Μπροστά στο 19ο Συνέδριο του κόμματος και τη δημόσια συζήτηση που έχει ξεκινήσει μετά τη δημοσίευση των θέσεων της ΚΕ, ενδιαφέρον συγκεντρώνει η θέση για τη σχέση του κόμματος με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού.

Οπορτουνισμός είναι η διείσδυση της αστικής ιδεολογίας στο εργατικό κίνημα. Δεν αποτελεί απλά μια λάθος επιλογή, ούτε καν μια παρέκκλιση σε κάποιο ζήτημα αρχής. Εμφανίζεται στο ΚΚ όταν όλα αυτά μαζί δεν εντοπίζονται, δεν διορθώνονται έγκαιρα και εξελίσσονται σε γραμμή συμβιβασμού με την αστική τάξη, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν αντιλήψεις που αλλοιώνουν το χαρακτήρα του κόμματος, μετατρέπουν τη στρατηγική του σε ευχολόγιο, θέτουν σε αμφισβήτηση την ίδια την αναγκαιότητα ύπαρξής του. Ιστορικά γνώριμη είναι είτε η μετεξέλιξη ΚΚ σε οπορτουνιστικές δυνάμεις είτε η απόσπαση από τα ΚΚ δυνάμεων που συγκροτούν φορείς απέναντι στο ΚΚ (στην Ελλάδα, ΚΚΕ εσωτερικού/ΕΑΡ/ΝΑΡ/ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ).

Τέτοιες δυνάμεις αποσπώνται όχι στη βάση διαφωνίας με την τακτική αλλά (παρά τις διακηρύξεις) με τη στρατηγική του ΚΚ, έτσι συγκροτούν άλλο φορέα, με άλλη πρόταση εξουσίας και πρόγραμμα. Φύσει και θέσει αποτελούν δυνάμεις εχθρικές μέσα στο εργατικό κίνημα και δεν μπορεί να θεωρούνται συγγενικές στο όνομα των κομμουνιστικών τους καταβολών, διότι προωθούν αστικές και μικροαστικές αντιλήψεις και πρακτικές που αναιρούν τον επαναστατικό εργατικό χαρακτήρα του ΚΚ. Στο ιστορικό δίλημμα μεταρρύθμιση ή επανάσταση τοποθετούνται με την μεταρρύθμιση του καπιταλιστικού συστήματος, δηλ. Θεωρούν ότι έχοντας τη διακυβέρνηση μπορεί να μπει φρένο στις αντιφάσεις και στις αντιλαϊκές επιπτώσεις του καπιταλισμού. Ετσι εγκλωβίζουν λαϊκές δυνάμεις σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες.

Η ιστορία δείχνει ότι ο οπορτουνισμός ως καιροσκοπισμός ελίσσεται. Στη φάση που ο καπιταλισμός είναι σε άνοδο, εκφράζεται με άτακτη υποχώρηση και απροκάλυπτο συμβιβασμό με την αστική τάξη (υπερψήφιση συνθήκης Μάαστριχτ). Στη φάση καπιταλιστικής κρίσης, εκτοξεύει αντισυστημικές «κορόνες», προσεγγίζει φραστικά θέσεις επαναστατικές, ενώ κλίνοντας το μάτι στο κεφάλαιο, υιοθετεί συνθήματα που εγκλωβίζουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε ακίνδυνους για την εξουσία του κεφαλαίου δρόμους (πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για διαχείριση της κρίσης). Σε κάθε περίπτωση, μεταθέτει την πάλη ανατροπής του συστήματος στη «δευτέρα παρουσία».

Μέτωπο στον οπορτουνισμό δε σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε την προσπάθεια παρέμβασης σε αγωνιστές (χωρίς να χαϊδεύουμε αυτιά) που σε κάποια φάση επηρεάστηκαν από δυσκολίες, πιέστηκαν και υποχώρησαν, αλλά και νέες δυνάμεις που κυριαρχούνται από αυταπάτες και μικροαστική ανυπομονησία.

Υπάρχουν δυνάμεις που ενώ κατά καιρούς έχουν προσεγγίσει την πολιτική του ΚΚΕ, προτείνουν «άλλη» αντιμετώπιση του οπορτουνισμού. Ανάλογες απόψεις εκφράζονται διαχρονικά από τις ίδιες τις δυνάμεις του οπορτουνισμού. Παράδειγμα: α) Η συνεργασία είναι δρόμος προσέγγισης λαϊκών δυνάμεων για να τις αποσπάσουμε από την επιρροή του οπορτουνισμού αναδεικνύοντας την ανωτερότητα των θέσεών μας. β) Η λαθεμένη αντίληψη ότι η συμμαχία με φορείς του οπορτουνισμού αποτελεί πολιτική έκφραση της κοινωνικής συμμαχίας ώστε μεσαία τέτοια στρώματα να τραβηχτούν από την επιρροή της αστικής τάξης. Μάλιστα κάποιοι ισχυρίζονται ότι με κοινή δράση, αμοιβαίους συμβιβασμούς, ανάδειξη επιμέρους στόχων, ή από κοινού συμμετοχή ή στήριξη σε αριστερή κυβέρνηση, ή 1)θα αναγκαστούν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, να υποχωρήσουν και να εκτεθούν, μπροστά σε ένα δικό μας πλαίσιο, με αποτέλεσμα να χάσουν την επιρροή τους στα λαϊκά στρώματα ή 2)θα συρθούν σε πρωτοβουλίες που οδηγούν σε ρήξη με την αστική τάξη, δημιουργώντας ρήγματα και αστάθεια στην εξουσία, κρίκο για συγκέντρωση δυνάμεων και την επιτάχυνση στην εμφάνιση «επαναστατικής κατάστασης».

Τέτοιες απόψεις είναι επικίνδυνες ανεξάρτητα από προθέσεις. Δεν επιβεβαιώνονται από την ιστορία του ΔΚΚ (Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος). Αντίθετα, σε όλη τη διαδρομή του αποδείχθηκε ότι το αδυνατισμένο μέτωπο ενάντια στον οπορτουνισμό αποτέλεσε παράγοντα απαράδεκτων συμβιβασμών που οδήγησαν σε υποχώρηση, ήττα και αλλοίωση των κομμουνιστικών χαρακτηριστικών (Γερμανία, Γαλλία, Χιλή, Ιταλία, Ελλάδα κλπ. αλλά και στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης). Οι αντιλήψεις για συνεργασία και κοινό μέτωπο με τη σοσιαλδημοκρατία, ο διαχωρισμός της σε «αριστερή» και «δεξιά», ακόμη και όταν έγιναν δεκτές στη βάση της απόσπασης εργατικών μαζών από την επιρροή της, με σκοπό δηλαδή την ήττα της, οδήγησαν σε αντίθετα αποτελέσματα και κόστισαν «ακριβά».

Η αντιμετώπιση του οπορτουνισμού ως εν δυνάμει σύμμαχου, αναιρεί στην πράξη την ανάγκη μετώπου απέναντι στις αντιλήψεις του. Η νίκη των επαναστατικών δυνάμεων είναι νίκη απέναντι στην κυριαρχία της αστικής τάξης όταν αυτή αδυνατεί να χειραγωγεί τις εργατικές λαϊκές μάζες. Ακριβώς για το λόγο αυτό η νίκη αυτή περνάει μέσα από τη συνεχή πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό. Δεν κατανοείται ότι η ήττα του οπορτουνισμού του πιο κοντινού μας εχθρού όπως έλεγε ο Λένιν είναι προϋπόθεση για την χειραφέτηση εργατικών λαϊκών μαζών. Ο οπορτουνισμός δεν «πιάνεται φίλος» γιατί δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός με την αστική τάξη.

Για τους κομμουνιστές η διαδικασία συγκέντρωσης δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση δεν είναι μονόπρακτο έργο ούτε υπόθεση συνεννόησης «κορυφών». Απαιτεί μακρόχρονη δράση με τις μάζες, προκειμένου να πεισθούν από τη πείρα τους. Στο δρόμο αυτό υπάρχουν εμπόδια και δυσκολίες. Η αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό πέρα από το στρατηγικό της χαρακτήρα αποκτά ιδιαίτερη σημασία και στην καθημερινή πάλη. Σήμερα, σε συνθήκες ρεφορμιστικής πίεσης και κυριαρχίας των αυταπατών, πιάνει συχνά τόπο η λογική μετώπων ενάντια στην «κατοχή», το φασισμό, την κακοδιαχείριση, την τοκογλυφία, τη φοροκλοπή (λίστα Λαγκάρντ) κλπ. «Εύπεπτες» αιτίες προβάλλονται για την κρίση, που ουσιαστικά αντιστρέφουν τη σχέση αιτίας - αποτελέσματος, αποκρύπτουν τη σχέση οικονομίας - πολιτικής, αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» της αστικής τάξης για διάσωση της εξουσίας της όταν φθείρεται η αποδοχή της από τις μάζες με μια συγκεκριμένη κομματική και γενικότερα πολιτική έκφραση όπως τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Στα μέτωπα που επικαλούνται εμφανώς χωράνε τμήματα της αστικής τάξης που επιδιώκουν μια άλλη διαχείριση. Ακόμη και η έξοδος από την ΕΕ υιοθετείται χωρίς να εντάσσεται στα πλαίσια ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της οικονομίας με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό.

Ορισμένοι ερμηνεύουν τη στάση μας απέναντι στις δυνάμεις του οπορτουνισμού σαν πολιτική ατολμία, άρνηση να πάρουμε «ρίσκο». Το πολιτικό θάρρος όμως δε βρίσκεται σε δοκιμασμένες συνταγές διαχείρισης του καπιταλισμού. Βρίσκεται στην αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης. Γραμμή με την οποία ο οπορτουνισμός είναι αντίπαλος αφού ούτε διακυρήσσει ούτε δρα σε γραμμή σύγκρουσης στους μονοπωλιακούς ομίλους.

Η επιδίωξη να ενσωματωθεί το ΚΚΕ είναι διαχρονική. Οσο δε συμβιβάζεται του χρεώνουν σεχταρισμό, περιχαράκωση κλπ. Με το 19ο Συνέδριό εμπλουτίζοντας τις επεξεργασίες μας και επιβεβαιώνοντας την επαναστατική μας στρατηγική, οφείλουμε να δυναμώσουμε ιδεολογικά - πολιτικά και οργανωτικά. Να επιδείξουμε αντοχή στις πιέσεις που θα δεχθούμε. Οι δυνάμεις μας στην πρώτη γραμμή του αγώνα να αφουγκράζονται τις δυσκολίες και τις αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων, με ικανότητα να δουλεύουν ανάμεσά τους, να ερμηνεύουν την όποια ανώριμη και αυθόρμητη στάση. Με τη δράση και τη διαφωτιστική μας δουλειά να αφυπνίζουμε, να οργανώνουμε την πάλη για την επιβίωση δημιουργώντας αγωνιστικές παρακαταθήκες. Δεν επιτρέπεται να ταυτίζουμε τα κόμματα της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού με τους εργαζόμενους που τα ακολουθούν ή επηρεάζονται από τις αυταπάτες που καλλιεργούν. Κανένας ελιτισμός και καμία υποτίμηση. Εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.

Το Καταστατικό του Κόμματος είναι ένα ντοκουμέντο καθοριστικής σημασίας για την ομαλή λειτουργία, τη συσπείρωση των γραμμών για την ανάπτυξή του.

Επόμενα, πρέπει να εκτιμηθεί, γιατί αλλάζει, τι αλλαγές γίνονται, σε ποια κατεύθυνση, τι επιδιώκει η ΚΕ με το προτεινόμενο σχέδιο.

Βασικές αλλαγές

Αρθρα:

5. Για το μέλος του Κόμματος

2. Αλλαγές στην οργανωτική δομή. Κατάργηση επιτροπών Πόλεων, Νομαρχιακών και Αχτιδικών Επιτροπών, συγκρότηση Τομεακών και Περιοχών

15. Η ΚΕ ορίζει και τον Πρόεδρο της ΕΚΕ

Κεφ. 7 αλλάζει η σχέση Κόμματος - ΚΝΕ, ουσιαστικά ο χαρακτήρας της ΚΝΕ

Συνολικά, αλλάζει το πνεύμα, η αντίληψη, εκφράζεται με επαναστατικά λόγια, όμως στην ουσία, την ΚΕ διαπερνά ένας φόβος, απέναντι στα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ. Περιορίζεται περισσότερο το σκέλος της Δημοκρατίας, δυναμώνει ο συγκεντρωτισμός, αντί για βελτίωση της καθοδήγησης αυξάνεται η διοίκηση. Το προτεινόμενο Καταστατικό κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από τις κομματικές ανάγκες.

Επόμενα, οι αλλαγές σχετίζονται οπωσδήποτε με την αλλαγή του προγράμματος, εκτός από αυτές που αναφέρθηκαν είναι και άλλες, διαμορφώνουν και υπηρετούν ένα ελεγχόμενο στενό μικρό Κόμμα.

Φυσικά αλλαγές χρειάζονται, ώστε να διαπερνά το πνεύμα του Λενινισμού, να εξαλειφθούν αντιλήψεις κομμάτων εξουσίας που κληρονομήσαμε.

Να συμβάλλει στη συσπείρωση και δραστηριοποίηση των κομματικών δυνάμεων και όχι στον παραμερισμό στελεχών και στο σχεδιασμό εκκαθαριστικών επιχειρήσεων.

Ο Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός για να λειτουργήσει σωστά και να υπάρχουν τα αποτελέσματα για τα οποία καθορίσθηκε και θεσμοθετήθηκε, πρέπει πρώτα να λειτουργήσει το σκέλος της Δημοκρατίας που δε σημαίνει ότι το μέλος του Κόμματος και το στέλεχος λέει τη γνώμη του αλλά απαιτούνται μέτρα και προϋποθέσεις όπως: ολόπλευρος και όχι μονομερής ιδεολογικός εξοπλισμός, συγκεκριμένη, ολοκληρωμένη και έγκαιρη ενημέρωση. Αναγνώριση στην πράξη (θεσμοθέτηση) διαφορετικών απόψεων, εκτιμήσεων και θέσεων (εκτός βέβαια από την ιδεολογία και το Στρατηγικό στόχο). Ισότιμη προβολή τους στο Δημόσιο διάλογο.

Να δοθεί μεγαλύτερη ευθύνη στα μέλη του Κόμματος για την ανάδειξη των οργάνων και των αντιπροσώπων. Από τις ΚΟΒ μέχρι το επίπεδο Νομών, Αχτίδων μεγάλων Πόλεων (ή όπως ονομασθούν) να καταργηθούν οι επιτροπές προτάσεων. Παρέμβαση της καθοδήγησης μόνο για λόγους ακαταλληλότητας του προτεινόμενου.

Να κατοχυρωθεί το Κόμμα από παραβιάσεις και αδικαιολόγητες παραλήψεις του ΠΓ και της ΚΕ. Εκλογή Επιτροπής Κομματικού Ελέγχου από το Συνέδριο, με αρμοδιότητες τήρησης καταστατικού, προγράμματος και αποφάσεων, έγκαιρη ενημέρωση των ΚΟΒ.

Στις θέσεις σοβαρής ευθύνης και μεγάλης προβολής για να μη δημιουργούνται προσωπικές πολιτικές, νοοτροπίες ιδιοκτητών, φαινόμενα οικογενειοκρατίας, να υπάρχει καθορισμένος χρόνος παραμονής.

Προτάσεις

Αρθρα:

1στ. Η κατοχύρωση των διαφορετικών γνωμών, θέσεων και απόψεων, η ολοκληρωμένη ενημέρωση των ΚΟΒ, η ισότιμη προβολή τους.

12. Η σύγκληση τακτικού Συνεδρίου ανακοινώνεται 6 μήνες και οι θέσεις δημοσιεύονται πριν 5 μήνες. Ο δημόσιος διάλογος προηγείται των ΓΣ και Συνδιασκέψεων.

13. Εκλέγει 9μελή Επιτροπή Κομματικού Ελέγχου, τα μέλη της πρέπει να έχουν τουλάχιστον 20 χρόνια κομματική ηλικία.

- Για την ΚΕ 12 χρόνια κομματική ηλικία και να έχουν δουλέψει τουλάχιστον 3 χρόνια σε Νομαρχιακό ή Αχτιδικό Κομματικό Οργανο.

23. Γενικός Γραμματέας, μέλη του ΠΓ, Βουλευτές, Ευρωβουλευτές, Περιφερειακοί και Δημοτικοί σύμβουλοι, συνδικαλιστές, αποσπασμένοι από την παραγωγή, δε μπορεί να παραμένουν περισσότερο από 8 ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις 12 χρόνια.

41. Η διατύπωση του προηγούμενου προγράμματος.

Οι Θέσεις του 19ου Συνεδρίου αποτελούν όπλο για μας τους κομμουνιστές, γενικότερα για το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Εκφράζουν την ωρίμανση του Κόμματος, είναι αποτέλεσμα της μελέτης της συσσωρευμένης πείρας του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, της πείρας από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον προηγούμενο αιώνα. Πατάνε πάνω σε προηγούμενες αποφάσεις και επεξεργασίες του Κόμματος, όπως η Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του Κόμματος για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, στα συμπεράσματα του Β΄ τόμου Ιστορίας του Κόμματος (1947-1968), στην Απόφαση για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ενισχύουν ακόμα περισσότερο τον επαναστατικό προσανατολισμό και χαρακτήρα του Κόμματός μας.

Το σχέδιο Προγράμματος αποτελεί σημαντική συμβολή στον αγώνα της εργατικής τάξης της χώρας μας, αλλά και διεθνώς για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής. Η σύγχρονη επεξεργασία του Προγράμματός μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να βαδίσει η εργατική τάξη, για την επίλυση των προβλημάτων της, κόντρα στις χρεοκοπημένες στη ζωή προτάσεις των διαφόρων οπορτουνιστών και σοσιαλδημοκρατών, των κομμάτων διαχείρισης της καπιταλιστικής εξουσίας.

Η επίθεση που εξελίσσεται απέναντι στο Κόμμα, μπροστά στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος και θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο, δείχνει το φόβο της αστικής τάξης μπροστά στο κέρδισμα εργατόκοσμου, με την επαναστατική στρατηγική του Κόμματός μας. Η αστική τάξη, ανεξάρτητα από το συσχετισμό δύναμης, ξέρει ποιος είναι ο κίνδυνος για την εξουσία της, και γι' αυτό παίρνει μέτρα για να χτυπήσει την επαναστατική στρατηγική του Κόμματος. Δεν φοβάται τις φωνές για εκλογές, για αλλαγή του κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Δεν φοβάται τις φωνές για κυβέρνηση της αριστεράς. Τη φωνή του Κόμματος φοβάται, που καλεί στην πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, για την εργατική εξουσία.

Η αστική τάξη θα κρατούσε άλλη στάση απέναντι στο Κόμμα αν δεχόμασταν «να βάλουμε νερό στο κρασί μας», αν δεχόμασταν να μπούμε σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, αν δεχόμασταν να μπούμε σε κυβέρνηση της αριστεράς. Θα κρατούσε άλλη στάση αν δεχόμασταν να πετάξουμε τις Αποφάσεις και τις Θέσεις μας που βγήκαν μέσα από τη μελέτη της ιστορικής μας πείρας, αν δεχόμασταν να γίνουμε κομμάτι του αστικού πολιτικού συστήματος.

Στις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος στη θέση 79 στο κεφάλαιο Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος στην Επανάσταση αναφέρεται το εξής:

«Το ΚΚΕ αναδεικνύεται έμπρακτα ως καθοδηγήτρια δύναμη μέσα στην επαναστατική διαδικασία, εφόσον διασφαλίσει την επαναστατική γραμμή και ικανότητά του και έχει Οργανώσεις στις μεγάλες παραγωγικές μονάδες, σε τομείς και υπηρεσίες που παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Η οργανωτική, ιδεολογική και πολιτική αυτοτέλεια του ΚΚΕ ισχύει σε όλες τις συνθήκες και σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από τις μορφές μαζικής οργάνωσης της επαναστατημένης εργατικής τάξης, της συμμαχίας της με εξεγερμένους φτωχούς αγρότες και άλλους αυτοαπασχολούμενους.

Η ύπαρξη γερών Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων εξασφαλίζει τη διαμόρφωση κομματικών μελών και ΚΝιτών ικανών να διοχετεύουν τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του Κόμματος, κυρίως στους μεγάλους εργασιακούς χώρους και στους χώρους μαθητείας, αλλά και στις μαζικές οργανώσεις, να εμπνέουν εμπιστοσύνη, να αποτελούν παράδειγμα πρωτοπορίας, ανιδιοτελούς και με αυτοθυσία δράσης, να αξιοποιούν την πρωτοβουλία δυνάμεων σε δράση, αντιπαλεύοντας το ρεφορμισμό - οπορτουνισμό και την εθνικοσοσιαλιστική - φασιστική δράση».

Μπροστά στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος, κρινόμαστε από το κατά πόσο θα συμβάλουμε στη μελέτη και την αφομοίωση των Θέσεων, από τη διάδοση και συζήτηση των Θέσεων στους χώρους που παρεμβαίνουμε. Από το κατά πόσο θα μπούμε μπροστά στην υλοποίηση των αποφάσεων, στην αντιμετώπιση των υποκειμενικών μας αδυναμιών, των ελλείψεών μας που αποτελούν εμπόδιο στο κέρδισμα συνειδήσεων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων με την επαναστατική στρατηγική του Κόμματός μας.

Το ζήτημα της ανάπτυξης των οργανωμένων μας δυνάμεων στην εργατική τάξη, πρώτα και κύρια στο βιομηχανικό προλεταριάτο, η ανάπτυξη των οργανωμένων μας δυνάμεων στις σχολές μαθητείας, στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης αποτελούν βασικό καθήκον μέχρι το επόμενο συνέδριο του Κόμματος. Η ανάπτυξη των οργανωμένων μας δυνάμεων σε αυτούς τους χώρους πηγάζει από την ανάγκη προώθησης της στρατηγικής μας σε αυτούς τους χώρους. Είναι ανάγκη που απορρέει από τον ίδιο το χαρακτήρα του Κόμματος, από το σκοπό πάλης μας.

Μπροστά στο ενδεχόμενο απότομης όξυνσης της ταξικής πάλης, στο ενδεχόμενο δημιουργίας επαναστατικής κατάστασης, εκτός από τη σωστή στρατηγική, σε μεγάλο βαθμό η πορεία της ταξικής πάλης θα κριθεί και από το τι δυνάμεις θα έχουμε σε αυτούς τους χώρους. Αλλά και στην περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ιδιαίτερα στην αρχή, σε συνθήκες σκληρής πάλης ανάμεσα στις συνεπείς επαναστατικές δυνάμεις και στις αντεπαναστατικές δυνάμεις, σε συνθήκες όξυνσης της δράσης με όλους τους τρόπους για τη συντριβή των δυνάμεων της αστικής τάξης, έχει σημασία σε ποιους θα εμπιστευτείς τη διεύθυνση και την υλοποίηση των πλάνων του κεντρικού σχεδιασμού.

Το κέρδισμα περισσότερου εργατόκοσμου στην πάλη για την εργατική εξουσία, η ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, η αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης της οργάνωσης, η ανάδειξη περισσότερων εργατικών στελεχών περνάνε πρώτα και κύρια μέσα από την οικοδόμηση ισχυρών Οργανώσεων σε αυτούς τους χώρους. Το καθήκον του Κόμματος για την ανάπτυξη των οργανωμένων του δυνάμεων στην εργατική τάξη, και κύρια στο βιομηχανικό προλεταριάτο, για μας την ΚΝΕ, μεταφράζεται στο καθήκον ανάπτυξης των οργανωμένων μας δυνάμεων στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης, στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης.

Με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να ενισχύσουμε τον προσανατολισμό της παρέμβασής μας σε αυτούς τους χώρους, να συγκεντρώσουμε δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση. Να στηρίξουμε αποφασιστικά τις δυνάμεις μας μέσα σε αυτούς τους χώρους, που αποτελούν επένδυση για το Κόμμα.

Η διάδοση των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος, η συζήτηση με τους σπουδαστές του σχεδίου Προγράμματος του Κόμματος, χρειάζεται να σχεδιαστεί συγκεκριμένα σε κάθε Οργάνωση. Στην κυριολεξία να μην υπάρχει σπουδαστής και σπουδάστρια, που δε θα συζητήσουμε μαζί του.

Η δουλειά αυτή μπορεί να συμβάλει στο να χτυπηθούν τα ιδεολογήματα του αντιπάλου στα μυαλά της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, να χτυπηθούν οι αυταπάτες και οι φασιστικές απόψεις που προσπαθούν να βάλουν στα μυαλά των σπουδαστών οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Να χτυπηθεί η μοιρολατρία, ο αντικομμουνισμός, να εμπνευστούν νέα εργατόπαιδα με την επαναστατική πολιτική του Κόμματος, με το σοσιαλισμό.

Είναι ευκαιρία με αυτή τη δουλειά, να δεθούμε με περισσότερο κόσμο από αυτούς τους χώρους, ανεξάρτητα από το επίπεδο συμφωνίας που έχει σήμερα μαζί μας. Γιατί ξέρουμε πως ό,τι και αν έχουν στο μυαλό τους, έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την πρόταση του Κόμματος. Γιατί μιλάμε μαζί τους την ίδια γλώσσα, έχουμε τα ίδια χνότα, έχουμε κοινά ταξικά συμφέροντα. Γιατί η συνείδηση που φαίνεται σήμερα σταθερή αύριο μπορεί να αλλάξει, και οι σπουδαστές σε αυτές τις σχολές μπορούν να καταλάβουν καλύτερα την πρόταση του Κόμματος, από ό,τι νέοι σε άλλους χώρους.

Με επαναστατική αισιοδοξία, που πηγάζει από την κοσμοθεωρία μας, και από το σκοπό της πάλης μας, να δώσουμε τη μάχη για τη διάδοση των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου του Κόμματός μας. Να μετρήσουμε βήματα στην ανάπτυξη των οργανωμένων μας δυνάμεων σε αυτούς τους χώρους.

Οι Θέσεις της ΚΕ αποτυπώνουν ολοκληρωμένα τα στρατηγικά καθήκοντα του Κόμματος, όπως αυτά συμπυκνώνονται και στο σχέδιο Προγράμματος. Την ικανότητα αυτή του Κόμματος, να αναλύει σωστά την εποχή, να ερμηνεύει σωστά την εξέλιξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης στη χώρα μας και διεθνώς, την κίνηση των μαζών και τους παράγοντες που διαμορφώνουν τη συνείδησή τους, απορρίπτοντας λαθεμένες επεξεργασίες που ταλάνισαν και ταλανίζουν ακόμη το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, οφείλουμε να τη διατηρήσουμε ιδιαίτερα μπροστά και στις αποφασιστικές μάχες των επόμενων χρόνων. Προϊόν αυτής της ικανότητας είναι και οι θέσεις που διατυπώνονται για τη μη συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση αλλά και για τα καθήκοντα των κομμουνιστών σε καιρό ιμπεριαλιστικού πολέμου, με τις οποίες συμφωνώ.

Αυτή την τετραετία, που ξεδιπλώθηκε η κρίση, επιβεβαιώθηκε ότι η φτώχεια δε φέρνει από μόνη της ριζοσπαστικοποίηση των μαζών. Οι νέες δυσκολίες που τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια δεν πρέπει να μας τρομάζουν, τις είχαμε εκτιμήσει. Στα ίδια τα μεσαία στρώματα, στα οποία θα ήθελα και να σταθώ, αποτυπώθηκαν ανάγλυφα όλα εκείνα τα αντιφατικά φαινόμενα που βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια.

Από τη μια, ξεχώρισε δίπλα στις ΚΟΒ, στα σωματεία, ένας βασικός πυρήνας αυτοαπασχολούμενων, που ακούμπησε την πολιτική του Κόμματος. Αυτός ήταν ο πυρήνας πάνω στον οποίο στηρίχθηκε η ίδρυση της ΠΑΣΕΒΕ, η καθημερινή δράση των σωματείων, η όποια διείσδυση στο στρώμα. Σε συνθήκες μειοψηφίας και διαλυτικής κατάστασης στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, συνέβαλε, ώστε να κατοχυρωθεί η αντιμονοπωλιακή γραμμή, αλλά και να διαπαιδαγωγηθεί ένα κομμάτι στην κοινή δράση, στη συμμαχία με την εργατική τάξη, ως τη μόνη προοπτική.

Από την άλλη, πιο καθαρά, κάτω από το βάρος των προβλημάτων, εκφράστηκαν και αντιδραστικές λογικές. «Να κλείσει ο διπλανός μου για να επιβιώσω εγώ», «λύση εδώ και τώρα» με την «αριστερή» «εύκολη» πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αντιδραστικές λογικές (που άνθισαν στις πλατείες και αλλού) και που οδήγησαν τα πιο καθυστερημένα στρώματα στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής.

Ετσι ή αλλιώς, οι ταλαντεύσεις που χαρακτηρίζουν τους ΕΒΕ, και που είναι αντικειμενικές, συνεχίζουν να υπάρχουν, και μπορεί να είναι παράγοντας πίεσης προς το Κόμμα αλλά και την ίδια την εργατική τάξη, αν δεν τις λάβουμε υπόψη.

Τι παραβλέπουμε πολλές φορές στη δουλειά μας, κάτω από το βάρος των πραγματικά αρνητικών συσχετισμών. Οτι το κέρδισμα αυτοαπασχολούμενων είχε και έχει να κάνει με τη συστηματικότερη προβολή της πολιτικής πρότασης του Κόμματος, με τον απεγκλωβισμό τους από την ιδεολογική γραμμή της αστικής τάξης, τη διαπαιδαγώγησή τους στη συμμαχία με την εργατική τάξη. Εχει να κάνει με την αποβολή κοινοβουλευτικών κριτηρίων στη συνείδησή τους, ακόμη και στο κίνημα, αλλά και συντεχνιακών λογικών, που πατούν πάνω στην αντικειμενική διάθεση των αυτοαπασχολούμενων να διαχειριστούν την επιβίωσή τους στην αγορά.

Να γιατί το πιο βασικό είναι να προσδιορίσουμε τι εννοούμε εξειδίκευση της δουλειάς μας στο στρώμα, με τι κριτήρια μετράμε συσχετισμό που διαμορφώνεται, αλλά και σε ποιους προσανατολιζόμαστε, αφού ακόμη και αυτοί χωρίς προσωπικό έχουν εσωτερική διαφοροποίηση, αλλά και πώς εκτιμάμε τις διαθέσεις τους.

Αυτή η δουλειά δεν είναι εύκολη, καθώς και οι αυτοαπασχολούμενοι χωρίς προσωπικό, που σωστά τους ξεχωρίζουμε, και αυτοί ταλαντεύονται, είναι ακόμη πιο ευάλωτοι σε αντιδραστικά ιδεολογήματα που πλασάρονται, ενώ πιο δύσκολα συμμετέχουν στο κίνημα. Γι' αυτό και η πίεση από μεριάς τους είναι αυξημένη.

Ετσι, πολλές φορές, εξειδίκευση εννοούμε μια πιο περιορισμένη προβολή της θέσης μας, μακριά από την ταμπακιέρα, ότι δηλαδή η εργατική εξουσία, ο σοσιαλισμός, μπορούν να τους εξασφαλίσουν ζωή, μεροκάματο, μακριά από τα χρέη που σφίγγουν τη θηλιά ολοένα και περισσότερο. Αλλωστε, η ίδια η εξέλιξη του καπιταλισμού λύνει με βάρβαρο τρόπο τον εκτοπισμό τους, διαμορφώνει πείρα στη συνείδησή τους που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Εξειδίκευση, λοιπόν, σήμερα, είναι να κατανοήσουν ότι η αντικειμενική τάση του καπιταλισμού είναι η κυριαρχία του μονοπωλίου. Αντικειμενικά εκφράζει ανώτερη παραγωγικότητα στην εργασία, εξασφαλίζει τον έλεγχο πρώτων υλών, διαμορφώνει τις τιμές. Να κατανοήσει ότι η περιβόητη ανάπτυξη προϋποθέτει την καταστροφή της μικρής επιχείρησης, ότι ούτε στη δευτέρα παρουσία δε θα βγει κερδισμένος από αυτήν. Να διαπαιδαγωγηθεί στη συλλογική οργανωμένη πάλη για όλα του τα προβλήματα, βγαίνοντας από τη γυάλα της ατομικής ή συντεχνιακής λύσης. Οπου έχουμε δουλέψει έτσι, είχαμε και ορισμένα αποτελέσματα.

Με βάση αυτά, πρέπει να απαλλαγούμε και από αντίστοιχες συνήθειες χρόνων που διαπερνούν ακόμη τη δουλειά μας. Να λύσουμε δισταγμούς και διαφωνίες, ότι απορρίπτοντας τη διαχειριστική - συντεχνιακή γραμμή πάλης, στενεύουμε τη γραμμή μας. Η πραγματικότητα δείχνει ακριβώς το αντίθετο, αφού αυτή ακριβώς η γραμμή δεν απέτρεψε την αποστροφή των αυτοαπασχολούμενων, ιδιαίτερα των πιο ταλαιπωρημένων, από τα σωματεία.

Αντίθετα, υπάρχει θετική πείρα. Ο σύλλογος ΕΒΕ Αθήνας, που συσπειρώνει δυνάμεις κύρια αυτοαπασχολούμενων, κατάφερε να φέρει κοντά μας περισσότερους από ό,τι η παραμονή μας στον Εμπορικό Σύλλογο Αθήνας, γνωστός για τα φιλομονοπωλιακά αισθήματά του. Ο διαχωρισμός στη γραμμή και τις μορφές πάλης, των επιτροπών αγώνα ΠΑΣΕΒΕ στα ταξί, από τους λεονταρισμούς της ξεπουλημένης διοίκησης στις περσινές κινητοποιήσεις, συσπείρωσε ευρύτερες δυνάμεις και αύξησε το κύρος του Κόμματος. Η κάθοδος στις εκλογές, σε ενώσεις, που οι δυνάμεις μας ήταν εγκλωβισμένες σε κοινά ψηφοδέλτια, συνέβαλε να δημιουργηθεί ένας πρώτος πυρήνας που παλεύει σε σωστή κατεύθυνση, μετά από πολλά χρόνια.

Είναι καθαρό πια ότι η τακτική συμβιβασμού με το συσχετισμό δύναμης ουσιαστικά αδρανοποιούσε και έτοιμες δυνάμεις, δε βοηθούσε στον απεγκλωβισμό, μπέρδευε παρά έλυνε. Σωματεία που δεν έλυναν αυτά τα ζητήματα έγκαιρα, βράζουν τώρα στο ζουμί τους, αδυνατούν να προσαρμοστούν στις εξελίξεις, να συσπειρώσουν τα μέλη τους.

Σε αυτό ακριβώς το κομμάτι πρέπει να δουλέψουμε πιο στοχοπροσηλωμένα. Να σταματήσουμε να ποτίζουμε ξένες γλάστρες, να λύσουμε οργανωτικές αδυναμίες που ασφαλώς υπάρχουν στη λειτουργία των σωματείων, ή ακόμη και την απουσία τους στις γειτονιές που υπάρχουν χιλιάδες μαγαζάκια, να πάρουμε πρωτοβουλίες, που θα φέρουν νέες δυνάμεις στην πάλη. Ετσι, θα διαμορφώνεται και πείρα, θα κερδίζονται και οι πιο πρωτοπόροι με την πολιτική πρόταση εξουσίας του Κόμματος.

Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Υπάρχουν αναξιοποίητες δυνάμεις που λιμνάζουν σε συνοικίες και κλάδους που, εξοπλίζοντάς τες, θα μπουν μπροστά. Σε εμάς πέφτει το βάρος του εξοπλισμού και της διάταξής τους. Νέοι κλάδοι που συγκεντρώνουν αυτοαπασχολούμενους και μορφές οργάνωσής τους, συγκρότηση γερών ΚΟΒ, ικανών να αντεπεξέρχονται στην πίεση, να συγκεντρώνουν και να καθοδηγούν δυνάμεις σε οποιεσδήποτε συνθήκες, μελέτη της διαπάλης και γενίκευση της πείρας από αυτήν, πρωτοβουλίες που να στεριώνουν τη συμμαχία.