Τετάρτη 2 Μάρτη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στρατός (αντι)τρομοκρατικού δόγματος

Γρηγοριάδης Κώστας

Με «σεμνότητα και ταπεινότητα» η κυβέρνηση προχώρησε χτες στην επικύρωση του νέου και κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενου αμυντικού δόγματος της χώρας. Πανηγυρικά πλέον διακηρύσσεται ότι η υπ' αριθμόν μία απειλή για τη χώρα είναι «η αποτελεσματική αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», πράγμα που απλώς σημαίνει ότι ο ελληνικός στρατός τίθεται και επίσημα στην υπηρεσία των αφεντικών της νέας τάξης και του ΝΑΤΟ για «αντιτρομοκρατικές» επεμβάσεις σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Η κυβέρνησης της ΝΔ, συνεχίζοντας την παράδοση των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, αναδεικνύει ως βασική αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων τη συμβολή τους στην επιβολή της ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικής νέας τάξης και στην αντιμετώπιση όσων αντιστέκονται.

Η υπεράσπιση των συνόρων, της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της χώρας, φαντάζουν πλέον ως αναχρονιστικοί ρομαντισμοί. Προφανώς θεωρούν ότι στην εποχή της κυριαρχίας της νέας τάξης τα σύνορα έχουν καταργηθεί (σ.σ. μόνο βέβαια για τις πολυεθνικές και τους ιμπεριαλιστές). Ο εξ ανατολών κίνδυνος, για παράδειγμα, ούτε καν αναφέρεται ως τέτοιος στο νέο αμυντικό δόγμα, στο όνομα της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Μόλις και μετά βίας επισημαίνεται ότι «έχουμε την υποχρέωση να διατηρούμε μια επαρκή, αποτρεπτική, αξιόπιστη δύναμη» έναντι των βλέψεων της γειτονικής χώρας... Εννοείται αν περισσέψει τέτοια δύναμη από τη συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων στον «αντιτρομοκρατικό πόλεμο» των ΗΠΑ και των συμμάχων τους...

Τα προσκυνήματα...

«Εκδρομούλα» στις Βρυξέλλες θα πραγματοποιήσουν στις 19 Μάρτη τα στελέχη της ΓΣΕΕ και διάφοροι συνδικαλιστές από δευτεροβάθμιες οργανώσεις, για να συμμετάσχουν, λένε, στη διαδήλωση, που θα γίνει εκεί, με αιτήματα την ισχυροποίηση της «κοινωνικής» (!) Ευρώπης, κλπ. Αφού, λοιπόν, εκτέλεσαν τα «αγωνιστικά»... τους καθήκοντα για τα σοβαρά προβλήματα των εργαζομένων στη χώρα, αποφάσισαν να «εκδράμουν» και στο εξωτερικό.

Ας αφήσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τα περί ισχυροποίησης της δήθεν «κοινωνικής» Ευρώπης. Γιατί αυτή η Ευρώπη, δηλαδή η ευρωένωση του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και της Λισαβόνας, είναι που αφαιρεί δικαιώματα, που ποδοπατά κατακτήσεις. Και είναι, τουλάχιστον, πρόκληση προς τα εκατομμύρια εργάτες, άνεργους και συνταξιούχους, που βιώνουν την πιο άγρια επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων τους, να καλούνται να διαδηλώσουν και υπέρ της. Μπορεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να προσκυνά το Μάαστριχτ και τη Λισαβόνα, δεν πάει, όμως, πολύ να θέλει να βρει και συνοδοιπόρους στα «προσκυνήματά» της;

Οι υποσχέσεις, ο απολογισμός...

Θυμάστε, τι έλεγαν και τι υπόσχονταν οι κάθε λογής οπαδοί της ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, στη δεκαετία του 1970, σε αντίθεση με όσα έλεγε το ΚΚΕ; Να σας το θυμίσουμε εμείς: Πρώτον, ότι η Ελλάδα θα συγκλίνει με τις ανεπτυγμένες και πλούσιες - όπως έλεγαν - χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Δεύτερον, ότι θα ανοίξει η μεγάλη αγορά των 250 και πλέον εκατομμυρίων καταναλωτών της τότε ΕΟΚ στα ελληνικά προϊόντα, κυρίως τα αγροτικά και τρίτον, ότι θα διασφαλιστούν, μια και καλή, η δημοκρατία και τα σύνορα της χώρας.

Ας κάνουμε τώρα είκοσι τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά την πλήρη ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, έναν επιγραμματικό απολογισμό αυτών των προβλέψεων - υποσχέσεων: Οι μόνες συγκλίσεις, που έγιναν, αφορούσαν στους ρυθμούς αύξησης των κερδών της πλουτοκρατίας και στις τιμές των προϊόντων. Η μεγάλη αγορά των 250 εκατομμυρίων αποδείχτηκε τελικά πολύ μικρή για τα εγχώρια προϊόντα, σε αντίθεση με την ελληνική αγορά των 10 εκατομμυρίων, που κατακλύστηκε από τα προϊόντα και τις υπηρεσίες των πολυεθνικών της ευρωένωσης. Και, τέλος, όποτε χρειάστηκε να πάρει θέση η ΕΕ, σχετικά με προκλητικές βλέψεις και συμπεριφορές ή απειλές σε βάρος των ελληνικών συνόρων (βλέπε Τουρκία), οι Βρυξέλλες «ένιψαν τας χείρας των», σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος, μαζί με το ΝΑΤΟ.

... και οι αποδείξεις

Θυμηθήκαμε τις τότε υποσχέσεις, όπως και τις ανάλογες, που εξακολουθούν να δίνουν οι κάθε λογής οπαδοί του ευρωμονοδρόμου, διαβάζοντας την έρευνα της ελβετικής επενδυτικής εταιρίας UBS, που δημοσιεύεται στα χτεσινά «Νέα». Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας αυτής, ανάμεσα σε 71 πόλεις παγκοσμίως και με μέτρο σύγκρισης συγκεκριμένο καλάθι αγαθών και υπηρεσιών, η Αθήνα καταλαμβάνει την 21η θέση στον πίνακα των τιμών και είναι ακριβότερη από πόλεις, όπως το Μιλάνο, το Βερολίνο, η Ρώμη, ακόμη και το Λος Αντζελες των ΗΠΑ. Και τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, όταν συνυπολογιστεί το ύψος των μισθών και η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων. Για παράδειγμα, οι μισθοί στο Μιλάνο και στο Βερολίνο είναι μεγαλύτεροι κατά 25% και 74% αντίστοιχα απ' αυτούς της Αθήνας. Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι στο σχετικό πίνακα σύγκρισης των μισθών, η Αθήνα πέφτει στην 32η θέση, ενώ την ίδια θέση κατέχει και στον πίνακα σύγκρισης της αγοραστικής δύναμης.

Με απλά λόγια, δηλαδή, τα μεροκάματα παραμένουν να είναι «Αθήνας», ενώ οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών συνέκλιναν ή και ξεπέρασαν τις αντίστοιχες των μεγάλων πόλεων της ΕΕ.

Λίβανος...

Ολο και πιο συχνά στήνονται θρασείες προβοκάτσιες. Ολο και πιο πολύ, αυτές δίνουν σκόπιμο μήνυμα από τον ιμπεριαλισμό «γούστο μου καπέλο μου»... μέχρι να έρθει ο κόσμος στα μέτρα μου! Οι μόνοι «αθώοι», αν υπάρχουν τέτοιοι έστω και σε εισαγωγικά, που ίσως αργούν να τις αντιληφθούν, είναι κάποιοι από τους άμεσα εμπλεκόμενους, που, πηγμένοι στις μικρής κλίμακας επιμέρους επιδιώξεις, διαβάζουν - καταλαβαίνουν τα γεγονότα με βάση αυτές τις επιδιώξεις. Ολοι οι άλλοι πιάνουν «το υπονοούμενο»...

Αλλωστε, αυτός είναι και ο στόχος του ιμπεριαλισμού. Λειτουργεί, όπως οι νονοί της μαφίας. Να ξέρουν όλοι πως έχει κάνει το έγκλημα και να υποτάσσονται, χωρίς κανένας να μπορεί να το καταγγείλει, πόσο μάλλον να το αποδείξει. Μια ιστορία, που εγκαινιάστηκε τα τελευταία χρόνια με τα γεγονότα στα Βαλκάνια και τη δράση του UCK, κορυφώθηκε με την «11η του Σεπτέμβρη» και τείνει να μας γίνει συνήθεια...

Αφορμή για τους παραπάνω συνειρμούς είναι τα γεγονότα που βρίσκονται σε εξέλιξη στο Λίβανο. Εγινε μια δολοφονία ενός πρώην πρωθυπουργού, που διόλου «άγιος» υπήρξε στον τρόπο που πλούτισε και άσκησε πολιτική. Το κλασικό λογικό ερώτημα, που γεννιέται αυτόματα στο κεφάλι του καθενός, είναι: Ποιος ωφελείται; Με την έμμεση παρότρυνση των ΗΠΑ και την άμεση του Ισραήλ, πριν να πάρει τους δρόμους της λογικής η απάντηση στο ερώτημα, με λόγια και με πράξεις δακτυλοδείχτηκε η Συρία. Εφτανε αυτό, για να πάρουν μπρος τα γεγονότα που ακόμα εξελίσσονται...

Κι όμως, η Συρία είναι ίσως η μόνη που χάνει από αυτές τις εξελίξεις. Στο Λίβανο δε βρέθηκε ούτε ουρανοκατέβατη, ούτε σαν δύναμη κατοχής. Βρέθηκε με αποφάσεις του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου. Εδώ και πολύ καιρό, έχει αρχίσει τη διαδικασία αποχώρησης από το Λίβανο και υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωσή της. Δεν υπήρχε, επίσης, κανένας λόγος «να ρίξει λάδι στη φωτιά», την ώρα, που οι ΗΠΑ την έχουν στην μπούκα των κανονιών τους και, σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν κρύψει πως πάνε γυρεύοντας για σύγκρουση. Ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει, για παράδειγμα, η γκρίνια τους προς τη Ρωσία για την καθόλα νόμιμη πώληση κάποιων όπλων στη Συρία...

Οι ΗΠΑ είχαν κάθε συμφέρον για την ανακατωσούρα. Φανερά είναι τα σχέδια για την «Ευρεία Μέση Ανατολή». Τα διακηρύσσουν ανοιχτά και τα δρομολογούν με κάθε πιθανό μέσο. Από κατοχή στο Ιράκ μέχρι υποχρεωτική «ειρηνευτική διαδικασία» στην Παλαιστίνη. Από εκβιασμό στο Ιράν μέχρι άμεση πρόκληση στη Συρία. Από εσωτερικές σκοτεινές ανακατατάξεις και εκβιασμούς στη Σαουδική Αραβία μέχρι τα τωρινά γεγονότα που εξελίσσονται στο Λίβανο... Τελικά, τι κάνει νιάου - νιάου πάνω από τις στέγες του Μανχάταν..;


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Τα προνομιακά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΟΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΛΛΕΙΨΗΣ προνομίων δεν είχαν ποτέ οι εφοπλιστές σ' αυτήν τη χώρα, αλλά φαίνεται πως (γι' αυτούς) οτιδήποτε καλό μπορεί πάντα να γίνει καλύτερο. Σε αντίθεση, βέβαια, με τον Ελληνα μισθωτό και συνταξιούχο, που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Ετσι λοιπόν, χτες, η Κυβερνητική Επιτροπή αποφάσισε τη λήψη μέτρων, ώστε να «προσελκύσει επενδύσεις» των εφοπλιστών στα λιμάνια της χώρα, που - κατά τη γνώμη της - περιμένουν τα ιδιωτικά κεφάλαια για να αναπτυχθούν...

Δε χρειάζεται, φυσικά, και πολύ μεγάλη φαντασία, για να καταλάβουμε πώς θα μεταφραστούν αυτές οι προθέσεις στην πράξη. Ως γνωστόν, οι κακομαθημένοι Ελληνες εφοπλιστές χρειάζονται τεράστιες διευκολύνσεις για να ευαρεστηθούν να επενδύσουν.

Μάλλον, η διαδικασία προσέλκυσης θα συνίσταται στον εξής απλό κανόνα: Οι εφοπλιστές δε θα βάλουν ούτε ένα ευρώ (υπάρχει ο φορολογούμενος πολίτης γι' αυτό) και στη συνέχεια θα «ενθυλακώσουν» όλα τα κέρδη από την εκμετάλλευση των λιμανιών.

ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ της γυναικείας επιχειρηματικότητας, ανήγγειλε χτες το υπουργείο Ανάπτυξης και, μάλιστα, περηφανεύεται για την εκπόνηση σχετικού προγράμματος ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ, μια και όπως λέει ...δημιουργεί θέσεις εργασίας.

Αυτά, την ίδια ώρα, που οι απολυμένες από κλωστοϋφαντουργίες και συναφείς επιχειρήσεις είναι χιλιάδες. Προφανώς, στο σχεδιασμό της κυβέρνησης, είναι να έχουμε ολοένα και περισσότερες γυναίκες επιχειρηματίες αντί εργαζόμενες...

Μόνο που θα πρέπει να μπουν στον κόπο να μας εξηγήσουν, όχι μόνο το πού ...θα πάει αυτή η ιστορία, αλλά και το κατά πόσον είναι δυνατό να πιστέψει μια άνεργη γυναίκα ότι θα μπορέσει να επιβιώσει ως «επιχειρηματίας», ενώ για την ίδια δεν υπάρχει ούτε καν θέση εργαζόμενης...


Γρηγοριάδης Κώστας

Μπορεί οι νεοφιλελεύθερες θεωρίες, περί «αξιοποίησης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας», να ακούγονται σε κάποιους ικανοποιητικές και σε άλλους να γεννούν αυταπάτες και προσδοκίες, αλλά ...ουδεμία σχέση έχουν (και ποτέ δεν είχαν) με την πραγματικότητα.

Βάσανα που έχει το... ΠΑΣΟΚ

Κάθε πραγματική εργατική κινητοποίηση τα τελευταία χρόνια έχει μόνο μία υπογραφή: ΠΑΜΕ. Αυτό εκτός των προβλημάτων που δημιουργεί στο κεφάλαιο και τους κάθε λογής διαλεγόμενους μαζί του συνδικαλιστές, δημιουργεί προβλήματα και στους εκδότες, που αποφάσισαν εσχάτως να ανακαλύψουν τις εργατικές κινητοποιήσεις. Δε βρίσκουν φωτογραφία για τα θέματά τους που να μην παραπέμπει στο ΠΑΜΕ. Ετσι φτάσαμε τις τελευταίες μέρες να βλέπουμε δίπλα σε δηλώσεις Πολυζωγόπουλου, περί της επιστροφής του ΠΑΣΟΚ, να φιγουράρουν φωτογραφίες από διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ. Χτες όμως μπήκαν μπροστά τα μεγάλα μέσα: Το «ψαλίδι»! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η σελίδα 18 του χτεσινού «ΕΘΝΟΥΣ», όπου υπήρχε θέμα με τίτλο «Ερχεται μπαράζ κινητοποιήσεων», συνοδευόμενο με φωτογραφία από τη διαδήλωση των απεργών που συσπειρώθηκαν κάτω από τα συνθήματα της ΕΣΑΚ Τραπεζών. Το «ψαλίδι», λοιπόν, έκοψε την ΕΣΑΚ κι έμεινε ένα «τραπεζών» ξεκάρφωτο. Ο αντικομμουνισμός είναι χειρότερος κι από το βήχα κ. Καλλίτση

Οι αντιφάσεις

Οταν, πριν ελάχιστα χρόνια, το ΠΑΜΕ πρωτομίλησε για κατώτατο μισθό 1.100 ευρώ και κατώτατη σύνταξη 880 ευρώ, οι άλλες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα - μηδεμιάς εξαιρεμένης - γέλασαν ειρωνικά και έκαναν λόγο για μαξιμαλισμό. Σήμερα, αρκετές από τις προαναφερόμενες δυνάμεις (π.χ. οι προσκείμενες στο ΣΥΝ) έχουν υιοθετήσει ορισμένα απ' αυτά, απλά και μόνον ως νούμερα. Τούτο, όμως, έρχεται σε αντίθεση με τη γενικότερη πολιτική τους κι έδωσε το δικαίωμα στον Δ. Χατζησωκράτη, συντονιστή της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΝ, να σημειώσει τα παρακάτω στην πρόσφατη πανελλαδική σύσκεψη της «Ανανεωτικής Συσπείρωσης»: «Ο ΣΥΝ, με τον κυρίαρχο λόγο του, απευθύνεται με προτάσεις προς κάθε κοινωνική κατηγορία που αν τις έβαζε κανείς τη μία δίπλα στην άλλη θα απαιτούσαν για να εκπληρωθούν από το δημόσιο 5 προϋπολογισμούς και θα οδηγούσε τον ιδιωτικό τομέα πρακτικά στο κλείσιμό του».

Πράγματι, ενώ, τα αιτήματα του ΠΑΜΕ είναι αναγκαία, γιατί ικανοποιούν τις στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων, αλλά και ρεαλιστικά, γιατί βασίζονται στις δυνατότητες του παραγόμενου πλούτου, από την άλλη, δε συμβαδίζουν με την κυριαρχία της πλουτοκρατίας, των νόμων της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας. Το αντίθετο, οδηγούν σε σύγκρουση και ρήξη με το καθεστώς αυτό. Η ηγεσία του ΣΥΝ προτιμά, όμως, να έχει - για ευνόητους λόγους...- και την πίτα στο ταψί και το σκύλο χορτάτο...

Μεγαλοξενοδόχοι...

Αναστατώθηκαν οι ξενοδόχοι από την πιθανότητα υψηλότερης φορολόγησης των ξενοδοχείων με τη μεταφορά τους στον υψηλό συντελεστή. Σε ανακοίνωση της Ομοσπονδίας τους, κάνουν λόγο για «πρωτοφανή δομική κρίση» του κλάδου τους, ανάγκη «κρατικής αρωγής», μέχρι και για «ανεξέλεγκτη αύξηση του κόστους εργασίας»!

Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα, ιδίως για τους μεγαλοξενοδόχους. Αντί να αντιμετωπίζουν την ανάπτυξη των επιχειρήσεών τους μέσα από την αύξηση των δυνατοτήτων των εργαζομένων να παραθερίζουν, κοιτάνε πώς θα πληρώνουν λιγότερους φόρους και πώς θα εισπράξουν δημόσιο χρήμα. Και φτάνουν στο σημείο να μιλάνε για εργατικό κόστος, την ίδια ώρα που δίνουν αυξήσεις - ψίχουλα και στους χώρους δουλιάς των επιχειρήσεών τους, οργιάζουν οι κάθε μορφής «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις! Και δε φτάνουν όλ' αυτά, θέλουν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων και τα όποια σκαμπανεβάσματα στον τουρισμό και στα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρήσεών τους.

Να σημειώσουμε, πάντως - για να μη δημιουργηθούν λαθεμένες εντυπώσεις - ότι δεν είναι για κλάματα τα αποτελέσματα αυτά. Μέχρι και ανώτατα κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν την αποδοκιμασία τους για τις συνεχείς παρεμβάσεις των ξενοδόχων και τις ...κλάψες τους ότι δεν πάνε καλά και ...υποφέρουν...

Εταιρεία

«Για να τελειώνω με τα ράσα, τις γενειάδες, τα καλυμμαύχια και τα χρυσοποίκιλτα άμφια. Προτείνω λοιπόν και το βρίσκω εκσυγχρονιστικό και άκρως λογικό. Αφού όλα για το money γίνονται. Αφού τα πάντα εν... χρήματι εποίησαν και ποιούν. Αφού ακόμα κοτόπουλα, φέτα και τραχανάδες μοσχοπουλούν. Αφού όλα στο σφυρί και στη φοροδιαφυγή. Αφού επιχείρηση κάμουν, τότε γιατί να μη μετεξελιχθούν σε μια νόμιμη, με βούλα και υπογραφή, Ανώνυμη Εταιρεία; Να κόβουν εισιτήριο στη λειτουργία, το ευχέλαιο, τους γάμους, τις κηδείες, τα βαφτίσια. Με βιβλία, με ορκωτό λογιστή και με όλη τη διαχειριστική επιχειρηματική διαδικασία. Και μάλιστα μονοπωλιακή, χωρίς ανταγωνιστική αγωνία. Το σύστημα δεν υποστηρίζουν; Και το σύστημα δεν τους στηρίζει; E, τότε γιατί σαν κερδοφόρα μονάδα του συστήματος να μη λειτουργούν; E, δεν πειράζει, τι να γίνει. Ολα έχουν ένα κόστος σ' αυτή την επίγεια ζωή. Στις προσευχές τους όχι Τριάδα, αλλά Αγία Τετράδα. Πατήρ, Υιός, Αγιο Πνεύμα και Αγία Εταιρεία!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τρομοϋστερία με στόχο...

Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών - με δηλώσεις εκπροσώπου του, που τρόπον τινά επαναλήφθηκαν από τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα - ξανάνοιξε το κεφάλαιο της «τρομοκρατίας» στην Ελλάδα, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι δεν έχει κλείσει με τη σύλληψη των μελών της «17Ν», αλλά ότι «υπάρχουν και άλλοι, όπως και άλλες οργανώσεις»(!). Είχαν προηγηθεί λίγες βδομάδες πρωτύτερα, οι δηλώσεις του Ελληνα υπουργού Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκη ότι δεν έχουν συλληφθεί όλα τα μέλη της «17Ν». Παράλληλα, με την προχτεσινή δημοσιοποίηση της ετήσιας έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η αμερικανική κυβέρνηση επιχείρησε άλλη μια ετήσια, καθιερωμένη και απαράδεκτη παρέμβαση στα εσωτερικά των κρατών σ' όλο τον κόσμο. Στις 32 σελίδες που αναφέρονται στην Ελλάδα, έχουν «χωρέσει» παρατηρήσεις περί «περιορισμών στην ελευθερία της έκφρασης», «αντισημιτισμού» και «μη αναγνώριση εθνοτικών μειονοτήτων».

Τα θέματα αυτά επανέρχονται στην επιφάνεια, σε μια περίοδο που, εκτός των άλλων, παρατηρείται μια «νέα κινητικότητα» στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. «Κινητικότητα» που σηματοδοτείται με τις επισκέψεις των Καραμανλή - Μολυβιάτη στην Ουάσιγκτον τους επόμενους μήνες, προφανώς συνδέεται με τις αναμενόμενες εξελίξεις στην Κύπρο και το Αιγαίο, όπως και με τις πιέσεις για ακόμα πιο ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας».

Οπωσδήποτε η μακρόχρονη διεθνής και εγχώρια εμπειρία δείχνει ότι τέτοιες εκτιμήσεις για «τρομοκρατικούς κινδύνους», συνήθως «επιβεβαιώνονται» καθώς πάντα οι ΗΠΑ φροντίζουν γι' αυτό, παρέχοντας την κατάλληλη ώρα «στοιχεία» και δείχνοντας «ενόχους». Και σε κάθε περίπτωση τέτοιες δηλώσεις και οι «επιβεβαιώσεις» τους συνδυάζονταν και συνδυάζονται με την ενίσχυση των πολυποίκιλων μέτρων καταστολής. Από την επιχείρηση «ΠΟΛΙΣ» του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και τους εθελοντές σπιούνους του Δήμου Βύρωνα, μέχρι τη χτεσινή απόφαση του ΚΥΣΕΑ που δημοσιοποιώντας το νέο αμυντικό δόγμα της χώρας, ανακήρυξε την «τρομοκρατία» ως υπ' αριθμόν ένα απειλή κατά της Ελλάδας, θέτοντας έτσι και επισήμως τον ελληνικό στρατό στις υπηρεσίες της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η τρομοϋστερία, η καλλιέργεια ανασφάλειας, η κατασκευή χτυπημάτων και ενόχων, η εντατικοποίηση της καταστολής, μόνο στόχο έχουν τελικά το λαϊκό κίνημα, έτσι όπως ασφυκτιά από τις όλο και χειρότερες συνθήκες ζωής που οι κυρίαρχες σήμερα πολιτικές δυνάμεις του επιφυλάσσουν. Το λαϊκό κίνημα που αντιδρά, οργανώνεται και αντιμάχεται την εφαρμοζόμενη πολιτική και γι' αυτό ακριβώς τους γίνεται ενοχλητικό, επικίνδυνο και στόχος των μέτρων αστυνομοκρατίας που παίρνουν. Μέτρων που οπωσδήποτε πρέπει να βρουν απέναντί τους όλους τους δημοκράτες και προοδευτικούς ανθρώπους καθώς μας αφορούν όλους. Οποιονδήποτε δε συμβιβάζεται με τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ