Σάββατο 20 Γενάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα δισ. του τουρισμού

Γρηγοριάδης Κώστας

Την πίτα του έκοψε χτες ο ΕΟΤ με την παρουσία της υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης Φ. Πάλλης - Πετραλιά, η οποία ήταν πολύ χαρούμενη, ειδικά μιλώντας για τα έσοδα του τουρισμού. Το 2006, είπε, τα έσοδα αυξήθηκαν κατά 9% και έφτασαν τα 12 δισ. ευρώ, δηλαδή 1 δισ. ευρώ το μήνα για την ελληνική οικονομία, κατέληξε.

Ε, και; «Από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί» λέει ο λαός. Μόνο που εδώ η «πίτα δεν καίγεται». Από αυτά τα 12 δισ. που εισρέουν και μπαίνουν στις τσέπες των επιχειρήσεων και των ιδιοκτητών τους, πολύ λίγα φτάνουν τελικά στους εργαζόμενους του κλάδου που βιώνουν σκληρές εργασιακές συνθήκες και εντεινόμενη συνεχώς εκμετάλλευση. Και όσα πάνε στο κράτος επαναδιοχετεύονται στις επιχειρήσεις, τις τουριστικές και άλλες για νέες επενδύσεις, νέα κέρδη. Ενας φαύλος κύκλος που αφήνει τα ψίχουλα να πέσουν έξω από αυτόν, αφού την πίτα την τρώνε οι επιχειρηματίες του χώρου.

Α! Υπάρχει και η απασχόληση θα πούνε κάποιοι. Ναι, υπάρχει, με τους όρους της βαριάς εκμετάλλευσης και της υποαπασχόλησης, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, του ξεζουμίσματος και του ξεροκόμματου...

Στα μέτρα του...

Εμείς δε θα ανακαλύψουμε σήμερα πως ο ιμπεριαλισμός «ανοίγει το βαγγέλιο στα μέτρα του» και δικούς του θεσμούς, δίκαιο, και Συντάγματα τα διατυπώνει και κυρίως τα ερμηνεύει κατά πώς τον συμφέρει. Οταν αυτά πάψουν να παίζουν το ρόλο τους, κατά συγκυρία τα επαναδιατυπώνει από την αρχή. Αλλοι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τις αυταπάτες των θεσμών του εκμεταλλευτικού συστήματος. Ετσι, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Yomiuri Shimbun η ιαπωνική κυβέρνηση σχεδιάζει να αλλάξει άρδην τους κανόνες εμπλοκής των Ιαπώνων στρατιωτών που λαμβάνουν μέρος σε αποστολές στο εξωτερικό, επιτρέποντάς τους να ανοίγουν πυρ «προληπτικά» ακόμη και εάν οι ζωές τους δε βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Μια τέτοια απόφαση θα σηματοδοτήσει μια νέα, ριζικά διαφορετική ερμηνεία του Συντάγματος της Ιαπωνίας και ειδικά του Αρθρου 9, το οποίο απεμπολά το δικαίωμα της χώρας να διεξάγει πόλεμο, ή να διατηρεί ένοπλες δυνάμεις. Εως σήμερα, το άρθρο είχε ερμηνευτεί κατά τρόπο ώστε να συσταθούν δυνάμεις «αυτοάμυνας» της Ιαπωνίας. Τώρα όμως οι ανάγκες του να παίξει ενισχυμένο ρόλο η χώρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια αλλάζουν. Η αρχή έγινε από την περασμένη βδομάδα με τη δημιουργία μετά από έξι δεκαετίες του υπουργείου Αμυνας. Δεν αλλάζει η φύση του συστήματος με νόμους και Συντάγματα...

Πλάτη στην αστυνομοκρατία

Επικίνδυνο δρόμο στρώνουν οι δήμαρχοι της δυτικής Θεσσαλονίκης, αφού με αφορμή την αύξηση της εγκληματικότητας έρχονται να συνδράμουν στην πολιτική παραπέρα έντασης της αστυνόμευσης. Ζητούν ίδρυση αστυνομικών τμημάτων σε κάθε δήμο και την επαρκή στελέχωσή τους. Γεγονός που χωρίς καμία αμφιβολία θα οδηγήσει σε αύξηση της αστυνόμευσης και της καταστολής, σε περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ιδιαίτερα με δεδομένο τον προσανατολισμό που, έτσι κι αλλιώς, έχει δώσει το κράτος στα όργανα της «τάξης». Επικίνδυνη είναι όμως και η προσέγγιση του προβλήματος, αφού αποδίδουν την αύξηση της εγκληματικότητας στην... αύξηση του πληθυσμού. Ετσι με αυτό τον τρόπο παρουσιάζεται η εγκληματικότητα σαν μια αντικειμενική διαδικασία που θα συμβαίνει έτσι και αλλιώς. Βάζουν έτσι και αυτοί με τη σειρά τους τη δική τους «πινελιά» ώστε να ενεργοποιούνται στον πληθυσμό τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά και να δημιουργείται η κατάλληλη ατμόσφαιρα φόβου που στοχεύει να κάνει ανεκτή την επιβολή των κατασταλτικών μέτρων που σχεδιάζουν.

Ο καθείς εφ' ω ετάχθη

Το ζήτημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας είναι ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα στο πεδίο της ταξικής πάλης. Το ΚΚΕ και οι συνδικαλιστικές του δυνάμεις στα δημόσια νοσοκομεία, με συνέπεια και από την πρώτη στιγμή, αντιπάλεψαν την εφαρμογή του ΠΔ 76/2005, που ρυθμίζει ζητήματα του χρόνου εργασίας των γιατρών σύμφωνα με τις σχετικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είπαν χωρίς περιστροφές στους εργαζόμενους ότι το συγκεκριμένο ΠΔ και η οδηγία που μεταφέρει στο εθνικό Δίκαιο χτυπάει το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και έχει ως κεντρικό στόχο τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου σε τετράμηνη βάση για τους ειδικευμένους γιατρούς και σε ετήσια για τους ειδικευόμενους.

Από την πρώτη στιγμή, το ΚΚΕ ξεκαθάρισε στους εργαζόμενους (ο «Ρ» βρίθει από σχετικά δημοσιεύματα) ότι η οδηγία και το Προεδρικό Διάταγμα αποσκοπούν στην ελαστική εργασία, στη φτηνότερη εργατική δύναμη, υπολογίζοντας το γεγονός ότι τα δημόσια νοσοκομεία λειτουργούν και θα λειτουργούν ακόμα περισσότερο στη συνέχεια ως επιχειρήσεις με κριτήριο το κέρδος. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, η βάση του διεκδικητικού αγώνα δεν μπορεί να είναι άλλη από το σταθερό ημερήσιο και βδομαδιάτικο χρόνο εργασίας, το 6ωρο - 5ήμερο - 30ωρο με μία εφημερία τη βδομάδα. Αυτό απαντά στο χάλι του σημερινού ωραρίου και των εφημεριών.

Αυτήν τη θέση υπερασπίστηκε αταλάντευτα το ΚΚΕ και στη Βουλή. Εχοντας καθαρό ότι η κυβέρνηση προχωράει στην αναστολή της εφαρμογής του ΠΔ για να κερδίσει χρόνο απέναντι στις δίκαιες αντιδράσεις των γιατρών για τη σημερινή κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, για την οποία υπεύθυνη είναι η δική της πολιτική και του ΠΑΣΟΚ. Το ΚΚΕ, κατά την προχτεσινή συζήτηση, κάλεσε τους εργαζόμενους να αξιοποιήσουν την αναστολή προς όφελός τους, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε από καλύτερες θέσεις να δώσουν τη μάχη για το ωράριο και τις εφημερίες, με πλαίσιο και όρους που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές τους ανάγκες και ευρύτερα στις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ καταψήφισε, στο σύνολό της, την τροπολογία του υπουργείου Υγείας, όπου συμπεριλαμβανόταν και το άρθρο για την αναστολή του ΠΔ, ακριβώς επειδή περιείχε και διατάξεις (άρθρα) στην κατεύθυνση της ακόμα βαθύτερης εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Το ΚΚΕ στάθηκε με συνέπεια απέναντι στους εργαζόμενους και τα πραγματικά τους συμφέροντα. Οπως συνεπή στάθηκαν και τα άλλα κόμματα απέναντι στα συμφέροντα που αυτά εξυπηρετούν. Η ΝΔ πρότεινε αναστολή του ΠΔ για να κερδίσει χρόνο, υπερασπιζόμενη από θέση αρχής την οδηγία που προωθεί τη διευθέτηση. Το ΠΑΣΟΚ απαίτησε εδώ και τώρα ενσωμάτωση της αντιδραστικής οδηγίας στο εθνικό Δίκαιο με την άμεση εφαρμογή του ΠΔ. Το ίδιο και ο ΣΥΝ, που βρίσκει μάλιστα το θράσος, μέσω της χτεσινής «Αυγής», να κατηγορεί το ΚΚΕ για σύμπλευση με τη ΝΔ, ψευδόμενος, και το ξέρει, όταν ο ίδιος ταυτίζεται με τα άλλα κόμματα στην εφαρμογή της οδηγίας με το ΠΔ. Αντικειμενικά, και οι δυο τους βοήθησαν και βοηθούν την κυβέρνηση, την ΕΕ. Οχι μόνον αφήνουν στο απυρόβλητο την ευρωενωσιακή οδηγία, αλλά ο καθένας με τον τρόπο του την προπαγανδίζει, ώστε η διευθέτηση, η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας να ωραιοποιηθεί και να γίνει εύπεπτη, όχι μόνον από τους γιατρούς, αλλά συνολικά από τους εργαζόμενους.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Ζητείται μάνατζερ

Ψάχνουν μάνατζερ για τη ΔΕΗ στο υπουργείο Οικονομίας και στο Ανάπτυξης. Ετσι είπε ο Γ. Αλογοσκούφης. Ε, όλο και κάποιος θα βρεθεί, πλην, όμως, δεν είναι και τόσο εύκολα τα πράγματα. Διότι άλλο μάνατζερ και άλλο θαυματοποιός, που να κατορθώσει να κρατήσει και τη ΔΕΗ ολόκληρη και την «απελευθερωμένη» αγορά ...χορτάτη.

Ωστόσο, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στο τέλος η αγορά θα τα «βρει». Και η ΔΕΗ θα πάρει το δρόμο της, και οι μονάδες των ντόπιων επιχειρηματιών παραγωγών υπό την υψηλή εποπτεία των ξένων συνεταίρων τους θα αναπτυχθούν, και τα τιμολόγια θα τραβούν την ανηφόρα, και η κυβέρνηση θα έχει πράξει το καθήκον της ...προς την αγορά.

Κατά τα άλλα, ο Γ. Αλογοσκούφης διέψευσε ότι έκανε «έξωση» στον Δ. Μανιατάκη με τον οποίο «άλλωστε έχω και εξαιρετικές σχέσεις», όπως είπε. Κάτι που δεν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, δεδομένου ότι ο παραιτηθείς χρίστηκε αυτοστιγμεί «άρχοντας των Βαλκανίων»...

Φαρισαϊσμοί...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ πως το γεγονός ότι τις κυβερνητικές θέσεις για το πανεπιστημιακό άσυλο ανέλαβε να τις υπερασπιστεί χτες ο υπουργός Δικαιοσύνης και όχι η υπουργός Παιδείας ή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι τυχαίο; `Η, μήπως, είναι συμβολικό;

Μάλιστα, ο Αν. Παπαληγούρας έκανε και λογοπαίγνια, υποστηρίζοντας πως θέλουν να μετατρέψουν το πανεπιστήμιο σε «άσυλο ιδεών» και όχι βανδαλισμών και ανάλογων πράξεων. Τώρα ...μας έπεισαν.

Αλήθεια, πώς σκέπτονται να το επιτύχουν αυτό; Με τα ΜΑΤ να μπαινοβγαίνουν όποτε θέλουν ή, μήπως, με την τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης και στους πανεπιστημιακούς χώρους;

Γιατί είναι περιττό να συζητήσουμε τα όσα σχεδιάζουν μαζί με το ΠΑΣΟΚ για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προφανώς, δεν πιστεύουν στα σοβαρά ότι οι επιχειρηματίες, που αδημονούν να «επενδύσουν» στο χώρο της Παιδείας, θα το κάνουν για ...να διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες...

Για να κερδοσκοπήσουν, φυσικά, θα το κάνουν και, βέβαια, βασική προϋπόθεση γι' αυτό είναι η πλήρης υποταγή στα δικά τους «κανάλια» κάθε έννοιας επιστημονικής σκέψης.

Ομως, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, υπάρχει ένα είδος πανεπιστημιακού ασύλου που το θέλουν οι κυβερνώντες: Αυτό που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να αλωνίζουν στα πανεπιστήμια και, φυσικά, να προσανατολίζουν το περιεχόμενο της επιστήμης και της έρευνας. Καθώς και αυτό που επιτρέπει ευρω-κονδύλια να μοιράζονται σε τρωκτικά κάθε είδους. Πάντα, φυσικά, με βάση όσα ζητούν οι Βρυξέλλες.

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ο Γιώργος Αλογοσκούφης, όταν μας λέει ότι το 20% των Ελλήνων βρίσκεται σε «κίνδυνο φτώχειας»; Οτι τώρα είναι εύποροι και ίσως κάποτε γίνουν φτωχοί;

Μάλλον είναι ένας ...απαλός τρόπος, για να παραδεχτεί ότι τουλάχιστον ένας στους πέντε Ελληνες δεν έχει σήμερα ούτε καν τα στοιχειώδη, προκειμένου να ζήσει αξιοπρεπώς. Κι αυτό με τα κυβερνητικά κριτήρια, γιατί η πραγματικότητα λέει πως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.


Γρηγοριάδης Κώστας

Γενικό ξεπούλημα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί η κυβέρνηση να απαγόρευσε τις πρόωρες εκπτώσεις στα εμπορικά καταστήματα, κράτησε όμως για τον εαυτό της την ευχέρεια να προχωρήσει στο ...«γενικό ξεπούλημα» της δημόσιας περιουσίας, σε όφελος, βέβαια, της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου!

Ετσι, ξεκινώντας ακριβώς από κει που σταμάτησε το ΠΑΣΟΚ, προχωρά: Στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων (τράπεζες, ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.ά.), καθιστώντας πανάκριβες τις υπηρεσίες τους για το λαό. Στην παραχώρηση στο μεγάλο κεφάλαιο των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, που τις πλήρωσε ο ελληνικός λαός για να τις βλέπει πλέον με το ...«κιάλι». Στις «συμβάσεις παραχώρησης», με τις οποίες οι εθνικοί οδικοί άξονες περνούν στα χέρια ελάχιστων ιδιωτικών ομίλων, «προσφέροντας» υπέρογκες αυξήσεις στα διόδια. Στην αναθεώρηση του άρθρου 24, με την οποία εμπορευματοποιούνται τα δημόσια δάση και το περιβάλλον. Στην κατάρτιση νομοσχεδίου, με το οποίο οι κοινόχρηστοι αιγιαλοί και οι παραλίες παραδίδονται βορά στην κερδοσκοπία του κεφαλαίου και αποκλείεται η δωρεάν πρόσβαση του λαού στη θάλασσα...

Οπως καταλαβαίνει εύκολα κανείς, η αντιλαϊκή τους πολιτική δεν έχει όρια πια. Σε λίγο, θα μας βάλουν να πληρώνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε!

Οδική ανασφάλεια

Τον εισπρακτικό χαρακτήρα του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) που προωθεί η κυβέρνηση, επιβεβαιώνει επί της ουσίας και μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ).

Εκείνο που επισημαίνεται - μεταξύ άλλων - στη μελέτη, είναι ότι στην Ελλάδα κάθε χρόνο εισάγονται και τίθενται σε κυκλοφορία πολλά «γερασμένα» φορτηγά και λεωφορεία. Η κυκλοφορία αυτών των οχημάτων δεν επιτρέπεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς έχει αποδειχτεί ότι η εμπλοκή τους στα τροχαία ατυχήματα είναι μεγάλη. Σύμφωνα δε, με τη μελέτη του ΕΜΠ, ενώ ο αριθμός - γενικά των μεγάλων οχημάτων - σε σύγκριση με τα συμβατικά οχήματα είναι πολύ μικρός, εντούτοις εμπλέκονται στο 40% των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων. Στη μελέτη υπογραμμίζεται ότι αν και η ηλικία των οχημάτων συνδέεται άμεσα με την οδική ασφάλεια, η χώρα μας έχει τον πιο «γερασμένο» στόλο στην Ευρώπη. Και σα να μη έφταναν όλα αυτά, έρχονται και οι καταγγελίες των επαγγελματιών οδηγών φορτηγών, οι οποίοι επισημαίνουν ότι με το νέο ΚΟΚ, η κυβέρνηση αναθέτει τον έλεγχο των φορτηγών στα Μεικτά Κλιμάκια των νομαρχιών, τα οποία ούτε επαρκούν ούτε διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό.

Παρ' όλα αυτά, ο αρμόδιος υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών Μ. Λιάπης, εξακολουθεί να επιμένει στον ανυπόστατο ισχυρισμό ότι ο νέος ΚΟΚ αντικατοπτρίζει τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την οδική ασφάλεια.

Αρρωστο σύστημα

Ισως για κάποιους μοιάζει κοινοτοπία πως ο καπιταλισμός είναι ένα άρρωστο εγκληματικό σύστημα. Ομως, όλες οι μορφές εκδήλωσής του το επιβεβαιώνουν. Για παράδειγμα, η διάδοση των υποτιθέμενων «τυχερών» παιχνιδιών, όπως αποκαλείται ο τζόγος, στηρίζεται στο νόμο της κίνησης του καπιταλισμού, δηλαδή το κέρδος. Στην περίπτωση του τζόγου, παρατηρούνται πιο εύκολα οι παρενέργειες αυτού του κυνηγητού του κέρδους. Ετσι, ο βρετανικός ιατρικός σύλλογος, σε έκθεσή του, προειδοποιεί ότι η χώρα τους οδηγείται σε σοβαρή επιδημία τζόγου και ζητεί να δημιουργηθούν περισσότερες υπηρεσίες για τη νοσηλεία των θυμάτων του τζόγου. Στην ίδια έκθεση, τονίζεται ότι η μεγάλη απελευθέρωση του τζόγου η οποία πραγματοποιείται τώρα στη Βρετανία προκαλεί μεγάλο αριθμό «θυμάτων» στα παιδιά. «Η υγεία του έθνους μας βρίσκεται σε κίνδυνο και χρειάζονται επείγοντα μέτρα για τη θεραπεία της», τονίζει χαρακτηριστικά στην έκθεσή του ο βρετανικός σύλλογος. Οι πηγές του τζόγου στην Αγγλία είναι σήμερα πολλές, αλλά κυρίως είναι το ΛΟΤΤΟ, το Ιντερνετ σε 24ωρη βάση, τα προϊόντα των μπουκμέικερς και τα νέα καζίνο τύπου Λας Βέγκας. Παράλληλα, μεγάλος αριθμός Βρετανών παίζει τζόγο σε «οφ σορ» εταιρείες. Συμμεριζόμαστε την αγωνία των Βρετανών γιατρών, στο είδος της θεραπείας διαφωνούμε, αφού άρρωστο σύστημα αρρώστους θα παράγει.

Δανεισμός για κάθε νόσο...

Την οικονομική ενίσχυση των μικρότερων δήμων που δεν έχουν επενδυτική δυνατότητα, μέσα από δανεισμό των χρημάτων που αποδίδονται προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ), προτείνει η Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ). Στο όνομα της χαμηλής απορροφητικότητας του «Θησέα» (σ.σ. πρόγραμμα χρηματοδότησης έργων και δράσεων των δήμων), η ΚΕΔΚΕ ζητά από την κυβέρνηση, ουσιαστικά, να λειτουργήσει ως εγγυητής για τη σύναψη δανείου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ή άλλου διεθνούς πιστωτικού οργανισμού, ώστε να μπορέσουν, λέει, οι μικροί δήμοι, με πληθυσμό μικρότερο των 15 χιλιάδων κατοίκων, να αναλάβουν επενδυτικές πρωτοβουλίες. Για την αποπληρωμή του δανείου προτείνει τη δέσμευση των χρημάτων που εισπράττει κάθε χρόνο η ΤΑ από το φόρο ζύθου, ο οποίος ανέρχεται στα περίπου 12 εκατομμύρια ευρώ. Την ίδια ώρα, άχνα δε βγάζει η ΚΕΔΚΕ για τους παρακρατημένους υπέρ της ΤΑ πόρους, που ανέρχονται περίπου σε 9 δισεκατομμύρια ευρώ. Ενώ με την πρόταση για δανεισμό δίνει σίγουρες δουλιές με κέρδη στην Τράπεζα. Κι ύστερα σου λένε πως νοιάζονται για τους κατοίκους...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Περί φτώχειας

Στην Ελλάδα, λένε εδώ και μια δεκαετία οι κυβερνώντες, περί το 20% του πληθυσμού διαβιώνει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, στις καταστάσεις των «φτωχών» εμπίπτουν όσοι ζουν σε τετραμελείς οικογένειες με μηνιαίο εισόδημα γύρω από τα 850 ευρώ. Οι υπόλοιποι, ξεκινώντας από τις τετραμελείς οικογένειες που εξασφαλίζουν 900 ευρώ το μήνα και πάνω, είναι μια χαρά και δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα.

Αυτά λένε οι αριθμοί τους, που στηρίζονται σε υπολογισμούς, φόρμουλες, εξισώσεις και οικονομικά ολοκληρώματα. Απαξ και η τετραμελής οικογένεια ξεφεύγει από τα 850 ευρώ, και το νοίκι της μπορεί να πληρώσει, και το φαγητό της μπορεί να εξασφαλίσει και να ντυθεί μπορεί και να πλυθεί και να πληρώσει όσα απαιτούνται για να στείλει τα παιδιά στο σχολείο και να γιατροπορευτεί είναι σε θέση και να καλύψει τόσες και τόσες άλλες ανάγκες τα καταφέρνει. Μόνο που για να γίνουν όλα αυτά και να γίνουν με τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια που απαιτούν τα δεδομένα της εποχής, τα 850 ευρώ φτάνουν δε φτάνουν για μια βδομάδα. Γιατί μην ξεχνάμε, τα δεδομένα της κοινωνίας δεν προσδιορίζονται από το πόσο πρέπει να γεμίσει το πουγκί του αφεντικού, αλλά από το μέγεθος του πλούτου που παράγουν τα εργατικά χέρια. Και ενώ αυτός ο πλούτος βαίνει συνεχώς αυξανόμενος, εκατομμύρια άνθρωποι παίρνουν λιγότερα ακόμα και από 850 ευρώ το μήνα.

Δε χρειάζεται πολλή σκέψη. Αυτό που ζει μια τετραμελής οικογένεια στο νοίκι με 850 ευρώ το μήνα, δεν είναι ζωή. Κάτεργο και απόλυτη εξαθλίωση είναι. Φτώχεια είναι και η ζωή με τα 900 και με τα 1.000 ευρώ. Ανθρώπινες συνθήκες κάλυψης των αναγκών διαβίωσης δεν εξασφαλίζονται καν με το... κάτι περισσότερο, ούτε με τα όποια ψίχουλα της δήθεν «κοινωνικής πολιτικής», που διαφημίζουν πως μοιράζουν ΕΕ και κυβερνώντες.

Είναι ολοφάνερο. Στην κοινωνία μας, που το κατά κεφαλήν εισόδημα όπου να 'ναι θα μας πουν ότι φτάνει τα 25.000 ευρώ, για να μπορούν κάποιοι να ζουν σε ανείπωτο πλούτο και στη χλιδή, οι υπόλοιποι, οι πολλοί, είναι υποχρεωμένοι να τα βγάζουν πέρα με εισοδήματα που δεν εξασφαλίζουν καν τα απολύτως αναγκαία, για τα προς το ζην. Και δεν μπορεί παρά να προκαλεί οργή και αγανάχτηση το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών, συμμετέχει όλο και με πιο δυσμενείς όρους στο περιβόητο μοίρασμα της πίτας του παραγόμενου πλούτου.

Εθιμοτυπικές δηλώσεις για τα όρια φτώχειας στη χώρα μας, θα γίνουν και τις επόμενες χρονιές και οι κυβερνώντες θα βρουν τρόπους να μας πουν ότι οι «φτωχοί» περιορίστηκαν κατά 0,1% ή κάτι παρόμοιο. Το θέμα για τους εργαζόμενους όμως δεν είναι αυτό, αλλά να συνειδητοποιήσουν τις ταξικές αλήθειες που χαρακτηρίζουν τις κοινωνικές σχέσεις και οι οποίες χρόνο με το χρόνο επιδεινώνονται. Να συνειδητοποιήσουν ότι όταν το αναλογούν, με βάση τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, κατά κεφαλή εισόδημα για μια τετραμελή οικογένεια είναι περί τα 100.000 ευρώ, ο αγώνας και η πάλη για 1.300 ευρώ μισθό και 1.050 ευρώ σύνταξη, είναι το ελάχιστο που μπορούν να διεκδικήσουν.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ