Κυριακή 2 Φλεβάρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
Μικρές σελίδες

Δεν έχουμε ποτέ δοκιμάσει το «Λόμο Σαλδάδο», (Lomo Saldado), μαζί θα το κάνουμε και θα το γευτούμε για πρώτη φορά!

Τη συνταγή μάς την έδωσε η φίλη Αγγελική Παυλή, που είχε την καλοσύνη να μας γράψει τις εντυπώσεις της από το Περού. Εκεί που μιλούσαμε για τα μακρινά ταξίδια της σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, χωρίς να το καλοσκεφτούμε τη ρωτήσαμε μήπως κατά τη μακρά διαμονή της εκεί,(έμεινε κάτι μήνες) έτυχε να πάρει κάποια περουβιανή συνταγή. Ετσι στην τύχη το πετάξαμε, αλλά η τύχη ήταν με το μέρος μας αυτή τη φορά. Ευτυχώς για τη στήλη, η φίλη είχε προνοήσει και μαζί με τις εντυπώσεις μάς έστειλε τούτη τη συνταγή που απλώς την αντιγράφουμε:

Υλικά για 4-5 άτομα

Ενα κιλό μοσχαρίσιο κρέας άπαχο, κατά προτίμηση κιλότο ή στρογγυλό κομμένο σε λωρίδες ενός εκατοστού πλάτος και πέντε εκατοστά μήκος. Δυο - τρεις σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο, δυο μεγάλα κρεμμύδια (όπως για τη δική μας χωριάτικη σαλάτα), τρεις ώριμες φρέσκες ντομάτες ξεφλουδισμένες, ξεσποριασμένες και κομμένες. Δυο πατάτες κομμένες σε σχήμα μπαστουνιού που τις έχουμε τηγανίσει και μια κουταλιά της σούπας σάλτσα Σόγιας. Φυσικά, αλάτι, πιπέρι και μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο.

Τρόπος παρασκευής (μάλλον πανεύκολος μοιάζει). Σε δυνατή φωτιά βάζουμε μια πλατιά κατσαρόλα με λάδι και σοτάρουμε το κρέας με το σκόρδο. Ανακατεύουμε καλά και αφού ροδίσει το κρέας ρίχνουμε τα κρεμμύδια συνεχίζοντας να ανακατεύουμε μέχρι να μαραθούν. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τις ντομάτες, τη σάλτσα της σόγιας, το αλάτι και το πιπέρι. Αφού πάρει μερικές βράσεις (2-3) προσθέτουμε τις τηγανητές πατάτες και ανακατεύουμε το φαγητό. Επειτα σερβίρουμε και το γαρνίρουμε με ρύζι σπυρωτό με αρακά. ( σ.σ.: τα μοσχάρια στο Περού είναι ελευθέρας βοσκής!!!)

Εν συντομία

Να κάνουμε μια κομπόστα με ξερά φρούτα ώστε να μπορούμε να πούμε πως και η δική μας η ζωή είναι τελικά «γλυκιά»;

Μη νομίσετε ότι είναι και πολύ δύσκολο. Τώρα, ακούστε τι θα χρειαστούμε: 6 ξερά σύκα, 12 δαμάσκηνα, 6 βερίκοκα ξερά φυσικά, 100 γραμμάρια σταφίδες, 6 χουρμάδες κομμένους στη μέση χωρίς κουκούτσι, λίγη κανέλα σε σκόνη, μερικά γαρίφαλα, ένα νεροπότηρο κόκκινο ξηρό κρασί, δυο κουταλάκια του γλυκού ψιλό σιμιγδάλι.

Και αμέσως μετά αρχίζουμε: Θα ξεπλύνουμε τα φρούτα με άφθονο νερό. Μετά θα τα βάλουμε σε μια μέτρια κατσαρόλα μαζί με δυο ποτήρια νερό και το κόκκινο κρασί. Θα τα αφήσουμε να βράσουν και θα χαμηλώσουμε τη φωτιά. Θα σκεπάσουμε την κατσαρόλα και θα βράσουν για 1/2 ώρα μέχρι τα φρούτα να φουσκώσουν. Θα ρίξουμε την κανέλα, τα γαρίφαλα και το σιμιγδάλι. Ακόμη τέσσερα λεπτά της ώρας και μετά θα σβήσουμε τη φωτιά. Θα αφήσουμε το μείγμα να κρυώσει και θα το σερβίρουμε σε ατομικά μπολάκια. Μπορούμε να προσθέσουμε και χτυπημένη κρέμα, προσοχή όμως μην ξεχνάτε ότι η κρέμα παχαίνει.

Για σένα Ελλάδα...

Τελικά είναι τρομερό, δεν είναι; Να είσαι στον ίδιο χώρο με ανθρώπους που εκτιμάς και συμπαθείς αλλά να αγνοείς τις, εκτός εφημερίδας, δραστηριότητές τους;

Τέτοια αδιαφορία πια μας έχει κυριεύσει; Τόσος εγωκεντρισμός και αυτισμός κατευθύνει τη συμπεριφορά μας; Ετσι φαίνεται. Ομολογώ πως ντρέπομαι πολύ, που μέχρι χτες ακόμα δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το εξαιρετικό Λεύκωμα «Για σένα Ελλάδα: 60 χρόνια Ε.Α.Μ», που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Προσκήνιο - Αγγελος Σιδεράτος». Ούτε γνώριζα ποιος το επιμελήθηκε και το προλόγισε - με ένα εξαιρετικό, κατατοπιστικό και εμπεριστατωμένο εισαγωγικό σημείωμα. Πώς να το ξέρω αφού είμαι βουτηγμένη στα «καθημερινά» μου. Ομως, τώρα που το κρατώ στα χέρια μου βλέπω ποιος ανέλαβε να κάνει μια τέτοια σημαντική δουλιά. Ο δημοσιογράφος και ιστορικός, ο συνάδελφός μου, ο δημοσιογράφος της ...διπλανής σελίδας, ο άνθρωπος του διπλανού γραφείου, ο Γιώργος Πετρόπουλος. Ντροπή μου είναι. Επανορθώνω.

«Τούτο το Λεύκωμα - που επιμελήθηκε ομάδα καλλιτεχνών της Εθνικής Αντίστασης - έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Πρωτοεκδόθηκε το 1946 στην επέτειο των 5 χρόνων από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Εκδότης ήταν ο πολιτικός Συνασπισμός Κομμάτων του ΕΑΜ, η μετεξέλιξη, δηλαδή, στη μεταπελευθερωτική περίοδο, του ΕΑΜ της περιόδου της Κατοχής. Στόχος της έκδοσης του Λευκώματος ήταν να πληροφορηθεί η διεθνής, κυρίως, κοινή γνώμη για την εποποιία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, αλλά και για το γεγονός ότι οι δημιουργοί αυτής της εποποιίας -οργανώσεις, κόμματα, προσωπικότητες, λαϊκές μάζες - ζούσαν μια δεύτερη κατοχή, ύστερα από την αγγλική ένοπλη επέμβαση το Δεκέμβρη του 1944, και βίωναν ένα καθεστώς βάρβαρων, ανελέητων διωγμών και λευκής τρομοκρατίας. Γι' αυτό και τα κείμενα που συνοδεύουν το φωτογραφικό υλικό είναι σε τρεις γλώσσες: Στα ελληνικά, στα αγγλικά και στα γαλλικά. Για να αντιληφθεί καλύτερα ο αναγνώστης τις ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε η αναγκαιότητα αυτού του Λευκώματος, θεωρούμε πως είναι απαραίτητο να σταθούμε με περισσότερες λεπτομέρειες στην κατάσταση που επικρατούσε όταν αυτό είδε το φως της δημοσιότητας».

Ετσι ξεκινά την εισαγωγή του ο Γιώργος Πετρόπουλος, και όπως θα διαβάσει αμέσως μετά ο νεαρός αναγνώστης - οι παλιότεροι ασφαλώς το γνωρίζουν - ακολουθεί το ενημερωτικό κεφάλαιο «Η Απελευθέρωση δεν έφερε την ελευθερία». Δυστυχώς. Ομως σήμερα νηφάλια και ψύχραιμα: Για τον εαυτό μας, για την Ελλάδα και την ιστορία της, θα πρέπει να διαβάσουμε τούτο το σπάνιο ντοκουμέντο αλλά και να αντέξουμε στην εφιαλτική θέα των συγκλονιστικών, αλίμονο όμως, πέρα για πέρα αληθινών φωτογραφιών.

Καθ' οδόν στο Περού
Θέα στον ωκεανό

Μάτσου Πίκτσου.Η αρχαιότερη πόλη των Ινκας
Μάτσου Πίκτσου.Η αρχαιότερη πόλη των Ινκας
Η τρίτη μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής, καλύπτει 1.285.215 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Η ποικιλομορφία του τοπίου της, της χλωρίδας και πανίδας, καθώς και τα ευρήματα σε ιστορικό - αρχαιολογικό επίπεδο είναι τέτοια, που πραγματικά θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη.

Πρωτεύουσα είναι η Λίμα, με εξαιρετική θέα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Δεν παύει, όμως, να είναι μια μεγαλούπολη που κατοικείται από το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού, δηλαδή οχτώ εκατομμύρια κατοίκους και με όλα τα αρνητικά που συνεπάγεται αυτό: νέφος, ρύπανση, θόρυβος, συνωστισμός, ανεργία, φτώχεια κλπ.

Μουσεία

Αξίζει, όμως, τον κόπο να διαθέσετε 2-3 μέρες πριν ή στο τέλος του ταξιδιού για να επισκεφτείτε κάποια από τα μοναδικά μουσεία όπως το «Museo de Oro del Peru» - Μουσείο δε Ορο (χρυσός) δελ Περού, το οποίο διαθέτει μια καταπληκτική συλλογή από ολόχρυσα αντικείμενα κάθε είδους και ίσως τη μεγαλύτερη συλλογή όπλων στον κόσμο.

Γι' αυτούς που αγαπούν την κεραμική τέχνη το Museo Rafael Larco Herrera (Μουσείο Ραφαέλ Λάρκο Χερέρα) έχει στην κατοχή του 55.000 αντικείμενα, κυρίως προκολομβιανής τέχνης καθώς και μούμιες που βρέθηκαν σε τάφους σε διάφορα σημεία του Περού. Υπάρχει, επίσης, το Εθνικό Μουσείο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας και το μοναστήρι του «San Francisco» (Σαν Φρανσίσκο) ονομαστό για τις κατακόμβες του.

«Πλωτό» νησί στη λίμνη Τιτικάκα
«Πλωτό» νησί στη λίμνη Τιτικάκα
Η πιο κοσμοπολίτικη περιοχή είναι η Miraflores (Μιραφλόρες) με όμορφα καφέ «penas» (πένιας), δηλαδή ταβερνούλες με ζωντανή παραδοσιακή μουσική των Ανδεων. Μαγαζιά με παραδοσιακή τέχνη, αν και όσον αφορά τα ψώνια σας, στο Mercado Artesanal de los Indios (Μερκάδο Αρτεσανάλ δε λος Ιντιος) -αντίστοιχο με το δικό μας Μοναστηράκι- θα βρείτε τα πάντα σε πολύ χαμηλότερες τιμές.

Αν σας περισσεύει χρόνος, μια βόλτα από το κεντρικό Mercado de las Flores (Μερκάδο δε λας Φλόρες) θα γέμιζε τα μάτια σας χρώματα και το μυαλό σας μυρωδιές.

Περιδιαβαίνοντας

Ταξιδεύοντας νότια 235 χιλιόμετρα μετά τη Λίμα, συναντάμε τα Pisco Paracas (Πίσκο Παράκας), δύο προστατευόμενες παραθαλάσσιες περιοχές, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται τα νησιά Ballestas (Μπαλέστας), στα οποία αξίζει τον κόπο να διαθέσετε ένα πρωινό αν θέλετε να δείτε από κοντά τις αποικίες των θαλάσσιων ελεφάντων, φώκιας, πιγκουίνων, διαφόρων πουλιών και δελφινιών.

Επόμενος σταθμός η Narca (Νάσκα), πόλη μέσα στη μέση μιας απέραντης επίπεδης ερήμου, ξακουστής για τις «γραμμές της» που είναι αδύνατον να εξηγηθεί το πώς κατασκευάστηκαν. Είναι δηλαδή γεωμετρικά σχήματα που απεικονίζουν: αράχνη, φάλαινα, μαϊμού, κόνδορα, κολιμπρί, χέρια, δέντρο κλπ. σκαλισμένα πάνω στην έρημο και τόσο μεγάλα που είναι δυνατόν να τα δείτε μόνο πετώντας με τα μικρά πενταθέσια αεροπλανάκια.

Πρόσοψη κεντρικής καθολικής εκκλησίας στην πόλη Αρεκίπα
Πρόσοψη κεντρικής καθολικής εκκλησίας στην πόλη Αρεκίπα
Συνεχίζοντας φτάνουμε στην Arequpa (Αρεκίπα), πόλη καθαρά ισπανικού ρυθμού, που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.325 μέτρων και περιτριγυρίζεται από θεαματικά βουνά, τα οποία σχηματίζουν τεράστια φαράγγια όπως το Colca (Κόλκα), γνωστό ως το «Πέρασμα του Κόνδορα», για όσους έχουν διάθεση για περιπέτεια ή ηφαίστεια όπως το «El Misti» (Ελ Μίστι) στα 5.822 μέτρα.

Αν σας αρέσει η φωτογραφία, το μοναστήρι της «Santa Catalina» (Σάντα Καταλίνα), χτισμένο το 1580 θα σας προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες ειδικά κατά το ηλιοβασίλεμα.

Συνεχίζουμε για το Puno (Πούνο) και τη λίμνη Titicaca (Τιτικάκα), τη μεγαλύτερη της Λατινικής Αμερικής σε υψόμετρο 3.820 μ., στην οποία εκτός από τα φυσικά νησιά, αξίζει τον κόπο να επισκεφτούμε τα περίφημα «πλωτά» νησιά, αυτά που οι Ινδιάνοι Αϊμάρα κατασκευάζουν από ένα είδος χόρτου της λίμνης και που επιπλέουν πάνω της σαν τεράστιες πλατφόρμες.

Επόμενη στάση το Curco (Κούσκο) που, αφού δούμε τους αρχαιολογικούς χώρους που υπάρχουν μέσα και στη γύρω περιοχή, φεύγουμε είτε με τρένο για Machu - Pictsu (Μάτσου Πίκτσου) - την αρχαιότερη πόλη των Ινκας - είτε, ακολουθώντας το μονοπάτι των Ινκας φτάνουμε στα ερείπια της πόλης μετά από τρεις μέρες πεζοπορία. Φροντίστε να είστε εκεί πριν τις 7 το πρωί για να απολαύσετε την ενέργεια του τοπίου μέχρι τις 11 π.μ. φτάνουν τα γκρουπ των ταξιδιωτικών γραφείων.

Φολκλορικοί χοροί
Φολκλορικοί χοροί
Από το Κούσκο μπορείτε να εκδράμετε για το εθνικό πάρκο Manu (Μανού), να βρεθείτε μέσα στη ζούγκλα στις αποικίες των μεγάλων παπαγάλων, των μαϊμούδων, των κροκοδείλων και των... κουνουπιών.

Μελωδία και πεζοπορία

Βόρεια της Λίμας αρχαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιοχή του Truhillo (Τρουχίγιο). Μη χάσετε το Chan - Chan (Τσαν - Τσαν) την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Chimu (Τσιμού) και πεταχτείτε στο ψαροχώρι Huanchco (Χουαντκάκο), για να γευτείτε ό,τι φρεσκότερο υπάρχει. Αλλωστε, όλη αυτή η περιοχή μέχρι και το Tumbes (Τούμπες), είναι ο παράδεισος των καλοφαγάδων και ειδικότερα των ψαροφαγάδων.

Κατόπιν στο Chiclayo (Τσικλάγιο) και επίσκεψη στην αρχαιολογική περιοχή του θεού Sipan (Σιπάν), ενώ το βράδυ θα απολαύσετε τη μοναδική μουσική των Ανδεων ζωντανά στις pena (πένιας) της πόλης.

Για όσους επιζητούν την περιπέτεια όπως πεζοπορία, ορειβασία κλπ. πρέπει να επισκεφτούν την περιοχή Huaraz (Γουαράζ) και την Cordillera Blanca (Κορδιγιέρα Μπλάνκα) όπου θα αποζημιωθούν στη θέα των παγωμένων λιμνών, των θερμών πηγών και της μοναδικής χλωρίδας και πανίδας.

Η ψυχή του Περού

Τέλος, για να ολοκληρώσουμε, η πιο όμορφη πλευρά του Περού είναι οι άνθρωποί του. Αν μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί τους έστω με βασικά ισπανικά, θα καταλάβετε πολύ γρήγορα τα στοιχεία του χαρακτήρα των Περουβιανών. Είναι άνθρωποι ευαίσθητοι και, ταυτοχρόνως, σκληροί. Ανθρωποι περήφανοι αλλά συγχρόνως ταπεινόφρονες. Ανθρωποι που ξέρουν να αγωνίζονται για τη ζωή τους, την αξιοπρέπειά τους, τα ιδανικά τους. Ανθρωποι ελεύθεροι, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να είναι ένας λαός που έχει κάνει την πτήση του κόνδορα τραγούδι.


ΚΕΙΜΕΝΟ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
Αγγελική ΠΑΥΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ