτελείται κατά 50% από γυναίκες αλλά και άτομα προερχόμενα από την «κοινωνία των πολιτών» (που υπουργοποιούνται πρώτη φορά, στελέχη επιχειρήσεων, ακτιβιστές κτλ.), η αποστολή του μένει απαράλλαχτη με αυτήν που είχαν όλα τα προηγούμενα: Δηλαδή η υπεράσπιση των σύγχρονων αναγκών του γαλλικού κεφαλαίου. Αλλωστε, η στρατηγική κάθε κυβέρνησης δεν καθορίζεται από τη σύνθεσή της, καθορίζεται από την τάξη που υπηρετεί.

Την ίδια στιγμή, η «πολυσυλλεκτικότητα» της κυβέρνησης Μακρόν επιβεβαιώνει την ταχύτητα με την οποία αναμορφώνεται ο αστικός πολιτικός χάρτης στη Γαλλία: Σε αυτήν συμμετέχουν από πρώην πρωτοκλασάτα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS) όπως ο Ζαν Υβ Λε Ντριάν, έως τώρα υπουργός Αμυνας που ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών, μέχρι «ηχηρά» ονόματα των Ρεπουμπλικάνων (LR), όπως ο γερμανόφωνος Μπρουνό Λε Μερ, στον οποίο ανατέθηκε το χαρτοφυλάκιο της Οικονομίας. Συμμετέχουν ακόμα δυνάμεις του κεντρώου «Modem», με πρώτο τον ηγέτη του, Φρανσουά Μπαϊρού, που ανέλαβε το υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά και του κεντροαριστερού Ριζοσπαστικού Κόμματος της Αριστεράς (Parti Radical de Gauche), όπως η Ανίκ Ζιραρντέν. Ακόμα, καθόλου τυχαία, το «κρίσιμο» υπουργείο Εργασίας ανατέθηκε στη για χρόνια στέλεχος επιχειρήσεων Μουριέλ Πενικό.

Μιλώντας στο δίκτυο «Φρανς Ιντέρ», ο νέος πρωθυπουργός Εντουάρντ Φιλίπ - που ο Μακρόν διόρισε στη θέση χωρίς ακόμα να έχει αποχωρήσει από τους Ρεπουμπλικάνους, όπου ανήκε για χρόνια - υπερασπίστηκε το νέο σχήμα από την πλευρά της «εικόνας πολιτικής ανασύνθεσης που αυτή τη στιγμή διεξάγουμε». Αυτή η κυβέρνηση διαμορφώθηκε «για να διαρκέσει», εξήγησε, και αφού τόνισε τη σημασία να δοθεί και η μάχη των επικείμενων βουλευτικών εκλογών, συμπλήρωσε: «Η κυβέρνηση βρίσκεται εδώ για να κυβερνήσει, για να προετοιμάσει την ανάκτηση (της χώρας), για να ενσαρκώσει κάτι σημαντικό, για να εγκαινιάσει μια σειρά προγράμματα».

«Ανασύνθεση» και «αποτελεσματικότητα»

Η ανακοίνωση του Υπουργικού Συμβουλίου προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, καταρχήν στους Ρεπουμπλικάνους, που ένιωσαν ακόμα πιο στενό το «μαρκάρισμά» τους από το REM. Φάνηκε καθαρά πως ενόψει και των βουλευτικών εκλογών (των οποίων ο α' γύρος γίνεται στις 11 Ιούνη) θα προστεθεί νέα ορμή στην «ανασύσταση» του φιλελεύθερου χώρου. Για παράδειγμα, στις αρχές της βδομάδας, κυκλοφόρησε κείμενο που υπέγραφαν πάνω από 170 σημαντικά στελέχη των LR, καλώντας σε συστράτευση με τη νέα κυβέρνηση μπροστά και στις νέες εκλογές.

Από την άλλη πλευρά, δυνάμεις όπως η οπορτουνιστική «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν - Λικ Μελανσόν (που στις προεδρικές εκλογές ήταν υποψήφιος με τη στήριξη και του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ) διαμηνύουν την ετοιμότητά τους να γεμίσουν «κενά» που τυχόν θα μεγαλώσουν μετά τη συσπείρωση ευρέων σοσιαλδημοκρατικών και φιλελεύθερων δυνάμεων στο REM. Χωρίς περιστολές, ο Μελανσόν είπε ότι επιθυμεί να «αντικαταστήσει» το PS.

Πάντως, η αστική αρθρογραφία έδινε σαφές μήνυμα: Είτε διαπιστώνοντας «για πρώτη φορά τέτοιο πλουραλισμό σε κυβέρνηση» («Λε Μοντ»), είτε μιλώντας για «ανασύνθεση που συμβολίζει την αποτελεσματικότητα» («Λεζ Εκό»), είτε επισημαίνοντας ότι κρίσιμο θέμα είναι τι θα γίνει όταν θα έρθουν οι επόμενες «μεταρρυθμίσεις» προς έγκριση και αν τα κόμματα θα προσφέρουν την απαιτούμενη («για τη χώρα») υπευθυνότητα και θα τις στηρίξουν.

Αλλά και στη χώρα μας, διευρύνθηκε μια κουβέντα ουσιαστικά για το πόσο αποφασιστικά το σύστημα θα κατορθώσει να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να διαμορφώσει σχήματα ικανά να εκπληρώσουν «δύσκολες αποστολές».

«Προ έξι μηνών, μια τέτοια εξέλιξη (σ.σ. η επιτυχία του Μακρόν) δεν θα προβλεπόταν, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά ένα σχετικά νέο πρόσωπο στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, που αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος. Αποδεικνύει πως υπάρχει πρόσφορο έδαφος για αλλαγή στη Γαλλία και διάθεση για εποικοδομητικές αλλαγές ενάντια στο κατεστημένο.... Ο κ. Μακρόν - και όλη η ΕΕ - θα πρέπει να αξιοποιήσει την εκλογική νίκη του. Αντίθετα με τον προκάτοχό του, Φρανσουά Ολάντ, ο κ. Μακρόν έχει λάβει ξεκάθαρη εντολή να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Και ένα σοβαρό μεταρρυθμιστικό έργο στη Γαλλία θα πείσει το Βερολίνο να είναι πιο συγκαταβατικό απέναντι στο Παρίσι και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους μετά τις γερμανικές εκλογές, αυτόν τον Σεπτέμβριο», έγραφε στις 9 Μάη στην «Καθημερινή» ένα στέλεχος της γερμανικής τράπεζας «Μπέρενμπεργκ».

Αλλά και σε διαδικτυακά πολιτικά Μέσα, αποτυπώθηκε το ενδιαφέρον με το οποίο παρακολουθείται το «πείραμα Μακρόν», καλλιεργώντας προσδοκίες και σε άλλες χώρες: «Η κεντρώα σύνθεση ως κανιβαλισμός των Σοσιαλιστών και των Ρεπουμπλικάνων είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει πολιτικό κενό που θα καλυφθεί στα δεξιά και στα αριστερά της παράταξης Μακρόν από πιο ριζοσπαστικοποιημένα πολιτικά μορφώματα. Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου θα ξεκαθαρίσει το στίγμα της εκλογής Μακρόν στην Προεδρία αν ήταν "όχι" στη Λεπέν ή "ναι" στην υπέρβαση και στον μεταρρυθμιστικό εκσυγχρονισμό». Με βασικό ζητούμενο την απρόσκοπτη προώθηση των αναδιαρθρώσεων που απαιτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, εκφράστηκε - θα μπορούσε να πει κανείς - απογοήτευση που ένας «Μακρόν» δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα στη χώρα μας. «Οπως και οι κήποι στο Παλάτι των Βερσαλλιών, η γαλλική κυβέρνηση που αποκάλυψε ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν την Τετάρτη διακρίνεται από μια συμμετρία που πλησιάζει την τελειότητα. Υπάρχει μια εντυπωσιακή ισορροπία ανάμεσα στους μετριοπαθείς δεξιούς, τους κεντρώους, τους ανεξάρτητους και τους μετριοπαθείς αριστερούς. Μια ισορροπία ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες και μια ισορροπία ανάμεσα στα νιάτα και στην εμπειρία. Μην έχετε καμία αμφιβολία, ο κ. Μακρόν σκοπεύει να κυβερνήσει από το κέντρο, αν και από ένα μεταρρυθμιστικό, πειθαρχημένο κέντρο, όχι έναν κουρασμένο, άμορφο μεσαίο χώρο».

Αλλά και η γνωστή «ναυαρχίδα» των αστικών ΜΜΕ, το «Βήμα», απηύθυνε στις 14 Μάη έκκληση να είμαστε «Ενωμένοι κατά του λαϊκισμού» και τόνιζε: «Οι εκλογές στη Γαλλία και η εξαφάνιση του Σοσιαλιστικού Κόμματος περνάει σαφές μήνυμα στην Αθήνα ότι ακόμη και για τους παραδοσιακούς πολιτικούς σχηματισμούς δεν υπάρχει μέλλον αν δεν έχουν κάτι καινούργιο να πουν κι αν δεν βγάλουν μπροστά νέα άφθαρτα πρόσωπα. Μάλιστα το νέο πολιτικό δίπολο που δημιουργείται διεθνώς - όπως έδειξε η επικράτηση Μακρόν - δεν είναι διαχωρισμός μεταξύ Δεξιάς - Αριστεράς, ο οποίος γίνεται δυσδιάκριτος με την επικράτηση πλέον των κανόνων της αγοράς παντού. Τα όρια μεταξύ προόδου και συντήρησης επανατοποθετούνται στη διαχωριστική γραμμή λαϊκισμού και δημοκρατίας».

Επικίνδυνα ψευτοδιλήμματα

Γενικότερα, τα αστικά επιτελεία της χώρας μας αξιοποιούν την ανάδειξη Μακρόν στη γαλλική ηγεσία και τη δυναμική εμφάνιση του κόμματός του για να προωθήσουν τις δικές τους αντιλαϊκές προτεραιότητες: Είτε αυτές αφορούν ουσιαστικά προτροπές για τη δημιουργία ενός «μεταρρυθμιστικού κέντρου», ώστε να προχωρήσουν γρήγορα όσες ανατροπές έχουν καθυστερήσει, είτε αυτές αφορούν προσδοκίες από τις «αλλαγές» στην ΕΕ που θα προωθήσει η νέα γαλλική κυβέρνηση και μια ευνοϊκή επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους.

Από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, όλες αυτές οι προσδοκίες είναι κάλπικες. Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει τελικά, οι μεθοδεύσεις που θα ενταθούν μετά και από τις ανακατατάξεις στον πολιτικό χάρτη της Γαλλίας (παράλληλα με άλλες, σε Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία κ.α.) αφορούν το πώς θα εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα γενικά συμφέροντα της αστικής τάξης της κάθε χώρας στον ανταγωνισμό με άλλες, την ώρα που βεβαίως ενυπάρχουν και η ενδοαστική αντιπαράθεση και οι διεργασίες. Τα λαϊκά στρώματα τίποτα θετικό δεν έχουν να περιμένουν από κανένα αστικό σχήμα ή επιτελείο, «νέο» ή παλιό.

Αλλωστε, και η «εναλλακτική» κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν έστειλε καθαρά μηνύματα ότι θα πρωτοστατήσει σε νέες αντιλαϊκές επιθέσεις. Η εμφάνιση του νέου Προέδρου σε στρατιωτικό όχημα τη μέρα της ορκωμοσίας του, η επίσκεψη των στρατευμάτων που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Αφρική, οι επισημάνσεις περί «ισχυρής Γαλλίας» που «χρειάζεται ο κόσμος», προμηνύουν ενεργότερη ανάμειξη στους φονικούς για τους λαούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Αλλά και στο εσωτερικό, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε πως πρώτιστο μέλημά της είναι μια νέα εργασιακή «μεταρρύθμιση», που θα διασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία στη μεγαλοεργοδοσία να τσακίζει μισθούς και να σμπαραλιάζει ωράρια και δικαιώματα.

Τέτοιες είναι οι «εναλλακτικές» που ανθίζουν μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα: Σωτήριες για το κεφάλαιο, ολέθριες για το λαό. Τα λαϊκά στρώματα επίσης δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα νέων υποτίθεται «αριστερών» σοσιαλδημοκρατικών σχημάτων, τύπου «Ανυπότακτη Γαλλία», που θα παίξουν το ρόλο του αναχώματος για να ανακοπεί η ταξική σύγκρουση. Καθήκον και στη Γαλλία, των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων, των κομμουνιστών που έβγαλαν συμπεράσματα από τον εκφυλισμό του συμβιβασμένου Γαλλικού ΚΚ, είναι να δυναμώσει η σύγκρουση συνολικά με τη στρατηγική του κεφαλαίου.


Α.Μ

ΣΟΥΗΔΙΑ
«Σφραγίζονται» μαιευτικές κλινικές, αρχίζουν μαθήματα για γέννα στο αυτοκίνητο!

Στο έδαφος των περικοπών, της μείωσης του «κόστους» για το αστικό κράτος και των ιδιωτικοποιήσεων «ξεφυτρώνουν» αναχρονιστικές αντιλήψεις

Από διαδήλωση κατά του κλεισίματος της μαιευτικής κλινικής στο Σολέφτεο
Από διαδήλωση κατά του κλεισίματος της μαιευτικής κλινικής στο Σολέφτεο
Οι περικοπές στις δαπάνες Υγείας ...«εμπνέουν ιδέες» που μας γυρίζουν έναν αιώνα πίσω, όπως η γέννα στο σπίτι ή ακόμη και στο αυτοκίνητο, αν η γυναίκα δεν προλάβει να φτάσει έγκαιρα στο νοσοκομείο. Στη Σουηδία, τη χώρα που προβάλλεται σαν «πρότυπο» καπιταλιστικής ανάπτυξης «φιλικής» προς τον άνθρωπο, τα τελευταία χρόνια οι μαιευτικές κλινικές έχουν μειωθεί εξαιτίας της συγχώνευσης νοσοκομείων κι επομένως της κατάργησης τμημάτων, κλινικών και κρεβατιών. Ενδεικτικά, στη Στοκχόλμη λειτουργούν μόνο 2 μαιευτικές κλινικές σε δύο δημόσια νοσοκομεία...

Ετσι, πολύ συχνά οι γυναίκες εξωθούνται σε άλλη πόλη ή σε άλλον νομό για να γεννήσουν, ανάλογα με το πού θα βρουν κενή θέση σε μαιευτική κλινική, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τη δική τους και του εμβρύου. Εξίσου μεγάλο κίνδυνο διατρέχουν και άλλα επείγοντα περιστατικά, καθώς οι αποστάσεις ανάμεσα στα νοσοκομεία είναι μεγάλες, ιδιαίτερα στη Βόρεια Σουηδία. Για παράδειγμα, οι πόλεις Ουψάλα και Ούμεο βρίσκονται σε απόσταση 1.000 χλμ. και αν κάποιος μένει ανάμεσα στις δυο πόλεις θα πρέπει να διανύσει έως και 500 χλμ. για το κοντινότερο νοσοκομείο! Στη Βόρεια Σουηδία, για μια έκταση σχεδόν όσο ολόκληρη η Ελλάδα, υπάρχουν 3 μαιευτικές κλινικές σε τρία νοσοκομεία.

Γέννησε στο δρόμο για το νοσοκομείο

Το οξυμένο αυτό πρόβλημα ήρθε στην επιφάνεια πριν από λίγους μήνες, όταν έκλεισε η μαιευτική πτέρυγα του νοσοκομείου στο Σολέφτεο στη Βόρεια Σουηδία, προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις. Η απόφαση πάρθηκε από το Περιφερειακό Συμβούλιο για λόγους κόστους, επειδή, όπως εξήγησε, η πρόσληψη του αρμόδιου προσωπικού ήταν αδύνατη και με το κλείσιμο θα εξοικονομούσαν 15 εκατ. κορόνες (1,7 εκατ. δολάρια). Μάλιστα, η πρόεδρος της υγειονομικής και ιατρικής επιτροπής του τοπικού συμβουλίου, Εύα Μπακ, επικαλέστηκε «εμπεριστατωμένες έρευνες που δείχνουν ότι οι ασθενείς δεν εκτίθενται σε κίνδυνο».

Ούτε ένας μήνας δεν πέρασε από το κλείσιμο της μαιευτικής κλινικής στο Σολέφτεο και στα τέλη του Φλεβάρη μια γυναίκα γέννησε στο αυτοκίνητο στο δρόμο για το νοσοκομείο, αναφέρει η σουηδική ειδησεογραφική ιστοσελίδα «The Lokal». Μετά το «λουκέτο» στο Σολέφτεο, οι γυναίκες της περιοχής μπορούν να γεννήσουν είτε στο Ερνσελντσβίκ, είτε στο Ζάντσβαλ, δηλαδή περίπου 100 χλμ. μακριά. Το ζευγάρι δεν πρόλαβε να φτάσει έγκαιρα στο Ερνσελντσβίκ κι έτσι η γυναίκα γέννησε στο αυτοκίνητο περιγράφοντας την εμπειρία της με ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης σαν «εφιαλτική»: «Εμείς που δεν ζούμε σε μεγάλες πόλεις, δεν αξίζουμε κάτι καλύτερο από αυτό;», έγραψε.

Τελικά, κάτω από την πίεση των αντιδράσεων, η κυβέρνηση υποσχέθηκε μια έκτακτη επιχορήγηση 500 εκατ. κορόνες (57 εκατ. δολάρια) για τον τομέα της μητρότητας, όμως δεν είναι αρκετή για να ανοίξει ξανά η μαιευτική κλινική στο Σολέφτεο. Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ το συνολικό αυτό ποσό θα κατανεμηθεί σε ολόκληρη τη χώρα, καθώς τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι περιπτώσεις εγκύων που διώχνονται από νοσοκομεία, επειδή δεν βρίσκουν κενή θέση.

Παράλληλα, οι περικοπές στην Υγεία και στον τομέα της μητρότητας «γέννησαν» μια ιδέα που εμφανίζεται σαν «απάντηση» σε αυτήν την κατάσταση και παραπέμπει σε περασμένους αιώνες, όταν η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης δεν είχε σημειώσει αντίστοιχη πρόοδο. Δυο μαίες - η μία εργαζόταν στην μαιευτική κλινική που έκλεισε - ξεκίνησαν να παραδίδουν μαθήματα τοκετού σε μέλλοντες γονείς, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο μιας γέννας στο αυτοκίνητο ή στο σπίτι.

«Αν σκεφτείς ότι η κοντινότερη μαιευτική πτέρυγα σε νοσοκομείο είναι στα 120 - 200 χλμ., ότι μπορεί να είναι νύχτα, χειμώνας ... οτιδήποτε θα μπορούσε να συμβεί στο δρόμο. Ενα ατύχημα ή να χαλάσει το αυτοκίνητο. Πρέπει να είναι κανείς έτοιμος για το χειρότερο ενδεχόμενο, ακόμη κι αν είναι πολύ πολύ ασυνήθιστο», ανέφερε στη «The Lokal» η επικεφαλής των μαθημάτων, Στίνα Νέσλουντ.

Το κράτος στη Σουηδία - και αλλού - προετοιμάζει καιρό πριν το έδαφος των περικοπών «δουλεύοντας», μέσω «ανεξάρτητων οργανώσεων», με καμπάνιες, μαρτυρίες κ.λπ., επιχειρήματα και αντιλήψεις, όπως ότι η γέννα στο σπίτι είναι μια «ανεπανάληπτη εμπειρία», ότι με αυτόν τον τρόπο η γυναίκα βιώνει τον «απόλυτα φυσιολογικό τοκετό» «έξω από τον ψυχρό χώρο ενός νοσοκομείου» κ.ά. Τέτοιες αντιλήψεις και «κινήματα» ξεπηδούν σε πολλές χώρες, ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες και φυσικά σχετίζονται άμεσα με τη μείωση του «κόστους» της υγειονομικής φροντίδας για το κράτος.

Τοπική φορολογία και συμμετοχές «χρηματοδοτούν» την Υγεία

Ολα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν για τη Σουηδία είναι οι επιπτώσεις της κρατικής υποχρηματοδότησης για τις υπηρεσίες Υγείας. Για την ακρίβεια, στη Σουηδία την ευθύνη για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν την έχει το κράτος, αλλά τα Περιφερειακά Συμβούλια και σε ορισμένες περιπτώσεις οι δημοτικές αρχές. Πρόκειται για πολιτικά όργανα που εκλέγονται από τους κατοίκους των Περιφερειών κάθε τέσσερα χρόνια την ίδια μέρα με τη διεξαγωγή των εθνικών βουλευτικών εκλογών.

Δεν υπάρχει σταθερή, πλήρης και επαρκής κρατική χρηματοδότηση των υπηρεσιών Υγείας. Αντίθετα, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χρηματοδοτείται βασικά από τα Περιφερειακά Συμβούλια μέσω της τοπικής φορολογίας και με απευθείας πληρωμές - συμμετοχές από τους ασθενείς. Η κυβέρνηση δίνει μόνο ορισμένες έκτακτες επιχορηγήσεις, που όπως προκύπτει και από το παραπάνω παράδειγμα στον τομέα της μητρότητας, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Ο στόχος είναι κοινός για όλα τα καπιταλιστικά κράτη: Το κόστος και η ευθύνη για τις υπηρεσίες Υγείας να μεταφέρονται από το κράτος στις «πλάτες» των ασθενών, ώστε το κράτος να εξοικονομεί περισσότερα για την ανταγωνιστικότητα και τις επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων.

Προχωρούν οι ιδιωτικοποιήσεις

Παράλληλα με την υποχρηματοδότηση της Υγείας και τις περικοπές, στη Σουηδία έχουν αυξηθεί ραγδαία, ιδιαίτερα από το 2010 οι ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία και πλέον μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι δραστηριοποιούνται στον τομέα. Αυτή η ιδιωτικοποίηση των δομών και υπηρεσιών Υγείας από το σουηδικό κράτος έδωσε ώθηση στην καπιταλιστική οικονομία της χώρας, αναφέρουν οικονομικοί αναλυτές. Ομως, οι συνέπειες για τους ασθενείς είναι λιγότερες και πιο υποβαθμισμένες υπηρεσίες. Πλέον πολύ συχνά τα Περιφερειακά Συμβούλια αγοράζουν υπηρεσίες Υγείας από ιδιωτικές εταιρείες, συνάπτοντας συμφωνίες όπου οι ασθενείς καλύπτονται από τους ιδιώτες με τους ίδιους κανόνες και τις ίδιες πληρωμές που ισχύουν στις τοπικές δημοτικές υπηρεσίες. Ετσι, μεγάλο μέρος των υπηρεσιών Υγείας χρηματοδοτείται από τα Περιφερειακά Συμβούλια, αλλά παρέχεται από ιδιωτικές εταιρείες. Εκατοντάδες Κέντρα Υγείας έχουν ανοίξει από επιχειρήσεις, οι οποίες επιλέγουν τις πλουσιότερες αστικές περιοχές, όπου το κέρδος είναι μεγαλύτερο και πιο εξασφαλισμένο.

Τα τοπικά Περιφερειακά Συμβούλια δεν μπορούν να καθορίσουν ούτε τον αριθμό των επιχειρήσεων Υγείας που θα χρηματοδοτηθούν από τους τοπικούς φόρους, ούτε τον τόπο που θα εγκατασταθούν αυτές οι χρηματοδοτούμενες υπηρεσίες. Αυτά καθορίζονται από τις ιδιωτικές εταιρείες στη βάση της κερδοφορίας τους και όχι ανάλογα με τις ανάγκες για υπηρεσίες Υγείας. Ετσι, οι ανισότητες βαθαίνουν.

«Καπιταλισμός, όχι αλτρουισμός»

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του «Σαντ Γιόραν» στη Στοκχόλμη, ενός εξαώροφου νοσοκομείου που το έκλεισε το κράτος πριν από περίπου 5 χρόνια και αμέσως ανέλαβε να το λειτουργεί ο μονοπωλιακός κολοσσός στον τομέα της Υγείας «Capio» (ο μονοπωλιακός όμιλος «εμπορεύεται» υπηρεσίες Υγείας σε Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία). Ο ίδιος όμιλος δραστηριοποιείται στη Σουηδία λειτουργώντας πλέον πάνω από εκατό δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, κέντρα φυσικοθεραπείας και αποκατάστασης, υπηρεσίες ψυχιατρικής, δυο τοπικά νοσοκομεία, το νοσοκομείο «Σαντ Γιόραν», όπου λειτουργεί και τμήμα επειγόντων περιστατικών. Για όλες αυτές τις υπηρεσίες χρηματοδοτείται από τη φορολογία των κατοίκων και από απευθείας πληρωμές από τους ασθενείς.

Ταυτόχρονα, επιδιώκει να πολλαπλασιάσει τα κέρδη του μέσα από τις περικοπές. Δήλωνε κυνικά στον «Γκάρντιαν» τον Δεκέμβρη του 2012 ο πρόεδρος του σουηδικού τμήματος της «Capio», Τόμας Μπέργκλουντ: «Οι επιχειρήσεις λειτουργούν στον καπιταλισμό όχι με αλτρουισμό. Μόλις πήραμε τη διοίκηση του νοσοκομείου (σ.σ. Σαντ Γιόραν) και πρέπει να μειώσουμε τα λειτουργικά κόστη κατά 120 εκατ. κορόνες (11,2 εκατ. λίρες) μέσα σε 10 χρόνια. Αν δεν συνεχίσουμε να μειώνουμε το κόστος, το κέρδος μας χάθηκε».

Μείωση του κόστους λειτουργίας σημαίνει «οικονομία» στο προσωπικό, χειρότερες εργασιακές σχέσεις και συνθήκες νοσηλείας. Είναι το ...μέλλον που ετοιμάζουν οι αστικές τάξεις για τα λαϊκά στρώματα, σε μια περίοδο που με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορούν να λύσουν πολλά προβλήματα, αλλά γι' αυτό μπαίνουν «φρένο» οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Και η περίπτωση της Σουηδίας, δείχνει ότι ο αγώνας του εργατικού λαϊκού κινήματος πρέπει να στοχεύσει στον πυρήνα του προβλήματος, δηλαδή στην ανάγκη ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος που έχει ως κριτήριό του το κέρδος και το πέρασμα σε μια ανώτερη κοινωνική οργάνωση, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, επιστημονικό πανεθνικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό που έχει στόχο την ικανοποίηση των αναγκών των παραγωγών όλου του κοινωνικού πλούτου.


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ