Πέμπτη 2 Ιούλη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», μπορείτε να διαβάσετε:

-- Αρθρο: Μπροστά στις εξελίξεις ανεβαίνει ο πήχης της παρέμβασης των ταξικών δυνάμεων

-- ΤΣΜΕΔΕ: Πρότυπο αντιλαϊκής μεταρρύθμισης στο Ασφαλιστικό

-- Ρεπορτάζ για τη δράση των Επιτροπών Αγώνα που δραστηριοποιούνται σε πόλεις του εξωτερικού

-- Ιστορικό: Η μεγάλη απεργία στη ΛΑΡΚΟ το 1977 (β' μέρος)

Ανεβαίνει ο πήχης στην παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων

Από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 23 Ιούνη στην Αθήνα
Από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 23 Ιούνη στην Αθήνα
Η κατάσταση που υπήρχε σε κλάδους και σε τόπους δουλειάς πριν από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, επιδεινώθηκε για τους εργαζόμενους από τη μέρα που ανακοινώθηκε η «αργία» των τραπεζών και ο έλεγχος κεφαλαίων.

Η εργοδοσία παίρνει τα μέτρα της όχι μόνο για να ξεπεράσει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες τον «κάβο» των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων, αλλά και για να παγιώσει μια κατάσταση πλήρους ασυδοσίας στους χώρους δουλειάς.

Ετσι, ακόμα κι αν ανοίξουν οι τράπεζες και ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι εμπεδώνουν αυτές τις μέρες στη συνείδηση των εργαζομένων ότι ούτε η καταβολή του μισθού είναι δεδομένη, ούτε η ίδια η δουλειά τους και πως τα πάντα εξαρτώνται από την «ομαλή» λειτουργία της αγοράς και της οικονομίας.

Στην πραγματικότητα, η εργοδοσία συνεχίζει και κλιμακώνει την προσπάθεια να φορτώσει στους εργαζόμενους τις συνέπειες της κρίσης, επέκταση της οποίας είναι οι εξελίξεις που ζούμε σήμερα.

Ετσι, με την ευθύνη και την ανοχή της κυβέρνησης, μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, πολλοί από τους οποίους δραστηριοποιούνται σε κλάδους που δεν έπληξε όσο άλλους η κρίση, παίρνουν μια σειρά από μέτρα, όπως καθυστερήσεις στους μισθούς, υποχρεωτικές άδειες (δηλαδή lock out), απολύσεις και πάει λέγοντας.

Εκατοντάδες είναι τα κρούσματα που καταγράφει αυτές τις μέρες το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» σε κλάδους όπως οι Κατασκευές, τα Τρόφιμα - Ποτά, ο Τουρισμός, το Εμπόριο, οι Τηλεπικοινωνίες και άλλοι.

Η εργοδοτική αυθαιρεσία συνοδεύεται από μια πρωτοφανή προπαγάνδα γύρω από την ανάγκη να στηρίξουν οι εργαζόμενοι την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ και ανάλογα να τοποθετηθούν στο δημοψήφισμα της Κυριακής.

Υπήρξαν, μάλιστα, και καταγγελίες για επιχειρήσεις που με εκβιασμούς και τρομοκρατία επέβαλαν στους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στις προχτεσινές διαδηλώσεις των «Μένουμε Ευρώπη» στο Σύνταγμα.

Αυτή είναι η άλλη όψη της προπαγάνδας που κάνει η κυβέρνηση και ο νέος εργοδοτικός συνδικαλισμός, για να απορρίψουν οι εργαζόμενοι την εκδοχή του μνημονίου που προτείνουν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ και να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά του (σχεδόν πανομοιότυπου) μνημονίου, το οποίο προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα

Σε κάθε περίπτωση, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα για την εργατική - λαϊκή οικογένεια και αυτή η τάση θα ενισχυθεί τις επόμενες μέρες, ανεξάρτητα από το αν θα γίνει ή όχι το δημοψήφισμα, από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης με τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς».

Γι' αυτή την κατάσταση, οι ευθύνες της κυβέρνησης βγάζουν μάτι. Δεν είναι μόνο ότι συναγωνίζεται την εργοδοσία στον αποπροσανατολισμό και στην προσπάθεια χειραγώγησης του λαού, αλλά επιπλέον σηκώνει ψηλά τα χέρια απέναντι στις καταγγελίες για το γιουρούσι που εξαπολύουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε βάρος των εργαζομένων, μετά την επιβολή των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων.

Είναι αποκαλυπτική η ανακοίνωση που έβγαλε τις προάλλες το υπουργείο Εργασίας. Σ' αυτή, εξαντλείται σε νουθεσίες και υπενθυμίσεις ότι «ισχύει στο ακέραιο η υποχρέωση τήρησης της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας για όλες τις επιχειρήσεις της χώρας» και χωρίς να ανακοινώνει κανένα άμεσο μέτρο, λέει ότι «σε καμία περίπτωση δε θα γίνουν αποδεκτά φαινόμενα παραβατικότητας και εργοδοτικής αυθαιρεσίας».

Πέρα, όμως από την απληρωσιά, τις απολύσεις και τα «lock out» που εντείνονται, την ταλαιπωρία των συνταξιούχων στις ουρές των τραπεζών για 120 ευρώ όλα κι όλα, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωποι και με τις γενικότερες συνέπειες από τον έλεγχο κεφαλαίων που επιβλήθηκε με ευθύνη της κυβέρνησης, χειροτερεύοντας την κατάσταση που προϋπήρχε.

Οι ελλείψεις σε αναλώσιμα και σε προμήθειες, που αρχίζουν να γίνονται ορατές σε ορισμένα μεγάλα νοσοκομεία, ο κίνδυνος να επεκταθούν άμεσα οι ελλείψεις και στα φάρμακα, τα προβλήματα στη λειτουργία των ιδρυμάτων Πρόνοιας που μεγαλώνουν, χτυπάνε καμπανάκι συναγερμού για τα σωματεία και τους άλλους φορείς του κινήματος.

Το ΠΑΜΕ στο πλευρό των εργαζομένων

Το ΠΑΜΕ, τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στις γραμμές του, βρέθηκαν από την πρώτη ώρα στο πλευρό των εργαζομένων και των συνταξιούχων που δοκιμάζονται. Με ανακοινώσεις τους, καλούν τους εργαζόμενους να μην εγκλωβιστούν στο ψευτοδίλημμα της κυβέρνηση για το ποιο μνημόνιο θα τους χαντακώσει.

Οι ταξικές δυνάμεις δεν παρεμβαίνουν μόνο για να τονωθεί το ηθικό των εργαζομένων, που βρίσκονται αντιμέτωποι με την επιθετικότητα της εργοδοσίας, αλλά και για να πάρει η κυβέρνηση μέτρα ανακούφισης από τα προβλήματα που οξύνθηκαν εξαιτίας των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, το ΠΑΜΕ διαμόρφωσε ένα πλαίσιο άμεσων διεκδικήσεων, το οποίο ανάμεσα σε άλλα περιλαμβάνει τα εξής αιτήματα:

  • Να διασφαλιστεί η πληρωμή στην ολότητά τους των μισθών των εργαζομένων, του επιδόματος ανεργίας για τους ανέργους, των συντάξεων.
  • Να διασφαλιστεί πλήρως η παροχή υγείας και φαρμάκων χωρίς καμία επιβάρυνση για το λαό με ευθύνη της κυβέρνησης! Καμία περικοπή στα δημόσια νοσοκομεία!
  • Επέκταση και γενίκευση για όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς του μέτρου της δωρεάν χρήσης. Κατάργηση των διοδίων.
  • Καμία απόλυση ούτε υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών για τους εργαζόμενους, με πρόσχημα το κλείσιμο των τραπεζών.
  • Πάγωμα των δόσεων για φόρους, στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.
  • Πάγωμα των πληρωμών για φως, νερό, τηλέφωνο. Καμιά διακοπή συνδέσεων.

Τον ίδιο στόχο, της προστασίας των εκατομμυρίων συνταξιούχων από την ταλαιπωρία και τον κίνδυνο να μείνουν χωρίς τη σύνταξή τους, υπηρετούν και οι παρεμβάσεις των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων, όπως οι δύο επιστολές στον υπουργό Οικονομικών και οι χτεσινές διαμαρτυρίες στο ΥΠΟΙΚ και την ΤτΕ, με αίτημα να καταβληθούν άμεσα και στο ακέραιο οι συντάξεις από τις τράπεζες.

Βάζουμε πιο ψηλά τον πήχη

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τις μέρες που έρχονται, η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο σύνθετη και ότι ο πήχης σε ό,τι αφορά την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων ανεβαίνει αντικειμενικά.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι κρίσιμο να δημιουργούνται αντιστάσεις εκεί όπου η εργοδοσία προσπαθεί, μέσα στην αναμπουμπούλα, να συντρίψει ό,τι απέμεινε όρθιο από τα εργατικά δικαιώματα, για να μην περνάνε αδιαμαρτύρητα η απληρωσιά, τα «lock out», οι απολύσεις.

Κανείς άλλος δεν πρόκειται να δώσει βοήθεια στους εργαζόμενους, και πολύ περισσότερο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που συμμετέχει στον αποπροσανατολισμό και στην υποταγή του λαού, διατυπώνοντας τη θέση ότι «είναι αδιαπραγμάτευτη η συνέχιση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας και η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη και στο ευρώ».

Τώρα χρειάζεται να δυναμώσει η παρουσία και η παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, στο πλευρό των εργαζομένων. Να διαμορφώσουν οι Ομοσπονδίες και τα Συνδικάτα στους κλάδους αιτήματα και στόχους πάλης για την ανακούφιση και την προστασία των εργαζομένων από τις συνέπειες της κατάστασης που ζούμε σήμερα.

Ειδικά σε κλάδους όπως η Υγεία, οι Μεταφορές, τα Τρόφιμα - Ποτά, οι ταξικές δυνάμεις να βρεθούν στην πρώτη γραμμή, με Επιτροπές Αγώνα και με την αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης, για να διασφαλιστεί ότι δε θα λείψει το φάρμακο και το φαΐ από τους άρρωστους, δεν θα εμποδιστεί η μετακίνηση για όσους δεν έχουν να καταβάλουν το εισιτήριο, δεν θα λείψουν βασικά αγαθά από το λαό, αν η κατάσταση δυσκολέψει κι άλλο.

Σημαντικό ρόλο σ' αυτό καλούνται να παίξουν και οι Λαϊκές Επιτροπές στις συνοικίες, ειδικά αν αρχίσουν να εμφανίζονται ελλείψεις (πραγματικές ή τεχνητές) σε είδη πρώτης ανάγκης, αν θεριέψει η κερδοσκοπία των πολυεθνικών σε ό,τι αφορά τα τρόφιμα και τα άλλα αναγκαία για την επιβίωση.

ΤΣΜΕΔΕ
Πρότυπο αντιλαϊκής μεταρρύθμισης στο Ασφαλιστικό

Το ΤΣΜΕΔΕ, ασφαλιστικός φορέας των μηχανικών, κατέχει ένα θλιβερό «προνόμιο»: Είναι το Ταμείο εκείνο που αστικές κυβερνήσεις και άρχουσα τάξη επέλεξαν ως «πιλότο» για την εφαρμογή συνολικά των αντιλαϊκών σχεδιασμών τους για το Ασφαλιστικό σύστημα.

Ως φορέας ασφάλισης ιδιότητας (αποφοίτων Πολυτεχνείων με άδεια άσκησης επαγγέλματος από το Τεχνικό Επιμελητήριο - ΤΕΕ) περιλαμβάνει μισθωτούς με συμβατική σχέση εργασίας, μισθωτούς με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, αυτοαπασχολούμενους και Δημόσιους Υπαλλήλους, οι οποίοι ασφαλίζονται υποχρεωτικά στο Ταμείο, προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν το επάγγελμα. Το Ταμείο αφορά πάνω από 110.000 ασφαλισμένους και 20.000 συνταξιούχους.

Διαδοχικές κρατικές ρυθμίσεις, ήδη πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, είχαν αφαιρέσει το ασφαλιστικό δικαίωμα από χιλιάδες άνεργους και αυτοαπασχολούμενους μηχανικούς, ενώ η πλειοψηφία των νέων αποφοίτων Πολυτεχνείων καθυστερούσε ή απέφευγε να αποκτήσει άδεια άσκησης επαγγέλματος, δουλεύοντας ακόμα και «μαύρα», για να μη φορτωθεί αβάστακτες ασφαλιστικές εισφορές και χρέη.

Ο ασφαλισμένος στο ΤΣΜΕΔΕ είναι υποχρεωμένος να πληρώνει εισφορές, καθ' όλο το διάστημα της ανεργίας ή της υποαπασχόλησής του ως αυτοαπασχολούμενος, ειδάλλως η διακοπή ασφάλισης προϋποθέτει τη διαγραφή από το ΤΕΕ και την απώλεια της δυνατότητας άσκησης του επαγγέλματος.

Η καπιταλιστική κρίση και οι αντιασφαλιστικοί νόμοι έχουν οδηγήσει σήμερα (μετά την εφαρμογή των τελευταίων αυξήσεων από τον Αύγουστο του 2014) εκτός ασφάλισης το 65% των αυτασφαλιζόμενων στο ΤΣΜΕΔΕ.

Πριν από την εφαρμογή των αυξήσεων που νομοθετήθηκαν με το νόμο 3986/2011 (Μεσοπρόθεσμο), είχαν καταστεί ανασφάλιστοι το 50% των αυτασφαλισμένων. Είναι ενδεικτικό το ύψος των εισφορών που υποχρεώνεται να πληρώσει ο εργαζόμενος με Δελτίο Παροχής, ο αυτοαπασχολούμενος και ο άνεργος για το διάστημα της ανεργίας του, τόσο πριν, όσο και μετά την εφαρμογή των αυξήσεων το 2014 (βλέπε Πίνακα)

Ασφαλισμένοι στην εξαθλίωση και το Ταμείο τραπεζίτης...

Σήμερα, χιλιάδες ασφαλισμένοι μηχανικοί βρίσκονται καταχρεωμένοι, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με μόνιμη την απειλή κατασχέσεων περιουσιακών τους στοιχείων, να μπαινοβγαίνουν στις «ρυθμίσεις» οφειλών, για να κάνουν κάποιες απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις ή να εξασφαλίσουν προσωρινά ασφαλιστική ενημερότητα για κάποια δουλειά.

Οι άνεργοι μισθωτοί, την επόμενη κιόλας της απόλυσής τους, ξεκινούν να σωρεύουν υπέρογκα χρέη ασφαλιστικών οφειλών, οι άνεργοι με μπλοκάκι δεν έχουν δικαίωμα ούτε καν σε αυτό το πενιχρό επίδομα ανεργίας.

Την ίδια ώρα, το ασφαλιστικό τους Ταμείο αποτελεί πρότυπο για το κεφαλαιοποιητικό σύστημα στην Κοινωνική Ασφάλιση, είναι ιδιοκτήτης της Τράπεζας Αττικής (κατέχει το 51% του μετοχικού κεφαλαίου της) και μεγαλομέτοχος της Εθνικής Τράπεζας (κατέχει το 3,5%). Οι «επενδύσεις» των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ στην Τράπεζα Αττικής ανέρχονται σήμερα στα 430 εκ. ευρώ, ενώ έχει λάβει απόφαση για επιπλέον επένδυση έως και 220 εκ. ευρώ στο αμέσως επόμενο διάστημα.

Στον καπιταλισμό, η κρίση έχει και «χαμένους» επενδυτές. Το ΤΣΜΕΔΕ έχει χάσει πάνω από το 90% των κεφαλαίων που έχει επενδύσει, καθώς η συνολική αξία της Τράπεζας εκτιμάται σήμερα μόλις στα 40 εκατ. ευρώ! Η απώλεια αυτή έρχεται να προστεθεί στο 1,8 δισ. λόγω του ληστρικού «κουρέματος» του PSI, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις μελλοντικές συντάξεις και παροχές των ασφαλισμένων.

Η εμπειρία αποδεικνύει ότι η πρόσδεση του Ταμείου με την Τράπεζα Αττικής και το χρηματιστήριο οδήγησε σε ένα «ταμείο-τράπεζα», όπου η τράπεζα ελέγχει και καθορίζει την πολιτική του Ταμείου και όχι το αντίθετο. Ενα Ταμείο που, στο πλαίσιο της λογικής των τριών «πυλώνων» της ΕΕ για το ασφαλιστικό σύστημα, λειτουργεί ως ιδιωτικός επιχειρηματικός όμιλος, ο οποίος, για να διασφαλίζει την κερδοφορία του, συμπιέζει όλο και πιο πολύ τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων μηχανικών.

Η ανταποδοτική λειτουργία των Ταμείων απαιτεί ένα Ταμείο «τακτοποιημένο», που οι εισφορές του κάθε ασφαλισμένου πρέπει να ισοσκελίζονται με τις «δαπάνες» για την ασφαλιστική του κάλυψη, με ταυτόχρονη ελάφρυνση της δαπάνης που βαρύνει το κράτος και την εργοδοσία.

Αυτή η πολιτική οδηγεί στις αναλογιστικές μελέτες, στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, στη μείωση των παροχών και των συντάξεων και στη βεβαίωση των χρεών στην εφορία. Οι όποιες παροχές μετατρέπονται ακόμα περισσότερο σε ατομική υπόθεση του εργαζόμενου και όχι δικαίωμα που παρέχεται με την εγγύηση του κράτους και με επιβάρυνση του κεφαλαίου.

Ο χαρακτήρας της Ασφάλισης στο ΤΣΜΕΔΕ «δένει» με άλλες πλευρές της συνολικής επίθεσης για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, της εργασίας με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, κυριαρχούν ιδιαίτερα στον κατασκευαστικό κλάδο, ενώ επεκτείνονται στην πλειοψηφία των νέων εργαζομένων μηχανικών στους υπόλοιπους κλάδους (Ενέργεια, Μεταποίηση, Υπηρεσίες).

Η υποχρέωση αυτασφάλισης στο ΤΣΜΕΔΕ για την απόκτηση άδειας άσκησης επαγγέλματος, σε συνδυασμό με την «de facto» νομιμοποίηση της εργασίας με Δελτίο, από το αστικό κράτος, αποτελεί όπλο στα χέρια των μονοπωλίων για τη μείωση της συνολικής τιμής της εργατικής δύναμης.

Η εργοδοσία απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής εργοδοτικών εισφορών ως ποσοστό επί του μισθού, μειώνοντας σημαντικά το «μη μισθολογικό κόστος». Οι υπέρογκες αυξήσεις εισφορών των τελευταίων χρόνων πέρασαν ως μειώσεις στο μεικτό μισθό των εργαζόμενων με Δελτίο. Η νόμιμη εισφοροδιαφυγή επεκτείνεται στη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών για υπερωρίες, τη μη ασφάλιση του επαγγελματικού κινδύνου.

Διαχρονικός ο χαρακτήρας της επίθεσης

Είναι μακρύ το ιστορικό της άγριας επιδρομής στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, μεταξύ αυτών και των εργαζόμενων μηχανικών. Από το 1992 είναι σε εξέλιξη μια σειρά σημαντικές τομές που διαλύουν ό,τι είχε μείνει όρθιο από τα υπολείμματα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

  • Ο νόμος Σιούφα (2084/92) οδήγησε στον τριπλασιασμό των εισφορών των «νέων» ασφαλισμένων (δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας των εν ενεργεία εργαζόμενων μηχανικών). Ταυτόχρονα, θεσμοθέτησε την αλλαγή ασφαλιστικής κλάσης ανά τριετία, πάνω στην οποία στηρίχτηκαν οι τελευταίες αυξήσεις (του Ν. 3986/2011).
  • Ο νόμος Τσιτουρίδη (3518/06) αποτέλεσε το επόμενο ισχυρό πλήγμα, με νέες υπέρογκες αυξήσεις εισφορών και την πλήρη θεσμοθέτηση της ανταποδοτικότητας στη λειτουργία όλων των κλάδων του Ταμείου.
  • Ο νόμος Λοβέρδου» το 2010 έδωσε γερό χτύπημα στα όρια ηλικίας και στο ύψος της βασικής σύνταξης.
  • Ο νόμος 3986/2011 (μεσοπρόθεσμο 2012 - 2015) έδωσε τη χαριστική βολή με την υποχρεωτική, ανά τριετία, «αναβάθμιση» της ασφαλιστικής κλάσης, για τους αυτασφαλισμένους, που κλιμακωτά μετά από 35 χρόνια δουλειάς θα ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ το μήνα (βλ. Πίνακα).
  • Η απόφαση για την είσοδο του ΤΣΜΕΔΕ στην Τράπεζα Αττικής λήφθηκε το 1996 και υλοποιήθηκε το 1997, με την αγορά του 34%, το οποίο μέχρι το 2003 αυξήθηκε σε 42% περίπου και ολοκληρώθηκε το 2007 με την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου.

Ολες οι παραπάνω ρυθμίσεις έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Την επέκταση της λεγόμενης ανταποδοτικότητας, την εφαρμογή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, δηλαδή την πολιτική ιδιωτικοποίησης της Ασφάλισης. Ξεκίνησαν την εποχή των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και συνεχίστηκαν την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, υποτάσσονται στη στρατηγική κάθε αστικής κυβέρνησης για διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης που προωθείται σε ολόκληρη την ΕΕ για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.

Σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, Δ. Στρατούλης, δηλώνει άγνοια σχετικά με τον νόμο 3518/2006, που καθιερώνοντας την «ανταποδοτική» λειτουργία του ΤΣΜΕΔΕ, κατέστησε σχεδόν τους μισούς μηχανικούς ανασφάλιστους. Ενώ για τις αυξήσεις που ήρθαν στο Ασφαλιστικό των μηχανικών εν μέσω κρίσης, εμφανίζει ως «λύση» την αναβολή των νέων αυξήσεων μέχρι το τέλος του 2016.

Ομως, μέχρι τότε οι εισφορές διατηρούνται στα υπέρογκα σημερινά επίπεδα τα οποία αδυνατεί να καταβάλει η πλειοψηφία των εργαζόμενων μηχανικών. Πρόκειται για την αντιλαϊκή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει να εμφανίσει τις μέχρι σήμερα απώλειες ως δεδομένες και καλεί τους εργαζόμενους να αποδεχτούν τη σημερινή φτώχεια τους και να διαλέξουν τον τρόπο της σφαγής τους.

Ο ρόλος του κυβερνητικού συνδικαλισμού

Σε αυτήν την πολύχρονη εξέλιξη της επίθεσης οι αστικές κυβερνήσεις δεν έδρασαν μόνες τους. Με ευθύνη των κυρίαρχων δυνάμεων στα όργανα του Τεχνικού Επιμελητηρίου, των παρατάξεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ (πρώην ΣΥΝ) άνοιξε ο δρόμος για την υλοποίηση όλων των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων.

Με αποφάσεις τους υλοποιήθηκε η εμπλοκή του ΤΣΜΕΔΕ στον τζόγο με την Τράπεζα Αττικής, από κοινού αποφάσισαν τη συμμετοχή του ΤΣΜΕΔΕ στις διαδοχικές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Η πρώτη απόφαση του ΤΕΕ για την υιοθέτηση της ανταποδοτικότητας στη λειτουργία του ΤΣΜΕΔΕ, λήφθηκε το 2003 με την ψήφο των παρατάξεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ ακόμα και τμήματος των σημερινών δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο χώρο των μηχανικών.

Σύσσωμοι στήριξαν τον νόμο 3518/06, ο οποίος ψηφίστηκε με τη σύμπραξη της διοίκησης του ΤΕΕ και του τότε προέδρου του, Γ. Αλαβάνου, εκπροσώπου των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Η διοίκηση του ΤΕΕ (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - επίσημος ΣΥΡΙΖΑ) προτάσσει σήμερα τη διασφάλιση της «αυτονομίας» του ανταποδοτικού ΤΣΜΕΔΕ, ενώπιον του νέου γύρου συνολικής αναμόρφωσης του Ασφαλιστικού που σχεδιάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ταυτόχρονα, άλλες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και τμήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΤΕΕ, στο ρόλο του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού ετοιμάζουν σχέδιο Ασφαλιστικού νόμου για το ΤΣΜΕΔΕ, στη λογική της ανταποδοτικότητας, που θα καταθέσουν οι Σύλλογοι των μηχανικών για λογαριασμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Το πλαίσιο πάλης και η δράση των ταξικών δυνάμεων

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στα κλαδικά συνδικάτα που συσπειρώνουν στη δύναμή τους μηχανικούς και οι δυνάμεις της Επιτροπής Αγώνα αυτοαπασχολούμενων μηχανικών μέσα από την ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ στο ΤΕΕ και στους κλαδικούς Συλλόγους των Μηχανικών, στάθηκαν από την αρχή με συνέπεια ενάντια στη στρατηγική της άρχουσας τάξης και της ΕΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Αποκάλυψαν τους αστικούς σχεδιασμούς για το ΤΣΜΕΔΕ και χάραξαν τη γραμμή οργάνωσης της αντεπίθεσης στον αντίποδα των κατευθύνσεων της ανταποδοτικότητας και του κεφαλαιοποιητικού συστήματος. Πρόβαλαν τη λογική της δημόσιας και καθολικής, υποχρεωτικής Κοινωνικής Ασφάλισης, και το ολοκληρωμένο ριζοσπαστικό πλαίσιο στόχων πάλης του ταξικού κινήματος.

Ανέδειξαν τη μοναδική διέξοδο προοπτικής, τη συνολική ανατροπή της αστικής πολιτικής και όχι του εκάστοτε κυβερνητικού διαχειριστή της, τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της σοσιαλιστικής οικονομίας, το μοναδικό δρόμο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και των συγκεκριμένων διεκδικήσεων του ταξικού κινήματος.

Σήμερα, καθώς η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ετοιμάζει νέο γύρο επίθεσης στα δικαιώματα όλων των ασφαλισμένων, καλούν τους εργαζόμενους μηχανικούς να παλέψουν για την ανάκτηση των απωλειών όλου του προηγούμενου διαστήματος, απαιτώντας την πλήρη χωρίς όρους κάλυψη ανέργων και ανασφάλιστων, τη διαγραφή χρεών προς το Ταμείο, την άμεση δραστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, την κατάργηση του συνόλου της αντιασφαλιστικής νομοθεσίας, την αποδέσμευση του ΤΣΜΕΔΕ από τον τραπεζικό τζόγο.

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Οργάνωση και αλληλεγγύη για τους Ελληνες του εξωτερικού

Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα από τη δράση που αναπτύσσεται σε Γερμανία, Βρετανία και Δανία

Σύσκεψη των απλήρωτων μεταναστών εργατών στη Δρέσδη, μετά από κινητοποίηση
Σύσκεψη των απλήρωτων μεταναστών εργατών στη Δρέσδη, μετά από κινητοποίηση
Στήριγμα για τους Ελληνες και άλλους μετανάστες, στις χώρες όπου βρέθηκαν για μια καλύτερη ζωή και ταυτόχρονα πυρήνα για την οργάνωση διεκδικητικών αγώνων, αποτελούν οι Επιτροπές Αγώνα Μεταναστών που έχουν συγκροτηθεί σε μια σειρά πόλεις της Ευρώπης. Για τους στόχους και τη δράση τους μιλούν στον «Ριζοσπάστη» η Αννα Γρηγοριάδου, από την Επιτροπή Αγώνα Βερολίνου, η Ιόλη Γκούμα, από την Επιτροπή στο Λονδίνο και ο Πάνος Απέργης, από την Επιτροπή Αγώνα Κοπεγχάγης.

***

Για τις Επιτροπές Αγώνα που έχουν δημιουργηθεί σε πόλεις της Γερμανίας, η Αννα Γρηγοριάδου μας λέει ότι η προσπάθεια ξεκίνησε από το Βερολίνο, το φθινόπωρο του 2012. Αφορμή για τη δημιουργία της Επιτροπής Αγώνα στάθηκε το αναζωπυρωμένο κύμα της μετανάστευσης και τα προβλήματα των νέων μεταναστών. Ανάμεσα σε αυτούς, πολλοί νέοι, οικογένειες με παιδιά, ειδικευόμενοι ή ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, που έφτασαν στη Γερμανία ψάχνοντας για καλύτερη ζωή και εργασία.

Με την άφιξή τους, όμως, συνάντησαν και τα πρώτα προβλήματα: «Πολλοί έφτασαν και συνεχίζουν να φτάνουν με μια βαλίτσα στο χέρι, χωρίς να ξέρουν πού θα μείνουν, χωρίς να μπορούν να συνδιαλλαγούν με τις υπηρεσίες, μη γνωρίζοντας τη γλώσσα», λέει χαρακτηριστικά η Αννα Γρηγοριάδου.

«Απαιτούμε τα λεφτά μας και τα δικαιώματά μας» γράφει το πανό που ανάρτησαν σε εργοτάξιο της Δρέσδης
«Απαιτούμε τα λεφτά μας και τα δικαιώματά μας» γράφει το πανό που ανάρτησαν σε εργοτάξιο της Δρέσδης
Επομένως, η δράση της Επιτροπής επικεντρώθηκε αρχικά στην αλληλεγγύη στους μετανάστες αυτούς, με μια σειρά τρόπους: «Συνοδεύουμε όσους χρειάζεται στις υπηρεσίες, διευκολύνουμε με τη γλώσσα, παρέχουμε πρακτικές πληροφορίες και βοήθεια στα πρώτα βήματα που πρέπει κάποιος να ακολουθήσει μόλις έρθει στη Γερμανία». Με διάφορες αφορμές, δημιουργήθηκαν τα τελευταία δύο περίπου χρόνια Επιτροπές και σε άλλες πόλεις, στο Μόναχο, τη Δρέσδη και την Κολωνία.

Οι στόχοι των Επιτροπών Αγώνα, όπως υπογραμμίζει, δεν εξαντλούνται στα παραπάνω: «Στην ουσία, το κάλεσμα στο οποίο πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές, έχει στόχο να συσπειρώσει ταξικές δυνάμεις, να δώσει κατά κάποιο τρόπο μια απάντηση που υπάρχει στο "βάλτωμα" του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος στις χώρες και τις πόλεις που ζούμε, στην έλλειψη ταξικού πόλου, στην ανάγκη να δυναμώσει η ταξική αλληλεγγύη και η συμμαχία», εξηγεί.

Εξάλλου, τα προβλήματα της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας, της απλήρωτης δουλειάς, είναι κοινά για τους μετανάστες και την εργατική τάξη της Γερμανίας, όπως επισημαίνει η Αννα Γρηγοριάδου: «Το 43% των μισθωτών εργαζομένων σε όλη τη χώρα δουλεύουν με λεγόμενες "άτυπες" σχέσεις εργασίας: Σε μοντέρνα δουλεμπορικά που ενοικιάζουν εργαζόμενους (Leiharbeit), με ημιαπασχόληση (Teilzeitarbeit), σε δουλειές έως 450 ευρώ το μήνα χωρίς Ασφάλιση (Mini jobs), με εκ περιτροπής εργασία, με ελαστικοποίηση της εργασίας (Flexkonto) κ.ά.».

Προσανατολισμός στους τόπους δουλειάς

Η ανακοίνωση της Επιτροπής Μεταναστών Βερολίνου για τα μαθήματα Γερμανικών
Η ανακοίνωση της Επιτροπής Μεταναστών Βερολίνου για τα μαθήματα Γερμανικών
Γρήγορα, οι Επιτροπές Αγώνα προσανατολίστηκαν στους χώρους δουλειάς και στα προβλήματα των εργαζομένων, που στην περίπτωση των μεταναστών παίρνουν ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, όπως αποδεικνύει η πείρα της Επιτροπής.

«Για παράδειγμα, Ελληνας μετανάστης σε συνεργείο καθαρισμού απολύθηκε, όταν αρρώστησε με πνευμονία. Ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι η "μαύρη" εργασία στον κλάδο του Επισιτισμού, όπου επίσης δουλεύουν πολλοί μετανάστες. Στη Δρέσδη, η Επιτροπή Αγώνα στήθηκε μέσα από αυτή τη δράση. Συγκεκριμένα, σε μεγάλο εργοτάξιο της πόλης, οι εργάτες, Βούλγαροι και Ελληνες, ήταν απλήρωτοι για πολύ καιρό. Ηταν αναγκασμένοι να ζουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους μέσα στο γιαπί, σε άσχημες συνθήκες. Μέσα από τις κινητοποιήσεις, τις συζητήσεις, τις συσκέψεις που έγιναν για την κατάσταση αυτή, γεννήθηκε και η Επιτροπή», είπε η Αννα Γρηγοριάδου.

Η δράση των Επιτροπών συνεχώς διευρύνεται: Στο Βερολίνο, γίνονται δωρεάν μαθήματα Γερμανικών, ενώ όσον αφορά τις πολιτιστικές πρωτοβουλίες, γίνονται συχνά προβολές ταινιών. Στην Κολωνία, οργανώνονται μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας για τα παιδιά. Μάλιστα, τα μαθήματα αυτά γίνονται μέσα στο σχολείο, καθώς η Επιτροπή Αγώνα μαζί με το Σύλλογο Γονέων στο Ελληνικό Λύκειο διεκδίκησαν να τους παραχωρηθεί για το σκοπό αυτό αίθουσα. Στο Μόναχο, έγινε γιορτή για τα μικρά παιδιά, στην οργάνωση της οποίας έπαιξαν ρόλο οι μητέρες.

Δίπλα στα παραπάνω, η Αννα Γρηγοριάδου τονίζει τη συμμετοχή των Επιτροπών Αγώνα στους αγώνες που ξεδιπλώνονται σε Γερμανία και Ελλάδα: «Με ανακοινώσεις και εξορμήσεις, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε απεργίες, όπως έγινε για παράδειγμα στην απεργία σιδηροδρομικών ή στην πρόσφατη απεργία στο μεγαλύτερο νοσοκομείο του Βερολίνου. Με αντίστοιχες πρωτοβουλίες, επιδιώκουμε να μεταφέρουμε τη φωνή των κινητοποιήσεων του ταξικού κινήματος στην Ελλάδα, του ΠΑΜΕ, στις πόλεις που ζούμε».

Δράση για κάθε ζήτημα της καθημερινότητας

Στην Αγγλία, Επιτροπές Αγώνα Μεταναστών έχουν συγκροτηθεί σε Λονδίνο και Μπρίστολ. Οπως εξηγεί η Ιόλη Γκούμα, πρόκειται για πόλεις στις οποίες υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση Ελλήνων μεταναστών, καθώς και περισσότερα προβλήματα.

Οι όροι που συνεχώς χειροτερεύουν για τους μετανάστες να εξασφαλίσουν παροχές και επιδόματα, στάθηκε αρχικά η αφορμή για να προσεγγίσουν αρκετοί την Επιτροπή. Ανάμεσα στα ζητήματα που απασχολούν τους μετανάστες, επομένως και την ίδια την Επιτροπή, η Ιόλη Γκούμα ξεχωρίζει τα εργασιακά, κυρίως την εντατικοποίηση, τα εξαντλητικά ωράρια, αλλά και τα «συμβόλαια μηδενικών ωρών εργασίας» (zero hour contracts), που δεν προβλέπουν κατώτερο όριο ωρών εργασίας και αποδοχών.

Αναφέρεται ακόμα στο μέτωπο της Υγείας, καθώς δίπλα στα γενικά προβλήματα υπάρχουν και πιο ιδιαίτερες πλευρές που αφορούν τους μετανάστες. Οπως εξηγεί, εξετάζεται το ενδεχόμενο να επιβληθεί «εισιτήριο» στους μετανάστες, προκειμένου να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του συστήματος Υγείας.

Ακόμα όμως και χωρίς να τεθεί η σκέψη αυτή σε εφαρμογή, τα προβλήματα είναι αρκετά: «Υπάρχει μεγάλη αναμονή για ραντεβού. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εργαζόμενη που αντιμετώπισε πρόσφατα επείγον ορθοπεδικό πρόβλημα, κλείστηκε ραντεβού μετά από τρεις μήνες!». Απασχολούν ακόμα ζητήματα σχετικά με την Παιδεία, καθώς πολλοί Ελληνες μετανάστες είναι και γονείς: «Για να αντιληφθεί κανείς το κόστος που επωμίζεται μια οικογένεια, αξίζει να σημειωθεί πως το μηνιαίο κόστος για τον παιδικό σταθμό μπορεί να φτάνει ακόμα και τα 1.600 ευρώ», αναφέρει.

Στις πρωτοβουλίες των Επιτροπών περιλαμβάνονται ψηφίσματα αλληλεγγύης για εργατικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, αλλά και στην Αγγλία. Εκδηλώσεις, όπως αυτές που έγιναν με θέμα την Εργατική Πρωτομαγιά, αλλά και για να συζητηθούν τα συμπεράσματα από τον αγώνα των χαλυβουργών. Η λειτουργία και η δράση των Επιτροπών έχει στόχο τη «συνάντηση του κινήματος των μεταναστών με αυτό των ντόπιων εργαζομένων», σημειώνει η Ιόλη Γκούμα, τονίζοντας παράλληλα πως υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες, λόγω του προσανατολισμού των δυνάμεων που κυριαρχούν στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η Επιτροπή Αγώνα στη Δανία

Στις Σκανδιναβικές χώρες, όπως επισημαίνει ο Πάνος Απέργης, από την Επιτροπή Αγώνα Μεταναστών στη Δανία, η αντιλαϊκή επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, βάζει στο στόχαστρο και τους μετανάστες. «Η μετανάστευση αξιοποιείται σαν μοχλός πίεσης για τα δικαιώματα συνολικά των εργαζομένων», υπογραμμίζει και φέρνει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: «Στο μετρό της Κοπεγχάγης, όπου δουλεύουν μετανάστες, ανάμεσά τους και Ελληνες, τα ωράρια φτάνουν το 12ωρο, οι συνθήκες διαμονής είναι άσχημες, οι αμοιβές σημαντικά χαμηλότερες σε σχέση με αυτές που θα ίσχυαν για τους Δανούς, το τι επικρατεί σχετικά με τα μέτρα ασφάλειας άγνωστο».

Ακόμα, στέκεται στο πρόβλημα της συστηματικής καλλιέργειας ρατσιστικών απόψεων, στα κρούσματα ξενοφοβίας που εντείνονται όσο οξύνονται και τα προβλήματα των Δανών εργαζομένων: «Και στις πρόσφατες εκλογές, τα κόμματα, από τους σοσιαλδημοκράτες μέχρι το Λαϊκό Κόμμα, έδειξαν τους μετανάστες ως υπεύθυνους για τα προβλήματα των Δανών εργαζομένων, προκειμένου να θολώσουν τις αιτίες της αντιλαϊκής πολιτικής».

Ο Π. Απέργης ξεκαθαρίζει πως τον πρώτο λόγο για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων πρέπει να έχει το εργατικό κίνημα, τα σωματεία, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας. Ομως, με δεδομένο ότι οι δυνάμεις που κυριαρχούν τα κρατούν καθηλωμένα, η Επιτροπή Αγώνα προσπαθεί να παίξει το ρόλο μιας φωνής αγώνα, να έχει τη δική της συμβολή στην κινητοποίηση ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, που ασφαλώς δεν πλήττουν μόνο τους μετανάστες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διάδοση των «δουλεμπορικών», της ενοικιαζόμενης εργασίας, αλλά και το εργασιακό περιβάλλον που αντιμετωπίζει η νεολαία: «Ελληνας φοιτητής που παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε από το Σεπτέμβρη σε σούπερ μάρκετ, μόλις μπήκε το καλοκαίρι βρέθηκε άνεργος. Στη θέση του, οι εργοδότες προσλαμβάνουν μαθητές με το μισό μισθό, καθώς στη Δανία, για όσους είναι κάτω από 21 ετών, ο μισθός είναι χαμηλότερος. Ετσι, τον έδιωξαν και του είπαν πως από το Σεπτέμβρη ίσως τον ξαναπάρουν», αναφέρει ο Π. Απέργης.

Οπως εξηγεί, οι Επιτροπές Αγώνα επιδιώκουν να διαμορφώσουν πλαίσιο πάλης που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, με βάση τα δεδομένα της κάθε χώρας, τις συνθήκες ζωής σε αυτή, με βάση αυτό να συσπειρώσουν μετανάστες αλλά και γενικότερα εργαζόμενους, ενώ τονίζει πως βρίσκονται σε σύνδεση και συνεργασία με την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία.

Η μεγάλη απεργία στη ΛΑΡΚΟ το 1977 (β' μέρος)

Στο τετρασέλιδο της προηγούμενης Πέμπτης, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε το πρώτο μέρος του ιστορικού για τη μεγάλη απεργία των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, που ξεκίνησε στις 27 Γενάρη του 1977 και κράτησε 110 μέρες. Αιτήματά τους ήταν η αύξηση των μισθών κατά σχεδόν 20% και η βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Απέναντι στους απεργούς δεν βρέθηκε μόνο ο Μποδοσάκης, ιδιοκτήτης της επιχείρησης, αλλά και ολόκληρη η κρατική μηχανή, που κινητοποιήθηκε για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Δίπλα στον επίσημο κρατικό μηχανισμό, έδρασαν και οι προβοκάτορες της εποχής, με στόχο να σπάσει η απεργία. Στο σημερινό τετρασέλιδο ολοκληρώνουμε το σύντομο ιστορικό της μεγάλης απεργίας, με την παρουσίαση του β' μέρους.

***

Στις 27 Μάρτη, ο «Ριζοσπάστης» έχει στο πρωτοσέλιδο τον τίτλο «ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΑΡΚΟ». Είχε προηγηθεί το χτύπημα της αστυνομίας σε μια άλλη απεργία που εξελίσσεται ταυτόχρονα, στα ορυχεία της ΜΑΔΕΜ - ΛΑΚΟ στη Χαλκιδική, επίσης ιδιοκτησίας Μποδοσάκη, την οποία κάλυψε με εκτενή ρεπορτάζ ο «Ριζοσπάστης».

Αρχές Απρίλη, το αστικό κράτος εξαπολύει επίθεση. Στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» στις 7 Απρίλη δεσπόζει ο τίτλος: «Η ΛΑΡΥΜΝΑ ΠΟΛΙΟΡΚΕΙΤΑΙ - Επιθέσεις κατά γυναικόπαιδων και συλλήψεις μεταλλωρύχων».

Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ως εξής: Στις 5 Απρίλη το απόγευμα, έγινε συγκέντρωση έξω από το εργοστάσιο με πρωτοβουλία των γυναικών της Λάρυμνας. Ο στόχος ήταν να μιλήσουν στους εργάτες που έφερνε η εταιρεία καθημερινά με δύο πούλμαν από την Αθήνα και τους χρησιμοποιούσε ως απεργοσπάστες. Να τους πουν για τον αγώνα που έδιναν.

«Οι συγκεντρωμένοι - έγραφε ο "Ριζοσπάστης" - κάθισαν στην άσφαλτο τραγουδώντας εργατικά τραγούδια. Ο συνταγματάρχης της Χωροφυλακής, Ράλλης, τους είπε να διαλυθούν "γιατί θα το μετανιώσετε". Η απάντηση που πήρε ήταν: "Αγωνιζόμαστε για το ψωμί μας και το ψωμί των παιδιών μας. Θέλουμε να εξηγήσουμε στους απεργοσπάστες ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνουν".

Η αστυνομία στέκεται απέναντι στους απεργούς
Η αστυνομία στέκεται απέναντι στους απεργούς
Οταν εμφανίστηκαν τα πούλμαν με τους απεργοσπάστες που συνοδεύονταν από αυτοκίνητο της Χωροφυλακής, οι 150 χωροφύλακες, εξοπλισμένοι με ρόπαλα, κράνη, ασπίδες και όπλα εκτόξευσης δακρυγόνων... όρμησαν ενάντια στους συγκεντρωμένους (...) Οι κρανοφόροι άρπαξαν 2-3 γυναίκες μαζί και παιδιά από τα χέρια και τα μαλλιά και τους έσερναν στην άσφαλτο, ματώνοντας τα πόδια τους, ενώ τα μωρά έκλαιγαν στην αγκαλιά τους». Ακολούθησαν συλλήψεις, ενώ η διοίκηση της Χωροφυλακής Λαμίας έβγαλε απόφαση με την οποία απαγόρευε τις συγκεντρώσεις.

Πολιορκία, προβοκάτσιες, τρομοκρατία

Στις 8 Απρίλη, ο «Ριζοσπάστης» αναφέρει έκρηξη εκρηκτικού μηχανισμού στη Λάρυμνα. Η έκρηξη άνοιξε λάκκο ενός μέτρου και έσπασε τα τζάμια των σπιτιών σε αχτίνα 200 περίπου μέτρων. Στο μεταξύ, αποτελούν καθημερινό φαινόμενο τα μπλόκα της Αστυνομίας και το κυνηγητό που εξαπολύει σε βάρος απεργών προκειμένου να διευκολύνει την πρόσβαση των απεργοσπαστών στο εργοστάσιο. Στις 12 Απρίλη, η Αστυνομία ενισχύεται με ακόμα 200 ροπαλοφόρους.

Το ΚΚΕ με Ερώτηση στη Βουλή κατήγγειλε τις εργοδοτικές και αστυνομικές αυθαιρεσίες. Ενα ακόμα γεγονός που αξίζει να σημειωθεί είναι η απαγόρευση της εισόδου στη Λάρυμνα των ανταποκριτών της σοβιετικής εφημερίδας «Πράβντα» και της σοβιετικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, στο πλαίσιο των προσπαθειών του κράτους για πλήρη αποκλεισμό της περιοχής.

Ομάδα απεργών και στο βάθος παρατεταγμένες οι αστυνομικές δυνάμεις
Ομάδα απεργών και στο βάθος παρατεταγμένες οι αστυνομικές δυνάμεις
Ακόμα, απαγορεύθηκε σε Σουηδούς δημοσιογράφους η επίσκεψη στον οικισμό της εταιρείας. Οι απαγορεύσεις αυτές είναι μέρος των προσπαθειών κράτους και εργοδοσίας για πλήρη αποκλεισμό. Εμπαιναν εμπόδια και στην κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη», ενώ οι απεργοί καταγγέλλουν ότι αντιμετωπίζουν, καθόλου τυχαία, και προβλήματα στις τηλεφωνικές επικοινωνίες.

«Σήμερα δουλεύουμε για τους απεργούς της ΛΑΡΚΟ»

Καθ' όλη τη διάρκεια της απεργίας, εργάτες, σωματεία, παρατάξεις, Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συμπαραστέκονται έμπρακτα στον αγώνα που δίνουν οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ. Την 1η Απρίλη έγινε απεργία των εργαζομένων στη Θήβα, ενώ οι εργάτες του εργοστασίου «Πετζετάκις» δούλεψαν ένα μεροκάματο για τους απεργούς και τους παρέδωσαν επιπλέον 25 χιλιάδες δραχμές από έρανο. Στην είσοδο του εργοστασίου τους ανάρτησαν το πανό: «Σήμερα δουλεύουμε για τους απεργούς της ΛΑΡΚΟ», «Ζήτω η εργατική αλληλεγγύη».

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας τους έδωσε 38 χιλιάδες δραχμές και σε ανακοίνωσή της σημείωνε: «Σαν γυναίκες και σαν μάνες καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι η απεργιακή κινητοποίηση είναι αγώνας για μια καλύτερη ζωή, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς». Οι εργαζόμενοι του «Ριζοσπάστη» τους δίνουν 15 χιλιάδες δραχμές. Ακόμα ΚΝίτες και ΚΝίτισσες από τη Σύρο τους δίνουν 12.376 δραχμές.

Την Κυριακή 17 Απρίλη γίνεται συγκέντρωση συμπαράστασης στη Λάρυμνα, όπου παραβρέθηκε και βουλευτής του ΚΚΕ. Την ίδια μέρα, η δημοτική αρχή Καισαριανής, με δήμαρχο τον Παναγιώτη Μακρή, σωματεία και μαθητές της Καισαριανής παραδίδουν 33 χιλιάδες δραχμές στους απεργούς. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν ακόμα Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ.

Μέχρι τις 10 Μάη είχαν δοθεί στους απεργούς της ΛΑΡΚΟ 1,5 εκατομμύριο δραχμές, έξι αυτοκίνητα με τρόφιμα και εκατοντάδες βιβλία.

Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία βγάζει ανακοίνωση για να καταγγείλει την επίθεση της Αστυνομίας σε ΛΑΡΚΟ και ΜΑΔΕΜ - ΛΑΚΟ. Το ΚΚΕ, στις αρχές Μάη, κάνει διάβημα στον υπουργό Εργασίας, ζητώντας να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των απεργών των δύο επιχειρήσεων.

Νίκη μετά από 110 μέρες απεργίας

Στις 7 Μάη αρχίζουν νέες διαπραγματεύσεις των απεργών με την εργοδοσία. Τα αιτήματα των απεργών της ΛΑΡΚΟ είναι επαναπρόσληψη απολυμένων, αύξηση αποδοχών, καταβολή μεροκάματων απεργίας. Στις 14 Μάη διαφαίνεται η νίκη των εργατών. Η εργοδοσία δέχθηκε να δώσει 17% αύξηση, 15 χιλιάδες οικονομική ενίσχυση και επαναπρόσληψη των απολυμένων. Την Κυριακή που ακολουθεί η Γενική Συνέλευση των εργατών αποφασίζει να λύσουν την απεργία και να γυρίσουν νικητές στη δουλειά.

Σε ανακοίνωσή του το Σωματείο «Ενωση Εργαζομένων Εταιρείας ΛΑΡΚΟ» σημείωνε: «Τα οφέλη από τη νίκη δεν είναι αυτά, που βλέπουμε στα οικονομικά. Είναι αυτά, που θα έρχονται και θα φαίνονται κάθε μέρα από σήμερα. Και δεν ανήκουν μόνο σε εμάς. Ανήκουν σε όλους τους εργάτες. Τους τα προσφέρουμε μαζί με τις θερμότερες ευχές και ευχαριστίες μας, σαν ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης για την καθ' οιονδήποτε τρόπο συμβολή τους στη νίκη μας»...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ