Κυριακή 2 Νοέμβρη 2014 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η δική μας φωνή!

Ενα στοιχείο κυριάρχησε τη βδομάδα που πέρασε - απ' τη σκοπιά του ενδιαφέροντος του λαϊκού κινήματος: Η προετοιμασία χιλιάδων ανθρώπων για να κατέβουν στο κέντρο της Αθήνας από κάθε γωνιά της χώρας. Με σύνθημα το «δε θα ζήσουμε με ψίχουλα» και αξίωση να ακουστεί η φωνή των παραγωγών του πλούτου όλου.

Στο μεταξύ, με αφορμή το γεγονός ότι πνίγηκε απ' τη νεροποντή ο κόσμος στις γειτονιές, τόλμησαν οι κομμουνιστές να δείξουν την αιτία. Σ' ένα κράτος που στη «συνέχειά του» επενδύει όπου το καπιταλιστικό κέρδος απαιτεί και κόβει δημόσιες δαπάνες όπου τα λαϊκά στρώματα το έχουν ανάγκη. Ε, τι ήταν να το κάνουν; Αστραψε και βρόντηξε η περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ που «κυβερνά» την Αττική, για το ΚΚΕ που δε λέει να καταλάβει ότι άλλο ήταν ο Παπάγος και άλλο ο Πλαστήρας. Τι είναι αυτό που πράγματι τάραξε αυτήν και τ' αφεντικά της; Ο,τι και τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που, αφού έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν το πανελλαδικό συλλαλητήριο, το ρίξανε εσχάτως στο τσάμικο, μιλώντας για κομματικό γαρ, στο οποίο, έλεγαν, δεν αξίζει η συμμετοχή.

Αλλη γνώμη, βέβαια, είχαν οι μυριάδες που κατέβηκαν χτες στο κέντρο της Αθήνας αλλά αυτό δεν πτοεί τη «δύναμη της αλλαγής». Αλλού δίνουν εξετάσεις αυτοί.

Μπροστά μας τα μέτωπα πολλά και ανοιχτά: Νέος συνδικαλιστικός νόμος, που θα κάνει το δικαίωμα στην απεργία φάντασμα του εαυτού του. Νέες περικοπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα, έτσι που οι εργάτες να πρέπει εξαρχής να ανακαλύψουν τα ταμεία αλληλεγγύης που στην εξέλιξή τους έγιναν εύρωστα ασφαλιστικά ταμεία. Φόρους και ξανά φόρους, μέχρι που ο γνωστός κεφαλικός φόρος να φαντάζει ευεργέτημα. Περικοπές και ξανά περικοπές σ' όποιες από τις κοινωνικές παροχές έχουν απομείνει. Και σίγουρα, πριν από οτιδήποτε άλλο, τσάκισμα μέχρις εσχάτων του, αναγκαίου για την αναπλήρωση της εργατικής δύναμης, μισθού.

Το γεγονός παραμένει ένα: Οτι με κρίση και χωρίς κρίση, με ύφεση και με ανάκαμψη, τα υποζύγια σέρνουν όλο και πιο δύσκολα τα πόδια τους. Εκτός και αν αποφασίσουν να σηκωθούν. Οπότε -όταν το αποφασίζουν- κατεβαίνουν, όπως χτες, μυριάδες στο κέντρο της Αθήνας, για να δηλώσουν απλά ότι σκλάβοι του 21ου αιώνα δε θα γίνουν, ότι αρνούνται να ζήσουν με ψίχουλα, ότι απαιτούν να ακουστεί και η δική τους φωνή και, ακόμα καλύτερα, ότι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν όλον το πλούτο που παράγουν.

Στην ευρύτερη περιοχή

Την αποφασιστικότητά της να εμπλέξει τη χώρα ακόμα βαθύτερα σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή, αξιοποιώντας την περιβόητη «ενεργειακή» και «στρατιωτική» διπλωματία, επέδειξε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου.

Στο μεταξύ, επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν αποτελούν παράγοντες εγγύησης της ασφάλειας, της ειρήνης και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των λαών. Αντιθέτως, πρωτοστατούν στο ματοκύλισμα λαών, σε επεμβάσεις με στόχο την αλλαγή συνόρων, το ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων με βάση τα συμφέροντά τους και τους εξελισσόμενους ανταγωνισμούς μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων. Οι ενεργειακοί πόροι, για τους οποίους πολλά γράφονται, ότι τάχα «μπορούν να συμβάλουν στη συνεργασία, στην ειρήνη, στη σταθερότητα», αναδείχθηκαν «μήλον της Εριδος» για τα μονοπώλια.

Ξηλώνουν το πουλόβερ

Στο εσωτερικό της χώρας, το «πουλόβερ» που ξηλώνουν κεφάλαιο, κυβέρνηση και τρόικα, με τις πλάτες της ΓΣΕΕ, στόχο έχει να αφήσει γυμνούς τους εργαζόμενους από οποιαδήποτε προστασία απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία, να συντρίψει τη συλλογική διεκδίκηση και πάλη, να «ξεμοναχιάσει» τους εργαζόμενους σε επίπεδο επιχείρησης, ακόμα και κλάδου. Ετσι θα καταφέρει το κεφάλαιο ευκολότερα να επιβάλει τους όρους του, να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητά του.

Αυτή είναι η ουσία των αλλαγών κάτω από τον τίτλο «εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου για το συνδικαλισμό». Οσο περισσότερο κατανοείται αυτό, τόσο θα προβάλλει επείγουσα η ανάγκη να πάρει ο αγώνας υπεράσπισης των συνδικαλιστικών ελευθεριών χαρακτήρα καθολικής σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του.

Κανένα εργατικό δικαίωμα δεν είναι μόνιμο στον καπιταλισμό και αυτό ισχύει και με τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Οσοι διακηρύσσουν το αντίθετο, όσοι σπέρνουν τον εφησυχασμό και «διαβεβαιώνουν» ότι μια άλλη κυβέρνηση, στο έδαφος του καπιταλισμού, θα προστατέψει και θα σώσει τους εργαζόμενους, είναι υπόλογοι και πρέπει να παραμεριστούν.

Χτίζουμε ακατάλυτους δεσμούς

Επίσημα άρχισε χτες η Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ. Στην πράξη δε σταμάτησε ποτέ. Μια ματιά στις ειδικές στήλες του «Ριζοσπάστη» μαρτυρά πολλά: Εκατοντάδες εργαζόμενοι και άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων αποφασισμένοι να στηρίξουν για μια ακόμα φορά και οικονομικά το Κόμμα για να συνεχίσει να υπερασπίζεται τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, όπως το κάνει με συνέπεια για δεκαετίες τώρα. Γιατί, παρόλο που η κυβέρνηση με το νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων βάζει περιορισμούς στην οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ απ' το λαό, γνωρίζουμε πολύ καλά, έχουμε πείρα πολλών δεκαετιών ότι σε όλες τις συνθήκες, με όλες τις μορφές «οι εργαζόμενοι θα συντηρούν το Κόμμα τους με την μπουκιά απ' το στόμα τους».

Συνεχίζουμε

Με το χτεσινό πανελλαδικό συλλαλητήριο κορυφώθηκε ένα δίμηνο έντονης αγωνιστικής δράσης από τις δυνάμεις που συγκροτούν την Κοινωνική Συμμαχία για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Οι κατακτήσεις και τα βήματα που έγιναν σ' αυτό το διάστημα, είναι «ένα το κρατούμενο» για τις ταξικές δυνάμεις, στην προσπάθεια να δοθεί ώθηση στην ανασυγκρότηση του κινήματος, να οργανωθεί η αντεπίθεση στην κυρίαρχη πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους.

Επόμενος μεγάλος σταθμός είναι η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 27 Νοέμβρη. Εκεί πρέπει να χτυπούν όλα τα σφυριά. Στόχος να αποτελέσει η συμμετοχή στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος συνέχεια του πανελλαδικού συλλαλητηρίου, να αξιοποιηθεί η δυναμική του για την κλιμάκωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, καθώς όποια αναμονή και εφησυχασμός δίνουν χρόνο στον αντίπαλο να οργανώσει καλύτερα την επίθεσή του.

Γερή και δυνατή ΚΝΕ μέσα στα σχολεία!

Μέσα και από τις Θέσεις του 11ου Συνεδρίου της Οργάνωσής μας μπαίνει το κρίσιμο ζήτημα της ανάπτυξης στους μαθητές σαν καθοριστικό ζήτημα για την πορεία συνολικά της ΚΝΕ.

Γι' αυτήν τη στέρεη ανάπτυξη χρειάζεται να εξετάζουμε βαθιά την καθοδηγητική μας δουλειά στους μαθητές, στο περιεχόμενο και τις μορφές που συγκροτεί τη λειτουργία και δράση των ΟΒ, την παρέμβασή μας μέσα στα σχολεία, στο μαθητικό κίνημα. Η Οργάνωση έχει πλούσια πείρα από τη δράση, με βάση την απόφαση της διευρυμένης Συνόδου του ΚΣ για την καθοδήγηση και την ανάπτυξη των δυνάμεων στα σχολεία που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβρη του 2012, ώστε σήμερα να μελετήσουμε, να κοιτάξουμε πιο βαθιά και να σχεδιάσουμε πιο αποτελεσματικά.

Αυτή η προσπάθεια έχει απαιτήσεις

Εχουμε πλέον καλύτερα μελετημένη εικόνα όχι μόνο γενικά για το ρόλο του αστικού εκπαιδευτικού συστήματος, ως μηχανισμού χειραγώγησης, αλλά και για τα κανάλια που επιλέγονται, για να επιδράσουν στη συνείδηση των νέων. Ο ρόλος του σχολείου προφανώς και είναι καθοριστικός, πέφτει βάρος συνεχώς από το σύστημα στη διαμόρφωσή, στην προσαρμογή του. Για να συνδέεται πιο στενά με τις εξελίξεις στην οικονομία, την καπιταλιστική κερδοφορία και την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι και η προσαρμογή που έγινε με το νόμο για το «Νέο Λύκειο»: Ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων χρήσιμων για το σύστημα, ευέλικτη προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες του ανταγωνισμού και των επιχειρήσεων, με χειροτέρευση των όρων που διαμορφώνουν τον τρόπο σκέψης, την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Καλλιεργεί τον ανορθολογισμό στη σκέψη, την αποσπασματικότητα στη γνώση, το μοίρασμα σκόρπιων δεξιοτήτων σε βάρος της ολόπλευρης μόρφωσης. Από την άλλη, σημειώνεται στροφή προς την Τεχνική Εκπαίδευση και την κατάρτιση και κύρια τη μαθητεία με τους χειρότερους όρους, ώστε τα παιδιά της εργατικής τάξης να «εκπαιδεύονται» στην εκμετάλλευση. Ο νόμος δίνει συντριπτικό χτύπημα σε όποια μορφωτικά δικαιώματα είχαν μείνει για τα παιδιά από τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, εντείνει τους ταξικούς φραγμούς και το ξεσκαρτάρισμα με βάση την τσέπη, από πολύ νωρίτερα. Υποβαθμίζεται η κατ' όνομα υποχρεωτική εκπαίδευση.

Ολα έχουν τιμή, η μόρφωση είναι εμπόρευμα, πεδίο κερδοφορίας, γεγονός που υπηρετείται και μέσα από τη διεύρυνση της συμμετοχής εργοδοτικών φορέων σε διάφορα όργανα σχεδιασμού της εκπαιδευτικής πολιτικής (π.χ. καθορισμός ειδικοτήτων στην επαγγελματική εκπαίδευση). Ταυτόχρονα, παίρνονται μέτρα και σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο. Είναι χαρακτηριστικό για την αντιδραστικότητά του, αλλά σε καμία περίπτωση μοναδικό, το παράδειγμα των νέων σχολικών βιβλίων της «Πολιτικής Παιδείας».

Τελικά στόχος, δηλαδή, είναι να «εκπαιδεύουν» την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης με βάση τις ανάγκες αυτού του συστήματος, να μην αμφισβητούν την κυριαρχία των εκμεταλλευτών και την ιδεολογία τους.

Η αναπαραγωγή της αστικής ιδεολογίας, ο μονόδρομος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της ΕΕ, η «ντε φάκτο» ύπαρξη της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, η αστική δημοκρατία σαν το απόγειο των δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, η επιχειρηματικότητα και ο επιχειρηματίας - ηγέτης, η ανταγωνιστικότητα, ο ατομισμός σαν ελευθερία, ο αντικομμουνισμός, η εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού, η «θεωρία των άκρων», η «ενδοσχολική βία», αλλά και ζητήματα της επικαιρότητας και της διαπάλης, είναι βασική κατεύθυνση, περιεχόμενο του σημερινού σχολείου. Το νέο βιβλίο της «Πολιτικής Παιδείας» για τη Β' Λυκείου μέσα στη δίχως ντροπές υπεράσπιση του εκμεταλλευτικού συστήματος της φτώχειας, της ανεργίας και των πολέμων, κάνει μία εύστοχη παρατήρηση: ««Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα μεταδίδει γνώσεις, δεξιότητες, στάσεις. Αλλά, συγχρόνως, θέλει να μεταδώσει και τις αρχές και αξίες του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος, και έτσι λειτουργεί ως παράγοντας αναπαραγωγής του»... Σήμερα, αυτές οι αξίες είναι ο ανελέητος ανταγωνισμός για το κέρδος, η εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αυτές τις αξίες προάγει και το εκπαιδευτικό σύστημα και ας προσπαθεί - δεν τα πολυκαταφέρνει είναι η αλήθεια - να τις «μακιγιάρει» με όμορφα λόγια...

Είναι το ίδιο το σχολικό σύστημα, που προάγει τον ατομισμό και τον ανταγωνισμό μεταξύ των μαθητών, με ταξικούς φραγμούς που χωρίζει τους μαθητές σε «ικανούς και ανίκανους» από όλο και μικρότερη ηλικία με ψεύτικα διλήμματα τύπου «ποιος παίρνει τα γράμματα και ποιος όχι», ποιος είναι ικανός για τα Πανεπιστήμια και ποιος ανίκανος που πρέπει να πάει σε τεχνική σχολή ή να βγει στη δουλειά.

Ολα τα παραπάνω και με πιο «ελεύθερο τρόπο» ανοίγουν μέσα από την παρέμβαση πολιτικών δυνάμεων από τους καθηγητές κύρια, σε όλα τα μαθήματα, σε όλες τις δραστηριότητες και υπηρετούν το στόχο του εγκλωβισμού των νεανικών συνειδήσεων στα αδιέξοδα του σάπιου συστήματος.

Από τη μία παρουσιάζεται το σχολείο σα χώρος δήθεν ουδέτερος, που δε χωράνε πολιτικές συζητήσεις, κόμματα, από την άλλη όμως στρώνουν χαλιά για να έχουν άμεση παρέμβαση με όλους τους τρόπους επιχειρηματίες, η εκκλησία, διάφορες ΜΚΟ. Διαμορφώνουν ένα πλέγμα υποδομών, ώστε η παρέμβασή τους να είναι συνεχής. Σε σχολεία και γειτονιές σε όλη τη χώρα δίνουν και παίρνουν οι δωρεές και οι χορηγίες (π.χ. ο Νιάρχος στον Πειραιά), προβάλλοντας τη χορηγία ως τον καθοριστικό συντελεστή βελτίωσης της ποιότητας του σχολείου.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ βρήκαν απέναντί τους καθηγητές να τους λένε δήθεν συγκαταβατικά ότι δεν μπορώ να αφήσω εσένα να συζητάς, να διεκδικείς, να δρας ακόμα και για την αποκάλυψη του ρόλου των χρυσαυγιτών, γιατί μετά θα πρέπει να αφήσω και τη Χρυσή Αυγή, ανοίγοντας τελικά διάπλατα την πίσω πόρτα για να ριζώνει το δηλητήριο του φασισμού - ναζισμού.

Δυναμώνουμε τη συλλογική και αγωνιστική δραστηριότητα μέσα στα σχολεία, δημιουργούμε τους όρους για ορμητική ανάπτυξη

Σ' αυτές τις συνθήκες δρούμε, μ' αυτά αναμετριόμαστε και απαιτείται πείσμα, αποφασιστικότητα, μαχητικό πνεύμα και δράση. Για να διαμορφώνονται αντιστάσεις, για να βρουν απέναντί τους το δικό μας σχέδιο, τη δική μας συγκέντρωση προσπαθειών και δυνάμεων για την αγωνιστική διαπαιδαγώγηση και έγκαιρη αγωνιστική προετοιμασία της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, των παιδιών της.

Εκφράζεται, για μια ακόμη φορά, η σύγκρουση διαμετρικά αντίθετων συμφερόντων, και γι' αυτό παίρνουμε θέση μάχης. Από εδώ προκύπτει και το καθήκον που βάζουμε στις Θέσεις για το περιεχόμενο της παρέμβασής μας. Οτι επιδιώκουμε, παίρνοντας υπόψη τις εμπειρίες των μαθητών, να καλλιεργούμε ταξική αντίληψη για αυτά που ζούμε, να συνειδητοποιείται η ταξική σύνθεση της κοινωνίας, να καλλιεργούμε την εχθρότητα προς το κεφάλαιο, την υπερηφάνεια για τη καταγωγή τους, την αλληλεγγύη, την ανιδιοτέλεια και την προσφορά, την αγωνιστική στάση. Με ευθύνη της ΚΝΕ να εκφραστεί ρεύμα αντιπαράθεσης με το περιεχόμενο της μόρφωσης και το εκπαιδευτικό σύστημα συνολικά.

Μπορούμε να δράσουμε πιο σταθερά για το ξεπέρασμα καθοδηγητικών αδυναμιών, ν' αξιοποιήσουμε την πείρα που έχουμε αποκτήσει. Στο επίκεντρό μας έχουμε τη μαθητική ΟΒ, που για τις ηλικίες των συντρόφων μας είναι και πρέπει να είναι «σχολείο». Γι' αυτό πρέπει να επιμείνουμε στην καλή, προσεγμένη λειτουργία της, στην προσπάθεια να προχωράει το ενιαίο πρόγραμμα μαθημάτων, να συνοδεύεται σταθερά με πλούσια, πολύμορφη, συλλογική αγωνιστική δραστηριότητα μέσα στα σχολεία. Αξιοποιώντας πρωτοβουλίες που έχουμε πάρει όπως πανελλαδικοί διαγωνισμοί, συλλογικές εργασίες, αθλητικές δραστηριότητες, εκδηλώσεις μαθητικής - ερασιτεχνικής δημιουργίας αλλά και ανοίγοντας περισσότερους δρόμους επικοινωνίας και κοινής δράσης. Να στηρίξουμε ακόμη περισσότερο την καλύτερη προσπάθεια που έχουμε κάνει σε αυτήν την κατεύθυνση που είναι τα μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ, σαν κορύφωση μιας χρονιάτικης δραστηριότητας.

Ταυτόχρονα, έχουμε σημαντικά περιθώρια να παίξουμε πρωτοπόρο ρόλο στο ζωντάνεμα των μαθητικών συμβουλίων, συνολικά της ζωής της μαθητικής κοινότητας, να αναπτυχθούν αγώνες, διεκδικήσεις γύρω από τις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών. Για την ανάπτυξη συλλογικών δραστηριοτήτων και ομάδων πολιτισμού, αθλητισμού, δημιουργία εφημερίδων, άλλων εντύπων, site κ.ά. Μπορούμε και γι' αυτό σκυλιάζουν και αυτό φαίνεται. Από την αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς έχουν αυξηθεί τα κρούσματα τρομοκρατίας στα σχολεία με ποινικοποίηση μαθητικών κινητοποιήσεων, δίκες μαθητών που πρωτοστάτησαν. Χέρι - χέρι με τα μαθήματα για την ενδοσχολική βία, συναντήσεις διευθυντών με τα αστυνομικά τμήματα κάθε περιοχής, τη δημιουργία του «παρατηρητήριου για τη σχολική βία», η τιμωρία με μάθημα μέσα στις διακοπές του Πάσχα πέρσι για τα σχολεία όπου έγιναν κινητοποιήσεις.

Τώρα που ολοκληρώθηκε μια πολύ σημαντική προσπάθεια μπροστά στο χτεσινό πανελλαδικό συλλαλητήριο, όπου δεκάδες σχολεία από όλη την Ελλάδα συζήτησαν και το στήριξαν, μπορούμε να προχωρήσουμε με άλλη δυναμική από τη Δευτέρα κιόλας στα σχολεία. Να διαμορφώνουμε διαρκώς τους όρους για πιο μαζικούς, πιο συγκροτημένους αγώνες. Αυτό θα κρίνεται στο πόσα 15μελή και 5μελή, με την πρωτοπόρα προσπάθεια των μελών και φίλων της ΚΝΕ, θα αποτελούν όργανα αγώνα, που θα συσπειρώνουν τους μαθητές και τις μαθήτριες γύρω από τα οξυμένα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Πόσοι περισσότεροι μαθητές θα πείθονται για την ανάγκη να παλέψουν ενάντια στην κατάσταση που διαμορφώνεται στο παρόν και στο μέλλον τους. Πώς οι μαθητές θα ενώσουν τον αγώνα τους με τους αγώνες του εργατικού, λαϊκού κινήματος γιατί η μόρφωση και το μέλλον της νέας γενιάς είναι υπόθεση όλου του λαού. Γιατί σε αυτόν τον κοινό αγώνα βρίσκεται η δύναμη.

Για να αποκαλύπτονται όσοι θέλουν οι μαθητικοί αγώνες να μην έχουν κατεύθυνση, να βγάζουν λάδι τις αιτίες και τους ενόχους των προβλημάτων τους που είναι η ΕΕ και οι κυβερνήσεις που την υπηρετούν, κινήσεις που ξεκινάνε από ανώνυμα προφίλ στο facebook (και είναι τουλάχιστον ύποπτα), που τελικά, επιδιώκουν να ξεφουσκώσει γρήγορα και ανώδυνα η δίκαιη αγανάκτηση που νιώθουν μαθητές για τη ζωή τους, να μην πάρει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, να είναι τουφεκιά στον αέρα.

Υπάρχουν σαφώς θέματα που αφορούν την οργάνωση της πάλης και της διεκδίκησης από τους μαθητές, εμπόδια που μπαίνουν εκ των πραγμάτων λόγω της αμορφίας του μαθητικού κινήματος, της διαλυτικής του κατάστασης. Γι' αυτό η Οργάνωσή μας επιδιώκει να απαντήσει όχι απλά με συγκροτημένη πρόταση για τη δομή του κινήματος αλλά και να παλέψει μαχητικά για το συντονισμό της δράσης των σχολείων, των 15μελών μιας γειτονιάς, ενός δήμου, αλλά και για να περάσει η οργανωμένη έκφραση των μαθητών σε ανώτερο επίπεδο, από αυτό του σχολείο, σε επίπεδο πόλης και πανελλαδικά.

Η εσωοργανωτική συζήτηση στα όργανα αλλά και στις μαθητικές ΟΒ είναι πλούσια, ανεβάζει τον πήχη της καθοδηγητικής ευθύνης, των απαιτήσεων συνολικά για τα στελέχη και τα όργανα της ΚΝΕ. Μπορεί να γίνει η αφετηρία καλά δουλεμένων και ταυτόχρονα επίμονων προσπαθειών για την ορμητική ανάπτυξη της ΚΝΕ μέσα στα σχολεία!


Του
Νίκου ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΥ*
*Ο Νίκος Αμπατιέλος είναι μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ