Και τι δεν έχουν επιστρατεύσει η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία, για να μη συζητήσουν επί της ουσίας και πολύ περισσότερο να μην ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα των μαθητών, που διεκδικούν ανοιχτά, ασφαλή σχολεία με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας! Εισαγγελείς, δημάρχους, αστυνομία, φοβέρες κι εκβιασμούς για απουσίες από την υπουργό, που ομολογεί ανοιχτά ότι προτιμάει κλειστά σχολεία από τον κορονοϊό - ήδη φτάνουν τα 160 - παρά στοιχειώδη μέτρα, όπως αυτά που ζητάνε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί. Από κοντά και διάφοροι σαλτιμπάγκοι, που έφτασαν χτες να λένε δημόσια ότι η κατάληψη είναι ...έγκλημα του Ποινικού Δικαίου, το οποίο δεν παραγράφεται, επειδή οι μαθητές ψηφίζουν και αποφασίζουν μέσα από Γενικές Συνελεύσεις! Αλλά ούτε και οι φωνές ΣΥΡΙΖΑίων και λοιπών, που πρώτα μίλαγαν για «καταληψίες αρνητές του ιού» και τώρα το παίζουν φίλοι και «συμβουλάτορες» των μαθητών - λες και ζήτησε κανείς τις συμβουλές όσων έχουν τις δικές τους ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στην Παιδεία - φαίνεται να πιάνουν τόπο. Κι επειδή όλα αυτά πεισμώνουν περισσότερο τους μαθητές, κάποιοι χτες, μες στην απελπισία τους, θυμήθηκαν και επιστράτευσαν έως και... τον Κοντογιαννόπουλο! Ναι, καλά ακούσατε! Τον υπουργό Παιδείας που βρήκε τον μάστορά του από τους μαθητές την περίοδο 1990 - 1991, όταν η τότε κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει μια σειρά αντιδραστικές αλλαγές στην Εκπαίδευση, προκαλώντας ξεσηκωμό στα σχολεία. Ο Κοντογιαννόπουλος λοιπόν βγήκε να πει ότι οι καταλήψεις και τα αιτήματά τους αποφασίζονται... στα γραφεία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ! Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι... Αλλά για να φτάνουν στο σημείο να ξυπνάνε και τους βρικόλακες, μάλλον το στρίμωγμα από τις μαθητικές κινητοποιήσεις είναι μεγάλο.

Η κυβέρνηση, που ισχυρίζεται ότι κοστίζει ακριβά να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των μαθητών και να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας στα σχολεία, είναι εκτεθειμένη και αποκαλύπτεται, αφού την ίδια ώρα: Προετοιμάζει 32 δισ. ευρώ για τους μονοπωλιακούς ομίλους, μέσα από το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ. Δίνει κάθε χρόνο 4 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό για εξοπλισμούς που υπηρετούν τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή. Ετοιμάζεται να δώσει 1,5 δισ. δολάρια στις ΗΠΑ για τον εκσυγχρονισμό των «F-16», αλλά και ως «αντίδωρο», για να «εξισορροπήσει» την αγορά των γαλλικών φρεγατών και αεροπλάνων. Ετοιμάζει νέο πακέτο ύψους 616 εκατ. ευρώ για τους επιχειρηματικούς ομίλους το 2020, από τη μείωση του φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη στο 24% από 28% και από τη μείωση της φορολογίας στα διανεμόμενα μερίσματα στο 5% από 10%. Η λίστα είναι μεγάλη και δείχνει ότι ο προϋπολογισμός αντέχει, αλλά μόνο για το κεφάλαιο. Και πως αν η κυβέρνηση είχε για προτεραιότητα τις ανάγκες των μαθητών και όχι τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, θα μπορούσε να βρει σήμερα κιόλας τα αναγκαία χρήματα.

Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία για τη φτώχεια στη Γαλλία δείχνουν δραματική επιδείνωση όλων των δεικτών, σε επίπεδα πρωτόγνωρα για τη μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Συνολικά, το 15% του πληθυσμού (9.300.000 άτομα) υπολογίζεται ότι ζει σε συνθήκες φτώχειας, ή στο κατώφλι της, ενώ η κατάσταση θα γίνει χειρότερη από την αύξηση της ανεργίας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το 38% των νοικοκυριών τα φέρνει δύσκολα βόλτα έως το τέλος του μήνα, με τους λογαριασμούς να είναι μονίμως στο «κόκκινο». Οσο για τον κατώτατο μισθό των 1.219 ευρώ, όχι μόνο δεν προφυλάσσει από τη φτώχεια, αλλά οδηγεί πολλά λαϊκά νοικοκυριά να κάνουν εκπτώσεις ακόμα κι από την καθημερινή διατροφή τους, αφού ένας στους τέσσερις Γάλλους δηλώνει ότι περιορίζει την ποσότητα τροφής στο πιάτο του ή παραλείπει γεύματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα για τον λαό πίσω από την εικόνα της ευρωπαϊκής υπερδύναμης, όπως παρουσιάζεται η Γαλλία και στη χώρα μας, με τα αεροπλανοφόρα και τα «Rafale», που θέλουν να επιβάλουν την «Pax Mediterranea» και «στηρίζουν» την ελληνική κυβέρνηση στην αντιπαράθεση με την τουρκική, παρεμβαίνοντας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη για να εμπεδωθούν επικίνδυνες διευθετήσεις που ήδη «τρέχουν» και οξύνουν τους ανταγωνισμούς. Οπως συμβαίνει και σε όλο τον κόσμο, από τη μια η Γαλλία των μονοπωλίων της, που εντείνουν την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση και διεκδικούν αναβαθμισμένο ρόλο σε ιμπεριαλιστικές κόντρες και συμβιβασμούς για τα συμφέροντά τους, και από την άλλη η Γαλλία των εργαζομένων και του λαού, που ζουν την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την καταπίεση...