Τετάρτη 2 Ιούνη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σκέψεις πάνω στις Θέσεις

Νομίζω ότι η διατύπωση περί επαναστατικοποίησης του Κόμματος είναι λαθεμένη.

Το Κόμμα σαφώς και έχει κάνει λάθη στην τακτική του στα 102 χρόνια ζωής του, όμως ποτέ δεν παρέκκλινε από τον στρατηγικό του στόχο, που είναι η επανάσταση και ο σοσιαλισμός.

Μ' αυτήν τη γραμμή το Κόμμα έγραψε Ιστορία, έχυσαν το αίμα τους οι κομμουνιστές και κράτησαν ζωντανή τη φλόγα της επανάστασης για την κομμουνιστική κοινωνία, υπερασπίστηκαν τα εργατικά δικαιώματα και είχαν κατακτήσεις ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Γι' αυτό μας στηρίζει ο λαός, γιατί αισθάνεται πως μας χρειάζεται, είτε μας ψηφίζει είτε όχι.

Η δεξιά απόκλιση μας ενσωματώνει, αλλά και η αριστερή, ο σεχταρισμός, μας απομονώνει από τις μάζες, μας κάνει ακίνδυνους για το σύστημα.

Η Ιστορία του Κόμματος είναι ταυτισμένη με την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, με τη δημιουργία αντιιμπεριαλιστικών - αντιμονοπωλιακών μετώπων.

Τα μέτωπα βοηθούν να ριζώνει το Κόμμα μέσα στον λαό, να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Το σύνθημα να απεμπλακούμε από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια δεν μπορεί να δημιουργεί αντιιμπεριαλιστική συνείδηση, καλλιεργεί συγχύσεις.

Απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια μέσα στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν γίνεται!

Σύνθημα δράσης πρέπει να είναι ΤΩΡΑ έξοδος από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, για να ανοίξει ο δρόμος να είναι ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.

Δείτε τι αποτελέσματα είχαμε πρωτοστατώντας στην πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση την περίοδο που ο ιμπεριαλισμός διέλυε τη Γιουγκοσλαβία.

Ριζώσαμε πιο πολύ μέσα στον λαό, στρατολογήσαμε, μεγαλώσαμε! Οταν πριν από λίγο είχε καταρρεύσει το σύμπαν!

Η αντίληψη ότι η ιμπεριαλιστική ειρήνη είναι το ίδιο με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν είναι δόκιμη.

Δεν μπορεί να είναι δόκιμος ο όρος «ιμπεριαλιστική ειρήνη».

Η ειρήνη στο ιμπεριαλιστικό στάδιο αξιοποιείται από τους καπιταλιστές για να οργανώσουν τον επόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Απ' τη μεριά του λαϊκού παράγοντα, όμως, η υπεράσπισή της σημαίνει υπεράσπιση της ζωής και των κατακτήσεων του λαού. Σ' αυτό το περιβάλλον, η εργατική τάξη μπορεί να δημιουργεί κινήματα, να έχει κατακτήσεις και να ετοιμάσει τον δικό της πόλεμο για την επανάσταση, τον σοσιαλισμό.

Η υπεράσπιση της ειρήνης πρέπει να είναι από τα κύρια καθήκοντα των κομμουνιστών.

Αναμφίβολα, ο στόχος μας για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας δεν μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με την πάλη για τα καθημερινά προβλήματα του λαού. Αντίθετα, η οργάνωση κινημάτων, η απόσπαση κατακτήσεων βοηθάει στην ωρίμανση των συνειδήσεων, φέρνει πιο κοντά τους εργάτες στον στρατηγικό μας στόχο!

Δεν μπορούμε να αφήνουμε να διαχέονται απόψεις ότι ο καπιταλισμός έδωσε ό,τι είχε να δώσει.

Ο καπιταλισμός ποτέ δεν έδωσε. Η εργατική τάξη κέρδιζε!

Σωστά εκτιμάμε ότι ο καπιταλισμός έχει σαπίσει.

Η παραμικρή κατάκτηση μπορεί να είναι μπουρλότο στα σχέδιά του και σχετίζεται με το πέρασμα. Η οργάνωση της πάλης του λαού μας στους τόπους δουλειάς είναι το κύριο καθήκον μαζί με την πάλη για τα προβλήματα στη συνοικία, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, τα προβλήματα της νεολαίας.

Παράδειγμα η δουλειά μας στον δήμο της Πάτρας.

Η παράταξή μας δεκαετίες τώρα καταπιάστηκε και καταπιάνεται με τα προβλήματα της πόλης, και ως αντιπολίτευση και ως δημοτική αρχή.

Η δημοτική αρχή πρωτοστάτησε μόλις ανέλαβε, με τη μεγάλη πορεία στην Αθήνα για το πρόβλημα της ανεργίας.

Συγκρούστηκε με την κεντρική εξουσία και κέρδισε την υπογειοποίηση του τρένου, κέρδισε το θαλάσσιο μέτωπο κόντρα στα επιχειρηματικά συμφέροντα, έφτιαξε κατασκηνώσεις, απάλλαξε τους φτωχούς από τα δημοτικά τέλη, έφτιαξε δρόμους, παιδικές χαρές, πλατείες.

Αξιοποίησε δηλαδή τη δύναμη που της έδωσε ο λαός, στο μέτρο που μπορούσε μέσα στα αστικά πλαίσια, και με την κινητοποίησή του απέσπασε λύσεις που του πρόσφεραν σημαντική ανακούφιση και καλυτέρευσαν την ποιότητα της ζωής του!

Το Κόμμα μας πρέπει να μελετήσει αυτήν τη δουλειά στον δήμο της Πάτρας και να την αξιοποιήσει για την αλλαγή των συσχετισμών και στο επίπεδο της Τοπικής Διοίκησης.

Βέβαια, κύριο ζήτημα είναι η δουλειά μας στην εργατική τάξη.

Τι έγινε στην Πάτρα;

Αξιοποιήσαμε τις αντιθέσεις που δημιούργησε ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου.

Δημιουργήσαμε συμμαχίες κόντρα στον εργατοπατέρα Καραγεωργόπουλο.

Αλλάξαμε έτσι τους συσχετισμούς, ανοίξαμε τον δρόμο να ακουμπήσουμε μάζες εργαζομένων, αλλάξαμε το προηγούμενο περιβάλλον!

Ωστόσο, πρέπει πολλά να γίνουν. Να χαρτογραφήσουμε τους χώρους δουλειάς: Βιομηχανική ζώνη, σούπερ μάρκετ, Εστίαση, ξενοδοχεία, οικοδομή, εργοτάξια.

Πέρα από τους χώρους δουλειάς, να πάμε πόρτα - πόρτα εκεί που μένει ο εργάτης. Σοβαρό ρόλο μπορεί να παίξει η συνοικιακή ΚΟΒ.

Υστερούμε σημαντικά στη λειτουργία των σωματείων, ακόμα και σ' αυτά όπου έχουμε πλειοψηφία.

Αραιά συνεδριάζουν τα Διοικητικά Συμβούλια, δεν έχουμε πρόγραμμα δράσης, δεν γίνονται τακτικά συνελεύσεις, δεν αξιοποιούμε τους ανθρώπους που συσπειρώνουμε.

Η δημιουργία μετώπων πάλης των σωματείων πάνω στα καθημερινά προβλήματα, δεμένα πάντα με τα γενικότερα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα μαζικό εργατικό - λαϊκό κίνημα με αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα.

Προϋπόθεση, το δέσιμο των μικρών προβλημάτων με τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τη ζωή του λαού μας, όπως το πρόβλημα της ανεργίας, της υγείας, της αφαίρεσης των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, της κατάκτησης των σύγχρονων αναγκών μας. Αυτά πρέπει να είναι στην καθημερινή μας δράση.

Η δράση μας στους χώρους δουλειάς πρέπει να ενισχυθεί περισσότερο και με τη δράση των στελεχών του Κόμματος. Θα βοηθούσε τα επαγγελματικά στελέχη να εναλλάσσονται και μετά από ένα χρονικό διάστημα να ξαναγυρίζουν στη δουλειά.

Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος περνάει μέσα από το δυνάμωμα του Κόμματος.

Απαραίτητη προϋπόθεση η μαζικοποίηση του Κόμματος μέσα από τη στρατολογία πρωτοπόρων αγωνιστών, και κυρίως εργατών.

Η αντίληψη ότι προέχει το ιδεολογικό ανέβασμα των μελών και στελεχών μέσω της μελέτης δεν με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Το ιδεολογικό επίπεδο έρχεται μέσα από το διάβασμα σαν ανάγκη που δημιουργεί η δράση και η μελέτη της πείρας που αποκομίζουμε.

Πέρασαν πολλοί από το Κόμμα που είχαν μελετήσει τον μαρξισμό, αλλά μόλις ήρθαν τα δύσκολα πήδησαν από το καράβι.

Οι καιροί δύσκολοι, οι συμπληγάδες μεγάλες, αλλά εμείς είμαστε γέννημα - θρέμμα των δυσκολιών και της ανάγκης.

Δουλειά μας δεν είναι να κρατάμε μόνο το κερί αναμμένο αλλά να οξύνουμε την πάλη μας, να αλλάζουμε συνειδήσεις, να δυσκολεύουμε το σύστημα και τις επιλογές του, να ανοίγουμε μέρα με τη μέρα τον δρόμο για την επαναστατική μας προοπτική.

Αναμφισβήτητα θα περάσουμε βάσανα.

Θεωρία μας δεν μπορεί να είναι «οι καιροί είναι δύσκολοι, μέχρι εδώ μπορούμε».

Τα γενέθλια τα δικά μας είναι να γίνουμε πυροκροτητές στα Κούγκια του μέλλοντος!

Απαράβατος όρος η ύπαρξή μας!

Προλεταριακό Κόμμα Νέου Τύπου!

Να γίνουμε Κόμμα δυνατό, γερό και μαζικό!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ!


Χρήστος Τσεπελίκας
Οικοδόμος, Πάτρα

Πιο ικανοί να αντιμετωπίζουμε τις αδυναμίες μας

Τα κείμενα της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο είναι όπλα για τις Οργανώσεις μας, τον περίγυρό μας, εξοπλίζουν και συμβάλλουν κατά την άποψή μου στην ισχυροποίηση του Κόμματος στην παρέμβασή του συνολικά. Η αντιμετώπισή τους πρέπει να είναι διαλεκτική, κρατώντας ως σημείο αναφοράς το 1ο κείμενο, που εστιάζει στο τι Κόμμα πρέπει να γίνουμε για να ανταποκριθούμε καλύτερα στα καθήκοντά μας. Προσπαθώντας να συμβάλω με κάποιους προβληματισμούς και σκέψεις που έρχονται από την παρέμβαση της ΤΕ το προηγούμενο διάστημα και τη δουλειά μας στο Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής (ΕΚ Λ-Α), θα ήθελα να εστιάσω στο 3ο κείμενο.

1. Εχει σημασία να κατανοείται τι σημαίνει για μια Οργάνωση του Κόμματος ο «χώρος ευθύνης»: (α) καταγραφή χώρων στα γεωγραφικά όρια, (β) συγκέντρωση και σύνθεση εργατόκοσμου και σύνδεση με τόπο διαμονής, (γ) μελέτη των αστικών σχεδιασμών στην περιοχή, κάθε κλάδου - υποκλάδου, για τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, (δ) τι δυνάμεις έχω, σύντροφοι, περίγυρος, εκλεγμένοι, (ε) ποιος είναι ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης συνολικά και επιμέρους ανά χώρο, Επιτροπές, Σωματεία, Ομοσπονδίες, ΕΚ κ.λπ., (στ) κλαδικά, τοπικά ζητήματα, προβλήματα, αιτήματα και μορφές πάλης, σύνδεσή τους. Καταφέρνουμε αυτό να είναι καθοδηγητική μέριμνα σαν ΤΕ ή σαν Γραφεία ΚΟΒ; Παρά τη θετική πείρα από αντίστοιχη δουλειά σε επίπεδο ΤΕ, είναι στη δική μας ευθύνη να εμπλουτιστεί η εικόνα, να πάει παρακάτω και να έρθει πείρα, να κατακτηθεί σαν τρόπος δουλειάς και προσανατολισμός. Δεν θα λυθεί με τη μία, αλλά πρέπει να μπει στη ζωή. Αυτό οδηγεί τελικά σε καλύτερη διάταξη δυνάμεων, οργανωτικών μορφών (π.χ. Κομματικές Ομάδες) και σε πιο επεξεργασμένη, γειωμένη γραμμή στο κίνημα. Θα δημιουργούνται συνεχώς οι δυνατότητες βελτίωσης της παρέμβασής μας, συσπείρωσης δυνάμεων στη στρατηγική του Κόμματος.

2. Μας προβληματίζει στις Θέσεις, μπήκε στην κουβέντα και από συντρόφους, να δρούμε με τη στρατηγική μας με αφορμή ένα πρόβλημα (π.χ. προστασία λαϊκής κατοικίας, σύνδεση ρεύματος κ.λπ.) από κοινού με άλλους φορείς, συλλόγους, σωματεία που δεν εντάσσονται στη δική μας συνδικαλιστική επιρροή. Πώς δηλαδή διατηρώντας την αυτοτέλειά μας δεν διαχεόμαστε, αλλά γινόμαστε ικανοί να ζυμώνουμε με αιτήματα τη γραμμή συσπείρωσης, διεξάγουμε διαπάλη με τις διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις, αλλά παράλληλα έχουμε την πρωτοβουλία, κερδίζουμε την αναγνώριση ως οργανωτές της πάλης ευρύτερα, αποσπάμε τελικά κάποιες δυνάμεις στη δική μας λογική. Ενα ζήτημα που σηκώνεις π.χ. με σωματεία του ΕΚ και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, να το πας στους Εξωραϊστικούς Συλλόγους, να συγκρουστείς με την αντίληψη της διαχείρισης και ότι «ο τάδε βουλευτής, δήμαρχος κ.λπ. θα μου λύσει το πρόβλημα». Μπορεί να μην έχεις πάντα αποτέλεσμα, αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω.

3. Ως προς τις σχέσεις Κόμματος - κινήματος: Δεν μπορεί να εξαντληθεί μια κι έξω αυτό το ζήτημα, ούτε στο Συνέδριο θα λυθεί, η ίδια η πορεία της ταξικής πάλης θα γεννάει συνεχώς την ανάγκη να επανερχόμαστε, θα δημιουργεί νέα ζητήματα προς επίλυση. Κάποιες σκέψεις:

(α) Υπάρχει σαν αντίληψη στις δυνάμεις μας το «να τον βάλω πρώτα στο σωματείο, να αποκτήσει πείρα, να απεργήσει, και μετά αν τα βγάλει πέρα να του πω για το ΚΚΕ και την ανάγκη οργάνωσης», σαν να υπάρχει «σταδιοποίηση», που είναι λάθος. Είναι διαφορετικό έναν υποψήφιο για το Κόμμα, εφόσον αντικειμενικά γίνεται, να τον εκθέτεις στην ταξική πάλη, να διαμορφώνει στάση ζωής όσο έχεις ανοίξει την κουβέντα να οργανωθεί στο Κόμμα, σαν δοκιμασία για τη μετέπειτα κομματική του πορεία και αντοχή.

(β) Από την άλλη, οι αντικειμενικές συνθήκες επιβάλλουν στους κομμουνιστές να είμαστε εμείς που θα παλεύουμε να γραφτεί ο συνάδελφος στο συνδικάτο του, είναι δουλειά που απαιτεί σχεδιασμό, ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία να αντιμετωπίσεις τα ζητήματα που έρχονται κάθε φορά. Αρα, το πώς δουλεύουν ολοκληρωμένα τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα ΕΚ, είναι πρώτα και κύρια ευθύνη των μελών του ΚΚΕ που είναι εκεί και δρουν. Εκεί εμφανίζονται συγχύσεις σε μέλη χρεωμένα στη συνδικαλιστική δουλειά, πότε «αρχίζει η κομματική χρέωση» και πότε «τελειώνει η συνδικαλιστική», ενώ στην πραγματικότητα η χρέωση είναι μία, και μάλιστα επαυξημένη.

(γ) Δεν μπορεί να μας ικανοποιεί η δουλειά με τα πρωτοβάθμια σωματεία, όσο κι αν με αρχή την απεργία στις 26/11 έχουμε βελτιώσει τον προσανατολισμό μας. Συχνά ταυτίζουμε τα ΔΣ με τα ίδια τα σωματεία, ή τις αποφάσεις της διοίκησης του ΕΚ με τη δράση του, ότι μια απόφαση του ΕΚ καλύπτει και τα πρωτοβάθμια. Το βασικό που πρέπει να κατακτήσουμε είναι η δουλειά με τα μητρώα, να έχουμε πιο στενή επαφή και εικόνα με τα μέλη μας, να μην εξαντλείται αυτό στις αρχαιρεσίες. Εχουμε θετική πείρα από την οργάνωση της αλληλεγγύης του ΕΚ το προηγούμενο διάστημα, πρέπει να γενικευτεί και να ιεραρχείται συγκριτικά με άλλα, είναι όρος για το «ζωντάνεμα» των σωματείων. Εδώ θα βοηθήσουν ομάδες που μπορούν να στηθούν στο ΕΚ για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τις τέχνες, ή το λαϊκό φροντιστήριο, η ύπαρξη και στήριξη τέτοιων υποδομών (όπως τα στέκια νέων εργαζομένων και ανέργων) που μπορούν να παίξουν έναν τέτοιο ρόλο. Υπάρχει κι εκεί πολύ θετική πείρα του ΕΚ από τα προηγούμενα χρόνια.

(δ) Υπάρχει ένα αίσθημα παγίωσης των συσχετισμών στο ΕΚ και στα σωματεία του, ότι αφού πλειοψηφούμε στις αρχαιρεσίες και στη διοίκηση, αυτό δεν αλλάζει. Αυτό εκφράζει αντιδιαλεκτικά κενά στη δουλειά μας. Υποβαθμίζει τόσο την παρέμβαση του αντιπάλου (π.χ. μπροστά στην πραγματοποίηση των επενδύσεων σε λιμάνι, «Microsoft» κ.λπ.) όσο και τη δική μας πείρα, την κοπιώδη προσπάθεια να αποσπάσουμε το ΕΚ από τη σοσιαλδημοκρατία, που το οδηγούσε στην απαξίωση και στο κλείσιμο. Η απόφαση για διεύρυνση του ΕΚ από το Λαύριο σε όλη την Ανατ. Αττική, ενώ η ζωή επιβεβαίωσε την ορθότητά της, θα μας φέρει εξ αντικειμένου νέα καθήκοντα και, μπροστά σε αρχαιρεσίες, σε διαπάλη με άλλες δυνάμεις. Η κατακτημένη πείρα από την αλλαγή των συσχετισμών στο ΕΚ μπορεί να μεταφερθεί ως πείρα και σε άλλα ΕΚ όπου διεξάγουμε αυτήν την προσπάθεια. Οχι μηχανιστικά, αλλά στην ουσία της: Πώς δηλαδή δουλέψαμε με τα πρωτοβάθμια σωματεία, με «ζωντάνια», δράση για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή της εργατικής τάξης στην περιοχή, και είχαμε αυτό το αποτέλεσμα.

Πιστεύω ότι με αισιοδοξία μπορούμε να βάλουμε μπροστά τις αδυναμίες μας, να γίνουμε ικανότεροι στην παρέμβασή μας στο εργατικό κίνημα, στη μάχη για την ανασύνταξη και μαζικοποίησή του.


Γιάννης Ανανιάδης
Μέλος της Τομεακής Επιτροπής Μεσογείων - Λαυρεωτικής Αττικής του ΚΚΕ

Η παρέμβασή μας στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης

Οπως αναφέρουν οι Θέσεις του Συνεδρίου μας περνάμε σε μια νέα, πιο σύνθετη και δύσκολη φάση, με μια νέα καπιταλιστική κρίση που δεν είναι μια από τα ίδια. Οσον αφορά τον τελευταίο χρόνο, αντιμετωπίσαμε, και όπως φαίνεται ξεκάθαρα θα συνεχίσουμε, μια πρωτόγνωρη συνθήκη, της πανδημίας. Από την πλευρά της υγείας και επιβίωσής μας αλλά και από την προσαρμογή της δράσης μας. Το Κόμμα μας στάθηκε στο ύψος της εκατοντάχρονης πορείας του. Τα νέα καθήκοντα σωστά μπαίνουν για το ιδεολογικοπολιτικό ατσάλωμα του Κόμματός μας και για τις νέες απαιτήσεις που προκύπτουν στη συνδικαλιστική δουλειά από κάθε μετερίζι, γνωρίζοντας τους αντικειμενικούς παράγοντες που επιδρούν αλλά και τις αδυναμίες μας στοχεύοντας στη δημιουργία προϋποθέσεων για την άνοδο του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος αλλά και αναχαίτιση της υπάρχουσας κατάστασής του.

Εχοντας ήδη προηγηθεί η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος για τους α/α, μας βρίσκουν οι Θέσεις του Συνεδρίου με συγκεντρωμένη πείρα και ήδη με χαραγμένη ρότα για την παρέμβασή μας στο στρώμα των αυτοαπασχολουμένων. Σημαντικό που πρέπει να επισημανθεί και φυσικά να είναι πλήρως ξεκάθαρο από τις δυνάμεις μας είναι το πώς προσδιορίζουμε στο Πρόγραμμά μας το τμήμα των α/α, δηλαδή ως κοινωνικό σύμμαχο της εργατικής τάξης. Ηδη αποτυπώνεται από τα στοιχεία που παραθέτουν οι Θέσεις ότι ενώ οι α/α συνεχίζουν να μειώνονται - με ευκαιριακές ανακάμψεις - από την προηγούμενη καπιταλιστική κρίση του 2009, παραμένει υψηλό το ποσοστό τους σε σύγκριση με την ΕΕ. Καταλήγουμε, και σωστά, ότι δεν χωρά υποτίμηση η παρέμβασή μας σε αυτό το στρώμα και δεν αφορά μόνο τις κομματικές δυνάμεις των α/α. Ιδιαίτερα σε εδαφικές Οργανώσεις που η δράση τους αφορά και λαϊκά προβλήματα οι α/α χωρίς προσωπικό αποτελούν μεγάλο πεδίο παρέμβασης σε κοινή δράση με φορείς και επιτροπές σωματείων της περιοχής. Πρέπει να αποφεύγονται αστοχίες με εξορμήσεις σε α/α καλώντας σε πανελλαδική απεργία ή σε πλαίσια του ΠΑΜΕ που αποκλειστικά αφορούν συνδικαλιστικά ζητήματα των εργαζομένων. Σωστή η παρέμβασή μας στο λίγο προσωπικό που μπορεί να απασχολούν αλλά η παρέμβασή μας σε αυτό το στρώμα πρέπει να είναι συγκεκριμένη, αναγνωρίζοντάς το ως κοινωνική δύναμη που αντικειμενικά δεν μπορεί να είναι επαναστατική κατέχοντας ιδιοκτησία και ας περνά δεινά ίδια και χειρότερα από κομμάτι της εργατικής τάξης. Αυτό εμείς αναγνωρίζουμε και καλούμε στην κοινωνική συμμαχία, μη παραβλέποντας τα αντιδραστικά στοιχεία που έχει και τη συνεχώς αναπόφευκτη ταλάντευση. Χρειάζεται από μας συγκεκριμένο υλικό, επιχειρηματολογία αλλά και επεξεργασμένο πλαίσιο αιτημάτων που να αφορά το στρώμα αυτό παίρνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά τους και καλώντας το σε συμμετοχή σε απεργία με την εργατική τάξη, σε συμπόρευση διεκδίκησης σε κάθε λαϊκό πρόβλημα. Στα πλαίσια των εδαφικών Οργανώσεων που υπάρχουν Ενώσεις ΕΒΕ η παρέμβασή μας χρειάζεται περισσότερη εξειδίκευση γιατί ο χώρος ευθύνης αφορά διαφορετικούς κλάδους και απαιτεί από μας συστηματική παρακολούθηση των μεταβολών και των τάσεων. Ιδιαίτερα σε περιοχές όπως ο Νότιος τομέας που η κυβέρνηση με τα προγράμματα επιχειρηματικότητας εγκλωβίζει α/α στις νέες επενδύσεις καλλιεργώντας ότι η στήριξη της επιχειρηματικότητας αφορά και μπορεί να ωφελήσει και τους α/α και μικρούς ΕΒΕ. Το επιχείρημα αυτό αξιοποιείται και από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από παλαιότερες κυβερνήσεις δημιουργώντας ευκαιριακά οφέλη, κρατώντας τους όμως δέσμιους σε μια διαρκή ανασφάλεια και σε μια διαρκή προσπάθεια επιβίωσης. Ολο το επενδυτικό σχέδιο στην Καλλιθέα και ιδιαίτερα παραλιακά θα δημιουργήσει άλλους όρους στους α/α της περιοχής. Αυτό ως ΚΟΒ έχουμε την ευθύνη να το επεξεργαστούμε, να το βλέπουμε σε εξέλιξη και όχι στατικά. Να πιάνουμε έγκαιρα την κάθε τάση που εξελίσσεται. Να ξεφύγουμε από τη συνθηματολογία και την καταστροφολογία. Την περίοδο της πανδημίας και ακόμα και σήμερα δεν επλήγησαν όλοι το ίδιο. Δώσαμε βαρύτητα σε μικρομάγαζα της εστίασης που πέρασαν μεγάλες περιόδους κλειστοί, με τα χρέη και τις οφειλές όμως να τρέχουν, βγάζοντας υλικό, συζητώντας μαζί τους. Εχουμε μια πρώτη μαγιά για να προχωρήσουμε σε σύσταση επιτροπής αγώνα α/α στην εστίαση. Οι πρωτοβουλίες που πήραμε με την επεξεργασία πλαισίου πάλης για την Υγεία, τον κλάδο της εστίασης με τις κινητοποιήσεις στο Δημαρχείο και την κατάθεση υπομνήματος για τα δημοτικά τέλη, τη συμμετοχή μας σε κάθε πρωτοβουλία φορέων πρέπει να πολλαπλασιαστούν. Δεν πρέπει να περιμένουμε να καταστραφεί ο αυτοαπασχολούμενος για να τον καλέσουμε σε συσπείρωση, σε διεκδίκηση. Εχουμε πείρα όλου του προηγούμενου διαστήματος με την Κυριακή - αργία, σύσταση νέων Ενώσεων, επιτροπών. Χρειάζεται να δώσουμε βαρύτητα στην παρέμβασή μας σε νέους ηλικιακά α/α που άνοιξαν πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας αλλά και κατά τη διάρκειά της που το βρήκαν ως διέξοδο από την ανεργία και τις κακές εργασιακές συνθήκες που υπάρχουν. Είναι κόσμος που δεν έχει ζήσει κατακτήσεις, αγώνες και συμμετοχή σε συνδικαλιστικά σωματεία. Αυτός ο κόσμος πρέπει να βρει αποκούμπι στις κατά τόπους Ενώσεις, στα σωματεία α/α και να εκπαιδευτεί στις συλλογικές δράσεις και αποφάσεις, να αποσπούνται από την επιρροή της αστικής τάξης και των καπιταλιστών ώστε να γίνονται βήματα στην κοινωνική τους συνείδηση, στη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας αλλά και γύρω από τις θέσεις του Κόμματος. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει η παρέμβασή μας σε α/α με μπλοκάκι που μπορεί στα χαρτιά να είναι α/α αλλά τις περισσότερες φορές δουλεύουν με συγκαλυμμένη μισθωτή εργασία. Τέλος, σοβαρή πρέπει να είναι η παρέμβασή μας στις α/α γυναίκες που βιώνουν διπλή καταπίεση στη σημερινή κοινωνία. Στις συνθήκες που ζούμε με τη νέα καπιταλιστική κρίση και στο τσάκισμα που επέρχεται σε κομμάτι α/α που συσσώρευσαν νέα χρέη στα ήδη υπάρχοντα, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στις δυνάμεις μας αλλά και στον περίγυρό μας που απότομα θα προλεταριοποιηθεί και θα βρεθεί στην ανεργία ή στη μισθωτή εργασία. Να παραμείνουν στο πλευρό των Ενώσεων και να γραφτούν στα εργατικά σωματεία. Οπως τονίζεται στα υλικά της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για την παρέμβαση του Κόμματος στους α/α της πόλης, βασικό μας καθήκον είναι η απόσπαση λαϊκών τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων από την επιρροή της αστικής τάξης και η αναγνώριση του συμφέροντος της συμμαχίας τους με την εργατική τάξη ή έστω η αδρανοποίηση κάποιων τμημάτων της. Το καθήκον μας αυτό δεν θα κριθεί μόνο σε επαναστατικές συνθήκες αλλά η βάση του διαμορφώνεται στο σήμερα, και θα διαμορφωθεί με δική μας δουλειά και παρέμβαση ως κομμουνιστές. Καθήκον δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.


Ελευθερία Πανάρετου
Γραμματέας Κομματικής Οργάνωσης Βάσης ΕΒΕ Καλλιθέας του ΚΚΕ

Κεντρικός σχεδιασμός και εκλαΐκευσή του

Σύντροφοι διάβασα με μεγάλη προσοχή και ξαναδιάβασα τα τρία κείμενα που αφορούν τις εκτιμήσεις του Κόμματος πηγαίνοντας προς το 21ο Συνέδριο. Ομολογώ τη μεγάλη μου ικανοποίηση καθώς έβλεπα πόσο σωστές, καθαρές και εμπεριστατωμένες ήταν. Αυτή η αποκάλυψη του Κόμματος προς την εργατική τάξη της χώρας μας δείχνει πως υπάρχει γι' αυτήν και από αυτήν, λογοδοτεί μόνο σ' αυτήν, την εμπιστεύεται και ζητά τη γνώμη της για να γίνει ακόμα πιο δυνατό στήριγμά της.

Σύντροφοι όλες αυτές οι αναλύσεις πρέπει να γίνουν κτήμα μας και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να τις μεταφέρουμε στους εργαζόμενους. Να γνωρίσουν όλες αυτές τις αλήθειες που μόνο το ΚΚΕ τους αποκαλύπτει και ότι μόνο συστρατευόμενοι με αυτό θα υπάρξει καλύτερο μέλλον γι' αυτούς και τη χώρα μας.

Πιστεύω σύντροφοι ότι στην αρκετά σύνθετη διαδικασία της εκλαΐκευσης των θέσεών μας θα βοηθούσε μια μπροσούρα του Κόμματος η οποία θα έθετε αδρά και τεκμηριωμένα αυτό που κατά κόρον αναφέρουμε στις τοποθετήσεις - ομιλίες μας, τον «ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ». Παντού και πάντα θα έλεγα σύντροφοι ότι αναφερόμαστε στις μεγάλες δυνατότητες που έχει η χώρα μας και ότι αυτές θα μπορούσαν να είναι πολύ μεγαλύτερες αν υπήρχε «ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ» και βέβαια σοσιαλισμός.

Ωστόσο σύντροφοι θα μπορούσαμε π.χ. να εκτιμήσουμε τι θα μπορούσε να παράξει η χώρα μας σήμερα αν δεν είχε τους περιορισμούς από την ΕΕ. Τα οφέλη που θα είχαμε αν μπορούσαμε να παράγουμε όλα αυτά που μπορούμε να παράγουμε στις ποσότητες που θέλουμε χωρίς ποσοστώσεις και να τα διαθέτουμε εκεί που εμείς θέλουμε και συμφέρει περισσότερο τη χώρα μας.

Τι θα πράτταμε εμείς για να βελτιώσουμε τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας πάντα με γνώμονα τον άνθρωπο και τις σύγχρονες ανάγκες του. Αναφέρομαι σε όλους τους τομείς. Πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή.

Μια τέτοια προσέγγιση με αριθμούς πλέον θα ήταν πολύ καλό εργαλείο προπαγάνδισης των θέσεών μας και σίγουρα πιο πειστικό. Θεωρώ σύντροφοι ότι θα μπορούσε να είναι και ένα πρόγραμμα εξουσίας το οποίο θα ζυμώνεται, θα εμπλουτίζεται ή θα διορθώνεται. Θα μπορούσε να είναι στόχος του 21ου Συνεδρίου.

Με πίστη και αισιοδοξία να ανέβει το Κόμμα ψηλότερα.


Γιώργος Πετρίδης
ΚΟΒ Εργαζομένων Δήμου Νίκαιας - Αγ. Ι. Ρέντη Αττικής του ΚΚΕ

Σχετικά με το γονεϊκό κίνημα

Συμφωνώ με τη δράση και τα καθήκοντα του Κόμματος, στο χώρο της εκπαίδευσης και στους τομείς που έχει επικεντρωθεί η ιδεολογική παρέμβαση και πραγματικά οι επεξεργασίες που εκδόθηκαν είναι πάρα πολύ καλές. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια ενημέρωσης και κινητοποίησης όχι μόνο της νεολαίας ή και των μαθητών, αλλά και των γονέων. Οι γονείς πρέπει και μπορούν να σταθούν δίπλα στη νεολαία στην προσπάθεια που κάνει να διεκδικήσει το μέλλον και τα δικαιώματά της. Και δεν μιλάω μόνο για τις μαχητικές ομοσπονδίες μας στο γονεϊκό κίνημα, αλλά και για τους συλλόγους γονέων που πρέπει να καθοδηγηθούν σταθερά και δυναμικά, έτσι ώστε η «φωνή» του ψηφοδελτίου της Δημοκρατικής Ενότητας Γονέων να ακούγεται και από τη βάση. Αυτό θα βοηθούσε στη δημιουργία «κλίματος» στην πάλη των μαθητών για τα δικαιώματά τους. Οταν παρουσιάζεται κάποιο θέμα σε κάποιο σχολείο και σε όλα τα σχολεία μιας περιοχής, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να δραστηριοποιείται η Δημοκρατική Ενότητα Γονέων της περιοχής, είτε βγάζοντας ανακοίνωση, είτε οργανώνοντας κάποια δράση, με σκοπό την ενημέρωση - και όχι μόνο - της περιοχής. Δεν μπορούμε να αρκούμαστε στις ανακοινώσεις της Ομοσπονδίας Γονέων μόνο, για τα τοπικά θέματα που μπορούν να παρουσιαστούν. Οπως για παράδειγμα η απόλυση σχολικών καθαριστριών σε ένα δήμο. Η δραστηριότητα και η κινητοποίηση της παράταξης του γονεϊκού κινήματος και στη βάση θα βοηθούσε πολύ στη δημιουργία αγωνιστικού και διεκδικητικού κλίματος. Οι γονείς, οι φυσικοί «σύμμαχοι» των μαθητών και των φοιτητών, θα πρέπει να βρίσκονται πιο δυναμικά κοντά τους, στους αγώνες τους. Πρέπει να γνωρίζουμε τους γονείς που βρίσκονται στις γραμμές του Κόμματος. Να ακουστεί πιο δυναμικά και η δική τους φωνή. Αυτό θα μπορούσε να γίνει και μέσα από πρωτοβουλίες, δράσεις, εκδηλώσεις της Δημοκρατικής Ενότητας Γονέων, έτσι ώστε να γίνει αισθητή η ύπαρξή της. Αυτό θα βοηθούσε πολύ και τους αγώνες των εκπαιδευτικών που αυτό το διάστημα είναι στο στόχαστρο της αντιδραστικής πολιτικής του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης.


Μαριάνθη Κρητικού
ΚΟΒ Εκπαιδευτικών Μενιδίου - Φυλής. Μέλος του ΔΣ του ΣΕΠΕ «ο Σωκράτης»

«NESSUN DORMA»

Θα ξεκινήσω με μία γενική παρατήρηση για τα κείμενα των Θέσεων για το Συνέδριο. Αδικαιολόγητα μεγάλα και ελάχιστα ελκυστικά στον τρόπο παρουσίασης και τεκμηρίωσης (είναι και άποψη επιρροών).

Κάποιες σκέψεις στις Θέσεις στο πρώτο κείμενο Θ.8.: «Το κύρος, η επιρροή του Κόμματος ως πρωτοπόρας και συνεπούς δύναμης... είναι αυξημένο».

  • Στη Θ.9: «Το κεντρικό ζήτημα επεξεργασίας του 21ου Συνεδρίου είναι να γίνεται ακόμα πιο διακριτός στις πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής εργατικής - λαϊκής πρωτοπορίας... στον 21ο αιώνα».

Ας δούμε όμως σ., το κύρος του Κόμματος είναι πραγματικά αυξημένο στις πλατιές λαϊκές μάζες; Η εκτίμησή μου είναι ότι όχι μόνο δεν είναι αυξημένο αλλά δυστυχώς είναι πολύ πιο χαμηλά από αυτό που θα έπρεπε να είναι, αλλά και από αυτό που θα μπορούσαμε να είχαμε κατακτήσει. Και τούτο δεν συμβαίνει τυχαία ή επειδή δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Γι' αυτό σ. φταίμε εμείς και κατά κύριο λόγο η ηγεσία του Κόμματος. Δεν φταίει το κίνημα και ο λαός που τάχα μου δεν καταλαβαίνει ή αδυνατεί να αντιληφθεί τη δράση και τις θέσεις του Κόμματός μας. Ούτε γιατί, όπως λένε οι Θέσεις, κυριαρχεί στον κόσμο η λογική της μοιρολατρίας, του φόβου και της μικρής συμμετοχής στο κίνημα. Φταίνε τα λάθη τα δικά μας στη στρατηγική και την τακτική του Κόμματος σε σχέση με το λαό και το κίνημα. Για να γίνω πιο κατανοητός θα κάνω αναφορά σε ιστορικές περιόδους δράσης του Κόμματος που τηρουμένων των αναλογιών και των ιδιαιτεροτήτων ίσως βοηθήσει να βγάλουμε σωστότερα συμπεράσματα. Δεκαετία του '80 - '90, αντιπαλεύοντας ένα ισχυρότατο δικομματισμό και ένα ΠΑΣΟΚ που σάρωνε τα πάντα. Το Κόμμα μας σ. όχι μόνο λύγισε αλλά με την πολιτική τακτική του, και το κύρος του και η επιρροή του αυξήθηκαν εντυπωσιακά. Θα πει κάποιος πως τότε υπήρχε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο που ασκούσε αίγλη και γοητεία. Ναι, σύντροφοι, ήταν και αυτό, αλλά σίγουρα δεν ήταν μόνο αυτό και δεν ήταν το καθοριστικό.

Την επόμενη δεκαετία '90 - '00 το κόμμα μας μόλις είχε βγει κυριολεκτικά τσακισμένο από τη μεγαλύτερη διάσπαση που πέρασε ποτέ και με το τεράστιο βάρος της ανατροπής του σοσιαλιστικού στρατοπέδου στην πλάτη του. Ομως, με συνεχή αταλάντευτο στοχοπροσηλωμένο αγώνα στο πλευρό του λαού και του κινήματος με πυξίδα την κοσμοθεωρία μας κατόρθωσε να γίνει σε μεγάλο βαθμό (παρά τα μικρά εκλογικά ποσοστά του στην αρχή) η δύναμη εκείνη που έπαιξε πραγματικά ένα ρόλο αξιοζήλευτο στο κίνημα κερδίζοντας με το σπαθί του κύρος και σεβασμό από το λαό, παρά το λυσσαλέο πόλεμο που δεχόταν από τους πολιτικούς αντιπάλους και τα αφεντικά τους.

Δεκαετία '10 - '20 που το Κόμμα, έχοντας μεγαλύτερη εμπειρία, μεγαλύτερη δύναμη και δρώντας σε συνθήκες πρωτοφανούς καπιταλιστικής κρίσης, που μας «διευκόλυνε» και ιδεολογικά και πολιτικά, ερχόμαστε στο τέλος της δεκαετίας και βλέπουμε τα αποτελέσματα που είναι σε όλους γνωστά.

Αν κάποιος λοιπόν σύντροφος κάνει σύγκριση των 3 δεκαετιών με όλους τους αντικειμενικούς και υπαρκτούς δείκτες που γνωρίζουμε και τηρουμένων των αναλογιών, μπορεί εύκολα νομίζω να συμφωνήσει με την αρχική μου εκτίμηση.

  • Δεύτερον, ανάδειξη στελεχών Θ.34: «Υστερούμε στην ανάδειξη, κυρίως σε επίπεδο ΚΟΒ και ΤΕ (...) λαϊκών ηγετών για κάθε ζήτημα». Πραγματικά σοβαρό και οξυμένο πρόβλημα αυτό της ανάδειξης στελεχών και καθιέρωσής τους στο χώρο τους σαν πραγματικοί λαϊκοί ηγέτες. Πέρα από τις όποιες θετικές εκτιμήσεις των Θέσεων για το θέμα νομίζω σ. πως το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ και σοβαρό. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως όταν κάτι επαναλαμβάνεται παύει να είναι τυχαίο. Και το πρόβλημα που υπάρχει στη δυσκολία της ανάδειξης στελεχών δεν είναι ότι δεν υπάρχουν σύντροφοι που μπορούν να αναδειχτούν στελέχη λαϊκοί τοπικοί ηγέτες, αλλά είναι λογική απόρροια της άποψης της ηγεσίας του Κόμματος για το θέμα αυτό. Κοντολογίς σ. πιστεύω πως το βασικό κριτήριο για την επιλογή των σ. για στελεχική δουλειά είναι πόσο «πιστός» και «αφοσιωμένος» είναι στην πολιτική του Κόμματος. Και αυτό ανεξάρτητα από τον πραγματικό βαθμό κατανόησης και αφομοίωσης των θέσεων αυτών, της μαχητικότητάς του, της ικανότητας διείσδυσης στις κινηματικές διαδικασίες, του χαρακτήρα του, την αποδοχή του από τον κόσμο κ.λπ. Από την άλλη μεριά, παλιά στελέχη (πολλά δυστυχώς) παραμένουν για πολλά μα πάρα πολλά χρόνια σε στελεχικές θέσεις, χωρίς κατά τη γνώμη μου να αποδεικνύουν την αξία τους. Σοβαρό αρνητικό στοιχείο θεωρώ επίσης ότι αρκετά στελέχη δεν έχουν δουλέψει ποτέ ή σχεδόν ποτέ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Με βάση τα παραπάνω, νομίζω είναι προφανές ότι με τη λογική αυτή για την ανάδειξη στελεχών είναι πιο πιθανή η εξέλιξή τους σε στελέχη γραφείων και όχι σε στελέχη πρωτοπόρους αγωνιστές στους λαϊκούς αγώνες.

Να σημειώσω σ. πως το πρόβλημα της ανάδειξης των στελεχών έχει διπλή ανάγνωση. Δηλαδή δεν αφορά μόνο τη δουλειά των στελεχών εκτός Κόμματος, στο κίνημα δηλαδή, αλλά και τη δουλειά μέσα στο Κόμμα που είναι εξίσου σοβαρή και πιο «επικίνδυνη», αν μου επιτρέπεται ο όρος. Ενα στέλεχος με τις αδυναμίες που προαναφέραμε, που αδυνατεί να παίξει το ρόλο του ηγέτη στο χώρο του, αλήθεια πώς μπορεί να γίνει ηγέτης στο Κόμμα; Ποια εμπειρία θα μεταφέρει στην ΚΟΒ; Πώς θα βοηθήσει την ΚΟΒ να εμβαθύνει και να αναπτύξει προβληματισμούς για τα προβλήματα που απασχολούν το χώρο δράσης της;

  • Θ.23: «Η ιδεολογικοπολιτική ενότητα στο Κόμμα είναι κατακτημένη σήμερα περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο, όμως δεν πρέπει να εφησυχάζουμε».

Μετά από αυτήν την εκτίμηση οι Θέσεις επισημαίνουν:

Στη Θ.28: «Το Κόμμα μας έχει προχωρήσει σε θεωρητικές - ιδεολογικές επεξεργασίες που δεν έχουν αφομοιωθεί από τα μέλη, ακόμα και από πολλά στελέχη...». Και παρακάτω: «Σε πολλά ζητήματα διατηρούμε ωραιοποιημένη αντίληψη η οποία συνυπάρχει με την άγνοια ή τη σύγχυση για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση κατά τον 20ό αιώνα».

Και Θ.29: «Υπάρχουν φαινόμενα μηχανιστικής και ανεπεξέργαστης γραμμής συσπείρωσης και εξειδίκευσης της στρατηγικής μας στις συνθήκες κάθε συγκεκριμένου χώρου».

Μελετώντας κάποιος τις θέσεις αυτές φαίνεται ξεκάθαρα ότι υπάρχει σύγχυση.

Γιατί δεν μπορεί από τη μία να έχουμε κατακτήσει τέτοιου επιπέδου ιδεολογικοπολιτική ενότητα και την ίδια στιγμή να έχουμε ελλείψεις και συγχύσεις τέτοιες και τόσες όπως οι ίδιες οι Θέσεις υποστηρίζουν.

Η ιδεολογικοπολιτική ενότητα στο Κόμμα είναι ένας σοβαρός πολιτικός στόχος του Κόμματος που προϋποθέτει βαθιά γνώση της κοσμοθεωρίας μας και των επιστημονικά προσδιορισμένων νόμων εξέλιξης της κοινωνίας. Σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με διοικητικά μέτρα π.χ. καταστατικό κ.λπ.


Κώστας Ξυλούρης
Κομματική Οργάνωση Βάσης Επισιτισμού Ηρακλείου Κρήτης του ΚΚΕ

Να σηκώσουμε τα μανίκια

Ονομάζομαι Καταφυγής Πάνος. Τα τελευταία 10 χρόνια κατοικώ μόνιμα στο Λαύριο. Το 1978 δέχτηκα την ύψιστη των τιμών. Το τιμημένο ΚΚΕ μου άνοιξε την αγκαλιά του και με δέχτηκε σαν μέλος του Κόμματος. Αγοράζω «Ριζοσπάστη» τουλάχιστον 12-15 φορές το μήνα. Τις υπόλοιπες από το διαδίκτυο. Θα μπορούσα να έχω συνεχή ενημέρωση από το διαδίκτυο, αλλά η ιεροτελεστία του να γυρίζεις σελίδα τη σελίδα είναι η μαγεία της ανάγνωσης. Εκτός όμως αυτού αγοράζοντας τον «Ριζοσπάστη» συμβάλλω στην οικονομική στήριξή του. Ανέφερα τον «Ριζοσπάστη» για να πω συγχαρητήρια στους συντρόφους που ασχολήθηκαν με τη συγγραφή των 3 κειμένων για τις θέσεις του Κόμματος, ενόψει του 21ου Συνεδρίου.

Τα 3 αυτά κείμενα αύξησαν κατά 50% τις γνώσεις μου για ένα σωρό θέματα. Ο τρόπος γραφής είναι απλός και κατανοητός.

Εμένα προσωπικά τα 3 κείμενα με κάλυψαν σε πολύ σημαντικό βαθμό οπότε η κριτική μου θα είναι στοχευμένη και σύντομη.

Αντικαθιστώ όμως τη λέξη κριτική με τη λέξη τοποθέτηση ή άποψη.

Λοιπόν, η άποψή μου, ξεκινώντας από το πρώτο κείμενο, είναι ότι από το κεφάλαιο 8 έως και το 39 που αναφέρουν αδυναμίες μελών του κόμματος, στελεχών μελών της ΚΕ, όπως επίσης και του ΠΓ δεν θα έπρεπε να δημοσιοποιηθούν. Θα έπρεπε να είναι εσωκομματική ενημέρωση. Θα γίνει όπλο παραπληροφόρησης αριστεριστών, εχθρών και «φίλων» του Κόμματος.

Ολόκληρο το 2ο κείμενο για τις θέσεις με καλύπτει 100%. Μου δίνει γνώση και εφόδια να περάσω πιο στοχευμένα τις θέσεις του Κόμματος. Επίσης αναλύουν οι σύντροφοι με απόλυτη σαφήνεια και με κείμενα κατανοητά ακόμα και για επιρροές με μόρφωση κάτω από τον μέσο όρο.

Θα σταθώ για λίγο στο κεφάλαιο Γ'

Θα το αναφέρω συνέχεια και συνέχεια πόσο απλά, κατανοητά και ακριβή είναι τα στοιχεία. Τώρα έρχομαι στο «ζουμί».

Στην αρχή της σελίδας 21: «πολλά κόμματα διατηρούν τον τίτλο "κομμουνιστικό", αλλά η ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική...». Για πληρέστερη ενημέρωση των μελών και των φίλων του Κόμματος μήπως θα έπρεπε να γίνει αναφορά ποια κόμματα είναι αυτά;

Οταν το Κόμμα κάνει μαζώξεις ΚΚ που είναι 70 - 80, ακόμα και 100 και κάνοντας ανάγνωση ένα προς ένα από αυτά τα ΚΚ διαπιστώνω ότι πολλά απ' αυτά δεν έχουν σχεδόν καθόλου δράση.

Πάλι σε αυτές τις μαζώξεις διαβάζω στον «Ριζοσπάστη» μόνο τις τοποθετήσεις του Κόμματος. Ουδέποτε τοποθέτηση άλλων ΚΚ, έστω και με «προβληματική» άποψη.

Τέλος, το τρίτο κείμενο για τις θέσεις του Κόμματος. Το Α' κεφάλαιο μια μικρή εγκυκλοπαίδεια, πολύ καλό εφόδιο για όλους μας. Οσες περισσότερες γνώσεις έχει ο καθένας μας, τόσο πιο εύκολα εκλαϊκεύουμε και διαδίδουμε τις θέσεις του Κόμματος.

Τα ίδια ισχύουν και για το Β' κεφάλαιο. Το κεφάλαιο Γ' είναι συγκλονιστικό. Το διάβασα 2 φορές.

Σύντροφοι και φίλοι του Κόμματος, δεν πρέπει να μας φέρει απελπισία. Πρέπει να μας οργίσει, να μας πεισμώσει. Καλούμαστε όλοι να «σηκώσουμε τα μανίκια». Ο καθένας από εμάς με τα εφόδια που μας έχει δώσει το Κόμμα να πολεμήσουμε για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού - εργατικού κινήματος και όχι μόνο.

Τέλος, τα κεφάλαια Δ, Ε και Στ επίσης του 3ου κειμένου με καλύπτουν πλήρως. Είναι σαφή, βάζουν προβληματισμούς και προτρέπουν στη λύση τους.

ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ΤΟΥ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ 21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΚΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΜΑΧΗ ΣΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ


Πάνος Καταφυγής

Κάποιες σκέψεις

«Παιδί του κόσμου», τρέχεις, γελάς, ερωτεύεσαι.

Σταματάς... Περιπαίζεις τον χρόνο... Με νάζια μικρέ μου αλήτη χάνεσαι... Και γυρνάς... Σοβαρός... Γερασμένος. Κι όλο για δύναμη προσφέρεσαι... Στη ζωή... Τη μικρή σου θυσία! Μεγάλη φλέβα, που ανασαίνει αδύναμη, ο καημός, ο αγώνας, το δίκιο... Παλαμιάζεις τον χρόνο, να βαστήξει τον χτύπο... Της Πορείας ξέρεις τον δρόμο! Νεολαίε! Μικρέ μου ατίθασε! Πουλί, που σε ζέστανα καμπόσο, στα φτερά σου με πήρες αγόρι μου, στα χαλάσματα πήγαμε, ξαποστάσαμε μόνο... Χωριστήκαμε, «ραντεβού - μου φωνάζεις - στα μνήματα!».

Ξεκινήσαμε πάλι τον Δρόμο! Κοιμάσαι απόψε, ξυπνάς μες στα κλάματα... Παιχνιδίζει η ζωή... Μπουσουλάς και αρχίζεις να στέκεσαι... Και να το κύμα που υψώνεται...

...κι όλο σου κρύβομαι, κι όλο γλυκά φοβάμαι... της αστραπής τον αιμάτινο ήχο...

Αχ! Σου μαθαίνω 'γω, τα χεραλάκια, τούτα δω τα ποδαλάκια και τη μύτη...

Μου μαθαίνεις γαλήνια, μες στα γέλια, με φωνούλες και φθόγγους,

μιας πανάρχαιας γλώσσας, μητρικής,

το τραγούδι... «Κόσμε ευτυχισμένε! Κόσμε Επαναστάτη! Θα γίνω γιος σου!».

Το αντιπάλεμα του αστικού ψέματος της ιστορικής α-συνέχειας μέσα από το δήθεν «χάσμα των γενεών», το φιλί στον γέροντα κι ανήμπορο γονιό, μαζί κι η αγκαλιά στο νέο βλαστάρι της ζωής, το χνάρι στο μέλλον, ο ζωηφόρος μύθος της αντιπελαργίας και το πάντα κλεισμένο ραντεβού στα νάματα της μνημοσύνης κάπου εκεί, στο Μεζούρλο, που το αίμα φωνάζει ακόμα... Αγαπητοί σύντροφοι, τούτο το γράμμα στον προσυνεδριακό διάλογο έχει θέμα του την παιδική ηλικία, κι ας ξεκινά κάπως ασυνήθιστα. Εξάλλου, κάθε συλλαλητήριο, κάθε δράση, απ' τις πιο μικρές ως τις πιο μεγάλες, στον χώρο ευθύνης μας και γενικότερα, προϋποθέτει και επιβεβαιώνει συνάμα πως εκεί, στον αγώνα, οι κομμουνιστές βρίσκουν τον «μεγάλο» τους εαυτό, με οποιοδήποτε τίμημα, παλεύοντας στο παρόν με τη συνείδηση να δείχνει τον δρόμο για αυτό που δεν υπάρχει ακόμα. Με το 'να πόδι εδώ και τ' άλλο στο μέλλον, λοιπόν, να πώς τα στοιχεία της «τέχνης» χαρακτηρίζουν την κάθε δράση και ανάγεται σε τέτοια μέσα απ' την προσπάθεια και την προσδοκία να φτάσει η εργατική τάξη στο επίπεδο του ιστορικού υποκειμένου, ως ποιητής της ζωής της, επιχειρώντας στο πεδίο της Τέχνης της ζωής, της πάλης των τάξεων, σ' όλα τα μετερίζια και βέβαια και στο ιδεολογικό.

Τα μέλη του Κόμματος, μέσα από πολύμορφες διαδικασίες, προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στην καταιγιστική επίθεση του συστήματος, που στον ιδεολογικό τομέα αναπαράγει τον από κεκτημένης ταχύτητας τρόπο σκέψης, εγκαθιστώντας «νοοτροπία». Το προσωπικό μας κατάχτημα είναι πως τα ερεθίσματα, η πληροφορία, η εμπειρία, η μόρφωση με την ευρύτατη έννοια πήρε ακριβώς τη θέση που της αντιστοιχεί επαναστατικά, δηλαδή μοχλός αλλαγής της προσωπικότητας, με τη δημιουργία συνείδησης και δη ταξικής, παίρνοντας το κομμάτι της νοοτροπίας που ξεριζώθηκε. Τούτο είναι επισφαλές όταν για διάφορους λόγους δεν αναπτύσσεται συνεχής αγώνας, «ίδιες δυνάμεις» στο ιδεολογικό πεδίο, έτσι ώστε να διευρύνεται η συνείδηση και να συρρικνώνεται αντίστοιχα η νοοτροπία, σ' ένα περιβάλλον καπιταλιστικό, κατ' εξοχήν εχθρικό σε τέτοια προσπάθεια. Η προσέγγιση του Κόμματος στο θέμα του πρώτου κειμένου αποτελεί οδηγό, ανάδειξη της αναγκαιότητας και έκκληση μαζί για επείγοντα μέτρα κάλυψης, ίσως μάλιστα να γίνεται με διαφορά φάσης, με μια αργοπορία που πρέπει να ξεπεραστεί. Ο ιδεολογικός «συγχρονισμός» και το ανέβασμα της θεωρητικής κατανόησης σε όλο τον κομματικό κορμό είναι εχέγγυο της ορθότητας της πάλης μας, χωρίς όσο γίνεται παρεκκλίσεις που πληρώθηκαν ακριβά στο ντόπιο και διεθνές κίνημα. Είναι ταυτόχρονα και παράμετρος αναγκαία για την πραγματική τήρηση των αρχών του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, και εκ των ων ουκ άνευ στοιχείο περιφρούρησης του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος. Ετσι, θα συνεχίσει να είναι σημαντική η συμμετοχή μας στις ΚΟΒ μα και θα μπορούμε να παρεμβαίνουμε σωστά στον κοινωνικό - εργασιακό χώρο ευθύνης μας. Παράλληλα, κοιτάμε μπροστά, φροντίζουμε για τη σκυτάλη και τις παρακαταθήκες που θα αφήσουμε. Πρέπει όμως ταυτόχρονα να πάρουμε υπόψη μας πως αναφύεται μια γενιά που δέχεται ολόπλευρη επίθεση, συστηματική και συντονισμένη, και αυτό πρέπει εξίσου να μας ανησυχεί. Η αλλοτρίωση των νέων ανθρώπων γίνεται μεθοδικά και ανελέητα στη φάση της δημιουργίας του σκληρού πυρήνα της προσωπικότητας, σε εκείνη ακριβώς που αντιστοιχεί στην εκπαίδευση της πρώτης βαθμίδας. Δεν αντιληφθήκαμε ακόμη την έκταση, την ένταση και τη σοβαρότητα αυτής της γενιτσαρικής διαδικασίας, σύντροφοι, σε βάρος της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, αν και δεν λείπουν οι επεξεργασίες που έως έναν βαθμό την αναδεικνύουν. 'Η, για την ακρίβεια, δεν ευθυγραμμιστήκαμε πρακτικά στον αγώνα της προστασίας της παιδικής ηλικίας σε σχέση με τη θεωρητική μας δουλειά σ' αυτό το μέτωπο. Το «κόκκινο Αερόστατο» και οι ομάδες μικρότερων ηλικιών είναι βέβαια μια σοβαρή απάντηση, η οποία όμως πρέπει να ιδωθεί ως σωστός χειρισμός στο έδαφος μιας λαθεμένης πρακτικής διάλυσης των «νέων πρωτοπόρων». Η ζωή όμως δείχνει τον δρόμο και εμείς σωστά τοποθετούμαστε, το θέμα είναι πόσο γρήγορα, μια και το timing είναι το ζητούμενο. Η δουλειά της ΚΕ για την αντιμετώπιση της συστημικής τακτικής και στρατηγικής στην παιδική ηλικία έχει να κάνει με το σοβαρότατο θέμα του γονεϊκού «κινήματος», και προτείνω να αποφασιστεί στο Συνέδριο πανελλαδικής κλίμακας κομματική διαδικασία με αντίστοιχο θέμα και απόφαση χάραξης κατευθυντήριων γραμμών δράσης. Και μιλώ για τέτοια διαδικασία, γιατί τα αποτελέσματα θα φέρουν αναγκαστικά στο προσκήνιο την αναβάθμιση των εδαφικών Οργανώσεων, για να εκπληρώσουν και οργανωτικό ρόλο στον χώρο τους και στον τομέα του γονεϊκού και των εξελίξεων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Είναι δύσκολοι συνδυασμοί και θέλουν επαγρύπνηση και συνεχές μέτρημα αποτελεσμάτων, γιατί έχει να κάνει με μια περιορισμένη πλην αναγκαία μερική αναδιάταξη των έτσι κι αλλιώς όχι μεγάλων δυνάμεών μας. Κλείνοντας, ζητώ να σταθούμε με απόλυτη προσοχή στο θέμα της ταξικής παράταξης στο «γονεϊκό», μιλώ για την άγνωστη στους περισσότερους γονείς, κομματικούς και οπαδούς, «Δημοκρατική Ενότητα Γονέων».

Σύντροφοι! Εχουμε ασφαλισμένο ένα όπλο του κινήματος, στην καλύτερη περίπτωση δεν αξιοποιούμε τις δυνατότητές του. Μπορεί μετά την κάθοδο σε ενιαίο ψηφοδέλτιο στους Συλλόγους Γονέων να εμφανίζεται δευτεροβάθμια και πάνω και να δίνει αποτελέσματα σε μια σειρά Ενώσεις Γονέων, Ομοσπονδίες, μέχρι και Συνομοσπονδία. Ομως στο πρωτοβάθμιο επίπεδο η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική! Πριν πάμε να απαντήσουμε στο ανορθόδοξο αυτό, πρέπει ήδη να έχουν γίνει κεντρικά οι επιλογές και οι στοχεύσεις. Τι θέλουμε; Τι συμφέρει στο κίνημα που ζητάμε ενιαιότητα και αλληλοτροφοδότηση των μερών του; Δεν υπάρχει αστός πολιτευτής που να μην «εχρημάτισε» στη διοίκηση Συλλόγου Γονέων. Δεν μπορεί απρόσκοπτα η κολοσσιαία επιχείρηση του αστικού κράτους στον εξανδραποδισμό εν τέλει της νέας γενιάς να προχωρά με εμπόδια διάσπαρτα και γενικευμένα σε κάθε σχολείο, σε κάθε δήμο της επικράτειας. Ας δώσουμε το αναγκαίο εργαλείο στον κάθε προοδευτικό γονιό που σε δυσμενές περιβάλλον ψάχνει τρόπο. Ισως τότε η διαπάλη στον τομέα αυτό γίνει πολύ σκληρή και όλες οι εφεδρείες του συστήματος πέσουν καταπάνω. Μπορεί τότε να χάσουμε τη δύναμή μας στη δευτεροβάθμια και πάνω εκπροσώπηση, αλλά ήδη θα έχουμε κάνει τις επιλογές μας, με «Δημοκρατική Ενότητα Γονέων» εμφανή και σταθερή παντού, καταλύτη και πολλαπλασιαστή της πιο συντονισμένης δράσης, εκπαιδευτικού, μαθητικού κινήματος, σε διαρκές feedback με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και τα σωματεία.

Καλή επιτυχία στο Συνέδριο του Κόμματός μας!


Κώστας Παπαστεργίου
ΚΟΒ Λαγκαδά του ΚΚΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ