Κυριακή 2 Ιούνη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
Πληρώνει ακριβά την Παιδεία η λαϊκή οικογένεια

Αυτές τις μέρες, οι μαθητές και οι μαθήτριες της χώρας δίνουν τη μάχη στο «μαραθώνιο» των εξετάσεων. Μια μάχη, όμως, που δεν ξεκίνησε αυτήν την περίοδο, αλλά αποτελεί τη συνέχεια όλης της σχολικής χρονιάς, όπου οι μαθητές δεινοπαθούν με τον καθημερινό Γολγοθά, που αντιμετωπίζουν και συνοψίζεται στο γνωστό τρίπτυχο σχολείο - φροντιστήριο - σχολείο.

Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η λαϊκή οικογένεια το χρυσοπληρώνει. Κάθε λαϊκή οικογένεια καλείται καθημερινά να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις αυτής της «δημόσιας» και «δωρεάν» Παιδείας, που έχει μείνει τέτοια μόνο στα χαρτιά. Και αυτό ακριβώς ήρθε, πριν λίγες μέρες, να επιβεβαιώσει σχετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που μαρτυρά ότι η χώρα μας κατέχει την πρώτη θέση στις δαπάνες για την ιδιωτική εκπαίδευση, δηλαδή τα ιδιωτικά σχολεία, αλλά και τα φροντιστήρια, όπως και τα αποκαλυπτικά στοιχεία φορέων της Εκπαίδευσης, τα οποία καταδείχνουν τα υπέρογκα ποσά που καταβάλλονται για τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία.

Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά τα στοιχεία φορέων της Εκπαίδευσης, για το 2001, οι ιδιωτικές δαπάνες ανέρχονται στο 1 τρισεκατομμύριο δραχμές. Το ποσόν αυτό είναι κάτι λιγότερο από το αντίστοιχο κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού. Το 1 τρισ. δραχμές κατανέμεται για τα δίδακτρα σε φροντιστήρια, σε εξωσχολικά μαθήματα και δραστηριότητες σε βιβλία, σχολικά είδη, έξοδα σπουδών (νοίκι και διατροφή φοιτητών), επαγγελματική κατάρτιση.


Η μετατροπή του Λυκείου σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, από την εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, έχει στρέψει τους μαθητές στα φροντιστήρια, τα οποία έχουν ανακηρυχτεί σε πρώτο «σταθμό» στη ζωή τους. Οι μαθητές καταφεύγουν στα φροντιστήρια, όχι μόνο για να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, αλλά και για να αντεπεξέλθουν στο εξοντωτικό πρόγραμμα του Λυκείου, όπως και στον εξεταστικό μαραθώνιο.

Στη λαϊκή οικογένεια, τα φροντιστήρια στοιχίζουν έως και 150.000 με 200.000 δραχμές μηνιαία, ενώ τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών (η οποία ξένη γλώσσα υποτίθεται ότι διδάσκεται και στο σχολείο) κοστίζουν 30.000 με 50.000 δραχμές μηνιαία. Οσο για τις σπουδές εκτός τόπου κατοικίας, κοστίζουν το λιγότερο 1.500.000 δραχμές ετήσια.

Αντίστοιχα, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ (1998), κατά έτος, ένας μαθητής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κοστίζει στο κράτος 454.000 δραχμές, ένας μαθητής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στοιχίζει το χρόνο 527.000 δραχμές, ενώ της Τριτοβάθμιας 602.870 δραχμές. Τα ποσά αυτά μαρτυρούν περίτρανα τη σκληρή πραγματικότητα και το πόσο βαθιά βάζει το χέρι στην τσέπη ο γονιός, για να μορφώσει το παιδί του.

Η πολιτική που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια έχει ως αποτέλεσμα την εμπορευματοποίηση της γνώσης και τη μετατροπή της Παιδείας σε είδος πολυτελείας, που παρέχεται επί πληρωμή. Η απαίτηση του λαϊκού κινήματος, όμως, είναι αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας σε όλα τα επίπεδα, που δεν μπορεί παρά να επιβληθεί από το συντονισμένο κοινωνικοπολιτικό αγώνα των λαϊκών στρωμάτων.



Ανθή ΓΕΩΡΓΙΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ