Πέμπτη 2 Ιούνη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

  • Κέντρα Υγείας - Ιατρεία ΠΕΔΥ: «Αποδεκατισμένα» από προσωπικό, εξοπλισμό και υγειονομικό υλικό. Αποκαλυπτικά παραδείγματα από νομούς της Β. Ελλάδας.
  • Πρώην ΒΦΛ: Οι εξελίξεις επιβάλλουν να πάρουν πάνω τους οι εργαζόμενοι την οργάνωση του αγώνα.
  • ΟΓΕ: Με μεγάλη εκδήλωση τίμησε τα 40 χρόνια αγώνα για τη γυναικεία ισοτιμία.
  • Ιστορικό: Η πολυήμερη απεργία στη ΔΕΗ το 1988 - Η «ναυμαχία της Σφηκιάς».
ΚΕΝΤΡΑ ΥΓΕΙΑΣ - ΙΑΤΡΕΙΑ ΠΕΔΥ
«Αποδεκατισμένα» από προσωπικό, εξοπλισμό και υγειονομικό υλικό

Στοιχεία και παραδείγματα από τη Βόρεια Ελλάδα δείχνουν τη διαλυτική κατάσταση στην ΠΦΥ, η οποία οξύνεται

Από κινητοποίηση Λαϊκών Επιτροπών της Αττικής για την Υγεία
Από κινητοποίηση Λαϊκών Επιτροπών της Αττικής για την Υγεία
Διαλυτική είναι η κατάσταση στα Κέντρα Υγείας (ΚΥ) και τα ιατρεία Πρωτοβάθμιου Εθνικού Δικτύου Υγείας (ΠΕΔΥ) στη Βόρεια Ελλάδα, αντανακλώντας τη γενικότερη κατάσταση που υπάρχει σε όλη την Ελλάδα.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν σχεδιάζει μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να στελεχωθούν πλήρως οι δημόσιες Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) - που κι αυτές ανεπαρκείς είναι σε σχέση με τις αυξημένες σύγχρονες ανάγκες -, αλλά αντίθετα, σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο για την ΠΦΥ: Θα γίνουν περαιτέρω συγχωνεύσεις δομών, θα συνεχιστούν οι μετακινήσεις προσωπικού από Μονάδα σε Μονάδα κι από πόλη σε πόλη, το κράτος δεν θα δαπανήσει χρήματα για ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, «ενεργός» θα είναι ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης, των Κοινωνικών Ιατρείων, των ΜΚΟ και των εθελοντών, με νέα υποβάθμιση και διασπορά υπηρεσιών, νέα οικονομικά βάρη για το λαό.

Αποκαλυπτική είναι η περίπτωση του Ιατρείου ΠΕΔΥ Καλαμαριάς, όπου η 4η Υγειονομική Περιφέρεια ζητά από τον Δήμο Καλαμαριάς να αναλάβει την πληρωμή του ενοικίου, αλλιώς θα κλείσει. Αυτό, άλλωστε, προβλέπεται και στο «παράλληλο πρόγραμμα» της κυβέρνησης: Η Τοπική Διοίκηση ...«δύναται» να συνεισφέρει στις λειτουργικές ανάγκες των Μονάδων Υγείας. Φυσικά, το κόστος θα μετακυλίεται στους δημότες, με αύξηση δημοτικής φορολογίας ή και με άμεσες πληρωμές, ενώ θα υπάρξει και διαφοροποίηση των υπηρεσιών, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του κάθε δήμου.

Στοιχεία Βόρειας Ελλάδας

Το Φλεβάρη του 2014 έκλεισαν τα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ, μετατράπηκαν σε ιατρεία ΠΕΔΥ και οι γιατροί είτε επέλεξαν τον ιδιωτικό τομέα και απολύθηκαν από το ΕΣΥ, είτε παρέμειναν να υπηρετούν στα ΠΕΔΥ. Σήμερα, στα ιατρεία ΠΕΔΥ στην επαρχία έχει μείνει το 10% - 15% του προσωπικού. Στην Αθήνα έχει μείνει το 50% - 60% του προσωπικού, ενώ το 2016 λειτουργούν ή μισολειτουργούν συνολικά 220 πολυϊατρεία και εργαστήρια, σε σχέση με τα 350 το 2014, που κι αυτά ήταν ανεπαρκή. Ενδεικτικά, σε 23 νομούς της χώρας δεν υπάρχει παιδίατρος στο ΠΕΔΥ, ούτε καν συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ, όπως και γιατροί άλλων ειδικοτήτων.

Σύμφωνα με στοιχεία του Συλλόγου Επιστημονικού - Υγειονομικού Προσωπικού ΠΕΔΥ Β. Ελλάδας (ΣΕΥΠ ΠΕΔΥ): Στα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ του νομού Θεσσαλονίκης, προτού κλείσουν το Φλεβάρη του 2014, υπηρετούσαν μόλις 495 γιατροί για εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους. Σήμερα, στα ΠΕΔΥ, για το σύνολο των πάνω από 1 εκατ. κατοίκων - ασφαλισμένων κι ανασφάλιστων - έχουν απομείνει 264 γιατροί (226 μόνιμοι και 38 επικουρικοί)! Ενδεικτικά, όλος ο νομός έχει 33 παθολόγους, 27 παιδίατρους, 13 καρδιολόγους...

Ιδια και χειρότερη είναι η υποστελέχωση των δημόσιων Μονάδων ΠΦΥ και σε άλλους νομούς της Βόρειας Ελλάδας. Ενδεικτικά: Στο νομό Γρεβενών υπηρετούν 3 γιατροί (2 και 1 επικουρικός) στο ΠΕΔΥ. Μάλιστα, το κτίριο του πρώην ΕΟΠΥΥ ξενοικιάστηκε για ...εξοικονόμηση - δηλαδή περικοπή - δαπανών και οι γιατροί έχουν μεταφερθεί σε χώρο του νοσοκομείου. Το μόνο που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν είναι συνταγογράφηση.

Στο νομό Ημαθίας έχουν απομείνει 11 γιατροί (8 και 3 επικουρικοί), ενώ δεν υπάρχει καθόλου καρδιολόγος, χειρουργός, ενδοκρινολόγος. Στο νομό Κιλκίς από τους 15 γιατρούς οι 3 υπηρετούν στο νοσοκομείο, ενώ δεν υπάρχει παιδίατρος σε όλο το νομό. Στο νομό Πιερίας υπηρετούν μόλις 10 γιατροί και απουσιάζουν εντελώς οι ειδικότητες του παιδιάτρου, του καρδιολόγου, του δερματολόγου, του ενδοκρινολόγου. Στο νομό Ξάνθης έχουν απομείνει στο ΠΕΔΥ 4 γιατροί (2 και 2 επικουρικοί)...

Μπροστά σε αυτή την τραγωδία για τους εργαζόμενους και το λαό, η κυβέρνηση βρίσκει το θράσος να διαφημίσει πως «τους τελευταίους μήνες έχουν διοριστεί συνολικά στην ΠΦΥ (Κέντρα Υγείας και ΠΕΔΥ) 104 γιατροί όλων των ειδικοτήτων» κι αυτοί επικουρικοί, δηλαδή ορισμένου χρόνου... Παράλληλα, οι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ ιδιώτες γιατροί είναι πανελλαδικά 5.000.

Αυτή η παραπέρα συρρίκνωση των δημόσιων Μονάδων της ήδη ανύπαρκτης ΠΦΥ έχει σαν αποτέλεσμα να αναγκάζονται σε όλο και περισσότερες πληρωμές οι λαϊκές οικογένειες για την κάλυψη των αναγκών τους στην πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση. Το κυβερνητικό σχέδιο για την ΠΦΥ είναι αντιλαϊκό, διατηρεί κι επιδεινώνει την υπάρχουσα κατάσταση, ακριβώς γιατί ξεκινά από την ίδια αφετηρία: Επιδιώκει να μειωθούν παραπέρα οι κρατικές και ασφαλιστικές δαπάνες για την ανάπτυξη, στελέχωση και τις παροχές των δημόσιων Μονάδων ΠΦΥ.

Μαραθώνιες διαδρομές για γιατρούς κι ασθενείς

Να μια ακόμη ...φιλολαϊκή διάταξη του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος» (ν. 4368/2016): Οι γιατροί του ΕΣΥ θα αποσπούνται σε νοσοκομεία, ΚΥ, περιφερειακά ιατρεία, πολυϊατρεία ΠΕΔΥ της ίδιας ή άλλης Υγειονομικής Περιφέρειας, για να καλύψουν κενά σε προσωπικό, δημιουργώντας νέα κενά...

Γιατροί τρέχουν γύρω - γύρω από Μονάδα σε Μονάδα, διανύοντας δεκάδες χιλιόμετρα τη μέρα. Ενδεικτικά, στο νομό Πέλλας όλοι πλέον οι γιατροί των ΚΥ και του ΠΕΔΥ εφημερεύουν στα νοσοκομεία Εδεσσας και Γιαννιτσών, για να καλύψουν εκεί ορισμένα από τα τεράστια κενά. Μάλιστα, τα δύο νοσοκομεία είναι σε πορεία συγχώνευσης και στον προηγούμενο διοικητή ασκήθηκε αυστηρή κριτική από το υπουργείο Υγείας, γιατί επί των ημερών του δεν προχώρησε και η φυσική συγχώνευσή τους (η διοικητική έχει γίνει). Επίσης, οι γιατροί αποσπούνται και σε άλλες δομές της ΠΦΥ. Υπάρχουν γιατροί που μένουν στη Θεσσαλονίκη και διανύουν πάνω από 100 χλμ. τη μέρα για να πάνε σε δύο ΚΥ...

Αλλά και για τους ασθενείς τέτοια υποτυπώδη μπαλώματα δεν αποτελούν ούτε «ασπιρίνη στον καρκίνο», πολύ περισσότερο δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους για δωρεάν επισκέψεις σε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, την ώρα που τον έχουν ανάγκη. Π.χ. ο μοναδικός παιδίατρος του ΚΥ Κρύας Βρύσης εδώ και ενάμιση χρόνο, εκτός από εφημερίες στο νοσοκομείο, έχει αποσπαστεί και στο πολυϊατρείο ΠΕΔΥ Γιαννιτσών. Για τους περίπου 70.000 κατοίκους του νομού - ανάμεσά τους και χιλιάδες παιδιά - το ΠΕΔΥ έχει παιδίατρο 4 μέρες το μήνα και το ΚΥ Κρύας Βρύσης 5 μέρες το μήνα! Απογεύματα και βράδια δεν υπάρχει ποτέ παιδίατρος στις δύο αυτές δημόσιες Μονάδες Υγείας.

Υπάρχουν μέρες που ο παιδίατρος βλέπει 50 - 60 παιδιά, ενώ η επίσκεψη στο ΠΕΔΥ προβλέπεται να είναι 10λεπτη, όταν χρειάζονται 20 λεπτά το λιγότερο, όπως λένε γιατροί. Επίσης, λόγω έλλειψης παιδιάτρων, τα υγιή παιδιά, βρέφη, νεογνά περιμένουν για εξέταση στην ίδια αίθουσα αναμονής με τα άρρωστα παιδιά και εκτίθενται σε λοιμώξεις, ενώ υπάρχει χώρος για ξεχωριστή αναμονή.

Στο νομό Δράμας έχουν απομείνει μόλις 7 γιατροί (6 και 1 επικουρικός) στα ιατρεία ΠΕΔΥ (από 37 πριν στα ιατρεία ΕΟΠΥΥ). Χαρακτηριστικά, στο ΚΥ Παρανεστίου - εκτός από τους κατοίκους υπάρχουν πολλές ξενοδοχειακές μονάδες, εργαζόμενοι στα φράγματα της ΔΕΗ και στην υλοτομία, ένα κέντρο μεταναστών - δεν υπάρχει ακτινολόγος και οι κάτοικοι αναγκάζονται να μετακινηθούν για μια ακτινογραφία 40 χλμ. στο νοσοκομείο Δράμας με δικά τους μέσα, γιατί δεν υπάρχουν και οδηγοί ασθενοφόρου. Επίσης, παιδίατρος πηγαίνει βδομάδα παρά βδομάδα. Δεν έχει κανέναν διοικητικό υπάλληλο και αυτή η δουλειά γίνεται από τις νοσηλεύτριες.

Εικόνες διάλυσης

Είναι συνηθισμένη, πλέον, εικόνα στα ΚΥ και τα ΠΕΔΥ η νοσηλεύτρια με μια σφουγγαρίστρα στο χέρι, η καθαρίστρια με ένα τηλέφωνο στο χέρι, ο γιατρός να παρέχει διοικητικές υπηρεσίες...

Για παράδειγμα, στο ΚΥ Κρύας Βρύσης δεν υπάρχουν διοικητικοί υπάλληλοι, έχουν μετακινηθεί στα νοσοκομεία Γιαννιτσών και «Αγιος Παύλος» Θεσσαλονίκης. Οι υγειονομικοί διεκπεραιώνουν διοικητικές αρμοδιότητες σε βάρος του ιατρικού και νοσηλευτικού τους έργου. Σε ένα κτίριο 1.000 τ.μ., με 200 - 250 ασθενείς καθημερινά, η καθαρίστρια πηγαίνει λίγες ώρες τη βδομάδα, έτσι οι εργαζόμενοι πιάνουν το σφουγγαρόπανο και προσπαθούν όπως - όπως να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Το τηλεφωνικό κέντρο είναι υποστελεχωμένο, οπότε νοσηλευτές, κοινωνική λειτουργός, μαίες και επισκέπτριες υγείας αφήνουν τη θέση τους κι εκτελούν εκ περιτροπής χρέη τηλεφωνητή.

Πέρα από την έλλειψη γιατρών και νοσηλευτών, πέρα από το γεγονός ότι στο ΚΥ γίνονται μόνο ορισμένες από τις βασικές αιματολογικές εξετάσεις και δεν υπάρχει ακτινολόγος, δεν υπάρχουν και βασικά υλικά. Οι εργαζόμενοι είτε ζητούν από τα γύρω νοσοκομεία - όπου κι εκεί δίνονται με το σταγονόμετρο - είτε αγοράζουν οι ίδιοι καθαριστικά, αντισηπτικά, σύριγγες, γάζες, οινόπνευμα...

Η διέξοδος που συμφέρει το λαό

Μπροστά στην επίθεση της εργοδοσίας, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να απομονώσουν τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές και να πάρουν στα δικά τους χέρια την οργάνωση του αγώνα για την απόκρουση των ατομικών συμβάσεων, των απολύσεων, των μειώσεων στους μισθούς. Να διεκδικήσουν μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα την ανάκτηση των απωλειών που είχαν τα προηγούμενα χρόνια, να αθροίσουν τη δύναμη και τη φωνή τους στο ταξικό ρεύμα στο κίνημα, που παλεύει για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Παράλληλα, χρειάζεται να βγουν συμπεράσματα από την πορεία της Βιομηχανίας Λιπασμάτων στη χώρα μας, που διαθέτει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες στον αγροτικό τομέα και άρα έχει ανάγκη από την παραγωγή λιπασμάτων φτηνών και σε επάρκεια, σε βιομηχανικές μονάδες που θα διασφαλίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, την πλήρη και σταθερή εργασία.

Οι εξελίξεις επαληθεύουν την αναγκαιότητα της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ για τη δημιουργία Ενιαίου Δημόσιου Φορέα Λιπασματοβιομηχανίας, στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας και οικονομίας, όπου η οργάνωση της παραγωγής θα γίνεται με γνώμονα την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.

Ο Φορέας αυτός θα υπάγεται στον κεντρικό σχεδιασμό και θα είναι υπεύθυνος για την έρευνα (τι μπορεί να παράγεται σε κάθε αγροτική περιοχή για τις διατροφικές ανάγκες του λαού, τι λίπασμα, φυτοφάρμακα, σπόροι, εφόδια χρειάζονται), τον σχεδιασμό της παραγωγής (με κεντρικό πανεθνικό επιστημονικό σχεδιασμό να παράγεται λίπασμα όλο το χρόνο), τη συσκευασία (που να εγγυάται την καλή ασφάλεια του λιπάσματος), τη διακίνηση, την εμπορία και τη διάθεση.

Ετσι θα υπάρχουν φθηνά και καλής ποιότητας λιπάσματα, που είναι τα αναγκαία εφόδια για την αγροτική παραγωγή. Ετσι θα έχει ο εργαζόμενος λαός, φθηνά και καλής ποιότητας αγροτικά προϊόντα, που θα καλύπτουν τις διατροφικές ανάγκες του.

ΠΡΩΗΝ «ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΦΩΣΦΟΡΙΚΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ»
Οι εξελίξεις επιβάλλουν να πάρουν πάνω τους οι εργαζόμενοι την οργάνωση του αγώνα

Μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της Βιομηχανίας, μέχρι τη σημερινή κλιμάκωση της εργοδοτικής επίθεσης

Εγκαταστάσεις της ELFE (πρώην ΒΦΛ) στην Καβάλα
Εγκαταστάσεις της ELFE (πρώην ΒΦΛ) στην Καβάλα
Αντιμέτωποι με την κλιμακούμενη επίθεσης της εργοδοσίας, αλλά και τις παγίδες που στήνουν εν χορώ οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού συνδικαλισμού, βρίσκονται οι περίπου 300 εργαζόμενοι της ELFE (πρώην «Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων»), του ομίλου Λαυρεντιάδη, στην Καβάλα.

Οι πιέσεις και οι εκβιασμοί για την υπογραφή ατομικών συμβάσεων με μειωμένο μισθό, κατάργηση δικαιωμάτων και επιδομάτων, οι εκδικητικές αλλαγές σε πόστα για τους εργαζόμενους που δεν υπογράφουν, οι προτάσεις για «εθελούσια» έξοδο βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Οι εξελίξεις αυτές είναι παράγωγα της πολιτικής που χτυπάει τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς, για να κάνει φθηνότερη την εργατική δύναμη. Σχετίζονται επίσης με τις εξελίξεις στην αγροτική παραγωγή, καθώς λόγω της ΚΑΠ συρρικνώθηκε ο αγροτικός πληθυσμός και, βέβαια, το αγροτικό εισόδημα.

Τα τελευταία χρόνια, η ετήσια παραγωγή λιπασμάτων βρίσκεται στα επίπεδα των 700.000 τόνων, από 2.000.000 και πλέον τόνους παλιότερα. Το 2014, το 98% των λιπασμάτων που χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες της αγροτικής παραγωγής ήταν εισαγόμενο, ενώ την τελευταία μόνο 20ετία χάθηκαν περισσότερες από 4.000 θέσεις εργασίας σ' αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας.

Ενδεικτικά, η ΑΕΒΑΛ, που λειτουργούσε στην Πτολεμαΐδα και το 1990 απασχολούσε 1.000 άτομα, έκλεισε οριστικά το 1998. Η «Λιπάσματα Δραπετσώνας ΑΕ», που αργότερα τη διαδέχτηκε η «Συνεταιριστικά Λιπάσματα ΑΕ», έκλεισε οριστικά το 1999, πετώντας στο δρόμο περίπου 700 εργαζόμενους.

Επιταχύνθηκε η συγκέντρωση στον κλάδο

Η πορεία συγκέντρωσης στον κλάδο συνεχίστηκε το 2000, με τη συγχώνευση των δύο πιο σημαντικών βιομηχανιών του χώρου, της «Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων» (Καβάλα) και των «Χημικών Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος ΑΒΕΕ» (Θεσσαλονίκη).

Στη νέα επιχείρηση, που διατήρησε την ονομασία ΒΦΛ, τον έλεγχο είχαν η Εθνική Τράπεζα με ποσοστό 24,23%, η Εμπορική Τράπεζα με ποσοστό 40,72%, η Alpha Τράπεζα με 18,3% και μικρότερα ποσοστά κατείχαν εταιρείες γαλλικών συμφερόντων.

Τότε απασχολούνταν περίπου 1.400 άτομα. Μέσα σε μια πενταετία ο αριθμός των εργαζομένων μειώθηκε περίπου κατά 300 - 400 άτομα, κυρίως μέσα από «οικειοθελείς» αποχωρήσεις, συνταξιοδοτήσεις κ.λπ. Στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης απασχολούνταν 430 άτομα μόνιμο προσωπικό (200 υπαλληλικό και 230 εργατοτεχνίτες) και 180 εργαζόμενοι που δούλευαν επί χρόνια στην εταιρεία, μέσω εργολάβων. Στο εργοστάσιο της Καβάλας απασχολούνταν 620 εργαζόμενοι.

Το 2006, οι μέτοχοι της ΒΦΛ αποφάσισαν να κλείσουν το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης και να πετάξουν στο δρόμο τους περίπου 600 εργαζόμενους, στο πλαίσιο της υλοποίησης σχεδίου για την «παραγωγική αναδιάρθρωση της επιχείρησης, με σκοπό την οικονομική εξυγίανσή της και την επαναφορά της στην κερδοφορία».

Το Σεπτέμβρη του 2009, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ ανακοίνωσε την πώληση της ΒΦΛ στον Λαυρεντιάδη. Το 2010, η εταιρεία εντάχθηκε στον όμιλο ως ELFE. Από το 2011, το εργοστάσιο της Καβάλας κάνει ρεκόρ παραγωγής και πωλήσεων, αλλά οι εργαζόμενοι βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρο της εργοδοσίας.

Για να συμπιέσει κι άλλο το κόστος παραγωγής, ο καινούργιος ιδιοκτήτης προχώρησε στη σύσταση νέας εταιρείας, της «ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ» (Ελληνικά Αγροτικά Λιπάσματα), η οποία υπέγραψε σύμβαση με την ΕLFE για να εμπορεύεται τα λιπάσματα και να διαχειρίζεται τις μονάδες νιτρικών, θειικού οξέος και αμμωνίας. Εξι μήνες μετά, δημιουργήθηκε η PFIC, η οποία ανέλαβε τις υπόλοιπες μονάδες του εργοστασίου (συνθετικών λιπασμάτων, φωσφορικού οξέος, κ.λπ.), αφήνοντας επί της ουσίας χωρίς αντικείμενο την ELFE.

Οι τελευταίες εξελίξεις

Η εργοδοτική επιθετικότητα στην ELFE κλιμακωνόταν βήμα βήμα, με την ανοχή ή και τη στήριξη της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στο σωματείο: Αρχικά, εκφράστηκε με τη μείωση του «εργασιακού κόστους» κατά 5 εκατ. ευρώ. όπως προέβλεπε η επιχειρησιακή ΣΣΕ (οργανισμός) που συνυπέγραψε το σωματείο το 2013, στο όνομα τού να παραμείνει ανταγωνιστική η επιχείρηση. Μετά, με τους εργολαβικούς που περνούσαν από τη μία εργολαβική εταιρεία στην άλλη και κάθε φορά έχαναν μισθούς και δικαιώματα.

Η επίθεση πέρασε στη συνέχεια στους ανειδίκευτους και τους χειριστές μηχανημάτων - κλαρκ, φορτωτών κ.λπ. - και ακολούθως στους μόνιμους, που κατέληξαν «δανεικοί», καθώς λίγο πριν από τη λήξη της μετενέργειας της σύμβασης, η ELFE προχώρησε στο δανεισμό όλων των εργαζομένων με σύμβαση αορίστου χρόνου στις «καινούργιες» εταιρείες που ελέγχει ο όμιλος Λαυρεντιάδη (ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ - PFIC).

Με τη λήξη της μετενέργειας, στις αρχές του 2016 ξεκίνησε η προσπάθεια επιβολής ατομικών συμβάσεων, με μειώσεις μισθών έως και 40%. Στο μεταξύ, η κυβέρνηση αποφάσισε να απαλλάξει τη βιομηχανία από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο, με το πρόσχημα ότι αυτό χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη, εξέλιξη που παρουσιάστηκε από κυβέρνηση - εργοδοσία - διοίκηση σωματείου ως θετική για τα συμφέροντα των εργαζομένων, καθώς υποτίθεται πως θα στερούσε ένα επιχείρημα από την εργοδοσία για την επίθεση που έχει εξαπολύσει.

Ομως, η εργοδοσία συνέχισε και πρότεινε «εθελούσια» έξοδο για όλους τους εργαζόμενους και επαναπρόσληψη στις νέες εταιρείες με ατομικές συμβάσεις διάρκειας 14 μηνών!

Η κυβέρνηση κατάργησε τελικά τη συγκεκριμένη τροπολογία, στο πλαίσιο των παζαριών με το κουαρτέτο και των ανταγωνισμών ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου στην Ελλάδα, για να φέρει νέα, με την οποία απαλλάσσονται από την καταβολή του ΕΦΚ στο φυσικό αέριο όλες οι βιομηχανίες που το χρησιμοποιούν για ηλεκτροπαραγωγή! Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται τώρα να φιλοδωρήσει τις μεγαλοεπιχειρήσεις και με άλλα προνόμια και επιδοτήσεις, μέσα από τον «αναπτυξιακό νόμο».

Ο ρόλος του εργοδοτικού συνδικαλισμού

Το ΔΣ του σωματείου, όπου ανάμεσα σε άλλους εκπροσωπείται συνδικαλιστικά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, όλα τα προηγούμενα χρόνια έβαλε πλάτη στην εργοδοσία, καλλιεργώντας εφησυχασμό και συντεχνιασμό στους εργαζόμενους. Τέτοια ήταν η στάση της όταν έκλειναν η μία μετά την άλλη οι λιπασματοβιομηχανίες, όταν παραδινόταν το εργοστάσιο στους ιδιώτες, όταν μπήκαν μέσα οι εργολαβικές εταιρείες, αλλάζοντας ριζικά το τοπίο στις εργασιακές σχέσεις μέσα σε μια νύχτα.

Κουβέντα δεν είπαν όταν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ τούς καλούσαν να οργανώσουν την αγωνιστική απάντηση των εργαζομένων στην επίθεση της εργοδοσίας, που επέβαλε μειώσεις μισθών στους εργολαβικούς, μια επίθεση που, όπως αποδείχτηκε από τη ζωή, δεν σταμάτησε σε αυτούς.

Ακόμα και τώρα, που η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, το ΔΣ αρνείται να αποφασίσει απεργιακή κινητοποίηση και σχέδιο κλιμάκωσης του αγώνα, όπως προτείνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αλλά συνεχίζει τις συναντήσεις με βουλευτές και άλλους παράγοντες, ενώ βαφτίζει τις Γενικές Συνελεύσεις «ενημερωτικές», μη τυχόν παρθεί απόφαση για απεργιακό αγώνα!

Ακόμα και σήμερα, που απαιτείται η μέγιστη δυνατή ενότητα των εργαζομένων, η πλειοψηφία στο σωματείο αρνείται να κάνει μέλη όλους τους άλλους εργαζόμενους του εργοστασίου, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, παρά τις επίμονες προσπάθειες των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Αποδεικνύεται από τα ίδια τα πράγματα ότι όσο οι εργαζόμενοι υποχωρούν απέναντι στις αξιώσεις της εργοδοσίας, όχι μόνο δεν διασφαλίζουν τις θέσεις εργασίας, αλλά η επίθεση στα δικαιώματά τους μεγαλώνει ύστερα από κάθε συμβιβασμό.

Από αυτή τη σκοπιά, είναι πράγματι μνημειώδης η ανακοίνωση με την οποία η πλειοψηφία διαμαρτύρεται για τις σημερινές εξελίξεις, παρά το γεγονός ότι «οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια στηρίξαμε την εταιρεία αποδεχόμενοι μεγάλες μειώσεις μισθολογικού κόστους, την διευκολύναμε σε χρονίζουσες οφειλές προς εμάς και βάλαμε πλάτη σε όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που μας ζητήθηκαν», όπως γράφει κυνικά σε ανακοίνωσή της.

Ο πόλεμος «παιχνίδι» των «μεγάλων»

Μετανάστριες διαβάζουν ποίημα για τον πόλεμο και την προσφυγιά
Μετανάστριες διαβάζουν ποίημα για τον πόλεμο και την προσφυγιά
Στη διάρκεια της εκδήλωσης στο Σπόρτιγκ, στη σκηνή ανέβηκαν και δύο μετανάστριες, που διάβασαν αποσπάσματα από ποίημα αφιερωμένο στους πρόσφυγες, ενώ προβάλλονταν πλάνα από την «οδύσσεια» χιλιάδων ξεριζωμένων. Λίγο νωρίτερα, η πρόεδρος της ΟΓΕ είχε κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο ζήτημα του πολέμου και της προσφυγιάς: «Ο πόλεμος είναι φωτιά που δεν σβήνει εύκολα. Αν ο πόλεμος βρίσκεται στο σπίτι του γείτονα, αργά ή γρήγορα θα έρθει και στο δικό μας. Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι των "μικρών", αλλά των "μεγάλων". Αυτών που έχουν κάτι να μοιράσουν μεταξύ τους. Αυτοί που διατάζουν δεν είναι χάρτινες φιγούρες κι αυτοί που σκοτώνονται δεν είναι μολυβένια στρατιωτάκια. Σ' έναν άδικο κόσμο, η ειρήνη έρχεται με το πιστόλι στον κρόταφο. Είναι μία ψεύτικη ειρήνη, που ποτέ δε μένει για πολύ», τόνισε. Πρόσθεσε πως η δράση της ΟΓΕ στο μέτωπο αυτό συνεχίζεται «ιδιαίτερα σήμερα που 55.000 πρόσφυγες, ανάμεσά τους χιλιάδες γυναίκες με παιδιά, βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας μετά τις αποφάσεις ΕΕ, ελληνικής και τούρκικης κυβέρνησης», ενώ την ίδια στιγμή «οι μακελάρηδες των λαών ετοιμάζονται για νέα επέμβαση στη Λιβύη, αξιοποιώντας το Αιγαίο, τη βάση της Σούδας».

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Τέσσερις δεκαετίες αγώνα για τη γυναικεία ισοτιμία

Με μια μαζική εκδήλωση στο κλειστό γυμναστήριο του Σπόρτιγκ στην Αθήνα, τιμήθηκε την Κυριακή η επέτειος

Από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της εκδήλωσης
Από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της εκδήλωσης
Τη συμπλήρωση 40 χρόνων δράσης και αγώνων τίμησε η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), την Κυριακή το απόγευμα, με μια μεγάλη εκδήλωση στο κλειστό γυμναστήριο του Σπόρτιγκ. «Συνεχίζουμε ασυμβίβαστα στο δρόμο του αγώνα για τη γυναικεία ισοτιμία και τις σύγχρονες ανάγκες μας» ήταν το σύνθημα - μήνυμα της εκδήλωσης, με το οποίο η ΟΓΕ καλεί τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας να πάρουν στα δικά τους χέρια τη σκυτάλη του αγώνα, ενάντια στις μορφές με τις οποίες εκφράζεται σήμερα η γυναικεία ανισοτιμία. Στην εκδήλωση μίλησε η πρόεδρος της ΟΓΕ, Μαιρήνη Στεφανίδη, ενώ ακολούθησε πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Οι κερκίδες και η πλατεία του γηπέδου γέμισαν από γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών. Μέλη των Συλλόγων και των Ομάδων της ΟΓΕ είχαν στολίσει νωρίτερα το χώρο με σημαίες, πανό και συνθήματα: «Στην οργάνωση και αγωνιστική διεκδίκηση για τις σύγχρονες ανάγκες μας βρίσκεται η δύναμή μας», «Αγωνιζόμαστε για εργασία, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία της μητρότητας. Για ζωή χωρίς φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά», «Είμαστε της δουλειάς μαχήτριες και της ζωής δημιουργοί».

Πρώτη στάση για όσες και όσους έφταναν στο γήπεδο, το τραπεζάκι στην είσοδο για να προμηθευτούν το νέο τεύχος του Δελτίου της ΟΓΕ, αλλά και τις κάρτες με τις ανατυπώσεις εικαστικών έργων, που κυκλοφόρησε η ΟΓΕ προς τιμήν των 40χρονων.

Αναδρομή στο παρελθόν με τη ματιά στο μέλλον

Η Μαιρήνη Στεφανίδη στο βήμα
Η Μαιρήνη Στεφανίδη στο βήμα
Την εκδήλωση άνοιξε η Χριστίνα Σκαλούμπακα, αντιπρόεδρος της ΟΓΕ. Ευχαρίστησε για την παρουσία τους τους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ και της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Επίσης, την εκπρόσωπο της πρεσβείας της Παλαιστινιακής Αρχής, Fadila Monzer, και την αντιπροσωπεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, με επικεφαλής την πρόεδρό του, Σοκόρο Γκομέζ. Ιδιαίτερα σημειώθηκε η παρουσία γυναικών που πήραν μέρος στην ιδρυτική σύσκεψη της Ομοσπονδίας, στις 20 Ιούνη 1976. Ανάμεσά τους, η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που καταχειροκροτήθηκε. Θερμό ήταν το χειροκρότημα και για την επί πολλά χρόνια πρόεδρο της ΟΓΕ, Καλλιόπη Μπουντούρογλου.

Αμέσως μετά την ομιλία της προέδρου της ΟΓΕ, η εκδήλωση συνεχίστηκε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Στη σκηνή βρέθηκαν οι ερμηνεύτριες Ρίτα Αντωνοπούλου και Αφροδίτη Μάνου, μαζί με τους μουσικούς Ανδρέα Σίκκη (κρουστά), Σταύρο Καβαλιεράτο (μπάσο), Θύμιο Παπαδόπουλο (πνευστά) και Κώστα Σταυρόπουλο (πιάνο) και τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη, ο οποίος έκανε την ενορχήστρωση.

Ανάμεσα στα τραγούδια παρεμβάλλονταν αποσπάσματα από λογοτεχνικά έργα, με επίκεντρο τη γυναίκα, την καταπίεσή της, τον αγώνα για ισοτιμία, γυναίκες που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα. Τα κείμενα διαβάστηκαν από τα μέλη της θεατρικής σκηνής «Αλέκα Παΐζη» Μαρία Καπετανοπούλου, Γιοβάννα Καποδίστρια, Στεφανία Στεφάνου και Στελίνα Χαιρέτη, κάτω από τη σκηνοθετική επιμέλεια του Γιώργου Αντωνακάκη.

Για την πραγματική ισότητα στη ζωή

Αποψη του γηπέδου του Σπόρτιγκ, όπου έγινε η εκδήλωση
Αποψη του γηπέδου του Σπόρτιγκ, όπου έγινε η εκδήλωση
Στην ομιλία της, η πρόεδρος της ΟΓΕ, Μαιρήνη Στεφανίδη, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Από την πρώτη στιγμή ίδρυσης της ΟΓΕ, αναδείχτηκε η ξεχωριστή φυσιογνωμία της. Είμαστε μια ριζοσπαστική γυναικεία οργάνωση, που ασχολούμαστε με όλες τις πλευρές που αφορούν τη γυναικεία ανισοτιμία. Βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και συγκρουστήκαμε με όλους αυτούς τους φραγμούς που συναντούσε η γυναίκα, από το νέο κορίτσι μέχρι την ηλικιωμένη.

Η ΟΓΕ θεωρεί ότι οι γυναικείες ανισοτιμίες και διακρίσεις δεν είναι μόνο πρόβλημα νομικό. Δεν αντιμετωπίζεται η ρίζα του αν αλλάξει η συμπεριφορά των ανδρών απέναντι στις γυναίκες, όπως λένε οι φεμινιστικές θεωρίες, χωρίς να υποτιμάμε ότι προβλήματα νοοτροπίας στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων υπάρχουν.

Ομως, οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών έχουν τη ρίζα τους χιλιάδες αιώνες πίσω. Οταν η εκμετάλλευση των δούλων από τους δουλοκτήτες συνοδεύτηκε με την υποταγή του γυναικείου φύλου στο ανδρικό. Από εκείνη την εποχή μέχρι τη σύγχρονη κοινωνία, οι γυναικείες ανισοτιμίες επιβιώνουν, με διαφορετικό κάθε φορά περιεχόμενο. Η καθημερινή ζωή, η ζωή - λάστιχο της καθεμιάς μας που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αλλά και εκατομμύρια άλλων γυναικών, το επιβεβαιώνει (...).

Αυτό που μας διαφοροποιεί από τις άλλες γυναικείες οργανώσεις δεν είναι μόνο η αγωνιστική μας δράση, με συνέχεια αυτά τα 40 χρόνια. Παλεύουμε για τη γυναικεία ισοτιμία, για τις σύγχρονες ανάγκες μας, παίρνοντας υπόψη ότι σήμερα υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες που δίνει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Για να μπορεί η γυναίκα να συνδυάζει αρμονικά την εργασία με τη μητρότητα. Που σημαίνει ότι χρειάζεται πλήρης και αποκλειστική κρατική, κοινωνική προστασία της μητρότητας. Με δωρεάν σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες στήριξης όλων των αναγκών της γυναίκας, σε κάθε ηλικιακή περίοδο της ζωής της».

Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας

Καταλήγοντας, η πρόεδρος της ΟΓΕ ανέφερε: «Γνωρίζουμε ότι η συμμετοχή της γυναίκας στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τις άλλες πρωτοβουλίες όχι μόνο της ΟΓΕ, αλλά συνολικά του εργατικού - λαϊκού κινήματος, δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να φτάσουμε στις γυναίκες του λαού που δεν έχουμε συναντηθεί ακόμα ή που διστάζουν. Για την οργάνωση αυτών των γυναικών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα νοιαζόμαστε. Για να αυξηθεί το ποσοστό των γυναικών που συνδικαλίζονται, που εκλέγονται από τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους στα ΔΣ των εργατικών σωματείων, των Ενώσεων αυτοαπασχολούμενων, των Αγροτικών Συλλόγων, των φοιτητών για την αγωνιστική τους στάση και δράση.

Ιδιαίτερα, μας τιμά σήμερα η παρουσία όλων εσάς που ήρθατε για πρώτη φορά σε εκδήλωση της ΟΓΕ. Σας καλούμε να ανανεώσουμε το ραντεβού μας. Να ξανασυναντηθούμε στην καθημερινή δράση των Συλλόγων και Ομάδων Γυναικών της ΟΓΕ. Τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει όλα αυτά τα χρόνια, δεν πρέπει να μας οδηγήσουν σε απογοήτευση, αλλά να μας βοηθήσουν να ακολουθήσουμε το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης, της συλλογικότητας. Σε αυτή τη μεγάλη αγκαλιά συναγωνιστών και συναγωνιστριών αποκτάμε αντοχή απέναντι στις καθημερινές οικονομικές, οικογενειακές, ατομικές δυσκολίες, για να σταθούμε στα πόδια μας».

Εκδήλωση σήμερα στην Πτολεμαΐδα

«Η μεγάλη απεργία του 1988. Η ναυμαχία της Σφηκιάς - Συμπεράσματα από τους εργατικούς αγώνες στη ΔΕΗ», είναι το θέμα της εκδήλωσης που οργανώνει σήμερα Πέμπτη η Τομεακή Επιτροπή ΔΕΗ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Η εκδήλωση θα γίνει στις 8 μ.μ., στο μνημείο «Μνήμες Λιγνίτη», στην Πτολεμαΐδα. Κεντρικός εισηγητής θα είναι ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ. Παρέμβαση θα κάνει στέλεχος της ΤΕ ΔΕΗ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Στο χώρο θα υπάρχει έκθεση αφίσας, ανακοινώσεων και φωτογραφίας της εποχής. Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα.

Η πολυήμερη απεργία στη ΔΕΗ το 1988 - Η «ναυμαχία της Σφηκιάς»

Η βάρκα με τις δυνάμεις καταστολής πλησιάζει τους απεργούς, στη «ναυμαχία της Σφηκιάς»
Η βάρκα με τις δυνάμεις καταστολής πλησιάζει τους απεργούς, στη «ναυμαχία της Σφηκιάς»
Στις 5 Μάη 1988 ξεκίνησε η απεργία των εργαζομένων στη ΔΕΗ, που τότε αριθμούσαν τους 30.000. Κύριο αίτημα της απεργίας ήταν η υπογραφή ικανοποιητικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Στη διοίκηση της Ομοσπονδίας (ΓΕΝΟΠ) βρίσκονταν η Ενιαία Συνδικαλιστική Κίνηση (ΕΣΚ, η τότε ΕΣΑΚ στο χώρο της ΔΕΗ) και η ΣΣΕΚ (παράταξη που προήλθε από διάσπαση της ΠΑΣΚΕ, το 1985). Η ΠΑΣΚΕ, που ήταν πρώτη δύναμη, προσπάθησε ανεπιτυχώς να σπάσει την απεργία.

Η ΓΕΝΟΠ είχε αρχικά κηρύξει τρεις 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, όμως η αδιαλλαξία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (υπουργός Εργασίας Γ. Γεννηματάς και Βιομηχανίας - Ενέργειας - Τεχνολογίας Αν. Πεπονής) να δεχτεί τα αιτήματα των απεργών και η επιμονή της να περάσει αντεργατικούς σχεδιασμούς, οδήγησαν ώστε η απεργία να κρατήσει 15 μέρες. Την τελευταία μέρα, από τα 5.543 μεγαβάτ που ήταν η συνολική ισχύς του συστήματος, έπεσε στα 1.148 μεγαβάτ, δείγμα της μεγάλης συμμετοχής των εργαζομένων στην απεργία.

Στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» τη μέρα που ξεκίνησε η απεργία, βρίσκουμε τον τίτλο «"Απεργία υψηλής τάσεως" στη ΔΕΗ». Τα ποσοστά συμμετοχής κυμάνθηκαν σε 80 - 90%. Στο ίδιο δημοσίευμα, υπάρχει συνέντευξη συνδικαλιστή ο οποίος αναφέρει: «Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ έχασαν κατά μέσο όρο από το Σεπτέμβρη του 1985 μέχρι σήμερα γύρω στο 30-35% (των αποδοχών τους). Για παράδειγμα, ένας τεχνίτης με 15 χρόνια υπηρεσία έχασε γύρω στο 38%. Δηλαδή πήρε αύξηση γύρω στο 22%, όταν ο πληθωρισμός κάλπαζε στο 60% περίπου».

Από απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα, το Μάη του 1988
Από απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα, το Μάη του 1988
Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται η επιδίωξη της διοίκησης της ΔΕΗ να εφαρμόσει το λεγόμενο «merit - system» («μέριτ - σύστεμ»), δηλαδή «η αμοιβή να συνδέεται με την ατομική απόδοση του εργαζόμενου». Σημειώνουμε, επίσης, ότι την ίδια περίοδο γίνονταν απεργιακές κινητοποιήσεις και σε άλλους χώρους, όπως στις συγκοινωνίες, στα εργοστάσια χαλυβουργίας του Μάνεση στο Βόλο και αλλού.

Μάχη με την κυβερνητική αδιαλλαξία

Η κυβέρνηση έδειξε από το ξεκίνημα του αγώνα ότι θα κρατήσει σκληρή στάση. Η διοίκηση της ΔΕΗ προσέφυγε στα δικαστήρια ζητώντας να βγει παράνομη η απεργία. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε μια περίοδο δύο ετών, 17 απεργίες των εργαζομένων στη ΔΕΗ είχαν χαρακτηριστεί παράνομες. Ταυτόχρονα με την προσφυγή, τα ΜΑΤ χτύπησαν απεργούς στη Θεσσαλονίκη, τραυματίζοντας ένα συνδικαλιστή και συλλαμβάνοντας έναν άλλο. Ο περιφερειακός διευθυντής της ΔΕΗ στην περιοχή αποκάλεσε «κοινούς τρομοκράτες» τους απεργούς.

Στις 13 Μάη και ενώ η απεργία συνεχιζόταν, η κυβέρνηση έστειλε τρεις διμοιρίες ΜΑΤ στα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ στην Αθήνα. Ωστόσο, οι απεργοί έσπασαν την «αλυσίδα» των ΜΑΤ και έκαναν κατάληψη των γραφείων για μια ώρα. Σε όλη τη διάρκεια της απεργίας, η διοίκηση προσπάθησε να στήσει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς στις μονάδες παραγωγής ρεύματος.

Στις 16 Μάη και ενώ είχαν συμπληρωθεί 12 μέρες απεργίας, τα ποσοστά συμμετοχής παρέμεναν υψηλά. «Στο 95% η συμμετοχή στην απεργία στους σταθμούς» έγραφε ο «Ριζοσπάστης». Πολλές μονάδες είχαν κλείσει και άλλες υπολειτουργούσαν, με τους απεργούς να διαμηνύουν στην κυβέρνηση ότι «η συλλογική σύμβαση θα υπογραφεί, έστω και υπό το φως κεριών», όπως έγραφε ο «Ριζοσπάστης».

Στη Δυτική Μακεδονία, πάνω από 2.000 απεργοί από την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα πραγματοποίησαν πορεία στους δρόμους της Κοζάνης. Η τοπική κοινωνία είχε αγκαλιάσει τον αγώνα τους. Σωματεία και μαζικοί φορείς συμπαραστέκονταν στους απεργούς με καθοδηγητή το Εργατικό Κέντρο Κοζάνης, στο οποίο την πλειοψηφία είχαν οι ταξικές δυνάμεις.

Στις 18 Μάη, ο «Ριζοσπάστης» γράφει ότι η κυβέρνηση έκοψε το ρεύμα στα νοσοκομεία Κοζάνης και Πτολεμαΐδας για να συκοφαντήσει τον αγώνα των απεργών. Παράλληλα, αστυνομικές δυνάμεις επενέβησαν σε Κοζάνη και Αρτα για να βοηθήσουν απεργοσπάστες να πιάσουν δουλειά.

Η «ναυμαχία της Σφηκιάς»

Στις 20 Μάη, το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» γράφει: «Στρατιωτική επιχείρηση κατά απεργών στη ΔΕΗ». Το δημοσίευμα αναφερόταν στο χτύπημα από δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας σε βάρος απεργών στις 19 Μάη, στον υδροηλεκτρικό σταθμό της Σφηκιάς που βρίσκεται στο νομό Ημαθίας.

Απεργοί από την περιοχή της Κοζάνης και της Πτολεμαΐδας, συζητώντας για το πώς θα κλιμακώσουν τον αγώνα, είχαν αποφασίσει να καταλάβουν το σταθμό της Σφηκιάς. Στις 19 Μάη, από τις 3 τα ξημερώματα, ρίχτηκαν στη μάχη για να εξουδετερώσουν την προσπάθεια της ΔΕΗ να βάλει μπροστά το σταθμό με λίγους απεργοσπάστες. Με τα σώματά τους έκλεισαν τις εξόδους του νερού από τις τουρμπίνες και τα σημεία των υπερχειλίσεων. Μπήκαν στην τεχνητή λίμνη με πλαστική βάρκα και μετά σκαρφάλωσαν στο φράγμα. Με αυτόν τον τρόπο επέβαλαν τη διακοπή της λειτουργίας του σταθμού (315 ΜW), αφού σε περίπτωση λειτουργίας, οι στρόβιλοι και οι μεγάλες ποσότητες νερού θα έπνιγαν τους εργαζόμενους. Η διεύθυνση του υδροηλεκτρικού σταθμού υποχρεώθηκε να μη θέσει σε λειτουργία τη μονάδα.

Για να αντιμετωπιστούν οι απεργοί, το κράτος οργάνωσε μια πρωτοφανή στρατιωτική και αστυνομική επιχείρηση. Συνδυασμένα, άνδρες των ειδικών δυνάμεων - βατραχάνθρωποι και του μηχανικού - ΜΑΤ και αστυνομικοί, επιτέθηκαν στους απεργούς που με τα σώματά τους προσπάθησαν να αποτρέψουν τη λειτουργία του σταθμού. Μέσα στη λίμνη δόθηκε πραγματική μάχη. Τον κατασταλτικό μηχανισμό συντόνιζε ο αστυνομικός διευθυντής Κεντροδυτικής Μακεδονίας Καλαϊτζής, με την παρουσία του εισαγγελέα Ζιάμου. Μάλιστα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, ο επικεφαλής των ΜΑΤ απευθύνθηκε στον αστυνομικό διευθυντή με τα εξής λόγια: «Στρατηγέ μου, δώστε εντολή να τους πετάξουμε στο νερό να τελειώνουμε».

Οι βατραχάνθρωποι στις 2 το μεσημέρι μπήκαν σε βάρκα και στην κυριολεξία απήγαγαν δύο απεργούς από την έξοδο της υπερχείλισης. Ενας αστυνομικός τράβηξε περίστροφο και απειλούσε ότι θα πυροβολήσει. Οι ειδικές δυνάμεις προσπάθησαν για πολλή ώρα να απομακρύνουν τη βάρκα των απεργών μπροστά από τις τουρμπίνες. Με τη βοήθεια αστυνομικών, μονάδα βατραχανθρώπων έδεσε με σχοινιά τους απεργούς που βρίσκονταν ανεβασμένοι στις δεξαμενές των υδροφόρων και τους ανέβασαν στην επιφάνεια. Ο απολογισμός της αστυνομικο-στρατιωτικής επιχείρησης ήταν 22 συλλήψεις, 5 τραυματίες.

Κέρδισαν την υπογραφή της Σύμβασης

Σε απάντηση της άγριας καταστολής στη Σφηκιά, εκατοντάδες διαδήλωσαν σε Κοζάνη - Πτολεμαΐδα και Βέροια, έξω από το ΑΤ, για την απελευθέρωση των απεργών. Τελικά, μια μέρα μετά το χτύπημα, η απεργία έληξε με υπογραφή ΣΣΕ και με απόσυρση της πρότασης για το «merit - system».

Την άλλη μέρα, ο «Ριζοσπάστης» φιλοξενεί πολυσέλιδο ρεπορτάζ και κάνει πρώτο θέμα την επιτυχία της απεργίας, την οποία καταγράφει και στο κύριο άρθρο του. Στις μέσα σελίδες διαβάζουμε ότι «στις 3.40 χτες τα ξημερώματα, μετά από 18 μέρες απεργίας (σ.σ. πριν την 15ήμερη απεργία, είχαν προηγηθεί άλλες τρεις μέρες κινητοποιήσεων) υπογράφτηκε συλλογική σύμβαση», ενώ υπάρχουν ανταποκρίσεις και από διάφορες πόλεις της Ελλάδας όπου λειτουργούσαν μονάδες της ΔΕΗ, για τον τρόπο που οι εργαζόμενοι υποδέχτηκαν το μήνυμα της νικηφόρας απεργίας τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ