Παρασκευή 20 Νοέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μονόλογοι της παραπληροφόρησης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι υπουργοί Οικονομίας Λούκα Κατσέλη, Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος και Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου κάλεσαν χτες τους δημοσιογράφους για να «κάνουν ανακοινώσεις σχετικά με την πολιτική μας γύρω από το φάρμακο».

Με έναν τρόπο σε στιλ διαγγέλματος ο καθένας είπε τα δικά του και μόλις τελείωσαν μάζεψαν τα χαρτιά τους και έφυγαν αρνούμενοι, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των δημοσιογράφων, να απαντήσουν έστω και σε μία ερώτηση. Πέρα απ' το ότι όσα ανακοίνωσαν αποτελούν επαναλήψεις αντιλαϊκών μέτρων - όπως η επαναφορά της λίστας - οι μονόλογοι των ανακοινώσεων έχουν σα στόχο να συγκαλύψουν τις πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης: Οτι δηλαδή στο όνομα του νοικοκυρέματος των οικονομικών της Υγείας θα έρθουν άγριες περικοπές, για τις οποίες προετοιμάζονται μέσω της παραπληροφόρησης και των διαγγελτικών ανακοινώσεων.

Η κοινή γνώμη δεν πρέπει να εθιστεί - και πολύ περισσότερο να μην επηρεαστεί - απ' τις προπαίδειες και τους αριθμούς της σπατάλης - υπαρκτής σε ορισμένες περιπτώσεις - γιατί θα χάσουν και αυτά τα λίγα δικαιώματα της υποβαθμισμένης περίθαλψης.

Εντυπωσιοθηρία και αυταπάτες

Η εντυπωσιοθηρία φαίνεται πως έχει γίνει συνήθεια της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και στο πλαίσιο αυτής, χτες ο ευρωβουλευτής του Ν. Χουντής απηύθυνε επιστολή στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Με την οποία, αφού τον ενημερώνει για τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται εκατομμύρια παιδιά ανά την υφήλιο, αφού υποδεικνύει ως ανάγκη την «αποτελεσματική αντιμετώπιση της φτώχειας και δημιουργία συνθηκών κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης», ζητά «τις ενέργειές σας, ώστε να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του αποκλεισμού που βιώνουν τα παιδιά στην Ηπειρό μας αλλά και σε όλο τον κόσμο», συμπληρώνοντας «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει και μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση πολιτικών και τη λήψη πρωτοβουλιών με τις οποίες να εξασφαλίζεται η αξιοπρεπής διαβίωση των παιδιών του κόσμου και είμαι πρόθυμος να σας προσφέρω τις δικές μου πιο συγκεκριμένες ιδέες και προτάσεις εφόσον μου ζητηθεί».

Αναρωτιόμαστε: Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ζει σε άλλον πλανήτη; Δεν γνωρίζει την κατάσταση; Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι οι «ιδέες» και οι «προτάσεις» είναι που λείπουν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών; Και τι είδους πρωτοβουλίες προσδοκά από εκείνους, που, εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόζουν, καταδικάζουν παιδιά και ενήλικες στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση; Ρητορικά τα ερωτήματα, γιατί οι απαντήσεις είναι παραπάνω από προφανείς. Οπως, άλλωστε, προφανές είναι, απ' τη συνολική στάση του, ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί το σύστημα της εκμετάλλευσης, απ' τα νύχια του οποίου δε γλιτώνουν ούτε τα παιδιά. Κι ακριβώς επειδή δεν έχει καμία διάθεση να το αμφισβητήσει αναπτύσσει τέτοιες παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες που ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες ότι στο πλαίσιό του μπορεί ίσως κάτι να γίνει.

Αφορμή για δημαγωγίες περί συναίνεσης

Ακόμα και τη νίκη της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου προσπάθησε να εκμεταλλευτεί ο ΛΑ.Ο.Σ. και με αυθαίρετες αναγωγές να προπαγανδίσει τη δηλητηριώδη για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα άποψη της «εθνικής ομοψυχίας» και «συναίνεσης». Οπως συγκεκριμένα δήλωσε χτες ο εκπρόσωπός του: «Μακάρι η "σάλπιγγα" που "ήχησε"στα δίχτυα της Ουκρανίας να σαλπίσει και την έξοδό μας από την κρίση και τη διέξοδο στα εθνικά μας θέματα. Τη νίκη - πρόκριση την πέτυχε η Εθνική Ελλάδος και όχι μία ομάδα μεμονωμένα. Ισως είναι και η συνταγή που πρέπει να ακολουθήσουμε και στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας μας».

Κάτι σαν «Εθνική Ελλάδας» δηλαδή με όλες τις πολιτικές δυνάμεις... Και προφανώς όχι επειδή αγνοεί ότι ανάμεσα σ' αυτές τις δυνάμεις υπάρχει και μία, το ΚΚΕ, που η πολιτική της δεν καθορίζεται απ' τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Ούτε αγνοεί ότι τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών δεν ταυτίζονται πουθενά με τα συμφέροντα των εργατών και των άλλων ανθρώπων του μόχθου. Και αυτοί πρέπει να συγκροτήσουν τη δική τους ισχυρή «ομάδα», το δικό τους ενιαίο μέτωπο πάλης για τα δικαιώματά τους και τις ανάγκες τους και όχι να χειροκροτούν, όπως τους προτείνει ο ΛΑ.Ο.Σ., «ομάδες» που κάνουν «παιχνίδι» σε βάρος των συμφερόντων τους.

Το πρόγραμμα της Στοκχόλμης

Eνταση του αυταρχισμού και της καταστολής ετοιμάζει η Ευρωπαϊκή Ενωση με το λεγόμενο «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης». Η νέα αυτή δέσμη αντιδραστικών μέτρων, με ορίζοντα εφαρμογής έως το 2014, θωρακίζει παραπέρα το πολιτικό σύστημα και την κυριαρχία των μονοπωλίων, με συγκεκριμένα θεσμικά μέτρα και μηχανισμούς που στήνει και στη συνέχεια θρέφει ενάντια στο εργατικό και λαϊκό Κίνημα. Εντάσσεται στο πλαίσιο του ψευδεπίγραφα αποκαλούμενου «Χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης» (ΧΕΑΔ) της ΕΕ. Η ολοκλήρωση οικοδόμησης αυτού του ΧΕΑΔ αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα των πολιτικών εκφραστών του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Και όλα αυτά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης που τα μονοπώλια προσπαθούν να βγουν αλώβητα και επιδιώκουν να πληρώσουν τα βάρη οι εργαζόμενοι, οι λαοί όλου του κόσμου. Γι' αυτό το λόγο είναι απαραίτητα για το μεγάλο κεφάλαιο και μέτρα καταστολής που θα εμποδίσουν την οργάνωση, την αντίδραση και την αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού Κινήματος.

Το «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης» δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ετοιμάζεται μεθοδικά, καιρό τώρα, από τις κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις στα κράτη μέλη. Τρίτο στη σειρά, έρχεται μετά τα ανάλογα προγράμματα Τάμπερε και Χάγης, όπως απλώθηκαν στο διάστημα 1999 - 2009. Δεκαετία όπου καλλιεργήθηκε τρομοϋστερία, αξιοποιήθηκαν κάθε είδους προβοκάτορες ώστε να ψηφιστούν τρομονόμοι παντού στην ΕΕ, στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν το Κίνημα, χαρακτηρίζοντας τρομοαδικήματα και τιμωρώντας με βαρύτατες ποινές μορφές πάλης που αυτό επιλέγει. Η ΕΕ φέρνει τώρα νέα τέτοια μέτρα. Εναρμονίζει και ομογενοποιεί τις εθνικές νομοθεσίες. Ενδυναμώνει τους υπάρχοντες κατασταλτικούς μηχανισμούς και δημιουργεί νέους σε πανευρωενωσιακό επίπεδο. Επεκτείνει το φακέλωμα. Ενισχύει τη συνεργασία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών των κρατών μελών, αλλά και μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ. Κατατρέχει στυγνά τους μετανάστες, πρόσφυγες του ιμπεριαλισμού. Ορθώνει νέα εμπόδια στην πρόσβαση των εργαζομένων ακόμη και σε αυτή την αστική Δικαιοσύνη. Περιορίζει, καταλυτικά, δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες. Εντείνει τον αντικομμουνισμό (συστατικό στοιχείο της πολιτικής της ΕΕ).

Πλέον αναδεικνύεται καθαρά ό,τι έγκαιρα είχε επισημάνει το ΚΚΕ. Πως όσο βαθαίνουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τόσο αυξάνεται η καταστολή, η αστυνομοκρατία και το «έλλειμμα δημοκρατίας» (ακόμη και με αστικοδημοκρατικούς όρους) σε ευρωενωσιακό επίπεδο και σε κάθε αστικό κράτος μέλος χωριστά. Τόσο, δηλαδή, αποκαλύπτεται η ΕΕ ως μια δικτατορία του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, όμως, αναδεικνύεται και ο φόβος αυτού του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεών του (όπως η ΕΕ) απέναντι στην ανεξάντλητη δύναμη του εργαζόμενου λαού όταν αποφασίσει να τη χρησιμοποιήσει. Ο φόβος τους απέναντι στο λαϊκό Κίνημα και την ισχύ που διαθέτει να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Με αυτά ως δεδομένα, το ΚΚΕ, κατηγορηματικά αντίθετο στο «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης» (όπως αντίθετο ήταν και στα προηγούμενα προγράμματα υλοποίησης του ΧΕΑΔ, αντίθετο σε κάθε μέτρο θωράκισης των μονοπωλίων και χτυπήματος του εργατικού και λαϊκού κινήματος) καλεί ανοιχτά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να περάσουν στην αντεπίθεση. Με ανυπακοή για ρήξη και ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ και του οικοδομήματός της. Απέναντι στην εντεινόμενη αντιλαϊκή επίθεση της ευρωένωσης και του μεγάλου κεφαλαίου, των κυβερνήσεων των κρατών μελών της, να αντιτάξουν το δικό τους, λαϊκό μέτωπο που με τη πάλη του θα ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Συμφέρον του λαού είναι να το πράξει.


Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Το ΠΑΣΟΚ στην παλιά του τέχνη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΕΙΝΑΙ σαφές ότι άρχισε το ...μεγάλο δούλεμα το ΠΑΣΟΚ! Ασκεί πλέον την τέχνη που διαχρονικά κατέχει και έχει αναπτύξει στο έπακρο.

Από τη μία το υπουργείο Οικονομικών να καταστροφολογεί για την κατάσταση της εθνικής οικονομίας, να κάνει διαρροές για πάγωμα μισθών στο δημόσιο και να προαναγγέλλει σκληρά μέτρα κατ' εντολή της ΕΕ!

Από την άλλη, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός του, Χρήστος Παπουτσής, να εγκαλεί στη Βουλή την ηγεσία της ΕΕ και να μας λέει ότι ο ελληνικός λαός ψήφισε τον Γιώργο Παπανδρέου, όχι τον Αλμούνια ή τον Τρισέ...

Ελα όμως που ο Γιώργος Παπανδρέου εδώ και πολύ καιρό, από την αντιπολίτευση, έχει ψηφίσει Αλμούνια και Τρισέ (δηλαδή τις πολιτικές τους) οπότε όλοι αυτοί δεν μπορούν να διαχωριστούν.

Ισως να προσπαθούν να το κάνουν στα λόγια (μπας και τσιμπήσει κανένας ευκολόπιστος), όμως αυτά που τους ενώνουν είναι πολύ ισχυρά. Γιατί τα συμφέροντα των πολυεθνικών προασπίζουν. Ο καθένας με τον τρόπο του, με τα «ατού» του, και όσο πιο αποτελεσματικά μπορεί.

Πάντως, να ξέρουν στην κυβέρνηση ότι όσους «λαγούς» κι αν αμολήσουν για να περάσουν την αντιλαϊκή πολιτική τους, δύσκολα θα πείσουν οποιονδήποτε. Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει, αυτιά και ακούει και, το κυριότερο, ...πορτοφόλι και πληρώνει.

ΝΑΤΟική ΔΥΝΑΜΗ έξι πλοίων καταφθάνει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης σε ένα ευρύτερο - λένε - σχέδιο καταπολέμησης της τρομοκρατίας! Περίεργο διότι για τρομοκρατικές δραστηριότητες ...μεσοπέλαγα στο Αιγαίο δεν είχαμε ακούσει τίποτε.

Βέβαια, το Αιγαίο είναι κοντά σε πολλά περάσματα, η Νοτιοανατολική Μεσόγειος δεν είναι μακριά και γενικώς είναι ωραίο σημείο για να βρίσκεται μια ΝΑΤΟική δύναμη που μπορεί να χρησιμεύσει σε πολλά. Ιδίως τέτοιους περίεργους καιρούς.


Γρηγοριάδης Κώστας

Και σύμφωνα με τα ΝΑΤΟικά δόγματα καλό είναι να ελέγχονται ...τα πάντα.

Να ξεσηκωθούν οι καπνοπαραγωγοί

Γρηγοριάδης Κώστας

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει την πολιτική αποπροσανατολισμού και εξαπάτησης των καπνοπαραγωγών που ξεκίνησε η κυβέρνηση της ΝΔ στο θέμα της περικοπής της επιδότησης κατά 50% από το 2010. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί επικοινωνιακώς να αποποιηθεί των όποιων ευθυνών της, για την επιλογή της να εφαρμόσει κατά γράμμα ό,τι ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και ό,τι επιβάλλουν οι Βρυξέλλες μέσω της νέας ΚΑΠ και του σχετικού απαράδεκτου κοινοτικού κανονισμού για τον καπνό. Η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, δηλώνει ότι είναι χαμένη υπόθεση να δοθεί πίσω το 50% της κομμένης επιδότησης στο καπνό και παράλληλα επιχειρεί να σπείρει ψεύτικες ελπίδες ότι τα λεφτά που κόβονται θα περάσουν στους καπνοπαραγωγούς με άλλους τρόπους. Και σ' αυτή την κοροϊδία συμβάλλουν οι διοικήσεις των ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, «Καπνικής» και κάποιων Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών καπνοπαραγωγικών περιοχών που διοικούνται από δυνάμεις των αστικών κομμάτων και που έσπερναν και σπέρνουν ψεύτικες ελπίδες. Δυστυχώς, οι καπνοπαραγωγοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα. Το πολύ πολύ να δοθούν κάποια ψίχουλα μέσω κάποιων ψευτοπρογραμμάτων - «μπίζνες πλαν» σε μερικούς καπνοπαραγωγούς, αλλά η ζημιά δεν καλύπτεται σε καμία περίπτωση. Το πρόβλημα που υπάρχει έχει να κάνει με το βαθύτατα αντιαγροτικό χαρακτήρα της πολιτικής της νέας ΚΑΠ, αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων. Αλλωστε, η αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή συμφωνήθηκε αρχικά από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και στο πλαίσιο αυτό την τελική συμφωνία στον καπνό την έκανε η ΝΔ. Μπρος σ' αυτή την άσχημη κατάσταση χρειάζεται να αναπτυχθεί ένα μαζικό μαχητικό κίνημα των μικρομεσαίων καπνοκαλλιεργητών, κατά της πολιτικής που τους ξεκληρίζει και ο αγώνας αυτός πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των φορέων που νοιάζονται πραγματικά για τα λαϊκά προβλήματα στις καπνοπαραγωγικές περιοχές. Αγώνας να μπορούν να καλλλιεργούν και να έχουν ικανοποιητικό εισόδημα και κάλυψη όλων των αναγκών των οικογενειών τους. Γιατί ο οικονομικός μαρασμός τους, μετά τη δραματική συρρίκνωση της καπνοκαλλιέργειας είναι ήδη εμφανής και θα χειροτερεύσει. Και η υπόθεση δε σηκώνει, ούτε πράσινη, ούτε μπλε κοροϊδία.

Η πραγματική δικαίωση

Ενας είναι ο βασικός στόχος της κριτικής που ασκεί η ΝΔ (είτε μέσω του εκπροσώπου Τύπου είτε με τις δηλώσεις των υποψηφίων αρχηγών) στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ: Να δικαιώσει το μονόδρομο της κυρίαρχης πολιτικής και των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Ταυτόχρονα, μέσω αυτής της κριτικής, θέλει βέβαια να δικαιώσει την πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση της ΝΔ και τη συνέπεια που επιδεικνύει σήμερα ως αξιωματική αντιπολίτευση, αποσιωπώντας βέβαια ότι αυτή ακριβώς η πολιτική αποδοκιμάστηκε, λειψά και ανολοκλήρωτα βέβαια στις περασμένες εκλογές.

Εχει βέβαια πολλούς λόγους να επιχαίρει και να θριαμβολογεί η ΝΔ σε σχέση με τον έτερο διαχειριστή της κυρίαρχης πολιτικής, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δε σημαίνει δικαίωση της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής και του ευρωμονόδρομου. Αντίθετα, δικαιώνεται απόλυτα η θέση του ΚΚΕ ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν και πρέπει να αποδυναμωθούν σημαντικά, να ηττηθεί και καταδικαστεί η πολιτική τους, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια πολιτική προς όφελος των πολλών, για μια λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Οι ρητορείες των δημαγωγών

Στον αντεργατικό χαβά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του κεφαλαίου βαρούν η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ και ο ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζοντας την πολιτική που χτυπά το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασίας για όλους.

Ομως για να το κάνουν αυτό, χρησιμοποιούν κάθε γλωσσικό τέχνασμα που υπάρχει για να φανεί ότι λένε κάτι άλλο από αυτό που εννοούν, εννοώντας όμως κάτι άλλο. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον τελευταίο καιρό δώσει ρεσιτάλ φραστικής αναδιατύπωσης των θέσεών του, προκειμένου να κρύψει αυτό που πραγματικά προτείνει.

Και οι δύο διατρανώνουν τη δήθεν θέση τους για μόνιμη και σταθερή εργασία και κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Ομως όταν φθάνουν να μιλήσουν επί της ουσίας αναμασάνε - ο καθένας με το δικό του τρόπο - προτάσεις που χτυπάνε το δικαίωμα στη δουλειά. Μιλάνε για κάλυψη των θέσεων από όσους εξυπηρετούν τις «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» του αστικού κράτους και προτείνουν «μοριοδότηση για τους υπηρετούντες» που αποκλείει τη συντριπτική πλειοψηφία των συμβασιούχων από το δικαίωμα στη μόνιμη δουλειά.

Σε αυτούς μένει να απαντήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Να δείξουν ότι δεν τσιμπάνε από τις ρητορείες των δημαγωγών και απορρίπτουν κατηγορηματικά και το κριτήριο των πάγιων και διαρκών αναγκών και τη μοριοδότηση. Και όπως κάνουν μέχρι τώρα να δείξουν ότι τη μόνη πάγια και διαρκή ανάγκη που αναγνωρίζουν είναι το αυτονόητο δικαίωμα όλων στη μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οχι στο φιρμάνι του ΣΕΒ

Η προχτεσινή παρέμβαση του ΣΕΒ για την υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας επιβεβαιώνει ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - εργοδοσίας - Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και οι τρεις απαιτούν «γην και ύδωρ» από την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της χώρας μας. Και οι τρεις με αξιοθαύμαστο συγχρονισμό και εμμονή χτυπάνε το ίδιο βιολί, τον ίδιο σκοπό. Το φιρμάνι της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων είναι ένα: Πάγωμα μισθών, πάγωμα συντάξεων. Δηλαδή ακόμα παραπέρα μείωση της αγοραστικής δύναμης της εργατικής οικογένειας.

Την ίδια στιγμή ο ΣΕΒ και οι εργοδοτικές οργανώσεις, μπαίνουν στον ντορό της κινδυνολογίας και της τρομοκράτησης, διακηρύσσουν πως το «2010 προαλείφεται ακόμα πιο δυσοίωνο για όλους» και σε δραματικούς τόνους περιγράφουν «συνθήκες έκτακτης ανάγκης στην οικονομία». Μόνο που η χρονιά που φεύγει δεν ήταν άσχημη για όλους. Η ευγενής τάξη των βιομηχάνων μέσα στο 2009 την οποία ο ΣΕΒ χαρακτηρίζει επώδυνη, είχε κέρδη και μόνο κέρδη. Μόνο στο πρώτο εξάμηνο του έτους οι εισηγμένες επιχειρήσεις στο χρηματιστήριο κατέγραψαν κέρδη ύψους 5,480 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Επώδυνη ήταν η χρονιά για τη λαϊκή οικογένεια που τα εισοδήματά της μειώθηκαν. Επώδυνα και δύσκολα ήταν και είναι για τους εργαζόμενους που υποχρεώθηκαν στην εκ περιτροπής εργασία, για αυτούς που εργάζονται τρίωρα και τετράωρα. Ανυπόφορα ήταν για τους 650.000 και πλέον ανέργους, για τους δεκάδες χιλιάδες απασχολήσιμους των stage, τους συμβασιούχους, τους «ενοικιαζόμενους». Ανυπόφορα είναι για τη χαμοζωή στο Πέραμα, για τους εργατοτεχνίτες στη Ζώνη, για τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που ένας στους τέσσερις είναι άνεργοι, για τις καθαρίστριες σε ιδιωτικές και δημόσιες υπηρεσίες, που παραμένουν «ενοικιαζόμενες». Ολοι αυτοί ζούνε πάντα σε «συνθήκες έκτακτης ανάγκης». Ολος αυτός ο κόσμος που πληρώνει πάντα τα σπασμένα της «ανάπτυξης» και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Απ' όλους αυτούς ο ΣΕΒ προκλητικά απαιτεί «να εισφέρουν στην οικονομική σταθερότητα» και μάλιστα το θεωρεί «αυτονόητο»!

Σε όλους αυτούς ο ΣΕΒ προτείνει σήμερα με τη νέα Συλλογική Σύμβαση να συνάψουν -λέει- ένα «πραγματικό κοινωνικό συμβόλαιο». Δηλαδή, να αποδεχτούμε να «μας βάλουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι». Να βάλουμε το κεφάλι μας στον ντορβά της «συνυπευθυνότητας των κοινωνικών εταίρων», για να αποκατασταθεί -λένε- η αξιοπιστία μας έναντι των Ευρωπαίων και «των διεθνών χρηματαγορών». Δηλαδή να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα σπασμένα τους. Οι εργαζόμενοι τη μόνη υπευθυνότητα που πρέπει να δείξουν είναι απέναντι στη ζωή της οικογένειάς τους. Υπευθυνότητα για το μέλλον των παιδιών τους. Και για τη μόνη «αξιοπιστία» για την οποία πρέπει να ενδιαφέρονται είναι πώς θα αντισταθούν στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης και εργοδοσίας. Πώς θα στραπατσάρουν τα σχέδια των βιομηχάνων. Αξιόπιστοι και ισχυροί πρέπει να γίνουν οι αγώνες τους, οι διεκδικήσεις για όλες τις ανάγκες τους και πρώτ' απ' όλα για εισόδημα που να τις ικανοποιεί.

Τότε πραγματικά οι εργαζόμενοι θα αρθούν «στο ύψος των περιστάσεων» και όχι όταν υποκλιθούν στα κελεύσματα του ΣΕΒ και της κυβέρνησης. Τότε και μόνο τότε, όταν οι αγώνες τους σημαδέψουν και αμφισβητήσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, θα μπορούν να ελπίζουν στη βελτίωση της θέσης τους, στην καλυτέρευση της ζωής τους. Μέση οδός δεν υπάρχει. Σε αυτό το δρόμο καλούν σήμερα οι ταξικές δυνάμεις, αυτό το δρόμο ανοίγει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ