Κυριακή 20 Γενάρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ανάκαμψη κερδοφορίας - εφιάλτης για το λαό

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αποστολή εξετελέσθη»... Η φράση αυτή έρχεται αβίαστα στο μυαλό βλέποντας τα στοιχεία για την κερδοφορία των χρηματοπιστωτικών κολοσσών και των επιχειρηματικών ομίλων στις ΗΠΑ, η οποία έχει εκτοξευθεί στο υψηλότερο επίπεδο από το 1947(!) ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας. Επί διακυβέρνησης Μπ. Ομπάμα, όπως αναφέρει το αμερικανικό πρακτορείο «Μπλούμπεργκ», τα κέρδη μετά φόρους έχουν αυξηθεί κατά 171%(!). Τρανή απόδειξη τα αποτελέσματα που ανακοίνωσαν μέσα στη βδομάδα οι ισχυρότερες τράπεζες των ΗΠΑ για το τέταρτο τρίμηνο του 2012. Τα καθαρά κέρδη της Citigroup, για παράδειγμα, το δ' τρίμηνο του 2012 ήταν κατά 25% υψηλότερα από πέρσι, στα 1,2 δισ. δολάρια. Η BlackRock ανακοίνωσε αύξηση καθαρών κερδών κατά 24%, στα 690 εκατ. το ίδιο διάστημα. Τα καθαρά κέρδη της Goldman Sachs τριπλασιάστηκαν σε σχέση με ένα χρόνο πριν, φτάνοντας τα 2,9 δισ. δολάρια, η JP Morgan κατέγραψε κέρδη 5,7 δισ. δολ., ενώ η Bank of America δημοσιοποίησε κέρδη 732 εκατ. δολάρια για το γ' τρίμηνο του 2012. Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο. Οι τραπεζικοί κολοσσοί, που διασώθηκαν μέσω της «κοινωνικοποίησης» των χρεών τους, βγαίνουν αλώβητοι και πιο ενισχυμένοι από την καπιταλιστική κρίση, ενώ την ίδια στιγμή ο λαός βουλιάζει πιο βαθιά στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, πληρώνοντας τα σπασμένα της κρίσης που είχαν προκαλέσει τα μονοπώλια. Η ανάκαμψη της κερδοφορίας και μάλιστα σε πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά χρόνια επίπεδα δεν πρόκειται βέβαια να σημάνει βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, αντίθετα θα χειροτερεύει διαρκώς για να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις της αειφόρου κερδοφορίας. Από την κόλαση αυτή δεν πρόκειται να ξεφύγει αν δεν πάρει την απόφαση για οργάνωση της πάλης προσανατολισμένης κατευθείαν στην καρδιά του αντίπαλου, δηλαδή την οικονομική και πολιτική εξουσία των μονοπωλίων, με ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή της και την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Αυτή είναι η αποστολή που πρέπει να εκτελέσει η λαϊκή συμμαχία.

Λαϊκή δράση με το ταξικό κίνημα

Eνίσχυση της καταστολής κατά των προσφύγων ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Υπερτριπλασιάζεται η χωρητικότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, εγκαθίστανται νέα, ενισχύονται τα μέτρα συνοριοφύλαξης, αυξάνονται οι απελάσεις. Ο περιλάλητος «φράχτης» στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα ολοκληρώθηκε. Εκατοντάδες συνοριοφύλακες μετακινήθηκαν στον ποταμό Εβρο, μαζί με πλωτά. Αναμένονται κι άλλα. Τα μέτρα αυτά πάνε χέρι - χέρι με την καταστολή συνολικά του εργατικού λαϊκού κινήματος, δεν περιορίζονται στους μετανάστες βιοπαλαιστές, τους χτυπούν όλους. Ελληνες και ξένους. Διόλου τυχαία, άνθρωποι που διαμαρτυρήθηκαν για αστυνομική βία κατά μεταναστών διώκονται ποινικά, διόλου τυχαία λαϊκές κινητοποιήσεις αντιμετωπίζονται με άγρια καταστολή. Μαζί με την εργοδοτική τρομοκρατία που οργιάζει στους χώρους δουλειάς χωρίς να ξεχωρίζει τους εργάτες βάσει φυλής ή χρώματος. Ολα για να περάσει το μεγάλο κεφάλαιο αλώβητο την κρίση του συστήματός του, να φορτώσει τις συνέπειες στο λαό, διασφαλίζοντας την κερδοφορία του. Η πάσης φύσεως καταστολή (εργοδοτική, κρατική, παρακρατική) θα ενταθεί παραπέρα για να φιμωθεί και τρομοκρατηθεί ο λαός. Απέναντί τους χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη οργανωμένη μαζική δράση του λαού, μαζί με το συνεπές ταξικό κίνημα. Μαζί με όσους δεν καθαγιάζουν την εξουσία μιας δράκας σφετεριστών του κοινωνικού πλούτου, αλλά στοχεύουν στην καρδιά του προβλήματος, στην ανατροπή του συστήματος, των θεσμών και μηχανισμών που γεννούν βία, καταστολή, καταπάτηση των δικαιωμάτων της εργατικής λαϊκής πλειοψηφίας.

Αγιάτρευτη η ανισομετρία στον καπιταλισμό

Την «πολιτική συνοχής» της ΕΕ συζήτησε τις προάλλες για πολλοστή φορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εγκρίνοντας εκθέσεις σχετικά με την περιφερειακή πολιτική στους τομείς της «αναβάθμισης των πόλεων», της «εδαφικής συνεργασίας» και της ευρωενωσιακής πολιτικής ενέργειας. Με εξαίρεση την παρέμβαση του ΚΚΕ, η συζήτηση στην Ολομέλεια ήταν αποκαλυπτική για την προσπάθεια του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου να κρύψει ότι η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων στο καπιταλιστικό σύστημα, αποτελεί αμείλικτη νομοτέλεια και πως η ανισόμετρη ανάπτυξη μεταξύ κρατών - μελών της ΕΕ, αλλά και ανάμεσα σε περιφέρειες της ίδιας χώρας, είναι αποτέλεσμα του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, της άναρχης και χαοτικής ανάπτυξης που λειτουργεί με μοναδικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Κοινός τόπος των εκθέσεων που συζήτησε το Ευρωκοινοβούλιο, στο όνομα, τάχα, του να αμβλυνθούν οι αντιθέσεις, είναι η διάθεση δημόσιου χρήματος και διευκολύνσεων στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου να κινητοποιήσουν τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους και να ξεπεράσουν την καπιταλιστική κρίση σε βάρος των εργαζομένων. Καλούν την Τοπική Διοίκηση να συνάψει συμβάσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που θα καθορίζουν την επιλογή των έργων και τον τρόπο διάθεσης των ευρωενωσιακών κονδυλίων, όχι για την ικανοποίηση των οξυμένων λαϊκών αναγκών (δημόσιες δωρεάν συγκοινωνίες, αντισεισμικά και αντιπλημμυρικά έργα, υποδομές δημόσιας εκπαίδευσης, υγείας κ.λπ.), αλλά αντίθετα σε νέους κερδοφόρους τομείς για το κεφάλαιο, όπως διαχείριση απορριμμάτων, εμπορική εκμετάλλευση ιστορικών και πολιτισμικών μνημείων, απελευθέρωση της παραγωγής και διανομής ενέργειας, ενεργειακή απόδοση. Οι εκθέσεις προωθούν την αντιλαϊκή στρατηγική «Ευρώπη 2020», που απορροφά ήδη το 63% των κοινοτικών πόρων στην Ελλάδα, ενώ 40% των χρημάτων επιστρέφει στους μεγάλους ξένους μονοπωλιακούς ομίλους και το υπόλοιπο 60% κατευθύνεται στην ελληνική πλουτοκρατία, για να επιταχύνει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Αυτή η πολιτική της ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων συσσωρεύει κέρδη στο κεφάλαιο, βάσανα και δεινά στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και πρέπει να ανατραπεί μαζί με το ευρωενωσιακό οικοδόμημα των μονοπωλίων.

Προς τα κάτω οι μισθοί, προς τα πάνω η ανεργία

Εναν ακόμα γύρο στο πρόγραμμα της «κοινωφελούς εργασίας» προβλέπει το «Σχέδιο Δράσης» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων. Αυτήν τη φορά, το πρόγραμμα θα αφορά την ολιγόμηνη «απασχόληση» των ανέργων σε υπηρεσίες και φορείς του υπουργείου Πολιτισμού. Η κυβέρνηση αποτιμά το πρόγραμμα ως επιτυχημένο, αποφασίζει τη συνέχισή του και το παρουσιάζει ως μέτρο καταπολέμησης της ανεργίας, τη στιγμή μάλιστα που εκατοντάδες εργαζόμενοι στα πεντάμηνα της «κοινωφελούς εργασίας» στους Δήμους παραμένουν απλήρωτοι.

Οταν ξεκίνησε, πριν από έναν περίπου χρόνο, το πρόγραμμα της «κοινωφελούς εργασίας», η αμοιβή των «απασχολούμενων» βρισκόταν κάτω από ό,τι προέβλεπε η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Σήμερα, ο κατώτερος μισθός έχει υποχωρήσει σε επίπεδο χαμηλότερο, ενώ έχει κατρακυλήσει ακόμα περισσότερο για τους νέους κάτω των 25 ετών. Προφανώς αυτή είναι η υπηρεσία που προσφέρουν τα διάφορα προγράμματα: Συμβάλλουν στην προσπάθεια να συμπιεστούν τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων προς τα κάτω, ενώ την ίδια στιγμή τα ποσοστά της ανεργίας, την οποία υποτίθεται πως καταπολεμούν, ακολουθούν πορεία συνεχούς και θεαματικής αύξησης.

Από την πείρα του κινήματος των οικοδόμων στην Ελλάδα

Το παρόν έργο αποτελεί μια σύνοψη της πείρας του κινήματος των οικοδόμων, όπως αυτή συσσωρεύτηκε μέσα από δεκαετίες αγώνων. Το βιβλίο διατρέχει όλους τους σημαντικούς σταθμούς στην ιστορία του κλάδου: από τα πρώτα βήματα της ταξικής αφύπνισης και συνδικαλιστικής οργάνωσης, στους σκληρούς αγώνες του Μεσοπολέμου, τη συμβολή των οικοδόμων στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, τις προκλήσεις της δεκαετίας του 1950 και την ανάπτυξη του κινήματος στη δεκαετία του 1960, έως την αντιδικτατορική πάλη και τη νίκη των ταξικών δυνάμεων επί του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού το 1976-1977.

Πρόκειται για μια πείρα, η οποία αποτελεί χρήσιμο, αν όχι απαραίτητο, εργαλείο για κάθε εργάτη -οικοδόμο και μη- για κάθε έναν που θέλει να διερευνήσει τις συνθήκες υπό τις οποίες διεξήχθη η ταξικά πάλη, η διαπάλη με τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλά και τις δυνάμεις του συμβιβασμού, της ταξικής συνεργασίας στο εργατικό κίνημα. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα φόρο τιμής στους χιλιάδες αγωνιστές του κλάδου, που με την ακούραστη και ανιδιοτελή δράση τους πάλεψαν σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες για να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και την εργατική τάξη της χώρας μας συνολικότερα.

Σε μια περίοδο, όπου οι κατακτήσεις δεκαετιών δέχονται λυσσαλέα επίθεση, ποδοπατούνται και ξηλώνονται μία-μία, η μελέτη της πείρας του κινήματος, δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα. Γιατί, αν υπάρχει ένα διαχρονικό συμπέρασμα που προκύπτει από αυτή είναι πράγματι πως «τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτιούνται». Το βιβλίο κυκλοφορεί από την «Συγχρονη Εποχή»

Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα

Γρηγοριάδης Κώστας

Πίσω στο χρόνο γύρισε η τραγική υπόθεση ομηρίας στις εγκαταστάσεις εξόρυξης φυσικού αερίου από το κοίτασμα Τινγκατουρίν, που εκμεταλλεύονται από κοινού η βρετανική ΒΡ, η νορβηγική Statoil και η κρατική αλγερινή εταιρεία Sonatrach, στην περιοχή Αϊν Αμένας, στην Αλγερία, η οποία μόλις τα τελευταία χρόνια έχει πάρει ανάσα από τον αιματηρότατο εμφύλιο ισλαμιστών ενόπλων - στρατού που στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 200.000 Αλγερινούς, κυρίως αμάχους. Η ομηρία, που, σε πρώτο επίπεδο, μοιάζει να είναι «παράπλευρη απώλεια» της γαλλικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης στο Μάλι, εξελίσσεται σε πρωτοφανές αιματοκύλισμα, το οποίο εκτός του ότι φέρνει τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της Αλγερίας, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα, υπόλογη απέναντι στις κυβερνήσεις των εμπλεκόμενων υπηκόων - ομήρων, δημιουργεί και νέα δεδομένα τόσο στη χώρα όσο και στην ευρύτερη περιοχή.

Και η Αλγερία αποτελεί κομμάτι του παζλ του ισχυρότατου ανταγωνισμού που εξελίσσεται στην Αφρική, με σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές. Σε αυτόν συμμετέχουν μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αλλά και ντόπιες αστικές τάξεις που εντάσσονται σε διάφορους άξονες και συμμαχίες που εμφανίζονται με διάφορες μορφές ενίοτε με στρατιωτικά καθεστώτα ή διά των ισλαμιστών, με τους λαούς να εξακολουθούν να ζουν στη φτώχεια και την ανέχεια σε χώρες με τεράστιο πλούτο.


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ