Είναι έτσι η ζωή, είναι αυτή η ζωή, πρέπει να είναι αυτή η ζωή; Κανένας δεν αρνείται πως οι «κορυφώσεις» είναι αυτές που έχουν ενδιαφέρον. Η οριζόντια γραμμή, που καθορίζει τα «πάνω» και τα «κάτω», είναι το οριακό σημείο της μετριότητας. Το «βάθος» και το «ύψος» έχουν το - «δραματουργικό» - ψωμί. Ομως, τόσο το «βάθος», όσο και το «ύψος» δεν περιέχεται μόνον στο αρνητικό. Περιέχεται, κυρίως, στο θετικό. Και ωστόσο, κανένας δε δίνει σημασία στη θετική προσπάθεια. Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα (και παρακαλώ να μη θεωρηθεί λαϊκισμός), δε συνέφαγε με τον Γιώργο που σκάβει στο Μετρό ή με τον Γιάννη της Πυροσβεστικής, που μαζεύει τα νερά στους Ωρωπούς της επικράτειας.

Η αντίληψη - για όσους καταλαβαίνουν - ότι οι «άνθρωποι της νύχτας» είναι μόνον αυτοί με τα μακριά πούρα και τα μακριά μουστάκια είναι αντίληψη ψεύτικη. Αυτό το «δείγμα» είναι το «εξωτερικό», το επιφανειακό, το σχηματικό, το ευκολοδιάβαστο. Αυτό που αποσπά το «λαϊκό» ενδιαφέρον, που εμποδίζει - απαγορεύει, καλύτερα - το στοχασμό και τη σκέψη. Πού να τρέχουμε τώρα - και πού καιρός και γνώση, φυσικά - σε δεύτερα και τρίτα επίπεδα. Πιάνουμε τη βιτρίνα και αφήνουμε την ποτοαπαγόρευση να οργιάζει στα εσωτερικά του συστήματος.

Το δίκαιο και ο νόμος - όπως γίνεται και στις γκανγκστερικές ταινίες - τελικά, για μια ακόμα φορά, θα επιβληθεί. Ο νέος Σαρτζετάκης θα συλλάβει τον παιδεραστή με το τρίκυκλο και η τάξις θα αποκατασταθεί. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μια βαθιά ικανοποίηση - και μια βαθιά νύχτα, βέβαια - αφού η «δημοκρατία» έλυσε μόνη της τα εσωτερικά της. Και, ωστόσο, το αβγό θα επωάζεται σε υψηλές θερμοκρασίες. Η κυρίαρχη τάξη, μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο - και το αδηφάγο για «θέαμα» κοινό - θα απολαμβάνει ήσυχη τα προνόμιά της, θα δημιουργεί καινούριους εκβιαστές, θα χρηματοδοτεί κονδυλοφόρους. Η σήψη θα προχωράει για το νέο (της) κύκλο.

Ζήτω, λοιπόν, οι φαλτσέτες, που αστράφτουν!

Η κυβερνητική πολιτική έχει διαμορφώσει το πεδίο και διά μέσου των οργάνων της ΤΑ, ιδιαίτερα της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) και της Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων (ΝΑΕ), προωθεί την εφαρμογή της. Με πρόταση της πλειοψηφίας των οργάνων αυτών, με συναίνεση των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ προωθήθηκε και απέκτησε συνταγματική ισχύ (στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος) η δυνατότητα καθορισμού και είσπραξης τοπικών εσόδων απευθείας από την ΤΑ.

Παράλληλα προωθείται γοργά η ελαχιστοποίηση ίσως και η κατάργηση των εσόδων της ΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό και είναι πρόσφατες οι δηλώσεις ότι τα έσοδα απ' αυτόν θα χρησιμοποιηθούν μόνο για εξορθολογισμό (συμπλήρωση) των εσόδων, που θα έχει η ΤΑ από την πρόσθετη φορολογία των δημοτών. Ηδη στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος, η κεντρική εξουσία έβγαλε από πάνω της την υποχρέωση να εξασφαλίζει τα απαιτούμενα για την εκπλήρωση της αποστολής της ΤΑ.

• Θέλουν να πείσουν ότι οι δημότες πρέπει να πληρώσουν ξανά για υπηρεσίες που έχουν πληρώσει ήδη μέσα από την αντιλαϊκή φορολογία.
• Καλλιεργούν τη συνείδηση στους εργαζόμενους ότι για να έχουν καλύτερες υπηρεσίες πρέπει να πληρώσουν περισσότερα.
• Προωθούν την αντίληψη ότι γι' αυτές τις υπηρεσίες δεν έχει την οικονομική ευθύνη η κυβέρνηση.

Συνειδητά κρύβουν την υπάρχουσα κατάσταση για την αντιλαϊκή φορολογία στην Ελλάδα, όπου οι έμμεσοι φόροι είναι υπερδιπλάσιοι από τους άμεσους (7/10 οι έμμεσοι και 3/10 οι άμεσοι). Σ' αυτή την άδικη κατανομή οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα μεσαία στρώματα πληρώνουν περισσότερο από τα 2/3 και των άμεσων φόρων, δηλαδή πληρώνουν τη μερίδα του λέοντος, ενώ το κεφάλαιο φοροδιαφεύγει νόμιμα ή παράνομα, θησαυρίζοντας σε βάρος τους.

Και δεν είναι παράλειψη, αλλά συνειδητή επιλογή αυτή η μη αναφορά σ' αυτά, αφού γνωρίζουν ότι η όποια μείωση φόρων γίνεται για το κεφάλαιο και κάθε έλλειμμα πληρώνεται από τους εργαζόμενους.

Δεν αναφέρονται βέβαια σε δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση υπέρ των εργαζομένων, για ανακατανομή των φορολογικών εσόδων προς όφελός τους. Γιατί δεν είναι στους στόχους τους, αφού είναι αντίθετο από την πολιτική που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο.

Παρουσιάζουν ότι με τη φορολογική εξουσία της ΤΑ, τα πλεονεκτήματα που θα είχε η ΤΑ είναι μεγάλα. Οικονομική ανεξαρτησία, δυνατότητα προγραμματισμού, αυξημένη υπευθυνότητα των αιρετών απέναντι στους δημότες, αντίληψη από την πλευρά των δημοτών της σχέσης κόστους/ οφέλους των παρεχομένων υπηρεσιών κλπ.

Μιλούν για ανεξαρτησία της ΤΑ, λες και δεν ακούν αυτά που λέει και η ίδια η κυβέρνηση, ότι η ΤΑ είναι τμήμα του κρατικού μηχανισμού και θα εκτελεί πιστά τις εντολές του.

Μιλούν για προγραμματισμό, σαν να μην μπορούσαν να κάνουν προγραμματισμό με καθορισμένα σε ικανό ποσοστό έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Υιοθετούν τη μείωση των εσόδων αυτών, αποδέχονται τις τεράστιες αυθαίρετες παρακρατήσεις, δέχονται να δίνουν χρήματα του λαού (γιατί σ' αυτόν ανήκουν τα έσοδα της ΤΑ και λείπουν από έργα και υπηρεσίες) για τη λεγόμενη σύγκλιση, για προγράμματα οικονομικής ευθύνης του κράτους, για να βοηθήσουν την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Εξάλλου, μεγάλη πλειοψηφία των αιρετών υποστηρίζει την υλοποίηση αρμοδιοτήτων που βρίσκονται μακριά από το ρόλο της ΤΑ και ικανοποιούν την προωθούμενη πολιτική σε βάρος των δημοτών (Δημοτική Αστυνομία, Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης κλπ.), αλλά και την ανάθεση άλλων αρμοδιοτήτων οικονομικής ευθύνης του κράτους, ικανοποιώντας αυτές τις κατευθύνσεις.

Ισχυρίζονται ότι ενισχύεται η «υπευθυνότητα» των εκλεγμένων στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος.

Ευνοούν την ταχύτερη με πιο εύπεπτους τρόπους και με μεγαλύτερη ένταση, υλοποίηση των αντιλαϊκών κατευθύνσεων που εκπορεύονται από την ΕΕ και δρομολογούνται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη συναίνεση της ΝΔ και του ΣΥΝ. Και σ' αυτή την κατεύθυνση μεγάλο μέρος των αιρετών δείχνουν μεγάλη «υπευθυνότητα» και γι' αυτό υποστηρίζουν αυτή την πρόταση.

Βασικές αρμοδιότητες, υπηρεσίες, η διαχείριση της περιουσίας Δήμων ανατίθενται σε ιδιώτες. Η «υπευθυνότητα» στη διαχείριση έχει και πιο χειροπιαστά παραδείγματα. Την αποδοχή απ' αυτούς του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας, με το οποίο απάλλαξαν ουσιαστικά τους μεγαλοϊδιοκτήτες (εταιρία με ακίνητη περιουσία 500.000.000 δρχ, έπρεπε να πληρώνει το χρόνο 6.750.000 δρχ. και με το ΤΑΠ πληρώνει το πολύ 175.000 δρχ.).

Εριξαν τα βάρη στους μικροϊδιοκτήτες, αφού πληρώνουν και εκείνοι, που μέχρι τότε απαλλάσσονταν. Με τον τρόπο που διατίθενται τα χρήματα, οι δήμοι με μεγαλύτερη και ακριβότερη ακίνητη περιουσία ανά κάτοικο, έχουν στη διάθεσή τους πολύ περισσότερα χρήματα.

Ομως στην καρδιά της πρότασής τους οδηγεί το επιχείρημα της «αντιληπτικότητας», δηλαδή να καταλαβαίνει ο δημότης ότι θα πληρώνει για κάθε υπηρεσία και να μη τη ζητά εύκολα.

-- Θέλουν να περιορίσουν τις διεκδικήσεις των πλατιών λαϊκών στρωμάτων για τα δικαιώματά τους σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πρόνοια), στο δικαίωμα για καθαριότητα, πράσινο κλπ. Να συρρικνώσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων και να τις διασπάσουν σε τοπικό επίπεδο.

-- Επιχειρούν να διαμορφώσουν συνειδήσεις αποδοχής - συναίνεσης σ' αυτή την πολιτική, για πληρωμή κάθε υπηρεσίας των δήμων, με το επιχείρημα της συμμετοχής των δημοτών.

Είναι επικίνδυνο, γιατί αποδίδει σήμερα στα πλατιά λαϊκά στρώματα που νιώθουν στην πλάτη και στην τσέπη τους την πολιτική της λιτότητας, της αυταρχικότητας κλπ., επιδιώξεις για πράγματα που δήθεν δε χρειάζονται.

Αντί οι αιρετοί να ζητούν να περιοριστούν οι φόροι που επιβάλλονται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, να ελαφρυνθούν οι εργαζόμενοι, επιζητείται η ανάθεση φορολογικής εξουσίας στην ΤΑ, για να λειτουργήσει η ΤΑ σαν σωστός και αποτελεσματικός εφαρμοστής του αντιλαϊκού φορολογικού συστήματος.

• Η υποκρισία ότι μπορεί ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στον καπιταλισμό να αυτονομηθεί και να βγει έξω από τη λογική, τους σκοπούς και τους στόχους των κεντρικών κρατικών δομών και ό,τι αυτές αντιπροσωπεύουν και εκφράζουν στο καπιταλιστικό σύστημα.
• Ο ρόλος και η χρησιμοποίηση των θεσμών (εδώ της ΤΑ) του αστικού κράτους σαν μέσο για τη διοχέτευση και εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής, για την ενσωμάτωση των εργαζομένων στο σύστημα, για την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και αυταπατών, αλλά και την αντιμετώπιση των πραγματικών αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, της κυριαρχίας παντού, χωρίς προβλήματα, των νόμων της αγοράς.