Προσπαθούμε από το σύνολο των Θέσεων να αφομοιώσουμε, σε πρώτη φάση, τα πιο ουσιώδη από κάθε κείμενο στη διαλεκτική τους ενότητα.

Τα κείμενα των Θέσεων δεν είναι μιας χρήσης. Θα πρέπει να τα έχουμε μπροστά μας και να επανερχόμαστε διαρκώς καθώς αυτά θα αποτελέσουν ντοκουμέντα του Συνεδρίου με τις απαραίτητες τελικές διευκρινίσεις και συμπληρώσεις.

Από την άποψη αυτή, χρειάζεται στη φάση της συζήτησης των Θέσεων να μη λυπηθούμε χρόνο και κόπο στη μελέτη τους.

Χρειάζεται αυξημένο κριτικό και αυτοκριτικό πνεύμα, μολύβι και χαρτί ώστε να συμφωνήσουμε επί της ουσίας για την ορθότητα ή μη των ζητημάτων που βάζουν οι Θέσεις. Να εμβαθύνουμε σε όλα τα ζητήματα βάζοντας αρκετά «γιατί».

Γιατί η ΚΕ βάζει έτσι το ένα ή το άλλο ζήτημα σε κάθε κεφάλαιο και στη συνέχεια να προσπαθούμε να δούμε πώς αυτά θα προχωρήσουν στην πράξη. Παραπέρα να δούμε τη δική μας θέση μέσα από τις Θέσεις τόσο από άποψη γνώσεων όσο και από άποψη ποιοτικής δουλειάς και κατά συνέπεια τι και πώς πρέπει να αλλάξουμε, να βελτιώσουμε, να δούμε τη δική μας ευθύνη.

Η ΚΕ με τις Θέσεις δεν αρκείται σε έναν συνηθισμένο απολογισμό δράσης, δεν εφησυχάζει σε όποιες επιτυχίες και κατακτήσεις έχει το Κόμμα.

Με ανησυχία, ευθύνη αλλά μαχητικά θέτει για συζήτηση μπροστά σε όλο το Κόμμα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το ίδιο, ως επιτελείο. Θέτει προς κατάκτηση μεγάλους στόχους και καθήκοντα όπως απαιτούν η αποστολή του, οι σύνθετες και δύσκολες συνθήκες που έχουμε μπροστά μας.

Δεν υποτιμάει η ΚΕ τις βάσεις και τα θεμέλια που έχουμε βάλει με πολύ κόπο και πολλή δουλειά εδώ και 30 χρόνια, αλλά και δεν υποτιμάει επίσης τα βαρίδια που παραμένουν και δυσκολεύουν ή δεν διασφαλίζουν την απρόσκοπτη επαναστατική συνέχεια του Κόμματος. Και αυτά τα βαρίδια είναι οι καθυστερήσεις στην αντιστοίχιση της επαναστατικής θεωρίας με την επαναστατική πράξη, που αφορούν την καθοδήγηση, τη λειτουργία των Οργάνων, την πολιτική δράση και τη δράση στο μαζικό κίνημα, την κομματική οικοδόμηση.

Ας πάρουμε ορισμένα παραδείγματα.

Στη θέση 11 του πρώτου κειμένου αναφέρεται: «Σε αυτές τις συνθήκες παρουσιάζεται μαζικά το φαινόμενο ο νέος κομμουνιστής και η νέα κομμουνίστρια να μη διαθέτουν αρκετά ισχυρό μαρξιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο κι ένα ευρύ μορφωτικό πολιτιστικό επίπεδο (...) Αυτό ασφαλώς είναι αποφασιστικής σημασίας καθήκον για την ανάπτυξη της προσωπικής ευθύνης και πρωτοβουλίας και για την ικανότητα διεξαγωγής της διαπάλης στα κινήματα, στα μέτωπα πάλης, με επιχειρήματα και πειστική εκλαΐκευση».

Το πρόβλημα αυτό στη συνέχεια αναλύεται και φωτίζεται από διάφορες πλευρές στο συγκεκριμένο κεφάλαιο αλλά και σε άλλα σημεία των Θέσεων.

Δεν επιτρέπεται αυτό το ζήτημα να το προσπεράσουμε αβασάνιστα. Πρέπει να σταθούμε σε αυτό. Να ερευνήσουμε καταρχήν, με βάση την πείρα μας και τις γνώσεις που έχουμε, αν πράγματι ισχύει σε κάθε Οργάνωση. Να εξακριβώσουμε την έκτασή του, να αναζητήσουμε τους παράγοντες που ευθύνονται και, τέλος, να προβληματιστούμε για την εξάλειψη αυτού του προβλήματος.

Συμφωνία με τις Θέσεις σημαίνει όχι μόνο εμβάθυνση στο συγκεκριμένο πρόβλημα αλλά συνευθύνη για τη λύση του. Κυρίως συνειδητοποίηση για την ποιοτική σημασία αυτού του προβλήματος. Δεν είναι ένα οποιοδήποτε πρόβλημα. Εχει μεγάλη θεωρητική και πρακτική αξία γιατί αφορά άμεσα το χαρακτήρα του Κόμματος και μια από τις βασικές προϋποθέσεις εκπλήρωσης της επαναστατικής του αποστολής.

Είναι σε τελευταία ανάλυση ένα από τα βαρίδια που πρέπει να παραμεριστούν, που δυσκολεύουν ή μπορούν και να υπονομεύσουν μελλοντικά τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος αν δεν συνειδητοποιηθούν και δεν αντιμετωπιστούν αποφασιστικά.

Μέσα στην τρέχουσα φορτωμένη πρακτική δουλειά δεν επιτρέπεται να χάνεται από μπροστά μας η σημασία αυτού του ζητήματος. Ποια είναι αυτή;

Το ΚΚΕ δεν είναι ένα οποιοδήποτε κόμμα. Είναι κόμμα ομοϊδεατών επαναστατών που πάει κόντρα στο ρεύμα, αναμετράται καθημερινά με ισχυρούς πολιτικούς και ταξικούς αντιπάλους και παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού, πράγμα που απαιτεί ενιαία θέληση και δράση. Ενότητα θεωρίας και πράξης, συνειδητή πειθαρχία.

Βασική οργανωτική αρχή είναι η ιδιότητα του μέλους του Κόμματος. Δεν αρκεί το μέλος να αποδέχεται το Καταστατικό και το Πρόγραμμα του Κόμματος, αλλά να είναι και σε θέση να παλεύει για την υλοποίηση του Προγράμματος και να λειτουργεί με βάση το Καταστατικό.

Απαιτείται γι' αυτά να έχει ένα μίνιμουμ προϋποθέσεων και δοκιμασία ως βάση για να μπορεί να εξελίσσεται σε μαχητή του Κόμματος, «ώστε η γραμμή συσπείρωσης για τα οξυμένα προβλήματα να μην επηρεάζεται από την αστική ιδεολογία και προπαγάνδα και τη λογική της αστικής διαχείρισης». Να είναι, με λίγα λόγια, σε θέση να φωτίζει τις αιτίες των προβλημάτων, τα συμφέροντα που συγκρούονται, τη βάση συσπείρωσης και κυρίως τη διέξοδο, τη ριζική λύση.

Επομένως, στην ευθύνη του Κόμματος (ΚΟΒ, καθοδηγητικών οργάνων κ.λπ.) είναι η διαρκής προσπάθεια για την ολόπλευρη θεωρητική, πολιτική, πολιτιστική μόρφωση και εξέλιξη κάθε μέλους.

Δεν επιτρέπεται η υποβάθμιση της ιδιότητας του μέλους του Κόμματος.

Η υποτίμηση του ζητήματος αυτού σημαίνει ότι θα έχουμε Κόμμα πολλών ταχυτήτων. Κόμμα που θα έχει στις γραμμές του δυνάμεις ευάλωτες στην πίεση του αντιπάλου και κενά στην εισχώρηση αστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων.

Με βάση τον χαρακτήρα και τους σκοπούς του ΚΚΕ ο στόχος μας πρέπει να είναι τα μέλη μας να φτάνουν στο ύψος ενός φλογερού και ακλόνητου επαναστάτη σε όλες τις συνθήκες. Φιλοδοξία μας πρέπει να είναι τα μέλη του Κόμματος να εξελίσσονται σε «επαγγελματίες επαναστάτες», με την έννοια ότι η υπόθεση του Κόμματος έχει προτεραιότητα σε σχέση με όλες τις άλλες υποχρεώσεις, επαγγελματικές, οικογενειακές, προσωπικές.

Στη θέση 17 υπογραμμίζεται: «Αποφασιστικός παράγοντας για την προώθηση της στρατηγικής μας μέσα από την καθημερινή δράση είναι να ενισχυθεί το ιδεολογικό στοιχείο στην εσωκομματική και ΚΝίτικη λειτουργία, στη λειτουργία των καθοδηγητικών οργάνων, έτσι ώστε να αναπτύσσεται σωστά η ιδεολογική διαπάλη στο μαζικό κίνημα και βεβαίως στην αυτοτελή δράση του Κόμματος».

Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το παραπάνω ζήτημα πιο συγκεκριμένα. Στη θέση 9 του πρώτου κειμένου αναφέρεται ότι ένας από τους αποφασιστικούς κρίκους «που ανοίγει δρόμο για την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση της πάλης, ανοίγει τη συζήτηση για την αναγκαιότητα της πάλης της εργατικής τάξης για δική της εξουσία (...) είναι το πρόβλημα της ανάδειξης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών».

Θαυμάσιο παράδειγμα αποτελεί ο αγώνας για την προστασία της υγείας του λαού μπροστά στην πανδημία. Το Κόμμα, με τα επιτελεία του, έχει επεξεργαστεί αρκετά ολοκληρωμένα την πολιτική του, γεγονός που επιτρέπει «να γίνεται ακόμα πιο διακριτός στις πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής εργατικής - λαϊκής πρωτοπορίας, ως ο φορέας νέων ιδεών...». Είναι θέμα ελέγχου σε ποιο βαθμό δουλεύουμε σχεδιασμένα με αυτό το πλαίσιο με τις αντίστοιχες προσαρμογές σε κάθε χώρο.

Ας προβληματιστούμε πώς χειριζόμαστε το μεγάλο αυτό ζήτημα που λέγεται «σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες» στην καθημερινή διαφωτιστική δουλειά και στη μαζική πάλη ή πώς πρέπει να το χειριζόμαστε με βάση τον τίτλο του κεφαλαίου των Θέσεων.

Κατά κανόνα, το επαναλαμβάνουμε γενικά ως σύνθημα. Χωρίς βαθύτερη ανάλυση στη συζήτηση, επεξεργασία, εξειδίκευση, σχέδιο δράσης, αναντίστοιχα με τις ξεχωριστές θεωρητικές, ταξικές πολιτικές πλευρές του ζητήματος και το πλαίσιο θέσεων του Κόμματος.

Με βάση τη θεωρία του μαρξισμού ισχυριζόμαστε και αποδείχνουμε ότι οι κοινωνικές ανάγκες απορρέουν και καθορίζονται από το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και το επίπεδο ανάπτυξης του πολιτισμού. Οι ίδιες οι ανάγκες είναι κίνητρο εξέλιξης των παραγωγικών δυνάμεων και του πολιτισμού.

Για παράδειγμα, πριν από κάμποσα χρόνια πολλές γυναίκες γεννούσαν στα χωράφια ή στο σπίτι. Σήμερα αυτό είναι αδιανόητο με το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας, του πολιτισμού. Εχουν αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό που μπορούν να προσφέρουν μια ανώτερη ποιότητα στην προστασία της μητρότητας, του βρέφους, του νηπίου, του παιδιού κ.λπ. Μόνο που στις σημερινές συνθήκες του καπιταλισμού ικανοποιείται αυτή η ανάγκη, όσο ικανοποιείται, με πολύ ακριβό τίμημα γιατί αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, γιατί τα μέσα παραγωγής είναι ατομική ιδιοκτησία.

Είναι ανάγκη σύγχρονη και μπορεί όμως να ικανοποιηθεί.

Η αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στη δυνατότητα και στην πραγματικότητα για να αρθεί απαιτεί συγκρούσεις, ανατροπές και κυρίως άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου η ικανοποίηση των αναγκών του ανθρώπου θα είναι κύριος σκοπός.

Πώς προσεγγίζει η αστική τάξη όλο αυτό το πλέγμα «σύγχρονες ανάγκες».

Αυτές, λένε, καθορίζονται από την αντοχή της οικονομίας, όπου κριτήριο είναι η ανάπτυξη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, ότι η πρόοδος καθορίζεται από το μεγάλωμα της πίτας και τη μεγέθυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με την ενίσχυση του κράτους π.χ. ΣΔΙΤ κ.λπ., όπου όλες οι κοινωνικές ανάγκες γίνονται εμπορεύματα και πηγή αύξησης της κερδοφορίας. Λένε ακόμα ότι η πρόοδος καθορίζεται από τις ατομικές δυνατότητες και τη θέληση κάθε ατόμου από την ανταγωνιστική του θέση. Πρόκειται για θεωρίες και πρακτικές που είναι σε πλήρη αντίθεση με τις πραγματικές ανάγκες εξέλιξης της κοινωνίας.

Εμείς παραπέρα λέμε ότι τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν την πλειοψηφία του λαού δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά κοινωνική ευθύνη. Το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μπορεί να ικανοποιήσει τις πραγματικές ανάγκες. Ομως, για να γίνει αυτό απαιτείται άλλη οργάνωση της κοινωνίας, με την εργατική τάξη στην εξουσία.

Αν δεν ξεκαθαρίζονται οι θεωρητικές και ταξικές ρίζες του προβλήματος δεν μπορούμε να σχεδιάζουμε αποτελεσματική διαφώτιση, ιδεολογική και πολιτική πάλη, μαζικό αγώνα.

Οταν μιλάμε για «σύγχρονες ανάγκες», εννοούμε ένα πλέγμα αναγκών που έχουν ενότητα και βεβαίως ιεράρχηση.

Ενότητα και ιεράρχηση όχι αυθαίρετα, αλλά όπως πραγματικά τα ζουν οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες και τα επιβάλλουν οι εξελίξεις. Κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια, ανεξάρτητα αν μπορεί ή όχι να τις ικανοποιήσει - και δεν μπορεί - δεν σημαίνει ότι δεν αισθάνεται την ανάγκη να έχει περισσότερα πράγματα για όλη την οικογένεια ή δεν έχει προσδοκίες. Αισθάνεται ακριβώς την έλλειψή τους.

Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να ιεραρχούμε αυθαίρετα τις ανάγκες ή με αστικά κριτήρια ή αποσπασματικά. Να περιορίζουμε σε ορισμένα βασικά, π.χ. δουλειά και μεροκάματο.

Το Κόμμα μας, τα επιτελεία του έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην επεξεργασία των θέσεών μας για όλα τα βασικά και μεγάλα εργατικά και λαϊκά προβλήματα, αυτό που ονομάζουμε χάριν συντομίας «σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες».

Το πρόβλημα που αναδείχνουν οι Θέσεις είναι ότι χρειάζεται στα Οργανα, στην ΚΟΒ βαθύτερη, ουσιαστική ιδεολογική συζήτηση για την καλή γνώση των ζητημάτων για να γίνονται αντίστοιχος σχεδιασμός και αποτελεσματική δράση, συσπείρωση δυνάμεων, κατάκτηση κύρους και δύναμης.

Στη βάση της καλής γνώσης των ζητημάτων επεξεργαζόμαστε σωστά και την τακτική μας. Για παράδειγμα, δεν λέμε γενικά να αποκτήσει αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση η πάλη στην Υγεία αλλά λέμε π.χ. να επιταχθεί άμεσα ο ιδιωτικός τομέας Υγείας ως βάση συσπείρωσης στο μαζικό αγώνα κ.λπ.

Στη θέση 27 αναδείχνεται το εξής πρόβλημα: «...η κάθε ΚΟΒ να κατακτά το δικό της σχέδιο δράσης για τη συγκέντρωση δυνάμεων γύρω από το Κόμμα και την πολιτική του, να προσθέτει τη δική της συνεισφορά στην ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας, την ξεχωριστή της ευθύνη για το κέρδισμα της νεολαίας στην επαναστατική πάλη».

Η εκπλήρωση ενός τέτοιου σημαντικού καθήκοντος δεν αφορά κάποιο μακρινό μέλλον αλλά είναι κρίσιμο καθήκον και άμεσο.

Πώς θα γίνει αν δεν είναι ξεκαθαρισμένα ορισμένα θεμελιώδη ζητήματα;

- Οτι οι ΚΟΒ, ΟΒ δεν είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, αλλά το θεμέλιο του Κόμματος.

- Οτι οι ΚΟΒ, ΟΒ ή η κομματική ομάδα ενός συνδικάτου δεν είναι εκτελεστικά όργανα, αλλά επιτελεία μάχης, το Κόμμα στο χώρο τους.

- Οτι δεν είναι διεκπεραιωτές καθηκόντων και αποφάσεων, αλλά οι βασικότεροι κρίκοι σύνδεσης του Κόμματος και της ΚΝΕ με τις πλατιές εργατικές - λαϊκές μάζες και τη νεολαία. Είναι επιτελεία καθοδήγησης, μελέτης της γενίκευσης της πείρας από τη δράση.

Αυτό το επίπεδο πρέπει να κατακτήσουμε και ως καθοδήγηση και ως λειτουργία της κάθε ΚΟΒ, ΟΒ.

Προχωράμε με τη φιλοδοξία ώστε μετά τις συνεδριακές διαδικασίες να ξεκινήσουμε όλοι από άλλη αφετηρία. Να προσπαθήσουμε ουσιαστικά να κατακτήσουμε μια ανώτερη ποιότητα δουλειάς και να μην επανέλθουμε στην πεπατημένη.

Το πακέτο χρηματοδότησης της ΕΕ και η συμμετοχή της Ελλάδας στο Ταμείο Ανάκαμψης είναι συνδεδεμένο με ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, που θα καθορίζει τις μεταρρυθμιστικές και επενδυτικές προτεραιότητες έως το 2026, το οποίο θα πρέπει να υποβάλει κάθε κράτος - μέλος και αποτελεί προϋπόθεση για να προχωρήσει η εκταμίευση της χρηματοδότησης. Το σχέδιο ευθυγραμμίζεται τόσο με τον σχεδιασμό και τις προτεραιότητες της ΕΕ όσο και με τις απαιτήσεις του εγχώριου κεφαλαίου (...)

Η αστική πολιτική, παρά το γεγονός ότι η οικονομία εκτίθεται ακόμη περισσότερο στις διεθνείς αναταραχές, αναδεικνύει την «εξωστρέφεια» ως βασικό μοχλό της εγχώριας οικονομίας, με κεντρικό στόχο να συνδέσει οργανικά και τη βιομηχανική παραγωγή σε αυτήν την κατεύθυνση, με τη «σχετική συμμετοχή των διεθνών εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών στο εθνικό προϊόν».

Η «εξωστρέφεια» του εγχώριου κεφαλαίου εναρμονίζεται με τον βαθμό διεθνοποίησης της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς, τις αυξανόμενες αλληλεξαρτήσεις, τον ιστορικό προσανατολισμό που έχει στις διεθνείς μεταφορές, στον διεθνή τουρισμό και σε ανάλογους μεταποιητικούς κλάδους (Τρόφιμα, Ποτά, Μεταλλουργία κ.ά.).

Το σχέδιο της Επιτροπής Πισσαρίδη αποκαλύπτει ποια θα είναι η επόμενη μέρα της «επιστροφής στην κανονικότητα»: Εφιάλτης για τον λαό, με κλιμάκωση της πολιτικής επιβολής φτηνής εργατικής δύναμης και ολοκλήρωση της επίθεσης στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Παράδεισος για τους μονοπωλιακούς ομίλους, με νέες φοροαπαλλαγές και μέτρα επιτάχυνσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.

(Από τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, δεύτερο κείμενο)

INTIME NEWS

Το «Εθνικό Σχέδιο» αναμένεται να συζητηθεί σε επίπεδο υπουργικού συμβουλίου προς το τέλος του Μάρτη, ενώ μέχρι τις 15 Απρίλη αναμένεται να κατατεθεί με τη μορφή νέας πρότασης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προκειμένου στη συνέχεια να οριστικοποιηθεί και να ξεκινήσουν οι εκταμιεύσεις από το β΄ εξάμηνο του 2021.

Στο επίκεντρο μεταξύ άλλων βρίσκεται η λίστα των έργων που θα ενταχθούν σε αυτό. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα περιλαμβάνονται 150 - 170 έργα και επενδύσεις, ενώ για την ώρα γίνεται ο έλεγχος του κόστους των έργων και των χρονοδιαγραμμάτων για την ολοκλήρωσή τους.

Εν προκειμένω, σύμφωνα με πληροφορίες, τα παζάρια δεν είναι και τόσο ανέφελα όσο εμφανίζονται από κάποιες πλευρές. Να σημειωθεί ότι το μοίρασμα των ενισχύσεων του «Ταμείου Ανάκαμψης» προς τους επιχειρηματικούς ομίλους προβλέπει ποσοστό χρηματοδότησης για «πράσινες» επενδύσεις στο 37%, ενώ τουλάχιστον το 20% από τα συνολικά κονδύλια θα διοχετευτεί σε ψηφιακές επενδύσεις. Το γεγονός ότι πάνω από το 57% των επιδοτήσεων θα κατευθυνθούν εκεί περιορίζει το χώρο για άλλες, με τα «μαχαίρια» να έχουν ήδη βγει από τα θηκάρια.

Στην «άλλη όψη» του ίδιου νομίσματος, το «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» θα περιέχει και τη λίστα με περίπου 60 «μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες - προγράμματα», τα οποία επίσης θα είναι επιλέξιμα προς χρηματοδότηση από την ΕΕ.

Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκαθαρίσει ότι «τα σχέδια ανάκαμψης και ανθεκτικότητας των κρατών - μελών θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις οικονομικής πολιτικής που καθορίζονται στις ειδικές ανά χώρα συστάσεις των τελευταίων ετών», δηλαδή θα συνδυάζονται και με τις διαδικασίες των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων.

Τα πάντα υποτάσσονται στην προοπτική ανάκαμψης του κεφαλαίου, σε συνδυασμό βέβαια με τα αντιλαϊκά ορόσημα και προαπαιτούμενα στην Ασφάλιση, στην εργασία, στη φορολογία, στις δαπάνες Υγείας - Πρόνοιας, σε συνδυασμό με αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, στην Παιδεία, στη λειτουργία της Δικαιοσύνης κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων το κυβερνητικό σχέδιο εστιάζει στους παρακάτω άξονες:

-- Ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα και των κεφαλαιαγορών. Οπως ρητά υπογραμμίζουν, το σχέδιο «συμπεριλαμβάνει τη φορολογική εναρμόνιση μεταξύ των ομαδικών ασφαλιστικών προϊόντων των επαγγελματικών ταμείων ασφάλισης και των εταιρειών ιδιωτικής ασφάλισης, καθώς επίσης και φορολογικά κίνητρα για ιδιωτικά προγράμματα ασφάλισης και πανευρωπαϊκά ιδιωτικά ασφαλιστικά προϊόντα (Pan-European Personal Pension Products - PEEPs)».

-- «Μεταρρύθμιση» του ισχύοντος επικουρικού συνταξιοδοτικού συστήματος προς «ένα πλήρως κεφαλαιοποιητικό σύστημα πληρωμών παρακράτησης στην πηγή».

-- Προαναγγέλλεται ακόμη η μεγαλύτερη «ευελιξία» στην εργασία, ειδικά στις φάσεις της καπιταλιστικής κρίσης. Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «οι θεσμοί της αγοράς εργασίας που λειτουργούν ομαλά και ανταποκρίνονται στις οικονομικές εξελίξεις μπορούν να μειώσουν την επίδραση των σοκ στην απασχόληση και να μετριάσουν τις επιπτώσεις τους».

-- Παρεμβάσεις που θα διευκολύνουν τις συγχωνεύσεις και τη «μεγέθυνση» των επιχειρήσεων, με εισαγωγή «μιας νέας νομικής μορφής για τις επιχειρηματικές συμπράξεις», ένα πλαίσιο που «θα ενθαρρύνει τις ατομικές επιχειρήσεις να συμμετέχουν σε ανώτερης μορφής εταιρεία», καθώς και σειρά από νέα κίνητρα για τις συγχωνεύσεις και τη συνεργασία μεταξύ των επιχειρήσεων, με στόχο, όπως λένε, να γίνουν περισσότερο «προσανατολισμένες στις εξαγωγές». Σε αυτό το πλαίσιο, «η μεταρρύθμιση για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος θα υποστηρίξει την ανακατανομή των πόρων διευκολύνοντας την είσοδο νέων επιχειρήσεων στην αγορά».

-- Μέτρα για τη «μεγέθυνση του διεθνώς εμπορεύσιμου τομέα», με τα γνωστά «αφηγήματα» περί «θωράκισης» της εγχώριας οικονομίας λόγω εξωστρέφειας, τα οποία έκανε ξανά σκόνη η τρέχουσα καπιταλιστική κρίση. Για τον σκοπό αυτό τα οικονομικά κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις θα έχουν ως έναν από τους στόχους τους την αύξηση των εξαγωγών.

-- «Φορολογικά εργαλεία πιο φιλικά για την ανάπτυξη». Στον συγκεκριμένο άξονα περιλαμβάνονται ο «εκσυγχρονισμός» του συστήματος φορολογίας της ιδιοκτησίας (ΕΝΦΙΑ), η «διεύρυνση» της φορολογικής βάσης και η ευθυγράμμιση του φόρου ακίνητης περιουσίας με τις αξίες της αγοράς, σε μια εξέλιξη που σηματοδοτεί την ενίσχυση της φοροαφαίμαξης για τα λαϊκά στρώματα. Επίσης, η υιοθέτηση πρόσθετων μέτρων και κινήτρων για περαιτέρω αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών κ.ά.

-- Εφαρμογή των νέων κανονισμών πολεοδομικού σχεδιασμού στα 4/5 της χώρας, «διευκολύνοντας έτσι τις επενδύσεις, στην παροχή κινήτρων που σχετίζονται με τους φόρους και την εργασία,στη διευκόλυνση πρόσβασης σε ευρωπαϊκά αναπτυξιακά προγράμματα και της χρηματοδότησης από τις κεφαλαιαγορές για τη δημιουργία συστάδων επιχειρήσεων με διεθνή προσανατολισμό».

-- «Εκσυγχρονισμός» της δημόσιας διοίκησης, όπου ιεραρχείται ο «ψηφιακός μετασχηματισμός» των δομών οικονομικής διαχείρισης και εποπτείας που διαθέτει το κράτος για την πιο αποτελεσματική εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, μεταξύ άλλων, για να υποστηρίζει τις επισκοπήσεις δαπανών, οι οποίες «μπορούν να προωθήσουν την αποτελεσματική κατανομή δαπανών και τη λήψη φιλικών προς την ανάπτυξη αποφάσεων του κρατικού προϋπολογισμού».

-- «Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας» και προώθηση ιδιωτικών επενδύσεων και εξαγωγών, άξονας που περιέχει δράσεις για την «απλούστευση» του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, των διαδικασιών αδειοδότησης, καθώς και την ενοποίηση και κωδικοποίηση της νομοθεσίας περί αδειών και επιθεωρήσεων, ώστε επιχειρηματικοί όμιλοι και «επενδυτές» να μη «δίνουν λογαριασμό».

-- «Βελτίωση της αποτελεσματικότητας του συστήματος Δικαιοσύνης», μεταξύ άλλων με τη λειτουργία ειδικών τμημάτων για εκδίκαση εξειδικευμένων υποθέσεων επενδυτικού χαρακτήρα.

Αλλωστε, η σχετική συμφωνία για το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης» ρητά προβλέπει πως «η θετική αξιολόγηση των αιτήσεων πληρωμών θα εξαρτηθεί από την ικανοποιητική εκπλήρωση των σχετικών οροσήμων και στόχων», ότι δηλαδή η εκταμίευση για τους επιχειρηματικούς ομίλους θα συνδέεται με την υλοποίηση των αντιλαϊκών στόχων.