«Νέο ρομπότ, ικανό για περισσότερες χειρωνακτικές εργασίες από ό,τι οι προκάτοχοί του, παρουσίασε ιαπωνική εταιρεία. Το HRP-4 είναι ένας μηχανικός "αθλητής". "Σχεδιάσαμε το ρομπότ κατ' εικόνα ενός λεπτού αλλά μυώδους αθλητή του στίβου", είπε ο Νοριγιούκι Κανεχίρα, διευθυντής ρομποτικών συστημάτων της εταιρείας Kawada Industries, που ανέπτυξε το μοντέλο σε συνεργασία με το Ιαπωνικό Εθνικό Ινστιτούτο Προηγμένης Βιομηχανικής Επιστήμης. Το ρομπότ σχεδιάστηκε ως αντικαταστάτης του ανθρώπου στις χειρωνακτικές επαναληπτικές εργασίες». Η παραπάνω είδηση από τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων θα μπορούσε να προκαλέσει κύματα αισιοδοξίας ...αν δεν ζούσαμε στον καπιταλισμό. Η τάση για αυτοματοποίηση της εργασίας, μέσω της χρήσης ρομπότ, θα μπορούσε να απαλλάξει τον άνθρωπο από βαριές και μονότονα επαναλαμβανόμενες χειρωνακτικές εργασίες, να εξασφαλίσει λιγότερες ώρες εργασίας και περισσότερο ελεύθερο χρόνο κ.ο.κ. Ομως όλα αυτά τα ωραία σκοντάφτουν στο ανυπέρβλητο εμπόδιο των καπιταλιστικών σχέσεων, δηλαδή της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Στο πλαίσιο αυτό τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, στρέφονται σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Η αυτοματοποίηση στον καπιταλισμό «παράγει» ανεργία, ένταση της εκμετάλλευσης, περισσότερη φτώχεια, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού «αναβλύζει» από παντού και ολοένα με μεγαλύτερη επιτακτικότητα.

Οι φτωχοί αγρότες έχουν να ελπίζουν μόνο στη δύναμη του αγώνα τους. Η στάση ανοχής και συμβιβασμού στη βάρβαρη πολιτική των κυβερνώντων και της ΕΕ και σε όσους στηρίζουν αυτήν την πολιτική, μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα έχει σε βάρος της αγροτιάς. Είναι ολοφάνερο πως η λύση βρίσκεται στο συντονισμένο αγώνα μαζί με όσους θίγονται από την ίδια αντιλαϊκή αντιαγροτική πολιτική, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Για τους φτωχούς αγρότες ένα πρώτο βήμα, άμεσο και καθοριστικό, είναι η συστράτευση με την ΠΑΣΥ, η ισχυροποίησή της ως δύναμης άσκησης πίεσης και αντίστασης, με προοπτική την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η ΠΑΣΥ εκφράζει τα συμφέροντα χιλιάδων φτωχών αγροτών, που στην πλειοψηφία τους είναι καταχρεωμένοι στις τράπεζες έχοντας υποθηκεύσει το βιος τους. Εκφράζει τη μεγάλη πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών, που αντιπροσωπεύουν τα 3/4 των αγροτικών εκμεταλλεύσεων με ετήσιο εισόδημα πολύ κάτω από το όριο φτώχειας.

Η ΠΑΣΥ δεν είναι ούτε κόμμα ούτε παράταξη. Είναι πόλος συσπείρωσης αγροτικών συλλόγων και ομοσπονδιών, μαχόμενων αγροτών, συνδικαλιστικά οργανωμένων σε αγροτικούς συλλόγους, επιτροπές αγώνα, συνεταιριστικές ενώσεις, ομοσπονδίες, ανεξάρτητα αν εκφράζουν σε αυτούς ως πλειοψηφία ή ως μειοψηφία αντιμονοπωλιακούς στόχους.

Σε αυτήν τη συσπείρωση έχουν θέση μαζί με τους μικρομεσαίους αγρότες και οι εργάτες γης, αλλά και οι γεωτεχνικοί επιστήμονες. Η λύση και η διέξοδος που προτείνει η ΠΑΣΥ είναι η ανάπτυξη της λαϊκής συμμαχίας, ο κοινός αγώνας με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, τα ριζοσπαστικά μέτωπα και οργανώσεις της νεολαίας και των γυναικών, για την ικανοποίηση των αναγκών της λαϊκής οικογένειας, για τη λαϊκή εξουσία.

Με στόχο η έκδοση αυτή να είναι και μια μικρή συμβολή στη δημιουργία μορφωτικού ρεύματος στις γραμμές της ΚΝΕ και ευρύτερα της νεολαίας, αναδεικνύονται οι βασικές πλευρές της ανάγκης ύπαρξης, της αξίας και της μοναδικότητας, της ιστορικής διαδρομής του κομματικού - επαναστατικού Τύπου στη χώρα μας.

Αντικειμενικά, στις σελίδες της έκδοσης δεν μπορούν να «χωρέσουν» σε μια διεξοδική ανάλυση όλα τα παραπάνω, μπορεί όμως η έκδοση αυτή να αποτελέσει έναν καλό «οδηγό» για μια πρώτη επαφή των νέων με τον κομματικό - επαναστατικό Τύπο, τη σημασία και την ιστορική πορεία του.

Στις μέρες μας, η αστική τάξη «ευαγγελίζεται» δήθεν την κοινωνία της πληροφορίας, για να κρύψει ότι η ενημέρωση είναι και αυτή στα χέρια του κεφαλαίου και - πέρα απ' τα κέρδη που προσφέρει στους ιδιοκτήτες των Μέσων - είναι ένα σημαντικό όπλο στον ταξικό πόλεμο που διεξάγει ενάντια στην εργατική τάξη, με στόχο την υποταγή της.

Στην ενορχηστρωμένη προπαγάνδα του κεφαλαίου, που στοχεύει στη χειραγώγηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας, παρουσιάζοντας τη δική του αλήθεια σαν μοναδική και «ντύνεται» τα χρώματα της «αντικειμενικότητας» και της «ελευθερίας» του Τύπου, εσχάτως και του διαδικτύου, σ' αυτήν την «ψευτιά και υποκρισία», όπως τη χαρακτήρισε ο Β. Ι. Λένιν, απάντηση είναι μόνο ο κομμουνιστικός Τύπος. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Η υποκρισία των δηλώσεων της ινδικής κυβέρνησης περί διαλόγου και σταθερότητας, ωστόσο είναι ξεκάθαρη, αφού και η ίδια συντηρεί τα εθνοτικά κινήματα στο Κασμίρ, χρησιμοποιώντας τα στον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να καλύψει τις τεράστιες αντιθέσεις σε μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του πλανήτη. Παράλληλα, η κατάσταση οξύνεται και λόγω των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, που επίσης υποκινούν αποσχιστικά - αυτονομιστικά κινήματα, δεδομένης και της ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας της περιοχής, που βρίσκεται μεταξύ Κίνας - Πακιστάν και Ινδίας. Θύμα παραμένει ο λαός, που ζει σε καθεστώς τρομοκρατίας, με τις δυνάμεις ασφαλείας να κατηγορούνται για βιασμούς, δολοφονίες, εκβιασμούς, χωρίς να λογοδοτούν ποτέ.