Συγχαρητήρια στον Ολάντ έδωσε, με σχετικό τηλεγράφημα, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης, αναφέροντας: «Η νίκη σας, σε τούτη τη στιγμή της ευρωπαϊκής κρίσης, δίνει ελπίδα στο γαλλικό λαό και στους λαούς της Ευρώπης, όπου ανήκει και ο ελληνικός Λαός... Με τη δράση σας μπορείτε να ανοίξετε ένα νέο δρόμο για την Ευρώπη. Μοιραζόμαστε το ευρωπαϊκό σας σχέδιο για μια Ευρώπη της κοινωνικής αλληλεγγύης και της οικονομικής ανάπτυξης».

Προφανώς δεν είναι βαθιά νυχτωμένοι ούτε στη ΔΗΜΑΡ ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ όταν ισχυρίζονται ότι ο Ολάντ θα φέρει τα πάνω κάτω στην ΕΕ. Εφευρίσκουν ανύπαρκτους συμμάχους των λαών προκειμένου να πατήσει η ανεδαφική τους πρόταση ότι μια φιλολαϊκή πολιτική είναι εφικτή επειδή τάχα αλλάζουν οι συσχετισμοί στην ΕΕ. Ο ίδιος ο Ολάντ έχει ήδη κάνει σαφές ότι μέλημά του είναι να αποσπάσει ό,τι περισσότερο μπορεί για την αστική τάξη της χώρας του. Κοινώς ότι δε δίνει δεκάρα τσακιστή για το λαό ούτε της Γαλλίας ούτε καμιάς άλλης χώρας. Το σχέδιό του, που συμμερίζεται η ΔΗΜΑΡ, έχει ένα σκέλος: Την ανάπτυξη για τα γαλλικά μονοπώλια, τα κέρδη τους, την ανταγωνιστικότητά τους. Αν αυτή μπορεί να γίνει με κοινωνική αλληλεγγύη είναι κάτι που έχει ήδη φανεί. Ανάπτυξη υπήρξε και όσο μεγάλωνε τόσο μεγάλωνε και η εκμετάλλευση του λαού και ερχόταν κοντύτερα η κρίση.

Ρόλο για το ΠΑΣΟΚ στο υπό διαμόρφωση αστικό σκηνικό που καθορίζεται από το νέο δίπολο «κεντροδεξιά - κεντροαριστερά» αναζητούν τα επιτελεία της πλουτοκρατίας, μετά την καταβαράθρωση των εκλογικών ποσοστών του. Τα προχτεσινά «Νέα» λοιπόν «βλέπουν» για το ΠΑΣΟΚ το ρόλο ενός «τρίτου πόλου» που θα παίζει ουσιαστικά το ρόλο «μπαλαντέρ» είτε σε κυβερνήσεις κεντροδεξιάς είτε σε κυβερνήσεις κεντροαριστεράς. «Ενδεχομένως ανοίγει χώρος για τον τρίτο πόλο, τον οποίο σε αυτή τη συγκυρία εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ», σημειώνει στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα, η οποία στηρίζει την εκτίμησή της αυτή στην πρόβλεψη ότι «μετά τις εκλογές του Ιουνίου, η Ελλάδα θα έχει κυβέρνηση - κανένα κόμμα δεν αντέχει να χρεωθεί δεύτερη αποτυχία ως προς αυτό», αλλά και στη βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση αυτή «θα είναι κυβέρνηση συνεργασίας». Θεωρώντας επίσης δεδομένο ότι «η κυβέρνηση που θα προκύψει θα προχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου», επιφυλάσσει στο ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του δικαιωματικά ρόλο σε μια τέτοια κυβέρνηση επειδή «ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι ο μόνος που διαθέτει τη σχετική εμπειρία»... Τα επιτελεία της αστικής τάξης τη δουλειά τους κάνουν και προσπαθούν να αναδιατάξουν το πολιτικό σύστημα και το προσωπικό της πλουτοκρατίας. Ο λαός δεν πρέπει να τρέφει ψευδαισθήσεις ούτε να πέφτει στις νέες παγίδες που του στήνουν. Δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα, αν δε σαρώσει συνολικά την πολιτική και οικονομική εξουσία της πλουτοκρατίας. Το νέο δίπολο «δεξιά ή αριστερά» ή ο «τρίτος πόλος» είναι στην απέναντι όχθη και από αυτή την άποψη η προσοχή του πρέπει να στραφεί στο πόσο μεγάλο θα είναι το αντίπαλο δέος, δηλαδή η λαϊκή συμμαχία ανατροπής με μπροστάρη το ΚΚΕ.

Οι εργοδότες φαίνεται ότι δεν έχουν κανένα λόγο πλέον να κρατούν έστω και τα προσχήματα. Ετσι λοιπόν εργοδότης δημοσιεύει αγγελία σε εφημερίδα της Βορείου Ελλάδος με την οποία ζητά άτομο για εργασία με ειδίκευση, συγκεκριμένες γνώσεις για γραμματειακή υποστήριξη, με 4ωρη απασχόληση, χωρίς ασφάλεια (!!), όπως καθαρά και δημόσια δηλώνει, και με μισθό 350 ευρώ! Βεβαίως, το γεγονός εξηγείται καθώς με κοντά στο 1,5 εκατομμύριο άνεργους στη χώρα, με ένα πλήρες αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο στα χέρια τους και με όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα να τους κάνουν πλάτες, δεν έχουν κανένα άγχος και κανένα λόγο οι εργοδότες να μην επιχειρούν να επιβάλλουν ό,τι θέλουν. Δηλαδή, όσο το δυνατόν πιο φτηνό εργατικό δυναμικό που να παράγει όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος για τις επιχειρήσεις. Επειδή αυτή η περίπτωση δεν είναι η μοναδική και δε θα είναι η τελευταία καθώς η απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, η δουλειά με μισθούς ψίχουλα και τσαλαπατημένα δικαιώματα παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας, οι εργαζόμενοι έχουν μια επιλογή: να τσακίσουν με την οργάνωση και την πάλη τους όλους αυτούς, δηλαδή κυβέρνηση εργοδοσία, ΕΕ και τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους δορυφόρους, που έχουν βάλει και συνεχίζουν να βάζουν πλάτη για την ικανοποίηση των συμφερόντων της εργοδοσίας σε βάρος της ζωής τους.

Διάφορα ερωτήματα είχαν τεθεί και στον ίδιο το συγγραφέα από το φιλικό του περιβάλλον. Πώς έζησες εκεί; Πείνασες; Δυστύχησες, σε παρακολουθούσε η αστυνομία ή όλα αυτά είναι υπερβολές;

Ερωτήματα όπως: Ποια ήταν η καθημερινότητα στη Σοβιετική Ενωση; Ποια χώρα ήταν αυτή; Πώς ζούσαν άραγε οι απλοί άνθρωποι; Τέτοια ερωτήματα, με ορισμένη δυσπιστία, έθετε και ο ίδιος ο συγγραφέας όταν βρέθηκε στη Σοβιετική Ενωση το 1968.

Δυο δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση και σε συμβολικό επίπεδο της διαδικασίας αντεπαναστατικών ανατροπών και καπιταλιστικής παλινόρθωσης το 1991 και με την αστική προπαγάνδα να οργιάζει πως είναι έγκλημα να ζουν οι εργάτες χωρίς καπιταλιστές, είναι εύλογο στους εργαζόμενους και στη νεολαία να γεννιούνται ερωτήματα με τα οποία ασχολείται ο συγγραφέας.

«Με το χέρι στην καρδιά» ο συγγραφέας δίνει ολοζώντανες πολλές πλευρές και απαντήσεις για την καθημερινότητα στη Σοβιετική Ενωση. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η οργή των εργαζομένων, που πιέζουν από κάτω οδήγησε την συμβιβασμένη ηγεσία της Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων της Τσεχίας και της Μοραβίας (CMKOS) - που χρόνια συμμετέχει στο λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» - να εξαγγείλει για την ερχόμενη Τρίτη πορεία διαμαρτυρίας με σύνθημα «σταματήστε την κυβέρνηση». Τα κύρια αιτήματα που προβάλλονται είναι να μην εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα, να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, καθώς η ηγεσία της CMKOS προσβλέπει και στην αύξηση της εκλογικής επιρροής του «αντιπολιτευόμενου» Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, το οποίο στηρίζει.

Παρόμοια μαζική συγκέντρωση είχε πραγματοποιηθεί στις 21 Απρίλη στη Πράγα με τη συμμετοχή 120.000 ανθρώπων, με δυναμική παρουσία και των δυνάμεων των κομμουνιστών στην χώρα. Στις 30 Μάη, η Ενωση Συνταξιούχων οι οποίοι έχουν πληγεί σφοδρά μετά από την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Τσεχοσλοβακία, έχει καλέσει για πρώτη φορά στα χρονικά τα μέλη της σε πανεθνική κινητοποίηση ενάντια στο «πάγωμα» των συντάξεων, στη μείωση των επιδομάτων στέγασης και στην αύξηση των φόρων σε όσους συνταξιούχους αναγκάζονται να εργάζονται. Ο τσεχικός λαός αρχίζει να αντιδρά στην βαρβαρότητα που προσπαθούν να του επιβάλλουν οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι.