Ενα στιγμιότυπο: Η όξυνση της επιθετικότητας της αστικής τάξης της Τουρκίας, οι διαρκείς παραβιάσεις από αέρα, οι ασκήσεις κατάληψης βραχονησίδων παρουσία Αμερικανών αξιωματούχων, συνολικά η αύξηση των προκλήσεων, δημιουργούν έντονη και δικαιολογημένη ανησυχία, αποτελούν μια ιδιότυπη καθημερινότητα. Οι προσπάθειες, όμως, κύρια της κυβέρνησης, να καλλιεργηθεί εφησυχασμός, έχουν αντιφατική επίδραση στον κόσμο.

Από τη μία τροφοδοτούν σεναριολογία («τα έχουν βρει Μητσοτάκης - Ερντογάν» - «σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει»), η οποία ενισχύει την άποψη ότι «ως λαός είμαστε καταδικασμένοι αν συμβεί κάτι», ή τη μοιρολατρία και τις χαμηλές απαιτήσεις που ακούγονται με το «ας μη ζητάμε πολλά, τουλάχιστον έχουμε ειρήνη».

Από την άλλη, εντείνεται η αγανάκτηση που για ένα τμήμα κόσμου γεννά και την αμφισβήτηση, στη λογική ότι είμαστε θύματα, όχι του πεδίου της μάχης, αλλά της ακρίβειας, της πανδημίας, και πάει πολύ να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά, με αποστολή όπλων στην Ουκρανία και με ταυτόχρονη αποδυνάμωση της άμυνας των νησιών.

Και στις δύο βέβαια εκδοχές, ο λαός παρουσιάζεται ως παρατηρητής των εξελίξεων. Γι' αυτό η ένταση της διαπάλης με τα αστικά κόμματα χρειάζεται να αποκαλύπτει τη στρατηγική τους σύγκλιση, το γεγονός ότι δουλεύουν για την ίδια τάξη, για το ίδιο κράτος, που λειτουργεί εχθρικά προς το λαϊκό συμφέρον.

Αυτό αποδεικνύουν τα καυτά και μεγάλα ζητήματα στο νησί, για τα οποία τα αστικά κόμματα δεν παρεκκλίνουν χιλιοστό από τη στρατηγική της αστικής τάξης, αλλά πλασάρουν δήθεν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους για να εγκλωβίζουν κόσμο.

Αυτό αποδεικνύει το ζήτημα του Προσφυγικού. Η ΝΔ εμφανίζεται ως ο «σωτήρας» που φύλαξε σύνορα και μείωσε ροές, την ίδια στιγμή που προχωρά στη δημιουργία υπερδομής - φυλακής προσφύγων, που δέχεται καταγγελίες για επαναπροωθήσεις, αλλά φαίνεται ότι τα σύνορα δεν μπορεί να τα φυλάξει από αέρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ξεχειλίζει στην προπαγάνδα του από ...ανθρωπισμό, είχε επί των ημερών του το ρεκόρ εγκλωβισμένων στο κολαστήριο της Μόριας, εφάρμοσε μέχρι κεραίας το Δουβλίνο 2 και την απαράδεκτη κοινή Δήλωση ΕΕ - Τουρκίας. Σήμερα, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ προωθούν μεθοδικά τις επιταγές της ΕΕ για νησιά αποθήκες ψυχών, αυτήν εξωραΐζουν και υπερασπίζονται.

Αυτό αποδεικνύει η ακρίβεια που σπάει κόκαλα, από τα καύσιμα και το ρεύμα μέχρι τα βασικά είδη κατανάλωσης και τα μεταφορικά. Το ένα αστικό κόμμα «τα ρίχνει» στο άλλο, αλλά όλα μαζί δούλεψαν για την απολιγνιτοποίηση, τις πράσινες μπίζνες, τους εφοπλιστές, τις αεροπορικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι την προηγούμενη βδομάδα ψήφισαν και τα τρία κόμματα νόμο για την απαλλαγή των εφοπλιστών της ακτοπλοΐας από τις εισφορές στο Δημόσιο, μάλλον γιατί είχαν δύσκολο χειμώνα οι φουκαράδες.

Και τα τρία κόμματα έχουν «πράσινες» προτάσεις στα προγράμματά τους για το περιβάλλον, αλλά διαρκώς το μαυρίζουν για την κερδοφορία των μεγαλοεργολάβων, των μεγάλων συμφερόντων. Οι δικοί τους νόμοι διασφαλίζουν ότι οι αιγιαλοί θα γίνουν φιλέτα για λίγους, όπως η παραλία στο Αφεντέλι στην Ερεσό. `Η ότι θα φτιαχτούν φράγματα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, αλλά βέβαιης επίπτωσης στο περιβάλλον και στην αύξηση της τιμής του νερού, όπως το φράγμα Τσικνιά σε Αγία Παρασκευή και Καλλονή.

Και τα τρία κόμματα καλλιεργούν προσδοκίες για τον τουρισμό. Οι μεν μιλούν για τουρίστες από τη Λατινική Αμερική (!), άλλοι από την Τουρκία (με ισοτιμία ευρώ - τούρκικης λίρας 1/16), άλλοι θέτουν το ερώτημα γιατί δεν είμαστε Σαντορίνη. Για τους απανταχού Λέσβιους, που το καλοκαίρι έρχονταν να δουν τους συγγενείς τους και που οι διακοπές και το κόστος μεταφοράς έχουν γίνει πολυτέλεια, ούτε λέξη. Ούτε βέβαια και για το πώς ζουν και δουλεύουν οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, με το καθεστώς των ανύπαρκτων συμβάσεων, της εντατικοποίησης και των χαμηλών μισθών που οι ίδιοι καθιέρωσαν.

Το Κόμμα μας μπορεί και πρέπει να ανοίγει ρήγματα στην αντιλαϊκή πολιτική και στις προσπάθειες των αστικών κομμάτων να εμφανίζουν ως μονόδρομο το σημερινό σύστημα της εκμετάλλευσης. Υπάρχουν οι δυνατότητες:

Οι αγωνιστικές παραδόσεις στη Λέσβο παραμένουν και μάλιστα εκφράζονται και σε πιο κρίσιμες στιγμές, όπως στον λαϊκό ξεσηκωμό του Φλεβάρη του '20, απέναντι στην εισβολή των ΜΑΤ, με εντολή της κυβέρνησης της ΝΔ. Αποτελούν μια καλή βάση, για να προωθείται η δράση της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, όμως δεν είναι το άπαν. Οι κομμουνιστές χρειάζεται να δουλεύουμε πιο απαιτητικά με τις νέες γενιές, να διεισδύουμε στην εργατιά και την αγροτιά, όχι μόνο με τις θέσεις και τις προτάσεις μας, αλλά και με την κοσμοθεωρία μας. Και αυτό δεν είναι ζήτημα θεωρητικό, αλλά απαιτεί πρωτοβουλία και σχέδιο που θα το υπηρετεί.

Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η προσπάθειά μας στο κίνημα υλοποιώντας καθήκοντα που σε άλλες περιόδους ανάτασης του κινήματος πιθανά θεωρούνταν δεδομένα, όπως η οργάνωση Γενικών Συνελεύσεων των σωματείων. Η πείρα λέει ότι η επεξεργασία του πλαισίου πάλης είναι κρίσιμη για τους κλάδους που έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση εργαζομένων, όπως οι Κατασκευές, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ο Επισιτισμός - Τουρισμός.

Ομως η συγκέντρωση εργαζομένων σε έναν κλάδο δεν σημαίνει και συγκέντρωση σε έναν μεγάλο χώρο δουλειάς. Στην πόλη της Μυτιλήνης συνυπάρχουν εργαζόμενοι των πολυάριθμων μικρομάγαζων και μεγάλων χώρων, όπως αεροδρόμιο, νοσοκομείο, μεταφορικές, εργοτάξια. Αυτό χρειάζεται να το λαμβάνουμε υπόψιν, γιατί ενοποιητικό στοιχείο μεταξύ τους είναι περισσότερο οι συνολικοί όροι ζωής, χωρίς να σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ειδικό σχέδιο στους μεγάλους χώρους.

Υπάρχουν χώροι όπου επιδρούν πιο σύνθετα επιχειρήματα από τον αντίπαλο, όπως στις δομές σε Μεταναστευτικό - Προσφυγικό. Συχνά επιδιώκεται να στοχοποιούνται οι εργαζόμενοι και να ταυτίζονται με τις διοικήσεις τους, για να γίνουν ο εύκολος στόχος της δικαιολογημένης αγανάκτησης, ειδικά σε περιόδους έξαρσης των ροών. 'Η σήμερα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις δομές επηρεάζονται από διλήμματα του τύπου «ή θα υπάρχουν πρόσφυγες ή δεν θα έχουμε δουλειά».

Τέτοια ζητήματα δεν απαντιούνται συνδικαλιστικά, καθώς το «καμία απόλυση» από μόνο του ταυτίζεται με τον εγκλωβισμό προσφύγων και αξιοποιείται για διαίρεση των εργαζομένων. Σωστά βεβαίως συγκροτήθηκε Επιτροπή Αγώνα αυτών των εργαζομένων στο πλευρό του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και σωστά μπήκε το αίτημα για άμεση πρόσληψή τους από το κράτος, καθώς μάλιστα έχουν αποκτήσει σημαντική πρακτική πείρα μέσα σε αντίξοες συνθήκες.

Δεν είναι δεδομένο ότι σε κάθε φάση τα ίδια αιτήματα και οι μορφές που αξιοποιήθηκαν στο παρελθόν θα έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα σε ένα μεταβαλλόμενο κοινωνικό έδαφος, με νέες εξελίξεις.

Γιατί για παράδειγμα οι πιο μαζικές κινητοποιήσεις αγροτών αφορούσαν το ζήτημα του Προσφυγικού, ενώ την ίδια χρονιά δεν είχαμε μαζικές αγροτικές κινητοποιήσεις για το εισόδημα, παρά την αγανάκτηση και παρά το πλαίσιο πάλης της Ομοσπονδίας, το οποίο είναι ευρέως αποδεκτό.

Φυσικά επιδρούν ανασταλτικά συνήθειες, που έχουν να κάνουν και με την απόσταση (ακόμα και χιλιομετρικά) από το οργανωμένο εργατικό κίνημα, σε όποια φάση κι αν αυτό βρίσκεται. Αλλά και με τους όρους ζωής στην ύπαιθρο, που η μέρα μοιράζεται ανάμεσα στο χωράφι και το καφενείο. Αυτό πολλαπλασιάζει την ευθύνη δράσης μας, για τη διαμόρφωση αυτοτελούς προγράμματος δράσης των αγροτικών συλλόγων, των πολιτιστικών, των συλλόγων γυναικών, για να σπάει η ρουτίνα, για να φτιάχνονται κοιτίδες που φέρνουν το νέο στο χωριό, που «δημιουργούν γεγονότα».

Ομως υπάρχουν και άλλοι δρόμοι για να δυναμώσει η διείσδυση, η ενεργοποίηση εφεδρειών. Αυτό φάνηκε στην ημερίδα - εκδήλωση για τον Ελύτη, όπου το πιο απαιτητικό περιεχόμενο και η αντίληψη του Κόμματος για τη στρατευμένη τέχνη συγκίνησαν, ενεργοποίησαν και ενέταξαν σε ένα σχέδιο ανθρώπους που η προσφορά τους ήταν και μεγάλη και αξιόλογη λόγω της κατάρτισής τους.

Εδωσε και στους ίδιους ένα σπρώξιμο πίστης ότι μπορεί το μεράκι τους να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και να κεντρίσει ένα κοινό που οι όροι ζωής του είτε το κρατούν μακριά από τον πολιτισμό, είτε έχει συνηθίσει στην ανιαρή επιφανειακή ψυχαγωγία. Για παράδειγμα, το ερώτημα «είμαστε ή δεν είμαστε με τον Ελύτη;» έπαψε να τίθεται μετά την εκδήλωση.

Εν κατακλείδι: Μέσα στο διεθνές πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί, ειδικά στη νέα φάση μετά το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με την κατάσταση στα Ελληνοτουρκικά, ξυπνούν μνήμες από μερίδα του ντόπιου πληθυσμού. Σήμερα, εκατό χρόνια μετά τη Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή, δεν υπάρχει ως συμπυκνωμένο σύνθημα της αστικής τάξης η «Μεγάλη Ιδέα», που οδήγησε σε μεγάλα δεινά τον λαό μας. Υπάρχει όμως η προσπάθεια στράτευσης του λαού πίσω από τις επιδιώξεις της.

Για να γίνει η χώρα ενεργειακός και μεταφορικός κόμβος, για να διαδραματίσει αναβαθμισμένο ρόλο στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και στα Βαλκάνια, για να υλοποιηθεί η «πράσινη μετάβαση», για να προχωρήσουν τα σχέδια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου από τα μονοπώλια. Η παρέμβαση των κομμουνιστών και μέσα από την Ιστορία, ως ζωντανή και ταξική επιστήμη, μπορεί να μετατρέψει τα συμπεράσματα σε οργανωμένη δράση.

Η κρισιμότητα αυτής της δράσης δεν μετριέται μόνο σήμερα, αλλά και σε ακόμη πιο «μεγάλα» γεγονότα, που ο λαός θα πρέπει αντικειμενικά να διαλέξει: Είτε την αυτοτελή οργάνωσή του για να γίνει αφέντης του πλούτου και του τόπου του, είτε τη στοίχιση πίσω από τα συμφέροντα της αστικής τάξης που τον κάνει διαρκώς αναλώσιμο.

Ο «Ριζοσπάστης» ρίχνει σήμερα τις «ματιές» του στη Μυτιλήνη. Ξεκινώντας με ένα άρθρο για την παρέμβαση του Κόμματος στην περιοχή, ταξιδεύει στο νησί και παρακολουθεί τη συγκέντρωση στην Καλλονή με ομιλήτρια την Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, με αφορμή τα εγκαίνια των νέων γραφείων του ΚΚΕ. Συζητάει με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου, συναντάει αγρότες, κτηνοτρόφους και αλιείς στην Αγία Παρασκευή και στην Καλλονή, με γιατρούς και εκπαιδευτικούς στον προσφυγικό καταυλισμό του Καρά Τεπέ. Τέλος κουβεντιάζει με σεισμόπληκτους στη Βρίσα και περιπλανιέται στην αγορά της Μυτιλήνης, μαζεύοντας εικόνες, λόγια και αισθήματα των ανθρώπων της.

Από παλιότερη κινητοποίηση με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων

Χιλιάδες στρέμματα με ελιές ρημάζουν απ' την εγκατάλειψη, τα χωριά μαραζώνουν, οι κτηνοτρόφοι πασχίζουν να κρατήσουν τα κοπάδια τους. Ο σκεπτικισμός, η ανησυχία και η αγωνία τους για το αύριο ολοφάνερα. Στην κεντρική πλατεία της Αγίας Παρασκευής συναντήσαμε τον Δ. Καραγιάννη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων, τον Στ. Κόμβο, μέλος της διοίκησης και τους αγροτοκτηνοτρόφους Χρ. Αναγνώστη και Β. Γιαννή.

Το κεφαλοχώρι της Αγίας Παρασκευής είναι ένα αγροτοκτηνοτροφικό χωριό με 2.500 κατοίκους, που όμως μαραζώνει. Ειδικά τώρα με την ακρίβεια, ο κόσμος δεν ξεμυτίζει εύκολα απ' το σπίτι, σκεπτόμενος πού και πώς θα ξοδέψει έστω και μισό ευρώ.

Οπως θα πουν οι συνομιλητές μας, το περίφημο λάδι Μυτιλήνης με την εξαιρετική του ποιότητα δεν τους αποφέρει παρά ψίχουλα, η ελαιοπαραγωγή συρρικνώνεται, αφού το προϊόν της στην καλύτερη ποιότητα πωλείται προς 2,80 το κιλό, για να φτάσει στα ράφια του σούπερ μάρκετ σε τριπλάσια και τετραπλάσια τιμή. Κατά πολύ φθηνότερο πωλείται στις βιομηχανίες το λάδι μεγαλύτερης οξύτητας, που ωστόσο το ραφινάρουν και το προωθούν κι αυτό στην αγορά σε τιμή απλησίαστη για το βαλάντιο της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Ο κόλπος της Καλλονής χρειάζεται προστασία, δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» ο Ν. Πανίδης

Ιδια η πορεία και για τα κοπάδια τους. «Δίνουμε το γάλα και το κρέας χωρίς να ξέρουμε τι τιμή θα πάρουμε γι' αυτό. Πέρυσι πήραμε 1,20 για το πρόβειο και 0,70 για το γίδινο, δώσαμε 7 ευρώ το κρέας, όταν ο καταναλωτής στην Αθήνα έπρεπε να το πληρώσει διπλάσια τιμή. Οι ζωοτροφές εκτοξεύτηκαν από τα 10 ευρώ τα 40 κιλά στα 18 ευρώ, η μπάλα το τριφύλλι από 7 ευρώ πέρυσι στα 16 φέτος ή το ζιζανιοκτόνο το πεντάλιτρο από 35 ευρώ στα 110», επισημαίνει ο Βαγγέλης.

Ο Χρήστος προσθέτει πως ταυτόχρονα με το κόστος των ζωοτροφών, εκτοξεύτηκε και το κόστος των καυσίμων: «Κάνω 50 χιλιόμετρα τη μέρα, χρειάζομαι 300 ευρώ μόνο για πετρέλαια, υπάρχουν μονάδες που εξοπλίστηκαν με αρμευτικές μηχανές σύγχρονες, δεν χρησιμοποιούνται σήμερα γιατί το κόστος λειτουργίας τους είναι απαγορευτικό. Τα πρόβατα πρέπει να εμβολιαστούν, διαφορετικά μας περιμένουν πρόστιμα, όμως προσωπικό στις δημόσιες υπηρεσίες δεν υπάρχει, αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε σε ιδιώτες και να πληρώνουμε απ' την τσέπη μας».

Από τη συζήτηση με τους αγρότες και κτηνοτρόφους στην Αγία Παρασκευή

Κι όλα αυτά ενώ - συμπληρώνει ο Βαγγέλης - «τρέχουν όλες μας οι υποχρεώσεις, σπουδάζουμε παιδιά, άλλα μικρότερα έχουν φροντιστήρια, πώς να τα βγάλει πέρα μια οικογένεια;»...

Ολοι μαζί επισημαίνουν την ανάγκη της οργανωμένης πάλης, για να μπορέσουν να μένουν και να παράγουν στον τόπο τους, με τη διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων, όπως τα απαριθμεί στη συζήτησή μας ο Δ. Καραγιάννης: Κατώτατες εγγυημένες τιμές, για να καλύπτεται το κόστος παραγωγής και να τους μένει και κάτι στην τσέπη. Αποζημιώσεις απ' τον ΕΛΓΑ. Οργανωμένη απ' την Περιφέρεια δακοκτονία. Επιδοτήσεις στην παραγωγή. Μείωση του κόστους παραγωγής στα αγροεφόδια, στο πετρέλαιο, στο ρεύμα, για υποδομές όπως αγροτικοί δρόμοι που θα καθιστούν εύκολη την πρόσβαση στη γη τους.

Συγκινείται όταν μιλάει για τον τόπο του. Η αγάπη του είναι φανερή για το «θαύμα της φύσης», όπως αποκαλεί τον κόλπο Καλλονής, όπου - όπως μας ενημερώνει - εκτός απ' τη διάσημη σαρδέλα, ζουν και αναπαράγονται πάμπολλα άλλα είδη ψαριών και οστράκων.

Απ' τα νερά του, σημειώνει, μπορούν να φάνε ψωμί πολλοί άνθρωποι. Ηδη σήμερα 2.000 ζουν απ' την αλιεία στον κόλπο της Καλλονής και 200 αλιευτικά σκάφη τον οργώνουν τροφοδοτώντας το νησί με φρέσκο πεντανόστιμο ψάρι.

Η ανάγκη προστασίας αυτού του φυσικού καταφυγίου για τα ψάρια υπαγορεύει - σημειώνει - την ανάγκη να «κοπούν» ζώνες ασφαλείας σε όλη την επικράτεια και στον κόλπο Καλλονής, στις οποίες δεν θα επιτρέπεται η αλιεία, ώστε να βρίσκουν άσυλο τα ψάρια, να αναπαράγονται με ησυχία οι πληθυσμοί τους και να αυξάνονται τα ιχθυαποθέματα. Μέτρο που όμως για να είναι αποτελεσματικό απαιτεί τους ανάλογους ελέγχους.

Μας μιλάει και αυτός για το μεγάλο βάρος που σηκώνουν οι αλιείς με την αύξηση στην τιμή των καυσίμων. «Πέρυσι το μαύρο πετρέλαιο (σ.σ. χρωματίζεται για να ξεχωρίζει από το υπόλοιπο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης) είχε 27 λεπτά, πριν δύο βδομάδες 1,20 και πριν δύο μέρες 1,40», σημειώνει, προσθέτοντας πως αυτό δεν είναι το μοναδικό έξοδο που έχει ένας ψαράς, αφού οι τιμές για εργαλεία απαραίτητα για τη δουλειά του, όπως τα δίχτυα, έχουν απογειωθεί, και από τα 10 ευρώ το κιλό έφτασαν στα 17 έως 80 ευρώ, αναλόγως το δίχτυ.

Εργαλεία που εύκολα μπορεί να καταστραφούν και να χρειαστούν αντικατάσταση, δίχως να υπάρχει για τους αλιείς ένας οργανισμός για αποζημιώσεις, όπως υποτυπωδώς κάνει σήμερα ο ΕΛΓΑ. Υπάρχουν περιπτώσεις, σημειώνει, που ένας επαγγελματίας χρειάζεται να δαπανήσει 10.000 με 15.000 ευρώ ετησίως μόνο για δίχτυα ή για την ανανέωση του επαγγελματικού του εξοπλισμού, ενώ κάθε εξάμηνο θα πρέπει να φροντίσει το σκάφος του, για τη συντήρησή του.

Ο συνομιλητής μας διαμαρτύρεται για την επιβολή ...τελών κυκλοφορίας που ξεκινούν απ' τα 250 ευρώ για ένα μικρό σκάφος, αλλά και για τον διπλασιασμό του τέλους που πληρώνουν προκειμένου να δένουν τα σκάφη τους στο λιμάνι.

Τέλος και με αφορμή παλιότερες απόπειρες που ωστόσο αποκρούστηκαν απ' τον Σύλλογο, σημειώνει την ανάγκη να εγκαταλειφθούν βλέψεις για παραχώρηση «οικοπέδων» εντός του κόλπου για οστρακοκαλλιέργειες, αλλά και να εξαιρεθεί αυτός ο εξαιρετικός βιότοπος από το γενικό χωροταξικό, αφού αποτελεί από μόνος του ένα μεγάλο οστρακοτροφείο.

Από κινητοποίηση ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών

-- Από τον Δεκέμβρη του 2021, που πραγματοποιήσαμε την πρώτη από τις συσκέψεις, καλέσαμε τα σωματεία, τους αγροτικούς συλλόγους, τους επαγγελματικούς φορείς να στηρίξουν το πλαίσιο πάλης του Εργατικού Κέντρου για την ακρίβεια.

Τη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι αυξήσεις στα ακτοπλοϊκά, προχωρήσαμε άμεσα σε σύσκεψη, τον περασμένο Μάρτη, στην οποία ανταποκρίθηκαν δεκάδες σωματεία και φορείς επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων. Με αποφάσεις τους συμμετείχαν και στην απεργία στις 6 Απρίλη.

Ταυτόχρονα επεξεργαστήκαμε το πλαίσιο πάλης για τα ακτοπλοϊκά, που υπογράφουν μέχρι σήμερα 28 εργατικά σωματεία, η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου και 8 Αγροτικοί Σύλλογοι, η Ομοσπονδία Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Λέσβου, 14 σωματεία και 3 σύλλογοι επαγγελματιών.

Οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις που αναπτύχθηκαν όλο τον περασμένο Μάρτη μέχρι και σήμερα, είναι αποτελέσματα μαζικών συσκέψεων που πραγματοποιήσαμε με τη συμμετοχή σωματείων και φορέων, που κάθε φορά αυξάνονταν. Σήμερα, μπροστά στις νέες αυξήσεις που ετοιμάζουν οι εφοπλιστές, είμαστε έτοιμοι για νέες πρωτοβουλίες και απευθύνουμε κάλεσμα δράσης σε ακόμα περισσότερα σωματεία, φορείς και συλλόγους.

Φλεβάρης 2020: Η μαζικότητα των κινητοποιήσεων, όπου πρωτοστάτησε το Εργατικό Κέντρο, είχε καθοριστική συμβολή στον αγώνα του λαού ενάντια στις δυνάμεις καταστολής, που ήθελαν να επιβάλουν το σχέδιο μετατροπής του νησιού σε φυλακή για πρόσφυγες

-- Πριν από λίγες μέρες, συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου και σωματείων του νησιού συμμετείχατε στη Σύσκεψη του ΠΑΜΕ. Ποιες είναι οι εντυπώσεις και πού εστίασε η δική σας παρέμβαση στη Σύσκεψη;

-- Από την παρουσία μας στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ αντλήσαμε πλούσια, ζωντανή εμπειρία από την πολύμορφη δραστηριότητα των σωματείων πανελλαδικά και προσπαθήσαμε και εμείς να συμβάλουμε στη συζήτηση, μεταφέροντας πείρα από τη δράση του Εργατικού Κέντρου και των σωματείων της Λέσβου.

Αναδείξαμε κυρίως τις πρωτοβουλίες ενάντια στον εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών, ενάντια στην ανεξέλεγκτη και ύποπτη δράση των ΜΚΟ, ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατούσε και επικρατεί στα ΚΥΤ, ειδικά για τους συμβασιούχους της κοινωφελούς εργασίας, ενάντια στις απολύσεις συναδέλφων εργαζομένων σε ΜΚΟ και όχι μόνο.

INTIME NEWS

Κινητοποίηση για το Προσφυγικό

Ορόσημο για τη δράση του Εργατικού Κέντρου και των σωματείων της Λέσβου ήταν αναμφισβήτητα η συμβολή στον ηρωικό αγώνα που έδωσε ο λαός του νησιού τον Φλεβάρη του 2020 ενάντια στις κρατικές δυνάμεις καταστολής. Τότε που η κυβέρνηση, προκειμένου να υλοποιήσει την απόφαση για δημιουργία κέντρου - φυλακής στη Λέσβο και για να κάμψει τις αντιρρήσεις των κατοίκων, έστειλε με μυστικότητα διμοιρίες των ΜΑΤ.

Η οργάνωση των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων, η τριήμερη απεργία που κηρύξαμε, ο γενικός ξεσηκωμός που επικράτησε, αποτελούν παρακαταθήκη για τους αγώνες των εργαζομένων της Λέσβου.

Δίπλα σε όλα αυτά, το Εργατικό Κέντρο, με επιτροπές που έχει συγκροτήσει, πρωτοστατεί σε ζητήματα αλληλεγγύης, προάσπισης της εργατικής - λαϊκής κατοικίας, υπεράσπισης των λαϊκών νοικοκυριών για να μην υπάρξει καμία διακοπή ρεύματος ή νερού. Σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν δραστηριοποιηθεί και δεκάδες σύλλογοι επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων, σε κοινή δράση με τους εργαζόμενους του νησιού.

-- Μιας και αναφερθήκαμε στο Προσφυγικό, ένα μεγάλο μέρος ντόπιων και άλλων εργαζομένων απασχολούνταν για μεγάλο διάστημα σε σχετικές δομές και υπηρεσίες. Τι γίνεται με όλο αυτόν τον κόσμο, τώρα που η κυβέρνηση επικαλείται τη μείωση των ροών;

Από παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου στο λιμάνι της Μυτιλήνης, ενάντια στις αυξήσεις στα εισιτήρια

Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα έχει οδηγήσει σε ένα κύμα απολύσεων εργαζομένων στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, τη στιγμή που οι ανάγκες παραμένουν. Το αίτημα του Εργατικού Κέντρου και των σωματείων του νησιού για μονιμοποίηση των εργαζομένων των «κοινωφελών προγραμμάτων» στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό και απορρόφησή τους σε δεύτερο χρόνο σε δημόσιες - κρατικές δομές (Υγεία, Παιδεία κ.λπ.), ανάλογα και με τον τόπο κατοικίας τους, αποδεικνύεται επίκαιρο και «ακουμπάει» πολύ κόσμο στο νησί.

Ιδιαίτερα σε μια περιοχή όπως η Λέσβος, όπου οι ανάγκες για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας είναι τεράστιες και επιτακτικές, όπως απέδειξε και η περίοδος της πανδημίας, με το Βοστάνειο Νοσοκομείο και την Πρωτοβάθμια Υγεία να βρίσκονται σε άθλια κατάσταση.

-- Ποια άλλα ζητήματα ξεχωρίζετε; Σε ποια μέτωπα αναπτύσσει την παρέμβασή του το Εργατικό Κέντρο και τι σχεδιάζει το επόμενο διάστημα;

-- Ξεχωρίζουμε βέβαια το ζήτημα της ακρίβειας και των ανατιμήσεων σε είδη λαϊκής κατανάλωσης, της ενεργειακής φτώχειας με τις αυξήσεις - φωτιά σε λογαριασμούς ρεύματος και σε καύσιμα, που είναι μεγαλύτερες λόγω και του κόστους για τη μεταφορά τους στο νησί.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη αν πάρει κανείς υπόψη ότι σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ, η Περιφέρεια Βόρειου Αιγαίου καταγράφει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας στη χώρα. Η αβεβαιότητα, η αναδουλειά, το άγχος για το αύριο, η αγωνία για το πού πάει η κατάσταση είναι μεγάλη. Και, βέβαια, σταθερά στον προσανατολισμό μας είναι η δράση ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στην τρομοκρατία σε χώρους δουλειάς, στην απληρωσιά, στα ωράρια - λάστιχο, για μέτρα υγείας και ασφάλειας στην εργασία.

Πατώντας στα θετικά βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην οργάνωση και συσπείρωση σωματείων και εργαζομένων, σχεδιάζουμε τα επόμενα βήματά μας. Στόχος είναι να βοηθήσει το Εργατικό Κέντρο ώστε να ζωντανέψει η λειτουργία και δράση των σωματείων, να αυξηθούν οι πρωτοβουλίες συντονισμού και κοινής δράσης, να διευρυνθεί ο κύκλος των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των φορέων που θα συμμετέχουν ενεργά στις πρωτοβουλίες για δράση, με πλαίσιο και αιτήματα που βοηθούν να ανεβαίνει ο πήχης των διεκδικήσεων και της απαιτητικότητας, σπάζοντας τη μοιρολατρία του «ρεαλιστικού» και των «αντοχών» της οικονομίας και του κράτους.

Ολα αυτά τα έχει δοκιμάσει ο λαός, με όλες τις κυβερνήσεις, και εξαιτίας τους η κατάσταση έφτασε εδώ που έφτασε. Εμείς απλώνουμε το χέρι και καλούμε κάθε συνδικάτο, κάθε εργαζόμενο να πυκνώσει τις γραμμές του κινήματος, να δώσουμε μαζικά τη μάχη για το δίκιο και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού του νησιού μας.

Η συγκέντρωση του Κόμματος στην Καλλονή. Στο βήμα η Λουίζα Ράζου

Συνέπειες που τις έκανε ακόμα βαρύτερες ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που διεξάγουν ΝΑΤΟικοί και Ρώσοι στο έδαφος της Ουκρανίας, ενώ εύφλεκτο υλικό συσσωρεύεται και σε άλλες γωνιές του πλανήτη, επιβεβαιώνοντας ότι οι ανταγωνισμοί για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα χρειάζονται ακόμα πολύ αίμα για να ξαναχαραχτούν οι νέες ζώνες οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής, οι νέες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ που διεξάγεται αυτές τις μέρες στη Μαδρίτη είναι αποκαλυπτική σε ό,τι αφορά τους επικινδύνους σχεδιασμούς αυτής της λυκοσυμμαχίας. Συγκεντρώνουν τεράστια δύναμη πυρός. Πάνω από 300.000 στρατό θέτουν σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας. Στη συνοριογραμμή με την Ρωσία θα τοποθετήσουν Ομάδες Μάχης, ενισχύοντας το ανατολικό τμήμα του ΝΑΤΟ και τη Δύναμη Ταχείας Επέμβασης, που σήμερα αριθμεί 40.000 στρατό.

Λένε καθαρά ότι τους απασχολεί πώς θα απαντήσουν στην αυξανόμενη επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας και χαιρετίζουν τους νέους τους «συμμάχους», όπως είναι η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νέα Ζηλανδία, η Νότια Κορέα, που συμμετέχουν για πρώτη φορά σε Σύνοδό τους. Η Τουρκία παζάρεψε και υπέγραψε τελικά μνημόνιο συνεργασίας με τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες, τη Σουηδία και τη Φινλανδία.

Πανηγυρικό το κλίμα στα εγκαίνια των νέων γραφείων

Η Ελλάδα αναδεικνύεται ξανά πρωταθλήτρια στις ΝΑΤΟικές δαπάνες, συμβάλλοντας με 7,5 δισ., που αντιστοιχούν στο 3,76% του ΑΕΠ, ξεπερνώντας και αυτές ακόμα τις ΗΠΑ!

Πρόκειται για πρόκληση, για την οποία ευθύνεται τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και οι προηγούμενες, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ παλιότερα, που η καθεμιά αποδεικνυόταν ΝΑΤΟικότερη της προηγούμενης, θυσιάζοντας τις λαϊκές ανάγκες για να στηριχτούν οι συμμαχίες της ελληνικής αστικής τάξης και οι επιδιώξεις της για αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο και προϋποθέσεις για νέες κερδοφόρες μπίζνες από το μοίρασμα της λείας.

Εξ ου και κάθε κυβέρνηση λανσάριζε τους αστικούς στόχους των πολυμερών οικονομικών και στρατιωτικών συνεργασιών στην περιοχή με τη λεγόμενη «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», που θα εξασφάλιζε τάχα την ειρήνη και την ευημερία στον λαό μας και θα έβαζε φρένο στην τουρκική επιθετικότητα, στις διεκδικήσεις της επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.

Από τους χορούς στην Αττάλεια πριν μερικά χρόνια, όπου πρωταγωνιστούσε ο υπουργός Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τα πρόσφατα τραπεζώματα στην Κωνσταντινούπολη, όπου Ερντογάν και Μητσοτάκης υπόσχονταν ένα ανέφελο καλοκαίρι στους λαούς τους, μεσολάβησαν πολλά επεισόδια, που όλα επιβεβαιώνουν ότι με ταχύτατους ρυθμούς οι «σύμμαχοι» μας σπρώχνουν σε επικίνδυνες διευθετήσεις στο Αιγαίο, που μόνο εγγύηση ειρήνης δεν είναι, ούτε εξασφαλίζουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Η πλήρης ΝΑΤΟποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων αδυνατίζει την ασφάλεια, δεν την ενισχύει, αφού κανένα σύνορο δεν αναγνωρίζεται μεταξύ κρατών του ΝΑΤΟ και αφού υλοποιούνται συνεκπαιδεύσεις και συνεύρεση, στο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων, με τις τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις. Νωπές είναι ακόμα οι εικόνες των «φίλων και συμμάχων» Γάλλων και Αμερικανών να συμμετέχουν - καμαρώνοντας - στην τουρκική αποβατική άσκηση σε κατοικημένο νησί, στο πλαίσιο της άσκησης «Efes 22»...

Κατά τ' άλλα, ο Ελληνας υπουργός Εθνικής Αμυνας ρίχνει τις ευθύνες στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και στα «ελβετικά τυριά» του υπουργείου του, αντί να απαντήσει στις αποκαλύψεις του «Ριζοσπάστη» για το πόσα και ποια όπλα αποσύρθηκαν από τα νησιά για να σταλούν μπαξίσι στον πόλεμο στην Ουκρανία. Κουβέντα για τις 2.100 ρουκέτες RM-70, ούτε για τα 3.200.000 φυσίγγια των 7,62 χιλιοστών, ούτε για τους 60 δυσεύρετους αντιαεροπορικούς πυραύλους «Stiger» και τόσα άλλα πυρομαχικά που διατέθηκαν για να πολεμούν τα ναζιστικά τάγματα του Αζόφ και που η αξία τους ξεπερνά τα 30 εκατ. ευρώ.

Γι' αυτό η εναπόθεση της προστασίας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο ΝΑΤΟ, και μάλιστα στη συγκεκριμένη Σύνοδο, που γίνεται εν μέσω πολέμου, αποτελεί ενέργεια αδιέξοδη και επικίνδυνη, αφού επιδίωξη αποτελεί, τη μεγάλη εικόνα των αποφάσεων στο πλαίσιο του «παγκόσμιου ΝΑΤΟ», στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα, να μην τη θολώσουν τα επιμέρους προβλήματα μεταξύ των κρατών της συμμαχίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κάπως έτσι θα μας γεμίζουν με λόγια ανέξοδης συμπάθειας, και ταυτόχρονα θα τροφοδοτούν τις διεκδικήσεις του τουρκικού κράτους και θα καλλιεργούν τα σχέδια της συνδιαχείρισης και το τραπέζι του συμβιβασμού της Χάγης.

Αυτός δεν είναι ο δρόμος της ειρήνης και της ευημερίας για τον λαό μας και τους λαούς της περιοχής. Είναι ο δρόμος που καλλιεργεί και προετοιμάζει την ένταση και τα «θερμά» επεισόδια, που θα εναλλάσσονται με διαστήματα ιμπεριαλιστικής ειρήνης, ανάλογα με τους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων της περιοχής, για να εδραιώνουν και να ενισχύουν τη θέση τους στον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Ο λαός μας μπορεί μπροστά στις εξελίξεις να μετρήσει το δικό του συμφέρον και να υπερασπιστεί τη ζωή και το μέλλον των παιδιών του χαράσσοντας τη δική του πορεία ειρήνης, συνεργασίας και κοινής πάλης με όλους τους λαούς, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με τον λαό αφέντη στον τόπο του, με την εξουσία στα δικά του χέρια.

Σε αυτόν τον δρόμο παλεύουμε για:

Να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο.

Να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να στείλει προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία ή οπουδήποτε αλλού εκτός συνόρων.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα στρατευμένα παιδιά του λαού μας. Κανένας Ελληνας φαντάρος έξω από τα σύνορα.

Να ακυρωθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις.

Μπροστά στις εξελίξεις, σε όλους μπαίνει το δίλημμα:

'Η θα συνεχίσουμε στην ίδια πορεία, που είναι προδιαγεγραμμένη και φέρνει μόνο χειρότερα για τον λαό, ή θα γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων.

Το ΚΚΕ απευθύνεται σε κάθε λαϊκό άνθρωπο που προβληματίζεται, σε κάθε εργάτη και εργάτρια που παλεύει για το μεροκάματο, σε κάθε βιοπαλαιστή μικροεπαγγελματία και αγρότη, σε κάθε νέο που δεν συμβιβάζεται με τη χαμοζωή, να πάρει την τολμηρή απόφαση και να βαδίσει μαζί μας στον δρόμο της ανατροπής της σημερινής κατάστασης.

Ας σκεφτούμε πώς θα ήταν η ζωή μας αν:

- Τον τεράστιο πλούτο που παράγουμε με τη δουλειά μας δεν τον έκλεβαν οι κεφαλαιοκράτες για να συσσωρεύουν κέρδη οι επιχειρήσεις τους και να τροφοδοτούν τα επιχειρηματικά τους σχέδια, ενώ ο λαός στενάζει από την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, τη φοροληστεία. Ενώ οι εργαζόμενοι δουλεύουν με εξευτελιστικούς μισθούς, συχνά χωρίς ωράρια και ασφάλιση, ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, στο Εμπόριο, στις Μεταφορές.

- Αξιοποιούνταν όλες οι εγχώριες πηγές παραγωγής Ενέργειας, για να ικανοποιηθεί η λαϊκή ανάγκη για φτηνό ρεύμα και να λειτουργήσουν οι παραγωγικές δραστηριότητες χωρίς τις δεσμεύσεις της ΕΕ και της περιβόητης πολιτικής της «πράσινης μετάβασης», που δεν είναι τίποτε άλλο από το εναλλακτικό καπιταλιστικό σχέδιο των «πράσινων» μονοπωλίων.

- Οι ΝΑΤΟικές δαπάνες, αντί για «Rafale» και άλλους εξοπλισμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της χώρας μας, χρησιμοποιούνταν για να εξοπλιστούν και να στελεχωθούν τα νοσοκομεία μας, να εξασφαλιστούν υποδομές που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας, όπως είναι έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας και αποκατάστασης, και όχι να στέκει τόσα χρόνια μετά η Βρίσα ένα ρημάδι στην περιοχή σας...

- Στηριζόταν η αγροτική - κτηνοτροφική και αλιευτική παραγωγή για να ικανοποιηθούν οι διατροφικές ανάγκες του λαού μας, εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό εισόδημα στους παραγωγούς και ασφαλή, ποιοτικά και φτηνά προϊόντα στον λαό, αντί να συνθλίβονται στη μέγγενη της ΚΑΠ, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων του αγροτοδιατροφικού τομέα και ξεκληρίζει τους βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφους, που γονατίζουν κάτω από το βάρος του υπέρογκου κόστους παραγωγής, των τεράστιων αυξήσεων στα καύσιμα, στις ζωοτροφές.

- Τα καράβια και τα άλλα μέσα μεταφοράς ήταν κρατική περιουσία, σε μια χώρα που διαθέτει τεράστιο νησιωτικό σύμπλεγμα και ειδικές απαιτήσεις για την ασφαλή μετακίνηση των νησιωτών όλους τους μήνες του χρόνου από και προς τους τόπους προορισμού τους, χωρίς να χρειάζονται να πληρώνουν υπέρογκα ναύλα.

Ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος στο «αν» τα πράγματα θα μπορούσαν για τον λαό μας να πάνε αλλιώς, ώστε να σταματήσει να καταθέτει θυσίες χωρίς αντίκρισμα, πότε για να ξεπεράσει το καπιταλιστικό σύστημα την κρίση του και πότε για να σταθεροποιήσει την ανάπτυξή του...

Είναι πολλά τα παραδείγματα που μπορεί να αντλήσει ο καθένας από την προσωπική του εμπειρία. Από διαφορετική αφετηρία, όμως, μπορούμε να συναντηθούμε στο συμπέρασμα: Η πολιτική που υλοποιείται από όλες τις κυβερνήσεις, και την κυβέρνηση της ΝΔ, είναι εχθρική για την πλειοψηφία του λαού μας και πρέπει να ανατραπεί! Με ισχυρό ΚΚΕ, και σήμερα και στις κάλπες και διαρκώς, ώσπου να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις να κατακτήσουν η εργατική τάξη και οι λαϊκές δυνάμεις την εξουσία.

Αυτή η εξουσία θα εξασφαλίσει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Μόνο η νέα σοσιαλιστική οικονομική και κοινωνική οργάνωση, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός και η κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής μπορούν να εξασφαλίσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού στη δουλειά, στην υγεία, στη μόρφωση, στον πολιτισμό, συνολικά στην προστασία και ανάπτυξη της ζωής. Να εξασφαλίσουν την ειρήνη και τη συνεργασία με τους άλλους λαούς της περιοχής.

Αυτή είναι η ελπιδοφόρα προοπτική που θωρακίζει τον λαό μας σήμερα και δίνει διέξοδο.

Στην προεκλογική περίοδο που ήδη έχει ξεκινήσει, ανεξάρτητα από το πότε τυπικά η κυβέρνηση της ΝΔ θα επιλέξει να ανακοινώσει την ημερομηνία διεξαγωγής τους, θα ακούσετε για άλλη μια φορά πολλά.

Πολλοί θα περάσουν από τον τόπο σας, αν δεν το κάνουν ήδη, και θα επιδιώξουν να αποσπάσουν τη στήριξή σας στα κόμματά τους.

Μην ξεχάσετε: Εχουν κυβερνήσει ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ! Ακόμα και ο Βελόπουλος και ο Βαρουφάκης. Ολοι τους, είτε με αυτοδύναμες κυβερνήσεις είτε με κυβερνήσεις συνεργασίας, συνέχιζαν το αντιλαϊκό έργο των προηγούμενων. Ας μην παριστάνουν τώρα τους σωτήρες...

Η ΝΔ θέλει να συνεχίσει στον αντιλαϊκό δρόμο, στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας και της ασφάλειας, για να μην μπει τάχα η χώρα σε περιπέτειες. Και οι άλλοι, από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που τώρα εμφανίζονται ως νέοι επίδοξοι κυβερνητικοί σωτήρες, τις ίδιες γλάστρες ποτίζουν με τις θέσεις και την πολιτική τους. Ο καβγάς τους με τη ΝΔ δεν γίνεται στο έδαφος της ουσίας των κεντρικών επιλογών της πολιτικής της. Γίνεται για τον τρόπο, τις μεθόδους και το μείγμα των αποφάσεων που παίρνει για να υλοποιήσει την αντιλαϊκή της πολιτική.

Ειδικά η «αντιπολίτευση» που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της ΝΔ είναι τέτοια που συμβάλλει να καταπίνει ο λαός την «κάμηλο» και να «διυλίζει τον κώνωπα» της αντιλαϊκής πολιτικής. Ο κύριος Τσίπρας στις ομιλίες του από το βήμα της Βουλής πλειοδοτεί σε «αντιδεξιά» συνθήματα, και όταν κατεβαίνει στα έδρανα, μαζί με την κοινοβουλευτική του ομάδα έχει ψηφίσει πάνω από τους μισούς νόμους της κυβέρνησης της ΝΔ. Μιλάμε για τέτοια υποκρισία.

Αγκαλιά όλοι τους - πλην του ΚΚΕ - χειροκροτούσαν τον Ζελένσκι και τους ναζί - φασίστες του τάγματος Αζόφ, που έφερε μαζί του στην ομιλία στη Βουλή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κλαψουρίζει για τα «μη επαρκή ανταλλάγματα» της κατάπτυστης Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις, που ο ίδιος ως κυβέρνηση προετοίμασε και γι' αυτό άλλωστε απέσπασε και τα εύσημα του προηγούμενου Αμερικανού πρέσβη, κ. Πάιατ. Δεν κατηγορεί την κυβέρνηση της ΝΔ για την εμπλοκή της στον ΝΑΤΟικό πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά για τον τρόπο που το έκανε, ως επισπεύδουσα χώρα, πριν της το ζητήσουν οι σύμμαχοι... Δηλαδή και οι δύο στέκονται προσοχή κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ.

Στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται τα «τζάκια» και τα «συμφέροντα» που υπηρετεί η ΝΔ. Δεν βρίσκεται στο στόχαστρο η αστική τάξη και τα μονοπώλια, ούτε η κερδοφορία τους. Γι' αυτό και, από το βήμα του ΣΕΒ και άλλων επιχειρηματικών φόρουμ, δίνει διαπιστευτήρια ότι η δική του «προοδευτική κυβέρνηση» είναι σε θέση να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση για να λειτουργήσουν η ...επιχειρηματικότητα και οι μπίζνες του κεφαλαίου. Γι' αυτό ζυμώνουν την ιδέα μιας κυβέρνησης συνεργασίας με τη ΝΔ, αν αυτό επιβάλουν οι εξελίξεις, με προϋπόθεση τη μη συμμετοχή του Μητσοτάκη...

Γι' αυτό, ας αφήσουν τις εξυπνάδες ότι τάχα το ΚΚΕ ασκεί αντιπολίτευση «εκ του ασφαλούς», όπως διαδίδουν ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο νησί σας, επιδιώκοντας να πετάξουν λάσπη στο Κόμμα μας, που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του, στη Λέσβο και παντού, ασκώντας πραγματική και τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων.

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Το ΚΚΕ μπήκε μπροστά για να οργανωθεί η πάλη του λαού σε συνθήκες πανδημίας, όταν η κυβέρνηση θεοποιούσε την ατομική ευθύνη και επιδιδόταν σε ένα όργιο καταστολής.

Το ΚΚΕ στήριξε τον αγώνα των υγειονομικών, τα αιτήματα για την επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, για τη στελέχωση και ενίσχυση των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε υπουργούς κοινής αποδοχής και έδινε χρόνο στην κυβέρνηση με το περιβόητο σύνθημα «θα λογαριαστούμε μετά».

Το ΚΚΕ και τα συνδικάτα όπου παρεμβαίνουν οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές συνδικαλιστές είναι αυτά που έσπασαν τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης την 1η Μάη του 2020 και στο Πολυτεχνείο της ίδιας χρονιάς, αποδεικνύοντας στην πράξη και όχι στα λόγια ότι αγωνίζεται και παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για τα εργατικά συμφέροντα, ότι δεν αποδέχεται να «συμμορφωθεί» και να αποδεχτεί το σιωπητήριο και την αναστολή των δίκαιων διεκδικήσεων των εργαζομένων στο όνομα καμίας «εθνικής ενότητας».

Το ΚΚΕ βρέθηκε, με τις θέσεις και με τη δράση του, απέναντι στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, που μετατρέπει τα νησιά σε αποθήκες ψυχών και την οποία υλοποιούν από κοινού ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό και οι μεν χτίζουν τη Βάστρια και οι δε έχουν το ρεκόρ εγκλωβισμένων με το κολαστήριο της Μόριας επί των ημερών τους, καθώς και την απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, την οποία κρατά σε ισχύ η σημερινή κυβέρνηση.

Αλήθεια, ποιοι κάνουν αντιπολίτευση εκ του ασφαλούς;

Ο αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, ο γραμματέας της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων και άλλοι αιρετοί, που καλούνται με απολογία για την κινητοποίηση ενάντια στη Βάστρια; 'Η τα κόμματα που φτιάχνουν δομές - φυλακές προσφύγων και κανένα (ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν έβγαλε μια ανακοίνωση συμπαράστασης στους διωκόμενους διαδηλωτές;

Αποτελεί πρότυπο «προοδευτικής κυβέρνησης» η κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Σάντσεθ της Ισπανίας, που είναι υπεύθυνη για το μακελειό των Αφρικανών μεταναστών στη Μελίγια ή όχι; Γιατί τα ευαίσθητα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους τόσες μέρες;

Το ΚΚΕ διέθεσε τις δυνάμεις του για να αναπτυχθούν απεργιακές κινητοποιήσεις πανελλαδικές και κλαδικές ενάντια στον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, μέλη και στελέχη του πρωτοστάτησαν να σπάσει η εργοδοτική τρομοκρατία, δεν λογάριασαν χαμένα μεροκάματα και διώξεις, δεν παρίσταντο στις απεργιακές συγκεντρώσεις για δημόσιες σχέσεις και έπειτα στη Βουλή να ψηφίζουν τα μισά άρθρα του νόμου παρέα, με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ στήριξε έμπρακτα κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα, χωρίς να λογαριάσει τους συσχετισμούς, την πολιτική προέλευση των συνδικαλιστών, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πολύχρονου αγώνα των εργατών της ΛΑΡΚΟ, πλάι στους διωκόμενους εργάτες των Πετρελαίων και Λιπασμάτων της Καβάλας, στους λιμενεργάτες της COSCO, στα παιδιά με τα κόκκινα γιλέκα της «e-food». Χαιρέτισε την επιτυχία της ταξικής Ομοσπονδίας Οικοδόμων, που κατάφερε να αποσπάσει αυξήσεις στα μεροκάματα, υπογράφοντας έπειτα από πολλά χρόνια ΣΣΕ.

Το ΚΚΕ και οι Οργανώσεις του μπήκαν ακόμα μια φορά μπροστά στα ΝΑΤΟικά τρένα και τις ΝΑΤΟικές στρατιωτικές φάλαγγες στα λιμάνια, δεν παζαρεύει με τους ιμπεριαλιστές τούς όρους που θα εμπλακεί ο λαός μας βαθύτερα στον πόλεμό τους.

Ο αγωνιζόμενος λαός, με το ΚΚΕ μπροστά και δυνατό, είναι η μόνη και πραγματική αντιπολίτευση στη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και στις προηγούμενες και σε κάθε επόμενη που θα προκύψει!

Το Κόμμα μας δεν θα αποτελέσει μέρος των αντιλαϊκών κυβερνητικών σεναρίων της επόμενης μέρας.

ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, σαν έτοιμοι από καιρό και με πιθανούς άλλους πρόθυμους, όπως κι αν βαφτίσουν την επόμενη κυβέρνηση, βασικοί άξονες της πολιτικής που θα εφαρμόσουν θα είναι:

- Να εξασφαλίσουν τη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος σε συνθήκες που ο κίνδυνος της ύφεσης χτυπά ξανά την πόρτα σε μια σειρά κλάδους της καπιταλιστικής οικονομίας.

- Να υλοποιήσουν τους αντιλαϊκούς στόχους του υπερμνημονίου που συνοδεύει τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, οι οποίοι βέβαια δεν αφορούν τη βελτίωση της θέσης της λαϊκής πλειοψηφίας.

- Να προωθήσουν την περιβόητη «πράσινη μετάβαση», με τα νέα «πράσινα» χαράτσια και την «απελευθέρωση» της Ενέργειας.

- Να μετατρέψουν τη χώρα σε ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο.

- Να τηρήσουν μέχρι κεραίας τις δεσμεύσεις απέναντι στη στρατηγική της ΕΕ και τους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.

Αυτοί οι άξονες είναι απαράβατοι. Η εξειδίκευσή τους από την επόμενη κυβέρνηση σημαίνει νέα μέτρα που θα κάνουν πιο σκληρές τις συνθήκες δουλειάς για πολυπληθή τμήματα εργαζομένων. Θα εντείνουν την εργασιακή ανασφάλεια και την κακοπληρωμένη δουλειά για άλλους, ενώ οι βιοπαλαιστές της πόλης και της υπαίθρου θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους σιδερένιους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, θα βουλιάξουν πιο βαθιά στον τραπεζικό δανεισμό για να τα βγάλουν πέρα, και στο κυνήγι των επιδοτούμενων προγραμμάτων, προκειμένου να πάρουν ανάσες επιβίωσης, σε ένα διαρκές κυνήγι των προϋποθέσεων να μείνουν στη γη και στη μικροεπιχείρησή τους.

Ταυτόχρονα, όλο και πιο βαθιά θα μπλεκόμαστε στο κουβάρι των ανταγωνισμών και των αντιθέσεων στο πλαίσιο των αστικών - ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, με πολύμορφες βαριές συνέπειες για τον λαό μας και τους λαούς της περιοχής.

Οσο περισσότερες συμφωνίες κλείνονται για αγωγούς και τους δρόμους μεταφοράς, όσο τα λιμάνια και τα ναυπηγεία γίνονται αντικείμενο επενδύσεων κινεζικών και αμερικανικών συμφερόντων, τόσο ο λαός μας θα γίνεται θύμα και θύτης ταυτόχρονα των πολεμικών τους σχεδιασμών. Τόσο θα περιπλέκονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και θα γίνονται βαρύτερες οι συνέπειες για τα ζητήματα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Η συνθηματολογία της προεκλογικής περιόδου θα επικεντρώνει σε μια επιφανειακή αντιπαράθεση, μακριά από τα βασικά ερωτήματα που απασχολούν τον λαό, με στόχο να διαμορφώσουν κριτήριο ψήφου που θα εγκλωβίζει τη δικαιολογημένη αγανάκτηση και οργή του κόσμου σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια. Τα προεκλογικά τους προγράμματα θα τα διανθίσουν με παχιά λόγια για κοινωνική δικαιοσύνη, με δεσμεύσεις για αποκατάσταση των αδικιών που υπέστη ο λαός από την κυβέρνηση της ΝΔ.

Τα έχει ξανακούσει πολλές φορές ο λαός μας αυτά.

Αυτήν τη φορά, ας κάνει ένα πιο αποφασιστικό βήμα χειραφέτησης που θα τους ταράξει, θα τους ανησυχήσει πραγματικά και αποτελεί ασπίδα και εγγύηση ότι θα έρθουν στο προσκήνιο οι πραγματικές ανάγκες του λαού. Να συμπορευτεί στον αγώνα και στην κάλπη με το ΚΚΕ.

Καλούμε τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τον αγώνα τους για μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας, μέσα από τα σωματεία τους, μέσα από το Εργατικό Κέντρο.

Καλούμε τους αγρότες να συνεχίσουν τη διεκδίκηση για κατώτατες εγγυημένες τιμές, για επιδότηση ζωοτροφών και αγροεφοδίων, για αφορολόγητο πετρέλαιο, μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους και την Ομοσπονδία τους.

Καλούμε τους ψαράδες να διεκδικήσουν κατάργηση των τελών κυκλοφορίας που επιβάλλονται στις βάρκες τους, να διεκδικήσουν αφορολόγητο πετρέλαιο και πλαφόν στις τιμές των καυσίμων, μέσα από τους συλλόγους τους.

Καλούμε τους αυτοαπασχολούμενους του Εμπορίου και της Εστίασης μέσα από τους φορείς τους να διεκδικήσουν διαγραφή χρεών που δημιουργήθηκαν εν μέσω πανδημίας, να καταργηθεί το τέλος επιτηδεύματος.

Καλούμε τον λαό της Λέσβου να μην επιτρέψει τη μετατροπή του νησιού σε αποθήκη ψυχών, να συνεχίσει να δείχνει την πολύμορφη αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες και στους μετανάστες.

Καλούμε τους κατοίκους της Ερεσού να συνεχίσουν τον αγώνα τους για να μην παραδοθεί για μπίζνες το στολίδι της παραλίας στην περιοχή Αφεντέλι.

Καλούμε τους φοιτητές να ζωντανέψουν τους συλλόγους τους, να εμποδίσουν τον νέο νόμο - πλαίσιο, που φέρνει κατακερματισμένη γνώση, παλεύοντας διαρκώς για την αλλαγή των συσχετισμών στις σχολές του νησιού, αντλώντας δύναμη από την πανελλαδική νίκη της «Πανσπουδαστικής».

Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι δίπλα σας, μπροστά σε κάθε αγώνα.

Γιατί το ΚΚΕ είναι η μοναδική δύναμη που δίνει διέξοδο στη λαϊκή πάλη! Η προοπτική των μικρών και μεγαλύτερων αντιστάσεων του σήμερα βρίσκεται στον συνολικό αγώνα αντιπαράθεσης με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, με την εξουσία των μονοπωλίων, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Το ΚΚΕ βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή των εργατικών, λαϊκών και νεανικών αγώνων. Παλεύει για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία. Δεν έχει δεσμεύσεις σε επιχειρηματίες και εκατομμυριούχους. Δεν έχει δεσμεύσεις στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στον ΣΕΒ, στο ΝΑΤΟ, όπως τα άλλα κόμματα. Το ΚΚΕ δεν μασάει τα λόγια του. Δεν χαϊδεύει αυτιά για να κλέψει ψήφους. Προβάλλει τις σύγχρονες ανάγκες, παλεύει για να αντιστοιχηθεί το επίπεδο ζωής με την τεράστια ανάπτυξη της παραγωγής και της επιστήμης. Αποκαλύπτει τον πραγματικό και μεγάλο ένοχο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ο λαός και η νεολαία: Το καπιταλιστικό σύστημα, αυτό που προσκυνούν όλα τα άλλα κόμματα. Εχει Πρόγραμμα και σχέδιο που οδηγεί σε έναν ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με ατμομηχανή την εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας και όχι τα κέρδη μιας χούφτας εκμεταλλευτών. Αυτός ο δρόμος οδηγεί σε ξέφωτο υπέρ της λαϊκής πλειοψηφίας, ας τον βαδίσουμε μαζί!

Η Λέσβος και αυτό το «θερμό» καλοκαίρι θα βρίσκεται σε αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση και στις εκλογές θα τηρήσει τις αγωνιστικές παραδόσεις, που ανανεώνονται με το Κόμμα μας στα μέτωπα πάλης καθημερινά, και θα ξαναστείλει τον κόκκινο βουλευτή της, για να ακούγεται δυνατά η φωνή της μέσα στο σπίτι τους - τη Βουλή - και να τους χαλάμε τα σχέδια, μέχρι ο λαός μας να πει το οριστικό GO BACK στο σύστημα των εκμεταλλευτών και να στείλει οριστικά το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου εκεί που του πρέπει: Στις σελίδες της ανθρώπινης προϊστορίας!

Την ρωτάμε αν βγήκε για ψώνια κι αν θέλει να μας πει δυο λόγια. Στην αρχή διστάζει, αλλά αμέσως μας απαντά «ναι, γιατί να μη θέλω; Σάμπως θα σας πω τίποτες που δεν ξέρετε; Ψώνια; Οχι. Ηρθα να δω τιμές, σε λίγο θα βγάλουν προσφορές και θέλω να ξέρω αν θα αγοράσω, παπούτσια θέλω για τα μωρά μου, δύο κορίτσια, σπουδάζουν και οι δύο, δυο σπίτια δηλαδή να ζήσουμε, με έναν μισθό. Ζεις; Ούτε ένας μόνος του δεν ζει με έναν μισθό, σκέψου τώρα δυο σπίτια. Και τι να πω στα παιδιά; Δεν θα σπουδάσετε; Αλλά και πώς να τα σπουδάσω; Ολα έχουν πάρει την ανηφόρα, τρόφιμα, ρούχα, παπούτσια, ρεύμα, καύσιμα, ώρες ώρες με πιάνει απελπισία, μετά πάλι σκέφτομαι ότι δεν έχω δικαίωμα να το βάλω κάτω και συνεχίζω, όπως μπορώ, όπως μπορούμε».

Τους ευχαριστούμε και συνεχίζουμε την περατζάδα μας. Λίγο παρακάτω σταματάμε τον Στρατή, όπως μας συστήθηκε, του ζητάμε δυο κουβέντες: «Δυο; Αμα αρχίσω και μιλάω θα ξημερωθούμε μωρέλι μ'» μου απαντά και συνεχίζει: «Τι να σου πω; Για τους κτηνοτρόφους; Οποιος μπορεί το ξεπαστρεύει το κοπάδι του, τι να το κάνει; Να παιδεύεται; Αφού κέρδος δεν έχει. Θα μου πεις και τι να κάνει; Ναι αλλά απ' το να δουλεύει για να ταΐζει τους εμπόρους, καλύτερα να πεθάνει της πείνας. Τα λάδια να σου πω; Τα χωράφια δάσος θα γίνουν σε λίγο. Ποιος να μαζέψει ελιές; Πολλοί έφυγαν, τα χωριά μαράζωσαν, κι όσοι είναι εδώ άντε να μαζέψουν για το λάδι του σπιτιού τους, το υπόλοιπο τι να μαζέψουν; Ο,τι πάρεις το 'χεις ξοδέψει. Να κάνε μια γύρω και ρώτα, ρώτα εμπόρους, ρώτα περαστικούς, νέους, γέρους, όποιον και να ρωτήσεις τα ίδια θα σου πει», μας λέει και κουνάει το κεφάλι με απογοήτευση.

Παραδίπλα σε ένα καφενείο πιο παραδοσιακό μια παρέα δύο ζευγαριών συζητάνε, ίδιο θέμα. Πέρασε το εγγόνι στην Κομοτηνή, και τώρα τι;... «Περήφανοι είμαστε για το παιδί και την προσπάθειά του, αλλά τώρα όλη η οικογένεια πρέπει να βάλει πλάτες αλλιώς δεν γίνεται να σπουδάσει», μας λέει η Ελένη και συμπληρώνει: «Σάμπως μόνο για τις σπουδές; Για ό,τι έκτακτο προκύψει έτσι γίνεται, να πρόσφατα η κουνιάδα μου, καρκινοπαθής, έπρεπε να πάει στην Αθήνα για τον τακτικό έλεγχο, αφού εδώ δεν έβρισκε ραντεβού, ξέρεις πόσα λεφτά είναι αυτά; Με δυο συντάξεις του ΟΓΑ τις χαμηλότερες, πού να τα βρουν, όλη η οικογένεια έδωσε για να ταξιδέψει, να εξεταστεί και να γυρίσει. 55 ευρώ κοντά το εισιτήριο, κατάστρωμα ε; Μια γυναίκα ταλαιπωρημένη να πάει και να έρθει κατάστρωμα, 110 ευρώ, μόνο το πηγαινέλα!».

«Και σαν να μην μας έφταναν όλα αυτά - συμπληρώνει ο δεύτερος της παρέας ο κ. Βασίλης - έχουμε και τους απέναντι να μην μπορούμε να ησυχάσουμε. Κάθε τόσο θα βάζουν τον κόσμο να σκοτώνεται για τα συμφέροντά τους». Τους ρωτάμε αν φοβούνται. «Λογικό δεν είναι να φοβάσαι; Μια ανάσα είναι η Τουρκία από δω και βλέπεις κάθε μέρα τι γίνεται». Μα, τους λέμε, θα έρθει το ΝΑΤΟ να βοηθήσει... Γελάνε. Γελάμε όλοι μαζί. «Ακου να σου πω μωρέλι μ' - λέει η Ελένη - θα βοηθήσουν όπως βοήθησαν πριν χρόνια στη Μικρασιατική Καταστροφή, βοήθησαν; Οχι. Το ίδιο θα κάνουν και τώρα, αυτοί δεν νοιάζονται για μας, εδώ δεν νοιάζονται οι δικοί μας και μας έχουν αφήσει στο έλεος, θα νοιαστεί το ΝΑΤΟ;».

Σαν να μην πέρασε μια μέρα, έκπληκτος ο σημερινός επισκέπτης αντικρίζει εικόνες παρόμοιες με αυτές τη στιγμή της καταστροφής: Μπάζα παντού, ετοιμόρροπα κτίρια, μισογκρεμισμένα, απουσία ζωής, μόνο λίγοι ηλικιωμένοι, επί το πλείστον κάτοικοι, στήνουν πηγαδάκι κάτω απ' τον φωτεινό πίνακα που ενημερώνει τους επισκέπτες για το κακό που βρήκε το χωριό τους.

Συναντάμε τον Απ. Αποστολίδη, πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, ο οποίος μας δίνει μια εικόνα της καταστροφής: 600 σπίτια κρίθηκαν μη κατοικήσιμα, 300 κτίσματα καταστράφηκαν ολοσχερώς και κρίθηκαν κατεδαφιστέα.

Το χωριό τελεί ακόμα, 5 χρόνια μετά, υπό το καθεστώς του «μη κατοικήσιμου» με συνέπεια να μην είναι δυνατή η λειτουργία ούτε ενός καφενείου. Οσοι αναγκάστηκαν να αναζητήσουν στέγη προς ενοικίαση σε γειτονικά χωριά περιμένουν ως και 9 μήνες να εισπράξουν τα ποσά για τα ενοίκιά τους.

Τα χρήματα που δίνονται για την επισκευή όσων σπιτιών κρίθηκαν επισκευάσιμα δεν επαρκούν και οι ιδιοκτήτες τους πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη, που όμως είναι άδεια. Οσοι αποζημιώνονται για ανακατασκευή του σπιτιού τους παίρνουν την αποζημίωση με δόσεις, όμως οι εργολάβοι πρέπει να πληρωθούν νωρίτερα, αν φυσικά έχουν να τους εξοφλήσουν. Δάνεια άτοκα οι τράπεζες δεν δίνουν και άρα βρίσκονται μπλεγμένοι σε έναν φαύλο κύκλο.

Στους δρόμους του χωριού συναντήσαμε τον κ. Γιώργο, που θυμήθηκε πόσοι και πόσοι πέρασαν απ' τη Βρίσα. Ο σεισμός έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ. Οι δικές του υποσχέσεις για άμεση αποκατάσταση αποδείχτηκαν λόγια του αέρα. Ο σημερινός πρωθυπουργός, παριστάνοντας τότε την αντιπολίτευση, υποσχόταν ότι αν ψηφιστεί, σε έξι μήνες όλα θα γίνονταν όπως πριν. Τέσσερα χρόνια σχεδόν μετά αποδείχτηκε η αξία και των δικών του υποσχέσεων, όπως κι όλων των άλλων παραγόντων που παρήλασαν απ' το χωριό εμπαίζοντας τους σεισμόπληκτους με υποσχέσεις - ακάλυπτες επιταγές.

Η κα Παναγιώτα μάς δείχνει το σπίτι της που ανακατασκευάστηκε, όχι χωρίς να βάλει η ίδια το χέρι στην τσέπη προκειμένου να γίνουν όλα όπως πρέπει.

Λίγο παραπέρα συναντάμε την κα Μαρία, 101 χρόνων, δεν είναι ωραίο να τη βλέπεις να κλαίει. Το σπίτι της, 5 χρόνια μετά, παραμένει μη κατοικήσιμο και η ίδια αγωνιά αν θα προλάβει να ξαναμπεί σε αυτό.

Ο Απ. Αποστολίδης ζητά να επισπευστούν οι διαδικασίες για την απόδοση των χρημάτων στους δικαιούχους, αλλά και να αυξηθούν τα ποσά αφού το κόστος πια επισκευών ή ανακατασκευών έχει ανέβει δραματικά. Ζητά πρώτα να δίνεται η χρηματοδότηση και μετά να γίνεται ο έλεγχος για το αν αυτή έπιασε τόπο και όχι αντίστροφα αφού οι κάτοικοι δεν έχουν να διαθέσουν χρήματα για να προπληρώσουν τις αναγκαίες εργασίες στα σπίτια τους.

Με τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, Απ. Αποστολίδη

Με την ελπίδα δηλαδή να συμβούν όλα εκείνα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα αλλά παραμένουν ζητούμενα στο πλαίσιο ενός συστήματος και μιας πολιτικής που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του, την ανάγκη προστασίας από φυσικές καταστροφές, μέτρων πρόληψης αλλά και αποκατάστασης των ζημιών όταν αυτές συμβαίνουν.

Σήμερα στο νησί παραμένουν λίγοι περισσότεροι από 1.000 μετανάστες και πρόσφυγες στο καμπ του Καρά Τεπέ, λίγο έξω από τη Μυτιλήνη. Την ίδια ώρα, ο σχεδιασμός για τη λειτουργία υπερδομής - φυλακής προσφύγων συναντά έντονες αντιδράσεις.

Συναντήσαμε τον Ν. Γαλή, ιατρό παθολόγο, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Λέσβου, που εργάζεται στο ιατρείο χρόνιων παθήσεων του ΚΥΤ, για να μας δώσει μια εικόνα της κατάστασης αυτών των ξεριζωμένων και βασανισμένων ανθρώπων που παραμένουν στο νησί.

Αν και, όπως παρατηρεί, η μείωση των μεταναστευτικών ροών έχει συμβάλει στην καλύτερη οργάνωση της ιατροφαρμακευτικής και οδοντιατρικής περίθαλψης στους εναπομείναντες μετανάστες και πρόσφυγες, οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται από ΜΚΟ, με το κράτος να κοιτάζει από μακριά, έχοντας μόνο έναν ρόλο «ομπρέλας», δίχως χρηματοδότηση, και τον ΕΟΔΥ να ασχολείται μόνο με ειδικές περιπτώσεις λοιμώξεων που καταγράφονται.

Eurokinissi

Οι συνθήκες στον καταυλισμό - προσθέτει - παραμένουν απάνθρωπες. Μπορεί πλέον πρόσφυγες να διαβιούν σε κοντέινερ, να έχουν νερό, αποχέτευση και ρεύμα, αλλά δεν πρόκειται για αξιοπρεπείς ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Πολλές φορές το ρεύμα κόβεται και στα κοντέινερ αναπτύσσονται τεράστιες θερμοκρασίες, ανυπόφορες ειδικά για τις περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.

Υπάρχουν άνθρωποι ανάπηροι, που ακρωτηριάζονται για λόγους υγείας και στέλνονται πίσω στη δομή, δίχως βοήθεια, δίχως συνοδό, αναγκασμένοι να τα βγάλουν πέρα όπως όπως, μόνοι τους. Πολλοί ακόμα αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα, δεδομένης και της εφιαλτικής κατάστασης που βίωσαν μέχρι να φτάσουν στη Λέσβο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να διαμένουν στον καταυλισμό, αλλά δεν έχουν άλλη επιλογή, καθώς πλέον σπίτια εκτός καταυλισμού υπάρχουν μόνο για τα ασυνόδευτα ανήλικα.

Η ψυχιατρική περίθαλψη αποτελεί τεράστιο πρόβλημα συνολικά για το νησί, αφού υπολειτουργεί και στο νοσοκομείο της πόλης. Μάλιστα, η μοναδική παιδοψυχίατρος διανύει μήνες κυήσεως.

Ο Ν. Γαλής

Μέσα στους χιλιάδες ξεριζωμένους που φιλοξένησε η Λέσβος όλα αυτά τα χρόνια, πολλοί ήταν παιδιά. Τραυματισμένα από εικόνες ανείπωτης φρίκης στις πατρίδες που άφησαν πίσω τους, από εμπειρίες απύθμενης αγωνίας ενός ταξιδιού στο άγνωστο, με μόνη πυξίδα την ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο.

Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωπα στη χώρα υποδοχής είναι αυτό της εκπαίδευσης, που δεν θα μπορούσε φυσικά να εξαιρείται από τη συνολικότερη εχθρική πολιτική του κράτους και της ΕΕ απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Η Σεριχάν Χασέμ, φιλόλογος στο επάγγελμα, απασχολείται χρόνια στη διαδικασία προετοιμασίας των παιδιών αυτών για την ομαλή τους ένταξη στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ως εργαζόμενη σε δομή που προσφέρει τέτοιες υπηρεσίες στα παιδιά του καμπ στο Καρά Τεπέ, λειτουργώντας σχολείο σε άλλο χώρο όπου μαθαίνουν Ελληνικά, Αγγλικά και Μαθηματικά, όπου τους προσφέρονται δημιουργική απασχόληση και ψυχολογική υποστήριξη.

Η διαδικασία αυτή πρόκειται να σταματήσει, καθώς η μείωση του αριθμού των μεταναστών και προσφύγων που φιλοξενούνται αυτήν τη στιγμή στη Λέσβο οδήγησε το κράτος στην απόφαση τέτοιες υπηρεσίες να προσφέρονται αποκλειστικά μέσω των ΔΥΕΠ (Δομών Υποδοχής και Εκπαίδευσης Προσφύγων).

Η εμπειρία της, ωστόσο, εγείρει σοβαρές ενστάσεις για τη δυνατότητα των ΔΥΕΠ να προσφέρουν ένα τόσο σημαντικό έργο. Οπως τονίζει, λείπει το εξειδικευμένο προσωπικό που θα μιλάει τη γλώσσα των παιδιών και θα είναι καταρτισμένο ώστε να τους προσφέρει αυτά που πραγματικά έχουν ανάγκη. Και ανάγκη δεν έχουν από εγκλεισμό, ούτε από παροχή στείρας γνώσης που αδυνατούν να αφομοιώσουν.

Επικαλείται το παράδειγμα του Κούρος, του μαθητή από το Ιράν ο οποίος αρίστευσε φέτος στις πανελλαδικές. Οπως σημειώνει, αυτό έγινε γιατί το παιδί δέχτηκε εγκαίρως την κατάλληλη βοήθεια και προετοιμασία, από ανθρώπους ειδικευμένους σε κάτι τέτοιο, ενώ δεν ήταν έγκλειστος αλλά διαβιούσε σε σπίτι, έχοντας μια αίσθηση κανονικότητας στη ζωή του.

«Τα παιδιά αυτά θέλουν υποστήριξη για να πιστέψουν στη δύναμή τους να τα καταφέρουν, η εκπαίδευση μπορεί να είναι διέξοδος γι' αυτά, υπήρχαν παιδιά που δεν είχαν βγει ποτέ από το ΚΥΤ και όταν αυτό συνέβη δεν ήθελαν να ξαναγυρίσουν, αφού αναζητούσαν μια κανονικότητα και απόδραση από τις άθλιες συνθήκες μέσα στο ΚΥΤ. Ο Κούρος τα κατάφερε γιατί βοηθήθηκε να πετύχει αυτό που πέτυχε, αυτή η ευκαιρία δεν δίνεται σε όλα τα παιδιά.

Η ένταξή τους στο δημόσιο σχολείο χωρίς την απαραίτητη στήριξη δεν πρόκειται να έχει αποτελέσματα. Οι δάσκαλοι Γενικής Παιδείας, που δεν ξέρουν, δεν έχουν εκπαιδευτεί στο πώς να προσεγγίσουν και να χειριστούν παιδιά με τα δικά τους τραύματα, που δεν μιλάνε τη γλώσσα τους, δεν καταλαβαίνουν την κουλτούρα τους, αδυνατούν να τα βοηθήσουν. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν.

Γι' αυτόν τον λόγο, πολλά παιδιά δεν θέλουν να πηγαίνουν στις ΔΥΕΠ, μας λένε ότι νιώθουν αφιλόξενα εκεί», μας λέει η Σεριχάν, πριν επισημάνει για μια ακόμα φορά την ανάγκη να προσληφθεί τέτοιο προσωπικό, ώστε όλα τα παιδιά να έχουν μια ευκαιρία.

«Ηταν δύσκολο το ταξίδι μου, άλλοι είχαν κάπου φίλους και οικογένειες, στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες του εξωτερικού, εγώ δεν είχα κανέναν, τίποτα. Δεν ήθελα να πάω στο Βέλγιο, δεν ξεχνάω τι έκανε στην πατρίδα μου και στον λαό μου. Ούτε στη Γαλλία, ξέρω τι έκανε κι αυτή στην Αφρική.

Στη Λέσβο βρήκα έναν τόπο ήσυχο, δίχως πυροβολισμούς, νεκρούς, φωνές, φασαρίες όπως στη χώρα που άφησα. Συνάντησα καλούς ανθρώπους εδώ, αποφάσισα να μείνω και να βοηθήσω πρόσφυγες που είναι χαμένοι, εθελοντικά. Να τους μάθω πώς λειτουργεί το κράτος, τους νόμους, τους κανόνες συμπεριφοράς που στις χώρες καταγωγής τους είναι διαφορετικοί. Να τους βοηθήσω να προσαρμοστούν, να ενταχτούν», θα μας πει.

Με καμάρι αναφέρεται στο συγκρότημά του και στον Σύλλογο. Τονίζει ότι η μουσική ενώνει τους ανθρώπους, είναι μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Στο κτίριο του Συλλόγου οργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, φροντιστήρια εκμάθησης γλωσσών, μαθήματα μουσικής και χορού, αφιλοκερδώς.

Οποιος περνάει την πόρτα - θα μας πει - Ελληνας ή πρόσφυγας, θέλουμε να ηρεμήσει, να περάσει την ώρα του όμορφα, να μάθει κάτι, να μάθουμε ο ένας τον άλλον, ο ένας για τον άλλο, να σπάσουν οι διαχωρισμοί. «Πολλά γίνονται - επισημαίνει - πριν πέντε χρόνια που ήρθα, δύσκολα μου έλεγε κάποιος καλημέρα και τώρα εσείς είστε εδώ και ενδιαφέρεστε για μένα, για μας, με ρωτάτε, συζητάμε, αυτό για μένα είναι σπουδαίο».

Δεν παραλείπει να σημειώσει πόσο σημαντική ήταν γι' αυτόν η πρόσκληση απ' την ΚΝΕ να συμμετάσχει το συγκρότημά του στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο πέρυσι στη Μυτιλήνη όπως και έγινε.

Η επίσκεψή μας τελειώνει με μια περιήγηση στους περιποιημένους χώρους του νεοκλασικού που στεγάζει τον Σύλλογο. Συναντάμε την Aya απ' το Ιράκ, 19 χρονών σήμερα, ήρθε εδώ στα 15, που μαθαίνει Γερμανικά με τη βοήθεια της Ελενας. Συναντάμε τον δάσκαλο μουσικής, τον Νίκο, που μας τονίζει πόσο σημαντική είναι η μουσική για την υγιή ανάπτυξη, ψυχολογική, πνευματική ενός παιδιού και καλεί πρόσφυγες αλλά και Ελληνες που δεν μπορούν να πληρώσουν μαθήματα να το κάνουν στον Σύλλογο.