«Ολοι οι δημοσιογράφοι πρέπει να υποβάλλουν προς έγκριση τα θέματα. Ο,τι προέρχεται εκτός Ουάσιγκτον, Λος Αντζελες ή Νέας Υόρκης, συμπεριλαμβανομένων των ανταποκρίσεων από όλα τα γραφεία μας στο εξωτερικό, πρέπει να υποβάλλεται προς έγκριση στην Ατλάντα». Το παραπάνω είναι ένα μικρό, αλλά αρκούντως αποκαλυπτικό, μέρος των οδηγιών που έχει δώσει από τις 27 του Γενάρη η διεύθυνση του τηλεοπτικού δικτύου CNN προς τους δημοσιογράφους που εργάζονται σ' αυτό και, βέβαια, απευθύνεται ιδιαίτερα στους πολεμικούς ανταποκριτές. Η αποκάλυψη γίνεται από τον Βρετανό δημοσιογράφο Ρ. Φισκ, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Ιντιπέντεντ», το οποίο αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα στο «Βήμα».

Κι όπως σημειώνει και ο αρθρογράφος, «το CNN δεν είναι φυσικά το μόνο που ασκεί αυτή την παρανοϊκή μορφή δημοσιογραφίας. Και άλλα δίκτυα στις ΗΠΑ έχουν εξίσου αντιδημοσιογραφικά συστήματα». Χώρια τα αντίστοιχα σχέδια που ήδη επεξεργάζεται το Αμερικανικό Πεντάγωνο, θα συμπληρώναμε εμείς και περιλαμβάνουν πολλά και διάφορα μέτρα, όπως την «ενσωμάτωση» των πολεμικών ανταποκριτών σε αμερικανικές στρατιωτικές μονάδες, τη συστηματική παρακολούθησή τους από αξιωματικούς, κλπ., κλπ.

Η χειραγώγηση, της χειραγώγησης,..., ω χειραγώγηση...

Τελικά, ούτε οι δίκες σ' αυτό τον τόπο δεν μπορούν να γίνουν χωρίς... εργολαβία. Διαβάστε τι μεθοδεύεται, για την εξυπηρέτηση - υποτίθεται - της ενημέρωσης των πολιτών, σχετικά με τη δίκη των κατηγορουμένων για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη». Η διαδικασία της δίκης θα μαγνητοφωνείται από ιδιωτική εταιρία, η οποία θα κάνει την απομαγνητοφώνηση και θα δίνει τα σχετικά κείμενα στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, απ' όπου οι εφημερίδες θα μπορούν να τα προμηθευτούν. Κι όλ' αυτά, βέβαια, επί πληρωμή. Η κάθε εφημερίδα θα πρέπει να προκαταβάλει ένα ποσό 60 - 70 ευρώ, για κάθε μέρα διεξαγωγής της δίκης.

Αναρωτιόμαστε, πώς δεν έχει σκεφθεί ακόμη ο κ. Πρωτόπαππας, να αναθέσει εργολαβικά το υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ, σε κάποια εταιρία δημοσίων σχέσεων; `Η, μήπως, το 'χει σκεφθεί και - απλά και μόνο - δεν έχει έρθει η ώρα της υλοποίησής του ακόμη;

Σε περίπου τετρακόσες πενήντα (450) σελίδες ανέρχεται το αναθεωρημένο «σχέδιο Ανάν», για το Κυπριακό, που παραδόθηκε πρόσφατα στα ενδιαφερόμενα μέρη. Και μαζί μ' αυτό, παραδόθηκε και το νέο, ακόμη περισσότερο εκβιαστικό τελεσίγραφο του γγ του ΟΗΕ. Ζητά από την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή πλευρά, να πουν ένα «ναι» ή ένα «όχι» μέσα σε 10 μέρες. Επίσης, και ανεξάρτητα από την απάντηση στο «σχέδιο», ζητά να δεσμευτούν στην πραγματοποίηση δυο ταυτόχρονων δημοψηφισμάτων στις αντίστοιχες κοινότητες, στις 30 Μάρτη.

Προφανώς, οι εμπνευστές της νέας τακτικής, έχοντας πάντα στόχο την επιβολή της ίδιας στην ουσία εκτρωματικής λύσης -επιμέρους μόνο διαφορές παρουσιάζει το αναθεωρημένο «σχέδιο» από το αρχικό- στοχεύουν στην εκμετάλλευση των αυξανόμενων συνεχώς αρνητικών διαθέσεων των Τουρκοκυπρίων, έναντι του Ντενκτάς. Ενα ενδεχόμενο θετικό δημοψήφισμα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, θα διαμόρφωνε συνθήκες υποχρεωτικής αποχώρησης του τελευταίου από την πολιτική σκηνή. Γεγονός, που φαίνεται να βολεύει και τη νέα πολιτική ηγεσία της Αγκυρας. Κυρίως, όμως, θα διαμόρφωνε συνθήκες ασφυκτικής πίεσης στην ελληνοκυπριακή ηγεσία, ενώ, ήδη, κυκλοφορούν και σενάρια «παράκαμψης» του νέου Προέδρου της Κύπρου, Τ. Παπαδόπουλου.

Περιττό, να σημειώσουμε, ότι οι προαναφερόμενες μεθοδεύσεις, όχι μόνον προβλήματα, σαν το Κυπριακό, δεν μπορούν να λύσουν, αλλά, συνήθως, αποτελούν τη «συνταγή» για τη χειροτέρευση και διαιώνισή τους.

Δε γράφουμε τα παραπάνω τυχαία. Ούτε στηριζόμαστε μόνο σε εύλογες σκέψεις και υποψίες, που μπορεί ο καθένας να κάνει. Υπάρχουν και γεγονότα. Ο αμερικανικός παράγοντας ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στην τουρκοκυπριακή πλευρά να αποδεχτεί το «σχέδιο Ανάν», «με ή χωρίς τον Ντενκτάς». Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως τόσο ο συντονιστής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το Κυπριακό, Τόμας Γουέστον, όσο και ο Αμερικανός πρέσβης στη Λευκωσία, Μάικλ Λόσον, συμμετείχαν στο προχτεσινό, ογκώδες συλλαλητήριο των Τουρκοκυπρίων ενάντια στον Ντενκτάς.

Την ίδια κατεύθυνση δείχνουν και οι συνομιλίες του Κ. Ανάν με τον Κ. Σημίτη, πρόσφατα στην Αθήνα. Σύμφωνα με όσα είπε προχτές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όταν ο Κ. Σημίτης εξέφρασε επιφυλάξεις για τη δημοκρατικότητα των διαδικασιών του όποιου δημοψηφίσματος θα διοργανώσει ο Ρ. Ντενκτάς, ο Κ. Ανάν απάντησε ότι «κατά την επίσκεψή του στην Αγκυρα σχημάτισε την εντύπωση ότι ίσως θα ήταν σκόπιμο να γίνει αυτό το δημοψήφισμα, διότι έτσι θα λυθούν κάποια προβλήματα στην τουρκοκυπριακή πλευρά και στη σχέση της με την Τουρκία». «Κατά την άποψη του κ. Ανάν, αυτός μπορεί να είναι ένας τρόπος να ξεπεραστούν και κάποια προβλήματα» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σημίτης, όταν ενημέρωσε σχετικά το υπουργικό συμβούλιο, αφήνοντας έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, να εννοηθεί τόσο το γενικότερο σχέδιο, όσο και τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης.

Μπορεί η κρίσιμη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να συνεχίζεται και μαζί της, τα παζάρια, οι πιέσεις και οι κάθε λογής εκβιασμοί. Μπορεί, κανείς να μην τολμά να προβλέψει την τελική έκβασή της, αλλά - σύμφωνα με όσα μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία - οι μισοί απο τους εργαζόμενους του ΟΗΕ εγκατέλειψαν το Ιράκ, τις τελευταίες ημέρες. Από τους περίπου χίλιους εργαζόμενους στις διάφορες υπηρεσίες του ΟΗΕ -με εξαίρεση τους ειδικούς στον αφοπλισμό - δεν έχουν μείνει στη χώρα παρά 460, δήλωσαν αξιωματούχοι του διεθνούς οργανισμού. Οι υπόλοιποι αποχώρησαν και θα επανέλθουν όταν σταθεροποιηθεί η κατάσταση και αφού λάβουν νέες οδηγίες.

Μ' αυτές τις κατηγορίες συνελήφθη από τον Ιταλό και Γερμανό κατακτητή και διώχτηκε από τους Ελληνες συνεργάτες τους, με την επιπλέον κατηγορία ότι «στέλνει μαθητές του στο αντάρτικο». Τον Αύγουστο του 1944, οι τοπικοί ιθύνοντες της κυβέρνησης Ράλλη τού ζήτησαν, με ομιλία του στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων να καταδικάσει την ΕΑΜική Αντίσταση. Αρνήθηκε. Από το Δεκέμβρη του 1944 «πλήρωσε» ακριβά αυτή την άρνησή του. Θύμα των μεταδεκεμβριανών εμφυλιακών διώξεων σε βάρος των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και των προοδευτικών διανοουμένων και εκπαιδευτικών, όπως και άλλοι Ηπειρώτες εκπαιδευτικοί και διανοούμενοι ήταν και ο Χρ. Σούλης. Το 1945 τέθηκε σε διαθεσιμότητα και εξαναγκάστηκε σε φυγή. Με υποτροφία του Γαλλικού Κράτους, κατάφερε να πάει στο Παρίσι. Το 1946 πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι το Συνέδριο Ειρήνης. Σε συνεννόηση με την ελληνική πρεσβεία, ο Χρ. Σούλης θα μιλούσε στο Συνέδριο για το πρόβλημα της Ηπείρου. Η ομιλία του... ματαιώθηκε. Εφυγε για την Αμερική, όπου σπούδαζε ένας γιος του. Στις ΗΠΑ, προσπάθησε να πείσει τον αρχιεπίσκοπο Αθηναγόρα να δημιουργηθεί Ελληνικό Γυμνάσιο. Δεν εισακούστηκε. Επέστρεψε στην Ελλάδα. Αντί να αποκατασταθεί για τις προσπάθειές του για την επίλυση του προβλήματος της Ηπείρου και τη μόρφωση των Ελληνοπαίδων στις ΗΠΑ, το 1947 απολύθηκε από την εκπαίδευση με την κατηγορία ότι ήταν «εθνοπροδότης, αρχηγός των κομμουνιστών εκπαιδευτικών εν Ηπείρω, διακεκριμένο στέλεχος του ΚΚΕ, που απεργάζεται εις το εξωτερικόν την υπονόμευσιν της Ελλάδος».

Ετσι, εξασφάλισε τη συναίνεση του Κοινοβουλίου με τη βοήθεια, κυρίως, των ψήφων των αντιπολιτευόμενων Συντηρητικών, ενώ 199 βουλευτές συνολικά, εκ των οποίων, περίπου οι 120 από το Εργατικό Κόμμα, δεν «υπέκυψαν» στις διαβεβαιώσεις του ότι δεν ψηφίζουν για την έναρξη ενός πολέμου. Το αποτέλεσμα της κρίσιμης ψηφοφορίας μπορεί να δίνει τυπικά το δικαίωμα στον Βρετανό πρωθυπουργό να συντάξει τις στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας του στο πλευρό των αμερικανικών ενόψει μιας επικείμενης επίθεσης στο Ιράκ, αλλά αυτό δε θα γίνει «αναίμακτα» για την πολιτική καριέρα του ιδίου. Προφανώς, διόλου τυχαία, ο βρετανικός Τύπος χαρακτήριζε τη συγκεκριμένη ψηφοφορία «πρωτοφανή ανταρσία για τα δεδομένα της βρετανικής πολιτικής ζωής».

Εκτός από το Εργατικό Κόμμα, ο Μπλερ φαίνεται ότι έχει τεράστιο πρόβλημα, πλέον, και με την κοινή γνώμη. Μετά από τη μεγαλειώδη αντιπολεμική διαδήλωση της 15ης Φλεβάρη στο Λονδίνο, οι αντιπολεμικές εκδηλώσεις σε διάφορες πόλεις διαδέχονται η μία την άλλη. Τη λαϊκή δυσαρέσκεια ήρθε απλώς να επιβεβαιώσει μια τελευταία δημοσκόπηση, που δείχνει τη δημοτικότητα του πάλαι ποτέ «αγαπημένου» των Βρετανών να βρίσκεται στο ναδίρ και να μην ξεπερνά το 35%. Το τίμημα είναι πραγματικά βαρύ και είμαστε μόνο στην αρχή...