1933 Πανελλαδική απεργία των τριατατικών με αιτήματα: 500 δραχμές αύξηση, ελάχιστο όριο συντήρησης 2.000 δραχμές, επίδομα εξαετίας στους κατώτερους υπαλλήλους των ΤΤΤ (Ταχυδρομεία, Τηλέγραφοι, Τηλέφωνα). Η κυβέρνηση κηρύσσει επιστράτευση των εργαζομένων. Ενεργούνται πολλές συλλήψεις.

1981 Πεθαίνει ο Δημήτρης Ροντήρης. Σκηνοθέτης, που σφράγισε με την αισθητική και υποκριτική του άποψη το ελληνικό θέατρο του 20ού αιώνα. Υπηρέτησε την Τέχνη του θεάτρου με ασκητική αφοσίωση. Υπήρξε μέγας δάσκαλος ηθοποιών και ακόμη ο πρώτος Ελληνας σκηνοθέτης που επιδόθηκε συστηματικά στην προσπάθεια σκηνικής ερμηνείας του αρχαίου δράματος. Πιστεύοντας ακράδαντα ότι ο φυσικός χώρος του δράματος είναι το ύπαιθρο, εγκαινίασε το θέατρο Ηρώδου του Αττικού, έπαιξε την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, για πρώτη φορά μετά Χριστόν στο θέατρο της Επιδαύρου (1938) και εγκαινίασε το 1954 με τον «Ιππόλυτο» το Φεστιβάλ Επιδαύρου.

Ο μεν ένας, ο Λοβέρδος, ως άλλος Χρυσοχοΐδης κι αυτός, κατέληξε τώρα στο συμπέρασμα ότι «η χώρα καταρρέει»...

Σπουδαία διαπίστωση.

Μα, όμως: Αυτός δεν είναι ένας εκ των σημαιοφόρων της «σωτηρίας» του λαού και του τόπου την τελευταία διετία;

*

Ο άλλος, ο Ραγκούσης, θυμήθηκε τώρα να μας διευκρινίσει ότι «την φράση "λεφτά υπάρχουν" δεν την είπα εγώ»...

Πράγματι, δεν την είπε αυτός. Την είπε ο Παπανδρέου. Εκείνος δηλαδή που πήρε τον Ραγκούση και τον έκανε μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ και υπουργό.

Τη φράση την είπε ο Παπανδρέου ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Μα όταν την είπε ο Ραγκούσης ήταν ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ!

*

Επομένως, τι ακριβώς ζητάνε τώρα;

*

Ασχετο:

Για τα «ποντίκια» που «την κάνουν» όταν το καράβι μπάζει νερά ή για τους άλλους που το παίζουν «γάτοι» και που ενώ κάνουν ό,τι κάνουν μετά σκούζουν κι από πάνω, ισχύει ανέκαθεν:

«Δεν υπάρχει σάλιο» για να χαραμίζει κανείς...

«Θα είμαι κοντά στην Ελλάδα»...

Η δήλωση δεν έγινε από κάποιον περαστικό από τούτη τη χώρα.

Δεν έγινε από κάποιον τουρίστα.

Δεν έγινε ούτε από κάποιον ξένο πολιτικό παράγοντα.

*

Οχι. Είναι μια δήλωση που έγινε από τον κ. Παπανδρέου στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή.

Και αν τη σημειώνουμε είναι γιατί αν μη τι άλλο τούτη η δήλωση πείθει ότι η Ελλάδα είχε μέχρι πρότινος για πρωθυπουργό όχι κάποιον περαστικό, όχι κάποιον τουρίστα, αλλά κάποιον που

- μετά τη διαβεβαίωσή του ότι «θα είναι κοντά στην Ελλάδα» -

ουδείς μπορεί να του αμφισβητήσει ότι πρόκειται για μέγα ...φιλέλληνα!

Περισπούδαστη ανάλυση - άρθρο για «το μέλλον του ΠΑΣΟΚ» φιλοξένησαν χτες τα «Νέα» με την υπογραφή της υφυπουργού Παιδείας κυρίας Εύης Χριστοφιλοπούλου.

Η κυρία υφυπουργός, ανάμεσα στα άλλα πολύτιμα και ενδιαφέροντα που σημείωσε, πρόσθεσε και τα εξής:

α) Χρειάζονται, είπε, στόχοι για νέα ευρωπαϊκή «αφήγηση»...,

β) χρειαζόμαστε, συμπλήρωσε, μια νέα εθνική κοινωνική και οικονομική «αφήγηση»..., και

γ) καταλήγοντας επέμεινε ότι για την Ελλάδα του αύριο χρειάζεται συζήτηση και συμφωνία γύρω από μια νέα κεντρική «αφήγηση»...

*

Οπως αντιλαμβάνεστε, επειδή το πράγμα έχει πολλή «αφήγηση»

και επειδή στους καιρούς της κυρίας Χριστοφιλοπούλου στο υφυπουργείο Παιδείας βιβλία δύσκολα τυπώνονται (εδώ δεν έχουν τα παιδιά στα σχολεία),

το «αφήγημα» θα το πάρετε σε ...φωτοτυπίες.

Ερωτηθείς σχετικά με τις απολύσεις στο Δημόσιο,

ο υπουργός Μεταφορών - προερχόμενος από το ΛΑ.Ο.Σ. - κ. Μ. Βορίδης απάντησε:

*

«Για μένα ποτέ δεν ήταν ταμπού οι απολύσεις»...

*

Καταλάβατε τώρα πώς εκλαμβάνουν το δικαίωμα στη δουλειά οι συναπαρτίζοντες το ασκέρι του Καρατζαφέρη;

Για τον ΛΑ.Ο.Σ. το δικαίωμα του λαού στην εργασία, το προαπαιτούμενο, δηλαδή, της ίδιας της ύπαρξης του λαού, δεν είναι παρά ένα ...ταμπού!

Αλλά οι κύριοι του ΛΑ.Ο.Σ., σε μια χώρα με πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους, σιγά που θα αντιμετώπιζαν το δικαίωμα στην εργασία σαν κάτι «ιερό», σαν κάτι προς διασφάλιση και σεβασμό.

Οχι! Αυτά δεν είναι για ...πολιτισμένους. Αυτά είναι ...ταμπού!

Και οι πολιτισμένοι - σαν αυτούς του ΛΑ.Ο.Σ. - δε θα υποπέσουν ποτέ στο επίπεδο των ...«αγρίων» της Πολυνησίας (σ.σ.: από τη θρησκευτική διάλεκτο των οποίων προέρχεται και ο όρος «ταμπού»).

Αντιθέτως, ως ...πολιτισμένοι που είναι, απελευθερωμένοι, δηλαδή, από τέτοια ...ταμπού, δεν πρόκειται να τους αποσπάσει τίποτα από το να παραμείνουν απολύτως αφοσιωμένοι στη «σωτηρία» μας από τέτοιες ...δεισιδαιμονικές προσεγγίσεις.

*

Δεν είναι προφανές, λοιπόν, το γιατί το ΛΑ.Ο.Σ

αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή του μνημονίου το τσιράκι του ΠΑΣΟΚ,

το οποίο ΠΑΣΟΚ έχει διακηρύξει διά του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ότι βασικός του στόχος είναι «ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια»;...

*

Και επίσης δεν είναι εξίσου προφανές το γιατί το ΛΑ.Ο.Σ.,

με όλη του την αξιολάτρευτη για την πλουτοκρατία φαιότητα,

επελέγη να λειτουργήσει ως η καταλληλότερη συγκολλητική ουσία μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε αυτήν τη συγκυβέρνηση του «μαύρου μετώπου»;

Πραγματικά οργισμένοι οι συντελεστές του δελτίου ειδήσεων του MEGA τις προάλλες:

«Να βάλουμε τις φωνές;

Να αρχίσουμε να ουρλιάζουμε;» (!!!)

ρωτούσαν ο ένας τον άλλον εις επήκοον των τηλεθεατών τους.

*

Και τι ήταν αυτό που οδήγησε την κυρία Τρέμη, τον κ. Πρετεντέρη και τους υπολοίπους σε τέτοιο βρασμό και σύγχυση μέχρι του σημείου να απειλούν ότι θα αρχίσουν να ουρλιάζουν;

Μα το γεγονός της λεγόμενης «εφεδρείας».

*

Και πού το παράξενο, θα πείτε.

Σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του έχει το δικαίωμα να βάλει τις φωνές. Μέχρι και υποχρέωση έχει να ουρλιάξει, όταν ακούει ότι πάνε να πετάξουν στο δρόμο 30.000 εργαζόμενους τώρα και 150.000 εντός τριετίας.

Πράγματι, έτσι θα έκανε κάθε άνθρωπος.

*

Μόνο που οι συντελεστές του MEGA, στο πλαίσιο - προφανώς - ενός άλλου τύπου ανθρωπιάς, δεν βγήκαν από τα ρούχα τους λόγω της εφαρμογής της «εφεδρείας».

Οχι. Βγήκαν από τα ρούχα τους

επειδή - όπως είπαν - η κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει σε πέρας μια «πραγματική μεταρρύθμιση» (!),

επειδή - όπως είπαν - η «εφεδρεία» δεν προχωρά (!),

επειδή - όπως είπαν - η «εφεδρεία» ...μένει στα χαρτιά!

Ηθελαν δηλαδή να ουρλιάξουν όχι για την εφαρμογή της «εφεδρείας», αλλά από το φόβο τους, από την αγωνία τους, από τον «κίνδυνο» μήπως τελικά αποδειχτούν... ανίκανες οι κυβερνήσεις και δεν την εφαρμόσουν την «εφεδρεία»!

*

Κάπου εκεί - ομολογούμε - καταφύγαμε στο τηλεκοντρόλ. Ακόμα και ο επαγγελματικός μας σαδομαζοχισμός έχει τα όριά του...

Οι μάγοι με

τα...δόρατα