Οι γιορτές τελείωσαν, αρκετά ήπιαμε, φτάνει πια. Το κεφάλι μας, πονάει και γυρίζει. Εχουμε πονοκέφαλο, το γνωστό «Hangover» δηλαδή ατονία και ενοχλητική ναυτία και άλλα δυσάρεστα συμπτώματα. Τι πρέπει να κάνουμε; Πρώτα -πρώτα να περιορίσουμε τις κινήσεις μας και να βάλουμε μια βρεγμένη πετσέτα στο μέτωπό μας. Παγωμένη φυσικά και ας κάνει κρύο. Επειτα για να περιορίσουμε την αφυδάτωση να πιούμε χυμούς φρούτων ή φρέσκων λαχανικών.
Να κάνουμε λοιπόν ένα ντοματοχυμό; Θα χρειαστούμε τρεις ντομάτες, ένα κλαράκι σέλινο, μια κουταλιά ψιλοκομμένο κρεμμύδι, αλάτι και πιπέρι. Θα ζεματίσουμε τις ντομάτες και θα τις ξεφλουδίσουμε. Τις κόβουμε στη μέση και τις βάζουμε στο μπλέντερ μαζί με τα υπόλοιπα υλικά. Χτυπάμε και πίνουμε το χυμό αργά αργά, γουλιά γουλιά. Και μετά ας ευχηθούμε να απομακρυνθεί ο πονοκέφαλος και να ευχηθούμε. Τι άλλο; Εις υγείαν.
Μια καλή είδηση λείπει καθημερινά από τη ζωή μας. Διότι μερικοί ισχυρίζονται ότι η «καλή είδηση» δεν «πουλάει», με αποτέλεσμα να μας βομβαρδίζουν με τρομερές ειδήσεις.. Να όμως που οι δυο ρομαντικοί συνάδελφοι, ο Αρης Πορτοσάλτε και ο Στέφανος Στεφανίδης τόλμησαν να έχουν αντίρρηση. Ανοιξαν μια ευχάριστη ιστιοσελίδα και δημιούργησαν έναν εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο, τον τόπο των «καλών ειδήσεων». Αποτέλεσμα; Απέδειξαν σε σύντομο χρονικό διάστημα ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή: η ευχάριστη, η καλή είδηση είναι περισσότερο από καλοδεχούμενη. Η έκδοση ενός ωραίου βιβλίου, μια καλή μουσική παράσταση, μια ωραία εκδρομή, μια θεατρική παράσταση, μια καθημερινή αλλά ξεχωριστή εντύπωση, μια πρωτότυπη πρόταση, οτιδήποτε γενικώς μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο ήρεμη, πιο ευχάριστη, πιο γαλήνια αλλά και πιο ενδιαφέρουσα «φυτρώνει» στον τόπο των καλών ειδήσεων. Αν και εσείς επιθυμείτε να «ζήσετε» σε μια τέτοια «χώρα», δεν έχετε παρά να γράψετε τη διεύθυνση WWW.goodnews.gr. και αυτομάτως θα κινείστε άνετα στο χώρο. Τόσο άνετα όσο και στο σπίτι σας.
Αξίζει να αγοράσετε το τεύχος «55» του λογοτεχνικού και καλλιτεχνικού περιοδικού «Εντευκτήριο» Οχι μόνον για το πλούσιο περιεχόμενο που άλλωστε πάντα αφθονεί στις σελίδες του αλλά και για την «Εμιλυ Ντίκινσον»: Δώδεκα ποιήματα, προλόγισμα και μετάφραση: Διονύσης Καψάλης.
Εμιλυ Ντίκινσον, γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 1830 στο Αμχερτ, πολίχνη της πολιτείας της Μασαχουσέτης, όπου έζησε όλη τη μοναχική ζωή της και πέθανε τον Μάη του 1886. Δέκα όλα κι όλα ποιήματά της δημοσιεύτηκαν όσο ζούσε, σε εφημερίδες κυρίως, από αντίγραφα που βρίσκονταν σε χέρια φίλων ή θαυμαστών, χωρίς η ίδια η Ντίκινσον να έχει καμιά απολύτως σχέση με τη δημοσίευση. «Η δημοσίευση» έγραφε «είναι η δημοπρασία του νου»
Ο εξαιρετικός ποιητής, ο Διονύσης Καψάλης μεταφράζει δέκα ποιήματα της ποιήτριας του 19ου αιώνα και με αυτόν τον έξοχο ποιητικό τρόπο τη γνωρίζει, σε εμάς τους αδαείς που δεν την είχαμε ακούσει μέχρι σήμερα. Τον ευχαριστούμε.
Αντιγράφουμε το στίχο 441
Στην οικουμένη γράφω γράμμα /-ποτέ δεν έλαβα δικό της-,/τ' απλά που η Φύση μου 'πε νέα,/ η τρυφερή Μεγαλειότης.
Το μήνυμα θα παραλάβουν/ χέρια σ' εμένα αμυδρά/χάριν Εκείνης κρίνετέ με, συμπατριώτες, τρυφερά.
Το ευλογημένο τρενάκι του Πηλίου για 76 ολόκληρα χρόνια, δηλαδή από το 1895 έως το 1971, σκαρφάλωνε στο βουνό μεταφέροντας τους ανθρώπους και τα αγαθά τους. Κατασκευαστής του, με φορέα εκμετάλλευσης την Εταιρία Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων, ήταν ο Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρας του ζωγράφου Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, που γεννήθηκε στο Βόλο το 1888 και που στα έργα του συναντάμε τα σημάδια της μυθολογίας της πόλης που τον γέννησε. Ο ντε Κίρικο με πολλή γνώση και φαντασία σχεδίασε και κατασκεύασε ανάμεσα στις πλαγιές και στους ελαιώνες του βουνού των Κενταύρων μια από τις πιο γραφικές σιδηροδρομικές γραμμές του κόσμου. Και δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής όταν τονίζουμε: του κόσμου.
Σήμερα, όμως, το τρενάκι χάρη στις προσπάθειες και στους αγώνες των φίλων του, μετά από τόσα χρόνια αναγκαστικής ανάπαυσης, επαναλειτουργεί. Ξεκινά από τα Λεχώνια - λέγεται ότι σύντομα η αφετηρία του θα είναι ο Βόλος - και ανεβαίνει πάνω στο Πήλιο με 25 χιλιόμετρα την ώρα. Περνά από τους παραδοσιακούς οικισμούς Ανω Γατζέα, Αγία Τριάδα, Αγιο Αθανάσιο, Πινακατών, Αργυρέικα και τερματίζει στις Μηλιές. Το χειμώνα το τρενάκι σταματά τα καθημερινά δρομολόγιά του και μονάχα τα Σαββατοκύριακα, που συνήθως το νοικιάζουν γκρουπ, σκαρφαλώνει και πάλι στις ανηφοριές. Εμείς το Σεπτέμβρη του '96 είχαμε πάει και αυτή τη διαδρομή ποτέ δε θα την ξεχάσουμε. Ποτέ.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε. θα χρειαστούμε ένα κόκορα, 120 γραμμάρια μπεϊκον, 60 γραμμάρια βούτυρο, μια κουταλιά σούπας λάδι, λίγο αλεύρι, μια σκελίδα σκόρδο, θυμάρι, μαϊντανό ψιλοκομμένο, μισό μπουκάλι κόκκινο κρασί, 15 μικρά κρεμμυδάκια, 15 μανιτάρια, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Θα προθερμάνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Θα κόψουμε τον κόκορα σε έξι κομμάτια, θα σοτάρουμε το μπέικον με το βούτυρο και μόλις αρχίσουν να ροδίζουν θα αλευρώσετε τα κομμάτια του κόκορα μέχρι να και αυτά να ροδίσουν. Θα προσθέσουμε το σκόρδο λιωμένο και τα αρωματικά, αλάτι και το φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Θα ρίχνουμε το κρασί και το βάζουμε στο φούρνο για μια ώρα μέχρι ο κόκορας να είναι... μεθυσμένος και τρυφερός. Τότε θα ξεφλουδίσουμε τα κρεμμύδια, θα τα βράσουμε για δέκα λεπτά σε νερό με λίγο βούτυρο και όταν είναι έτοιμα θα τα σοτάρουμε μαζί με μανιτάρια. Επειτα θα τα βάλουμε στην κατσορόλα μαζί με τον κόκορα.