Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή & Οικονομία» φιλοξενούμε τα εξής θέματα:

-- ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ: Η διαπραγμάτευση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ συνεχίζεται εν μέσω της νέας φάσης που σηματοδοτεί η ενδεχόμενη αποχώρηση της Βρετανίας - βασικού συμμάχου των ΗΠΑ - από την ΕΕ.

-- ΕΠΙΣΚΕΨΗ Ζ. ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: «Στον αφρό» οι κερδοφόρες μπίζνες του ελληνικού και του γερμανικού κεφαλαίου, στο έδαφος της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής.

- ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ: Επιχειρηματικές συμφωνίες αλλά και συνεργασία για τη λεγόμενη διεθνή σταθερότητα.

Από την επίσημη έναρξη των διαπραγματεύσεων το Νοέμβρη του 2013

Αυτό, άλλωστε, καταδεικνύουν και οι τελευταίες δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, από τον Καναδά όπου συναντήθηκε με τους ομολόγους του Καναδά και του Μεξικού, στο πλαίσιο της Βορειοαμερικανικής Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου (NAFTA). Εκεί, ο Ομπάμα είπε χαρακτηριστικά για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την TTIP: «Με δεδομένη την ψήφο στο Ηνωμένο Βασίλειο υπέρ της αποχώρησής του από την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ομάδες μας για τα οικονομικά θα συνεχίσουν να εργάζονται από κοινού, ώστε να παραμείνουμε επικεντρωμένοι στη συνέχιση της ανάπτυξης των οικονομιών μας και στην εξασφάλιση της σταθερότητας του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος, κάτι που είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να επιτύχουμε». Και πρόσθεσε: «Παρακολουθούμε πολύ προσεκτικά» την κατάσταση για να εξακριβωθεί «εάν υπάρχουν συστημικά προβλήματα». Παρότι σημείωσε πως πιστεύει ότι η σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας δεν απειλείται βραχυπρόθεσμα, εξέφρασε ανησυχίες για τις πιο μακροπρόθεσμες προοπτικές για την ανάπτυξη εάν το Brexit γίνει πραγματικότητα.

Το παζάρι, πάντως, ΗΠΑ και ΕΕ δεν αντιμετωπίζεται ενιαία από τις αστικές τάξεις σε κάθε χώρα της Ενωσης. Χαρακτηριστική η δήλωση της Γερμανίδας καγκελαρίου, Αγκελα Μέρκελ, που θεωρεί ότι παρότι η ΕΕ χάνει ένα μέλος της, δεν πρέπει να σταματήσουν οι διαπραγματεύσεις και να επιδιωχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, φυσικά επιδιώκοντας τη διασφάλιση των δικών της, γερμανικών μονοπωλίων. Βεβαίως, το ενδεχόμενο επιπτώσεων «ντόμινο» από άλλα πιθανά δημοψηφίσματα και αποχωρήσεις που θα επηρεάσουν τη συνοχή της ΕΕ, είναι κάτι που προβληματίζει τις αστικές τάξεις.

Σε ό,τι αφορά το εγχείρημα της TTIP που δικαίως έχει ονομαστεί και «οικονομικό ΝΑΤΟ», μιλάμε για τη μεγαλύτερη στην ιστορία εμπορική συμφωνία, αφού αφορά μια τεράστια αγορά, που αντιστοιχεί στο 46% του παγκόσμιου Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) (με στοιχεία του 2014) και το ένα τρίτο του παγκόσμιου εμπορίου. Το διμερές εμπόριο αγαθών ήταν το 2014 της τάξης των 517,1 δισεκατομμυρίων ευρώ και των υπηρεσιών των 375,7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι ΗΠΑ είναι βασικός εκτός ΕΕ εμπορικός εταίρος αγαθών και υπηρεσιών και ο βασικός προορισμός άμεσων ξένων επενδύσεων της ΕΕ (225,2 δισ. ευρώ), ενώ οι ίδιες επενδύουν στην ΕΕ 421,2 δισ. ευρώ.

Αυτά τα στοιχεία προβάλλονται ως το μεγάλο ατού - και είναι για το κεφάλαιο - σε πρόσφατη έκθεση βιωσιμότητας της υπό διαπραγμάτευση συμφωνίας, που διέρρευσε το φετινό Μάη, της ολλανδικής εταιρείας «Ecorys» που δουλεύει για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα στοιχεία αυτής της έκθεσης δεν διαψεύστηκαν από την πλευρά της ΕΕ, ωστόσο εμφανίζονται ως «σκέψεις» που δεν έχουν καταληχτεί από τα δύο μέρη. Τα όσα εμφανίζονται στα έγγραφα, εγείρουν σοβαρές ανησυχίες για το εάν η ΕΕ θα καταλήξει να αλλοιώσει κριτήρια σε ζητήματα όπως η προστασία του περιβάλλοντος, τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα (φυτά και τρόφιμα) και η προστασία των καταναλωτών. Ιδιαίτερα ξεχωρίζουν οι κανονισμοί για την αυτοκινητοβιομηχανία, τον χάλυβα, την Ενέργεια ή ο ορισμός των Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης (όπως το κρασί, τα τυροκομικά κ.λπ.), που ιδιαίτερα η αμερικανική πλευρά θέλει να καταργηθούν.

Οπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στην έκθεση: «Με την συμφωνία, εκτός από τους δασμούς που απελευθερώνονται, συγκροτούνται δεσμεύσεις για κοινό πλαίσιο κανόνων και ρυθμίσεων στο διμερές εμπόριο και τις επενδύσεις που να ταιριάζουν στο παγκοσμιοποιημένο σύγχρονο εμπόριο. Ετσι η επικείμενη συμφωνία θα συγκροτείται από τρεις βασικούς πυλώνες: πρόσβαση στην αγορά, ρυθμιστική συνεργασία και κανόνες». Στόχος αυτών των «ρυθμισμένων σχέσεων» αναφέρεται ότι είναι: «Η προσπάθεια να αρθούν σχεδόν όλοι οι δασμοί, να υπάρξει πρόσβαση των ΕΕ και ΗΠΑ στο σύστημα υπηρεσιών και τις δημόσιες αγορές, να αρθούν τα εμπόδια στο εμπόριο και τις επενδύσεις με σεβασμό στον καταναλωτή, την εργασία, το περιβάλλον, την υγεία και άλλους δημόσιους σκοπούς. Επίσης, να υπάρξουν ξεκάθαροι κανόνες που θα διέπουν οριζόντια το διμερές εμπόριο και τις επενδύσεις, όπως η βιώσιμη ανάπτυξη, η πολιτική ανταγωνισμού και η ενσωμάτωση των μικρών επιχειρήσεων στο εμπόριο, που θα χρησιμεύει ως παράδειγμα και για τον υπόλοιπο κόσμο».

Φυσικά, όλα αυτά τα βαρύγδουπα δεν είναι τίποτε άλλο από το πώς τα μονοπώλια θα δυναμώσουν τις θέσεις τους στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά. Τα μονοπώλια, μέσω του πολιτικού τους προσωπικού, διαπραγματεύονται τη συμφωνία και θέλουν να έχουν τον πλήρη έλεγχο των πολιτικών και νομοθετικών μέτρων που θα εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντά τους στη δεδομένη συγκυρία. Το βέβαιο είναι ότι οι συνέπειες της ΤΤΙΡ θα είναι δραματικές για την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αφού θα σημάνουν την ένταση της εκμετάλλευσής τους, τη δραματική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, το σάρωμα όποιων δικαιωμάτων τούς έχουν απομείνει.

Η ΤΤΙΡ δεν αφορά μόνο ή κυρίως τα τελωνειακά και δασμολογικά εμπόδια ανάμεσα στις δύο αγορές, αφού τα τέλη και οι δασμοί βρίσκονται ήδη σε χαμηλό επίπεδο (2,2% για τις ΗΠΑ και 3,3% στην ΕΕ, ωστόσο επιδιώκεται να κατέβουν πολύ). Με τις «κανονιστικές ρυθμίσεις και πρότυπα» (π.χ. αποκλίσεις προδιαγραφών εμπορίου, αλληλοεπικαλύψεις μηχανισμών κι άλλα «κοστοβόρα» εμπόδια και περιορισμούς για το κεφάλαιο) επιδιώκεται το κεφάλαιο των ΗΠΑ και της ΕΕ να έχει ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία κίνησης, με «λυμένα τα χέρια» και σε ό,τι αφορά εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Η συμφωνία αυτή αποτελεί για τις ΗΠΑ, όπως το αναφέρουν και πολλοί αξιωματούχοι, «ευκαιρία για την αμερικανική οικονομία», δηλαδή επί της ουσίας διευκόλυνση επένδυσης συσσωρευμένων λιμναζόντων κεφαλαίων. Για την ΕΕ, τις αστικές της τάξεις, αποτελεί «διέξοδο», επίσης, ώστε η οικονομία της Ευρωζώνης και της ΕΕ να οδηγηθεί στην πολυπόθητη ανάκαμψη, που εξακολουθεί να καθυστερεί ή σε κάποιες πιο ισχυρές χώρες είναι αναιμική και αβέβαιη.

Βεβαίως, αυτές οι κοινές επιδιώξεις στο κυνήγι του κέρδους με τσάκισμα δικαιωμάτων δημιουργούν σοβαρές αντιπαραθέσεις και αντικρουόμενες ιεραρχήσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, ιδιαίτερα ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της, σχετικά με το περιεχόμενο και την έκταση της ΤΤΙΡ. Η βρετανική αστική τάξη και πριν το Brexit και μετά εκφράζει αντιρρήσεις για ρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, επιδιώκοντας να διατηρήσει το κέντρο του Σίτι του Λονδίνου. Η Γερμανία, επίσης, παζαρεύει στην επικείμενη συμφωνία να εξασφαλίσει τα πλεονεκτήματα που την φέρνουν στην πρώτη θέση στην ΕΕ και να μην αμφισβητηθούν από ανταγωνιστικές αστικές τάξεις όπως η Γαλλία, η Ιταλία και άλλοι.

Ταυτόχρονα, οι κινήσεις των ΗΠΑ μέσω της συμφωνίας αποσκοπούν να αποδυναμώσουν κινήσεις ανερχόμενων δυνάμεων όπως οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Νότια Αφρική) και άλλες διακρατικές καπιταλιστικές συμμαχίες που έχουν και διεκδικούν ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο από την «πίτα» της αγοράς της ΕΕ αλλά και άλλες αγορές. Για παράδειγμα, την ώρα που συνεχίζεται το παζάρι για την ΤΤΙΡ, είναι σε εξέλιξη και η διαπραγμάτευση της πολυμερούς συμφωνίας για τον κλάδο των υπηρεσιών (TISA), όπου συμμετέχει και η Κίνα, ενώ και η ΕΕ εξετάζει αντίστοιχη συμφωνία με την Κίνα. Η κατάσταση με τη Ρωσία είναι πιο σύνθετη, λόγω των κυρώσεων για τη σύγκρουση στην Ουκρανία, τη σημαντική ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό πετρέλαιο και κυρίως το φυσικό αέριο. Επιδίωξη, εξάλλου, των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, με την εκμετάλλευση του σχιστολιθικού αερίου, είναι να συμβάλει στον εκτοπισμό της Ρωσίας, εγχείρημα ωστόσο που έχει τεράστιες δυσκολίες και λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας της δεύτερης με τις ευρωπαϊκές αγορές.

Απ' όλες αυτές τις εξελίξεις γίνεται ξεκάθαρο ότι το πλέγμα των αντιθέσεων διευρύνεται. Και είναι αναμενόμενο να σηκώνονται «αντιδράσεις» στη Διατλαντική Συμφωνία. Ωστόσο, το κρίσιμο στοιχείο, το αλάνθαστο κριτήριο για τους εργάτες και τις λαϊκές δυνάμεις είναι οι «αντιδράσεις» να ελέγχονται αν αμφισβητούν συνολικά την εξουσία των μονοπωλίων, δηλαδή την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, είναι κινήσεις που εξυπηρετούν αντικειμενικά άλλο τμήμα των εκμεταλλευτών των εργατών, που απλά παζαρεύει για τα δικά του συμφέροντα.

Eurokinissi

Η συμφωνία που αφορά κυρίως τα μη διασυνδεμένα νησιά με το ηπειρωτικό σύστημα ηλεκτροδότησης (32 από τα 53 νησιά με περισσότερους από 1.000 κατοίκους) - η οποία ήρθε μία μέρα μετά τη συνάντηση που πραγματοποίησε ο Π. Σκουρλέτης με δεκάδες εκπροσώπους γερμανικών εταιρειών που συνοδεύουν τον Γερμανό αντικαγκελάριο - αποτελεί το θεμέλιο των επενδύσεων που σκοπεύουν να διενεργήσουν γερμανικοί όμιλοι στους τομείς της «ενεργειακής εξοικονόμησης» και των ΑΠΕ, ειδικά στη νησιωτική Ελλάδα. Το γερμανικό ενδιαφέρον εντοπίζεται στα αιολικά πάρκα αλλά και στην κατασκευή δικτύων διασύνδεσης της παραγόμενης ενέργειας στο ηπειρωτικό σύστημα. Με δεδομένη την τεχνογνωσία των γερμανικών εταιρειών στον τομέα αλλά και τις συνολικότερες σχέσεις του κεφαλαίου των δύο χωρών, οι γερμανικοί όμιλοι αποκτούν σοβαρό πλεονέκτημα για την απόκτηση ισχυρών συμβολαίων στην Ελλάδα και την αποκόμιση αντίστοιχα υψηλών κερδών...

Σε αυτό το πλαίσιο, στο ενεργειακό συνέδριο με τίτλο «Ενεργειακή μετάβαση στην Ελλάδα και τη Γερμανία - Προοπτικές για το 2020 κι έπειτα», που πραγματοποιήθηκε χτες στην Αθήνα, ο Ζ. Γκάμπριελ υπερασπίστηκε φυσικά την περαιτέρω ανάπτυξη των τεχνολογιών ΑΠΕ στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι μπορούν να δημιουργήσουν πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας. Εμφανίστηκε, επίσης, θερμός υποστηρικτής αλλαγής του συστήματος ηλεκτροπαραγωγής των νησιών στην Ελλάδα, από το πετρέλαιο που χρησιμοποιείται σήμερα, στις ανανεώσιμες πηγές, ενώ υποστήριξε πως η ενίσχυση του μεριδίου των ΑΠΕ στο εγχώριο «ενεργειακό μείγμα» θα μειώσει και το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας. Ανέφερε, ακόμη, πως η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει πολλαπλά οφέλη από την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, ακολουθώντας το παράδειγμα της Γερμανίας, η οποία, όπως είπε, σήμερα «εξάγει το 80% της αιολικής ενέργειας». Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως στην Ελλάδα η ραγδαία και άναρχη ανάπτυξη των ΑΠΕ από το 2009 μέχρι σήμερα, εξαιτίας του συστήματος των υψηλότατων κρατικών επιδοτήσεων που απολάμβαναν, εκτίναξε το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος, δίχως να έχουν κάποια αξιόλογη συνδρομή στη δημιουργία θέσεων εργασίας, ενώ σε κάθε περίπτωση και σε κάθε «ενεργειακό μείγμα» τα «πολλαπλά οφέλη» αφορούν στους επιχειρηματικούς ομίλους στον κλάδο της Ενέργειας και όχι στους εργαζόμενους σε αυτόν και συνολικά το λαό...

Ο δε υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, αναφέρθηκε στο νέο «αναπτυξιακό νόμο», λέγοντας πως στις ευνοϊκές διατάξεις του μπορούν να ενταχθούν και επιχειρήσεις του χώρου της Ενέργειας που θέλουν να επενδύσουν σε μικρά υδροηλεκτρικά, μονάδες ανανεώσιμων πηγών, βιοκαυσίμων, συστήματα τηλεθέρμανσης και τηλεψύξης κ.ά.

Σε ανάλογο ύφος, ο Π. Σκουρλέτης υποστήριξε την ανάγκη ανάπτυξης περισσότερων εγκαταστάσεων ΑΠΕ και πιο γρήγορης εγκατάλειψης της χρήσης λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρισμού, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση προωθεί αυτήν την πολιτική καθώς ενθαρρύνει τις σχετικές επενδύσεις.

Αναφέρθηκε, επίσης, στο νέο σύστημα που υιοθέτησε η κυβέρνηση για την άμεση επιδότηση των επιχειρηματιών του κλάδου, βάσει της οποίας συνεχίζεται το καθεστώς των εγγυημένων τιμών προς τις ΑΠΕ, υποστηρίζοντας ότι η νέα πολιτική στήριξής τους μέσω αποζημιώσεων και ενισχύσεων «αίρουν τις πρότερες στρεβλώσεις της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας». Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι όποιες μειώσεις στις ταρίφες προς τις ΑΠΕ έγιναν υπό το βάρος των υψηλότατων ελλειμμάτων που είχαν δημιουργηθεί στο σχετικό λογαριασμό του ΛΑΓΗΕ, τα οποία εξ αντικειμένου ήταν αδύνατο να καλυφθούν, ενώ στην κατεύθυνση «κουρέματος» των οφειλών και μείωσης των αποζημιώσεων πίεζαν και οι «θεσμοί».

Τέλος, ο Π. Σκουρλέτης ανακοίνωσε ότι το υπουργείο επεξεργάζεται νέες ρυθμίσεις για την ανάπτυξη της γεωθερμίας και της βιομάζας, ενώ δρομολογεί νέα προγράμματα, όπως το «Εξοικονόμηση κατ' οίκον».

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, στελέχη γερμανικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους παραπάνω τομείς, δήλωσαν την ετοιμότητά τους να «συνδράμουν» για την επιτυχία των κυβερνητικών σχεδιασμών...

Επιγραμματικά, αξίζει να αναφέρουμε πως, σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν από εκπροσώπους γερμανικών επιχειρήσεων, σήμερα στη Γερμανία το 30% των ενεργειακών αναγκών καλύπτεται από τις ΑΠΕ, καθώς υπάρχει υψηλότατη και με χαμηλό κόστος κρατική χρηματοδότηση προς τις επιχειρήσεις του χώρου. Παράλληλα, μέσα στην επόμενη δεκαετία υπάρχει επενδυτικό πρόγραμμα περί τα 25 δισ. ευρώ γενικά στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και των διασυνδέσεων με τις γειτονικές χώρες, καθώς η Γερμανία μετατρέπεται σε ενεργειακό κέντρο της Ευρώπης, επιδιώκοντας να αξιοποιήσει την υδροηλεκτρική ενέργεια των Σκανδιναβικών Χωρών και να τη μεταφέρει στα γειτονικά της κράτη.

Eurokinissi

«Δουλειά της κυβέρνησης είναι να υπάρχει ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον», είπε ο Γερμανός αντικαγκελάριος, «είμαστε εδώ για να διευκολύνουμε τους επιχειρηματίες», διαβεβαίωσε ο Γ. Σταθάκης...

Εδαφος για το «ισχυρό ενδιαφέρον» που διατυπώνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και εκπρόσωποι επιχειρηματικών ομίλων της Γερμανίας διαμορφώνουν τα μόνιμα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, οι «απελευθερώσεις» σε τομείς και κλάδους της παραγωγής και της οικονομίας που δημιουργούν πεδία για νέες κερδοφόρες επενδύσεις του κεφαλαίου, αλλά και η ίδια η γεωστρατηγική θέση της χώρας, σε μια περιοχή που βρίσκεται στο επίκεντρο επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών.

Σε αυτό το πλαίσιο - και καθώς η ελληνική κυβέρνηση σπεύδει να αβαντάρει τέτοια κομπρεμί του γερμανικού κεφαλαίου με τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους - δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι επισήμως ο Γερμανός αντικαγκελάριος ήρθε στην Ελλάδα ώστε να παραστεί σε συνέδριο με τίτλο «Ενεργειακή μετάβαση στην Ελλάδα και τη Γερμανία - Προοπτικές για το 2020 κι έπειτα», που έγινε με πρωτοβουλία του γερμανικού υπουργείου Οικονομίας και Ενέργειας, του ελληνικού υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, καθώς και του ελληνικού υπουργείου Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, μάλιστα, υπογράφτηκε Κοινή Δήλωση Προθέσεων μεταξύ των δύο υπουργείων Ενέργειας, σύμφωνα με την οποία ρυθμίζεται η διμερής συνεργασία στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (βλ. το σχετικό θέμα).

Αντίστοιχα, οι επιχειρηματικές συμπράξεις σε κλάδους «διμερούς ενδιαφέροντος» βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης του ΣΕΒ με τη γερμανική επιχειρηματική αποστολή, με τη συμμετοχή και εκπροσώπων της Πανελλήνιας Ενωσης Φαρμακοβιομηχανίας, του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών και της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΣΕΒ, στις σχετικές συναντήσεις αναδείχθηκε το «μεγάλο ενδιαφέρον για συνεργασίες» στους τομείς της Ενέργειας, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, της ενεργειακής εξοικονόμησης, της πληροφορικής, των εφαρμογών τεχνολογίας, του τουρισμού, των φαρμάκων, του χρηματοπιστωτικού τομέα και των κατασκευών.

Ειδικά σε ό,τι αφορά τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το ενδιαφέρον του γερμανικού κεφαλαίου λόγω των ευνοϊκών γεωγραφικών και κλιματικών συνθηκών (ηλιοφάνεια, αιολικό δυναμικό κ.λπ.) αποτυπώθηκε στο γεγονός ότι τον Ζ. Γκάμπριελ συνόδευσαν στην Αθήνα στελέχη από σημαίνουσες γερμανικές εταιρείες του κλάδου, όπως οι «Emerson», «Nordex» και «Solarworld».

Ο Γερμανός αντικαγκελάριος συνοδευόταν επίσης από εκπροσώπους γερμανικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται ήδη σε διάφορους κλάδους στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους η «Mitsubishi Hitachi Powers Systems», η οποία κατασκευάζει ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα στην Πτολεμαΐδα, αλλά και η κοινοπραξία που έχει φτιάξει τον Αερολιμένα Αθηνών καθώς και πολλούς αυτοκινητόδρομους στην Ελλάδα. Επίσης, η κρατική γερμανική επενδυτική τράπεζα KfW, η οποία έχει διαθέσει 100 εκατ. ευρώ στο Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο και ο όμιλος τραπεζών ProCredit, ο οποίος έχει ανοίξει υποκαταστήματα στη Βόρεια Ελλάδα.

Εκπροσωπήθηκαν επίσης η «Fraport», η οποία ανέλαβε τη διαχείριση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, η ταξιδιωτική εταιρεία TUI, ο Ομοσπονδιακός Σύλλογος Τουριστικής Οικονομίας της Γερμανίας (BTW) καθώς και οι βιομηχανίες χημικών και φαρμακοβιομηχανίες «Bayer», BASF και «Boehringer Ingelheim».

Σημειωτέον, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελληνο-γερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου, οι 120 μεγαλύτερες γερμανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα έχουν ετήσιο τζίρο 7 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με κύκλους του γερμανικού υπουργείου Οικονομίας, ο Ζ. Γκάμπριελ θέλησε επισκεπτόμενος την Αθήνα, και στις συνομιλίες του με τους εδώ κυβερνητικούς παράγοντες, να προσφέρει στήριξη στις επιχειρήσεις αυτές και να ενισχύσει τη δραστηριοποίησή τους στην Ελλάδα, στοχεύοντας παράλληλα να περιορίσει τα περιθώρια άλλων χωρών, όπως η Κίνα, η Ρωσία ή η Νότια Κορέα, να εκμεταλλευτούν τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις.

Αναζητώντας κάποια στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον σχετικά με τις διμερείς σχέσεις, αξίζει να σημειωθεί ότι με βάση στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, οι άμεσες γερμανικές επενδύσεις το 2014 κάλυψαν μερίδιο 24,6% επί του συνόλου των Αμεσων Ξένων Επενδύσεων (ΑΞΕ) στην Ελλάδα (2013: 24,4%, 2012: 16,2%). Η Γερμανία κατέλαβε το 2014 τη δεύτερη θέση μεταξύ των κυριότερων επενδυτών στη χώρα, μετά το Λουξεμβούργο, αφήνοντας την Ολλανδία στην τρίτη θέση.

Σύμφωνα, δε, με διαθέσιμα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας, οι άμεσες γερμανικές επενδύσεις στην Ελλάδα ανήλθαν το 2013 σε 2,87 δισ. ευρώ.

Το 2013 δραστηριοποιούνταν 119 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα έναντι 143 το 2012, 151 το 2011 και 165 το 2010. Μεταξύ των δραστηριοποιούμενων γερμανικών εταιρειών στην Ελλάδα συγκαταλέγονται: «Deutsche Telekom» (διά της εξαγοράς του ΟΤΕ), «Bayer», «Bohringer-Ingelheim», «Nokia-Siemens Networks», «Siemens», «Lidl», «Bosch-Siemens», «Beiersdorf», «Osram», «Henkel», SAP, «Praktiker».

Την ίδια ώρα, με βάση τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το απόθεμα των ελληνικών ΑΞΕ στη Γερμανία το 2012 διαμορφώθηκε στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων ετών, ανερχόμενο στα 413 εκατ. ευρώ. Τα επόμενα δύο έτη, όμως, σημείωσε σημαντική πτώση, μεγέθους 20,3% το 2013 (διαμορφώθηκε στα 329,6 εκατ. ευρώ) και 61,9% το 2014 (διαμορφώθηκε στα 125,6 εκατ. ευρώ). Το δε μερίδιό τους επί του συνόλου των ελληνικών ΑΞΕ στο εξωτερικό ανήλθε το 2014 σε 0,5% (έναντι 1,26% το 2013 και 1,21% το 2012).

Σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας, το 2013 δραστηριοποιούνταν 10 επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων στη Γερμανία (2012: 14 επιχειρήσεις) με 0,1 δισ. ευρώ κύκλο εργασιών (2012: 0,5 δισ. ευρώ κύκλο εργασιών). Μεταξύ αυτών: Piraeus Bank, «M.J.Maillis», «S&B Industrial Minerals», «Titan Cement», «Alco Group», «Alumil Milonas», «Ellaktor Group», «Mathios Refractories», «Frigoglass», «Sunlight», «Viohalco», COCOMAT, «FAGE International», «Chipita», «Korres» και «Elpen Farma».

Σύμφωνα, εξάλλου, με την τελευταία διαθέσιμη έκθεση της ελληνικής πρεσβείας στο Βερολίνο για τις ελληνογερμανικές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις (Δεκέμβρης 2015), «οι διμερείς οικονομικές σχέσεις της χώρας μας με τη Γερμανία είναι διαχρονικά σε πολύ καλό επίπεδο. Επί μακρό διάστημα, η Γερμανία αποτελεί τον σημαντικότερο εμπορικό μας εταίρο. Από το 2011 και μετέπειτα, μόνον ως προς το σκέλος των ελληνικών εξαγωγών (εξαιρουμένων των πετρελαιοειδών), υπεχώρησε από την πρώτη στην δεύτερη θέση μετά την Ιταλία».

Και συνεχίζει: «Στη διάρθρωση των ελληνικών εξαγωγών προς τη Γερμανία το 2014 κυριάρχησαν, με μερίδιο 38,5%, έναντι 38,3% το 2013, τα τρόφιμα και ποτά (...) Στη διάρθρωση των ελληνικών εξαγωγών προς Γερμανία το 2014 κυριάρχησαν: Φάρμακα, παρασκευάσματα φρούτων (κυρίως κονσέρβες ροδάκινων και παρασκευασμένες ελιές), προϊόντα αλουμινίου/αργιλίου, ενδύματα (κυρίως γυναικεία φορέματα, γυναικείες μπλούζες και t-shirt), συσκευές & ηλεκτρικά μέρη αυτών (κυρίως μπαταρίες, τηλέφωνα, καλώδια), γαλακτοκομικά (κυρίως φέτα), φρούτα (κυρίως σταφύλια), πλαστικά προϊόντα, ποτά (κυρίως κρασιά και ούζο) και λαχανικά (κυρίως σπαράγγια και αγγούρια)».

Σε ό,τι αφορά τις εισαγωγές από τη Γερμανία, η έκθεση αναφέρει ότι «παραμένουν πάντα σε υψηλό επίπεδο και είναι υπερδιπλάσιες των ελληνικών εξαγωγών στη Γερμανία,με βαθμό κάλυψης από τις εξαγωγές το 2014 37,1%. Οι εισαγωγές από Γερμανία (χωρίς πετρελαιοειδή) το 2014 κάλυψαν το 15,1% του συνόλου των ελληνικών εισαγωγών, έναντι 15,3% το 2013. Σύμφωνα με στοιχεία Εξωτερικού Εμπορίου της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας (Destatis), η Ελλάδα, απορροφώντας γερμανικά προϊόντα αξίας 4,85 δισ. ευρώ το 2014, έναντι 4,73 δισ. ευρώ το 2013, ως προς το σκέλος των γερμανικών εξαγωγών, κατέλαβε την 38η θέση μεταξύ των εμπορικών εταίρων της Γερμανίας (40ή θέση το 2013, 39η θέση το 2012 και 23η θέση το 2009). Οι γερμανικές εξαγωγές προς την Ελλάδα, συνεπώς και το αντίστοιχο μερίδιο αυτών επί του συνόλου των γερμανικών εξαγωγών, καταγράφουν από το 2009 και εντεύθεν συρρίκνωση (από 0,82% το 2009 σε 0,43% το 2014)».

Σύμφωνα, εξάλλου, με στοιχεία που παρουσίασε ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, Κ. Μπίτσιος, κατά την προχτεσινή συνάντηση με τη γερμανική επιχειρηματική αποστολή που συνόδευσε τον Ζ. Γκάμπριελ, το 2015 οι εξαγωγές των ελληνικών επιχειρήσεων στη γερμανική αγορά κατέγραψαν αύξηση 6% σε σχέση με το 2014 και διαμορφώθηκαν στα 1,9 δισ. ευρώ. Από την άλλη πλευρά, οι εισαγωγές από τη Γερμανία εμφάνισαν μείωση 3%, διαμορφούμενες στα 4,7 δισ. ευρώ, ωστόσο ο όγκος του διμερούς εμπορίου παρέμεινε αμετάβλητος στα επίπεδα του 2014.

Οπως προκύπτει, το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας σε σχέση με τη Γερμανία, φτάνει στα 2,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Παραπέρα, στην έκθεση της ελληνικής πρεσβείας στο Βερολίνο σημειώνονται και τα εξής: «Οι ελληνικές επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό ενδιαφέρονται έντονα για τη γερμανική αγορά, μεταξύ των άλλων και λόγω της ελληνικής ομογενειακής παρουσίας στη χώρα. Το ενδιαφέρον αυτό αντανακλάται στον μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο αριθμό αιτημάτων για παροχή πληροφοριών, από μεγάλες εξαγωγικές, έως νεοφυείς ή μικρές ακόμη επιχειρήσεις, που απευθύνονται στο Γραφείο μας».

Ξεχωρίζει και κάποιους τομείς, όπως: «Ως προς τα δομικά υλικά κρίνεται ότι δεν έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητές τους στη γερμανική αγορά και μπορούν να υποκαταστήσουν εισαγωγές από άλλες χώρες, δεδομένου ότι οι ευκαιρίες διευρύνονται, καθώς ο κατασκευαστικός κλάδος στη Γερμανία προβλέπεται να έχει θετικές προοπτικές, ειδικότερα με την ανακοινωθείσα στόχευση και επικέντρωση σε δημόσιες επενδύσεις, με προώθηση ειδικότερα της ενεργειακής αναβάθμισης των κτιρίων στη Γερμανία. Επιπλέον οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες έχουν δυνατότητες ανάληψης κατασκευαστικών έργων αυτοτελώς, καλύτερες όμως προοπτικές διανοίγονται μέσω συνεργασιών με γερμανικές εταιρείες, οι οποίες διαθέτουν πρόσβαση σε χρηματοδοτικές διευκολύνσεις (...) Η διμερής συνεργασία δύναται να αφορά σε ανάληψη έργων τόσο στη γερμανική επικράτεια, όσο και σε τρίτες χώρες. Επιπροσθέτως, διαφαίνονται περαιτέρω ευκαιρίες πρόσβασης στη γερμανική κατασκευαστική αγορά, μέσω της αξιοποίησης των καναλιών διανομής και διακίνησης που διαθέτουν ήδη οι εταιρείες ελληνικών δομικών υλικών».

Και καταλήγει ότι «οι προοπτικές για ανάπτυξη ή διεύρυνση της παρουσίας ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών θα πρέπει να αναζητηθούν ιδίως στους τομείς»: Καινοτομιών Αιχμής / Υψηλής Τεχνολογίας, πληροφορικών συστημάτων, εφαρμογών, περιβαλλοντικής τεχνολογίας. Δομικών υλικών. Ενέργειας, ΑΠΕ, διαχείρισης απορριμμάτων, στερεών και υγρών βιομηχανικών αποβλήτων. Τροφίμων - Ποτών (με έμφαση σε βιολογικά προϊόντα και προϊόντα ΠΟΠ/ΠΓΕ). Φυτικών καλλυντικών / παραφαρμακευτικών ειδών. Τουρισμού. Εμπορίου. Φαρμακοβιομηχανίας. Ηλεκτρολογικού υλικού.

Οι προτεραιότητες των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, των «εταίρων» τους στο εξωτερικό, καθώς και η πρεμούρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να τις εξυπηρετήσει, φάνηκαν ανάγλυφα, προχτές βράδυ, σε δείπνο που διοργάνωσε το Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο, με επίτιμο καλεσμένο τον Γερμανό αντικαγκελάριο και υπουργό Οικονομίας και Ενέργειας της Γερμανίας, Ζ. Γκάμπριελ.

Ανοίγοντας την εκδήλωση, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου, Μιχ. Μαΐλης, είπε μεταξύ άλλων:

Η συνάντησή μας έρχεται σε μια κρίσιμη για την ΕΕ συγκυρία. Η ΕΕ πέρα από το οξύ μεταναστευτικό πρόβλημα κινδυνεύει να χάσει κι ένα μέλος της, τη Βρετανία. Είναι αδύνατο να καταλήξουμε τώρα ποιες θα είναι οι συνέπειες αλλά σίγουρα θα αλλάξουν πολλά. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στην αρχή ενός νέου μνημονίου. Χάσαμε ωφέλιμο χρόνο σε μακρόχρονες διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας. Η κατάσταση για τις επιχειρήσεις είναι ασφυκτική λόγω έλλειψης ρευστότητας, ανεπαρκούς χρηματοδότησης, κόστος δανεισμού πολλαπλάσιο σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι αναγκαίο να αποκαταστήσουμε το συντομότερο δυνατό την αξιοπιστία μας. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει την ιδιοκτησία του προγράμματος, να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις. Η επιτάχυνσή τους θα συμβάλει στη διαμόρφωση θετικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος και προσέλκυση επενδύσεων. Η υπερφορολόγηση δεν είναι σωστή κατεύθυνση. Θα ενισχύσει τη φοροαποφυγή και θα φέρει ύφεση. Οι στόχοι για τα φετινά πλεονάσματα πρέπει να αναθεωρηθούν σε ρεαλιστική βάση και να εστιάσουμε στη φοροδιαφυγή. Συν φορολογική δικαιοσύνη. Δε γίνεται το 55% του πληθυσμού να μην πληρώνει καθόλου φόρο. Η ελληνική οικονομία μπορεί να ανακάμψει. Λύση η ανάπτυξη και η ανάκαμψη του ΑΕΠ. Με τη Γερμανία μπορούμε να προχωρήσουμε συνεργασίες στη βιομηχανία, τη μεταποίηση, το εμπόριο, τον τουρισμό, την Ενέργεια.

Χαιρετισμό απηύθυναν, επίσης, ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Γ. Σταθάκης, και ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτης.

Ο Π. Σκουρλέτης ανέφερε: Μας απασχολούν τα ζητήματα ασφάλειας και ενεργειακού ανταγωνισμού. Το Brexit επιβαρύνει το πολιτικό τοπίο και αυξάνει προκλήσεις. Για μας είναι περίοδος εντατικοποίησης των προσπαθειών μας για να περιορίσουμε αρνητικές επιπτώσεις. Μας ενδιαφέρει η εντατική ανάπτυξη ΑΠΕ. Στοχεύουμε και στην εξοικονόμηση Ενέργειας, με μέτρα εναντίον της σπατάλης. Εκ μέρους της κυβέρνησης θα είμαστε εδώ για να διευκολύνουμε επιχειρηματίες και προγράμματα.

Ο δε Γ. Σταθάκης είπε: Εχουμε έναν οδικό χάρτη που ακολουθούμε ως κυβέρνηση μετά τη συμφωνία του περασμένου Ιούλη. Η πρόκληση μπροστά μας είναι η επιστροφή στην ανάπτυξη. Εχουμε κάνει μια σειρά από βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση. Η πορεία αυτή να αποκτήσει μια δυναμική μέσα από την ισχυροποίηση των οικονομικών μας σχέσεων με τη Γερμανία.

Τέλος, ο Ζ. Γκάμπριελ σημείωσε: Η απόφαση της Βρετανίας είναι ένα παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν στην πολιτική εξεγείρουμε τα συναισθήματα των πολιτών. Ελπίζω οι νέοι της Βρετανίας που ψήφισαν στο μεγαλύτερο ποσοστό υπέρ της παραμονής να αναλάβουν στο μέλλον το τιμόνι και η Βρετανία να ξαναγίνει μέλος της ΕΕ. Στη Γερμανία γύρω στο 2000 υπήρχε κρίση και υπήρχαν πολλές διαμαρτυρίες. Οι σοσιαλδημοκράτες έπρεπε να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις, τα μέτρα, και έχασαν τις εκλογές. Αλλά σε σύγκριση με ό,τι μέτρα πέρασαν στην Ελλάδα, τα μέτρα στη Γερμανία μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε ως «ανοιξιάτικο άνεμο»... Να επενδύσουμε στις υποδομές, στην έρευνα. Να γίνουν επενδύσεις με βοήθεια ΕΕ και Γερμανίας. Αλλά να υπάρχει και ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον και αυτό είναι δουλειά της κυβέρνησης. Υπάρχουν στην αποστολή μας 40 επιχειρηματίες που θέλουν να επενδύσουν εδώ. Να δημιουργήσουμε γι' αυτούς καλύτερες προϋποθέσεις, ένα σταθερό θεσμικό πλαίσιο, να μην αλλάζει ο φορολογικός νόμος κάθε εξάμηνο. Με την ελληνική κυβέρνηση έχουμε συναποφασίσει να δημιουργήσουμε ένα καλό επενδυτικό κλίμα. Μπροστά μας μπορεί να είναι μόνο καλύτερες εποχές...

Πέρα από την επιχειρηματική τους συνεργασία, Κίνα και Ρωσία άδραξαν την ευκαιρία να διακηρύξουν ακόμα μια φορά τη διάθεση «συντονισμού» τους και στο «μέτωπο» της «διεθνούς ασφάλειας» και «σταθερότητας».

Ανάμεσα στα ντοκουμέντα που υπογράφτηκαν, ήταν και η «Κοινή Δήλωση» για την «Ενίσχυση της παγκόσμιας σταθερότητας».

Σε αυτήν, σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ του κινεζικού κρατικού πρακτορείου «Σινχουά», Μόσχα και Πεκίνο επιλέγουν να εκφράζουν από κοινού την ανησυχία τους για τους «αρνητικούς παράγοντες» που αυξάνονται, επιδρώντας στην παγκόσμια στρατηγική ασφάλεια και εξηγώντας συνεχίζουν: ορισμένες χώρες και στρατιωτικές - πολιτικές συμμαχίες αναζητούν συντριπτικό πλεονέκτημα στη στρατιωτική και άλλη σχετική τεχνολογία, ώστε να υπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα μέσω χρήσης ή απειλής βίας στις διεθνείς σχέσεις. Η πολιτική αυτού του είδους έχει προκαλέσει μια εκτός ελέγχου αύξηση της στρατιωτικής δύναμης (σ.σ. πολλών χωρών και οργανισμών) και ταρακούνησε το παγκόσμιο σύστημα της στρατηγικής σταθερότητας.

Επιπλέον, οι δυο δυνάμεις εκφράζουν την ανησυχία τους και για τη μονομερή ανάπτυξη αντι-πυραυλικών συστημάτων σε όλο τον κόσμο, που χαρακτηρίζεται «μη εποικοδομητική», ενώ επισημαίνεται και ότι έχει επιδράσει αρνητικά στην παγκόσμια και την περιφερειακή στρατηγική ισορροπία, σταθερότητα και ασφάλεια. Μάλιστα, διακηρύσσεται και ρητά η εναντίωσή τους στην ανάπτυξη του βαλλιστικού πυραυλικού συστήματος «Aegis Ashore» στην Ευρώπη, αλλά και την πιθανή ανάπτυξη του συστήματος THAAD στη βορειοανατολική Ασία, που καταπατά - σύμφωνα πάντα με τη Δήλωση - τα συμφέροντα ασφαλείας των χωρών της περιοχής.

Είναι καθαρό, λοιπόν, πως τα δύο συγκεκριμένα κέντρα παρακολουθούν στενά τις κινήσεις όλων των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κέντρων (ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.τ.λ.) και αναλόγως καθορίζουν και τις δικές τους κινήσεις, όπως φυσικά αξιολογούν και προσαρμόζουν και τις δικές τους προτεραιότητες και συμμαχίες (μεταξύ αυτών και τη διμερή τους συνεργασία, φυσικά).

Μάλιστα, πλέον και η Κίνα επιδεικνύει όλο και «ζωηρότερο» ενδιαφέρον να εμπλακεί σε καυτά «μέτωπα» (βλ. το διορισμό ειδικού απεσταλμένου για το Συριακό).

Ακόμα, δε λείπουν οι ευκαιρίες με τις οποίες διαμηνύεται η ετοιμότητα ενίσχυσης και της στρατιωτικής συνεργασίας. Στις αρχές Ιούνη, έγινε στην Κίνα, στο περιθώριο του Φόρουμ για την Ασφάλεια «Σάνγκρι-Λα», συνάντηση υψηλόβαθμων στρατιωτικών αξιωματούχων. Η μεν κινεζική αντιπροσωπεία επισήμανε την υγιή τάση ανάπτυξης της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών, προσθέτοντας ότι είναι αντιμέτωπες με μια πιο σύνθετη κατάσταση στη διεθνή ασφάλεια, αλλά και ότι χρειάζεται μια στενότερη αμοιβαία συνεργασία. Η δε ρωσική επιδοκίμασε την αποτελεσματική συνεργασία ανάμεσα στα δύο υπουργεία Αμυνας, συμπληρώνοντας ότι η Μόσχα επιθυμεί να συνεργαστεί με την Κίνα και στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Δεν παρέλειψε, μάλιστα, να καλέσει και σε περισσότερη στρατιωτική συνεργασία στο πλαίσιο της Οργάνωσης για τη Συνεργασία της Σαγκάης (διακρατική καπιταλιστική ένωση που δίνει σημαντικό «πάτημα» δράσης για την Κεντρική αλλά και όλη την Ασία).

Από τη συνάντηση Τζινπίνγκ - Πούτιν και την ανταλλαγή των υπογεγραμμένων συμφωνιών

Οι δηλώσεις και οι συμφωνίες που ακολούθησαν τις διμερείς επαφές, επιβεβαίωσαν ότι παρακολουθώντας τις ευρύτερες εξελίξεις αλλά και τις επιλογές των βασικών τους ανταγωνιστών (ειδικότερα από τη Δύση), οι δυο πλευρές επενδύουν η μία στο (τουλάχιστον) συντονισμό της με την άλλη, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι απαλείφονται μεταξύ τους αντιθέσεις.

Ο Πούτιν και ο Κινέζος ομόλογός του, Σι Τζινπίνγκ, ήταν επικεφαλής επίσημων επαφών διαφόρων αντιπροσωπειών των δύο πλευρών, που έγιναν στο φόντο και της συμπλήρωσης 15 χρόνων από την υπογραφή της Συμφωνίας Καλής Γειτονίας και Φιλικής Συνεργασίας αλλά και 25 χρόνων από τη Σύναψη των «νέων διπλωματικών σχέσεων» (δηλαδή μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ).

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που δόθηκε, ο Πούτιν σημείωσε πως «ο στρατηγικός και εταιρικός χαρακτήρας» των διμερών σχέσεων, λαμβάνοντας υπόψιν τα συμφέροντα και των δύο πλευρών, «υπηρετεί ως σημαντικός παράγοντας για την παγκόσμια και την περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια».

Ο Σι επισήμανε ότι Κίνα και Ρωσία θα πρέπει να δυναμώσουν κι άλλο την αμοιβαία πολιτική στήριξη. «Ως ισχυρές οικονομίες και αναδυόμενες αγορές του πλανήτη, πρέπει να δώσουν ώθηση για πιο διευρυμένη περιφερειακή οικονομική συνεργασία» μεταξύ άλλων και συνδέοντας τους κινεζικούς «Δρόμους του Μεταξιού» και την «Ευρασιατική Οικονομική Ενωση», ώστε να αντιμετωπίσουν από κοινού τις προκλήσεις που γεννά η παγκόσμια οικονομική εξέλιξη.

Στη διάρκεια της επίσκεψης Πούτιν, υπογράφτηκαν πάνω από 30 οικονομικές συμφωνίες. Μεταξύ των πιο σημαντικών ξεχωρίζουν οι εξής:

• Οι ενεργειακοί κολοσσοί «Gazprom» και CNPC υπέγραψαν Μνημόνιο Συνεργασίας για τη διερεύνηση της προοπτικής κατασκευής υπόγειων χώρων αποθήκευσης αερίου (UGS) αλλά και μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού από αέριο στην Κίνα. Το σχέδιο αφορά συγκεκριμένα τις επαρχίες Χεϊλονγκτζιάνγκ, Ζιαγκσού, Ζχεζιάνγκ, στα ανατολικά.
• Τα επίσης ενεργειακά μεγαθήρια «Rosneft» και «Sinopec» συμφώνησαν στο πλαίσιο κοινής ανάπτυξης ενός πετροχημικού συμπλέγματος όπου θα γίνεται επεξεργασία φυσικού αερίου, στην περιοχή Κρασνογιάρσκ της Σιβηρίας. Εκπρόσωποι των εταιρειών σημειώνουν ότι λαμβάνονται υπόψιν οι αυξανόμενες ανάγκες σε πολυαιθυλένιο και πολυπροπυλένιο (που έχουν ευρεία χρήση στη βιομηχανία).
• Η ρωσική «Ροσέτι» (Rossetti) και η κινεζική State Grid Corporation of China (SGCC) - κι οι δυο δραστηριοποιούνται σε δίκτυα διανομής ηλεκτρικής ενέργειας - συμφώνησαν στην ανάπτυξη υποδομών για ένα νέο δίκτυο διανομής Ενέργειας στη Ρωσία (αλλά και αλλού), μέσω κοινοπραξίας που θα είναι κατά 51% ρωσική και κατά 49% κινεζική.
• Η κινεζική «HUAWEI Marine» (θυγατρική του τηλεπικοινωνιακού μονοπωλίου «HUAWEI») και η ρωσική «Ροστέλεκομ» (Rostelecom) συμφώνησαν να περάσουν στη 2η φάση του έργου που αφορά το υποθαλάσσιο δίκτυο οπτικών ινών που θα συνδέει τις περιοχές Καμτσάτκα, Σακχαλίν και Μαγκαντάν, διασχίζοντας την Οχοτσκική Θάλασσα (που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Ρωσίας και βόρεια της Ιαπωνίας). Το έργο (συνολικού μήκους 1.850 χλμ.) αναμένεται να διασφαλίσει τεράστια ταχύτητα αλλά και ποιότητα στην τηλεπικοινωνιακή σύνδεση, αντικαθιστώντας σταδιακά το σημερινό χερσαίο δίκτυο που εξαρτάται από «κλιματικές αλλαγές σύνθετες» (βλ. στέπα), σύμφωνα με τις δυο εταιρείες.

Εκτός των συνεπειών που συμφωνίες όπως οι παραπάνω θα έχουν για τα «ταμεία» των συγκεκριμένων μονοπωλίων, πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για σχεδιασμούς που αφορούν την προσπάθεια συνολικότερης προσέλκυσης επενδύσεων, τη διαμόρφωση περιβάλλοντος ευνοϊκού για τη δράση ισχυρών μονοπωλίων, με σύγχρονες μονάδες παραγωγής και μια σειρά υπερσύγχρονες υποδομές, κατάλληλες για το σύγχρονο ξεζούμισμα των εργατών. Εργα όπως τα παραπάνω αναμένεται να «μεταμορφώσουν» τα επόμενα χρόνια ολόκληρες περιοχές, εκτοξεύοντας τα περιθώρια κέρδους διαφόρων πολυεθνικών (ανεξάρτητα από το αν θα έχουν έδρα σε Ρωσία ή Κίνα), σε μια περιφέρεια μάλιστα (Ασία - Ειρηνικός) που αποκτά προτεραιότητα για πολλούς επιχειρηματικούς ομίλους.