1873 Στην Ουγγαρία οι δύο πόλεις που βρίσκονται στις όχθες του Δούναβη, η Βούδα και η Πέστη, ενώνονται, για να σχηματίσουν την πρωτεύουσα της χώρας, Βουδαπέστη.

1913 Η Αγγλία και η Γερμανία αποφασίζουν το μοίρασμα, μεταξύ τους, των πορτογαλικών αποικιών ανά τον κόσμο. Ομως, ο παγκόσμιος πόλεμος που ξέσπασε την επόμενη χρονιά άφησε τη συμφωνία ανεκτέλεστη.

1917 Ο Βρετανός στρατηγός Ελ, με 324 τανκ, προσβάλλει τις γραμμές των Γερμανών στη μάχη του Καμπρέ στη Γαλλία, την πρώτη σημαντική μάχη με τανκ. Στο τέλος της, δεν υπήρχαν λάφυρα και οι Βρετανοί έχασαν 43.000 άνδρες.

1970 Η πλειοψηφία των μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών τάσσεται υπέρ της εισδοχής της Λαϊκής Κίνας στον Οργανισμό.

1976 Υπογράφεται από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, στη Βέρνη, συμφωνία για «ανακωχή» στο Αιγαίο.

Οταν βγήκε ο Καραμανλής και δήλωσε στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης ότι εφόσον εκλεγόταν στις 4 του Οκτώβρη θα επέβαλλε «πάγωμα» μισθών και συντάξεων, από το επόμενο κιόλας δευτερόλεπτο (σ.σ.: κυριολεκτικά από το επόμενο δευτερόλεπτο), οι πρόεδροι της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι Παναγόπουλος - Παπασπύρος, εγκαταστάθηκαν στα κανάλια.

Τη μια συνέντευξη τέλειωναν, την άλλη άρχιζαν. Οποιον τηλεοπτικό σταθμό κι αν έβλεπες, όποιον ραδιοφωνικό σταθμό άνοιγες, τους άκουγες να καταγγέλλουν την αναλγησία της ΝΔ, να μιλούν οργισμένοι για το αδιανόητο της προοπτικής να «παγώσουν» οι μισθοί και οι συντάξεις, να βγάζουν «αφρούς» που τόλμησε ο Καραμανλής και είπε τέτοιο πράγμα.

*

Ε, λοιπόν, αυτό που τόλμησε ο Καραμανλής και το είπε, προχτές τόλμησε ο Παπανδρέου και το έκανε! Το ίδιο, ακριβώς το ίδιο!

Αλλά πώς εξηγείται ότι τώρα οι της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ έχουν εξαφανιστεί; Πού είναι εκείνο το (προεκλογικό) πάθος τους να αποκρούσουν κάθε σκέψη περί «παγώματος»; Πού έχουν λουφάξει; Πού πήγαν; Δεν άκουσαν; Δεν είδαν; Δεν τους ενημέρωσαν; Γιατί δεν τους έχουμε δει σε κανένα «παράθυρο»; Πώς και κατάφεραν να καταπολεμήσουν τη γνωστή ροπή τους να τρέχουν στις κάμερες;

Οι μάσκες έπεσαν. Τα προσωπεία των κυβερνητικών βαστάζων στο συνδικαλιστικό κίνημα (που έφτασαν μέχρι του σημείου να ζητούν τις απολύσεις των εργαζομένων στα stage) δεν μπορούν πλέον να κρύψουν ότι πρόκειται για μια «πέμπτη φάλαγγα» που ναρκοθετεί την ανάγκη των εργαζομένων όχι μόνο να οργανωθούν και να διεκδικήσουν, αλλά και να υπερασπιστούν τα ψίχουλα τη στιγμή που ακόμα κι αυτά τους τα κλέβουν.

*

Θαυμάστε τους!

Επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, το «πάγωμα» των μισθών και των συντάξεων, που επί ΝΔ ήταν αναλγησία, για τους κυρίους της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ λογίζεται σαν «κοινωνική ευαισθησία».

Εκείνο που στη γαλάζια εκδοχή του ήταν αδιανόητο, στην πράσινη εκδοχή του αντιμετωπίζεται σαν «νοητό» και «επιβεβλημένο».

Ο,τι πριν 40 μέρες ήταν εξοργιστικό, σήμερα η ...διαχείρισή του γίνεται με «ωριμότητα» και «ρεαλισμό»!

Αλλά το πράσινο «πάγωμα» δεν είναι λιγότερο «πάγωμα» από το γαλάζιο. Η «γλύκα», είτε την λεηλασία την επιβάλλει η ΝΔ, είτε το ΠΑΣΟΚ, είναι ίδια για εκείνους που την υφίστανται.

*

Ιδια χυδαία, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, είναι και η συμπεριφορά των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Πριν τις εκλογές προσποιούνταν ότι νοιάζονταν για τους εργαζόμενους, αλλά στην πραγματικότητα για το μόνο που νοιάζονταν ήταν τα κομματικά τιμαλφή που απορρέουν από την άνοδο στην κυβέρνηση των δικών τους «παγοποιών».

Μετεκλογικά για το μόνο που νοιάζονται είναι να βάλουν πλάτη για να εφαρμοστεί η πολιτική της ΝΔ, αλλά με πρωθυπουργό τον Παπανδρέου!

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν απλά συμφέρον, είναι υποχρεωμένοι, πια, να βγάλουν συμπεράσματα.

Από ένα ολόκληρο «τσουβάλι» σχετικών δηλώσεων, υπενθυμίζουμε εντελώς ενδεικτικά τρεις:

*

«Το ΔΝΤ λέει πάγωμα μισθών. Εγώ λέω όχι, πρέπει να στηρίξουμε τα μεσαία, ιδιαίτερα τα χαμηλότερα στρώματα» (Γιώργος Παπανδρέου, 28/5/ 2009).

*

«Οχι βέβαια. Είναι δυνατόν να μας βρίσκει σύμφωνους μία ατζέντα η οποία βασίζεται σε πάγωμα μισθών;» (Γιώργος Παπακωνσταντίνου, 7/9/2009 στον «9,84»).

*

«Εμείς δε θα κάνουμε πολιτική με τα χρήματα, με τους πόρους, με την περιουσία του ελληνικού λαού. Δε θα κοιτάξουμε να μεταχειριστούμε με ένα φιλικό τρόπο κάποιους και να τους κλείσουμε το μάτι στη φοροδιαφυγή, ενώ κάποιους άλλους επειδή είναι αδύνατοι, επειδή ανήκουν στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα θα τους επιβάλουμε πάγωμα μισθών και συντάξεων» (Γιάννης Ραγκούσης, 2/10/2009, «Αλτερ»).

*

Αυτές ήταν οι δηλώσεις. Του πρωθυπουργού. Του πρώτου τη τάξει υπουργού του. Του άλλου υπουργού του, του αρμοδίου επί των Οικονομικών. Βέβαια, έγιναν πριν ο ένας γίνει πρωθυπουργός, πριν ο άλλος γίνει πρώτος τη τάξει και πριν ο τρίτος γίνει «τσάρος» της Οικονομίας. Αυτά λέγονταν προεκλογικά.

Επομένως, ένα εκ των δύο συμβαίνει:

`Η έλεγαν ψέματα, συνειδητά, άθλια και ανερυθρίαστα. `Η δε γνώριζαν, δεν ήξεραν την κατάσταση της οικονομίας, παρέλαβαν χάος, βρήκαν καμένη γη, κι άλλα τέτοια αστεία. Που γίνονται ακόμα πιο αστεία μετά από την επίσημη ομολογία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ότι ακόμα και την (τυπική) ενημέρωση για την καταγραφή του ελλείμματος σε διψήφιο ποσοστό ο κ. Παπανδρέου την είχε από τις 8 του Σεπτέμβρη. Αλλά εκείνος - επί ένα μήνα, μέχρι τις εκλογές - συνέχιζε να λέει ότι όχι μόνο δε θα «παγώσει», αλλά και ότι θα αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις.

*

Συνεπώς ούτε το άλλοθι περί «δυσμενέστερης κατάστασης» της οικονομίας που τους παρέδωσαν οι προηγούμενοι ισχύει.

Τι ισχύει; Οτι επαναλαμβάνουν το γνωστό εαυτό τους. Οι κύριοι που κυβερνούν είναι του ιδίου κόμματος που το 1985 έταξε «καλύτερες μέρες» και, όμως, δύο μήνες από τις εκλογές επέβαλε - και τότε - «πάγωμα μισθών και συντάξεων» μέσω του περίφημου «σταθεροποιητικού προγράμματος».

*

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που έχει αναγάγει σε επιστήμη το «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω κι άλλα κάνω», δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.

Μπορούν, όμως, και πρέπει να αλλάξουν όσοι για μια ακόμα φορά πιάστηκαν στα δίχτυα της δημαγωγίας. Οσοι εξαπατήθηκαν στις εκλογές και τους ψήφισαν, νομίζοντας ότι ψηφίζουν κάτι διαφορετικό από τη ΝΔ.

Οι κάλπες μπορεί να έκλεισαν. Οι δρόμοι, όμως, όχι. Πολύ περισσότερο οι δρόμοι του αγώνα για την ανατροπή μιας πολιτικής που καμιά κάλπη δεν μπορεί να την επιβάλει αν ο λαός αποσύρει την ψήφο του, όχι σε τρία ή τέσσερα χρόνια, αλλά από αύριο, από σήμερα, από τώρα!

Πολιτική Καραμανλή με

πρωθυπουργό Παπανδρέου!

«Δεν υπολειπόμεθα των προεκλογικών μας δεσμεύσεων»!

Είναι η χτεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, του κ. Πεταλωτή.

Δηλαδή; Ποια, άραγε, ήταν η προεκλογική τους «δέσμευση»; Τους ακούσατε ποτέ να δηλώνουν ότι θα «παγώσουν» τους μισθούς και τις συντάξεις; Οτι, δηλαδή, θα βάλουν στο «γύψο» το εισόδημα των μισθωτών και των συνταξιούχων; Τους ακούσατε προεκλογικά να μιλούν για «ρετιρέ» με (βασικό ή μεικτό) τα... 2000 ευρώ; Μίλησαν ποτέ για μισθωτούς με «προνομιακές» απολαβές;

Αυτοί δεν ήταν που έλεγαν - και τα έλεγαν μόλις πριν 40 μέρες (!) - ότι δεν μπορεί να «παγώσει» ο μισθός και η σύνταξη, γιατί εκτός από άδικο θα ήταν κι ένα μέτρο που θα οδηγούσε σε περαιτέρω ύφεση την αγορά κλπ.;

*

Κατά βάθος, όμως, ο κ. Πεταλωτής έχει δίκιο. Κι ας μη γνωρίζει το λόγο.

Διότι, όπως προεκλογικά έκαναν εμπόριο ελπίδας, έτσι και τώρα, μετεκλογικά, βαφτίζουν το κρέας ψάρι.

Βεβαίως, λοιπόν, και δεν «υπολείπεται» το μετεκλογικό ΠΑΣΟΚ από το προεκλογικό ΠΑΣΟΚ. Σε τίποτα. Απλώς, η προεκλογική χυδαιότητα της συγκεκαλυμμένης εξαπάτησης, τώρα εκδηλώνεται με τη μορφή της μετεκλογικής ξεδιαντροπιάς.

Επειδή ο κ. Παπουτσής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, εμφανίστηκε χτες στη Βουλή να μην «πιστεύει» ότι η κυβέρνηση που στηρίζει θα «παγώσει» μισθούς και συντάξεις (κι αυτό λίγες ώρες μετά τη δήλωση Πεταλωτή ότι θα τα «παγώσει!),

κι επειδή, επίσης, η εποχή των ανδρεοπαπανδρεϊκών σοφιστειών ότι «η κυβέρνηση κυβερνά και το κόμμα ελέγχει» έχουν ξαναδουλευτεί σε αυτόν τον τόπο,

κι επειδή αμέσως μετά (με τη βοήθεια των τηλεπαραθύρων) άρχισε η νέα απάτη, ότι δηλαδή το «πάγωμα» θα είναι λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τα 2.000 ευρώ,

κι επειδή, στην επιχείρηση αναδίπλωσης που ακολούθησε πρωταγωνίστησε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Παπακωνσταντίνου,

μήπως, λοιπόν, εκτός από το «πάγωμα», να είμαστε σε ετοιμότητα και για την ...αναθέρμανση της απίθανης διγλωσσίας τους;